La Riverego 109 - Société québécoise d'espéranto

konstruita en la 17a jarcento (vidu la bildon
antaŭe) — ĝi eĉ nun servas kiel ejo por teceremonioj
— kaj lago kun insuloj, kiuj samtempe
reprezentas la kvin kontinentojn kaj kvin insulojn
de Japanio (nun estas nur kvar
ĉefinsuloj de Japanio — sed
kiam oni kreis ĉi tiun lagon
Tajvano estis parto de Japanio
— tiel kvin).
Nia ĉambro en Ajabe estas
tradicia japana tatama ĉambro,
kaj vespere nin atendas
nekutima sperto : baniĝo en la
komuna japana banejo, kiel
sentoo. Por iuj ne-japanoj tio
povus esti iom ŝoka. Tradicie,
japanoj ĉiam havis komunajn banejojn, kaj antaŭ
la usona okupacio ili eĉ estis ofte komunaj por
viroj kaj virinoj. Malsame al eŭropanoj/nordamerikanoj,
kiuj duŝas sin starante kaj baniĝas
kuŝante, japanoj duŝas sin sidante sur malalta
plasta seĝo, kaj baniĝas sidante. Fakte, ne temas
pri baniĝo (por laviĝi), sed pri simpla sidado en la
bankuvo por malstreĉiĝi, jam post la duŝo — kaj la
akvo restas en banejo kelkajn tagojn.
Ĉie en Japanio estas tre striktaj reguloj pri ŝuoj :
oni portas pantoflojn en ĉiuj lokoj, krom en
tatamaj ĉambroj (kie oni tute ne portas ŝuojn) kaj
krom en necesejo (por kiu ekzistas specialaj
17
pantofloj). Ĉiuj lokoj, kie oni surmetas (aŭ
forprenas) pantoflojn, estas indikitaj per alia
alteco. En Ajabe-centro estas eĉ tri specoj de
pantofloj : unu plia speco de pantofloj estas nur
por la manĝejo. La ŝuoj (ĉiam
samgrandaj) ĉiam estas
provizitaj en abunda kvanto.
La apogeo de la tritaga festivalo
estis la dancokonkurso kaj la
festeneto. La partoprenantoj
dancis ĉirkaŭ la muzika podio
— ĉiuj movoj kaj turniĝoj estas
bone orkestritaj kaj aspektis
ege facilaj (kvankam kiam mi
provis mem partopreni, mi
komprenis, kiom malfacila ĝi
fakte estas !). Multaj junuloj kaj infanoj portis
tradiciajn vestaĵojn. Fakte, ankaŭ la festeneto
mem estis konkurso : ĉiuj teamoj preparis
diversajn bongustaĵojn, kaj oni povis « aĉeti »
kelkajn el ili per specialaj kuponoj. La gejunuloj
laŭte ĝojis, kiam oni elektis ilin kaj ne la teamon
apude. Tre nekutima estis la glaciaĵo, kiu fakte
estis… vera glaciaĵo — t.e. pecetoj da glacio, sur
kiu oni metas siropon laŭplaĉe.
(daŭrigo sekvos)