Leggi pubblicazione on line - Arcipelago Adriatico
Leggi pubblicazione on line - Arcipelago Adriatico
Leggi pubblicazione on line - Arcipelago Adriatico
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
VII<br />
CONCORSO MAILING<br />
LIST HISTRIA<br />
Co la fiacheta i grani i diventava sempre più scuri<br />
fina a ciapar el caratteristico color mar<strong>on</strong> intenso<br />
del cafè. A sto p<strong>on</strong>to la n<strong>on</strong>a de me mama tirava<br />
fora dela dispensa el masinin. La se lo meteva fra i<br />
zenoci, la butava dentro i grani de cafè brostolai e la<br />
scominsiava a masinar.<br />
Me mama se ricorda perfina el rumor fiaco e ritmà<br />
de ogni giro che la n<strong>on</strong>a faseva col manego del<br />
masinin. Ma sto rumor ogni tanto se fermava,<br />
perché la n<strong>on</strong>a tirava fora el casetin del masinin per<br />
c<strong>on</strong>trolar la c<strong>on</strong>sistenza del cafè masinà. Subito<br />
dopo la serava sto picio casetin e la tacava de novo<br />
el rito lento del misiar e c<strong>on</strong> quel gesto circolar<br />
tornava anca el rumor m<strong>on</strong>ot<strong>on</strong>o e ritmà. A lavor<br />
finì, la andava in credensa, la cioleva un baratolo de<br />
porcelana c<strong>on</strong> scrito su CAFÈ e dentro la meteva<br />
sta polvere presiosa. La ghe meteva su el covercio e<br />
la sistemava el baratolo in bela vista sula credensa,<br />
una bela credensa nova color verde biso c<strong>on</strong> de sora<br />
ornamenti in merleto. La bevanda preziosa veniva<br />
bevuda solo de domenica, e naturalmente solo dai<br />
grandi.<br />
El ricordo della sesola invese porta la mente de<br />
me mama in orto de so n<strong>on</strong>a. Sto ordegno vegniva<br />
adoperà de so n<strong>on</strong>o per taiar l’erba e per preparar<br />
le spise, che serviva per impisar el fogo. Anca se so<br />
n<strong>on</strong>o ghe stava sempre drio a l’erba, a me mama la<br />
ghe pareva sempre ‘sai alta. ‘Deso però la se rendi<br />
c<strong>on</strong>to che invese la iera ela a eser ‘sai picia.<br />
E el marteleto col ciodin? Oh, quel iera de novo un<br />
ordegno de me bisn<strong>on</strong>o. Mama me c<strong>on</strong>ta che c<strong>on</strong><br />
quel marteleto, so n<strong>on</strong>o, a ga inciodà un mucio e<br />
meso de tole e fato tante riparasi<strong>on</strong>i. Ma a iera<br />
bravo anca de crear robete col legno. Me mama<br />
se ricordarà sempre de quel bel scagneto fato<br />
de so n<strong>on</strong>o. Ma a ghe giustava anca i socoleti e a<br />
governava le robe che ela, ancora picia, la rompeva<br />
o rovinava sensa voler.<br />
Ma oramai questi xe solo ricordi. I n<strong>on</strong>i de me<br />
mama no xe più de tanti ani. Xe restà solo quel<br />
vecio bauleto, in quela vecia casapanca, serà in<br />
quela vecia sofita de Fiume. Ma se me mama sera<br />
i oci, la senti ancora el s’ciochetar de quel vecio<br />
brostolin, el cricar m<strong>on</strong>ot<strong>on</strong>o del vecio masinin e<br />
quel b<strong>on</strong> odor forte e b<strong>on</strong> de cafe ‘pena brostolà e<br />
masinà.<br />
Me mama disi che duto xe restà serà in quel<br />
bauleto lasù, in quela sofita de Fiume. Duto,<br />
insieme co la sua infansia, che no se più.<br />
PREMIO SPEcIalE<br />
Periodico degli Esuli Polesani<br />
Europeisti “Istria-Europa”:<br />
FRancesca FRliČ<br />
motto PRIMAVERA SUPERIORI<br />
Classe I Ginnasio<br />
Scuola Media Superiore Italiana<br />
Gian Rinaldo Carli” Capodistria<br />
57<br />
Motivazi<strong>on</strong>e - a questo elaborato è stato assegnato<br />
il premio Istria - Europa perché esprime c<strong>on</strong> chiarezza<br />
la tensi<strong>on</strong>e spirituale verso un futuro migliore in cui<br />
l’Europa e il m<strong>on</strong>do intero possano crescere in serenità<br />
e c<strong>on</strong> giustizia.<br />
“la cRISI EcOnOMIca MOndIalE: SPERanzE<br />
E PREOccUPazIOnI PER Il tUO fUtURO<br />
nElla tUa tERRa”<br />
Ogni giorno guardo il telegiornale ed ogni<br />
giorno ci s<strong>on</strong>o notizie orribili. Guerre, fame, crisi,<br />
disoccupazi<strong>on</strong>e, c<strong>on</strong>fini... Se le cose c<strong>on</strong>tinuano così,<br />
n<strong>on</strong> ci sarà un futuro nella mia terra né per me né per<br />
nessun giovane al m<strong>on</strong>do. Ieri abbiamo fatto festa<br />
per un c<strong>on</strong>fine che è caduto, ora poco manca che<br />
mettano il filo spinato in mezzo ad un golfo. La storia<br />
ci insegna tanto ma sembra che nessuno stia ad<br />
ascoltarla. Quando c’è prosperità? Quando i c<strong>on</strong>fini<br />
cad<strong>on</strong>o e l’ec<strong>on</strong>omia dei paesi n<strong>on</strong> ha c<strong>on</strong>fini? Oppure<br />
quando si chiud<strong>on</strong>o strade, si scrivano menzogne<br />
sui giornali, si mente alla gente e la si nutre di falsi<br />
problemi per nasc<strong>on</strong>derne di ben più grandi?