MOLUSKUEN LISERI-GURUINEKO EPITELIOAREN ... - Euskara
MOLUSKUEN LISERI-GURUINEKO EPITELIOAREN ... - Euskara
MOLUSKUEN LISERI-GURUINEKO EPITELIOAREN ... - Euskara
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Emaitzak eta eztabaida<br />
EZTABAIDA<br />
PCNA erabiliz aldez aurretik egindako lanek,<br />
liseri-epitelioa osatzen duten zelula-mota guztiek<br />
proliferatzeko gaitasuna dutela erakutsi dute<br />
(Marigómez et al., 1999). Liseri-zelulak zein zelula<br />
basofilikoak desberdintzatzeko eta mitosian<br />
sartzeko gai direla proposatu da. Dena den, bere<br />
biziraupen luzeari esker, PCNA-immunoerreakzio-<br />
nagarritasuna, zelula amen mitosien bidez<br />
sortarazitako zelula desberdintzatuen nukleoetan<br />
ere detekta daiteke (Casasco et al., 1995). Gure<br />
ikerlan honetan, liseri-zeluletan irudi mitotikoak<br />
agertu izanak eta BrdU-immunohistokimikaren<br />
emaitzek, zelulen berriztapena liseri-zelula eta<br />
zelula basofiliko helduen zatiketa autologoaren<br />
bitartez erdiesten dela egiaztatu dute. Hala ere, oro<br />
har, BrdU-markaketa PCNA-markaketa baino<br />
ahulagoa da. Markatutako zelulen proportzioan<br />
aurkitutako desberdintasunak, 3 H-Timidina, PCNA<br />
eta BrdU erabili direneko tasen araberakoak izan<br />
daitezke (Elsässer et al., 1994; Bromley et al.,<br />
1996; Moriki et al., 1996). Horrela, arratoiaren<br />
areako zelula azinarretan, zelula PCNA-positiboak<br />
3 H-Timidina-positiboak baino 10 aldiz ugariagoak<br />
dira, bi teknika histokimikoen bidez lortutako<br />
emaitzen artean korrelazio esangarria dagoen<br />
arren (Elsässer et al., 1994). Azalpenik egokiena,<br />
seguru asko, PCNAren bizi-iraupena 20 ordukoa<br />
izatean datza; S-fasearen iraupena baino luzeagoa<br />
dena, hain zuzen. Hori dela eta, zelula PCNA-<br />
positiboak ez dira soilik S-fasean daudenak baizik<br />
eta S-fasean daudenak edo eta oraintsu S-fasea<br />
110<br />
gainditu berri dutenak ere. Ondorioz, PCNA<br />
immunohistokimikak zelula proliferatzaileak<br />
lokalizatzeko seinale bortitzagoa eskaini dezaken<br />
arren; proteinaren biziraupen luzeagoak epitelioen<br />
berriztapenaren dinamikak aztertzeko desabantaila<br />
suposa diezaguke. BrdU-immunohistokimika, bere<br />
aldetik, helburu hori betetzeko egokiagoa dela<br />
dirudi, BrdUren biziraupena laburragoa denez,<br />
pultsu-esperimentuetan aplikatzeko aukera eskaini<br />
baitiezaguke. Izatez, proliferazioaren markatzaile<br />
immunohistokimiko sendoena eta fidagarriena dugu<br />
BrdU, S-faseak baino ez dituelako identifikatzen<br />
(Bromley et al., 1996). BrdU-pultsu esperimentuak<br />
hainbat animali eredutan aplikatu diren arren,<br />
ornogabe itsastarren kasuan murritzak dira<br />
(Harzsch et al., 1999; Awaji & Suzuki, 1995; Candia<br />
Carnevali et al., 1997; Goergen et al., 2002).<br />
Muskuilu itsastarretan, BrdU-pulsua nola aplikatu<br />
arazo nagusietakoa izan genuen. Ikerlan honetan,<br />
BrdU uretan disolbatu zen, eta beraz, elikatze-<br />
iragazketa aurrera joan ahala BrdU zelulei iristen<br />
zitzaien. Prozedura horrek, liseri-guruineko<br />
ehunetan BrdU eranstea ahalbidetzen zuela<br />
baieztatu zen, aldez aurretik zakatz-ehunetan<br />
behatu izan zen bezalaxe (Martínez-Expósito et al.,<br />
1994).<br />
Immunohistokimika aplikatzekotan, pultsu batez<br />
emandako BrdU, mitosiondoko zeluletan beren<br />
bizitza osoan zehar detekta daiteke, nukleoan<br />
seinalea esponentzialki diluituko luketen<br />
proliferazio-prozesu suzesiboak ez gertatzekotan<br />
behinik behin (Ward et al., 1991). Ikerlan honetako<br />
baldintza esperimentalen arabera, BrdU-markaketa<br />
esperimentuak aurrera egin ahala igoz joango zela
Change language