La Riverego 109 - Société québécoise d'espéranto

eniro en la ĉambron (surgenue). Antaŭ la enirejo
ni ricevas etan falditan ventumilon, kiun oni en
diversaj momentoj devas meti jen antaŭ sin, jen
flanken. Ĉiuj agoj de la junulinoj aspektas tre
graciaj kaj bone ellernitaj. Jen oni purigas la
bovlojn, la ilojn, jen boligas
kaj verŝas akvon, jen
ŝaŭmigas la teon. Ĉio ĉi
aspektas kiel teatraĵo, tiom
lertaj ili estas. Antaŭ ol
trinki la teon, ni manĝas la
dolĉaĵojn por mildigi la
fortan guston de la teo :
sukeritaj soj-faboj kaj ĵeleo.
Antaŭ ol trinki la teon, oni
devas turni la bovlon tri
fojojn por plene admiri ĝin.
Oni turnas tri-foje ankaŭ
post la trinko. Mia tebovlo estas blua, kun foliaj
desegnaĵoj — ĉar estas somero, ĝi havas tiajn
florajn motivojn. La stilo de tasoj ŝanĝiĝas laŭ la
sezonoj. La teo mem estas verdege-verda, kiel
farbo, tre ŝaŭmeca kaj bongustega.
Estas aparta talento sidi surgenue tiom longe, sen
ke la kruroj endormiĝu — niaj kruroj ja iom
doloras post la longa sidado, tial ni eĉ pli aprezas
la konsilon de la te-mastrino moviĝi iomete meze
de la ceremonio.
13
Vivantaj ŝtonoj de Kameoka
Je la kvina matene oni komencas ludi muzikon tra
la Oomoto-Centro — ĝi komenciĝas per mallaŭtaj
perkut-muzikiloj, kies laŭteco kreskas, kaj al kiu
poiomete aldoniĝas aliaj
muzikiloj kaj voĉo. Estas
tempo por vekiĝi. Eble pro la
13-hora tempodiferenco, aŭ
eble ĉar en somero en
Japanio lumiĝas pli frue ol en
Nord-Ameriko (ĉar oni ne
ŝanĝas al somera tempo), ni
ĉiuokaze vekiĝas eĉ antaŭ la
kvina. Matenpreĝo (kvankam
ne deviga por ni) estas je la
sesa.
La plejparto de la homoj en
la manĝejo estas gejunuloj kaj infanoj —
partoprenantoj en la festivalo, sed kiu ajn
oomotano povas veni tien por unu aŭ kelkaj tagoj
de ripozo aŭ meditado. Ankaŭ internaciaj
vizitantoj kaj esploristoj ofte venas — ekzemple,
praktikantoj de batalartoj naskitaj en Oomoto, kiel
ajkido.
La loĝeja kaj administra konstruaĵo estas tute
nova, kaj ĝin daŭre plenigas bona fojneca odoro
de nova tatamo. La domo estas tre bela kaj