AAS 74 - Vaticano

Acta Ioannis Pauli Pp. II 109
oportet ordinetur ut uxores matresque re non cogantur opus
foris facere, necnon ut earum familiae possint digne vivere ac
prosperan, etiam cum illae omnes curas in propriam familiam
intendunt.
Mentis praeterea habitus est evincendus, secundum quem
censetur honor mulieris magis ex opere foris facto oriri quam
ex domestico. Hoc vero postulat tum ut viri mulierem reapse vereantur
ac diligant necnon propriam eius dignitatem ut personae
omni cum observantia personae colant, tum ut societas condiciones
comparet foveatque ad opus domesticum accommodatas.
Ecclesia, diversam hominis ac mulieris vocationem, ut par
est, observans, debet etiam, quantum fieri potest, in ipsa vita
aequalia utriusque iura ac dignitatem provehere: hoc quidem
in commune omnium bonum, id est familiae, societatis
et Ecclesiae.
Liquet tamen cuncta haec eo spectare non ut mulier femineam
suam indolem dimittat aut virile imitetur ingenium, sed ut
muliebris verae humanitatis plenitudo declaretur, quae nempe
ostendi debet in rebus agendis, tam domi quam foris, ceterum
haud neglecta hac in re varietate morum formarumque cultus
humani.
24. Dissentit, pro dolor, a christiano de dignitate mulieris
nuntio pertinax ille habitus mentis, unde homo non persona sed
res existimatur, quasi obiectum emptioni et venditioni obnoxium
commodisque suis et soli voluptati deserviens : mulier
prima quidem ob huiusmodi habitum mentis connectatur.
Quae quidem opinatio in mente inhaerens etiam amarissimos
fert fructus, cuius modi sunt: despectio viri et mulieris,
servitus, oppressio infirmorum, turpia scripta imaginesque, meretricium
— et vel magis cum consiliis initis disponitur — variaque
ea omnia discrimina, quae in regione educationis, vitae
professionum, mercedis pro opere solvendae aliarumque rerum
conspiciuntur.