Leggi pubblicazione on line - Arcipelago Adriatico
Leggi pubblicazione on line - Arcipelago Adriatico
Leggi pubblicazione on line - Arcipelago Adriatico
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
VII<br />
CONCORSO MAILING<br />
LIST HISTRIA<br />
computer ga fato siopero e ghe digo: “N<strong>on</strong>a, vado<br />
su, sul computer de sio, par scoltar la musica che me<br />
piasi a mi.” Squasi subito drio de mi, ‘riva anca me<br />
mama par parlar co’ n<strong>on</strong>a, no so de quai problemi.<br />
Un poco parché me piasi, un poco par no scoltarle,<br />
go alsà el volume al masimo. No ve digo la reasi<strong>on</strong> de<br />
me n<strong>on</strong>a! La ga scominsià a urlar come una danada:<br />
“Sbasa quela schifesa! Te me rompi i timpani! Sera la<br />
porta! Ciò, sturlo, cosa questa te la ciami musica? Go<br />
l’impresi<strong>on</strong> che el cuor me xe cascà in scarsela, tanto<br />
che me bati drento el stomego. ‘Deso capiso parché<br />
che se dir che sta musica fa STOMEGO!!! Sera duto!<br />
Me par de star int’una fabrica co le machine che xe<br />
diventade mate. Ven qua xò che te spiego mi cosa che<br />
vol dir musica!” A sto p<strong>on</strong>to anca me mama me ciama<br />
xò, parché la sa che co a me n<strong>on</strong>a ghe ciapa i sinque e<br />
la taca a sigar, no la finisi cusì presto.<br />
Vado in cusina e vedo me n<strong>on</strong>a che la sbisiga int’un<br />
casetin. Po la lo sera e la ven visin de mi e la me disi:<br />
“Ciapa qua, scolta ste do casete. Ma scoltele ben,<br />
cusì te capirà cosa che vol dir musica.” Ma invese de<br />
darmele in man, par paura che no le scolto, la meti<br />
una int’el registrator. Par dir el vero quela xe l’unica<br />
machineta che la sa far funsi<strong>on</strong>ar, ma me rendo c<strong>on</strong>to<br />
che no xe el momento che faso comenti del genere.<br />
Me n<strong>on</strong>a no parla più e anca me mama sta sita. Se<br />
speta che ‘rivi la musica, par veder che “antiquariato”<br />
che la ga tirà fora del casetin. Intanto el registrator<br />
lasa vignir fora rumori de disturbo, che mi no s<strong>on</strong><br />
più abituà a scoltar co le nove tecnologie. Parti la<br />
musica. Xe un valser, e par mi xe xà grave. Me n<strong>on</strong>a<br />
estasiada la scolta. Me mama, credo che par rispeto,<br />
la fa finta de scoltar. Mi no so come comportarme.<br />
Stago sito e xà che s<strong>on</strong>, visto che el ritmo xe una<br />
lagna, me meto a scoltar le parole… “La me mama<br />
povareta, la m’ha dà un fià de dota: ‘na pignata<br />
duta rota e ‘na tola de lavar….”. Scominsiemo ben!<br />
Drento de mi me domando: ma cosa, questa xe la<br />
cans<strong>on</strong> dei disgrasiai? Ma no digo gnente, tanto so<br />
che ste cans<strong>on</strong>i no le xe mai masa l<strong>on</strong>ghe, e speto<br />
fiducioso, ma no masa, la prosima. Gambia ritmo,<br />
ma no gambia el c<strong>on</strong>tenuto: “La mia mama me ga<br />
dito no sposar le mule more, le xe dute traditore, no<br />
me sposarò mai più – resto celibe”. Me faso coragio<br />
e speto che ‘rivi la tersa e me digo drento de mi, se<br />
xe ancora una compagna, go paura che s’ciopo. E<br />
puntuale la ‘riva: “El mio papà no lasa che sposo un<br />
calafà. El mio papà no lasa che sposo un disperà.….”.<br />
65<br />
Ben, penso che più calmo de cusì no podevo star,<br />
ma la pasiensa ga un limite e el mio limite xe xà<br />
sorpasà, e ghe faso: “N<strong>on</strong>a, cosa te s<strong>on</strong> andada in<br />
qualche museo dei disgrasiai a trovar ste cans<strong>on</strong>ete<br />
cusì antiche e cusì disperade?” E go s’ciopà a rider,<br />
un poco par rabia e un poco par disperasi<strong>on</strong>. Dovevo<br />
pur sfogarme, liberarme de quel che se me gaveva<br />
ingrumà in corpo scoltando sti testi. Me mama me<br />
varda e la me fa moti de star sito e serio, par no<br />
pegiorar la situati<strong>on</strong>. Ma me n<strong>on</strong>a, che no xe sempia,<br />
la se ga inacorto subito de ste ociade de intesa fra<br />
mi e me mama e la sbora: “Ignorante el fio e t<strong>on</strong>ca<br />
la mare”. E par fortuna la se la ga ciapada c<strong>on</strong> me<br />
mama. “No te se ricordi, co xe vignuda sia de Trieste<br />
e che la me ga portò ste casete c<strong>on</strong> cans<strong>on</strong>i che una<br />
volta se cantava qua de noi. No le xe miga dute tristi.<br />
Ghe ne xe anca de alegre, ma par apresarle bisogna<br />
c<strong>on</strong>oserle e par c<strong>on</strong>oserle ghe vol scoltarle più volte.<br />
Mi co le sento me par de tornar picia. Vedo ‘torno<br />
de mi tanti visi c<strong>on</strong>osui, tante pers<strong>on</strong>e che no vedo<br />
più de tanti ani. Xe quele pers<strong>on</strong>e che xe andade via<br />
de Isola e che xe spaliade pal m<strong>on</strong>do, naturalmente<br />
quele che xe ancora vive. Me ven inamente le feste<br />
de sposalizio, i batisi, le feste religiose. Quando che<br />
se iera duti insieme, quante ridate, quanta alegria<br />
e quante cantade che se faseva. Ierimo duti una<br />
granda famea e ste qua, e tante altre cans<strong>on</strong>i, serviva<br />
a ligarne ancora de più, a farne sintin come che se<br />
dir DUTI PAR UN E UN PAR DUTI. A cantar iera bravi<br />
specialmente i omi che, dopo ver bivù un pèr de<br />
biceri de quel b<strong>on</strong>, i ghe dava soto<br />
fina che i gaveva vose. Noi pici, visin de lori,<br />
cantavimo e ciuciavimo suchero brostolà, parché<br />
caramele no ghe ne iera. A mi, questa musica me<br />
ricorda le mie radise, i mii parenti, i mii amici, insoma,<br />
la mia gente. A ste cans<strong>on</strong>i xe tacai i mii più bei<br />
ricordi, quei che no dismentegarò fina che vivo.<br />
Questa xe la musica dela nostra tera, cans<strong>on</strong>i che<br />
no devi andar dismentegade parché le apatien ala<br />
nostra cultura. Cans<strong>on</strong>i tramadade de pare in fio,<br />
cans<strong>on</strong>i vece secoli e restade sempre vive.” E po’<br />
vardandome mi: “E ti, fra un pèr de ani, cosa te se<br />
ricordarà de sta tua musica? E co te sarà vecio, e te<br />
sentirà un toco de quei che adeso te piasi tanto, che<br />
emosi<strong>on</strong>i te podarà gaver, visto che al giorno de ogi<br />
le cans<strong>on</strong>i dura al masimo do ani? Sensa tignir c<strong>on</strong>to<br />
che de ciaro i testi xe in italian e ti no te sa gnanca<br />
cosa che te canti.”