MOLUSKUEN LISERI-GURUINEKO EPITELIOAREN ... - Euskara

egiteko eta baita pronostiko patologikoetan ere (18. Ird.; Faderl et al., 2002; Lillo et al.,
2002). Hala ere, zelula proliferatzaileak detektatzeko PCNAk duen baliogarritasunak
hainbat zalantza sortu ditu. Izan ere, PCNAren kopurua zelula-moten zein zelulen egoera
fisiologiko edo patologikoen arabera esanguratsuki alda daiteke. Beraz, minbizi-zelulak eta
zelula arruntak bereiztu nahi izan direnean, ez da erreza izan zelulen egoera bakoitzari
zegozkion PCNA-markaketaren balioak finkatzea (Morris & Mathews, 1989; Hall et al.,
1990; Scholzen & Gerdes, 2000). Gainera, PCNAk DNAren konponketan ere parte har
dezake, bere adierazpena bikoizten ari ez diren zeluletan ere beha daitekeelarik (Toschi &
Bravo, 1988; Wood & Shivji, 1997).
PCNA, eboluzioan zehar nahiko kontserbatua den proteina dugu (Prelich et al.,
1987). Garatutako antigorputz monoklonal komertzialek, batez ere PC10 izenaz ezagutzen
denak, erreakzionagarritasun gurutzatu sendoa erakutsi dute (19. Ird.), ugaztun, intsektu,
landare, molusku zein legamien PCNA antigenoekin (1 Taula; Waseem & Lane, 1990;
González-Melendi et al., 1996; Marigómez et al., 1999; Hanselman et al., 2000).
Ziklinen menpeko kinasen immunohistokimika
Epitelio-ehunen berriztapena
Zelulen proliferazioa, ziklo zelularreko fase espezifikoetan proteina-kinasa
konplexu desberdinek eraenduta dago. Konplexu horiek, azpiunitate katalitiko eta berari
lotutako azpiunitate eraentzaileaz osaturik daude. Proteina-kinasa konplexuen azpiunitate
katalitikoak ziklinen menpeko kinasak (zmk) dira, eta ziklo zelularrean aurrera egitearen
eraentzaile nagusiak dira. Kinasa horien jarduera, ziklo zelularrean zehar igo eta jaitsi
egiten da, eta gorabehera horiek ziklo zelularraren gertaera nagusietan (DNAren
erreplikapena, mitosia, zitokinesia) gertatzen diren proteina ezberdinen fosforilazioan
eragina daukate (Morgan, 1997). Adibidez, zmk jakin baten jarduera mitosiaren hasieran
igoz gero, kromosomen kondentsazioan edo mintz nuklearraren apurketan parte hartzen
duten proteinen fosforilazioen emendioa bultzatuko litzateke. Hainbat zmk desberdin
daude, aipagarrienak zmk-1, zmk-2, zmk-4 eta zmk-6 izanik. Ikerlan aplikatu zein
oinarrizko gehienek, lau zmk horiek izan dituzte aztergai (Palacios et al., 2005;
Schmetsdorf et al., 2005).
Zmk aurkako antigorputzei dagokienez, zmk-1 delakoaren PSTAIRE deitutako
gunea ezagutzen duten antigorputzak garatu dira. Gune hori kontserbatua da, eta
ugaztunetan gain beste espezie batzuetan antigorputz espezifikoetako elkargarritasun
gurutzatua frogatu da (Weinstein et al., 1994). Beste zmk aurkako antigorputzei
dagokienez, ugaztunetaz kanpo apenas informaziorik dago.
33