AAS 94 - La Santa Sede
AAS 94 - La Santa Sede AAS 94 - La Santa Sede
ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE AN. ET VOL. XCIV TYPIS VATICANIS MMII
- Page 5 and 6: An. et vol. XCIV 3 Ianuarii 2002 N.
- Page 7 and 8: Acta Ioannis Pauli Pp. II 7 retur a
- Page 9 and 10: Acta Ioannis Pauli Pp. II 9 tionis
- Page 11 and 12: Acta Ioannis Pauli Pp II 11 etiam c
- Page 13 and 14: Acta Ioannis Pauli 'Pp. II 13 1.
- Page 15 and 16: Acta Ioannis Pauli Pp. II 15 loco C
- Page 17 and 18: Acta Ioannis Pauli Pp. II 17 Hae, q
- Page 19 and 20: Acta Ioannis Pauli Pp II 19 MDCCCXX
- Page 21 and 22: Acta Ioannis Pauli Pp. II 21 V Vene
- Page 23 and 24: Acta Ioannis Pauli Pp., II 23 VI Ve
- Page 25 and 26: Acta Ioannis Pauli Pp, II 25 Caecil
- Page 27 and 28: Acta Ioannis Pauli Pp. II 27 tum de
- Page 29 and 30: Acta Ioannis Pauli Pp. II 29 3. En
- Page 31 and 32: Acta Ioannis Pauli Pp. II 31 En su
- Page 33 and 34: Acta Ioannis Pauli Pp, II 33 como r
- Page 35 and 36: Acta Ioannis Pauli Pp. II 35 et la
- Page 37 and 38: Acta Ioannis Pauli Pp. II 37 proxim
- Page 39 and 40: Acta Ioannis Pauli Pp,, II 39 missi
- Page 41 and 42: Acta Ioannis Pauli Pp. II 41 miseri
- Page 43 and 44: Acta Ioannis Pauli Pp, II 43 La Igl
- Page 45 and 46: IUP Acta Ioannis Pauli Pp. II 45 pu
- Page 47 and 48: Acta Ioannis Pauli Pp.. II 47 Cardi
- Page 49 and 50: Acta Ioannis Pauli Pp II 49 natural
- Page 51 and 52: Congregatio de Causis Sanctorum 51
ACTA<br />
APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
AN. ET VOL. XCIV<br />
TYPIS VATICANIS<br />
MMII
An. et vol. XCIV 3 Ianuarii 2002 N. 1<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticanq - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus summi honores Caelitum sanctarum adscribuntur beatae Iosephae Bakhita.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
«In iustifìcationibus tuis delectabor» (Ps 119, 16).<br />
Deum quisquis diligit ipsiusque exsequitur voluntatem, in veritate incedit<br />
ac vitae simul fructus profert aeternae, beatitatem illam dum experitur<br />
quam iis est dominus Iesus pollicitus qui « audiunt verbum Dei et custodiunt<br />
» (Lc 11, 28).<br />
Donum quidem spiritus beatitudo haec animum et vultum moresque<br />
Matris Iosephae Bakhita collustravit, quae plurimum crudelibus a dominis<br />
perpessa interminatam persensit inde laetitiam, quod caelestis Patris esset<br />
filia eique demissa et humilis servire valeret cotidie laudes suas atque amorem<br />
ipsi offerens. Africa in terra incohata eius est vita ac terminata in Itala.<br />
Etenim anno MDCCCLXIX in Sudaniae orta est regione, quae Darfur nominatur,<br />
ex religionis animistae parentibus, quibus arva erant et pecora. Septimum<br />
usque ad vitae annun felix vixerat, cum surrepta est ac servarum<br />
vendita mercatori. Sic e domo oppidoque evulsa natali transibat de loco in<br />
locum, a domino alium ad dominum, dum duriora complevit opera iniuriasque<br />
subiit et verbera necnon terrificum ipsum picturae corporeae suppli-
6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
cium. Nomen est ei inditum Bakhitae, quod fortunatam significat, verumtamen<br />
iis temporibus asperitates perferebat omnibus destituta iuribus. Opprobria<br />
ista et cruciatus nativam haudquaquam ei honestatem eripuerunt<br />
animique bonitatem, ex qua malum superare et bono compensare sciebat,<br />
odium ac vim patientia reparare et indulgentia. Potuit igitur deinde adseverare:<br />
« In luto sum versata, verum inde nihil inquinata ».<br />
Qui autem illi invigilabat Dominus ad melioraque illam destinaverat,<br />
viis quibusdam improvisis anno MDCCCLXXXV Venetias in Italiam perduxit<br />
effecitque ut homines cognosceret nobiles ac liberales a quibus propria est<br />
ei reddita dignitas et libertas. Verum tunc illud intellexit: Deum ipsum,<br />
haud hominem, omnis hominis esse dominum omnisque pariter vitae humanae.<br />
Iesum Christum etiam interea cognovit et eius statim capta est amore.<br />
Baptismi et Eucharistiae et Chrismatis recepit anno MDCCCXC, die ix Ianuarii<br />
mensis, sacramenta exoptata summopere laetans.<br />
Nova ita in Christo creatura effecta, addito Iosephae sive Iosephinae<br />
nomine, viam sanctimoniae exinde percucurrit studioseque Deo respondit<br />
invitanti videlicet totam ut sese ipsi devoreret. Quapropter anno MDCCCXCIII<br />
Institutum amplexa est et rite ingressa Filiarum Caritatis, hoc est Canossianarum,<br />
quippe quae in fide eam instituissent et ad introitum in Ecclesiam<br />
comparavissent. Temporaria vota anno MDCCCXCVI pronuntiavit, perpetua<br />
vero postmodum anno MCMXXVII. Quadraginta quinque deinceps annos religiosa<br />
in domo Schio permansit, dioecesis Vicentinae, munera amanter perfecteque<br />
procurans coquae et aeditimae tum etiam ianitricis. Verbis ipsius<br />
cotidianisque negotiis humilibus usque Dei concelebrabatur bonitas lucidaque<br />
reddebatur simul testificatio fidelitatis erga Evangelium et Ecclesiam,<br />
in proprium consecratae vitae Institutum ac vota necnon eas vivendi normas<br />
quas susceperat. Omni quidem animi impetu Deum adamabat artissimamque<br />
cum eo excolebat coniunctionem per eucharisticum cultum, marialem<br />
pietatem, precationem perpetuam. Adagium illud earum ei fuit: « quidquid<br />
vult Dominus », quo se scilicet testabatur sine condicionibus Domini<br />
ipsius complecti voluntatem. Germana superni Patris filia ac discipula fida<br />
sanctae Magdalenae de Canossa, aperiebat semper mansuetum suum perlucidumque<br />
animum Superioribus ipsis et Sororibus, pauperibus et patientibus,<br />
infantibus eorumque familiaribus, militibus tandem vulneratis ac receptis<br />
primi belli mundani tempore Militari in Valetudinario. Imo ex corde<br />
iis omnibus ignovit a quibus deiecta erat inhumaniterque tractata in Africa<br />
et, cum missionario tota pervaderetur ardore, ut fides per orbem dissemina-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 7<br />
retur ac praesertim inter Africae terrae gentes, usque precabatur. Aliquod<br />
etiam tempus Sororem quandam suam religiosam secuta est in itineribus<br />
missionalis praedicationis plures ad Italiae urbes. Postremis vitae annis conflictata<br />
est morbis diversis, quos serena fortique pertulit mente, nihil omnino<br />
cessans Dei placita ad fínen usque laeta complere, qui ad se eam die VIII<br />
mensis Februarii anno MCMXLVII sub vesperam arcessivit.<br />
Vivens illa ac moriens curriculoque vitae perfuncta etiam circumdabatur<br />
sanctitatis ac portentorum celebri fama. Quocirca Vicentinus Antistes beatificationis<br />
causam atque canonizationis anno MCMLV instituit. Omnibus autem<br />
deinceps ex iure legitime peractis, Nosmet Beatae titulum honoremque<br />
huic Servae Dei concessimus die xvn mensis Maii anno MCMXCII. Hinc magis<br />
multo veneratio crevit atque celebratio humilis huius Christi testis, cui pluribus<br />
in nationibus dona assignabantur caelestia et beneficia. Nobis itaque<br />
coram die xxi mensis Decembris anno MCMXCVIII prodiit decretum « super<br />
miraculo » ac deinde in Consistorio diei II mensis Iulii anno MCMXCIX constituimus<br />
ut volvente Magno Iubilaeo anni MM Beata haec in album sollemniter<br />
referretur caelitum Sanctarum.<br />
Hodie igitur, Kalendis Octobribus huius anni Magni Iubilaei, festivam<br />
ante Ecclesiae pastorum et christifidelium multitudinem infinitam fere universis<br />
de nationibus, sequentem perplacuit maxima alacritate Nobis ac pietate<br />
in viros et feminas a Deo electas enuntiare canonizationis formulam:<br />
« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione<br />
praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum<br />
Nostrorum consilio, Beatos Augustinum Zhao Rong et cxix Socios,<br />
Mariam Iosepham a Corde Iesu Sancho de Guerra, Catharinam Drexel et<br />
Iosepham Bakhita Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo<br />
adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione<br />
recoli debere.<br />
In nomine Patris et Fili et Spiritus Sancti ».<br />
Quibus prolatis vocibus mandavimus hae ut conscriberentur Litterae<br />
Decretales. Gratias pariter egimus et Nos Deo una cum adstantibus cumque<br />
sermonem habuissemus de novensili hac Sancta eiusque mirabilibus virtutibus<br />
et operibus, caeleste eiusdem primi invocavimus patrocinium et augustiore<br />
ritu divinum sacrificium ad illius item honorem perreximus facere.<br />
Quaecumque demum hisce intellegi fierique iussimus Litteris, ea firma per-
8<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
petuo sunto in posterum ac sancta, contrariis quibusvis rebus neutiquam<br />
obsistentibus. Nobis autem vehementer optantibus ut universa hinc Ecclesia<br />
tam incitamentum fidei accipiat quam christianae vitae novum prorsus<br />
adiumentum.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die ipso Kalendarum Octobrium,<br />
anno Domini bis Millesimo Magni Iubilaei, Pontificatus Nostri vicesimo<br />
altero.<br />
Loco ffi Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 492.384<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
CONSTITUTIO APOSTOLICA<br />
CHISINAUENSIS<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Administratio Apostolica Moldovensis ad gradum atque dignitatem dioecesis<br />
evehitur nomine Chisinauensis nuncupatae et Apostolicae Sedi immediate subiectae.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Sollicitus de spirituali bono suorum Christifidelium, Venerabilis Frater<br />
Antonius Coga, Episcopus titulo Paestanus et Administrator Apostolicus<br />
Moldovensis, ob incolarum copiam in circumscriptione ecclesiatica sua degentium,<br />
ab hac Apostolica <strong>Sede</strong> petivit ut territorium eiusdem Administra-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 9<br />
tionis Apostolicae ad gradum ac dignitatem dioecesis eveheretur. Nos, Qui<br />
gravissimo fungimur munere supremi Pastoris totius gregis Dominici, favente<br />
quoque eidem rei Venerabili Fratre Carolo Iosepho Rauber, Archiepiscopo<br />
titulo Iubaltianensi et in Moldova Apostolico Nuntio, de consilio Secretariae<br />
Status admotae postulationi libenter concedendum esse putavimus<br />
rati id in animarum salutem esse cessurum. Summa igitur Nostra potestate<br />
quae sequuntur decernimus. Territorium Administrationis Apostolicae Moldovensis<br />
evehimus ad gradum et dignitatem dioecesis nomine Chisinauensis,<br />
quam huic Apostolicae Sedi immediate subiectam facimus. Huius novae<br />
dioecesis sedem in urbe « Chismäu » ponimus dum ibidem situm paroeciale<br />
templum, Deo in honorem Divinae Providentiae dicatum, ad gradum et dignitatem<br />
Cathedralis ecclesiae evehimus. Mandamus insuper ut quam primum<br />
ibi constituatur ad normam iuris communis Collegium Consultorum,<br />
qui Episcopo valido sint auxilio. In iis autem quae respiciunt ad Seminarii<br />
dioecesani aedificationem atque sacrorum candidatorum formationem, serventur<br />
praescripta iuris communis, habita praesertim ratione normarum ac<br />
regularum a Congregatione de Institutione Catholica statutarum; selecti Seminarii<br />
alumni, philosophicis ac theologicis disciplinis imbuendi, necnon sacerdotes<br />
studia completuri, Romam, si fieri potest, mittantur. Quae decrevimus<br />
perficienda committimus memorato'Venerabili Fratri Carolo Iosepho<br />
Rauber, eidem tribuentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi,<br />
ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate<br />
constitutum, onere imposito ad Congregationem pro Episcopis authenticum<br />
exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Hanc denique Constitutionem<br />
Nostram iugiter ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus<br />
non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo septimo mensis Octobris,<br />
anno Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
£B ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef.<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 504.823<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
<strong>La</strong>urentius Civili, Protonot. Apost.
10<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
I<br />
Beatorum honores caelitum Paschali Fortuno Almela tribuuntur ipsiusque soda<br />
libus tribus.<br />
IOANNES PAULUS PP II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Tu es Christus, Filius Dei vivi » (Mt<br />
16, 16).<br />
Christi membra Christiani Baptismate efficiuntur eodemque nomine vocantur<br />
suam ut coram hominibus profiteantur fidem, imitati scilicet Sanctum<br />
Petrum cui, confirmante Magistro Divino, haud caro nec sanguis, verum<br />
Deus ipse messianicam reclusit Iesu indolem ac divinam filiationem<br />
(cfr Mt 16, 17).<br />
Fideles nempe germano Sancti Francisci spiritui, Venerabiles Dei Servi<br />
Paschalis Fortuno Almela et socii tres suam propalam praedicaverunt fidem,<br />
quam immo ne suos apud carnifices negarent, vera heroum fortitudine<br />
ad sanguinem suum profundendum fuerunt parati. Intestino enim exardescente<br />
inter Hispanos bello anno MCMXXXVI, infensus catholicis republicanarum<br />
auctoritatum animus in apertam transiit cruentamque vexationem<br />
quae atrociter homines etiam affligebat et locos Domino sacratos. Enatum<br />
hinc in christianos odium complures veluti hostias confecit inter quos quattuor<br />
hi recensentur ad Ordinem Fratrum Minorum pertinentes qui nominatim<br />
sunt: Paschalis Fortuno Almela, die III Martii mensis anno MDCCCLXXXVI<br />
apud Villareal de los Infantes in provincia Castellón ortus. Praefectus fuit<br />
morum in Seminario Minore Franciscanorum in loco Benisa (Alicante). Quique<br />
actis in Argentina annis, rediit in Hispaniam pastorale procuraturus<br />
ministerium atque operam praecipue daturus sacrorum instituendis alumnis.<br />
Bellum istud cum internum esset crudeliter coortum, suos confugit ad<br />
familiares, die tamen VII mensis Septembris anno MCMXXXVI capti VUS est<br />
ductus postridieque interemptus. Sese Dei totum dedens voluntati placide<br />
obiit.<br />
Placidus García Gilabert, in pago Benitachell provinciae Alicante Kalendis<br />
Ianuariis natus anno MDCCCXCV. Titulum et gradum adsecutus apud<br />
Athenaeum Antonianum de Urbe Lectoris Generalis in iuris canonici disciplina<br />
necnon theologia morali, explevit praeceptoris munus evasitque suae
Acta Ioannis Pauli Pp II 11<br />
etiam communitatis custos atque collegii Ontenientis rector. Religiosa<br />
exsaeviente vexatione suos sese recepit ad domesticos lares; ,at die mensis<br />
Augusti XV anno MCMXXXVI comprehensus a rubri coloris militia est et Demani<br />
delatus, ubi crudelibus subditus iniuriis et mutuatus est ac postridie<br />
quam captus est interfectus.<br />
Alfredus Pellicer Muñoz, in loco Bellreguart provinciae Valentiae die x<br />
editus mensis Aprilis anno MCMXIV. Excitato civili bello paucis videlicet post<br />
diebus quam vota sollemnia nuncupaverat, suos decucurrit ad parentes ubi<br />
nihilominus detectus detentusque est die iv mensis Octobris anno MCMXXXVI<br />
ac paucis exinde horis glandibus plumbeis transfossus, quamquam indignum<br />
se esse adseverabat qui pro Christo martyr interiret.<br />
Salvator Mollar Ventura, apud Manises Valentiae provinciae die xxvii<br />
natus Martii mensis anno MDCCCXCVI. Ad Conferentiam Sancti Vincentii de<br />
Pauli pertinens atque sollemnia professus vota procuravit officium diligenter<br />
aeditui in coenobiis Gillet et Benisa. Religionis inchoata oppressione refugium<br />
ipse apud sororem petivit. A rebellibus comprehensus per litteras<br />
cum necessariis suis commercium communicationis agebat ex eiusque scriptis<br />
deditio cum fiducia elucebat in Dei beneplacitum, tum etiam spes de vita<br />
aeterna atque indulgentia erga inimicos. Noctu enecatus est inter xxvi et<br />
XXVII Octobris mensis diem anno MCMXXXVI.<br />
Martyrii usque augescente ubique opinione, anno MCMXXXVI Causam beatificationis<br />
sive declarationis ipsorum martyrii instituit Archiepiscopus Valentinus.<br />
Rebus omnibus ex iuris regula peractis Nostro in conspectu decretum<br />
prodiit super martyrio die xx mensis Decembris anno MCMLXXXXIX. Ritus<br />
deinde constituimus ut Romae die xi mensis Martii anno MMI beatificationis<br />
celebraretur horum Dei Servorum una cum Iosepho Aparicio reliquisque<br />
fidei testibus qui eadem Ecclesiae furente insectatione perierunt.<br />
Hodie igitur ante pastorum fideliumque innumerabilium turmam inter<br />
Eucharistica sollemnia hanc perplacuit Nobis magna voce proferre canonicam<br />
formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi<br />
Barcinonensis, et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Ilerdensis, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum ap-
12<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
pellentur, eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et<br />
modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Qua convenienter prolata, primi Nos praestantes fidei martyres Beatos<br />
sumus pientissime venerati eorumque simul adiumenta precati ut etiam cotidianae<br />
in vitae condicionibus discant Christifideles Evangelii Iesu Domini<br />
nuntium veritatemque tueri intus in animis ac foris pariter sine metu profiteri,<br />
unde Deus laudari possit aedificarique eius in terris Ecclesia.<br />
Quaecumque vero hisce decrevimus et ediximus litteris, posterum omne<br />
in tempus valitura nuntiamus ac valere omnino iubemus, quibuslibet causis<br />
contrariis neutiquam obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii, anno salutis MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 4<strong>94</strong> 660<br />
II<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabiles Dei Servi martyres Aurelius a Vinalesa et XVI Socii, presbyteri pro<br />
fessi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum, nec non Iosepha a Purificatione<br />
Masiá Ferragut, monialis professae Ordinis Augustiniensium Discalceatarum,<br />
Beatorum caelitum honoribus exornantur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Afflictus est et ipse subiecit se et non<br />
aperuit os suum; sicut agnus, qui ad occisionem ducitur, et quasi ovis,<br />
quae coram tondentibus se obmutuit et non aperuit os suum » (Is 53, 7).<br />
Haec Prophetae verba accommodata Iesu qui mortem subiit, referri quoque<br />
possunt martyribus qui inter annos 1936-1939 intestina furente eversione<br />
Hispanica sunt interfecti. Omnes quidem, grassante communistarum persecutione,<br />
ob fidelitatem erga Christum promptos se praebuerunt ad mortem<br />
oppetendam. Et quamvis instaret pavor mortis et dubium de perseverantia,<br />
sese confirmarunt haec repetentes verba: « Si Deus me martyrem vult, fortitudinem<br />
mihi tribuet ad martyrium sustinendum ».
Acta Ioannis Pauli 'Pp. II 13<br />
1. — Aurelius a Vinalesa (in saeculo: Iosephus Ampie Alcaide), presbyter.<br />
In urbe Vinalesa, Valentiae, natus die III mensis Februarii anno MDCccxcvi,<br />
perpetuam emisit professionem anno MCMXVII et sacro presbyteratus<br />
ordine insignitus est Romae anno MCMXXI. Munere fungebatur rectoris Seminarii<br />
Philosophiae et Theologiae. Martyrium consummavit die xxvin mensis<br />
Augusti anno MCMXXXVI.<br />
2. — Ambrosius a Benaguacil (in saeculo: Aloisius Valls Matamales),<br />
presbyter. In urbe Benaguacil, Valentiae, primam vidit lucem die III mensis<br />
Maii anno MDCCCLXX. Perpetua vota nuncupavit anno MDCCCXCIV eodemque<br />
anno Christi minister est consecratus. Ministerium explicabat verbum Dei<br />
praedicando, confessiones audiendo. Martyr occubuit die xxiv mensis Augusti<br />
anno MCMXXXVI.<br />
3. — Petrus a Benisa (in saeculo: Alexander Mas Ginestar), presbyter.<br />
Ortus in oppido Benisa die xi mensis Decembris anno MDCCCLXXVI, perpetua<br />
se consecravit professione anno MDCCCXCVII et sacerdotio auctus est anno<br />
MCM. Deditus rei pastorali, catechesi et praedicationi, martyrii palmam promeruit<br />
die XXVI mensis Augusti anno MCMXXXVI.<br />
4. — Ioachim ab Albocácer (in saeculo: Iosephus Ferrer Adell) presbyter.<br />
Natus die xxni mensis Aprilis anno MDCCCLXXIX in oppido Albocácer.<br />
Perpetuam fecit professionem anno MCM et anno MCMIII sacerdos est ordinatus.<br />
Missionarius petiit Bogotam in Columbia; in Hispaniam reversus, rector<br />
exstitit Seminarii Seraphici in urbe Masamagrell. In loco Villafamés die<br />
xxx mensis Augusti anno MCMXXXVI aetatis cursum per martyrium explevit.<br />
5. — Modestus ab Albocácer (in saeculo: Modestus García Martí) presbyter.<br />
Natus est in loco Albocácer die xvin mensis Ianuarii anno MDCCCLXXX.<br />
Perpetua vota nuncupavit anno MCM et sacerdotalem ordinationem recepit<br />
anno MCMIII. Pastoralem navavit operam in exercitiis spiritualibus praedicandis<br />
et in confessionibus audiendis. Victricem martyrii coronam accepit<br />
die XIII mensis Augusti anno MCMXXXVI.<br />
6. — Germanus a Carcagente (in saeculo: Georgius Maria Garrigues Hernández),<br />
presbyter. In urbe Carcagente ortus est die xn mensis Februarii<br />
anno MDCCCXCV. Perpetua vota nuncupavit anno MCMXVII et presbyteratus<br />
ordine auctus est anno MCMXIX. Iuvenes instituit et docuit apud Collegium<br />
Sancti Bonaventurae in loco Totana (Murcia) et apud Seminarium Seraphicum<br />
in urbe Masamagrell. Martyrium passus est die ix mensis Augusti anno<br />
MCMXXXVI.
14<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
7. — Bonaventura a Puzol (in saeculo: Iulius Esteve Flors) presbyter.<br />
Natus est in loco Puzol die ix mensis Octobris anno MDCCCXCVII. Perpetuam<br />
professionem emisit anno MCMXVII et Romae presbyteratus ordine est insignitus<br />
anno MCMXXI. Doctoris titulo decoratus, in Hispania magisterio, praedicationi<br />
et confessionibus incubuit. Vitam martyrio coronavit die xxvi<br />
mensis Septembris anno MCMXXXVI.<br />
8. — Iacobus a Rafelbuñol (in saeculo: Iacobus Mestre Iborra) presbyter.<br />
In pago Rafelbuñol natus est anno MCMIX. Romae anno MCMXXX perpetuam<br />
emisit professionem; ibidem presbyter anno MCMXXXII ordinatus est.<br />
In urbe Masamagrell munus exercuit Vicerectoris Seminarii Seraphici. Simul<br />
cum octo suis fratribus et patre martyrii palmam adeptus est die xxix<br />
mensis Septembris anno MCMXXXVI.<br />
9. — Henricus ab Almazora (in saeculo: Henricus García Beltrán) diaconus.<br />
In loco Almazora ortus est anno MCMXIII. Perpetua se consecravit professione<br />
anno MCMXXXV. In loco Pedrera de Castellón, cum ad sacerdotalem<br />
ordinationem se pararet, martyrium passus est die xvi mensis Augusti anno<br />
MCMXXXVI.<br />
10. — Fidelis a Puzol (in saeculo: Marianus Climent Sanchis), frater religiosus.<br />
In loco Puzol ortus est anno MDCCCLVI. Perpetuam fecit professionem<br />
anno MDCCCLXXXIV. Vir orationi deditus, fidelis et magna praeditus virtute.<br />
Sagunti die XXVII mensis Septembris anno MCMXXXVI martyrii coronam accepit.<br />
11. — Berardus a Lugar Nuevo de Fenollet (in saeculo: Iosephus Bleda<br />
Grau), frater religiosus. In pago Lloch N ou de Fenollet natus est anno<br />
MDCCCLXVII. Perpetua professus est vota anno MCMIV. Stipi quaeritandae deditus<br />
erat et vestificus communitatis. In loco Genovés, Valentiae, martyrio<br />
coronatus est die iv mensis Septembris anno MCMXXXVI.<br />
12. — Pacificus a Valentia (in saeculo: Petrus Salcedo Puchades) frater<br />
religiosus. In loco Castellar ortus est anno MDCCCLXXIV. Perpetuam fecit professionem<br />
anno MCMIII. Sodalis domus loci Masamagrell, per septem et triginta<br />
annos stipi quaeritandae se dedit. Die xn mensis Octobris anno<br />
MCMXXXVI in loco Monteolivete martyrio est interemptus.<br />
13. — Maria Iesus (Maria Vincentia Masiá Ferragut), monialis Clarissa<br />
capuccina. Nata in pago Algemesi anno MDCCCLXXXII. Professionem emisit<br />
anno MCM apud monasterium Clarissarum Capuccinarum oppidi Agullent,<br />
Valentiae. Omnibus sanctimoniae ac praesertim orationis exemplo fuit. In
Acta Ioannis Pauli Pp. II 15<br />
loco Cruz Cubierta de Alzira die xxv mensis Octobris anno MCMXXXVI martyrii<br />
palmam accepit.<br />
14. — Maria Veronica (Maria Ioachima Masiá Ferragut), monialis Clarissa<br />
capuccina. In pago Algemesi orta est anno MDCCCLXXXIV. Religiosa vota<br />
nuncupavit anno MCMVII. Singulari eminuit cultu erga Eucharistiam, Passionem<br />
Domini et beatam Mariam Virginem. Die xxv mensis Octobris anno<br />
MCMXXXVI in loco Cruz Cubierta de Alzira martyrii palma est coronata.<br />
15. — Maria Felicitas (Maria Felicitas Masiá Ferragut), monialis Clarissa<br />
capuccina. In pago Algemesi anno MDCCCXC nata est. Domino religiosa professione<br />
se devovit die xxvi mensis Aprilis anno MCMXIII. Mira pietate summoque<br />
sacrificii spiritu claruit. Martyrii palmam assecuta est in loco Cruz<br />
Cubierta de Alzira die xxv mensis Octobris anno MCMXXXVI.<br />
16. — Elisabeth Calduch Rovira (Iosephina Calduch Rovira), monialis<br />
Clarissa capuccina. In pago Chivert orta est anno MDCCCLXXXII. Religiosis votis<br />
Deo se consecravit anno MCMIV. Sacrificii paenitentiaeque spiritu eminuit.<br />
Martyrium obiit in loco Cuevas de Vinromà die xiv mensis Aprilis an<br />
no MCMXXXVII.<br />
17. — Maria a Miraculis Orteils Gimeno (Milagros Orteils Gimeno), monialis<br />
Clarissa capuccina. Valentiae orta est anno MDCCCLXXXII. Vota religiosa<br />
professa est anno MCMII. Virtutibus prudentiae, iustitiae ac temperantiae<br />
illustris exstitit, atque in proximum miram exercuit caritatem. Magistrae<br />
novitiarum munere fungebatur. In loco Picadero de Paterna die xx mensis<br />
Novembris anno MCMXXXVI martyrium consummavit.<br />
18. — Iosepha a Purificatione Masiá Ferragut, (Maria Iosepha Romana)<br />
monialis Augustiniensis discalceata. In pago Algemesi anno MDCCCLXXXVII est<br />
nata. Professionem emisit anno MCMV. Ardenti amore erga Eucharistiam nutriebatur.<br />
In labore assidua et plena caritatis, magistra exstitit novitiarum.<br />
In loco Cruz Cubierta de Alzira die x mensis Octobris anno MCMXXXVI martyr<br />
occubuit.<br />
Causa beatificationis anno MCMLVII ab archiepiscopo Valentino est instructa.<br />
Peractis suetis inquisitionibus theologicis cum exitu quidem positivo<br />
apud Congregationem de Causis Sanctorum, Nobis coram, die xx mensis<br />
Decembris anno MCMXCIX decretum prodiit super martyrio. Qua de re statuimus<br />
ut beatificationis ritus Romae die xi mensis Martii anno MMI perageretur,<br />
simul cum Iosepho Aparicio Sanz et aliis fidei testibus, qui martyrium<br />
obierunt eadem adversus Ecclesiam saeviente persecutione.
16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Hodie igitur, in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri patente, inter<br />
Missarum sollemnia hanc ediximus formulam:<br />
« Nos vota Fratrum Nostrorum Augustini Garciá-Gasco Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi<br />
Barcinonensis, et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Ilerdensis, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et<br />
modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quae his Litteris decrevimus nunc et posthac rata et firma esse volumus,<br />
contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 4<strong>94</strong>.662<br />
III<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei Servo Ioanni Mariae a Cruce Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — Dei Servus Ioannes Maria a Cruce,<br />
saeculari nomine Marianus Garcia Méndez nominatus, Congregationis Sacerdotum<br />
a Sacro Corde Iesu sodalis, qui die xxin mensis Augusti anno<br />
MCMXXXVI, bello civili in Hispania saeviente, in odium fidei est interemptus,<br />
die xxv mensis Septembris anno MDCCCXCI in oppido « San Esteban de los<br />
Patos », Abulensis dioecesis, ortus est. Iam puer suam omnem vitam ad supremum<br />
sacrificium parandum, scilicet ad martyrium, composuit, quod ipsum<br />
Christo in effusione sanguinis conformavit, quodque ab Ecclesia eximium<br />
donum supremaque probatio caritatis aestimatur (cfr Conc. Oecum.<br />
Vat. II, Lumen gentium, 42). Primus ex quindecim liberis agricolarum fami-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 17<br />
Hae, quae fide ferventique pietate ditabatur, studiose sacerdotalem vocationem<br />
est persecutus, qui ideo die xvni mensis Martii anno MCMXVI ordine sacro<br />
auctus est. Decem fere per annos sua in dioecesi presbyterale ministerium<br />
parochus sustinuit, praeclara exhibens eucharisticae marialisque pietatis,<br />
apostolicae operositatis exempla. Sed vita religiosa alliciebatur, cum artius<br />
se cum Deo coniungere vellet. Quapropter Carmelum in oppido « <strong>La</strong>rrea<br />
Amorobieta » ingressus est ibique sibi nomen imposuit Ioannis Mariae a<br />
Cruce, quod nomen usque ei earum fuit. Ob debilem valetudinem de Carmelo<br />
decedere coactus, Congregationem Sacerdotum a Sacro Corde Iesu, qui<br />
in Hispania populari sermone « Padres Raparadores » vocabantur, ingressus<br />
est. Domini Nostri Iesu Christi, Universorum Regis, sollemnitate, die xxxi<br />
mensis Octobris anno MCMXXVI vota temporalia nuncupavit, sibi Ioannis<br />
Mariae a Cruce servans nomen.<br />
A Providentia ductus, particeps factus est Congregationis quam Venerabilis<br />
Leo Dehon anno MDCCCLXXVIII in Gallia condidit.<br />
Huius Congregationis imbutus monitionibus donisque, communitati oppidi<br />
« Puente la Reina » inservivit, vocationes alliciendo ac subsidia pro Seminario<br />
colligendo. Bellum civile, quod in Hispania mense Iulio anno<br />
MCMXXXVI exarsit, eum omnino affecit. Die xxin eiusdem mensis in urbe Valentina<br />
ipse vehementer in eos qui violarunt et templum « Santos Juanes »<br />
incenderunt invectus est. In vincula coniectus, absque cunctatione se dixit<br />
esse sacerdotem. Inibi mensem mansit. Omnes, qui eum cognoverunt, eius<br />
animum, fidelitatis exemplum, praeclaram sacerdotis religiosique testificationem<br />
commemorant. Strenue fassus est: Quod magnum praemium est vitam<br />
pro Christo tradere! Felix quidem est ille qui pro Domino Nostro effundere<br />
sanguinem potest! Die tandem xxin mensis Augusti anno MCMXXXVI<br />
una cum aliis IX sociis in agrum « Sillanum », Valentinam apud urbem,<br />
ductus est ibique manuballista necatus. Universi eius obitum, eiusdem<br />
etiam propter virtutes, germanum putaverunt martyrium. Id comprobavit<br />
Processus Ordinarius Valentinus, annis MCMLIX-MCMLX peractus, cui Congregationis<br />
de Causis Sanctorum Consultores Theologi necnon Cardinales et<br />
Episcopi sunt suffragati. Decretum super martyrio die xvni mensis Decembris<br />
anno MM prodiit. Statuimus igitur ut beatificationis ritus Romae die xi<br />
mensis Martii anno MMI huius Servi Dei Ioannis Mariae a Cruce una cum<br />
aliis sociis celebraretur.<br />
Hodie igitur, in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri patente, inter<br />
Missarum sollemnia hanc ediximus formulam:<br />
2 - A.A.S.
18<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
«Nos vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi<br />
Barcinonensis, et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Ilerdensis, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et<br />
modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Magna quidem commotione ineffabilique laetitia impleti propter hanc<br />
mirabilem tot martyrum glorificationem, fidem eorum et virtutem publice<br />
laudavimus, eosque venerati sumus summaque Ipsi cum religione primi invocavimus.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 495.251<br />
IV<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Servae Dei Catharinae Volpicelli Beatarum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Tollite iugum meum super vos et discite<br />
a me, quia mitis sum et humilis corde... Iugum enim meum suave et<br />
onus meum leve est» (Mt 11, 29-30).<br />
His verbis capta, Catharina Volpicelli coepit « diffundere cognitionem et<br />
amorem Cordis Christi, explendo in societate illa apostolatus opera quae<br />
melius respondent temporum locorumque necessitatibus nihil aliud spectans<br />
nisi maiorem gloriam Sacratissimi Cordis » (ex scriptis eius). Haec fidelis<br />
testis amoris Cordis Christi orta est Neapoli die xxi mensis Ianuarii anno
Acta Ioannis Pauli Pp II 19<br />
MDCCCXXXix ex nobili familia Neapolitana. Sive domi sive in Reali Collegio<br />
S. Marcellini Catharina solidam recepit institutionem humanam et christianam<br />
atque haud mediocrem culturam inter adulescentes eiusdem condicionis.<br />
Cupiebat primatum obtinere in societate, cum beatus Ludovicus de Casoria<br />
— interpretatus Dei consilium de ea — dixit: « Catharina, mundus te<br />
attrahit, sed Deus te allicit ». Deinde, post brevem experientiam in clausura,<br />
inter Sorores Sacramentinas, interruptam propter morbum, idem Beatus<br />
dixit illi: «Eris piscatrix animarum inter res mundanas... Cor Iesu, Catharina,<br />
hoc est opus tuum ». Cor Christi factum est commoratio eius, ex qua<br />
profìciscebatur ad omnem actuositatem atque, post acceptos in se Christi<br />
sensus, cuiusque personae flectebat cor. In adoratione eucharistica Serva<br />
Dei detegit mysterium oboeditionis Filii erga Patrem et dilectionis Dei erga<br />
homines. Huic mysterio conformavit suam vitam atque proposita usque ad<br />
votum victimae expiatricis, amoremque proximi audacioribus significabat<br />
formis ut adesset pauperibus ope carentibus spiritualique egentibus auxilio.<br />
Ecclesia fuit ei communitas, in qua fidem profitebatur veluti mulier Deo<br />
consecrata, humiliter submissa pastoribus populi Dei simulque propensa ad<br />
laicorum promotionem.<br />
Apostolica navitate Serva Dei in omni provincia operata est; non condidit<br />
singulare quoddam institutum, sed potius genus consecrationis novum<br />
tunc temporis ad contemplationem cum actione conciliandam. Apostolatus<br />
precationis, quem ipsa prima in Italia vehementer propagavit, factus<br />
est via ad explendum amorem erga Cor Christi, erga Eucharistiam et ecclesiale<br />
ministerium. Congregationem Ancillarum a Sacro Corde Neapoli anno<br />
MDCCCLXvii condidit et, hortante ac sustinente Archiepiscopo Neapolitano,<br />
Servo Dei X. Riario Sforza, Catharina Volpicelli scripsit Regulam quam<br />
idem Cardinalis die iv mensis Iulii anno MDCCCLXXIV approbavit. Christum<br />
— Amorem vita sua exprimens, vitam degit in immolatione, in reparatione<br />
et sacrificio, strenue laborans pro Regno Dei omnibus in cordibus disseminando.<br />
Dives meritis, terrestrem peregrinationem sancte conclusit die xxvin<br />
mensis Decembris anno MDCCCXCIV, postquam vitam suam obtulerat pro<br />
Summi Pontificis Leonis XIII salute, qui, altissimam Servae Dei colens<br />
aestimationem, certior factus de morte eius, exclamavit: « Mori fecistis mihi<br />
sanctam, sanctam, sanctam ».<br />
Sanctitatis fama, qua in vita est gavisa, post mortem crevit: qua de re<br />
Archiepiscopus Neapolitanus Gulielmus Sanfelice duobus annis post eius<br />
mortem incohavit Causam Canonizationis. Expletis omnibus iure statutis,
20<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die xxv Martii anno MCMXLV Decessor Noster Pius XII declaravit Servam<br />
Dei virtutes théologales, cardinales et adnexas heroico gradu exercuisse.<br />
Deinde Nobis coram die xxvin mensis Iunii anno MCMXCIX promulgatum est<br />
Decretum super miro anno MCMXLVII patrato in oppido Minturno atque intercessioni<br />
eiusdem Servae Dei ascripto. Statuimus ut beatificationis ritus<br />
ageretur Romae die xxix mensis Aprilis anno MMI.<br />
Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimus<br />
formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Raphaelis Palmero Ramos, Episcopi<br />
Palentini, Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte, Archiepiscopi Marianopolitana<br />
Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Roberti Amadei,<br />
Episcopi Bergomensis, et Roberti Octavii Gonzalez Nieves, Archiepiscopi<br />
Sancti Ioannis Portoricensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in<br />
episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de<br />
Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus<br />
ut Venerabiles Servi Dei Emmanuel González García, Maria Anna<br />
Blondin, Catharina Volpicelli, Catharina Cittadini et Carolus Emmanuel<br />
Caecilius Rodríguez Santiago Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque<br />
festum: Emmanuelis González García die quarta Ianuarii, Mariae<br />
Annae Blondin die duodevicesima Aprilis, Catharinae Volpicelli die altera et<br />
vicesima Ianuarii, Catharinae Cittadini die quinta Maii, et Caroli Emmanuelis<br />
Caecilii Rodríguez Santiago die tertia decima Iulii in locis et modis<br />
iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxix<br />
mensis Aprilis, anno MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 496.322<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£B ANGELUS card. SODANO
Acta Ioannis Pauli Pp. II 21<br />
V<br />
Venerabili Dei Servae Mariae a Sancti Ioannis Patrocinio Beatorum honores de<br />
cernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Utinam beatam habuissemus fortunam<br />
fundendi totum nostrum sanguinem uti testificationem Evangelii Domini<br />
nuntiandi ».<br />
Haec sententia Venerabilis Servae Dei Mariae Antoniae Paris, Fundatricis<br />
Congregationis Missionariarum Filiarum Immaculati Cordis B.V.M, simul<br />
cum Sancto Antonio Maria Claret, vitam nutrivit sororis Mariae Patrocinio<br />
Giner fortem eam reddens usque ad fidei martyrium.<br />
Dertosae, in Hispania, nata est die iv mensis Ianuarii anno MDCCCLXXIV<br />
ex parentibus Ioachimo Giner Talens et Salvatora Gomis Viia. In familia<br />
primum accepit fidei exemplum atque a parentibus praesertim Dei, Ecclesiae<br />
proximique didicit amorem. Institutionem prosequens christianam in<br />
collegio Missionariarum Claretianarum loci vulgo dicti Carcagente, prope Valentiam,<br />
vocationem ad vitam consecratam detexit. Anno MDCCCXCII accepta<br />
est sicut postulatrix atque die xvi mensis Septembris anno MDCCCXCIII sollemnibus<br />
votis Domino se consecravit. A primis religiosae vitae annis humilitate,<br />
docilitate, mansuetudine atque humanitate erga alios eminuit. Optima<br />
fuit educatrix quae subtilitatem conciliavit cum disciplina firmitateque.<br />
Munus magistrae novitiarum xvin per annos studiose exercuit sanctitatis<br />
indolem zelumque missionarium ostendens. Ab anno MCMXXII antistita communitatis,<br />
omnes sollicitudines Virginis Immaculatae praesidio commendabat.<br />
Etiam a christifidelibus laicis aestimabatur ob sapientiam atque spiritalem<br />
rerum huius saeculi considerationem. Anno MCMXXV missionem accepit<br />
novam condendi communitatem nec non collegium in loco vulgo Puerto<br />
de Sagunto, prope Valentiam. Sex post annos primam passa est persecutionem.<br />
Simul cum sororibus violenter ex conventu est propulsa, Eucharisticas<br />
tamen species servare potuit: Christum Iesum fero, et milies moriar antequam<br />
eum tradam — hoc modo repetebat unicuique eam retinere volenti.<br />
Reversa in urbem Carcagente sicut antistita, plurimas inter difficultates, se<br />
ipsam offerre pergebat pro pace in Hispania et saepe clamabat: Domine, si<br />
tibi servet lapillus quidam ut Tu règnes - en ego! Cum vexationes contra
22<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Ecclesiam crescerent, invitabat sorores ad veniam adque precem; ipsa crebro<br />
coram Christo cruci affíxo orabat. Universali saeviente insectatione adversus<br />
Ecclesiam illa in urbe, Dei Serva cum sororibus conventum relinquere<br />
statuit, refugium alibi quaerens. Forti animo obviam se dedit christianae<br />
religionis insectatoribus, quos precata est ut in pace relinquerent omnes qui<br />
domi adstabant. Iter faciens ad locum occisionis, omnes eiusdem sortis participes<br />
continuo hortata est ut fiduciam et fidelitatem erga Christum demonstrarent.<br />
Persecutoribus suis de Deo loquebatur, veniam concedendo illis<br />
qui per occisionem caelorum portas ei aperiebant. Evangelico hoc affectu<br />
animam Domino reddidit die xni mensis Novembris anno MCMXXXVI, eiusmodi<br />
ratione palmam martyrii consecuta. Archiepiscopus Valentinus Causam<br />
iniit Beatificationis anno MCMLXIII. Die xvni Decembris anno MM Nobis<br />
coram decretum super martyrio prodiit. Statuimus idcirco ut beatificationis<br />
ritus ageretur die xi mensis Martii anno MMI simul cum Iosepho Aparicio<br />
Sanz plurimisque aliis fidei testibus, occisis in eadem Hispanica persecutione<br />
contra Ecclesiam annis MCMXXXVI-MCMXXXIX.<br />
Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimus<br />
formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Vasco Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi<br />
Barcinonensis, et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Ilerdensis, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et<br />
modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii, anno MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco © Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n, 495.661<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
& ANGELUS card. SODANO
Acta Ioannis Pauli Pp., II 23<br />
VI<br />
Venerabili Dei Servae Catharinae Cittadini Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Fortis est ut mors dilectio, aquae<br />
multae non potuerunt exstinguere caritatem, nec flumina obruent illam; si<br />
dederit homo omnem substantiam domus suae pro dilectione, quasi nihil<br />
despiciet eum» (Ct 8, 6-7). Apostolus Paulus ipse haec quodammodo confirmavit:<br />
« Et si distribuero in cibos omnes facultates meas, et si tradidero<br />
corpus meum, ut glorier, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest<br />
... Caritas numquam excidit» (1 Cor 13, 3-8). Vere aquae multae doloris<br />
Dei amorem proximique in Venerabilis Dei Servae Catharinae Cittadini vita<br />
exstinguere non potuerunt: caritas enim spiritus et operis eius fundamentum<br />
semper fuit. Bergomi Catharina Cittadini orta est die xxvni mensis<br />
Septembris anno Domini MDCCCI, et ipsa iam a puerili aetate dolorem permagnum<br />
sustinuit, quia septimo aetatis suae anno matre orbata est et a<br />
patre derelicta. Una cum sorore minore Iuditha in orphanotrophium « Conventino<br />
» Bergomi accepta est anno MDCCCVIII, Iosepho Brena rectore. Sapiens<br />
piusque sacerdos ad plenam et perfectam maturitatem christianam<br />
virtutesque humanas eas comitatus est. Tam ipsa quam soror diploma ludi<br />
magistrae assecutae sunt. Anno MDCCCXXIII Catharina coepit docere in schola<br />
publica Somaschae, apud sanctuarium locaque sanctificata vita et operibus<br />
S. Hieronymi Aemiliani. Ibi una cum sorore Iuditha scholam privatam<br />
et collegium instituit ad educandas puellas in spiritu vere christiano. Sed<br />
urgente caritate orphanotrophium etiam pro puellis derelictis susceperunt,<br />
immo et domum relaxandi causa diebus festis, neque doctrinae christianae<br />
institutionem et actionem pastoralem in paroecia amiserunt. Graves tamen<br />
dolores supervenerunt: pestilentia oritur, soror Iuditha in caelum emigrat<br />
anno MDCCCXL, ipsam Catharinam anno MDCCCXLII morbus perniciosissimus<br />
corripuit. Divina vero Providentia ad sanitatem reducta, intercedentibus<br />
Sanctissima Dei Genetrice Maria « Caravaggio » et S. Hieronymo Aemiliani,<br />
manipulum parvum quidem sociarum sibi congregavit, quae postea Sorores<br />
Ursulinae a Somascha sunt appellatae, anno scilicet Salutis MDCCCXLIV. Vita<br />
eius exinde tota impensa fuit, urgente caritate, in bonum et incrementum<br />
huius familiae religiosae, ad fovendam iuventutem novam, usque dum ab<br />
Episcopo Bergomensi, die xiv mensis Decembris anno MDCCCLVII est compro-
24<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
bata haec Congregatio. Sed ipsa Beata hanc conclusionem plenam laetitiae<br />
non vidit, tamen voluntatem Domini libenter pieque accepit; morte enim<br />
erepta est die v mensis Maii anno Domini MDCCCLVII, multis laboribus sacrificiisque<br />
consumpta, circumstantibus filiabus amore incensis. Tota vita eius<br />
fide firma et indomita refulsit, caritate absolute evangelica usque ad mortem,<br />
semper docendo, semper operando, semper patiendo, in simplicitate,<br />
humilitate, patientia prout Deum ardenter ad personam amantem pertinet.<br />
Haec omnia ob vivissimam devotionem erga Sacramentum divinae Eucharistiae,<br />
ob Domini passionis meditationem assiduam, denique ob summam<br />
devotionem erga Beatam Virginem Mariam potuit absolvere.<br />
Itaque publice ac rite Ecclesia virtutes eius recognovit atque christifidelibus<br />
ut exemplum imitarent proposuit. Etenim Episcopus Bergomensis, anno<br />
MCMLXVII, commissionem instituit et deinde annis MCMLXXI-MCMLXXVIII celebratus<br />
est processus ordinarius informativus. Anno vero MCMXCI Congregatio<br />
de Causis Sanctorum auctoritatem probavit huius processus canonici.<br />
Denique, anno MCMXCVI, Patres Cardinales et Episcopi professi sunt Catharinam<br />
Cittadini virtutes théologales, cardinales iisque adnexas heroice coluisse;<br />
sic Nos mandavimus ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum<br />
conscriberetur. Interim, pueri Samuele Piovani sanatione mira ducta intercessioni<br />
Servae Dei tributa, die xx Decembris anno MCMXCIX decretum super<br />
miraculo emanavimus. Deinde statuimus ut beatificationis ritus Romae die<br />
XXIX mensis Aprilis anno MMI celebraretur.<br />
Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam intra Missarum<br />
sollemnia hanc protulimus formulam:<br />
« Nos vota Fratrum Nostrorum Raphaelis Palmero Ramos, Episcopi Palentini,<br />
Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte, Archiepiscopi Marianopolitani,<br />
Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Roberti Amadei,<br />
Episcopi Bergomensis, et Roberti Octavii Gonzalez Nieves, Archiepiscopi<br />
Sancti Ioannis Portoricensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu<br />
multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis<br />
Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut<br />
Venerabiles Servi Dei Emmanuel González García, Maria Anna Blondin,<br />
Catharina Volpicelli, Catharina Cittadini et Carolus Emmanuel Caecilius<br />
Rodríguez Santiago Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque<br />
festum: Emmanuelis González García die quarta Ianuarii, Mariae Annae<br />
Blondin die duodevicesima Aprilis, Catharinae Volpicelli die altera et vicesima<br />
Ianuarii, Catharinae Cittadini die quinta Maii, et Caroli Emmanuelis
Acta Ioannis Pauli Pp, II 25<br />
Caecilii Rodríguez Santiago die tertia decima Iulii in locis et modis iure statutis<br />
quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Insignis haec mulier claras pietatis caritatisque dedit testificationes,<br />
quae totam suam impendit vitam eamque hominibus destinavit, ut spiritalem<br />
salutem uberius consequerentur.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et posthac rata et firma esse<br />
volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxix<br />
mensis Aprilis, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 495.955<br />
VII<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
83 ANGELUS card. SODANO<br />
Servae Dei Mariae Annae Blondin, conditrici Congregationis Sororum Sanctae<br />
Annae, Beatorum caelitum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Dei voluntati fideles firmiter maneamus,<br />
quin umquam ab ea discedamus; nostros operiamus oculos ne quid<br />
contueamur plus quam caecus, si amittere nolumus pacem cordis, quae tantus<br />
est thesaurus, ad quem servandum, optabilius est cetera perdere. Oportet<br />
ut labiis meis et corde meo illa perpetuo proferam verba paenitentis et<br />
sancti regis David: In te, Domine, speravi; non confundar in aeternum ».<br />
Per fidem et fiduciam in Deo Maria Anna Blondin verba haec die xv mensis<br />
Iulii anno MDCCCLVIII misit Excellentissimo Domino Ignatio Bourget, episcopo<br />
Marianopolitano. Tunc quidem temporis diuturna iniit periodus, qua<br />
Dei Serva in adversitate, detrectatione et relictu versabatur. Hoc caliginis<br />
tempus consumpsit id quod vitae supererat, usque ad exitum qui evenit<br />
anno MDCCCXC.<br />
Venerabilis Dei Serva in pago Terrebonne, Quebeci in Canada, die xvin<br />
mensis Aprilis anno MDCCCIX nata est rusticis parentibus solida fide praeditis.<br />
Nesciens litteras, ingressa est Congregationem « Dominae Nostrae », ubi
26<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
eas didicit. Ob infirmam tamen valetudinem proposita eius evanuerunt,<br />
quapropter ad propinquos régressa est. Aspere laboravit ad studiorum lacunam<br />
explendam, et anno MDCCCXXXIII profecta est in locum Vaudreuil, ubi<br />
summo studio et exitu, operi se dedit adulescentulas docendi. Post diuturnam<br />
orationem, episcopi Bourget benedictione suffulta, quadragenaria pusillum<br />
mulierum coetum in unum congregavit ad pauperes parvulos instituendos.<br />
Inceptum hoc operibus confirmatum est fructusque opimos tulit,<br />
ita ut die VIII mensis Septembris anno MDCCCL ibidem Serva Dei Congregationem<br />
condiderit Sororum Sanctae Annae, cuiusque prima exstitit moderatrix.<br />
Tribus annis vix elapsis, sedes huius primariae domus translata est in<br />
oppidum St. Jacques-de-VAchigan, ubi soror Maria Anna, plurimis aerumnis<br />
affecta, summam experta est renovationem. Etenim cappellanus Sororum<br />
privatis communitatis negotiis sese inseruit episcopum suadens ut Servae<br />
Dei iniungeret ad munus moderatricis abdicandum nec deinceps assumendum.<br />
Tunc illa vivere coepit sex et triginta annos in abdita vita, molestiis<br />
et infirmitatibus immersa. Relicto munere, contumelias et iniurias pati perrexit;<br />
nec agnitum est illi ius conditricis eius Instituti. Attamen, fide spe et<br />
caritate firmata, in omnibus animum usque serenum ostendit. Concredita<br />
sunt ei asperiora officia, quae in silentio, simplicitate et oboedientia ad effectum<br />
perduxit. Res tamen adversae amorem eius erga Christum et Ecclesiam<br />
minime turbarunt. Dei Serva exemplum exstitit humilis vitae, quae<br />
spiritalem vim suam e contemplatione crucis exhausit, docens communionem<br />
cum Christo tutissimam esse viam ad divinam voluntatem adimplendam<br />
et sociam navandam operam pro Regni Dei diffusione. Usque ad exitum<br />
vitae, miro fidei et amoris spiritu, suam « viam crucis » percurrit, malum<br />
bono et iniurias misericordia debellando. Instante iam morte, ad exemplum<br />
sororum suarum, accersivit ipsum presbyterum qui olim contumeliis<br />
eam affecerat, ut infirmorum unctione eam signaret. Meritis onusta, ardentem<br />
ferens lampadem Sponso obviam venit die II mensis Ianuarii anno<br />
MDCCCXC. Aliquot post annis, habita est mulier heroicae fortitudinis, profundae<br />
humilitatis miraeque sanctimoniae, atque legitima agnita est eius Instituti<br />
conditrix. Anno MCML, centesimo recurrente anniversario a condita<br />
Congregatione, perversi de ea rumores evanuerunt et fama sanctitatis celerius<br />
in dies est diffusa. Prodierunt scripta biographica. Exuviae eius digniorem<br />
in locum apud primariam domum sunt translatae et anno MCMLV incollata<br />
est Causa beatificationis.<br />
A Nobismet Ipsis die xiv mensis Maii anno MCMXCI eius heroicae virtutes<br />
sunt recognitae. Nobis coram die xxvin mensis Iunii anno, MCMXCIX decre-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 27<br />
tum de miro prodiit. Quapropter statuimus ut ritus beatificationis Romae<br />
perageretur die xxix mensis Aprilis anno MMI.<br />
Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, intra Missarum<br />
sollemnia hanc protulimus formulam:<br />
« Nos vota Fratrum Nostrorum Raphaelis Palmero Ramos, Episcopi Palentini,<br />
Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte, Archiepiscopi Marianopolitani,<br />
Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Roberti Amadei,<br />
Episcopi Bergomensis, et Roberti Octavii Gonzalez Nieves, Archiepiscopi<br />
Sancti Ioannis Portoricensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu<br />
multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis<br />
Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut<br />
Venerabiles Servi Dei Emmanuel González García, Maria Anna Blondin,<br />
Catharina Volpicelli, Catharina Cittadini et Carolus Emmanuel Caecilius<br />
Rodríguez Santiago Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque<br />
festum: Emmanuelis González García die quarta Ianuarii, Mariae Annae<br />
Blondin die duodevicesima Aprilis, Catharinae Volpicelli die altera et vicesima<br />
Ianuarii, Catharinae Cittadini die quinta Maii, et Caroli Emmanuelis<br />
Caecilii Rodríguez Santiago die tertia decima Iulii in locis et modis iure statutis<br />
quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Praestabilis haec mulier, quae totam suam vitam Domino Deo omnino<br />
addixit ac perquam studiose pauperibus inservivit, insignes dedit religiosae<br />
pietatis operumque bonorum testificationes. Exoptamus igitur ut huius caelitis<br />
patrocinio exemplisque homines qui nunc sunt transitura posthabeant<br />
et ad superna usque contendant.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et posthac rata et firma esse<br />
volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxix<br />
mensis Aprilis, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret Status tab.., n. 4<strong>94</strong>.966<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
E8 ANGELUS card. SODANO
28<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad Uruquariae episcopos.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Con gran afecto os doy la bienvenida con ocasión de la visita « ad limina<br />
Apostolorum ». Con ella deseáis renovar, como Pastores de la Iglesia<br />
que peregrina en el Uruguay, la comunión con el Sucesor de Pedro y compartir<br />
apostólicamente los motivos de alegría y esperanza, de preocupación<br />
y tristeza, que vive la tan querida porción del Pueblo de Dios encomendada<br />
a vuestro cuidado pastoral.<br />
Deseo, ante todo, manifestar mi vivo agradecimiento a mons. Carlos<br />
María Collazzi Irazábal, Obispo de Mercedes y Presidente de la Conferencia<br />
episcopal, por las afectuosas palabras que ha tenido a bien dirigirme en<br />
nombre de todos. En ellas se ha referido además a la situación de vuestro<br />
País y a la acción de la Iglesia, que anima la vida de los fíeles y su progreso<br />
en la fe al inicio del tercer milenio.<br />
2. Conservo aún un grato recuerdo de la peregrinación nacional que vosotros<br />
y un gran número de católicos uruguayos realizasteis el año pasado a<br />
Roma como « un momento privilegiado del Gran Jubileo ». Aquel encuentro<br />
jubilar coincidía, además, con el aniversario del fallecimiento de « Mons. Jacinto<br />
Vera, primer Obispo del Uruguay, que supo llevar, no sin dificultades,<br />
la presencia de la Iglesia a todos los rincones del País »- 1<br />
<strong>La</strong> gran herencia de este Jubileo la habéis desarrollado en vuestro documento<br />
colectivo Orientaciones Pastorales 2001-2006, centrándola « en la contemplación<br />
del rostro de Cristo: contemplado en sus coordenadas históricas<br />
y en su misterio, acogido en su múltiple presencia en la Iglesia y en el<br />
mundo, confesado como sentido de la historia y luz de nuestro camino ». 2<br />
Con ello queréis señalar una meta hacia la que todos deben avanzar: la<br />
santidad.<br />
*Die 6 Septembris 2001,<br />
1<br />
Discurso, 12-6-2000<br />
2<br />
Novo millennio ineunte, 15,
Acta Ioannis Pauli Pp. II 29<br />
3. En el ejercicio de vuestro ministerio episcopal, como Maestros de la<br />
fe, afrontáis las diversas prioridades pastorales, siguiendo con fidelidad las<br />
enseñanzas del Concilio Vaticano II, el cual « nos ha ofrecido una brújula<br />
segura para orientarnos en el camino del siglo que comienza ». 3<br />
Teniendo en<br />
cuenta las exigencias actuales de la nueva Evangelización, en perspectiva<br />
soteriológica, se debe presentar ante todo la persona y misión de Cristo.<br />
En la Catedral metropolitana de Montevideo, durante mi primera visita<br />
pastoral al Uruguay, decía: «Señor, (...) hemos de proclamar sin temor alguno<br />
la verdad completa y auténtica sobre tu persona, sobre la Iglesia que<br />
tú fundaste, sobre el hombre y sobre el mundo que tú has redimido con tu<br />
sangre, sin reduccionismos ni ambigüedades ». 4<br />
En efecto, no basta promover<br />
«los llamados "valores del Reino", como son la paz, la justicia, la libertad,<br />
la fraternidad », 5<br />
sino que se debe proclamar que « Cristo es el único<br />
mediador entre Dios y los hombres (...). Esta mediación suya única y universal,<br />
(...) es la vía establecida por Dios mismo ». 6<br />
El misterio de Cristo, además de ser el elemento central del anuncio,<br />
ayuda a esclarecer el misterio del hombre. 7<br />
Testimonio y anuncio son, por<br />
tanto, realidades complementarias y profundamente ligadas entre sí, que,<br />
como programa de evangelización, deben mirar hacia « Cristo mismo, al que<br />
hay que conocer, amar e imitar, para vivir en El la vida trinitaria y transformar<br />
con El la historia hasta su perfeccionamiento en la Jerusalén celeste<br />
». 8<br />
<strong>La</strong> evangelización, pues, « constituye el primer servicio que la Iglesia<br />
puede prestar a cada hombre y a la humanidad entera en el mundo actual,<br />
el cual está conociendo grandes conquistas, pero parece haber perdido el<br />
sentido de las realidades últimas ». 9<br />
4. Un acontecimiento importante de vuestra vida eclesial ha sido también<br />
la celebración, en Colonia del Sacramento, del IV Congreso Eucaristico<br />
Nacional, con el lema « Jesucristo, vida plena para el Uruguay ». Éste ha sido<br />
un momento especial de gracia, que debe seguir animando a los fieles<br />
católicos a vivir más intensamente el misterio de la Eucaristía, participando<br />
activamente en la Misa dominical y acercándose a recibir la sagrada comu-<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
Ibid., 57.<br />
Alocución, 31-3-1987, n. 3.<br />
Redemptoris missio, 17.<br />
Ibid., 5<br />
Cf. Gaudium et spes, 22<br />
Novo millennio ineunte, 29.<br />
Redemptoris missio, 2..
30<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
nión en las debidas condiciones. Esto les ayudará a comprometerse más generosamente<br />
en el servicio de los hermanos, especialmente los más desfavorecidos.<br />
A este Sacramento se ha de dar « su dimensión plena y su significado<br />
esencial. Es al mismo tiempo Sacramento-Sacrificio, Sacramento-Comunión,<br />
Sacramento-Presencia. Y aunque es verdad que la Eucaristía fue siempre y<br />
debe ser ahora la más profunda revelación y celebración de la fraternidad<br />
humana de los discípulos y confesores de Cristo, no puede ser tratada sólo<br />
como una "ocasión" para manifestar esta fraternidad. Al celebrar el Sacramento<br />
del Cuerpo y de la Sangre del Señor, es necesario respetar la plena<br />
dimensión del misterio divino, el sentido pleno de este signo sacramental». 10<br />
5. Por lo que se refiere a los estudios teológicos y al mundo de la cultura,<br />
es de alabar la labor de la Facultad de Teología del Uruguay « Mons.<br />
Mariano Soler », creada recientemente en la arquidiócesis de Montevideo, así<br />
como también del Centro Superior Teológico Pastoral y el Trienio de Teología<br />
para <strong>La</strong>icos. Estos centros están dedicados a formar no sólo a los futuros<br />
sacerdotes, sino que ofrecen también formación filosófica y teológica a<br />
religiosas, religiosos y laicos.<br />
De este modo se puede enriquecer la cultura uruguaya con la metodología<br />
de la primera evangelización, que no alteró el mensaje cristiano frente a<br />
las dificultades y el rechazo del ambiente al que iba dirigida, sino que con<br />
la palabra y el testimonio logró orientar y posibilitar el cambio de la cultura<br />
misma. <strong>La</strong> evangelización de la cultura nos exige, pues, que « todo lo<br />
bueno que hay sembrado en el corazón y en la inteligencia de los hombres,<br />
o en los ritos particulares, o en las culturas de estos pueblos, no sólo no se<br />
pierda, sino que mejore, se desarrolle y llegue a su perfección para gloria de<br />
Dios (...) y la felicidad del hombre». 11<br />
En el cumplimiento de esta misión, la Iglesia en el Uruguay, a través<br />
de estos casi cinco siglos de presencia, ha dado un gran aporte a la construcción<br />
del País. En efecto, los cristianos han colaborado en tantos ámbitos<br />
de la vida nacional. En este substrato cultural católico se formaron los<br />
forjadores de la nueva nación, los cuales dieron bases firmes a la cultura<br />
patria. Esto nos muestra cómo para la evangelización de la cultura tienen<br />
particular importancia las instituciones católicas, desde la escuela hasta la<br />
Universidad.<br />
10<br />
11<br />
Redemptor hominis, 20.<br />
Lumen gentium, 17.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 31<br />
En su acción evangelizadora, la Iglesia no puede prescindir, además, de<br />
los medios de comunicación social para llegar a las personas de hoy, sobre<br />
todo los niños y los jóvenes, con lenguajes adecuados que transmitan fielmente<br />
el mensaje evangélico. « Esta es, pues, la audacia, a la vez humilde y<br />
serena, que inspira la presencia cristiana en el diálogo público de los medios<br />
de comunicación ». 12<br />
6. Por medio de vosotros deseo saludar también, con gran afecto y en<br />
espíritu de comunión, a todos los sacerdotes de vuestras Iglesias particulares.<br />
Ellos, de manera inmediata y a través de la predicación y de la vida<br />
sacramental, dirigen las comunidades eclesiales que constituyen la realidad<br />
diocesana. A cada uno de ellos debéis dedicar todas las atenciones y cuidados<br />
que Jesús daba a sus apóstoles.<br />
Al mismo tiempo, teniendo en cuenta que su preparación intelectual no<br />
termina con el seminario, es necesario acompañarlos y facilitarles todo tipo<br />
de ayuda, entre ellas la formación permanente, como « un proceso de continua<br />
conversión », 13<br />
la cual abarca la dimensión humana, espiritual, intelectual<br />
y pastoral del presbítero. De este modo serán capaces de orientar adecuadamente<br />
al Pueblo de Dios, sobre todo cuando se difunden de manera<br />
solapada modelos de vida y comportamientos que llevan a la confusión y al<br />
relativismo de los principios doctrinales y morales, como habéis puesto de<br />
relieve en las Orientaciones Pastorales.<br />
Además, al presbiterio diocesano pertenecen también todos los sacerdotes<br />
de los Institutos de vida consagrada y de las Sociedades de vida apostólica<br />
que colaboran en las diócesis. Ellos han de vivir sus propios carismas<br />
en. la unidad, en la comunión y en la misión de la Iglesia particular. Es necesario<br />
incrementar este espíritu de comunión entre el Obispo y todos los<br />
presbíteros, a fin de que sean, para el pueblo fiel, ejemplo de la unidad<br />
querida por Cristo. 14<br />
Al mismo tiempo, la acción pastoral se verá enriquecida<br />
por la participación fraterna en los diversos carismas.<br />
7. Preocupados por el escaso número de personas dedicadas a la misión,<br />
vosotros os esforzáis en promover y seguir con atención una pastoral vocacional,<br />
que ha de ir acompañada ante todo por la oración. 15<br />
Los candidatos<br />
12<br />
Mensaje pontificio para la XXIII Jornada Mundial de las Comunicaciones Sociales, 7-<br />
5-1989, 5.<br />
13<br />
Pastores dabo vobis, 70<br />
14<br />
Cf, Jn 17, 21<br />
15<br />
Cf Mt 9, 38.
32<br />
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale<br />
han de ser dirigidos con prudencia y competencia para que puedan recorrer<br />
todas las etapas que requiere el seguimiento del Señor en la vida sacerdotal<br />
o religiosa.<br />
A este respecto, « es necesario, pues, que la Iglesia del tercer milenio impulse<br />
a todos los bautizados y confirmados a tomar conciencia de la propia<br />
responsabilidad activa en la vida eclesial. Junto con el ministerio ordenado,<br />
pueden florecer otros ministerios, instituidos o simplemente reconocidos, para<br />
el bien de toda la comunidad, atendiéndola en sus múltiples necesidades:<br />
de la catequesis a la animación litúrgica, de la educación de los jóvenes a<br />
las más diversas manifestaciones de la caridad». 16<br />
Todos tienen que sentirse interpelados a colaborar en este esfuerzo de<br />
promover vocaciones al sacerdocio y a la vida de especial consagración, aun<br />
en medio de ambientes poco propicios y de indiferencia religiosa. « Es necesario<br />
y urgente organizar una pastoral de las vocaciones amplia y capilar<br />
que llegue a las parroquias, a los centros educativos y familias, suscitando<br />
una reflexión atenta sobre los valores esenciales de la vida, los cuales se resumen<br />
claramente en la respuesta que cada uno está invitado a dar a la<br />
llamada de Dios, especialmente cuando pide la total entrega de sí y de las<br />
propias fuerzas para la causa del Reino ». 17<br />
8. En vuestras prioridades pastorales sentís también como deber apremiante<br />
ayudar a los padres a ser buenos pastores de la « iglesia doméstica ».<br />
En efecto, cuando la familia participa en el ser y la misión de la Iglesia, no<br />
solamente se transforma en sacramento de salvación para sus miembros, sino<br />
que además realiza plenamente « su misión de custodiar, revelar y comunicar<br />
el amor y la vida». 18<br />
En las Orientaciones Pastorales habéis puesto también de relieve cómo<br />
en el mundo contemporáneo existe un deterioro generalizado del sentido<br />
natural y religioso del matrimonio, con consecuencias preocupantes tanto<br />
en la esfera personal como pública. Por eso se ha de prestar particular<br />
atención a todas las familias: no sólo a las que cumplen su misión al servicio<br />
de la vida desde la concepción hasta su ocaso natural, siempre desde el<br />
amor conyugal y familiar. También es necesario hacer un discernimiento<br />
pastoral sobre las formas alternativas de unión que hoy afectan a la institución<br />
de la familia en el Uruguay, especialmente aquéllas que consideran<br />
16<br />
17<br />
18<br />
Novo millennio ineunte, 46<br />
Ibid<br />
Familiaris consortio, 17
Acta Ioannis Pauli Pp, II 33<br />
como realidad familiar las simples uniones de hecho, desconociendo el auténtico<br />
concepto de amor conyugal.<br />
Sobre este aspecto hice presente que « toda ley que perjudique a la familia<br />
y atente contra su unidad e indisolubilidad, o bien otorgue validez legal<br />
a uniones entre personas, incluso del mismo sexo, que pretendan suplantar,<br />
con los mismos derechos, a la familia basada en el matrimonio entre<br />
un hombre y una mujer (...), no es una ley conforme al designio divino ». 19<br />
9. Ante los graves problemas tan comunes de orden social, la Iglesia, siguiendo<br />
su doctrina social, trata de dar respuesta y de buscar soluciones<br />
concretas. A través de la Pastoral Social trata de promover la cultura de la<br />
solidaridad, manteniendo la opción preferencial por los pobres con la práctica<br />
de un amor activo y concreto hacia cada ser humano, frente a toda tentación<br />
de indiferencia o inhibición. Éste es un ámbito que, « sin ceder nunca<br />
a la tentación de reducir las comunidades cristianas a agencias sociales<br />
», 20<br />
caracteriza de manera decisiva la vida cristiana, el estilo eclesial y la<br />
programación pastoral.<br />
Sé que la Iglesia en el Uruguay, a pesar de los limitados recursos materiales,<br />
está en primera fila en la atención a las personas y familias que viven<br />
en condiciones muy por debajo del mínimo requerido por la dignidad<br />
humana y en la lucha contra « las nuevas pobrezas ». <strong>La</strong> Iglesia, por medio<br />
de los sacerdotes, religiosas y religiosos, personas consagradas y laicos comprometidos,<br />
se hace presente en los barrios marginados de las ciudades y en<br />
el campo, a través de escuelas y de tantas formas de ayuda a los más pobres<br />
y necesitados.<br />
10. Al final de este encuentro fraterno, os ruego que invitéis a los sacerdotes<br />
y diáconos, a las religiosas y religiosos, a los seminaristas y laicos<br />
comprometidos a « remar mar adentro» en su servicio a la Iglesia y al pueblo<br />
uruguayo, sin desfallecer y siendo fieles a Cristo y a sus hermanos.<br />
Bajo la materna protección de la Virgen de los Treinta y Tres y Madre<br />
del Pueblo Oriental, encomiendo todo lo que hemos compartido estos días.<br />
Dejaos guiar por María, Estrella de la Evangelización, que siempre señala el<br />
camino seguro. Al mismo tiempo, y como expresión de mi gran afecto en el<br />
Señor, os imparto la Bendición Apostólica, que hago extensiva a todos y<br />
cada uno de vuestros queridos fieles diocesanos.<br />
19<br />
20<br />
Discurso a los gobernantes, parlamentarios y políticos, 4-11-2000, 4,<br />
Novo millennio ineunte, 52.<br />
3 - A.A.S..
34<br />
Chers Frères dans l'épiscopat,<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
II<br />
Ad episcopos Haitianos.*<br />
1. Je suis heureux de vous accueillir, Évêques de l'Eglise catholique en<br />
Haïti, au moment où vous accomplissez votre visite ad limina. Pleins de reconnaissance<br />
pour Jésus Christ qui vous donne la force et qui vous a fait<br />
confiance en vous chargeant du ministère, 1<br />
vous êtes venus affermir les<br />
liens de communion qui vous unissent au Successeur de Pierre. Je souhaite<br />
que ces moments de rencontre avec le Pape et ses collaborateurs, nourris<br />
par une intense prière d'action de grâce, consolident les liens d'unité au<br />
sein de votre Conférence episcopale et vous confortent dans le don de vousmêmes<br />
au service du peuple de Dieu. Que l'Esprit Saint rende fécond votre<br />
pèlerinage aux tombeaux des Apôtres Pierre et Paul, afin que vous soyez<br />
renouvelés dans votre élan missionnaire!<br />
« Sans cesse, nous nous souvenons que votre foi est active, que votre<br />
charité se donne de la peine, que votre espérance tient bon en notre Seigneur<br />
Jésus Christ, en présence de Dieu notre Père ». 2<br />
Par cette salutation<br />
de l'Apôtre Paul, je veux faire écho aux aimables paroles que vient de m'adresser<br />
mgr Hubert Constant, Evêque de Fort-Liberté et nouveau Président<br />
de votre Conférence episcopale, me faisant partager vos joies et vos<br />
préoccupations. Lorsque vous retournerez en Haïti, faites savoir aux prêtres<br />
de vos diocèses, aux religieux, aux religieuses, aux catéchistes, aux fidèles<br />
laïcs, spécialement aux jeunes, que le Pape prie pour eux, qu'il se tient à<br />
leurs côtés dans les durs combats qu'ils ont à mener pour annoncer l'Évangile<br />
et pour promouvoir une humanité renouvelée selon le cœur de Dieu!<br />
Que leur foi soit toujours plus enracinée dans la Parole du Christ, fortifiée<br />
par les sacrements de l'Église, soutenue par l'enseignement de leurs Pasteurs!<br />
Que leur espérance tienne bon, puisant dans le mystère pascal l'assurance<br />
que les forces de mort ne seront jamais le dernier mot de l'histoire!<br />
2. Vos rapports quinquennaux font état de la situation politique et économique<br />
dramatique en Haïti. L'accroissement important de la population<br />
*Die 14 Septembris 2001.<br />
1<br />
Cf. 1 Tm 1, 12<br />
2<br />
1 Th 1, 3.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 35<br />
et la précarité de la conjoncture agricole et industrielle ont produit un chômage<br />
endémique, poussant de nombreux habitants des campagnes vers les<br />
villes. Cet exode détériore les équilibres écologiques et fragilise la famille,<br />
cellule vitale de la société. Dans ce contexte, les catholiques sont appelés à<br />
participer activement à la mise en place d'une politique de développement<br />
audacieuse dans le respect des droits fondamentaux de tous les Haïtiens; il<br />
reste aussi à espérer que la communauté internationale saura se montrer solidaire<br />
également en ce domaine, pour venir en aide aux populations touchées<br />
par la misère. Si le soulagement de la pauvreté représente en Haïti<br />
un défi majeur, il interroge aussi la manière dont l'Eglise elle-même entend<br />
proposer la foi et témoigner de l'espérance. En effet, le sentiment religieux<br />
des fidèles a sans cesse besoin d'être évangélisé, car le syncrétisme et l'ignorance<br />
des chrétiens fournissent un terrain favorable à la prolifération de<br />
groupes sectaires tentés d'exploiter la crédulité des plus pauvres.<br />
Au long de ces années douloureuses, vous n'avez pas manqué de dénoncer<br />
tout ce qui avilit la dignité de l'homme dans sa légitime recherche d'amour,<br />
de justice, de vérité, de liberté, manifestant ainsi votre engagement<br />
persévérant et celui de vos communautés aux côtés du peuple souvent désemparé.<br />
Je vous invite à développer toujours plus fortement cette charité<br />
pastorale et cet esprit missionnaire qui vous animent. Par des prises de parole<br />
soutenues, par votre présence active dans vos diocèses, ayez toujours le<br />
souci de l'édification des communautés ecclesiales et du bien commun de la<br />
société!<br />
3. Dans le contexte difficile que connaît le pays, les germes de division<br />
sont nombreux. C'est pourquoi il est essentiel de rendre la communion toujours<br />
plus forte et plus visible. Dans cette perspective, j'ai rappelé que ses<br />
expressions doivent être entretenues et étendues dans le tissu de la vie de<br />
chaque Eglise, en particulier dans les relations entre les Évêques, les<br />
prêtres et les diacres, entre les Pasteurs et le peuple de Dieu tout entier,<br />
entre le clergé diocésain et les religieux, entre les associations et les mouvements<br />
ecclésiaux. 3<br />
Je vous encourage à inventer des chemins nouveaux<br />
afin que l'Eglise en Haïti devienne une maison et une école de la communion.<br />
Par une réflexion théologique et des propositions pastorales soutenues, il<br />
appartient à votre Conférence episcopale de favoriser l'enracinement de<br />
3<br />
Cf. Novo millennio ineunte n. 45.
36<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
cette spiritualité de communion dans votre culture, au service de l'édification<br />
de communautés chrétiennes vraiment missionnaires. Dans l'inculturation,<br />
l'Église devient « un signe plus compréhensible de ce qu'elle est et un<br />
instrument plus adapté à sa mission ». 4<br />
Par des collaborations toujours plus<br />
affirmées entre les divers acteurs ecclésiaux, donnez visage à cette charité<br />
pastorale qui vous anime, puisant la force apostolique à la source de l'amour<br />
trinitaire!<br />
4. Dans cette perspective, je vous invite aujourd'hui à faire de la promotion<br />
du laïcat une de vos priorités pastorales. Pour cela, il est nécessaire<br />
qu'une solide formation spirituelle, intellectuelle et ecclésiale soit proposée<br />
aux laïcs, afin qu'ils soient capables d'agir dans la vie publique, l'orientant<br />
toujours vers le bien commun. Confirmez les fidèles laïcs dans leur vocation<br />
d'incarner les valeurs évangéliques dans les divers milieux de la vie familiale,<br />
sociale, professionnelle, culturelle et politique, pour qu'ils ne désertent<br />
pas les lieux où ils sont invités à témoigner de leur foi! Je rends grâce pour<br />
les nombreuses personnes qui s'investissent avec générosité et compétence<br />
dans les organismes caritatifs nationaux et internationaux. Elles témoignent<br />
avec zèle que l'Église désire s'engager toujours plus auprès des pauvres et<br />
elles rappellent que, « dans la personne des pauvres, il y a une présence<br />
spéciale du Fils de Dieu qui impose à l'Église une option préférentielle pour<br />
eux ». 5<br />
Je salue affectueusement les catéchistes, collaborateurs précieux, les invitant<br />
à poursuivre sans se décourager leur mission irremplaçable de structuration<br />
de la foi des fidèles et de transmission des repères et des valeurs<br />
évangéliques, notamment chez les jeunes. Je souhaite vivement qu'ils<br />
puissent bénéficier d'une formation théologique consistante, pour répondre<br />
pleinement à leur vocation chrétienne d'annoncer la Vérité du Christ Sauveur.<br />
De même, par leur exemple de vie chrétienne inspirée par la charité<br />
du Christ, qu'ils soient de véritables témoins de l'Évangile, enracinant leur<br />
service ecclésial dans une méditation assidue de la Parole de Dieu et la fréquentation<br />
régulière des sacrements!<br />
Vous insistez sur la nécessité de développer une pastorale familiale vigoureuse<br />
pour répondre aux défis nouveaux que doit affronter l'Église en<br />
Haïti. Aussi importe-t-il de susciter et d'animer une pastorale familiale de<br />
4<br />
5<br />
Cf. Redemptoris missio, n. 52.<br />
Novo millennio ineunte, n. 49.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 37<br />
proximité qui aide les personnes à découvrir la beauté et la grandeur de la<br />
vocation à l'amour et au service de la vie. En centrant cette pastorale sur<br />
les valeurs essentielles de la famille et du mariage chrétien, soutenez les efforts<br />
des prêtres et des agents pastoraux, afín qu'ils éveillent les personnes<br />
au témoignage irremplaçable de la famille, école fondamentale de la vie sociale!<br />
Qu'ils encouragent en particulier les parents à éduquer leurs enfants<br />
au sens de la justice véritable et de l'amour authentique, qui est fait d'attention<br />
sincère et de service désintéressé à l'égard des autres, en particulier<br />
des plus nécessiteux. 6<br />
5. Dans une société marquée par l'égoïsme, les jeunes doivent demeurer<br />
l'objet de votre sollicitude permanente. Ils sont souvent tentés de répondre<br />
par la violence, par la marginalisation, par l'exil ou par la résignation aux<br />
criantes inégalités qui les privent de perspectives d'avenir et anéantissent<br />
leur espérance. Je souhaite que soient prises davantage en compte les interrogations<br />
légitimes des nouvelles générations, qui auront à assumer le patrimoine<br />
multiforme des valeurs, des devoirs, des aspirations de la nation à<br />
laquelle ils appartiennent.<br />
Je vous invite à renforcer une pastorale des jeunes qui les aide à développer<br />
leur vie intérieure et ecclésiale, et à bâtir une société juste, réconciliée<br />
et solidaire. Transmettez aux jeunes d'Haïti l'appel que le Pape leur<br />
adresse par votre intermédiaire: « Chers jeunes, vous êtes le présent et l'avenir<br />
de la société et de l'Eglise en Haïti, qui comptent sur vous. Soyez le sel<br />
de la terre, donnez le goût de l'Évangile à votre pays meurtri par tant<br />
d'années de souffrances! Enracinés dans le Christ, qui indique le chemin de<br />
la vie donnée pour le salut de tous, vous témoignerez qu'un monde nouveau<br />
est possible. Soyez la lumière du monde, brillez au plus fort de la<br />
nuit, comme les sentinelles du matin qui guettent l'arrivée du jour, le<br />
Christ ressuscité! » 7<br />
L'Église a toujours considéré que l'éducation constituait un terreau irremplaçable<br />
pour la saine croissance des jeunes générations, contribuant à<br />
faire respecter leurs droits humains fondamentaux. En effet, « il ne sera jamais<br />
possible de libérer les indigents de leur pauvreté si on ne les libère pas<br />
d'abord de la misère due au fait qu'une éducation digne leur a fait dé-<br />
6<br />
7<br />
Cf. Familiaris consortio, n. 37.<br />
Cf. Message pour les XVII" Journées mondiales de la Jeunesse, n. 3
38<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
faut ». 8<br />
Pour combattre le fléau de l'analphabétisme et assurer aux jeunes<br />
une formation humaine, spirituelle et morale, les écoles catholiques, dans la<br />
riche diversité de leurs charismes et de leurs projets pédagogiques, rendent<br />
un service essentiel à la vie de l'Église et de la nation. Je remercie les communautés<br />
éducatives pour leur engagement au service du développement<br />
intégral des jeunes qui leur sont confiés. Je les encourage à poursuivre leur<br />
noble mission, souhaitant que l'éducation chrétienne qu'elles promeuvent<br />
fasse mûrir les fruits d'une culture faite de respect mutuel, de solidarité et<br />
de dialogue, pour réduire les fractures sociales qui freinent encore le plein<br />
épanouissement de tous les Haïtiens.<br />
6. Chers Frères dans l'épiscopat, portez à tous les prêtres de vos diocèses<br />
la profonde gratitude du Pape pour leur dévouement dans leur ministère<br />
de pasteurs, d'évangélisateurs et d'animateurs de la communion ecclésiale.<br />
Je sais qu'ils sont attentifs aux problèmes et aux espérances de leur<br />
peuple. Je connais les conditions difficiles dans lesquelles ils ont à annoncer<br />
l'Évangile. Soutenez-les dans leur ministère, soyez proches d'eux, soucieux<br />
de leur vie spirituelle et matérielle, afin qu'ils s'acquittent avec zèle de leur<br />
tâche apostolique, par une présence active dans les paroisses et par leur vie<br />
simple!<br />
J'encourage les prêtres à repartir sans cesse du Christ, pour trouver en<br />
lui la source de la fécondité missionnaire de leur ministère et pour répondre<br />
à la soif spirituelle des Haïtiens. Il est nécessaire que la prière personnelle<br />
et la méditation de la Parole de Dieu nourrissent quotidiennement leur<br />
apostolat. <strong>La</strong> célébration de l'Eucharistie doit être véritablement le cœur<br />
de leur ministère, leur rappelant aussi qu'ils sont ordonnés au service d'une<br />
unique mission, en communion avec leur évêque et dans l'unité du presbyterium.<br />
Il importe enfin qu'ils témoignent joyeusement de leur attachement<br />
toujours plus inconditionnel au Christ et à son Église, en respectant les exigences<br />
du célibat ecclésiastique qu'ils ont accepté librement.<br />
7. Les communautés ecclesiales de base feront l'objet d'une attention renouvelée<br />
de la part des prêtres. En vivant vraiment dans l'unité de l'Église,<br />
elles sont « une authentique expression de communion et un moyen pour<br />
construire une communion plus profonde». 9<br />
C'est pourquoi j'appelle les<br />
pasteurs à demeurer vigilants pour que ces communautés soient vraiment<br />
8<br />
9<br />
Ecclesia in America, n. 71.<br />
Redemptoris missio, n. 51.
Acta Ioannis Pauli Pp,, II 39<br />
missionnaires, en évitant tout repli frileux et toute récupération identitaire<br />
ou partisane. En faisant preuve de discernement et d'esprit apostolique, ils<br />
auront ainsi le souci de construire le Corps du Christ et de donner une<br />
place à tous les dons de l'Esprit.<br />
Chers Frères dans l'épiscopat, vous savez combien la sainteté de vie des<br />
prêtres, des consacrés et des laïcs est un puissant témoignage pour les<br />
jeunes qui veulent répondre à l'appel du Christ en se rendant disponibles<br />
pour servir l'Eglise comme prêtres, religieux ou religieuses. <strong>La</strong> générosité de<br />
ces jeunes constitue pour l'Eglise en Haïti un immense motif d'espérance et<br />
de joie. Comme premiers responsables de la formation sacerdotale, vous<br />
avez à veiller à l'accueil, à l'accompagnement et au discernement des vocations<br />
presbytérales. Il est donc nécessaire de choisir avec soin les formateurs<br />
et les directeurs spirituels du séminaire. En aidant les séminaristes à<br />
fonder leur vie sur le Christ, ils leur permettront de devenir d'authentiques<br />
serviteurs de la communion et de demeurer des instruments de la miséricorde<br />
du Seigneur auprès du peuple, pleinement conscients « qu'on ne peut<br />
jamais considérer la vie sacerdotale comme une promotion humaine, ni la<br />
mission du ministre comme un simple projet personnel». 10<br />
Chers Frères<br />
dans l'épiscopat, soutenez par votre prière et par votre proximité affectueuse<br />
la communauté du grand séminaire! Ainsi, vous l'aiderez non seulement<br />
à vivre son insertion dans l'Eglise particulière en communion avec<br />
vous, mais vous authentifierez et vous servirez la finalité pastorale qui caractérise<br />
la formation des candidats au sacerdoce.<br />
8. Je salue tout spécialement, par votre intermédiaire, les Congrégations<br />
et les Instituts de vie consacrée présents dans votre pays. Témoins et acteurs<br />
de l'évangélisation en Haïti depuis de longues années, ils rendent le<br />
Christ présent dans les domaines les plus variés, notamment l'éducation, la<br />
santé et la promotion sociale. Il est nécessaire que se développent toujours<br />
davantage les liens de communion qui unissent la Conférence episcopale<br />
aux instances diocésaines et nationales de la vie consacrée, en particulier<br />
avec la Conférence haïtienne des Religieux. Je vous invite aussi à réfléchir<br />
aux conditions concrètes de soutien spirituel et d'assistance matérielle des<br />
congrégations religieuses nées sur votre terre, dont les charismes correspondent<br />
à des besoins profonds de l'Eglise. En permettant que la vie consacrée<br />
soit estimée, promue et intégrée dans la pastorale de vos Églises dio-<br />
10<br />
Pastores dabo vobis, n 36.
40<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
césaines, vous aiderez les fidèles et les pasteurs à découvrir sa présence indispensable<br />
à la vitalité ecclésiale.<br />
9. Chers Frères dans l'épiscopat, au terme de cette rencontre, je tiens à<br />
vous exprimer à nouveau ma proximité spirituelle avec l'Église en Haïti.<br />
Au début de ce troisième millénaire, l'heure est venue de témoigner avec<br />
audace de l'espérance qui est en vous, réalisant dans l'unité, par votre vie<br />
de sainteté et par vos initiatives pastorales, le lien étroit qui existe, dans le<br />
mystère pascal, entre l'annonce de l'Évangile et la promotion de l'homme.<br />
Alors que l'année 2004 marquera le bicentenaire de l'indépendance du pays,<br />
je veux m'adresser à toutes vos communautés: « Église d'Haïti, riche de la<br />
foi et du dynamisme de tes pasteurs et de tes communautés, courageuse<br />
dans les épreuves, renouvelle ta confiance au Christ Sauveur! Pour avancer<br />
au large, ouvre ton cœur à l'Esprit qui veut faire en toi toutes choses nouvelles<br />
»!<br />
Confiant l'ensemble de vos diocèses à l'intercession de Notre-Dame du<br />
perpétuel Secours, je vous accorde de grand cœur une affectueuse Bénédiction<br />
apostolique, que j'étends à vos prêtres, aux religieux et aux religieuses,<br />
aux catéchistes et à tous les fidèles laïcs d'Haïti.<br />
III<br />
Ad episcopos Nicaraguae.*<br />
Amadísimos Hermanos en el episcopado:<br />
1. En este encuentro conclusivo de vuestra visita ad limina Apostolorum<br />
siento el gozo de compartir con vosotros la misma fe en Jesucristo resucitado,<br />
que acompaña nuestro caminar y que está vivo y presente en las comunidades<br />
confiadas a vuestro cuidado pastoral. A las Iglesias diocesanas que<br />
presidís con tanta dedicación y generosidad dirijo también mi afectuoso saludo.<br />
Deseo expresar mi gratitud al Señor Cardenal Miguel Obando Bravo,<br />
Arzobispo de Managua y Presidente de la Conferencia episcopal, por las<br />
amables palabras que me ha dirigido en nombre de todos. Al mismo tiempo,<br />
me uno a vuestras preocupaciones y anhelos, rogando a Dios, rico en<br />
* Die 21 Septembris 2001.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 41<br />
misericordia, que esta visita a Roma sea fuente de bendiciones para todos<br />
los sacerdotes, religiosos, religiosas y agentes pastorales que colaboran abnegadamente<br />
con vosotros en el trabajo apostólico en medio del querido pueblo<br />
nicaragüense.<br />
<strong>La</strong> reunión de hoy me hace recordar la segunda visita pastoral a Nicaragua<br />
en febrero de 1996, tan deseada por mí, al viajar a vuestra patria como<br />
apóstol del Evangelio y peregrino de esperanza. Fue la ocasión para un<br />
nuevo encuentro, más auténtico y libre, de los católicos nicaragüenses con<br />
el Papa.<br />
2. Me complace conocer la proyección pastoral que se ha dado a los Sínodos<br />
diocesanos de Managua y de Estelí, y saber, además, que las otras<br />
diócesis se están preparando para iniciativas similares. <strong>La</strong> celebración de estas<br />
asambleas ayuda a cada Iglesia particular a tomar conciencia de que se<br />
encuentra en perenne estado de misión y ha de impulsar la nueva evangelización,<br />
incrementando la formación cristiana de todos sus miembros y atendiendo<br />
también a la promoción humana. En efecto, emprender una catcquesis<br />
renovada e incisiva que ilumine la fe profesada, así como fomentar<br />
una liturgia más participada que ayude a vivirla y celebrarla de todo corazón,<br />
son retos ineludibles para que todos los creyentes caminen hacia la<br />
santidad y para acercar al Evangelio a aquellos que se han alejado o se<br />
muestran indiferentes ante su mensaje de salvación.<br />
<strong>La</strong> Iglesia se siente interpelada continuamente por el mandato de Jesús<br />
para anunciar el Evangelio a toda criatura, 1<br />
lo cual debe comprometer a<br />
las fuerzas vivas de cada Iglesia particular para que el anuncio llegue a todos<br />
los ámbitos de la vida humana. Para ello, el mensaje debe ser claro y<br />
preciso: el anuncio explícito y profético del Señor resucitado, realizado con<br />
la « parresía » apostólica, 2<br />
de suerte que la palabra de vida se convierta en<br />
una adhesión personal a Jesús, Salvador del hombre y del mundo. En efecto,<br />
« urge recuperar y presentar una vez más el verdadero rostro de la fe<br />
cristiana, que no es simplemente un conjunto de proposiciones que se han<br />
de acoger y ratificar con la mente, sino un conocimiento de Cristo vivido<br />
personalmente, una memoria viva de sus mandamientos, una verdad que<br />
ha de hacerse vida ». 3<br />
1<br />
2<br />
3<br />
Cf. Me 16, 15<br />
Cf. Hch 5, 28-29; Redemptoris missio, 45.<br />
Veritatis splendor, 88.
42<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
3. Vuestro ministerio pastoral ha de tener como objetivo primordial procurar<br />
que la verdad sobre Cristo y la verdad sobre el hombre penetren aún<br />
más profundamente en todos los estratos de la sociedad nicaragüense y la<br />
transformen, pues « no hay evangelización verdadera, mientras no se anuncia<br />
el nombre, la doctrina, la vida, las promesas, el reino, el misterio de Jesús<br />
de Nazaret, Hijo de Dios ». 4<br />
Sólo así podrá llevarse a cabo una evangelización<br />
« en profundidad y hasta sus mismas raíces ». 5<br />
Esta labor, no exenta de dificultades, se desarrolla en medio de un pueblo<br />
de corazón noble, de espíritu abierto y acogedor de la Buena Nueva de<br />
las bienaventuranzas. Es cierto que en Nicaragua se dejan sentir también<br />
los síntomas de un proceso de secularización en el que, para muchos, Dios<br />
ya no representa el origen y la meta, ni el sentido último de la vida. Pero,<br />
en el fondo, este pueblo, como sabéis muy bien, tiene un alma profundamente<br />
cristiana. Prueba de ello son las comunidades eclesiales vivas y operantes,<br />
donde tantas personas, familias y grupos, a pesar de la escasez de<br />
sacerdotes, se esfuerzan por vivir y dar testimonio de su fe. En este sentido<br />
es digna de mencionar la labor incansable de los Delegados de la Palabra y<br />
de los Catequistas, los cuales han mantenido viva la fe del pueblo. Es necesario<br />
acompañarlos y ofrecerles una formación teológica y pastoral permanente.<br />
Esta prometedora realidad hace esperar que surjan nuevos apóstoles<br />
que respondan « con generosidad y santidad a las solicitaciones y desafíos<br />
de nuestro tiempo ». 6<br />
4. <strong>La</strong> nueva evangelización, con sus nuevos métodos y nuevas expresiones,<br />
tiene en la familia un objetivo primordial. En las Conclusiones de la<br />
Conferencia de Santo Domingo se afirmaba que « la Iglesia anuncia con alegría<br />
y convicción la buena nueva sobre la familia, en la cual se fragua el<br />
futuro de la humanidad ». 7<br />
<strong>La</strong> familia es la « iglesia doméstica », sobre todo<br />
cuando es fruto de las comunidades cristianas vivas, que hacen surgir jóvenes<br />
con verdadera vocación al sacramento del matrimonio. <strong>La</strong>s familias no<br />
están solas ante los grandes desafíos que deben afrontar; la comunidad eclesial<br />
les da apoyo, las anima en la fe y salvaguarda su perseverancia en un<br />
proyecto cristiano de vida sujeto frecuentemente a tantas vicisitudes y peligros.<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
Evangelii nuntiandi, 22.<br />
im., 20<br />
Redemptoris missio, 92<br />
N. 210..
Acta Ioannis Pauli Pp, II 43<br />
<strong>La</strong> Iglesia facilita así que la familia sea un ámbito donde la persona nace,<br />
crece y se educa para lá vida, y donde los padres, amando con ternura<br />
a sus hijos, los van preparando para unas sanas relaciones interpersonales<br />
que encarnen los valores morales y humanos en medio de una sociedad tan<br />
marcada por el hedonismo y la indiferencia religiosa.<br />
Al mismo tiempo, la Comunidad eclesial, en colaboración con las instancias<br />
públicas de la Nación, velará por preservar la estabilidad de la familia<br />
y favorecer su progreso espiritual y material, lo cual redundará en una mejor<br />
formación de los hijos para la sociedad. Por ello, es de desear que las<br />
Autoridades de vuestro amado País cumplan cada vez más adecuadamente<br />
con sus apremiantes obligaciones en favor de las familias. Así lo puse de relieve<br />
en el Mensaje para la Jornada Mundial de la Paz de 19<strong>94</strong>: « <strong>La</strong> familia<br />
tiene derecho a todo el apoyo del Estado para realizar plenamente su<br />
peculiar misión ». 8<br />
No ignoro las dificultades que la institución familiar encuentra también<br />
en Nicaragua, especialmente respecto al drama del divorcio y del aborto,<br />
así como a la existencia de uniones no acordes con el designio del Creador<br />
sobre el matrimonio. Esta realidad es un desafío que ha de estimular el celo<br />
apostólico de los Pastores y de cuantos colaboran con ellos en este campo.<br />
5. Una de vuestras principales preocupaciones son las vocaciones sacerdotales,<br />
ya que el número de presbíteros es insuficiente para las necesidades<br />
de cada diócesis. Como señalé en la apertura de la IV Conferencia General<br />
del Episcopado <strong>La</strong>tinoamericano, « condición indispensable para la Nueva<br />
Evangelización es poder contar con evangelizadores numerosos y cualificados.<br />
Por ello, la promoción de las vocaciones sacerdotales y religiosas... ha<br />
de ser una prioridad de los Obispos y un compromiso de todo el Pueblo de<br />
Dios ». 9<br />
Pido fervientemente al Dueño de la mies que a vuestros seminarios, que<br />
han de ser como el corazón de las diócesis, 10<br />
acudan numerosos candidatos<br />
al sacerdocio que puedan un día servir a sus hermanos como « ministros de<br />
Cristo y dispensadores de los misterios de Dios». 11<br />
Además de proporcionarles<br />
una formación integral, se requiere un profundo discernimiento sobre la<br />
idoneidad humana y cristiana de los seminaristas, para asegurar, del mejor<br />
8<br />
9<br />
10<br />
11<br />
N. 5,.<br />
Discurso inaugural, Santo Domingo, 12-X-1992, n. 26..<br />
Cf. Optatam totius, 5.<br />
1 Co 4, 1.
44<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
modo posible, el digno desempeño de su futuro ministerio. Permitidme que,<br />
por vuestro medio, les envíe un afectuoso saludo. Decidles que el Papa espera<br />
mucho de ellos, confiando en su generosidad y fidelidad al llamado del<br />
Señor.<br />
<strong>La</strong> escasez de personas comprometidas en el apostolado obliga a reforzar<br />
aún más los lazos de caridad entre el Obispo y sus sacerdotes, pues « la fisonomía<br />
del presbiterio es la de una verdadera familia». 12<br />
Se ha de hacer,<br />
pues, todo lo posible por organizar el presbiterio como « fraternidad sacramental<br />
», 13<br />
que refleje la vida de los Apóstoles con Jesús, tanto en el seguimiento<br />
evangélico como en la misión. Si los jóvenes ven que los presbíteros,<br />
en torno a su Obispo, viven una verdadera espiritualidad de comunión,<br />
dando testimonio de unión y caridad entre sí, de generosidad evangélica y<br />
disponibilidad misionera, sentirán mayor atracción por la vocación sacerdotal.<br />
Por eso, es de suma importancia que el Obispo preste singular atención<br />
a sus principales colaboradores, especialmente los sacerdotes, siendo ecuánime<br />
en el trato con ellos, cercano a sus necesidades personales y pastorales,<br />
paternal en sus dificultades y animador constante de su actividades y desvelos.<br />
6. En vuestro ministerio episcopal muchos de estos retos pastorales están<br />
estrechamente relacionados con la evangelización de la cultura. Es importante<br />
favorecer un ambiente cultural propicio, que posibilite la promoción<br />
de los valores humanos y evangélicos en toda su integridad. Para ello<br />
hay que « transformar con la fuerza del Evangelio los criterios de juicio, los<br />
valores determinantes, los puntos de interés, las líneas de pensamiento, las<br />
fuentes inspiradoras y los modelos de vida de la humanidad que están en<br />
contraste con la Palabra de Dios y con el designio de salvación ». 14<br />
El ámbito de la cultura es uno de los « areópagos modernos » en los que<br />
ha de hacerse presente el Evangelio con toda su fuerza, 15<br />
y para ello no<br />
puede prescindirse de los medios de comunicación social. <strong>La</strong> radio, las producciones<br />
televisivas, los vídeos y las redes informáticas pueden ser de gran<br />
utilidad para una amplia difusión de los valores del Evangelio.<br />
Por lo que se refiere a las escuelas y a la Universidad Católica, es necesario<br />
que estas instituciones mantengan bien definida su propia identidad,<br />
12<br />
13<br />
14<br />
15<br />
Pastores dabo vobis, 74.<br />
Presbyterorum ordinis, 8.<br />
Evangelii nuntiandi, 19.<br />
Cf. Redemptoris missio, 37
IUP<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 45<br />
pues de ello depende, en gran medida, que la cultura de vuestra Nación esté<br />
vivificada por los valores evangélicos. A este propósito, es de desear que<br />
las instituciones de inspiración cristiana promuevan realmente la civilización<br />
del amor, sean factores de reconciliación y fomenten la solidaridad y el<br />
desarrollo, manifestando abiertamente la primacía de la belleza, del bien y<br />
de la verdad.<br />
7. Esta tarea atañe especialmente a los laicos, ya que es propio de su<br />
misión « la instauración del orden temporal, y que actúen en él de una manera<br />
directa y concreta, guiados por la luz del Evangelio y el pensamiento<br />
de la Iglesia, y movidos por el amor cristiano ». 16<br />
Por ello, es necesario proporcionarles<br />
una formación religiosa adecuada, que les capacite para afrontar<br />
los numerosos retos de la sociedad actual. A ellos corresponde promover<br />
los valores humanos y cristianos que iluminen la realidad política, económica<br />
y cultural del País, con el fin de instaurar un orden social más justo y<br />
equitativo, según la Doctrina Social de la Iglesia. Al mismo tiempo, en coherencia<br />
con las normas éticas y morales, han de dar ejemplo de honestidad<br />
y de transparencia en la gestión de sus actividades públicas, frente a la<br />
solapada y difundida lacra de la corrupción, que a veces alcanza las áreas<br />
del poder político y económico, además de otros ámbitos públicos y sociales.<br />
Los laicos, individualmente o legítimamente asociados, han de ser fermento<br />
en medio de la sociedad, actuando en la vida pública para iluminar<br />
con los valores del Evangelio los diversos ámbitos donde se fragua la identidad<br />
de un pueblo. Desde sus actividades diarias, han de « testificar cómo<br />
la fe cristiana... constituye la única respuesta plenamente válida a los problemas<br />
y expectativas que la vida plantea a cada hombre y a cada sociedad».<br />
17<br />
Su condición de ciudadanos, seguidores de Cristo, no ha de conducirlos<br />
a llevar como « dos vidas paralelas: por una parte, la denominada vida<br />
"espiritual", con sus valores y exigencias; y por otra, la denominada vida<br />
"secular", es decir, la vida de la familia, del trabajo, de las relaciones<br />
sociales, del compromiso político y de la cultura». 18<br />
Al contrario, han de esforzarse<br />
para que la coherencia entre su vida y su fe sea un elocuente testimonio<br />
de la verdad del mensaje cristiano.<br />
Esto adquiere ahora una particular atención ante las próximas elecciones<br />
generales en vuestro País. A este respecto, como Pastores de vuestras<br />
16<br />
17<br />
18<br />
Apostolicam actuositatem, !..<br />
Christifideles laici, 34.<br />
Ibid., 59,
46<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Comunidades eclesiales, habéis publicado la Exhortación « Para la Libertad<br />
nos liberó Cristo Jesús », 19<br />
en la cual invitáis a toda la población a ejercer<br />
sin ambages el derecho y el deber del voto, pensando en el bien de la Nación.<br />
Asimismo, les orientáis con gran acierto a elegir unas opciones democráticas<br />
que garanticen « la concepción cristiana del hombre y de la sociedad<br />
», la cual « pasa ineludiblemente por los derechos fundamentales de la<br />
persona » en todos sus aspectos, 20<br />
frente a cualquier forma de « totalitarismo<br />
visible o encubierto ». 21<br />
Espero vivamente que la mencionada consulta popular<br />
se desarrolle en el respeto recíproco, con orden y tranquilidad, según<br />
los principios éticos de sana convivencia ciudadana.<br />
8. Junto con vosotros, quiero encomendar todas estas propuestas y anhelos<br />
a la Purísima Concepción, advocación con la que honráis a vuestra<br />
Madre y Patrona de la Nación, para que siga acompañando vuestra labor<br />
pastoral. Bajo su intercesión confío mis pleg anas, a la vez que os imparto<br />
mi Bendición Apostólica, que extiendo de corazón a vuestras Iglesias particulares,<br />
a sus sacerdotes, comunidades religiosas y personas consagradas, así<br />
como a los fieles católicos de Nicaragua.<br />
IV<br />
Ad sodales Congregationis pro Institutis vitae consacratae et Societatibus vitae<br />
apostolicae.*<br />
Signori Cardinali,<br />
venerati Fratelli nell'episcopato e nel sacerdozio!<br />
1. «Santificati in Cristo Gesù e chiamati ad essere santi, insieme a tutti<br />
quelli che in ogni luogo invocano il nome del Signore nostro Gesù Cristo,<br />
grazia a voi e pace da Dio Padre nostro e dal Signore Gesù Cristo<br />
Con il saluto dell'apostolo san Paolo ai cristiani di Corinto, mi rivolgo<br />
innanzitutto a Lei, Signor Cardinale Eduardo Martínez Somalo, che con<br />
tanta saggezza e prudenza guida il Dicastero per gli Istituti di Vita Consacrata<br />
e le Società di Vita Apostolica. Estendo il mio saluto agli altri Signori<br />
19<br />
20<br />
21<br />
Ga 5, 1.<br />
N. 8.<br />
N. 15..<br />
* Die 21 Septembris 2001.<br />
1<br />
1 Cor 1, 2-3.
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 47<br />
Cardinali, ai venerati Presuli e agli Officiali della Congregazione che prendono<br />
parte alla Plenaria, nella quale si riflette sul denso e suggestivo tema:<br />
« "Ripartire da Cristo", un rinnovato impegno della vita consacrata nel terzo<br />
millennio ».<br />
Vi ringrazio della collaborazione che offrite alla <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> nello studio<br />
e nel discernimento degli orientamenti da proporre alle persone consacrate.<br />
<strong>La</strong> Chiesa conta sulla dedizione costante di questa eletta schiera di suoi figli<br />
e figlie, sul loro anelito di santità e sull'entusiasmo del loro servizio per<br />
« favorire e sostenere la tensione di ogni cristiano verso la perfezione » e rafforzare<br />
la « solidale accoglienza del prossimo, specialmente quello più bisognoso<br />
». 2<br />
In questo modo, viene ad essere testimoniata la vivificante presenza<br />
della carità di Cristo in mezzo agli uomini.<br />
2. E ancora vivo il ricordo del Grande Giubileo, al termine del quale ho<br />
invitato tutta la Chiesa a proseguire l'itinerario spirituale intrapreso, ripartendo<br />
con rinnovato vigore dalla « contemplazione del volto di Cristo: lui<br />
considerato nei suoi lineamenti storici e nel suo mistero, accolto nella sua<br />
molteplice presenza nella Chiesa e nel mondo, confessato come senso della<br />
storia e luce del nostro cammino ». 3<br />
In questo cammino, che concerne la comunità ecclesiale nel suo insieme,<br />
le persone consacrate, chiamate « a porre la propria esistenza a servizio della<br />
causa del Regno di Dio, lasciando tutto e imitando da vicino la forma di<br />
vita di Gesù Cristo », 4<br />
assumono un ruolo eminentemente pedagogico per<br />
l'intero Popolo di Dio. L'assiduo ascolto della Parola, la frequente lode al<br />
Padre, datore di ogni bene e la testimonianza di una carità operosa verso i<br />
fratelli più bisognosi, mostra a tutti la « profondità della ricchezza, della sapienza<br />
e della scienza di Dio! ». 5<br />
Per svolgere questo ministero pedagogico nella Chiesa, la vita consacrata<br />
deve sviluppare relazioni spirituali e apostoliche sempre più autentiche all'interno<br />
del tessuto ordinario delle Comunità cristiane, condividendo i beni<br />
spirituali: il cammino di fede e l'esperienza di Dio, il carisma e i doni dello<br />
Spirito che la distinguono. Grazie a questa compartecipazione, maturerà in<br />
ogni comunità ecclesiale un vicendevole e più intenso sostegno. Ciascuno di-<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
Vita consecrata, 39<br />
Novo millennio ineunte, 15.<br />
Vita consecrata, 14.<br />
Rm 11, 33
48<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
venterà responsabile e, insieme, bisognoso dell'altro, avanzando nella vita<br />
di fede e secondo il carisma e il ministero proprio di ciascuno.<br />
3. E un impegno importante, che richiede un rinnovato slancio di santità.<br />
« <strong>La</strong> vita spirituale deve essere dunque al primo posto nel programma<br />
delle Famiglie di vita consacrata, in modo che ogni Istituto e ogni comunità<br />
si presentino come scuole di vera spiritualità evangelica ». 6<br />
<strong>La</strong> vita quotidiana<br />
dei consacrati e delle consacrate, resa luminosa dall'assiduo contatto<br />
con il Signore nel silenzio e nella preghiera, dalla gratuità dell'amore e del<br />
servizio specialmente per i più poveri, testimonia che la libertà è frutto dell'aver<br />
trovato la perla preziosa, 7<br />
Cristo, per il quale si è disposti ad abbandonare<br />
tutto, affetti e sicurezze terrene, dicendo con gioia: Maestro, « Ti seguirò<br />
dovunque tu vada ». 8<br />
Ecco il percorso di tanti consacrati e consacrate<br />
in molte parti della terra, che giungono anche fino al dono supremo della<br />
vita con il martirio.<br />
In tale profonda relazione di amore per Cristo e di spirituale cammino<br />
sulle sue orme è racchiusa ogni speranza di futuro per la vita consacrata,<br />
che richiede un impegno personale, cosciente, volontario, libero, amoroso<br />
verso la santità. I consacrati e le consacrate sono chiamati a mostrare in<br />
questo cammino un'autentica spirituale « professionalità », affrontando con<br />
gioiosa speranza i sacrifici e i distacchi, le difficoltà e le attese che tale itinerario<br />
comporta ed esige. E la via del ritorno alla casa del Padre, che Cristo<br />
ci ha aperto e nella quale ci ha preceduto. Essa è insieme distacco e ricerca;<br />
unisce gli aspetti faticosi della rinuncia con gli aspetti gioiosi dell'amore.<br />
9<br />
Fedeli alla loro vocazione, i consacrati e le consacrate potranno un<br />
giorno esultare con il Salmista: « Beato chi abita la tua casa: sempre canta<br />
le tue lodi! Beato chi trova in te la sua forza e decide nel suo cuore il santo<br />
viaggio. Passando per la valle del pianto la cambia in una sorgente, anche<br />
la prima pioggia l'ammanta di benedizioni. Cresce lungo il cammino il suo<br />
vigore, finché compare davanti a Dio in Sion ». 10<br />
4. <strong>La</strong> pedagogia della santità si esprime in modo singolare nell'attenzione<br />
primaria alla comunione che deve splendere nella vita consacrata di ogni<br />
tempo. Ogni comunità religiosa è chiamata ad essere il luogo dove s'impara<br />
6<br />
8<br />
7<br />
9<br />
10<br />
Vita consecrata, 93<br />
Cfr Mt 13, 45-46.<br />
Lc 9, 57.<br />
Cfr Lc 9, 23ss<br />
Sal 83 [84], 5-8.
Acta Ioannis Pauli Pp II 49<br />
naturalmente a pregare, dove si educa a riconoscere e contemplare il volto<br />
di Cristo, si cresce di giorno in giorno nella sequela radicale del Signore,<br />
cercando con sincerità la verità su di sé e orientandosi decisamente al servizio<br />
del Regno di Dio e della sua giustizia.<br />
Dalla condivisione della fede, umile ed operosa, nasce la comunione autentica.<br />
Essa, infatti, porta a mettere in comune non solo i doni di bontà e<br />
di grazia, ma anche i limiti e le povertà di ogni persona. I beni di grazia e<br />
di bontà vengono condivisi perché alimentino la santità di tutti; si è fatti<br />
partecipi delle povertà umane e spirituali di ciascuno, per assumerle su di<br />
sé e celebrare insieme la misericordia del Padre.<br />
L'autentica comunione in Cristo promuove così un nuovo stile di apostolato.<br />
L'annuncio del Vangelo della vita consacrata, quando parte da una<br />
fraternità intensa e generosa, diventa più vivo ed efficace. E quanto ci ha<br />
insegnato l'apostolo san Giovanni nella sua prima Lettera: « Ciò che noi abbiamo<br />
udito, ciò che noi abbiamo veduto con i nostri occhi, ciò che noi abbiamo<br />
contemplato e ciò che le nostre mani hanno toccato, ossia il Verbo<br />
della vita, noi lo annunziamo anche a voi, perché anche voi siate in comunione<br />
con noi ». u<br />
In questo modo, anche quanto è tipico della vita consacrata, come ad<br />
esempio i voti o la peculiare spiritualità, diventa un dono ricevuto da non<br />
conservare gelosamente per sé, ma da dispensare umilmente e generosamente<br />
al Popolo di Dio con la parola e la testimonianza, perché tutti, anche chi<br />
è lontano o sembra ostile, possano conoscere e comprendere la profonda novità<br />
del cristianesimo.<br />
5. Nella storia della Chiesa la vita consacrata è stata sempre in prima linea<br />
nell'opera dell'evangelizzazione. Anche oggi essa si fa pellegrina, cammina<br />
accanto ad ogni persona, ne condivide le vicende, ne riscalda il cuore<br />
con l'amore ricevuto nella contemplazione del volto di Cristo, e la conduce<br />
alle sorgenti d'acqua viva della grazia divina, condividendo con lei il pane<br />
dell'Eucaristia e della carità. In questo itinerario misterioso, intessuto di<br />
donazione e di accoglienza, di rinunce e di conquiste, i consacrati imparano<br />
a riconoscere le provocazioni e le sfide dell'odierna società.<br />
Seguendo Cristo povero, casto e obbediente, con tutto il cuore e con<br />
tutte le forze, essi offrono la testimonianza di un'esistenza capace di dare<br />
senso e speranza ad ogni impegno personale e, pertanto, di un'esistenza alternativa<br />
al modo di vivere del mondo.<br />
11<br />
1 Qvi, Ib 3.<br />
4 - <strong>AAS</strong>
50<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Questa testimonianza diventa la più efficace via per incoraggiare le vocazioni<br />
alla vita consacrata. Sì, occorre presentare ai giovani il volto di Cristo<br />
contemplato nella preghiera e teneramente servito nei fratelli con amore<br />
gratuito. Dobbiamo essere persuasi che « non una formula ci salverà, ma<br />
una Persona ». 12<br />
Gesù ci assicura: « Io sono con voi tutti i giorni fino alla fine<br />
del mondo». 13<br />
Non dobbiamo solo « parlare » di Lui, ma dobbiamo farlo<br />
« vedere », con l'audace testimonianza della fede e della carità. Cristo deve<br />
diventare il riferimento sicuro; il suo Volto la sorgente della luce, forte e<br />
misericordiosa, che illumina il mondo. Soltanto in Lui si trova l'energia soprannaturale<br />
che può trasformare il mondo secondo il disegno divino.<br />
Augurando a tutti un sereno e fecondo lavoro sotto la guida luminosa<br />
dello Spirito Santo, imparto con affetto a ciascuno di voi e a tutti i membri<br />
degli Istituti di vita consacrata e delle Società di vita apostolica la mia<br />
paterna Benedizione Apostolica.<br />
12<br />
13<br />
Novo millennio ineunte, 29.<br />
Mt 28, 20.
Congregatio de Causis Sanctorum 51<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
MONASTERIENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Annae Catharinae Emmerick, monia<br />
lis professae ex ordine Canonicarum regularium sancti Augustini (1774-1824)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Christus passus est pro vobis, vobis relinquens exemplum, ut sequamini<br />
vestigia eius» (1 Pt 2, 21).<br />
Amor erga Iesum Crucifixum Sororis Annae Catharinae Emmerick vitam<br />
alte signavit, quae a pueritia sanctitatis viam percurrit Passionis Christi<br />
lumine illustrata et, eius coniuncta doloribus, eiusdem secuta est vestigia,<br />
Dei voluntatem faciens et animarum saluti operam dans.<br />
Humilis haec crucis discipula orta est die 8 mensis Septembris anno<br />
1774 in pago Flamske, intra fines posito dioecesis Monasteriensis, a Bernardo<br />
Emmerick et Anna Hillers, agricolis pauperibus piisque, qui eam leges<br />
Dei atque Ecclesiae observare docuerunt. Inde a primis annis vitae, eminuit<br />
quidem infirma valetudine, sed magis oboedientia parentibus, industria,<br />
intellegentia et conspicua pietate. Brevi ludum pagi frequentavit, sed<br />
numquam frequentare desiit scholam Spiritus Sancti, qui interior eius fuit<br />
magister. Quo Deo propinquior esset, plures noctis horas agebat in lectione<br />
librorum religiosorum necnon in precatione; peculiari cum impulsione Passionem<br />
Domini coluit atque castigationem sui exercuit. Magis in dies Dei<br />
amore capta, continuo coram eo vivebat, caelitus speciales obtinens gratias<br />
divinas. Post primam Communionem, anno 1786 acceptam, in opere fuit<br />
apud villam rusticam ut ad familiam sustentandam prodesset, quae in magna<br />
paupertate versabatur. Didicit deinde sarcinatricis artem, dum se exercitabat<br />
virtutibus christianis et lumen effundebat fidei suae in aequalibus.<br />
Ariditatem etiam subiit spiritalem, diaboli incursus, varii generis temptationes,<br />
quas superavit vi perseverantiae in Dei laude atque servitio. Viginti
52<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
duorum annorum aetatem habens, sacramentum accepit Confirmationis. Ut<br />
organo disceret personare, tres egit annos duri laboris et incommodorum<br />
Cosfeldiae, et illo temporis spatio, precans, gratiam obtinuit spineae Iesu<br />
coronationis participandi dolorem.<br />
Demum anno 1802 ad effectum adducere potuit antiquam vitae consecratae<br />
appetitionem et ingressa est inter Canonicas Regulares Sancti Augustini<br />
in monasterium denominatum Agnetenberg Dulmaniae situm, et anno<br />
1803 vota religiosa emisit, quae summa cum diligentia servavit, quamvis<br />
parvus Communitatis esset fervor. Inter Sorores sodales fraternam concordiam<br />
fovit atque indignitates tulit et simultates, una cum diversis morbis.<br />
Impensius Dei praesentiam est experta, qui ei dona concessit peculiaria,<br />
quae monialium oculos non latuerunt. Abolito ab auctoritatibus civilibus<br />
monasterio, Serva Dei, invalida et aegrota, debuit ad privatam habitationem<br />
se conferre (anno 1812). Eius valetudo in deterius mutata est gradatim,<br />
donec est impedita quominus ambularet et astricta lecto adfixa manere<br />
per totum vitae reliquum.<br />
Illo eodem anno in corpore eius signa apparuerunt Passionis Christi,<br />
quae, etsi volens, nequivit abscondere; quapropter non potuit se visitatoribus<br />
subtrahere neque auctoritatum ecclesiasticarum et civilium inquisitionibus,<br />
quae factorum veritatem recognoscere voluerunt et de eius vita spiritali<br />
investigare. Non solum stigmatibus, verum etiam aliis phaenomenis singularibus<br />
Serva Dei est affecta; at quod magis movebat eos, quotquot cum<br />
illa commercium habebant, sanctitas erat vitae, tota ad Christi imitationem<br />
intenta patientis et crucifixi atque ad artam cum eo iunctionem. Ut Deo<br />
placeret, diligenter eius voluntatem fecit, nisa est quodlibet fugere peccatum<br />
et alacriter, perseveranter necnon gaudio cum spiritali christianas coluit<br />
virtutes.<br />
Fide ducta, firmiter credidit in Dei revelationem et in magisterium Ecclesiae<br />
et ad crucem usque est gressa, ubi suam collocavit habitationem,<br />
quo melius caritatem Christi contemplaretur atque Ecclesiae munus communicaret.<br />
Suis orationibus ac doloribus, in humilitate et in occultatione,<br />
Regno Dei augendo operam dedit, adimplens ea, quae desunt passionum<br />
Christi in carne sua pro corpore eius, quod est Ecclesia (cf. Col 1, 24). In<br />
primis laetitiam sensit et officium consolandi Sponsum animae suae, peccata<br />
hominum expiandi, divinam misericordiam impetrandi pro conversione<br />
peccatorum, orandi pro animis Purgatorii atque sacerdotes sustinendi in<br />
suo ipsorum sanctificationis opere. Suis viribus non est confisa nec meritis,
Congregatio de Causis Sanctorum 53<br />
sed gratiae Dei, quam mereri conabatur congruenter cum evangelio vivendo.<br />
Vitam interiorem aluit et intimam cum Domino coniunctionem verbi<br />
Dei cibo atque Eucharistico, pietate erga Virginem Mariam et religionibus,<br />
inter quas exercitium eminuit Viae Crucis.<br />
Cum totam spem suam in Domino collocavisset, ab se aliena fuit et a<br />
rebus terrestribus; appetivit autem caelestia bona, quae consequi contendebat<br />
in adsectatione Christi perseverando. Etiam difficillimis et acerbissimis<br />
temporibus in amorem Dei credidit eiusque auxilio est confisa atque ex<br />
consuetudine patientem se ostendit, fortem, affabilem et benignam; vel personas<br />
molestas atque inimicos suos cum humanitate tractavit et caritate.<br />
Parentum et familiarium studiosa fuit, amicitiam coluit, liberalis cum pauperibus<br />
fuit; ceteros docuit egenos adiuvare. Aegritudine afflictos atque aegrotos<br />
consolata est omnibusque cor suum aperuit. Etsi simplex erat, tamen<br />
cum prudentia egit in rationibus seligendis ad suam sanctificationem<br />
aptioribus, tum in consuetudine cum auctoritatibus, tum cum visitatoribus.<br />
Multi non solum ad eius precationes recurrebant, sed etiam ad eius consilia<br />
et doctrinas. Iusta fuit erga Deum et proximos, temperans, oboediens, casta,<br />
humilis.<br />
Morbis consumpta atque paenitentiis, Serva Dei ex hoc "mundo discessit<br />
die 9 mensis Februarii anno 1824, ampla fama sanctitatis insignis, quae<br />
subsequentibus mortem annis confirmata est.<br />
Beatificationis et canonizationis Causa inita est ab Episcopo Monasteriensi<br />
per celebrationem Processus Ordinarii Informativi (annis 1892-1899).<br />
Scriptorum inspectio, Servae Dei tributorum, longa fuit et laboriosa; etenim,<br />
oportuit planum facere utrum opera Clementis Brentano, qui saepe<br />
Dei Servam adibat et cum ea loquebatur, haberi possent opera Sororis Annae<br />
Catharinae Emmerick, an non. Post multas considerationes attentasque,<br />
conclusum est scripta illa non esse a Serva Dei dictata nec eius affirmationum<br />
descriptionem eiusque narrationum, et igitur non posse eam auctorem<br />
haberi. Auctoritas et vis Processus Ordinarii probata est a Sacra Rituum<br />
Congregatione per decretum die 5 mensis Octobris anno 1950 promulgatum.<br />
Confecta Positione, disceptatum est an Serva Dei heroum in modum<br />
virtutes explicavisset. Die 9 mensis Maii anno 2000 actus est, exitu<br />
cum prospero, Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris. Postea Cardinales<br />
et Episcopi, in Sessione Ordinaria die 6 mensis Martii anno 2001 habita,<br />
relatione audita Excellentissimi Domini Pauli Iosephi Cordes, Archiepiscopi<br />
titularis Naissitani atque Causae Ponentis, professi sunt Sororem
54<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Annam Catharinam Emmerick sicut heroas addecet virtutes théologales,<br />
cardinales iisque adnexas, observavisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae<br />
Dei Annae Catharinae Emmerick, Monialis professae ex Ordine Canonicarum<br />
Regularium Sancti Augustini, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
NEAPOLITANA seu ROMANA<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Magdalenae ab Incarnatione<br />
(in saec.: Catharinae Sordini), fundatricis ordinis Adoratricum Perpetuarum SS.<br />
Sacramenti (1770-1824)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur. Hoc facite in meam<br />
commemorationem » (Lc 22, 19).<br />
Eucharistia, a Domino Iesu instituta pridie quam pateretur, dum cum<br />
apostolis cenabat, lux fuit, vis et gaudium Servae Dei Mariae Magdalenae<br />
ab Incarnatione, quae, Sanctissimum altaris Sacramentum adorans et contemplans,<br />
in corde suo Christi caritatem gustavit, animarum saluti operam
Congregatio de Causis Sanctorum 55<br />
dedit, alacriter in via ambulavit sanctitatis ac filias suas spiritales docuit<br />
SS. Corpus Domini cum fervore Seraphim adorare; scripsit enim: « Adoratrix<br />
Perpetua seraphina esse deberet in amando atque adorando Iesu in Sacramento<br />
abscondito; omnes eius affectus contendere ad Eum deberent, vitam<br />
nostram veramque nostram laetitiam ».<br />
Fidelis haec Christi discipula in lucem edita est die 16 mensis Aprilis<br />
anno 1770 in oppido Portu Sancti Stephani, intra fines posito dioecesis Pitilianensis-Soanensis-Urbetelliensis,<br />
a <strong>La</strong>urentio Sordini et Teresia Movizzo,<br />
coniugibus fide divitibus, caritate, filiis atque bonis terrenis. Postridie<br />
quam orta, est baptizata nomine ei indito Catharina ac postea primam<br />
Communionem accepit et Confirmationem.<br />
Inde a pueritia indolem ostendit simplicem et laetam, intellegentem atque<br />
vivacem necnon perspicuam ad pietatem et eucharisticam religionem<br />
propensionem. Quotidie mane namque una cum matre fervide Missae celebrationi<br />
intererat magnoque afficiebatur gaudio cum Eucharistiam adorare<br />
poterat sollemniter palam propositam in ecclesia loci in quo nata est. <strong>Sede</strong>cim<br />
annorum puella, gratia mota, matrimonium recusavit statuitque Iesum<br />
Crucifixum sequi, se omnino vitae consecratae dedens. Patris repugnantia<br />
superata, anno 1788 ingressa est coenobium Tertiariarum Regularium Franciscanarum<br />
vici vernáculo sermone Ischia di Castro denominati, apud Viterbium.<br />
Per novitiatum caelitus se sensit incitatam ad condendum deinceps<br />
inde in aliquot annos Opus in adorationem perpetuam divini Sacramenti<br />
collatum. Die 28 mensis Octobris anno 1789 vota fecit religiosa, nomine<br />
capto Sorore Maria Magdalena ab Incarnatione. Multiplicibus deinde muneribus<br />
est iuncta, inter quae aedituae atque aegrotantium ministrae.<br />
Praeter exspectationem die 20 mensis Aprilis anno 1802 electa est abbatissa,<br />
in quo officio explendo necopinato excellentes ostendit dotes regiminis.<br />
Monasterii condiciones oeconomicas restituit atque monialium gradum<br />
spiritalem extulit. Abbatissae idoneae et sanctae fama circumiecta loca pervasit;<br />
quocirca incolae loci, viri clarissimi et insignes benefactores illam adibant<br />
ut eandem cognoscerent et eius verbum audirent. Dum diligenter atque<br />
prudenter suum exsequebatur munus antistitae, animum attendebat ad<br />
Ordinem instituendum adorationi eucharisticae intentum, sicut ei per novitiatum<br />
revelatum erat. Concorditer cum Episcopo Aquipendiensi et auxilio<br />
sui confessarii, sacerdotis Ioannis Antonii Baldeschi (t 1840), potuit in notitiam<br />
Summi Pontificis Pii VII perferre propositum suum, qui ei optatam<br />
concessit veniam Romam veniendi ut Opus suum inciperet, quod anno
56<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
1807 iniit vetere monasterio empto, in quo Sanctissimi Sacramenti expositionem<br />
atque adorationem auspicata est. Die 2 mensis Februarii anno 1808,<br />
militibus Gallicis urbem occupantibus, Cardinalis Vicarius novi Ordinis Constitutiones<br />
approbavit, qui Regulam sequebatur Sancti Augustini. Anno<br />
1811 ab Auctoritatibus Gallicis ad exsilium subacta, Serva Dei aliquamdiu<br />
Florentiae commorata est, et, cum Romam rediit, anno 1814, monasterium<br />
suum rursus aperuit Operique suo confirmando se dedidit, Adoratricibus<br />
Perpetuis Sanctissimi Sacramenti formandis, Constitutionibus perficiendis<br />
necnon rebus ad vitam necessariis quaerendis communitatis, cuius superior<br />
ecclesiasticus erat prudens ac paternus Venerabilis Servus Dei Iosephus<br />
Bartholomaeus Menochio, O.S.A. (f 1823), episcopus titularis Porphyriensis<br />
et Praefectus sacrarii Summi Pontificis.<br />
Serva Dei, anno 1817, cum aliquibus sodalibus vestem sibi induit Adoratricum<br />
Perpetuarum; anno 1818 professionem sollemnem fecit atque eodem<br />
anno a Pio VII Ordinis approbationem accepit.<br />
Etsi infirma valetudine laboraret et diaboli molestiis, in Christi adsectatione<br />
perseveravit altumque est perfectionis christianae gradum assecuta,<br />
cum alacritate et laetitia virtutibus cultis. Fides, spes et caritas lucernae<br />
fuerunt, quae eius illustraverunt gressus a iuventute usque ad vitae exitum.<br />
Firmiter in Deum credidit, in revelationem inque supremum Ecclesiae<br />
magisterium. Voluntati Domini oboedivit, divinaque servavit praecepta,<br />
Regulam quam erat secuta atque vota quae susceperat. Ut Deo placeret,<br />
maximo bono suo, peccatum fugit et quodlibet mendum, atque constanter<br />
sanctitatem appetivit. Suam aluit cum Domino coniunctionem divina liturgia,<br />
precatione continua, veritatum aeternarum meditatione ac ferventi erga<br />
Domini Passionem praesertimque Eucharistiam pietate, quae vitae eius spiritalis<br />
centrum fuit vivum. Mente et corde in mysterium eucharisticum credidit:<br />
« Firmiter credo — scripsit — et parata sum ad hanc veritatem etiam<br />
per mortem testificandam, Te, verum Deum et verum Hominem, vere, realiter<br />
ac substantialiter sub visibilibus Sacramenti speciebus praesentem esse.<br />
Ideo Te adoro Teque toto corde diligo in hoc altissimo Mysterio ».<br />
Gloriae Dei animarumque salutis studii plena, peculiari cum cura monialium<br />
spiritali formationi consulebat, quas saepe commonefaciebat ipsarum<br />
vocationem ad eucharisticam adorationem actum esse dilectionis in Iesum,<br />
qui eas elegerat. In "Adhortatione", quae dicebatur (anno 1808),<br />
scripsit eis: « Iesus amat vos, et, quia vos amat, vocavit vos ut Se adoretis,<br />
laudetis sibique humillimos ac sincerissimos actus praebeatis vestrae reve-
Congregatio de Causis Sanctorum 57<br />
rentiae et venerationis »; et addebat adorationem responsionem animae esse<br />
amori sui Redemptoris, atque rationem operam dandi Regno Dei aedifìcando,<br />
et caelitus exaltationi Ecclesiae impetrandae, fidei in populis propagandae,<br />
paci inter nationes consequendae, Summi Pontificis saluti ac prosperitatis<br />
obtinendae, peccatorum, haereticorum, schismaticorum, non christianorum<br />
et non credentium conversioni adipiscendae.<br />
Mysterio eucharistico collustrante Serva Dei in sua communitate cordium<br />
consensionem fovit, fidelitatem vocationi, diligentem Regulae observantiam.<br />
Sodales suas ac filias spiritales cum amore tractabat, prudentia et firmitudine,<br />
eas adhortando ad altissimas sanctitatis vias percurrendas et, cum<br />
opus erat, easdem admonebat et corrigebat.<br />
In moniales infirmas et in pauperes officiosa fuit. Temporum nequitiam,<br />
exsilii incommoda, labores in Ordine condendo Adoratricum Perpetuarum<br />
Sanctissimi Sacramenti, morbos quibus per multos annos est affecta, onus<br />
gubernationis monasterii sui, primum loci Ischia di Castro, deinde Romae,<br />
patienter toleravit. Extremis vitae annis, quibusdam in casibus, rerum adversarum<br />
et responsabilitatis onus nimium esse eius debilitati videbatur;<br />
sed statim reviviscebat atque sibi omnino temperabat. Mundi rerum neglectionem<br />
curavit ac paupertatem; semper rebus contenta fuit stricte necessariis;<br />
castigationem sui exercuit necnon paenitentiam, praesertim tempore<br />
quadragesimae et adventus.<br />
Facultatibus suis non est confisa neque terrae potentibus, sed auxilio<br />
Providentiae, cui vitae suae Operisque sui sortem commisit. In Christo<br />
enim spem collocaverat; quam ob rem scripsit: « Sine dubio spero Te, cum<br />
Te totum mihi donaveris in hoc Sacramento pro mea salute, pro meo spiritali<br />
profectu, pro mea in virtute inque perfectione christiana perseverantia,<br />
nihil mihi esse recusaturum, quod mihi necesse erit meaeque sanctificationi<br />
prodesse poterit ». Filiali cum amore ad praesidium confugiebat Mariae Virginis<br />
Perdolentis, quam et precatione invocabat et humili impulsione imitabatur,<br />
nitens et ipsa « ancilla Domini » esse in oboedientia et in dono sui;<br />
atque Adoratrices Perpetuas idem facere docebat: «Vehemens et constans<br />
sit in eis — scripsit — pietas erga dolores Virginis Mariae, Matris adorabilis<br />
Salvatoris Iesu in Sacramento absconditi; quae, post Eum, affectuum lenitudine<br />
est eis veneranda atque imploranda, ut omnes bene custodiantur<br />
sub pretioso eius potentissimi patrocinii amictu ».<br />
Iusta fuit erga Deum et erga proximos; temperans, fortis in difficultatibus<br />
atque in fidelitate Deo suaeque consecrationi; prudens in rationibus se-
58<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ligendis ad suam sanctificationem aptioribus, in Ordine suo regendo, in necessitudinibus<br />
cum monialibus, cum Auctoritatibus et cum populo, cui<br />
praeclaris virtutibus exemplo fuit.<br />
Ad supremum cum Domino occursum diligenter se praeparavit; et, cum<br />
cognovit parum sibi vitae superesse, dixit: « <strong>La</strong>etissima sum quod morior,<br />
et avidissime exspecto, donec dilecto Sponso meo coniungar ». Recitatione<br />
sancti Rosarii Gomitata, sicut ipsa petiverat, est in vitam aeternam ingressa<br />
die 29 mensis Novembris anno 1824, a sua communitate venerata.<br />
Fama sanctitatis, qua in vita claruerat, post eius mortem perduravit;<br />
quapropter Vicariatus Romanus Causae beatificationis et canonizationis initium<br />
fecit per celebratum Processum Ordinarium (annis 1845-1851), cui additi<br />
sunt Rogatoriales Aquipendiensis, Taurinensis, Neapolitanus. Eventus<br />
eorum annorum, qui vitam internam turbaverunt Ordinis a Serva Dei conditi,<br />
infeliciter ad Causam valuerunt, non autem ad auctum Instituti, quod<br />
in praesentia adest in variis mundi partibus octoginta circiter habens monasteria,<br />
in tres societates constituta.<br />
Saeculo fere exacto, Sanctitas Sua Ioannes Paulus II concessit ut Causa<br />
iter suum iteraret. Die 26 mensis Aprilis anno 1985 decretum promulgatum<br />
est super auctoritate et vi Processuum qui sunt supra commemorati. Apparata<br />
Positione, disceptatum est ex normis an Mater Maria Magdalena ab<br />
Incarnatione virtutes coluisset sicut heroas addecet. Die 15 mensis Martii<br />
anno 1996, cum exitu prospero, actus est Consultorum Theologorum Congressus<br />
Peculiaris. Patres Cardinales porro et Episcopi, in Sessione Ordinaria<br />
diei 16 mensis Ianuarii anno 2001, audita relatione Excellentissimi Domini<br />
Andreae Mariae Erba, Episcopi Veliterni-Signini et Causae Ponentis,<br />
professi sunt Servam Dei heroum in modum virtutes théologales, cardinales<br />
iique adnexas observavisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae
Congregatio de Causis Sanctorum 59<br />
Dei Mariae Magdalenae ab Incarnatione (in saec.: Catharinae Sordini), Fun<br />
datricis Ordinis Adoratricum Perpetuarum SS. Sacramenti, in casu et ad ef<br />
fectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. 93 S.<br />
NEAPOLITANA<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Caietani Errico, sacerdotis et fundato<br />
ris Congregationis Missionariorum a SS. Cordibus Iesu et Mariae (1791-1860)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Servus Dei Caietanus Errico natus est in oppido vulgo denominato<br />
Secondigliano, intra fines posito archidioecesis Neapolitanae, die 19<br />
mensis Octobris anno 1791. Sacerdos ordinatus, in loco ubi ortus est ministerio<br />
pastorali se dedidit atque pauperioribus assiduitati praebendae. Congregationem<br />
condidit Missionariorum a SS. Cordibus Iesu et Mariae, quae<br />
in christianam doctrinam docendam incumberet inque missionum praedicationem<br />
ad populum. In eodem oppido Secondigliano est vita defunctus die<br />
29 mensis Octobris anno 1860, fama sanctitatis insignis.<br />
Die 4 mensis Octobris anno 1974 Summus Pontifex Paulus VI declaravit<br />
Servum Dei heroum in modum virtutes théologales, cardinales iisque<br />
adnexas coluisse.<br />
Causae Postulatio, eius beatificationis respectu, iudicio Congregationis de<br />
Causis Sanctorum miram permisit coniectam sanationem abdominis acuti<br />
ex ulcere duodeni perforato cum peritonite. Casus pertinet ad Salvatorem<br />
Caccioppoli, Stabiani, qui, iam aliquot annos ulcere duodeni laborans, die 9<br />
mensis Ianuarii anno 1952, necopinatis et diffusis abdominis doloribus cum<br />
sudoratione frigida affectus est. Duo medici arcessiti ad aegrotum visitan-
60<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
dum, suaserunt ut ilico in valetudinarium deduceretur atque chirurgicam<br />
sectionem subiret, sed ille recusavit.<br />
Tempore postmeridiano eiusdem diei Salvator et eius uxor auxilium divinum<br />
postulaverunt per intercessionem Servi Dei Caietani Errico. Ex improviso<br />
doloris symptomatologia regredi coepit ac brevi completa facta est sanatio.<br />
Coniectus mirus eventus est in Curia Neapolitana, anno 1999, per Inquisitionem<br />
dioecesanam consideratus, quae a Congregatione de Causis Sanctorum<br />
probata est decreto die 10 mensis Decembris anno 1999 promulgato.<br />
Dicasterii Collegium Medicorum, in sessione die 30 mensis Martii anno<br />
2000 habita, una voce professum est sanationem celerrimam fuisse, perfectam,<br />
duraturam et ex scientia inexplicabilem. Die 3 secuti mensis Iulii Congressus<br />
Peculiaris Consultorum Theologorum actus est atque die 9 mensis<br />
Ianuarii anno 2001 Sessio Ordinaria est facta Patrum Cardinalium et Episcoporum,<br />
Causae Ponente Excellentissimo Domino <strong>La</strong>urentio Chiarinelli,<br />
Episcopo Viterbiensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium<br />
et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato,<br />
responsum est prolatum affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessio<br />
nem Ven. Servi Dei Caietani Errico, Sacerdotis, Fundatoris Congregationis<br />
Missionariorum a SS. Cordibus Iesu et Mariae, videlicet de celérrima, perfecta<br />
ac duratura sanatione Salvatoris Caccioppoli ab "addome acuto da ulcera duo<br />
denale perforata, con peritonite".<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. œ s.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£B Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 61<br />
NEAPOLITANA<br />
Beatificationis et canonizationis ven. Servi Dei Pauli Manna, sacerdotis pontificii<br />
instituti pro Missionibus exteris (1872-1952)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Servus Dei Paulus Manna die 16 mensis Ianuarii anno 1872<br />
natus est Abellini, in Italia. Missionali studio illectus, Seminarium Missionum<br />
Exterarum Mediolanensium ingressus est. Ordinatus sacerdos anno<br />
18<strong>94</strong>, missionarius in Birmaniam profectus est, sed aliquot post annos propter<br />
infirmae valetudinis causam fuit ei in Italiam redeundum, ubi fautor<br />
fuit ampli motus pro Missionibus catholicis. Multos scripsit libros, plures<br />
condidit commentarios atque Pontificiam Consociationem Missionariam Cleri;<br />
Superior Generalis fuit Pontificii Instituti Missionum Exterarum<br />
(P.I.M.E.). Neapoli mortuus est die 15 mensis Septembris anno 1952, fama<br />
sanctitatis clarus.<br />
Beatificationis et canonizationis Causa inita est anno 1974. Summus<br />
Pontifex Ioannes Paulus II, die 18 mensis Februarii anno 1982, declaravit<br />
Servum Dei sicut heroas addecet virtutes théologales, cardinales iisque adnexas<br />
observavisse.<br />
Beatificationis respectu, Causae Postulatio Congregationi de Causis<br />
Sanctorum iudicandam permisit coniectam miram sanationem pro Patre Alfio<br />
Vinci patratam, sacerdote Pontificii Instituti Missionum Exterarum,<br />
qui, mense Maio anno 1973, in valetudinario Sancti Iudae loci Fullerton in<br />
California, est orchectomiae subiectus ad magnum tumorem auferendum,<br />
cuius histológica inspectio diagnosim posuit de teratocarcinomate. Subsequentibus<br />
diebus graves apparuerunt implicationes, quibus dolores abdominis<br />
additi sunt atque distinctus icterus; quocirca die 11 mensis Iunii eodem<br />
anno laparotomia est facta, quae in luce posuit magnam metastasim hepaticam<br />
(sarcoma spinocellulare), in lobo dextro iecoris sitam atque membris<br />
vicinioribus adhaerentem. Cum chimiotherapia vana fuisset, aegroti condicio<br />
in peius est versa et, quia massa hepática secari non poterat, prognosis<br />
infausta fuit quoad vitam ac e valetudinario dimissus est aeger die 8 secuti<br />
mensis Iulii. Interim Pater Vinci, eius fratres sodales et Oblatae Apostolicae,<br />
quae ei assidebant, divinum auxilium per intercessionem Servi Dei<br />
Pauli Manna coeperant invocare. Post aliquot precationis dies, mensis Iulii
62<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 17 anno 1973, ex improviso salutaris mutatio facta est: abdominis dolores<br />
defecerunt, aegrotus cibum resumpsit ac denuo ambulare incepit, icterus<br />
est regressus.<br />
Salutaris mutatio prosecuta est usque ad plenam sanationem, quae mira<br />
habita est; quapropter anno 1992 apud Curiam episcopalem Arausicanam in<br />
California instructa est Inquisitio dioecesana, quam additicia Inquisitio est<br />
secuta in eadem Curia celebrata anno 19<strong>94</strong>. Harum Inquisitionum auctoritas<br />
et vis probata est a Congregatione de Causis Sanctorum per decretum<br />
die 29 mensis Septembris anno 1995 promulgatum. Dicasterii Collegium Medicorum,<br />
die 9 mensis Martii anno 2000, una voce professum est sanationem<br />
rapidissimam fuisse, completam, duraturam et pro scientia inexplicabilem<br />
proque praesentibus medicorum cognitionibus. Die 27 mensis Octobris<br />
eiusdem anni Congressus Peculiaris actus est Consultorum Theologorum, et<br />
die 16 mensis Ianuarii anno 2001 Sessio Ordinaria est facta Patrum Cardinalium<br />
et Episcoporum, Causae Ponente Excellentissimo Domino Aloisio<br />
Barbarito, Archiepiscopo titulari Florentinensi.<br />
Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,<br />
posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato, responsum<br />
est prolatum affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniter<br />
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Ven.<br />
Servi Dei Pauli Manna, Sacerdotis Pontificii Instituti Pro Missionibus Exteris,<br />
videlicet de rapidissima, completa ac duratura sanatione Patris Alf ii Vinci a "teratocarcinoma<br />
del testicolo destro con presenza di metastasi epatica".<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. ffi S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 63<br />
UTINENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Conceptae Bertoli, christifidelis laicae<br />
(1908-1956)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Quemadmodum communicatis Christi passionibus, gaudete, ut et in revelatione<br />
gloriae eius gaudeatis exsultantes » (1 Pi 4, 13).<br />
Reapse per suae exsistentiae terrenae cursum Concepta Bertoli passionibus<br />
Christi cum gaudio communicavit, suos dolores offerendo pro bono Ecclesiae<br />
et hominum salute.<br />
Serva Dei nata est in pago vernáculo sermone denominato Mereto di<br />
Tomba, in dioecesi atque Utinensi provincia sito, die 14 mensis Aprilis anno<br />
1908, a paupere et admodum religiosa familia. Nonnisi viginti mensium aetatem<br />
habens matrem amisit et de ea soror Maria curam adhibuit. Ludi<br />
primis tribus classibus frequentatis, domi et in agris incepit laborare.<br />
Bona puella erat, indole vivax, hilaris, ad oblectationem propensa, sed<br />
circulos non frequentabat ambiguos et periculosos. Sanctae Missae intererat<br />
atque sacris postmeridianis ac naviter opera paroecialia participabat.<br />
Anno 1923 nomen professa est in consociationem Iuventutis Actionis<br />
Catholicae, sed insequenti anno eam reliquit, nondum Domini consilio de se<br />
bene intellecto. Sexdecim annos nata, dum in ecclesiam se conferebat ad<br />
Missam diei Nativitatis Domini anno 1924, acerbo pedis dolore affecta est.<br />
Primis mensibus anni 1925 dolores etiam ad manus diffluxerunt. Post inanes<br />
curationis conatus, diagnosis facta est de malo insanabili et progredienti:<br />
id est, arthritide nervorum deformante polyarticulari rheumatica.<br />
Initio morbi Serva Dei satis negotii habuit in recipienda in se immobilitate<br />
necessaria; postea tamen, parocho adiuvante domino Nicodemo Zanini,<br />
didicit gravem infirmitatem accipere christiana cum patientia, suos dolores<br />
suscipiens pro Ecclesia offerendos, pro sacerdotum sanctificatione proque<br />
peccatorum conversione. Ad Actionem Catholicam régressa, incepit apostolatum<br />
explicare erga puellas, quae eam ibant visitatum, atque personas in<br />
quas incurrebat exiens in cisio.<br />
Anno 1935 eius condicio in deterius versa est: maxillae arte alligatae,<br />
non sinebant amplius eam Communionem accipere. Poterat solummodo se<br />
alere liquoribus, qui interfluebant inter hiatus dentium, nec amplius poterat<br />
caput movere, nec brachia, nec manus, nec crura. Die 19 mensis Iulii<br />
anno 1938, amicarum consilio, sacram <strong>La</strong>purdum peregrinationem participavit:<br />
Virginem Mariam sanationem non postulavit, sed tantum gratiam ut<br />
quam optime acciperet suam condicionem ac Sanctam Communionem,
64<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
quamvis interclusione maxillarum esset impedita. Exaudita est. <strong>La</strong>purdi,<br />
sacerdos quidam Hostiae consecratae particulam introducere potuit per rimani<br />
inter dentes. Exinde, hac usa ratione, semper potuit Eucharistiam sumere,<br />
summa cum sua consolatione.<br />
Anno 1<strong>94</strong>1 in Tertium Ordinem Franciscanum intravit. Interea etiam<br />
visus et auditus coeperunt gradatim imminui. Anno 1<strong>94</strong>8 patrem amisit,<br />
iam plus octoginta annos natum, et persona igitur orbata est, quae ad id<br />
tempus ei cum amore assederai.<br />
In Nativitate Domini anno 1<strong>94</strong>9 est Missa celebrata in eius cubiculo,<br />
per quam Communionem accepit sicque voluit suas nuptias argénteas cum<br />
morbo commemorare. Anno 1951 <strong>La</strong>uretum vecta est locum sacrum visitatura<br />
et, quamquam iam omnino caeca erat, videre potuit et basilicam describere,<br />
sanctam domum atque Mariae Virginis imaginem. Malis confecta,<br />
exstincta est die 11 mensis Martii anno 1956, pie ultimis sacramentis acceptis.<br />
Serva Dei vitam suam ad veritates revelatas conformavit, se Domino<br />
committendo et cum fiducia donando; fidem aluit pietate eucharistica et erga<br />
Virginem Mariam necnon Sacrarum Litterarum meditatione, quas a visitatoribus<br />
sibi legendas curabat, una cum vitas sanctorum bonosque libros<br />
spiritales. Cotidie sanctum Rosarium recitabat eius mysteria contemplans,<br />
et saepe conclavis sui in valetudinario fenestras patere sinebat, ut se iungeret<br />
orationibus quae in vicina paroecia dicebantur. Spe fortissima sustenta<br />
magis in dies cogitationes terrenas est aversata, bona aspiciens caelestia,<br />
pro certo habens tot subitis doloribus se dignius praeparatum iri ad aeternum<br />
praemium. Divinae misericordiae conscia, visitantibus iniciebat magnam<br />
fiduciam bonitatis Domini. Dei caritate mota est ad suas molestias<br />
offerendas tamquam argumentum dilectionis in eum et in expiationem peccatorum<br />
ab humano genere commissorum atque pro missionibus. <strong>La</strong>etanter<br />
excipiebat quotquot illam invisebant iisque gaudium iniciebat et serenitatem.<br />
Eventus ei cordi erant, qui circa fiebant et, pro variis condicionibus,<br />
precabatur ac proprias aegritudines offerebat, sciens hoc modo posse se<br />
mundi redemptionem communicare. Dilexit etiam eos, a quibus affligebatur,<br />
numquam lamentans nec umquam neglegentias et incurias commemorabat,<br />
quibus afflictabatur. Aeque et sapienter personas et res iudicabat<br />
omniaque et omnes in lumine Dei videre sciebat. Hae facultates suaserunt<br />
multis, qui illam invisebant, ut sibi illam consiliatricem eligerent. Alacriter<br />
divina mandata servabat et leges Ecclesiae atque exoptabat omnes Deum<br />
colere et vereri apte et commode. Semper iusta fuit etiam erga proximos,<br />
ac magnanimitate excusabat eos, a quibus non optime tractabatur. Certe<br />
heroica est habenda fortitudo, cuius specimen dedit in toleranda supernaturali<br />
cum serenitate et Franciscana laetitia gravi cruce morbi, qui ei corpus<br />
i
Congregatio de Causis Sanctorum 65<br />
deformaverat. Non solum laeta accepit privationes innumerabiles quae ei<br />
subeundae fuerunt ob corporis condiciones, verum eis addidit castigationes<br />
atque iacturas voluntarias. Semper sibi animique inclinationibus moderata est.<br />
Castum verbum servavit et corpus integrum, ita altum suum testificans interiorem<br />
nitorem. Spiritu impulsa Franciscano paupertatem excepit et amavit,<br />
tamquam thesaurum. Si quando donum recipiebat, illud pauperibus aut pueris<br />
largiebatur, ostendens hoc modo magnam rerum mundi neglectionem. Annis,<br />
quibus iuventutem Actionis Catholicae frequentavit, cum docilitate superioribus<br />
est obsecuta atque, per morbum, omnino Deo paruit et assidentibus. Multae<br />
humilitatis fuit, parvam se sentiens prae Dei magnitudine.<br />
Hinc, ob diffusam sanctitatis famam, Archiepiscopus Utinensis beatificationis<br />
et canonizationis Causam iniit per celebratum Processum Ordinarium Informativum<br />
(annis 1969-1971); annis 1989-1990 effecta est etiam Inquisitio<br />
dioecesana additicia. Hi Processus probati sunt a Congregatione de Causis<br />
Sanctorum decretis die 8 mensis Novembris anno 1985 et die 16 mensis Aprilis<br />
anno 1993 promulgatis. Confecta Positione, ex norma, disceptatum est an Serva<br />
Dei heroum more virtutes observavisset. Felici cum exitu, die 16 mensis<br />
Iunii anno 2000 Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris est actus. Patres<br />
Cardinales deinde et Episcopi, in Sessione Ordinaria die 6 mensis Martii<br />
habita anno 2001, audita relatione Excellentissimi Domini Salvatoris Fisichella,<br />
Episcopi titularis Vicohabentini, Causae Ponentis, fassi sunt Conceptam Bertoli<br />
heroum in modum virtutes théologales, cardinales et iis adnexas coluisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus Beatissimus Pater<br />
sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae<br />
Dei Conceptae Bertoli, Christifidelis laicae, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
k gg g Praefectus<br />
E8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
66<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
BACABALENSIS et COROATENSIS<br />
de finium mutatione<br />
DECRETUM<br />
Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi PP.<br />
DD. Iosephus Belisarius da Silva, Episcopus Bacabalensis, et Reginaldus<br />
Ernestus Piinder, Episcopus Coroatensis, unanimi consensu ab Apostolica<br />
<strong>Sede</strong> expostulaverunt ut circumscriptionum sibi concreditarum fines aliquantulum<br />
immutarentur.<br />
Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.mi P.D. Alfii<br />
Rapisarda, Archiepiscopi titulo Cannensis et in Brasilia Apostolici Nuntii,<br />
rata huiusmodi immutationem christifidelium bono profuturam, vigore specialium<br />
facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia<br />
PP. II, tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter,<br />
hoc Decreto, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae<br />
forent, a dioecesi Bacalabensi ea distrahitur pars territorii municipiorum<br />
vulgo Bacabal et Säo Luiz Gonzaga do Maranhäo quae nuper novo municipio<br />
Alto Alegre do Maranhäo unita est, eaque dioecesi Coroatensi adnectitur,<br />
mutatis, hac ratione, utriusque ecclesiasticae circumscriptionis finibus.<br />
Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis deputat memoratum<br />
Exc.mum Apostolicum Nuntium vel, ipso a sede absente, negotiorum Sanctae<br />
Sedis in Brasilia gestorem, necessarias et opportunas eisdem tribuens facultates<br />
etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in<br />
ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem,<br />
cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis<br />
remittendi.<br />
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.<br />
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 19 mensis<br />
Iulii, anno 2001.<br />
L. © S.<br />
In Congr. pro Episcopis tab., n. 573/2001<br />
IOANNES B. card. RE, Praef.<br />
£8 Franciscus Monterisi, a secretis.
Congregatio pro Episcopis 67<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus<br />
Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae se<br />
quuntur Ecclesiis sacros praefecit praesules:<br />
die 28 Novembris 2001. — Titulari episcopali Ecclesiae Risinitanae,<br />
Exc.mum P.D. Casparem <strong>La</strong>docsi, hactenus Ordinarium Militarem in Hun<br />
garia, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Strigoniensis-Budapestinensis.<br />
— Ordinariatui Militari in Hungaria R.D. Thomam Szabó, hactenus<br />
moderatorem cancellariae Conferentiae Episcoporum Hungariae.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Novensi in Dalmatia R.D. Odilonem Pe<br />
trum Scherer, e clero Toletano in Brasilia, officialem Congregationis pro<br />
Episcopis, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Sancti Pauli in Brasilia.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Nasaitensi R.D. Benedictum Beni dos<br />
Santos, Vicarium generalem Taubatensem, quem deputavit Auxiliarem ar<br />
chidioecesis Sancti Pauli in Brasilia.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Tagariensi R.D. Iosephum Benedictum<br />
Simäo, e clero Sancti Pauli in Brasilia, moderatorem Pontificiae Facultatis<br />
Theologiae « Beatae Virgini Mariae Assumptae » dicatae, quem deputavit<br />
Auxiliarem archidioecesis Sancti Pauli in Brasilia.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Iudiciforensi, Exc.mum P.D. Euricum dos<br />
Santos Veloso, hactenus Episcopum Luceatinum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Iguassuensi Exc.mum P.D. <strong>La</strong>urindum Guizzar-<br />
di, C.S., hactenus Episcopum Bagensem.<br />
die SO Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Coviensi, R.D. Iose<br />
phum Stephanum Vasquez, e clero dioecesis Angelianae, ibique paroeciae<br />
Sancti Iosephi curionem, quem deputavit Auxiliarem dioecesis Galvesto-<br />
niensis-Houstoniensis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Ruynensi-Norandensi R.D. Dorylas Moreau, e<br />
clero Sanctae Annae Pocatierensis, hactenus curionem Sancti Patricii apud<br />
« Riviere-du-Loup ».
68<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 4 Decembris 2001. — Episcopum Coadiutorem Coloratensium Fontium,<br />
Exc.mum P.D. Michaelem Ioannem Sheridan, hactenus Episcopum<br />
titularem Thibiucensem et Auxiliarem archidioecesis Sancti Ludovici.<br />
die 5 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Ialapensi in Guatimala<br />
Exc.mum P.D. Iulium Edgarium Cabrera Ovalle, hactenus Episcopum Quicensem.<br />
die 11 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Valentinensi R.D. Desiderium<br />
Christophorum <strong>La</strong>gleize, e clero archidioecesis Bituricensis, hactenus vicarium<br />
moderatorem Instituti vulgo dicti « Centre National de l'Enseignement<br />
Religieux ».<br />
die 12 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Vestphalenianae R.D. Zenonem<br />
Hastenteufel, e clero archidioecesis Portalegrensis in Brasilia, ibique magistrum<br />
in Pontifìcia Universitate Catholica.<br />
— Coadiutorem dioecesis Iaboticaballensis R.P. Ferdinandum Antonium<br />
Brochini, C.S.S., hactenus Provincialem in Brasilia Congregationis a Ss.<br />
Stigmatibus D.N.I.C.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Timicitanae R.D. Donaldum Georgium<br />
Sproxton, e clero archidioecesis Perthensis, hactenus curionem paroeciae<br />
Sancto Gerardo Majella dicatae, in civitate vulgo « Mirrabooka », quem deputavit<br />
Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die IS Decembris. — Ecclesiae Passaviensi Exc.mum P.D. Villelmum<br />
Schraml, hactenus Episcopum titularem Munatianensem et Auxiliarem<br />
dioecesis Ratisbonensis.<br />
die 15 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Rubribaculensi, Exc.mum P.D.<br />
Robertum Villelmum Muench, hactenus Episcopum Covingtonensem.<br />
die 18 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Oviedopolitanae Exc.mum<br />
P.D. Ioannem Baptistam Gavilán Velázquez, hactenus Episcopum Sanctissimae<br />
Conceptionis in Paraguay.<br />
die 19 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Phelbesianae R.D. Airton<br />
Iosephum dos Santos, hactenus curionem templi cathedralis dioecesis<br />
Sancti Andreae in Brasilia, quem deputavit Auxiliarem eiusdem dioecesis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Valadarensi, Exc.mum P.D. Varnerium Franciscum<br />
Siebenbrock, hactenus Episcopum Neo-Iguassuensem.
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 69<br />
die 19 Decembris 2001. — Coadiutorem dioecesis Paranavaiensis R.D.<br />
Eliseum de Moráis Pimentel, e clero dioecesis Iacarezinhoënsis ibique Seminarii<br />
maioris rectorem.<br />
die 20 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Trevirensi Exc.mum P.D. Rainardum<br />
Marx, hactenus Episcopum titularem Petinensem et Auxiliarem archidioecesis<br />
Paderbornensis.<br />
die 21 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Burdigalensi Exc.mum<br />
P.D. Ioannem Petrum Picard, hactenus Episcopum Montis Pessulani.<br />
CONGREGATIO PRO GENTIUM<br />
EVANGELIZATIONE<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione<br />
pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores<br />
dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras<br />
praefecit:<br />
die 2 Octobris 2001. — Cathedrali Ecclesiae Aizavensi R.P. Stephanum<br />
Rotluanga, C.S.C., in praesens apud civitatem Agartalanam eiusdem Congregationis<br />
a S. Cruce magistrum candidatorun.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Kengtunghensi Exc.mum P.D. Petrum Aloisium<br />
Cakii, hactenus Episcopum titularem Abiddensem et Auxiliarem eiusdem<br />
dioecesis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Vitbankensi R.P. Paulum Mandla Khumalo,<br />
C.M.M., hactenus Vicarium generalem eiusdem Congregatioms Missionariorum<br />
de Mariannhill.<br />
— Episcopum Coadiutorem <strong>La</strong>rantukanum R.D. Franciscum Kopong<br />
Kung, hactenus Pro-Vicarium generalem eiusdem dioecesis.<br />
die 16 Octobris. — Metropolitanae Ecclesiae Visakhapatnamensi, noviter<br />
erectae in India, Exc.mum P.D. Mariadas Kagithapu, M.S.F.S., hactenus<br />
Episcopum eiusdem dioecesis.
70<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 16 Octobris 2001. — Cathedrali Ecclesiae Andongensi R.D. Ioannem<br />
Chrysostomum Kwon Hyok-ju, e clero eiusdem dioecesis, in praesens Semi<br />
narii interdioecesani Taeguensis Theologiae Dogmaticae professorem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Kinkalanae R.D. Aloisium Portella, e clero Ni-<br />
grirostrensi, hactenus Administratorem Apostolicum « sede plena et ad nu<br />
tum Sanctae Sedis » dioecesis Nkayiensis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Mahagiensi-Niokaënsi R.D. Marcellum Utembi<br />
Tapa, hactenus Vicarium generalem eiusdem dioecesis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Nkayiensi R.D. Danielem Mizonzo, e clero eius<br />
dem dioecesis, Seminarii maioris Brazzapolitani olim professorem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Quilonensi R.D. Stanislaum Roman, e clero eiusdem<br />
dioecesis, in praesens « St. Joseph's Pontifical Seminary Carmelgiri » in<br />
urbe archidioecesis Verapolitanae, vulgo Alwaye, rectorem.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Saiensi R.P. Bonifatium Antonium Reimann<br />
Panie, O.F.M., parochum necnon custodem coenobii Sanctae Annae<br />
apud civitatem Sucrensem, quem constituit Vicarium Apostolicum Niuflensem.<br />
die 9 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Basankusuensi Exc.mum P.D.<br />
Iosephum Mokobe Ndjoku, hactenus Episcopum Bokunguensem-Ikelaënsem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Dundensi, noviter erectae in Angolia ibique suffraganeae<br />
archidioecesi Luandensi, R.P. Ioachimum Ferreira Lopes, O.F.M.<br />
Cap., hactenus eiusdem Ordinis Fratrum Minorum Capucinorum Vice-provinciae<br />
Angoliensis primum consultorem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Uneviensi, noviter constitutae in Nigeria ibique<br />
suffraganeae metropolitanae Ecclesiae Onitshanae, R.D. Hilarium Paulum<br />
O. Okeke, hactenus Vicarium generalem eiusdem archidioecesis.<br />
— Archiepiscopum Coadiutorem Onitshanum R.D. Valerium Okeke, e<br />
clero eiusdem archidioecesis, in praesens vulgo « Bigard Memorial Semina<br />
ry » apud civitatem Enuguensem rectorem.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Acufidensi R.P. Petrum Barreto Jimeno,<br />
S.I., parochum necnon superiorem communitatis eiusdem Instituti religiosi<br />
in urbe vulgo Tacna, quem constituit Vicarium Apostolicum Giennensem in<br />
Peruvia.
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 71<br />
die 9 Novembris 2001. — R.P. Victorem Gnanapragasam, O.M.I., eiusdem<br />
Instituti religiosi in Pakistania superiorem, primum Praefectum Apostolicum<br />
Quettensem.<br />
19 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Hvaliensi Exc.mum P.D. Philippum<br />
Huang Chao-Ming, hactenus Episcopum titularem <strong>La</strong>mphuensem et<br />
Auxiliarem Kaohisiungensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Villaricensi, noviter conditae in Chilia ibique<br />
suffraganeae archidioecesi Sanctissimae Conceptionis, Exc.mum P.D.<br />
Xystum Iosephum Parzinger Foidl, O.F.M. Cap., hactenus Episcopum titularem<br />
Gaguaritanum et Vicarium Apostolicum Araucaniensem.<br />
— Episcopum Coadiutorem dioecesis Kiyindaënsis-Mityanaënsis R.D.<br />
Iosephum Antonium Zziwa, e clero eiusdem dioecesis, in praesens pro-rectorem<br />
necnon professorem Historiae Ecclesiasticae Seminarii maioris nationalis<br />
in urbe vulgo Ggaba.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Thibuzabetensi R.P. Iosephum Lee Han-<br />
Taek, S.I., apud civitatem Seulensem Umversitatis vulgo dictae « Sogang »<br />
praesidem, quem constituit Auxiliarem archidioecesis Seulensis.<br />
die 1 Decembris. — Episcopum Coadiutorem Mentensem R.D. Salesium<br />
Mugambi, e clero eiusdem dioecesis, in praesens rectorem Seminarii nationalis<br />
theologici dicti « St. Thomas Aquinas » apud civitatem Nairobiensem.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Thibiucensi R.D. Andream Yeom Soo-<br />
Jung, parochum in oppido archidioecesis Seulensis vulgo dicto Mok-dong,<br />
quem constituit Auxiliarem eiusdem metropolitanae Ecclesiae.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Thimidorum Regiorum R.D. Dorick<br />
McGowan Wright, Vicarium generalem necnon templi cathedralis Belizepolitanae-Belmopanae<br />
curionem, quem constituit Auxiliarem eiusdem dioecesis.<br />
— R.P. Henricum Coudray, S.I., Vicarium episcopalem regionis orientis<br />
archidioecesis Ndiamenanae, primum Praefectum Apostolicum Mongensem.<br />
NOMINATIONES<br />
Peculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione ad<br />
suum beneplacitum renuntiavit:<br />
die 21 Septembris 2001. — Exc.mum R.D. Michaelem Warfel, Episcopum<br />
Iunellensem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum<br />
Sanctae Sedis » dioecesis de Fairbanks.
72<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 10 Novembris 2001. — R.D. Andream Mamadouba Cámara, Vicarium<br />
generalem Konakriensem, Adminisiratorem Apostolicum « sede vacante<br />
et ad nutum Sanctae Sedis » eiusdem archidioecesis.<br />
die 20 Novembris. — Exc.mum P.D. Alfonsum-Mariam Runiga Musanganya,<br />
Episcopum em. Mahagiensem-Niokaënsem, Administratorem Apostolicum<br />
« sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » eiusdem dioecesis.<br />
die 21 Decembris. — Exc.mum P.D. Floribertum Songasonga Mwitwa,<br />
Archiepiscopum Lubumbashiensem, Administratorem Apostolicum « sede<br />
vacante et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Sakaniensis-Kipushiensis.
Diarium Romanae Curiae 73<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale<br />
per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Lunedì, 3 Dicembre 2001, S.E. la Signora HANNA SUCHOCKA,<br />
Ambasciatore di Polonia presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Giovedì, 6 Dicembre 2001 le LL.EE. i Signori: TOUFIQ ALI,<br />
Ambasciatore di Bangladesh; BARKAT GOURAD HAMADOU, Ambasciatore<br />
di Gibuti; ANTTI HYNNINEN, Ambasciatore di Finlandia; ZEME-<br />
DE TEKLE WOLDETATIOS, Ambasciatore di Eritrea; AMIRAN KAVADZE,<br />
Ambasciatore di Georgia; SEYMOUR REHAULELE KIKINE, Ambasciatore<br />
di Lesotho; CHRISTINE NYINAWUMWAMI, Ambaciatore di Rwanda;<br />
MOHULALL GOBURDHUN, Ambasciatore di Maurizio; MOUSSA COU-<br />
LIBALY, Ambasciatore di Mali; tutti accreditati presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Venerdì, 7 Dicembre 2001, S.E. la Signora FILIZ DINÇMEN, Ambasciatore<br />
di Turchia presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Venerdì, 21 Dicembre 2001, S.E. il Signor VLADIMIR NIKOLAEV<br />
GRADEV, Ambasciatore di Bulgaria presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Giovedì, 29 Novembre 2001, S.E. il Signor BRIAN COWEN, Ministro<br />
degli Affari Esteri di Irlanda.<br />
Venerdì, 30 Novembre 2001, l'On. ROMANO PRODI, Presidente<br />
della Commissione Europea.<br />
Sabato, 1 Dicembre 2001, S.E. il Signor FRANCISCO REYES-LO-<br />
PEZ, Vice Presidente della Repubblica del Guatemala.<br />
Giovedì, 6 Dicembre 2001, S.E. il Signor HANSRUDOLF HOF<br />
FMANN, Ambasciatore di Svizzera in missione speciale presso la<br />
<strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.
74<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Sabato, 15 Dicembre 2001, S.E. il Signor ARNOLDO ALEMÁN LA<br />
CAYO, Presidente della Repubblica del Nicaragua.<br />
Lunedì, 17 Dicembre 2001, S.E. il Signor ION ILIESCU, Presiden<br />
te della Repubblica di Romania.<br />
Venerdì, 21 Dicembre 2001, l'On. MARCELLO PERA, Presidente<br />
del Senato della Repubblica Italiana.<br />
Giovedì 20 dicembre 2001 si è riunita alla presenza del Santo Padre la<br />
Congregazione delle Cause dei Santi.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo lì ha<br />
nominato:<br />
15 ottobre 2001. P. Peter Malone, M.S.C., Membro del Pontificio Consiglio delle<br />
Comunicazioni Sociali « ad quinquennium ».<br />
20 » » Mons. Joseph Dinh Due Dao; don Marco Gnavi; don Pierre<br />
Masri; don Louis Sako; don Hanna Kildani; don<br />
Angelo Amato, S.D.B; don Giovanni Bosco Masayuki<br />
Shirieda, S.D.B.; p. Michel Fédou, S.I.; p.<br />
Ignatius Ismartono, S.I.; p. S. Michael, S.V.D.; p.<br />
Kieran O'ReiHy, M.Afr.; p. Pietro Sonoda, O.F.M.<br />
Conv.; sr. Bruno M. Colin, O.S.B.; sr. Lorraine<br />
Delaney; sr. Catherina Jarra, delle Suore di S.<br />
Giuseppe di Cluny; sr. Teresa Seow, Canossiana;<br />
dott. Julius Lipner; dott. Jean-Paul Messina;<br />
dott.ssa Donna Orsuto, Consultori del Pontificio<br />
Consiglio per il Dialogo Inter-Religioso « ad quinquennium<br />
».<br />
20 novembre » Gli Em.mi Signori Cardinali Varkey Vithayathil e Lubomyr<br />
Husar, Membri del Pontificio Consiglio per i Testi<br />
Legislativi « ad quinquennium ».<br />
» » » L'Em.mo Signor Cardinale Jozef Tomko, Sua Beatitudine<br />
Jean Pierre XVIII Kasparian, Patriarca em. di<br />
Cilicia degli Armeni, S.E. mons. Emile Eid, Vescovo<br />
tit.. di Sarepta dei Maroniti, Membri del<br />
" Pontificio Consiglio per i Testi Legislativi « usque<br />
ad octogesimum annum ».
20 novembre 2001.<br />
13<br />
17<br />
22<br />
5<br />
10<br />
»<br />
»<br />
11<br />
14<br />
24<br />
30<br />
15<br />
»<br />
16<br />
»<br />
»<br />
29<br />
5<br />
9<br />
11<br />
»<br />
20<br />
30<br />
9<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
27<br />
1<br />
10<br />
15<br />
marzo<br />
aprile<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
maggio<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
giugno<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
luglio<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
ottobre<br />
»<br />
»<br />
Diarium Romanae Curiae 75<br />
I sig.ri dott. Kevin Andrews; dott. Jean-Marie Caidor; la<br />
sig ra Kathryn Hauwa Hoomkwap, Consultori del<br />
Pontifìcio Consiglio per la Famiglia « ad quinquennium<br />
».<br />
<strong>La</strong> signora Christine Boutin, Consultore del Pontificio Consiglio<br />
per la Famiglia « in aliud quinquennium ».<br />
II dott. Ismar de Oliveira Soares, Membro del Pontificio Consiglio<br />
delle Comunicazioni Sociali « ad quinquennium<br />
».<br />
Il sig. prof. Wolfgang Bernhardt, Revisore Internazionale<br />
presso la Prefettura degli Affari Economici della<br />
<strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> « ad triennium ».<br />
Protonotari Apostolici soprannumerari<br />
2001. Mons. Demetrio Gianfrancesco (L'Aquila)<br />
Mons. Francisco P. Monje (Sorsogon)<br />
Mons. Waldo Dolfi (Pisa)<br />
Mons. Aldo Armani (Pisa)<br />
Mons. Enzo Lucchesini (Pisa)<br />
Mons. Roger J. Foys (Steubenville)<br />
Mons. Jan Oleksy (Elblijg)<br />
Mons. Pal Bolberitz (Esztergom-Budapest)<br />
Mons. Vincenzo De Vizia (Benevento)<br />
Mons. Anthony J. Dalla Villa (New York)<br />
Mons. Eugene V. Clark (New York)<br />
Mons, Francesco Riccitiello (Aversa)<br />
Mons. Leoni Czaja (Wroclaw)<br />
Mons. Luis F. Bravo Ordóñez (Loja)<br />
Mons. John Joseph Sullivan (Salt <strong>La</strong>ke City)<br />
Mons.. Kazimierz Bownik (Lublin)<br />
Mons. Wladislaw Kostrzewa (Tarnów)<br />
Mons. Francis J. Cresp (Port Pirie)<br />
Mons. David Desmond Joseph Price (Auckland)<br />
Mons. Luigi Ghidoni (Piacenza-Bobbio)<br />
Mons. Winfried Aymans (Köln)<br />
Mons. Albin Potracki (Gdansk)<br />
Mons. Feliciano Gil De <strong>La</strong>s Heras (Burgos)<br />
Mons. Pedro López Gallo (Xalapa)<br />
Mons. Rudolf Trpin (Wien)<br />
Mons. Luis Eugenio Silva C. (Santiago de Chile)<br />
Mons. Renato Di Veroli (<strong>La</strong>tina-Terracina-Sezze-Priverno)<br />
Mons.. Michael F. Lenihan (Los Angeles)<br />
Mons. Tino Mariani (Palestrina)<br />
Mons. Lorenzo Frana (Bergamo)<br />
Mons. Giuseppe Baldanza (Cefalù)
76<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Prelati d'onore di Sua Santità<br />
25 maggio 2000. Mons. Vitus Huonder (Chur)<br />
30 dicembre » Mons. Zbigniew Karolak (Drohiczyn)<br />
31 gennaio 2001. Mons. Ronald A. Newland (Newark)<br />
» » » Mons. Nicolas González y González (Avila)<br />
7 febbraio » Mons. Brian McAloon (Palmerston North)<br />
» » » Mons. Giacomo Pinelli (Napoli)<br />
» » Mons. Sergio Soldini (Siena-Colle di Val d'Elsa-Montalcino)<br />
» » Mons. Jerzy Syryjczyk (Ordinariato militare per la Polonia)<br />
» » » Mons. Salvatore Esposito (Napoli)<br />
» » » Mons. Antonio Di Donna (Napoli)<br />
» » » Mons. Gregory Donald Vaughan (Trenton)<br />
» » Mons. Eugene Michael Rebeck (Trenton)<br />
5 marzo » Mons. José Álvarez Allende (Sevilla)<br />
22 » » Mons. Pasquale Rocchi (L'Aquila)<br />
» » » Mons. Ennio Bellezza (L'Aquila)<br />
» » Mons. Valente Di Carlo (L'Aquila)<br />
» » » Mons. Ángel Romero Castellano (Asidonia-Jerez)<br />
» » » Mons. Ramón González Montano (Asidonia-Jerez)<br />
» » » Mons. José Luis Repetto Betes (Asidonia-Jerez)<br />
» » Mons. Luciano Gerbasi (Roma)<br />
3 aprile » Mons. Higino C. Velarde (Jaro)<br />
» » » Mons. Amadeo E. Escanan (Jaro)<br />
» » » Mons. Severino M. Montiague (Jaro)<br />
» » » Mons. Ramón A. Pet (Jaro)<br />
10 » Mons. Gerald Hanna (Armidale)<br />
» » » Mons. Edward Wilkes (Armidale)<br />
11 » Mons. Gyula Németh (Gyór)<br />
» » » Mons. József Péntek (Gyór)<br />
» » » Mons. Jorge Elias Chávez González (San Juan de Los <strong>La</strong>gos<br />
20 » » Mons. José M. Yanguas Sanz (Calahorra y la Calzada Logroño<br />
24 » » Mons. Béla Bátorfí (Esztergom-Budapest)<br />
30 » » Mons. José de Jesús Salcedo Curiel (Tepic)<br />
» » » Mons. Pompilio Cristino (Benevento)<br />
» » » Mons. Elia Testa (Benevento)<br />
» » » Mons. Salvatore Moffa (Benevento)<br />
» » » Mons. Pasquale Fusco (Benevento)<br />
» » » Mons. Carmelo Tommaselli (Benevento)<br />
13 maggio » Mons. Joseph Kalathiparambil (Verapoly)<br />
» » » Mons. Mathew Chakkalakal (Verapoly)<br />
» » » Mons. Joseph Etturuthil (Verapoly)<br />
15 » » Mons. Franz-Josef Gebert (Trier)<br />
» » » Mons. Norbert Turrini (Nice)<br />
» » » Mons. Giorgio Curio (Ventimiglia-Sanremo)<br />
16 » » Mons. Jaime Bravo Cisneros (Loja)
Diarium Romanae Curiae 77<br />
16 maggio 2001. Mons. Antonio Hernández Matías (Tui-Vigo)<br />
» » » Mons. Zoltán Tarjányi (Vae)<br />
» » » Mons. Gino L. Bernasconi (Victoria in Texas)<br />
» » » Mons. Michael Harrold (Victoria in Texas)<br />
» » » Mons. Michael O'Shaughnessy (Victoria in Texas)<br />
» » » Mons. Eustace A. Hermes (Victoria in Texas)<br />
» » Mons. Benton Thurmond (Victoria in Texas)<br />
» » » Mons. Edward Bartsch (Victoria in Texas)<br />
» » » Mons. Arnold A. Anders (Victoria in Texas)<br />
» » » Mons. Francesco Grammatico (Aversa)<br />
25 » » Mons. William F. Mattimore (Honolulu)<br />
» » Mons. Felipe De Jesús Estévez (Miami)<br />
» » » Mons. James Stewart Overton (Westminster)<br />
29 » » Mons. Victor George Bonnell (Salt <strong>La</strong>ke City)<br />
» » Mons. George Francis Davich (Salt <strong>La</strong>ke City)<br />
» » » Mons. Rudolph August Daz (Salt <strong>La</strong>ke City)<br />
» » » Mons. Francis Benjamin Pellegrino (Salt <strong>La</strong>ke City)<br />
» » » Mons. <strong>La</strong>wrence Paul (Salt <strong>La</strong>ke City)<br />
31 » » Mons. Giorgio Marcuzzo (Treviso)<br />
5 giugno » Mons. Novatus Rugamba (Bukoba)<br />
» » » Mons. Martin Krebs (Essen)<br />
9 » » Mons. Thomas E. De Baker (Omaha)<br />
» » Mons. Thomas A. Furlong (Omaha)<br />
» » » Mons. Robert J. Gass (Omaha)<br />
» » » Mons. Francis E. Kubart (Omaha)<br />
» » » Mons. John S. Michalak (Omaha)<br />
11 » Mons. Konrad Kolodziej (Gliwice)<br />
» » Mons. Tullio Citrini (Milano)<br />
» » » Mons. Leonard A. Bogdan (Kalamazoo)<br />
» » » Mons. William J. Fitzgerald (Kalamazoo)<br />
» Mons. Eugene A. Sears (Kalamazoo)<br />
» » » Mons. Roger Roy (Sherbrooke)<br />
» » » Mons. Lorenz Gavol (Berlin)<br />
21 » » Mons. Konrad Baumgartner (Regensburg)<br />
» » » Mons. Hermann Josef Pottmeyer (Essen)<br />
» » » Mons. Richard Moth (Southwark)<br />
» » » Mons. Andrew Summersgill (Leeds)<br />
» » » Mons. Brian Rayner (Sydney)<br />
» » » Mons. Edward T. Bromley (Grand Falls)<br />
30 » » Mons. Manfred Weitlauff (Augsburg)<br />
» » » Mons. Allan Malone (Phoenix)<br />
» » » Mons. José Fuentes Martínez (Orihuela-Alicante)<br />
» » Mons. José Carlos Sampedro Forner (Orihuela-Alicar<br />
» » Mons. Stephen Pedone (Worcester)<br />
3 luglio » Mons. Jean Mariot (Paris)<br />
» » » Mons. Jean Yves Nahmias (Paris)<br />
9 » » Mons. Johannes Gamperl (Wien)
78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
9 luglio 2001. Mons. Joseph Schrammel (Wien)<br />
» » » Mons. Joseph Aleaster (De Aar)<br />
» » Mons. Martín Flores Rodríguez (Mazatlán)<br />
» » » Mons. Antonio Camacho Aguilar (Mazatlán)<br />
» » Mons. Eduardo Arrieta Quiñones (Mazatlán)<br />
» » » Mons. Agapito Zamora Poliorena (Mazatlán)<br />
» » » Mons. Antonio Aguayo González (Mazatlán)<br />
» » Mons. Francis Lynn (Killala)<br />
» » » Mons. Seamus Heverin (Killala)<br />
» » » Mons. Brunon Kedziorski (Gdansk)<br />
» » » Mons. Stanislaw Zieba (Gdansk)<br />
» » Mons. Joaquín Infesta Calud-Zatarain (Madrid)<br />
» » » Mons. Mariano García López (Madrid)<br />
» » » Mons. Joaquín Martínez Valls (Orihuela-Alicante)<br />
» » » Mons. Peter.Doyle (Portsmouth)<br />
21 agosto » Mons. Roger <strong>La</strong>rivière (Ottawa)<br />
» » » Mons. Donald Desmond MacDonald (Ottawa)<br />
25 » » Mons. Gerhard Ludwig Müller (Mainz)<br />
settembre » Mons. Antonio Caricato (Lecce)<br />
23 » Mons. Vittorio Aiazzi (Prato)<br />
eo<br />
Cappellani di Sua Santità<br />
31 gennaio 2001. Il sac. Félix Varas (San Juan de Puerto Rico)<br />
» » » Il sac. Anton Otte (Bamberg)<br />
7 febbraio » Il sac. Józef Srogosz (Ordinariato militare di Polonia)<br />
» » » Il sac. Józef Kubalewski (Ordinariato militare di Polonia)<br />
» » » Il sac. Henricus Pois (Ordinariato militare di Polonia)<br />
» » » Il sac. Mauro Fusi (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» » » Il sac. Douglas Peters (Kumasi)<br />
» » » Il sac. Stanislaw Tabaka (Elk)<br />
» » » Il sac. Marian Szewczyk (Elk)<br />
» » Il sac. Jarema Sykulski (Elk)<br />
» » Il sac. Kazimierz Gacki (Elk)<br />
» » » Il sac. Hieronim Mojzuk (Elk)<br />
» » Il sac. Lech Janowicz (Elk)<br />
» » » Il sac. Mieczyslaw Brzóska (Elk)<br />
» » » Il sac. Jan Wróblewski (Elk)<br />
» » » Il sac. Tadeusz Herman (Elk)<br />
» » Il sac. Krzysztof Kaczyñski (Elk)<br />
» » » Il sac. Zygmunt Sedziak (Elk)<br />
» » » Il sac. Zygmunt Kopiczko (Elk)<br />
» » » Il sac. Marian Szczçsny (Elk)<br />
» » Il sac. Herbert Winter (Wien)<br />
» » » Il sac. Karl Wagner (Wien)<br />
» » » Il sac. Johann Klinger (Wien)<br />
» » » Il sac. Wolfgang Schubert (Wien)
Diarium Romanae Curiae 79<br />
5 marzo 2001. Il sac. Arnel F. <strong>La</strong>garejos (Antipolo)<br />
Q » » Il sac. Joseph Kurzweil (Graz-Seckau)<br />
JO » » Il sac. Gerardo Marsico (Potenza-Muro Lucano-Marsico Nuovo)<br />
ft » » Il sac. Leonardo Mupo (Potenza-Muro Lucano-Marsico Nuovo)<br />
(> » » H sac. Vito Forlenza (Potenza-Muro Lucano-Marsico Nuovo)<br />
t> » » Il sac. Pasquale Tropeano (Potenza-Muro Lucano-Marsico<br />
Nuovo)<br />
16 » » Il sac. Peter Wilson (Northampton)<br />
22 » » H sac. Vittorio Sannino (Napoli)<br />
» » » H sac. Roberto Malpelo (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» » » H sac. Tito Rovai (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» » » Il sac. Placido Nicotra (Roma)<br />
» » » Il sac. Emilio Bassani (Milano)<br />
» » » Il sac. Gianfranco Brambilla (Milano)<br />
» » » Il sac. Spirito Carlo Colombo (Milano)<br />
» » » Il sac. Ambrogio Guffanti (Milano)<br />
» » » Il sac. Luciano Negri (Milano)<br />
» » » Il sac. Pasquale Enrico L. Ripamonti (Milano)<br />
» » » Il sac. Carlo Giacomo Tornaghi (Milano)<br />
3 aprile » Il sac. Pedro P. Esmalla (Jaro)<br />
» » » Il sac. Victor C. Casa (Jaro)<br />
» » » Il sac. Oscar E. Gales (Jaro)<br />
» » » Il sac. Nemesio C. Espinosa (Jaro)<br />
» » » Il sac. Sergio V. Jamodot (Jaro)<br />
» » » Il sac. Felipe Palomo (Jaro)<br />
» » » Il sac. Andres F. Sagra (Jaro)<br />
» » » Il sac. Augustin O. Somosa (Jaro)<br />
5 » » Il sac. Jaime Zurbano (Manila)<br />
» » » Il sac. Armando Villaruz (Manila)<br />
» » » Il sac. Claro García (Manila)<br />
» . » » Il sac. Alfonso Bufaoan Jr. (Manila)<br />
» » » Il sac. Alberto Salonga Jr. (Manila)<br />
» » » Il sac. Wilfredo Paguio (Manila)<br />
» » » Il sac. Benjamin Razón (Manila)<br />
» » » Il sac. Albert Venus (Manila)<br />
» » » Il sac. Nestor Cerbo (Manila)<br />
» » » Il sac. Jesus Romolo Ranada (Manila)<br />
» » » Il sac. Dennis Odiver (Manila)<br />
» » » Il sac. Esteban Lo (Manila)<br />
10 »> » Il sac. Leonardo Palladino (Frascati)<br />
» » » U sac. Maurizio Aliotta (Siracusa)<br />
* » » Il sac. Michele Giansiracusa (Siracusa)<br />
* » » H sac. Giuseppe Sudano (Siracusa)<br />
» » » Il sac. Antonio Trivinho (San Paolo)<br />
* » » Il sac. Joseph L. Kehoe (Ferns)<br />
* » » Il sac. Augusto Dalcin (Frederico Westphalen)
80<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
10 aprile 2001. Il sac. Arlindo Rubert (Frederico Westphalen)<br />
» » » Il sac. Alfons Bokern (Münster)<br />
» )> » Il sac. Patrizio Doveri (Pisa)<br />
» » » Il sac. Mario Maracich (Pisa)<br />
» » » Il sac. Giacomo Spinabella (Pisa)<br />
» » » Il sac. Danilo D'Angiolo (Pisa)<br />
» » » Il sac. Emil Breithecker (Essen)<br />
11 » » Il sac. Lese Stanislaw Wojtas (Elbl^g)<br />
» » » Il sac. Ivan Godina (Varazdin)<br />
» » » Il sac. Vjecoslav Huzjak (Varazdin)<br />
» » » Il sac. Alojzije Domislovic (Varazdin)<br />
» » » Il sac. Valent Bogadi (Varazdin)<br />
» » » Il sac. Leonard Logozar (Varazdin)<br />
» » » Il sac. Leonard Markac (Varazdin)<br />
» » » Il sac. Autun Parcic (Varazdin)<br />
» » » Il sac. Alojzije Petrovic (Varazdin)<br />
» » » Il sac. Juraj Petrovic (Rijeka)<br />
» » » Il sac. Ivan Sporcic (Rijeka)<br />
» » » Il sac. Manuel Moreira Vieira (Säo Sebastiäo do Rio de Janeiro)<br />
» » » Il sac. José Roberto Rodrigues Devellard (Säo Sebastiäo do<br />
Rio de Janeiro)<br />
» » » Il sac. Krzysztof Edward Jackowski (Warszawa-Praga)<br />
» » » Il sac. Zygmunt Uczciwek (Warszawa-Praga)<br />
» » » Il sac. Zenon Majcher (Warszawa-Praga)<br />
» » » Il sac. Albemus M.E.T. Vreeburg (Rotterdam)<br />
» » » Il sac. Kevin McGinnell (Northampton)<br />
20 » » Il sac. James D. Conley (Wichita)<br />
» » » Il sac. Josef Suchar (Hradec Králové)<br />
» » » Il sac. Josef Rût (Hradec Králové)<br />
» » » Il sac. Antonin Duda (Hradec Králové)<br />
» » » Il sac. Josef Tajchl (Hradec Králové)<br />
21 » » Il sac. Luis Alberto Rolón Rincón (Barcelona - Venezuela)<br />
» » » Il sac. Óscar Alfonso Rodríguez Rondón (Barcelona - Venezuela)<br />
» » » Il sac. Aníbal García Solano (Barcelona - Venezuela)<br />
» » » Il sac. Epitácio Cardoso Pereira (Formosa - Brasile)<br />
24 » » Il sac. Robert Hajnal (Esztergom-Budapest)<br />
» » » Il sac. Mihály Márton (Esztergom-Budapest)<br />
» » » Il sac. Domokos Jánosa (Esztergom-Budapest)<br />
» » » Il sac. Ferenc Gyöngyös (Esztergom-Budapest)<br />
26 » » Il sac. Miguel Héctor Soria (Concepción - Argentina)<br />
30 » » Il sac. Antonio Muñoz Rivero (Málaga)<br />
2 maggio » Il sac. Matthew Amponsah-Saamoa (Kumasi)<br />
11 » » Il sac. Maurice Dooley (Cashel)<br />
15 » » Il sac. Titus Kapelele (Kasama)<br />
» » » Il sac. John T. Ferry (New York)
Diarium Romanae Curiae 81<br />
16 maggio 2001. II sac. Victor B. Ochoa Dávila (Loja)<br />
» » » II sac. Stefano Ricciardiello (Aversa)<br />
» » » II sac. Angelo Simonelli (Aversa)<br />
» » » II sac. Michele Pugliese (Aversa)<br />
» » » II sac. Vincenzo Panico (Aversa)<br />
» » » II sac. Nicola Giallaurito (Aversa)<br />
» » » II sac. Pasquale De Cristofaro (Aversa)<br />
» » » II sac. Angelo Crispino (Aversa)<br />
» » » II sac. Francesco Caserta (Aversa)<br />
» » » II sac. Caglo Aversano (Aversa)<br />
» » » II sac. Robert E. Hemberger (Wichita)<br />
» » » II sac. William M. Carr (Wichita)<br />
30 » » II sac. Robert Urland (Bratislava-Trnava)<br />
» » - » II sac. Peter Brian Wells (Tulsa)<br />
» » » II sac. Carlo Maria Polvani (Milano)<br />
» » » II sac. Angelo Accattino (Casale Monferrato)<br />
31 » » II sac. Gildo Tessari (Treviso)<br />
» » » II sac. Antonio Dal Bo (Treviso)<br />
1 giugno » II sac. Alfonso Cortés Contreras (Monterrey)<br />
9 » » II sac. Enrique Díaz Martínez (Tehaucán)<br />
» » » II sac. Ramón Martínez Flores (Tehaucán)<br />
» » » II sac. Raffaele Ciccone (Napoli)<br />
» » » II sac. Antonio Cozzolino (Napoli)<br />
» » » II sac. Gaetano Cannavo (Acireale)<br />
» » » II sac. Stefano Pavone (Acireale)<br />
» » » II sac. Salvatore Raciti (Acireale)<br />
» » » II sac. Antonino Maugeri (Acireale)<br />
» » » II sac. Salvatore Messina (Acireale)<br />
» » » II sac. Enrique Díaz Martínez (Tapachula)<br />
» » » II sac. Ramón Martínez Flores (Tapachula)<br />
» » » II sac. Nunzio Giordano Galati (Catania)<br />
» ~ » » II sac. Luiz Simioni (Piracicaba)<br />
» » » II sac. Orivaldo Casini (Piracicaba)<br />
» » » II sac. Patrick Ahern (Kerry)<br />
» » » II sac. Jessé Torres Cunha (Feira de <strong>Santa</strong>na)<br />
11 » » II sac. Luigi Misto (Milano)<br />
» » » II sac. James Curry (Westminster)<br />
» » » II sac. Franciscus Kim Byung-Do (Seoul)<br />
» » » II sac. Matteus Hwang In-Kuk (Seoul)<br />
» » » II sac. Raphael Pak Soun-Jai (Seoul)<br />
» » » II sac. Thomas Ahn Keong-Ryel (Seoul)<br />
» » » II sac. Stanko Lipovsek (Maribor)<br />
» » » II sac. Ivan Stuhec (Maribor)<br />
» » » II sac. Franc Jemec (Maribor)<br />
» » » II sac. Franc Halas (Maribor)<br />
» » » II sac. Izidor Veleberi (Maribor)<br />
» » » II sac. Anton Pacnik (Maribor)<br />
6-A.A.S,
82<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
11 giugno 2001. Il sac. Edmund Sikorski (Gniezno)<br />
» » » Il sac. Stanislaw Kotowski (Gniezno)<br />
» » » Il sac. Stanislaw Budzik (Tarnów)<br />
» » » Il sac. Krzysztof Czermak (Tarnów)<br />
» » » Il sac. Augustin Duffek (Gliwice)<br />
» » » Il sac. Józef Dyllus (Gliwice)<br />
» » » Il sac. Tadeusz Fryc (Gliwice)<br />
» » » Il sac. Karol Krafczyk (Gliwice)<br />
» » » Il sac Józef Kusche (Gliwice)<br />
» » » Il sac. Edward Plonka (Gliwice)<br />
16 » » Il sac. Daniel H. Cavallo (San Francisco - Argentina)<br />
» » » Il sac. Antonio Gonçalves da Rocha (Montes Claros)<br />
» » » Il sac. Antonio Alencar Monteiro (Montes Claros)<br />
» » » Il sac. Geraldo Marcos Tolentino (Montes Claros)<br />
» » » Il sac. Silvestre José de Melo (Montes Claros)<br />
20 » » Il sac. Gilberto Marengo (<strong>La</strong> Spezia-Sarzana-Brugnato)<br />
» » » Il sac. Bruno Ognibene (Piacenza)<br />
21 » » Il sac, Alfred Werner Hausen (Köln)<br />
» » » Il sac. Franz Bauer (Passau)<br />
» » » Il sac. Celso Ferreira dos Santos (Campo Maior)<br />
» » » Il sac. Raimundo Nonato De Oliveira (Campo Maior)<br />
» » » Il sac. Edvando de Oliveira de Lima (Campo Maior)<br />
» » » Il sac. Antonio Gonçalves Neves (Campanha)<br />
» » Il sac. Antonio Osório Pereira (Campanha)<br />
» » » Il sac. Fuhad José <strong>La</strong>ge (Campanha)<br />
» » Il sac. Johann Schober (Regensburg)<br />
» » » Il sac. Karl Soltl (Regensburg)<br />
25 » » Il sac. Ferdinando Mattarolo (Vicenza)<br />
26 » » Il sac. Antonio Montinaro (Lecce)<br />
30 » » Il sac. Marcello De Nardo (Vittorio Veneto)<br />
» » » Il sac. Oreste Nespolo (Vittorio Veneto)<br />
» » » Il sac. Nilo Tonon (Vittorio Veneto)<br />
» » » Il sac. Peter Neher (Augsburg)<br />
» » » Il sac. Joseph Arshad (<strong>La</strong>hore)<br />
» » » Il sac. Adolf Schrenk (Bamberg)<br />
» » » Il sac. Erwin Wild (München und Freising)<br />
» » » Il sac. Kurian Matthew Vayalunkal (Kottayam)<br />
» » » Il sac. Dagoberto Campos Salas (Tilarán)<br />
» » » Il sac. Mauro <strong>La</strong>lli (Chieti-Vasto)<br />
» » » Il sac. Leonard Musteikis (Panevezys)<br />
» » » Il sac. Thomas Wallace (S. Bernardino)<br />
eo<br />
luglio » Il sac. Peter Brenner (Köln)<br />
» » » Il sac. Albert Kühlwetter (Köln)<br />
» » » Il sac. Johannes Lüdenbach (Köln)<br />
» » » Il sac. Jerzy Boguslaw Gisztarowicz (Bialystok)<br />
9 » » Il sac. Ryszard Wolos (Gdansk)<br />
» » » Il sac. Boguslaw Zurawski (Gdansk)
Diarium Romanae Curiae 83<br />
9 luglio 2001. Il sac. Cezary Annusewicz (Gdansk)<br />
» » » Il sac. Stanislaw Dulak (Gdansk)<br />
» » » Il sac. Ryszard Kasyna (Gdansk)<br />
» » » Il sac. Henryk Kiedrowski (Gdansk)<br />
» » » Il sac. Roman Spichalski (Pelplin)<br />
» » » Il sac. Henryk Pilacki (Pelplin)<br />
» » » Il sac. Zdzislaw Hatlapa (Czçstochowa)<br />
» » » Il sac. Andrzej Walaszczyk (Czestochowa)<br />
» » » Il sac. Jan Duda (Czestochowa)<br />
» » » Il sac. Roman Nir (Czestochowa)<br />
» » » Il sac. Giorgio Noli (Genova)<br />
» » » Il sac. Andrea Parodi (Genova)<br />
» » » Il sac. Peter Bsteh (Wien)<br />
» » » Il sac. Rudolf Hanzl (Wien)<br />
» » » Il sac. Gottfried Pichler (Wien)<br />
» » » Il sac. Rupert Stadler (Wien)<br />
» » » Il sac. Jean Fortier (Montreal)<br />
» » » Il sac. Adriano Bragazzi (<strong>La</strong>tina-Terracina-Sezze-Priverno)<br />
» » » Il sac. Armando Trasarti (Fermo)<br />
» » » Il sac. Filippo Cocetti (Fermo)<br />
» » » Il sac. Alfredo Abbondi (Fermo)<br />
20 » » Il sac. Filomeno Abate (Caserta)<br />
» » » Il sac. Marian Jancarz (Stockholm)<br />
» » » Il sac. Sandro De Angelis (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in<br />
Vado)<br />
» » » Il sac. Krzysztof Józef Nikiel (Lodz)<br />
» » » Il sac. Francesco De Santis (Terni-Narni-Amelia)<br />
» » » Il sac. Giancarlo Romani (Terni-Narni-Amelia)<br />
» » » Il sac. Gianni Colasanti (Terni-Narni-Amelia)<br />
» » » Il sac. Antonino De Santis (Terni-Narni-Amelia)<br />
» » » Il sac. Sandro Bigi (Terni-Narni-Amelia)<br />
» » » Il sac. Sandro Sciaboletta (Terni-Narni-Amelia)<br />
» » » Il sac. Antonio Soto Guerrero (Zacatecas)<br />
» » » Il sac. Jorge Enrique Serpa Pérez (San Cristóbal de la Habana)<br />
23 » » Il sac. Philippe Brizard (Paris)<br />
» » » Il sac. Daniel Emilio Estivil (San Isidro)<br />
» » » Il sac. Tadeusz Lewandowski (Wloclawek)<br />
» » » Il sac. Zdzislaw Ossowski (Wloclawek)<br />
» » » Il sac. Adolf Reizer (Wloclawek)<br />
» » » Il sac. Jan Fornalczyk (Wloclawek)<br />
» » » Il sac. Ireneusz Juszczynski (Wloclawek)<br />
» » » Il sac. Ryszard Kucharski (Wloclawek)<br />
» » » Il sac. José Paulo Pires Braga (Paraíba)<br />
» » » Il sac. Joäo Eudes Batista (Paraíba)<br />
25 agosto » Il sac. Nando Azzali (Parma)<br />
» » » Il sac. Santiago Méndez Bravo (Guadalajara)
84<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
agosto 2001. II sac. John G. Noonan (Miami)<br />
» » II sac. Andrew L. Anderson (Miami)<br />
» » II sac. Tomas M. Marin (Miami)<br />
» » II sac. Michael A. Souckar (Miami)<br />
» II sac. Ante Klaric (Split)<br />
» » II sac. Vincenzo Casagni (Montepulciano-Chiusi-Pienza)<br />
» » II sac. Ilio Roteili (Montepulciano-Chiusi-Pienza)<br />
» » . II sac. Gilberto Adriano Brizzi (Montepulciano-Chiusi-Pienza)<br />
» » II sac. Josephus Peciukonis (Vilkaviskis)<br />
» » II sac. Leonas Jakimavicius (Vilkaviskis)<br />
» » II sac. Francis Charles Henriksen (Davenport)<br />
» » II sac. John Mordolk Hyland (Davenport)<br />
» » II sac. Marvin Alfred Mottet (Davenport)<br />
» » II sac. Drake Robert Shafer (Davenport)<br />
» » II sac. Costantino Caioni (Ascoli Piceno)<br />
» II sac. Giovanni Marcozzi (Ascoli Piceno)<br />
» » II sac. Temistocle Urbani (Ascoli Piceno)<br />
» II sac. Enrique Meyer Canillas (Asunción)<br />
» II sac. Mario Rivero Guerrero (Asunción)<br />
» » II sac. Michel Gibaud Venstermans (Asunción)<br />
» » II sac. Rodolfo Luís Weber (Porto Alegre)<br />
» » II sac. Aloisio Irineo Flach (Porto Alegre)<br />
» » II sac. Liro Vendelino Meurer (Porto Alegre)<br />
» » II sac. Salvatore Modica (Caltanissetta)<br />
» » II sac. Giovanni Speciale (Caltanissetta)<br />
» » II sac. Angelo Bufalino (Caltanissetta)<br />
settembre » II sac. Bernard Ehler (Augsburg)<br />
» » II sac. Jozef Jurko (Kosice)<br />
» » II sac. Pierre Nguyen Quang Sach (Nha Trang)<br />
ottobre » II sac. Carlo Monacchi (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in Vado)<br />
II sac. Rinaldo Papararo (Roma)<br />
» » II sac. Alberto Roncoroni (Roma)<br />
» II sac. Angelo Amati (Roma)<br />
» II sac. Mario Magistrato (Roma)<br />
» » II sac. Franco Mammoli (Roma)<br />
» » II sac. Giuseppe Marcianti (Roma)<br />
» » II sac. Slawomir Oder (Toruñ)<br />
» » II sac. Battista Angelo Pansa (Bergamo)<br />
» » II sac. Herminio Vázquez Pérez (Tlalnepantla)<br />
» » II sac. Leodegario Gómez Rico (Tlalnepantla)<br />
» » II sac. Roberto Mena Saint (Tlalnepantla)<br />
» » II sac. Jorge Aguilera Vargas (Tlalnepantla)<br />
» » II sac. Fernando Ramírez Resendiz (Tlalnepantla)<br />
II sac. Marcony Vinícius Ferreira (Brasilia)<br />
» » II sac. Miguel Valdrighi (Presidente Prudente)<br />
» » II sac. José Antonio de Lima (Presidente Prudente)<br />
» » II sac. Armando Antonio Giehl (Novo Hamburgo)
Diarium Romanae Curiae 85<br />
1 ottobre 2001 II sac. Izidoro Bruxel (Novo Hamburgo)<br />
» » II sac. Oscar Joäo Colling (Novo Hamburgo)<br />
2 » » II sac. Félix Ramos García (Tampico)<br />
» » » II sac. Francisco Javier Baltazar Bautista (Tampico)<br />
» » » II sac. Lorenzo Daniel Zapata Huesca (Tampico)<br />
» » » II sac. Achille Allievi (Milano)<br />
» » » II sac. Gian Piero Bazzelli (Milano)<br />
» » » II sac. Enrico Cantù (Milano)<br />
» » » II sac. Elia Giuseppe Mandelli (Milano)<br />
» » » II sac. Emilio Massoni (Milano)<br />
» » » II sac. Pietro Perego (Milano)<br />
» » II sac. Mario Sala (Milano)<br />
» » » II sac. Franco Scotti (Milano)<br />
» » » II sac. Luigi Spreafico (Milano)<br />
» » » II sac. Pietro Zeroli (Milano)<br />
» » » II sac. Giovanni Marchetti (Spoleto-Norcia)<br />
Gentiluomini di Sua Santità<br />
29 maggio 2001. II sig. Sebastiano la Spina della Cimarra (Roma)<br />
» » II sig. Bernardino Paganuzzi (Roma)<br />
» » II sig. Lucio Ghia (Roma)<br />
» » » II sig. Arnaldo Vittorio de Möhr di Sunneg e Morberg (Roma)<br />
» » » II sig. Pierluigi Tonaca (Roma)<br />
» » » II sig. Giovanni Arvedi (Cremona)<br />
» » » II sig. Mario Vassalli (Chur)<br />
Addetti di Anticamera<br />
30 maggio 2001. II sig. Adriano Jasillo (Albano)<br />
» » » II sig. Stefano Cefali (Roma)<br />
ONORIFICENZE<br />
Con Breve Apostolico il Santo Padre Giovanni Paolo II ha conferito:<br />
Il Collare dell'Ordine Piano<br />
19 ottobre 1999. A S.E. il sig. Carlo Azeglio Ciampi, Presidente della Repubblica<br />
Italiana<br />
2 » 2001. A S.E . il sig. Nursultan Abishevich Nazarbayev, Presidente<br />
della Repubblica del Kazakhstan<br />
<strong>La</strong> Gran Croce dell'Ordine Piano<br />
16 giugno 2001. A S.E il sig. Toru Iwanami (Giappone)<br />
19 » A S.E il sig. Svetlozar D. Raev (Bulgaria)<br />
28 » » A S.E il sig. José Ayala-<strong>La</strong>sso (Ecuador)<br />
16 ottobre » A S.E il sig. James Farrugia (Malta)<br />
» » » A S.E il sig. Martin Stropnicky (Rep. Ceca)<br />
» » A S.E il sig. Bonaventure Ndong-Ekomie (Gabon)
86<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
16 ottobre 2001 A S.E. il sig . Jean-Claude Michel (Principato di Monaco)<br />
» » » A S.E. il sig . Robert George Halverson (Australia)<br />
» » » A S.E. il sig . Yang-il Bae (Corea)<br />
» » » A S.E. il sig . Pai Tar (Ungheria)<br />
» » A S.E. il sig . Guillermo Léon Escobar-Herrán (Colombia)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama di Gran Croce dell'Ordine Piano<br />
16 ottobre 200L Alla sig.ra Nina Kovalska (Ucraina)<br />
<strong>La</strong> Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
31 gennaio 2001 Al sig. Tadeusz Chrzanowski (Cracovia)<br />
7 febbraio Al sig. Franco Vesconti (Cremona)<br />
10 aprile » Alla sig.ra Concepción Serrano (Cordoba)<br />
10 maggio » Al sig. William H. Broadhurst (Toronto)<br />
16 giugno A S.E. il sig. Ronarong Nopakun (Tailandia)<br />
18 » » Al sig. Gianluigi Marrone (Roma)<br />
21 » » Al sig. Herbert Batliner (Austria)<br />
» » » Al sig. Josserand de Saint Priest d'Urgel (Avignon)<br />
» » Al sig. Helmut Zilk (Vienna)<br />
16 ottobre » A S.E. il sig. Mohy Al-Dhabbi (Yemen)<br />
» » » A S.E. il sig. Hjálmar W. Hannesson (Islanda)<br />
» » » A S.E. il sig. Atis Sjanits (Lettonia)<br />
» » » A S.E. il sig. Adnan B ah j at Al Talhouni (Giordania)<br />
» » A S.A.R. il Principe Maiala Zo Raolison (Madagascar<br />
» » » A S.E. il sig. David Mawokota Dlamini (Swaziland)<br />
» » A S.E. il sig. Bengt O. Johansen (Norvegia)<br />
<strong>La</strong> Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
4 aprile 2001 Al sig. Raúl López Lira Nava (Messico)<br />
25 maggio » Al sig. Cesare Chiarinelli (Rieti)<br />
» » » Al sig. Aquilino Longoni (Milano)<br />
28 » » Al sig. Pedro Luiz Carneiro de Mendonça (Brasile)<br />
30 » » Al sig. Orestes D. Bello (Filippine)<br />
2 giugno » Al sig. Riccardo Trepiccion (Italia)<br />
» » Al sig. Ettore Magliocchetti (Italia)<br />
30 » » Al sig. Gaetano Dal Negro (Napoli)<br />
3 luglio » Al sig. Annibale Crucinalli (Civita Castellana)<br />
27 » » Al sig. Rudolf Gruber (Austria)<br />
Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
20 aprile 2001 Al sig. Josef M. Fitzer (Köln)<br />
13 » » Al sig. Jerzy Palmi (Southwark)<br />
<strong>La</strong> Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
16 gennaio 2001 Al sig. Salvatore Pastorello (Chieti-Vasto)<br />
31 » » Al sig. Erwin Pougin (Germania)
co<br />
os<br />
Diarium Romanae Curiae 87<br />
31 gennaio 2001 Al sig. Mario Beltrami (Cremona)<br />
» » » Al sig. Osvaldo Ruggeri (Cremona)<br />
7 febbraio » Al sig . Francesco De Simone (Siena-Colle di Val D'Elsa<br />
Montai cino)<br />
» » » Al sig. Mario Antonio De Pietri (Massa Carrara-Pontremoli)<br />
» » » Al sig, Tiziano Triani (Massa Carrara-Pontremoli)<br />
5 marzo » Al sig. Hugo Hungerbüher (Chur)<br />
22 » » Al sig. Wilhelm Hans Beermann (Essen)<br />
11 aprile » Al sig. Bruno Gentili (Como)<br />
» » » Al sig. Giovanni Farinelli (Civitavecchia-Tarquinia)<br />
» » » Al sig. Giuseppe Scotto (Civitavecchia-Tarquinia)<br />
26 » » Al sig Ioseph Soriano (Imus)<br />
30 » » Al sig. Gerardus Vanden Tweel (Utrecht)<br />
2 maggio » Al sig. Thomas Claus Schröfl (Wien)<br />
» » » Al sig. Ettore Fantino (Cuneo)<br />
» » » Al sig. Magdi Zekri Kauzman (Alessandria - Egitto)<br />
10 » » Al sig. Conrad M. Black (Toronto)<br />
16 » » Al sig. Luigi Orabona (Aversa)<br />
30 » » Al sig. Fabio Guimaràes Franco (Brasile)<br />
» » » Al sig. Wismon Simanihuruk (Indonesia)<br />
» » » Al sig. Sung-Hso Kim (Corea)<br />
31 » » Al sig. Stefan Nicolae (Romania)<br />
2 giugno » Al sig. Giovanni Michele Fontana (Italia)<br />
11 » » Al sig. Rocco D'Aversa (Italia)<br />
» » » Al sig. Alessio Fraioli (Italia)<br />
» » » Al sig. Franco Tolemei (Italia)<br />
» » » Al sig. Odoardo Olimpieri (Italia)<br />
» » » Al sig. Enzo Colaiacomo (Roma)<br />
18 » » Al sig. Franco Coracci (Roma)<br />
21 » » Al sig. Sepp Rieder (Vienna)<br />
» » Al sig. Rainer Henn (Vienna)<br />
30 » » Al sig. Luis Zanon (Argentina)<br />
luglio » Al sig. Giuseppe Simonetta (Civita Castellana)<br />
» » » Al sig. Lubomir Hlcoch (Praga)<br />
» » » Al sig. Roberto Baschieri (Bologna)<br />
» » » Al sig. Franco Bonfìglioli (Bologna)<br />
» » » Al sig. Paolo Zamboni (Bologna)<br />
» » » Al sig. Vittorio Enrico Tito (Civitavecchia-Tarquinia)<br />
» » AL sig. Luigi Bacigalupo (Chiavari)<br />
10 » » Al sig. Attilio Mazza (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
18 » » Al sig. Tamas Török (Ungheria)<br />
19 » » Al sig. Heinz-Verner Meier-Hesse (Germania)<br />
27 » » Al sig.. Pierluigi Caprioglio (Milano)<br />
» » » Al sig. Carlo Misto (Milano)<br />
29 » » Al sig. Maurizio Fardellotti (Italia)<br />
28 agosto » Al sig,. Niall Kennedy (Dublin)<br />
» » » Al sig. Francis O'Reilly (Dublin)
88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
12 settembre<br />
10 ottobre<br />
17 »<br />
30 »<br />
26 gennaio<br />
» »<br />
» »<br />
31 »<br />
7 febbraio<br />
»<br />
8<br />
»<br />
5<br />
22<br />
»<br />
»<br />
»<br />
11<br />
»<br />
22<br />
30<br />
»<br />
2<br />
»<br />
4<br />
»<br />
16<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
21<br />
25<br />
»<br />
30<br />
2<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
marzo<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
aprile<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
maggio<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
giugno<br />
»<br />
»<br />
2001 Al sig. Domenico Giani (Roma)<br />
Al sig. Mauro Rossi (Albano)<br />
Al sig. Mauro Salducci (Roma)<br />
Al sig. Robert C. Robinson (Portland)<br />
Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
2001. Al sig. Eroi Sarafyan (Turchia)<br />
» Al sig. Rinaldo Marmara (Italia)<br />
» Al sig. Enrico Alvino (Avellino)<br />
» Al sig. Gérard Ledere (Francia)<br />
» Al sig. Nicola Mencaglia (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» Al sig. Franco Nardi (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» Al sig. Giancarlo Di Corato (Roma)<br />
» Al sig. Franco Vecchi (Roma)<br />
» Al sig. Piero Montelli (Montecassino)<br />
» Al sig. Riccardo Cioce (Italia)<br />
» Al sig. Paul Klemmer (Essen)<br />
» Al sig. Domenico Chirico (Italia)<br />
» Al sig. Norberto Sestigiani (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» Al sig. Ferdinando Ravasio (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» Al sig. Luigi Frigeni (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» Al sig. Carlo Barbieri (Biella)<br />
» Al sig. Enrico Cirani (Cremona)<br />
» Al sig. José Luis Guerrero (Guadalajara)<br />
» Al sig. Josef Rüenauver (Köln)<br />
» Al sig. Giuseppe Mastropietro (S. Marco Argentano-Scalea)<br />
» Al sig. Alfred Richter (Bamberg)<br />
» Al sig. Umberto Vaccari (Modena-Nonantola)<br />
» Al sig. Giuseppe Guerzoni (Modena-Nonantola)<br />
» Al sig. Stefan Meier (Città del Vaticano)<br />
» Al sig. Andreas Walpen (Città del Vaticano)<br />
» Al sig. Frederic J. Torphy (Fall River)<br />
» Al sig. Terence Wynn (Brentwood)<br />
» Al sig. Christopher Storr (Southwark)<br />
» Al sig. François-Régis Hutin (Rennes)<br />
» Al sig. Michel <strong>La</strong>grée (Rennes)<br />
» Al sig. Luigi Bertuzzi (Piacenza-Bobbio)<br />
» Al sig. Sean O'Finn (Cloyne)<br />
» Al sig. Barty Michael Wright (Portsmouth)<br />
» Al sig. Matthew Murphy (Gran Bretagna)<br />
» Al sig. Atsushi Sasaki (Giappone)<br />
» Al sig. Raffaele Viola (Italia)<br />
» Al sig. Cosimo Jungo (Italia)<br />
» Al sig. Oreste Guglielmino (Italia)
Diarium Romanae Curiae 89<br />
2 giugno 2001 Al sig . Giorgio Cornacchione (Italia)<br />
» » » Al sig . Fabio Ghia (Italia)<br />
» » » Al sig . Adelmo Mancini (Italia)<br />
» » » Al sig . Antonio Bilancia (Italia)<br />
» » » AI sig . Silvio Sebbio (Italia)<br />
» » » Al sig . Giancarlo Simóla (Italia)<br />
6 » » Al sig . Everhardus Petrus de Jong (Utrecht)<br />
9 » » Al sig . Carlo Alù (Roma)<br />
18 » Al sig . Giuseppe Saitta (Roma)<br />
» » » Al sig . Giorgio Romano (Roma)<br />
» » » Al sig . Filippo Di Gianvito (Roma)<br />
» » » Al sig . Calvino Gasparini (Roma)<br />
» » » Al sig . Carmelo Pipino (Roma)<br />
» » » Al sig . Aldo Rinaldi (Roma)<br />
» » » Al sig . Marco Adobati (Roma)<br />
» » » Al sig . Lucio Campagnano (Roma)<br />
» » » Al sig . Enrico Consorsi (Roma)<br />
21 » » Al sig . Jean <strong>La</strong>vandier (Parigi)<br />
22 » » Al sig . Baldassarre Favara (Italia)<br />
30 » » Al sig . Jean-Paul Delacour (Parigi)<br />
» » Al sig . Gianni Angelo Marciano (Nola)<br />
» » » Al sig . Luigi Esposito (Roma)<br />
» » » Al sig . Massimo Leonardelli (Roma)<br />
» » Al sig . Jorge Alberto Bellomo (Argentina)<br />
3 luglio » Al sig . Tom McGinley (Derry)<br />
» » Al sig . Kwame Donkoh Pordwor (Rumasi)<br />
» » Al sig . Clemens Ganz (Köln)<br />
» » » Al sig . Bernard Dellinger (Metz)<br />
» » » Al sig Luciano Viana (Novara)<br />
» » » Al sig Luigi Mosca (Chioggia)<br />
» » Al sig Redento Randon (Vicenza)<br />
9 » » Al sig Francesco Celestino (Crotone-S. Severina)<br />
» » Al sig Sante Semeraro (Crotone-S. Severina)<br />
» » Al sig Salvatore Paglino (Crotone-S. Severina)<br />
» » » Al sig Adrianus Johannes Hermes ('s-Hertogenbosch)<br />
» » Al sig Wilhelm M. Zettel (Nova Iguaçu)<br />
» » » Al sig Richard M. Schulze (Saint Paul and Minneapolis)<br />
11 » Al sig Bernd Hahndorf (Germania)<br />
20 » » Al sig Marcello Micchi (Città di Castello)<br />
27 » » Al sig Jean Hesse (Rouen)<br />
29 » » Al sig Stefano De Ionna (Italia)<br />
» » » Al sig Pietro Tacchinardi (Italia)<br />
» » » Al sig Salvatore Dell'Aglio (Italia)<br />
» » » Al sig Alfonso Calvanese (Italia)<br />
» » » Al sig Dante Giañnetti (Italia)<br />
» » » Al sig Massimo Tancredi (Italia)<br />
» » » Al sig Mario Cito (Italia)
90<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
2 agosto 2001 Al sig . Petros Vidalis (Grecia)<br />
25 » » Al sig . Ra Luhse (Estonia)<br />
» » » Al sig . Gerald P. Fitzgerald (Brooklyn)<br />
» » » Al sig . Frederic L. Gannon (Brooklyn)<br />
» » » Al sig . John J. Farrell (Brooklyn)<br />
» » » Al sig . Peter Striano (Brooklyn)<br />
28 » » Al sig . Giuseppe Andreotta (Salerno-Campagna-Acerno)<br />
» » » Al sig . Isaac Wier Searstt (Davenport)<br />
» » » Al sig . Thomas Denning Smith (Davenport)<br />
» » » Al sig . Robert Alphonse Van Voorev (Davenport)<br />
» » » Al sig . Robert Dennis Leo Hammes (Davenport)<br />
» » » Al sig . Frank Ambrose Boyd (Davenport)<br />
» » » Al sig . John <strong>La</strong>wrence Bush (Davenport)<br />
» » » Al sig . Thomas <strong>La</strong>wrence Cain (Davenport)<br />
» » Al sig . Thomas Xavier <strong>La</strong>zio (Davenport)<br />
» » » Al sig . Roberto Marzaro (Padova)<br />
» » » Al sig . Gianfranco Bianchetti (Novara)<br />
12 settembre » Al sig . Francesco Della Monaca (Roma)<br />
» » » Al sig . Cesare Tirelli (Roma)<br />
» » » Al sig . Giovanni De Angelis (Roma)<br />
» » » Al sig Michele Fabris (Roma)<br />
» » » Al sig Pietro Mariani (Roma)<br />
» » » Al sig . Franco Zuchi (Roma)<br />
» » » Al sig Domenico Ruggiero (Roma)<br />
»> Al sig Mario Scola (Roma)<br />
» » » Al sig Antonio Perfetti (Roma)<br />
» » » Al sig Silvano Stivai (Roma)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama di Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
16 maggio 2001. Alla sig.ra Almaza Saadé (Montréal)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama di Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
7 febbraio 2001. Alla sig.ra Ines Bassi (Massa Carrara-Pontremoli)<br />
30 giugno » Alla sig.ra Luisa Zanón (Argentina)<br />
27 luglio » Alla sig.ra Maria Mercedes de Medina (<strong>La</strong>usanne-Genève-Fribourg)<br />
» » » Alla sig.ra Maria Gandini (Bergamo)<br />
» agosto » Alla sig.ra Emilia Luvini (Milano)<br />
28 » » Alla sig.ra Maria Teresa Maya Te Matta (Guatemala)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
7 febbraio 2001. Alla sig.ra June Rita Gonsalves (Port of Spain)<br />
22 marzo » Alla sig.ra Leni Meinecke (Essen)<br />
11 aprile » Alla sig.ra Cecilia Tibaldi (Cremona)<br />
28 » » Alla sig.ra Theresa Ee-Chooi (Kuala Lumpur)<br />
10 maggio » Alla sig.ra Adoración Trinidad (Filippine)
Diarium Romanae Curiae 91<br />
21 giugno 2001 Alla si g.ra Irene C. Sweeney (Salt <strong>La</strong>ke City)<br />
luglio » Alla si g.ra Marguerite Kuhm Dellinger (Metz)<br />
» » » Alla si g.ra Anna Maria Cappelletti (Roma)<br />
» » » Alla si g.ra Olga Kopecka-Valeska (Pravha)<br />
20 » » Alla si g.ra Christa Testa (Austria)<br />
26 » Alla si g.ra Jane F. McCarthey (Salt <strong>La</strong>ke City)<br />
25 agosto » Alla si g,ra <strong>La</strong>gle Parek (Estonia)<br />
28 » » Alla si g.ra Mary Margaret <strong>La</strong>zio (Davenport)<br />
» » » Alla si g.ra Patricia Gavin Sears (Davenport)<br />
» » » Alla si g.ra Margaret Mary Tiedemann (Davenport)<br />
eo<br />
<strong>La</strong> Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
7 febbraio 2001. Al sig. Sergio Mattü (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» » » Al sig. Gianfranco Gigli (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» » » Al sig. Mario Fusi (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
» » » Al sig. Gustavo Marturet (Caracas)<br />
» Al sig. Domenico Gobbi (Vicenza)<br />
» » » Al sig. Mario Crivellaro (Vicenza)<br />
» » Al sig. Giuseppe Trevisan (Vicenza)<br />
8 » » Al sig. Stefano Cefali (Roma)<br />
» » » Al sig. Augusto di Ianni (Roma)<br />
» » Al sig. Fabrizio Garrone (Roma)<br />
» » » Al sig. Paolo Merenda (Roma)<br />
» » Al sig. Augusto Mosca (Roma)<br />
» » Al sig. Augusto Pellegrini (Roma)<br />
» » » Al sig. Alessandro Pini (Roma)<br />
» » Al sig. Mauro Porretti (Roma)<br />
» » » Al sig. Paolo Sansoni (Roma)<br />
» » » Al sig. Michele Screnci (Roma)<br />
» » » Al sig. Giovanni Stefanelli (Roma)<br />
5 marzo » Al sig. Agostino Volpi (Roma)<br />
» » » Al sig. Lorenz <strong>La</strong>dage (Paderborn)<br />
» » Al sig. Ehrenfried Kulozik (Paderborn)<br />
» » Al sig. Franz Drewes (Paderborn)<br />
22 » » Al sig. Maurizio Fioravanti (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcino)<br />
29 » » Al sig. Giovanni Da Ronche (Italia)<br />
4 aprile » Al sig. Piergiuseppe Domenico Ghia (Asti)<br />
10 » » Al sig. Gianni Cardinali (Anagni-Alatri)<br />
11 » » Al sig. Littorio Calchetti (Pisa)<br />
» » » Al sig. Angelo Palma (Como)<br />
20 » » Al sig. Stefano Leopizzi (Nardo-Gallipoli)<br />
30 » » Al sig. Onedo Meacci (Montepulciano-Chiusi-Pienza)<br />
» » » Al sig. Emilio Meacci (Montepulciano-Chiusi-Pienza)<br />
» » » Al sig. Petrus Aloysius Van De Daverd (Utrecht)<br />
4 maggio » Al sig. Jean-Daniel Pitteloud (Città del Vaticano)
92<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
21 maggio 2001 Al sig . Franco Lorenzo Bontempi (Brescia)<br />
» » » Al sig . Angelo Sgubbi (Imola)<br />
» » » Al sig . Ake Göransson (Stockholm)<br />
25 » » Al sig . Italo Beltrano (Rieti)<br />
» » » Al sig . Sergio Centolo (Rieti)<br />
2 giugno » Al sig . Maurizio Mazza (Italia)<br />
os<br />
» » Al sig . Helmut Witetschek (Eichstätt)<br />
13 » » Al sig . Gastone Rampazzo (Milano)<br />
18 » » Al sig . Mario Manzetti (Roma)<br />
» » » Al sig . Maurizio Petrini (Roma)<br />
» » Al sig . Giancarlo Welby (Roma)<br />
21 » » Al sig . Theodorus A. Kruis (Breda)<br />
30 » » Al sig . Johann Frankl (München und Freising)<br />
3 luglio » Al sig . Wolfgang Godi (Wien)<br />
» )> » Al sig . Friedrich Nowak (Wien)<br />
» » » Al sig . Gerhard Rainer (Wien)<br />
» » » Al sig . Bruno Mastrotto (Vicenza)<br />
20 » » Al sig . Hendrikus G. Van Veghel ('s-Hertogenbosch)<br />
» » » Al sig . Elio Mascetti (Roma)<br />
27 » » Al sig . Filiberto Scorzoso (San Miniato)<br />
» » Al sig . Francesco Pizzolla (Taranto)<br />
» » » Al sig . Peter Partik (St. Pölten)<br />
» Al sig . Rudolf Kellermayr (Graz-Seckau)<br />
29 » » Al sig . Gerard Schäfer (München und Freising)<br />
28 agosto » Al sig . Pedro Lecaros Méndez (Santiago de Chile)<br />
15 settembre » Al sig . Paolo Salvo (Roma)<br />
» » Al sig Peter Chiang (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
20 » » Al sig . Antonio Chilà (Sabina-Poggio Mirteto)<br />
» » » Al sig Carlo De Lucia (Roma)<br />
» » » Al sig Piero Domenicantonio (Roma)<br />
» » » Al sig Paolo Befani (Roma)<br />
11 ottobre » Al sig Umberto Badia (Albano)<br />
Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
8 febbraio 2001. Al sig Piero Fusco (Roma)<br />
» » » Al sig Giorgio Raffaele Bruno (Roma)<br />
» » » Al sig Paolo Ceci (Roma)<br />
» » » Al sig Giovanni Massimi (Roma)<br />
» » » Al sig Luigi Romeo Del Castello (Roma)<br />
» » » Al sig Mario Sabato (Roma)<br />
5 marzo » Al sig Franz Bachinger (Salzburg)<br />
» » » Al sig Ewald Regniet (Paderborn)<br />
» » » Al sig Giovanni Occhiuto (Cosenza-Bisignano)<br />
» » » Al sig Heinrich Steinkemper (Paderborn)<br />
10 » » Al sig Littorio Calchetti (Pisa)<br />
23 » » Al sig Vincenzo Cellammare (Italia)
Diarium Romanae Curiae 93<br />
10 aprile 2001 Al sig Martinus Josephus Van Den Hoogenhoff (Breda)<br />
11 » Al sig Gastone Rampazzo (Milano)<br />
» » » Al sig Mathias Johannes Veelen (Roermond)<br />
» » » Al sig Emilius Hubertus Coenen (Roermond)<br />
» » » Al sig Piero Pulcini (Roma)<br />
20 » » Al sig Stefano Cosimi (Italia)<br />
» » » Al sig Marino Crescenzi (Italia)<br />
» » » Al sig Carlo Tirabassi (Italia)<br />
30 » Al sig Renato Luigi Adami (Napoli)<br />
» » Al sig. Tarcisio Brachelente (Orvieto-Todi)<br />
» » » Al sig Sabatino Ranieri (Orvieto-Todi)<br />
» » » Al sig Davide Siculi (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino)<br />
» » » Al sig. Alfons Gaster (Bamberg)<br />
2 maggio » Al sig Ronaldo Rubbiani (Modena-Nonantola)<br />
» » » Al sig Carlo Catellani (Modena-Nonantola)<br />
4 » » Al sig Christophe Graf (Città del Vaticano)<br />
» » » Al sig. Pino Coco (Città del Vaticano)<br />
16 » » Al sig. Kurt Beckers (Köln)<br />
» » » Al sig Salvatore Di Pardo (Isernia-Venafro)<br />
» » » Al sig Enzo Iacovino (Isernia-Venafro)<br />
» » Al sig Nicola De Pascale (Isernia-Venafro)<br />
» » » Al sig Paul Lückertz (Münster)<br />
21 » » Al sig Giuliano Bigazzi (Grosseto)<br />
2 giugno » Al sig Giuseppe Maccari (Udine)<br />
» » » Al sig. Carlo Chinotti (Italia)<br />
» » » Al sig. Francesco D'Anna (Italia)<br />
9 » » Al sig. Onorino Monaco (Roma)<br />
11 » » Al sig. Gino Vicentini (Verona)<br />
» » » Al sig. Raffaele D'Avanzo (Nola)<br />
» » » Al sig. Bonaventura Serafini (Nola)<br />
» » » Al sig. Luigi <strong>La</strong>lli (Roma)<br />
» - » » Al sig. Piergiorgio Sana (Udine)<br />
» » » Al sig. Giuseppe De Marchi (Udine)<br />
16 » Al sig. Salvatore Ausiello (Napoli)<br />
18 » » Al sig. Guido Nonnis (Roma)<br />
» » » Al sig. Stefano Sacco (Roma)<br />
» » Al sig. Angelo Arru (Roma)<br />
» » Al sig. Nino Celli (Roma)<br />
» » » Al sig. Gianluigi De Blasi (Roma)<br />
» » » Al sig. Leandro Di Martino (Roma)<br />
» » Al sig. Sergio Ferrazzi (Roma)<br />
» » » Al sig. Gianfranco Marcelli (Roma)<br />
» » » Al sig. Marco Monti (Roma)<br />
» » » Al sig. Nello Nicoli (Roma)<br />
20 » » Al sig. Luigi Verde (Italia)<br />
21 » » Al sig. Karel L. Wysberghe (Bruges)<br />
» » » Al sig. Michael H. Johnson (Nottingham)
<strong>94</strong> Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale<br />
30 giugno 2001 Al sig . Heinz G. Tröster (Bamberg)<br />
» » » Al sig . Hans Dreeser (Köln)<br />
» » » Al sig . Hermanus J. Hamers (Roermond)<br />
» » » Al sig .. Peter H.M.J. <strong>La</strong>mbriex (Roermond)<br />
» » » Al sig . Pietro Aquilanti (Roma)<br />
» » » Al sig . Libero Antonio Romagnuolo (San Severo)<br />
3 luglio » Al sig . Edmondo Lomazzo (Civita Castellana)<br />
» » » Al sig . Alfredo Scala (Civita Castellana)<br />
» » » Al sig . Georg Gaudernak (Wien)<br />
» » » Al sig . Vittorio Marchignoli (Bologna)<br />
» » Al sig . Loris Martelli (Bologna)<br />
» » » Al sig . Domenico Di Stravola (Bergamo)<br />
» » » Al sig . Francesco Facchinetti (Gorizia)<br />
9 » » Al sig . Enrico Bandini (Parma)<br />
» » » Al sig . Carmine Gentile (Crotone-S. Severina)<br />
» » » Al sig . Horst Till (Nova Iguaçu)<br />
» » » Al sig . Hugo Heuberger (Salzburg)<br />
20 » » Al sig . Hans Achim Gross (Köln)<br />
» » » Al sig . Wiktor Kulak (Willemstad)<br />
» » Al sig . Francisco Javier Martínez Sanchiz (Madrid)<br />
» » » Al sig . Carlo Gatti (Alessandria)<br />
» » » Al sig . <strong>La</strong>uro Semellini (Carpi)<br />
» » » Al sig Bortolo Lodi (Carpi)<br />
27 » » Al sig Henricus <strong>La</strong>mbertus de Beijer (Breda)<br />
» » » Al sig Ferdinando Valeri (Loreto)<br />
» » » Al sig Antonio Politi (Loreto)<br />
29 » » Al sig Claudio Fiaschi (Italia)<br />
» » » Al sig Massimo Grassino (Italia)<br />
» » » Al sig Natale Parisi (Italia)<br />
» » Al sig Carmine Rega (Italia)<br />
» » » Al sig Ignazio De Rosa (Italia)<br />
» » » Al sig Pierluigi Avino (Italia)<br />
» » » Al sig Paolo Ciaraffo (Italia)<br />
» » » Al sig Luigi Gigi (Italia)<br />
» » » Al sig Fabrizio Maggi (Italia)<br />
» » » Al sig Michele Cipriano (Italia)<br />
» » » Al sig Claudio Nardecchia (Italia)<br />
» » » Al sig Pierluigi Scoletta (Italia)<br />
» » » Al sig Ferdinando Valentini (Italia)<br />
25 agosto » Al sig Bruno Bushart (Augsburg)<br />
» » » Al sig Pankraz Fried (Augsburg)<br />
» » » Al sig Theodor Wohnhaas (Augsburg)<br />
» » » Al sig Antonio M. Blanco (Brooklyn)<br />
28 » » Al sig Antonius Veenbrink (Utrecht)<br />
12 settembre » Al sig Luigi Moncelsi (Roma)<br />
11 ottobre » Al sig Gerardo Ferracane (Albano)<br />
» » » Al sig Santo Picarelli (Albano)
Diarium Romanae Curiae 95<br />
11 ottobre 2001 Al sig. Mario Briziarelli (Albano)<br />
Al sig. Umberto De Negri (Albano)<br />
Al sig. Enrico Dolciotti (Albano)<br />
Al sig. Giovanni Dolciotti (Albano)<br />
11<br />
3<br />
28<br />
23<br />
10<br />
30<br />
»<br />
2<br />
9<br />
30<br />
3<br />
»<br />
25<br />
»<br />
12<br />
<strong>La</strong> Gran Croce di San Silvestro Papa<br />
7 febbraio 2001. Al sig. Eric René Aman (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montalcinö)<br />
10 aprile » Al sig. Joseph Yamakis (Cipro dei Maroniti)<br />
<strong>La</strong> Commenda con Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
23 novembre 2001. Al sig . Walter Hildebrand (St. Pölten)<br />
8 febbraio » Al sig Odoardo Quoiani (Roma)<br />
30 aprile » Al sig . Paolo Granata (Napoli)<br />
25 maggio » Al sig . Alessandro Scafati (Rieti)<br />
18 giugno Al sig . Franco Pallini (Roma)<br />
30 » » Al sig Max Faller (Augsburg)<br />
» » » Al sig Herwig Van Staa (Innsbruck)<br />
» » » Al sig Hans Peter Rhomberg (Innsbruck)<br />
20 luglio » Al sig Roderich Regler (Austria)<br />
25 agosto » Al sig Joseph Assouad (Aleppo-Greco-Melkiti)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama di Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
febbraio 2001. Alla sig.ra Stefania Severi (Siena-Colle di Val D'Elsa-Montal-<br />
»<br />
aprile<br />
luglio<br />
agosto<br />
novembre<br />
aprile<br />
»<br />
maggio<br />
giugno<br />
»<br />
luglio<br />
»<br />
agosto<br />
»<br />
settembre<br />
cino)<br />
Alla sig.ra Giulia Orlandi in Rosati (Roma)<br />
Alla sig.ra Saveria Quadrio Curzio (Como)<br />
Alla sig.ra Friederik Valantin (Wien)<br />
Alla sig.ra Herminia Méndez Préndez (Santiago de Chile)<br />
Alla sig.ra Alexandra M. Trestler-Willenig (Wien)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
2001. Alla sig.ra Ilsemarie Recker (Köln)<br />
Alla sig.ra Maria E.M. Schreurs (Utrecht)<br />
Alla sig.ra Gisela Brandt (Paderborn)<br />
Alla sig.ra Helen Hsiu-Jungchu (Taipei)<br />
Alla sig.ra Catharina Stephanie L.J.M. Adriaansen-Van Nispen<br />
(Breda)<br />
Alla sig.ra Prudy G. Heemskerk (Rotterdam)<br />
Alla sig.ra Maria Caccia (Civita Castellana)<br />
Alla sig.ra Elisabeth Pomberger (Wien)<br />
Alla sig.ra Gertraud Kränzle (Augsburg)<br />
Alla sig.ra Mildred A. Shanley (Brooklyn)<br />
Alla sig.ra Flaminia Ferrazzi (Roma)
96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
NECROLOGIO<br />
21 novembre 2001. Mons. Félix Paul, Vescovo em. di Port Victoria (Seychelles)<br />
9 dicembre » Mons. Antonio Mauro, Arcivescovo tit. di Tagaste.<br />
» » » Mons. Giuseppe Mees, Arcivescovo tit. di Ieper.<br />
» » » Mons. André F. Anguilé, Arcivescovo em. di Libreville (Gabon).<br />
20 » » Mons. Jozef F. Cornelis, Arcivescovo - Vescovo em. di Alagoinhas<br />
(Brasile).<br />
» » » Mons. Theodorus G.A. Hendriksen, Vescovo tit. di Eumenia.<br />
23 » » Mons. Sabin Saint-Gaudens, Vescovo em. di Agen (Francia).<br />
28 » » Mons. James Kwadwo Owusu, Vescovo di Sunyani (Ghana).
An. et rol. XCIV 5 Februarii 2002 pt42/<br />
/<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus Beato Augustino Roscelli Sanctorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
«Et pro eis ego sanctifico meipsum... » (Io 17, 19).<br />
Beatus Augustinus Roscelli, qui contemplationis actionisque duxit vitam,<br />
penitus se Christo mancipavit, et, alta fide imbutus, totum pro Dei<br />
gloria animarumque bono se obtulit. Sanctitatem affectavit, ut instrumentum<br />
ceteris fieret salutis, Iesu persequens exemplum.<br />
Beatus Augustinus in oppido « Bargone di Casarza Ligure », quod tunc<br />
ad archidioecesim Ianuensem pertinebat, nunc ad dioecesim Clavarensem,<br />
die XXVII mensis Iulii anno MDCCCXVIII Dominico et Maria Gianelli parentibus<br />
ortus est. Parochus eum in litterarum studio versantem iuvit, quem vitam<br />
christianam persequentem direxit, eundem ad precationem atque erga<br />
Deum fiduciam duxit. Sancti Antonii Mariae Gianelli suasu, sacerdotio studuit,<br />
quod die xix mensis Septembris anno MDCCCXLVI assecutus est. Sancti<br />
Martini Albarensis renuntiatus parochus, continuo alacriter pastorale opus<br />
aggressus est; sacram liturgiam agendam, sacramenta ministranda, catechismum<br />
tradendum, aegrotos visitandos curavit. Licet motus Mazziniani<br />
exstarent, Ecclesiae eiusque doctrinae usque paruit, Pontifici suoque Episcopo<br />
facili adhaerens animo. Anno MDCCCLV collegii factus est cooperator
98<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
quod populari loquela « Istituto degli Artigianelli » vocabatur, quo pauperes<br />
derelictique adulescentes confluere solebant, atque hoc in opere liquidius<br />
suam spectabilem pietatem, simplicitatem, humilitatem, abnegationis cari<br />
tatisque spiritum patefecit. Confessarii eodem tempore in templo Consolatae<br />
ministerium explere coepit, qui simul iuvenum operariarum condiciones<br />
cognoscere potuit, quibus anno MDCCCLXIV domum-officinam commodavit.<br />
Ipsius flagrans animarum amor captivos, capitis damnatos et provinciale<br />
brephotrophium attigit, mulieres innuptas at matres pariter curans. Die xvi<br />
mensis Octobris anno MDCCCLXXVI Congregationem Sororum Immaculatae<br />
condidit, quae spiritalem, socialem, paedagogicam adulescentium femina<br />
rum pauperum ac parentibus orbatarum curationem susciperet. Novam reli<br />
giosam Congregationem veluti spiritalis moderator ac tutor in Sororibus co<br />
lendis sustinuit. Cum Deo coniunctus, in tristibus condicionibus, in adversis<br />
difficultatibus necnon in deflendis casibus solacium obtinuit. Suum in ple<br />
nitudine sustinuit sacerdotium, cuius ministerium alacriter, studiose, con<br />
stanter et curiose egit. Dominum prae omnibus adamavit, quem amorem in<br />
assidua precatione, in eucharistica celebratione, in Domini Passionis con<br />
templatione ostendit. Die VII mensis Maii anno MCMII de hoc mundo demi-<br />
gravit, sanctitatis fama circumfusus, quae progrediente tempore increbruit.<br />
Ianuensis Archiepiscopus anno MCMXXXII beatificationis canonizationis-<br />
que Causam incohavit, Processum Ordinarium Informativum celebrans. His<br />
igitur peractis rebus, quas statuunt Congregationis de Causis Sanctorum le<br />
ges, die VII mensis Maii anno MCMXCV ipsum in Beatorum catalogum rettuli<br />
mus. Exinde eius intercessioni miraculum quoddam adscriptum est, de quo<br />
apud Curiam Ianuensem inquisitio facta est. Eventus felici cum exitu in<br />
Congregatione de Causis Sanctorum vestigatus est, atque die i mensis Iulii<br />
anno MM Nobis coram Decretum super miro evulgatum est. Audita deinde<br />
faventi Patrum Cardinalium Episcoporumque sententia in Consistorio die<br />
XIII mensis Martii anno MMI coadunatorum, statuimus ut Canonizationis ri<br />
tus die x mensis Iunii eiusdem anni Romae celebraretur.<br />
Hodie igitur in Foro Petriano inter sacra hanc elocuti sumus Canoniza<br />
tionis formulam:<br />
Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei ca<br />
tholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini Nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura delibera<br />
tione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fra-
Acta Ioannis Pauli Pp II 99<br />
trum Nostrorum consilio, Beatos Aloisium Scrosoppi, Augustinum Roscelli,<br />
Bernardum a Corleone, Teresiam Eustochium Verzeri et Rafqa Petram<br />
Choboq Ar-Rayes Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo<br />
adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione<br />
recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />
contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo mensis Iunii, anno<br />
Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco ffi Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 497.125<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE<br />
I<br />
NNEVIENSIS<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Nova dioecesis conditur in Nigeria, Nneviensis appellanda<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Ministerium apostolicum summa diligentia, quod possumus, explicare<br />
contendimus, ut Domini salutaria verba ac praecepta omnia in terrarum orbe<br />
loca contingant. Idcirco Nos res disponere properamus ut hoc facilius
100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
commodiusque eveniat. De consilio igitur Congregationis pro Gentium<br />
Evangelizatione, quorum interest audita consentanea sententia, haec statuimus<br />
et decernimus. Novam dioecesim condimus Nneviensem appellandam,<br />
quae territorium regionis civilis, vulgo Nnewi cum quattuor « Local Government<br />
Areas », scilicet « Nnewi North, Nnewi South, Ekwusigo et Ihiala »,<br />
regione excepta vulgo « Uli », ab archidioecesi Onitshana seiungendum, complectetur.<br />
Hanc dioecesim Metropolitanae Ecclesiae Onitshanae suffraganeam<br />
facimus atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizatione<br />
subicimus. Episcopalem porro sedem in urbe ponimus, quae Nnewi<br />
vocatur, et ibidem templum Deo vocabulo Assumptionis Beatae Mariae<br />
Virginis dicatum ad statum Cathedralis Ecclesiae attollimus. Cetera secundum<br />
leges canonicas temperentur. Haec omnia ad expedienda Venerabilem<br />
Fratrem Osvaldum Padilla, Archiepiscopum titulo Piensem atque in Nigeria<br />
Apostolicum Nuntium, delegamus, facta videlicet facultate quempiam<br />
alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi. Re tandem<br />
ad finem perducta, documenta apparentur, quorum sincera exempla ad<br />
Congregationem pro Gentium Evangelizatione diligenter mittantur, contrariis<br />
rebus minime obsistentibus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die nono mensis Novembris, anno<br />
Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />
83 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr, pro Gentium Evang. Praef.,<br />
Loco £8 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 505.291<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Antonius Macculi, Protonot. Apost. s.n.<br />
II<br />
QUETTENSIS<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Spectantibus cunctis vereque res aestimantibus satis quidem elucet Catholicae<br />
soliditatem communitatis maturitatemque in Pakistaniae regione,<br />
quae « Balochistan » nuncupatur, tantos nuperius fecisse progressus ut iam
Acta Ioannis Pauli Pp. II 101<br />
sui iuris eadem effici possit ecclesiastica dicio. Quo efficacius igitur prospiciatur<br />
evangelizationis inceptis illum apud populum perplacet Nobis, audita<br />
prius Congregatione pro Gentium Evangelizatione, re prorsus deliberata ac<br />
sententiis exceptis omnium quorum refert, novam ibidem Praefecturam<br />
excitare Apostolicam. Summa propterea pro auctoritate Nostra apostolica<br />
partes provinciae civilis iam commemoratae « Balochistan », hucusque ad archidioecesim<br />
Karachiensem necnon dioecesim Hyderabandensem in Pakistan<br />
iure pertinentes, seiungimus indeque Praefecturam Apostolicam excitamus<br />
postmodum Quettensem nominandam, cum ea praecipua eius sit civitas.<br />
Eodem praeterea consilio fines earundem circumscriptionum ita ex integro<br />
definimus ut Archidioecesis Karachiensis sola loca civitatis Karachiensis<br />
sibi servet propriisque cum quinque regionibus quibus nomina: « Central<br />
», « South », « West », « East » et « Malir » et dioecesis Hyderabadensis in<br />
Pakistan totam occupet civilem provinciam cui titulus « Sindh ». Fidenter<br />
omnino novam hanc Praefecturam Apostolicam pastoralibus concredimus<br />
curis Congregationis Missionariorum Oblatorum Beatissimae Mariae Virginis,<br />
Haec vero quae decrevimus ad effectum Venerabilis Frater deducet Alexander<br />
D'Errico, Archiepiscopus titulo Carinensis et Apostolicus in Pakistania<br />
Nuntius. Constitutionem denique hanc Apostolicam Nostram tam praesens<br />
in tempus valere volumus quam in futurum, quibusvis rebus haudquaquam<br />
obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die nono mensis Novembris, anno<br />
Domini bismillesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
68 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco £8 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 505.2<strong>94</strong><br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.
102<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
III<br />
DUNDENSIS<br />
Nova in Angolia excitatur ecclesiastica dicio « Dundensis » rite appellata.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Angoliae evangelizandae opus quandoquidem longissime Nobis videtur<br />
hisce proximis profecisse annis novumque attigisse florem, de eadem dilecta<br />
quidem catholica communitate placet hodie Nobis provida omnino capere<br />
consilia, unde Ecclesia iisdem etiam magis efflorescat maturescatque in locis.<br />
Omnibus nempe rebus funditus perpensis auditisque illius regionis Venerabilibus<br />
Fratribus Episcopis, pro apostolicae auctoritatis Nostrae plenitudine<br />
in provincia inibi civili vulgo « Lunda Norte » novam condimus circumscriptionem<br />
ecclesiasticam, cui posthac titulus erit Dundensis quaeque<br />
totam regionem complectetur communiter nuncupatam « Lunda Norte »,<br />
quam propterea a dioecesi Saurimoensi legitime seiungimus. Dundensem<br />
hanc communitatem subesse veluti suffraganeam volumus Ecclesiae Metropolitanae<br />
Luandensi, eiusque cathedralem aedem statuimus sic dictam<br />
« Nossa Senhora da Conceiçao » ipsa in urbe Dundensi ita ad gradum dignitatemque<br />
provectam cathedralis templi secundum canones sacros. Has denique<br />
Apostolicas sub plumbo Litteras tam in praesens quam posterum valere<br />
in tempus iubemus, contrariis causis haudquaquam obsistentibus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die nono mensis Novembris, anno<br />
Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
83 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef,<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret, Status tab., n. 505,328<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 103<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
Beatarum tribuuntur caelitum honores Venerabilibus Dei Famulabus Iosephae a<br />
Sancto Ioanne de Deo Ruano García necnon Mariae Dolorosae a Sancta Eulalia<br />
Puig Bonany.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Dominus meus et Deus meus<br />
Fidei testificatio haec, qua divinitatem Christi agnovit Sanctus Apostolus<br />
Thomas tum illius etiam dominationem, amoris quidem designat actum<br />
qui totam sui ipsius importat deditionem, ad effusum usque si necesse est<br />
sanguinem.<br />
Venerabiles pariter Dei Servae Iosepha a Sancto Ioanne de Deo Ruano<br />
García ac Maria Dolorosa a Sancta Eulalia Puig Bonany vixere destinatae<br />
ad Christum maiore libertate sectandum propiusque imitandum et redditae<br />
sic animosae ipsa illa conscientia atque cognitione: supremum in martyrio<br />
contineri amoris erga Eum et Ecclesiam testimonium. Ad Congregationem<br />
pertinebant Sororum Parvarum Senum Derelictorum opusque suum explebant<br />
apud hospitium pro senibus in loco Requena provinciae Valentinae.<br />
Quamquam antea iam eruperat religiosa vexatio, ministerium tamen adiutorii<br />
tam animorum quam corporum humili fortique adfectu persequebantur<br />
pro hominibus maxime desertis in quibus nempe vultum contuebantur<br />
refulgentem Christi.<br />
Die nono Iulii mensis anno MDCCCLIV nata Soror Iosepha a Sancto Ioanne<br />
de Deo Ruano García est in oppido Ber ja intra archidioecesis Granatensis<br />
fines. Congruenter illa instructa doctrinis ac moribus vota pronuntiavit<br />
temporaria anno MDCCCLXXX ac perpetua post quinque annos. Amantissime<br />
suscepit senum curationem hospitum illo in instituto ubi versabatur atque<br />
permagnam semper exhibuit adversus Sorores suas religiosas bonitatem.<br />
Ante mortem etiam Antistita fuit ipsa Domus Requenanae nominata.<br />
Orta autem est Soror Maria Dolorosa a Sancta Eulalia Puig Bonany die<br />
XII Iunii mensis anno MDCCCLVII apud Bergam dioecesis Celsonensis. Nuncupavit<br />
temporalia vota anno MDCCCLXXXIX ac perpetua anno MDCCCXCII. Munus<br />
studiose ostiariae absolvebat animique eminebat simplicitate ac prompta<br />
aliis serviendi voluntate. Exardescente intestino bello communitatis Re-<br />
Io 20, 28.
104<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
quenanae sorores coactae sunt a minantibus ipsis rebellibus ut habitum<br />
exuerent religiosum, civilem induerent. Venerabiles hae Dei Servae suam<br />
novissimae deseruerunt Domum una cum iuniore Sorore Gregoria a Sanctis<br />
Innocentibus Pérez Mateo. Cum essent ipsae die vii mensis Septembris anno<br />
MCMXXXVI uti religiosae sodales agnitae, prope ferriviae stationem Requenae<br />
sunt a militibus comprehensae, in animo confugere habentes tutiorem<br />
in locum, atque in valetudinarium tamquam carcerem coniectae. Eadem<br />
vero nocte illa aliquanto longius ab urbe Requena translatae, postridie mane<br />
apud urbem Buñol sunt interemptae. Maxima cum mentis tranquillitate<br />
binae interierunt Venerabiles Dei Famulae Dominum ex fide sua invocantes<br />
suisque carnificibus propriam condonantes mortem. At Soror Gregoria a<br />
Sanctis Innocentibus Pérez Mateo una detinebatur cum illis graviterque<br />
dein vulnerata evadere aegre salva potuit ac fieri propterea magnae auctoritatis<br />
et fiduciae testis de suarum martyrio Sororum.<br />
Augescente exin sine intermissione ipsius martyrii opinione, anno MCML-<br />
XXXXV Praesul Valentinus beatificationis causam instituit sive declarationis<br />
martyrii. Cunctis itaque ex iure normis completis, Nobis coram ipsis decretum<br />
prodiit super martyrio die xvni mensis Decembris anno MM eum inter<br />
alia decrevimus aequabiliter ut beatificationis ritus Romae perageretur die<br />
xi Martii mensis anno MMI, additis eodem ceteris Dei Servis Iosepho Aparicio<br />
Sanz et aliis fidei testibus, qui eadem furente in Ecclesiam odii pienissima<br />
adgressione intereiderunt.<br />
Hoc proinde die ipso laetantes summopere Nos ante Populi Dei atque<br />
Cleri Catholici concursum frequentissimum hanc iuvit venerabundo animo<br />
proferre beatificationis formulam:<br />
Nos, vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi<br />
Barcinonensis, et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Ilerdensis, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et<br />
modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Has praeterea edi iussimus Litteras eadem super iucundissima re quas<br />
in posterum omne tempus vim suam habere et exserere nimirum volumus,<br />
contrariis quibuslibet causis rebusve haudquaquam obsistentibus.
Acta Ioannis Pauli Pp II 105<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undecimo mensis Martii, anno<br />
Domini bis millesimo et primo, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n 495.135<br />
HOMILIA<br />
In beatificatione septem servorum Dei.*<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
68 ANGELUS card. SODANO<br />
1. «Il giusto vivrà per la sua fede»: 1<br />
con queste parole piene di fiducia<br />
e di speranza il profeta Abacuc si rivolge al popolo d'Israele in un momento<br />
particolarmente travagliato della sua storia. Rilette dall'apostolo Paolo<br />
alla luce del mistero di Cristo, queste stesse parole sono utilizzate per esprimere<br />
un principio universale: è con la fede che l'uomo si apre alla salvezza<br />
che gli viene da Dio.<br />
Oggi abbiamo la gioia di contemplare questo grande mistero di salvezza<br />
attualizzato nei nuovi Beati. Sono essi i giusti che per la loro fede vivono<br />
accanto a Dio in eterno: Ignazio Maloyan, Vescovo e martire; Nikolaus<br />
Gross, padre di famiglia e martire; Alfonso Maria Fusco, presbitero; Tommaso<br />
Maria Fusco, presbitero; Emilie Tavernier Gamelin, religiosa; Eugenia<br />
Picco, vergine; Maria Euthymia Üffing, vergine.<br />
Questi nostri illustri fratelli, ora elevati alla gloria degli altari, hanno saputo<br />
tradurre la loro indomita fede in Cristo in una straordinaria esperienza<br />
di amore verso Dio e di servizio verso il prossimo.<br />
2. Mgr Ignace Maloyan, mort martyr à l'âge de 46 ans, nous rappelle le<br />
combat spirituel de tout chrétien, dont la foi est exposée aux attaques du<br />
mal. C'est dans l'Eucharistie qu'il puisait, jour après jour, la force nécessaire<br />
pour accomplir avec générosité et passion son ministère de prêtre, se<br />
consacrant à la prédication, à la pastorale des sacrements et au service des<br />
plus pauvres. Tout au long de son existence, il a vécu pleinement la parole<br />
de saint Paul: « Ce n'est pas un esprit de peur que Dieu nous a donné,<br />
*Die 7 Octobris 2001.<br />
1<br />
Ab 2, 4.
106<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
mais un esprit de force, d'amour et de raison ». 2<br />
Devant les dangers de la<br />
persécution, le bienheureux Ignace n'accepta aucun compromis, déclarant à<br />
ceux qui faisaient pression sur lui: « A Dieu ne plaise que je renie Jésus<br />
mon Sauveur. Verser mon sang en faveur de ma foi est le plus vif désir de<br />
mon cœur! ». Que son exemple éclaire aujourd'hui tous ceux qui veulent<br />
être de vrais témoins de l'Evangile, pour la gloire de Dieu et pour le salut<br />
de leurs frères!<br />
3. Dans sa vie de mère de famille et de religieuse fondatrice des Sœurs<br />
de la Providence, Emilie Tavernier-Gamelin a été le modèle d'un courageux<br />
abandon à la Providence. Son attention aux personnes et aux situations la<br />
conduisit à inventer des formes nouvelles de charité. Elle avait un cœur<br />
ouvert à toute détresse, servant spécialement les pauvres et les petits,<br />
qu'elle désirait traiter comme des rois. Considérant qu'elle avait tout reçu<br />
du Seigneur, elle donnait sans compter. Tel était le secret de sa joie profonde,<br />
même dans l'adversité. Dans un esprit de totale confiance en Dieu<br />
et avec un sens aiguisé de l'obéissance, tel le « serviteur quelconque » de<br />
l'Évangile, elle accomplit son devoir d'état comme un commandement divin,<br />
voulant faire en tout la volonté du Seigneur. Que la nouvelle Bienheureuse<br />
soit un modèle de contemplation et d'action pour les Sœurs de son<br />
Institut et pour les personnes qui travaillent avec elles!<br />
4. Die beiden neuen Seligen aus Deutschland führen uns in eine dunkle<br />
Zeit des 20. Jahrhunderts. Unser Blick richtet sich auf den seligen Nikolaus<br />
Groß, den Journalisten und Familienvater. Mit Scharfsinn erkannte er, daß<br />
sich die nationalsozialistische Ideologie nicht mit dem christlichen Glauben<br />
verbinden läßt. Mutig griff er zur Feder, um ein Plädoyer für die Würde<br />
des Menschen abzulegen. Nikolaus Groß hat seine Frau und Kinder sehr<br />
geliebt. Aber nicht einmal das innige Band zu seiner eigenen Familie erlaubte<br />
es ihm, sich vom Bekenntnis zu Christus und seiner Kirche zurückzuziehen.<br />
Ihm war klar: «Wenn wir heute nicht unser Leben einsetzen, wie<br />
wollen wir dann vor Gott und unserem Volk einmal bestehen ». Für diese<br />
Überzeugung mußte er an den Galgen, doch dafür öffnete sich ihm der<br />
Himmel. Im seligen Märtyrer Nikolaus Groß verwirklicht sich, was der Prophet<br />
vorausgesagt hat: « Der Gerechte bleibt wegen seiner Treue am Leben ». 3<br />
2<br />
3<br />
2 Tm 1, 7<br />
Hab 2, 4.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 107<br />
5. Ein Zeugnis ganz anderer Art hat die selige Schwester Euthymia abgelegt.<br />
Unermüdlich hat sich die Clemens-Schwester in der Pflege der<br />
Kranken, besonders der Kriegsgefangenen und Fremdarbeiter, eingesetzt.<br />
Daher nannte man sie auch « Mama Euthymia ». Nach dem Krieg mußte<br />
sie von der Krankenpflege in die Wäscherei wechseln. Sie hätte viel lieber<br />
Menschen als Maschinen bedient. Trotzdem blieb sie die einfühlsame<br />
Schwester, die für jeden ein freundliches Lächeln und ein gutes Wort hatte.<br />
Ihr Vorsatz lautete: « Der Herr soll mich brauchen, ein Sonnenstrahl zu<br />
sein, der alle Tage leuchtet ». Die Ordensfrau lebte nach dem Motto: Was<br />
immer wir tun, wir sind nur « unwürdige Diener. Wir haben nur unsere<br />
Schuldigkeit getan ». 4<br />
In der Treue im Kleinen liegt ihre Größe.<br />
6. «Se aveste fede quanto un granellino di senapa...», esclama Gesù<br />
conversando con i discepoli. 5<br />
Fu una fede genuina e tenace a guidare la vita e l'opera del beato don<br />
Alfonso Maria Fusco, fondatore delle Suore di San Giovanni Battista. Da<br />
quando era ragazzo, il Signore gli aveva posto nel cuore il desiderio appassionato<br />
di dedicare la vita al servizio dei più poveri, specialmente dei bambini<br />
e dei giovani, che incontrava numerosi nella sua città natale di Angri,<br />
in Campania. Per questo intraprese il cammino del Sacerdozio e divenne, in<br />
un certo senso, « il Don Bosco del Sud ». Fin dall'inizio volle coinvolgere<br />
nella sua opera alcune giovani che ne condividevano l'ideale, proponendo<br />
loro come motto le parole di san Giovanni Battista: Parate viam Domini,<br />
« Preparate la via del Signore ». 6<br />
Confidando nella divina Provvidenza, il<br />
beato Alfonso Maria e le Suore Battistine hanno realizzato un'opera ben superiore<br />
alle loro stesse aspettative. Da una semplice casa di accoglienza è<br />
sorto un Istituto che oggi è presente in sedici Paesi e quattro continenti,<br />
accanto ai « piccoli » e agli « ultimi ».<br />
7. <strong>La</strong> singolare vitalità della fede, attestata dal Vangelo odierno, emerge<br />
anche nella vita e nell'attività di don Tommaso Maria Fusco, fondatore<br />
dell'Istituto delle Figlie della Carità del Preziosissimo Sangue. In virtù della<br />
fede egli seppe vivere, nel mondo, la realtà del Regno di Dio in modo del<br />
tutto speciale. Tra le sue giaculatorie, una ve n'era a lui particolarmente<br />
cara: « Credo in te, mio Dio; aumenta la mia fede ». E proprio questa la do-<br />
4<br />
5<br />
6<br />
Lk 17, 10,<br />
Le 17, 6,<br />
Le 3, 4,
108<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
manda che gli Apostoli rivolgono a Gesù nel Vangelo di oggi. 7<br />
Il beato<br />
Tommaso Maria aveva infatti capito che la fede è prima di tutto un dono,<br />
una grazia. Nessuno può conquistarla o guadagnarla da solo. Si può soltanto<br />
chiederla, implorarla dall'Alto. Perciò, illuminati dal prezioso insegnamento<br />
del nuovo Beato, non stanchiamoci mai di invocare il dono della fede,<br />
perché « il giusto vivrà per la sua fede ». 8<br />
8. <strong>La</strong> sintesi vitale tra contemplazione e azione, assimilata a partire dalla<br />
quotidiana partecipazione all'Eucaristia, fu il fondamento dell'esperienza<br />
spirituale e dello slancio di carità di Eugenia Picco. Nella sua vita si sforzò<br />
sempre di porsi in ascolto della voce del Signore, secondo l'invito dell'odierna<br />
liturgia domenicale, 9<br />
mai sottraendosi ai servizi che l'amore verso il<br />
prossimo le richiedeva. A Parma ella si fece carico delle povertà della gente,<br />
rispondendo ai bisogni dei giovani e delle famiglie indigenti ed assistendo le<br />
vittime della guerra che in quel periodo insanguinava l'Europa. Anche di<br />
fronte alla sofferenza, con gli inevitabili momenti di difficoltà e di smarrimento<br />
che questa comporta, la beata Eugenia Picco seppe trasformare l'esperienza<br />
del dolore in occasione di purificazione e di crescita interiore. Dalla<br />
nuova Beata impariamo l'arte di ascoltare la voce del Signore, per essere<br />
testimoni credibili del Vangelo della carità in questo primo scorcio di millennio.<br />
9. Mirabilis Deus in sanctis suis! Con le Comunità nelle quali i nuovi<br />
Beati hanno vissuto e per le quali hanno speso le loro migliori energie umane<br />
e spirituali, vogliamo ringraziare Dio, « mirabile nei suoi santi ». Al tempo<br />
stesso, Gli chiediamo, per loro intercessione, di aiutarci a rispondere con<br />
rinnovato ardore all'universale vocazione alla santità. Amen!<br />
7<br />
8<br />
9<br />
Cfr Lc 17, 6.<br />
Ab 1, 4,<br />
Cfr Rit. al Sal. Resp
Acta Ioannis Pauli Pp II 109<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Synodo episcoporum ineunte.*<br />
1. « Il Vescovo servitore del Vangelo di Gesù Cristo per la speranza del<br />
mondo ».<br />
Su questo tema si svolgeranno i lavori della decima Assemblea Generale<br />
ordinaria del Sinodo dei Vescovi, che stiamo ora aprendo nel nome del Signore.<br />
Essa fa seguito alla serie di Assemblee speciali di carattere continentale,<br />
svoltesi in preparazione del Grande Giubileo dell'Anno 2000, Assemblee<br />
tutte accomunate dalla prospettiva dell'evangelizzazione, come testimoniano<br />
le Esortazioni apostoliche post-sinodali sinora pubblicate. In questa<br />
medesima prospettiva si colloca l'attuale, che si pone pure in continuità<br />
con le precedenti Assemblee ordinarie, dedicate alle diverse vocazioni nel<br />
Popolo di Dio: i laici, nel 1987; i sacerdoti, nel 1990; la vita consacrata, nel<br />
19<strong>94</strong>. <strong>La</strong> trattazione sui Vescovi completa così il quadro di un'ecclesiologia<br />
di comunione e di missione, che sempre dobbiamo avere dinanzi agli occhi.<br />
Con grande gioia vi accolgo, carissimi e venerati Fratelli nell'episcopato,<br />
convenuti da ogni parte del mondo. Il vostro ritrovarvi e lavorare insieme,<br />
sotto la guida del Successore di Pietro, manifesta « che tutti i Vescovi sono<br />
partecipi, in gerarchica comunione, della sollecitudine della Chiesa universale<br />
».' Estendo il mio cordiale saluto agli altri membri dell'Assemblea ed a<br />
quanti nei prossimi giorni coopereranno al suo efficace svolgimento. In modo<br />
particolare, ringrazio il Segretario Generale del Sinodo, il Cardinale Jan<br />
Pieter Schotte, insieme con i suoi collaboratori, che hanno attivamente preparato<br />
la presente riunione sinodale.<br />
2. Nella notte di Natale del 1999, inaugurando il Grande Giubileo, dopo<br />
aver aperto la Porta <strong>Santa</strong>, l'ho attraversata tenendo tra le mani il Libro<br />
dei Vangeli. Era un gesto altamente simbolico. In esso possiamo vedere in<br />
qualche modo racchiuso tutto il contenuto del Sinodo che oggi apriamo e<br />
che avrà come tema: « Il Vescovo servitore del Vangelo di Gesù Cristo per<br />
la speranza del mondo ».<br />
* Die 30 Septembris 2001.<br />
1<br />
Christus Dominus, 5.
110<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Il Vescovo è minister, servitore. <strong>La</strong> Chiesa è al servizio del Vangelo. Ancilla<br />
Evangelii: così potrebbe definirsi, riecheggiando le parole pronunciate<br />
dalla Vergine all'annuncio dell'Angelo. Ecce ancilla Domini, disse Maria; Ecce<br />
ancilla Evangelii, continua a dire oggi la Chiesa.<br />
Propter spem mundi. <strong>La</strong> speranza del mondo sta in Cristo. In Lui le attese<br />
dell'umanità trovano reale e solido fondamento. <strong>La</strong> speranza di ogni<br />
essere umano promana dalla Croce, segno di vittoria dell'amore sull'odio,<br />
del perdono sulla vendetta, della verità sulla menzogna, della solidarietà<br />
sull'egoismo. A noi il compito di comunicare quest'annuncio salvifico agli<br />
uomini e alle donne del nostro tempo.<br />
3. « Beati i poveri in spirito ».<br />
<strong>La</strong> beatitudine evangelica della povertà costituisce un messaggio prezioso<br />
per l'Assemblea sinodale che stiamo iniziando. <strong>La</strong> povertà è, infatti, un<br />
tratto essenziale della persona di Gesù e del suo ministero di salvezza e rappresenta<br />
uno dei requisiti indispensabili, perché l'annuncio evangelico trovi<br />
ascolto ed accoglienza presso l'umanità di oggi.<br />
Alla luce della prima Lettura, tratta dal profeta Amos, e ancor più della<br />
celebre parabola del « ricco epulone » e del povero <strong>La</strong>zzaro, raccontata dall'evangelista<br />
Luca, noi, venerati fratelli, siamo stimolati ad esaminarci circa<br />
il nostro atteggiamento verso i beni terreni e circa l'uso che se ne fa. Siamo<br />
invitati a verificare a che punto nella Chiesa sia la conversione personale e<br />
comunitaria ad una effettiva povertà evangelica. Tornano alla memoria le<br />
parole del Concilio Vaticano II: « Come Cristo ha compiuto la sua opera di<br />
redenzione attraverso la povertà e le persecuzioni, così pure la Chiesa è<br />
chiamata a prendere la stessa via per comunicare agli uomini i frutti della<br />
salvezza ». 2<br />
4. È la via della povertà che ci permetterà di trasmettere ai nostri contemporanei<br />
« i frutti della salvezza ». Come Vescovi siamo chiamati, pertanto,<br />
ad essere poveri al servizio del Vangelo. Essere servitori della parola rivelata,<br />
che all'occorrenza levano la loro voce in difesa degli ultimi, denunciando<br />
i soprusi di quelli che Amos chiama gli « spensierati » e i « buontemponi<br />
». Essere profeti che evidenziano con coraggio i peccati sociali legati al<br />
consumismo, all'edonismo, ad un'economia che produce un inaccettabile divario<br />
tra lusso e miseria, tra pochi « epuloni » e innumerevoli « <strong>La</strong>zzaro »<br />
condannati alla miseria. In ogni epoca, la Chiesa si è fatta solidale con que-<br />
2<br />
Lumen gentium, 8,
Acta Ioannis Pauli Pp. II 111<br />
sti ultimi, ed ha avuto Pastori santi, che si sono schierati, come apostoli intrepidi<br />
della carità, dalla parte dei poveri.<br />
Ma perché la voce dei Pastori sia credibile, è necessario che diano essi<br />
stessi prova di una condotta distaccata da interessi privati e sollecita verso<br />
i più deboli. Occorre che siano di esempio per la comunità loro affidata, insegnando<br />
e sostenendo quell'insieme di principi di solidarietà e di giustizia<br />
sociale che formano la dottrina sociale della Chiesa.<br />
5. « Tu, uomo di Dio »: 3<br />
con questo titolo san Paolo qualifica Timoteo<br />
nella seconda Lettura, poc'anzi proclamata. E una pagina in cui l'Apostolo<br />
traccia un programma di vita perennemente valido per il Vescovo. Il Pastore<br />
deve essere « uomo di Dio »; la sua esistenza e il suo ministero stanno<br />
interamente sotto la signoria divina e traggono dal sovraeminente mistero<br />
di Dio luce e vigore.<br />
Continua san Paolo: «Tu, uomo di Dio, ... tendi alla giustizia, alla pietà,<br />
alla fede, alla carità, alla pazienza, alla mitezza» (v. 11). Quanta saggezza<br />
in quel « tendi »! L'Ordinazione episcopale non infonde la perfezione delle<br />
virtù: il Vescovo è chiamato a proseguire il suo cammino di santificazione<br />
con maggiore intensità, per giungere alla statura di Cristo, Uomo perfetto.<br />
Aggiunge l'Apostolo: « Combatti la buona battaglia della fede, cerca di<br />
raggiungere la vita eterna... » (v. 12). Protesi verso il Regno di Dio, affrontiamo,<br />
cari fratelli, la quotidiana nostra fatica per la fede, non cercando altra<br />
ricompensa se non quella che Dio ci darà alla fine. Siamo chiamati a<br />
rendere questa « bella professione di fede davanti a molti testimoni » (vv.<br />
12). Lo splendore della fede si fa così testimonianza: riflesso della gloria di<br />
Cristo nelle parole e nei gesti di ogni suo fedele ministro.<br />
Conclude san Paolo: « Ti scongiuro di conservare senza macchia e irreprensibile<br />
il comandamento, fino alla manifestazione del Signore nostro Gesù<br />
Cristo » (v. 14). « Il comandamento »! In questa parola c'è tutto Cristo: il<br />
suo Vangelo, il suo testamento d'amore, il dono del suo Spirito che compie<br />
la legge. Gli Apostoli hanno ricevuto da Lui questa eredità e l'hanno a noi<br />
affidata, perché sia conservata e trasmessa intatta sino alla fine dei tempi.<br />
6. Carissimi Fratelli nell'episcopato! Cristo oggi ripete a noi: «Due in altum<br />
— Prendi il largo! ». 4<br />
Alla luce di questo suo invito, noi possiamo ri-<br />
3<br />
4<br />
1 Tm 6, 11.<br />
Le 5, 4.
112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
leggere il triplice munus affidatoci nella Chiesa: munus docendi, sanctificandi<br />
et regendi. 5<br />
Due in docendo! «Annunzia la parola — diremmo con l'Apostolo —, insisti<br />
in ogni occasione, opportuna e non opportuna, ammonisci, rimprovera,<br />
esorta con ogni magnanimità e dottrina ». 6<br />
Due in sanctificando! Le « reti » che siamo chiamati a gettare tra gli uomini<br />
sono anzitutto i Sacramenti, di cui siamo i principali dispensatori, regolatori,<br />
custodi e promotori. 7<br />
Essi formano una sorta di « rete » salvifica,<br />
che libera dal male e conduce alla pienezza della vita.<br />
Due in regendo! Come Pastori e veri Padri, coadiuvati dai Sacerdoti e<br />
dagli altri collaboratori, abbiamo il compito di radunare la famiglia dei fedeli<br />
e fomentare in essa la carità e la comunione fraterna. 8<br />
Per quanto si tratti d'una missione ardua e faticosa, nessuno si perda<br />
d'animo. Con Pietro e con i primi discepoli anche noi rinnoviamo fiduciosi<br />
la nostra sincera professione di fede: Signore, « sulla tua parola getterò le<br />
reti »! 9<br />
Sulla tua Parola, o Cristo, vogliamo servire il tuo Vangelo per la<br />
speranza del mondo!<br />
Ed anche sulla tua materna assistenza noi confidiamo, o Vergine Maria.<br />
Tu, che hai guidato i primi passi della comunità cristiana, sii anche per noi<br />
sostegno e incoraggiamento. Intercedi per noi, Maria, che con le parole del<br />
servo di Dio Paolo VI invochiamo « ausilio dei Vescovi e Madre dei Pastori<br />
». Amen!<br />
II<br />
Synodo episcoporum exeunte.*<br />
1. « Annunceremo ai popoli la salvezza del Signore ».'<br />
Queste parole del Salmo responsoriale esprimono bene l'atteggiamento<br />
interiore che ci accomuna, venerati Fratelli, al termine della X Assemblea<br />
Ordinaria del Sinodo dei Vescovi. Il prolungato e approfondito confronto<br />
6<br />
6<br />
7<br />
8<br />
0<br />
Cfr Lumen gentium, 25-27; Christus Dominus, 12-16.<br />
2 Tm 4, 2.<br />
Cfr Christus Dominus, 15.<br />
Cfr ivi, 16.<br />
Lc 5, 5.<br />
*Die 27 Octobris 2001<br />
1<br />
Sal. resp..
Acta Ioannis Pauli Pp. II 113<br />
sul tema dell'episcopato ha rinnovato in ciascuno di noi l'appassionata consapevolezza<br />
della missione affidataci dal Signore Gesù Cristo. Con fervore<br />
apostolico, a nome dell'intero Collegio episcopale che qui rappresentiamo,<br />
riuniti presso la tomba dell'apostolo Pietro, vogliamo ribadire la nostra corale<br />
adesione al mandato del Risorto: « Annunceremo ai popoli la salvezza<br />
del Signore ».<br />
È quasi una nuova partenza, sull'onda del Grande Giubileo del Duemila<br />
e all'inizio del terzo millennio cristiano. Al clima giubilare ci ha riportato la<br />
prima Lettura, l'oracolo messianico di Isaia risuonato tante volte durante<br />
l'Anno Santo. È un annuncio carico di speranza per tutti i poveri e gli afflitti.<br />
È l'inaugurazione dell'« anno di misericordia del Signore », 2<br />
che ha<br />
trovato nel Giubileo la sua espressione forte, ma che trascende ogni calendario<br />
per estendersi dovunque giunga la presenza salvifica di Cristo e del<br />
suo Spirito.<br />
Riascoltando oggi questo annuncio, ci sentiamo confermati nella convinzione<br />
espressa al termine del Grande Giubileo: « <strong>La</strong> porta viva che è Cristo »<br />
rimane più spalancata che mai per le generazioni del nuovo millennio. 3<br />
E<br />
Cristo, infatti, la speranza del mondo. Compito della Chiesa e, in modo particolare,<br />
degli Apostoli e dei loro successori, è diffondere il suo Vangelo sino<br />
ai confini della terra.<br />
2. L'esortazione dell'apostolo Pietro agli « anziani », ascoltata nella seconda<br />
Lettura, come anche la pericope evangelica, ora proclamata, utilizzano<br />
la simbologia del pastore e del gregge, presentando il ministero di Cristo e<br />
degli Apostoli in chiave « pastorale ». « Pascete il gregge di Dio che vi è affidato<br />
», scrive san Pietro, memore del mandato che lui stesso aveva ricevuto<br />
da Cristo: «Pasci i miei agnelli... Pasci le mie pecorelle».* E, ancor più significativa,<br />
è l'autorivelazione del Figlio di Dio: « Io sono il buon pastore », 5<br />
con la connotazione sacrificale: « Offro la vita per le pecore ». 6<br />
Per questo Pietro si definisce « testimone delle sofferenze di Cristo e partecipe<br />
della gloria che deve manifestarsi». 7<br />
Il Pastore è, nella Chiesa, anzitutto<br />
portatore di questa testimonianza pasquale ed escatologica, che trova<br />
il suo culmine nella celebrazione dell'Eucaristia, memoriale della morte del<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
Is 61, 2.<br />
Cfr Novo millennio ineunte, 59<br />
Ov 21, 15,16.17.<br />
Ov 10, 11,<br />
Cfr Gv 10, 15.<br />
1 Pt 5, 1<br />
8-A AS
114<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Signore e preannuncio del suo ritorno glorioso. <strong>La</strong> celebrazione dell'Eucaristia<br />
è, pertanto, l'azione pastorale per eccellenza: il « Fate questo in memoria<br />
di me » comporta, non solo la ripetizione rituale della Cena, ma anche,<br />
come conseguenza, la disponibilità ad offrire se stessi per il gregge, sull'esempio<br />
di quanto ha fatto Lui durante la sua vita e soprattutto nella sua<br />
morte.<br />
3. L'immagine del Buon Pastore è stata evocata più volte in queste settimane<br />
negli interventi in Aula sinodale. In effetti, essa è 1'« icona » che ha<br />
ispirato nei secoli molti santi Vescovi e che, meglio di ogni altra, dipinge i<br />
compiti e lo stile di vita dei successori degli Apostoli. In questa prospettiva,<br />
non si può non osservare come l'Assemblea sinodale, che oggi concludiamo,<br />
si riallacci idealmente a tutto il magistero che la Chiesa ci ha lasciato<br />
nel corso della sua storia. Basti pensare, ad esempio, al Concilio di Trento,<br />
dal quale ci separano circa quattro secoli e mezzo. Tra le ragioni per cui<br />
quel Concilio ha avuto un enorme influsso innovatore nel cammino del Popolo<br />
di Dio vi è stata sicuramente la riproposta della cura animarum quale<br />
primo e principale compito dei Vescovi, impegnati a risiedere stabilmente<br />
con il loro gregge e a formarsi validi collaboratori nel ministero pastorale<br />
mediante l'istituzione dei seminari.<br />
Quattrocento anni dopo, il Concilio Vaticano II ha ripreso e sviluppato<br />
la lezione del Tridentino, aprendola agli orizzonti della nuova evangelizzazione.<br />
All'alba del terzo millennio la figura ideale del Vescovo su cui la<br />
Chiesa continua a contare è quella del Pastore che, configurato a Cristo nella<br />
santità della vita, si spende generosamente per la Chiesa affidatagli, portando<br />
contemporaneamente nel cuore la sollecitudine per tutte le Chiese<br />
sparse sulla terra. 8<br />
4. Il Vescovo, buon Pastore, trova luce e forza per il suo ministero nella<br />
Parola di Dio, interpretata nella comunione della Chiesa e annunciata con<br />
fedeltà coraggiosa « opportune et importune ». 9<br />
Maestro della fede, il Vescovo<br />
promuove tutto ciò che vi è di buono e di positivo nel gregge affidatogli,<br />
sostiene e guida quanti sono deboli nella fede, 10<br />
interviene per smascherare<br />
le falsificazioni e combattere gli abusi.<br />
E importante che il Vescovo abbia coscienza delle sfide che oggi la fede<br />
in Cristo incontra a causa di una mentalità basata su criteri umani che, a<br />
8<br />
8<br />
,0<br />
Cfr 2 Cor 11, 28.<br />
2 Tm 4, 2..<br />
Cfr Rm 14, 1.
Ada Ioannis Pauli Pp. II 115<br />
volte, relativizzano la legge e il disegno di Dio. Soprattutto, egli deve avere<br />
il coraggio di annunciare e difendere la sana dottrina, anche quando ciò<br />
comporti sofferenze. Il Vescovo, infatti, in comunione col Collegio apostolico<br />
e col Successore di Pietro, ha il dovere di proteggere i fedeli da ogni genere<br />
di insidia, mostrando in un ritorno sincero al Vangelo di Cristo la soluzione<br />
vera per i complessi problemi che gravano sull'umanità. Il servizio che i<br />
Vescovi sono chiamati a rendere al loro gregge sarà sorgente di speranza<br />
nella misura in cui rispecchierà un'ecclesiologia di comunione e di missione.<br />
Negli incontri sinodali di questi giorni, è stata più volte sottolineata la necessità<br />
di una spiritualità di comunione. Citando VInstrumentum laboris, è<br />
stato ripetuto che « la forza della Chiesa è la comunione, la sua debolezza è<br />
la divisione e la contrapposizione». 11<br />
Soltanto se sarà chiaramente percepibile una profonda e convinta unità<br />
dei Pastori fra loro e col Successore di Pietro, come pure dei Vescovi con i<br />
loro sacerdoti, potrà essere data una risposta credibile alle sfide che provengono<br />
dall'attuale contesto sociale e culturale. A tale riguardo, carissimi Fratelli<br />
membri dell'Assemblea sinodale, desidero esprimervi il mio riconoscente<br />
apprezzamento per la testimonianza che in questi giorni avete dato di<br />
gioiosa comunione nella sollecitudine per l'umanità del nostro tempo.<br />
5. Vorrei pregarvi di portare il mio saluto ai vostri fedeli e, in special<br />
modo, ai vostri sacerdoti, ai quali non mancherete di riservare speciale attenzione,<br />
stabilendo con ciascuno di loro un rapporto diretto, fiducioso e<br />
cordiale. So peraltro che già vi sforzate di farlo, convinti come siete che<br />
una diocesi funziona bene solo se il suo clero è gioiosamente unito, in fraterna<br />
carità, attorno al suo Vescovo.<br />
Vi domando anche di salutare i Vescovi emeriti, portando loro l'espressione<br />
della mia riconoscenza per il lavoro svolto a servizio dei fedeli. Ho<br />
voluto una loro rappresentanza in questa Assemblea sinodale, per riflettere<br />
anche su questo argomento, che è nuovo nella Chiesa, in quanto nato da<br />
un voto del Concilio Vaticano II, per il bene delle Chiese particolari. Confido<br />
che ciascuna Conferenza episcopale studi come valorizzare i Vescovi<br />
emeriti che ancora sono in buona salute e ricchi di energie, affidando loro<br />
qualche servizio ecclesiale e, soprattutto, lo studio dei problemi per i quali<br />
hanno esperienza e competenza, chiamando chi è disponibile a fare parte<br />
dell' una o dell'altra Commissione episcopale, a fianco dei Confratelli più<br />
giovani, perché si sentano sempre membra vive del Collegio episcopale.<br />
N. 63
116<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Un saluto particolare vorrei inviare anche ai Vescovi della Cina continentale,<br />
la cui assenza al Sinodo non ci ha impedito di avvertirne la spirituale<br />
vicinanza nel ricordo e nella preghiera.<br />
6. « Quando apparirà il Pastore supremo, riceverete la corona della gloria<br />
che non appassisce ». 12<br />
A conclusione di questa prima Assemblea sinodale<br />
del terzo millennio, mi è caro ricordare i quindici Vescovi canonizzati nel<br />
corso del ventesimo secolo: Alessandro Maria Sauli, Vescovo di Pavia; Roberto<br />
Bellarmino, Cardinale, Vescovo di Capua, dottore della Chiesa; Alberto<br />
Magno, Vescovo di Ratisbona, dottore della Chiesa; Giovanni Fisher, Vescovo<br />
di Rochester, martire; Antonio Maria Claret, Arcivescovo di Santiago<br />
de Cuba; Vincenzo Maria Strambi, Vescovo di Macerata e Tolentino; Antonio<br />
Maria Gianelli, Vescovo di Bobbio; Gregorio Barbarigo, Vescovo di Padova;<br />
Giovanni de Ribera, Arcivescovo di Valencia; Oliviero Plunkett, Arcivescovo<br />
di Armagh, martire; Giustino De Jacobis, Vescovo di Nilopoli e Vicario<br />
Apostolico d'Abissinia; Giovanni Nepomuceno Neumann, Vescovo di<br />
Filadelfia; Gerolamo Hermosilla, Valentino Berrio-Ochoa e altri sei Vescovi,<br />
martiri in Viêt Nam; Ezechiele Moreno y Diaz, Vescovo di Pasto (Colombia);<br />
Carlo Giuseppe Eugenio de Mazenod, Vescovo di Marsiglia. Tra meno<br />
di un mese, inoltre, avrò la gioia di proclamare santo Giuseppe Marello, Vescovo<br />
di Acqui.<br />
Da questa eletta cerchia di santi Pastori, che si potrebbe allargare alla<br />
folta schiera dei Vescovi beatificati, emerge, come in un mosaico, il volto di<br />
Cristo Buon Pastore e Missionario del Padre. Su questa icona vivente fissiamo<br />
lo sguardo, all'inizio della nuova epoca che la Provvidenza ci apre dinanzi,<br />
per essere con sempre più grande impegno servitori del Vangelo, speranza<br />
del mondo.<br />
Ci assista sempre nel nostro ministero la Beata Vergine Maria, Regina<br />
degli Apostoli. In ogni tempo Ella risplende, all'orizzonte della Chiesa e del<br />
mondo, quale segno di consolazione e di sicura speranza.<br />
12<br />
1 Pt 5, 4
Signori Cardinali,<br />
signori Ambasciatori,<br />
illustri Accademici Pontifici,<br />
carissimi Fratelli e Sorelle!<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 117<br />
III<br />
Ad sodales Academiarum coram admissos.*<br />
1. Sono lieto di porgere il mio cordiale saluto a ciascuno di voi, che in<br />
questa seduta pubblica delle Pontifìcie Accademie desiderate rinnovare la<br />
vostra fedeltà al Successore di Pietro e il vostro impegno per la promozione<br />
dell'umanesimo cristiano nell'era della globalizzazione.<br />
Rivolgo un affettuoso pensiero al Signor Cardinale Paul Poupard, Presidente<br />
del Consiglio di Coordinamento fra Accademie Pontifìcie, e lo ringrazio<br />
per le gradite parole che ha voluto indirizzarmi a nome dei presenti.<br />
Con lui, saluto i Cardinali, i Fratelli nell'episcopato, gli Ambasciatori, i sacerdoti,<br />
i consacrati e le consacrate, come pure i componenti del Coro Interuniversitario<br />
di Roma, che hanno voluto arricchire con la bellezza della<br />
musica il nostro incontro.<br />
2. Quest'anno la Pontifìcia Accademia di san Tommaso d'Aquino e la<br />
Pontifìcia Accademia di Teologia organizzano la seduta pubblica sullo stimolante<br />
tema: Dimensioni culturali della globalizzazione: una sfida all'umanesimo<br />
cristiano. Come ho più volte ricordato, gli aspetti culturali ed etici<br />
della globalizzazione costituiscono per la Comunità cristiana motivo di speciale<br />
interesse e di maggiore attenzione, rispetto agli effetti puramente economici<br />
e finanziari del fenomeno.<br />
<strong>La</strong> riflessione cristiana sulla globalizzazione può trovare utili indicazioni<br />
dall'evento di Pentecoste. San Luca nel Libro degli Atti narra che, pieni di<br />
Spirito Santo, gli Apostoli « cominciarono a parlare in altre lingue come lo<br />
Spirito dava loro il potere d'esprimersi » e la folla numerosa, proveniente da<br />
« ogni nazione che è sotto il cielo », udì annunziare nelle varie lingue del<br />
mondo « le grandi opere di Dio »- 1<br />
<strong>La</strong> Chiesa, inviata alle genti per essere<br />
*Die 8 Novembris 2001.<br />
1<br />
Cfr At 2, 4-11
118<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
« sacramento universale di salvezza », 2<br />
all'inizio del terzo millennio — tertio<br />
millennio ineunte — continua a percorrere le mille strade del mondo per annunziare<br />
ovunque il Vangelo di Gesù, « Via, Verità e Vita ». 3<br />
Ammaestrando<br />
tutte le nazioni, 4<br />
essa immette nelle culture del mondo il sale della verità<br />
e il fuoco della carità con la novità e la salvezza recate da Cristo. Nella<br />
sua quotidiana missione la Chiesa « parla tutte le lingue, e tutte le lingue<br />
nell'amore intende e comprende, superando così la dispersione babelica ». 5<br />
Esperta in umanità, essa viene interpellata per discernere e valutare il<br />
novum culturale prodotto dalla globalizzazione. E un novum che investe<br />
l'intera comunità degli uomini, chiamata da Dio, Creatore e Padre, a formare<br />
una sola famiglia nella quale a tutti vengano riconosciuti gli stessi diritti<br />
e doveri, in forza della comune e fondamentale dignità della persona<br />
umana.<br />
3. Il discernimento, che come discepoli di Cristo siamo chiamati ad operare,<br />
pur riguardando anche l'aspetto economico e finanziario della globalizzazione,<br />
ha come oggetto primario i suoi inevitabili riflessi umani, culturali<br />
e spirituali. Quale immagine di uomo viene in tal modo proposta e, in un<br />
certo senso, anche imposta? Quale cultura viene favorita? Quale spazio viene<br />
riservato all'esperienza di fede e alla vita interiore?<br />
Si ha l'impressione che i complessi dinamismi, suscitati dalla globalizzazione<br />
dell'economia e dei mezzi di comunicazione, tendano a ridurre progressivamente<br />
l'uomo ad una delle variabili del mercato, ad una merce di<br />
scambio, ad un fattore del tutto irrilevante nelle scelte più decisive. L'uomo<br />
rischia di sentirsi in tal modo schiacciato da meccanismi di dimensioni<br />
mondiali senza volto e di perdere sempre più la sua identità e la sua dignità<br />
di persona.<br />
A motivo di tali dinamismi, anche le culture, se non accolte e rispettate<br />
nella propria originalità e ricchezza, ma adattate forzatamente alle esigenze<br />
del mercato e delle mode, possono correre il pericolo dell'omologazione. Ne<br />
deriva un prodotto culturale connotato da un sincretismo superficiale, in<br />
cui si impongono nuove scale di valori, derivanti da criteri spesso arbitrari,<br />
materialistici e consumistici e restii a qualsiasi apertura al Trascendente.<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
Lumen gentium, 48..<br />
Ov 14, 6.<br />
Cfr Mt 28, 19<br />
Ad gentes, 4.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 119<br />
4. Questa grande sfida, che all'inizio del nuovo millennio mette in gioco<br />
la stessa visione dell'uomo, il suo destino e il futuro dell'umanità, impone<br />
un attento ed approfondito discernimento intellettuale e teologico del paradigma<br />
antropologico-culturale, prodotto da questi cambiamenti epocali. In<br />
tale contesto le Pontificie Accademie possono offrire un prezioso contributo,<br />
orientando le scelte culturali della comunità cristiana e di tutta la società e<br />
proponendo occasioni e strumenti di confronto tra fede e culture, tra rivelazione<br />
e problematiche umane. Esse sono chiamate altresì a suggerire percorsi<br />
di conoscenza critica e di dialogo autentico, che pongano sempre l'uomo<br />
e la sua dignità al centro di ogni progetto al fine di promuoverne lo sviluppo<br />
integrale e solidale.<br />
Occorre vincere ogni timore ed affrontare tali sfide epocali, confidando<br />
nella luce e nella forza dello Spirito che il Signore risorto continua a donare<br />
alla sua Chiesa. « Due in altum! — Prendi il largo! », ho ripetuto più volte<br />
nella Lettera apostolica Novo millennio ineunte. Oggi affido anche a voi<br />
questo invito di Cristo, perché possiate affrontare con coraggio e competenza<br />
i molteplici e complessi problemi del nostro tempo, per sostenere un<br />
umanesimo nel quale l'uomo possa ritrovare la gioia di essere immagine più<br />
viva e più bella del Creatore.<br />
5. Carissimi fratelli e sorelle! Come ben sapete, sei anni or sono ho istituito<br />
il Premio delle Pontificie Accademie, al fine di suscitare nuovi talenti<br />
ed incoraggiare l'impegno di giovani studiosi, di artisti e di istituzioni che<br />
dedicano le loro attività alla promozione dell'umanesimo cristiano. Accogliendo<br />
la proposta del Consiglio di Coordinamento fra Accademie Pontificie,<br />
in questa solenne occasione sono lieto di consegnare tale premio alla<br />
Dottoressa Pia Francesca de Solenni, per il suo lavoro in teologia tomistica,<br />
intitolato: A Hermeneutic of Aquina's Mens through a Sexually Differentiated<br />
Epistemology. Towards an Under standing of Woman as Imago Dei, presentato<br />
alla Pontificia Università della <strong>Santa</strong> Croce.<br />
Desidero altresì offrire, quale segno di apprezzamento, una medaglia del<br />
Pontificato al Dottor Johannes Nebel, neo-laureato, membro della Famiglia<br />
Spirituale « L'Opera », per la sua tesi Die Entwicklung des römischen Messri<br />
tus im ersten Jahrtausend anhand der Ordines Romani. Eine synoptische Darstellung,<br />
presentata presso il Pontifìcio Ateneo di sant'Anselmo in Roma.<br />
Al termine di questa solenne Seduta, mi è caro manifestare a tutti gli<br />
Accademici, e specialmente ai Membri delle Pontificie Accademie di Teologia<br />
e di san Tommaso, vivo apprezzamento per l'attività svolta ed esprime-
120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
re l'auspicio di un rinnovato impegno in campo filosofico e teologico, come<br />
pure nella formazione dei giovani studiosi.<br />
Con tali sentimenti, affido ciascuno di voi, come pure la vostra preziosa<br />
opera di studio e di ricerca, alla materna protezione della Vergine Maria,<br />
<strong>Sede</strong> della Sapienza, e di cuore imparto a tutti una speciale Benedizione<br />
Apostolica.<br />
IV<br />
Ad sodales Pontificii Consilii pro Dialogo inter Religiones.*<br />
Dear Cardinal Arinze,<br />
Brothers and Sisters in the Lord,<br />
1. It gives me great pleasure to greet all of you taking part in the<br />
Plenary Assembly of the Pontifical Council for Interreligious Dialogue:<br />
"Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ". 1<br />
Your Assembly is reflecting on the progress of interreligious dialogue at<br />
a time when the whole of humanity is still under shock from the events of<br />
11 September last. It has been suggested that we are witnessing a veritable<br />
clash of religions. But, as I have already said on numerous occasions, this<br />
would be to falsify religion itself. Believers know that, far from doing evil,<br />
they are obliged to do good, to work to alleviate human suffering, to build<br />
together a just and harmonious world.<br />
2. If it is imperative for the international community to foster good<br />
relations between people belonging to different ethnic and religious traditions,<br />
it is all the more urgent for believers themselves to foster relations<br />
characterized by openness and trust, and leading to common concern for<br />
the well-being of the whole human family.<br />
In my Apostolic Letter Novo millennio ineunte I wrote that: "In the<br />
climate of increased cultural and religious pluralism which is expected to<br />
mark the society of the new millennium, it is obvious that (interreligious)<br />
dialogue will be especially important in establishing a sure basis for peace<br />
and warding off the dread spectre of those wars of religion which have so<br />
* Die 9 Novembris 2001.<br />
1<br />
1 Cor 1:3.<br />
Ì<br />
1
Acta Ioannis Pauli Pp. II 121<br />
often bloodied human history. The name of the one God must become<br />
increasingly what it is: a name of peace and a summons to peace". 2<br />
We<br />
know, and we experience every day, how difficult it is to achieve this goal.<br />
We realize, in fact, that peace will not come as the result of our own efforts;<br />
it is not something that the world can give. It is a gift from the<br />
Lord. And to receive it we have to prepare our hearts. When conflicts<br />
arise, peace can only come through a process of reconciliation, and this requires<br />
both humility and generosity.<br />
3. On the part of the Holy See it is your Council — ever since its institution<br />
by my predecessor Pope Paul VI as the Secretariat for Non-Christians<br />
— which has the special task of promoting interreligious dialogue.<br />
Over the years, the Council has been instrumental in furthering contacts<br />
with representatives of the various religions in a growing spirit of understanding<br />
and cooperation, a spirit which was clearly evident, for example,<br />
during the Interreligious Assembly held here in the Vatican on the eve of<br />
the Great Jubilee. At the closing ceremony of that Assembly I recalled<br />
that a vital task before us is to show how religious belief inspires peace,<br />
encourages solidarity, promotes justice and upholds liberty. 3<br />
4. I make these brief remarks bearing in mind the theme chosen for<br />
your Plenary Assembly, The Spirituality of Dialogue. You have chosen to<br />
reflect on the spiritual inspiration which ought to sustain those engaged in<br />
interreligious dialogue. When we Christians consider the nature of God, as<br />
revealed in Scripture and above all in Jesus Christ, we realize that the<br />
communion of Father, Son and Holy Spirit is the perfect and eminent<br />
model of dialogue among human beings. Revelation teaches us that God<br />
has always been in dialogue with mankind, a dialogue which permeates the<br />
Old Testament and reaches its climax in the last days, when God speaks<br />
directly through his Son. 4<br />
Consequently, in interreligious dialogue we must<br />
take to heart the exhortation of Saint Paul: "In your minds you must be<br />
the same as Jesus Christ". 5<br />
The Apostle then goes on to underline the humility<br />
of Jesus, his kenosis. It is in the measure that, like Christ, we empty<br />
ourselves that we shall truly be able to open our hearts to others and walk<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
No. 55,<br />
Cf. Speech to the Interreligious Assembly, Saint Peter's Square, 28 October 1999.<br />
Cf Heb 1:2.<br />
Phil 2:5.
122<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
with them as fellow pilgrims towards the destiny that God has prepared<br />
for us.<br />
5. This reference to the kenosis of the Son of God serves to remind us that<br />
dialogue is not always easy or without suffering. Misunderstandings arise,<br />
prejudice can stand in the way of common accord, and the hand offered in<br />
friendship may even be refused. A true spirituality of dialogue has to take<br />
such situations into account and provide the motivation for persevering, even<br />
in the face of opposition or when the results appear to be meagre. There will<br />
always be a need for great patience, for the fruits will come, but in due time; 6<br />
when those who were sowing in tears will sing as they reap. 7<br />
At the same time, contact with the followers of other religions is often a<br />
source of great joy and encouragement. It leads us to discover how God is<br />
at work in the minds and hearts of people, and indeed in their rites and<br />
customs. What God has sown in this way can, through dialogue, be<br />
purified and perfected. 8<br />
The spirituality of dialogue will therefore attentively<br />
seek to discern the workings of the Holy Spirit, and will give thanks for<br />
the fruits of love, joy and peace that the Spirit brings.<br />
6. May Mary, Mother of Jesus and Mother of the Church, intercede for<br />
you all, that our heavenly Father will fill you with wisdom and strength in<br />
order to follow, and encourage others to follow, the genuine path of<br />
dialogue. With gratitude, I cordially impart my Apostolic Blessing.<br />
Dear Brother Bishops,<br />
V<br />
Ad episcopos Malaisiae Singapurae et Bruneii.*<br />
1. "I have heard of your faith in the Lord Jesus and your love toward<br />
all the saints, and I do not cease to give thanks for you, remembering you<br />
in my prayers". 1<br />
In the bond of that faith, I greet you, the Bishops of<br />
6<br />
1<br />
8<br />
Cf Ps 1:3<br />
Cf Ps 126:5<br />
Cf. Lumen Gentium, 17,<br />
* Die 10 Novembris 2001<br />
1<br />
Eph 1:15-16.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 123<br />
Malaysia, Singapore and Brunei, as you come on your visit ad Limina<br />
Apostolorum. As you pray at the Tombs of the Apostles Peter and Paul,<br />
you reaffirm the bond of communion with the Successor of Peter and with<br />
the episcopal college throughout the world, and you re-commit yourselves<br />
to that "care for all the Churches" 2<br />
which is at the heart of the apostolic<br />
ministry. You re-dedicate yourselves to that witness to which Bishops are<br />
called as Successors of the Apostles, a witness to the Risen Christ who dispels<br />
all darkness by the power of his glorious light. With the Church<br />
throughout the ages you echo the song of Easter which has long been<br />
heard in this place: Christus vincit, Christus regnai, Christus imperati These<br />
words, by directing your minds and hearts to the Lord Jesus — to whom<br />
alone belong "honour and glory and might for ever and ever" 3<br />
— remind<br />
you that the Bishop is a steward, not an owner, of the mysteries. You are<br />
servants of the Gospel of the one Saviour Jesus Christ: the source, heart<br />
and goal of all your episcopal ministry.<br />
You come from afar, "but there is no distance between those who are<br />
united in the same communion, the communion which is daily nourished at<br />
the table of the Eucharistic Bread and the Word of Life".* The particular<br />
Churches entrusted to your care are a precious part of the great fellowship<br />
of faith which is the universal Church. In this moment of communion, dear<br />
Brothers, let us together give thanks for what the universal Church is to<br />
your particular Churches and for the wonderful gifts which the faithful of<br />
Malaysia, Singapore and Brunei bring to the one, holy, catholic and apostolic<br />
Church.<br />
2. Today I wish to encourage you to direct your ministry and pastoral<br />
planning more and more to that lifelong Christian formation which is the<br />
essential support of a solid Christian life, a formation which begins in<br />
Baptism, develops through grace at every stage of life's journey, and will<br />
end only when our eyes are fully opened in the beatific vision of heaven.<br />
It is this lifelong Christian training which enables us to hear the voice of<br />
Christ, our Teacher, 5<br />
and adhere with heart and mind to the cause of his<br />
kingdom. The Lord's teaching reaches the Christian community in many<br />
ways, not the least of which are the three great areas within which it un-<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
2 Cor 11:28<br />
Rev 5:13,<br />
Novo millennio ineunte, 58.<br />
Cf. Mt 23:10.
124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
folds in the lives of most of the faithful: the family, the school and the<br />
parish. These are not just conventional arrangements which might at some<br />
point be judged outmoded; they are in fact enduringly valid institutions<br />
through which the grace of Christ is mediated to those involved. They require<br />
sustained and sensitive pastoral care on your part if the community<br />
over which you preside is to be strengthened as a visible social body.<br />
3. In your lands as elsewhere, the family is under pressure. Divorce has<br />
become more common, and its prevalence can lead to a diminished sense of<br />
the special grace and commitment involved in Christian marriage. Among<br />
couples of different religious allegiance, the problem is especially felt, since<br />
the shared bond of faith is lacking. Family life is also made more difficult<br />
where the mass media present values contrary to the Gospel and become<br />
instruments of a vision of life reduced to the ephemeral and unsubstantial.<br />
In such a situation, "the Church perceives in a more urgent and compelling<br />
way her mission of proclaiming to all people the plan of God for marriage<br />
and the family". 6<br />
Indeed, you will be doing an excellent service to the<br />
whole of society when you proclaim that the marriage of man and woman<br />
was "willed by God in the very act of creation" 7<br />
and that it is a primary<br />
locus of the ceaseless creativity of God, with whom couples cooperate<br />
through their service of life and love. This means that marriage and the<br />
family are not institutions which can change with passing trends or as majority<br />
opinion might decide. Every effort should be made to ensure that<br />
the family will be recognized as the primordial building block of a truly<br />
healthy and spiritually vigorous nation. 8<br />
In the bond of Christian marriage, Christ himself dwells sacramentally,<br />
drawing spouses and children ever more deeply into his inexhaustible love,<br />
showing forth the glory of his own self-giving, and revealing to the world<br />
the truth that man is created both through love and for love. 9<br />
I would recall<br />
the words of Tertullian: "How wonderful the bond between two believers,<br />
with a single hope, a single desire, a single observance, a single service!<br />
They are both brethren and both fellow-servants; there is no separation between<br />
them in spirit or flesh; in fact they are truly two in one flesh, and<br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
Familiaris consortio, 3.<br />
Ibid.<br />
Cf. Letter to Families, 2 February 19<strong>94</strong>, 17.<br />
Cf. ibid., 11.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 125<br />
where the flesh is one, one is the spirit". 10<br />
Because of this very special vocation,<br />
it is essential that there should be not only thorough preparation<br />
for the Sacrament of Marriage, but also unfailing support and continuing<br />
formation of Christian spouses, so that they can understand the dignity<br />
and duties of their state.<br />
4. In the lifelong process of formation, Catholic schools are closely associated<br />
with parents in teaching children to know and love both God and<br />
man. In your particular Churches in general, magnificent work has been<br />
done in the field of Catholic education, especially by men and women Religious,<br />
and you have been unstinting in offering support and encouragement.<br />
The presence of Religious in the schools is less assured now than it<br />
was, and dedicated lay teachers are assuming wider responsibility. This<br />
means that special attention has to be given to their training, in order to<br />
ensure that they see their professional work as a genuine vocation, and<br />
likewise to ensure that what is most distinctive about Catholic schools is<br />
not compromised.<br />
Cultural, political and financial pressures sometimes make it difficult to<br />
maintain the independence required by Catholic schools. In a situation<br />
such as yours, Church schools are open to students of all backgrounds. Yet<br />
it is essential to preserve and nurture that sense of the providence of the<br />
Creator, of the inviolability of human dignity, of the uniqueness of Jesus<br />
Christ, and of the Church as a communion of holiness and mission, which<br />
enables Catholic schools to make their special contribution not only to the<br />
children whom they teach but also to the society which they serve.<br />
5. Just as schools cannot be separated from the education which takes<br />
place within the family, so too they are intimately related to the formation<br />
offered in the parish. This is especially true in situations where the faith<br />
cannot be taught in schools but must be taught in the parish. As you<br />
know from daily experience, catechists play a fundamental role in teaching<br />
the faith in your local communities. They need the special formal and informal<br />
training which enables them to pass on the riches of Catholic doctrine<br />
in all its fullness, as well as the support and encouragement of the<br />
community and its pastor.<br />
This is even more important in the case of priests, since it is they who<br />
have day-to-day contact with their people as teachers of the faith. Not<br />
To His Wife, II, VIII, 7-8.
126<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
only must they themselves teach, but they must also help parents, teachers<br />
and catechists to fulfil their particular responsibilities. That is why your<br />
priests need not only excellent seminary training, but also the continuing<br />
formation mentioned in the Post-Synodal Apostolic Exhortation Pastores<br />
Dabo Vobis, which speaks of such further training as "a requirement of the<br />
priest's own faithfulness to his ministry, to his very being". 11<br />
Be especially<br />
close to your priests, by helping them constantly to cherish in their hearts<br />
the treasure of their priestly calling. Encourage them to grow in the love<br />
and zeal which ensures that their communities are equipped in every way<br />
for the worship of God and the service of the brethren.<br />
What is true of priests is also true, a fortiori, of Bishops. Many beautiful<br />
and penetrating things were said at the recent Tenth Ordinary General Assembly<br />
of the Synod of Bishops about the figure of the Pastor as a man of<br />
God, a teacher of the faith that has been handed down, a sanctifier of<br />
God's people, and a guide of the community's pilgrimage journey. With<br />
the many pressures of your ministry, it is never easy to find the time for<br />
further study and reflection. Yet this is very necessary. Otherwise it will<br />
surely be more difficult for you as Bishops to persevere with truth and<br />
humility in the task of being faithful stewards of the mysteries. Therefore,<br />
dear Brothers, I urge you "to rekindle the gift of God that is within you". 12<br />
And do all you can to help your priests to do the same, so that in the<br />
parishes of your dioceses the voice of Christ the Good Shepherd will always<br />
be heard by the flock he has claimed as his own.<br />
6. The Catholic family, school and parish must, each in its own way,<br />
become more and more a school of faith and holiness, a sanctuary where<br />
God is worshipped and a service to a broken world. In doing so they will<br />
provide that "genuine training in holiness" 13<br />
which is especially needed<br />
now if the new evangelization is to bear the fruit so earnestly needed. On<br />
this point we must be clear: holiness of life is the goal of all Christian formation,<br />
just as it is the goal of the pastoral planning in which we are involved<br />
at the start of the new millennium. Christian holiness springs from<br />
contemplation of the face of Christ; it grows through a process of continuing<br />
formation, leading to an ever more perfect following of Jesus; and it<br />
11<br />
12<br />
13<br />
No. 70.<br />
2 Tim 1:6.<br />
Novo millennio ineunte, 31.
Acta Ioannis Pauli Pp II 127<br />
comes to maturity when we bear faithful witness to Christ and proclaim his<br />
truth to the world.<br />
All of this will bring positive results also in dealing with another of the<br />
challenging tasks facing the Church in the Third Christian Millennium: the<br />
duty to engage in fruitful interreligious dialogue and work effectively with<br />
the followers of all religions for a strengthening of mutual understanding<br />
and peace in the world. This undertaking is of particular importance for<br />
your local churches. As I wrote in the Post-Synodal Apostolic Exhortation<br />
Ecclesia in Asia, only Christians with a mature and convinced faith, who<br />
are deeply immersed in the mystery of Christ and are happy in their faith<br />
community, can be effective in promoting genuine interreligious dialogue. 14<br />
Such dialogue includes scholarly exchanges, joint action for integral human<br />
development and the defence of human and religious values. The Church's<br />
mission in the new millennium calls for her "to strive to preserve and foster<br />
at all levels this spirit of encounter and cooperation between religions";<br />
15<br />
this in turn will sustain the values upon which a just and peaceful<br />
society can be built.<br />
My fervent prayer for you, dear Brothers, is that you will ever be men<br />
of God, men of prayer and intense pastoral love, so that you will help your<br />
people to live in genuine Christian hope: "For in hope we were saved". 16<br />
In<br />
this uncertain period in world events, let your hearts be ever more filled<br />
with the compassion and mercy of the Heart of Jesus. Be prophets of his<br />
love for every needy person!<br />
I entrust you, your priests, the women and men Religious, and the lay<br />
people of Malaysia, Singapore and Brunei to the unfailing protection of<br />
Mary, Mother of the Redeemer, and I cordially impart my Apostolic Blessing<br />
as a pledge of grace and peace in her Divine Son.<br />
14<br />
15<br />
16<br />
Cf. No. 31<br />
Ibid.<br />
Rom 8:24.
128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
VI<br />
Ad sodales Pontifìcii Consilii ad Unitatem Christianorum fovendam.*<br />
Signor Cardinale,<br />
1. Rivolgo con affetto il mio saluto a Lei e a tutti i partecipanti alla<br />
Sessione Plenaria del Pontificio Consiglio per la Promozione dell'Unità dei<br />
Cristiani, dedicata a un tema quanto mai significativo: Comunione: dono ed<br />
impegno — Analisi dei risultati dei dialoghi e futuro della ricerca ecumenica.<br />
Formulo fervidi auspici che anche quest'importante riunione contribuisca<br />
a far avanzare il cammino ecumenico verso il ristabilimento della piena<br />
unità di tutti i cristiani, priorità pastorale che sempre è stata presente al<br />
mio spirito sin dall'inizio del Pontificato. Ho infatti voluto pienamente assumere,<br />
nell'intraprendere il mio ministero petrino, l'invito del Concilio Vaticano<br />
II a impegnare la Chiesa cattolica « in modo irreversibile a percorrere<br />
la via della ricerca ecumenica, ponendosi così all'ascolto dello Spirito del Signore,<br />
che insegna come leggere attentamente i "segni dei tempi" ».*<br />
« I segni dei tempi »! <strong>La</strong> Chiesa cattolica, consapevole che « credere in<br />
Cristo significa volere l'unità; volere l'unità significa volere la Chiesa», 2<br />
non<br />
cessa di inoltrarsi fiduciosa in questa via difficile, ma tanto ricca di gioia,<br />
che conduce all'unità e alla piena comunione fra i cristiani. 3<br />
Quanti segni<br />
dei tempi hanno rinfrancato e sostenuto il nostro percorso nei diversi decenni<br />
che ci separano dall'Assise conciliare ed in questo inizio di un nuovo<br />
millennio! Le stesse celebrazioni ecumeniche, che hanno scandito il Grande<br />
Giubileo dell'Anno 2000, hanno offerto segni profetici e commoventi e « ci<br />
hanno fatto prendere più viva coscienza della Chiesa come mistero d'unità». 4<br />
E che dire poi dei tanti segni incoraggianti che offre la ricerca teologica<br />
condotta a livello delle maggiori Chiese e Comunità ecclesiali? Le commissioni<br />
di dialogo internazionali, con pazienza e costanza, vincendo talora scoraggiamenti<br />
e sfiducia, sono pervenute a risultati di convergenza che, seppure<br />
intermedi, costituiscono una base solida su cui proseguire la comune<br />
ricerca. Si moltiplicano, poi, a livello nazionale iniziative di dialogo, di stu-<br />
* Die 10 Novembris 2001..<br />
1<br />
Lettera enc. Ut unum sint, 3.<br />
2<br />
Ibid,, 9.<br />
3<br />
Cfr ibid., 2.<br />
4<br />
Lettera ap Novo millennio ineunte, 48.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 129<br />
dio e di riflessione, che dimostrano quanto profìcui siano questi scambi: essi<br />
aiutano a meglio conoscersi e a confrontare le rispettive posizioni nella carità,<br />
propiziando una pronta acquisizione dei risultati in quest'epoca di comunicazione<br />
in rete. <strong>La</strong> ricezione dei risultati e la conseguente accentuazione<br />
della dimensione ecumenica nella catechesi, nella formazione e nella diaconia,<br />
rappresentano altresì un provvidenziale binomio, che non mancherà<br />
di dare consistenza agli sforzi ecumenici finora compiuti. Dall'alacrità di<br />
quest'impegno ecclesiale dipende la possibilità di entrare sempre maggiormente<br />
in quel dinamismo di mutuo arricchimento fra le comunità ecclesiali,<br />
che abbiamo già ricevuto come dono, e che è forza propulsiva verso la pie<br />
na koinonia.<br />
2. « Per la prima volta nella storia l'azione in favore dell'unità dei cristiani<br />
ha assunto proporzioni così grandi e si è estesa ad un ambito tanto<br />
vasto. Ciò è già un immenso dono che Dio ha concesso e che merita tutta<br />
la nostra gratitudine ». 5<br />
Questo dono ho sperimentato di persona nei pellegrinaggi<br />
apostolici, durante i quali spesso vengo fatto oggetto di non pochi<br />
segni di genuina e fraterna carità da parte dei membri di altre Chiese e Comunità<br />
ecclesiali. Ho potuto così verificare il grado di comunione esistente<br />
tra i cristiani, rafforzandomi nella convinzione che saper « fare spazio » al<br />
fratello, portare i suoi pesi ed affidargli i propri contribuisce a far crescere<br />
in quella spiritualità di comunione che deve caratterizzare tutto il nostro<br />
agire e, a maggior ragione, il nostro agire ecumenico.<br />
Due sono gli orientamenti che sempre debbono guidare questo sforzo: il<br />
dialogo della verità e l'incontro nella fraternità. Sono orientamenti che si<br />
sono come saldati in un tutto organico consentendo, grazie al loro interscambio,<br />
di percorrere un lungo cammino: abbiamo individuato più chiaramente<br />
lo scopo, abbiamo ricercato i mezzi per perseguirlo efficacemente, abbiamo<br />
stabilito norme e principi capaci di sostenere l'impegno ecumenico<br />
della Chiesa cattolica. In particolare, sollecitiamo la presenza degli altri cristiani.<br />
In ogni circostanza solenne e significativa, quando ci si imbatte in<br />
difficoltà o ostacoli, ci viene in aiuto la fraternità ritrovata stimolandoci a<br />
quell'atteggiamento fondamentale di conversione che apre il cuore al perdono.<br />
Né sarebbe possibile altrimenti, perché ci siamo già più volte scambiati<br />
la promessa di perdonarci abbandonando nelle mani misericordiose di Dio<br />
le memorie e le colpe del passato.<br />
5<br />
Lettera enc. Ut unum sint, 41
130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Sì! <strong>La</strong> piena comunione di tutti i cristiani non è ancora purtroppo raggiunta,<br />
né ci è dato sapere quale sviluppo lo Spirito Santo vorrà imprimere<br />
alla ricerca ecumenica negli anni a venire. E innegabile però che un lungo<br />
tratto di strada è stato percorso, e ben diverso, rispetto al passato, è il clima<br />
che regna oggi fra i cattolici e i cristiani delle altre Chiese e Comunità<br />
ecclesiali. Iniziamo il terzo millennio consapevoli di trovarci in una situazione<br />
nuova, diffìcilmente immaginabile anche solo cinquant'anni fa. Oggi sentiamo<br />
di non poter più fare a meno di questo sforzo che ci accomuna. Ci<br />
aiuti il Signore a far tesoro di ciò che è stato sinora realizzato, a custodirlo<br />
con cura e ad affrettarne gli sviluppi. Dobbiamo fare di questo tempo, per<br />
così dire, intermedio un'occasione propizia per intensificare il ritmo del<br />
cammino ecumenico.<br />
3. Il tema scelto per la Plenaria mette tra l'altro in evidenza come i<br />
dialoghi teologici ora in corso convergano, a vari livelli e con diverse accentuazioni,<br />
attorno al concetto chiave di « comunione ». Ciò corrisponde alla<br />
visione del Concilio Vaticano II ed evidenzia il nucleo fondamentale dei<br />
suoi documenti. Approfondire il senso teologico e sacramentale della nozione<br />
di « comunione » equivale, in fondo, a riconfermare gli insegnamenti conciliari<br />
come bussola dell'impegno ecumenico nel nuovo millennio. Approfondendo<br />
la ricerca e il dibattito su questo tema, la teologia ecumenica affronterà<br />
il banco di prova più impegnativo. <strong>La</strong> messa a punto di una vera nozione<br />
ecclesiale di « comunione », a mano a mano purificata da accentuazioni<br />
antropologiche, sociologiche o semplicemente orizzontali, renderà possibile<br />
un sempre maggiore arricchimento reciproco.<br />
Possa il dialogo ecumenico essere vissuto da ciascuno come un pellegrinaggio<br />
verso la pienezza della cattolicità che Cristo vuole per la sua Chiesa,<br />
armonizzando la pluralità delle voci in una sinfonia unitaria di verità e di<br />
amore.<br />
Sono certo che, nello scambio di doni a cui il movimento ecumenico ci<br />
ha abituati, nella ricerca teologica rigorosa e serena, nella costante implorazione<br />
della luce dello Spirito, potremo affrontare anche le questioni più difficili<br />
ed apparentemente insormontabili nei tanti nostri dialoghi ecumenici<br />
come, ad esempio, quella del ministero del Vescovo di Roma, su cui mi sono<br />
pronunciato in particolare nella mia Lettera enciclica Ut unum sint. 6<br />
6<br />
Cfr nn 88-96.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 131<br />
4. Il cammino resta lungo e arduo. Il Signore non ci chiede di misurarne<br />
la difficoltà con categorie umane. C'è oggi una prospettiva nuova, profondamente<br />
diversa rispetto al passato ancora recente: ne siamo grati a<br />
Dio. Che questo infonda coraggio e induca tutti a bandire dal vocabolario<br />
ecumenico parole come crisi, ritardi, lentezze, immobilismo, compromessi!<br />
Pur nella consapevolezza delle presenti difficoltà, invito ad assumere come<br />
parole chiave per questo tempo nuovo quelle di fiducia, pazienza, costanza,<br />
dialogo, speranza. E vorrei aggiungere ad esse anche impulso ad agire. Mi<br />
riferisco qui al fervore suscitato da una buona causa, di fronte alla quale si<br />
è stimolati a ricercare i mezzi per sostenerla, alimentando l'inventiva e a<br />
volte anche il coraggio di cambiare. <strong>La</strong> coscienza di servire una buona causa<br />
funziona come forza propulsiva che spinge a coinvolgere anche gli altri<br />
perché la conoscano e si uniscano a noi nel sostenerla. L'impulso ad agire ci<br />
farà scoprire quante cose nuove è possibile fare per sostenere la comune<br />
tensione verso la comunione piena e visibile di tutti i cristiani.<br />
Non intendo però con ciò suggerire semplicemente l'atteggiamento di<br />
Marta che — secondo le parole di Gesù — si preoccupava ed agitava per<br />
molte cose, tralasciando di ascoltare i suoi insegnamenti. 7<br />
Indispensabile è,<br />
infatti, la preghiera e l'ascolto costante del Signore, perché è Lui che, con<br />
la forza del suo Spirito, converte i cuori e rende possibile ogni concreto progresso<br />
sulla strada dell'ecumenismo.<br />
Mentre auspico che la Sessione Plenaria di codesto Pontificio Consiglio<br />
offra spunti importanti di riflessione in prospettiva del futuro lavoro, raccomando<br />
al Signore ogni vostro progetto. A Lui chiedo, per intercessione di<br />
Maria, Madre della Chiesa, di aiutare tutti i cristiani ad operare sempre secondo<br />
il comandamento dell'unità, che Egli stesso ci ha lasciato nel cenaco<br />
lo: « Ut unum sint ».<br />
Con tali voti, imparto a Lei e a ciascuno dei partecipanti all'importante<br />
riunione una speciale Benedizione Apostolica.<br />
7<br />
Cfr Lc 41
132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
NUNTIUS<br />
Ob diem ad pacem fovendam<br />
NO PEACE WITHOUT JUSTICE<br />
NO JUSTICE WITHOUT FORGIVENESS<br />
1. The World Day of Peace this year is being celebrated in the shadow<br />
of the dramatic events of 11 September last. On that day, a terrible crime<br />
was committed: in a few brief hours thousands of innocent people of many<br />
ethnie backgrounds were slaughtered. Since then, people throughout the<br />
world have felt a profound personal vulnerability and a new fear for the<br />
future. Addressing this state of mind, the Church testifies to her hope,<br />
based on the conviction that evil, the mysterium iniquitatis, does not have<br />
the final word in human affairs. The history of salvation, narrated in Sa-<br />
cred Scripture, sheds clear light on the entire history of the world and<br />
shows us that human events are always aecompanied by the merciful Prov<br />
idence of God, who knows how to touch even the most hardened of hearts<br />
and bring good fruits even from what seems utterly barren soil.<br />
This is the hope which sustains the Church at the beginning of 2002:<br />
that, by the grâce of God, a world in which the power of evil seems once<br />
again to have taken the upper hand will in fact be transformed into a<br />
world in which the noblest aspirations of the human heart will triumph, a<br />
world in which true peace will prevail.<br />
Peace: the work of justice and love<br />
2. Recent events, including the terrible killings just mentioned, move<br />
me to return to a thème which often stirs in the depths of my heart when<br />
I remember the events of history which have marked my life, especially<br />
my youth.<br />
The enormous suffering of peoples and individuáis, even among my own<br />
friends and acquaintances, caused by Nazi and Communist totalitarianism,<br />
has never been far from my thoughts and prayers. I have often paused to<br />
reflect on the persistent question: how do we restore the moral and social Or<br />
der subjected to such horrifie violence? My reasoned conviction, confìrmed in
Acta Ioannis Pauli Pp. II 133<br />
turn by biblical révélation, is that the shattered order cannot be fully re-<br />
stored except by a response that combines justice with forgiveness. The pil<br />
lar s of true peace are justice and that form of love which is forgiveness.<br />
3. But in the présent circumstances, how can we speak of justice and<br />
forgiveness as the source and condition of peace? We can and we must, no<br />
matter how diffìcult this may be; a difficulty which often comes from<br />
thinking that justice and forgiveness are irreconciliable. But forgiveness is<br />
the opposite of resentment and re venge, not of justice. In fact, true peace<br />
is "the work of justice" {Is 32:17). As the Second Vatican Council put it,<br />
peace is "the fruit of that right ordering of things with which the divine<br />
founder has invested human society and which must be actualized by man<br />
thirsting for an ever more perfect reign of justice" (Pastoral Constitution<br />
Gaudium et spes, 78). For more than fifteen hundred years, the Catholic<br />
Church has repeated the teaching of Saint Augustine of Hippo on this<br />
point. He reminds us that the peace which can and must be built in this<br />
world is the peace of right order—tranquillitas ordinis, the tranquillity of<br />
order (cf. De Civitate Dei, 19,13).<br />
True peace therefore is the fruit of justice, that moral virtue and legal<br />
guarantee which ensures full respect for rights and responsibilities, and the<br />
just distribution of benefìts and burdens. But because human justice is al-<br />
ways fragile and imperfect, subject as it is to the limitations and egoism of<br />
individuáis and groups, it must include and, as it were, be completed by<br />
the forgiveness which heals and rebuilds troubled human relations from their<br />
foundations. This is true in circumstances great and small, at the personal<br />
level or on a wider, even international scale. Forgiveness is in no way<br />
opposed to justice, as if to forgi ve meant to overlook the need to right<br />
the wrong done. It is rather the fullness of justice, leading to that tran<br />
quillity of order which is much more than a fragile and temporary ces<br />
sation of hostilities, involving as it does the deepest healing of the<br />
wounds which fester in human hearts. Justice and forgiveness are both<br />
essential to such healing.<br />
It is thèse two dimensions of peace that I wish to explore in this mes<br />
sage. The World Day of Peace this year offers all humanity, and particu<br />
lari^ the leaders of nations, the opportunity to reflect upon the demands of<br />
justice and the cali to forgiveness in the face of the grave problems which
134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
continue to afflict the world, not the least of which is the new levet of vio<br />
lence introduced by organized terrorism.<br />
The reality of terrorism<br />
4. It is precisely peace born of justice and forgiveness that is under as-<br />
sault today by international terrorism. In recent years, especially since the<br />
end of the Cold War, terrorism has developed into a sophisticated network<br />
of politicai, economie and technical collusion which goes beyond national<br />
borders to embrace the whole world. Well-organized terrorist groups can<br />
count on huge financial resources and develop wide-ranging stratégies,<br />
striking innocent people who have nothing to do with the aims pursued by<br />
the terrorists.<br />
When terrorist organizations use their own followers as weapons to be<br />
launched against defenceless and unsuspecting people they show clearly the<br />
death-wish that feeds them. Terrorism Springs from hatred, and it génér<br />
âtes isolation, mistrust and closure. Violence is added to violence in a trag-<br />
ic séquence that exaspérâtes successive générations, each one inheriting the<br />
hatred which divided those that went before. Terrorism is built on contempi<br />
for human life. For this reason, not only does it commit intolerable crimes,<br />
but because it resorts to terror as a politicai and military means it is itself<br />
a true crime against humanity.<br />
5. T her e exists therefore a right to défend oneself against terrorism, a right<br />
which, as always, must be exercised with respect for moral and legal limits<br />
in the choice of ends and means. The guilty must be correctly identified,<br />
since criminal culpability is always personal and cannot be extended to the<br />
nation, ethnie group or religion to which the terrorists may belong. Inter<br />
national coopération in the tight against terrorist activities must also in<br />
clude a courageous and resolute politicai, diplomatie and economie commit-<br />
ment to relieving situations of oppression and marginalization which facili<br />
tate the designs of terrorists. The recruitment of terrorists in fact is easier<br />
in situations where rights are trampled upon and injustices tolerated over a<br />
long period of time.<br />
Still, it must be fîrmly stated that the injustices existing in the world<br />
can never be used to excuse acts of terrorism, and it should be noted that<br />
the victims of the radical breakdown of order which terrorism seeks to
Acta Ioannis Pauli Pp II 135<br />
achieve include above ali the countless millions of men and women who are<br />
least well-positioned to withstand a collapse of international solidari-<br />
ty—namely, the people of the developing world, who already live on a thin<br />
margin of survival and who would be most grievously affected by global<br />
economic and politicai chaos. The terrorist claim to be acting on behalf of<br />
the poor is a patent falsehood.<br />
You shall not kill in God's name!<br />
6. Those who kill by acts of terrorism actually despair of humanity, of<br />
life, of the future. In their view, everything is to be hated and destroyed.<br />
Terrorists hold that the truth in which they believe or the suffering that<br />
they have undergone are so absolute that their reaction in destroying even<br />
innocent lives is justifîed. Terrorism is often the outcome of that fanatic<br />
fundamentalism which Springs from the conviction that one's own vision of<br />
the truth must be forced upon everyone else. Instead, even when the truth<br />
has been reached—and this can happen only in a limited and imperfect<br />
way—it can never be imposed. Respect for a person's conscience, where the<br />
image of God himself is reflected (cf. Gen 1:26-27), means that we can only<br />
propose the truth to others, who are then responsible for accepting it. To<br />
try to impose on others by violent means what we consider to be the truth<br />
is an offence against human dignity, and ultimately an offence against God<br />
whose image that person bears. For this reason, what is usually referred to<br />
as fundamentalism is an attitude radically opposed to belief in God. Terror<br />
ism exploits not just people, it exploits God: it ends by making him an idol<br />
to be used for one's own purposes.<br />
7. Consequently, no religions leader can condone terrorism, and much less<br />
preach it. It is a profanation of religion to declare oneself a terrorist in the<br />
name of God, to do violence to others in his name. Terrorist violence is a<br />
contradiction of faith in God, the Creator of man, who cares for man and<br />
loves him. It is altogether contrary to faith in Christ the Lord, who taught<br />
his disciples to pray: "Forgive us our debts, as we also have forgiven our<br />
debtors" (Mt 6:12).<br />
Following the teaching and example of Jesus, Christians hold that to<br />
show mercy is to live out the truth of our lives: we can and must be mer-<br />
ciful because mercy has been shown us by a God who is Love (cf. 1 Jn
136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
4:7-12). The God who enters into history to redeem us, and through the<br />
dramatic events of Good Friday prepares the victory of Easter Sunday, is<br />
a God of mercy and forgiveness (cf. Ps 103:3-4, 10-13). Thus Jesus told<br />
those who challenged his dining with sinners: "Go and learn what this<br />
means, T desire mercy and not sacrifice'. For I came not to call the righteous,<br />
but sinners" (Mt 9:13). The followers of Christ, baptized into his redeeming<br />
Death and Résurrection, must always be men and women of mercy<br />
and forgiveness.<br />
The need for forgiveness<br />
8. But what does forgiveness actually mean? And why should we forgive? A<br />
reflection on forgiveness cannot avoid thèse questions. Returning to what I<br />
wrote in my Message for the 1997 World Day of Peace ("Offer Forgiveness<br />
and Receive Peace"), I would reaffirm that forgiveness inhabits people's<br />
hearts before it becomes a social reality. Only to the degree that an ethics<br />
and a culture of forgiveness prevail can we hope for a "politics" of forgiveness,<br />
expressed in society's attitudes and laws, so that through them justice<br />
takes on a more human character.<br />
Forgiveness is abo ve all a personal choice, a décision of the heart to go<br />
against the natural instinct to pay back e vil with e vil. The measure of<br />
such a décision is the love of God who draws us to himself in spite of our<br />
sin. It has its perfect exemplar in the forgiveness of Christ, who on the<br />
Cross prayed: "Father, forgive them; for they know not what they do" (Lk<br />
23:34).<br />
Forgiveness therefore has a divine source and criterion. This does not<br />
mean that its significance cannot also be grasped in the light of human<br />
reasoning; and this, in the first place, on the basis of what people expérience<br />
when they do wrong. They expérience their human weakness, and<br />
they want others to deal leniently with them. Why not therefore do towards<br />
others what we want them to do towards us? Ali human beings<br />
cherish the hope of being able to start all over again, and not remain<br />
for ever shut up in their own mistakes and guilt. They all want to raise<br />
their eyes to the future and to discover new possibilities of trust and<br />
commitment.<br />
9. Forgiveness therefore, as a fully human act, is above all a personal<br />
initiative. But individuáis are essentially social beings, situated within
Acta Ioannis Pauli Pp, II 137<br />
a pattern of relationships through which they express themselves in<br />
ways both good and bad. Consequently, society too is absolutely in need<br />
of forgiveness. Families, groups, societies, States and the international<br />
community itself need forgiveness in order to renew ties that have been<br />
sundered, go beyond sterile situations of mutuai condemnation and<br />
overeóme the temptation to discriminate against others without appeal.<br />
The ability to forgive lies at the very basis of the idea of a future society<br />
marhed by justice and solidarity.<br />
By contrast, the failure to forgive, especially when it serves to prolong<br />
conflict, is extremely costly in terms of human development. Resources are<br />
used for weapons rather than for development, peace and justice. What<br />
sufferings are inflicted on humanity because of the failure to reconcile!<br />
What delays in progress because of the failure to forgive! Peace is essential<br />
for development, but true peace is made possible only through forgiveness.<br />
Forgiveness, the high road<br />
10. Forgiveness is not a proposai that can be immediately understood<br />
or easily accepted; in many ways it is a paradoxical message. Forgiveness<br />
in fact always involves an apparent short-term loss for a real long-term<br />
gain. Violence is the exact opposite; opting as it does for an apparent<br />
short-term gain, it involves a real and permanent loss. Forgiveness may<br />
seem like weakness, but it demands great spiritual strength and moral<br />
courage, both in granting it and in accepting it. It may seem in some way<br />
to diminish us, but in fact it leads us to a fuller and richer humanity,<br />
more radiant with the splendour of the Creator.<br />
My ministry at the service of the Gospel obliges me, and at the same<br />
time gives me the strength, to insist upon the necessity of forgiveness. I do<br />
so again today in the hope of stirring serious and mature thinking on this<br />
thème, with a view to a far-reaching résurgence of the human spirit in indi<br />
viduai hearts and in relations between the peoples of the world.<br />
11. Reflecting on forgiveness, our minds turn naturally to certain situations<br />
of conflict which endlessly feed deep and divisive hatreds and a seemingly<br />
unstoppable séquence of personal and collective tragédies. I refer especially<br />
to what is happening in the Holy <strong>La</strong>nd, that bíessed place of<br />
God's encounter with man, where Jesus, the Prince of Peace, lived, died<br />
and rose from the dead.
138<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
The présent troubled international situation prompts a more intense call<br />
to résolve the Arab-Israeli conflict, which has now been going on for more<br />
than fifty years, with alternate phases of greater or lesser tension. The con-<br />
tinuous recourse to acts of terror and war, which aggravate the situation<br />
and diminish hope on ali sides, must finally give way to a negotiated solu<br />
tion. The rights and demands of each party can be taken into proper ac<br />
count and balanced in an équitable way, if and when there is a will to let<br />
justice and reconciliation prevail. Once more I urge the beloved peoples of<br />
the Holy <strong>La</strong>nd to work for a new era of mutual respect and constructive<br />
accord.<br />
Interreligious understanding and coopération<br />
12. In this whole effort, religious leaders have a weighty responsibility.<br />
The various Christian confessions, as well as the world's great religions,<br />
need to work together to eliminate the social and cultural causes of terror<br />
ism. They can do this by teaching the greatness and dignity of the human<br />
person, and by spreading a clearer sense of the oneness of the human family.<br />
This is a specific area of ecumenical and interreligious dialogue and coopér<br />
ation, a pressing service which religion can offer to world peace.<br />
In particular, I am convinced that Jewish, Christian and Islamic reli<br />
gious leaders must now take the lead in publicly condemning terrorism and<br />
in denying terrorists any form of religious or moral legitimacy.<br />
13. In bearing common witness to the truth that the deliberate murder<br />
of the innocent is a grave evil always, everywhere, and without exception,<br />
the world's religious leaders will help to form the morally sound public<br />
opinion that is essential for building an international civil society capable<br />
of pursuing the tranquillity of order in justice and freedom.<br />
In undertaking such a commitment, the various religions cannot but<br />
pursue the path of forgiveness, which opens the way to mutuai understand<br />
ing, respect and trust. The help that religions can give to peace and<br />
against terrorism consists precisely in their teaching forgiveness, for those<br />
who forgive and seek forgiveness know that there is a higher Truth, and<br />
that by accepting that Truth they can transcend themselves.
Prayer for peace<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 139<br />
14. Precisely for this reason, prayer for peace is not an afterthought to<br />
the work of peace. It is of the very essence of building the peace of order,<br />
justice, and freedom. To pray for peace is to open the human heart to the<br />
inroads of God's power to renew all things. With the life-giving force of his<br />
grace, God can create openings for peace where only obstacles and closurès<br />
are apparent; he can strengthen and enlarge the solidarity of the human<br />
family in spite of our endless history of division and conflict. To pray for<br />
peace is to pray for justice, for a right-ordering of relations within and<br />
among nations and peoples. It is to pray for freedom, especially for the re<br />
ligious freedom that is a basic human and civil right of every individual.<br />
To pray for peace is to seek God's forgiveness, and to implore the courage<br />
to forgive those who have trespassed against us.<br />
For ail thèse reasons I have invited représentatives of the world's reli<br />
gions to come to Assisi, the town of Saint Francis, on 24 January 2002, to<br />
pray for peace. In doing so we will show that genuine religious belief is an<br />
inexhaustible wellspring of mutual respect and harmony among peoples; in-<br />
deed it is the chief antidote to violence and conflict. At this time of great<br />
distress, the human family needs to be reminded of our unfailing reasons<br />
for hope. It is precisely this hope that we intend to proclaim in Assisi, ask-<br />
ing Almighty God—in the beautiful phrase attributed to Saint Francis him-<br />
self—to make each of us a Channel of his peace.<br />
15. No peace without justice, no justice without forgiveness: this is what in<br />
this Message I wish to say to believers and non-believers alike, to ali men<br />
and women of good will who are concerned for the good of the human<br />
family and for its future.<br />
No peace without justice, no justice without forgiveness: this is what I<br />
wish to say to those responsible for the future of the human community,<br />
entreating them to be guided in their weighty and difficult décisions by<br />
the light of man's true good, always with a view to the common good.<br />
No peace without justice, no justice without forgiveness: I shall not tire of<br />
repeating this warning to those who, for one reason or another, nourish<br />
feelings of hatred, a desire for re venge or the will to destroy.<br />
On this World Day of Peace, may a more intense prayer rise from the<br />
hearts of ali believers for the victims of terrorism, for their families so trag-<br />
ically stricken, for all the peoples who continue to be hurt and convulsed
140<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
by terrorism and war. May the light of our prayer extend even to those<br />
who gravely offend God and man by these pitiless acts, that they may<br />
look into their hearts, see the evil of what they do, abandon all violent intentions,<br />
and seek forgiveness. In these troubled times, may the whole human<br />
family find true and lasting peace, born of the marriage of justice and<br />
mercy!<br />
From the Vatican, 8 December 2001.<br />
IOANNES PAULUS PP. II
Congregatio pro Doctrina Fidei 141<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI<br />
NOTIFICATIO<br />
DE QUODAM SCRIPTO P. IACOBI DUPUIS E SOCIETATE IESU<br />
Notificazione a proposito dei libro di Jacques Dupuis, « Verso una teologia cri<br />
stiana del pluralismo religioso » (Ed. Queriniana, Brescia 1997)<br />
PREAMBOLO<br />
In seguito ad uno studio condotto sull'opera di P. Jacques Dupuis S.I.,<br />
Verso una teologia cristiana del pluralismo religioso (Brescia 1997), la Congregazione<br />
per la Dottrina della Fede decise di approfondire l'esame della<br />
suddetta opera con procedura ordinaria, secondo quanto stabilito dal cap.<br />
III del Regolamento per l'esame delle dottrine.<br />
Si deve anzitutto sottolineare che in questo libro l'Autore propone una<br />
riflessione introduttiva a una teologia cristiana del pluralismo religioso. Non<br />
si tratta semplicemente di una teologia delle religioni, ma di una teologia<br />
del pluralismo religioso, che intende ricercare, alla luce della fede cristiana,<br />
il significato che la pluralità delle tradizioni religiose riveste all'interno del<br />
disegno di Dio per l'umanità. Conscio della problematicità della sua<br />
prospettiva, l'Autore stesso non si nasconde la possibilità che la sua ipotesi<br />
potrebbe sollevare un numero di interrogativi pari a quelli per cui proporrà<br />
delle soluzioni.<br />
A seguito dell'esame compiuto e dei risultati del dialogo con l'Autore,<br />
gli Em.mi Padri, valutati le analisi e i pareri espressi dai Consultori in merito<br />
alle Risposte date dall'Autore stesso, nella Sessione Ordinaria del 30<br />
giugno 1999, hanno riconosciuto il suo tentativo di voler rimanere nei limiti<br />
dell'ortodossia, impegnandosi nella trattazione di problematiche finora inesplorate.<br />
Nello stesso tempo, pur considerando la buona disposizione dell'Autore,<br />
manifestata nelle sue Risposte, a fornire i chiarimenti giudicati
142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
necessari, nonché la sua volontà di rimanere fedele alla dottrina della<br />
Chiesa e all'insegnamento del Magistero, hanno constatato che nel libro<br />
sono contenute notevoli ambiguità e difficoltà su punti dottrinali di rilevante<br />
portata, che possono condurre il lettore a opinioni erronee o pericolose.<br />
Tali punti concernono l'interpretazione della mediazione salvifica<br />
unica e universale di Cristo, l'unicità e pienezza della rivelazione di Cristo,<br />
l'azione salvifica universale dello Spirito Santo, l'ordinazione di tutti gli uomini<br />
alla Chiesa, il valore e il significato della funzione salvifica delle religioni.<br />
<strong>La</strong> Congregazione per la Dottrina della Fede, adempiuta la procedura<br />
ordinaria dell'esame in tutte le sue fasi, ha deciso di redigere una Notificazione<br />
8<br />
con l'intento di salvaguardare la dottrina della fede cattolica da<br />
errori, ambiguità o interpretazioni pericolose. Tale Notificazione, approvata<br />
dal Santo Padre nella Udienza del 24 novembre 2000, è stata presentata al<br />
P. Jacques Dupuis, e da lui è stata accettata. Con la firma del testo l'Autore<br />
si è impegnato ad assentire alle tesi enunciate e ad attenersi in futuro<br />
nella sua attività teologica e nelle sue pubblicazioni ai contenuti dottrinali<br />
indicati nella Notificazione, il cui testo dovrà comparire anche nelle eventuali<br />
ristampe o riedizioni del libro in questione, e nelle relative traduzioni.<br />
<strong>La</strong> presente Notificazione non intende esprimere un giudizio sul pensiero<br />
soggettivo dell'Autore; ma si propone piuttosto di enunciare la dottrina della<br />
Chiesa a riguardo di alcuni aspetti delle suddette verità dottrinali, e nello<br />
stesso tempo di confutare opinioni erronee o pericolose, a cui, indipendentemente<br />
dalle intenzioni dell'Autore, il lettore può pervenire a motivo di<br />
formulazioni ambigue o spiegazioni insufficienti contenute in diversi passi<br />
del libro. In tal modo si ritiene di offrire ai lettori cattolici un sicuro criterio<br />
di valutazione, consono con la dottrina della Chiesa, al fine di evitare<br />
che la lettura del volume possa indurre a gravi equivoci e fraintendimenti.<br />
I. A PROPOSITO DELLA MEDIAZIONE SALVIFICA UNICA E UNIVERSALE DI GESÙ CRISTO<br />
1. Deve essere fermamente creduto che Gesù Cristo, Figlio di Dio fatto<br />
uomo, crocifisso e risorto, è l'unico e universale mediatore della salvezza di<br />
tutta l'umanità. 9<br />
8<br />
<strong>La</strong> Congregazione per la Dottrina della Fede, a motivo di tendenze manifestate in di<br />
versi ambienti e sempre più recepite anche nel pensiero dei fedeli, ha pubblicato la Dichiarazione<br />
"Dominus Iesus" circa l'unicità e l'universalità salvifica di Gesù Cristo e della Chiesa<br />
(<strong>AAS</strong>, 92 [2000] 742-765), per tutelare i dati essenziali della fede cattolica. <strong>La</strong> Notificazione si<br />
ispira ai principi indicati nella suddetta Dichiarazione per la valutazione dell'opera di J. Dupuis.<br />
9<br />
Cf. CONC. DI TRENTO, Decr. De peccato originali, Denz n. 1513; Decr. De iustificatione,<br />
Denz nn 1522; 1523; 1529; 1530 Cf. anche CONC. VATICANO II, Cost. past. Gaudium et spes, n.<br />
10; Cost dogm Lumen gentium, nn 8; 14; 28; 49; 60. GIOVANNI PAOLO II, Lett. Enc. Red-
Congregatio pro Doctrina Fidei 143<br />
2. Deve essere pure fermamente creduto che Gesù di Nazareth, Figlio di<br />
Maria e unico Salvatore del mondo, è il Figlio e il Verbo del Padre. 10<br />
Per<br />
l'unità del piano divino di salvezza incentrato in Gesù Cristo, va inoltre<br />
ritenuto che l'azione salvifica del Verbo sia attuata in e per Gesù Cristo,<br />
Figlio incarnato del Padre, quale mediatore della salvezza di tutta l'umanità.<br />
11<br />
È quindi contrario alla fede cattolica non soltanto affermare una separazione<br />
tra il Verbo e Gesù o una separazione tra l'azione salvifica del Verbo<br />
e quella di Gesù, ma anche sostenere la tesi di un'azione salvifica del<br />
Verbo come tale nella sua divinità, indipendente dall'umanità del Verbo incarnato.<br />
12<br />
IL A PROPOSITO DELL'UNICITÀ E PIENEZZA DELLA RIVELAZIONE DI GESÙ CRISTO<br />
3. Deve essere fermamente creduto che Gesù Cristo è il mediatore, il<br />
compimento e la pienezza della rivelazione. 13<br />
E quindi contrario alla fede<br />
della Chiesa sostenere che la rivelazione di/in Gesù Cristo sia limitata, incompleta<br />
e imperfetta. Inoltre, benché la piena conoscenza della rivelazione<br />
divina si avrà soltanto nel giorno della venuta gloriosa del Signore, tuttavia<br />
la rivelazione storica di Gesù Cristo offre tutto ciò che è necessario per la<br />
salvezza dell'uomo e non ha bisogno di essere completata da altre religioni. 14<br />
4. E conforme alla dottrina cattolica affermare che i semi di verità e di<br />
bontà che esistono nelle altre religioni sono una certa partecipazione alle<br />
verità contenute nella rivelazione di/in Gesù Cristo. 15<br />
È invece opinione erronea<br />
ritenere che tali elementi di verità e di bontà, o alcuni di essi, non<br />
derivino ultimamente dalla mediazione fontale di Gesù Cristo. 16<br />
emptoris missio, n. 5: <strong>AAS</strong> 83 (1991) 249-340; Es. Apost. Ecclesia in Asia, n. 14: <strong>AAS</strong> 92<br />
(2000) 449-528; CONGR. PER LA DOTTRINA DELLA FEDE, Dich. Dominus Iesus, n. 13-15.<br />
10<br />
Cf. CONC. DI NICEA I, Denz n. 125; CONC. DI CALCEDONIA, Denz n. 301.<br />
11<br />
Cf. CONC. DI TRENTO, Decr. De iustificatione, Denz. nn. 1529; 1530; CONC. VATICANO II,<br />
Cost. lit. Sacrosanctum Concilium, n. 5; Cost. past. Gaudium et spes, n.. 22.<br />
12<br />
Cf. GIOVANNI PAOLO II, Lett, Enc. Redemptoris missio, n. 6. CONGR. PER LA DOTTRINA<br />
DELLA FEDE, Dich. Dominus Iesus, n. 10.<br />
13<br />
Cf, CONC. VATICANO II, Cost. dogm. Dei verbum, nn. 2; 4; GIOVANNI PAOLO II, Lett. Enc.<br />
Fides et ratio, nn 14-15; 92, <strong>AAS</strong> 91(1999) 5-88; CONGR. PER LA DOTTRINA DELLA FEDE, Dich.<br />
Dominus Iesus, n. 5.<br />
14<br />
Cf. CONGR. PER LA DOTTRINA DELLA FEDE, Dich. Dominus Iesus, n. 6; Catechismo della<br />
Chiesa Cattolica, nn. 65-66.<br />
16<br />
Cf. CONC. VATICANO II, Cost. dogm. Lumen gentium, n. 17; Decr., Ad gentes, n. 11; Dich.<br />
Nostra Aetate, n 2.<br />
16<br />
Cf. Conc, Vaticano II, Cost dogm. Lumen gentium, n. 16; GIOVANNI PAOLO II, Lett.<br />
Enc Redemptoris missio, n. 10.
144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
III. A PROPOSITO DELL'AZIONE SALVIFICA UNIVERSALE DELLO SPIRITO SANTO<br />
5. <strong>La</strong> fede della Chiesa insegna che lo Spirito Santo operante dopo la<br />
risurrezione di Gesù Cristo è sempre lo Spirito di Cristo inviato dal Padre,<br />
che opera in modo salvifico sia nei cristiani sia nei non cristiani. 17<br />
E quindi<br />
contrario alla fede cattolica ritenere che l'azione salvifica dello Spirito Santo<br />
si possa estendere oltre l'unica economia salvifica universale del Verbo<br />
incarnato. 18<br />
IV. A PROPOSITO DELL'ORDINAZIONE DI TUTTI GLI UOMINI ALLA CHIESA<br />
6. Deve essere fermamente creduto che la Chiesa è segno e strumento di<br />
salvezza per tutti gli uomini. 19<br />
E contrario alla fede cattolica considerare le<br />
varie religioni del mondo come vie complementari alla Chiesa in ordine alla<br />
salvezza. 20<br />
7. Secondo la dottrina cattolica anche i seguaci delle altre religioni sono<br />
ordinati alla Chiesa e sono tutti chiamati a far parte di essa. 21<br />
V. A PROPOSITO DEL VALORE E DELLA FUNZIONE<br />
SALVIFICA DELLE TRADIZIONI RELIGIOSE<br />
8. Secondo la dottrina cattolica si deve ritenere che "quanto lo Spirito<br />
opera nel cuore degli uomini e nella storia dei popoli, nelle culture e religioni,<br />
assume un ruolo di preparazione evangelica (cf. Cost. dogm. Lumen<br />
gentium, 16)". 22<br />
È dunque legittimo sostenere che lo Spirito Santo opera la<br />
salvezza nei non cristiani anche mediante quegli elementi di verità e di<br />
bontà presenti nelle varie religioni; ma non ha alcun fondamento nella teologia<br />
cattolica ritenere queste religioni, considerate come tali, vie di salvez-<br />
17<br />
Cf. CONC. VATICANO II, Cost. past. Gaudium et spes, n. 22; GIOVANNI PAOLO II, Lett.<br />
Enc. Redemptoris missio, nn. 28-29.<br />
18<br />
Cf. GIOVANNI PAOLO II, Lett. Enc. Redemptoris missio, n. 5; Es. Apost. Ecclesia in Asia,<br />
nn.. 15-16; CONGR. PER LA DOTTRINA DELLA FEDE, Dich. Dominus Iesus, n.. 12.<br />
19<br />
Cf, CONC. VATICANO II, Cost. dogm. Lumen gentium, nn. 9; 14; 17; 48, GIOVANNI PAOLO<br />
II, Lett. Enc. Redemptoris missio, n. 11; CONGR. PER LA DOTTRINA DELLA FEDE, Dich. Dominus<br />
Iesus, n. 16.<br />
20<br />
Cf. GIOVANNI PAOLO II, Lett Enc Redemptoris missio, n., 36; CONGR. PER LA DOTTRINA<br />
DELLA FEDE, Dich, Dominus Iesus, nn. 21-22.<br />
21<br />
Cf, CONC. VATICANO II, Cost. dogm,. Lumen gentium, n. 13 e n. 16; Decr. Ad gentes, n.<br />
7; Dich. Dignitatis humanae, n. 1; GIOVANNI PAOLO II, Lett. Enc. Redemptoris missio, n. 10;<br />
CONGR. PER LA DOTTRINA DELLA FEDE, Dich. Dominus Iesus, nn.. 20-22; Catechismo della Chiesa<br />
Cattolica, n. 845.<br />
22<br />
GIOVANNI PAOLO II, Lett. Enc, Redemptoris missio, n. 29.
Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 145<br />
za, anche perché in esse sono presenti lacune, insufficienze ed errori, 23<br />
che<br />
riguardano le verità fondamentali su Dio, l'uomo e il mondo.<br />
Inoltre, il fatto che gli elementi di verità e di bontà presenti nelle varie<br />
religioni possano preparare i popoli e le culture ad accogliere l'evento salvifico<br />
di Gesù Cristo, non comporta che i testi sacri delle altre religioni possano<br />
considerarsi complementari all'Antico Testamento, che è la preparazione<br />
immediata allo stesso evento di Cristo. 24<br />
Il Sommo Pontefice Giovanni Paolo II, nel corso dell'Udienza del 19 gennaio<br />
2001, alla luce degli ulteriori sviluppi, ha confermato la sua approvazione<br />
della presente Notificazione, decisa nella Sessione Ordinaria di questa Congregazione,<br />
e ne ha ordinato la pubblicazione.<br />
Roma, dalla sede della Congregazione per la Dottrina della Fede, il 24<br />
gennaio 2001, nella memoria di San Francesco di Sales.<br />
83 JOSEPH card. RATZINGER, Prefetto<br />
& Tarcisio Bertone S.D.B.<br />
Arcivescovo em. di Vercelli<br />
Segretario<br />
CONGREGATIO<br />
PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS<br />
i<br />
CONCESSIO COMMUNIONIS ECCLESIASTICAE<br />
Sanctissimus Dominus Ioannes Paulus PP. II communionem ecclesiasticam<br />
ad normam cc. 76 et seq. CCEO concessit:<br />
die 20 Octobris 1998. — Suae Beatitudini Ignatio Moussa I Daoud, a<br />
Synodo Episcoporum Ecclesiae Antiochenae Syrorum ad <strong>Sede</strong>m Patriarchalem<br />
Antiochenam Syrorum die 13 Octobris 1998 canonice electo.<br />
23<br />
Cf. CONC. VATICANO II, Cost. dogm Lumen gentium, n. 16; Dich. Nostra aetate, n 2;<br />
Decr. Ad gentes, n. 9; cf. anche PAOLO VI, Es. Apost. Evangelii nuntiandi, n. 53: <strong>AAS</strong> 68<br />
(1976) 5-76; GIOVANNI PAOLO II, Lett. Enc Redemptoris missio, n. 55; CONGR. PER LA DOTTRINA<br />
DELLA FEDE, Dich. Dominus Iesus, n. 8.<br />
24<br />
Cf. CONC. DI TRENTO, Decr. de libris sacris et de traditionibus recipiendis, Denz n. 1501;<br />
CONC. VATICANO I, Cost. dogm, Dei Filius, cap, 2, Denz n. 3006; CONGR. PER LA DOTTRINA DEL<br />
LA FEDE, Dich. Dominus Iesus, n. 8.<br />
10-A AS
146<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 13 Octobris 1999. — Suae Beatitudini Nerses Bedros XIX Tarmouni,<br />
a Synodo Episcoporum Ecclesiae Ciliciae Armenorum ad <strong>Sede</strong>m Patriarchalem<br />
Ciliciae Armenorum die 7 Octobris 1999 canonice electo.<br />
die S Decembris 2000. — Suae Beatitudini Gregorio III <strong>La</strong>ham, B.S., a<br />
Synodo Episcoporum Ecclesiae Antiochenae Graecorum Melkitarum ad <strong>Sede</strong>m<br />
Patriarchalem Antiochenam Graecorum Melkitarum die 29 Novembris<br />
2000 canonice electo.<br />
die 20 Februarii 2001. — Suae Beatitudini Ignatio Petro VIII Abdel-<br />
Ahad, a Synodo Episcoporum Ecclesiae Antiochenae Syrorum ad <strong>Sede</strong>m<br />
Patriarchalem Antiochenam Syrorum die 16 Februarii 2001 canonice electo.<br />
II<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus, Sanctissimus<br />
Dominus Ioannes Paulus PP. II per Apostolicas sub plumbo Litteras iis<br />
quae sequuntur Ecclesiis sacros praefecit Praesules:<br />
die 4 Ianuarii 1999. — Titulari episcopali Ecclesiae Centurionensi R.D.<br />
Kiro Sto] ano v, hactenus curionem in Radovo, quem deputavit Auxiliarem<br />
dioecesis Scopiensis.<br />
die 19 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Vratislaviensi—Gedanensi ritus<br />
byzantini ucraini R. P. Vladimirum Romanum Juszczak, O.S.B.M.<br />
die 24 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Sanctae Mariae a Patrocinio<br />
Bonaerensi Ucrainorum Exc.mum P.D. Michaelem Mykycej, F.D.P.,<br />
hactenus Episcopum titularem Nazianzenum et Administratorem Apostolicum<br />
sede vacante « ad nutum Sanctae Sedis » eiusdem eparchiae.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Belthangadiensi Syrorum Malabarensium R.D.<br />
<strong>La</strong>urentium Mukkuzhy.<br />
die 23 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Adilabadensi Syrorum Malabarensium<br />
R.P. Iosephum Kunnath, C.M.I., hactenus parochum missionis in<br />
Saligoan.<br />
die 7 Iulii. — Archiepiscopali Ecclesiae Neanthopolitanae Exc.mum<br />
P.D. Berhaneyesus Demerew Souraphiel, C.M., hactenus Episcopum titu-
Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 147<br />
larem Bitensem et Administratorem Apostolicum « sede vacante » eiusdem<br />
Ecclesiae.<br />
die 9 Novembris 1999. — Titulari episcopali Ecclesiae Mustitanae R.D.<br />
Iosephum Pasotto, C.S.S., Administratorem Apostolicum Caucasi <strong>La</strong>tinorum.<br />
die 18 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Dominae Nostrae Paradisi S.<br />
Pauli Graecorum Melchitarum, cum dignitate archiepiscopali ad personam<br />
Exc.mum P.D. Fares Maakaroun, hactenus Archiepiscopum Ecclesiae<br />
<strong>La</strong>odicenae Graecorum Melkitarum.<br />
— Archiepiscopali Maiori Ecclesiae Ernakulamensi-Angamaliensi Syrorum<br />
Malabarensium Exc.mum P.D. Varkey Vithayathil, C.SS.R., hactenus<br />
Administratorem Apostolicum sede vacante « ad nutum Sanctae Sedis »<br />
eiusdem sedis et Archiepiscopum titularis Ecclesiae Antinoitanae.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Satnensi Syrorum Malabarensium R.P.<br />
Matthaeum Vaniakizhakel, C.V., hactenus Religionis ac Philosophiae Instituti<br />
« De Paul » nuncupati, in urbe Bangalorensi, rectorem.<br />
die 27 Septembris 2000. — Cathedrali Ecclesiae Hispahanensi Armenorum<br />
R.D. Nechan Karakéhéyan.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Melitenensi Armenorum R.D. Ioannem<br />
Teyrouz quem deputavit Episcopum Curiae Patriarchalis Ciliciae Armenorum<br />
et Auxiliarem eparchiae patriarchalis Berytensis Armenorum.<br />
die 20 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Castromartianae R.D.<br />
Petrum Kryk, hactenus Protosyncellum eparchiae Vratislaviensis-Gedanensis<br />
ritus byzantini ucraini, quem renuntiavit Exarchum Apostolicum pro<br />
christifidelibus ucrainis ritus byzantini in Germania versantibus.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Dominae Nostrae Libanensis in civitate Angelorum<br />
in California Maronitarum R.D. Robert J. Shaheen, hactenus paroeciae<br />
Sancti Raimundi in urbe Sancti Ludovici, Missouri, curionem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Sanctorum Cyrilli et Methodii Torontini Slovachorum<br />
ritus byzantini R.P. Ioannem Pazak, C.SS.R., hactenus paroeciae<br />
Sancti Iosephi in urbe Vinnipegensi curionem.<br />
— Archiepiscopali Ecclesiae Philadelphiensi Ucrainorum Exc.mum P.D.<br />
Stephanum Soroka, hactenus Episcopum titularem Acarassensem et Auxiliarem<br />
archiepiscopalis Ecclesiae Vinnipegensis Ucrainorum.
148<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 20 Novembris 2000. — Cathedrali Ecclesiae Saskatoonensi Ucrainorum<br />
Exc.mum P.D. Michaelem Wiwchar, C.SS.R., hactenus Episcopum<br />
Sancti Nicolai Chicagiensis Ucrainorum.<br />
die 29 Novembris. — Archiepiscopali Ecclesiae Bagdathensi <strong>La</strong>tinorum<br />
R.P. Ioannem Beniamin Sleiman, O.C.D.<br />
die 23 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Kanirapallensi R.D.<br />
Matthaeum Arackal, hactenus Societatis vulgo « Peermade Development »<br />
rectorem.<br />
die 17 Februarii 2001. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Mardinensi<br />
Armenorum R.P. Vartan Kechichian, C.A.M., hactenus Abbatem Ordinis<br />
Mechitaristarum Venetiarum, eumque renuntiavit Coadiutorem Ordinarii<br />
pro christifidelibus ritus armeni catholici in Europa orientali versantibus.<br />
die 24 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Idensi in Mauretania<br />
R.D. Iosephum Bausardo, S.D.B., hactenus Curatorem pro Aegypto Societatis<br />
S. Francisci Salesii, Vicarium Apostolicum Alexandriae <strong>La</strong>tinorum.<br />
die 13 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Thomae Apostoli<br />
Chicagiensis Syrorum Malabarensium R.D. Iacobum Angadiath, e clero<br />
eparchiae Palaiensis, hactenus Catholicae Missionis Syrorum Malabarensium<br />
in urbe Bellwood (Illinois) parochum, eumque renuntiavit Visitatorem<br />
Apostolicum pro christifidelibus ritus syri malabarensis in Canada versantibus.<br />
die 18 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Chaialensi Syrorum<br />
Malankarensium R.D. Isaacum Thottunkal, hactenus Protosyncellum<br />
eparchiae Batteriensis, eumque deputavit Auxiliarem Ecclesiae archiepiscopalis<br />
Trivandrensis Syrorum Malankarensium et Visitatorem Apostolicum<br />
pro christifidelibus ritus syri malankarensis in America septemtrionali et in<br />
Europa versantibus.<br />
die 25 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Asmarensi R.P. Menghisteab<br />
Tesfamariam, M.C.C.I.<br />
die 4 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Barentuanae R. Abba Thomam<br />
Osman ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum, hactenus praecipuum<br />
praepositum ordinationi pastoralis actuositatis apud eandem eparchiam.<br />
die 26 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Maronis Sydneyensis Maronitarum<br />
R.D. Ad Abi Karam, hactenus parochum ecclesiae Sancti<br />
i
Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 149<br />
Iosephi in oppido Moutailebensi archieparehiae Anteliensis Maronitarum, et<br />
Praesidem Consilii Catholici ad Catechesim in Medio Oriente fovendam.<br />
die 16 Novembris 2001. — Cathedrali Ecclesiae Adigratensi R.D. Abba<br />
Tesfay Medhim, presbyterum eparchiae Adigratensis, hactenus Secretarium<br />
Secretariatus catholici Adigratensis.<br />
III<br />
ASSENSUS PONTIFICIUS<br />
Sanctissimus Dominus Ioannes Paulus PP. II assensum ad normam<br />
canonum 182 §§ 3-4 et 185 CCEO sequentibus provisionibus episcopalibus<br />
rite peractis dedit, nempe:<br />
In Synodo Episcoporum Ecclesiae Antiochenae Syrorum<br />
die 8 Maii 1999. — Archieparchiali Ecclesiae Mausiliensi Syrorum R.D.<br />
Basilium Georgium Al-Kass Moussa.<br />
— Archiepiscopali Ecclesiae Hemesenae Syrorum R.D. Theophilum<br />
Georgium Kassab.<br />
die 21 Novembris 2001. — Archiepiscopali Ecclesiae Aleppensi Syrorum<br />
R.D. Antonium Chahda, hactenus Exarchum Apostolicum pro christifidelibus<br />
ritus syri catholici in eparchia Caracensi versantibus.<br />
In Synodo Episcoporum Ecclesiae Antiochenae Graecorum Melkitarum<br />
die 14 Ianuarii 2000. — Archieparchiali Ecclesiae Berytensi et Gibailensi<br />
Graecorum Melkitarum R.P. Iosephum Kallas, S.M.S.P.<br />
— Archiepiscopali Ecclesiae <strong>La</strong>odicenae Graecorum Melkitarum R.D.<br />
Nicolaum Sawaf, e clero eparchiae Aleppensis Graecorum Melkitarum.<br />
die 22 Iunii 2001. — Titulari episcopali Ecclesiae Edessenae in Osrhoëne<br />
Graecorum Melkitarum R.P. Salim Ghazal, O.S.B., hactenus Superiorem<br />
generalem Ordinis Basiliani Sanctissimi Salvatoris Melkitarum, eumque<br />
deputavit Episcopum curiae patriarchalis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Tarsensi Graecorum Melkitarum R.P.<br />
Iosephum Absi, M.S.P., hactenus Superiorem Generalem Societatis Missionariorum<br />
Sancti Pauli, eumque deputavit Episcopum curiae patriarchalis.
150<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 22 Iunii 2001. — Titulari episcopali Ecclesiae Tamiathitanae<br />
Graecorum Melkitarum R.D. Iulium Zerey, e clero patriarchali eumque deputavit<br />
Episcopum curiae patriarchalis et Auxiliarem ac Protosyncellum<br />
eparchiae Alexandrinae Graecorum Melkitarum.<br />
In Synodo Episcoporum Ecclesiae Antiochenae Maronitarum<br />
die 5 Iunii 1999. — Archiepiscopali Ecclesiae Damascenae Maronitarum<br />
R.D. Raymundum Eid, hactenus parochum in Jezzine et Vicarium episcopalem<br />
in regione Jezzine.<br />
die 23 Iunii 2001. — Cathedrali Ecclesiae <strong>La</strong>odicenae Maronitarum R.D.<br />
Massoud Massoud, hactenus Protosyncellum eiusdem eparchiae.<br />
In Synodo Episcoporum Ecclesiae Babylonensi Chaldaeorum<br />
die 12 Ianuarii 2001. — Archiepiscopali Ecclesiae Mausiliensi Chaldaeorum<br />
R.D. Faraj Rahho, e clero eparchiae Mausiliensis.<br />
— Archiepiscopali Ecclesiae Arbilensi Chaldaeorum R.D. Iacobum Denha<br />
Scher, e clero eparchiae Cherchensis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Berytensi Chaldaeorum R.D. Michaelem Kassarji, e<br />
clero eparchiae Berytensis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Anbarensi Chaldaeorum R.D. Shlemon<br />
Warduni, e clero eparchiae patriarchalis Babylonensis Chaldaeorum, eumque<br />
deputavit Episcopum curiae patriarchalis et Auxiliarem eparchiae patriarchalis<br />
Babylonensis Chaldaeorum.<br />
die 3 Decembris 2001. — Cathedrali Ecclesiae Amadiensi Chaldaeorum<br />
R.D. Rabban Al-Qas, e clero eparchiae Amadiensis Chaldaeorum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Zachuensi Chaldaeorum R.D. Petrum Hanna Issa<br />
Al-Harboli, e clero eparchiae Zachuensis Chaldaeorum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Alquoshensi Chaldaeorum R.D. Mikha Pola<br />
Maqdassi, e clero eparchiae Alquoshensis Chaldaeorum.<br />
In Synodo Episcoporum Ecclesiae Ucrainae<br />
die 25 Ianuarii 2001. ~ Ecclesiae archiepiscopali maiori Leopolitanae<br />
Ucrainorum Exc.mum P.D. Lubomyr Husar, M.S.U., Episcopum titularem<br />
Nisenum in Lycia.
Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 151<br />
Sanctissimus Dominus Ioannes Paulus PP. II sedis mutationi a Synodo<br />
Episcoporum Ecclesiae Antiochenae Syrorum canonice peractae benedic<br />
tionem dedit:<br />
die 8 Maii 1999. — Archiepiscopali Ecclesiae Damascenae Syrorum<br />
Exc.mi P.D. Eliae Tabé, Episcopi coadiutoris, hactenus Episcopi titularis<br />
Ecclesiae Mardinensis Syrorum et Protosyncelli Patriarchalis Ecclesiae<br />
Berytensis Syrorum.<br />
die 16 Septembris 2000. — Curiae patriarchali Antiochenae Syrorum<br />
Exc.mi P.D. Dionysii Antonii Beylouni, hactenus Archiepiscopi Aleppensis<br />
Syrorum.<br />
Sanctissimus Dominus Ioannes Paulus PP. II sedis mutationi a Synodo<br />
Episcoporum Ecclesiae Ucrainae canonice peractae benedictionem dedit:<br />
die 21 Iulii 2000. — Cathedrali Ecclesiae Bucacensi Ucrainorum, nuper<br />
erectae, Exc.mi P.D. Irenaei Bilyk, O.S.B.M., hactenus Episcopi titularis<br />
Novensis in Moesia.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Striensi Ucrainorum, nuper erectae, Exc.mi P.D.<br />
Iuliani Gbur, S.V.D., hactenus Episcopi titularis Baretensis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Socaliensis Ucrainorum, nuper erectae, Exc.mi<br />
P.D. Michaelis Koltun, C.SS.R., hactenus Episcopi Zborovensis Ucrainorum.<br />
IV<br />
NOMINATIONES<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus Ioannes Paulus<br />
PP. II renuntiavit:<br />
die 30 Iulii 1999. — Vicarium Apostolicum Vicariatus Apostolici Bery<br />
tensis <strong>La</strong>tinorum Exc.mum P.D. Paulum Dahdah, O.C.D., hactenus<br />
Archiepiscopum Ecclesiae Bagdathensis <strong>La</strong>tinorum, quem praefecit titulari<br />
episcopali Ecclesiae Arensi in Numidia, cum dignitate Archiepiscopi ad per<br />
sonam, et constituit Administratorem Apostolicum « sede vacante »<br />
Archiepiscopalis Ecclesiae Bagdathensis <strong>La</strong>tinorum.
152<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 18 Decembris 1999. — Visitatorem Apostolicum pro christifidelibus<br />
Ecclesiae Antiochenae Graecorum Melkitarum in Europa occidentali versan<br />
tibus Exc.mum P.D. Ioannem Clementem Jeanbart, Archiepiscopum Eccle<br />
siae Aleppensis Graecorum Melkitarum.<br />
die 30 Ianuarii 2000. — Exarchum Ordinarium Abbatiae territorialis B.<br />
Mariae Cryptaeferratae R.P. Aemilianum Fabbricatore, O.S.B.I., Superio<br />
rem eiusdem Abbatiae.<br />
die 6 Iunii. — Administratorem Apostolicum « sede plena » Ecclesiae pa<br />
triarchalis Antiochenae Graecorum Melkitarum Exc.mum P.D. Ioannem As-<br />
saad Haddad, Archiepiscopum Ecclesiae Tyrensis Graecorum Melkitarum.<br />
die 20 Novembris. — Exarchum Apostolicum pro christifidelibus ritus<br />
armeni in Foederatis Civitatibus Americae Septemtrionalis et Canada ver<br />
santibus Exc.mum P.D. Emmanuelem Batakian, Episcopum titularem Cae-<br />
sariensem in Cappadocia Armenorum.<br />
die 1 Decembris. — Administratorem Apostolicum sede vacante « ad nu<br />
tum Sanctae Sedis » eparchiae Sancti Nicolai Chicagiensis Ucrainorum<br />
Exc.mum P.D. Michaelem Wiwchar, C.SS.R., Episcopum Saskatoonensem<br />
Ucrainorum.<br />
die 16 Decembris. — Administratorem Apostolicum sede vacante « ad<br />
nutum Sanctae Sedis » Ecclesiae archiepiscopalis maioris Leopolitanae<br />
Ucrainorum Exc.mum P.D. Lubomyr Husar, M.S.U., Episcopum titularem<br />
Nisenum in Lycia.<br />
die 11 Ianuarii 2001. — Exarchum Apostolicum pro christifidelibus<br />
ritus byzantini in Republica Macedoniaensi versantibus Exc.mum P.D.<br />
Ioachim Herbut, Episcopum Scopiensem.<br />
die 28 Iunii. — Exarchum Apostolicum, in ordine episcopatus non con<br />
stitutum, pro christifidelibus ritus syri catholici in Exarchia Caracensi ver<br />
santibus R.D. Antonium Chahda, ex archieparchia Aleppensi Syrorum.<br />
die 3 Octobris 2001. — Ordinarium pro fidelibus rituum orientalium in<br />
Brasilia commorantibus ac Hierarcha proprii ritus carentibus Exc.mum<br />
P.D. Eusebium Oscar Scheid, S.C.I., Archiepiscopum Sancti Sebastiani Flu<br />
minis Ianuarii.
Congregatio de Causis Sanctorum 153<br />
Sanctissimus Dominus Ioannes Paulus PP. II sequentibus nominationi<br />
bus a Synodo Episcoporum Ecclesiae Maronitae canonice peractis benedic<br />
tionem dedit:<br />
die 10 Iunii 2000. — Syncellum Eparchiae patriarchalis in regione Iuniensi<br />
Maronitarum Exc.mum P.D. Antonium Nabil Andari, Episcopum<br />
titularis Ecclesiae Tarsensis Maronitarum et curiae patriarchalis.<br />
— Episcopum curiae patriarchalis Exc.mum P.D. Samir Mazlouni, Episcopum<br />
titularis Ecclesiae Callinicensis Maronitarum et Visitatorem Apostolicum<br />
pro christifidelibus ritus maronitae in Europa occidentali et<br />
septemtrionali versantibus.<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
NUCERINA PAGANORUM-SARNENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Thomae Mariae Fusco sacerdotis<br />
dioecesani, fundatoris Congregationis Sororum Filiarum a Caritate Pretiosissimi<br />
Sanguinis (1831-1891)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Sic enim dilexit Deus mundum, ut Filium suum unigenitum daret » (Io<br />
3, 16).<br />
Huius mysterii amoris atque misericordiae meditatione sacerdos Thomas<br />
Maria Fusco in Dei caritatem immersus est.<br />
Caritas et sanguis duo sunt temporis momenta praecipua contemplationis,<br />
quae Servum Dei inde a tenerrima aetate illexit eiusque actionem sacerdotalem<br />
incendit usque ad conditum familiae religiosae, id est Filiarum<br />
a Caritate Pretiosissimi Sanguinis, quae in suo charismate hos duos coniungit<br />
aspectus eius meditationis: Caritatem Dei, quae donum fit: « Ille pro nobis<br />
animam suam posuit; et nos debemus pro fratribus animas ponere» (1<br />
Io 3, 16).<br />
Servus Dei Paganis ortus est (in provincia Salernitana sitis), intra fines<br />
dioecesis Nucerinae Paganorum-Sarnensis, die 1 mensis Decembris anno
154<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
1831. Post studia primaria atque formationem in Seminario dioecesano ordinatus<br />
est sacerdos die 22 mensis Decembris anno 1855.<br />
Ab initio ministerii formationem curavit puerorum, pro quibus in domo<br />
sua Scholam Matutinam gratuitam aperuit; apud ecclesiam paroecialem<br />
Sancti Felicis et SS. Corporis Christi, Paganis, aediculam serotinam in<br />
pristinum statum restituit pro iuvenibus et adultis.<br />
Anno 1857 admissus est in Congregationem Missionariorum Nucerinorum,<br />
fervidum incipiens iter missionale praesertim per Italiam australem.<br />
Garibaldinorum motuum tempore exsul voluntarius ad oppidum Maiori<br />
(in territorio Salernitano situm) migravit; Paganos reversus, nominatus est<br />
cappellanus Sanctuarii Beatae Mariae Virginis Carmelitidis, quae Gallinarum<br />
appellabatur, ubi consociationes catholicas masculinas et femininas<br />
auxit atque altare Crucifixi erexit necnon Piam Unionem a Pretiosissimo<br />
Sanguine, quam secuta est pars specialis Filiarum a Pretiosissimo Sanguine<br />
(anno 1867).<br />
Sacerdotibus ad ministerium confessionum informandis Scholam aperuit<br />
in domo sua Theologiae Moralis; beato Pio IX approbante, Societatem (sacerdotalem)<br />
Apostolatus Catholici a Pretiosissimo Sanguine instituit (anno<br />
1862) pro missionum popularium praedicatione.<br />
Aspectus victimarius et expiatorius spiritualitatis Servi Dei se in praedicatione<br />
ostendit inque scriptis alti momenti theologici, sed praesertim in vitae<br />
testimonio, re sine ulla exceptione probato per calamitates naturales,<br />
quae saepe urbem Paganos afflixerunt atque viciniam.<br />
Post attentam per precationem praeparationem die 6 mensis Ianuarii<br />
anno 1873 Congregationem Sororum Filiarum a Caritate Pretiosissimi Sanguinis<br />
instituit. Ministerio sacerdotali se dedere perrexit per exercitationum<br />
spiritualium praedicationem necnon missionum popularium; et ex his<br />
apostolicis itineribus natae sunt multae domorum et orphanotrophiorum<br />
aedificationes, quae nota fuerunt vehementissimae caritatis Servi Dei extremo<br />
viginti annorum spatio vitae eius (1870-1891).<br />
Curis Conditoris et Missionarii Apostolici, parochi curas adiunxit (annis<br />
1874-1887) apud ecclesiam matricem Sancti Felicis et SS. Corporis Christi,<br />
confessarii extraordinarii monialium clausurae Paganis et Nuceriae Alfaternae<br />
atque, ultimis quattuor vitae annis, Patris spiritualis Congregationis<br />
laicalis in sanctuario Beatae Mariae Virginis Carmelitidis.<br />
Morbo hepático confectus, Servus Dei pie obiit die 24 mensis Februarii<br />
anno 1891, cum sene Simeone precans: «Nunc dimittis servum tuum,
Congregatio de Causis Sanctorum 155<br />
Domine, secundum verbum tuum in pace» (Lc 2, 29). Undesexaginta annorum<br />
aetatem habebat.<br />
Paganorum populus agnovit in eo Sacerdotem exemplarem fidei invictae,<br />
ardentis caritatis, qui Sanguinis Redemptoris nomine impigre laboravit<br />
pro animarum salute quique pauperes amando vixit et inimicis ignoscendo<br />
mortuus est.<br />
Etenim de eo loquebantur tamquam de sancto, quia magnam habebat<br />
fidem quam ceteris inicere sciebat verbo et exemplo, ardore apostolico motus,<br />
missionarii proprio. Fratribus sodalibus iterare solebat ardenti cum studio:<br />
« Sacerdos sine zelo mortuus est ». Ob fidem se sentiebat vocari ad res<br />
Dei omnibus nuntiandas, secundum Sancti Pauli verba, quae sua faciebat:<br />
«Vae mihi est si non evangelizavero » (1 Cor 9, 16), et merito quidem, quia<br />
propter Ecclesiae indolem missionalem, « cuilibet discipulo Christi onus fidei<br />
disseminandae pro parte sua incumbit » (Conc. Oecum. Vat. II, Const.<br />
dogm. de Ecclesia, Lumen gentium, 17).<br />
Unctio eius pietatis eiusque mysterii Dei intellegentiae, manifesta per S.<br />
Missae celebrationem, sermo erat disertissimus qui populum ad pietatem<br />
trahebat. Amore vesanus videbatur.<br />
Fides in Iesu vivam praesentiam in Eucharistia eum ad strenuam virtutem<br />
impellebat: « Paratus sum ad mille mortes patiendas ut hanc profitear<br />
veritatem [...] paratus ad eam testificandam usque ad sanguinis effusionem<br />
».<br />
Spes christiana ex eius actibus apparebat: solum et semper ad vitam<br />
aeternam spectabat, nec tantum pro se, verum pro omnibus animis. Temporibus<br />
maiorum difficultatum humaniter dolore conficiebatur, sed auxilii<br />
divini spem habebat, certus qui sustinent Dominum non confundentur (cf.<br />
Ps 25, 3).<br />
Eius caritas erga Deum viva erat et ardens, atque eius verba et apostolatum<br />
inflammabat, qui fructuosus factus est Dei amore et proximorum,<br />
coniunctione cum Iesu Crucifixo ac Mariae Immaculatae ac Perdolentis<br />
fiducia, praesertim vero Eucharistia; namque « pastoralis caritas maxime<br />
profluit a sacrificio eucharistico [...] ita ut quod, in sacrificali ara agitur,<br />
sacerdotalis animus in se referre studeat » (Conc. Oecum. Vat. II, Decret, de<br />
Presbyterorum ministerio et vita, Presbyterorum ordinis, 14).<br />
Ita, in amorem Dei amorem proximorum insevit, quos in eorum necessitatibus<br />
spiritualibus et materialibus adiuvit; iterare solebat: « Ad animam<br />
servandam, ad eam in gratia Dei ponendam per sacramentum paenitentiae,<br />
paratus sum ad sanguinem effundendum, ad vitam devovendam ».
156<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Paganis fama erat nullum pauperum domum redire inanem. Cum is,<br />
tum soror Clarina, semper cum profusione dabant et amore.<br />
Sacerdos fuit prudens; quocirca multi illum adibant consilia petituri, exempli<br />
gratia, ad vitae vocationem dirigendam. Iustus fuit in pauperes et<br />
inermes, praesertim in caras puellas parentibus orbatas, quarum iura ut<br />
tueretur fortiter ad conscientiam provocabat Administratorum municipalium.<br />
Misericordiam explicavit in eos quosque, a quibus falso insimulabatur<br />
quique nitebantur existimationem populi ei adimere. Una ex eius sententiis<br />
haec erat: « Lenitas Dei cor et hominum conciliat ».<br />
Temperans et demissus semper magnam moderationem servavit omni in<br />
actu atque corporis paenitentias sibi imposuit; ipse, quoad luctationem adversus<br />
corpus solitus erat dicere: « Haec est paenitentia cotidiana, quam nobis<br />
Iesus Christus imposuit: certe, crux est proprie, quam Salvator nos ferre<br />
vult, si volumus eius esse discipuli ». Ex Christi Crucifixi contemplatione<br />
Servo Dei provenit invicta illa vis, asceticum illud robur, quibus non solum<br />
vitam ornabat suam, sed etiam animas regebat in virtutum christianarum viis.<br />
Patientia eum aptum fecit ad sustinendum tacite discrimen atrocis calumniae<br />
animo apostolico, extremis decem brevis vitae suae annis. Affirmare<br />
solebat: « Patientia est omnium virtutum praesidium et tutela ».<br />
Ad Christum pauperem, castum et humilem se conformavit; cum veneratione<br />
et oboedientia, heroum propria, varia munera et officia accepit ad<br />
quae ab Episcopis suis est nominatus. Magna veneratione est Romanum<br />
Pontificem prosecutus atque spiritu beati Pii IX eventus communicavit,<br />
Pontificis Immaculatae, fortissimi et intrepidi conculcatorum iurium Ecclesiae<br />
propugnatoris, atque de eius morte vehementer doluit (anno 1878).<br />
Magna cum observantia, humilitate et caritate fratres in sacerdotio tractavit,<br />
qui eum impense diligebant propter auxilium in servitio pastorali,<br />
eius incepta atque praecipue propter eius fervorem et gravitatem in muneribus<br />
sacerdotalibus.<br />
Propter haec omnia Servus Dei fama sanctitatis claruit apud presbyterium<br />
dioecesanum, apud populum suasque filias spirituales, quae eius<br />
charisma receperunt illudque hodie testificantur variis in orbis terrarum<br />
partibus, ubi suum explent apostolatum in communione cum Ecclesia.<br />
Perdurante fama sanctitatis, Excellentissimus Dominus Fortunatus Zoppas,<br />
Episcopus Nucerinus Paganorum-Sarnensis, Causae beatificationis et<br />
canonizationis initium fecit Servi Dei per celebratum, annis 1955-1957, Processum<br />
Ordinarium Informativum, qui a Congregatione de Causis Sanctorum<br />
probatus est decreto die 4 mensis Martii anno 19<strong>94</strong> promulgato.
Congregatio de Causis Sanctorum 157<br />
Die 28 mensis Martii anno 2000 habita est sessio Consultorum Historicorum.<br />
Deinde disceptatum est an Servus Dei virtutes coluisset sicut heroas<br />
addecet. Exitu cum prospero, die 24 mensis Octobris eodem anno actus est<br />
Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris.<br />
In Sessione Ordinaria diei 16 mensis Ianuarii anni 2001 Patres Cardinales<br />
et Episcopi, Causae Ponente Eminentissimo Cardinali Francisco Arinze,<br />
fassi sunt Servum Dei Thomam Mariam Fusco virtutes théologales, cardinales<br />
iisque adnexas heroum in modum observavisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis<br />
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus<br />
Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus<br />
Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus<br />
Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu<br />
heroico, Servi Dei Thomae Mariae Fusco, Sacerdotis dioecesani, Fundatoris<br />
Congregationis Sororum Filiarum a Caritate Pretiosissimi Sanguinis, in casu<br />
et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. ® S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
PARISIENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Rosaliae Rendu (in saec.: Ioannae<br />
Mariae) societatis Puellarum a Caritate sancti Vincentii De Paul (1786-1856)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Veritatem facientes in caritate » (Eph 4, 15). Veritatem testificantes per<br />
caritatem.<br />
Duae hae sunt viae Ecclesiae propriae Deum diligendi et simul operandi<br />
ut diligatur: via mystica contemplationis et via mystica servitii. Mariae<br />
prior dilectionis forma propria fuit cum angelum nuntiantem excepit, altera<br />
cum Elisabeth invisit. In annuntiatione enim Christum excepit, in visitatione<br />
portavit. Prior forma a contemplativis in solitudine degentibus, altera<br />
a contemplativis in mundo operantibus colitur. Hae duae viae tamen inter<br />
se cohaerent et sibi invicem auxilium praestant. « Anima apostolatus » vita<br />
interior semper manet. « In pauperibus Christum agnoscere » est verae caritatis<br />
christianae mysticum fundamentum; opera autem caritatis optima<br />
sunt ratio fidem testificandi.<br />
Vita sororis Rosaliae Rendu, utpote quae vera filia fuit sancti Vincentii<br />
de Paul, secundum hanc rationem processit.<br />
Serva Dei, Antonii Rendu et Mariae Annae <strong>La</strong>racine filia, orta est die 9<br />
mensis Septembris anno 1786 in loco Confort, pago oppidi <strong>La</strong>ncrans, in regione<br />
Ain nominata. Eodem die quo nata, et baptizata fuit, nomine ei indito<br />
Ioanna Maria. Eius familia ad medium civium ordinem ruralem illius aetatis<br />
pertinebat, in quo hospitalitas et christianae virtutes florebant. Ioanna<br />
Maria inter quattuor filias primogenita erat. Vix trium annorum aetatem<br />
ingressa erat, cum castrum Parisiense, vulgo <strong>La</strong> Bastille nuncupatum, a populo<br />
concitato captum est, indeque civilis perturbatio Gallica initium<br />
coepit. Tunc Ecclesia suis bonis exspoliata fuit, in suis institutionibus vexata,<br />
in suis presbyteris et fidelibus martyrio affecta.<br />
Domina Rendu operam dabat fidei in pago servandae, et domum suam,<br />
magisque vero cor, sacerdotibus, et etiam uni episcopo, ob suum ministerium<br />
persecutione vexatis, aperiebat. His in rerum adiunctis Ioanna Maria<br />
catechismum a parocho oppidi <strong>La</strong>ncrans, occulte domum visitante, didicit<br />
et Eucharistiam primum accepit in domus cella vinaria, in qua Missa celebrabatur.
Congregatio de Causis Sanctorum 159<br />
Iam a pueritia, pauperum ardenti amore impellebatur. Anno 1799, patre<br />
et sorore duos tantum menses nata demortuis, domina Rendu illi eleemosynas<br />
multis illius pagi pauperibus distribuendas commisit.<br />
Annis, qui "Terroris" appellati sunt, transactis, Ioanna Maria per biennium<br />
in collegium in urbe Gex, cui Religiosae Ursulinae praeerant, missa<br />
est. Religiosarum pietatem quidem admirabat et libenter earum orationes<br />
participabat; sed consuetudinem cum pauperibus sibi deesse sentiebat. Ad<br />
vicum igitur Confort reversa, a matre facultatem obtinuit sese per aliquod<br />
tempus expendendi in aegrotorum servitium apud valetudinarium in civitate<br />
Gex constitutum, in quo Filiae Caritatis pauperibus inserviebant. Hinc<br />
vocationem ad vitam Deo et pauperibus consecrandam distinctius et fortius<br />
in secreto cordis sui persensit et desideravit.<br />
Lutetiae Parisiorum, in Domo Principe Puellarum seu Filiarum a Caritate<br />
Sancti Vincentii de Paul, vix sedecim annos nata, die 25 mensis Maii<br />
anno 1802, "Seminarium" seu Novitiatum iniit, novae vitae officia ardenti<br />
studio suscipiens. Sed enixa eius opera et continuata animi intentio valetudini<br />
detrimento fuerunt. Proinde de medici consulto ad aliam domum missa<br />
est, in paupérrima regione urbis Parisiensis, Mouffetard dicta, existentem,<br />
ibique Novitiatum confecit, nomine Rosalia assumpto, ibique per<br />
quinquaginta tres annos, usque ad mortem, permansit.<br />
Puerorum institutioni addicta, magnam classem obtinuit, et parvulorum<br />
educationi attento animo se devovit, ratione semper habita eorum indolis<br />
et rationis vivendi. Magno cum fervore eos christianam doctrinam docebat<br />
et ad primam Communionem praeparabat. Vespere autem, diei labore peracto,<br />
vicos percurrebat, familias invisebat easque evangelizabat, ut christianae<br />
vitae sensum iterum reciperent.<br />
Anno 1815, quamvis aetate adhuc iunior, antistita est electa. Domus,<br />
duos post annos, ad aliam sedem, in eodem tamen vico translata est, in via<br />
vulgo "de l'Epée-des-Bois" dicta. Eius miserorum turba, sicut ipsa testatur,<br />
ex operariis, mercenariis, mulieribus curam munditiei agentibus, sarcinatricibus,<br />
fossoribus, coriariis, scrutariis, fragmentorum collectoribus et institoribus<br />
constabat.<br />
In hac famelicorum caterva, soror Rosalia omnibus «Mater bona» facta<br />
est, sine fidei religiosae vel politicarum opinionum vel status socialis discrimine.<br />
Quod a divitibus altera manu accipiebat, altera in auxilium pauperum<br />
effuse donabat, eorum praesertim qui publicae rei adiumento carebant.<br />
Ita facta est infirmorum ministra, iudex pacis, catechista pueris erraticis.
160<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Inter adversarias partes arma gestantes, tempore socialium perturbationum<br />
annorum 1830 et 1848, sese interposuit, clamans: « Nemini licet occidere ».<br />
Eius navitas mirabilis quidem fuit. Puerorum asylum, scholam primi ordinis,<br />
orphanotrophium, sodalicium pauperibus tutandis, consociationem<br />
Dominae Nostrae a Bono Consilio, hospitium condidit; pauperibus adiuvandis<br />
et in ipsorum domibus invisendis curam impendit; homines ab opere<br />
vacuos in opera mittere curavit; quibusdam iuvenibus in necessitate versantibus<br />
adiumento fuit ut Seminarium ingrederentur vel studia theologica<br />
perficerent. Pauperes familiariter cum ipsa vivebant, fiducia repleti. Animum<br />
suum ipsi aperiebant, quaerimonias, aerumnas, exspoliationes, secreta<br />
manifestabant. Cor eius refugium omnibus erat, eius conscientia lux, eius<br />
domus hospitium. Erga omnes libera, singulis veritatem, etiam durissimam,<br />
dicebat. Attamen semper in eius obiurgationibus indulgentia elucebat, in<br />
eius severitate benignitas.<br />
Divitibus soror Rosalia laetitiam dabat opera bona faciendi. Ad colloquendum<br />
cum ipsa accedebant episcopi, sacerdotes, legatus Hispaniae<br />
Donosus Cortés, primores civitatis et culturae viri gravissimi, ipseque Imperator<br />
Napoleo III cum sua uxore, iuris medicinaeque studiosi, polytechnicarum<br />
disciplinarum alumni, praecipuarum superioris ordinis scholarum discipuli,<br />
omnes notitias ex sorore Rosalia percontantes, commendationes petituri,<br />
vel, opus bonum exsecuturi, ut scirent ad quodnam ostium pulsarent.<br />
Inter alios, qui viam ad sororis Rosaliae domum adducentem bene<br />
cognoscebant, adnumerandi sunt beatus Fridericus Ozanam, alter « Consociationum<br />
caritatis a Sancto Vincentio » institutor, atque Venerabilis Servus<br />
Dei Leo Le Prévost, futurus conditor Religiosorum a Sancto Vincentio. Hi<br />
omnes ad sororem Rosaliam accedebant consilia petituri antequam ad sua<br />
proposita exsequenda procederent. Hac ratione soror Rosalia centrum facta<br />
est illius actionis caritati fovendae dicatae, quae Lutetiam Parisiorum universamque<br />
Galliam ad medietatem saeculi XIX nota praeclara insigni vit.<br />
Sororis Rosaliae experientia inaestimabilis illis iuvenibus evasit. Eorum<br />
apostolicam operositatem direxit, eorum peregrinationes in suburbiis civitatis<br />
sustinuit, ad habitationes bene seligendas familiarum quae maiore indigentia<br />
vexabantur conduxit.<br />
Notabile epistolarum commercium patefacit fraternam eius cooperationem<br />
cum antistita Operis a Bono Salvatore nuncupati, in civitate<br />
Cadomensi, quae mente captos curandos suscepit: presbyteros, religiosos et<br />
laicos quos Parisiensia valetudinaria excipere non poterant.
Congregatio de Causis Sanctorum 161<br />
Exemplo sorores excitavit ut sese caritati plenius impenderent tempore<br />
quo cholerae pestilentia annis 1832, 1859 et 1864 grassabatur. Saepe eas admonebat<br />
ut fierent « columellae super quas omnes qui fatigati erant possent<br />
sarcinas suas deponere ». Ex simplici pauperique cultu eius vitae praesentia<br />
Dei clare elucebat. Brevibus temporis spatiis quae ipsi inter visitationes<br />
variaque officia libera manebant, genibus flexa inveniebatur et sororibus<br />
petentibus respondebat: « Enitor et contendo in praesentia Dei iterum me<br />
componere ». Dei praesentiam in sua vita sitiebat.<br />
Fides pergrandis eam sustinuit. Deum aspiciebat in superioribus, quibus<br />
plenam oboedientiam praestabat. «Communitas, aiebat, in similitudinem<br />
Dei construitur; in ea Caput exstat, quod si sequamur, pro certo habemus<br />
nos perituros non esse ». Deum etiam in sociabus conspiciebat, quas singulari<br />
amore diligebat. Semper benevola, eas fideli reverentia prosequebatur.<br />
« Etiam pauperes, ut una ex eius sociabus refert, peculiarem eius orandi<br />
et agendi rationem notabant». Humilis in auctoritatis officio exercendo;<br />
comiter alios corripiebat, consolandi autem dono gaudebat. Consilia quae<br />
praebebat, iustitiae spiritu suffusa, et sincero cordis affectu proposita, animos<br />
directe penetrabant. Diligenter curabat ut sociabus tempus ad orandum<br />
suppeteret; aliquando tamen ab eis exigebat ut « Deum propter Deum<br />
relinquerent», uti sanctus Vincentius suas filias docuerat, ad sororem in<br />
visitandis pauperibus comitandam. Tunc aiebat: « Soror, incipiamus orationem<br />
nostram », paucis verbis argumentum clare suggerebat et in profundam<br />
meditationem se colligebat.<br />
Perattenta erat in accipiendis pauperibus. Spiritus fidei eam ducebat ad<br />
conspiciendum in eis « dominos et dominatores ». « Pauperes, aiebat, vobis<br />
maledicent. Quo ipsi rudiores sunt, vos verecundiores esse debetis. Mementote<br />
sub illis scrutis Dominum obtegi ».<br />
Moderatores religiosi postulantes et iuvenes sorores formandas ipsi committebant,<br />
immo non raro in eius domo etiam sorores animo difficiliores per<br />
aliquod tempus collocabant. Auctus sororum numerus id effecit ut beneficentiae<br />
servitia in domum caritatis converterentur, ambulatorio valetudinario<br />
et schola praeditam. Sicut ceteri contemptu et conviciis dolent, ita illa<br />
ex laudibus et honoribus dolore conficiebatur.<br />
Die 27 mensis Februarii anno 1852 ab Imperatore Napoleone III insigni<br />
honoris, quod "légion d'honneur" appellant, est decorata. Huic signo honoris<br />
aequo animo acquiescere numquam potuit. « Tantillum amoris proprii<br />
sufficit ut bonorum operum meritum amittamus », affirmabat. Tantae enim<br />
11 -A.A.S..
162<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
humilitatis erat ut cuiusvis virtutis se incapacem aestimaret, seque ultimam<br />
et omnium indignissimam duceret. Sed aequabilitas et tranquillitas vitae<br />
plenam eius alienationem a rebus terrenis eiusque austeram sui castigationem<br />
obtegebant.<br />
Inde a mense Februario anni 1854 sororis Rosaliae valetudo infirmari<br />
incepit. Caeca effecta, gradatim ad vitae exitum appropinquabat. Bis ipsi<br />
hypochysis secta est, sed visum non recuperavit.<br />
Corporis viribus decrescentibus, anima eius magis in dies a terrenis se<br />
abstrahebat. A die 4 mensis Februarii anno 1856 pleuritide lectulo affixa<br />
permansit.<br />
Quod aegre tulit, cum pauperibus suis amplius servire non posset, neque<br />
sororum suarum fatigationem levare. Numquam tamen in suis malis<br />
lamentabatur; immo sereno animo dicebat se melius haberi quam pauperes.<br />
Die 7 mensis Februarii, die Iovis, anno 1856, hora undecima ante meridiem,<br />
soror Rosalia placide in domo sua animam Deo reddidit.<br />
Eius exsequiarum testis scripsit: « Via et vicinia domus Sororum ingenti<br />
conf erta erant turba plorantium ». Universa regio, quae Mouffetard appellatur,<br />
ad domum Sororum concurrit ut ei valediceret. Qui pompis funeris et<br />
sacris celebrationibus interfuerunt ad quadraginta aut quinquaginta millia<br />
personarum computari possunt.<br />
Corpus depositum est in coemeterio vici Montparnasse, in sepulcro Filiarum<br />
Caritatis. At aliquot post menses, ut frequentioribus peregrinis<br />
faveretur, qui ad sepulcrum sororis Rosaliae precaturi accedebant, eius corpus<br />
a sepulcro erutum est et loco aptiore collocatum ad aditum coemeterii.<br />
Super tumulo lamina marmorea posita est cruce signata et in ea pauca<br />
haec verba legebantur: « Bonae sorori Rosaliae eius amici, divites et pauperes,<br />
grati animi causa ».<br />
Sororis Rosaliae mors magnam celebritatem habuit. Lutetia Parisiorum<br />
commota est, commentarii diurni iis diebus scripta ediderunt de eius vita,<br />
de eius operibus eiusque funeribus, communem dolorem et plausum manifestantes.<br />
Eius imago marmorea posita est in exedra Consilii municipalis regionis<br />
XII civitatis.<br />
Processus Ordinarius beatificationis et canonizationis Lutetiae Parisiorum<br />
actus est nonnisi anno 1953, ob rationes ad Causam non pertinentes<br />
atque, eodem anno exeunte, est Romam delatus. Auctoritas eius et vis probata<br />
est a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die 20 mensis Ianuarii<br />
anno 1992 promulgato. Confecta Positione, ex more disceptatum est an
Congregatio de Causis Sanctorum 163<br />
Serva Dei heroum in modum virtutes exercuisset. Die 30 mensis Maii anno<br />
2000, felici cum exitu, actus est Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris.<br />
Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria die 20 mensis<br />
Februarii anno 2001 habita, audita relatione Excellentissimi Domini Ottorini<br />
Petri Alberti, Archiepiscopi Calaritani et Causae Ponentis, agnoverunt<br />
Servam Dei Rosaliam Rendu sicut heroas addecet virtutes théologales, cardinales<br />
et iis adnexas coluisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servae<br />
Dei Rosaliae Rendu (in saec.: Ioannae Mariae), Societatis Puellarum a Cari<br />
tate Sancti Vincentii de Paul, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
164<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
PREMISLIENSIS RITUS BYZANTINI UCRAINI<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Iosaphatae (in saec.: Michaëli-<br />
nae Hordashevska) confundatricis Congregationis Sororum Ancillarum a Maria<br />
Immaculata (1869-1919)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Serva Dei Iosaphata (in saeculo: Michaelina Hordashevska)<br />
Leopoli in Ucraina nata est, die 20 mensis Novembris anno 1869 bap-<br />
tismumque accepit secundum ritum Byzantinum-Ucrainum. P. Ieremiae<br />
Lomnitsky auxiliata est in instituendis Sororibus Ancillis a Maria Immacu<br />
lata, quae est prima Congregatio feminina Ucraina operibus pastoralibus<br />
dedita. Meritis ornata obdormivit in Domino die 25 mensis Martii anno 1919.<br />
Coram Summo Pontifice Ioanne Paulo II, die 6 mensis Aprilis anno<br />
1998, decretum promulgatum est super eius virtutibus heroum in modum<br />
exercitis.<br />
Beatificationis respectu, Congregatio de Causis Sanctorum coniectam mi<br />
ram sanationem inspexit pueri decem et septem annorum Petri Benyckyj<br />
Frankovich, qui aeger fuit a pueritia angina, gravedinibus, tonsillarum in-<br />
flammationibus, quae ei myocardites attulerunt et rheumatismum articula-<br />
rium. Tonsillarum sectioni subiectus anno 1983, laborare perrexit articula-<br />
riis doloribus crurum atque spinge. Die 15 mensis Augusti anno 1986 est<br />
in valetudinarium deductus loci Sambir, febri altissima affectus et acerbis<br />
doloribus. Quamvis curaretur, eius condiciones in peius versae sunt;<br />
quapropter decem post diebus translatus est ad valetudinarium Leopoli<br />
tanum. Medicorum consultatio die 5 mensis Septembris anno 1986 dia-<br />
gnosim enuntiavit de « lupo erythematoso systemico »; quae diagnosis con<br />
firmata est a medicis nosocomii Studiorum Universitatis eiusdem urbis, quo<br />
aegrotus est deinde receptus et in quo ingravescere perrexit, donec die 13<br />
mensis Septembris delatus est in sedem redanimationis experiendae cum<br />
prognosi infausta quoad vitam. Eodem die, animadversa condicionis gravi<br />
tate, religiosus quidam Ordinis Sancti Basilii Magni, una cum aliis personis,<br />
incepit aegroti sanationem a Deo postulare per intercessionem Servae Dei<br />
Iosaphatae; qui aeger die 15 mensis Septembris ex improviso convalescere<br />
coepit usque ad completam sanationem.
Congregatio de Causis Sanctorum 165<br />
Inquisitio dioecesana instructa est apud Curiam Premisliensem ritus<br />
Byzantini-Ucraini et est a Congregatione de Causis Sanctorum probata decreto<br />
die 1 mensis Iulii anno 19<strong>94</strong> promulgato.<br />
Dicasterii Collegium Medicorum in sessione die 15 mensis Februarii anno<br />
2001 habita agnovit sanationem celerrimam fuisse, plenam, duraturam et<br />
ex scientia inexplicabilem. Die 27 mensis Martii eodem anno Consultorum<br />
Theologorum Congressus Peculiaris est actus, atque die 23 subsecuti mensis<br />
Aprilis Sessio Ordinaria facta est Patrum Cardinalium et Episcoporum,<br />
Causae Ponente Excellentissimo Domino Aloisio Barbarito, Archiepiscopo<br />
titulari Florentinensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium<br />
et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus patrato,<br />
responsum est prolatum affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miracolo a Deo patrato per interces<br />
sionem Ven. Servae Dei Iosaphatae (in saec.: Michaëlinae Hordashevska),<br />
Confundatricis Congregationis Sororum Ancillarum a Maria Immaculata,<br />
videlicet de celérrima, plena ac duratura sanatione Petri Benyckyj Frankovich<br />
a «grave vascolite polisistemica a tipo LES di natura immunologica non<br />
organo specifica ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. m s.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
SB Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
166<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ROMANA seu LIMANA<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Aloisii Tezza, sacerdotis professi ex<br />
Ordine Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis, fundatoris Congregationis<br />
Filiarum S. Camilli (1841-1923)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Omnia in Deo, pro Deo, cum Deo. Parati ob caritatem ad quodlibet<br />
acerbissimum sacrificium obeundum, praesertim pro pauperibus infirmis;<br />
haec alacritas cuiusvis temporis momenti sit et rerum vitae singularum »<br />
(Aloisius Tezza, Scripta, 106, 27).<br />
Verba haec Servi Dei Aloisii Tezza totius vitae atque industriae eius<br />
esse possunt compendium. Ardenti Dei et proximorum dilectione motus, ad<br />
signa temporum apertus et praecipuo sancti Camilli consilio fidelis, novae<br />
scholae caritatis initiatur, a Deo electus est non solum ut coleret, verum<br />
etiam ut charisma traderet misericordiae erga aegrotos. Instituit enim Congregationem<br />
Filiarum Sancti Camilli paternaque cura ac supernaturali vitam<br />
suam devovit, ut gloriae Dei esset et aegrotis servitio.<br />
Servus Dei Coneliani (in provincia Tarvisina siti), die 1 mensis Novembris<br />
anno 1841, ortus est a medico Augusto Tezza et a Catharina Nedwiedt<br />
atque die 6 mensis Novembris baptizatus eodem anno nominibus captis Arturo<br />
Aloisio Caroto Alexandro. Novem annos natus orbatus patre, Patavium<br />
cum matre commigra vit, ubi studia est persecutus. Anno 1856 ingressus<br />
est in Ordinem Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis; mater<br />
vero professionem fecit religiosam in monasterio Visitationis Patavino, in<br />
quo anno 1880 mortua est, sancta habita.<br />
Anno 1858 vota religiosa suscepit atque est sacerdos ordinatus anno<br />
1864. Semper pietate eminuit, oboedientiae spiritu necnon diligentia in officiis<br />
explendis, adeo ut « eminentissimus » sit putatus eique iuvenes candidati<br />
concrediti regendi sint.<br />
Lex societatum religiosarum abolendarum anno 1866 promulgata effecit<br />
ut optato obsequi posset missionali quod iamdiu colebat, sed oboedientiae<br />
virtute utque fidelis maneret vocationi Camillianae, ei renuntiavit. Vicarius<br />
magistri novitiorum anno 1869 Romae erat et anno 1871 missus est in oppidum<br />
Cuisery, in Gallia positum, Magister novitiorum, in nascentem<br />
Provinciam Camillianam, ut in illam introduceret perfectam vitam com-
Congregatio de Causis Sanctorum 167<br />
munem ac ministerium Camillianum proprium, quod vigebat in Provincia<br />
<strong>La</strong>ngobarda-Veneta. Ibi Superior nominatus, indefatigate operam dedit inchoandis<br />
primis operibus adiutabilibus Ordinis et anno 1877 factus est<br />
primus Provincialis. Ei subeundae consecutiones abolitionis Institutorum<br />
religiosorum anno 1880 fuerunt, quocirca e Gallia est expulsus tamquam<br />
advena; attamen post tres menses illuc re versus est suo periculo, ut consuetudinem<br />
cum fratribus sodalibus dispersis instauraret. Iuvenis Provincia<br />
hoc modo non tantum coercitioni obstitit, sed etiam fundamenta iecit ulterioris<br />
incrementi.<br />
Anno 1889 fuit ei, Consultori, Procuratori ac Vicario Generali electo,<br />
Romam redeundum. Ibi die 17 mensis Decembris anno 1891 occurrit beatae<br />
Iosephinae Vannini, quacum propositum efficere potuit, Opus de quo diu<br />
cogitaverat condendi Filias Sancti Camilli, a Sancta <strong>Sede</strong> approbatum uti<br />
Congregatio anno 1931, eo consilio, ut aegrotis assideret, ita charisma<br />
Camillianum ornans femininis dotibus suavitatis, accessionis, animi multitudine,<br />
facultate audiendi et perspiciendi, sicut in lucem profert Ioannes<br />
Paulus II in Litteris Apostolicis Mulieris dignitatem (cf. n. 30).<br />
Mox Servo Dei calumniae institerunt, quas accipere maluit in dolore<br />
separationis a filiabus suis spiritalibus, in acri crucis itinere, apostolicae<br />
fecunditatis fonte, certus « amorem esse a Cruce indivisum », sicut dicere<br />
solebat.<br />
Post brevem in Gallia permansionem, anno 1900 in Peruviani est missus<br />
tamquam Visitator ut communitatem Camillianam Limanam renovaret.<br />
Mansio illa brevis esse debebat, sed eius praesentia necessaria habita est ab<br />
Archiepiscopo atque a Delegato Apostolico Petro Gasparri. Servus Dei<br />
oboedivit seseque Providentiae commisit atque per viginti tres annos Limae<br />
thesauros caritatis profudit necnon amoris Dei. In impenso apostolatu curas<br />
contulit in multiplicia ministerii genera: praeter reformationem internam,<br />
infirmos curavit, in primis pauperiores atque egeniores in domibus privatis,<br />
in valetudinariis caritatis et in carceribus. Confessarius fuit atque moderator<br />
spiritalis in Seminario archidioecesis et in pluribus Congregationibus religiosis;<br />
exquisitus et doctus consiliator in dioecesi inque Nuntiatura Apostolica;<br />
Servam Dei Teresiam a Cruce Candamo Alvarez Calderón adiuvit in<br />
condenda Congregatione Canonicarum Crucis.<br />
Ob prudentem, sed continuam et intellegentem navitatem, amoris plenam<br />
et misericordiae, cui fortitudo, benignitas et patientia iungebantur,<br />
habitus est « apostolus et sanctus Limanus ».
168<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Per longam vitam Dei Servus omnibus suis muneribus est functus cum<br />
zelo spirituque servitii, solam quaerens Dei gloriam atque animarum bonum.<br />
Ordini suo profuit, Filiis Sancti Camilli iisque, quotquot illum<br />
adibant, potissimum exemplo vitae. Vir fortis vivaeque fidei fuit, quam<br />
multa pietate alebat quaeque peculiari ratione apparuit in obsequio erga<br />
voluntatem Dei: « Voluntas Dei: ecce mea unica rectrix, unicum optatorum<br />
meorum propositum cui omnia devovere volo ». Oratio cardo fuit vitae eius,<br />
suumque inveniebat fontem in Eucharistia, quam singulari cum fervore<br />
atque pietate celebrabat. Sanctissimam Virginem Mariam filiali amore prosecutus<br />
est, s. Ioseph, s. Camillum. Utpote cum esset vir magni sacrificii,<br />
nonnisi coram adhibuit de amore et obsequio debitis Deo, animis Ecclesiaeque<br />
reddendis.<br />
A rebus terrenis alienus voluntati Dei se credidit, aeterna exspectans<br />
bona; unde perseverantia manavit sine animi demissione in suo difficili<br />
apostolatu. Temporibus arduis eventus considerabat coram Deo dicebatque:<br />
« Quotiens amanter eius voluntatem accepi, tranquillissimam pacem animadverti.<br />
Crucis fructus semper copiosi sunt itemque solacii pienissimi ».<br />
Extremum discessum ad effectum adduxit die quo, Limae, cum alio pro<br />
eo substituto in muneribus quibus ornabatur, tamquam fratrum sodalium<br />
ultimus in communitate mansit.<br />
Eius spiritalitas defixa fuit in contemplatione atque in haustu amoris<br />
divini, adeo ut per totam vitam semper congruens fuerit et fidelis suae vocationi,<br />
quandoquidem hoc ductus erat proposito, ut amaret, vitam devovens<br />
sicut Christus, unicus eius Magister. « Quam pulchra est et Deo grata<br />
caritas, quae patitur seque immolat! ». Ceteros ad amorem Dei adducere<br />
maxime appetebat. In administratione communitatum sibi concreditarum<br />
cum amore corrigebat atque lenitate, iniurias tolerans et excusans, tacite<br />
patiens: « Ignoscamus, precemur nec dubitemus fore ut cara crux floreat ».<br />
Religiosus Camillianus, spiritu sancti Camilli imbutus, numquam destitit<br />
aegrotos et moribundos visitare quavis hora diei noctisque.<br />
Deum est expertus in necessitudine cum dolentibus, adeo ut ei liceret<br />
affirmare sibi valetudinarium « verum esse paradisum in terra; hortum subsidiarium<br />
». Aegrotus erat eius attentionis summa, sicut Christus eius spiritalitatis.<br />
Eius sedes confessionalis cathedra fuit misericordiae et religionis. Ubique<br />
est magni existimatus ob eximiam prudentiam obque vias ad suam aliorumque<br />
sanctificationem selectas. Sapientia splenduit in eius vita sacerdo-
Congregatio de Causis Sanctorum 169<br />
tali, in moderandis animis, quas paterne duxit, hoc uno negotio intentus,<br />
ut eas adduceret ad omnia accipienda propter Dei amorem adque eius faciendam<br />
voluntatem. Plane sui compos fuit, motus suos coercendo castigatione<br />
et vigilantia sensuum. Definitus est vir mansuetus et aequus quovis<br />
in casu, grato et adverso. Constanter fortitudinem explicavit votorum religiosorum<br />
diligenti observantia. Per vitam suam in gaudio et in simplicitate<br />
ambulavit, plene gratiae respondens virtutes omnes exercendo usque ad<br />
heroum fortitudinem, in vita ordinaria perfectionem efficiens mirabilem.<br />
Anno 1923 eius valetudinis condiciones, iam in discrimen arteriarum rigore<br />
vocatae, aggravatae sunt, atque solita animi fortitudine se ad mortem<br />
praeparavit aequo animo, diuturnas agens horas in oratione, atque patientia<br />
et affabilitate excitans quotquot illi aderant. Die 26 mensis Septembris<br />
anno 1923, receptis sacramentis et Crucifixum osculatus, placide in Domino<br />
obdormivit.<br />
Sanctitatis fama, in vita et in morte iam declarata, annis subsequentibus<br />
continuo crevit. Sed, pluribus impedimentis superatis, Processus Ordinarius<br />
Informativus solummodo anno 1959 apertus est, qui apud Vicariatum<br />
Romanum celebratus est, additis Processibus Rogatorialibus Limano,<br />
Bonaerensi, Pictaviensi, Hispalensi, conclusus est anno 1964. Sunt deinde<br />
excussae circumstantiae peculiares vitae Servi Dei. Anno 1999 instructa est<br />
Inquisitio dioecesana de continuatione famae sanctitatis. Die 8 mensis Octobris<br />
anno 1999 promulgatum est decretum super auctoritate et vi horum<br />
Processuum. Confecta Positione, disceptatum est ex norma an Servus Dei<br />
heroum in modum virtutes exercuisset. Die 23 mensis Ianuarii anno 2001<br />
actus est, prospero cum exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum.<br />
Patres Cardinales porro et Episcopi, in Sessione Ordinaria die 12 secuti<br />
mensis Martii habita, audita relatione Excellentissimi Domini Petri<br />
Georgii Silvani Nesti, C. P., Archiepiscopi emeriti Camerinensis-Sancti<br />
Severini in Piceno et Causae Ponentis, professi sunt Servum Dei virtutes<br />
théologales, cardinales iisque adnexas heroum more coluisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa-
170<br />
Acta Apostolicae /Sedis - Commentarium Officiale<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servi<br />
Dei Aloisii Tezza, Sacerdotis Professi ex Ordine Clericorum Regularium Mi<br />
nistrantium Infirmis, Fundatoris Congregationis Filiarum S. Camilli, in casu<br />
et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. m s.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
SANCTI IOSEPHI IN COSTARICA<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Romero Meneses, reli<br />
giosae professae Instituti Filiarum Mariae Auxiliatricis (1902-1977)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Serva Dei Maria Romero Meneses die 13 mensis Ianuarii orta<br />
est anno 1902 Granadae in Nicaragua. Bona humana et spiritali formatione<br />
imbuta, duodeviginti annorum aetatem habens ingressa est in Institutum<br />
Filiarum Mariae Auxiliatricis. Post professionem perpetuam missa est<br />
Sanctum Iosephum in Costarica, ubi per quadraginta annos institutioni se<br />
dedidit, catechesi inter iuvenes et adultos et pro familiis pauperibus assiduitate<br />
Multa socialia opera ad effectum adduxit, qualia plurium medicationum<br />
medicabula, scholas, domos pro sine tectis et sedibus passim vagis.<br />
Fama sanctitatis clara, obiit die 7 mensis Iulii anno 1977.<br />
Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 18 mensis Decembris anno<br />
2000, edixit Servam Dei heroum in modum virtutes théologales, cardinales<br />
et his adnexas coluisse.<br />
Causae Postulatio, eius beatificationis respectu, nuper Congregationi de<br />
Causis Sanctorum coniectam miram sanationem permisit, in dioecesi Sancti<br />
Iosephi in Costarica patratam, quae ad puellulam pertinet Mariam Solis<br />
Quirós. Quod ad hanc spectat; diagnosis dicta est, cum etiam esset in statu
Congregatio de Causis Sanctorum 171<br />
fetali, de labro leporino lateris sinistri et palatoschisi. Quandoquidem ante<br />
ortum nulla fieri poterat sectio chirurgica, puellulae parentes aliaeque personae<br />
divinum auxilium invocare inceperunt per precationem Servae Dei<br />
Mariae Romero Meneses.<br />
Die 28 mensis Novembris anno 19<strong>94</strong>, praeter medicorum exspectationem,<br />
pusa nata est perfecte sana, sine ulla deformitate.<br />
De casu, miro habito et intercessioni tributo Servae Dei supra commemoratae,<br />
instructa est, annis 1997-1998, Inquisitio dioecesana, cuius auctoritas<br />
et vis probata est a Congregatione de Causis Sanctorum die 9 mensis<br />
Octobris anno 1998.<br />
Dicasterii Collegium Medicorum, in sessione die 30 mensis Martii habita<br />
anno 2000, affirmavit: « Haec pathologia deformans perstans erat octavo<br />
praegnationis mense exeunte; pusa orta, omnino defecerat sine ullo cicatricis<br />
exitu. Eventus est ex scientia prorsus inexplicabilis ». Die 30 mensis<br />
Ianuarii anno 2001 actus est Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris<br />
ac die 3 mensis Aprilis subsecuti Sessio Ordinaria est habita Patrum<br />
Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Excellentissimo Domino <strong>La</strong>urentio<br />
Chiarinelli, Episcopo Viterbiensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum<br />
sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret<br />
divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.<br />
Pacta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater<br />
sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem<br />
Ven. Servae Dei Mariae Romero Meneses, Religiosae Professae Instituti Filiarum<br />
Mariae Auxiliatricis, videlicet de perfecta sanatione, in statu fetali, Mariae Solis<br />
Quirns, a « labiopalatoschisi, diagnosticata dal 7° mese di gravidanza ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. & S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
172<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus<br />
Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur<br />
Ecclesiis sacros praefecit praesules:<br />
die 22 Decembris 2001. — Titulari episcopali Ecclesiae Mozotcoritanae,<br />
R.D. Gilbertum Gómez González, e clero dioecesis Tudensis-Vicensis, rectorem<br />
Seminarii dioecesis Abancaiensis, quem constituit Auxiliarem huius<br />
dioecesis.<br />
die 4 Ianuarii 2002. — Cathedrali Ecclesiae Metuchensi Exc.mum P.D.<br />
Paulum Gregorium Bootkoski, hactenus Episcopum titularem Zarnensem et<br />
Auxiliarem archidioecesis Novarcensis.<br />
die 5 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Kamloopsensi R.D. Davidem<br />
Ioannem Iacobum Monroe, hactenus Vicarium generalem Vancuveriensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Vilkaviskensi Exc.mum P.D. Rimantas Norvila,<br />
hactenus Episcopum titularem Castrensem in Tuscia et Auxiliarem<br />
Kaunensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Panevézensi Exc.mum P.D. Ioannem Kauneckas,<br />
hactenus Episcopum titularem Forconiensem et Auxiliarem Telsensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Telsensi Exc.mum P.D. Ioannem Boruta,<br />
hactenus Episcopum titularem Vulturariensem et Auxiliarem Vilnensem.<br />
— Patriarchali Ecclesiae Venetiarum, Exc.mum P.D. Angelum Scola,<br />
hactenus rectorem magnificum Pontificiae Universitatis <strong>La</strong>teranensis.<br />
die 7 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Ovetensi Exc.mum P.D.<br />
Carolum Osoro Sierra, hactenus Episcopum Auriensem.<br />
die 9 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Neuquenianae Exc.mum P.D.<br />
Marcellum Angelum Melani, S.D.B., hactenus Episcopum Viedmensem.<br />
die 11 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Valle-Valliensi R.D Iacobum<br />
Fitzgerald, e clero dioecesis Ioliettensis in Illinois ibique curionem
Congregatio pro Episcopis 173<br />
paroeciae Sanctae Mariae in oppido vulgo Mokena, quem deputavit Auxiliarem<br />
eiusdem dioecesis.<br />
die 15 Ianuarii 2002. — Metropolitanae Ecclesiae Glasguensi Exc.mum<br />
P.D. Marium Iosephum Conti, hactenus Episcopum Aberdonensem.<br />
die 16 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Fori S. Annae, noviter erectae,<br />
Exc.mum P. D. Itamarum Vian, O.F.M. Cap., hactenus Episcopum<br />
Fori S. Annae.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Victoriensi de Conquista, noviter erectae,<br />
Exc.mum P.D. Geraldum Lilium Rocha, hactenus Episcopum Colatinensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Petrosi Culminis R.D. Alexium Saccardo, S.I.,<br />
hactenus rectorem collegii Säo Francisco de Sales, in archidioecesi Teresiana.
174<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Pnolo II ha ricevuto in Udienza:<br />
Giovedì, 3 Gennaio 2002, S.E. il Signor LESZEK NILLER, Primo<br />
Ministro della Repubblica di Polonia.<br />
Giovedì, 10 Gennaio 2002, L'Ecc.mo Corpo Diplomatico<br />
accreditato presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Lunedì, 14 Gennaio 2002, Il Presidente e la Giunta regionale<br />
del <strong>La</strong>zio; il Presidente e la Giunta provinciale di Roma; il Sindaco<br />
e la Giunta municipale di Roma.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
4 dicembre 2001. Mons. Giuseppe Pinto, Arcivescovo tit. eletto di Anglona<br />
Nunzio Apostolico in Senegal e Delegato Apostolico<br />
in Mauritania.<br />
7 » » Mons. Claudio Gugerotti Arcivescovo tit. eletto di Ra vello,<br />
Nunzio Apostolico in Georgia e Armenia.<br />
11 » » S.E. mons. Edmond Farhat, Arcivescovo tit. di Biblo, Nunzio<br />
Apostolico in Turchia e in Turkmenistan.<br />
» » » S.E. mons. Marian Oles, Arcivescovo tit. di Raziaría, Nunzio<br />
Apostolico in Slovenia e nella Repubblica di Macedonia.<br />
13 » » Mons. Adolfo Tito Yllana, Arcivescovo tit. eletto di Montecorvino,<br />
Nunzio-Apostolico in Papua Nuova<br />
Guinea.<br />
» » » S.E. mons. Claudio Gugerotti, Arcivescovo tit. di Ravello,<br />
Nunzio Apostolico in Georgia e Armenia, Nunzio<br />
Apostolico in Azerbaigian.<br />
15 » » Mons. Giovanni d'Aniello, Arcivescovo tit. eletto di Paestum,<br />
Rappresentante Pontificio nella Repubblica<br />
Democratica del Congo.<br />
12 gennaio 2002. S.E. mons. Giovanni d'Aniello, Arcivescovo tit. di Paestum,<br />
Nunzio Apostolico nella Repubblica Democratica del<br />
Congo.
Diarium Romanae Curiae 175<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
4 dicembre 2001. S.B. Michel Sabbah, Patriarca di Gerusalemme dei <strong>La</strong>tini; la<br />
sig.ra Janne Haaland Matlary; la sig.ra Marie-<br />
Claire Beccalossi; la sig.ra Mariana Setiadarma; il<br />
sig. Carlos Custer; il sig. Manuel Gómez Granados,<br />
Membri del Pontificio Consiglio della Giustizia e<br />
della Pace « in aliud quinquennium ».<br />
10 » » Mons. Marcello Bordoni; mons. Vincenzo Carbone; p. Giuseppe<br />
Orlandi, C.SS.R,.; p. Emanuele Boaga, 0. Carni.; p.<br />
Innocenzo Cavaglià, C.P.; p. Fabiano Giorgini, C.P.;<br />
p. Damian Synowiec, O.F.M. Conv.; il prof.<br />
Francesco Leone, Consultori della Congregazione delle<br />
Cause dei Santi « in aliud quinquennium ».<br />
» » » Mons. Guillermo Duran ed il dott. Agostino Borromeo,<br />
Membri del Pontificio Comitato di Scienze Storiche<br />
« ad quinquennium ».<br />
» » » P. Antonio García y García, O.F.M., Membro del Pontificio<br />
Comitato di Scienze Storiche « in aliud quinquennium ».<br />
15 » » S.E. mons. Francisco-Javier Lozano, Arcivescovo tit. di Penafiel,<br />
Membro del Consiglio di Amministrazione<br />
del Centro Televisivo Vaticano.<br />
17 » » S.E. mons. Piergiorgio Silvano Nesti, Arcivescovo em. di<br />
Camerino-San Severino Marche, Segretario della Congregazione<br />
per gli Istituti di Vita Consacrata e le Società<br />
di Vita Apostolica « usque ad 75 m<br />
annum ae.s. ».<br />
» » » P. Klemens Stock, S.I., Segretario della Pontificia Commissione<br />
Biblica.<br />
18 » » Mons. Rosario Colantonio, Vicario giudiziale del Tribunale regionale<br />
del <strong>La</strong>zio per le cause di nullità di matrimonio<br />
« ad quinquennium ».<br />
» » » Mons. Slawomir Oder, Vicario giudiziale del Tribunale d Appello<br />
eretto presso il Vicariato di Roma « ad quinquennium<br />
».<br />
20 » » Le LL.EE. i mons. Dominik Hrusovsky, Arcivescovo tit. di<br />
Tubia; Patabendige Don Albert Malcom Ranjith,<br />
Arcivescovo-Vescovo em. di Ratnapura; Stephen<br />
Fumio Hamao, Arci vescovo-Vescovo em. di Yokohama;<br />
Javier Lozano Barragán, Arcivescovo-<br />
Vescovo em. di Zacatecas; Marc Ouellet, Vescovo<br />
tit. di Agropoli, Membri del Pontificio Comitato<br />
per i Congressi Eucaristici Internzionali « ad quinquennium<br />
».
176<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
2 gennaio 2002. L'Em.mo Signor Cardinale Jozef Tomko, Membro della Pontificia<br />
Commissione per lo Stato della Città del<br />
Vaticano e Membro della Commissione Cardinalizia<br />
di vigilanza dell'Istituto per le Opere di Religione.<br />
7 » » Mons. Angelo Vincenzo Zani, Sotto-Segretario della Congregazione<br />
per l'Educazione-Cattolica.<br />
11 » » Don Genesio Tarasco, S.D.B., Capo Ufficio nella Congregazione<br />
per l'Evangelizzazione dei Popoli.<br />
16 » » L'Em.mo Signor Cardinale Nicolas de Jesús López Rodríguez;<br />
S.E. mons. Javier Lozano Barragan, Arcivescovo-Vescovo<br />
em. di Zacatecas, Consiglieri<br />
della Pontificia Commissione per l'America <strong>La</strong>tina<br />
« in aliud quinquennium ».<br />
18 » » S.E. mons. Salvatore Fisichella, Vescovo tit. di Voghenza,<br />
Rettore Magnifico della Pontificia Università<br />
<strong>La</strong>teranense, a norma dell'Art. 11, n. 1 degli Statuti<br />
della medesima Università, e Preside del Pontificio<br />
Istituto « Giovanni Paolo II » per Studi su Matrimonio<br />
e Famiglia, per il prossimo quadriennio.<br />
Si rende noto che Mons. Angelo Amati, Mons. Domenico Lugli e P. Bruno<br />
Caglioti, O.P., sono stati nominati rispettivamente Vicario giudiziale aggiunto «ad<br />
quinquennium » del Tribunale d'Appello eretto presso il Vicariato di Roma; Vicario<br />
Giudiziale aggiunto « in aliud quinquennium » del Tribunale regionale del <strong>La</strong>zio per<br />
le cause di nullità di matrimonio; Giudice Istruttore del medesimo Tribunale del<br />
<strong>La</strong>zio di prima istanza « ad quinquennium ».<br />
NECROLOGIO<br />
2 dicembre 2001. Mons. <strong>La</strong>wrence J. Riley, Vescovo tit. di Daimlaig.<br />
7 gennaio 2002. Mons. Ernesto Gonçalves Costa, Vescovo em. di Faro (Portogallo).<br />
11 » » Mons. Michele Alagna Fodera, Vescovo em. di Säo Gabriel<br />
da Cachoeira (Brasile).<br />
15 » » Mons. Telesforo G. Cioli, Vescovo em. di Arezzo, di Sansepolcro<br />
e di Cortona (Italia).<br />
21 » » Mons. Juan B. Herrada Armijo, Vescovo tit. di Equizeto.<br />
23 » » Mons. Aloysius JG. Dibjokarjono, Vescovo em. di Surabaya<br />
(Indonesia).<br />
24 » » Mons. Gabino Perai de la Torre, Vescovo tit. Castello di Ripa.<br />
» » » Mons. Manuel Lisboa de Oliveira, Vescovo em. di Nazaré<br />
(Brasile).<br />
26 » » Mons. Eduardo A. Muaca, Arcivescovo em. di Luanda (Angola).<br />
28 » Mons. Hovhannes Tertsakian, Arcivescovo tit. di Trebisonda.<br />
» » » Mons. Frans Simons, Vescovo em. di Indore (India).<br />
29 » » Mons. John R. McGann, Vescovo em. di Rockville Centre<br />
(Stati Uniti d'America).
An. et vol. XCIV 6 Martii 2002 N. 3<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus beato Bernardo a Corleone Sanctorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
« Humiliavit se in omnibus et coram Deo invenit gratiam. Quoniam magna<br />
potentia Dei solius, et ab humilibus honoratur» (cfr Eccli 3, 20-21).<br />
Hoc effatum Siracidis, ad Dominum Iesum relatum, addici potest etiam<br />
beato Bernardo a Corleone prae oculis habita ratione qua ipse sanctitatem<br />
adeptus est.<br />
Philippus <strong>La</strong>tino (hoc erat nomen eius in saeculo) in Sicilia natus est in<br />
oppido vulgo dicto Corleone die vi mensis Februarii, anno MDCV. Crevit in<br />
familia decem filiis ditata, valde religiosa et magnopere de pauperibus sollicita.<br />
Forti animo Philippus vitae civili et religiosae plane sese dica vit. In<br />
luctatione peritus arte gladii tractandi — res tunc erat maxime in usu —<br />
postquam quendam adversarium graviter vulneravit eumque invalidum<br />
reddidit totam per vitam, suam rationem vivendi mutavit, inimici amicus<br />
factus est ac beneficiorum auctor. Hoc eventu valde permotus, diuturnam<br />
post deliberationem, decrevit vitam suam emendare petivitque ut inter<br />
Fratres Minores Capuccinos admitteretur. Receptus in Ordinem veluti frater<br />
laicus anno MDCXXXI, cum tunica Franciscali novum quoque suscepit nomen<br />
fratrem Bernardum a Corleone. Beatitudines evangélicas ardenter me-<br />
12-AA.S
178<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ditatus est et attentus in Deum per severam vitam asceticam, spiritalem<br />
sequens viam Capuccinorum, quae stat in caritate, in oratione et paenitentia.<br />
Dum ante tabernaculum meditaretur, saepe deposuit ex memoria temporis<br />
mensuram. Passionem Iesu Christi summo dilexit amore. Cuidam hortanti<br />
ut litteras edisceret respondit se debere vulneribus Christi Domini incumbere.<br />
Ei persuasum fuit quod « Passio Domini est mare sine fundo,<br />
quoniam continet ingentem mysteriorum multitudinem, quae animam ad<br />
amorem Dei incitant ». Caritatem usque affectavit, austeritatem et res praecipuas.<br />
Ex eius austeritate originem duxit castitas purissima. Consueverat<br />
dicere; « Dolores praetereunt, puritas autem cordis atque virtutes religiosae<br />
vera sunt ornamenta animae ». De paupertate gavisus est eamque dilexit<br />
Franciscali modo « propter amorem Christi Domini », appellavitque eam<br />
suam sponsam suamque matrem. Filiali affectu coluit Virginem Mariam,<br />
cuius imaginem praecipuo studio consideravit. Ex abundantia cordis loqui<br />
solebat palamque suam manifestabat vitam interiorem. Postremos xxv annos<br />
vitae suae degit Panormi, cum plebe coniunctus. Ad eum accurrebant<br />
homines exquirentes consilium, preces, benedictionem. Eius sanctitas se patefaciebat<br />
permeata humanitate et compatiens inter naturalium calamitatum<br />
tristiumque eventuum Panormi illius aetatis, dum ipse tamquam Moyses<br />
pro populo ante tabernaculum deprecabatur. Rerum extraordinariarum<br />
seminator, adhuc novicius a daemonio oppugnatus est, sed vicit semper sua<br />
humilitate, paenitentia suaque lignea cruce. Duos per menses ante mortem<br />
saepius auditus est exclamare: « Paradisum, paradisum, mox nos videbimus<br />
in paradiso! ». Hac cum profunda persuasione eum invenit soror mors in<br />
nosocomio Panormitano die xn mensis Ianuarii, anno MDCLXVII. Multitudo<br />
hominum, nobiles, plebeii et religiosi, accurrerunt ut ultimum vidèrent « bonum<br />
fratrem ». Archiepiscopus Panormitanus nec non Montis Regalis aqua<br />
lustrali asperserunt corpus mortuum: funus factum est magna turba populi<br />
adstante in ecclesia Capuccinorum, Panormi. Probata fama sanctitatis vitae<br />
eiusque virtutes nec non miracula, Bernardus a Corleone beatus declaratus<br />
est die xv mensis Maii, anno MDCCLXVIII, a Decessore Nostro Clemente XIII.<br />
Augescente fama sanctitatis et signorum, Causae Postulator certiorem fecit<br />
Congregationem de Causis Sanctorum de quadam mira sanatione, intercessioni<br />
eiusdem Beati ascripta. Re opportune excussa, die i mensis Iulii, anno<br />
MM, coram Nobis promulgatum est Decretum super miraculo. Favorabili<br />
excepto voto Patrum Cardinalium et Episcoporum in Consistorio coadunatorum<br />
die XIII mensis Martii, anno MMI, decrevimus ut ritus sollemnis canonizationis<br />
ageretur die x insequentis mensis Iunii.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 179<br />
Hodie igitur, una cum ingenti multitudine Pastorum et Christifidelium<br />
sollemnitatem celebrantes Sanctissimae Trinitatis, invocato Paracliti Spiritus<br />
auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimus formulam:<br />
« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione<br />
praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum<br />
Nostrorum consilio, Beatos Aloisium Scrosoppi, Augustinum Roscelli,<br />
Bernardum a Corleone, Teresiam Eustochium Verzeri et Rafqa Petram<br />
Choboq Ar-Rayès Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo<br />
adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione<br />
recoli debere.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quibus prolatis verbis, orationem pio habuimus studio qua tum eximiam<br />
huius Sancti vitam laudavimus tum humilitatem, caritatem aliasque<br />
christianas virtutes.<br />
Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futurum tempus vim habeant,<br />
contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decima mensis Iunii, anno<br />
bismillesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco © Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 497365<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
180<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONSTITUTIO APOSTOLICA<br />
MONGENSIS<br />
Praefectura Apostolica Mongensis appellanda in Ciadiae finibus constituitur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Universae Ecclesiae sustinentes rationes et causas, omni sollicitudine<br />
properamus ut catholica instituta fidelibus opportuna afferant beneficia eorundem<br />
necessitatibus feliciter aptentur. Nunc autem de Praefecturis civilibus<br />
in Ciadia cogitamus, nominatim de sequentibus, scilicet Batha, BiMine,<br />
Güera, Ouaddaï et Salamat, nec non de Sub-Praefectura civili dicta Ennedi;<br />
quas circumscriptiones hactenus pertinentes ad archidioecesim Ndiamenanam<br />
et ad dioecesim Sarhensem, visum est Nobis ab his ecclesiasticis circumscriptionibus<br />
distrahere et ex illis novam condere Apostolicam Praefecturam.<br />
Idcirco, sententiam Congregationis pro Gentium Evangelizatione<br />
amplectentes, omnibus mature perpensis et favente voto Venerabilis Fratris<br />
Iosephi Chennoth Archiepiscopi titulo Milevitani et in Ciadia Apostolici<br />
Nuntii, haec statuimus et decernimus. Ex praefatis civilibus circumscriptionibus,<br />
quas dismembramus ab archidioecesi Ndiamenana et a dioecesi Sarhensi,<br />
novam condimus Praefecturam Apostolicam Mongensem appellandam,<br />
atque sollicitis archidioecesis Ndiamenanae curis commisimus.<br />
Ad haec omnia exsolvenda Venerabilem Fratrem Iosephum Chennoth,<br />
quem antea memoravimus, legamus, opportunis necessariisque factis facultatibus<br />
subdelegandi quemvis virum in ecclesiastica dignitate constitutum.<br />
Re tandem absoluta, documenta conficiantur, quorum sincera exempla ad<br />
Congregationem pro Gentium Evangelizatione sedulo mittantur, contrariis<br />
rebus quibusvis minime obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die primo mensis Decembris,<br />
anno Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
83 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef,<br />
Loco £8 Plumbi<br />
In Secret, Status tab., n. 505.738<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 181<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
I<br />
Venerabilibus Dei servis Hyacintho Serrano López et XIX Sociis martyribus Bea<br />
torum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Omnis, qui vivit et credit in me, non<br />
morietur in aeternum» (Io 11, 26).<br />
De Christi resurrectione fides quemque apud christianum praecipuum<br />
obtinet locum et in Deo scienter nititur qui « non est Deus mortuorum sed<br />
vivorum » (Me 12, 27). Iesus qui peccatum mortemque vicit quique lapsos<br />
homines redemit, fundamentum quoque est eventurae resurrectionis. Ipsa<br />
beatitudinis aeternae spes effecit ut Venerabiles Dei Servi Hyacinthus Serrano<br />
Lopez et XIX socii sanguinem effunderent, unitatem cum Christo Ecclesiaque<br />
servantes, plane sibi conscii corporis mortem, iis qui Christo fideles<br />
fuerunt, Domini mortis esse participationem, quae ad eiusdem resurrectionem<br />
communicandam est necessaria. Anno MCMXXXVI bello civili in Hispania<br />
inito, ob saevam in religionem persecutionem, quae a reipublicae potestatibus,<br />
catholicis hominibus acriter obsistentibus, acta est, complures<br />
ceciderunt, sacerdotes potissimum ac religiosi. Inter eos xvni annumerantur<br />
Ordinis Fratrum Praedicatorum ex Aragoniae Provincia sodales ac duo<br />
dioecesani presbyteri. His, tametsi haud in iisdem condicionibus occubuerunt,<br />
communis fuit aequa mens ac in Providentia fiducia, qua martyrio<br />
obviam anno MCMXXXVI iverunt.<br />
En xvni Ordinis Fratrum Praedicatorum sodales:<br />
I. Hyacinthus Serrano López, sacerdos xxxv annorum, magister fuit,<br />
concionator et Vicarius Provincialis.<br />
II. Aloisius Urbano <strong>La</strong>naspa, sacerdos LIV annorum, concionator generalis<br />
fuit et doctor, quique complura caritatis opera egit.<br />
III. Constantinus Fernández Alvarez, sacerdos xxix annorum, theologiae<br />
Valentiae Romaeque doctor fuit.<br />
IV. Raphaël Pardo Molina, cooperator frater xxxvii annorum, aeditui<br />
sustinuit munus.
182<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
V. Lucius Martínez Mancebo, sacerdos xxxiv annorum, studiosus fuit<br />
noviciorum magister.<br />
VI. Antonius López Couceiro, sacerdos LXVII annorum, fuit et ipse novi<br />
ciorum studiosus magister.<br />
VII. Felicissimus Diez González, sacerdos xxix annorum, philosophicam<br />
disciplinam tradidit.<br />
VIII. Saturius Rey Robles, sacerdos xxix annorum, magister fuit et<br />
ci austri valetudinarius.<br />
IX. Tirsus Manrique Melero, sacerdos LIX annorum, linguam <strong>La</strong>tinam<br />
tradidit idemque concionator fuit.<br />
X. Gumersindus Soto Barros, frater cooperator LXVII annorum, perite<br />
manuum opera praestitit.<br />
XI. <strong>La</strong>mbertus de Navascués y de Juan novicius erat xxv annorum.<br />
XII. Iosephus Maria Muro Sanmiguel, sacerdos xxxi annorum, missiona<br />
riam operam et martyrium affectabat.<br />
XIII. Ioachimus Prats Baltueña novicius fuit xxi annorum.<br />
XIV. Franciscus Calvo Burillo, sacerdos LV annorum, magistri officium<br />
curiose sustinuit.<br />
XV. Franciscus Monzón Romeo, sacerdos xxiv annorum, paulo post pre<br />
sbyteralem ordinationem interfectus est.<br />
XVI. Raimundus Peiró Victorí, sacerdos XLV annorum, validus fuit iu<br />
venum institutor.<br />
XVII. Iosephus Maria Vidal Segú, sacerdos xxiv annorum, paulo post<br />
presbyteralem ordinationem interemptus est.<br />
XVIII. Iacobus Meseguer Burillo, sacerdos LI annorum, theologiam docuit.<br />
En duo sacerdotes ad archidioecesim Caesaraugustanam adscripti:<br />
I. Emmanuel Albert Ginés, sacerdos LXIX annorum, aegrotos potissimum<br />
curavit.<br />
1
Acta Ioannis Pauli Pp. II 183<br />
II. Zosimus Izquierdo Gil, sacerdos XLI annorum, parochi sustinuit munus.<br />
Martyrii crebrescente fama, anno MCMLVII Archiepiscopus Valentinus<br />
beatificationis Causam incohavit seu declarationem martyrii. His perfectis a<br />
iure statutis rebus, Nobis coram Decretum super martyrio die xx mensis<br />
Decembris anno MCMXCIX prodiit. Statuimus igitur ut beatificationis ritus<br />
die xi mensis Martii anno MMI celebraretur.<br />
Hodie igitur, in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri patente, inter<br />
Missarum sollemnia hanc ediximus formulam:<br />
Nos vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi Barcinonensis,<br />
et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Illerdensis, necnon plurimorum<br />
aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,<br />
de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et modis<br />
iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Magna quidem commotione ineffabilique laetitia impleti propter hanc<br />
mirabilem tot martyrum glorificationem, fidem eorum et virtutem publice<br />
laudavimus, eosque venerati sumus summaque Ipsi cum religione primi invocavimus.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco Œf Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 4<strong>94</strong> 927<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
83 ANGELUS card. SODANO
184<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
II<br />
Venerabilibus Dei servis Thomae Sitjar Fortia et XI sociis Beatorum honores de<br />
cernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Quicumque invocaverit nomen Domi<br />
ni salvus erit» (Rom 10, 13).<br />
Christus, fidei discipulorum fons ac finis, in temporum plenitudine a<br />
Patre missus est, ut homines universi a peccato vindicarentur, quodque<br />
unum est nomen, quod per se salvare potest. Iesu igitur mors unum est sa<br />
crificium quo tandem consummata fit hominum salus. Venerabiles Dei Ser<br />
vi Thomas Sitjar Fortia et XI socii cum probe no vissent iustos homines<br />
post corporis interitum cum Christo resuscitato usque victuros ipsosque in<br />
novissima die resuscitatum iri, palam suam fidem professi sunt, difficilibus<br />
exstantibus condicionibus, atque alacrem animum prae se ferentes, martyrii<br />
palmam sunt consecuti. Anno MCMXXXVI bello civili in Hispania inito, reipu<br />
blicae potestates, Marxianis consiliis imbutae, acerrimam in catholicam Ec<br />
clesiam persecutionem egerunt, capitale ostendentes adversus religionem<br />
eiusque asseclas odium. Inter hos, qui vita erga Christum fidelitatem signi-<br />
ficarunt, XII annumerantur Societatis Iesu sodales: VII presbyteri, IV<br />
coadiutores et I laicus, qui eodem anno MCMXXXVI sunt interempti.<br />
Hi sunt:<br />
I. Thomas Sitjar Fortia, sacerdos LXX annorum. In Uruguaiam missus,<br />
ibi philosophicam disciplinam tradidit. Hispania repetita, doctrina catechetica<br />
tradenda et docendi arte claruit. Superioris Noviciorum et Gandiae domus,<br />
ab omnibus aestimatus, sustinuit partes. In vincula coniectus, die xix<br />
mensis Augusti necatus est.<br />
IL Constantinus Carbonell Sempere, sacerdos LXX annorum. Gandiae,<br />
Barcinone, Lucenti sua apostolica opera gessit, reconciliationis potissimum<br />
ministerio addictus. Die xxin mensis Augusti interemptus est.<br />
III. Petrus Gelabert Amer, frater coadiutor XLIX annorum. Studiose<br />
complura domus munia sustinuit, atque, licet liber esset, patrem Constanti-<br />
num Carbonell comitari voluit, quocum die xxin mensis Augusti necatus est.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 185<br />
IV. Raimundus Grimaltos Monllor, frater coadiutor temporalis LXXV an<br />
norum. Curabat ipse Gandiae Societatis Iesu praesertim domus hortos. Is<br />
una cum illis superioribus die xxin mensis Augusti peremptus est.<br />
V. Paulus Bori Puig, sacerdos LXXI annorum. Suum ministerium Veruelae<br />
et Gandiae explevit. Oeconomi munus egit et die xxix mensis Septembris<br />
necatus est.<br />
VI. Vincentius Sales Geno vés, frater coadiutor temporalis LIV annorum.<br />
Ad humiliora officia complenda usque paratus, die xxix mensis Septembris<br />
necatus est.<br />
VII. Iosephus Tarrats Comaposada, frater coadiutor LVIII annorum.<br />
Apud Valentinam domum valetudinarii spectabili caritate egit opus. Die<br />
xxviii mensis Septembris interemptus est.<br />
VIII. Darius Hernández Morato, sacerdos LV annorum. Superior Valentinae<br />
domus, sollertem apostolicam operam sustinuit. Inter captivos sacerdotale<br />
ministerium explevit. Die xxix mensis Septembris necatus est.<br />
IX. Narcissus Basté Basté, sacerdos LXIX annorum. Valentina in urbe<br />
pauperes amabiliter coluit. Die xv mensis Octobris necatus est.<br />
X. Alfredus Simón Colomina, sacerdos LIX annorum. Complura collegia<br />
officii conscius rexit. Die XXIX mensis Novembris interemptus est.<br />
XI. Ioannes Baptista Ferreres Boluda, sacerdos LXXV annorum. Theolo<br />
giae moralis magister, Codicis Iuris Canonici anno MCMXVII comparandi par<br />
ticeps. Die XXIX mensis Decembris necatus est.<br />
XII. Aloisius Campos Górriz, laicus uxoratus xxxi annorum. Congregationis<br />
Marianae sodalis et Actionis Catholicae dioecesani Consilii praeses fuit<br />
ipseque advocatus pauperum causas tuitus est. Die XXVIII mensis Novembris<br />
interemptus est.<br />
Martyrii fama increbrescente, anno MCMLII Archiepiscopus Valentinus<br />
Beatificationis Causam incohavit. His perfectis a iure statutis rebus, Nobis<br />
coram super martyrio Decretum die xx mensis Decembris anno MCMXCIX<br />
prodiit. Statuimus proinde ut Beatificationis ritus Romae die xi mensis<br />
Martii anno MMI una cum aliis fidei testibus celebraretur.<br />
Hodie igitur, in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri patente, inter<br />
Missarum sollemnia hanc ediximus formulam:
186<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Nos, vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi<br />
Barcinonensis, et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Illerdensis, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et<br />
modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Magna quidem commotione ineffabilique laetitia impleti propter hanc<br />
mirabilem tot martyrum glorificationem, fidem eorum et virtutem publice<br />
laudavimus, eosque venerati sumus summaque Ipsi cum religione primi invocavimus.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret.. Status tab , n. 495.011<br />
III<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
83 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili servae Dei Mariae a Guadalupe (in saec. Mariae Franciscae Ricart<br />
Olmos) beatorum caelitum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « "Domine, tu scis quia amo te" (Io 21,<br />
15). Deus iugiter ostendit se hominem amare, qui vicissim vocatur ad Illum<br />
redamandum, ut Petrus quoque fecit. Etenim "in hoc est caritas, non quasi<br />
nos dilexerimus Deum, sed quoniam Ipse dilexit nos" (1 Io 4, 10) ». Venerabilis<br />
Dei Serva Maria a Guadalupe amorem divinum rependit et, fidelis ad<br />
officia quae per religiosam consecrationem assumpserat, omnino Christo se<br />
dedit, quin dubitaret pro Illius Ecclesiaeque amore sanguinem suum liben-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 187<br />
ter effundere. Maria Francisca, cui hoc fuit nomen in baptismate, die xxin<br />
mensis Februarii anno MDCCCLXXXI in pago Albal, dioecesis Valentinae, humilibus<br />
et christianis nata est parentibus, et ab ipsis, sollicitis de filia honestis<br />
moribus instituenda, solida fide christiana est erudita. Undecim annos<br />
nata primum participavit convivium eucharisticum, et a tenera aetate Deiparam<br />
Virginem Mariam singulari prosecuta est cultu. Vocatione diligenter<br />
excussa ad Christum propius sequendum per professionem consiliorum<br />
evangelicorum, anno MDCCCXCVI ingressa est monasterium vulgo dictum<br />
« Pié de la Cruz », Valentiae, e II Ordine Servorum Mariae, ibique religiosum<br />
induit habitum, nomen accipiens Mariam a Guadalupe. Professionem<br />
emisit die xix mensis Iunii anno MCM. Studiose intenta propriis muneribus<br />
implendis, erga superiores humilem, simplicem et oboedientem se exhibuit.<br />
Munera obivit procuratricis, prioris, novitiarumque magistrae. De discipularum<br />
institutione ac de regulari observantia sedulam curam adhibuit. Summa<br />
fide ducta, ardentem tribuit cultum Eucharistiae, Passioni Christi, Virgini<br />
Perdolenti Sanctisque Fundatoribus Servorum Mariae. Vitam gerens in<br />
austeritate et paenitentia, summopere contendit proprias inclinationes moderari<br />
proximoque iugiter inservire. Anno MCMXXXVI cum intestinum exortum<br />
est Hispanicum bellum, vehemens in Ecclesiam ac praesertim in Religiosa<br />
Instituta exarsit persecutio. Cum res turbidae paterent, Dei Serva talem<br />
ostendit fortitudinem ut sorores hortaretur dicens: « Filiae meae, res<br />
difficillime vertuntur; pro Deo et pro fide tamquam victimas nos oportet<br />
offeramus ». Coacta ad monasterium relinquendum, ad sororem germanam<br />
Philomenam confugit. Tunc consilium suscepit pro conversione peccatorum<br />
sanguinem effundendi nec non pro triumpho Catholicae Ecclesiae in Hispania.<br />
Ex eo quod religiosa erat, die II mensis Octobris anno MCMXXXVI a militibus<br />
noctu est comprehensa, quorum minas non timuit, immo ob suam religiosam<br />
consecrationem animosam se protulit et constantem in fidelitate<br />
servanda erga Iesum, sponsum suum. Aequum animum servans, carnificibus<br />
exemplo fuit, et Magistri divina vestigia sequens, veniam dedit illis pro<br />
quorum salute oravit. Eadem nocte necata, corpus eius mane insequentis<br />
diei inventum est crudeliter deturpatum. Increbrescente martyrii fama, anno<br />
MCMLVIII Archiepiscopus Valentinus Causam incohavit beatificationis seu<br />
declarationis martyrii. Servatis de iure servandis, Nobis coram Decretum<br />
super martyrio prodiit die XXVIII mensis Iunii anno MCMXCIX. Qua de re statuimus<br />
ut ritus beatificationis illius ac Iosephi Aparicio Sanz aliorumque fidei<br />
testium, qui in eadem persecutione sunt interempti, Romae die xi mensis<br />
Martii anno MMI perageretur.
188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Hodie igitur, in foro Patriarchalem Basilicam Vaticanam prospiciente,<br />
hanc inter Sacra ediximus formulam:<br />
Nos, vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi<br />
Barcinonensis, et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Illerdensis, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et<br />
modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim<br />
sortiri, contrariis rebus minime quibuslibet officientibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii, anno Domini MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco © Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 495.467<br />
IV<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
68 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei servo Francisco de Paula Castello y Aleu Beatorum honores de<br />
cernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Maxima beatitudo, qua homo frui<br />
possit in hoc mundo, est pro Christo mori; et si mille vitas haberem, has<br />
pro hac profunderem Causa ne paulisper quidem haesitans ».<br />
Verba haec, quae Venerabilis Dei Servus Franciscus de Paula Castellò y<br />
Aleu moriens dixit, Petri apostoli verbis aequantur, qui scripsit: « Si exprobramini<br />
in nomine Christi, beati » (1 P e 4, 14).<br />
Franciscus de Paula Lucenti die xix mensis Aprilis anno MCMXIV ortus<br />
est, qui eodem anno quo natus est patrem amisit. Mater ei religiosam doctrinam<br />
tradidit. Christianae initiationis receptis sacramentis, Illerdam petiit,
Acta Ioannis Pauli Pp. II 189<br />
ubi in Instituto Fratrum Maristarum a Scholis est eruditus. Ibidem baccalaureus<br />
renuntiatus, adiit postmodum chimicum institutum Sarria Barcinonensis<br />
urbis, quod Societatis Iesu sodales moderabantur, ibidemque Patrem<br />
Romanum Galán cognovit, qui exinde ipsius factus est spiritus moderator.<br />
Erga Christum amore repletus, Dei Servus et Barcinone et Illerdae apostolatum<br />
gessit, dans operam ut peccatores converterentur. Iuvenis Actionis<br />
Catholicae suam contulit partem in ea quae Consociatio Iuvenum Christianorum<br />
Cataloniae gerere solebat, particeps fuit Operae Exercitiorum Paroecialium<br />
et sodalis factus est Congregationis Marialis. Institutione absoluta,<br />
operari coepit in officina quadam Illerdensi, virtutibus christianis, insigniter<br />
exercitis, ceteris antecellens sociis. Complura caritatis opera complevit atque<br />
multum contulit ad scripta catholicamque culturam effundendam. Per continuatam<br />
precationem, Dei verbi meditationem, erga sacram Eucharistiam<br />
Virginemque Mariam devotionem, fidem aluit. Cum christianam familiam<br />
constituere vellet, mense Maio MCMXXXVI sponsalia fecit atque subsequenti<br />
mense Iulio nomen dedit militiae. Inter milites quoque alacriter suam Christo<br />
Ecclesiaeque fidelitatem testatus est. Talis consuetudo seditiosos homines<br />
iratos reddidit, qui bello inito civili eum in vincula coniecerunt. Terrestrium<br />
bonorum spe a religione deficere noluit, licet sciret si id fecisset se<br />
vitam servaturum. In carcere spiritaliter socios curavit iisque misericordiae<br />
divinae fiduciam intulit. Apud Tribunal non dubitavit suam fidem profiteri<br />
atque cum novisset se capitis esse condemnatum, palam suum laetum patefecit<br />
animum se martyrem futurum, dum familiares ac sponsam solabatur.<br />
Postquam carnificibus ignovit atque Christum Regem celebravit, manuballista<br />
die XXIX mensis Septembris anno MCMXXXVI necatus est. Martyrii fama<br />
increbrescente, anno MCMLIX Episcopus Illerdensis beatificationis Causam<br />
seu declarationem martyrii incohavit. His rite absolutis rebus a iure praescriptis,<br />
Nobis coram Decretum super martyrio die xvni mensis Decembris<br />
anno MM prodiit. Statuimus igitur ut beatificationis ritus Romae die xi<br />
mensis Martii anno MMI una cum Iosepho Aparicio Sanz aliisque fidei testibus<br />
celebraretur.<br />
Hodie igitur, in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri patente, inter<br />
Missarum sollemnia hanc ediximus formulam:<br />
Nos vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi Barcinonensis,<br />
et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Illerdensis, necnon plurimorum<br />
aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium expíen-
190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
tes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et modis<br />
iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Magna quidem commotione ineffabili que laetitia impleti propter hanc<br />
mirabilem tot martyrum glorificationem, fidem eorum et virtutem publice<br />
laudavimus, eosque venerati sumus summaque Ipsi cum religione primi invocavimus.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco © Sigilli<br />
In Secret. Status tab.., n. 495.720<br />
V<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
68 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei servo Aemiliano Kovc Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Dorsum meum dedi percutientibus et<br />
genas meas vellentibus: faciem meam non averti ab increpationibus et sputis»<br />
[Is 50, 6).<br />
Venerabilis Servus Dei Aemilianus Kovc, servum imitatus patientem de<br />
quo Isaias loquitur propheta, libere martyrio consensit, supremae scilicet<br />
testificationi amoris erga Deum et Ecclesiam. A Spiritu Sancto corroboratus,<br />
firmiter Nazistarum vexationibus obstitit atque Pastorem bonum<br />
usque ad finem est secutus. Per sanguinis effusionem Christo manifestavit<br />
fidelitatem atque cum Episcopo Romano coniunctionem.<br />
Natus est die xx mensis Augusti anno MDCCCLXXXIV in loco vulgo dicto<br />
« Kosmach », intra fines Ucrainae occidentalis. Scholam frequentavit Leopolitana<br />
in urbe atque Romae in studia philosophiae et theologiae diligenter
Acta Ioannis Pauli Pp. II 191<br />
incubuit. Uxorem duxit, deinde, anno MCMXI, sacerdos est ordinatus dioece<br />
sis Stanislaopolitanae, nunc Ivano-Frankivsk nuncupatae. Pastorale exer<br />
cuit ministerium in Galicia et in Bosnia, deinde parochus est nominatus in<br />
Peremyshljany, in archidioecesi Leopolitana Ucrainorum. Assidua eminuit<br />
sacerdotali navitate atque diligenti praedicatione. In domo sua cum uxore<br />
atque sex filiis vitam agens, saepe orbatos et pauperes accipiebat. Tempore<br />
Sovieticae occupationis, fortiter pastoralia munera exercuit, etiamsi variae<br />
difficultates gradatim crescebant. Humilis, simplex, a bonis terrenis alienus,<br />
solummodo Dei voluntatem facere studebat. A Russis comprehensus mense<br />
Iunio anno MCMXLI, advenientibus Germanis, effugere potuit. Germani ipsi<br />
tamen statim manifestam ostenderunt adversus Ecclesiam agendi rationem.<br />
Servus Dei forti animo plurimos a morte servavit Hebraeos; immo, illis qui<br />
id petebant, baptismi sacramentum administravit. Nazistarum vexationibus<br />
firmiter restitit, qui Servum Dei impedire volebant quominus ministerium<br />
pastorale prosequeretur. A Germanis comprehensus atque atrocibus crucia-<br />
tibus vexatus, numquam animi pacem amisit nec spem divinae misericor<br />
diae. In campum captivis custodiendis translatus loci « Majdanek » (in Polo<br />
nia), arduam vitae condicionem tamquam Domini donum consideravit. Mis<br />
sam clam celebrare perrexit atque custodiae sociis, capite praesertim dam<br />
natis, spiritali ratione affuit. Morbo correptus, in valetudinarium campi est<br />
deductus ibique, die xxv mensis Martii anno MCMXLIV, pie decessit.<br />
Martyrii crescente fama, Archiepiscopus Leopolitanus Ucrainorum Cau<br />
sae beatificationis initium fecit seu declarationis martyrii anno MCMXCVII.<br />
Omnibus legitimis condicionibus impletis, Nostro in conspectu Decretum<br />
prodiit super martyrio die xxiv mensis Aprilis anno MMI. Constituimus inde<br />
ut beatificationis ritus Leopolitana in urbe die xxvn mensis Iunii anno MMI<br />
perageretur, occasione data itineris Nostri pastoralis in Ucraina.<br />
Hodie igitur hanc protulimus formulam:<br />
"Схвалюючи бажання наших братів Любомира Кардинала Гузара,<br />
Верховного Архиепископа Львова для Українців, Івана Семеді, Еписко-<br />
па Мукачева візантійського обряду, Софрона Стефана Мудрого, Епи-<br />
скопа Івано-Франківська (Станіславова) для Українців і Михайла Кол-<br />
туна, Епископа Сокаля для українців, багатьох інших братів у Еписко-<br />
пстві і багатьох вірних, після того, як отриманої поради Конгрегації у<br />
справах святих, нашою Апостольською Владою дозволяємо, щоб пре<br />
подобні Слуги Божі Микола Чарнецький і 24 співмученики, Теодор Ро-<br />
мжа, Омелян Ковч і Йосафата Гордашевська від сьогодні можуть бути
192<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
звані Блаженними, a також можна відзначати їхнє свято кожного року<br />
у відповідних місцях і згідно з встановленим правом: 27 червня для<br />
Миколи Чарнецького і 24 співмучеників, 1 листопада для Теодора Ро-<br />
мжі, 27 червня для Омеляна Ковча, 20 листопада для Йосафати Горда-<br />
шевської.<br />
Во ім'я Отця і Сина, і Святого Духа".<br />
Qua sollemniter pronuntiata primi omnium studuimus Nos novensiles<br />
hos beatos venerari caelites eorumque praesens et efficiens precari adiumen<br />
tum quo non modo Ucrainae terra sed universa pariter Ecclesia in sanctita<br />
tis semita longe pro venerentur.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus quibuslibet.<br />
Datum Leopoli, sub anulo Piscatoris, die xxvn mensis Iunii, anno MMI,<br />
Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco Ф Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 497 599<br />
HOMILIAE<br />
I<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
83 ANGELUS card. SODANO<br />
In beatificatione Aloisii et Mariae Beltrame Quattrocchi.*<br />
1. «Ma il Figlio dell'uomo, quando verrà, troverà la fede sulla terra? ».'<br />
L'interrogativo, col quale Gesù conclude la parabola sulla necessità di<br />
pregare « sempre, senza stancarsi », 2<br />
scuote il nostro animo. È una domanda<br />
a cui non fa seguito una risposta: essa, infatti, intende interpellare ogni<br />
persona, ogni comunità ecclesiale, ogni generazione umana. <strong>La</strong> risposta deve<br />
darla ciascuno di noi. Cristo vuole ricordarci che l'esistenza dell'uomo è<br />
orientata all'incontro con Dio; ma proprio in questa prospettiva egli si domanda<br />
se al suo ritorno troverà anime pronte ad attenderlo, per entrare<br />
* Die 21 Octobris 2001.<br />
1<br />
2<br />
Lc 18, 8.<br />
Lc 18, 1.
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 193<br />
con lui nella casa del Padre. Per questo a tutti dice: « Vegliate, perché non<br />
sapete né il giorno né l'ora ». 3<br />
Cari fratelli e sorelle! Carissime famiglie! Oggi ci siamo dati appuntamento<br />
per la beatificazione di due coniugi: Luigi e Maria Beltrame Quattrocchi.<br />
Con questo solenne atto ecclesiale noi intendiamo porre in evidenza<br />
un esempio di risposta affermativa alla domanda di Cristo. <strong>La</strong> risposta è<br />
data da due sposi, vissuti a Roma nella prima metà del secolo ventesimo,<br />
un secolo in cui la fede in Cristo è stata messa a dura prova. Anche in quegli<br />
anni difficili i coniugi Luigi e Maria hanno tenuto accesa la lampada<br />
della fede — lumen Christi — e l'hanno trasmessa ai loro quattro figli, dei<br />
quali tre sono oggi presenti in questa Basilica. Carissimi, di voi così scriveva<br />
vostra madre: «Li allevammo nella fede, perché conoscessero Dio e lo<br />
amassero ». 4<br />
Ma quella vivida fiamma i vostri genitori l'hanno trasmessa<br />
anche agli amici, ai conoscenti, ai colleghi... Ed ora, dal Cielo, la donano a<br />
tutta la Chiesa.<br />
Insieme con i parenti e gli amici dei nuovi Beati, saluto le Autorità religiose<br />
intervenute a questa celebrazione, a cominciare dal Cardinale Camillo<br />
Ruini e dagli altri Signori Cardinali, Arcivescovi e Vescovi presenti. Saluto<br />
inoltre le Autorità civili, tra le quali spiccano il Presidente della Repubblica<br />
italiana e la Regina dei Belgi.<br />
2. Non poteva esserci occasione più felice e più significativa di quella<br />
odierna per celebrare i vent'anni dell'Esortazione Apostolica Familiaris consortio.<br />
Questo documento, che resta ancor oggi di grande attualità, oltre ad<br />
illustrare il valore del matrimonio e i compiti della famiglia, sollecita ad un<br />
particolare impegno nel cammino di santità a cui gli sposi sono chiamati in<br />
forza della grazia sacramentale, che « non si esaurisce nella celebrazione del<br />
sacramento del matrimonio, ma accompagna i coniugi lungo tutta la loro<br />
esistenza ». 5<br />
<strong>La</strong> bellezza di questo cammino risplende nella testimonianza<br />
dei beati Luigi e Maria, espressione esemplare del popolo italiano, che tanto<br />
deve al matrimonio e alla famiglia fondata su di esso.<br />
Questi coniugi hanno vissuto, nella luce del Vangelo e con grande intensità<br />
umana, l'amore coniugale e il servizio alla vita. Hanno assunto con piena<br />
responsabilità il compito di collaborare con Dio nella procreazione, dedicandosi<br />
generosamente ai figli per educarli, guidarli, orientarli alla scoperta<br />
3<br />
4<br />
5<br />
Mt 25, 13.<br />
L'ordito e la trama, p. 9<br />
Familiaris consortio, 56.<br />
13 - A.A.S
1<strong>94</strong><br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
del suo disegno d'amore. Da questo terreno spirituale così fertile sono scaturite<br />
vocazioni al sacerdozio e alla vita consacrata, che dimostrano quanto<br />
il matrimonio e la verginità, a partire dal comune radicamento nell'amore<br />
sponsale del Signore, siano intimamente collegati e si illuminino reciprocamente.<br />
Attingendo alla parola di Dio ed alla testimonianza dei Santi, i beati<br />
Sposi hanno vissuto una vita ordinaria in modo straordinario. Tra le gioie e<br />
le preoccupazioni di una famiglia normale, hanno saputo realizzare un'esistenza<br />
straordinariamente ricca di spiritualità. Al centro, l'Eucaristia quotidiana,<br />
a cui si aggiungevano la devozione filiale alla Vergine Maria, invocata<br />
con il Rosario recitato ogni sera, ed il riferimento a saggi consiglieri spirituali.<br />
Così hanno saputo accompagnare i figli nel discernimento vocazionale,<br />
allenandoli a valutare qualsiasi cosa « dal tetto in su », come spesso e con<br />
simpatia amavano dire.<br />
3. <strong>La</strong> ricchezza di fede e d'amore dei coniugi Luigi e Maria Beltrame<br />
Quattrocchi è una vivente dimostrazione di quanto il Concilio Vaticano Secondo<br />
ha affermato circa la chiamata di tutti i fedeli alla santità, specificando<br />
che i coniugi perseguono questo obiettivo « propriam viam sequentes<br />
», « seguendo la loro propria via ». 6<br />
Questa precisa indicazione del Concilio<br />
trova oggi una compiuta attuazione con la prima beatificazione di una<br />
coppia di sposi: per essi la fedeltà al Vangelo e l'eroicità delle virtù sono<br />
state riscontrate a partire dal loro vissuto come coniugi e come genitori.<br />
Nella loro vita, come in quella di tante altre coppie di sposi che ogni<br />
giorno svolgono con impegno i loro compiti di genitori, si può contemplare<br />
lo svelarsi sacramentale dell'amore di Cristo per la Chiesa. Gli sposi, infatti,<br />
« compiendo in forza di tale sacramento il loro dovere coniugale e familiare,<br />
penetrati dallo Spirito di Cristo, per mezzo del quale tutta la loro vita è<br />
pervasa di fede, speranza e carità, tendono a raggiungere sempre più la<br />
propria perfezione e la mutua santificazione, e perciò partecipano alla glorificazione<br />
di Dio ». 7<br />
Care famiglie, oggi abbiamo una singolare conferma che il cammino di<br />
santità compiuto insieme, come coppia, è possibile, è bello, è straordinariamente<br />
fecondo ed è fondamentale per il bene della famiglia, della Chiesa e<br />
della società.<br />
6<br />
7<br />
Lumen gentium, 41.<br />
Gaudium et spes, 49.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 195<br />
Questo sollecita ad invocare il Signore, perché siano sempre più numerose<br />
le coppie di sposi in grado di far trasparire, nella santità della loro vita,<br />
il « mistero grande » dell'amore coniugale, che trae origine dalla ereazione e<br />
si compie nell'unione di Cristo con la Chiesa. 8<br />
4. Come ogni cammino di santificazione, anche il vostro, cari sposi, non<br />
è facile. Ogni giorno voi affrontate difficoltà e prove per essere fedeli alla<br />
vostra vocazione, per coltivare l'armonia coniugale e familiare, per assolvere<br />
alla missione di genitori e per partecipare alla vita sociale.<br />
Sappiate cercare nella parola di Dio la risposta ai tanti interrogativi che<br />
la vita di ogni giorno vi pone. San Paolo nella seconda Lettura ci ha ricordato<br />
che « tutta la Scrittura è ispirata da Dio e utile per insegnare, convincere,<br />
correggere e formare alla giustizia ». 9<br />
Sorretti dalla forza di questa parola,<br />
potrete insieme insistere con i figli « in ogni occasione opportuna e non<br />
opportuna», ammonendoli ed esortandoli «con ogni magnanimità e dottrina». 10<br />
<strong>La</strong> vita coniugale e familiare può conoscere anche momenti di smarrimento.<br />
Sappiamo quante famiglie sono tentate in questi casi dallo scoraggiamento.<br />
Penso, in particolare, a coloro che vivono il dramma della separazione;<br />
penso a chi deve affrontare la malattia e a chi soffre la scomparsa<br />
prematura del coniuge o di un figlio. Anche in queste situazioni si può dare<br />
una grande testimonianza di fedeltà nell'amore, reso ancora più significativo<br />
dalla purificazione attraverso il passaggio nel crogiolo del dolore.<br />
5. Affido tutte le famiglie provate alla provvida mano di Dio e all'amorevole<br />
cura di Maria, sublime modello di sposa e di madre, che ben conobbe<br />
il soffrire e la fatica del seguire Cristo fin sotto la croce. Carissimi sposi,<br />
non lasciatevi mai vincere dallo sconforto: la grazia del Sacramento vi sostiene<br />
e vi aiuta ad innalzare continuamente le braccia al cielo come Mose,<br />
di cui ci ha parlato la prima Lettura. 11<br />
<strong>La</strong> Chiesa vi è vicina e vi aiuta con<br />
la sua preghiera soprattutto nei momenti di difficoltà.<br />
Nello stesso tempo, chiedo a tutte le famiglie di sostenere a loro volta le<br />
braccia della Chiesa, perché non venga mai meno alla sua missione di intercedere,<br />
consolare, guidare e incoraggiare. Vi ringrazio, care famiglie, per il<br />
sostegno che date anche a me nel mio servizio alla Chiesa e all'umanità.<br />
8<br />
Cfr Ef 5, 22-33.<br />
9<br />
2 Tm 3, 16.<br />
10<br />
2 Tm 4, 2.<br />
" Cfr Es 17, 11-12.
196<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Ogni giorno io prego il Signore perché aiuti tante famiglie ferite dalla miseria<br />
e dall'ingiustizia e faccia crescere la civiltà dell'amore.<br />
6. Carissimi, la Chiesa confida in voi, per affrontare le sfide che l'attendono<br />
in questo nuovo millennio. Tra le vie della sua missione, « la famiglia<br />
è la prima e la più importante »; 12<br />
su di essa la Chiesa conta, chiamandola<br />
ad essere «un vero soggetto di evangelizzazione e di apostolato». 13<br />
Sono certo che sarete all'altezza del compito che vi attende, in ogni luogo<br />
e in ogni circostanza. Vi incoraggio, cari coniugi, ad assumere pienamente<br />
il vostro ruolo e le vostre responsabilità. Rinnovate in voi stessi lo slancio<br />
missionario, facendo delle vostre case luoghi privilegiati per l'annuncio e<br />
l'accoglienza del Vangelo, in un clima di preghiera e nell'esercizio concreto<br />
della solidarietà cristiana.<br />
Lo Spirito Santo, che ha ricolmato il cuore di Maria perché, nella pienezza<br />
dei tempi, concepisse il Verbo della vita e lo accogliesse assieme al<br />
suo sposo Giuseppe, vi sostenga e vi rafforzi. Egli colmi i vostri cuori di<br />
gioia e di pace, così che sappiate rendere lode ogni giorno al Padre celeste,<br />
da cui discende ogni grazia e benedizione.<br />
Amen!<br />
II<br />
In beatificatione octo servorum Dei.*<br />
1. «Tutte le cose... son tue, Signore, amante della vita». 1<br />
Le parole del<br />
Libro della Sapienza invitano a riflettere sul grande messaggio di santità<br />
che ci viene proposto da questa solenne Celebrazione Eucaristica, nella quale<br />
sono stati proclamati otto nuovi beati: Pavol Peter Gojdic, Metod Dominik<br />
Trcka, Giovanni Antonio Farina, Bartolomeu Fernandes dos Mártires,<br />
Luigi Tezza, Paolo Manna, Gaetana Sterni, María Pilar Izquierdo Albero.<br />
Con la loro esistenza totalmente spesa per la gloria di Dio e per il bene<br />
dei fratelli, essi continuano ad essere nella Chiesa e per il mondo segno eloquente<br />
dell'amore di Dio, sorgente prima e fine ultimo di tutti i viventi.<br />
12<br />
13<br />
Lettera alle Famiglie, 2.<br />
Ivi, 16.<br />
* Die 4 Novembris 2001.<br />
1<br />
Sap 11, 26
Acta Ioannis Pauli Pp, II 197<br />
2. « Syn cloveka prisiel biadai a zachránií, co sa stratilo »: 2<br />
spasiteïské<br />
poslanie, zvestované Kristom v dnesnom cítaní z evanjelia podía Lukása,<br />
hlboko poznacilo dnes blahorecenych, biskupa Pavia Petra Gojdica a redemptoristu<br />
Metoda Dominika Trcku. Obaja, v obetavej a hrdinskej sluzbe<br />
gréckokatolíckej cirkvi na Slovensku, presb tymi istymi trápeniami v dôsledku<br />
svojej vernosti evanjeliu a Petrovmu námestníkovi, a teraz im spóluprinálezí<br />
koruna slávy.<br />
Posilneny asketickym spôsobom zivota v Ràde svatého Bazila Vel'kého,<br />
Pavol Peter Gojdic, spociatku ako biskup presovskej eparchie, a neskôr,<br />
ako apostolsky administrator Mukaceva, usiloval sa neúnavne o realizáciu<br />
pastoracného programu, ktory si vytycil: « s pomocou Bozou chcem byt otcom<br />
sirôt, oporou chudobnych a utesitelom trpiacich ». Ludmi vseobecne<br />
povazovany za cloveka « zlatého srdca », predstavitel'om vtedajsej vlády sa<br />
stai skutocnym « tfñom v oku ». Po tom, eo komunisticky rezim postavil<br />
gréckokatolícku cirkev mimo zákona, bol zatknuty a uväzneny. Tak zacalo<br />
preñho obdobie kalvárie, utrpenia, zlého zaobchádzania a ponizovania, az<br />
po smrt vo viere Kristovi a v láske k cirkvi a pápezovi.<br />
Aj Metod Dominik Trcka vlozil cely svoj zivot do sluzby evanjeliu a<br />
spase blíznych, az po obetu vlastného zivota. Ako predstaveny komunity<br />
redemptoristov v Stropkove, na Vychodnom Slovensku, vyvíjal horlivú misionársku<br />
cinnost v eparchiách presovskej, uzhorodskej a Krizevci. S nástupom<br />
komunizmu, spolu s ostatnymi spolubratmi redemptoristami, bol odvezeny<br />
do koncentracného tabora. Tam, posilneny modlitbou, s odhodlanostou<br />
a silou znásal tresty a ponizovania pre evanjelium. Jeho trápenie<br />
skoncilo vo väznici v Leopoldo ve, kde po tom, eo odpustil svoj im väzenskym<br />
stráznikom, podl'ahol vycerpaniu a chorobám.<br />
3. <strong>La</strong> luminosa immagine di Pastore del Popolo di Dio, modellata sull'esempio<br />
di Cristo, ci viene oggi proposta anche dal vescovo Giovanni Antonio<br />
Farina, il cui lungo ministero pastorale, prima nella Comunità cristiana<br />
di Treviso e poi in quella di Vicenza, fu caratterizzato da una vasta attività<br />
apostolica, costantemente orientata alla formazione dottrinale e spirituale<br />
del clero e dei fedeli. Guardando alla sua opera, dedicata alla ricerca della<br />
gloria di Dio, alla formazione della gioventù, alla testimonianza di carità<br />
verso i più poveri ed abbandonati, ritornano alla mente le parole dell'apostolo<br />
Paolo, ascoltate nella seconda Lettura; tutto deve essere compiuto af-<br />
2<br />
Lk 19, 10,
198<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
finché sia « glorificato il nonae del Signore nostro Gesù ». 3<br />
<strong>La</strong> testimonianza<br />
del nuovo Beato continua ancora oggi a produrre abbondanti frutti, in particolare<br />
attraverso la Famiglia religiosa da lui fondata, le Suore Maestre di<br />
<strong>Santa</strong> Dorotea Figlie dei Sacri Cuori, tra le quali brilla la santità di Maria<br />
Bertilla Boscardin, canonizzata dal mio venerato Predecessore Papa Giovanni<br />
XXIII.<br />
Anche nel padre Paolo Manna, noi scorgiamo uno speciale riflesso della<br />
gloria di Dio. Egli spese l'intera esistenza per la causa missionaria. In tutte<br />
le pagine dei suoi scritti emerge viva la persona di Gesù, centro della vita e<br />
ragion d'essere della missione. In una delle sue Lettere ai missionari egli afferma:<br />
«Il missionario di fatto non è niente se non impersona Gesù Cristo...<br />
Solo il missionario che copia fedelmente Gesù Cristo in se stesso... può riprodurne<br />
l'immagine nelle anime degli altri ».* In realtà, non c'è missione<br />
senza santità, come ho ribadito nell'Enciclica Redemptoris missio: « <strong>La</strong> spiritualità<br />
missionaria della Chiesa è un cammino verso la santità. Occorre suscitare<br />
un nuovo ardore di santità fra i missionari e in tutta la comunità<br />
cristiana ». 5<br />
4. « Il nostro Dio vi renda degni della sua chiamata e porti a compimento,<br />
con la sua potenza, ogni vostra volontà di bene e l'opera della vostra<br />
fede ». 6<br />
Questa riflessione dell'apostolo Paolo sulla fede, che chiede di tradursi in<br />
propositi ed opere di bene, ci aiuta a meglio comprendere il ritratto spirituale<br />
del beato Luigi Tezza, fulgido esempio di un'esistenza interamente<br />
votata all'esercizio della carità e della misericordia verso quanti soffrono nel<br />
corpo e nello spirito. Per essi fondò l'Istituto delle Figlie di San Camillo, alle<br />
quali insegnò a praticare un'assoluta fiducia nel Signore. « <strong>La</strong> volontà di<br />
Dio! Ecco l'unica mia guida, egli esclamava, l'unico scopo dei miei sospiri, a<br />
cui tutto voglio sacrificare ». In questo abbandono fiducioso alla volontà di<br />
Dio, ebbe a modello la Vergine Maria, teneramente amata e contemplata<br />
particolarmente nel momento del «fiat» e nella presenza silenziosa ai piedi<br />
della Croce.<br />
Anche la beata Gaetana Sterni, avendo capito che la volontà di Dio è<br />
sempre amore, si dedicò con infaticabile carità agli esclusi e ai sofferenti.<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
2 Ts i, 12<br />
Lettera 6<br />
N. 90.<br />
2 Ts 1, 11
Acta Ioannis Pauli Pp II 199<br />
Trattò questi suoi fratelli sempre con la dolcezza e l'amore di chi, nei poveri,<br />
serve il Signore stesso. Al medesimo ideale esortava le sue Figlie spirituali,<br />
le Suore della Divina Volontà, invitandole, come scriveva nelle Regole,<br />
ad « essere disposte e contente di sostenere privazioni, fatiche e qualunque<br />
sacrificio pur di giovare al prossimo bisognoso in tutto ciò che il Signore<br />
potesse volere da loro ». <strong>La</strong> testimonianza di carità evangelica offerta<br />
dalla beata Sterni richiama ciascun credente alla ricerca della volontà di<br />
Dio, nell'abbandono fiducioso in Lui e nel generoso servizio ai fratelli.<br />
5. O beato Bartolomeu dos Mártires, Arcebispo de Braga, dedicou-se,<br />
com suma vigilancia e zelo apostòlico, à salvaguarda e renovaçao da Igreja<br />
nas suas pedras vivas, sem desprezar os andaimes provisorios que säo as<br />
pedras mortas. Daquelas pedras vivas, privilegiou as que tinham pouco ou<br />
nada para viver. Tirou à boca, para dar aos pobres. Censurado pela pobre<br />
figura que fazia com o pouco que lhe restava, respondeu: « Nunca me veräo<br />
tao desatinado a gastar, com ociosos, aquilo com que posso dar vida a muitos<br />
pobres ». Sendo a ignorancia religiosa a maior das pobrezas, o Arcebispo<br />
tudo fez para lhe por remedio, começando pela reforma moral e elevaçâo<br />
cultural do clero, « porque manifesto está — escrevia-lhe ele — que, se o<br />
vosso zelo correspondesse ao oficio, (...) nao andariam as ovelhas de Cristo<br />
tao fora do caminho do Céu ». Com o seu saber, exemplo e desassombro<br />
apostólico, comoveu e incendiou os animos dos Padres Conciliares de Trento<br />
para que se procedesse à necessaria reforma da Igreja, que depois se empenhou<br />
a realizar com perseverante e invicta coragem.<br />
6. « Te ensalzaré, Dios mío, mi Rey ». 7<br />
Esta exclamación del Salmo responsorial<br />
refleja toda la existencia de la madre María Pilar Izquierdo, fundadora<br />
de la Obra Misionera de Jesús y María: Alabar a Dios y cumplir en<br />
todo su voluntad. Su corta vida, tan sólo 39 años, se puede resumir afirmando<br />
que quiso alabar a Dios, ofreciéndole su amor y su sacrificio. Su vida<br />
estuvo marcada por un continuo sufrir, no sólo físicamente, haciendo todo<br />
por amor de Aquel que nos amó primero y sufrió por la salvación de todos.<br />
El amor a Dios, a la cruz de Jesús, al prójimo necesitado de ayuda<br />
material, fueron los grandes afanes de la nueva Beata. Ella fue consciente<br />
de la necesidad de catequizar con el Evangelio en los suburbios y de dar de<br />
comer al hambriento, para configurarse con Cristo mediante las obras de<br />
misericordia. Su inspiración fundamental sigue viva hoy allí donde está<br />
7<br />
Sal 144, 1.
200<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
presente la Obra Misionera de Jesús y María, desarrollando su labor en<br />
conformidad con su espíritu. Que su ejemplo de vida abnegada y generosa<br />
ayude a comprometerse cada vez más en el servicio a los necesitados para<br />
que el mundo actual sea testigo de la fuerza renovadora del Evangelio de<br />
Cristo.<br />
7. All'inizio di questa Eucaristia abbiamo riascoltato dal Libro della Sapienza<br />
il grande messaggio dell'eterno e incondizionato amore di Dio verso<br />
ogni creatura: « Tu ami tutte le cose esistenti e nulla disprezzi di quanto<br />
hai creato ». 8<br />
Di questo fondamentale amore di Dio sono segno eloquente i<br />
nuovi beati. Con il loro esempio e la loro potente intercessione proclamano,<br />
infatti, l'annuncio della salvezza offerta da Dio a tutti gli uomini in Cristo.<br />
Raccogliamone la testimonianza, servendo a nostra volta Dio « in modo lodevole<br />
e degno », così da camminare senza ostacoli verso i beni promessi. 9<br />
Amen!<br />
Dear Cardinal Kitbunchu,<br />
Dear Brother Bishops,<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad episcopos Tailandiae.*<br />
1. With great joy I welcome you — the Bishops of Thailand — on the<br />
occasion of your ad Limina visit. You have come to Rome to re-affìrm<br />
your faith at the tombs of the Apostles Peter and Paul, and to seek guidance<br />
and strength for the service of the Gospel which has been entrusted to you.<br />
Your visit is a sign of the communion of mind and heart 1<br />
which unités<br />
you with the Successor of Peter in the Apostolic College. I assure you of<br />
my prayers during these days that you may be filled with the knowledge<br />
of God's will in ali spiritual wisdom and understanding, 2<br />
so that through<br />
8<br />
9<br />
Sap 11, 24.<br />
Cfr Colletta<br />
* Die 16 Novembris 2001.<br />
' Cf Acts 4:32<br />
2<br />
Cf. Col 1:9.
Acta Ioannis Pauli Pp II 201<br />
your ministry God's kingdom may continue to grow and make progress<br />
among your people. My thoughts go too to the priests, consecrated men<br />
and women, and laity of the Church in Thailand, and through you I encourage<br />
them to remain steadfast in faith and in the love of the Lord.<br />
<strong>La</strong>st year's Great Jubilee of the Birth of Jesus Christ unleashed new<br />
énergies and fresh enthusiasm in the Christian community around the<br />
world, and also in your own country. It is not possible for us to know all<br />
the ways in which God touched the lives of people during the year, but we<br />
do know that many Christians experienced his merciful love, especially in<br />
the Sacraments of Penance and the Eucharist. The countless grâces and<br />
blessings of the Jubilee urge us to give heartfelt thanks to the Lord, "for<br />
he is good, for his love endures for ever". 3<br />
Our responsibility now is to direct<br />
our thoughts to the future and to profit from the grâce received, by<br />
developing a practical programme of pastoral renewal capable of responding<br />
to the Church's needs at the beginning of this new millennium.<br />
2. Your ad Limina visit is taking place almost immediately after the<br />
Tenth Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, which has concentrated<br />
attention once more on the figure of the Bishop as a man of God<br />
whose first concern is for his own personal holiness and the holiness of<br />
God's people. The Synod Fathers repeatedly stressed that the Bishop must<br />
be a man of prayer and growth in grace through the Sacraments; a man of<br />
exemplary life, wholly dedicated to the task of teaching, sanctifying and<br />
governing the part of God's flock committed to his care. Today I wish to<br />
encourage you to place all your trust in Jesus Christ, who called you and<br />
consecrated you for this task. He will not fail you as you stri ve to respond<br />
to that call and seek to fulfil in your country the great command which<br />
the Lord gave his Apostles at his Ascension: the evangelization of all nations.<br />
In this sensé, your pastoral programme already exists. It is centred in<br />
Christ himself, "who is to be known, lo ved and imitated, so that in him we<br />
may live the life of the Trinity, and with him transform history until its<br />
fulfilment in the heavenly Jerusalem". 4<br />
Your constant thought must be to<br />
discern what has to be done in your particular Churches in order to enable<br />
the proclamation of Christ to reach people's hearts, to build and shape vibrant<br />
Christian communities, and to have a deep and incisive effect in<br />
bringing Gospel values to bear on society and culture.<br />
3<br />
4<br />
Ps 118:1.<br />
Novo millennio ineunte, 29.
202<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
The commitment and self-sacrifice of countless foreign missionaries has<br />
contributed much to the growth of the Church throughout Asia, and the<br />
example of their zeal should be remembered and imitated with deep<br />
gratitude. Today, however, the missionary endeavour has to be carried out<br />
primarily by Asians themselves. The pressing work of evangelization in<br />
your country will dépend on the convincing witness of life, the zealous<br />
dedication, and a display of fresh énergies on the part of all Thai Catholics.<br />
Likewise, the Thai Missionary Society, founded in recent years, is a maturing<br />
fruit of your local Church deserving your close support, for it is in giving<br />
to others that you too will receive all that you need from the Lord.<br />
3. Since there can be no true evangelization "if the name, the teaching,<br />
the life, the promises, the Kingdom and the mystery of Jesus of Nazareth,<br />
the Son of God, are not proclaimed", 5<br />
Pastors must ensure that their people<br />
receive a thorough and systematio knowledge of the person and message<br />
of Jesus Christ, a knowledge that will enable them in turn to communicate<br />
to others the saving message of the Gospel with joy and conviction.<br />
As the first teachers of the faith in your diocèses, your task is to make the<br />
Christian message accessible to your people, explaining how the Gospel<br />
sheds light on life's meaning amid the demands posed by contemporary society.<br />
Though the Catholic community in Thailand forms a small minority, it is<br />
nevertheless held in high esteem for the good work that is being done in the<br />
fields of health care and éducation. Your Catholic schools pro vide instruction<br />
of a high standard, and this makes an invaluable contribution to the life of<br />
the Church and of society. By its very nature Catholic éducation aims not only<br />
to provide knowledge and training but also, and more importantly, to<br />
transmit a cohérent vision of life, shaped by the Gospel, which will enable<br />
young people to grow in true wisdom and freedom. Contemporary society urgently<br />
needs such educational institutions to provide a solid moral training<br />
and help students to acquire the virtues and skills required for the service of<br />
God and neighbour. Students should be encouraged to engage in forms of service<br />
and volunteer work so that they may become more actively involved in<br />
the Church's mission and learn to contribute in a real way to the renewal of<br />
society. I am confident that you will do ali you can to maintain and strengthen<br />
the Catholic character of your schools and to find new ways of ensuring<br />
Evangelii nuntiandi, 22.
Acta Ioannis Pauli Pp II 203<br />
that the poor and marginalized, who otherwise would not have the opportunity,<br />
will be given greater access to éducation.<br />
4. Since the family is the foundation of society and the place where<br />
people first learn the values which will guide them through life, it has to<br />
have a special place in your pastoral concern. In every diocèse an active<br />
family apostolate should aim at ensuring that parents and children are<br />
helped to live their vocation according to the mind of Christ, and that<br />
couples in interreligious marriages receive the help they need to avoid any<br />
weakening of faith. The family is under threat from various forms of materialism<br />
and from widespread offences against human dignity, such as the<br />
scourge of abortion and the sexual exploitation of women and children.<br />
Fresh efforts must be constantly made in your local communities to meet<br />
these difficulties and to train the lay faithful to carry out their specific<br />
mission in the temporal order, in every area of politicai, economie, social<br />
and cultural life.<br />
It is essential then that both lay and religious catechists, who play such<br />
an important role in your communities, continue to be "equipped for every<br />
good work" 6<br />
by receiving opportunities for systematio training, as well as<br />
through days of prayer and courses of renewal. In the task of transmitting<br />
the faith, the Catechism of the Catholic Church would be an invaluable resource.<br />
Consecrated men and women, whose form of life enables them to bear<br />
particularly effective witness to God's love for his people, make a significant<br />
contribution to the life of the Church in Thailand. Their special<br />
charism enables them to respond to the widespread demand for genuine<br />
spirituality and spiritual direction among the faithful. The apostolate of<br />
prayer is the secret of a truly vital Christianity in any age, 7<br />
and for this<br />
reason consecrated men and women, particularly contemplatives, should<br />
not only offer a clear example of a life committed to prayer and reflection<br />
but should become true masters of prayer for others. It is not without significans<br />
that the Second Vatican Council reminds us that contemplatives<br />
"enlarge the Church by their hidden apostolic fruitfulness". 8<br />
5. It is above all in attention to the formation and welfare of priests<br />
that a Bishop shows himself to be a true pastor, and a true father, brother<br />
a<br />
2 Tim 3:17<br />
' Cf. Novo millennio ineunte, 32.<br />
8<br />
Perfectae caritatis, 7.
204<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
and friend of those who are his closest collaborator in the ministry. The<br />
Church in Thailand continues to be blessed with numerous vocations. It is<br />
important that you pay close attention to the various éléments of seminary<br />
training in order to ensure that your particular Churches will always have<br />
the exemplary priests which your communities have a right to expect.<br />
Candidates need a solid grounding in the ecclesiastical sciences and a wellstructured<br />
spiritual training if they are to have a proper and profound<br />
grasp of their ministry, the expression of a special sacramental configuration<br />
with Christ which cannot be reduced to a role patterned after secular<br />
careers.<br />
Düring the Jubilee Year, I had the joy of beatifying a Thai<br />
priest, Father Nicolas Bunkerd Kitbamrung, who was "outstanding in<br />
teaching the faith, in seeking out the lapsed and in his charity towards the<br />
poor". 9<br />
Blessed Nicolas is a true model for Thai priests and I am confident<br />
that his example will inspire seminarians and priests to understand that,<br />
far from being a mere custodian of ecclesiastical institutions, the priest<br />
should always think of himself as a living instrument of Christ the eternai<br />
High Priest. 10<br />
His life "is a mystery totally grafted on to the mystery of<br />
Christ and of the Church in a new and specific way" which "engages him<br />
totally in pastoral activity". 11<br />
In a real sense, the priest in his identity and<br />
in his activities of preaching the word, celebrating the Sacraments and<br />
spreading God's Kingdom, must be Christ for others; he must put on the<br />
"very mind of Christ". 12<br />
At a time when there is a deep yearning for authentic<br />
spirituality, the priest must be a man of prayer, familiar with<br />
God's word and strong in his attachment to the Lord. Since the message<br />
we preach is the truth about God and man, priests should dedicate particular<br />
attention to the préparation of the Sunday homily, so that the faithful<br />
may come to know how the Gospel sheds light on the path of individuáis<br />
and society. A close relationship between the Bishop and his priests,<br />
and fraternal coopération between priests themselves, help to build the diocèse<br />
as a family in which ali the members — Bishop, priests, religious and<br />
laity — can place their gifts and talents at the service of Christ's Body.<br />
6. As you well know from daily expérience, evangelization in Asia, a<br />
continent shaped by ancient cultures and religious traditions, présents<br />
9<br />
Homily, 5 March 2000, No 3.<br />
10<br />
Cf. Presbyterorum ordinis, 12.<br />
" Directory for the Life and Ministry of Priests, 6.<br />
12<br />
Cf 1 Cor 2:16.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 205<br />
particular challenges. The Church accomplishes her missionary task in obédience<br />
to Christ's command, in the knowledge that every person has the<br />
right to hear his saving message in all its fullness. She must do so with respect<br />
and esteem for her listeners, taking account of their philosophical,<br />
cultural and spiritual values, and engaging in dialogue with them. In your<br />
country, as in the rest of Asia, the question of interreligious dialogue is a<br />
pressing one. Contact, dialogue and coopération with the followers of other<br />
religions represent both a duty and a challenge for you. Thailand's ancient<br />
monastic tradition should provide a point of contact and fellowship which<br />
can foster fruitful dialogue between Buddhists and Christians. That tradition<br />
is a reminder of the primacy of the things of the spirit and should act<br />
as a counter-balance to the materialism and consumerism which affect such<br />
a large part of society.<br />
The truths of the faith which form the content and context of this<br />
missionary task are the doctrine of Jesus as the one Saviour of the world<br />
and the Church as the necessary instrument of God's redempti ve plan.<br />
These are truths which must be proclaimed in a reasoned and convincing<br />
manner, so as to invite those who hear them to ponder them with an open<br />
heart. At the beginning of a new millennium the Church in Thailand is being<br />
challenged to présent the mystery of Christ in a way that corresponds<br />
to your people's cultural patterns and ways of thinking, by drawing on the<br />
positive éléments of Thailand's great human patrimony. On the other<br />
hand, the process of inculturation calis for careful discernment on your<br />
part to ensure that the principies of compatibility with the Gospel and<br />
communion with the universal Church are fully respected. Clearly, inculturation<br />
is more than external adaptation, for it entails "the intimate transformation<br />
of authentic cultural values through their integration into Christianity<br />
and the insertion of Christianity in the various human cultures". 13<br />
I<br />
urge you to make continuing efforts in this field, so that the truths and<br />
values of the Gospel will be seen ever more clearly as responding to your<br />
people's genuine spiritual and human needs and aspirations.<br />
7. Dear Brother Bishops, my thoughts often turn to your land and to<br />
its people. With affection I pray that the grâces of the Great Jubilee will<br />
continue to strengthen your attachment to Christ and your commitment to<br />
evangelization. I ask Mary, bright Star of Evangelization in every age, to<br />
13<br />
Redemptoris missio, 52.
206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
intercede for the people you serve and to lead all of you to the saving<br />
encounter with her Son, our Redeemer. To her I entrust the needs and<br />
hopes of your particular Churches, as well as the burdens and joys of your<br />
episcopal ministry. To you and the priests, religious and laity of your dioceses<br />
I cordially impart my Apostolic Blessing.<br />
Dear Brother Bishops,<br />
II<br />
Ad Birmaniae episcopos.*<br />
1. In the name of the Lord who is "the Amen, the faithful and true<br />
witness, the source of God's création". 1<br />
I greet you the Bishops of Myanmar<br />
as you make your quinquennial pilgrimage ad Limina Apostolorum. I<br />
embrace you with joy in the bond of faith, for "I know your works, your<br />
toil and your patient endurance". 2<br />
As you come to pray at the Tombs of<br />
Saints Peter and Paul, the Bishop of Rome in turn wishes to honour the<br />
witness given by Christ's faithful in your land. Myanmar is a land where<br />
the Church in her early years knew martyrdom, and stili today lives close<br />
to the Cross of the Saviour. But the Cross is the source of our hope and<br />
certainty: for every grace that enlightens and strengthens human hearts<br />
flows from the wounded side of the Crucified Lord. Proni this saving mystery,<br />
you will acquire the strength to set out once more on the sea of the<br />
Church's mission: the great ocean of evangelization which Stretches before<br />
us at the dawn of the Third Christian Millennium.<br />
2. On your ad Limina visit you bring with you the joys and sorrows,<br />
the hopes and disappointments, not only of the faithful entrusted to your<br />
pastoral care but of the people of Myanmar as a whole. The difficulties<br />
include widespread poverty despite the abundant resources of the land,<br />
and limits placed on fundamental rights and freedoms. These problems are<br />
in many ways aggravated by isolation, which is all the more harmful when<br />
interaction between peoples and between nations is increasing and growing<br />
more complex by the day. Moreover, these are troubled times in the world,<br />
*Die 17 Novembris 2001<br />
1<br />
Rev 3:14<br />
2<br />
Rev 2:2.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 207<br />
when a deep and unexpected turmoil has gripped the international community.<br />
In this situation the Church's Pastors must be all the more concerned<br />
to remain close to their people and lead them in the path of the Gospel.<br />
In this task we are guided by the Lord himself: "I am the way, the<br />
truth and the life". 3<br />
Jesus Christ himself is the way, for he alone is the<br />
saving truth which leads to the fullness of life for which ali peoples long.<br />
This is the grandeur of our faith which shone forth so splendidly during<br />
the Year of the Great Jubilee. In that time of grace, the whole Church<br />
contemplated more deeply and joyfully the face of Christ, marred by suffering<br />
but radiant with the glory of God. 4<br />
On that face we see both the<br />
greatness of divine love and the greatness of human dignity. It is of these<br />
that Christ now speaks to the heart of the Church in Myanmar, summoning<br />
you and the faithful to a fresh discovery of "the immeasurable riches<br />
of (God's) grace in kindness toward us in Christ Jesus". 5<br />
3. In contemplating the face of Christ, you and your people will find<br />
the strength to live the humility, poverty and even solitude of your<br />
situation not as a bürden but as an evangelical virtue, uplifting and freeing.<br />
"As the unequivocal words of the Gospel remind us, there is a special<br />
présence of Christ in the poor, and this requires the Church to make a<br />
preferential option for them". 6<br />
I know, dear Brothers, that even with your<br />
scant resources you have chosen this path. Your testimony will be all the<br />
more convincing in so far as others see "with stili greater clarity to what<br />
length of dedication the Christian community can go in charity towards<br />
the poorest". 7<br />
This was one of the principal exhortations of the recent<br />
Tenth Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, at which the<br />
Fathers stressed the need for Bishops to be truly patres pauperum.<br />
4. Dear Brothers, be resolute in following the path of evangelical freedom,<br />
which is the path of an ever deeper obédience to Christ. There is a paradox<br />
in the fact that when human power prevails, restrictions enslave; but when<br />
we submit to the power of Christ, our obédience is actually liberating. This<br />
is the paradox of life in Christ, the One who has already "overeóme the<br />
3<br />
4<br />
5<br />
0<br />
7<br />
Jn 14:6.<br />
Cf. 2 Cor 4:6; Novo millennio ineunte, 25-28.<br />
Eph 2:7.<br />
Novo millennio ineunte, 49<br />
Novo millennio ineunte, 49..
208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
world". 8<br />
We must rely on the truth of the Apostle's words: "I can do all<br />
things in him who strengthens me", 9<br />
and on the truth of the Lord's own<br />
promise: "No one will take your joy from you". 10<br />
In the midst of affliction,<br />
we can taste the freedom and the joy of Easter!<br />
To live in this way is to be drawn into that love which is the heart of<br />
the "spirituality of communion" 11<br />
to which Bishops especially are called.<br />
The communion of which we are servants and stewards is the wondrous<br />
fruit of the Thrice Holy God's décision to dwell within us. 12<br />
It is this newness<br />
of grace in our hearts that enables the Bishop to live an affective and<br />
effective collegiality with the Successor of Peter and the episcopate<br />
throughout the world; it enables him to live close to his priests in a bond<br />
of brotherly openness and fatherly concern; to work in a spirit of collaboration<br />
with the consecrated Religious and lay people of the Diocèse; to embrace<br />
with a particular love the poor and oppressed, as he sees shining on<br />
the face of these brothers and sisters the light of God himself. 13<br />
In this<br />
grace you will find the strength to foster genuine ecumenical understanding<br />
between all Christians, and to promote that interreligious dialogue which is<br />
so important at a time when relations between peoples of différent cultures<br />
and traditions are subjected to great stress.<br />
I urge you, therefore, dear Brothers, to allow your spiritual life and<br />
your pastoral ministry to be more and more shaped by this spirituality of<br />
communion, without which the episcopal office will be without life and<br />
energy, becoming disheartening and burdensome. I exhort you to meditate<br />
unceasingly on the practical demands of this spirituality, and confidently<br />
and courageously to act as examples and teachers of that communion.<br />
Then you will find an ever greater fulfilment in the ministry to which you<br />
have been called by him who desires "that your joy may be complete". 14<br />
5. The Post-Synodal Apostolic Exhortation Ecclesia in Asia made it<br />
clear that "communion and mission are inseparably connected". 15<br />
As a sequel<br />
to the Great Jubilee, the whole Church is called to a new evangeliza-<br />
8<br />
9<br />
10<br />
II<br />
12<br />
13<br />
14<br />
15<br />
Jn 16:33<br />
Phil 4:13.<br />
Jn 16:22.<br />
Novo millennio ineunte, 43.<br />
Cf. ibid.<br />
Cf ibid.; Mt 25:35-37.<br />
Jn 16:24<br />
No,. 24,
Acta Ioannis Pauli Pp., II 209<br />
tion, drawing inspiration from the words of Christ: "Duc in altum!". 16<br />
Now<br />
is the time for fresh pastoral efforts! All the baptized — Bishops, priests,<br />
religious and laity — must be prepared to play their part in the task before<br />
the Church in Myanmar. The signs of grace are everywhere to be seen<br />
among you. One of these is the reassuring number of vocations to both the<br />
priestly and consecrated life; another is your people's dévotion and enthusiasm.<br />
But more is needed. The key to success is proper training at every<br />
level, especially for your priests. You will know what initiatives to take in<br />
order to pro vide spiritual, intellectual and pastoral training, including formation<br />
in the Church's social teaching. Likewise, whatever you can do to<br />
improve the préparation of catechists will be of great benefit, for they play<br />
an indispensable role in transmitting the faith and sustaining the vigour of<br />
your communities. The consecrated life too, with its abundance of vocations,<br />
calis for each Bishop's attention and that of the Episcopal Conference,<br />
so that its structures may be strengthened and its members provided<br />
with a solid training.<br />
6. Dear Brother Bishops, the demands on your ministry are unending<br />
and you are not unfamiliar with obstacles and even opposition, but you<br />
remain — in the words of the recent Synod — undaunted servants of the<br />
Gospel of Jesus Christ for the hope of the world. May this hope never cease<br />
to grow richer and stronger within you "until the day dawns and the<br />
morning star rises in your hearts". 17<br />
Invoking upon you a fresh outpouring<br />
of the gifts of the Holy Spirit, and entrusting the entire household of God<br />
in Myanmar to the mighty intercession of Mary, Mother of the Redeemer,<br />
I gladly impart my Apostolic Blessing as a pledge of endless mercy in Jesus<br />
Christ, the First and the <strong>La</strong>st, and the One who lives. 18<br />
Lk 5:4.<br />
2 Pt 1:19.<br />
Cf. Rev 1:17-18.<br />
14 - A.A.S
210<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
III<br />
Occasione oblata conventus a Pontificio Consilio Familiae coadunati.*<br />
1. Saluto cordialmente i partecipanti al Congresso sul tema « <strong>La</strong> Fami<br />
liaris consortio nel suo ventesimo, dimensione antropologica e pastorale »,<br />
promosso da codesto Pontificio Consiglio in occasione del XX anniversario<br />
della pubblicazione dell'Esortazione postsinodale, Familiaris consortio.<br />
Saluto Lei, venerato Signor Cardinale, López Trujillo che presiede alle<br />
attività del Dicastero; saluto il Segretario e il Sottosegretario, e tutti i colla<br />
boratori come pure quanti hanno curato la preparazione di questo incontro,<br />
che commemora un evento di singolare importanza per la vita della Chiesa,<br />
e tocca uno degli argomenti che più mi sta a cuore: la famiglia. Il panora<br />
ma che esso intende analizzare è quanto mai vasto e attiene all'identità e<br />
alla missione della famiglia voluta da Dio per « custodire, rivelare e comuni<br />
care l'amore». 1<br />
Nei venti anni trascorsi abbiamo assistito al formarsi di una<br />
nuova coscienza e di una nuova sensibilità riguardo alla famiglia.<br />
Venti anni che segnano anche l'esistenza del Pontificio Consiglio per la<br />
Famiglia, al quale volli affidare il compito di approfondire e valorizzare<br />
ogni aspetto delle ricchezze contenute nelle Propositiones del Sinodo. 2<br />
Ren<br />
do grazie a Dio per il lavoro svolto dal vostro Dicastero a difesa e al servi<br />
zio del Vangelo della Famiglia.<br />
2. In questo periodo, anche se non sono mancate insidie all'istituto familiare<br />
forse tra le più pericolose nella storia, sono andate consolidandosi<br />
alcune comuni convinzioni. Ad esempio, la causa integrale della famiglia e<br />
della vita è oggi riscoperta e promossa in tanti ambiti come valore e diritto<br />
appartenente al patrimonio comune dell'umanità. Il Magistero della Chiesa<br />
ha fornito significative tracce per questo rinnovamento, con numerosi e importanti<br />
interventi e insegnamenti. Già al tempo del Concilio Vaticano II,<br />
la famiglia veniva considerata come uno dei temi, su cui occorreva illuminare<br />
le coscienze dei cristiani e della intera umanità. Su questa scia molti<br />
passi sono stati compiuti. L'appello « Famiglia, diventa ciò che sei », conte-<br />
* Die 22 Novembris 2001<br />
1<br />
FC n 17.<br />
2<br />
Cfr FC n. 2.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 211<br />
nuto nella citata Esortazione Pastorale, 3<br />
tanta eco ha avuto nella pubblica<br />
opinione.<br />
« Famiglia, diventa ciò che sei », ripeto ancora oggi!<br />
Come istituzione naturale, la comunità familiare è stata voluta da Dio<br />
al « principio », con la creazione dell'uomo e della donna, per il bene degli<br />
uomini. E a questo « principio » che Cristo si richiama, quando i farisei tentano<br />
di travisarne la struttura. 4<br />
Non è dato agli uomini il potere di mutare<br />
il progetto originario del Creatore.<br />
L'Esortazione postsinodale Familiaris consortio ha notevolmente approfondito<br />
i compiti specifici dell'istituto familiare dei quali parlava già la Costituzione<br />
conciliare Gaudium et spes.<br />
Ogni famiglia deve essere una vera comunione di persone — « communio<br />
personarum » — nel rispetto della dignità dei singoli che la compongono. In<br />
questo contesto di mutua comprensione si colloca il « servizio alla vita », secondo<br />
i due complementari significati, unitivo e procreativo, della sessualità,<br />
come ha insegnato il mio venerato predecessore, il Servo di Dio Paolo<br />
VI, nella Enciclica Humanae vitae.<br />
3. Al progressivo consolidarsi della consapevolezza da parte della famiglia<br />
della propria missione nella Chiesa e nella società hanno contribuito<br />
numerosi eventi, che in questi anni hanno visto la partecipazione sempre<br />
più numerosa di famiglie. Penso, ad esempio, agli Incontri Mondiali di Roma,<br />
in occasione dell'Anno Internazionale della Famiglia del 19<strong>94</strong>, all'Incontro<br />
di Rio di Janeiro nel 1997, e a quello del Giubileo delle Famiglie, lo<br />
scorso anno. Ringrazio il Signore per questa crescita di autocoscienza che la<br />
famiglia ha offerto di se stessa e della sua missione.<br />
Tuttavia, accanto a consolanti traguardi conseguiti, è doveroso registrare<br />
l'aggressione violenta 5<br />
da parte di alcuni settori della moderna società<br />
all'istituto della famiglia e alla sua funzione sociale. Taluni progetti di legge<br />
non consoni con il bene vero della famiglia fondata sul matrimonio monogamico<br />
e con la protezione della inviolabilità della vita umana hanno visto<br />
la luce, favorendo l'infiltrarsi di pericolose ombre della « cultura di morte »<br />
all'interno del focolare domestico. Preoccupazione desta pure la crescente<br />
divulgazione nei fori internazionali di fuorvianti concezioni della sessualità e<br />
3<br />
4<br />
5<br />
N. 17.<br />
Mt 19, 3-12<br />
Cfr FC n 46
212<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
della dignità e missione della donna, soggiacenti a determinate ideologie sul<br />
« genere » (« gender »).<br />
Che dire poi della crisi di tante famiglie divise, delle persone sole e della<br />
situazione delle cosiddette unioni di fatto? Fra le pericolose strategie contro<br />
la famiglia c'è altresì il tentativo di negare dignità umana all'embrione prima<br />
dell'impianto nel seno materno, come pure attentarne all'esistenza con<br />
vari metodi.<br />
Quando si parla della famiglia, non si può non accennare ai figli, che in<br />
diversi modi sono vittime innocenti delle comunità familiari disarticolate.<br />
4. Nel panorama, appena delineato, risalta quanto mai necessaria la<br />
missione delle famiglie cristiane. Il loro esempio di gioia e di donazione, di<br />
sforzo e di capacità di sacrificio, sulle orme della <strong>Santa</strong> Famiglia, può risultare<br />
decisivo nell'incoraggiare altri nuclei familiari a corrispondere alla grazia<br />
della loro vocazione. Quanto trascinante è in effetti il modello di una<br />
famiglia cristiana! Nella sua umiltà e semplicità, la testimonianza di vita<br />
domestica può divenire un veicolo di evangelizzazione di prim'ordine. Per<br />
questo è bene che ad essa dedichino attenzione e cura le diverse istituzioni<br />
ecclesiali. Ugualmente, non si tralasci di offrire il necessario sostegno a<br />
quelle situazioni familiari difficili, che richiedono una maggiore assistenza<br />
pastorale, come ad esempio ai divorziati risposati. Si può dire che dopo la<br />
pubblicazione della Familiaris consortio, l'interesse per la famiglia nella<br />
Chiesa si è accentuato, e innumerevoli sono le diocesi e le parrocchie nelle<br />
quali la pastorale familiare è diventata obiettivo prioritario. Vanno diffondendosi<br />
associazioni e movimenti in favore della famiglia e della vita. Persone<br />
di buona volontà contribuiscono, con il loro generoso sforzo, alla formazione<br />
di una nuova cultura « pro-vita ». Con grande apprezzamento ricordo<br />
qui gli Incontri promossi dal vostro Pontificio Consiglio durante questi<br />
due decenni. In primo luogo, quello con i Vescovi responsabili della pastorale<br />
della famiglia e della vita in tutta la Chiesa, che è risultata una valida<br />
occasione per approfondire le nuove problematiche familiari.<br />
Di speciale importanza è il dialogo con politici e legislatori intorno alla<br />
verità della famiglia fondata sul matrimonio monogamico e alla dignità della<br />
vita umana dal primo istante del suo concepimento. Al riguardo, gli Incontri<br />
continentali e nazionali promossi dal vostro Pontificio Consiglio hanno<br />
spianato promettenti cammini di dialogo, capaci di infondere spirito cristiano<br />
ai dibattiti parlamentari e alle pubbliche legislazioni che regolano la
Acta Ioannis Pauli Pp. II 213<br />
vita dei popoli. <strong>La</strong> stessa Carta dei Diritti della Famiglia, pubblicata nel<br />
1983, era già stata chiesta nel corso del Sinodo ordinario del 1980.<br />
5. « Famiglia, credi in ciò che sei; credi nella tua vocazione ad essere segno<br />
luminoso dell'amore di Dio ». Ripeto oggi a voi queste parole che ebbi<br />
a pronunciare nel corso dell'Incontro con le Famiglie, il 20 ottobre dell'anno<br />
scorso.<br />
Famiglia, sii per gli uomini del nostro tempo « santuario della vita ». Famiglia<br />
cristiana, sii « chiesa domestica », fedele alla tua vocazione evangelica.<br />
Proprio perché « consapevole che il matrimonio e la famiglia costituiscono<br />
uno dei beni più preziosi dell'umanità, la Chiesa intende offrire il suo aiuto<br />
a chi, già conoscendo il valore del matrimonio e della famiglia, cerca di viverlo<br />
fedelmente, come pure a chi incerto ed ansioso, è alla ricerca della verità,<br />
senza tralasciare chi è ingiustamente impedito di vivere liberamente il<br />
proprio progetto familiare ». 6<br />
<strong>La</strong> famiglia, quando vive in pienezza le esigenze dell'amore e del perdono,<br />
diviene baluardo sicuro della civiltà dell'amore e speranza per l'avvenire<br />
dell'umanità.<br />
Forte di questa consapevolezza, continui il vostro Dicastero ad operare<br />
sempre più coraggiosamente al servizio del Vangelo della Famiglia.<br />
Mentre auspico pieno successo al vostro Congresso, assicuro il mio ricordo<br />
nella preghiera e, invocando la speciale protezione di Maria, Regina Familiae,<br />
imparto di cuore a tutti una speciale Benedizione Apostolica.<br />
Signori Cardinali,<br />
IV<br />
Ad sodales Congregationis pro Clericis.*<br />
Venerati Fratelli nell'episcopato e nel sacerdozio,<br />
Carissimi fratelli e sorelle!<br />
1. Con grande gioia vi accolgo, in occasione della Plenaria della Congregazione<br />
per il Clero. Saluto cordialmente il Cardinale Darío Castrillón Hoyos,<br />
Prefetto del Dicastero, e lo ringrazio per le cortesi parole che mi ha in-<br />
* FC n. 1.<br />
* Die 23 Novembris 2001.
214<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium. Officiale<br />
dirizzato a nome di tutti i presenti. Saluto i Signori Cardinali, i venerati<br />
Fratelli nell'episcopato e i partecipanti alla vostra Congregazione Plenaria,<br />
che ha dedicato la sua attenzione a un tema tanto importante per la vita<br />
della Chiesa: il presbitero, pastore e guida della comunità parrocchiale. Ponendo<br />
l'accento sulla funzione del presbitero nella comunità parrocchiale, si<br />
mette in luce la centralità di Cristo che sempre deve risaltare nella missione<br />
della Chiesa.<br />
Cristo è presente alla sua Chiesa nel modo più sublime nel Santissimo<br />
Sacramento dell'Altare. Insegna il Concilio Vaticano II, nella Costituzione<br />
dogmatica Lumen gentium, che il sacerdote in persona Christi celebra il Sacrificio<br />
della Messa ed amministra i Sacramenti. 1<br />
Cristo, inoltre, come osservava<br />
opportunamente sulla scorta della Costituzione Sacrosanctum Concilium,<br />
n. 7, il mio venerato predecessore Paolo VI nella Lettera enciclica<br />
Mysterium fidei, è presente attraverso la predicazione e la guida dei fedeli,<br />
compiti ai quali il presbitero è personalmente chiamato. 2<br />
2. <strong>La</strong> presenza di Cristo, che in tal modo si attua in maniera ordinaria e<br />
quotidiana, fa della parrocchia un'autentica comunità di fedeli. Per la parrocchia<br />
avere un sacerdote quale proprio pastore è pertanto di fondamentale<br />
importanza. E quello di pastore è un titolo specificamente riservato al<br />
sacerdote. Il sacro Ordine del presbiterato rappresenta in effetti per lui la<br />
condizione indispensabile ed imprescindibile per essere nominato parroco<br />
validamente. 3<br />
Altri fedeli possono certo collaborare con lui attivamente,<br />
perfino a tempo pieno, ma poiché non hanno ricevuto il sacerdozio ministeriale,<br />
non possono sostituirlo come pastore.<br />
A determinare questa peculiare fisionomia ecclesiale del sacerdote è la<br />
relazione fondamentale che egli ha con Cristo Capo e Pastore, quale sua ripresentazione<br />
sacramentale. Notavo nell'Esortazione apostolica Pastores dabo<br />
vobis, che « il riferimento alla Chiesa è inscritto nell'unico e medesimo riferimento<br />
del sacerdote a Cristo, nel senso che è la "rappresentanza sacramentale"<br />
di Cristo a fondare e ad animare il riferimento del sacerdote alla<br />
Chiesa ». 4<br />
<strong>La</strong> dimensione ecclesiale appartiene alla sostanza del sacerdozio<br />
ordinato. Esso è totalmente al servizio della Chiesa, tanto che la comunità<br />
ecclesiale ha assoluto bisogno del sacerdozio ministeriale per avere Cristo<br />
1<br />
2<br />
3<br />
4<br />
Cfr n 10.<br />
Cfr <strong>AAS</strong> 57 (1965), 762 s.<br />
Cfr Codice di Diritto Canonico, can.. 521, § 1.<br />
N. 16.
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 215<br />
Capo e Pastore presente in essa. Se il sacerdozio comune è conseguenza del<br />
fatto che il Popolo cristiano è scelto da Dio come ponte con l'umanità e riguarda<br />
ogni credente in quanto inserito in questo popolo, il sacerdozio ministeriale<br />
invece è frutto di una elezione, di una vocazione specifica: « Gesù<br />
chiamò a sé i suoi discepoli e ne scelse dodici ». 5<br />
Grazie al sacerdozio ministeriale<br />
i fedeli sono resi consapevoli del loro sacerdozio comune e lo attualizzano;<br />
6<br />
il sacerdote infatti ricorda loro che sono Popolo di Dio e li abilita<br />
all'« offerta di quei sacrifici spirituali », 7<br />
mediante i quali Cristo stesso fa di<br />
noi un eterno dono al Padre. 8<br />
Senza la presenza di Cristo rappresentato dal<br />
presbitero, guida sacramentale della comunità, questa non sarebbe in pienezza<br />
una comunità ecclesiale.<br />
3. Dicevo prima che Cristo è presente nella Chiesa in maniera eminente<br />
nell'Eucarestia, fonte e culmine della vita ecclesiale. E presente realmente<br />
nella celebrazione del santo Sacrificio, come pure quando il pane consacrato<br />
viene custodito nel tabernacolo « come il cuore spirituale della comunità religiosa<br />
e parrocchiale ». 9<br />
Per questa ragione, il Concilio Vaticano II raccomanda che « i parroci<br />
abbiano cura che la celebrazione del Sacrificio Eucaristico sia il centro e il<br />
culmine di tutta la vita della comunità cristiana». 10<br />
Senza il culto eucaristico, come proprio cuore pulsante, la parrocchia<br />
inaridisce. Giova a tal proposito ricordare quanto scrivevo nella Lettera<br />
apostolica Dies Domini: « Tra le numerose attività che una parrocchia svolge,<br />
nessuna è tanto vitale o formativa della comunità quanto la celebrazione<br />
domenicale del giorno del Signore e della sua Eucarestia». 11<br />
Nulla sarà<br />
mai in grado di supplirla. <strong>La</strong> stessa liturgia della sola Parola, quando sia<br />
effettivamente impossibile assicurare la presenza domenicale del sacerdote, è<br />
lodevole per mantenere viva la fede, ma deve sempre conservare, come meta<br />
verso cui tendere, la regolare Celebrazione Eucaristica.<br />
Dove manca il sacerdote si deve, con fede ed insistenza, supplicare Iddio<br />
perché susciti numerosi e santi operai per la sua vigna. Nella citata<br />
Esortazione apostolica Pastores dabo vobis ribadivo che « oggi l'attesa orante<br />
5<br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
10<br />
11<br />
Le 6, 13-16<br />
Cfr Efá, 11-12<br />
Cfr 1 Pt 2, 5<br />
Cfr 1 Pt 3, 18<br />
Paolo VI, Lettera enciclica Mysterium fidei, <strong>AAS</strong> 57 (1965), 772.<br />
Decr. Christus Dominus, n. 30.<br />
N,. 35..
216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
di nuove vocazioni deve diventare sempre più un'abitudine costante e largamente<br />
condivisa nell'intera comunità cristiana e in ogni realtà ecclesiale<br />
». 12<br />
Lo splendore dell'identità sacerdotale, l'esercizio integrale del conseguente<br />
ministero pastorale unitamente all'impegno dell'intera comunità nella<br />
preghiera e nella penitenza personale, costituiscono gli elementi imprenscindibili<br />
per un'urgente e indilazionabile pastorale vocazionale. Sarebbe errore<br />
fatale rassegnarsi alle attuali difficoltà, e comportarsi di fatto come se<br />
ci si dovesse preparare ad un Chiesa del domani, immaginata quasi priva di<br />
presbiteri. In questo modo, le misure adottate per rimediare a carenze attuali<br />
risulterebbero per la Comunità ecclesiale, nonostante ogni buona volontà,<br />
di fatto seriamente pregiudizievoli.<br />
4. <strong>La</strong> parrocchia è inoltre luogo privilegiato dell'annuncio della Parola<br />
di Dio. Questo si articola in diverse forme e ciascun fedele è chiamato a<br />
prendervi parte attiva, specialmente con la testimonianza della vita cristiana<br />
e l'esplicita proclamazione del Vangelo, sia ai non credenti per condurli<br />
alla fede, sia a quanti sono già credenti per istruirli, confermarli ed indurli<br />
ad una vita più fervente. Quanto al sacerdote, egli « annuncia la Parola nella<br />
sua qualità di "ministro", partecipe dell'autorità profetica di Cristo e della<br />
Chiesa». 13<br />
E per assolvere fedelmente a questo ministero, corrispondendo<br />
al dono ricevuto, egli per « primo deve sviluppare una grande familiarità<br />
personale con la Parola di Dio ». u<br />
Quand'anche egli fosse superato da altri<br />
fedeli non ordinati nella facondia, ciò non cancellerebbe il suo essere ripresentazione<br />
sacramentale di Cristo Capo e Pastore, ed è da questo che deriva<br />
soprattutto l'efficacia della sua predicazione. Di questa efficacia ha bisogno<br />
la comunità parrocchiale, specialmente nel momento più caratteristico dell'annuncio<br />
della Parola da parte dei ministri ordinati: proprio per questo la<br />
proclamazione liturgica del Vangelo e l'omelia che la segue, sono entrambe<br />
riservate al sacerdote.<br />
5. Anche la funzione di guidare come pastore la comunità, funzione propria<br />
del parroco, deriva dal suo peculiare rapporto con Cristo Capo e Pastore.<br />
E funzione che riveste carattere sacramentale. Non è affidata al sacerdote<br />
dalla comunità, ma, per il tramite del Vescovo, proviene a lui dal Signore.<br />
Riaffermare ciò con chiarezza ed esercitare tale funzione con umile auto-<br />
12<br />
N. 38.<br />
13<br />
Pastores dabo vobis, n. 26.<br />
'* ibid.,
Acta Ioannis Pauli Pp, II 217<br />
revolezza costituisce un'indispensabile servizio alla verità e alla comunione<br />
ecclesiale. <strong>La</strong> collaborazione di altri, che non hanno ricevuto questa configurazione<br />
sacramentale a Cristo, è auspicabile e spesso necessaria. Questi,<br />
tuttavia, non possono surrogare in alcun modo il compito di pastore proprio<br />
del parroco. I casi estremi di penuria di sacerdoti, che consigliano una<br />
collaborazione più intensa ed estesa di fedeli non insigniti del sacerdozio<br />
ministeriale, nell'esercizio della cura pastorale di una parrocchia, non costituiscono<br />
affatto eccezione a questo criterio essenziale per la cura delle anime,<br />
come in modo inequivocabile risulta stabilito dalla normativa canonica.<br />
15<br />
In questo campo, oggi molto attuale, l'Esortazione interdicasteriale Ecclesiae<br />
de mysterio, che ho approvato in modo specifico, costituisce la sicura<br />
traccia da seguire.<br />
Nell'adempimento del proprio dovere di guida, con responsabilità personale,<br />
il parroco trarrà sicuro giovamento dagli organismi di consultazione previsti<br />
dal Diritto; 16<br />
ma questi ultimi dovranno mantenersi fedeli alla propria finalità<br />
consultiva. Sarà pertanto necessario guardarsi da qualsiasi forma che, di fatto,<br />
tenda ad esautorare la guida del presbitero parroco, perché verrebbe ad essere<br />
snaturata la fisionomia stessa della comunità parrocchiale.<br />
6. Rivolgo ora il mio pensiero pieno di affetto e di riconoscenza ai parroci<br />
sparsi nel mondo, specialmente a coloro che operano negli avamposti<br />
dell'evangelizzazione. Li incoraggio a proseguire nel loro compito faticoso,<br />
ma veramente prezioso per l'intera Chiesa. Raccomando a ciascuno di ricorrere,<br />
nell'esercizio del quotidiano « munus » pastorale, all'aiuto materno della<br />
Beata Vergine Maria, cercando di vivere in profonda comunione con Lei.<br />
Nel sacerdozio ministeriale, come scrivevo nella Lettera ai sacerdoti, in occasione<br />
del Giovedì Santo del 1979, « c'è la dimensione stupenda e penetrante<br />
della vicinanza alla Madre di Cristo ». 17<br />
Quando celebriamo la santa<br />
Messa, cari Fratelli sacerdoti, accanto a noi sta la Madre del Redentore, che<br />
ci introduce nel mistero dell'offerta redentrice del suo divin Figlio. Ad Jesum<br />
per Mariam: sia questo il nostro quotidiano programma di vita spirituale<br />
e pastorale!<br />
Con tali sentimenti, mentre assicuro la mia preghiera, imparto a ciascuno<br />
una speciale Benedizione Apostolica, che volentieri estendo a tutti i sacerdoti<br />
del mondo.<br />
15<br />
,B<br />
17<br />
Cfr Codice di Diritto Canonico, can 517, § 2.<br />
Cfr Codice di Diritto Canonico, cann 536-537<br />
N. 11
218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
V<br />
Ad Salvatoriae episcopos.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Siento una gran alegría al recibiros esta mañana durante la visita Ad<br />
limina con la que renováis los vínculos de comunión de vuestras Iglesias<br />
particulares con el Obispo de Roma. Os saludo a todos con mucho afecto y<br />
os pido que os hagáis intérpretes de mi estima y cercanía al querido pueblo<br />
salvadoreño, al que servís con amor, generosidad y entrega, teniendo presente<br />
el testimonio del apóstol Pablo en su servicio a la comunidad de Corinto:<br />
« Me gastaré y desgastaré totalmente por vuestras almas »- 1<br />
Agradezco las palabras que me ha dirigido mons. Fernando Sáenz <strong>La</strong>calie,<br />
Arzobispo de San Salvador y Presidente de la Conferencia episcopal,<br />
para renovarme vuestra adhesión y hacer presente el espíritu con el que<br />
ejercéis vuestro ministerio pastoral. Por mi parte, correspondo manifestándoos<br />
mi aprecio por la obra que, con la ayuda de Dios y la colaboración de<br />
tantos servidores del Evangelio, lleváis a cabo en vuestras diócesis.<br />
2. En las Relaciones que habéis presentando y en los encuentros que he<br />
mantenido con cada uno de vosotros he visto el proceso que lleva a cabo la<br />
Iglesia en vuestra Nación. Al concluir mi segunda visita pastoral, os decía<br />
al despedirme. « Me voy con una gran confianza en el futuro de esta amada<br />
tierra; vivid a la luz de la fe, con el vigor de la esperanza y la generosidad<br />
del amor fraterno ». 2<br />
Tenía presentes las aspiraciones y esperanzas de ese<br />
querido pueblo, al que pude conocer y apreciar más profundamente; un<br />
pueblo que había sufrido los duros años de una guerra fratricida, de la que<br />
felizmente había salido y que estaba asumiendo con decisión el camino del<br />
propio desarrollo, para construir un futuro sereno y solidario para sus hijos,<br />
que aman y desean la paz.<br />
'.Seguid acompañando a vuestro pueblo como ministros de la reconciliación,<br />
para que la grey que os ha sido encomendada, superando las dificultades<br />
del pasado, avance por los caminos de la concordia y el amor sincero<br />
entre todos, sin excepción! Sabéis bien que el futuro del País se debe cons-<br />
* Die 23 Novembris 2001<br />
1<br />
2 Co 12, 15.<br />
2<br />
Discurso en el aeropuerto de San Salvador 8.2.1996, 5.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 219<br />
truir en la paz, cuyo fruto es la justicia. 3<br />
Siguiendo esa senda, no se desvanecerán<br />
tantos esfuerzos realizados tras la firma de los Acuerdos de Paz de<br />
1992, con los que se puso fin a aquellos terribles años de guerra interna.<br />
Ayudad a construir una sociedad que favorezca la concordia, la armonía y<br />
el respeto por la persona y cada uno de sus derechos fundamentales. Con<br />
vuestra palabra, valiente y oportuna, y teniendo siempre presentes las exigencias<br />
del bien común, debéis animar a todos, empezando por los responsables<br />
de la vida política, administrativa y judicial de la Nación, a promover<br />
mejores condiciones de vida, de trabajo o de vivienda.<br />
3. Son bien conocidas la laboriosidad, la fuerza moral y el espíritu de<br />
sacrificio de los salvadoreños ante las adversidades. Lo han demostrado con<br />
ocasión del huracán Mitch y de los dos terremotos que, con el intervalo de<br />
un mes, han padecido al comienzo de este año. En dichas ocasiones me<br />
apresuré a manifestar mi cercanía, pidiendo solidaridad y ayuda para los<br />
damnificados por esas terribles desgracias naturales que han reducido a<br />
condiciones precarias la existencia de muchos salvadoreños y han dañado<br />
tantas estructuras materiales.<br />
Si bien es cierto que las ayudas externas son necesarias, dada la magnitud<br />
del fenómeno, se ha de tener presente que los mismos salvadoreños,<br />
con las ricas cualidades que les distinguen, han de ser los protagonistas y<br />
artífices principales de la reconstrucción del País, comprometiéndose, con su<br />
esfuerzo y su tesón, a superar esa situación tan difícil, agravada, entre<br />
otras causas, por la pobreza extrema de muchos, el desempleo o la falta de<br />
vivienda digna. En esta tarea, es de destacar la acción de Caritas, que pretende<br />
dar una respuesta ante estas necesidades.<br />
4. Como objetivo principal de vuestra labor pastoral os proponéis impulsar<br />
y vivificar la evangelización. En efecto, una de las funciones más importantes<br />
del Obispo es acrecentar la fe de los fieles, haciendo madurar en<br />
ellos las enseñanzas del Evangelio mediante la predicación íntegra del misterio<br />
de Cristo, para que puedan así glorificar a Dios y seguir la vía hacia<br />
la felicidad eterna. 4<br />
En nuestro tiempo, en el que los medios modernos difunden continuamente<br />
noticias muy diversas y el corazón y la mente se sienten atraídos<br />
por tantas novedades, es menester dar a la Palabra de Dios y a su anuncio<br />
3<br />
4<br />
Cf. St 3, 18.<br />
Cf.. Christus Dommus, 12.
220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
el lugar primordial y privilegiado que le corresponde. Cuando el creyente<br />
acoge a Jesucristo y su Palabra, poniéndola en práctica, es cuando de verdad<br />
alcanza su plenitud, como Pedro confiesa ante Jesús: « Señor, ¿a dónde<br />
vamos a ir? Tú tienes palabras de vida eterna». 5<br />
Por eso, es de capital importancia<br />
que nunca decaiga el ministerio de la predicación, la catequesis y<br />
la enseñanza, para que todos los fieles « tengan vida y la tengan en abundancia<br />
». 6<br />
El anuncio de la Palabra tiene un relieve especial cuando se proclama<br />
dentro de la liturgia, porque Cristo « está presente en su palabra, pues es El<br />
mismo el que habla cuando se lee en la Iglesia la Sagrada Escritura ». 7<br />
No<br />
obstante, como la acción de la Iglesia no se agota en la liturgia, hay que<br />
anunciar la Palabra con perseverancia y por todos los medios, para que el<br />
mensaje de salvación llegue tanto a los creyentes como a los no creyentes.<br />
Los medios de comunicación social de los que hoy se dispone para comunicar<br />
han de ser utilizados también para evangelizar y catequizar, con el fin<br />
de aprovechar su enorme potencial para cumplir mejor el mandato de Jesús<br />
de hacer llegar la Buena Nueva a todas las criaturas. 8<br />
Os animo, pues,<br />
a potenciar dichos medios a vuestra disposición y ponerlos al servicio de la<br />
difusión del Evangelio. Con ellos, el mensaje de salvación puede alcanzar a<br />
todos, en las más diversas circunstancias y en los lugares de más difícil acceso.<br />
5. Colaboradores directos del Obispo son los presbíteros, que en su nombre<br />
presiden las distintas comunidades de la Iglesia particular, las alimentan<br />
con el Pan de la Palabra y de la Eucaristía, celebran los Sacramentos y<br />
por su cercanía a todos han de ser imagen y expresión de la presencia viva<br />
de Jesucristo, Buen Pastor, en medio de su pueblo. Para poder vivir con<br />
alegría y serenidad el misterio que les fue confiado en la ordenación sacerdotal,<br />
han de custodiar con todo celo e intensidad la gracia que les fue concedida.<br />
Por ello, debéis animar siempre a vuestros sacerdotes a ser hombres<br />
de oración asidua y frecuente, pues « en la plegaria se desarrolla ese diálogo<br />
con Cristo, que nos convierte en sus íntimos », 9<br />
nos hace penetrar en el profundo<br />
misterio de Dios y llena de esperanza la existencia ante los retos del<br />
momento presente, que para el sacerdote revisten frecuentemente una especial<br />
intensidad.<br />
r><br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
Jn 6, 68.<br />
Jn 10, 10<br />
Sacrosanctum Concilium, 7.<br />
Cf Me 16, 15.<br />
Novo millennio ineunte, 32.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 221<br />
EI sacerdote debe estar disponible para todos, saber escuchar, acompañar<br />
el crecimiento en la fe de sus hermanos y ser fuente de consuelo para<br />
los atribulados y afligidos, siendo en todo momento testigo de los valores<br />
del Reino, pues ha de estar dispuesto a ofrecer muchas renuncias para que<br />
resalte lo esencial frente a lo efímero. En definitiva, ser y presentarse siempre<br />
como lo que es: ministro de Jesucristo y de su gracia.<br />
El estrecho vínculo que une al sacerdote con su Obispo exige que estéis<br />
siempre cercanos y atentos a cada uno de ellos, para que os vean como verdaderos<br />
padres y maestros. Desde el carisma de vuestro ministerio episcopal<br />
ayudadlos en todas sus necesidades, animadlos a perseverar en el camino de<br />
la auténtica santidad sacerdotal y de la caridad pastoral. Ofrecedles los medios<br />
más adecuados para poder continuar su formación y desarrollar aquellas<br />
virtudes necesarias para su estado y para enfrentarse con serenidad y<br />
valentía a las dificultades que se les puedan presentar.<br />
6. Preocupados por el número de personal dedicado a la misión, sé que<br />
os esforzáis en promover y seguir con atención la pastoral vocacional, tan<br />
necesaria para el desarrollo de la vida de la Iglesia. En este camino, lo primero<br />
es el recurso a la oración asidua, pues es el mismo Señor el que nos<br />
manda pedirle que envíe nuevos operarios a su mies. 10<br />
Además, es necesario<br />
organizar una efectiva pastoral de las vocaciones, amplia y capilar, en las<br />
parroquias, movimientos, colegios y familias, de modo que los jóvenes conozcan<br />
los valores y exigencias del Reino de Dios y puedan responder<br />
cuando se les pide la total entrega de sí y de las propias fuerzas a la causa<br />
del Evangelio.<br />
A este respecto, es también importante el testimonio de vida de los sacerdotes<br />
y de los consagrados, testimonio que ha de ser tan radical y elocuente<br />
que mueva a otros, jóvenes y menos jóvenes, a querer seguir ese camino,<br />
al estilo de lo que indicaba san Pablo: « Sed mis imitadores, como yo<br />
lo soy de Cristo ». n<br />
7. <strong>La</strong> celebración de la Eucaristía, en un mundo tantas veces aquejado<br />
por divisiones y desequilibrios, consolida la comunión y la esperanza, es<br />
fuente de armonía y paz, y hace que todos se sientan miembros de una<br />
misma familia donde a cada uno se le reconoce su dignidad. Por ello, se ha<br />
de promover la práctica dominical, pues en el proceso de fortalecimiento de<br />
10<br />
11<br />
Cf. Mt 9, 38.<br />
1 Co 11, 1.
222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
la fe la Eucaristía es ei momento privilegiado para el encuentro con Jesucristo<br />
vivo. Teniendo presente que la Misa dominical debe ser compromiso<br />
y práctica constante de todos los fieles, no dejéis de empeñaros junto con<br />
vuestros sacerdotes en promover este aspecto tan importante de la vida<br />
eclesial, como recomendé en la Carta apostólica Dies Domini. 12<br />
Más recientemente<br />
he señalado también que se ha de dar « un realce particular a la Eucaristía<br />
dominical y al domingo mismo, sentido como día especial de la fe,<br />
día del Señor resucitado y del don del Espíritu, verdadera Pascua de la semana».'<br />
3<br />
En la vida eclesial de vuestra nación, como ponéis de relieve en las Relaciones<br />
quinquenales, está muy extendida la devoción eucaristica y señaláis<br />
cómo en casi todas las parroquias se celebra, particularmente el jueves,<br />
la adoración del Santísimo Sacramento. Me complace que se conserve esta<br />
práctica entre los fieles, pues de esta manera no sólo se proclama abiertamente<br />
la fe en la presencia real de Cristo en la Eucaristía sino que se incrementa<br />
la unión y la confianza en Aquel que prometió estar con los suyos<br />
« todos los días hasta el fin del mundo ». 14<br />
8. Una de las urgencias de nuestro tiempo, como he destacado en la<br />
Carta apostólica Novo millennio ineunte, es la atención a la familia, pues se<br />
constata una « crisis generalizada y radical de esta institución fundamental<br />
», 15<br />
a causa de las graves amenazas que hoy atentan contra ella: las rupturas<br />
matrimoniales, la plaga del aborto, la mentalidad anticoncepcional, la<br />
corrupción moral, las infidelidades y violencias domésticas, factores que ponen<br />
en peligro la familia, célula fundamental de la sociedad y de la Iglesia.<br />
En el matrimonio, elevado por el Señor a la dignidad de Sacramento,<br />
no sólo se expresa el gran misterio del amor esponsal de Cristo a su Iglesia,<br />
16<br />
sino que, según el plan de Dios, el hombre y la mujer realizan la vocación<br />
conyugal y colaboran con El en la creación. Una sólida preparación<br />
de quienes se preparan a contraer matrimonio y un seguimiento de los hogares<br />
cristianos hará que se puedan ofrecer ejemplos convincentes de cómo<br />
debe ser la familia y su papel insustituible en la sociedad y en la Iglesia.<br />
Por ello, se ha de formar a los jóvenes llamados al matrimonio, así como a<br />
12<br />
13<br />
14<br />
15<br />
16<br />
Cf.. capítulo II<br />
Novo millennio ineunte, 35,<br />
Mt 28, 20.<br />
N. 47.<br />
Cf. E f 5, 32
Acta Ioannis Pauli Pp. II 223<br />
las familias ya constituidas, para que venzan las presiones de una cultura<br />
opuesta al matrimonio y a la institución familiar, de modo que vivan según<br />
el plan de Dios y las verdaderas y genuinas exigencias del hombre y de la<br />
mujer. <strong>La</strong> humanidad se juega mucho con la institución familiar, llegando<br />
hasta hipotecar su futuro si no se la defiende y promueve adecuadamente.<br />
No se puede ceder ante modas y teorías que, bajo una apariencia de falsa<br />
modernidad y progreso, después se vuelven contra el hombre y crean tantas<br />
víctimas, empezando por los propios hijos o los mismos cónyuges abandonados.<br />
9. Los laicos están llamados a desempeñar un papel de suma importancia<br />
ante los retos que plantean el presente y el futuro de El Salvador. En<br />
la medida en que los laicos cristianos vivan cada vez más abiertos a la presencia<br />
y a la gracia en lo profundo de su corazón, serán más capaces de<br />
ofrecer a sus hermanos el testimonio de una vida renovada, tendrán la libertad<br />
y la fuerza de espíritu necesarias para transformar las relaciones sociales<br />
y la sociedad misma según los designios de Dios.<br />
Para hacer presente en medio del mundo los valores del Evangelio, los<br />
cristianos necesitan estar firmemente enraizados en el amor de Dios y en la<br />
fidelidad a Cristo. Por ello, quiero exhortaros a intensificar los esfuerzos en<br />
la formación de un laicado adulto, que colabore activamente en la vida y<br />
misión de la Iglesia; en este sentido son útiles organismos como el Instituto<br />
Superior de Catequesis, en San Salvador, para la preparación adecuada de<br />
los catequistas. En esta labor de formación, os animo igualmente a que<br />
prestéis una particular atención a los jóvenes que, por su situación, se encuentran<br />
expuestos más fácilmente a los peligros y a las seducciones de caminos<br />
fáciles e ilusorios. Presentadles en toda su autenticidad y riqueza los<br />
altos ideales de la vida y de la espiritualidad cristiana, para que aprendan<br />
los valores y pautas de comportamiento más aptos para afrontar los retos<br />
del presente.<br />
10. Al concluir este encuentro deseo expresaros mi gratitud por el trabajo<br />
incansable que desarrolláis en todos los ámbitos de la acción pastoral. Os<br />
aliento a continuar con renovada esperanza la tarea de conducir al Pueblo<br />
de Dios que tenéis confiado hacia la meta de la patria celestial mediante el<br />
ejercicio de vuestro ministerio apostólico, brindando también así un excelente<br />
servicio a toda la comunidad nacional. Transmitid también mi saludo<br />
afectuoso y mi bendición a todos vuestros sacerdotes, religiosos, religiosas y<br />
demás fieles, especialmente a los que colaboran con mayor dedicación en la
224<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
obra de la evangelización y a quienes sufren por cualquier causa y que, por<br />
ello, ocupan un lugar particular en el corazón del Papa. En estos días se<br />
celebra la fiesta de Nuestra Señora Reina de la Paz, patrona de El Salvador.<br />
Al invocar su maternal protección, le pido que interceda por la santidad<br />
de todos los fíeles, por el bienestar de las familias y la prosperidad de<br />
vuestro País en justicia y en paz, a la vez que imparto a todos de corazón<br />
la Bendición Apostólica.<br />
VI<br />
Ad episcopos Litoris Divitis.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Durante estos días de vuestra visita ad Limina habéis tenido la oportunidad<br />
de venerar las tumbas de los Santos Apóstoles Pedro y Pablo, renovando<br />
ante ellas la fidelidad a la fe recibida, y revitalizar el espíritu<br />
evangelizador, que hizo de estos grandes testigos de Cristo, junto con los<br />
demás Apóstoles, fundamento firme de la Iglesia de todos los tiempos. 1<br />
Es,<br />
pues, como un retorno a los orígenes mismos del ministerio apostólico que<br />
desempeñáis en las diversas Iglesias particulares de Costa Rica, plantando y<br />
regando la semilla del Evangelio, para que Dios la haga crecer abundantemente.<br />
2<br />
Con este espíritu os recibo hoy con gran gozo, para compartir vuestras<br />
preocupaciones pastorales, alentar los esfuerzos por enraizar cada día más el<br />
Evangelio en el corazón de los queridos hijos e hijas costarricenses, y cumplir<br />
con el encargo dado a Pedro por Jesús de confirmar en la fe a sus hermanos.<br />
3<br />
Agradezco cordialmente a mons. Román Arrieta Villalobos, Arzobispo de<br />
San José y Presidente de la Conferencia episcopal, las palabras que me ha<br />
dirigido en nombre de todos, expresando la cercanía y el espíritu de comunión<br />
con el Obispo de Roma, al que os unen lazos de unidad, de amor y de<br />
* Die 30 Novembris 2001.<br />
1<br />
Cf. Ef 2, 20.<br />
2<br />
Cf, 1 Co 3, 6-7.<br />
3<br />
Cf.. Lc 22, 32.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 225<br />
paz. 4<br />
En ellas siento también el palpitar de un pueblo « de fecunda historia<br />
y amante de la paz », 5<br />
del cual conservo tan grato recuerdo desde mi Visita<br />
Pastoral en 1983.<br />
2„ Me complace saber que, ante los desafíos del nuevo milenio, vuestro<br />
País está abierto a la esperanza, fundada sobre todo en la generosa entrega<br />
de los Pastores y sus colaboradores a la misión evangelizadora. Esta se ve<br />
alentada este año por la conmemoración del centenario de un eximio predecesor<br />
vuestro, mons. Bernardo Agusto Thiel, segundo Obispo de San José,<br />
que desarrolló una larga y prolifica actividad pastoral y supo difundir<br />
prontamente las primeras semillas de la doctrina social de la Iglesia. A ello<br />
se debe, en buena parte, la larga tradición democrática, de diálogo y tolerancia<br />
en Costa Rica, herencia preciosa que ha de llevaros a una renovada<br />
confianza en la fuerza pacificadora del Evangelio, en un momento histórico<br />
en que este valor, indispensable para las naciones y el conjunto del género<br />
humano, parece tan amenazado y casi imposible de alcanzar. Esta convicción<br />
ayudará también a enfocar con clarividencia cristiana los procesos actuales<br />
de convivencia social, uno de los cuales es la presencia en Costa Rica<br />
de numerosos emigrantes procedentes de países colindantes.<br />
También es motivo de satisfacción vuestra sensibilidad por mantener e<br />
incrementar el espíritu de comunión, tanto en cada una de vuestras comunidades<br />
eclesiales como entre vosotros mismos y con las Iglesias hermanas<br />
de Centroamérica. Estas relaciones adquieren un gran valor, no solamente<br />
porque promueven con mayor eficacia determinados aspectos de la acción<br />
pastoral, sino porque hacen de la Iglesia « la casa y la escuela de comunión<br />
», que es « el gran desafío que tenemos ante nosotros en el milenio que<br />
comienza ». 6<br />
3. <strong>La</strong> espiritualidad de comunión tiene un ámbito privilegiado de aplicación<br />
en las relaciones de los Obispos con sus sacerdotes, por la perfecta sintonía<br />
y concordia que ha de existir entre el Pastor y sus más inmediatos<br />
colaboradores en el impulso de la pastoral conjunta de toda la diócesis.' En<br />
las Relaciones que habéis enviado se destaca la atención especial que prestáis<br />
a vuestro clero, relativamente numeroso en términos comparativos, y<br />
del que ahora os preocupa sobre todo su renovación espiritual y pastoral.<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
Cf. Lumen gentium, 22.<br />
Saludo en el Aeropuerto de San José, 2.3.1983, 1.<br />
Novo millennio ineunte, 43.<br />
Cf. Christus Dominus, 16.<br />
15-<strong>AAS</strong>.
226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Queréis que cada sacerdote viva « su encuentro personal con Jesucristo vivo,<br />
para ser agente cualificado de conversión, comunión y solidaridad, e<br />
impulsar así la Nueva Evangelización », como decís en el reciente mensaje<br />
que les habéis enviado. 8<br />
Todo esto ha de traducirse en acciones concretas que lleven a un discernimiento<br />
más atento en la admisión de los aspirantes, a una intensificación<br />
de la formación específicamente espiritual de los seminaristas, acompañándoles<br />
y guiándoles « hacia una madurez afectiva que los haga aptos para<br />
abrazar el celibato sacerdotal y capaces de vivir en comunión con sus hermanos<br />
en la vocación sacerdotal ». 9<br />
Tampoco se han de olvidar los necesarios<br />
programas de formación permanente para todos los sacerdotes pues, si<br />
toda acción pastoral tiene como objetivo prioritario la santidad, los ministros<br />
del Evangelio han de ser los primeros en dar testimonio de este « compromiso<br />
que ha de dirigir toda la vida cristiana». 10<br />
En este aspecto, es insustituible<br />
el trato personal, amigable y cercano, del Obispo con sus sacerdotes,<br />
para alentarles en su vocación, orientarles en sus actividades, avivar<br />
en ellos el celo apostólico y, si fuera el caso, corregirles paternalmente, con<br />
bondad y prontitud.<br />
4. En Costa Rica, como en otros países, el hombre está viviendo un momento<br />
dramático y, al mismo tiempo, fascinante. Por un lado parece difundirse<br />
por doquier un estilo de vida basado en criterios meramente materiales,<br />
que incitan al consumismo trivial, lo cual comporta tantas secuelas negativas<br />
para la dignidad de las personas y el bien común de la sociedad.<br />
Por otro, sin embargo, se aprecia un resurgir de un hondo espíritu religioso,<br />
bien arraigado en el pueblo costarricense, y la búsqueda de un profundo y<br />
consistente sentido de la vida. En este contexto cobra una actualidad aún<br />
mayor, si cabe, la urgencia de « recuperar y presentar una vez más el verdadero<br />
rostro de la fe cristiana, que no es simplemente un conjunto de proposiciones<br />
que se han de acoger y ratificar con la mente, sino un conocimiento<br />
de Cristo vivido personalmente, una memoria viva de sus mandamientos,<br />
una verdad que se ha de hacer vida». 11<br />
En efecto, la Iglesia tiene<br />
la misión de llevar la luz del Evangelio a todos los ámbitos de la existencia<br />
8<br />
El Sacerdote que queremos. Mensaje de los Obispos de Costa Rica a sus Sacerdotes,<br />
12.4.2001, IV<br />
9<br />
Ecclesia in America, 40.<br />
10<br />
Novo millennio ineunte, 30.<br />
11<br />
Veritatis splendor, 88.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 227<br />
humana, con el fin de que todos los hombres consigan la salvación 12<br />
y se<br />
realice en cada uno la vocación universal a la santidad.<br />
Por eso es de suma importancia emprender con decisión una acción<br />
evangelizadora que no solamente alcance a todos los sectores de la sociedad,<br />
sino que haga crecer en los fieles el gozo de creer y celebrar su fe, su responsabilidad<br />
de ser miembros del cuerpo de Cristo 13<br />
y su participación en<br />
la misión de proclamar la Buena Nueva a toda la creación. 14<br />
Para ello es<br />
necesario un decisivo impulso de la catequesis, la cual, de manera paulatina,<br />
constante y bien articulada, proporcione una formación cada vez más<br />
consistente en la fe. De este modo se prepara a los cristianos de hoy a dar<br />
respuesta a quien pida razón de su esperanza 15<br />
en medio de las tendencias<br />
secularistas. Al mismo tiempo, haciéndose eco fiel de la enseñanza de Jesús,<br />
que tanta maravilla suscitaba en la muchedumbre, 16<br />
se ofrece el verdadero<br />
sentido trascendente de la existencia, previniendo así los avances proselitistas<br />
de las sectas y de los nuevos grupos religiosos. 17<br />
5. Conozco vuestros esfuerzos por implicar a los laicos en esta tarea, como<br />
ya os indicaba en mi visita a Costa Rica, 18<br />
y constato con satisfacción<br />
el aumento de catequistas en vuestras diócesis durante los últimos años.<br />
Ellos son muchas veces el cauce más cercano a través del cual el don de la<br />
fe crece en los niños e ilumina las diversas fases y situaciones de la vida,<br />
por lo que merecen una especial atención de los Pastores, de manera que<br />
no les falte la debida formación teológica y espiritual, sean con su vida testigos<br />
de lo que enseñan y tomen plena conciencia de lo trascendente de su<br />
misión en la Iglesia.<br />
Los catequistas laicos, además, por su especial vinculación a la parroquia<br />
o a otras comunidades eclesiales, por su formación teológica y su familiaridad<br />
con la doctrina de la Iglesia, han de ser también cristianos comprometidos<br />
en los distintos ámbitos de la vida cotidiana. De este modo aunan<br />
su colaboración con los Pastores en las tareas más directamente pastorales<br />
con su vocación específica, que les lleva a actuar en el orden temporal « de<br />
12<br />
13<br />
14<br />
15<br />
16<br />
17<br />
18<br />
Cf. Lumen gentium, 24.<br />
Cf. 1 Co 12, 27.<br />
Cf Me 16, 15.<br />
Cf.. 1 P 3, 15<br />
Cf. Mt 22, 22 33.<br />
Cf.. Ecclesia in America, 73..<br />
Cf. A los Obispos de América Central, 2.3.1983, 3
228<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
una manera directa y concreta, guiados por la luz del Evangelio y el pensamiento<br />
de la Iglesia y movidos por el amor cristiano». 19<br />
<strong>La</strong>s grandes esperanzas que en Costa Rica, como en América y demás<br />
Iglesias del mundo, se tienen puestas en el laicado es una llamada de atención<br />
a los Pastores para que sientan como una urgencia inaplazable atender<br />
con esmero a la sólida formación en la vida espiritual y en los criterios cristianos<br />
que los fieles laicos han de hacer operativos en el mundo de la familia,<br />
de la sociedad, de la política, del trabajo o de la cultura. 20<br />
Para ello será<br />
de gran ayuda el seguimiento cercano y la promoción de movimientos o<br />
asociaciones específicas, que sirvan de cauce a un apoyo mutuo de sus<br />
miembros, a una más fácil incorporación de las nuevas generaciones y a<br />
una actuación más organizada y estable de sus cometidos.<br />
6. También habéis manifestado vuestra preocupación por la situación de<br />
la familia en vuestro País, que no ha sido inmune a « la crisis generalizada<br />
y radical de esta institución fundamental ». 21<br />
Tal vez en algunas de vuestras<br />
diócesis este fenómeno puede haber causado un especial impacto, tanto por<br />
la rapidez con que se ha producido como por la gran estima que tradicionalmente<br />
se ha tenido de la familia, provocando un cierto desánimo ante<br />
un fenómeno inesperado y en apariencia inexorable. Por ello deseo recordaros<br />
las confortadoras palabras de Jesús cuando sus discípulos más cercanos<br />
titubeaban: «¡Animo!, que soy yo; no temáis». 22<br />
Con estas palabras en la<br />
mente y el corazón alejaremos la tentación de claudicar en el deber de velar<br />
por el gran tesoro de amor y de vida que Dios nos ha dado con la institución<br />
de la familia, fundada en el matrimonio indisoluble.<br />
En efecto, la Iglesia no puede quedar impasible cuando se cuestionan el<br />
don y el derecho fundamental a la vida ya desde sus comienzos; o cuando<br />
se empobrece el amor de los esposos, se degrada el valor de la fidelidad<br />
mutua o se quebranta la natural relación del hombre y la mujer, que alcanza<br />
su auténtica plenitud en el matrimonio. Por fidelidad al Evangelio y<br />
aprecio radical a la dignidad de todo ser humano, no se puede ser neutrales<br />
ante fenómenos que denotan una cultura hedonista, de egoísmo y de muerte,<br />
por grandes que sean las dificultades y poderosas las influencias externas.<br />
10<br />
20<br />
21<br />
• 2<br />
Apostolicam actuositatem, 7; cf. Novo millennio ineunte, 46<br />
Cf Ecclesia in America, 44.<br />
Novo millennio ineunte, 47.<br />
Mt 14, 27.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 229<br />
A este respecto, es necesario revitalizar constantemente una pastoral de<br />
la familia que prepare adecuadamente a los jóvenes para formar un nuevo<br />
hogar; que acompañe también a los esposos en las dificultades que puedan<br />
encontrar, ayudándoles a acoger gozosamente a los hijos, educarles con ternura<br />
y transmitirles la fe. También será preciso impulsar las condiciones sociales,<br />
económicas y legales que mejor salvaguarden la unidad y estabilidad<br />
de los hogares, invitando a las familias mismas a « hacerse promotores de<br />
una eficaz presencia eclesial y social para tutelar sus derechos ». 23<br />
7. Deseo referirme también en este encuentro con vosotros a un sector<br />
tan decisivo para la Iglesia como es el de los Institutos religiosos y demás<br />
personas consagradas. Ellos han contribuido de manera determinante, no<br />
sólo a la evangelización de vuestras tierras, sino también a forjar en buena<br />
medida la misma identidad cultural de Costa Rica, potenciando muy significativamente<br />
en la actualidad la acción pastoral en diversos sectores.<br />
<strong>La</strong> Iglesia da continuamente gracias al Espíritu por la vida consagrada<br />
que Él suscita en su seno, la cual «hunde sus raíces en el Evangelio y da<br />
frutos copiosos en cada época ». 24<br />
Algunos de estos frutos son bien visibles a<br />
través de las numerosas obras e instituciones dedicadas a la educación, al<br />
apostolado juvenil, al cuidado de los enfermos o a la atención de las múltiples<br />
formas de pobreza y marginación. Pero, por encima de sus actividades<br />
concretas, la comunidad eclesial ha de apreciar que sea « una manifestación<br />
particularmente rica de los bienes evangélicos y una realización más completa<br />
del fin de la Iglesia ». 25<br />
El desarrollo de la vida consagrada en cada<br />
Iglesia particular denota en cierto modo su capacidad de presentar a Cristo<br />
con un vigor y atractivo tal que suscita en muchos de sus miembros los deseos<br />
de seguirle con total radicalidad evangélica.<br />
Por eso incumbe a los Pastores el deber de promover las vocaciones<br />
también a la vida consagrada y velar para que sea respetada la identidad<br />
propia de cada Instituto, 26<br />
para lo cual han de fomentar entre los fieles la<br />
estima de una vida totalmente consagrada a Dios y establecer formas de<br />
pastoral vocacional que manifiesten « el compromiso coral de toda la Iglesia<br />
» en este campo. 27<br />
23<br />
24<br />
25<br />
20<br />
27<br />
Novo millennio ineunte, 47.<br />
Vita consecrata, 5<br />
Ibid., 32<br />
Cf. CIC, ce 385. 586<br />
Cf. Vita consecrata, 64.
230<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
8. Os aliento, pues, queridos Hermanos Obispos de Costa Rica, a seguir<br />
dando un nuevo impulso a las tareas de la evangelización, para colmar con<br />
el mensaje de Cristo los anhelos más profundos de todos los sectores del<br />
Pueblo de Dios: niños y jóvenes, enfermos y ancianos, mujeres y hombres,<br />
familias y pueblos, pobres y desamparados. Pongo bajo la protección de<br />
Nuestra Señora de los Angeles, Madre y Abogada del pueblo costarricense,<br />
los propósitos pastorales que os animan y que, con la estrecha colaboración<br />
de los sacerdotes, personas consagradas y laicos comprometidos, han de revitalizar,<br />
en este comienzo de milenio, la firmeza de la fe en las Iglesias<br />
particulares que os han sido confiadas.<br />
Mientras agradezco la generosidad con que desempeñáis vuestro ministerio,<br />
os ruego que transmitáis a las comunidades que os esperan, tras esta<br />
visita ad Limina, el saludo cordial y la cercanía afectuosa del Papa, junto<br />
con la Bendición Apostólica, que os imparto de corazón.
Congregatio de Causis Sanctorum 231<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
TOLETANA<br />
Canonizationis beati Alfonsi De Orozco sacerdotis professi ordinis Eremitarum<br />
S. Augustini provinciae Castellae (1500-1591)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beatus Alfonsus de Orozco in oppido Oropesa natus est, in archidioecesi<br />
Toletanae sito, die 17 mensis Octobris anno 1500. Eremitarum Sancti Augustini<br />
Ordinem ingressus, professionem religiosam fecit anno 1523. Post<br />
presbyteralem ordinationem praedicationi se dedidit ac pluries muneribus<br />
functus est prioris et definitoris Provinciae religiosae Castellae; anno 1554<br />
nominatus est praedicator regius. Duas condidit Augustinianorum domus et<br />
tres Augustinianarum clausurae. Pauperes adiuvit, aegrotos, in carceribus<br />
inclusos; Ordinem suum dilexit pluresque scripsit spiritualitatis libros. Vivus<br />
magna enituit sanctitatis fama, quae post eius mortem perduravit;<br />
haec autem die 19 mensis Septembris accidit anno 1591.<br />
A Summo Pontifice Leone XIII in Beatorum numerum est relatus die<br />
15 mensis Ianuarii anno 1882.<br />
Canonizationis respectu Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis<br />
Sanctorum permisit assertam miram sanationem, in Hispania effectam<br />
anno 1888. Casus pertinet ad dominam Fabiam de Castro Domínguez Saimanti<br />
censem; quae, die 11 mensis Decembris eo anno ex improviso de vase<br />
fictili retrorsum cecidit, quinquaginta circiter centimetra alto, super quo sedebat.<br />
Propter acerbos dolores nequi vit nec moveri nec erigi. Medicus qui<br />
eam visitavit diagnosim edixit de contusione regionis glutaeae et sacro-coccygeae<br />
deque commotione medullae in regione lumbari. Therapiae adhibitae<br />
inefficaces fuerunt et symptomatologia dolorosa magnopere crevit, cum se<br />
ad cervicem se extenderet et ad alios artus superiores; alveus occlusus erat<br />
et, insuper, febris apparuit. Condicione ingravescente, ipsa infirma divinum
232<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
invocavit auxilium per intercessionem beati Alfonsi de Orozco. Mane diei<br />
17 mensis Decembris, acceptas reliquias osculata, paucis horis sommo capto<br />
placide, experrecta animadvertit symptomatologiam dolorosam prorsus defecisse,<br />
quocirca surrexit ac sine ulla difficultate ambulavit. Curans est admiratione<br />
affectus propter subitam aegrotae sanationem, cum medicinae<br />
subministratae tam inopinatam mutationem efficere non possent.<br />
Apud Curiam Salmanticensem, annis 1890-1891, instructus est Processus<br />
Apostolicus de asserto miro; auctoritas iuridica Inquisitionis canonicae probata<br />
est a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die 3 mensis Octobris<br />
anno 1997 promulgato. Collegium Medicorum Dicasterii in sessione diei<br />
17 mensis Februarii anno 2000 declaravit sanationem celerrimam fuisse,<br />
completam, duraturam et inexplicabilem « quoad modum ». Die 30 mensis<br />
Ianuarii anno 2001 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum<br />
et die 3 subsecuti mensis Aprilis Sessio Ordinaria est habita Patrum<br />
Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Excellentissimo Domino Salvatore<br />
Fisichella, Episcopo titulari Vicohabentino. Et in utroque Coetu, sive<br />
Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo<br />
constaret divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessio<br />
nem Beati Alfonsi de Orozco, Sacerdotis Professi Ordinis Eremitarum S. Au<br />
gustini Provinciae Castellae, videlicet de celérrima, completa ac duratura sana<br />
tione dominae Fabiae de Castro Domínguez a « trauma chiuso della colonna<br />
vertebrale con disfunzione caudo covale e delle estremità inferiori del midollo ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 233<br />
VARSAVIENSIS seu CRACOVIENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Sigismundi Felicis Felinski Archiepis<br />
copi tit. Tarsensis olim archiepiscopi Varsaviensis fundatoris Congregationis Soro<br />
rum Franciscalium Familiae Mariae (1822-1895)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Gaudeo in passionibus pro vobis et adimpleo ea, quae desunt passionum<br />
Christi, in carne mea pro corpore eius, quod est Ecclesia» (Col 1, 24).<br />
Cum suum pastorale ministerium explicare deberet in condicionibus ad<br />
historiae fidem difficillimis, servus Dei Sigismundus Felix Feliñski hanc sibi<br />
asci vit Apostoli Pauli affirmationem; non paucas enim res adversas est passus<br />
propter Deo fidelitatem et Ecclesiae et suas accepit aegritudines crucem<br />
amplectens seque paratum ostendens ad Crucifixum usque ad Calvariam sequendum.<br />
Natus is est die 1 mensis Novembris anno 1822 in Voliniae urbe Woiutyn,<br />
in parte Polonici territorii a Russis occupati (hodie Ucraina) et eodem<br />
die est baptizatus in casu necessitatis; baptismi caeremoniae deinde factae<br />
sunt in domo paterna die 13 subsecuti mensis Decembris. A familia animum<br />
et aequabilitatem in rebus adversis didicit, Providentiae fiduciam,<br />
constantem precationi fidelitatem.<br />
Studiis exercitis apud scholas paroeciales oppido Nieswicz, Confirmationis<br />
sacramentum accepit anno 1833 et Luceoriae gymnasium frequentavit<br />
necnon in locis Kiewan et Krzemieniec usque ad annum 1837. Anno 1833<br />
patrem amisit, et eius mater anno 1838 est in exsilium pulsa et in Sibiriam<br />
relegata, ubi usque ad annum 1844 permansit. Ab anno 1840 ad annum<br />
1844 Servus Dei mathematicae studuit et post in variis publicis sedibus laboravit.<br />
Anno 1847 Lutetiam Parisiorum se contulit, ubi Studiorum Universitatem<br />
Sorbonensem frequentavit; annis 1848-1850 institutor fuit apud<br />
sui tutoris familiam.<br />
Anno 1851 Voliniam rediit et, vocatione sacerdotali maturata, Zytomiriense<br />
Seminarium frequentavit ac deinde studia est prosecutus apud Academiam<br />
ecclesiasticam Petroburgensem. Die 8 mensis Septembris sacerdos<br />
ordinatus anno 1855, biennium egit in paroecia S. Catharinae Petroburgi, se<br />
dedens labori pastorali atque praeceptioni. Anno 1856 titulum accepit "Magister<br />
Theologiae". Anno 1857 Congregationem Sororum Franciscalium Familiae<br />
Mariae condidit egentioribus adiuvandis.<br />
16 - <strong>AAS</strong>.
234<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Die 6 mensis Ianuarii anno 1862 a Beato Pio IX declaratus est Archiepiscopus<br />
metropolita Varsaviensis. Die 26 eiusdem mensis consecratus, die<br />
16 mensis Februarii in suam dioecesim est ingressus. Mox existimationem<br />
sibi conciliavit populi ob ardorem, quo incremento morali ac religioso prospexit<br />
personarum suo pastorali regimini concreditarum. Eo tempore publica<br />
urbis condicio exaestuabat: obsidio vigebat multique comprehensi et amandati<br />
sunt, tum laici, tum ecclesiastici. Servus Dei omnes ad prudentiam<br />
hortabatur, sed post seditionem mensis Ianuarii anni 1863, fuit ei consilium<br />
capiendum contra cruentam coercitionem a Russorum Caesare patratam.<br />
Ob suos animosos interventus durae se obiecit ultioni: die 14 mensis Iunii<br />
anno 1863 cum custodibus militaribus Petroburgum convocatus est et<br />
Gatcinam relegatus et inde in oppidum Iaroslavl, ubi viginti annos mansit<br />
exsul. Hoc tempore fortitudinem vere strenuam ostendit, Divinae Providentiae<br />
confisus et alacriter apostolatui deditus, quamvis in tam difficili condicione.<br />
Interventu Sanctae Sedis liberatus, anno 1883 nominatus est a Leone<br />
XIII Archiepiscopus titularis Tarsensis eique concessum est ut in patriam<br />
re verteretur, non tamen ut Varsaviae sedem haberet. Extremos igitur duodecim<br />
vitae annos in Galicia degit australi-orientali, in urbe Dzwiniaczka,<br />
ibique multam explicavit actionem pastoralem ac socialem inter agrícolas<br />
Polonicos et Ucrainos, in sinceram sociatam operam intendens inque fraternum<br />
convictum duarum nationum, « in spiritu Evangelii, unitatis et concordiae<br />
». Etiam in opera caritatis incubuit, scholas aperiendo aliasque Congregationis,<br />
quam ipse condiderat, domus. Die 17 mensis Septembris anno<br />
1895 Cracoviae mortuus est, religiosis solaciis receptis.<br />
A iuventute Servus Dei virtutum exercitium super omnia existimavit,<br />
ideoque nisus est eas modo et ratione atque continuo exsequi. Eius vita<br />
morum proborum constantiam ostendit, etsi difficiles vel etiam adversae<br />
fuerunt condiciones, in quibus versatus est.<br />
Eius fides exculta erat, probata, explicata forti animo historiae tempore,<br />
quo rationalismus et positivismus bacchabantur; liturgia nutrita, ardenti<br />
pietate erga Sanctissimum Sacramentum, precatione atque verbi divini meditatione.<br />
Notatione digna est etiam eius religio in Christi Passionem et in<br />
Virginem Mariam, ex qua cultum Sanctissimae Matris Dei propagavit, cum<br />
suam archidioecesim gubernavit. Inconcusse Providentiae divinae est confisus<br />
seque omnino manibus Domini credidit. A puero didicit Deum amare,<br />
hocque motus amore praecipua proposita sibi statuit Domini glorificatio-
Congregatio de Causis Sanctorum 235<br />
nem et hominum salutem. Zelo est impulsus ad institutionem catecheticam<br />
fovendam necnon missionum curam in populo. Cum sibi persuasum haberet<br />
nonnisi in Christo omnes homines posse fratres considerari, numquam auxilium<br />
tum materiale tum spiritale egenis recusavit, qui eum adibant, ita<br />
multos servans a desperatione et a tristissima miseria. Omnes adiuvit, sine<br />
nationis ac religionis discrimine. Indefatigatus fuit in actione pastorali, sicut<br />
multiplices inceptus indicant, quos est adgressus, quales fuerunt scholarum<br />
apertio et asylorum puerorum atque institutio Congregationis religiosae<br />
pro pauperum progressu humano et christiano.<br />
Prudens fuit confessarius, sapiens spiritus moderator; prudentiam strenue<br />
in suo ministerio sacro exercuit, in explendo Conditoris munere et in<br />
necessitudinibus cum clero, cum auctoritatibus et cum populo. Legem Dei<br />
elegit tamquam unicam usus vitae regulam; semper iustus in consuetudine<br />
cum aliis, animadvertit suum esse omnibus prospicere ac praecipue agricolis,<br />
quaestionis agrariae compositioni favendo. Maximam ostendit fortitudinem<br />
serenus et Domino confisus in molestiis quibus a Russicis auctoritatibus<br />
est afflictus cum tamquam Episcopus Varsaviensis, Ecclesiae libertatem<br />
est tuitus ab arrogantia infensarum potestatum. Simplex et sobrius fuit in<br />
vitae ratione; in cibis parcissimus, obsonia communia sumebat nec vinum<br />
bibebat. Exemplari modo castitatem observavit iam in scholae ambitu ac<br />
deinde congruenter per totam vitam, cuius in cursu semper magnam cordis<br />
castimoniam denotavit. Vero spiritu evangelico imbutus et vestigia Sancti<br />
Francisci Asisinatis secutus, uti genuinus Tertiarius, heroum more paupertatem<br />
coluit prorsus se aversatus, bona terrestria, commoditates et honores,<br />
omnia pro pauperibus impendens. Iuvenis parentibus oboedivit ac deinceps<br />
Ecclesiae fuit fidelis atque superioribus ecclesiasticis obsequens, praesertim<br />
Romano Pontifici. Vir humillimus, quamvis existimatione frueretur et amicitia<br />
hominum eminentium, tum doctorum tum artificum, semper consuetudinem<br />
cum simplicibus et pauperibus quaesivit.<br />
Sanctitatis fama, ex exercitio orta virtutum heroice explicatarum, post<br />
mortem est magis magisque diffusa; quapropter Archiepiscopus Varsaviensis,<br />
Servus Dei Cardinalis Stephanus Wyszyriski, beatificationis et canonizationis<br />
Causam iniit per celebratum Processum Ordinarium Informativum<br />
(annis 1965-1984). Huius Processus auctoritas et vis est a Congregatione de<br />
Causis Sanctorum probata decreto die 10 mensis Iunii anno 1988 promulgato.<br />
Post Sessionem Consultorum Historicorum, inquisitum est, ex norma,<br />
an Servus Dei virtutes observavisset sicut heroas addecet. Prospero cum
236<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
exitu, die 24 mensis Novembris anno 2000 actus est Congressus Peculiaris<br />
Consultorum Theologorum. Patres Cardinales dein et Episcopi, in Sessione<br />
Ordinaria die 20 mensis Februarii anno 2001 habita, audita relatione Causae<br />
Ponentis, Eminentissimi Cardinalis Edmundi Casimiri Szoka, agnoverunt<br />
Archiepiscopum Sigismundum Felicem Felinski heroum in modum virtutes<br />
théologales, cardinales et iis adnexas explicavisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servi<br />
Dei Sigismundi Felicis Felinski, Archiepiscopi tit. Tarsensis, olim Archiepis<br />
copi Varsaviensis, Fundatoris Congregationis Sororum Franciscalium Fami<br />
liae Mariae, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 237<br />
VERONENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani con-<br />
fundatricis et primae antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia (1862-<br />
1934)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Vita consecrata, quae suas radices in Christi Domini exemplis doctrinisque<br />
habet, Dei Patris donum est Ecclesiae ipsius per Spiritum concessum.<br />
Progredientibus quidem saeculis nec viri defuerunt nec feminae qui,<br />
Patris vocationi parentes nec non Spiritus instigationi, hanc peculiarem delegerunt<br />
sequelam Christi ut se Ei devoverent "indiviso" corde (cf 1 Cor 7,<br />
34)» (Ioannes Paulus II, Adhort. Apost, post-synod. Vita consecrata, 1:<br />
<strong>AAS</strong> LXXXVIII, 377).<br />
Etiam Mater Maria Dominica Mantovani magno animo voci Domini aures<br />
praebuit, omnibus relictis rebus ut cum eo esset ac Dei servitio se dederet,<br />
Ecclesiae atque mundi. Electio vivendi in Christi adsectatione firmissima<br />
in ea fuit et hilaris in eaque mansit per totam vitam, coram omnibus<br />
Christum pauperem, oboedientem et castum testificans.<br />
Serva Dei orta est in pago Castelletto di Brenzone vulgo denominato, intra<br />
fines sito dioecesis Veronensis, die 13 mensis Novembris anno 1862, a<br />
Ioanne Baptista Mantovani et Prudentia Zamperini, coniugibus humilis generis<br />
et admodum religiosis, qui eam christiane educaverunt. Confirmationem<br />
accepit anno 1870 et primam Communionem anno 1874. Ludum cum<br />
profectu frequentavit, sed studia prosequi nequivit propter familiae paupertatem,<br />
at exiguam culturam scholasticam egregiis intellegentiae, voluntatis<br />
et gravitatis dotibus supplevit. Fons praecipuus, ex quo suam hausit christianam<br />
formationem, catechismus fuit simul cum familiae institutione et<br />
bonis exemplis cotidianis. Ita sana crevit corpore et spiritu, bonitate eminens,<br />
docilitate, morum integritate et, praecipue, pietate. Etiam iuvenis<br />
apostolam se fecit inter aequales, quas ad virtutem formabat bonis lectionibus<br />
et vitae testimonio. Sapienter ac rigide moderante beato Iosepho Nascimbeni,<br />
qui in pago Castelletto di Brenzone primum vicarius cooperator fuit<br />
et deinde archipresbyter-parochus (annis 1885-1922), diligenter suam curavit<br />
formationem spiritalem atque impigre actioni pastorali interfuit paroeciae.<br />
In Piam Unionem ascripta Filiarum Mariae, semper fidelis fuit in
238<br />
Acta Apostolicae Sedis - Comm.entarium Officiale<br />
omnibus observandis legis praescriptionibus, factaque est sociis speculum et<br />
exemplar, apud quas auctoritate valebat magna. Operam dedit christianae<br />
puerorum institutioni ac pauperibus aegrotisque assiduitati praebendae.<br />
Singulariter pia erga Virginem Immaculatam, die 8 mensis Decembris anno<br />
1886 votum fecit perpetuae virginitatis.<br />
Interea consilium in animo volvebat se Domino consecrandi. Dei mentem<br />
de se per dominum Iosephum Nascimbeni cognovit, parochum suum et<br />
spiritus moderatorem, qui eam adiutricem voluit in condenda Congregatione<br />
Parvarum Sororum a Sacra Familia, orta imprimis pro paroeciae necessitatibus<br />
pagi Castelletto di Brenzone. Serva Dei totum suum tulit auxilium<br />
in elaborandis Constitutionibus, Regulae Tertii Ordinis Sancti Francisci<br />
adhaerescentibus, et in Sororibus formandis; sollicitudines et optata Conditoris<br />
communicavit atque cum simplicitate in charisma perficiendum incubuit<br />
ab eo acceptum, ita consocians se in celerem et uberem Instituti auctum.<br />
Inde ab initio Antistita generalis, studiosa custos fuit praeceptorum Patris<br />
Conditoris et institit in ea viva servanda inter sorores sodales, ut genuinus<br />
originum spiritus integre custodiretur. Usque ad mortem moderatrix<br />
fuit mitis, sapiens, materna, Congregationis suae, quae eam magni duxit ob<br />
vitae probitatem obque virtutum splendorem, cotidie cum ardore, perseverantia<br />
et gaudio spiritali cultarum.<br />
Fide praedita fuit viva et adamantina semperque magnas ostendit interiores<br />
divitias, quas e gratiae fontibus aluit estque testificata in apostolice<br />
iuventute Sororibusque sodalibus excitandis. In continua vixit coniunctione<br />
cum Domino; perspicuam nutrivit pietatem in Eucharistiam inque Virginem<br />
Mariam, ad quam respexit etiam in nomine seligendo ut consecratae,<br />
nempe sorore Maria ab Immaculata. Pietas erga Redemptoris Matrem vere<br />
animae eius respiratio fuit; et etiam erga sanctum Ioseph, a Serva Dei verum<br />
exemplar habitum vitae interioris, pietatis, sacrificii, humilitatis et virginalis<br />
candoris, religiosa fuit eumque est nisa imitari. Spe christiana illuminata,<br />
omne studium ad Deum contulit, divinae Providentiae se credidit atque<br />
bona aeterna appetivit, quae merere est conata quodlibet peccati genus<br />
vitando et attente Dei leges et Ecclesiae, vota religiosa Regulamque quam<br />
erat amplexa observando. Spem suscitabat plenamque Dei fiduciam etiam<br />
in Sororibus inque personis quae eam adibant. Dominum dilexit, cuius familiaritatem<br />
in precatione et in contemplatione quaesivit; aequo animo ac<br />
prompto eius voluntatem accepit omnibus in eventibus; eum cognoscendum<br />
curavit, amandum eique serviendum. In Deo pauperes dilexit, aegrotos, in-
Congregatio de Causis Sanctorum 239<br />
digentes. Peculiari modo Sorores suas amore est prosecuta atque parentibus<br />
orbatas in Instituto exceptas, benignitatem ostendens maternam et urbanitatem.<br />
Ipsa per se vel per socias suas familias pagi Castelletto di Brenzone<br />
materialiter atque spiritaliter adiuvit.<br />
Prudentia dives inde a iuventute, hanc virtutem perfecit in vitae decursu.<br />
Quam virtutem, una cum sapientia, potissimum ostendit in adiuvando<br />
beato Nascimbeni, in Instituto administrando, in Sororibus spiritaliter formandis.<br />
Numquam sivit se rationibus humanis duci, sed semper fidei lumine<br />
atque animarum salute. Excellenter iustitiam coluit erga Deum et proximum.<br />
Recta fuit in omnes, sine partium studio, sine ambitione. Animi fortitudinis<br />
specimen dedit fortiter suam sequendo vocationem et discrimina<br />
superando ad suum Antistitae generalis munus pertinentia. Fortem se et<br />
suae potestatis esse ostendit in difficultatibus, in indignitatibus inque rebus<br />
adversis. Temperans per omnia fuit ac magni fecit paupertatis virtutem,<br />
signum habens ad quod ipsa Sororesque se revocarent sanctae Familiae Nazarethanae<br />
paupertatem. Inde a pueritia castitatem amavit atque, verbo et<br />
exemplo, Sororibus, orbatis ac puellis castimoniae fuit educatrix. Ecclesiasticis<br />
superioribus suoque spiritus magistro, beato Iosepho Nascimbeni,<br />
oboediens fuit, Sororesque ad oboedientiam adhortabatur, tum etiam, cum<br />
id magnae renuntiationis erat atque iacturae.<br />
Virtus vero, quae maxime fulsit in ea, humilitas fuit, quam explicavit<br />
semper summopere: humilis fuit in sensibus, in verbis, in se gerendi ratione;<br />
humillimam se ostendit in fortibus ac se veris obiurgationibus quibus a<br />
Conditore afficiebatur, qui quamvis eam sincere existimaret, eam temptabat<br />
ut vivum humilitatis exemplar illam faceret, quae nota propria erat,<br />
qua suum Institutum insigniri volebat. Affirmatum est Servam Dei ipsam<br />
humilitatem esse.<br />
Usque ad exitum dierum suorum Serva Dei in via sanctitatis profecit ac<br />
die 2 mensis Februarii anno 1934, post aliquot morbi dies, multa cum pace<br />
et tranquillitate est vitam aeternam ingressa, a suis Sororibus dilecta et venerata.<br />
Sanctitatis fama, qua in vita fuit insignis, mansit et crevit annis mortem<br />
subsecutis, quamquam Institutum Parvarum Sororum a Sacra Familia,<br />
cupiens Patris Conditoris beatificationis Causam anteferre, in fama sanctitatis<br />
mortui duodecim annis ante alteram Conditricem, ad annum 1986 distulit<br />
exhibitionem publicae initii Causae petitionis. Inquisitio dioecesana,<br />
apud Curiam episcopalem Veronensem annis 1987-1988 instructa, est ex iu-
240<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
re probata a Congregatione de Causis Sanctorum die 25 mensis Maii anno<br />
1990. Positione confecta, disceptatum est, pro normis, an Serva Dei heroum<br />
more virtutes exercuisset. Die 25 mensis Octobris anno 2000 actus est, felici<br />
cum exitu, Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris. Patres deinde<br />
Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria die 9 habita mensis Ianuarii<br />
anno 2001, audita relatione Eminentissimi Cardinalis Vergilii Noè, Causae<br />
Ponentis, fassi sunt Matrem Mariam Dominicam Mantovani sicut heroas<br />
addecet virtutes théologales, cardinales et his adnexas explicavisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscribere tur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae<br />
Dei Mariae Dominicae Mantovani, Confundatricis et Primae Antistitae Insti<br />
tuti Parvarum Sororum a S. Familia, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 241<br />
VICENTINA<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Caietanae Sterni fundatricis<br />
Congregationis Sororum a Divina Voluntate (1827-1889)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Serva Dei Caietana Sterni in oppido Cassola orta est, intra<br />
fines posito dioecesis Patavinae, die 26 mensis Iunii anno 1827. Viginti annos<br />
nata in viduitate relicta, in multas incurrit difficultates atque aegritudines,<br />
donec se omnino pauperum dedidit servitio. Congregationem Sororum<br />
a Divina Voluntate instituit pauperibus infirmisque assiduitati praebendae.<br />
Fama sanctitatis clara in Domino obdormivit die 26 mensis Novembris<br />
anno 1889.<br />
Decretum eius virtutum heroum more cultarum promulgatum est coram<br />
Summo Pontifice Ioanne Paulo II die 22 mensis Ianuarii anno 1991.<br />
Beatificationis respectu Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis<br />
Sanctorum assertam miram sanationem permisit, Romae patratam atque<br />
intercessioni tributam eiusdem Servae Dei. Casus pertinet ad dominam<br />
Archangelam di Ruggero, quae die 22 mensis Octobris anno 1963 fortibus<br />
abdominis doloribus affecta est ex appendicite. Initio domi curata est, sed<br />
postea, cum aggravaretur, vespere diei mensis Octobris 24 oportuit eam in<br />
valetudinarium Romanum deducere, in quo statim est sectioni chirurgicae<br />
subiecta ob appendicitem gangraenosam retrocaecalem perforatam cum<br />
umoris infusione in peritonaeo. Post sectionem eius condiciones in deterius<br />
versae sunt, adeo ut prognosis dicta sit quam maxime suspensa. Sorores a<br />
Divina Voluntate, quae in valetudinario ministrabant ubi aegrota lectulo<br />
affigebatur, condicionis gravitate animadversa, ilico inceperunt Servae Dei<br />
Caietanae Sterni precationem invocare. Subsequenti die, multo mane, ex<br />
improviso salutaris mutatio facta est peritonitis decessu.<br />
De sanatione, mira habita, instructus est Processus Ordinarius apud Vicariatum<br />
Romanum annis 1967-1969. Decretum de auctoritate et vi huius<br />
canonicae Inquisitionis promulgatum est a Congregatione de Causis Sanctorum<br />
die 28 mensis Novembris anno 1986. Dicasterii Collegium Medicorum<br />
in Sessione diei 15 mensis Iunii anno 2000 affirmavit sanationem celerem<br />
fuisse, completam, perduraturam et "quoad modum" inexplicabilem. Die 12<br />
mensis Ianuarii anno 2001 actus est Consultorum Theologorum Congressus
242<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Peculiaris ac die 20 subsecuti mensis Martii sessio est habita Ordinaria Patrum<br />
Cardinalium atque Episcoporum, Causae Ponente Excellentissimo Domino<br />
Andrea Maria Erba, Episcopo Veliterno-Signino. Et in utroque Coetu,<br />
sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de<br />
miraculo constaret divinitus patrato, responsum est prolatum affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessio<br />
nem Ven. Servae Dei Caietanae Sterni, Fundatricis Congregationis Sororum a<br />
Divina Voluntate, videlicet de celeri, completa et perduratura sanatione Ar-<br />
changelae di Ruggero a "peritonite acuta diffusa da rottura di ascesso periap-<br />
pendicolare da appendicite acuta flemmonosa; condizioni generali della paziente<br />
molto gravi".<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. œ s.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio pro Episcopis 243<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus<br />
Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur<br />
Ecclesiis sacros praefecit praesules;<br />
die 27 Decembris 2001. — Metropolitanae Ecclesiae Calabocensi, Exc.mum<br />
P.D. Antonium Iosephum López Castillo, hactenus Episcopum Barinensem.<br />
die 28 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Rusuccurrensi R.D.<br />
Kevin J. Farrell clero archidioecesis Vashingtonensis, ibique Vicario generali,<br />
quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae <strong>La</strong>mphuensi R.D. Franciscum Gonzalez<br />
Valer, Filiorum Sacrae Familiae Iesu, Mariae et Ioseph sodalem, ibique Vicarium<br />
episcopalem pro gente hispanica in archidioecesi Vashingtonensi,<br />
quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 23 Ianuarii 2002. — Cathedrali Ecclesiae Cachoëirensi Rev.dum D.<br />
Iosephum Song Sui-Wan, Societatis Sancti Francisci Salesii sodalem, hactenus<br />
moderatorem Oratorii Sancti Aloisii eiusdem Societatis in civitate Araras<br />
dioecesis Limeirensis.<br />
die 25 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Savonensi-Naulensi R.D. Domi<br />
nicum Calcagno, e clero archidioecesis Ianuensis, hactenus oeconomum Con<br />
ferentiae Episcoporum Italiae.<br />
die 31 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Rapidensi, R.D. Brennum<br />
Finnigan, e clero dioecesis Ballaratensis, hactenus a secretis Conferentiae Episcoporum<br />
Australiae, quem constituit Auxiliarem archidioecesis Brisbanensis.<br />
die 2 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Gaguaritanae R.D. Franciscum<br />
Moreno Barrón, e clero archidioecesis Moreliensis, ibique Vicarium<br />
episcopalem, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 5 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Corvopolitanae, R.D. Gerardum<br />
Hanna, e clero dioecesis Armidalensis, ibique Vicarium generalem.
244<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 8 Februarii 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Abiddensi R.D.<br />
Marium Aurelium Poli, e clero archidioecesis Bonaërensis, ibique rectorem<br />
Instituti vocationalis San José, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 11 Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Moscoviensi Matris Dei,<br />
noviter erectae, Exc.mum P.D. Thaddaeum Kondrusiewicz, hactenus Archiepiscopum<br />
titularem Hipponensem et Administratorem Apostolicum<br />
Russiae Europaeae Septentrionalis <strong>La</strong>tinorum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Saratoviensi Sancti Clementis, noviter erectae,<br />
Exc.mum P.D. Clementem Pickel, hactenus Episcopum titularem Chusirensem<br />
et Administratorem Apostolicum Russiae Europaeae Meridianae <strong>La</strong>tinorum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Neosibirianae Transfigurationis, noviter erectae,<br />
Exc.mum P.D. Iosephum Werth, hactenus Episcopum titularem Bulnensem<br />
et Administratorem Apostolicum Siberiae Occidentalis <strong>La</strong>tinorum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Ircutscanae Sancti Iosephi, noviter erectae,<br />
Exc.mum P.D. Georgium Mazur, hactenus Episcopum titularem Tabuniensem<br />
et Administratorem Apostolicum Siberiae Orientalis <strong>La</strong>tinorum.<br />
die 12 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Peoriensi Exc.mum P.D Danielem<br />
Robertum Jenky, C.S.C., hactenus Episcopum titularem Amantianum<br />
et Auxiliarem dioecesis Vayne Castrensis-Southbendensis.<br />
die 16 Februarii. — Episcopali Ecclesiae Ragusiensi, R.D. Paulum Urso,<br />
e clero dioecesis Iaciensis, hactenus Vicarium generalem eiusdem dioecesis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Castelloripensi, R.D. Iosephum Antonium<br />
Eguren Anselmi, e clero Sodalitii Christianae Vitae, paroeciae vulgo<br />
Nuestra Señora de la Resurrección nuncupatae parochum et vicarium episcopalem<br />
pro pastorali actione in archidioecesi Limana, quem constituit Auxiliarem<br />
eiusdem archidioecesis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Obbitanae, R.D. Hadrianum Tornasi<br />
Travaglia, O.F.M., praepositum vulgo dicto «Consorcio de Centros Educativos<br />
Católicos del Perú y de la Confederación Interamericana de Educación<br />
Católica », Vicariumque pastoralem pro communitate Limana Sinensi, quem<br />
constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
Congregatio pro Episcopis 245<br />
die 16 Februarii 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Villamagnensi in<br />
Proconsulari, R.D. Carolum Garcia Camader rectorem Seminarii archidioecesis<br />
Limanae, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Belensi R.D. Iacobum Silva Retamales,<br />
hactenus Seminarii maioris dioecesis Vallis Paradisi rectorem, quem constituit<br />
Auxiliarem eiusdem dioecesis.<br />
die 19 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Alladensi R.D. Ioannem Fleming<br />
e clero Limericiensi, olim rectorem Pontificii Collegii Hibernii.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Siccessitanae R.P. Carolum Herbst, Societatis<br />
S. Francisci Salesii sodalem et parochum in urbe vulgo Frysták,<br />
quem deputavit Auxiliarem Pragensis archidioecesis.<br />
die 20 Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Florianopolitanae,<br />
Exc.mum P.D. Murillum Sebastianum Ramos Krieger, S.C.I., hactenus Archiepiscopum<br />
Maringäensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Prudentipolitanae, Exc.mum P.D. Iosephum<br />
Mariam Liborium Camino Saracho, hactenus Episcopum titularem Urusitanum<br />
et Auxiliarem Sancti Michaelis Paulinensis.<br />
Collatio dignitatis archiepiscopalis<br />
Decreto Congregationis pro Episcopis, die 25 Iunii 2001 Exc.mo P.D.<br />
Ioanni Martí Alanis, Episcopo Urgellensi, dignitas archiepiscopalis ad personam<br />
collata est.
246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale<br />
per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Venerdì, 8 Febbraio 2002, S.E. il Signor FRANCISCO ACEVEDO<br />
ALBA, Ambasciatore delle Filippine presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Giovedì, 21 Febbraio 2002, S.E. il Signor BASHAR AL-ASSAD,<br />
Presidente della Repubblica Araba di Siria.<br />
Martedì 26 Febbraio 2002, il Santo Padre ha tenuto Concistoro ordinario<br />
pubblico.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
5 febbraio 2002. S.E. mons. Giuseppe Pinto, Nunzio Apostolico in Senegal e<br />
Delegato Apostolico in Mauritania, Nunzio Apostolico<br />
in Mali e in Capo Verde.<br />
» » » S.E. mons. Adolfo Tito Yllana, Nunzio Apostolico in Papua<br />
Nuova Guinea, Nunzio Apostolico nelle Isole Salomone.<br />
» » » S.E. mons. Marco Dino Brogi, Arcivescovo tit.. di Città Ducale,<br />
Nunzio Apostolico nella Repubblica Araba<br />
d'Egitto.<br />
16 » » S.E, mons. Józef Wesolowski, Arcivescovo tit. di Siebte,<br />
Nunzio Apostolico in Kazakhstan e in Tadjikistan,<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato.<br />
3 gennaio 2002. Il sac. Vittorio Nozza; i signori Kenneth F. Hackett; Ana<br />
Alvarez de <strong>La</strong>ra; Terence Thompson, Membri del<br />
Pontificio Consiglio « Cor Unum » « ad quinquennium<br />
».
Diarium Romanae Curiae 247<br />
3 gennaio 2002,, Le LL.EE i mons.ri Carlos Amigo Vallejo, Arcivescovo di<br />
Sevilla; Wladyslaw Ziólek, Arcivescovo di Lódz;<br />
José Dimas Cedeno Delgado, Arcivescovo di Panama;<br />
Serafini De Sousa Ferreira e Silva, Vescovo<br />
di Leiria-Fátima; Thumma Baia, Vescovo di Warangal;<br />
Peter Joseph Connors, Vescovo di Ballarat;<br />
Joseph Leo Charron, Vescovo di Des Moines;<br />
Jacques Perrier, Vescovo di Tarbes et Lourdes;<br />
Jacinto Guerrero Torres, Vescovo di Tlaxcala; James<br />
Mathew Wingle, Vescovo di Yarmouth; il p.<br />
Anthony Frank Monks, Superiore Generale dei<br />
Camilliani; le Reverende: Suor Maria del Camino<br />
Agós Munárriz, Superiora generale delle Suore Ospedaliere<br />
del S. Cuore di Gesù, Suor Serafina Dalla<br />
Porta, Superiora generale delle Figlie di San<br />
Camillo, Membri del Pontificio Consiglio per gli<br />
Operatori Sanitari « ad quinquennium ».<br />
» » » Le LL.EE i mons,ri Tarcisio Bertone, Arcivescovo emerito<br />
di Vercelli; Elio Sgreccia, Vescovo tit. di Zama<br />
minore; Jorge Enrique Jiménez Carvajal, Vescovo<br />
di Zipaquirá; Fr. Pierluigi Marchesi, O.H.; p. Angelo<br />
Brusco, M.I.; Suor Juana Elizondo; p. Pascual<br />
Piles Ferrando; i signori: prof. Alain Lejeune;<br />
prof. Juan de Dios Vial Correa; Barone Albrecht<br />
Von Boeselager; dott. Marcello Sacchetti, Membri<br />
del Pontificio Consiglio per gli Operatori Sanitari<br />
« in aliud quinquennium ».<br />
12 » » Il sig. Robert Molhant, Consultore del Pontificio Consiglio<br />
delle Comunicazioni Sociali « ad quinquennium ».<br />
17 » » S.E. mons. Joseph Vu Duy Thong, Vescovo tit.. di Tortiboli,<br />
Membro del Pontificio Consiglio della Cultura « ad<br />
quinquennium ».<br />
27 » » P. Janusz Kowal, S.I., Referendario del Supremo Tribunale<br />
della Segnatura Apostolica « ad quinquennium ».<br />
» » » Mons. Giuseppe Versaldi; p. Urbano Navarrete, S.I., Votanti<br />
del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica<br />
« in aliud quinquennium aut ad tempus ».<br />
6 febbraio » Mons. Joachim Llobell, Giudice della Corte d Appello dello<br />
Stato della Città del Vaticano « in aliud quinquennium<br />
».<br />
12 » » Il sac. Miguel Delgado Galindo, Capo Ufficio nel Pontificio<br />
Consiglio per i <strong>La</strong>ici.<br />
14 » » P. Vincenzo Battaglia, O.F.M., Presidente della Pontificia<br />
Accademia Mariana Internazionale « ad quinquennium<br />
».
248<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
14 febbraio 2002. P. Stefano Cecchin, O.F.M., Segretario della Pontificia Accademia<br />
Mariana Internazionale « in aliud quinquennium<br />
».<br />
16 » » P.. Gianfranco Girotti, O.F.M. Conv., Reggente della Penitenzieria<br />
Apostolica.<br />
NECROLOGIO<br />
2 febbraio 2002. Mons. Carlo Urru, Vescovo em. di Città di Castello (Italia).<br />
5 » » Mons. Alexandre Gonçalves do Amarai, Arcivescovo em. di<br />
Uberaba (Brasile).<br />
9 » » Mons. Michael J. Begley, Vescovo em. di Charlotte (Stati<br />
Uniti d'America).<br />
11 » » Mons. Eliseu M. Gomes de Oliveira, Vescovo em. di Itabuna<br />
(Brasile).<br />
12 » » Mons. Vincenzo Cirrincione, Vescovo em. di Piazza Armerina<br />
(Italia).<br />
14 » » Mons. Hernando Rojas Ramírez, Vescovo em. di Neiva (Colombia).<br />
» » » Mons. Elias Prado Tello, Vescovo tit. di Te veste.<br />
16 » » Mons. Marias Paré, Vescovo em. di Chicoutimi (Canada).<br />
17 » » Mons. Alexander Carter, Vescovo em. di Sault Sainte Marie<br />
(Canada).<br />
20 » » Mons. Herminio Malzone Hugo, Vescovo em. di Governador<br />
Valadares (Brasile).
An. et vol. XCIV 5 Aprilis 2002 N. 4<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus beatae Teresiae Eustochio Verzeri Sanctorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
«Spiritus veritatis deducet vos in omnem veritatem» (Io 16, 13).<br />
Beata Teresia Eustochium Verzeri in sua brevi sed intensa vita terrestri<br />
passa est diligenter a Spiritu Sancto deduci et omni occasione voluntatem<br />
Dei sine mora amplexata est, plane a seipsa se removendo.<br />
Nata est Bergomi die xxxi mensis Iulii anno MDCCCI, primogenita ex<br />
septem filiis, et postridie baptizata est. Parentes eius pertinebant ad altiorem<br />
ordinem socialem eique dederunt institutionem principiis evangelicis<br />
nisam. A pueritia non alliciebatur mundanis blanditiis. Postquam locuta est<br />
cum episcopo Petro Mola, pro certo habuit se a Deo vocari ad vitam consecratam.<br />
Intravit ergo Monasterium Benedictinum a S. Crata in urbe Bergomensi<br />
ubi ei concreditum est munus magistrae. Hoc suum explendo officium<br />
palam monstravit se inclinationem habere ad navitatem educati vam.<br />
Deinde reliquit monasterium, consilium secuta moderatoris spiritus, reverendi<br />
domini Iosephi Benaglio, cum quo condidit Congregationem Filiarum<br />
Sacri Cordis Iesu. Institutum, ortum die VIII mensis Februarii anno MDCC-<br />
CXXXI, pertinebat praecipue ad institutionem puellarum, ut auxilium praeberet<br />
mulieribus pauperibus et infirmis omnibusque inopia laborantibus,<br />
17 - A.A.S.
250<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
nec non ad christianam formationem matrum familias. Post mortem reverendi<br />
domini Benaglio, Beata sola mansit quae novam Operam regeret variaque<br />
obire debuit discrimina. Magnam ostendit fortitudinem plurimis in<br />
difficultatibus superandis suae Congregationis, et propriam inconcussam collocavit<br />
fiduciam in divina misericordia, cuius ope singula valuit superare<br />
impedimenta omnemque devincere pavoris formam. Innixa praeceptis moderatoris<br />
spiritus, scripsit opus « Liber de officiis Filiarum Sacris Cordis deque<br />
spiritu earum religiosae institutionis », ex quo clare elucet alta spiritualitas.<br />
Anno MDCCCXLII statuit Brixiae domum generalem Congregationis,<br />
quae a Summo Pontifice Gregorio XVI suscepit Decretum laudis, ac deinde<br />
decretoriam approbationem a beato Pio IX. Veluti Antistita generalis beata<br />
Teresia Eustochium rexit cum prudentia et sapientia suam Congregationem,<br />
quae celeriter disseminata est multas in regiones Italiae inque Tirolim, ubique<br />
propria effundens beneficia. Perseveranter et magnanime prosecuta est<br />
iter sanctitatis, altum consequens gradum christianae perfectionis. Constanter<br />
exercuit virtutem theologalem fidei, sustentata assidua oratione, devotione<br />
in Eucharistiam, in Sacrum Cor Iesu inque Sanctissimam Virginem<br />
Mariam. Sollicitudine ducta intellegendi divina de se consilia quibus toto<br />
animo adhaerere, profunda cum humilitate se coram Deo prostra vit qui<br />
mysteriosa praesentia ei sese revelavit. Vultum Christi animadvertit in hominibus<br />
dolentibus, quibus materna sollicitudine procuravit adiumenta materialia<br />
et spiritualia. Suam exercendo apostolicam industriam cupiebat magis<br />
magisque Regnum Dei in mundo diffundere. A quolibet bono et affectu<br />
terrestri seiuncta, paupertatem exercuit atque vitae suae veluti unicum finem<br />
habuit se Christo eiusque Ecclesiae fidelem servare. Ad exemplar Divini<br />
Magistri oboediens fuit, dulcis, mansueta, quaerens tantum Dei gloriam<br />
animarumque salutem. Ad caelestem patriam migravit die III mensis Martii,<br />
anno MDCCCLII.<br />
Propter diffusam famam sanctitatis, anno MDCCCLXV incohatus est Processus<br />
Informativus. Expleta quae iure servanda erant, a Decessore Nostro<br />
Pio XII Teresia Eustochium Verzeri sollemniter beata declarata est die<br />
xxvii mensis Octobris, anno MCMXLVI. Increbrescente cultu eius, die xvni<br />
mensis Decembris, anno MM, Nobis coram promulgatum est Decretum super<br />
miraculo. Excipientes favens votum Patrum Cardinalium et Episcoporum<br />
in Consistorio coadunatorum die xin mensis Martii, anno MMI, decrevimus<br />
ut ritus canonizationis ageretur die x insequentis mensis Iunii.<br />
Hodie igitur una cum ingenti coetu Pastorum et Christifidelium pie sollemnitatem<br />
celebrantes Sanctissimae Trinitatis, invocato Paracliti Spiritus<br />
auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimus formulam:
Acta Ioannis Pauli Pp. II 251<br />
« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione<br />
praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum<br />
Nostrorum consilio, Beatos Aloisium Scrosoppi, Augustinum Roscelli,<br />
Bernardum a Corleone, Teresiam Eustochium Verzeri et Rafqa Petram<br />
Choboq Ar-Rayès Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo<br />
adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione<br />
recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Amen ».<br />
Deinde Ipsi Nos debite venerati sumus novam Sanctam, eius efficacem<br />
intercessionem pro universa Ecclesia exposcentes. Hac quoque fruentes occasione<br />
omnes fideles paterne hortati sumus ad exemplum eius sequendum,<br />
praecipue in eximia caritate, quam secundum divinitus revelata verba continuo<br />
et copiose haurire debemus ex unico fonte perfectae caritatis, videlicet<br />
ex Corde Iesu Christi, divini Salvatoris.<br />
Persuasum enim habemus, maxime inter usque augescentes huius temporis<br />
difficultates, tantummodo in fervida nimirum precatione atque in ferventi<br />
Eucharistica adoratione filialique erga Immaculatum Cor Virginis Mariae<br />
devotione continuo vim invenire nos posse ad cotidianae vitae gravia<br />
fideliter et efficaciter ferenda onera atque magnanima opera apostolica<br />
explenda proximique misericordem et sine haesitatione semper actuosam<br />
exercendam caritatem.<br />
Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futurum tempus vim habeant,<br />
contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo mensis Iunii, anno<br />
bismillesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
In Secret Status tab.., n. 504.423<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
252<br />
Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE<br />
I<br />
In Brasilia constituitur nova Provincia ecclesiastica Victoriensis de Conquista,<br />
cuius metropolitana Ecclesia erit <strong>Sede</strong>s eiusdem nominis.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Sacrorum Antistites Conferentiae Episcoporum Brasiliae maiori spirituali<br />
Christifidelium bono studentes consulere, ab hac Apostolica <strong>Sede</strong> unanimo<br />
consensu postulaverunt ut, dismembrato territorio Provinciae ecclesiasticae<br />
Sancti Salvatoris in Brasilia, quae multitudine civium ac numero dioecesium<br />
suffraganearum eminet, nova Provincia ecclesiastica Victoriensis de<br />
Conquista nuncupanda constitueretur. Nos vero pro gravissimo, quo fungimur,<br />
munere solliciti de cunctis particularibus Ecclesiis deque omnium animarum<br />
salute, praehabito faventi voto Venerabilis Fratris Alfii Rapisarda,<br />
Archiepiscopi titulo Cannensis et in eadem Natione Apostolici Nuntii, de<br />
consilio Congregationis pro Episcopis admotae postulationi libenter concedendum<br />
esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate quae sequuntur<br />
decernimus. Victoriensem de Conquista episcopalem <strong>Sede</strong>m a metropolitico<br />
iure Ecclesiae Sancti Salvatoris in Brasilia seiungimus et ad gradum archiepiscopalis<br />
metropolitanae Sedis evehimus, cui proinde iura et privilegia<br />
cuncta conferimus, quibus ceterae metropolitanae <strong>Sede</strong>s ad normam iuris<br />
fruuntur. Nova condita provincia ecclesiastica Victoriensis de Conquista efformantur<br />
metropolitana Ecclesia eiusdem nominis atque dioecesibus Spelaeopolitana<br />
a Bono Iesu, Caëtitensi, Iequieana et Liberationis Marianae,<br />
hactenus ad provinciam ecclesiasticam Sancti Salvatoris in Brasilia spectantibus.<br />
Insuper Victoriensem de Conquista pro tempore sacrorum Antistitem<br />
archiepiscopali dignitate augemus et gradu Metropolitae insignimus iuribus<br />
ac privilegiis cumulatum, quae in catholico orbe sunt secundum canones<br />
Iuris Canonici ceteris metropolitis, dum aequalibus etiam officiis cumulamus<br />
oneribusque obstringimus quibus illi quoque gravantur. Praeterea Sedis<br />
Victoriensis de Conquista praesulem, Venerabilem Fratrem Geraldum<br />
Lilium Rocha, hoc ipso die a dioecesi Colatinensi ad hanc Ecclesiam Victoriensem<br />
de Conquista translatum, ad archiepiscopalem dignitatem et gra-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 253<br />
dum Metropolitae promovemus, quem iuribus quoque exornamus ac privilegiis,<br />
quibus potiuntur alii metropolitae, at oneribus similiter nectimus et<br />
officiis, quibus illi itidem subiacent. Quae praescripsimus committimus perficienda<br />
memorato Venerabili Fratri Alfio Rapisarda, eidem tribuentes necessarias<br />
et opportunas facultates quemlibet alium delegandi virum in ecclesiastica<br />
dignitate constitutum, onere imposito mittendi sincerum exemplar<br />
actus effectae exsecutionis ad Congregationem pro Episcopis. Hanc denique<br />
Constitutionem Nostram nunc et in posterum ratam esse volumus,<br />
contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo sexto mensis Ianuarii,<br />
anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
£B ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr, pro Episcopis Praef.<br />
Loco 68 Plumbi<br />
In Secret, Status tab., n, 507320<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Tharsicius Nardi, Protonot. Apost. s.n.<br />
II<br />
Nova conditur Provincia ecclesiastica scilicet Fori S. Annae, quae sedes ad digni<br />
tatem Ecclesiae metropolitanae attollitur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Ad totius dominici gregis tutelam destinati, pastorali quidem permoti<br />
studio curam continenter adhibemus, ut salutifera Iesu Christi beneficia<br />
quam amplissimam multitudinem attingant. Quapropter Nos aptare festinamus<br />
ecclesiastica instituta ut proposita haec commodius expediantur. Ideo<br />
flagitante Episcoporum Brasiliensium Conferentia ac favente item Venerabile<br />
Fratre Alfio Rapisarda, Archiepiscopo titulo Cannensi et in Brasilia Apostolico<br />
Nuntio, de consilio Congregationis pro Episcopis, Apostolica Nostra<br />
potestate suffulti, haec quae sequuntur decernimus et statuimus. Fori S.<br />
Annae sedem a metropolitico iure Ecclesiae Sancti Salvatoris in Brasilia se-
254<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
paramus eamque ad dignitatem archiepiscopalis metropolitanae Ecclesiae<br />
attollimus, congruis iuribus privilegiisque additis, quibus ceterae metropolitanae<br />
sedes ad iuris normas fruuntur. Nova condita provincia ecclesiastica<br />
Fori S. Annae complectetur metropolitanam <strong>Sede</strong>m eiusdem nominis et<br />
diocèses Barrensem, Barreriensem, Bonfímensem, Irecensem, Iuazeiriensem,<br />
Paulalfonsanensem et Ruibarbosensem, hucusque ad provinciam Ecclesiasticam<br />
Sancti Salvatoris in Brasilia pertinentes. Fori S. Annae sacrorum Antistitem<br />
pro tempore dignitate archiepiscopali et gradu Metropolitae honestamus<br />
eidemque onera et obligationes addimus, secundum sacrorum canonum<br />
praescripta. Praefatae sedis Fori S. Annae in praesentia Episcopum, scilicet<br />
Venerabilem Fratrem Itamarum Navildum Vian, O.F.M.Cap., ad dignitatem<br />
archiepiscopalem et gradum Metropolitae evehimus, iuribus cunctis<br />
concessis ac privilegiis quibus metropolitae fruuntur itemque oneribus et<br />
obligationibus additis quibus iidem subiciuntur. Haec omnia ad expedienda<br />
Venerabilem Fratrem Alfium Rapisarda, quem supra memoravimus, legamus,<br />
facta videlicet facultate quempiam alium virum in ecclesiastica dignitate<br />
constitutum subdelegandi. Re demum ad exitum perducta, documenta<br />
conficiantur, quorum sincera exempla ad Congregationem pro Episcopis<br />
mittantur, contrariis rebus minime quibuslibet obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto decimo mensis Ianuarii,<br />
anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />
ffl ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 507.321<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Tharsicius Nardi, Protonot. Apost. s.n.
Acta Ioannis Pauli Pp II 255<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
I<br />
Beatorum caelitum in album Iosephus Aparicio Sanz ac septuaginta tres illius<br />
comites referuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Et nos credidimus et cognovimus<br />
quia tu es Sanctus Dei » (Io 6, 69).<br />
Vitam Apostolorum testificationemque collustravit fides in Iesum, Dei<br />
Filium atque hominum servatorem, quae etiamnum Ecclesiae lux esse pergit<br />
et impulsio perinde ac omnis baptizati ac baptizatae a quibus verbum<br />
Dei auditur ad effectumque deducitur. Suffulsit eadem haec fides christifideles<br />
Hispaniae, cum vehemens nempe iis minaretur ab anno millesimo<br />
nongentesimo tricesimo sexto ad nonum insectatio, contendentibus Dei videlicet<br />
Ecclesiaeque hostibus nomen christianum ex populi eiusdem eripere<br />
animis. Complures tunc episcopi ac presbyteri, religiosae et religiosi necnon<br />
fideles laici ordinis inter discrimina ac minationes, inter vim ac necem<br />
suum coram universo orbe amorem testati sunt fidelitatemque in Deum ad<br />
effusum usque sanguinem. Testibus fidei plurimis eo tempore adnumerentur<br />
septuaginta quattuor Servi ac Servae Dei oportet archidioecesis Valentinae,<br />
Dominum qui magistrum Divinum sectari suum ad crucis aram nihil dubitarunt.<br />
De triginta septem agitur presbyteris dioecesanis, duodeviginti laicis<br />
viris atque undeviginti feminis, qui suis ipsorum occisoribus omne facinus<br />
ignoscentes fidemque in Dominum universi orbis regem atque historiae dominatorem<br />
suam adserentes pro Deo et Ecclesia vitam obtulerunt. Eorum<br />
quidem exemplum, numquam e Populi Dei memoria exstirpandum, communem<br />
ad omnium proponitur admirationem et imitationem eorumque hic<br />
nomina venerabundo prorsus commemorantur adfectu:<br />
A) Dioecesani fuerunt sacerdotes:<br />
1) Iosephus Aparicio Sanz; 2) Ferdinandus González Anón; 3) Ioannes<br />
Ventura Solsona; 4) Iosephus Ruiz Bruixola; 5) Raimundus Marti Soriano;<br />
6) Ioachim Vilanova Camallonga; 7) Henricus Morant Pellicer; 8) Carmelus<br />
Sastre Sastre; 9) Vincentius Ballester Far; 10) Raimundus Stephanus Bou<br />
Pascual; 11) Iosephus Raimundus Paschalis Ferrer Botella; 12) Henricus<br />
Juan Requena; 13) Elias Carbonell Molla; 14) Ioannes Carbonell Molla; 15)
256<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Paschalis Penadés Jornet; 16) Salvator Iosephus Ferrandis Seguí; 17) Iosephus<br />
Toledo Pellicer; 18) Ferdinandus García Sendra; 19) Iosephus García<br />
Mas; 20) Iosephus Maria Segura Penadés; 21) Salvator Estrago Solves; 22)<br />
Vincentius Sicluna Hernández; 23) Vincentius Maria Izquierdo Alcón; 24)<br />
Iosephus Maria Ferrándiz Hernández; 25) Franciscus Ibáñez Ibáñez; 26) Iosephus<br />
González Huguet; 27) Iosephus Fenollosa Alcayna; 28) Felix Yuste<br />
Cava; 29) Vincentius Pelufo Corts; 30) Iosephus Canet Giner; 31) Franciscus<br />
Sendra Ivars, 32) Didacus Llorca Llopis; 33) Alfonsus Sebastiá Viñals; 34)<br />
Germanus Gozalvo Andreu; 35) Gundisalvus Viñes Masip; 36) Vincentius<br />
Rubiols Castellò; 37) Antonius Silvestre Moya.<br />
B) <strong>La</strong>ici fuerunt viri:<br />
1) Raphael Alonso Gutiérrez; 2) Marinus Blanes Giner; 3) Iosephus Maria<br />
Corbin Ferrer; 4) Carolus Díaz Gandía; 5) Salvator Damianus Enguix<br />
Garés; 6) Ismael Escrihuela Esteve; 7) Ioannes Baptista Faubel Cano; 8)<br />
Iosephus Raimundus Ferragud Girbés; 9) Vincentius Galbis Girones; 10)<br />
Ioannes Gonga Martínez; 11) Carolus López Vidal; 12) Iosephus Medes Ferris;<br />
13) Paulus Meléndez Gonzalo; 14) Iosephus Perpiñá Nácher; 15) Arturus<br />
Ros Montait; 16) Paschalis Torres Lloret; 17) Emmanuel Torró García;<br />
18) Iosephus Maria Zabal Blasco.<br />
c) Feminae fuerunt laicae:<br />
1) Amalia Abad Casasempere; 2) Anna Aranda Riera; 3) Florentia Caerols<br />
Martínez; 4) Maria Climent Mateu; 5) Tharsila Córdoba Belda; 6) Francisca<br />
Cualladó Baixauli; 7) Maria Teresia Ferragud Roig; 8) Aloisia Maria<br />
Frías Cañizares; 9) Incarnatio Gil Valls; 10) Maria a Columna Jordá Botella;<br />
11) Herminia Martínez Amigó; 12) Maria Aloisia Montesinos Orduña; 13)<br />
Iosepha Moscardo Montalvá; 14) Maria del Olvido Noguera Albelda; 15)<br />
Crescentia Valls Espi; 16) Maria a Purificatione Vidal Pastor; 17) Maria<br />
Carmelitis Viel Ferrando; 18) Pilar Villalonga Villalba; 19 Maria Sophia Teresia<br />
Ximénez Ximénez.<br />
Percepta autem ipsa denique martyrii aestimatione, qua commemoratos<br />
superius Servos Dei Servasque universi prosequebantur, Valentinus praesul<br />
eorum imposuit beatificationis causam canonicosque adgressus est perficere<br />
processus. Omnibus itaque iuris cum satis esset factum praescriptis, die<br />
xvni mensis Decembris anno MM decretum prodiit super martyrio. Unde decernere<br />
valuimus ut congruus beatificationis ritus Romae compleretur anno<br />
MMI. Hodie propterea spectantes nos interminatam sacrorum Ecclesiae pa-
Acta Ioannis Pauli Pp II 257<br />
storum gestientiumque christifidelium turbam protulimus hanc sollemniter<br />
beatificationis formulam:<br />
Nos, vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi<br />
Barcinonensis, et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Illerdensis, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et<br />
modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
Eodem vero tempore has edi iussimus litteras eadem super re quas valere<br />
in sempiternum volumus suosque sortiri effectus, ullis contrariis rebus<br />
minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xi mensis Martii anno MMI,<br />
Pontificatus Nostri vicesimo et tertio.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret.. Status tab., n. 4<strong>94</strong> 926<br />
II<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabilibus Dei Servis Rosariae de Soano et II Sociis Beatorum honores decer<br />
nuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Circumdantes circumdederunt me, et<br />
in nomine Domini excidi eos» (Ps 118, 11).<br />
Etiam cum in Hispania saeva exardebat religiosa persecutio, Venerabiles<br />
Dei Servae Rosaria de Soano et duae Sociae minime suam coram Christi<br />
hostibus fidem profiteri dubitarunt, illorum odium amore et venia rependentes.<br />
Paulo post intestinum initum bellum a rerum novarum molitoribus,<br />
qui omnino Ecclesiae, religiosis, sacris institutionibus aversabantur, claustrum<br />
Masamagrell, Valentina in urbe, deserere coactae sunt atque suam in<br />
Deum dilectionem per martyrium testatae sunt.
258<br />
Eae fuerunt:<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
1. Soror Rosaria, scilicet Petra Maria Victoria Quintana Argos, in oppido<br />
Soano Cantabriae die xiu Maii mensis anno MDCCCLXVI orta est. Religiosam<br />
persequens vocationem, xxin annos nata, Congregationem Tertiariarum<br />
Capuccinarum Sacrae Familiae est ingressa, quae adulescentes derelictos curare<br />
studebat. Vota religiosa die xiv mensis Maii anno MDCCCXCI nuncupavit<br />
et quinque post annis in perpetuum se Deo consecravit. Sua in Congregatione<br />
Magistrae Novitiarum, Antistitae loci, Antistitae Generalis et Vicariae<br />
Generalis sustinuit officium. Persecutione saeviente, ad necessariorum domum<br />
confugit, sed capta est et die xxin mensis Augusti anno MCMXXXVI in<br />
oppido Puçol Valentinae urbis interempta est. Veniae veluti signum quemdam<br />
ex persecutoribus sponsae Christi anulo donavit.<br />
2. Soror Seraphina, scilicet Emmanuela Iusta Fernández Ibero, Ochovi<br />
Pampilonensis urbis die vi mensis Augusti anno MDCCCLXXII nata est. xv annos<br />
nata, Congregationem Tertiariarum Capuccinarum ingressa, temporalia<br />
vota die xiv mensis Maii anno MDCCCXCI fecit atque quinque post annos vota<br />
sollemnia nuncupavit. Iulio mense anno MCMXXXVI a seditiosibus deserere<br />
domicilium coacta est; capta est et die xxin mensis Augusti anno MCMXXXVI<br />
est necata. Paulo antequam moreretur Christum Regem proclamavit.<br />
3. Soror Francisca Xaveria, scilicet Maria Ferdinanda Fenollosa Alcayna<br />
in oppido Rafelbuñol in regione quae Huerta Valenciana appellatur die xxiv<br />
Maii mensis anno MCMI nata est. Cum Domino se addicere vellet, Congregationem<br />
Tertiariarum Capuccinarum ingressa est. Vota temporalia mense<br />
Maio anno MCMXXIII et perpetua anno MCMXXVIII nuncupavit. Bello concitato<br />
civili, claustrum Masamagrell relinquere iussa est et ad parentes confugit,<br />
sed detecta est et capta. Seditiosi in oppido Gilet Valentinae urbis die<br />
XXVII mensis Septembris anno MCMXXXVI eam necaverunt. Divini Magistri ad<br />
exemplum necatoribus ignovit.<br />
Ob crebrescentem famam anno MCMXC Valentinus archiepiscopus beatificationis<br />
more institutoque seu declarationis martyrii Causam incohavit. His<br />
absolutis rebus a iure statutis, Decretum super martyrio die xvni mensis<br />
Decembris anno MM Nobis coram prodiit. Statuimus igitur ut beatificationis<br />
ritus Romae die xi mensis Martii anno MMI una cum Iosepho Aparicio Sanz<br />
aliisque sociis celebraretur.<br />
Hodie igitur, in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri patente, inter<br />
Missarum sollemnia hanc ediximus formulam:
Acta Ioannis Pauli Pp II 259<br />
Nos vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valentini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi Barcinonensis,<br />
et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Illerdensis, necnon plurimorum<br />
aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,<br />
de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et modis<br />
iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Magna quidem commotione ineffabilique laetitia impleti propter hanc<br />
mirabilem tot martyrum glorificationem, fidem eorum et virtutem publice<br />
laudavimus, eosque venerati sumus summaque Ipsi cum religione primi invocavimus.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
mensis Martii anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 497.785<br />
III<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
SS ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabiles Servi Dei Vincentius Cabanes Badenas sociique ipsius duodeviginti<br />
una cum Carmela García Moyon, Beatorum Caelitum honoribus augentur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Beatus vir, qui posuit Dominum<br />
spem suam et non respexit superbos» (Ps 40, 5).<br />
Fidentes suos intenderunt oculos Servi Dei Venerabiles Vincentius Cabanes<br />
Badenas atque sodales eius duodeviginti in Deum nec ullarii hominum<br />
in adiumento reponentes spem in Domini bracchia sine dubitatione sese<br />
proiecerunt. Secundum mentem animumque sui conditoris Venerabilis Patris<br />
Aloisii Amigó, qui eos ut misericordem Christi testarentur hortabatur
260<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
amorem videlicet suam in adulescentium exclusorum ministerio profundentes<br />
vitam, fidelitatem commonstravere et Deo et Ecclesiae sanguinis per<br />
proprii effusionem.<br />
Eadem pariter obtigit fortuna Carmelae García Moyon laicae virgini<br />
quae Tertiarios Capulatos adiuvabat quaeque paulo ante Christum Regem<br />
cecinit quam est enecata.<br />
Veluti hostiae hi omnes ceciderunt illius insectationis contra religionem<br />
quae anno MCMXXXVI in Hispania erupit atque sibi illato occucurrerunt martyrio<br />
variis temporibus modisque aequo quidem animo et suos erga occisores<br />
prorsus indulgenti.<br />
Hi nominatim recensentur:<br />
1. Vincentius Cabanes Badenas duodetriginta annorum, sacerdos, prope<br />
Basurto (Flaviobrigae) die xxx mensis Augusti mortuus anno MCMXXXVI,<br />
postquam peccata sua confessus est suisque ignovit carnificibus.<br />
2. Ambrosius Maria de Torrente (Salvator Chuliá Ferrandis) septuaginta<br />
natus annos, presbyter, apud Montem Serratum (Valentiae) interfectus die<br />
xvni mensis Septembris anno MCMXXXVI.<br />
3. Valentinus Maria de Torrente (Vincentius Jaunzarás Gómez) quadragesimum<br />
agens sacerdos annum in loco Montis Serrati die xvni anno<br />
MCMXXXI mensis Septembris exstinctus.<br />
4. Recaredus Maria de Torrente (Iosephus Maria Llópez Mora), frater<br />
adiutor, qui sexagesimo altero aetatis suae anno martyrium apud Montem<br />
Serratum die xvni mensis Septembris perpessus est anno MCMXXXVI.<br />
5. Modestus Maria de Torrente (Vincentius Gay Zarzo), adiutor frater,<br />
annorum quinquaginta et unius, qui a rebellibus in loco Montis Serrati die<br />
xvni Septembris mensis est anno MCMXXXVI interemptus.<br />
6. Franciscus Maria de Torrente (Iustus Lerma Martínez), frater adiutor,<br />
quinquagesimo vitae suae anno apud Montem Serratum anno MCMXXXVI oppressus<br />
die xvin mensis Septembris.<br />
7. <strong>La</strong>ureanus Maria de Burriana (Salvator Ferrer Cardet) quinquaginta<br />
duos natus annos presbyter; prope Turis (Valentiae) xvi mensis Septembris<br />
anno MCMXXXVI martyrio confectus.<br />
8. Benedictus Maria de Burriana (Iosephus Emmanuel Ferrer Jordá) annorum<br />
sexaginta quattuor adiutor frater; in loco Turis die xvi mensis Septembris<br />
anno MCMXXXVI interfectus.
Acta Ioannis Pauli Pp II 261<br />
9. Bernardinus Maria de Andújar (Paulus Martínez Robles), coadiutor<br />
frater, annum aetatis agens quinquagesimum septimum: apud Turis necatus<br />
die xvi mensis Septembris, anno MCMXXXVI.<br />
10. Gabriel Maria de Benifayó (Iosephus Maria Sanchís Mompó) septuaginta<br />
natus annos: adiutor frater die xvi mensis Augusti scelere rebellium<br />
apud Picasent (Valentiae) obrutus anno MCMXXXVI.<br />
11. Iosephus Llosa Balaguer suae vitae tricesimo quinto anno diaconus:<br />
Octobris mensis die VII in loco Benaguacil (Valentiae) anno MCMXXXVI interfectus.<br />
12. Florentinus Pérez Romero qui die xxin Augusti anno MCMXXXVI apud<br />
P obla de Vallbona (Valentiae) presbyter triginta quattuor annorum pertulit<br />
martyrium.<br />
13. Urbanus Gil Sáez triginta quinque annorum, frater adiutor, qui anno<br />
MCMXXXVI in loco P obla de Vallbona die xxin Augusti mensis occisus periit.<br />
14. Dominicus Maria de Albor aya (Augustinus Hurtado Soler), sacerdos,<br />
sexagesimum degens suae aetatis annum, Matriti mensis Augusti die xv anno<br />
MCMXXXVI, interiit interemptus.<br />
15. Benvenutus Maria de Dos Hermanas (Iosephus de Miguel Arahal):<br />
Matriti martyrium sacerdos undequinquaginta annorum obiit, Kalendis ipsis<br />
Sextilibus anno MCMXXXVI.<br />
16. Leo Maria de Alacuás (Emmanuel Legua Martí) sexagesimum agens<br />
et primum annum, presbyter die xxvi mensis Septembris Matriti interemptus<br />
anno MCMXXXVI.<br />
17. Franciscus Thomas 8erer viginti quinque modo sacerdos annorum:<br />
die altero mensis Augusti Matriti anno MCMXXXVI occisus.<br />
18. Crescentius García Pobo qui die in mensis Octobris anno MCMXXXVI<br />
martyrium Matriti annorum triginta trium presbyter passus.<br />
19. Timotheus Valero Pérez quem anno MCMXXXVI mensis Septembris die<br />
XVII natum triginta quinque annos sacerdotem exstinxerunt.<br />
20. Carmelitis García Moyon nata laica virgo duodequinquaginta annos<br />
quae apud Torrente (Valentiae) die xxx mensis Ianuarii anno MCMXXXVII vivens<br />
est ipsa atrocissime concremata.<br />
Quoniam martyrii horum usque percrebrescebant fama et gloria, archiepiscopus<br />
Valentinus Causam beatificationis sive potius alicuius declarationis
262<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
martyrii aperuit. Singulis autem condicionibus, quas hac super re commune<br />
praestituit ius, rite impletis, coram Nobis ipsis prodiit decretum super martyrio<br />
Decembris mensis die duodevicesimo anno bis millesimo. Constituimus<br />
hinc ritus beatificationis ut Romae die xi Martii mensis anno MMI eorundem<br />
martyrum expleretur una scilicet cum Iosepho Aparicio Sanz ceterisque<br />
fidei testibus qui eadem sublati sunt contra Ecclesiam saeviente vexatione.<br />
Hodie propterea ante interminatam totius Ecclesiae pastorum fideliumque<br />
multitudinem his Nos permoti rationibus sollemnem studuimus beatificationis<br />
alacerrime pronuntiare hanc formulam:<br />
Nos vota Fratrum Nostrorum Augustini García-Gaseo Vicente, Archiepiscopi<br />
Valen tini, Richardi Mariae Cardinalis Caries Gordo, Archiepiscopi Barcinonensis,<br />
et Francisci Ciuraneta Aymi, Episcopi Illerdensis, necnon plurimorum<br />
aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,<br />
de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Iosephus Aparicio<br />
Sanz et ducenti triginta duo Socii Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum die vicesima secunda Septembris, in locis et modis<br />
iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Simili igitur auctoritatis Nostrae usu praecipimus ut quaecumque hisce<br />
decreverimus litteris in posterum usque valeant tempus suamque exserant<br />
vim et efficacitatem, quibuslibet aliis haudquaquam obstantibus causis.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi<br />
Martii mensis anno Domini MMI, Pontificatus nostri vicesimo tertio.<br />
Loco © Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 497.882<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO
Acta Ioannis Pauli Pp. II 263<br />
IV<br />
Venerabili Dei Servo Carolo Emmanueli Caecilio Rodríguez Santiago Beatorum<br />
honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Secundum eum, qui vocavit vos, sanctum,<br />
et ipsi sancti in omni conversatione sitis» (1 P e 1,15). Venerabilis Dei<br />
Servus Carolus Emmanuel Caecilius Rodríguez Santiago ardenter sanctitati<br />
studuit atque, fide illuminatus in Domini resurrectionem, baptismi promissiones<br />
servavit, ardenter sacra in liturgia Paschale vixit Christi mysterium,<br />
operose evangelizationis sanctificationis que exercuit apostolatum.<br />
Insignis hic Evangelii testis die xxn mensis Novembris anno MCMXVIII in<br />
urbe vulgo Caguas in natione Portus Divitis natus est ex Emmanuele Baudilio<br />
Rodríguez et Herminia Santiago Esteras, qui societati Ecclesiaeque<br />
quinque dederunt filios quorum duo Deo se dicaverunt. Die xix mensis<br />
Maii anno MCMXIX ipse per Baptismum donum accepit vitae divinae: die xn<br />
mensis Martii anno MCMXXIV per sacramentum Confirmationis donis Spiritus<br />
Sancti est exornatus. Tristem eventum incendii domus expertus est atque<br />
praematuri patris obitus. Optimam a pia matre praesertim atque ab avia<br />
Alexandrina Esteras recepit institutionem. Alumnus Collegii Catholici in<br />
Caguas, peculiari ingenio atque Dei, Ecclesiae, liturgiaeque dilectione clare<br />
eminuit. Eucharistia alimonia fuit animae eius et cardo iuventutis. Dum in<br />
curriculis optima ratione progrediebatur, gravi coli inflammatione correptus<br />
est atque plurimos annos doloribus cruciatus. Morbi causa studia intermisit,<br />
culturalem tamen formationem studiose est prosecutus vitam evangelicam<br />
inter iuvenes ardenter promovendo. Apostolatum egit pro professorum<br />
alumnorumque spiritali bono, christianam doctrinam liturgiamque per commentaria<br />
« Circulum de Liturgia » propagando. Ad actionem adducere volens<br />
Domini verba: «Vos estis sal terrae... Vos estis lux mundi» (Mt 5,<br />
13.14), eminentes ostendit virtutes, quas cotidie laeto fiduciosoque animo<br />
exercebat optimum praebens illius temporis hominibus exemplum. Fidem<br />
custodivit, spem caritatemque semper in filiali cum Ecclesia communione<br />
vixit. Verbo Dei, liturgia, precibus, eucharistico cultu atque pietate erga<br />
Virginem Mariam animam candidam aluit. Aequo animo infirmitatis crucem<br />
sustinuit atque die xin mensis Martii anno MCMLXIII in aeternum transiit<br />
aevum, lata circumdatus solidaque sanctitatis fama.
264<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Archiepiscopus Sancti Ioannis Portoricensis Causam coepit beatificationis<br />
anno MCMXCII. Die VII mensis Iulii anno MCMXCVII Nobis coram decretum<br />
super virtutibus heroicis prodiit. Congregatio de Causis Sanctorum cognovit<br />
de quadam mira sanatione, quae anno MCMLXXXI contigit, atque die xx<br />
mensis Decembris anno MCMXCIX decretum super miraculo est evulgatum.<br />
Statuimus idcirco ut beatificationis sollemnis sane ritus ageretur Romae die<br />
XXIX mensis Aprilis anno MMI.<br />
Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimus<br />
formulam:<br />
Nos, vota Fratrum Nostrorum Raphaelis Palmero Ramos, Episcopi Palentini,<br />
Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte, Archiepiscopi Marianopolitani,<br />
Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Roberti Amadei,<br />
Episcopi Bergomensis, et Roberti Octavii Gonzalez Nieves, Archiepiscopi<br />
Sancti Ioannis Portoricensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu<br />
multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis<br />
Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut<br />
Venerabiles Servi Dei Emmanuel Gonzalez García, Maria Anna Blondin,<br />
Catharina Volpicelli, Catharina Cittadini et Carolus Emmanuel Caecilius<br />
Rodríguez Santiago Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque<br />
festum: Emmanuelis González García die quarta Ianuarii, Mariae Annae<br />
Blondin die duodevicesima Aprilis, Catharinae Volpicelli die altera et vicesima<br />
Ianuarii, Catharinae Cittadini die quinta Maii, et Caroli Emmanuelis<br />
Caecilii Rodríguez Santiago die tertia decima Iulii in locis et modis iure statutis<br />
quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxix<br />
mensis Aprilis, anno MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco 88 Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 4<strong>94</strong>.928<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
EB ANGELUS card. SODANO
Acta Ioannis Pauli Pp, II 265<br />
V<br />
Caelitum Beatorum Venerabili Dei Servo Emmanueli González García tribuuntur<br />
honores.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — «Sustinui... qui consolaretur, et non<br />
inveni » (Ps 69, 21).<br />
Huic anxiae Psalmistae adfirmationi, quam sibi vitae suae principium<br />
elegit Servus Dei Emmanuel González García suique episcopatus insigne,<br />
morum suorum exemplo respondere studuit novus hic Beatus nec non apostolatu<br />
sacro illuc spectante ut Iesu Christi in Eucharistiae Sacramento<br />
conquirerentur adoratores. Eidem etiam pronuntiato, quemadmodum beatus<br />
Emmanuel testatur, « calamum nostrum dicavimus et linguam, animi<br />
nostri fervorem tum etiam totius vitae nostrae suspirium. Nec quidquam<br />
suscipere volumus praeter illud dictum aut quod in illud non dirigatur, nec<br />
unum proferre quidem verbum nec unum ducere spiritum ».<br />
Reapse universa eius vita semper circum Eucharistiam se dici potest<br />
volvisse. Hispali enim natus est die xxv Februarii mensis anno MDCCCLXXVII<br />
intra domum humilem funditusque religiosam atque a puero particeps parvulorum<br />
chori fuit in cathedrali templo qui cantitabant coram Sanctissimo<br />
quin immo et saltabant. Presbyter die xxi mensis Septembris anno MCMI<br />
creatus, paucis post mensibus, cum sacram missionem in oppido prope Hispalim<br />
Palomares del Río ageret, aliquid adeo vehementer expertus est quod<br />
eum in vitae perpetuitatem signaverit: versatus enim est ante parochiale<br />
templum et tabernaculum quam maxime derelictum. In eo sic usque ad<br />
imum perculso animum est exortum propositum illud « se totum impendendi<br />
ut Iesu Christi necessitatibus provideretur quas vita ipsius Eucharistica<br />
ei gigneret », prout asserit ille. Idem deinde Eucharistiae eum amor adduxit<br />
ut Onobae die iv mensis Martii anno MCMX Opus Tabernaculorum-Calvariarum<br />
excitaret atque Malacae die III mensis Maii anno MCMXXI Congregationem<br />
conderet Missionariarum Eucharisticarum de Nazareth ut per reparantem<br />
quendam amorem responderetur Christi amori in Eucharistia una cum<br />
Maria Immaculata. Missus deinde anno MCMV Onobam est ubi opus parochi<br />
apud templum sancti Petri nec non archipresbyteri ipsius civitatis impensum<br />
viam ad lentam patientemque vitae christianae illius populi renovatio-<br />
18-<strong>AAS</strong>
266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
nem aperuit. De familiis egenis sollicitabatur tum etiam de pueris quorum<br />
causa scholam etiam condidit. Opera deditissima eius et vitae sacerdotalis<br />
veritas fiduciam sine dubio et rationem attulerunt Pontifici Benedicto XV<br />
ut auxiliarem eum episcopum constitueret Malacitanum. Ordinationem<br />
exinde episcopalem die xvi Ianuarii mensis anno MCMXVI suscepit quattuorque<br />
post annis ipse eiusdem dioecesis creatus est Ordinarius. Sine condicione<br />
confidens ille provido Iesu Cordi suscepit novum exstruendum ad sacerdotum<br />
suorum eruditionem idoneum Seminarium. Republica in Hispania<br />
instituta coepit ille revera periclitan: anno MCMXXXI die xi Maii mensis aedes<br />
episcopales incenderunt unde ad Montem Calpes confugere est coactus<br />
ne eorum vita discrimini exponeretur qui eum recepissent. Ab anno<br />
MCMXXXII dioecesim suam gubernavit dum Matriti commorabatur; anno<br />
MCMXXXV a Pontifice Pio XI episcopus est Palentinus destinatus. Aerosissima<br />
oportet similiter extollatur industria eius tamquam scriptoris complurium<br />
pietatis et educationis operum. Domino animam die iv Ianuarii mensis<br />
anno MCMXL reddidit ac Palentino in cathedrali templo humatus est ubi<br />
legi titulum licet ab eo ipso pro monumento conscriptum: « Prope tabernaculum<br />
sepeliri cupio ut post mortem ossa mea, perinde ac lingua et calamus<br />
meus in vita, transeuntibus praedicent: "Hic adest Iesus! Ne ergo deseratur!"<br />
».<br />
Sanctimoniae fama, qua vivens florebat, etiam post obitum haud cessavit;<br />
quapropter beatificationis atque canonizationis est suscepta causa. Ipsi<br />
autem Nos die vi mensis Aprilis anno MCMLXXXXVIII Servum hunc Dei virtutes<br />
théologales et cardinales atque iis adnexas heroum in modum factitavisse<br />
pronuntiavimus. Nostro denique in conspectu die xx mensis Decembris<br />
anno MIM prodiit super miraculo decretum quod eiusdem Venerabilis adsignatum<br />
erat deprecationi. Quo etiam tempore ut beatificationis ritus Romae<br />
perageretur die xxix mensis Aprilis anno MMI sollemniter constituimus.<br />
Hodie igitur celeberrima coram populi Dei multitudine Pastorumque<br />
Ecclesiae numero maximo perplacuit Nobis magno animi studio hanc quae<br />
sequitur de eo proferre beatificationis formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Raphaelis Palmero Ramos, Episcopi<br />
Palentini, Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte, Archiepiscopi Marianopolitana<br />
Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Roberti Amadei,<br />
Episcopi Bergomensis, et Roberti Octavii González Nieves, Archiepiscopi<br />
Sancti Ioannis Portoricensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in<br />
episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de
Acta Ioannis Pauli Pp. II 267<br />
Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus<br />
ut Venerabiles Servi Dei Emmanuel González García, Maria Anna<br />
Blondin, Catharina Volpicelli, Catharina Cittadini et Carolus Emmanuel<br />
Caecilius Rodríguez Santiago Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque<br />
festum: Emmanuelis González García die quarta Ianuarii, Mariae<br />
Annae Blondin die duodevicesima Aprilis, Catharinae Volpicelli die altera et<br />
vicesima Ianuarii, Catharinae Cittadini die quinta Maii, et Caroli Emmanuelis<br />
Caecilii Rodríguez Santiago die tertia decima Iulii in locis et modis<br />
iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Singula autem quae his Litteris decrevimus tam nunc quam in posterum<br />
omne tempus firma esse iubemus ac perpetuo valere, contrariis rebus<br />
minime obstantibus quibusvis.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxix<br />
mensis Aprilis, anno MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret. Status tab.., n. 497.364<br />
EPISTULA<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
& ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Fratri Licinio Rangel dilectisque filiis Unionis Sancti Ioannis Mariae<br />
Vianney Camposinae in Brasilia.<br />
Ecclesiae unitas est donum, quod nobis praebet Dominus, Pastor et Caput<br />
Mystici Corporis, quodque eodem tempore certam postulat responsionem<br />
uniuscuiusque eius membri, accipientis instantem Redemptoris orationem:<br />
« Ut omnes unum sint, sicut tu, Pater, in me et ego in te, ut et ipsi<br />
in nobis unum sint: ut mundus credat quia tu me misisti» (Io 17, 21).<br />
Maximo cum gaudio recepimus vestras litteras, datas die xv mensis Augusti<br />
hoc anno, quibus universa Unio redintegravit suam fidei catholicae<br />
professionem, plenam cum Petri Cathedra significando communionem,<br />
agnoscendo « ipsius Primatum et regimen super universalem Ecclesiam, pastores<br />
et fideles », declarando quoque « nullam prorsus ob rationem se velle<br />
separari a Petra, super quam Iesus Christus suam fundavit Ecclesiam ».
268<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Summo cum gaudio pastorali accepimus vos cooperari velle cum beati<br />
Petri Successore in propagatione Fidei et Doctrinae Catholicae, honori studentes<br />
sanctae Ecclesiae — quae est levatum signum in nationes (Is 11, 12)<br />
— atque adversus eos certantes qui inaniter conantur quassare Petri Navem,<br />
quia portae inferi non praevalebunt adversum eam (Mt 16, 18).<br />
Gratias agimus Domino Uni et Trino propter tam bonos animi sensus!<br />
His omnibus consideratis et prae oculis habentes gloriam Dei, bonum<br />
sanctae Ecclesiae necnon hanc legem supremam quae est salus animarum<br />
(cfr can. 1752 CIC), consentientes ex animo vestrae petitioni ut admitti<br />
possitis ad plenam communionem cum Ecclesia Catholica, canonice agnoscimus<br />
vos ad eam pertinere.<br />
Eodem tempore certiorem te facimus, Venerabilis Frater, paratum iri<br />
documentum legislativum, quod formam iuridicam approbationis vestrarum<br />
rerum ecclesiasticarum constituet quo confirmabitur observantia vestrarum<br />
peculiarium rerum.<br />
Hoc documento Unio canonice erigetur tamquam Administratio Apostolica<br />
personalis, quae erit immediate subiecta huic Sedi Apostolicae et habebit<br />
suum territorium in dioecesi Camposina. Agetur de iurisdictione cumulativa<br />
cum Ordinario loci. Eius regimen concreditum erit tibi, Venerabilis<br />
Frater, tuaeque providebitur successioni.<br />
Confirmabitur Administrationi Apostolicae facultas celebrandi Eucharistiam<br />
et Liturgiam Horarum secundum Ritum Romanum atque disciplinam<br />
liturgicam, utrumque recognitum et ordinatum ad Nostri Decessoris<br />
sancti Pii V praescripta, cum accommodationibus inductis ab eius Successoribus<br />
usque ad beatum Ioannem XXIII.<br />
Maxima quidem laetitia, ut certa reddatur plena communio, declaramus<br />
remissionem censurae de qua agitur in can. 1382 CIC quoad te, Venerabilis<br />
Frater, simulque remissionem omnium censurarum atque veniam omnium<br />
irregularitatum in quas inciderunt alia membra istius Unionis.<br />
Non fugit Nos singularis dies quo datae sunt litterae vestrae, sollemnitate<br />
videlicet contingente Assumptionis Beatae Mariae Virginis. Eidem sanctae<br />
Matri Dei et Ecclesiae committimus hoc actum cum voto, quod fit<br />
oratio, unanimioris in dies convictas inter clerum et fideles eiusdem Unionis<br />
ac dilectae dioecesis Camposinae, ad renovatum fervorem authentice missionarium<br />
Sanctae Ecclesiae.<br />
Omnibus membris Unionis Sancti Ioannis Mariae Vianney imo ex corde<br />
largimur peculiarem Apostolicam Benedictionem.<br />
Ex Aedibus Vaticanis, die xxv mensis Decembris, in sollemnitate Nativitatis<br />
Domini, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
IOANNES PAULUS PP. II
Acta Ioannis Pauli Pp, II 269<br />
HOMILIA<br />
In sollemnitate canonizationis quattuor Beatorum.*<br />
• 1. « C'era una scritta, sopra il suo capo: Questi è il re dei Giudei »- 1<br />
Quella scritta, che Pilato aveva fatto porre sulla croce (cfr Gv 19, 19),<br />
contiene al tempo stesso il motivo della condanna e la verità sulla persona<br />
di Cristo. Gesù è re — Lui stesso lo ha affermato —, ma il suo regno non è<br />
di questo mondo. 2<br />
Davanti a Lui, l'umanità si divide: chi lo disprezza per<br />
il suo apparente fallimento, e chi lo riconosce come il Cristo, « immagine del<br />
Dio invisibile, generato prima di ogni creatura », 3<br />
secondo l'espressione dell'apostolo<br />
Paolo nella Lettera ai Colossesi, che abbiamo ascoltato.<br />
Dinanzi alla croce di Cristo si spalanca, in un certo senso, la grande scena<br />
del mondo e si compie il dramma della storia personale e collettiva. Sotto<br />
lo sguardo di Dio, che nel Figlio Unigenito immolato per noi si è fatto<br />
misura di ogni persona, di ogni istituzione, di ogni civiltà, ciascuno è chiamato<br />
a decidersi.<br />
2. Dinanzi al divin Re crocifisso si sono presentati anche coloro che poc'anzi<br />
sono stati proclamati Santi: Giuseppe Marello, Paula Montai Fornés<br />
de San José de Calasanz, Léonie Françoise de Sales Aviat e Maria Crescentia<br />
Höss. Ognuno di loro si è affidato alla sua misteriosa regalità, proclamando<br />
con tutta la propria vita: « Gesù, ricordati di me quando entrerai<br />
nel tuo regno ». 4<br />
E, in modo assolutamente personale, ciascuno di loro ha<br />
ricevuto dal Re immortale la risposta: « In verità ti dico, oggi sarai con me<br />
nel paradiso ». 5<br />
Oggi! Quell'« oggi » appartiene al tempo di Dio, al disegno di salvezza, di<br />
cui parla san Paolo nella Lettera ai Romani: « Quelli che (Dio) da sempre<br />
ha conosciuto, li ha anche predestinati... chiamati... giustificati... glorificati<br />
». 6<br />
Quell'« oggi » contiene anche il momento storico dell'odierna canonizzazione,<br />
in cui questi quattro esemplari testimoni di vita evangelica sono elevati<br />
alla gloria degli altari.<br />
* Die 25 Novembris 2001<br />
1<br />
Lc 23, 38.<br />
2<br />
Cfr Ov 18, 36-37.<br />
3<br />
Col 1, 15.<br />
4<br />
Lc 23, 42.<br />
5<br />
Ibid., 23, 43<br />
6<br />
Rm 8, 29-30
270<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
3. « Piaeque a Dio di fare abitare in (Cristo) ogni pienezza ». 7<br />
Di tale<br />
pienezza fu reso partecipe san Giuseppe Marello, come sacerdote del clero di<br />
Asti e come Vescovo della diocesi di Acqui. Pienezza di grazia, fomentata<br />
in lui dall'intensa devozione a Maria santissima; pienezza del sacerdozio,<br />
che Dio gli conferì come dono ed impegno; pienezza di santità, che egli attinse<br />
conformandosi a Cristo, Buon Pastore. Mons. Marello si formò nel periodo<br />
aureo della santità piemontese, quando, in mezzo a molteplici forme<br />
di ostilità contro la Chiesa e la fede cattolica, fiorirono campioni dello spirito<br />
e della carità, quali il Cottolengo, il Cafasso, Don Bosco, il Murialdo e<br />
l'Allamano. Giovane buono e intelligente, appassionato della cultura e dell'impegno<br />
civile, il nostro Santo trovò solo in Cristo la sintesi di ogni ideale<br />
e a Lui si consacrò nel Sacerdozio. « Fare gli interessi di Gesù » fu il motto<br />
della sua vita, e per questo si rispecchiò totalmente in san Giuseppe, lo<br />
sposo di Maria, il « custode del Redentore ». Di san Giuseppe lo attrasse fortemente<br />
il servizio nascosto, nutrito di profonda interiorità. Questo stile egli<br />
seppe trasfondere negli Oblati di San Giuseppe, la Congregazione religiosa<br />
da lui fondata. Ad essi amava ripetere; « Siate straordinari nelle cose ordinarie<br />
» e aggiungeva: « Siate certosini in casa e apostoli fuori casa ». Della<br />
sua robusta personalità, il Signore volle servirsi per la sua Chiesa, chiamandolo<br />
all'Episcopato nella diocesi di Acqui, dove, in pochi anni, spese per il<br />
gregge tutte le sue energie, lasciando un'impronta che il tempo non ha cancellato.<br />
4. «Te lo aseguro: hoy estarás conmigo en el paraíso». 8<br />
En el paraíso,<br />
en la plenitud del Reino de Dios, fue acogida santa Paula Montai Fornés<br />
de San José de Calasanz, fundadora del Instituto de las Hijas de María,<br />
Religiosas Escolapias, tras una vida de santidad. Primero en su ciudad natal,<br />
Arenys del Mar, comprometida en diversas actividades apostólicas y<br />
adentrándose, con la oración y la piedad sincera, en los misterios de Dios;<br />
luego, como fundadora de una familia religiosa, inspirada en el lema calasan<br />
ció « piedad y letras », se dedica a la promoción de la mujer y de la familia<br />
con su ideal de: « Salvar la familia, educando a las niñas en el santo<br />
temor de Dios »; al final dará muestra de la autenticidad, el temple y la<br />
ternura de su espíritu, un espíritu modelado por Dios, durante los treinta<br />
años de vida escondida en Olesa de Montserrat.<br />
1<br />
8<br />
Col 1, 19.<br />
Le 23, 43,
Acta Ioannis Pauli Pp II 271<br />
<strong>La</strong> nueva <strong>Santa</strong> pertenece a ese grupo de fundadores de institutos religiosos<br />
que en el siglo XIX salieron al paso de las muchas necesidades que<br />
entonces se presentaban y a las cuales la Iglesia, desde las perspectivas del<br />
Evangelio y las insinuaciones del Espíritu, tenía que responder en bien de<br />
la sociedad. El mensaje de <strong>Santa</strong> Paula sigue siendo actual y su carisma<br />
educativo es fuente de inspiración en la formación de las generaciones del<br />
tercer milenio cristiano.<br />
5. Le dessein bienveillant du Père qui « nous fait entrer dans le royaume<br />
de son Fils bien-aimé » trouve en sainte Françoise-de-Sales Aviat une splendide<br />
réalisation: elle a vécu jusqu'au bout l'offrande d'elle-même. Au cœur<br />
de son engagement et de son apostolat, Sœur Françoise-de-Sales place l'oraison<br />
et l'union à Dieu, où elle trouve lumière et force pour surmonter les<br />
épreuves et les difficultés, et jusqu'à la fin de son existence elle persévère<br />
dans cette vie de foi, désirant se laisser conduire par le Seigneur: « O mon<br />
Dieu, que mon bonheur soit de vous sacrifier toutes mes volontés, tous mes<br />
désirs! ». <strong>La</strong> résolution qui caractérise si bien Mère Aviat, « M'oublier entièrement<br />
», est aussi pour nous un appel à aller à contre-courant de l'égoïsme<br />
et des jouissances faciles, et à nous ouvrir aux nécessités sociales et spirituelles<br />
de notre temps. Chères Sœurs Oblates de Saint-François-de-Sales, à<br />
l'école de votre fondatrice, en communion profonde avec l'Eglise, là où<br />
Dieu vous a plantées, soyez bien déterminées à recevoir les grâces présentes<br />
et à en profiter, car c'est en Dieu que l'on trouve la lumière et le secours<br />
nécessaires en chaque circonstance! Confiantes en l'intercession puissante de<br />
la nouvelle Sainte, accueillez dans la joie l'invitation à vivre, dans une fidélité<br />
renouvelée, les intuitions qu'elle a si parfaitement vécues!<br />
6. Christus, dem König, die Ehre geben: Dieser Wunsch hat die heilige<br />
Maria Crescentia Höss von Kindesbeinen an beseelt. Dafür setzte sie ihre<br />
Talente ein. Gott hatte ihr eine schöne Stimme in die Wiege gelegt. Schon<br />
als junges Mädchen durfte sie im Kirchenchor den Solopart singen — nicht<br />
um sich selbst darzustellen, sondern um für Christus-König zu singen und<br />
zu spielen.<br />
Auch ihre Menschenkenntnis stellte sie in den Dienst des Herrn. Die<br />
Franziskanerin war eine begehrte Ratgeberin. An der Klosterpforte drängten<br />
sich die Besucher: neben ganz einfachen Männern und Frauen auch<br />
Fürsten und Kaiserinnen, Priester und Ordensleute, Äbte und Bischöfe. So<br />
wurde sie zu einer Art »Hebamme«, um in den Herzen der Ratsuchenden<br />
die Wahrheit entbinden zu helfen.
272<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Der Heiligen blieb aber auch das Leiden nicht erspart. »Mobbing« gab<br />
es schon zu ihrer Zeit. Die Schikanen in der eigenen Gemeinschaft ertrug<br />
sie, ohne an ihrer Berufung zu zweifeln. Der lange Atem der Leidenschaft<br />
ließ die Tugend der Geduld in ihr reifen. Das kam ihr zugute, als sie selbst<br />
Oberin wurde: Geistlich leiten hieß für sie dienen. Sie war freigebig gegenüber<br />
den Armen, mütterlich zu ihren Mitschwestern und feinfühlig zu allen,<br />
die ein gutes Wort brauchten. Die heilige Crescentia hat vorgelebt, was das<br />
Königtum Christi bedeutet: »Was ihr für einen meiner geringsten Brüder<br />
getan habt, das habt ihr mir getan«. 9<br />
7. «Ringraziamo con gioia il Padre che ci ha messi in grado di partecipare<br />
alla sorte dei santi nella luce». 10<br />
Mai come in questi momenti trovano<br />
eco in noi queste parole di san Paolo! Veramente la comunione dei santi ci<br />
fa pregustare il Regno celeste e, al tempo stesso, ci spinge, sul loro esempio,<br />
a costruirlo nel mondo e nella storia.<br />
Oportet illum regnare, « Bisogna che egli regni scriveva l'Apostolo, riferendosi<br />
a Cristo.<br />
Oportet illum regnare ci ripetete, con la vostra testimonianza, voi, san<br />
Giuseppe Marello, santa Paula Montai Fornés de San José de Calasanz,<br />
santa Léonie Françoise de Sales Aviat e santa Maria Crescentia Höss! Il vostro<br />
esempio ci stimoli a una più viva contemplazione di Cristo Re, crocifisso<br />
e risorto. Il vostro sostegno ci aiuti a camminare fedelmente sulle orme<br />
del Redentore, per condividere un giorno, insieme a voi, insieme a Maria e<br />
a tutti i santi, l'eterna sua gloria in paradiso. Amen!<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad episcopos Honduriae.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Me es grato recibiros hoy, con ocasión de la visita ad Limina, en la<br />
cual habéis tenido ocasión, una vez más, de peregrinar a las tumbas de los<br />
apóstoles Pedro y Pablo, y renovar vuestros vínculos de comunión con el<br />
9<br />
Mt 25, 40.<br />
10<br />
Col 1, 12<br />
" 1 Cor 15, 25.<br />
* Die 4 Decembris 2001.
Acta Ioannis Pauli Pp II 273<br />
Obispo de Roma y con la Iglesia universal. Además, es una ayuda para vivir<br />
la misión de guiar a la comunidad eclesial de Honduras, que tuve el gozo<br />
de visitar en 1983.<br />
Agradezco cordialmente al Señor Cardenal Óscar Andrés Rodríguez Maradiaga,<br />
Arzobispo de Tegucigalpa y Presidente de la Conferencia episcopal,<br />
las amables palabras que me ha dirigido en nombre también de sus Hermanos<br />
Obispos, a los cuales saludo diciendo con el apóstol Pablo: « A vosotros<br />
gracia y paz, de parte de Dios nuestro Padre y del Señor Jesucristo ». !<br />
Asimismo,<br />
os ruego que transmitáis mi afectuoso saludo a los miembros de cada<br />
comunidad eclesial de vuestro amado País.<br />
Me siento muy unido a vosotros para compartir « el gozo y la esperanza,<br />
la tristeza y la angustia» 2<br />
de los ciudadanos hondurenos, teniendo presente<br />
aún el dolor y ansiedades ante la devastación causada por el huracán<br />
« Mitch » en octubre de 1998, y más recientemente la tormenta tropical<br />
« Michelle ». Ante tales catástrofes tratasteis de aliviar los sufrimientos del<br />
pueblo, ya tan probado por la pobreza, y suscitar en él nuevas esperanzas.<br />
Espero, además, que los nuevos líderes políticos, elegidos recientemente,<br />
puedan continuar los trabajos de verdadera reconstrucción nacional, llevando<br />
al País a un auténtico desarrollo, respetando debidamente la dignidad<br />
de la persona humana y sus derechos fundamentales.<br />
2. Es también motivo de gozo y esperanza para la Iglesia en Honduras<br />
la próxima conmemoración de los 500 años de la Primera Misa celebrada en<br />
tierra firme del Continente. Esta efemérides ha de ser vivida como una<br />
oportunidad providencial para comenzar un nuevo camino lleno de iniciativas,<br />
recordando siempre las palabras del Señor: « Yo estoy con vosotros todos<br />
los días ». 3<br />
En el pregón que habéis publicado para dicho acontecimiento,<br />
señaláis que « con los gratos recuerdos y las impresiones todavía frescas<br />
de los grandes eventos de espiritualidad del Gran Jubileo del Año 2000, la<br />
Iglesia que peregrina en Honduras eleva su acción de gracias a Dios e invita<br />
con gran gozo a la Iglesia Universal a unirse con ella en las alabanzas a<br />
Dios Padre, que salva por la fe en su Hijo Jesucristo, constituido Señor de<br />
la Historia por el Espíritu Santo. A ello nos inspira y nos mueve la consideración<br />
de que nuestro territorio fuera escogido por Dios Providente para<br />
que, el 14 de agosto del año 1502, el humilde fray Alejandro celebrara la<br />
1<br />
2<br />
3<br />
Rm 1, 7.<br />
Gaudium et spes, 1<br />
Mt 28, 20.
274<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Primera Misa en un lugar elevado y poblado de árboles que hoy conocemos<br />
con el nombre de Bahía de Trujillo ». 4<br />
Esta es una ocasión propicia para<br />
analizar la historia de la evangelización de esa tierra, que forma parte de la<br />
historia de vuestra Nación, lo cual ayudará a comprender la acción provi<br />
dencial del Señor y a mirar esperanzados hacia el futuro, a fortalecer la fe<br />
y a dar nuevo impulso a la vida eclesial en todos sus aspectos.<br />
3. Como Pastores os preocupa seriamente la situación de persistente po<br />
breza en Honduras, a pesar de poseer un territorio fértil, en el que no esca<br />
sean los recursos materiales. Esto hace pensar en la necesidad de mejorar el<br />
orden social, promoviendo una mayor justicia y unas estructuras que favo<br />
rezcan una más equitativa distribución de los bienes y, sobre todo, evitar<br />
que unos pocos ciudadanos detenten tantos recursos en detrimento de la<br />
gran mayoría. Cuando se producen fenómenos como éste, a la penuria eco<br />
nómica se añade el aislamiento de los más pobres que, encerrados en su<br />
propio mundo, pierden la esperanza de una sociedad mejor. Por eso el País<br />
sufre cuando los campesinos se sienten marginados, las etnias indígenas ol<br />
vidadas, y abandonados a su suerte los ciudadanos más necesitados de pro<br />
tección, como son los niños y los jóvenes.<br />
Es urgente, pues, promover la justicia verdadera, ya que « no atender a<br />
dicha exigencia podría favorecer el surgir de una tentación de respuesta<br />
violenta por parte de las víctimas de la injusticia », es decir, « las poblacio<br />
nes excluidas de la distribución equitativa de los bienes, destinados en ori<br />
gen a todos ». 5<br />
Quiero recordar a este respecto lo que dije en la Exhorta<br />
ción apostólica postsinodal Ecclesia in America: « <strong>La</strong> Iglesia ha de estar<br />
atenta al clamor de los más necesitados. Escuchando su voz, la Iglesia debe<br />
vivir con los pobres y participar de sus dolores ». 6<br />
A este respecto, se ha de<br />
promover la difusión del rico patrimonio de la Doctrina social de la Iglesia,<br />
con el cual los católicos pueden impulsar y favorecer iniciativas encamina<br />
das a superar situaciones de pobreza y marginación que afectan a tantos.<br />
No se ha de olvidar que la preocupación por lo social forma parte de la mi<br />
sión evangelizadora de la Iglesia 7<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
y que « la promoción humana forma par-<br />
V Centenario de la Primera Misa en el Continente Americano, Tegucigalpa, 3-1-2001.<br />
Sollicitudo rei socialis, 10<br />
N. 58.<br />
Cf. Sollicitudo rei socialis, 41.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 275<br />
te de la evangelización, pues ésta tiende a la liberación integral de la persona<br />
». 8<br />
Sin olvidar la contribución importante de la Iglesia en este campo, os<br />
invito una vez más, queridos Hermanos, a insistir en una opción preferencial<br />
por los pobres, no exclusiva ni excluyente, programando también actividades<br />
pastorales en las aldeas y zonas rurales. <strong>La</strong> gente pobre y marginada<br />
tiene derecho a sentir la cercanía especial de sus Pastores, recordando lo<br />
que dice el Salmista. « Dichoso el que cuida del débil y del pobre ». 9<br />
4. Un fenómeno no menos preocupante en nuestros días, y que también<br />
se percibe en Honduras, es una cierta desintegración familiar. Como ponéis<br />
de relieve en las Relaciones Quinquenales, hay numerosas familias que no<br />
viven según las normas cristianas. Cualesquiera que sean las circunstancias<br />
que llevan a esta situación problemática, no podemos permanecer inermes<br />
ante ella. A este respecto, en la encíclica Evangelium vitae escribí: « Si es<br />
cierto que el "futuro de la humanidad se fragua en la familia", se debe reconocer<br />
que las actuales condiciones sociales, económicas y culturales hacen<br />
con frecuencia más ardua y difícil la misión de la familia al servicio de la<br />
vida. Para que pueda realizar su vocación de "santuario de la vida", como<br />
célula de una sociedad que ama y acoge la vida, es necesario y urgente que<br />
la familia misma sea ayudada y apoyada. (...) Por su parte, la Iglesia debe<br />
promover incansablemente una pastoral familiar que ayude a cada familia<br />
a redescubrir y vivir con alegría y valor su misión en relación con el Evangelio<br />
de la vida ». 10<br />
Además, cuando los hogares se destruyen, se producen<br />
otras situaciones dramáticas como la de las madres solteras o abandonadas,<br />
que tienen que luchar por el sustento y educación de los hijos, y el problema<br />
de los niños solos en la calle, hechos ante los cuales la Iglesia y la sociedad<br />
no pueden permanecer insensibles.<br />
Por todo ello, hay que sensibilizar todos los ámbitos disponibles, incluidos<br />
los medios de comunicación social, para fortalecer el matrimonio y la<br />
familia, y hacer frente a ciertas campañas o modas que atentan solapadamente<br />
contra la institución familiar y contra la vida misma.<br />
5. De cara al futuro de la humanidad es de capital importancia atender<br />
a la educación apropiada para los niños y jóvenes. <strong>La</strong> sociedad hondurena<br />
8<br />
Discurso inaugural de la IV Conferencia General del Episcopado <strong>La</strong>tinoamericano, 12-X-<br />
1992, 13.<br />
9<br />
Sal 41/40, 2.<br />
10<br />
N. <strong>94</strong>.
276<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ha de tener en cuenta que la educación, la cual es un derecho fundamental<br />
de cada persona, está en la base del desarrollo de los individuos y de la sociedad<br />
misma. Como ya escribí en el Mensaje para la Jornada Mundial de<br />
la Paz de 1999: « ¿Cómo no preocuparse al ver que en algunas regiones más<br />
pobres del mundo las oportunidades de formación, especialmente por lo que<br />
se refiere a la instrucción primaria, están disminuyendo? (...). Cuando se limitan<br />
las oportunidades normativas (...), se predisponen estructuras de discriminación<br />
que pueden influir negativamente sobre el desarrollo integral de<br />
la sociedad ». u<br />
En el campo de la educación todos están interesados y hace<br />
falta un esfuerzo común. <strong>La</strong> contribución de la Iglesia en Honduras no<br />
puede limitarse a unos pocos colegios. A las escuelas católicas ha de añadirse<br />
el testimonio de los profesores y maestros cristianos, con el fin de asegurar<br />
una formación adecuada de las futuras generaciones.<br />
6. <strong>La</strong> espiritualidad de comunión, que « encarna y manifiesta la esencia<br />
misma del misterio de la Iglesia», 12<br />
y es un «gran desafío que tenemos ante<br />
nosotros en el milenio que comienza», 13<br />
ha de aplicarse con premura en las<br />
Iglesias particulares, siendo responsabilidad de sus Pastores el promover la<br />
concordia entre todos y, de modo muy especial, la unión de los sacerdotes<br />
entre sí y en torno a su Obispo. Por eso os invito encarecidamente a prodigar<br />
vuestra atención a quienes son vuestros principales colaboradores, sin<br />
escatimar esfuerzos ni contentarse con una labor de gestión y organización<br />
del clero. Hace falta cercanía, trato personal asiduo, cordialidad y aliento<br />
en la misión confiada a cada uno, siguiendo el ejemplo del Buen Pastor que<br />
llama a sus ovejas «una por una». 14<br />
En Honduras donde los sacerdotes tienen<br />
frecuentemente a su cuidado un gran número de feligreses, a veces distribuidos<br />
en regiones de difícil acceso, y donde un número relevante de<br />
ellos han dejado su tierra de origen para servir a las comunidades eclesiales<br />
hondurenas, los Obispos han de extremar su disponibilidad para acogerlos,<br />
« considerándolos sus hijos y sus amigos ». 15<br />
Estas consideraciones hacen resaltar lo acertado de la norma que prescribe<br />
la residencia personal del Obispo diocesano en su sede, 16<br />
así como la<br />
urgencia de su estricto cumplimiento. De este modo, además, se dará ejem-<br />
11<br />
12<br />
13<br />
14<br />
15<br />
16<br />
N. 8.<br />
Novo millennio ineunte, 42.<br />
Ibid , 43.<br />
Jn 10, 3.<br />
Christus Dominus, 16.<br />
Cf C.I.C., c. 395.
Acta Ioannis Pauli Pp II 277<br />
pio para que los párrocos y demás cooperadores en el ministerio pastoral se<br />
entreguen de todo corazón a la porción de fíeles que se les confían, tratando<br />
de que « florezca el sentido de comunidad parroquial, sobre todo en la<br />
celebración común de la misa dominical». 17<br />
7. Otro ámbito en el que el espíritu de comunión ha de dar frutos<br />
abundantes en cada Iglesia particular es el de la Vida consagrada. Los diversos<br />
Institutos y Sociedades son portadores de sus propios carismas y<br />
han de conservar fielmente su espíritu fundacional, pero teniendo en cuenta<br />
también que se trata de « una gracia que no concierne sólo a un Instituto,<br />
sino que incumbe y beneficia a toda la Iglesia ». 18<br />
En vuestra patria, donde<br />
los consagrados y consagradas desempeñan un papel importante en las tareas<br />
evangelizadoras, es necesario que este tipo de vida « sea más estimada<br />
y promovida por Obispos, sacerdotes y comunidades cristianas », 19<br />
integrándose<br />
a la vez plenamente en la Iglesia particular a la que pertenece. 20<br />
Por<br />
eso los Pastores, al coordinar los diversos esfuerzos e iniciativas, no solamente<br />
se han de proponer una mayor eficacia en la acción pastoral, sino un<br />
crecimiento más armónico de la comunidad eclesial, en la cual hay diversidad<br />
de carismas y ministerios, pero uno sólo es el Señor y « es el mismo<br />
Dios que obra en todos ». 21<br />
8. Si bien se constata con esperanza un ligero incremento en el número<br />
de seminaristas en Honduras, sigue siendo urgente un generoso esfuerzo en<br />
la promoción de las vocaciones al sacerdocio y a la vida de especial consagración.<br />
Para ello, además de rogar con insistencia al Señor que « envíe<br />
obreros a su mies » 22<br />
y procurar que la vida ejemplar de sacerdotes y personas<br />
consagradas atraigan a las nuevas generaciones, es preciso intensificar<br />
una eficaz pastoral de las vocaciones. 23<br />
A la pastoral de las vocaciones le corresponde la apasionante tarea de<br />
suscitar inquietudes profundas en el corazón de los jóvenes y de prepararles<br />
a acoger con generosidad la invitación del Señor: « ven, y sigúeme ». 24<br />
No se<br />
debe eludir esta propuesta de manera explícita y directa. Pero no se ha de<br />
17<br />
18<br />
19<br />
20<br />
21<br />
22<br />
23<br />
24<br />
Sacrosanctum Concilium, 42.<br />
Vita consecrata, 49.<br />
Ecclesia in America, 43.<br />
Cf Ibid,<br />
1 Co 12, 6.<br />
Mt 9, 38.<br />
Cf. Novo millennio ineunte, 46.<br />
Mt 19, 21.
278<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
olvidar que la primera respuesta a la vocación es sólo el comienzo de un<br />
camino. En efecto, cada vez se percibe mejor la importancia decisiva que<br />
tiene para la Iglesia un esmerado discernimiento de las vocaciones y una<br />
seria formación espiritual, humana, teológica y cultural de los candidatos al<br />
sacerdocio y a la vida consagrada. En ningún caso la escasez de vocaciones<br />
ha de llevar a un descuido en el examen de su idoneidad, la cual, dadas las<br />
circunstancias sociales y culturales de nuestro tiempo, ha de ser aún más<br />
exigente, si cabe, que en el pasado.<br />
9. <strong>La</strong> participación de los laicos en la vida eclesial hondurena merece un<br />
reconocimiento especial. Estoy pensando en los numerosos agentes de pastoral<br />
y en los Delegados de la Palabra de Dios, escogidos y encargados para<br />
celebraciones apropiadas los domingos, en lugares en donde el sacerdote no<br />
puede hacerse presente para celebrar la Eucaristía. No se han de olvidar<br />
tampoco los diversos Movimientos eclesiales que con su carisma propio enriquecen<br />
la vida del Pueblo de Dios. Sin duda los servicios que los fíeles laicos<br />
ofrecen a la Iglesia son muy valiosos. No obstante, se ha de evitar el<br />
error de pensar que pueden sustituir a los ministros ordenados cuando éstos<br />
faltan. A los mencionados agentes de pastoral se les ha de facilitar una sólida<br />
preparación teológica en la espiritualidad de la comunión, poniendo de<br />
relieve la diferencia entre el servicio eclesial de los fieles laicos y los ministerios<br />
propios y exclusivos del Orden sagrado. 25<br />
A los laicos comprometidos se les ha de invitar a que colaboren de manera<br />
activa y responsable en la catequesis para la primera Comunión y para<br />
la Confirmación, así como también en la preparación de los novios para<br />
el sacramento del Matrimonio. Es primordial que las parroquias ofrezcan<br />
una educación sistemática en la fe católica, que no se limite a una preparación<br />
superficial para recibir los sacramentos de la Iniciación cristiana. Todo<br />
fiel tiene derecho a recibir por parte de la Iglesia una formación profunda<br />
en la fe católica, apropiada a su edad y condición, para así crecer en la fe.<br />
Además, las carencias que se producen en este campo pueden ser una de<br />
las causas por las que muchos fieles se alejan y se pasan a las sectas.<br />
10. Queridos Hermanos, como ya propuse en la Carta apostólica Novo<br />
millennio ineunte, caminemos de nuevo desde Cristo, contemplando siempre<br />
su rostro, haciéndonos testigos de su amor para remar mar adentro. En<br />
nuestro caminar esperanzado busquemos estar más y más con El, para ser<br />
25<br />
Cf.. Lumen gentium, 10; Christifideles laici, 22.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 279<br />
enviados de nuevo a anunciar su mensaje salvifico a todos nuestros hermanos<br />
y hermanas.<br />
Sobre cada uno de vosotros imploro la constante protección de la Virgen<br />
de Suyapa, para que os acompañe en estos nuevos retos pastorales. Y también<br />
encomiendo a vuestros sacerdotes, a los consagrados y consagradas, así<br />
como a todos los hijos e hijas de Honduras, a la vez que os imparto de corazón<br />
mi Bendición Apostólica.<br />
Béatitude,<br />
II<br />
Ad episcopos Chaldaeos.*<br />
Chers Frères dans l'épiscopat et dans le sacerdoce,<br />
1. Je suis heureux de vous accueillir aujourd'hui, vous les pasteurs de<br />
l'Eglise chaldéenne, venus de l'Irak, de l'Iran, du Liban, de l'Egypte, de la<br />
Syrie, de la Turquie et des Etats-Unis d'Amérique, avec votre Patriarche<br />
Sa Béatitude Raphaël I e1<br />
Bidawid, pour cette visite ad limina apostolorum.<br />
Il me plaît de vous saluer avec les mots qui ouvrent la deuxième épître de<br />
Pierre: «Simon-Pierre, serviteur et Apôtre de Jésus Christ, à ceux qui ont<br />
reçu par la justice de notre Dieu et Sauveur Jésus Christ une foi d'un aussi<br />
grand prix que la nôtre, à vous grâce et paix en abondance, par la connaissance<br />
de notre Seigneur! ».' Permettez-moi de remercier tout particulièrement<br />
ceux d'entre vous qui, après de longues années de service et de don<br />
d'eux-mêmes, ont remis leur charge episcopale à la disposition du Synode<br />
patriarcal. Avec saint Paul, je « rends g Dieu sans cesse à votre sujet,<br />
pour la grâce de Dieu qui vous a été accordée dans le Christ Jésus; car<br />
vous avez été comblés en lui de toutes les richesses, toutes celles de la parole<br />
et toutes celles de la science, à raison même de la fermeté qu'a prise en<br />
vous le témoignage du Christ ». 2<br />
2. En cette heure, nous nous souvenons que le sang d'innombrables<br />
martyrs rendit féconde votre antique et vénérable Eglise chaldéenne des<br />
premiers siècles de l'ère chrétienne. Elle brilla par ses grands poètes et par<br />
* Die 11 Decembris 2001.<br />
1<br />
2 P 1, 1-2<br />
2<br />
1 Col, 4-6.
280<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ses enseignants, par ses écoles de théologie et d'exégèse, comme celle de Nisibe.<br />
Ses ascètes et ses moines l'illustrèrent d'une tradition mystique d'une<br />
rare profondeur spirituelle: qu'il suffise de nommer saint Ephrem, Docteur<br />
de l'Eglise appelé la « harpe du Saint-Esprit », qui peut résumer à lui seul<br />
tout ce que l'Église en votre région a donné à l'Église universelle!<br />
3. L'Église chaldéenne qui est en Irak traverse maintenant une période<br />
difficile et les causes de cette crise sont multiples, en son sein comme à<br />
l'extérieur. Mais n'est-ce pas précisément dans les temps de crise que nous<br />
devons, nous évêques, «entendre ce que l'Esprit dit aux Églises»? 3<br />
Chers Frères, je vous dis une nouvelle fois ma compassion pour vos<br />
communautés qui sont en Irak, éprouvées comme l'ensemble de la population<br />
du pays, souffrant depuis des années des rigueurs de l'embargo qui lui<br />
a été imposé. Je supplie le Seigneur d'éclairer les intelligences et les coeurs<br />
des responsables des nations, pour qu'ils œuvrent en faveur du rétablissement<br />
d'une paix juste et durable dans cette région du monde, et pour que<br />
cessent toutes les atteintes à la sécurité des personnes et au bien des<br />
peuples. Le jour de jeûne auquel j'ai appelé tous les fidèles catholiques sera<br />
une occasion propice pour que toute l'Église, faisant l'expérience de la privation<br />
de nourriture, soit en relation plus étroite avec les hommes qui<br />
souffrent. Ce jour-là, nous demanderons à Dieu d'assister votre peuple et<br />
d'ouvrir le cœur des hommes aux souffrances injustement infligées à tant<br />
de leurs frères.<br />
4. Au cours des deux mille ans écoulés, le Seigneur n'a pas cessé d'aimer<br />
et de garder votre Église, restant fidèle à sa promesse: « Et moi, je suis<br />
avec vous tous les jours jusqu'à la fin du monde ». 4<br />
Cette fidélité aimante<br />
du Seigneur à l'égard des siens est en quelque sorte le miroir dans lequel<br />
les évêques peuvent discerner leur propre fidélité, comme l'a mis en lumière<br />
la récente Assemblée générale ordinaire du Synode des Évêques, soulignant<br />
qu'ils étaient appelés à vivre la sainteté « dans l'exercice même de leur ministère<br />
apostolique, avec l'humilité et la force du Bon Pasteur ». 5<br />
Comme<br />
j'ai déjà eu l'occasion de le dire, la charge de l'épiscopat «n'est pas un ministère<br />
à l'enseigne du triomphalisme, mais plutôt de la Croix du Christ », 6<br />
qui vous fait serviteurs de vos frères à son exemple, lui qui était le Servi -<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
Ap 2, 7.<br />
Mt 28, 20.<br />
Message de la X' Assemblée générale ordinaire du Synode des Évêques, n. 14<br />
Discours aux nouveaux Evêques nommés entre le 1 er<br />
janvier 2000 et juin 2001, n. 2.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 281<br />
teur de tous. À travers vos rapports quinquennaux, l'évêque apparaît bien<br />
comme le serviteur de l'unité quand il s'applique à soutenir les prêtres, ses<br />
collaborateurs, dans l'exercice du ministère apostolique, et de les rassembler<br />
dans un même dynamisme missionnaire qui s'enracine toujours dans la fraternité<br />
sacramentelle, c'est-à-dire dans la communion la plus profonde au<br />
mystère du Christ. Avec eux, l'évêque porte le souci d'associer tous les fidèles,<br />
selon leurs charismes propres, aux orientations pastorales qu'il donne<br />
à son Eglise, pour qu'elle accomplisse sa mission première qui est d'annoncer<br />
l'Evangile. L'évêque est aussi serviteur de l'unité quand, avec ses frères<br />
évêques d'une même région ou d'un même rite, ou de rites différents, il<br />
s'attache à développer des collaborations et à discerner les signes des<br />
temps. Parce qu'ils sont les pasteurs du troupeau, en prenant soin de résider<br />
régulièrement dans leur diocèse, comme le rappelle opportunément le<br />
Code des Canons des Eglises orientales, 7<br />
le Patriarche et les évêques<br />
donnent un témoignage pour tout le peuple, assurant la mission qui leur<br />
est confiée avec prudence et équité, ayant à cœur de mener une vie conforme<br />
à leur ministère.<br />
5. A juste titre, votre Eglise est fière de ses prêtres, de ses religieux et<br />
de ses fidèles: ils sont sa force vive dans l'épreuve et il convient de ne pas<br />
les décourager. Je tiens d'abord à remercier les prêtres. Transmettez-leur les<br />
salutations affectueuses du Pape, qui rend grâce pour tout ce qu'ils réalisent<br />
par leur ministère. Us vivent au milieu de leurs frères, dans des conditions<br />
parfois éprouvantes, pour leur annoncer la Bonne Nouvelle du salut,<br />
pour célébrer les sacrements de la Nouvelle Alliance et pour les conduire<br />
à travers les vicissitudes du temps présent jusqu'à la patrie céleste.<br />
Ils sont particulièrement attentifs à la situation des jeunes, soutenant leur<br />
espérance chrétienne et les aidant à prendre place dans la société. Us se<br />
font proches aussi de ceux qui ont quitté leur pays d'origine et qui vivent<br />
la condition précaire de réfugiés ou d'immigrés. Qu'ils continuent avec courage<br />
leur labeur apostolique, sans se lasser de faire le bien! 8<br />
Dans un bon nombre de vos diocèses, des jeunes veulent devenir prêtres.<br />
C'est un signe de la vitalité spirituelle des communautés qui les portent.<br />
J'insiste sur la chance et la responsabilité que représentent pour vous,<br />
évêques, ces vocations de jeunes, et sur la nécessité qui s'impose de les accompagner<br />
avec discernement jusqu'à l'ordination. Le Séminaire patriarcal<br />
7<br />
8<br />
Can. 93; 204.<br />
Cf. 2 Th 3, 13.<br />
19 - A.A.S
282<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
inter-rituel, qui se trouve à Bagdad, doit être une préoccupation importante<br />
de votre ministère episcopal; il importe qu'il soit animé par une équipe<br />
de prêtres compétents et estimés, capables de transmettre aux séminaristes<br />
le dépôt de la foi, et de les ouvrir à la compréhension et à la contemplation<br />
du mystère chrétien. Le fait que le Séminaire forme des séminaristes de différents<br />
rites laisse bien augurer de l'avenir de l'Eglise, permettant que les<br />
futurs prêtres approfondissent davantage leur propre tradition tout en accueillant<br />
avec estime et bienveillance celle des autres rites, en vue des nécessaires<br />
collaborations, et qu'ils s'ouvrent aussi aux possibles coopérations<br />
avec les fidèles des autres Eglises et Communautés ecclesiales.<br />
Que les religieux et religieuses qui apportent leur précieuse collaboration<br />
à la vie de vos diocèses soient également remerciés! Dans une grande proximité<br />
pastorale avec le peuple, ils témoignent courageusement des valeurs<br />
évangéliques, selon leurs voeux religieux, et ils font preuve d'une grande<br />
disponibilité pour le service de la mission, collaborant avec les prêtres diocésains.<br />
Souvent engagés dans le service de l'éducation des enfants et des<br />
jeunes, ainsi que dans l'assistance aux malades et aux pauvres, ils sont témoins<br />
de la tendresse de Dieu pour un peuple qui souffre.<br />
6. Les fidèles ont soif de la Parole de Dieu mais aussi d'une solide formation<br />
doctrinale et spirituelle pour grandir dans l'expérience de Dieu et<br />
pour trouver force et encouragement, afin d'être de vrais témoins de l'Evangile<br />
au quotidien, dans la vie familiale, professionnelle et sociale. Je<br />
vous invite à développer partout où c'est possible des programmes de formation<br />
des laïcs qui répondent à cette attente. Ainsi, les laïcs pourront participer,<br />
de manière spécifique et originale, par le témoignage de leur vie et<br />
par l'annonce du Christ Sauveur, à l'œuvre de la nouvelle évangélisation,<br />
tout en manifestant respect et volonté de dialogue vis-à-vis des croyants<br />
d'autres religions au milieu desquels ils vivent.<br />
7. Vous venez, chers Frères, de célébrer, ici à Rome, un Synode de votre<br />
Église patriarcale et je rends grâce pour ce travail fraternel qui vous procure<br />
un soutien mutuel, et qui vous aide à apprécier ensemble les besoins<br />
de l'Eglise et à évaluer les progrès communs, afin de poursuivre avec courage<br />
le renouvellement nécessaire de vos communautés, dans l'esprit de leur<br />
grande tradition et dans la fidélité au Concile œcuménique Vatican IL<br />
Je vous demande d'être particulièrement attentifs aux structures de<br />
communion au sein de votre Église patriarcale. Dans une Église orientale<br />
catholique, l'Assemblée synodale est un des lieux privilégiés de la commu-
Acta Ioannis Pauli Pp II 283<br />
nion fraternelle, qui restera toujours la source de votre efficacité apostolique,<br />
selon le commandement du Seigneur lui-même: « Ce qui montrera à<br />
tous que vous êtes mes disciples, c'est l'amour que vous aurez les uns pour<br />
les autres ». 9<br />
Au nom du Seigneur, je vous exhorte à dépasser tout esprit<br />
partisan, pour unir toujours davantage vos forces. Que tout se passe dans<br />
la franchise fraternelle, pour que vous cherchiez sans cesse la volonté du<br />
Seigneur et que l'intérêt personnel n'occulte pas le service pastoral dont<br />
vous avez la charge! Le Patriarche est « père et chef » de votre Église. De<br />
ce fait, il est de son devoir de montrer l'exemple et de favoriser la communion<br />
au sein de l'épiscopat, appelé à travailler pour le bien de tous. Je demande<br />
à l'Esprit Saint d'affermir entre vous un climat vraiment fraternel<br />
et confiant, pour dépasser les difficultés présentes. Je souhaite vivement<br />
que, dans la même perspective, vous donniez une vigueur nouvelle au travail<br />
de la Réunion inter-rituelle des Evêques de l'Irak, qui doit être convoquée<br />
à intervalles réguliers pour entretenir un travail commun, réel et efficace,<br />
au service de l'évangélisation.<br />
Je vous encourage à poursuivre les bonnes relations avec nos frères<br />
chrétiens d'autres confessions, en ayant à cœur de susciter des initiatives<br />
renouvelées de prière et de témoignage communs, et j'appelle avec ardeur<br />
sur tous les disciples du Christ le don de l'unité pour laquelle le Seigneur a<br />
tant prié. Je sais que vous entretenez de bons rapports avec les autres Autorités<br />
religieuses de vos pays. Sachant l'importance prise aujourd'hui par<br />
le dialogue interreligieux, au service de l'entente et de la paix entre tous les<br />
hommes, et dans l'esprit de l'invitation que j'ai lancée récemment à tous<br />
les responsables des religions du monde de se retrouver une nouvelle fois à<br />
Assise, continuez avec tous ce dialogue du quotidien!<br />
8. Vous devez faire face concrètement à l'urgence pastorale de vos fidèles<br />
en situation de diaspora. Je sais que vous éprouvez comme une grave<br />
difficulté le phénomène de l'émigration, qui appauvrit les communautés locales<br />
et qui met les personnes en situation de déracinement, phénomène encore<br />
accentué par les sanctions économiques contre l'Irak. Vous ne pouvez<br />
affronter ce drame que collégialement, dans la conviction que l'avenir de<br />
l'Église chaldéenne se joue aussi dans la diaspora. Soyez assurés que le<br />
Saint-Siège et les Églises particulières répandues à travers le monde vous<br />
aideront à assumer les besoins pastoraux de la diaspora, pour laquelle il<br />
vous revient de déployer l'accompagnement pastoral qui s'impose!<br />
8<br />
Jn 13, 35
284<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
9. Béatitude, chers Frères dans l'épiscopat et dans le sacerdoce, portez à<br />
tous les fidèles de l'Eglise chaldéenne de vos diocèses les salutations cordiales<br />
du Successeur de Pierre, et transmettez mes encouragements affectueux<br />
aux prêtres et aux diacres, ainsi qu'aux religieux et aux religieuses,<br />
tous tant dévoués au service de leurs frères! Que la protection maternelle<br />
de la Vierge Marie, que nous venons de fêter en son Immaculée Conception,<br />
vous accompagne chaque jour dans votre mission! A tous, je donne de<br />
grand cœur la Bénédiction apostolique.<br />
III<br />
Ad patres cardinales et Romanae Curiae praelatos.*<br />
1. Prope est iam Dominus. Venite, adoremus!<br />
Con queste parole della Liturgia di Avvento vi accolgo e vi saluto cordialmente,<br />
Signori Cardinali, venerati Fratelli nell'episcopato e nel sacerdozio,<br />
religiosi e laici che fate parte della Curia Romana e del Vicariato di<br />
Roma. Ringrazio il caro cardinale decano, Bernardin Gantin, per i sentimenti<br />
augurali che ha espresso a nome vostro, e a tutti dico la mia gioia di<br />
ritrovarmi con voi per questo tradizionale appuntamento di famiglia. È un<br />
incontro che esprime bene il senso di profonda comunione col Successore di<br />
Pietro che anima e sostiene il vostro lavoro. Vi sono grato per la devozione<br />
che nutrite verso la <strong>Sede</strong> Apostolica e per l'impegno generoso con cui partecipate<br />
ogni giorno, in modi diversi, alla mia sollecitudine nell'adempimento<br />
del ministerium petrinum che mi è stato affidato. A tutti grazie di cuore!<br />
Il Natale del Signore è vicino. Venite, adoriamo! È con stupore sempre<br />
nuovo che ci accostiamo al mistero della nascita di Cristo, nel cui volto<br />
umano rifulge la tenerezza di Dio. Sì, Dio ci ama davvero! Non si è dimenticato<br />
degli uomini, abbandonandoli all'impotenza e alla solitudine, ma ha<br />
mandato il suo Figlio a rivestire la loro carne mortale per sottrarli al vuoto<br />
del peccato e della disperazione.<br />
« A quanti lo hanno accolto, ha dato potere di diventare figli di Dio », ci<br />
dice l'apostolo Giovanni. 1<br />
In Gesù di Nazareth, Egli ci dona la sua stessa<br />
vita. Ci rende « figli nel Figlio », mettendoci a parte della sua intimità trinitaria<br />
e rendendoci fratelli tra di noi. Il Natale è il terreno sicuro e sempre<br />
* Die 22 Decembris 2001<br />
1<br />
Gv 1, 12
Acta Ioannis Pauli Pp II 285<br />
fecondo, su cui germoglia la speranza dell'umanità. Contemplare il Bimbo<br />
di Betlemme significa sperare nell'avvento di un'umanità nuova, ricreata a<br />
sua immagine, vittoriosa sul peccato e sulla morte; significa credere che,<br />
nella nostra storia segnata da tante sofferenze, l'ultima parola apparterrà<br />
alla vita e all'amore. Dio ha posto la sua tenda tra di noi, per aprirci il<br />
cammino verso la sua dimora eterna.<br />
2. E con questa « cifra » di eternità che vogliamo leggere la storia e riandare<br />
— com'è consuetudine in questo nostro incontro annuale — ai principali<br />
eventi che hanno segnato i dodici mesi passati: lo faccio volentieri insieme<br />
con voi, miei apprezzati collaboratori, in atteggiamento di gratitudine<br />
al Dio della vita, che tiene nelle sue mani le opere e i giorni degli esseri umani.<br />
Ricordo innanzitutto con quale intima commozione la mattina dell'Epifania<br />
ho apposto la firma alla Lettera apostolica Novo millennio ineunte.<br />
Desidero nuovamente lodare Dio, fonte di ogni bene, per le innumerevoli<br />
grazie che il Grande Giubileo dell'Anno 2000 ha arrecato alla comunità cristiana<br />
e per il rinnovato slancio apostolico scaturito nelle diverse Chiese locali<br />
dalla celebrazione del bimillenario della nascita di Cristo. Due in altum!.<br />
2<br />
Ancora una volta « questa parola risuona oggi per noi, e ci invita a<br />
fare memoria grata del passato, a vivere con passione il presente, ad aprirci<br />
con fiducia al futuro: Gesù Cristo è lo stesso, ieri, oggi e sempre! ». 3<br />
Agli<br />
inizi del nuovo millennio tutta la Chiesa, ripartendo da Cristo, sostenuta<br />
dall'amore del Padre e confortata dal dono inesauribile dello Spirito, si pone<br />
con umiltà al servizio del mondo e con la testimonianza della vita e delle<br />
opere intende offrirgli la sua unica ricchezza: Cristo Signore, Salvatore e<br />
Redentore dell'uomo.*<br />
3. Tale missione è affidata in particolare a quanti, come successori degli<br />
Apostoli, sono chiamati e mandati a pascere il gregge di Dio. 5<br />
In questa<br />
prospettiva, il mio pensiero va innanzitutto ai Vescovi delle diverse Nazioni,<br />
che ho avuto la gioia di accogliere nei mesi scorsi durante le visite ad<br />
Limina Apostolorum. Penso poi ai numerosi Presuli che hanno vissuto insieme<br />
con me nel mese di ottobre l'esperienza della X Assemblea Ordinaria<br />
del Sinodo dei Vescovi, sul tema: « Il Vescovo servitore del Vangelo di Cristo<br />
per la speranza del mondo ». Il 22 novembre, inoltre, ho reso pubblica<br />
2<br />
3<br />
4<br />
c<br />
Le 5, 4.<br />
Novo millennio ineunte, 1.<br />
Cfr At 3, 6.<br />
Cfr 1 Pt 5, 2.
286<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
l'Esortazione Apostolica Ecclesia in Oceania, nella quale ho raccolto le conclusioni<br />
dell'Assemblea Speciale del Sinodo dei Vescovi, celebrata nel 1998,<br />
su problemi e prospettive di quel grande continente. Non posso, infine, non<br />
ricordare il Concistoro del mese di febbraio, nel quale numerosi Vescovi e<br />
alcuni Sacerdoti sono stati chiamati a far parte del Collegio Cardinalizio,<br />
che si è poi riunito a Roma nel mese di maggio per il Concistoro Straordinario.<br />
Questi incontri — caratterizzati dalla preghiera, dal lavoro, dalla ricerca<br />
comune e dalla condivisione fraterna — ci hanno aiutato a cercare le strade<br />
sulle quali la Chiesa si deve incamminare per annunciare Cristo nel nostro<br />
tempo ed essere così sempre più sale della terra e luce del mondo, 6<br />
affinché<br />
l'umanità intera « ascoltando creda, credendo speri, sperando ami ». 7<br />
4. Il Signore mi ha concesso di portare a compimento il « pellegrinaggio<br />
giubilare » nei luoghi legati alla Storia della Salvezza: mi sono potuto infatti<br />
recare sulle orme di san Paolo ad Atene, Damasco e Malta per fare memoria<br />
dell'avventura umana e spirituale dell'Apostolo delle genti e della sua<br />
dedizione senza riserve alla di Cristo.<br />
In ogni Paese ho incontrato con gioia le comunità cattoliche dei diversi<br />
Riti ed ho voluto anche rendere visita ai Patriarchi e Arcivescovi delle venerabili<br />
Chiese Ortodosse d'Oriente, alle quali ci lega la professione della fede<br />
in Cristo unico Signore e Salvatore. Con essi ho potuto esprimere nuovamente<br />
l'anelito verso la piena unità di tutti i credenti in Cristo, rinnovando<br />
l'impegno a lavorare, perché si affretti il giorno della comunione anche visibile<br />
tra Oriente ed Occidente cristiani. A Damasco, inoltre, ho visitato la<br />
Moschea degli Omayyadi, che conserva il monumento a Giovanni il Battista,<br />
Precursore del Signore, manifestando così, pur nel chiaro riconoscimento<br />
delle differenze, il rispetto che la Chiesa Cattolica nutre verso l'Islam.<br />
5. Proseguendo nell'impegno che sta alla base dei viaggi apostolici fin<br />
qui compiuti, quello cioè di confermare i fratelli nella fede 8<br />
e di consolarli<br />
in ogni genere di afflizione, 9<br />
nel mese di giugno mi sono recato in Ucraina,<br />
dove i figli della Chiesa Cattolica, insieme agli altri fratelli cristiani, hanno<br />
sperimentato nel secolo appena concluso una feroce persecuzione ed hanno<br />
testimoniato fino al martirio la loro adesione al Signore Gesù. In quei giorni<br />
ho chiesto insistentemente a Dio che la Chiesa in Europa possa riprendere a<br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
Cfr Mt 5, 13<br />
Dei Verbum, 1.<br />
Cfr Lc 22, 32.<br />
Cfr 2 Cor 1, 3-4.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 287<br />
respirare con i suoi due polmoni, perché l'intero continente conosca una<br />
rinnovata evangelizzazione.<br />
Nel mese di settembre, sono poi stato in Kazakhstan, dove ho potuto<br />
cogliere la ferma volontà di quel popolo di superare un duro passato, segnato<br />
dall'oppressione della dignità e dei diritti della persona umana. Là ho<br />
invitato di nuovo i seguaci di ogni religione a ripudiare fermamente la violenza,<br />
per contribuire a formare un'umanità amante della vita, protesa verso<br />
traguardi di giustizia e di solidarietà.<br />
Mi sono recato quindi in Armenia, per rendere omaggio ad una Nazione<br />
che da diciassette secoli ha legato la sua storia al Cristianesimo ed ha pagato<br />
a caro prezzo la fedeltà alla propria identità: basti pensare al tremendo<br />
sterminio di massa subito agli inizi del ventesimo secolo. L'ospitalità offertami<br />
con squisita cortesia da Sua Santità il Catholicos Karekin II mi ha<br />
profondamente toccato.<br />
Ringrazio di cuore quanti mi hanno accolto come amico, fratello e pellegrino.<br />
A tutti assicuro il mio orante ricordo. Così come accompagno con<br />
particolare affetto il diletto popolo cinese, che ho avuto particolarmente<br />
presente nella recente commemorazione del 400° anniversario dell'arrivo a<br />
Pechino di padre Matteo Ricci, celebre figlio della Compagnia di Gesù.<br />
Senza ignorare le difficoltà e anche le sofferenze che talora segnano il<br />
cammino, riaffermo qui la mia profonda convinzione che la strada della conoscenza<br />
reciproca e, dove è possibile, della preghiera comune è la via privilegiata<br />
verso l'intesa, la solidarietà e la pace.<br />
6. L'ombra del tragico attentato terroristico di New York, della risposta<br />
armata in Afghanistan e dell'accrescersi delle tensioni in Terra <strong>Santa</strong> ha funestato<br />
gli ultimi mesi dell'anno. Di fronte a questa situazione i discepoli di<br />
Cristo, Principe della pace, 10<br />
sono chiamati a proclamare con costanza che<br />
ogni forma di violenza terroristica disonora la santità di Dio e la dignità<br />
dell'uomo e che la religione non può diventare mai motivo di aggressione<br />
bellica, di odio e di sopraffazione. Rinnovo il mio pressante invito a tutti<br />
gli uomini di buona volontà a non lesinare gli sforzi per trovare soluzioni<br />
eque ai molteplici conflitti che travagliano il mondo e per assicurare a tutti<br />
un presente e un futuro di pace. Non si dimentichi che « non c'è pace senza<br />
giustizia, non c'è giustizia senza perdono! ». n<br />
10<br />
Cfr Is 9, 5<br />
" Messaggio per la Giornata Mondiale della pace, I o<br />
Gennaio 2002.
288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Prima di essere frutto di sforzi umani, però, la pace vera è dono di Dio:<br />
Gesù Cristo, infatti, « è la nostra pace, colui che ha fatto dei due un popolo<br />
solo, abbattendo il muro di separazione che era frammezzo». 12<br />
Siccome « ciò<br />
per cui la preghiera bussa lo ottiene il digiuno e lo riceve la misericordia, e<br />
queste tre, preghiera, digiuno, misericordia, sono una cosa sola e ricevono<br />
vita T una dall'altra », 13<br />
ho voluto proporre ai figli della Chiesa un giorno di<br />
penitenza e di solidarietà lo scorso 14 dicembre. In ideale continuità, il<br />
prossimo 24 gennaio ci rivolgeremo ancora una volta a Colui che, solo, è capace<br />
di abbattere i muri di inimicizia che separano gli uomini: nella città di<br />
San Francesco i rappresentanti delle religioni del mondo, in particolare cristiani<br />
e musulmani, eleveranno la loro accorata preghiera per il superamento<br />
delle contrapposizioni e la promozione dell'autentica pace.<br />
Ringrazio tutti coloro che, nelle diverse regioni della terra, si uniscono<br />
in questo esercizio penitenziale: il frutto del loro sacrificio servirà ad alleviare<br />
le sofferenze di tanti fratelli e sorelle innocenti provati dal dolore. Li<br />
invito poi, e invito in special modo voi, cari membri della Curia Romana e<br />
del Vicariato di Roma, ad unirvi spiritualmente alla preghiera che si farà<br />
ad Assisi, affinché il mondo conosca giorni di pace.<br />
7. A nostra consolazione e a sostegno della nostra speranza, ammiriamo<br />
il dono della santità che fiorisce incessantemente nel popolo di Dio: la Chiesa<br />
è Madre di santi! <strong>La</strong> fecondità della grazia battesimale è resa manifesta<br />
dalla vita di tanti cristiani che, durante l'anno, ho avuto la gioia di elevare<br />
all'onore degli altari, qui a Roma e nel corso dei viaggi apostolici in Ucraina<br />
e a Malta. In questo luminoso panorama di « testimoni », Vescovi e sacerdoti,<br />
consacrati e laici, mi piace in particolare ricordare i coniugi Luigi e<br />
Maria Beltrame Quattrocchi, i primi nella storia della Chiesa ad essere beatificati<br />
insieme, come coppia, testimonianza eloquente della santità nel matrimonio.<br />
Alla comune intercessione di tutti questi nostri fratelli esemplari affido<br />
la corale invocazione per la pace in questo tempo natalizio.<br />
8. Rorate caeli desuper, et nubes pluant iustum!<br />
Chiamati a guardare in alto, 14<br />
riassumiamo in questa invocazione l'attesa<br />
ardente del Salvatore. A Natale Dio, l'invisibile, si rende per noi presente e<br />
12<br />
13<br />
14<br />
Ef 2, 14.<br />
S. Pier Crisologo, Sermo 43; PL 52, 320<br />
Cfr Os 11, 7.
Acta Ioannis Pauli Pp II 289<br />
visibile in Gesù, il figlio di Maria, la Theotokos; Egli è l'Emmanuele, il Dio<br />
con noi. « Questa è la gioiosa convinzione della Chiesa fin dall'inizio, allorché<br />
canta "il grande Mistero della pietà": Egli si è manifestato nella carne<br />
». 15<br />
In Gesù, Dio si ricorda della sua alleanza, sorge come un sole dall'alto<br />
sopra di noi per concederci di servirlo in santità e giustizia e per dirigere i<br />
nostri passi sulla via della pace. 16<br />
<strong>La</strong> Chiesa, custode della certezza della sua<br />
presenza fino alla fine del mondo, 17<br />
proclama con Agostino: « Rallegratevi,<br />
voi giusti: è il Natale di colui che giustifica. Rallegratevi voi deboli e malati:<br />
è il Natale del Salvatore... Rallegratevi voi cristiani tutti: è il Natale di<br />
Cristo ». 18<br />
Il Signore che viene conceda a tutti e a ciascuno il dono della gioia e<br />
della pace: è il mio augurio riconoscente e la mia preghiera per voi e per<br />
quanti vi sono cari mentre, implorando per ciascuno un sereno nuovo anno,<br />
vi imparto di cuore una speciale Benedizione Apostolica.<br />
NUNTIUS<br />
Die Nativitatis Domini missus.*<br />
1. Christus est pax nostra/, «Cristo è la nostra pace, colui che ha fatto<br />
dei due un popolo solo ». ]<br />
All'alba del nuovo millennio iniziato con tante speranze, ma ora minacciato<br />
da nubi tenebrose di violenza e di guerra, la parola dell'apostolo Paolo,<br />
che ascoltiamo in questo Natale, è un raggio di luce possente, un grido<br />
di fiducia e di ottimismo.<br />
Il Bimbo divino nato a Betlemme reca in dono nelle sue piccole mani il<br />
segreto della pace per l'umanità.<br />
Egli è il Principe della pace!<br />
Ecco il lieto annuncio, risonato quella notte a Betlemme, e che voglio<br />
ripetere al mondo in questo giorno benedetto.<br />
15<br />
16<br />
17<br />
18<br />
Catechismo della Chiesa Cattolica, 463.<br />
Cfr Lc 1, 78-79.<br />
Mt 28, 20.<br />
Sermo 184, 2; SCh 116.<br />
*Die 25 Decembris 2001.<br />
1<br />
Ef 2, 14.
290<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
« Vi annuncio una grande gioia, che sarà di tutto il popolo: oggi vi è nato<br />
nella città di Davide un salvatore, che è il Cristo Signore ». 2<br />
Quest'oggi la Chiesa fa eco agli angeli, e rilancia il loro straordinario<br />
messaggio, che sorprese per primi i pastori sulle alture di Betlemme.<br />
2. Christus est pax nostra! Cristo, « il bambino avvolto in fasce, che giace<br />
in una mangiatoia », 3<br />
proprio Lui è la nostra pace.<br />
Un inerme Neonato nell'umiltà di una grotta restituisce dignità a ogni<br />
vita che nasce, dona speranza a chi giace nel dubbio e nello sconforto.<br />
Egli è venuto per guarire i feriti della vita e per ridare senso persino alla<br />
morte.<br />
In quel Bambino, mite e indifeso, che vagisce in una grotta fredda e<br />
nuda, Dio ha distrutto il peccato, e ha posto il germoglio di un'umanità<br />
nuova, chiamata a portare a compimento l'originario progetto della creazione<br />
e a trascenderlo con la grazia della redenzione.<br />
3. Christus est pax nostra/ Uomini e donne del terzo millennio, voi che<br />
avete fame di giustizia e di pace, accogliete il messaggio di Natale, che si<br />
diffonde oggi nel mondo!<br />
Gesù è nato per rinsaldare i legami tra gli uomini e i popoli, per renderli<br />
tutti, in se stesso, fratelli.<br />
È venuto per abbattere « il muro di separazione che era frammezzo, cioè<br />
l'inimicizia »,* e per fare dell'umanità un'unica famiglia.<br />
Sì, con certezza possiamo ripetere: Oggi col Verbo incarnato è nata la pace!<br />
Pace da implorare, perché Dio solo ne è autore e garante.<br />
Pace da costruire in un mondo dove popoli e nazioni, provati da tante<br />
e diverse difficoltà, sperano in un'umanità non solo globalizzata da interessi<br />
economici, ma dallo sforzo costante di una più giusta e solidale convivenza.<br />
4. Accorriamo come i pastori a Betlemme, sostiamo adoranti nella grotta,<br />
fissando lo sguardo sul neonato Redentore.<br />
In Lui possiamo riconoscere i tratti di ogni piccolo essere umano che<br />
viene alla luce, a qualunque razza e nazione appartenga: è il piccolo palestinese<br />
e il piccolo israeliano; è il bimbo statunitense ed è quello afghano; è il<br />
figlio dell'hutu e il figlio del tutsi... è il bimbo qualunque, che per Cristo è<br />
qualcuno.<br />
2<br />
3<br />
4<br />
Le 2, 10-11<br />
Ibid., 2, 12.<br />
Ef 2, 14
Acta Ioannis Pauli Pp II 291<br />
Oggi il mio pensiero va a tutti i bambini del mondo: tanti, troppi sono i<br />
bambini che nascono condannati a patire senza colpa le conseguenze di disumani<br />
conflitti.<br />
Salviamo i bambini, per salvare la speranza dell'umanità! Ce lo chiede<br />
oggi con forza quel Bimbo nato a Betlemme, il Dio che si è fatto uomo, per<br />
restituirci il diritto a sperare.<br />
5. Imploriamo dal Cristo il dono della pace per quanti sono provati da<br />
antichi e nuovi conflitti.<br />
Ogni giorno porto nel cuore i drammatici problemi della Terra <strong>Santa</strong>;<br />
ogni giorno penso con apprensione a quanti muoiono di freddo e di fame;<br />
ogni giorno mi giunge accorato il grido di chi, in tante parti del mondo, invoca<br />
una più equa distribuzione delle risorse e un'occupazione dignitosamente<br />
retribuita per tutti.<br />
Che nessuno cessi di sperare nella potenza dell'amore di Dio!<br />
Cristo sia luce e sostegno di chi crede ed opera, talora controcorrente,<br />
per l'incontro, il dialogo, la cooperazione tra le culture e le religioni.<br />
Cristo guidi nella pace i passi di chi instancabilmente si adopera per il<br />
progresso della scienza e della tecnica.<br />
Non si usino mai questi grandi doni di Dio contro il rispetto e la promozione<br />
della dignità umana.<br />
Mai si ponga il nome santo di Dio a suggello dell'odio!<br />
Mai se ne faccia ragione di intolleranza e di violenza!<br />
Il volto dolce del Bambino di Betlemme ricordi a tutti che abbiamo un<br />
unico Padre.<br />
6. Christus est pax nostra! Fratelli e sorelle che mi ascoltate, aprite il<br />
cuore a questo messaggio di pace, apritelo a Cristo, Figlio della Vergine Maria,<br />
a Colui che si è fatto « nostra pace »!<br />
Apritelo a Colui che nulla ci toglie se non il peccato, e ci dona in cambio<br />
pienezza di umanità e di gioia.<br />
E Tu, adorato Bambino di Betlemme, reca la pace in ogni famiglia e<br />
città, in ogni nazione e continente.<br />
Vieni, Dio fatto uomo!<br />
Vieni ad essere il cuore del mondo rinnovato dall'amore!<br />
Vieni dove maggiormente in pericolo sono le sorti dell'umanità!<br />
Vieni, e non tardare!<br />
Tu sei « la nostra pace »! 5<br />
5<br />
Ef 2, 14.
292<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO DE CULTU DIVINO<br />
ET DISCIPLINA SACRAMENTORUM<br />
DECRETUM<br />
quo Regulae Servandae ad nullitatem sacrae Ordinationis declarandam foras<br />
dantur.<br />
Ad satius tutiusque consulendum spiritali bono eorum, qui in Ecclesia,<br />
ad normam iuris vigentis, declarationem nullitatis Ordinationis pe<br />
tunt, haec Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, com<br />
petens in materia ex can. 1709, § 1 collato cum art. 68 Constitutionis Apos<br />
tolicae de Romana Curia Pastor bonus, optatis libenter obsecundans, statuit<br />
normas iam antea datas, scilicet Regulas Servandas in processibus super nul<br />
litate sacrae Ordinationis die 9 iunii 1931 editas atque a Summo Pontifice<br />
Pio Papa XI f. r. probatas et confirmatas, innovandas omnino esse, cum<br />
res neque a novo Codice recepta neque ab ipso ex integro reordinata sit.<br />
Innovatio urgere videbatur attentis praesertim novi Codicis littera et<br />
spiritu, maxime quoad materiam de iuribus omnium fidelium, ideoque cle<br />
ricorum, in causis de statu personarum in tuto ponendis.<br />
Dicasterium proinde de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum man<br />
dat ut clerici omnes, praesertim loci Ordinarii, normas ad processum admi<br />
nistrativum perficiendum noviter exaratas et conscriptas fideliter servent<br />
atque adamussim sequantur, cum quaestiones de validitate Ordina<br />
tionis vinculi alicuius clerici oriuntur easque examini subici oportet, serva<br />
to itinere disciplinari.<br />
Hoc decreto, post obtentum peculiarem Summi Pontificis beneplacitum<br />
(Litt. Secr. Status diei 25 septembris 2001, n. 497.070), vim statim habere<br />
incipiunt praesentes Regulae Servandae ad normam can. 34 Codicis Iuris Ca-
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum 293<br />
nonici redactae; normae vero anteactae, de quibus supra, prorsus abrogatae<br />
habendae sunt nullumque vigorem dehinc servabunt.<br />
Quibuslibet minime obstantibus.<br />
Ex Aedibus Congregationis, die 16 octobris a. D. bismillesimo primo.<br />
L. m s.<br />
G. A. card. MEDINA ESTÉVEZ, Praefectus<br />
83 Franciscus Pius Tamburrino, a Secretis.<br />
DE REGULIS SERVANDIS AD NULLITATEM<br />
ORDINATIONIS DECLARANDAM<br />
— Cum non sint Regulae Servandae (diei 9 iunii 1931, in <strong>AAS</strong> 23, 1931,<br />
457ss) amplius adhuc vigentes, saltem ubi manifesto contineant normas Codici<br />
vigenti contrarias (cfr. can. 6, § 1);<br />
— Cum illae Regulae Servandae nimis dicant singillatim ac distincte et<br />
minutius exponant materiam ita ut proceduram iudicialem potius quam<br />
administrativam proponant;<br />
— Cum eaedem nullam contineant proceduram penes Congregationem<br />
observandam;<br />
— Cum pateat Codicem praescribere nullitatem ordinationis « decreto<br />
administrativo » declarari posse (cfr. can. 290, I o<br />
);<br />
Dicasterium hoc statuit proceduram administrativam innovandam esse<br />
noviterque exarari debere, ad dirigendum opus instructorium Ordinariorum<br />
Dioecesanorum et Religiosorum, quoties ipsa Congregatio statuta sit causam<br />
cognosci ad tramitem disciplinae (cfr. can. 1709).<br />
REGULAE SERVANDAE AD PROCEDURAM ADMINISTRATIVAM<br />
NULLITATIS ORDINATIONIS<br />
INCHOANDAM ET CELEBRANDAM NOVITER CONFECTAE<br />
CAP. I - De foro competenti<br />
Art. 1 - Ad Congregationem de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum<br />
spectat cognoscere de causis contra validitatem suscepti sacramenti ordinis<br />
(can. 1709, § 1; P.B., art. 68). Nulla auctoritas inferior potest processum<br />
intimare nisi prius ab ipsa Congregatione facultatem acceperit.
2<strong>94</strong><br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CAP. II - De supplici libello<br />
Art. 2 - § 1: Praeter clericum et Ordinarium competentem ad normam<br />
can. 1708, validitatem ordinationis accusare valet etiam Promotor iustitiae<br />
dioecesis incardinationis vel commorationis eiusdem clerici;<br />
§ 2: Supplex libellus oportet ut omnia quae a Codice requiruntur (cann.<br />
1501-1504) contineat et Congregationi transmittatur. Libello Ordinarius<br />
competens addat suas informationes, si quae sint, praesertim quoad fundamentum<br />
causae, iuxta inquisitionem extraiudicialem super assertis ab Oratore<br />
factis in ipso libello.<br />
PARS PRIMA: DE PROCEDURA CORAM ORDINARIO<br />
CAP. III - De ministris ad instructionem causae constituendis<br />
Art. 3 - § 1: Ordinarius, facta sibi facultate de qua in art. 1 conficiendi<br />
instructionem super asserta nullitate, curabit Instructorem et Defensorem<br />
sacrae ordinationis quam primum constituere inter ministros tribunalis vel<br />
curiae dioecesanae. Tamen, nisi peculiares suadeant rationes, quoscumque<br />
maluerit eligere potest, dummodo praediti sint qualitatibus quae a iure pro<br />
unoquoque munere praescribuntur (cann. 1421, §§ 1 et 3; 1432);<br />
§ 2: Nisi Ordinarius per seipsum velit instructionem peragere, quod tamen<br />
in ordinariis adiunctis non videtur opportunum, actum delegationis<br />
scripto redigat et documentum actis instructionis addat.<br />
Art. 4 - Ordinarius vel Instructor causam ne suscipiant ob rationem<br />
consanguinitatis, affinitatis, intimae vitae consuetudinis vel magnae simultatis<br />
cum Oratore.<br />
Art. 5 - In toto instructoriae decursu, Ordinarius vel Instructor alios ministros<br />
aeque idoneos eligere poterunt, qui Instructoris et aliorum officialium vices<br />
gerant pro casu, quo primi electi fuerint impediti vel suspecti legitime habiti.<br />
De delegatione secuta deque subrogationis ratione in actis mentio fiat.<br />
CAP. IV - De munere Instructoris aliorumque ministrorum<br />
Art. 6 - § 1: Instructoris erit, post obtentam ad instruendam causam facultatem,<br />
inquisitionem instituere circa omnia quae eamdem nullitatem<br />
probare possint in casu;
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum 295<br />
§ 2: Argumenta autem in his causis praecipua sunt: a) Oratoris iurata<br />
confessio; b) iuratae testium depositiones, praesertim Oratoris familiarium<br />
et seminarii moderatorum; c) depositiones testium sive ad instantiam Oratoris<br />
sive ex officio inductorum; d) authentica documenta cuiuscumque generis,<br />
veluti litterae et alia quae ad rem pertineant; e) indicia et praesumptiones;<br />
§ 3: Antequam instructionem incipiat, Instructor moneat Oratorem facultatem<br />
habere sibi constituendi procuratorem qui sacerdos sit oportet<br />
quique probitate et praesertim scientia iuridica et theologica polleat.<br />
Art. 7 - Instructor Oratori et testibus proponat interrogationes a sacrae<br />
ordinationis Defensore confectas. Orator potest, si sibi necessarium videatur,<br />
quaestiones aliquas Instructori per seipsum vel per procuratorem exhibere,<br />
testibus omnibus vel aliquibus proponendas.<br />
Art. 8 - § 1: Si aliquando Orator vel testes examinandi sint alienae dioecesis<br />
vel ipsi extra dioecesim degant, neque longinquitatis vel alii impedimenti<br />
causa ad sedem statutam accedere nequeunt, Instructor Ordinarium<br />
illius dioecesis rogabit, ut testes examinentur, servatis de iure servandis,<br />
additis, si casus ferat, a iudice rogante opportunis instructionibus;<br />
§ 2: Orator vel testes, qui in dioecesi commorantur sed ob dioecesim<br />
vastitatem aut alia gravia incommoda ad sedem ab Instructore statutam<br />
accedere nequeant, neque eos ipse Instructor et administri tribunalis adire<br />
possint, audiantur per parochum vel alium idoneum et dignum sacerdotem,<br />
ad hoc ab Instructore delegatum, qui sibi alium in sacris constitutum (cfr.<br />
can. 483, § 2) asciscere potest, ad Actuarii munus explendum. Delegato<br />
transmittendae sunt omnes instructiones, interrogationes necessariae, immo<br />
et documenta ad rem opportuna.<br />
Art. 9 - Instructor, ad aestimandum uniuscuiusque attestationis pondus,<br />
de singulorum in iudicio vocatorum probitate et credibilitate numquam inquirere<br />
praetermittat, ad hoc etiam eorum parochis litterae testimoniales<br />
petendo. De hisce omnibus in actis referatur.<br />
Art. 10 - § 1: Defensoris ordinationis ius et officium est:<br />
mini Oratoris et testium adesse vel saltem eorum depositiones in ipsa sede<br />
tribunalis perspicere et visum addere; b) Instructori exhibere quaestiones<br />
proponendas clausas et subsignatas novasque interrogationes ab examine<br />
emergentes suggerere ac praesertim contestationes super deprehensis contra-
296<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
dictionibus facere; c) articulos ab Oratore propositos perpendere et documenta<br />
ab ipso allata recognoscere; d) animadversiones circa asserta scribere<br />
et allegare, eaque omnia deducere, quae ad sacram ordinationem tuendam<br />
utilia censuerit (can. 1432);<br />
§ 2: Defensoris ius esto ad Instructorem recurrere quoties violationem<br />
iustitiae iuriumque partis oratricis vel quid illegitime omissum perspexerit,<br />
imo et inopportune positum, vel etiam si praescriptum legis praetermittatur.<br />
At si Instructor dissentiat, datur recursus ad Ordinarium.<br />
CAP. V - De evolutione processus<br />
Art. 11 - § 1: Citationis scheda mittatur congruo temporis spatio ante<br />
diem statutam pro sessione instructoria. Quoties, diligenti inquisitione peracta,<br />
adhuc ignoretur ubi Orator vel testes actu degant, Instructor decernat<br />
utrum regulae a Codice statutae sint servandae (cann. 1508-1509) an, de<br />
consensu Ordinarii, alius seligendus sit opportunus modus.<br />
§ 2: Si citatus praecepto comparendi obtemperare renuerit, videat Instructor<br />
utrum iteranda sit citatio an aliis modis magis opportunis, prouti<br />
foret interventus personae amicae vel auctoritate gravis, ad flectendam non<br />
apparitionem uti debeat.<br />
Art. 12 - Instructor Oratori et testibus, antequam iisdem interrogationes<br />
deferat, exquirat iusiurandum de veritate dicenda, tacto sacrorum Evangeliorum<br />
libro; quod si testis renuat, de iurisiurandi recusatione et motivo in<br />
actis mentio fiat. Item, Oratorem et testes moneat de sanctitate iurisiurandi<br />
et de poenis quibus periurii obnoxii sunt in foro Ecclesiae (cann. 1368;<br />
1391).<br />
Art. 13 - Orator et testes oretenus responsiones solo Instructori interroganti<br />
reddant, neque praemoneantur de interrogationibus faciendis, nec eis<br />
permittatur acta vel documenta legere nisi, pro casu particulari, Instructor<br />
opportunum censeat sinere ut pars interrogata aliquod grave documentum<br />
legat, quod eius dicta comprobare vel eius memoriam adiuvare valeat.<br />
Art. 14 - Oratoris aut testis responsio ex continenti redigenda est scripto<br />
ab Actuario, saltem quod ad substantiam spectat, nisi Instructor praecipiatur<br />
usum instrumenti magnetophonici, quo in casu, depositione postea<br />
scripto ex integro redacta, a deponenti, iterum in aula vocato, recognosca-
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum 297<br />
tur et subsignetur (cfr. can. 1567, § 2). Non admittitur neque peculiaribus<br />
in adiunctis usus telephonii vel fax vel alius modus quo instructor identitatem<br />
deponentis comprobare non valeat.<br />
Art. 15 - § 1: Orator et testes possunt iterum ad examen vocari sive ad<br />
eorum instantiam sive Defensore sacrae ordinationis exquirente vel etiam<br />
ex officio ab Instructore, audito eodem Defensore, circa ea quae iam testati<br />
sunt, vel circa nova facta aut quaestiones ex processu emergentes;<br />
§ 2: In conficiendis actis adhibeantur idiomata quae iuxta Regolamento<br />
Generale delia Curia Romana admittuntur. Secus, omnia acta in linguam latinam<br />
vel aliam magis notam ad verbum vertantur. Si ad versionem faciendam<br />
interpres foret adhibendus, is ab Instructore, audito ordinationis Defensore,<br />
eligatur, cuique iusiurandum de munere fideliter obeundo et de secreto<br />
servando erit deferendum.<br />
Art. 16 - Oratoris erit ius petendi ut sibi pandant nomina testium ex<br />
officio inchoandorum, nisi Instructor, audito sacrae ordinationis Defensore<br />
vel ipso rogante, suo decreto aliter statuat, rationibus in ipso decreto expositis.<br />
Contra decretum Instructoris recursum ad Ordinarium fieri potest, qui<br />
rem expeditissime definiat. Orator facultatem habeat quoque testem aliquem<br />
recusare, servatis omnibus de iure servandis.<br />
Art. 17 - § 1: Oratoris vel testium ius est documenta, si quae habeant,<br />
praesertim quae tempore non suspecto fuerint exarata, Instructori praesentare.<br />
Inter documenta maioris momenti accensendae sunt medicorum attestationes<br />
de morbo aliquo, quem hereditarium vel atavicum vocant, praesertim<br />
ante susceptos ordines, quo orator laboraverit;<br />
§ 2: Ius est Instructoris sua auctoritate et decreto documenta et attestationes<br />
perquirere et super iis Oratorem vel testes in examine interrogare.<br />
Art. 18 - Si casus ferat, Instructor praecipere potest ut Orator ab aliquo<br />
perito in re medica, vel psychiatrica vel psychologica examinetur (cfr. can.<br />
1574). Peritus, inter viros scientia et prudentia praestantes selectus, postquam<br />
munus suum adimpleverit iuxta artis suae praesidiis ad dignoscendum<br />
statum Oratoris, in scriptis referat quae indicia et argumenta iuxta<br />
medicinalis doctrinae placita, validitatem sacrorum ordinum adstruere aut<br />
excludere videatur. Perito deferatur quoque iusiurandum de munere fideliter<br />
adimplendo et de secreto servando eique mittantur capitula interrogationis<br />
quibus respondere tenetur.<br />
20 - A.A.S
298<br />
Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CAP VI - De instructionis conclusione<br />
Art. 19 - § 1: Instructor instructionem absolutam ne declaret, nisi prius<br />
sacrae ordinationis Defensor se nihil inquirendum superesse et Orator se ni<br />
hil addendum habere declaraverint;<br />
§ 2: Antequam conclusionis decretum Instructor edat, acta ipse attente<br />
perpendat, Oratoris ac testium depositiones in se et cum ceteris e processu<br />
emergentes conferat, et videat an sint quaedam haud absoluta, contradicto<br />
ria vel ambigua. Quo in casu decernat, ad solvendas innodatas quaestiones,<br />
an Orator vel testes denuo citare oporteat ad supplendam instructionem,<br />
audito tamen ordinationis Defensore.<br />
Art. 20 - Absoluta instructione, decreto Instructoris Defensori ordinatio<br />
nis acta omnia tradantur, qui suas animadversiones conficiat, animadver<br />
tens quoque an regulae hucusque traditae in instructione observatae fue<br />
rint, necne.<br />
Art. 21 - § 1: Ipse Instructor, antequam Dicasterio competenti acta mit<br />
tat, praeter animadversiones Defensoris ordinationis, suam relationem confi<br />
ciat et actis eam addat, in qua ipse pronunciet de merito petitionis Orato<br />
ris, expositis rationibus tum iuris tum praesertim facti;<br />
§ 2: Actis addatur quoque votum Ordinarii, etiamsi ipse sit Instructor,<br />
sive circa meritum causae sive circa quae ad scandalum timendum vel non<br />
attinent. Si vacet sedes episcopalis, votum conficiatur ab eo qui legitime<br />
Episcopi vices gerit (cann. 409, § 2; 413, § 1; 426-427).<br />
Art. 22 - § 1: His regulis obtemperatio Ordinarii potissimum committi<br />
tur et ad eos spectat vigilare, ne ab iis deflectent administri deputati. Si<br />
aliquando contingat ut ab aliquibus praesentibus regulis aequa ratio sua<br />
deat esse recedendum, Instructor de hac re rationem reddat in actis, ut<br />
constet de inobservantiae causa;<br />
§ 2: Ordinarii integrum erit ius ut, pro sua prudentia, quovis processus<br />
momento acta examinare, consilia et monitiones officialibus dare, et eos,<br />
gravi de causa, removere.<br />
Art. 23 - Acta omnia (cfr. can. 1472) per Pontificium Repraesentantem,<br />
vel eo deficiente, etiam alio modo, transmittantur ad <strong>Sede</strong>m Apostolicam in
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum 299<br />
triplici exemplari authentico, confecto fasciculo typis edito cum indice om<br />
nium documentorum, iis cautionibus adhibitis, quae pro locorum conditio<br />
nibus suppetunt ad tutam documentorum transmissionem.<br />
PARS SECUNDA: DE CAUSAE ITINERE APUD DICASTERIUM<br />
CAP. VII - De prosecutione processus<br />
Art. 24 - § 1: Receptis actibus, curabit Dicasterium quam primum con<br />
stituere collegium, plerumque trium ex Commissariis iam penes Dicasterium<br />
munus de causis sacerdotalibus explentibus; ex iis unus deputetur ad mu<br />
nus Praesidis collegii et Ponentis causae obeundum;<br />
§ 2: Curabit quoque Congregatio competens constituendi Defensor sacrae<br />
ordinationis e gremio collegii Commissariorum penes Dicasterium constitu<br />
torum vel, iudicio Praefecti, etiam ex Officialibus eiusdem Dicasterii;<br />
§ 3: Dein constituantur unus vel plures Actuarii ex Officialibus Dicaste<br />
rii, qui et munus Notarii fungant et in actis omnia fideliter referant, sub<br />
ductu Praesidis collegii.<br />
Art. 25 - Praeses collegii Oratori scribat num aliquid addendum habeat,<br />
praesertim si novas suppeditant probationes vel documenta, eumque horta-<br />
tus sit an velit sibi in Urbe constituere procuratorem qui tamen sacerdos<br />
esse debet et in re theologica et iuridica plurimum polleat.<br />
Art. 26 - Adquisitis novis, si quae sint, probationibus et argumentis,<br />
omnia acta ad Defensorem ordinationis trasferantur ut votum suum redi<br />
gat, ei assignato a Praeside collegii congruo temporis spatio.<br />
Art. 27 - Recepto voto Defensoris, si ille censeat nihil aliud esse inqui<br />
rendum, acta distribuantur inter membra collegii. Secus, attente ponderato<br />
voto Defensoris, Praeses collegii curabit ut Ordinarius competens moneatur<br />
de necessitate supplendi instructionem iuxta votum eiusdem Defensoris. Si<br />
tamen Praeses dissentiat, ad ulteriora procedat.<br />
Art. 28 - Omnibus de quibus in artt. 26 et 27 expletis, a Praeside colle<br />
gii diem adunationis ad decernendum statuatur, ut aliquod tempus, ne ul<br />
tra mensem integrum, habeant membra collegii studio acta subicere et vo<br />
tum in scriptis exarare.
300<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CAP. VIII - De conclusione deque iure recurrendi<br />
Art. 29 - Die adunationis, collegium coram Praefecto vel Secretario Dicasterii<br />
se sistit. Postquam Ponens votum suum legerit, et alii Commissarii<br />
consentiant, statim devenitur ad finalem decisionem. Secus, institui potest<br />
moderata disceptatio ad dissensiones solvendas, ut, quantum fieri possit, ad<br />
unanimitatem deveniatur. Fas est uniuscuiusque Commissarii a sua priore<br />
decisione recedere.<br />
Art. 30 - Si unanimitatem assequi non valet collegium, Praefectus, audito<br />
Secretario Dicasterii, perspecto voto prevalenti Commissariorum eorumque<br />
rationibus in iure et in facto allatis, decisionem finalem Oratori eiusque<br />
Ordinario communicet. Decisio pariter Defensori ordinationis notificetur.<br />
Art. 31 - § 1: Adversus decisionem, Defensoris sacrae ordinationis et<br />
Oratoris — per Ordinarium vel per procuratorem ad normam art. 25 costi -<br />
tutum — ius est intra decem dies a notificatione decreti ad ipsam Congregationem<br />
provocandi et intra mensem integrum fas eis est suas argumentationes<br />
tam in iure quam in facto proponendi. Congregatio rem integram altero<br />
turno trium vel quinque Commissariorum deferat, una cum argumentis<br />
propositis; secus decisio fit exsecutiva et Ordinario competenti communicetur<br />
decreto Praefecti Congregationis;<br />
§ 2: Constituto decreto Praefecti altero collegio qui rem videre debet,<br />
Praeses collegii audiat Oratorem vel Defensorem sacrae ordinationis an velit<br />
suas breves animadversiones proponere super assertis alterius partis; deinde,<br />
statuto die novae adunationis collegii, iuxta artt. 28 et 29, ad decisionem<br />
devenitur, adstante Praefecto vel Secretario Congregationis;<br />
§ 3: Decisio Oratori eiusque Ordinario communicetur decreto Praefecti<br />
Congregationis;<br />
§ 4: Contra decretum secundi gradus non datur appellatio sed tantum<br />
recursus ad Signaturam Apostolicam, ad mentem art. 123, § 1 Const. Ap.<br />
Pastor bonus.<br />
Art. 32 - Vigore praesentium normarum, non amplius vigent omnes normae<br />
universales vel particulares anteactae.
Congregatio de Causis Sanctorum 301<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
VICENTINA<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ioannis Antonii Farina episcopi Vicen<br />
tini fundatoris instituti sororum magistrarum a Sancta Dorothea filiarum a Sa<br />
cris Cordibus (1803-1888)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Sanctitas plus quam umquam facies illa visa est quae Ecclesiae mysterium<br />
aptius patefacit... vivum Christi vultum ipsa prae se fert», Sanctus<br />
Pater Ioannes Paulus II affirmat in Epistula Apostolica, peracto Magno Iubilaeo,<br />
et, loquens de memoris testium fidei, nos adhortatur ad eas habendas<br />
hereditatem non dissipandam, eandemque esse usque grati animi officio<br />
committendam atque imitationis renovato proposito demandandam (Ioannes<br />
Paulus II, Novo millennio ineunte, 7: A.A.S., XCIII, [2001] 270).<br />
Unus ex his fidei testibus est Ioannes Antonius Farina, episcopus dotibus<br />
naturalibus ac supernaturalibus dives, impensa vita interiore atque magna<br />
apostolica generositate; qui haberi potest mirum spiritalitatis sacerdotalis<br />
exemplar et unus ex praeclaris episcopis saeculi undevicesimi. Conditor<br />
fuit Sororum Magistrarum a Sancta Dorothea Filiarum a Sacris Cordibus,<br />
quae nunc in diversis mundi partibus operantur industriis institutoriis, auxiliariis<br />
ac pastoralibus.<br />
In pago Gambettarci, intra fines posito provinciae Vicentinae, die 11<br />
mensis Ianuarii anno 1803 ortus a Petro et Francisca Bellame, Ioannes Antonius<br />
prima formatione spiritali et culturali est a patruo sacerdote domino<br />
Antonio Farina imbutus, qui sanctus putatus est mortuus quique fuit eius<br />
verus spiritus atque scientiae magister. Quindecim annos natus in episcopale<br />
Seminarium Vicentinum introivit, ubi pietate eminuit et studio, adeo ut<br />
ad docendum sit destinatus in classibus inferioribus, cum nonnisi esset<br />
alumnus theologiae.<br />
Die 14 mensis Ianuarii anno 1827 Ordinationem sacerdotalem accepit;<br />
statim post diploma est consecutus ius publici magistri in ludis. Primis ministerii<br />
annis diversis est muneribus functus, nempe: magisterii in Semina-
302<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
rio per duodeviginti annos; cappellani in Sancto Petro Vicentiae per decem<br />
annos et consortionis plurium institutorum culturalium, spiritalium et beneficorum<br />
urbis, inter quae moderationis publici Lycei et ludi. Anno 1831 Vicentiae<br />
initium fecit scholae popularis femininae et anno 1836 instituit Sorores<br />
Magistras a Sancta Dorothea Filiarum a Sacris Cordibus puellis pauperibus<br />
educandis; in quod opus omnes curas contulit in Sororum formatione<br />
inque patrocinio apostolico et oeconomico. Die 1 mensis Martii anno<br />
1839 obtinuit pro Instituto decretum laudis a Papa Gregorio XVI. Regula<br />
ab eo conscripta viguit usque ad annum 1905, cum Institutum approbationem<br />
pontificiam obtinuit a sancto Pio X, ab ipso episcopo Antonio Ioanne<br />
Farina ordinato sacerdote.<br />
Die 25 mensis Maii anno 1850 Servus Dei nominatus est episcopus Tarvisinus.<br />
In ea dioecesi mansit usque ad annum 1860, multiformem explicans<br />
actionem apostolicam: visitationem pastoralem fecit et intextum constituit<br />
beneficentiae pro omnibus indigentibus; plures instituit sodalicia et<br />
consociationes ad usum augendum exercitationum spiritalium, ad assiduitatem<br />
praebendam sacerdotibus pauperibus et infirmis, ad cleri atque fidelium<br />
formationem culturalem, ad institutionem et catechesim iuventutis.<br />
Anno 1860, die 18 mensis Iunii, ad sedem episcopalem Vicentinam<br />
translatus est, ubi usque ad mortem amplissimam explicavit operam pastoralem<br />
atque culturalem. Synodum dioecesanam celebravit, totius dioecesis<br />
visitationem pastoralem fecit; magnam et subtilissimam egit actionem apostolicam<br />
clero atque fidelibus quoad spiritum et culturam formandis, pueris<br />
christiana doctrina erudiendis, studiis ac disciplina in Seminario reformandis;<br />
compluribus sodalitatibus instituendis, statutis propositis ad spiritum<br />
et ad auxilium ferendum pertinentibus; pietatem fovit erga Sacrum Cor Iesu<br />
et erga Virginem Mariam. A mense Decembri anni 1869 ad mensem Iunium<br />
anni 1870 Concilio Vaticano I interfuit, ubi ex fautoribus fuit definitionis<br />
infallibilitatis pontificiae.<br />
Constanter et paterne de suo Instituto sollicitus fuit, formationem spiritalem<br />
atque praeparationem professoriam curando Sororum, ut muneribus<br />
institutoriis et adiutabilibus responderent; multa opera fundata constituit,<br />
quae scite e lege communi abolitionis societatum religiosarum, die 7 mensis<br />
Iulii, anno 1866 lata, exemit.<br />
Pastor fuit studiosus, vir mirae magnitudinis moralis, qui mediocritatem<br />
ignoravit et constanter ad sanctitatis culmina est gressus. Singulari ardore<br />
sacerdotali est sustentus in vita christiana excitanda, in institutione cate-
Congregatio de Causis Sanctorum 303<br />
chetica puerorum curanda et, episcopus factus, in clericis sanctis formandis.<br />
Sacerdotem misericordem voluit, orantem et probum, sicut ipse vita sua<br />
testificabatur. Divinae Providentiae semper est confisus, et cum difficultatibus<br />
affligebatur, totum se Deo credebat. Solummodo Dei gloriam quaerebat;<br />
semper in operibus bonis occupatus, relaxationem sibi imminuebat; vel<br />
cibum necessarium neglegebat; cum omnibus totum se daret, nec commoda<br />
sibi nec tempus habebat. Eius iter spiritale linea est misericordiae, quae<br />
etiam ex eius homiliis apparet. Sacras Litteras dilexit, apostolus fuit Communionis<br />
crebrae; vixit coniunctus cum Deo, ab impensa navitate apostolica<br />
iuventutis, ad vitam continuae precationis annis maturitatis transgrediens.<br />
Virtus, quae in eo maximam excitat admirationem, est caritas invicta,<br />
propter quam, cum est episcopus electus, definitus est « vir caritatis ». Quae<br />
caritas immensa fuit: pauperes, infelices, derelictos, dolentes omne genus<br />
benignitate curisque est prosecutus. In calamitatibus Pastor bonus fuit;<br />
episcopus, ipse se voluntarium obtulit ut spiritaliter et corporaliter aegrotis<br />
assideret, exemplo suos trahens sacerdotes. Mirabilem ostendit caritatem in<br />
personarum aegritudine, se patrem praebens, fratrem, amicum, in eos qui<br />
calumniis et accusationibus ac, interdum, aperta cum inoboedientia, eum<br />
crucifigebant.<br />
Caritas eius intellegens erat, provida. Uti verus educator, partes scholae<br />
perspexit in reformatione societatis, necessitatem sociatae operae inter scholam<br />
et familiam, momentum praeparationis praeceptorum. Educationem<br />
consideravit intentam ad formationem integram personae humanae, ad actionem<br />
religiosam necnon ad caritatem fraternam. Eius dictum erat: « Vera<br />
scientia consistit in cordis educatione, id est in effecti vo timore Dei ». Curam<br />
adhibuit de formatione atque educatione mulieris, ut eam moraliter atque<br />
socialiter extolleret, utque vicissim fidei educatrix fieret atque bonorum<br />
christianorum.<br />
A iuvene sacerdote aequabilitate eminuit atque prudentia, qua multa<br />
explevit et difficilia munera quae sunt ei concredita in campo ecclesiali, institutorio<br />
atque civili, necnon in suo Instituto regendo, in respondendo variis<br />
interrogationibus, in dioecesibus administrandis Tarvisina et Vicentina.<br />
Vir sincerus et rectus, in damnandis vexationibus et inoboedientiis fortis<br />
fuit, sed eodem tempore indulgens: « Pater erat — dicebant — sed pater<br />
fortis qui humane corrigebat ». Lenis etiam fuit et clemens, affabilis et<br />
promptus, magnanimus in venia danda, magnae aequabilitatis et constantiae<br />
etiam in difficilioribus condicionibus. Christi amore inductus est ad
304<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
perfecte vitam suam conformandam ad vitam eius: humilem, castam, pauperem<br />
et oboedientem. Quamvis opulentae esset familiae, ultro paupertatem<br />
elegit, omnia quae possidebat Instituto donando atque pauperibus. Papae<br />
oboediens usque ad incredibilem animi magnitudinem, tantundem obsequens<br />
fuit auctoritatibus constitutis; ipse autem oboedientiam exprimebat<br />
per amantem adhaesionem voluntati Dei.<br />
Extremi vitae eius anni signati sunt apertis laudibus ob eius apostolicam<br />
industriam eiusque caritatem, sed etiam acerbis aegritudinibus et criminationibus,<br />
quas adversus renisus est silentio, interiore tranquillitate ac<br />
venia, fidelitate suae conscientiae atque perseverantia in bene faciendo, regulae<br />
supremae fidelis salutis animarum.<br />
Post gravem morbum mense Octobri subitum anno 1886, eius vires gradatim<br />
imminutae sunt, usque ad apoplexiae accessionem qua mortuus est<br />
die 4 mensis Martii anno 1888. Sepultus est in coemeterio municipali Vicentino,<br />
unde decem post annis est sollemniter ad ecclesiam Instituti sui translatus.<br />
Ibi adhuc quiescit, a filiabus suis veneratus et a multis fidelibus.<br />
Fama sanctitatis, gratiarum et caelestium beneficiorum, annis qui sunt<br />
mortem secuti, crevit non solum inter eius Sorores, verum etiam inter ecclesiasticos<br />
et civiles ambitus. Attamen beatificationis et canonizationis<br />
Causa nonnisi anno 1981 iniri potuit ab episcopo Vicentino per nominationem<br />
Commissionis Historicae, quam secuta est (annis 1990-1992) celebratio<br />
Inquisitionis dioecesanae, quae est a Congregatione de Causis Sanctorum<br />
probata decreto die 23 mensis Aprilis anno 1993 promulgato.<br />
Positione confecta super vita et virtutibus, die 29 mensis Februarii anno<br />
2000 habita est sessio Consultorum Historicorum. Die 12 mensis Decembris<br />
anno 2000 actus est Consultorum Theologorum Congressus Peculiaris et die<br />
20 mensis Februarii anno 2001 Sessio Ordinaria est habita Patrum Cardinalium<br />
et Episcoporum, Causae Ponente Excellentissimo Domino Aloisio Barbarito,<br />
Archiepiscopo titulari Florentinensi. Tum Consultores theologi, tum<br />
Cardinales et Episcopi, dubio an Servus Dei heroum in modum virtutes<br />
théologales, cardinales iisque adnexas coluisset, asseveranter responderunt.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congre-
Congregatio pro Episcopis 305<br />
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servi<br />
Dei Ioannis Antonii Farina, Episcopi Vicentini, Fundatoris Instituti Soro<br />
rum Magistrarum a Sancta Dorothea Filiarum a Sacris Cordibus, in casu et<br />
ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. & S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
DECRETUM<br />
De Administratione Apostolica personali « Sancti Ioannis Mariae Vianney » con<br />
denda.<br />
Animarum bonum suprema est lex ac finis Ecclesiae, quam Deus voluit<br />
ut homines in populi novi foederis unitate salvaret, in suo sanguine constituti;<br />
Christus Iesus namque vitam tradidit ut omnes homines congregaret<br />
in unam familiam (cfr Io 11, 52), cuius Ecclesia est «universis et singulis<br />
sacramentum visibile huius salutiferae unitatis » (Lumen gentium 9).<br />
In plenam Ecclesiae catholicae communionem recipiens membra Unionis<br />
« Sancti Ioannis Mariae Vianney » Camposinae in Brasilia, Summus Pontifex<br />
Ioannes Paulus II, suas per Litteras « Ecclesiae Unitas », die xxv mensis Decembris<br />
evulgatas, iure agnoscere voluit peculiaritatem Unionis « Sancti<br />
Ioannis Mariae Vianney », eandem in congruam iuridicam formam redigens
306<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
per Administrationis Apostolicae, personalem naturam habentis, constitutio<br />
nem, cuius fines iidem erunt ac fines dioecesis Camposinae in Brasilia, ut<br />
membra composite in Ecclesiae corpus inserta, cooperari possint in Petri<br />
Successoris communione, ad Evangelium diffundendum.<br />
I. De Summi Pontificis speciali mandato, per Congregationis pro Episco<br />
pis Decretum, Administratio Apostolica personalis « Sancti Ioannis Mariae<br />
Vianney » constituitur, quae dioecesim solum Camposinam in Brasilia com<br />
plectitur, quaeque iure dioecesibus aequatur immediate Sanctae Sedi subiectis.<br />
II. Administratio Apostolica personalis « Sancti Ioannis Mariae Vian<br />
ney » normis iuris communis et hoc Decreto regitur necnon Congregationi<br />
pro Episcopis ceterisque Romanae Curiae Dicasteriis, pro cuiusque officio,<br />
subicitur.<br />
III. Administrationi Apostolicae facultas confirmatur sacram Eucharis<br />
tiam, alia sacramenta, Liturgiam Horarum ceterasque liturgicas actiones ce<br />
lebrandi secundum Ritum Romanum ac disciplinam liturgicam, utrumque<br />
recognitum et ordinatum ad sancti Pii V praescripta, una cum accommoda<br />
tionibus quas Successores usque ad beatum Ioannem xxin induxerunt.<br />
IV. Administratio Apostolica personalis « Sancti Ioannis Mariae Vian<br />
ney » pastorali curae Administratoris Apostolici committitur, sui veluti Or<br />
dinarii proprii, quem Romanus Pontifex ad iuris communis normas nominat.<br />
V. Potestas est:<br />
personalis, ita ut in personas exerceri possit quae Administrationis<br />
Apostolicae sunt participes;<br />
ordinaria, sive in foro externo sive interno;<br />
cumulativa, cum dioecesani Episcopi Camposini in Brasilia potestate,<br />
quandoquidem homines qui ad Administrationem Apostolicam pertinent<br />
sunt eodem tempore fideles Ecclesiae particularis Camposinae.<br />
VI § 1. Presbyteri et diaconi qui hucusque ad Unionem pertinent<br />
« Sancti Ioannis Mariae Vianney », in Administratione Apostolica personali<br />
incardinantur. Administrationis Presbyterium constituunt presbyteri incar<br />
dinati. Clerici omnibus ex rationibus ad clerum saecularem pertinent, ideo<br />
necessitudinem artae unitatis cum Presbyterio dioecesano Camposino colent.<br />
§ 2. Clericorum incardinatio iuris universalis normis temperabitur.
Congregatio pro Episcopis 307<br />
VII § 1. Administrator Apostolicus, Sancta <strong>Sede</strong> comprobante, proprium<br />
Seminarium habere poterit, ut tirones ad presbyteratum instituantur, quos<br />
ad sacros Ordines provehere poterit.<br />
§ 2. Administrator Apostolicus, Sancta <strong>Sede</strong> comprobante, in Administratione<br />
instituta vitae consecratae et societates vitae apostolicae constituere<br />
atque simul candidatos ad ea pertinentes ad ordines, secundum iuris<br />
communis normas, promovere poterit.<br />
VIII § 1. Administrator Apostolicus ad iuris normam, atque Episcopo<br />
dioecesano Camposino rogato sententiam, erigere poterit paroecias personales,<br />
ut fidelibus Administrationis Apostolicae pastoralis praestetur cura.<br />
§ 2. Presbyteri qui parochi nominantur iisdem iuribus officiisque fruuntur,<br />
quae ius commune praescribit, cumulative cum illis quae ad parochos<br />
territorii pertinent.<br />
IX § 1. Fideles laici, qui ad hoc usque tempus ad Unionem «Sancti<br />
Ioannis Mariae Vianney » pertinent, participes fiunt novae circumscriptionis<br />
ecclesiasticae. Qui, agnoscentes se cohaerere cum peculiaritatibus Administrationis<br />
Apostolicae personalis, poscent ut ad eam pertineant, suam voluntatem<br />
scripto patefacere debent, atque ii in aptum album sunt referendi,<br />
quod apud Administrationis Apostolicae sedem servari debet.<br />
§ 2. Eo in albo laici quoque inscribuntur, qui in praesentia ad Administrationem<br />
Apostolicam pertinent, iique qui in ea baptizantur.<br />
X § 1. Administratio Apostolica personalis Consilium regiminis instituet,<br />
quod saltem sex sacerdotes constituent, cuius erit munia complere quae ius<br />
commune Consilio Presbyterali atque Collegio Consultorum tribuit, quorum<br />
Statuta ab Administratore Apostolico comprobabuntur. Consilium hoc haud<br />
exstinguetur Administrationis Apostolicae sede vacante.<br />
§ 2. Administrator Apostolicus Consilium Pastorale Administrationis<br />
Apostolicae constituere potest.<br />
XI. Administrator Apostolicus quinto quoque anno Romam petet visitationis<br />
causa ad Limina Apostolorum atque per Congregationem pro Episcopis<br />
ad Summum Pontificem de Administrationis Apostolicae personalis<br />
statu relationem exhibebit.<br />
XII. Quod ad causas iudiciales in Administratione Apostolica attinet,<br />
competens Tribunal erit dioecesis Camposinae, nisi Administrator Apostolicus<br />
proprium Tribunal erigit, quo in casu, Apostolica <strong>Sede</strong> comprobante, ei<br />
Tribunal secundae instantiae stabiliter constituendum erit.
308<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
XIII. Administrationis sedes in urbe Camposina locabitur atque princeps<br />
erit templum Immaculati Cordis Dominae Nostrae Rosarii Fatimensis.<br />
Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 18 Ianuarii 2002.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Congr pro Episcopis tab., n. 1026/2001<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
IOANNES B. card. RE, Praefectus<br />
83 Franciscus Monterisi, a Secretis.<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus<br />
Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur<br />
Ecclesiis sacros praefecit praesules:<br />
die 22 Februarii 2002. — Cathedrali Ecclesiae Cuernavacensi, Exc.mum<br />
P.D. Florentium Olvera Ochoa, hactenus Episcopum Tabasquensem.<br />
die 23 Februarii. — Suburbicariae Ecclesiae Portuensi-Sanctae Rufinae,<br />
R.D. Hyginum Reali, e clero archidioecesis Spoletanae-Nursinae, hactenus<br />
Vicarium generalem eiusdem archidioecesis.<br />
die 25 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Quilmensi Exc.mum P.D. Ludovicum<br />
Theodoricum Stöckler, hactenus Episcopum Goyanensem.<br />
die 1 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Apartadoënsi, Exc.mum P.D. Germanum<br />
García Isaza, C.M., hactenus Episcopum Caldensem.<br />
die 16 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Monctonensi Exc.mum P.D.<br />
Andream Richard, C.S.C., hactenus Episcopum Bathurstensem in Canada.<br />
die 19 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Legionensi Exc.mum P.D. Iulianum<br />
López Martín, hactenus Episcopum Civitatensem.
Diarium Romanae Curiae 309<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Uffi<br />
ciale per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Lunedì, 11 Marzo 2002, S.E. il Signor MARCELO FERNANDEZ DE<br />
CORDOBA PONCE, Ambasciatore dell'Ecuador presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Giovedì, 14 Marzo 2002, S.E. il Signor HYUN SEOP-SEO, Amba<br />
sciatore di Corea presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Giovedì, 28 Febbraio 2002, S.E. il Signor ALEKSANDER KWASNIE<br />
WSKI, Presidente della Repubblica di Polonia.<br />
Lunedì, 11 Marzo 2002, l'On. DANIEL HAYS, Presidente del Se<br />
nato del Canada.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
5 marzo 2002. S.E. mons. Giuseppe Pinto, Arcivescovo tit. di Anglona,<br />
Nunzio Apostolico in Senegal, Mali, Capo Verde e<br />
Delegato Apostolico in Mauritania, Nunzio Apostolico<br />
in Guinea-Bissau.
310<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
27 novembre 2001. Gli Em.mi Signori Cardinali Ivan Dias; Claudio Hümmes; le<br />
LL.E. i mons. Robert Sarah, Arcivescovo em. di<br />
Conakry; Josip Bozanic, Arcivescovo di Zagreb;<br />
Francisco Javier Martínez Fernández, Vescovo di<br />
Cordoba; Francesco <strong>La</strong>mbiasi, Vescovo di Anagni-<br />
Alatri; i sig. prof. Cari Anderson; sig. Said A.<br />
Azer; sig. Tanios Chahwan; sen. prof. Carlo Corsi;<br />
sig.ra Maria Eugenia Diaz de Pfennich; sig. Vladimir<br />
Durikovic; sig.ra Crescencia Gabijan Cabilao;<br />
sig.ra Christiana Habsburg-Lothringen; sig.ra<br />
Priscilla Kuye; sig.na Yuk Fai <strong>La</strong>i; prof. Pedro<br />
Moráis Vieira; sig. Allan Panozza; sig.ra Nicoletta<br />
Pisa; sig.na Antoinette Prudence; arch. José Maria<br />
Riera i Mas; sig.na Jacqueline Sfeir; sig.ra Catherine<br />
Soublin; prof. Alexei Youdine, Membri del<br />
Pontifìcio Consiglio per i <strong>La</strong>ici «ad quinquennium».<br />
» » » I sig. dott. Marcello Bedeschi; prof.ssa Mary Ann Glendon;<br />
prof. Thomas Hongsoon Han; dott. Manfred<br />
Lütz; prof. Michal Sewerinski; prof. Nazario Vivero,<br />
Membri del Pontificio Consiglio per i <strong>La</strong>ici « in<br />
aliud quinquennium».<br />
» » » S.E. mons. Mounged El-Hachem, Vescovo di Baalbek - Deir<br />
El-Ahmar dei Maroniti; sac, prof. Libero Gerosa;<br />
sac. Jean Mbarga; sac. prof. Luís Felipe Navarro;<br />
dott.ssa Paola Bignardi; dott.ssa Emanuela Di<br />
Nunzio; sig. Luis Fernando Figari; sig. Zbigniew<br />
Nosowski; sig. Jesús Pérez Saturnino; prof. David<br />
Schindler, Consultori del Pontificio Consiglio per i<br />
<strong>La</strong>ici « ad quinquennium ».<br />
» » » Le LL.EE. i mons. Józef Michalik, Arcivescovo di Przemysl<br />
dei <strong>La</strong>tini; Lluís Martínez Sistach, Arcivescovo di<br />
Tarragona; Michel Dubost, Vescovo di Evry-Corbeil-Essonnes;<br />
mons. Luigi Giussani; mons. Patrick<br />
Valdrini; don Giovanni Fornero; p. Jesús<br />
Castellano Cervera; p. Gianfranco Ghirlanda, S.I.;<br />
sig. Kiko Arguello; prof. Giuseppe Dalla Torre del<br />
Tempio di Sanguinetto; prof. Giorgio Feliciani;<br />
dott.ssa Rosemary Goldie; dott. Jean <strong>La</strong>rnaud;<br />
sig.na Chiara Lubich; prof. Andrea Riccardi, Consultori<br />
del Pontificio Consiglio per i <strong>La</strong>ici « in<br />
aliud quinquennium aut "ad tempus" ».<br />
31 gennaio 2002. Il dott. Joseph M. Cullell, Revisore Internazionale presso la<br />
Prefettura degli Affari Economici della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong><br />
« ad triennium ».
Diarium Romanae Curiae 311<br />
21 febbraio 2002. Gli Em.mi Signori Cardinali Nicolas de Jesús López Rodríguez<br />
e Roger Michael Mahony, Membri del Pontificio<br />
Consiglio delle Comunicazioni Sociali « in<br />
aliud quinquennium ».<br />
» » » L'Em.mo Signor Cardinale Anthony Joseph Bevilacqua e<br />
S.E. mons. Raul Nicolau Gonsalves, Membri del<br />
Pontificio Consiglio della Pastorale per i Migranti e<br />
gli Itineranti « in aliud quinquennium ».<br />
» » » I mons. Pierre Calimé e James E. Dillenburg, Membri del<br />
Pontificio Consiglio della Pastorale per i Migranti e<br />
gli Itineranti « in aliud quinquennium ».<br />
26 » » S.E. il Marchese Don Giulio Sacchetti, Consigliere Generale<br />
dello Stato della Città del Vaticano «ad triennium».<br />
» » » S.E. mons. Francesco Saverio Salerno, Vescovo tit. di Cerveteri;<br />
prof. avv. Gian Carlo Perone; prof. dott. Alberto<br />
Quadrio-Curzio; dott. ing. Francesco Rebecchini;<br />
dott. Francesco Silvano; sig. Virgil Dechant,<br />
Consiglieri dello Stato della Città del Vaticano<br />
« ad triennium ».<br />
» » » I mons.ri Mario Sensi, Demetrio Salachas e Francesco Tasciotti;<br />
i p. Mykhaylo Havryliv, O.S.B.M.; Porfirio<br />
Pidrucnyyj, O.S.B.M.; Zbigniew Suchecki,<br />
O.F.M. Conv.; Luigi Borriello, O.C.D.; Germano<br />
Marani, S.I.; Adam Owczarski, O.SS.R.; don Giorgio<br />
Rossi, S.D.B.; dott. Gaetano Passarelli, Consultori<br />
della Congregazione delle Cause dei Santi<br />
« ad quinquennium ».<br />
1 marzo » Mons. Ryszard Selejdak, Capo Ufficio nella Congregazione<br />
per l'Educazione Cattolica.<br />
4 » » Mons. Michael Xavier Leo Arokiaraj, Capo della Cancelleria<br />
del Tribunale della Rota Romana « ad quinquennium<br />
».<br />
15 » » Mons. Krzysztof Nitkiewicz, Sotto-Segretario della Congregazione<br />
per le Chiese Orientali «ad quinquennium».<br />
24 » » Mons. Pio Abresch ed il rev. Eduardo Baura, Consultori della<br />
Congregazione per i Vescovi « in aliud quinquennium<br />
».<br />
NECROLOGIO<br />
22 dicembre 2001. Mons. Alexander Sye Cheong-Duk, Vescovo tit. di Buffada.<br />
28 gennaio 2002. Mons. Frans Simons, Vescovo em. di Indore (India).<br />
22 febbraio » Mons. Fiorino Tagliaferri, Vescovo em. di Viterbo (Italia).<br />
26 » » Mons. Alois Wagner, Arcivescovo tit. di Siccenna.<br />
28 » » Mons. Agostinho Kist, Vescovo em. di Diamantino (Brasile).<br />
4 marzo » Mons. Pedro Grau y Aróla, Vescovo tit. di Pella.<br />
8 » » Mons. Cornelius de Wit, Vescovo tit. di Respetta.
312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
10 marzo 2002. Mons. Sleiman Hajjar, Vescovo di Saint-Sauveur de Montréal<br />
dei Greco-Melkiti (Canada).<br />
11 » » Card. Franjo Kuharic, del Titolo di San Girolamo dei Croati.<br />
» » » Mons. George J. Gottwald, Vescovo tit. di Cedamusa.<br />
12 » » Card. Louis-Marie Bilie, del Titolo della SS. Trinità al Monte<br />
Pincio, Arcivescovo di Lyon (Francia).<br />
16 » » Mons. Isaías Duarte Canoino, Arcivescovo di Cali (Colombia).<br />
17 » » Mons. Simeon Oualli, Vescovo em. di Basse-Terre (Guadalupe).
An. et vol. XCIV 3 Maii 2002 N. 5<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
CONSISTORIA<br />
Feria III, die XXVI Martii MMII, in Palatio Apostolico Vaticano vocatis<br />
praesentibusque patribus cardinalibus, sacris praesulibus et Romanae<br />
Curiae praelatis quibus intimari solet, fuit Consistorium ordinarium publicum<br />
ad novem Canonizationis causas perpendendas optionesque diaconorum<br />
ad ordinem presbyterorum audiendas.<br />
Dicta hora sexta rev.mus Iosephus Saraiva Martins, Congregationis de<br />
Causis Sanctorum praefectus, brevem excursum habuit de vita et miraculis<br />
novem Beatorum et singulas causas apud Summum Pontificem peroravit.<br />
Hisce auditis, Sanctissimus, nemine ex patribus iure suffragii praeditis<br />
contradicente, ex cathedra sententiam suam sic protulit:<br />
Auctoritate Dei omnipotentis,<br />
Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra,<br />
decernimus ut<br />
Beatus Alphonsus de Orozco,<br />
Beatus Ignatius a Santhià,<br />
Beatus Humilis a Bisignano,<br />
Beata Paulina a Corde Iesu Agonizanti,<br />
et Beata Benedicta Cambiagio Frassinello<br />
die decima nona Maii anno bismillesimo secundo;<br />
Beatus Pius a Pietrelcina<br />
die decima sexta Iunii anno bismillesimo secundo;<br />
Beatus Ioannes Didacus Cuauhtlatoatzin<br />
21 - A.A.S.
314<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die trigesima Iulii anno bismillesimo secundo;<br />
Beatus Petrus a Sancto Ioseph de Betancur<br />
die trigesima prima Iulii anno bismillesimo secundo;<br />
et Beatus Iosephmaria Escrivá de Balaguer<br />
die sexta Octobris anno bismillesimo secundo<br />
in Sanctorum album referantur.<br />
Deinde quinque patres cardinales ex ordine diaconorum per se vel per<br />
procuratorem, transitum ad ordinem presbyterorum petierunt: rev.mus<br />
Pius <strong>La</strong>ghi, hactenus protodiaconus, titulum S. Petri ad Vincula recepit;<br />
rev.mus Eduardus Cassidy titulum « pro hac vice » S. Mariae in via <strong>La</strong>ta;<br />
rev.mus Iosephus T. Sánchez titulum «pro hac vice» S. Pii V; rev.mus<br />
Vergilius Noè titulum Reginae Apostolorum; rev.mus Florentius Angelini titulum<br />
« pro hac vice » S. Spiritus in Saxia, et omnes Bullas a SS.mo acceperunt.<br />
Rev.mum Aloisium Poggi, diaconum S. Mariae in Domnica, in officio<br />
protodiaconi Sanctae Romanae Ecclesiae SS.mus confirmavit.<br />
Post preces et domni papae benedictionem, protonotarii apostolici participantes,<br />
de more rogati, instrumentum publicum de omnibus in Consistorio<br />
peractis se confecturos esse promiserunt et sic Consistorium absolutum est.<br />
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE<br />
I<br />
KUMASIENSIS<br />
Kumasiensis intra Ganae fines conditur nova Provincia ecclesiastica, cuius <strong>Sede</strong>s<br />
principalis eodem nomine ad dignitatem archiepiscopalem et metropolitanam at-<br />
tollitur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Ad totius dominici gregis curationem arcessiti, diligentiam continenter<br />
adhibemus assiduam, ut salutifera Domini beneficia quam amplissimam<br />
ubique terrarum multitudinem attingant. Ideo Nos aptare festinamus ecclesiastica<br />
instituta ad proposita haec commodius assequenda aptiusque
Acta Ioannis Pauli Pp. II<br />
explenda. Quapropter his quorum interest rogatis sententiam, de<br />
Congregationis pro Gentium Evangelizatione, Apostolica Nostra pot<br />
suffulti, haec quae sequuntur decernimus et statuimus. Distractis dioecesibus<br />
Obuasiensi, Goasonensi, Sunyaniensi et Konongensi-Mamponganae a<br />
<strong>Sede</strong> metropolitana A Litore Aureo, omnibus ex iis dicionibus novam Provinciam<br />
Ecclesiasticam condimus Kumasiensem appellandam, cuius <strong>Sede</strong>s<br />
principalis Kumasiensis erit. Ipsa insuper ad archidioecesis metropolitanae<br />
gradum attollitur, cui dioeceses Obuasiensis, Goasonensis, Sunyaniensis et<br />
Konongensis-Mampongana ut suffraganeae posthac subiciantur. Kumasiensem<br />
Episcopum, in praesentia Venerabilem Fratrem Petrum Kwasi Sarpong,<br />
dignitate Archiepiscopi et gradu Metropolitae honestamus secundum<br />
sacrorum canonum praescripta. Haec omnia ad expedienda Venerabilem<br />
Fratrem Georgium Kocherry, Archiepiscopum titulo Othonensem, atque in<br />
Gana Apostolicum Nuntium, delegamus, facta videlicet facultate quempiam<br />
alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi. Re demum<br />
ad exitum perducta, documenta conficiantur, quorum sincera exempla ad<br />
Congregationem pro Gentium Evangelizatione mittantur, contrariis rebus<br />
minime quibuslibet obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die altero et vicesimo mensis<br />
Decembris, anno Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo<br />
quarto.<br />
83 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr, pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco ffi Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 507.348<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
<strong>La</strong>urentius Civili, Protonot. Apost.
316<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
II<br />
TANJUNGSELORENSIS<br />
In Indonesia nova conditur dioecesis Tanjungselorensis.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Ad aptius consulendum evangelizationis operi in Indonesia visum est ibidem<br />
novam constituere dioecesim. Quapropter Congregatio pro Gentium Evangelizatione,<br />
re mature perpensa auditisque pariter eorum quorum interest votis,<br />
admotam postulationem censuit esse accipiendam. Nos igitur, Qui gravissimo<br />
fungimur munere Pastoris et Patris universi populi Dei, talem sententiam<br />
ratam habentes, summa Apostolica potestate haec decernimus. A Samarindaënsi<br />
dioecesi separamus partem orientalis territorii ex eaque novam condimus<br />
dioecesim Tanjungselorensem, quam metropolitanae Sedi Pontianakensi<br />
suffraganeam facimus atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizatione<br />
subicimus cuiusque limites iidem erunt ac fines districtuum civilium<br />
qui patrio sermone Bulungan et Berau nuncupantur. Praeterea iubemus Episcopi<br />
cathedram poni in urbis "Tanjung Selor" templo Sanctae Mariae Assumptae<br />
dicato, quod ad dignitatem cathedralis ecclesiae evehimus; cetera vero secundum<br />
canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum<br />
Venerabilis Frater <strong>La</strong>urentius Fratini, Archiepiscopus titulo Botrianensis atque<br />
in Indonesia Apostolicus Nuntius; qui, re acta, curabit documenta exaranda<br />
sincerisque exemplis memoratae Congregationi mittenda. Hanc denique Constitutionem<br />
Nostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet<br />
rebus non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo secundo mensis Decembris,<br />
anno Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
ffi ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco 6B Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 507 429<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
Franciscus Bruno, Protonot. Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp II 317<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
I<br />
Venerabili Servae Dei Mariae Adeodatae Pisani Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Qui habet mandata mea, et servat ea,<br />
ille est qui diligit me» (Io 14, 21). Ut quis vere discipulus Christi dici possit,<br />
non sufficit tantum ut Dei legem cognoscat, sed amet et observet eam oportet.<br />
Venerabilis Serva Dei Maria Adeodata Pisani divinam legem non solum<br />
cognovit, verum etiam ad effectum propriae vitae eam perduxit, ita ut,<br />
evangélicas semitas percurrens, perfecta facta sit Christi discipula, maximam<br />
attingens consecrationem Deo summe dilecto.<br />
Maria Adeodata Pisani a parentibus domino Pisani Mompalao, nobili viro<br />
Melitensi, et domina Vincentia Carraro ortum habuit Neapoli die XXVIII<br />
mensis Decembris anno MDCCCVI. Etsi parentes varias experti sunt difficultates,<br />
ipsa optimam humanam et christianam recepit institutionem sive ab<br />
avia sive in collegio Sanctae Mariae. Prae difficultatibus politicis annis<br />
MDCCCXX-MDCCCXXI Neapolim vexantibus, pater eius in Melitam, terram patriam,<br />
definitive redire debuit. Postea, annis nempe MDCCCXXV-MDCCCXXVIII<br />
discriminibus in deterius mentibus, Adeodata quoque et mater eius Melitam<br />
petierunt, ubi Dei Serva vitam perrexit absconditam et Deo deditam,<br />
statui matrimoniali saepe renuntians. Mundana fugiens, intensae orationi,<br />
eleemosynis et exercitiis pietatis se dedit; eucharisticam celebrationem cotidie<br />
participavit, intimam cum Christo Iesu amicitiam nutriens.<br />
Docilis exstitit voluntati Divini Sponsi, qui ad vitam religiosam vocabat<br />
eam; ita die xvi mensis Iulii anno MDCCCXXVIII, divitiis tituloque nobilitatis<br />
vulgo « <strong>La</strong> Baronia di Frigenuini » relictis, monasterium ingressa est Monialium<br />
Benedictinarum Sancti Petri in urbe Mdina, novitiatum incepit, quo<br />
expleto religiosam emisit professionem. Deinde, die xxx mensis Iunii anno<br />
MCMXLVii, dotibus vitaeque exemplo perpensis, abbatissa monasterii electa<br />
est. Simplicem gessit vitam, proprio charismate Benedictino inspiratam;<br />
praesertim erga vitam communem et regularem observantiam fidelitatem<br />
fovit, quas secundum spiritum Benedictinum instaurandas contendit. Caritate<br />
eminuit erga Deum et proximos, non autem minus diligebat omnes<br />
suas sincere sorores religiosas et pauperes cotidie monasterium adeuntes. In<br />
propriis scriptis spirituales animi sensus ardensque desiderium sanctitatis et<br />
Christo Domino oboedientiae ostendit. In scripto cui titulus « Giardino Mistico
318<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
dell'anima amante di Gesù e di Maria» singularem suam mysticam cum Christo<br />
consuetudinem significavit. Ipsa enim, docilis et actioni divinae prompta,<br />
censebat propriam animam vel animam omnium christianorum spiritalem esse<br />
hortum id est « giardino mistico » in quo Christus, « divinus hortulanus », varios<br />
excolebat flores virtutum, Deo offerendos currente liturgico anno. Unde etiam<br />
liquet vitam Servae Dei Adeodatae constantem virtutum exercitationem fuisse,<br />
nempe humilitatis, pietatis, virginitatis, contemplationis, mortificationis, adorationis.<br />
Illa conspicitur praesertim uti praeclara stella matutina, quae, tamquam<br />
exemplum pro omnibus christianis, in caelo Ecclesiae Melitensis refulget. Isti<br />
christifideles adeunt illam ad auxilium impetrandum pro familiis in difficultatibus<br />
versantibus et pace carentibus.<br />
Venerabilis Serva Dei Adeodata Pisani die xxv mensis Februarii anno<br />
MDCCCLXXXV migravit in caelum. Cum vero eiusdem fama sanctitatis longe<br />
lateque diffunderetur, die xvin mensis Iulii anno MDCCCXGII prima habita<br />
est sessio Processus Ordinarii canonizationis, quem secutus est Processus<br />
Apostolicus inter annos MDCCCXCII-MDCCCXCVI. Praeterea Processus super miro<br />
habitus est annis MCMIV-MCMVII. A Nobismet Ipsis die xxiv mensis Aprilis<br />
anno MMI eius heroicae virtutes recognitae sunt eodemque die Nobis coram<br />
decretum super miro prodiit. Deinde statuimus ut beatificationis ritus die<br />
ix mensis Maii hoc ipso anno, occasione Nostri itineris pastoralis, in Insula<br />
Melita perageretur.<br />
Hodie igitur inter Missarum sollemnia hanc protulimus formulam:<br />
« Nos, vota Fratris Nostri Iosephi Mercieca, Archiepiscopi Melitensis,<br />
necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate<br />
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Georgius<br />
Preca, Ignatius Falzon et Maria Adeodata Pisani Beatorum nomine in<br />
posterum appellentur, eorumque festum: Georgii Preca die nona Maii, Ignatii<br />
Falzon die prima Iulii et Mariae Adeodatae Pisani die vicesima quinta<br />
Februarii in locis et modis iure statutis, quotannis celebrari possit. In nomine<br />
Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quae ideo his constituimus Litteris iubemus ut et in praesens et in posterum<br />
omne tempus suam sortiantur vim ac plene valeant, contrariis<br />
quibuslibet rebus haudquaquam obsistentibus.<br />
Datum in Insula Melita, die ix mensis Maii, anno MMI, Pontificatus Nostri<br />
vicesimo tertio.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret, Status tab., n. 495,995<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO
Acta Ioannis Pauli Pp, II 319<br />
II<br />
Caelitum Beatorum tribuuntur Venerabili Servo Dei Ignatio Choukrallah Malo<br />
yan sollemniter honores.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Attendite vobis et universo gregi, in<br />
quo vos Spiritus Sanctus posuit episcopos» (Act 20, 28).<br />
Ecclesiae creatus episcopus suam vitam pro sibi credito grege totam impendit<br />
Venerabilis Servus Dei Ignatius Choukrallah Maloyan, cui pastorali<br />
permotus caritate eidem illi populo serviit Beatique Pauli verba plenissime<br />
exegit: « Non enim dedit nobis Deus Spiritum timoris sed virtutis et dilectionis<br />
et sobrietatis» (2 Tim 1, 7). Ante persecutionis namque constituta<br />
pericula, nullam accepit condicionem, verum apostolica tuitus est fortitudine<br />
christifideles quos in discriminibus roboravit atque in martyrio ipso antecessit<br />
ad Iesu Christi exemplum, Pastoris nempe Boni, qui suis pro ovibus<br />
propriam profudit vitam. Ortus hic impavidus est hominum pastor die<br />
XV Aprilis mensis anno MDCCCLXIX in Turcarum urbe Mardine prope Mesopotamiam<br />
Armenis de humilioris status parentibus spectataeque pietatis catholicae.<br />
Sacro est fonte expiatus, indito Choukrallah nomine. Anno<br />
MDCCCLXXXIII a suo Archiepiscopo Melhon Nazarian, qui ipsius recte conspicatus<br />
pietatem erat atque vocationem, in Libanum est missus ad coenobium<br />
Dominae Nostrae de Bzommar, ubi philosophiae operam navavit ac<br />
theologiae suamque in litteris humanioribus perfecit eruditionem. Sacerdotio<br />
initiatus est in sollemnitate Corporis Christi die vi Augusti mensis anno<br />
MDCCCXCVI adscivitque nomen sibi Ignatii, cum sanctum illum Antiochiae<br />
episcopum imitari ac sectari cuperet christiano disseminando nuntio. Munus<br />
confestim praedicandi recepit necnon spiritalis alumnorum sacrorum moderationis.<br />
In Aegypto dein studiose apostolatui sese dedidit in urbibus Cairensi<br />
et Alexandrina, versans diligenter in praedicandi opere ac sacramenta,<br />
praesertim reconciliationis, dispensandi. Vetustus autem cum Antistes Mardinus<br />
officio sese abdicavisset, eius destinatus hic est Servus Dei legitimus<br />
successor Romaeque exin die xxn mensis Octobris anno MCMXI Synodi Armenorum<br />
tempore ordinatus. Dioecesim suam rite ingressus, protinus pastorale<br />
suum aggressus est magno cum fervore ministerium. Presbyteris spiritali<br />
pastoralique ratione instituendis totus vacavit, Dei nuntiando verbo, fidelibus<br />
ipsis invisendis. Scholas provexit atque templorum aedificationem.
320<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Altam per coluit spiritus vitam christianasque virtutes, dum ita summam<br />
ad martyrii se comparavit probationem. Fuit namque solidae et profundae<br />
fidei vir quam vitae ipsum defendit usque ad sacrificium., Spem suam ac fiduciam<br />
uno reposuit in Domino divinae sese Providentiae committens. Caritatem<br />
erga Deum et homines factitavit suaque religiosa officia continenter<br />
explevit. Prudens eminuit, quotiens cum hominibus egit et iudicia tulit, dedit<br />
consilia. Ecclesiae firmiter tuitus est iura perinde ac fidelium suorum,<br />
cum omni in re et operam unicam extolleret Dei gloriam. Iamiam incipiente<br />
Armenorum insectatione, populum protexit et suo pastoris perstitit in<br />
munere. Litteris toti communitati dioecesanae mense Maio anno MCMXV inscriptis<br />
perquam libenter adseveravit se fidelitatem suam Deo et Ecclesiae<br />
etiam sanguinis effusione testificaturum. Die tertio subsequentis mensis Iunii,<br />
festivo Corporis Christi die comprehensus una est aliis cum tredecim<br />
presbyteris magnaque christianorum multitudine atque atrociter excruciato.<br />
Mortem cum imminere sibi iam perciperet, a sacerdote concaptivo absolutionem<br />
petivit. Concessum ipsi est ut fideles suos adloqueretur, quos ad<br />
fidenter amplexandam pro catholica fide mortem est cohortatus deindeque<br />
panem consecratum omnibus veluti viaticum est partitus. Cum religionem<br />
Islamicam immotus complecti recusaret, ne videlicet periret, die xi mensis<br />
Iunii anno MCMXV ipsum pie precantem glandibus plumbeis transverberaverunt.<br />
Protinus eum fidei martyrem habuit Dei Populus; quae fama invaluit<br />
crevit ad nostros usque dies. Quocirca Patriarcha Ciliciae Armenorum anno<br />
MCMLXVi Causam incohavit beatificationis seu declarationis martyrii.<br />
Legibus cunctis hac de re Ecclesiae exinde conservatis, nempe de Causis<br />
Sanctorum, die xxiv Aprilis mensis anno hoc ipso bismilesimo primo Nostro<br />
in conspectu Decretum prodiit super martyrio. Statuimus propterea ut Romae<br />
Beatificationis ritus die Dominico septimo mensis Octobris hoc anno<br />
persolveretur, hodie scilicet, cum coram infinita ferme pastorum sacrorum<br />
et christifidelium turma maxime Nos pronuntiare graviter iuvit formulam<br />
hanc Beatificationis:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Narsetis Petri XIX, Patriarchae Ciliciae<br />
Armenorum, Huberti Luthe, Episcopi Essendiensis, Ioachimi Illiano, Episcopi<br />
Nucerini Paganorum-Sarnensis, Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte,<br />
Archiepiscopi Marianopolitani, Silvii Caesaris Bonicelli, Episcopi Parmensis,<br />
et Renardi Lettmann, Episcopi Monasteriensis, necnon plurimorum aliorum<br />
Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congrega-
Acta Ioannis Pauli Pp II 321<br />
tionis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica: facultatem<br />
facimus ut Venerabiles Servi Dei Ignatius Maloyan, Nicolaus Gross, Alfonsus<br />
Maria Fusco, Thomas Maria Fusco, Aemilia Tavernier Gamelin, Eugenia<br />
Picco et Maria Euthymia Üffíng Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum: Ignatii Maloyan sabbato proximo diei undecimae<br />
Iunii, Nicolai Gross die vicesima tertia Ianuarii, Alfonsi Mariae Fusco<br />
die septima Februarii, Thomae Mariae Fusco die vicesima quarta Februarii,<br />
Aemiliae Tavernier Gamelin die vicesima tertia Septembris, Eugeniae Picco<br />
die septima Septembris et Mariae Euthymiae Üffíng die nona Septembris<br />
in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Omnium statim primi Nos novum hunc caelitem Beatum venerari festinavimus<br />
eumque simul precari ut exemplo suo adiumentoque confirmaret<br />
christianam fidem profitentes. Has voluimus promulgari Litteras, quas<br />
suam vim tam nunc quam in posterum tempus exserere iubemus, quibuslibet<br />
rebus non obsistentibus.<br />
Datum Romae, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Octobris anno MMI<br />
Pontificatus Nostri vicesimo tertio.<br />
Loco 88 Sigilli<br />
In Secret. Status tab.., n 504.348<br />
HI<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
€8 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei Servae Aemiliae Tavernier Gamelin Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Humilitas, simplicitas, caritas.., caritas<br />
potissimum » novissima sunt verba, quae die xxin mensis Septembris<br />
anno MDCCCLII moriens enuntiavit Aemilia Tavernier Gamelin. Quae verba<br />
summatim totam eius vitam complectuntur, quam ipsa uxor et religiosis<br />
votis adstricta pro indigentibus exegit.<br />
Aemilia Tavernier (hoc est familiae nomen) Montis Regalis in urbe die<br />
XIX mensis Februarii anno MDCCC orta est ipsaque puella aerumnas separationemque<br />
experta est. Una erat ex undecim liberis, quorum novem ante-
322<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
quam aetatem adultam attingerent mortui sunt. Quattuor annos nata matrem<br />
amisit et quintodecimum agens annum patre orbata est. Domum relinquere<br />
coacta est et amitae est commissa, quae eam in collegium quoddam<br />
detulit. Tres et viginti annos nata Ioanni Baptistae Gamelin nupsit,<br />
viro scilicet iam seniori et severo. Trium liberorum post obitum, quos continuo<br />
generavit, vir quoque, quattuor tantum coniugii transactis annis, e<br />
vita excessit. Septem et viginti annos nata vidua facta est. Licet haec omnia<br />
tristia evenirent, Aemilia haud concidit animo. Sed contra totam se<br />
constanter pauperibus aliisque tradidit.<br />
Si Aemiliae Gamelin vitam inspicimus, eiusdem videmus multimodis solidam<br />
Dei amoris per aliorum famulatum structuram. Adulescens quoque<br />
institit ut ei facultas daretur inserviendi pauperibus mensam quotidie instruendo,<br />
quam « Regis mensam » appellare solebat. Famulatum hunc iuvenis<br />
uxor ac postquam virum filiosque amisit exercuit. Aegrotos in eorum<br />
domibus invisebat, pupillos curabat, adulescentem, mente captum, adoptavit,<br />
vetulas mulieres et inhabiles hospitio recepit, quotidie alimenta et vestimenta<br />
pauperibus impertire solebat. Carcere detentos invisebat et solabatur,<br />
adulescentes feminas in opere inveniendo iuvabat; domum suam vendidit<br />
ac laxiora domicilia emit, ut homines deserti miserique susciperentur,<br />
qui plures in dies ad eam concurrebant. Cum Montis Regalis urbs amplificaretur,<br />
Episcopus Ignatius Bourget condere instituit feminarum congregationem<br />
religiosam, quae pauperum necessitatibus subveniret, quas Sorores<br />
Caritatis vocare voluit. Aptam ad hanc institutionem mulierem invenit<br />
Aemiliam. Feminarum manipulus in Aemiliae domicilium die xxv mensis<br />
Martii anno MDCCCXLIII, eius iuvandi causa, convenit atque eae novitiatum<br />
incohaverunt. Una cum Vicario generali Aemilia spiritalem institutionem<br />
curavit. Die xxix mensis Martii anno MDCCCXLIV una cum sex primis noviciis<br />
vota religiosa nuncupavit, quae continuo ab iis Antistita electa est. Si<br />
quidem pauperes sua sponte « Domum Providentiae » vocaverunt, iidem has<br />
religiosas mulieres « Sorores Providentiae » appellarunt. <strong>La</strong>ica Aemilia primos<br />
novae congregationis gressus sustinuit: nunc, Antistita facta, eandem<br />
confirmare et augere studuit. Una cum sororibus operam dedit ut esurientes,<br />
aptis vestimentis carentes, aegroti, inhabiles, captivi, opere carentes,<br />
mente capti, pupilli, presbyteri adversa valetudine affecti, missionarii, litterarum<br />
expertes, surdi iuvarentur. Nullus suscipiendorum hominum dari<br />
modus videbatur. Huic longo indici alius additus est manipulus illorum<br />
quos anno MDCCCXLVII typhus et anno MDCCCXLIX cholera morbus perçusse-
Acta Ioannis Pauli Pp, II 323<br />
runt. Mater Aemilia eiusque sorores plene iis calamitatibus subvenerunt,<br />
etiam cum aliae congregationes sese subduxerunt. Hoc cum faceret opus,<br />
Aemilia cholera morbo quinquaginta et unum annos nata affecta est atque<br />
ad Dominum demigravit, postquam septem per annos novam suam familiam<br />
moderata est, quae « Providentia Pauperum », « Angelus carceris » dicebatur.<br />
Eius post mortem illud repertum est argenteum religiosae professionis<br />
anulum coniugii aureum anulum continere. Utrumque illa gestabat,<br />
quippe quae sui viri Ioannis Baptistae per matrimonii sacramentum vera<br />
esset uxor eaque eius trium liberorum mater. Per religiosam professionem<br />
vera pariter fuit Christi sponsa ac spiritalis amplae familiae mater, pauperes<br />
suscipiens et desertos. Mirum in modum coniugium et religiosa professio<br />
in hac spectabili femina coniuncta sunt.<br />
Canonizationis Causa anno MCMLXXXI incohata est. Postquam « Positio<br />
super virtutibus » excussa est, decretum de virtutibus heroum in modum<br />
exercitis die xxin mensis Decembris anno MCMXCIII prodiit. Post mirae sanationis<br />
processum, quae in urbe Montis Regali in Canadia evenit, ac vestigationem<br />
Congregationis de Causis Sanctorum, die VIII mensis Decembris anno<br />
MM Nobis coram de miraculo Venerabili Aemiliae adscripto evulgatum est<br />
Decretum. Statuimus ut beatificationis ritus Romae die VII mensis Octobris<br />
anno MMI celebraretur.<br />
Hodie igitur inter scerei hanc ediximus formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Narsetis Petri XIX, Patriarchae Ciliciae<br />
Armenorum, Huberti Luthe, Episcopi Essendiensis, Ioachimi Illiano, Episcopi<br />
Nucerini Paganorum Sarnensis, Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte,<br />
Archiepiscopi Marianopolitani, Silvii Caesaris Bonicelli, Episcopi Parmensis,<br />
et Renardi Lettmann, Episcopi Monasteriensis, necnon plurimorum aliorum<br />
Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis<br />
de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem<br />
facimus ut Venerabiles Servi Dei Ignatius Maloyan, Nicolaus Gross, Alfonsus<br />
Maria Fusco, Thomas Maria Fusco, Aemilia Tavernier Gamelin, Eugenia<br />
Picco et Maria Euthymia Üffíng Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum: Ignatii Maloyan sabbato proximo diei undecimae<br />
Iunii, Nicolai Gross die vicesima tertia Ianuarii, Alfonsi Mariae Fusco<br />
die septima Februarii, Thomae Mariae Fusco die vicesima quarta Februarii,<br />
Aemiliae Tavernier Gamelin die vicesima tertia Septembris, Eugeniae Picco<br />
die septima Septembris et Mariae Euthymiae Üffíng die nona Septembris<br />
in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris<br />
et Filii et Spiritus Sancti ».
324<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Caritatis ac liberalitatis insignis haec mulier clara exhibuit exempla,<br />
quae sua opera luculenter in pauperes, aegrotos, captivos iuvandos contulit,<br />
ob oculos praestantioribus Evangelii usque monitionibus habitis. Exoptamus<br />
igitur ut huius caelitis testificationibus incitati homines qui nunc sunt<br />
idem patrare contendant.<br />
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />
contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die VII mensis Octobris, anno<br />
Domini MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 504.776<br />
IV<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Servo Dei Aloisio Tezza Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Promitto me cotidie in perfectione<br />
studiose progressurum, meque omni tempore et totis viribus animarum bono<br />
dicaturum ». His verbis continetur propositum quod vitam illuminavit<br />
et navitatem Venerabilis Servi Dei Aloisii Tezza, qui animo fide caritateque<br />
pleno vestigia secutus est Iesu, boni Samaritani hominum, sublimia attingens<br />
cacumina sanctitatis.<br />
Ipse Coneliani natus est die i mensis Novembris anno MDCCCXLI e familia<br />
copiis affluente. Post obitum patris, qui medicus fuerat conducticius, mater<br />
adhibuit curam de eius institutione, atque anno MDCCCLVI filium quindecim<br />
annos natum comitata est in urbem Veronam ad noviciatum Clericorum<br />
Regularium Ministrantium Infirmis, duobus post diebus ipsamet ingressa<br />
est Monasterium Visitationis Patavii, ubi sanctitatis fama circumdata obiit<br />
anno MDCCCLXXX. Sub moderamine eximii magistri vitae spiritualis patris<br />
Aloisii Artini, anno MDCCCLVIII Servus Dei religiosam emisit professionem<br />
proposito facto: « Sanctus ero ». Sacerdotio auctus est die xxi mensis Maii<br />
anno MDCCCLXIV. « Scientia et virtute eminentissimus », propter mansuetudinem,<br />
quae leve ei reddebat onus disciplinae, munus assumpsit institutionis
Ada Ioannis Pauli Pp. II 325<br />
postulantium, deinde tironum Seminarii Veronae, et ab anno MDCCCLXIX noviciorum<br />
Romae.<br />
In Gallia xvni annos vitam degens, indefatigabili zelo aedificavit et aperuit<br />
ibi noviciatum aliasque domus religiosas. Plurima quoque instituit opera<br />
assistentiae ad plenam seniorum et aegrotantium curam. Anno MDCCCLXXXV<br />
erecta est Provincia eius Ordinis in Gallia ipseque nominatus est moderator<br />
provincialis. In Capitulo Generali anno MDCCCLXXXIX electus est Vicarius et<br />
Procurator generalis sui Ordinis quapropter Romam translatus est. Praehabita<br />
licentia Consultationis generalis et post provida colloquia cum beata<br />
Iosephina Vannini, quae tunc futura tempora sua conquirebat, die n mensis<br />
Februarii anno MDCCCXCII cum ipsa beata condidit Congregationem Filiarum<br />
Sancti Camilli. Novo Instituto indidit animum infirmis serviendi, sorores<br />
ad teneram et promptam caritatem exhortans. Dicere consueverat:<br />
« Priores agite partes in caritate, tollite omnem curam, tenerrimam vero in<br />
pauperes aegrotos ». Omnia prospere eveniebant, cum quasdam ob detractiones<br />
necesse fuit ut Servus Dei relinqueret moderamen ab ipso conditae<br />
Congregationis et Galliam repeteret. Anno MCM missus est Limam in Peruvia<br />
veluti Visitator communitatis Camillianae quae reformatione indigebat.<br />
Ibi mansit usque ad mortem, laetus de sancta Dei voluntate exsequenda,<br />
fructuosam explendo pastoralem navitatem. Patienter et suaviter operatus<br />
est reformationem communitatis Camillianae, promovit ministerium auxilii<br />
in aegrotos et monentes sive in domibus privatis, sive in valetudinariis et<br />
hospitiis urbanis: indefatigatum se praebuit in sacramento reconciliationis<br />
administrando, probatissimus habebatur moderator spiritus in Seminario<br />
dioecesis, in monasteriis et collegiis, magni aestimabatur a Nuntiis Apostolicis,<br />
sacerdotibus plurimisque laicis. Navitas eius humilis, prudens ac patiens,<br />
humanitate christianaque caritate ornata, instruit eum « bonum Samaritanum<br />
Peruviae et apostolum Limae », sicut plerumque appellabatur.<br />
Continuo operatus est pro Dei gloria arte coniunctus cum Domino, quem<br />
assidua precatione est contemplatus quemque sub Eucharistico mysterio<br />
adoravit. Vitam communem omnimodo fovit. Dona coluit Spiritus, bonitatem<br />
scilicet, suavitatem, amabilitatem erga omnes, etiam erga eos qui eum<br />
vexabant, humilitatem, patientiam, spiritum oblationis, magnanimitatem<br />
erga egentes et patientes. Obiit die xxvi mensis Septembris anno MCMXXIII,<br />
octoginta duo annos natus. Tunc populus exaltavit sanctitatem eius dicens:<br />
« Limae sanctus mortuus est ». Volventibus annis huiusmodi fama crevit,<br />
quam ob rem incohata est Causa beatificationis et canonizationis. Die xxiv
326<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
mensis Aprilis anno MMI NOS Ipsi declaravimus Servum Dei virtutes théologales,<br />
cardinales iisque adnexas in gradu heroico exercuisse. Die VII mensis<br />
Iulii eodem anno coram Nobis promulgatum est Decretum super miraculo<br />
intercessioni Patris Aloisii Tezza tributo. Deinde statuimus ut beatificationis<br />
ritus die iv mensis Novembris, eodem anno, Romae peragererur.<br />
Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, inter Missarum<br />
sollemnia hanc ediximus formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Hirka, Episcopi Presoviensis,<br />
Petri Iacobi Nonis, Episcopi Vicentini, Georgii Ferreira da Costa Ortiga,<br />
Archiepiscopi Bracarensis, Ioannis Aloisii Cardinalis Cipriani Thorne, Archiepiscopi<br />
Limani, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani,<br />
et Ioannis Mariae Uriarte Goricelaya, Episcopi Sancti Sebastiani, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra<br />
Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Paulus Petrus<br />
Gojdic, Methodius Dominicus Trcka, Ioannes Antonius Farina, Bartholomaeus<br />
Fernandes dos Mártires, Aloisius Tezza, Paulus Manna, Caietana Sterni et<br />
Maria Pilar Izquierdo Albero Beatorum nomine in posterum appellentur eorumque<br />
festum: Pauli Petri Gojdic die decima septima Iulii, Methodii Dominici<br />
Trcka die vicesima quinta Augusti, Ioannis Antonii Farina die decima<br />
quarta Ianuarii, Bartholomaei Fernandes dos Mártires die decima octava<br />
Iulii, Aloisii Tezza die vicesima sexta Septembris, Pauli Manna die decima<br />
sexta Ianuarii, Caietanae Sterni die vicesima sexta Novembris et Mariae<br />
Pilar Izquierdo Albero die vicesima septima Iulii in locis et modis iure statutis<br />
quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti».<br />
Sueta demum oratione habita de vita, virtutibus ac operibus Beatorum,<br />
quos modo publice diximus, eos venerati sumus summaque Ipsi cum religione<br />
primi invocavimus.<br />
Quae autem decrevimus, volumus nunc et in posterum tempus vim habere,<br />
contrariis rebus quibuslibet non efficientibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv<br />
mensis Novembris, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
Loco © Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 505.102<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
& ANGELUS card. SODANO
Excellences<br />
Mesdames et Messieurs,<br />
Acta Ioannis Pauli Pp., II 327<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad oratores nationum.*<br />
1. Les vœux que votre doyen, l'Ambassadeur Giovanni Galassi, vient de<br />
me présenter en votre nom à tous m'ont touché d'autant plus qu'ils me<br />
sont offerts aussi au nom des gouvernements et des peuples que vous représentez.<br />
A mon tour de vous adresser, ainsi qu'à vos familles et à ceux qui vous<br />
sont chers, les souhaits que je forme du fond du cœur pour que Dieu vous<br />
bénisse et accorde à tous les peuples une année de sérénité, de bonheur et<br />
de paix.<br />
Monsieur l'Ambassadeur, vos souhaits délicats ont été accompagnés<br />
d'une analyse pénétrante de l'actualité internationale de l'année écoulée.<br />
L'horizon se présente certes obscur et beaucoup de ceux qui ont connu le<br />
grand mouvement vers la liberté et le changement des années quatre-vingtdix<br />
se surprennent aujourd'hui à être tenaillés par la peur d'un avenir redevenu<br />
des plus incertains.<br />
Toutefois, pour ceux qui ont mis leur foi et leur espérance en Jésus, né<br />
à Bethléem pour se faire l'un de nous, le message angélique a retenti au<br />
cœur de la nuit de Noël: «Ne craignez pas... je viens vous annoncer une<br />
bonne nouvelle, une grande joie pour tout le peuple: aujourd'hui vous est<br />
né un Sauveur». 1<br />
L'avenir est grand ouvert, Dieu prend nos chemins!<br />
2. <strong>La</strong> lumière de Noël donne sens à tous les efforts humains déployés<br />
pour que notre terre soit plus fraternelle et plus solidaire, pour qu'il fasse<br />
bon y vivre et que l'indifférence, l'injustice et la haine n'aient jamais le<br />
dernier mot. Et ici pourrait être citée une longue liste d'actions menées à<br />
bien par des gouvernants, des négociateurs ou des volontaires qui, ces derniers<br />
temps, ont su mettre leur savoir-faire et leur dévouement au service<br />
de la cause de l'homme.<br />
* Die 10 Ianuarii 2002.<br />
1<br />
Lc 2, 10-11.
328<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Parmi les motifs de satisfaction, on doit mentionner sans doute l'unification<br />
progressive de l'Europe, symbolisée récemment par l'adoption d'une<br />
monnaie unique de la part de douze pays. Il s'agit là d'une étape décisive<br />
dans la longue histoire de ce continent. Mais il est tout aussi important que<br />
l'élargissement de l'Union européenne continue à être une priorité. Je sais<br />
également qu'on s'interroge sur l'opportunité d'une Constitution de l'Union.<br />
À cet égard, il est fondamental que soient toujours mieux explicités les<br />
buts de cette construction européenne et les valeurs sur lesquelles elle doit<br />
reposer. C'est pourquoi, non sans une certaine tristesse, j'ai pris acte du<br />
fait que, parmi les partenaires qui devront contribuer à la réflexion sur la<br />
« Convention » instituée lors du sommet de <strong>La</strong>eken le mois dernier, les communautés<br />
de croyants n'ont pas été explicitement mentionnées. <strong>La</strong> marginalisation<br />
des religions, qui ont contribué et contribuent encore à la culture<br />
et à l'humanisme dont l'Europe est légitimement fière, me paraît être à la<br />
fois une injustice et une erreur de perspective. Reconnaître un fait historique<br />
indéniable ne signifie pas du tout méconnaître l'exigence moderne<br />
d'une juste laïcité des Etats, et donc de l'Europe!<br />
Il m'est agréable d'évoquer aussi la nouvelle tant attendue de l'amorce<br />
d'un dialogue direct entre les responsables des deux communautés de l'île<br />
de Chypre. Un parlement légitime au Kosovo est encore de bon augure<br />
pour un avenir plus démocratique de la région. Depuis le mois de novembre<br />
dernier, les délégations de la République populaire de Chine et de<br />
la République de Chine siègent au sein de l'Organisation mondiale du Commerce.<br />
Puisse ce développement positif contribuer à féconder tous les efforts<br />
accomplis sur le chemin ardu du rapprochement! Les conversations en<br />
cours entre les parties au conflit qui déchire depuis tant d'années le Sri<br />
<strong>La</strong>nka sont sans nul doute à encourager. Ce sont là, en définitive, des<br />
avancées significatives sur le chemin de la pacification entre les hommes et<br />
les peuples.<br />
3. Mais la lumière qui est venue de la grotte de Bethléem éclaire également,<br />
et de manière implacable, les ambiguïtés et les échecs de nos entreprises.<br />
En ce début d'année, nous constatons hélas que l'humanité se<br />
trouve dans une situation de violence, de détresse et de péché.<br />
Dans la nuit de Noël, nous nous sommes spirituellement rendus à Bethléem<br />
et nous avons été contraints hélas de constater que la Terre sainte où<br />
le Rédempteur a vu le jour, est toujours, par la faute des hommes, une<br />
terre de feu et de sang. Personne ne peut rester insensible à l'injustice dont
Acta Ioannis Pauli Pp II 329<br />
le peuple palestinien est victime depuis plus de cinquante ans. Personne ne<br />
peut contester le droit du peuple israélien à vivre dans la sécurité. Mais<br />
personne ne peut oublier non plus les victimes innocentes qui, de part et<br />
d'autre, tombent tous les jours sous les coups et les tirs. Les armes et les<br />
attentats sanglants ne seront jamais des instruments adéquats pour faire<br />
parvenir des messages politiques à des interlocuteurs. <strong>La</strong> logique de la loi<br />
du talion n'est pas non plus adaptée pour préparer les voies de la paix.<br />
Comme je l'ai déjà déclaré maintes fois, seuls le respect de l'autre et de<br />
ses légitimes aspirations, l'application du droit international, l'évacuation<br />
des territoires occupés et un statut spécial internationalement garanti pour<br />
les parties les plus sacrées de Jérusalem, sont capables d'apporter un début<br />
de pacification dans cette partie du monde et de briser le cycle infernal de<br />
la haine et de la vengeance. Et je souhaite que la communauté internationale,<br />
avec des moyens pacifiques et appropriés, soit mise en condition de<br />
jouer son rôle irremplaçable, en étant acceptée par toutes les parties au<br />
conflit. Les uns contre les autres, les Israéliens et les Palestiniens ne gagneront<br />
pas la guerre. Les uns avec les autres, ils peuvent gagner la paix.<br />
<strong>La</strong> lutte légitime contre le terrorisme dont les odieux attentats du<br />
11 septembre dernier sont l'expression la plus effroyable a redonné encore<br />
la parole aux armes. Face à l'agression barbare et aux massacres se pose<br />
non seulement la question de la légitime défense, mais aussi celle des moyens<br />
les plus aptes à éradiquer le terrorisme, de la recherche des facteurs à<br />
l'origine de telles actions, des mesures à prendre pour engager un processus<br />
de « guérison » afin de vaincre la peur et d'éviter que le mal s'ajoute au<br />
mal, la violence à la violence. Ainsi convient-il d'encourager le nouveau<br />
gouvernement installé à Kaboul dans ses efforts en vue d'une effective pacification<br />
de tout l'Afghanistan. Je me dois enfin de mentionner les tensions<br />
qui opposent, encore une fois, l'Inde et le Pakistan, pour inviter instamment<br />
les responsables politiques de ces grandes nations à donner la<br />
priorité absolue au dialogue et à la négociation.<br />
Il nous faut aussi entendre la question qui nous est adressée du cœur<br />
de cet abîme: la place et l'usage de la religion dans la vie des hommes et<br />
des sociétés. Je veux redire ici, devant toute la communauté internationale,<br />
que tuer au nom de Dieu est un blasphème et une perversion de la religion,<br />
et je veux répéter ce matin ce que j'écrivais dans mon Message du<br />
l ei<br />
janvier: « C'est une profanation de la religion que de se proclamer terroriste<br />
au nom de Dieu, d'user de violence sur les hommes au nom de Dieu.<br />
22 - AA S
330<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
<strong>La</strong> violence terroriste est contraire à la foi en Dieu Créateur de l'homme,<br />
en Dieu qui prend soin de l'homme et qui l'aime ». 2<br />
4. Face à ces manifestations de violence irrationnelle et injustifiable, le<br />
grand danger est que d'autres situations passent inaperçues et contribuent<br />
à laisser des peuples entiers abandonnés à leur triste sort.<br />
Je pense à l'Afrique, aux pandémies et aux luttes armées qui déciment<br />
ses populations. Récemment, lors d'un débat au sein de l'Assemblée générale<br />
de l'Organisation des Nations unies, on faisait remarquer que dix-sept<br />
conflits étaient en cours sur le continent africain! Dans une telle situation,<br />
la naissance d'une « Union africaine » est en soi une bonne nouvelle. Cette<br />
Organisation devrait aider à l'élaboration de principes communs qui unissent<br />
tous les Etats membres, en vue de relever des défis majeurs tels que la<br />
prévention des conflits, l'éducation et la lutte contre la pauvreté.<br />
Et comment ne pas mentionner l'Amérique latine dont nous nous sentons<br />
toujours si proches? Dans certains pays de ce grand continent, la persistance<br />
d'inégalités sociales, le trafic de drogues, des phénomènes de corruption<br />
et de violence armée peuvent mettre en péril les bases de la démocratie<br />
et jeter le discrédit sur la classe politique. Tout récemment, la difficile<br />
situation en Argentine s'est exprimée par des désordres publics, qui ont<br />
douloureusement touché des vies humaines. Cela nous rappelle une fois encore<br />
que la recherche du bien authentique des personnes et des peuples<br />
doit toujours inspirer l'action politique et économique des instances nationales<br />
et internationales. Je veux inviter instamment les habitants de l'Amérique<br />
latine, et tout spécialement les Argentins, à maintenir vive leur espérance<br />
au milieu des difficultés actuelles, en demeurant conscients que,<br />
avec tant de ressources humaines et naturelles, la situation présente n'est<br />
pas irréversible et qu'elle peut être surmontée avec l'apport de tous. Pour<br />
cela, il est nécessaire de laisser de côté les intérêts privés ou partisans et de<br />
promouvoir, par tous les moyens légitimes, l'intérêt de la nation, en revenant<br />
aux valeurs morales, ainsi que le dialogue ouvert et franc, et le renoncement<br />
au superflu en faveur de ceux qui connaissent toutes sortes de besoins.<br />
Dans cet esprit, on doit se souvenir que l'action politique est avant<br />
tout un noble, austère et généreux service de la communauté.<br />
5. Cette situation contrastée de notre monde engagé dans le troisième<br />
millénaire a un avantage, si je puis m'exprimer ainsi: elle nous met face à<br />
2<br />
N. 7.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 331<br />
nos responsabilités. Chacun est contraint de se poser les vraies questions: la<br />
vérité sur Dieu et la vérité sur l'homme.<br />
Dieu n'est pas au service d'un homme ou d'un peuple, et aucun projet<br />
humain ne saurait prétendre se l'approprier. Les fils d'Abraham savent que<br />
Dieu ne peut être annexé par personne: Dieu, nous le recevons. Devant la<br />
crèche, les chrétiens peuvent mieux percevoir que Jésus lui-même ne s'est<br />
pas imposé et s'est refusé à employer des moyens de puissance pour promouvoir<br />
son règne!<br />
<strong>La</strong> vérité sur l'homme, qui est créature. L'homme n'est vrai que quand<br />
il se reçoit de Dieu dans une attitude de pauvreté. Il n'est conscient de sa<br />
dignité que quand il reconnaît en lui et dans les autres la marque de Dieu<br />
qui le crée à son image. C'est pourquoi j'ai voulu que le thème du pardon<br />
soit au cœur du traditionnel Message pour la célébration de la Journée<br />
mondiale de la Paix du 1 ER<br />
janvier 2002, convaincu que « le service que les<br />
religions peuvent rendre à la cause de la paix et contre le terrorisme consiste<br />
justement dans la pédagogie du pardon, car l'homme qui pardonne ou<br />
qui demande pardon comprend qu'il y a une Vérité plus grande que lui, et<br />
qu'en l'accueillant il peut se dépasser lui-même ». 3<br />
Cette vérité sur Dieu et sur l'homme, les chrétiens l'offrent à tous les<br />
hommes, spécialement à leurs frères et sœurs, fidèles de l'Islam authentique,<br />
religion de paix et d'amour du prochain.<br />
6. A vous, Mesdames et Messieurs, je confie ces réflexions, qui naissent<br />
de ma prière comme des confidences que je reçois de mes visiteurs. Je vous<br />
demande de les relayer auprès de vos gouvernements. Ne nous laissons pas<br />
accabler par la dureté de ce temps. Ouvrons plutôt notre cœur et notre intelligence<br />
aux grands défis qui nous attendent:<br />
— défense de la sacralità de la vie humaine en toutes circonstances, en<br />
particulier face aux manipulations génétiques;<br />
— promotion de la famille, cellule fondamentale de la société;<br />
— élimination de la pauvreté, g fei/CG SJ des efforts soutenus en vue du<br />
développement, de la réduction de la dette et de l'ouverture du commerce<br />
international;<br />
— respect des droits de l'homme dans toutes les situations, avec une attention<br />
pour les catégories de personnes les plus vulnérables: enfants,<br />
femmes et réfugiés;<br />
N 13
332<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
— désarmement, réduction des ventes d'armes aux pays pauvres et consolidation<br />
de la paix après la fin des conflits;<br />
— lutte contre les grandes maladies et accès des plus démunis aux soins<br />
et aux médicaments de base;<br />
— sauvegarde de l'environnement et prévention des catastrophes naturelles;<br />
— application rigoureuse du droit et des conventions internationales.<br />
Certes, bien d'autres exigences pourraient être ajoutées. Mais si ces priorités<br />
étaient au cœur des préoccupations des responsables politiques; si les<br />
hommes de bonne volonté les traduisaient dans leurs engagements quotidiens;<br />
si les hommes de religion les incluaient dans leur enseignement, le<br />
monde serait radicalement différent.<br />
7. Telles sont les pensées que je tenais à vous confier. Les ténèbres ne<br />
peuvent être chassées que par la lumière. <strong>La</strong> haine ne peut être vaincue<br />
que par l'amour. Mon souhait le plus fervent, celui que je confie à Dieu<br />
dans la prière et qui, je crois, habitera tous les participants à la prochaine<br />
rencontre d'Assise, c'est que nous portions tous dans nos mains désarmées<br />
la lumière d'un amour que rien ne décourage. Veuille Dieu qu'il en soit ainsi<br />
pour le bonheur de tous!<br />
II<br />
Ad sodales Congregationis pro Doctrina Fidei.*<br />
Venerati Signori Cardinali,<br />
Cari Confratelli nell'episcopato e nel sacerdozio,<br />
Cari fratelli e sorelle!<br />
1. Sono lieto di accogliervi al termine della Sessione Plenaria del vostro<br />
Dicastero. Nel rivolgere a ciascuno il mio cordiale saluto, desidero ringraziare<br />
in particolare il Signor Cardinale Joseph Ratzinger, vostro Prefetto, per<br />
le nobili espressioni con cui ha interpretato i vostri sentimenti.<br />
Ho ascoltato quanto il Cardinale Prefetto mi ha esposto circa i lavori da<br />
voi svolti in questi intensi giorni di riflessione. A questo riguardo permettetemi<br />
innanzitutto di proporvi alcune mie riflessioni e convincimenti circa il<br />
* Die 18 Ianuarii 2002.
Acta Ioannis Pauli Pp II 333<br />
significato più profondo di questa vostra riunione. <strong>La</strong> Chiesa esige e vive di<br />
questo continuo confronto fraterno, di questo flusso e riflusso, da cui solo<br />
può nascere una collaborazione più effettiva ed efficace fra i Dicasteri della<br />
Curia Romana, con le Conferenze episcopali e di conseguenza anche con i<br />
Superiori generali degli Istituti di Vita consacrata e delle Società di Vita<br />
apostolica. Senza una tale collaborazione, che nasce da una consolidata unità<br />
di intenti, la Chiesa non potrebbe essere veramente se stessa, Comunità<br />
di coloro che sono adunati con il più stretto dei vincoli, quello che nasce<br />
dalla comunione con il Padre, il Figlio e lo Spirito Santo.<br />
Ricercare quindi tale unità e collaborazione ed essere poi fedeli alle convinzioni<br />
che debbono guidare, in questo tempo storico, la nostra comune<br />
testimonianza di cristiani, è istanza primaria della nostra fedeltà al Signore,<br />
fedeltà che dà senso alle nostre esistenze. Una ancora più intensa comunicazione<br />
e collaborazione fra i Dicasteri, le Conferenze Episcopali ed i Superiori<br />
Generali è dunque il primo frutto che dobbiamo insieme invocare per questo<br />
nostro odierno incontro.<br />
2. Quanto ai temi espostimi dal Cardinale Prefetto, ritengo opportuno<br />
soffermarmi innanzitutto sul problema della recezione dei documenti dottrinali,<br />
che la vostra Congregazione va progressivamente pubblicando, quale<br />
organismo prezioso a servizio del mio ministero di Pastore universale. Al riguardo,<br />
vi è innanzitutto un problema di assimilazione dei contenuti dei<br />
medesimi e di collaborazione nella diffusione e nell'applicazione delle conseguenze<br />
pratiche che ne scaturiscono; esso tocca tutti i Dicasteri della Curia<br />
romana, uniti appunto dalla stessa fede e dalla stessa volontà di annuncio e<br />
di testimonianza. Tutto nella Chiesa infatti è finalizzato all'annuncio di Gesù<br />
Cristo Salvatore.<br />
Ma vi è poi un problema di trasmissione delle verità fondamentali, che<br />
questi documenti richiamano, a tutti i fedeli, anzi a tutti gli uomini ed in<br />
particolare ai teologi, agli uomini di cultura. Qui la questione si fa più diffìcile<br />
ed esige attenzione e ponderazione. Quanto incide su queste difficoltà<br />
di recezione la dinamica dei mezzi di comunicazione di massa? quanto rileva<br />
da situazioni storiche particolari? o quanto semplicemente nasce dalla<br />
difficoltà di accogliere le severe esigenze del linguaggio evangelico, che pure<br />
ha una forza liberatrice? Sono temi sui quali certamente la vostra assemblea<br />
già si sarà soffermata, ma che esigono evidentemente tempo e studi<br />
adeguati.
334<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Da parte mia intendo solo richiamare l'utilità di questo ascolto reciproco,<br />
perché i diversi suggerimenti, opportunamente vagliati e rimeditati, permettano<br />
di far giungere il messaggio nella sua integrità al maggior numero<br />
possibile di persone. E evidente inoltre la necessità di un coinvolgimento<br />
sempre maggiore delle Conferenze episcopali, dei singoli Vescovi e, per il loro<br />
tramite, di tutti gli annunciatori del Vangelo nell'opera di sensibilizzazione<br />
sui temi più urgenti della proclamazione della fede oggi. Infine vi è un<br />
problema di stile, di coerenza nella vita; queste reazioni sono anche una<br />
provocazione ed un invito a testimoniare sempre più, anche con la vita, la<br />
centralità dell'amore di Cristo nelle nostre esistenze, di contro a prospettive<br />
effimere, che ne offuscano la forza persuasiva.<br />
3. Per quanto riguarda poi il tema di Eucaristia e Chiesa, non è necessario<br />
che mi dilunghi sulla centralità di esso per la vita del mondo, a cui il<br />
Signore ci ha inviato come seme di rinnovamento. Riportare la Chiesa alla<br />
sua sorgente eucaristica non potrà che ridarle autenticità e forza, alleggerendola<br />
da meno urgenti discussioni di carattere organizzativo, e offrendole<br />
invece quelle prospettive di consacrazione a Dio e di condivisione fraterna<br />
che permetteranno nel tempo di superare anche frammentazioni e divisioni.<br />
<strong>La</strong> drammaticità del sacrificio eucaristico del Cristo, d'altra parte, non permette<br />
una sua riduzione a semplice incontro conviviale, ma rimane sempre<br />
come segno di contraddizione e quindi anche di verifica della nostra conformità<br />
alla radicalità del suo messaggio, sia nei confronti di Dio che degli altri<br />
fratelli.<br />
Per quanto riguarda l'altra tematica ovvero lo studio circa la perdita di<br />
rilevanza della legge naturale, ritengo opportuno richiamare, come del resto<br />
ho più volte affermato nelle Lettere Encicliche Veritatis splendor, Evange<br />
lium vitae e Fides et Ratio, che si è qui in presenza di una dottrina apparte<br />
nente al grande patrimonio della sapienza umana, purificato e portato alla<br />
sua pienezza grazie alla luce della Rivelazione. <strong>La</strong> legge naturale è la partecipazione<br />
della creatura razionale alla legge eterna di Dio. <strong>La</strong> sua individuazione,<br />
mentre da una parte crea un legame fondamentale con la legge<br />
nuova dello Spirito di vita in Cristo Gesù, permette anche un'ampia base<br />
di dialogo con persone di altro orientamento o formazione, in vista della ricerca<br />
del bene comune. In un momento così trepido per la sorte di tante<br />
nazioni, comunità e persone, soprattutto le più deboli, in tutto il mondo,<br />
non posso che rallegrarmi per lo studio intrapreso, allo scopo di riscoprire il
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 335<br />
valore di tale dottrina, anche in vista delle sfide che attendono i legislatori<br />
cristiani nel loro dovere di difesa della dignità e dei diritti dell'uomo.<br />
4. Vi ringrazio infine per il servizio, che come Congregazione vi siete assunti,<br />
di dare la vostra collaborazione nel giudizio di alcuni gravi problemi<br />
morali, che esigono particolare competenza ed approfondimento ed al riguardo<br />
dei quali, oltre i necessari interventi medicinali, occorrerà sempre<br />
più studiare adeguati percorsi educativi e di accompagnamento formativo.<br />
Due in altum! — Prendi il largo!: diceva Gesù a Pietro ed ai suoi compagni<br />
sulla spiaggia di Galilea. <strong>La</strong> Congregazione per la Dottrina della Fede,<br />
con questi temi, che ha affrontato all'alba del nuovo millennio, « prende<br />
il largo », si lancia cioè in una riflessione di ampio respiro, che permetterà a<br />
tutta la Chiesa di entrare con più incisività nel cuore e nelle menti di tutti<br />
i membri della famiglia umana, per ricondurre così tutti alla loro unica origine,<br />
quel Padre che tanto ci ha amato da donare il suo unico Figlio, il Figlio<br />
prediletto, per la redenzione del mondo.<br />
Monsieur le Cardinal,<br />
Chers Frères<br />
dans l'épiscopat<br />
et dans le sacerdoce,<br />
III<br />
Ad Vietnamiae sacros praesules.*<br />
1. Je vous accueille avec joie, Evêques du Viêt-Nam, vous qui avez fait<br />
un long chemin pour accomplir à Rome votre visite ad Limina Apostolorum.<br />
Par cette démarche de pèlerinage auprès de la tombe des Apôtres<br />
Pierre et Paul, vous entendez affermir votre foi et votre ministère, prier<br />
pour vos Eglises diocésaines et renforcer les liens de communion qui vous<br />
unissent au Successeur de Pierre. Je souhaite que les différents moments de<br />
rencontre que vous pourrez vivre vous donnent de poursuivre avec courage<br />
la mission d'amour et de service de Jésus Sauveur, et qu'ils vous renouvellent<br />
dans votre ministère pour l'édification du Corps du Christ.<br />
*Die 22 Ianuarii 2002.
336<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Je remercie Mgr Paul Nguyên Van Hòa, Evêque de Nha Trang et nouveau<br />
Président de votre Conférence episcopale, pour les paroles qu'il vient<br />
de m'adresser en votre nom, me faisant partager des signes d'espérance et<br />
des préoccupations pastorales que connaissent vos Eglises diocésaines. Je<br />
forme aussi des vœux chaleureux pour ceux d'entre vous qui ont récemment<br />
reçu l'ordination episcopale. Au cours de la présente visite ad Limina,<br />
je me réjouis vivement de pouvoir rencontrer la totalité des évêques de la<br />
Conférence episcopale. Il est heureux que nous puissions vivre tous ensemble<br />
ce temps d'intense communion spirituelle et fraternelle. Lorsque<br />
vous retournerez dans votre noble pays, faites savoir à vos prêtres, aux religieux,<br />
aux religieuses, aux catéchistes, aux fidèles laïcs, spécialement aux<br />
jeunes, que le Pape prie pour eux et qu'il les encourage à relever les défis<br />
que pose l'Evangile, prenant exemple sur les saints et les martyrs qui les<br />
ont précédés sur le chemin de la foi et dont le sang versé demeure une semence<br />
de vie nouvelle pour tout le pays.<br />
2. Depuis votre dernière visite ad Limina, l'Eglise en Asie a été particulièrement<br />
invitée à approfondir le joyeux message de la Rédemption, en approchant<br />
de manière singulière la question fondamentale de l'annonce explicite<br />
du salut à la multitude des Asiatiques qui n'ont pas encore entendu<br />
parler du Christ. Tout comme les autres Eglises particulières en Asie, la<br />
communauté catholique du Viêt-Nam a mené sa propre réflexion théologique,<br />
spirituelle et pastorale au rythme des grands événements ecclésiaux<br />
qu'ont été l'Assemblée spéciale pour l'Asie du Synode des Evêques, la riche<br />
expérience du grand Jubilé de l'An 2000 et la récente Assemblée générale<br />
ordinaire du Synode des Evêques, à laquelle certains d'entre vous ont eu la<br />
joie de participer. L'amour du Christ pousse l'Eglise à évangéliser et incite<br />
les évêques à promouvoir l'évangélisation, tâche et responsabilité premières<br />
de leur ministère.<br />
3. L'Eglise au Viêt-Nam est appelée à avancer au large: je désire donc<br />
vous encourager à porter un grand souci de l'évangélisation et de la mission<br />
dans vos programmes pastoraux. Je connais votre zèle et les conditions<br />
difficiles dans lesquelles vous avez à exercer votre charge. Que le<br />
souffle de l'Esprit Saint féconde vos initiatives apostoliques, donnant ainsi<br />
un élan renouvelé à votre prédication, à la catéchèse, à la formation des<br />
prêtres et des religieux, à la prière des fidèles, à l'apostolat auprès des<br />
jeunes et des familles! Vous avez à cœur, dans vos diocèses et au sein de la<br />
Conférence episcopale, de proposer des choix pastoraux adaptés à la situa-
Acta Ioannis Pauli Pp II 337<br />
tion et aux besoins de votre Église particulière, en tenant compte du terreau<br />
humain dans lequel vous vivez, terreau façonné par les multiples cultures<br />
et les nombreuses traditions religieuses qui composent le paysage spirituel<br />
de votre pays. Dans cet esprit, l'organisation de la Conférence episcopale<br />
que vous venez de mettre en place, en créant notamment des commissions<br />
spécialisées, est un instrument au service de ce nouveau dynamisme<br />
missionnaire dont vos communautés ont besoin. L'urgence de la mission<br />
doit toujours inspirer les choix courageux que vous avez à faire, guidés par<br />
l'Esprit Saint, agent principal de l'évangélisation, avec l'aide duquel vous<br />
serez en mesure de répondre efficacement aux exigences de l'annonce de<br />
l'Évangile.<br />
Vos Rapports quinquennaux évoquent à plusieurs reprises la nécessité<br />
de développer la formation catéchétique initiale ainsi que la formation permanente<br />
des prêtres, des religieux, des religieuses et des fidèles. Les nombreuses<br />
années de conflit, la dissémination des communautés chrétiennes et<br />
la disparité du niveau d'instruction des fidèles ont rendu difficiles la proposition<br />
et l'organisation de cette formation. Je vous encourage donc à promouvoir<br />
et à soutenir toutes les initiatives qui permettent aux pasteurs et<br />
aux fidèles, par une formation appropriée, de structurer leur foi et d'en<br />
vivre, pour mieux en témoigner. Il importe en particulier de leur offrir un<br />
solide enseignement sur la doctrine sociale de l'Église.<br />
4. Pour perpétuer sa mission d'amour et de service, l'Église catholique<br />
est aussi invitée à partager son espérance en proposant sans cesse le chemin<br />
du dialogue, qui a son origine et qui puise sa fécondité dans le dialogue salvifique<br />
d'amour du Père avec l'humanité, par le Fils et dans la puissance<br />
de l'Esprit Saint. Un dialogue confiant et constructif entre toutes les composantes<br />
de la société civile permettra seul de donner une espérance nouvelle<br />
pour tout le peuple du Viêt-Nam. Pour les chrétiens, ce dialogue, mû<br />
par la charité et enraciné dans le désir de la rencontre véritable avec le<br />
Christ Sauveur, nourrit la relation vivante avec le prochain quel qu'il soit,<br />
dans sa dignité inaliénable de fils de Dieu, surtout lorsqu'il fait l'expérience<br />
de la pauvreté ou de l'exclusion. Exhortez les communautés à contempler<br />
le Christ dans le visage de ceux auxquels il a voulu lui-même s'identifier,<br />
les invitant ainsi à discerner dans cette rencontre la fidélité de l'Église à sa<br />
mission!<br />
5. Comme nous le rappelle le Concile Vatican II, « l'Église, en raison de<br />
sa charge et de sa compétence, ne se confond en aucune manière avec la
338<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
communauté politique et n'est liée à aucun système politique ». C'est pourquoi<br />
« la communauté politique et l'Église sont indépendantes l'une de<br />
l'autre et autonomes dans le domaine qui est le leur ». Cependant, étant appelées<br />
toutes deux à remplir leur mission spécifique au profit des mêmes<br />
hommes, ce service sera d'autant plus efficace « qu'elles pratiqueront davantage<br />
entre elles une saine collaboration». 1<br />
Au nom de cette «saine collaboration», l'Église invite tous ses membres<br />
à s'engager loyalement pour la croissance de tous et pour l'édification d'une<br />
société juste, solidaire et équitable. Elle n'entend nullement se substituer<br />
aux responsables de la nation et à l'action des personnes, individuellement<br />
et collectivement, souhaitant seulement pouvoir exercer sa mission spécifique.<br />
Mais, par ses membres, dans un esprit de dialogue et de collaboration<br />
fraternelle, elle souhaite prendre une juste part à la vie de la nation,<br />
au service de tout le peuple et de l'unité de la société. En participant activement,<br />
à la place qui lui revient et selon sa vocation propre, au développement<br />
humain et spirituel des personnes, elle « communique à l'homme la<br />
vie divine, mais répand également sa lumière [...] principalement par le fait<br />
qu'elle rétablit et ennoblit la dignité de la personne humaine, qu'elle affermit<br />
la cohésion de la société humaine et qu'elle pénètre l'activité quotidienne<br />
des hommes d'une signification et d'un sens plus profonds ». 2<br />
Pour réaliser cette « saine collaboration », l'Église attend de la communauté<br />
politique le respect total de son indépendance et de son autonomie.<br />
Le bien très précieux de la liberté religieuse — dont il est question dans le<br />
Concile Vatican II, dans les Déclarations et les Conventions internationales<br />
— s'adresse à la fois aux individus et aux communautés religieuses.<br />
Aux personnes, la liberté religieuse garantit le droit de professer et de pratiquer<br />
sans contrainte leur religion, de recevoir une éducation qui s'inspire<br />
des principes de leur foi, de suivre leur vocation religieuse et de poser des<br />
actes privés et publics qui manifestent la relation intérieure qui les unit à<br />
Dieu et à leurs frères. Aux communautés religieuses, la liberté religieuse assure<br />
des droits fondamentaux tels que se régir de manière autonome; célébrer<br />
sans restriction le culte public; enseigner publiquement leur propre foi<br />
et en témoigner oralement et par écrit; soutenir leurs membres dans la pratique<br />
de la vie religieuse; choisir, éduquer, nommer et déplacer leurs propres<br />
ministres; manifester la force singulière de leur doctrine sociale; pro-<br />
1<br />
2<br />
Gaudium et spes, n. 76.<br />
Ibid, n. 40.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 339<br />
mouvoir des initiatives dans les domaines éducatif, culturel, caritatif et social.<br />
3<br />
Je forme des voeux fervents pour que toutes les composantes de la<br />
nation s'unissent afín de promouvoir une civilisation de l'amour, fondée sur<br />
les valeurs universelles de paix, de justice, de solidarité et de liberté.<br />
6. Comment ne pas rendre grâce pour la vitalité et le courage des laïcs<br />
de vos diocèses, appelés à vivre et à célébrer leur foi dans des conditions<br />
souvent difficiles! Par leur témoignage crédible et enthousiaste, ils sont les<br />
dignes héritiers de leurs devanciers sur le chemin de l'Evangile. Je les invite<br />
à prendre toujours davantage au sérieux leur vocation de baptisés et à<br />
« assumer le rôle qui est le leur dans la vie et la mission du peuple de Dieu,<br />
comme témoins du Christ, partout où ils se trouvent ». 4<br />
Des moyens<br />
doivent pouvoir être mis à leur disposition pour leur procurer une formation<br />
qui fera d'eux des témoins dans la vie sociale, politique et économique.<br />
Je salue affectueusement les prêtres, vos précieux collaborateurs, qui<br />
annoncent avec assurance et courage l'Evangile du Christ dans le pays. Je<br />
sais avec quelle générosité et quelle passion ils travaillent pour bâtir des<br />
communautés fraternelles qui donnent le témoignage d'une Eglise accueillante<br />
et missionnaire. Ils sont conscients que la tâche de l'évangélisation<br />
concerne tout le peuple de Dieu et requiert une nouvelle ardeur, de nouvelles<br />
méthodes et un nouveau langage. Il vous revient d'être toujours davantage<br />
proches d'eux, afin de les soutenir dans leurs projets pastoraux,<br />
d'être attentifs à leur vie quotidienne et de les accompagner surtout<br />
quand ils vivent des épreuves liées à leur ministère. Il est aussi nécessaire<br />
de mettre à leur disposition une formation spirituelle et intellectuelle adaptée<br />
aux défis missionnaires qu'ils ont à affronter.<br />
Je me réjouis de la disponibilité qui conduit de nombreux jeunes de vos<br />
diocèses à tout quitter pour répondre généreusement à l'appel du Christ<br />
dans le sacerdoce et devenir ainsi de fidèles intendants de ses mystères.<br />
C'est un signe éloquent de vitalité ecclésiale manifestée par les jeunes, assoiffés<br />
de valeurs spirituelles qu'ils désirent à leur tour partager avec tous<br />
leurs frères. Il vous appartient de veiller aux conditions d'une formation et<br />
d'un discernement solides, en choisissant avec soin des formateurs et des<br />
professeurs ayant acquis une maturité humaine et sacerdotale.<br />
<strong>La</strong> floraison de vocations à la vie consacrée, spécialement à la vie religieuse<br />
féminine, est assurément un don magnifique du Seigneur à l'Eglise<br />
3<br />
4<br />
Cf. Vatican II, Dignitatis humanae, n 4<br />
Ecclesia in Asia, n. 45
340<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
au Viêt-Nam, don pour lequel il convient de rendre grâce et auquel l'Église<br />
ne peut renoncer. J'encourage toutes les personnes consacrées à ne pas fléchir<br />
dans leur engagement missionnaire et à s'employer avec une ferveur<br />
renouvelée à annoncer le Christ et à servir tous les hommes. A la suite du<br />
témoignage audacieux donné par les Instituts tout au long des siècles passés,<br />
que les personnes consacrées ne cessent de se laisser transformer par la<br />
grâce de Dieu en se livrant davantage à l'Évangile!<br />
7. Chers Frères dans l'épiscopat, je désire vous remercier encore une fois<br />
de votre générosité et de votre engagement exemplaires. Je rends grâce<br />
pour votre persévérance et pour votre témoignage courageux. Que l'espérance<br />
chrétienne féconde votre zèle apostolique et qu'elle vous donne des<br />
forces nouvelles pour annoncer le Christ, le Sauveur, lui qui est venu « pour<br />
que les hommes aient la vie, pour qu'ils l'aient en abondance »! 5<br />
Je vous confie à l'intercession de Notre-Dame de <strong>La</strong> Vang, que vous<br />
avez célébrée plus particulièrement l'an dernier à l'occasion du centième<br />
anniversaire du grand congrès mariai du 15 août. Je sais la confiance filiale<br />
que vous portez à la Mère du Christ. Puisse-t-elle éclairer votre route! A<br />
chacun de vous, aux prêtres, aux religieux et aux religieuses et à tous les<br />
fidèles laïcs du Viêt-Nam, j'accorde bien volontiers une affectueuse Bénédiction<br />
apostolique.<br />
IV<br />
Ad Romanae Rotae tribunal.*<br />
1. Ringrazio vivamente Mons. Decano, che, bene interpretando i vostri<br />
sentimenti e le vostre preoccupazioni, con brevi osservazioni e dati in cifre<br />
ha sottolineato il vostro quotidiano lavoro e le gravi e complesse questioni,<br />
oggetto dei vostri giudizi.<br />
<strong>La</strong> solenne inaugurazione dell'anno giudiziario mi offre la gradita occasione<br />
di un cordiale incontro con quanti operano nel Tribunale della Rota<br />
Romana — Prelati Uditori, Promotori di Giustizia, Difensori del Vincolo,<br />
Officiali e Avvocati — per manifestare loro il mio grato apprezzamento, la<br />
mia stima ed il mio incoraggiamento. L'amministrazione della giustizia al-<br />
5<br />
Jn 10, 10<br />
* Die 28 Ianuarii 2002.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 341<br />
l'interno della comunità cristiana è servizio prezioso, perché costituisce la<br />
premessa indispensabile per un'autentica carità.<br />
<strong>La</strong> vostra attività giudiziaria, come ha sottolineato Mons. Decano, riguarda<br />
soprattutto cause di nullità del matrimonio. In questa materia, insieme<br />
agli altri tribunali ecclesiastici e con una funzione specialissima tra di<br />
essi, da me sottolineata nella Pastor bonus, 1<br />
costituite una manifestazione<br />
istituzionale specifica della sollecitudine della Chiesa nel giudicare, secondo<br />
verità e giustizia, la delicata questione concernente la stessa esistenza o meno<br />
di un matrimonio. Tale compito dei tribunali nella Chiesa s'inserisce,<br />
quale contributo imprescindibile, nel contesto dell'intera pastorale matrimoniale<br />
e familiare. Proprio l'ottica della pastoralità richiede un costante sforzo<br />
di approfondimento della verità sul matrimonio e sulla famiglia, anche<br />
come condizione necessaria per l'amministrazione della giustizia in questo<br />
campo.<br />
2. Le proprietà essenziali del matrimonio — l'unità e l'indissolubilità 2<br />
— offrono l'opportunità per una proficua riflessione sullo stesso matrimonio.<br />
Perciò oggi, riallacciandomi a quanto ebbi modo di trattare nel mio discorso<br />
dell'anno scorso circa l'indissolubilità, 3<br />
desidero considerare l'indissolubilità<br />
quale bene per gli sposi, per i figli, per la Chiesa e per l'intera umanità.<br />
E importante la presentazione positiva dell'unione indissolubile, per riscoprirne<br />
il bene e la bellezza. Anzitutto, bisogna superare la visione dell'indissolubilità<br />
come di un limite alla libertà dei contraenti, e pertanto come<br />
di un peso, che talora può diventare insopportabile. L'indissolubilità, in<br />
questa concezione, è vista come legge estrinseca al matrimonio, come « imposizione<br />
» di una norma contro le « legittime » aspettative di un'ulteriore<br />
realizzazione della persona. A ciò s'aggiunge l'idea abbastanza diffusa, secondo<br />
cui il matrimonio indissolubile sarebbe proprio dei credenti, per cui<br />
essi non possono pretendere di « imporlo » alla società civile nel suo insieme.<br />
3. Per dare una valida ed esauriente risposta a questo problema occorre<br />
partire dalla parola di Dio. Penso concretamente al brano del Vangelo di<br />
Matteo che riporta il dialogo di Gesù con alcuni farisei, e poi con i suoi di-<br />
1<br />
2<br />
3<br />
Cfr art. 126.<br />
Cfr CIC, can. 1056; CCEO, can. 776 § 3<br />
Cfr <strong>AAS</strong>, 92 (2000), pp. 350-355
342<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
scepoli, circa il divorzio. 4<br />
Gesù supera radicalmente le discussioni di allora<br />
sui motivi che potevano autorizzare il divorzio affermando: « Per la durezza<br />
del vostro cuore Mose vi ha permesso di ripudiare le vostre mogli, ma da<br />
principio non fu così ». 5<br />
Secondo l'insegnamento di Gesù, è Dio che ha congiunto nel vincolo coniugale<br />
l'uomo e la donna. Certamente tale unione ha luogo attraverso il libero<br />
consenso di entrambi, ma tale consenso umano verte su di un disegno<br />
che è divino. In altre parole, è la dimensione naturale dell'unione, e più<br />
concretamente la natura dell'uomo plasmata da Dio stesso, a fornire l'indispensabile<br />
chiave di lettura delle proprietà essenziali del matrimonio. Il loro<br />
rafforzamento ulteriore nel matrimonio cristiano attraverso il sacramento 6<br />
poggia su un fondamento di diritto naturale, tolto il quale diventerebbe incomprensibile<br />
la stessa opera salvifica e l'elevazione che Cristo ha operato<br />
una volta per sempre nei riguardi della realtà coniugale.<br />
4. A questo disegno divino naturale si sono conformati innumerevoli uomini<br />
e donne di tutti i tempi e luoghi, anche prima della venuta del Salvatore,<br />
e vi si conformano dopo la sua venuta tanti altri, anche senza conoscerlo.<br />
<strong>La</strong> loro libertà si apre al dono di Dio, sia al momento di sposarsi sia<br />
durante tutto l'arco della vita coniugale. Sempre sussiste, tuttavia, la possibilità<br />
di ribellarsi contro quel disegno d'amore: si ripresenta allora quella<br />
« durezza del cuore » 7<br />
per la quale Mose permise il ripudio, ma che Cristo<br />
ha definitivamente vinto. A tali situazioni bisogna rispondere con l'umile<br />
coraggio della fede, di una fede che sostiene e corrobora la stessa ragione,<br />
per metterla in grado di dialogare con tutti alla ricerca del vero bene della<br />
persona umana e della società. Considerare l'indissolubilità non come una<br />
norma giuridica naturale, ma come un semplice ideale, svuota il senso dell'inequivocabile<br />
dichiarazione di Gesù Cristo, che ha rifiutato assolutamente<br />
il divorzio perché « da principio non fu così ». 8<br />
Il matrimonio « è » indissolubile: questa proprietà esprime una dimensione<br />
del suo stesso essere oggettivo, non è un mero fatto soggettivo. Di conseguenza,<br />
il bene dell'indissolubilità è il bene dello stesso matrimonio; e l'incomprensione<br />
dell'indole indissolubile costituisce l'incomprensione del matri-<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
8<br />
Cfr Mt 19, 3-12.<br />
Ibid., 19, 8.<br />
Cfr can 1056<br />
Cfr Mt 19, 8.<br />
Ibid.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 343<br />
monio nella sua essenza. Ne consegue che il « peso » dell'indissolubilità ed i<br />
limiti che essa comporta per la libertà umana non sono altro che il rovescio,<br />
per così dire, della medaglia nei confronti del bene e delle potenzialità<br />
insite nell'istituto matrimoniale come tale. In questa prospettiva, non ha<br />
senso parlare di « imposizione » da parte della legge umana, poiché questa<br />
deve riflettere e tutelare la legge naturale e divina, che è sempre verità liberatrice.<br />
9<br />
5. Questa verità sull'indissolubilità del matrimonio, come tutto il messaggio<br />
cristiano, è destinata agli uomini e alle donne di ogni tempo e luogo.<br />
Affinché ciò si realizzi, è necessario che tale verità sia testimoniata dalla<br />
Chiesa e, in particolare, dalle singole famiglie come « chiese domestiche »,<br />
nelle quali marito e moglie si riconoscono mutuamente vincolati per sempre,<br />
con un legame che esige un amore sempre rinnovato, generoso e pronto<br />
al sacrificio.<br />
Non ci si può arrendere alla mentalità divorzistica: lo impedisce la fiducia<br />
nei doni naturali e soprannaturali di Dio all'uomo. L'attività pastorale<br />
deve sostenere e promuovere l'indissolubilità. Gli aspetti dottrinali vanno<br />
trasmessi, chiariti e difesi, ma ancor più importanti sono le azioni coerenti.<br />
Quando una coppia attraversa delle difficoltà, la comprensione dei Pastori e<br />
degli altri fedeli deve essere unita alla chiarezza e alla fortezza nel ricordare<br />
che l'amore coniugale è la via per risolvere positivamente la crisi. Proprio<br />
perché Dio li ha uniti mediante un legame indissolubile, marito e moglie,<br />
impiegando tutte le loro risorse umane con buona volontà, ma soprattutto<br />
fidandosi dell'aiuto della grazia divina, possono e devono uscire rinnovati e<br />
fortificati dai momenti di smarrimento.<br />
6. Quando si considera il ruolo del diritto nelle crisi matrimoniali, troppo<br />
sovente si pensa quasi esclusivamente ai processi che sanciscono la nullità<br />
matrimoniale oppure lo scioglimento del vincolo. Tale mentalità si estende<br />
talvolta anche al diritto canonico, che appare così come la via per trovare<br />
soluzioni di coscienza ai problemi matrimoniali dei fedeli. Ciò ha una<br />
sua verità, ma queste eventuali soluzioni devono essere esaminate in modo<br />
che l'indissolubilità del vincolo, qualora questo risultasse validamente contratto,<br />
continui ad essere salvaguardata. L'atteggiamento della Chiesa è, anzi,<br />
favorevole a convalidare, se è possibile, i matrimoni nulli. 10<br />
E vero che<br />
9<br />
10<br />
Cfr Ov 8, 32<br />
Cfr CIC, can. 1676; CCEO, can. 1362.
344<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
la dichiarazione di nullità matrimoniale, secondo la verità acquisita tramite<br />
il legittimo processo, riporta la pace alle coscienze, ma tale dichiarazione —<br />
e lo stesso vale per lo scioglimento del matrimonio rato e non consumato e<br />
per il privilegio della fede — deve essere presentata ed attuata in un contesto<br />
ecclesiale profondamente a favore del matrimonio indissolubile e della<br />
famiglia su di esso fondata. Gli stessi coniugi devono essere i primi a comprendere<br />
che solo nella leale ricerca della verità si trova il loro vero bene,<br />
senza escludere a priori la possibile convalidazione di un'unione che, pur<br />
non essendo ancora matrimoniale, contiene elementi di bene, per loro e per<br />
i figli, che vanno attentamente valutati in coscienza prima di prendere una<br />
diversa decisione.<br />
7. L'attività giudiziaria della Chiesa, che nella sua specificità è anch'essa<br />
attività veramente pastorale, s'ispira al principio dell'indissolubilità del matrimonio<br />
e tende a garantirne l'effettività nel Popolo di Dio. In effetti, senza<br />
i processi e le sentenze dei tribunali ecclesiastici, la questione sull'esistenza<br />
o meno di un matrimonio indissolubile dei fedeli verrebbe relegata alla<br />
sola coscienza dei medesimi, con il rischio evidente di soggettivismo, specialmente<br />
quando nella società civile vi è una profonda crisi circa l'istituto<br />
del matrimonio.<br />
Ogni sentenza giusta di validità o nullità del matrimonio è un apporto<br />
alla cultura dell'indissolubilità sia nella Chiesa che nel mondo. Si tratta di<br />
un contributo assai rilevante e necessario: infatti, esso si situa su un piano<br />
immediatamente pratico, dando certezza non solo alle singole persone coinvolte,<br />
ma anche a tutti i matrimoni e alle famiglie. Di conseguenza, l'ingiustizia<br />
di una dichiarazione di nullità, opposta alla verità dei principi normativi<br />
o dei fatti, riveste particolare gravità, poiché il suo legame ufficiale<br />
con la Chiesa favorisce la diffusione di atteggiamenti in cui l'indissolubilità<br />
viene sostenuta a parole ma oscurata nella vita.<br />
Talvolta, in questi anni, si è avversato il tradizionale « favor matrimonii<br />
», in nome di un « favor libertatis » o « favor personae ». In questa dialettica<br />
è ovvio che il tema di fondo è quello dell'indissolubilità, ma l'antitesi è<br />
ancor più radicale in quanto concerne la stessa verità sul matrimonio, più o<br />
meno apertamente relativizzata. Contro la verità di un vincolo coniugale<br />
non è corretto invocare la libertà dei contraenti che, neh"assumerlo liberamente,<br />
si sono impegnati a rispettare le esigenze oggettive della realtà matrimoniale,<br />
la quale non può essere alterata dalla libertà umana. L'attività<br />
giudiziaria deve dunque ispirarsi ad un « favor indissolubilitatis », il quale
Acta Ioannis Pauli Pp. II 345<br />
ovviamente non significa pregiudizio contro le giuste dichiarazioni di nullità,<br />
ma la convinzione operativa sul bene in gioco nei processi, unitamente<br />
all'ottimismo sempre rinnovato che proviene dall'indole naturale del matrimonio<br />
e dal sostegno del Signore agli sposi.<br />
8. <strong>La</strong> Chiesa ed ogni cristiano devono essere luce del mondo: « Così risplenda<br />
la vostra luce davanti agli uomini, perché vedano le vostre opere<br />
buone e rendano gloria al vostro Padre che è nei cieli ». n<br />
Queste parole di<br />
Gesù trovano oggi un'applicazione singolare riguardo al matrimonio indissolubile.<br />
Potrebbe quasi sembrare che il divorzio sia talmente radicato in certi<br />
ambienti sociali, che quasi non valga la pena di continuare a combatterlo,<br />
diffondendo una mentalità, un costume sociale ed una legislazione civile<br />
a favore dell'indissolubilità. Eppure ne vale la pena! In realtà questo bene<br />
si colloca proprio alla base dell'intera società, quale condizione necessaria<br />
dell'esistenza della famiglia. Pertanto la sua assenza ha conseguenze devastanti,<br />
che si propagano nel corpo sociale come una piaga — secondo il termine<br />
usato dal Concilio Vaticano II per descrivere il divorzio, 12<br />
— e influiscono<br />
negativamente sulle nuove generazioni dinanzi alle quali viene offuscata<br />
la bellezza del vero matrimonio.<br />
9. L'essenziale testimonianza sul valore dell'indissolubilità è resa mediante<br />
la vita matrimoniale dei coniugi, nella fedeltà al loro vincolo attraverso<br />
le gioie e le prove della vita. Il valore dell'indissolubilità non può però<br />
essere ritenuto l'oggetto di una mera scelta privata: esso riguarda uno<br />
dei capisaldi dell'intera società. E pertanto, mentre sono da incoraggiare le<br />
tante iniziative che i cristiani con altre persone di buona volontà promuovono<br />
per il bene delle famiglie (ad esempio, le celebrazioni degli anniversari<br />
delle nozze), si deve evitare il rischio del permissivismo in questioni di fondo<br />
concernenti l'essenza del matrimonio e della famiglia. 13<br />
Fra tali iniziative non possono mancare quelle rivolte al riconoscimento<br />
pubblico del matrimonio indissolubile negli ordinamenti giuridici civili. 1<br />
* All'opposizione<br />
decisa a tutte le misure legali e amministrative che introducano<br />
il divorzio o che equiparino al matrimonio le unioni di fatto, perfino<br />
quelle omosessuali, si deve accompagnare un atteggiamento propositivo,<br />
mediante provvedimenti giuridici tendenti a migliorare il riconoscimento so-<br />
11<br />
12<br />
13<br />
14<br />
Mt 5, 16.<br />
Cfr Gaudium et spes, n. 47.<br />
Cfr Lettera alle famiglie, n. 17.<br />
Cfr ibid , n 17.<br />
23 - A A..S.
346<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ciale dei vero matrimonio nell'ambito degli ordinamenti che purtroppo ammettono<br />
il divorzio.<br />
D'altra parte, gli operatori del diritto in campo civile devono evitare di<br />
essere personalmente coinvolti in quanto possa implicare una cooperazione<br />
al divorzio. Per i giudici ciò può risultare diffìcile, poiché gli ordinamenti<br />
non riconoscono un'obiezione di coscienza per esimerli dal sentenziare. Per<br />
gravi e proporzionati motivi essi possono pertanto agire secondo i principi<br />
tradizionali della cooperazione materiale al male. Ma anch'essi devono trovare<br />
mezzi efficaci per favorire le unioni matrimoniali, soprattutto mediante<br />
un'opera di conciliazione saggiamente condotta.<br />
Gli avvocati, come liberi professionisti, devono sempre declinare l'uso<br />
della loro professione per una finalità contraria alla giustizia com'è il divorzio;<br />
soltanto possono collaborare ad un'azione in tal senso quando essa, nell'intenzione<br />
del cliente, non sia indirizzata alla rottura del matrimonio, bensì<br />
ad altri effetti legittimi che solo mediante tale via giudiziaria si possono<br />
ottenere in un determinato ordinamento. 15<br />
In questo modo, con la loro opera<br />
di aiuto e pacificazione delle persone che attraversano crisi matrimoniali^<br />
gli avvocati servono davvero i diritti delle persone, ed evitano di diventare<br />
dei meri tecnici al servizio di qualunque interesse.<br />
10. All'intercessione di Maria, Regina della famiglia e Specchio di giustizia,<br />
affido la crescita della consapevolezza di tutti circa il bene dell'indissolubilità<br />
del matrimonio. A Lei affido, altresì, l'impegno della Chiesa e dei<br />
suoi figli, insieme con quello di molte altre persone di buona volontà, in<br />
questa causa tanto decisiva per l'avvenire dell'umanità.<br />
Con questi voti, neh'invocare l'assistenza divina sulla vostra attività, cari<br />
Prelati Uditori, Officiali ed Avvocati della Rota Romana, a tutti imparto<br />
con affetto la mia Benedizione.<br />
Cfr Catechismo della Chiesa Cattolica, n. 2383.
Venerati Fratelli nell'episcopato,<br />
carissimi fratelli e sorelle!<br />
Acta Ioannis Pauli Pp, II 347<br />
NUNTIUS<br />
Ob diem ad sacras vocationes fovendas.<br />
1. A voi tutti «diletti da Dio e santi per vocazione, grazia e pace da Dio,<br />
Padre nostro, e dal Signore Gesù Cristo »/ Queste parole dell'apostolo Paolo ai<br />
cristiani di Roma ci introducono nel tema della prossima Giornata Mondiale di<br />
Preghiera per le Vocazioni: « <strong>La</strong> vocazione alla santità ». <strong>La</strong> santità! Ecco la<br />
grazia e la meta di ogni credente, secondo quanto ci ricorda il Libro del Levitico:<br />
« Siate santi, perché io il Signore, Dio vostro, sono santo ». 2<br />
Nella Lettera apostolica Novo millennio ineunte ho invitato a porre « la<br />
programmazione pastorale nel segno della santità », per « esprimere la convinzione<br />
che, se il Battesimo è un vero ingresso nella santità di Dio attraverso<br />
l'inserimento in Cristo e l'inabitazione del suo Spirito, sarebbe un<br />
controsenso accontentarsi di una vita mediocre, vissuta all'insegna di un'etica<br />
minimalistica e di una religiosità superficiale... È ora di riproporre a<br />
tutti con convinzione questa « misura alta » della vita cristiana ordinaria:<br />
tutta la vita della comunità ecclesiale e delle famiglie cristiane deve portare<br />
in questa direzione ». 3<br />
Compito primario della Chiesa è accompagnare i cristiani sulle vie della<br />
santità, affinché, illuminati dall'intelligenza della fede, imparino a conoscere<br />
e a contemplare il volto di Cristo e a riscoprire in Lui la propria autentica<br />
identità e la missione che il Signore affida a ciascuno. In tal modo essi vengono<br />
« edificati sopra il fondamento degli apostoli e dei profeti, avendo come<br />
pietra angolare lo stesso Cristo Gesù. In lui ogni costruzione cresce ben<br />
ordinata per essere tempio santo nel Signore ». 4<br />
<strong>La</strong> Chiesa raccoglie in sé tutte le vocazioni che Dio suscita tra i suoi figli<br />
e si configura essa stessa come luminoso riflesso del mistero della Santissima<br />
Trinità. Come « popolo adunato dall'unità del Padre, del Figlio e dello<br />
Spirito Santo », essa porta in sé il mistero del Padre che chiama tutti a santificare<br />
il suo nome e a compiere la sua volontà; custodisce il mistero del<br />
Figlio che, mandato dal Padre ad annunciare il Regno di Dio, invita tutti<br />
1<br />
2<br />
3<br />
4<br />
Rm 1, 7.<br />
19, 2.<br />
N. 31.<br />
Ef 2, 20-21.
348<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
alia sua sequela; è depositaria del mistero dello Spirito Santo che consacra<br />
per la missione quelli che il Padre ha scelto mediante il Figlio suo Gesù Cristo.<br />
Proprio perché la Comunità ecclesiale è il luogo dove si esprimono tutte<br />
le diverse vocazioni suscitate dal Signore, nel contesto della Giornata Mondiale,<br />
che avrà luogo il prossimo 21 aprile, IV domenica di Pasqua, si svolgerà<br />
il terzo Congresso continentale per le vocazioni al ministero ordinato e<br />
alla vita consacrata in Nord America. Sono lieto di rivolgere ai promotori e<br />
ai partecipanti il mio beneaugurante saluto e di esprimere vivo compiacimento<br />
per un'iniziativa che affronta uno dei problemi nodali della Chiesa<br />
che è in America e della nuova evangelizzazione del Continente. Invito tutti<br />
a pregare, perché tale importante incontro possa suscitare un rinnovato<br />
impegno a servizio delle vocazioni e un più generoso entusiasmo tra i cristiani<br />
del « Nuovo Mondo ».<br />
2. <strong>La</strong> Chiesa è « casa della santità » e la carità di Cristo, effusa dallo Spirito<br />
Santo, ne costituisce l'anima. In essa tutti i cristiani si aiutano reciprocamente<br />
a scoprire e realizzare la propria vocazione nell'ascolto della Parola<br />
di Dio, nella preghiera, nell'assidua partecipazione ai Sacramenti e nella ricerca<br />
costante del volto di Cristo in ogni fratello. In tal modo ciascuno, secondo<br />
i propri doni, avanza sulla via della fede, tiene desta la speranza e<br />
opera mediante la carità, 5<br />
mentre la Chiesa « rivela e rivive l'infinita ricchezza<br />
del mistero di Gesù Cristo » 6<br />
e f a sì che la santità di Dio entri in<br />
ogni stato e situazione di vita, perché, tutti i cristiani diventino operai della<br />
vigna del Signore ed edifichino il Corpo di Cristo.<br />
Se ogni vocazione nella Chiesa è al servizio della santità, alcune tuttavia,<br />
come la vocazione al ministero ordinato e alla vita consacrata, lo sono<br />
in modo del tutto singolare. E a queste vocazioni che invito tutti a guardare<br />
oggi con particolare attenzione, intensificando la loro preghiera per esse.<br />
<strong>La</strong> vocazione al ministero ordinato « è essenzialmente una chiamata alla<br />
santità, nella forma che scaturisce dal sacramento dell'Ordine. <strong>La</strong> santità è<br />
intimità con Dio, è imitazione di Cristo, povero, casto e umile; è amore senza<br />
riserve alle anime e donazione al loro vero bene; è amore alla Chiesa che<br />
è santa e ci vuole santi, perché tale è la missione che Cristo le ha affidato<br />
». 7<br />
Gesù chiama gli Apostoli « perché siano con lui » 8<br />
in un'intimità privilegiata.<br />
9<br />
Non solo li fa partecipi dei misteri dei Regno dei cieli, 10<br />
ma s'at-<br />
5<br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
10<br />
Cfr Lumen gentium, 41.<br />
Christifideles laici, 55<br />
Pastores dabo vobis, 33.<br />
Me 3, 14.<br />
Cfr Lc 8, 1-2; 22, 28.<br />
Cfr Mt 13, 16-18.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 349<br />
tende loro una fedeltà più alta e consona al ministero apostolico a cui li chiama.<br />
Esige da essi una povertà più rigorosa, 11<br />
l'umiltà del servo che si fa l'ultimo<br />
di tutti. 12<br />
Domanda loro la fede nei poteri ricevuti, 13<br />
la preghiera e il digiuno<br />
come strumenti efficaci di apostolato 14<br />
e il disinteresse: « Gratuitamente<br />
avete ricevuto, gratuitamente date». 15<br />
Da loro attende la prudenza alleata alla<br />
semplicità e alla dirittura morale 16<br />
e l'abbandono alla Provvidenza. 17<br />
Né deve<br />
mancare loro la consapevolezza delle responsabilità assunte, in quanto amministratori<br />
dei Sacramenti istituiti dal Maestro e operai della sua vigna. 18<br />
<strong>La</strong> vita consacrata rivela l'intima natura di ogni vocazione cristiana alla<br />
santità e la tensione di tutta la Chiesa-Sposa verso Cristo « unico suo Sposo ».<br />
« <strong>La</strong> professione dei consigli evangelici è intimamente connessa col mistero di<br />
Cristo, avendo il compito di rendere in qualche modo presente la forma di vita<br />
che Egli prescelse, additandola come valore assoluto ed escatologico». 19<br />
Le vocazioni<br />
a questi stati di vita sono doni preziosi e necessari che attestano come<br />
anche oggi la sequela di Cristo casto, povero e obbediente, la testimonianza del<br />
primato assoluto di Dio e il servizio all'umanità nello stile del Redentore rappresentino<br />
vie privilegiate verso una pienezza di vita spirituale.<br />
<strong>La</strong> scarsità di candidati al sacerdozio e alla vita consacrata, che si registra<br />
in taluni odierni contesti, lungi dal condurre ad esigere meno e ad accontentarsi<br />
di una formazione e di una spiritualità mediocri, deve spingere<br />
piuttosto ad una maggiore attenzione alla selezione e alla formazione di<br />
quanti, una volta costituiti ministri e testimoni di Cristo, saranno chiamati<br />
a confermare con la santità della vita ciò che annunceranno e celebreranno.<br />
3. E necessario porre in atto ogni mezzo perché le vocazioni al sacerdozio<br />
ed alla vita consacrata, essenziali per la vita e la santità del Popolo di<br />
Dio, siano continuamente al centro della spiritualità, dell'azione pastorale e<br />
della preghiera dei fedeli.<br />
I Vescovi e i presbiteri siano, per primi, i testimoni della santità del ministero<br />
ricevuto in dono. Con la vita e l'insegnamento mostrino la gioia di<br />
seguire Gesù, Buon Pastore, e l'efficacia rinnovatrice del mistero della sua<br />
Pasqua di redenzione. Rendano visibile con il loro esempio, in modo particolare<br />
alle giovani generazioni, l'entusiasmante avventura riservata a chi,<br />
II<br />
12<br />
13<br />
14<br />
16<br />
16<br />
17<br />
18<br />
19<br />
Cfr Mt 19, 22-23.<br />
Cfr ibid., 20, 25-27<br />
Cfr ibid., 17, 19-21.<br />
Cfr Me 9, 29,<br />
Mt 10, 8,<br />
Cfr ibid,, 10, 26-28.<br />
Cfr Lc 9 ; 1-3; 19, 22-23<br />
Cfr ibid,, 12, 43-48.<br />
Vita consecrata, 29.
350<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
sulle orme del Maestro Divino, sceglie di appartenere completamente a Dio<br />
e offre se stesso perché ogni uomo possa avere la vita in abbondanza. 20<br />
Consacrati<br />
e consacrate, che abitano « nel cuore stesso della Chiesa come elemento<br />
decisivo per la sua missione », 21<br />
mostrino che la loro esistenza è saldamente<br />
radicata in Cristo, che la vita religiosa è « casa e scuola di comunione<br />
», 22<br />
che nel loro umile e fedele servizio all'uomo pulsa quella « fantasia<br />
della carità » 23<br />
che lo Spirito Santo mantiene sempre viva nella Chiesa. Non<br />
dimentichino che nell'amore alla contemplazione, nella gioia di servire i fratelli,<br />
nella castità vissuta per il Regno dei Cieli, nella generosa dedizione al<br />
proprio ministero sta la forza di ogni proposta vocazionale!<br />
Un ruolo decisivo per il futuro delle vocazioni nella Chiesa sono chiamate<br />
a giocarlo le famiglie. <strong>La</strong> santità dell'amore sponsale, l'armonia della vita<br />
familiare, lo spirito di fede con cui si affrontano i quotidiani problemi della<br />
vita, l'apertura agli altri, soprattutto ai più poveri, la partecipazione alla<br />
vita della comunità cristiana costituiscono l'ambiente adeguato per l'ascolto<br />
della divina chiamata e per una generosa risposta da parte dei figli.<br />
4. «Pregate dunque il padrone della messe perché mandi operai nella<br />
sua messe ». 24<br />
In obbedienza al comando di Cristo, ogni Giornata Mondiale<br />
si caratterizza come momento di intensa preghiera, che coinvolge l'intera<br />
comunità cristiana in un'incessante e fervorosa invocazione a Dio per le vocazioni.<br />
Quanto è importante che le comunità cristiane diventino vere scuole<br />
di preghiera, 25<br />
capaci di educare al dialogo con Dio e di formare i fedeli<br />
ad aprirsi sempre più all'amore con cui il Padre « ha tanto amato il mondo<br />
da mandare il suo Figlio unigenito »! 26<br />
<strong>La</strong> preghiera coltivata e vissuta aiuterà<br />
a lasciarsi guidare dallo Spirito di Cristo per collaborare all'edificazione<br />
della Chiesa nella carità. In tale contesto, il discepolo cresce nel desiderio<br />
ardente che ogni uomo incontri Cristo e raggiunga la vera libertà dei figli<br />
di Dio. Tale desiderio condurrà il credente, sull'esempio di Maria, a rendersi<br />
disponibile nel pronunciare un « sì » pieno e generoso al Signore che chiama<br />
ad essere ministro della Parola, dei Sacramenti e della Carità, o segno vivente<br />
della vita casta, povera e obbediente di Cristo tra gli uomini del nostro<br />
tempo.<br />
Il Padrone della messe non faccia mancare alla sua Chiesa numerose e<br />
sante vocazioni sacerdotali e religiose!<br />
20<br />
21<br />
22<br />
23<br />
24<br />
25<br />
29<br />
Cfr Ov 10, 10.<br />
Vita consecrata, 3.<br />
Novo millennio ineunte, 43.<br />
Ibid , 50<br />
Mt 9, 38; Lc 10, 2<br />
Cfr Novo millennio ineunte, 33.<br />
Ov 3, 16
Acta Ioannis Pauli Pp. II 351<br />
Padre santo, guarda<br />
questa nostra umanità,<br />
che muove i primi passi<br />
nel cammino del terzo millennio.<br />
<strong>La</strong> sua vita è segnata<br />
ancora fortemente<br />
dall'odio, dalla violenza,<br />
dall ' oppressione,<br />
ma la fame di giustizia,<br />
di verità e di grazia<br />
trova ancora spazio nel cuore<br />
di tanti,<br />
che attendono chi porti<br />
la salvezza,<br />
operata da te<br />
per mezzo del tuo Figlio Gesù.<br />
C'è bisogno di araldi coraggiosi<br />
del Vangelo,<br />
di servi generosi dell'umanità<br />
sofferente.<br />
Manda alla tua Chiesa,<br />
ti preghiamo,<br />
presbiteri santi,<br />
che santifichino il tuo popolo<br />
con gli strumenti<br />
della tua grazia.<br />
Manda numerosi consacrati<br />
e consacrate,<br />
che mostrino la tua santità<br />
in mezzo al mondo.<br />
Manda nella tua vigna<br />
operai santi, che operino<br />
con l'ardore della carità e,<br />
spinti dal tuo Santo Spirito,<br />
portino la salvezza di Cristo<br />
fino agli estremi confini<br />
della terra. Amen.<br />
Da Castel Gandolfo, 8 settembre 2001.<br />
IOANNES PAULUS PP. II
352<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
VIEDMENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Artemidis Zatti, laici professi so<br />
cietatis sancti Francisci Salesii (1880-1951)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Servus Dei Artemis Zatti die 12 mensis Octobris in lucem<br />
venit anno 1880 in pago Boretto, intra fines posito Regiensis provinciae.<br />
Postquam in Argentinam cum familia demigravit, in officina lateraria laborare<br />
incepit atque assidue paroeciam frequentare, parochi adiutor factus.<br />
Viginti annos natus Societatem Sancti Francisci Salesii ingressus est. Sacerdoti<br />
phthisi correpto assidere iussus, iniectus est ideoque ad valetudinarium<br />
missionale Viedmense missus. Ibi sanatus, vitae reliquum aegrotis devovit<br />
tamquam pharmacopola, infirmorum minister atque valetudinarii responsalis.<br />
Fama sanctitatis clarus, die 15 mensis Martii anno 1951 est vita defunctus.<br />
Die 7 mensis Iulii anno 1997 Summus Pontifex Ioannes Paulus II edixit<br />
Servum Dei heroum in modum virtutes théologales, cardinales iisque adnexas<br />
coluisse.<br />
Nuper Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis Sanctorum<br />
miram coniectam sanationem permisit Bonaëropoli patratam. Casus ad sacerdotem<br />
Carolum Albertum Bosio pertinet qui, atrocibus abdominis doloribus<br />
affectus, est in valetudinarium deductus ac die 5 mensis Martii anno<br />
1980 chirurgicae sectioni subiectus ob intestinorum appendicem inflammationem<br />
acutam.<br />
Ex quibusdam perturbationibus per sectionem factis, péritonites est orta<br />
diffusa. Condicione aggravata, aegrotus est Bonaëropolim ductus et curationi<br />
pharmacologicae subiectus, tuborum purgationis usui atque oxygeni therapiae<br />
in conclavi hyperbaryco, nulla obtenta salubri mutatione; quam ob<br />
rem die 3 mensis Aprilis prognosis est infausta dicta.
Congregatio de Causis Sanctorum 353<br />
Propter condicionis gravitatem communitatis Salesianae sodales instanter<br />
a Domino postulaverunt sanationem per intercessionem Servi Dei Artemidis<br />
Zatti, cui plures novendiales supplicationes adhibuerunt. Ex improviso,<br />
inde a die 18 mensis Aprilis subsequentis, status clinicus est radicitus<br />
mutatus atque exinde, post breve tempus, facta est plena mali remissio.<br />
Asserta mira sanatio inspecta est anno 1998 apud Curiam Bonaërensem<br />
per Inquisitionem dioecesanam, quae est a Congregatione de Causis Sanctorum<br />
probata decreto die 30 mensis Novembris anno 1998 promulgato.<br />
Medicorum Collegium Dicasterii in Sessione diei 9 mensis Martii anni<br />
2000 uno ore affirmavit sanationem celerrimam fuisse, completam, stabilem<br />
et quoad modum pro praesentibus scientiae cognitionibus inexplicabilem.<br />
Die 27 mensis Octobris anno 2000 Congressus Peculiaris actus est Consultorum<br />
Theologorum ac die 6 mensis Februarii anno 2001 Sessio Ordinaria est<br />
habita Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Eminentissimo<br />
Cardinali Henrico Schwery. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive<br />
Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo constaret divinitus<br />
patrato, responsum est prolatum affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessio<br />
nem Ven. Servi Dei Artemidis Zatti, laici professi Societatis Sancti Francisci<br />
Salesii, videlicet de celérrima, completa ac stabili sanatione Sacerdotis Caroli<br />
Alberti Bosio a « gravi complicazioni infettive conseguenti ad appendicite puru<br />
lenta, con localizzazioni multiple addominali e pleuriche; sepsi generalizzata ad<br />
eziologia polimicrobica; stato di grave anergia immunitaria».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 24 mensis Aprilis A. D. 2001.<br />
L. œ s.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
354<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
MANAËNSIS-PORTUS VETEÉIS<br />
De provinciarum ecclesiasticarum nova conformatione<br />
DECRETUM<br />
Ad communem pastoralem actionem Ecclesiarum in territorio civilis autonomiae<br />
vulgo « Estado do Acre » sane promovendam, Exc.mus P.D. Ioachimus<br />
Pertiñez Fernández, O.A.R., Episcopus Fluminis Albi Superioris, et<br />
Exc.mus P.D. Moyses Ioannes Pontello, C.S.Sp. Episcopus Crucis Australis,<br />
ab Apostolica <strong>Sede</strong> postulaverunt ut Ecclesiae quibus praesunt, hactenus<br />
ad Metropolitanam Ecclesiam Manaënsem spectantes, dioecesibus provinciae<br />
ecclesiasticae Portus Veteris aggregarentur. Congregatio pro Episcopis, auditis<br />
quorum interest Episcopis et praehabito favorabili voto Conferentiae<br />
Episcoporum Brasiliae et Exc.mi P.D. Alfii Rapisarda, Archiepiscopi titularis<br />
Cannensis et in Brasilia Apostolici Nuntii, porrectis precibus benigne annuendum<br />
censuit. Quapropter, eadem Congregatio, vigore specialium facultatum<br />
sibi a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia PP. II,<br />
tributarum, praesenti decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo<br />
Litterae datae forent, statuit ut dioeceses Fluminis Albi Superioris ac<br />
Crucis Australis a provincia ecclesiastica Manaënsi distractae, provinciae ecclesiasticae<br />
Portus Veteris aggregentur et iuri metropolitano Archiepiscopi<br />
Portus Veteris ad normam iuris subiciantur. Ad haec perficienda, Congregatio<br />
pro Episcopis deputat memoratum Exc.mum Apostolicum Nuntium, necessarias<br />
et opportunas eidem tribuens facultates — etiam subdelegandi ad<br />
effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,<br />
— onere imposito ad Congregationem pro Episcopis remittendi, quam<br />
primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.<br />
Contrariis quibusvis minime obstantibus.<br />
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 31 mensis<br />
Augusti, anno 2001.<br />
L. © S.<br />
In Congr pro Episcopis tab., n, 761/2001<br />
IOANNES B. card. RE, Praefectus<br />
Ioannes M. Rossi, Subsecr.
Congregatio pro Episcopis 355<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus<br />
Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae se<br />
quuntur Ecclesiis sacros praefecit praesules:<br />
die 20 Martii 2002. — Cathedrali Ecclesiae Poncensi, Episcopum Coadiutorem,<br />
R.P. Felicem Lázaro, Sch.P., Decanum Collegii Artium atque<br />
Humanitatum et Theologiae in Universitate Catholica Portoricensi professorem.<br />
— Titulari Ecclesiae Bulnensi R.D. Iosephum De Kesel, e clero dioecesis<br />
Gandavensis, ibique Vicarium episcopalem pro formatione, quem deputavit<br />
Auxiliarem Episcopum archidioecesis Mechliniensis-Bruxellensis.<br />
die 23 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Tuxpaiiiensi, R.D. Dominicum<br />
Díaz Martínez, e clero dioecesis Queretarensis, hactenus Vicarium pro actione<br />
pastorali et parochum in eadem dioecesi.<br />
die 26 Martii. — Nuntiaturae Apostolicae in Republica Boliviana, R.D.<br />
Ivonem Scapolo, Archiepiscopum titularem electum Thagastensem.<br />
die 27 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Chachapoyasensi Exc.mum P.D.<br />
Aemilianum Antonium Cisneros Martínez, O.A.R., hactenus Episcopum<br />
Praelatum Chotensem et Administratorem Apostolicum Chachapoyasensem.<br />
— Praelaturae Territoriali Chotensi R.P. Iosephum Carmelum Martínez<br />
Lázaro, O.A.R., hactenus Superiorem Communitatis Limanae.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Cumanensi, Exc.mum P.D. Didacum Raphaelem<br />
Padrón Sánchez, hactenus Episcopum Maturinensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Munkacsiensi <strong>La</strong>tinorum, noviter erectae,<br />
Exc.mum R.D. Antonium Majnek, hactenus Episcopum titularem Febianensem<br />
et Administratorem Apostolicum Transcarpatiae <strong>La</strong>tinorum.<br />
die 28 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Posnaniensi Exc.mum P.D.<br />
Stanislaum Ga^decki, hactenus Episcopum titularem Rubicensem et Auxiliarem<br />
Gnesnensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Siedlecensi R.D. Zbigniew Kiernikowski, e clero<br />
archidioecesis Gnesnensis et Pontificii Instituti Polonorum rectorem.
356<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 28 Martii 2002. — Cathedrali Ecclesiae Radomensi R.D. Sigismundum<br />
Zimowski, e clero dioecesis Tarnoviensis et Congregationis pro Doctrina<br />
Fidei officialem.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Burgensi Exc.mum Franciscum Gil Hellin,<br />
hactenus Episcopum titularem Citiensem et a Secretis Pontificii Consilii pro<br />
Familia.<br />
die 5 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Vallipolitanae, R.P. Robertum Octavium<br />
Balmori Cinta, M.J., hactenus parochum in archidioecesi Mexicana.<br />
die 6 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Urusitanae R.D. Bonaventuram<br />
M. Famadico, hactenus Vicarium delegatum Vicariatus Apostolici<br />
Calapanensis, quem deputavit Episcopum Auxiliarem archidioecesis Lipensis.<br />
die 11 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Huancavelicensi, R.D. Isidorum<br />
Barrio Barrio, hactenus ibi Vicarium generalem et rectorem Seminarii maioris.<br />
die 12 Aprilis. — Ecclesiae Cathedrali Platiensi, R.D. Michaelem Perniisi,<br />
e clero dioecesis Calatayeronensis, hactenus Almi Collegii Capranicensis<br />
in Urbe moderatorem.<br />
die 15 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Almeriensi Exc.mum P.D. Adolfum<br />
González Montes, hactenus Episcopum Abulensem.<br />
CONGREGATIO<br />
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione<br />
pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores<br />
dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras<br />
praefecit:<br />
die 11 Novembris 2001. — Titulari episcopali Ecclesiae Maturbensi R.D.<br />
Franciscum Daw Tang, curionem paroeciae in oppido vulgo Kamaing,<br />
quem constituit Auxiliarem Myitkyinaënsem.
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 357<br />
die 22 Decembris 2001. — Metropolitanae Ecclesiae Kumasiensi, noviter<br />
erectae in Gana, P.D. Petrum Kwasi Sarpong, hactenus Episcopum eiusdem<br />
circumscriptionis ecclesiasticae.<br />
— Archiepiscopum Coadiutorem Imphalensem, R.D. Dominicum Lumon,<br />
Vicarium generalem eiusdem metropolitanae Ecclesiae.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Tanjungselorensi, noviter conditae in Indonesia,<br />
R.P. Iustinum Harjosusanto, M.S.P., olim Superiorem provincialem Iavensem<br />
eiusdem Congregationis Missionariorum a S. Familia.<br />
— Exc.mum P.D. Car lito J. Cenzon, C.I.C.M., Episcopum titularem<br />
Scebatianensem, hactenus Vicarium Apostolicum Tabucensem, quem constituit<br />
Vicarium Apostolicum Baghiopolitanum.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Thuccensi terebenthinae, R.P. Antonium<br />
Gerardum Zerdin Bukovec, O.F.M., hactenus parochum pagi Atalaya,<br />
quem constituit Coadiutorem Vicariatus Apostolici Sancti Raymundi.<br />
die 23 Ianuarii 2002. — Archiepiscopum Coadiutorem Nyeriensem,<br />
Exc.mum P.D. Ioannem Njue, hactenus Episcopum Embuensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Bereinitanae, Exc.mum P.D. Ioannem Ribat,<br />
M.S.C., hactenus Episcopum titularem Macrianensem minor et Auxiliarem<br />
eiusdem dioecesis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Munatianensi R.P. Iosephum Mitsuaki<br />
Takami, P.S.S., Theologiae Dogmaticae necnon Sacrae Scripturae Seminarii<br />
interdioecesani Fukuokaënsis magistrum, quem constituit Auxiliarem archidioecesis<br />
Nagasakiensis.<br />
die 1 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Ihabuensi, noviter constitutae in<br />
India ibique suffraganeae archidioecesi Bhopalensi, R.P. Chacko Thottumarickal,<br />
SVD, hactenus eiusdem Societatis Verbi Divini provinciae Indorensis<br />
superiorem.<br />
— Exc.mum P.D. Romulum Emiliani Sánchez, CMF, Episcopum titularem<br />
Nigrensem, hactenus Vicarium Apostolicum Darienensem, Auxiliarem<br />
dioecesis de Sancto Petro Sula in Honduria.
358<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
NOMINATIONES<br />
Peculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione ad<br />
suum beneplacitum renuntiavit:<br />
die 21 Decembris 2001. — Exc.mum P.D. Iosephum Kumuondala, Episcopum<br />
Mbandakanum Bikoroënsem, Administratorem Apostolicum « sede<br />
vacante et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Bokunguensis-Ikalaënsis.<br />
die 1 Februarii 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Thuburbitanorum<br />
minorum, R.P. Antonium Palang, SVD, hactenus Administratorem Apostolicum<br />
« sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » Vicariatus Apostolici Sancti<br />
Iosephi in Mindoro, quem constituit Vicarium Apostolicum eiusdem Vicariatus<br />
Apostolici.<br />
die 20 Februarii. — Exc.mum P.D. Philippum Anyolo, Episcopum Kerichoënsem,<br />
Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum<br />
Sanctae Sedis » dioecesis Homa Bayensem.<br />
die 1 Martii. — Exc.mum P.D. Carolum Maung Bo, S.D.B., Episcopum<br />
Patheinensem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum<br />
Sanctae Sedis » archidioecesis Mandalayensis.<br />
die 15 Martii. — Exc.mum P.D. Raphaelem Mariam Zé, Episcopum<br />
Sangmelimaënsem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum<br />
Sanctae Sedis » dioecesis Ebolouanae Kribensis.<br />
die 6 Aprilis. — Exc.mum P.D. Janvier Kataka Luvete, Episcopum<br />
Vambaënsem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum<br />
Sanctae Sedis » dioecesis Buniaënsis.
Diarium Romanae Curiae 359<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale<br />
per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Giovedì, 11 Aprile 2002, S.E. il Signor DARKO TANASKOVIC, Ambasciatore<br />
della Repubblica Federale Jugoslava presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Lunedì, 25 Marzo 2002, l'On. JOSÉ DE VENECIA, Presidente della<br />
Camera dei Deputati delle Filippine.<br />
Sabato, 6 Aprile 2002, S.E. il Signor VACLAV HAVEL, Presidente<br />
della Repubblica Ceca.<br />
Mercoledì, 10 Aprile 2002, S.E. il Signor DOMITIEN NDAYIZEYE,<br />
Vice Presidente della Repubblica del Burundi.<br />
Sabato, 13 Aprile 2002, S.E. il Signor ENRIQUE BOLAÑOS GEYER,<br />
Presidente della Repubblica di Nicaragua.<br />
Lunedì, 15 Aprile 2002, S.E. il Signor MIGUEL ÁNGEL RODRÍ<br />
GUEZ, Presidente della Repubblica di Costa Rica.<br />
Martedì 24 aprile 2002 si è riunita alla presenza del Santo Padre la Con<br />
gregazione delle Cause dei Santi.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
4 marzo 2002. Le LL.EE. i mons.ri George Peli, Arcivescovo di Sydney;<br />
<strong>La</strong>urent Monsengwo Pasinya, Arcivescovo di Kisangani;<br />
Amédée Grab, Vescovo di Chur; Reinhard<br />
Marx, Vescovo di Trier; Olivier de Berranger,
360<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
14 marzo 2002<br />
Vescovo di Saint-Denis; Leon A. Tharmaraj, Vescovo<br />
di Kottar; Antonio Ledesma, Vescovo Prelato<br />
di Ipil, i signori prof. Silvio Marcus Helmons;<br />
prof. Tomas Raga Gil; prof. Raymond<br />
Ranjeva, dott. Onno Ruding; prof. Andrea Riccardi;<br />
le signore Maria E. Diaz de Pfennich; Mary<br />
Yuen Mee-Yin, Membri del Pontificio Consiglio<br />
della Giustizia e della Pace « ad quinquennium ».<br />
P. George Nedungatt, S.I.., e don Adam Somorjai, O.S.B.,<br />
Consultori della Congregazione delle Cause dei Santi<br />
« in aliud quinquennium ».<br />
» » » Le LL.EE. i monsignori Angelo Acerbi, Arcivescovo tit. di<br />
Zella, e Attilio Nicora, Vescovo em. di Verona,<br />
Membri della Congregazione per i Vescovi « ad<br />
quinquennium aut usque ad 80 um<br />
».<br />
28 » » Mons. Francesco Giovanni Brugnaro, Capo Ufficio nella<br />
Congregazione per le Chiese Orientali.<br />
4 aprile » P. Joseph Augustine Di Noia, O.P., Sotto-Segretario della<br />
Congregazione per la Dottrina della Fede.<br />
13 » » S.E. mons. Karl Josef Romer, Vescovo tit. di Colonnata, Segretario<br />
del Pontificio<br />
« ad quinquennium ».<br />
Consiglio per la Famiglia<br />
18 » » SE. mons. Pasquale Macchi, Arcivescovo Prelato em. di Loreto,<br />
Consultore del Pontificio Consiglio delle Comunicazioni<br />
Sociali « usque ad 80 um<br />
annum ae. s. »,<br />
24 » » S.E. mons. Francesco Marchisano, Arcivescovo tit. di Populonia,<br />
Presidente della Pontificia Commissione per<br />
i Beni Culturali della Chiesa e della Pontificia<br />
Commissione di Archeologia Sacra, Arciprete della<br />
Patriarcale Basilica Vaticana, Suo Vicario Generale<br />
per lo Stato della Città del Vaticano e Presidente<br />
della Fabbrica di San Pietro.<br />
26 » » P. Bernard Ardura, O. Praem., Segretario del Pontificio Consiglio<br />
della Cultura « in aliud quinquennium ».<br />
NECROLOGIO<br />
21 febbraio 2002. Mons. Dennis V. Durning, Vescovo em, di Arusha (Tanzania).<br />
25 marzo » Mons. Jan W. Nowak, Vescovo di Siedlce (Polonia).<br />
» » » Mons,, José C„ dos Santos, Vescovo tit. di Ausuccura.<br />
27 » » Mons. James L. Schad, Vescovo tit. di Panatoria.<br />
31 » » Mons. William Dunne, Vescovo em. di Kitui (Kenya).<br />
2 aprile » Mons. Edward C„ O'Leary, Vescovo em. di Portland (Stati<br />
Uniti d'America).<br />
18 » » Mons. Pal Reizer, Vescovo di Satu Mare (Romania).
An. et vol. XCIV 4 Iunii 2002 N. 6<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
ADHORTATIO APOSTOLICA<br />
POST SYNODALIS « ECCLESIA IN OCEANIA »<br />
Post-Synodal Apostolic Exhortation Ecclesia in Oceania of His Holiness Pope<br />
John Paul II to the bishops priests and deacons, men and women in the conse<br />
crated life, and ali the lay faithful on Jesus Christ and the Peoples of Oceania:<br />
Walking his way, telling his truth, living his life.<br />
INTRODUCTION<br />
1. The Church in Oceania gives glory to God at the dawn of the Third<br />
Millennium and proclaims her hope to the world. Her gratitude to God<br />
rises from her contemplation of the many gifts she has received, including<br />
the wealth of peoples and cultures and the wonders of création. But abo ve<br />
all there is the immense gift of faith in Jesus Christ, "the firstborn of ali<br />
création" (Col 1:15). In the past millennium the Church in Oceania has<br />
welcomed and treasured this gift of faith, and has passed it on faithfully to<br />
ne wer générations. For this, the whole Church gives praise to the Most<br />
Holy Trinity.<br />
From the earliest times, the peoples of Oceania were moved by the divine<br />
présence in the riches of nature and culture. But it was not until foreign<br />
missionarios came in the latter half of the second millennium that<br />
these original inhabitants first heard of Jesus Christ, the Word made flesh.<br />
Those who migrated from Europe and other parts of the world brought<br />
with them their faith. For all, the Gospel of Jesus Christ, received in faith<br />
24 - <strong>AAS</strong>
362<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
and lived in the communio of the Church, brought fulfilment of the deepest<br />
longings of the heart, beyond any human expectation. The Church in<br />
Oceania is strong in hope, for she has experienced God's infinite goodness<br />
in Christ. To this day, the treasure of Christian faith is undiminished in its<br />
dynamism and promise, for the Spirit of God is always new and surprising.<br />
The Church throughout the world shares the hope of the peoples in Ocea<br />
nia that the future will bring new and even more wonderful gifts of grace<br />
to the lands of the Great Ocean.<br />
2. A very particular moment in which the Church in Oceania could<br />
speak of her gratitude and hope was the Special Assembly of the Synod of<br />
Bishops for Oceania, which was held from 22 November — 12 December<br />
1998. In my Apostolic Letter Tertio millennio adveniente I had proposed the<br />
usefulness of such an Assembly, as one in a series of continental Assemblies<br />
intended to prepare the Church for the new millennium. 1<br />
The Bishops of<br />
Oceania were joined by Bishops from other continents and heads of dicast-<br />
eries of the Roman Curia. Other members of the Church were among the<br />
participants, including priests, lay people and consecrated religious, as well<br />
as fraternal delegates from other Churches and E eclesial Communities. The<br />
Assembly analyzed and discussed the présent situation of the Church in<br />
Oceania in order to pian more effectively for the future. It also focused the<br />
attention of the universal Church on the hopes and challenges, the needs<br />
and opportunities, the sorrows and joys of the vast human tapestry which<br />
is Oceania.<br />
The meeting in Rome of many Bishops, gathered with and around the<br />
Successor of Peter, was a wonderful occasion to celebrate the gifts of grace,<br />
which have yielded so abundant a harvest among the peoples of Oceania.<br />
Faith in Jesus Christ was the foundation and the focus of the participants<br />
in their prayer and discussions. The Bishops and ali who were with them<br />
were animated by the one faith in Christ. All were inspired and strength-<br />
ened by the ecclesial communio which bound them together and was ex<br />
pressed through the days of the Synod Assembly in a most powerful and<br />
moving way as a true unity in diversity.<br />
1<br />
No. 38,
Acta Ioannis Pauli Pp. II 363<br />
CHAPTER I<br />
JESUS CHRIST AND THE PEOPLES<br />
OF OCEANIA<br />
"As Jesus walked by the sea of Galilée, he saw two brothers, Simon who is<br />
callea, Peter and Andrew his br other, casting a net into the sea; for they were<br />
fishermen. And he said to them, 'Follow me and I will make you fishers of<br />
men'. Immediately they left their nets and followed him" (Mt 4:18-20).<br />
THE PERSON OF JESUS<br />
The Cali<br />
3. Düring the Synod Assembly, the universal Church carne to see more<br />
clearly how the Lord Jesus is encountering the many peoples of Oceania in<br />
their lands and on their many islands. For it is the Lord himself who looks<br />
upon the people with a love which présents itself as both a challenge and a<br />
cali. Like Simon Peter and his brother Andrew, they are invited to leave<br />
all, to turn to him who is the Lord of life, and follow him. They are to<br />
leave not only sinful ways, but also sterile ways of a certain manner of<br />
thinking and acting, in order to take the path of an ever deeper faith and<br />
follow the Lord with ever greater fidelity.<br />
The Lord has called the Church in Oceania to himself: as always the<br />
cali involves a sending forth on mission. The purpose of being with Jesus is<br />
to go forth from Jesus, in his power and with his grace. Christ is now Galling<br />
the Church to share in his mission with new energy and creativity. The<br />
Synod saw this clearly in the life of the Church in Oceania.<br />
The Bishops rejoiced to see that in Oceania the Lord Jesus has shown<br />
himself true to his promise: 'T am with you always, to the end of the age"<br />
(Mt 28:20). The assurance of his présence gives the strength and courage<br />
needed for disciples to become "fishers of men". Düring the Special Assembly,<br />
the Lord's présence was experienced in prayer, in the sharing of hopes<br />
and concerns, and in the bond of ecclesial communio. Faith in Jesus' présence<br />
among his people in Oceania will always make possible new and wonderful<br />
encounters with him, and these new encounters will become the<br />
seeds of new mission.<br />
When we walk with the Lord, we leave with him all our burdens, and<br />
this confers the strength to accomplish the mission he gives us. He who
364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
takes from us gives to us; he takes upon himself our weakness and gives us<br />
his strength. This is the great mystery of the life of the disciple and apostle.<br />
It is certain that Christ works with us and within us as we "put out<br />
into deeper waters", as now we must. When times are difficult and unpromising,<br />
the Lord himself urges us "to cast our nets once more" (Lk 5:1-<br />
II). 2<br />
We must not disobey.<br />
Presenting Jesus Christ<br />
4. The centrai concern of the Synod Assembly was to find appropriate<br />
ways of presenting to the peoples of Oceania today Jesus Christ as Lord<br />
and Saviour. But what is this new way to présent him, so that many more<br />
will meet him and believe in him? The interventions of the Synod Fathers<br />
reflected the challenges and difficulties, but also the hopes and possibilities<br />
evoked by this question.<br />
In the course of history, thanks to the Church's extraordinary missionary<br />
and pastoral efforts, the peoples of Oceania have met Jesus Christ who<br />
does not cease to cali them to faith and give them new life. In colonial<br />
times, Catholic clergy and religious quickly established institutions to help<br />
the new settlers in Australia and New Zealand to preserve and strengthen<br />
their faith. Missionarios brought the Gospel to the original inhabitants of<br />
Oceania, inviting them to believe in Christ and find their true home in his<br />
Church. The people responded in great numbers to the cali, became<br />
Christ's followers and began to live according to his word. The Synod left<br />
no doubt that the Church, the communio of believers, is now a vibrant reality<br />
among many peoples in Oceania. Today Jesus is again turning his<br />
loving attention to them, calling them to a stili deeper faith and a stili<br />
richer life in him. Therefore, the Bishops could not f ail to ask: How can<br />
the Church be an effective instrument of Jesus Christ who now wants to<br />
meet the peoples of Oceania in new ways?<br />
Jesus Christ: Shepherd, Prophet and Priest<br />
5. In his infinite love for the world, God gave his only Son to be Godwith-us.<br />
Emptying himself to become like us, Jesus was born of the Virgin<br />
Mary in simplicity and poverty. As the one who is totally empty and poor<br />
nem, 3.<br />
2<br />
Cf. SPECIAL ASSEMBLY FOR OCEANIA OF THE SYNOD OF BISHOPS, Relatio post disceptatio
Acta Ioannis Pauli Pp. II 365<br />
on the Cross, Jesus is the belo ved Son of God, the Saviour of the world in<br />
ali its emptiness and poverty. 3<br />
When Christ dwelt among us, he proclaimed<br />
the Good News that God's Kingdom has come, a Kingdom of<br />
peace, justice and truth. Many people, particularly from among the poor,<br />
the needy and the outcast, followed him, but for the most part the powerful<br />
of the world turned against him. They condemned him and nailed him<br />
to the Cross. This shameful death, accepted by the Father as a sacrifice of<br />
love for the world's sake, gave way to a glorious Résurrection by the power<br />
of the Father's love. Jesus was thus established as King of the universe,<br />
Prophet for all people, and High Priest of the eternai sanctuary. He is<br />
Prophet, Priest and King not only for those who follow him but for all the<br />
peoples of the earth. The Father offers him as the Way, the Truth and the<br />
Life to ali men and women, to ali families and communities, to ali nations<br />
and to ali générations.<br />
As the Son of David, Jesus is not only King but also the Good Shepherd<br />
of those who hear his voice. He knows and loves those who follow<br />
him. 4<br />
He is the chief Shepherd of our souls, and the Pastor of ali peoples.<br />
He guides the Church by the power of the Holy Spirit who dwells fully in<br />
him and whom he breathes into his disciples (cf. Jn 20:22). The Spirit<br />
leads by a force of love, from deep within, touching the hearts and minds<br />
of the peoples of Oceania and setting them free to live the abundant life<br />
for which they were created.<br />
As the Word of God, Jesus is the universal Prophet, the total révélation<br />
of God. 5<br />
He is the Truth, inviting people to believe in him and share his<br />
life. His Spirit leads the baptized on a daily journey into new depths of<br />
that truth. Moved by the Holy Spirit, the Synod Fathers discussed many<br />
concerns arising from their pastoral expérience and their love of God's people.<br />
Not all answers could be found in the day s of the Synod, for many issues<br />
call for more reflection, expérience and prayer. Howe ver, in their<br />
search for enlightenment the Bishops fully shared and professed the conviction<br />
that the truth of salvation can be found only in Jesus Christ, and<br />
that his Spirit provides solace and guidance to those who come to him<br />
with their problems and burdens.<br />
The Crucifìed and Risen Lord is the High Priest who offers himself to<br />
the Father as an eternai sacrifice for the life of the world. He gave his life<br />
3<br />
4<br />
5<br />
Cf. ibid., 4<br />
Cf. ibid, 1; 5.<br />
Cf ibid., 19,
366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
for all and continues to fili his followers with his life, most especially<br />
through the Sacraments. In his prayer, the pray ers of all believers rise to<br />
the Father. Through the Holy Spirit, he enables them to live a life of intimate<br />
union with God and of more generous charity to their brothers and<br />
sisters, particularly the poor and needy. The Synod discussions stressed<br />
that, in presenting Jesus, the Church must show his compassionate love to<br />
a world in need of healing. AH the baptized are called to be God's priestly<br />
people in the image of Jesus, the High Priest; and as a priestly people,<br />
they are commissioned to reach out in mercy to ali, particularly the most<br />
deprived, the most distant, the lost. In reaching out and offering life in the<br />
name of Jesus, the Church in Oceania today will be a sacrament of divine<br />
justice and peace. 6<br />
THE PEOPLES OF OCEANIA<br />
Place and Time<br />
6. The Synod gave récognition not only to a unique area spanning almost<br />
one-third of the earth's surface, but also to a large number of indigenous<br />
peoples, whose joyful acceptance of the Gospel of Jesus Christ is evident<br />
in their enthusiastic célébration of the message of salvatione These<br />
peoples form a unique part of humanity in a unique région of the world.<br />
Geographically, Oceania comprises the continent of Australia, many islands,<br />
big and small, and vast expanses of water. The sea and the land, the water<br />
and the earth meet in endless ways, often striking the human eye with<br />
great splendour and beauty. Although Oceania is geographically very large,<br />
its population is relatively small and unevenly distributed, though it comprises<br />
a large number of indigenous and migrant peoples. For many of<br />
them, land is most important: its fertile soil or its déserts, its variety of<br />
plants and animais, its abundance or scarcity. Others, though living on the<br />
land, are more dependent on the rivers and the sea. The water allows them<br />
to travel from island to island, from shore to shore. The great variety of<br />
languages — 700 in Papua New Guinea alone — together with the vast<br />
distances between islands and areas make communication across the région<br />
a particular challenge. In many parts of Oceania, travelling by sea and air<br />
is more important than travelling by land. Communication can still be slow<br />
6<br />
7<br />
Cf ibid., 39.<br />
Cf. Propositio 1
Acta Ioannis Pauli Pp. II 367<br />
and difficult as in earlier times, though nowadays in many areas information<br />
is transmitted instantly thanks to new electronic technology. 8<br />
The largest country of Oceania in both size and population is Australia,<br />
where the Aboriginal people have Ii ved for thousands of years, moving over<br />
large tracts of land and living in deep harmony with nature. Discovered<br />
and colonized by European people who named it the Southern <strong>La</strong>nd of the<br />
Holy Spirit (Terra Australis de Spiritu Sancto), Australia has become very<br />
Western in its cultural patterns and social structure. Deeply involved in<br />
the scientific, technologicae and social developments of the Western world,<br />
Australia is now a largely urban, modern and secularized nation, in which<br />
successive immigrations from Europe and Asia have contributed to make it<br />
a multicultural society. The Australians are therefore "an original people,<br />
the resuit of the meeting of people of very différent nations, languages and<br />
civilizations" . 9<br />
The Christian faith was brought by immigrants who carne from Europe.<br />
Many priests and religious joined them, and their pastoral dedication and<br />
educational work helped the immigrants to live the Christian life in a<br />
stränge new land. Locai priestly and religious vocations and many lay people<br />
made their own indispensable contribution in Australia to the growth<br />
of the Church and the accomplishment of her mission. Among them was a<br />
remarkable woman religious, blessed Mary MacKillop, who died in 1909<br />
and whom it was my joy to beatify in 1995. On that occasion I recalled<br />
that "by declaring her 'Blessed' the Church was saying that the holiness<br />
demanded by the Gospel is as Australian as she was Australian". 10<br />
The relationship<br />
of the Church to the Aboriginal peoples and the Torres Strait Islanders<br />
remains important and difficult because of past and présent injustices<br />
and cultural différences. Besides this challenge, the Church in Australia<br />
now faces many modem "déserts" 11<br />
similar to those in other Western<br />
countries.<br />
The originai inhabitants of New Zealand, an island nation, were the<br />
Maori people who called their country Aotearoa, "<strong>La</strong>nd of the Great White<br />
Cloud". Colonization and later immigration have shaped the nation into a<br />
8<br />
Cf, ibid.<br />
6<br />
PAUL VI, Homily at Randwick Racecourse for the 200th Anniversary of Cook's Arrivai<br />
in Australia, Sydney (1 December), 1: <strong>AAS</strong> 63 (1971), 62.<br />
10<br />
Homily at the Béatification of Mary MacKillop, Sydney (19 January 1995), 2: <strong>AAS</strong> 87<br />
(1995), 1003.<br />
11<br />
Ibid., 5: loc cit., 1004,
368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
bi-cultural society, where integration of Maori and Western culture remains<br />
a pressing challenge. Foreign missionaries first proclaimed the Gospel to the<br />
Maori people. Then when the European settlers came in greater numbers,<br />
priests and religious came as well and helped to maintain and develop the<br />
Church. Modem developments have made New Zealand a more urban and<br />
secularized society, in which the Church faces challenges similar to those in<br />
Australia. Though there is among Catholic people an "increased awareness<br />
of belonging to the Church", it is also true that in general "the sensé of<br />
God and of his loving providence has diminished". Such "a secularized so<br />
ciety needs to be confronted again by the entire Gospel of salvation in Je<br />
sus Christ". 12<br />
Papua New Guinea is the largest of the Melanesian nations. It is a pre-<br />
dominantly Christian society with many différent local languages and a<br />
great wealth of cultures. Like other smaller Melanesian island nations it has<br />
gained politicai independence in quite recent times, and its history since<br />
then has been shaped by struggles for stable democracy, social justice and<br />
the balanced and integrai development of its people. These struggles in<br />
Papua New Guinea and other parts of Melanesia have recently been<br />
marked by violence and Separatist movements, in which people and insti<br />
tutions have suffered greatly. Church leaders and many Christians have<br />
done a great deal to bring peace and reconciliation, and this must clearly<br />
continue in a situation which remains very volatile.<br />
The island nations of Polynesia and Micronesia are relatively small,<br />
each with its own indigenous language and culture. They too are facing the<br />
pressures and challenges of a contemporary world which exerts a powerful<br />
influence upon their society. Without losing their identity or abandoning<br />
their traditional values, they want to share in the development resulting<br />
from more direct and complex interaction with other peoples and cultures.<br />
That is proving to be a delicate balance in these small and vulnerable soci<br />
eties, some of which are facing a very uncertain future, not only because of<br />
large-scale émigration but also because of rising sea levéis caused by global<br />
warming. For them, climate change is very much more than a question of<br />
économies.<br />
12<br />
JOHN PAUL II, Address to the Bishops of New Zealand, Wellington (23 November<br />
1986), 4-5: <strong>AAS</strong> 79 (1987), 936-937.
Mission and Culture<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 369<br />
7. As early as the sixteenth Century, when foreign missionaries first<br />
reached Oceania, island peoples heard and accepted the Gospel of Jesus<br />
Christ. Among those who began and carried on the missionary work were<br />
saints and martyrs; and they are not only the greatest glory of the<br />
Church's past in Oceania but also its surest source of hope for the future.<br />
Outstanding among these witnesses of faith are Saint Peter Chanel, martyred<br />
in 1841 on the island of Futuna, Blessed Diego Luis de San Vitores<br />
and Blessed Pedro Calungsod, killed together in 1672 on Guam, Blessed<br />
Giovanni Mazzuconi martyred in 1851 on Woodlark Island; and Blessed<br />
Peter To Rot, killed on New Britain in 1<strong>94</strong>5, towards the end of the Second<br />
World War. With many others, these héroes of the Christian faith contributed,<br />
each in his own unique way, to the implantation of the Church<br />
on the islands of Oceania. May their memory ne ver be forgotten! May they<br />
never cease to intercede for the beloved peoples for whom they shed their<br />
blood!<br />
When the missionaries first brought the Gospel to Aboriginal or Maori<br />
people, or to the island nations, they found peoples who already possessed<br />
an ancient and profound sensé of the sacred. Religious practices and rituals<br />
were very much part of their daily lives and thoroughly permeated their<br />
cultures. The missionaries brought the truth of the Gospel which is foreign<br />
to no one; but at times some sought to impose éléments which were culturally<br />
alien to the people. There is a need now for careful discernment to see<br />
what is of the Gospel and what is not, what is essential and what is less so.<br />
Such a task, it must be said, is made more difficult because of the process<br />
of colonization and modernization, which has blurred the line between the<br />
indigenous and the imported.<br />
The traditional peoples of Oceania make up a mosaic of many différent<br />
cultures: Aboriginal, Melanesian, Polynesian and Micronesian. Since the<br />
time of colonization, Western culture has also shaped the région. In recent<br />
years Asian cultures too have been part of the cultural scene, particularly<br />
in Australia. Each cultural group, différent in size and strength, has its<br />
own traditions and its own expérience of integration in a new land. They<br />
range from societies with strong traditional and communal features, to<br />
those which are mainly Western and modern in stamp. In New Zealand,<br />
and even more in Australia, the colonial and post-colonial policies of immi-
370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
gration have made the indigenous people a minority in their own land and,<br />
in many ways, a dispossessed cultural group.<br />
One of the most notable features of the peoples of Oceania is their powerful<br />
sense of community and solidarity in family and tribe, village or<br />
neighbourhood. This means that décisions are reached by consensus<br />
achieved through an often long and complex process of dialogue. Touched<br />
by the grace of God, the peoples' natural sense of community made them<br />
réceptive to the mystery of communio offered in Christ. The Church in<br />
Oceania demonstrates a real spirit of coopération, extending to the various<br />
Christian communities and to all people of good will. Deep respect for tradition<br />
and authority is also part of the traditional cultures of Oceania.<br />
Henee the présent generatione sense of solidarity with those who went before<br />
them, and the exceptional authority accorded to parents and traditional<br />
leaders.<br />
The cultural variety of Oceania is not immune from the Worldwide process<br />
of modernization which has effects both positive and negative. Certainly<br />
modern times have given a new and higher profile to positive human<br />
values, such as respect for the inalienable rights of the person, the introduction<br />
of démocratie procédures in administration and government, the<br />
refusai to accept structural poverty as an unchangeable condition, the rejection<br />
of terrorism, torture and violence as means of politicai change, the<br />
right to éducation, health care and housing for ail. These values, often<br />
rooted in Christianity — even if not explicitly — are exerting a positive influence<br />
in Oceania; and the Church cannot but do all in her power to encourage<br />
this process.<br />
Yet modernization also has its negative effects in the région, with traditional<br />
societies struggling to maintain their identity as they come in contact<br />
with secularized and urbanized Western societies and with the growing<br />
cultural influence of Asian immigrants. The Bishops spoke, for example, of<br />
a graduai lessening of the natural religious sense which has led to disorientation<br />
in people's moral life and conscience. A large part of Oceania, particularly<br />
Australia and New Zealand, has entered upon an era marked by increasing<br />
secularization. In civic life, religion, and especially Christianity, is<br />
moved to the margin and tends to be regarded as a strictly private matter<br />
for the individual with little relevance to public life. Religious convictions<br />
and the insights of faith are at times denied their due role in forming people's<br />
consciences. Likewise, the Church and other religious bodies have a
Ada Ioannis Pauli Pp. II 371<br />
diminished voice in public affairs. In today's world, more advanced technology,<br />
greater knowledge of human nature and behaviour, and worldwide<br />
politicai and economie developments pose new and difficult questions for<br />
the peoples of Oceania. In presenting Jesus Christ as the Way, the Truth<br />
and the Life, the Church must respond in new and effective ways to these<br />
moral and social questions without ever allowing her voice to be silenced or<br />
her witness to be marginalized.<br />
THE SPECIAL SYNOD ASSEMBLY<br />
The Thème<br />
8. As a resuit of the suggestions of the Pre-Synod Council, which sought<br />
to register the concerns of the Bishops of Oceania, the thème chosen for<br />
the Special Assembly for Oceania was: Jesus Christ and the Peoples of Ocea<br />
nia, Walking His Way, Telling His Truth, Living His Life. The thème is<br />
inspired by the words of John's Gospel where Jesus refers to himself as the<br />
Way, the Truth and the Life (14:6), and it recalls the invitation which he<br />
extends to ali the peoples of Oceania: they are invited to meet him, to believe<br />
in him, and to proclaim him as the Lord of all. It also reminds the<br />
Church in Oceania that she gathers together as the People of God journeying<br />
on pilgrimage to the Father. Through the Holy Spirit, the Father calis<br />
believers — individually and in community — to walk the way that Jesus<br />
walked, to teli ali nations the truth that Jesus revealed, to live fully the<br />
life that Jesus li ved and continues to share with us now.<br />
The thème is particularly appropriate for the Church in Oceania today,<br />
for the peoples of the Pacific are struggling for unity and identity; among<br />
them there is a concern for peace, justice and the integrity of création; and<br />
many people are searching for life's meaning. Only in accepting Jesus<br />
Christ as the Way will the peoples of Oceania find that for which they are<br />
now searching and struggling. The way of Christ cannot be walked without<br />
an ardent sense of mission; and the core of the Church's mission is to proclaim<br />
Jesus Christ as the living Truth — a truth revealed, a truth explained,<br />
understood and welcomed in faith, a truth passed on to new générations.<br />
The truth of Jesus is always greater than ourselves, greater than<br />
our heart, because it flows from the depths of the Blessed Trinity; and it is<br />
a truth which demands that the Church respond to the problems and challenges<br />
of today. In the light of the Gospel, we discover Jesus as the Life.
372<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
The life of Christ is offered also as a healing grace that makes it possible<br />
for humanity to be what the Creator intended it to be. Living the life of<br />
Jesus Christ implies a deep respect for all life. It also implies a living<br />
spirituality and authentic morality, strengthened by the word of God in<br />
Scripture and celebrated in the Sacraments of the Church. When Christians<br />
live the life of Christ with deeper faith, their hope grows stronger and their<br />
charity more radiant. That was the goal of the Synod, and it is the goal of<br />
the new evangelization to which the Spirit is summoning the whole Church.<br />
The Expérience<br />
9. It was fitting that the Synod Assembly began on the Solemnity of<br />
Christ the King when the Church célébrâtes Jesus as the Lord in whom<br />
God's Kingdom is established throughout the world and in ali of history.<br />
Düring the time of the Assembly, it became increasingly clear that it was<br />
Christ who was leading the way, that it was he who reigned in the midst<br />
of the Assembly. The opening and closing liturgies incorporated signs and<br />
Symbols drawn from Pacific island cultures as expressions of faith and révérence.<br />
In a unique blend, these cérémonies expressed the unity of faith in<br />
diversity of Catholic worship; and they showed quite strikingly how the<br />
Catholic faith reaches to the farthest shores of the Great Ocean and that<br />
all find their home in the Catholic Church. As a symbolic exchange of gifts,<br />
the liturgies expressed the deep communio between the Church of Rome<br />
and the local Churches of Oceania. The Bishops brought to the Vatican<br />
their rieh array of expériences and cultural treasures, and they were in<br />
turn strengthened in the bond of local and universal communio, which was<br />
for them a great refreshment and encouragement for the future.<br />
The distincti ve features of the Church in Oceania made it important to<br />
convoke a separate Synod Assembly. The Bishops of Oceania are organized<br />
in four Conferences which come together as the Fédération of Catholic<br />
Bishops' Conferences of Oceania (F.C.B.C.O.). The total number of Bishops<br />
is relatively small, which allowed the Synod to bring together ali the active<br />
Bishops, representing ali the particular Churches. For many participants it<br />
was a real disco very of the religious gifts, the cultures and the histories of<br />
the peoples of Oceania. They became more aware of the often hidden or<br />
unrecognized grâces that the Lord has bestowed on his Church, and this<br />
too was a source of great encouragement. The dialogue and discernment of<br />
the Synod opened the eyes of heart and soul to discover what can be done
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 373<br />
to live the Christian faith more fully and effectively. There were many reasons<br />
to praise and thank God for treasures discovered or valued anew.<br />
For the Bishops, the Assembly was an expérience of brotherhood and<br />
communio around the See of Peter. Taking place in the Vatican, it enabled<br />
all the participants "to feel at home" with the Bishop of Rome. It also allowed<br />
the Bishop of Rome "to feel at home" with them and to hear how<br />
much they appreciated this unique expérience of the universality of the<br />
Church. The sense of unity and fidelity overéame the great distances of geography<br />
and culture between Rome and Oceania. This expérience was one<br />
of the many gifts that Christ in his goodness bestowed during the Synod.<br />
Among themselves too the Bishops experienced a new and stronger<br />
sense of identity and communio. Many of them are often separated by<br />
great distances, and regular communication is not easy. For the Church as<br />
a whole, the diversity of cultures in Oceania is a constant challenge to<br />
work for greater unity. The Bishops want to strengthen their communio<br />
and help the peoples of Oceania to work together more effectively. The local<br />
Churches in this région of the world are a unique part in the universal<br />
Church. As such, they realize that they can and must contribute their special<br />
gifts to the wider Church. I pray that, through the Synod, the Bishops<br />
of Oceania will feel more than ever that they belong together and that,<br />
with their local Churches, they belong fully to the universal Church, to<br />
which they bring a special enrichment. 13<br />
It was significant that the Synod Assembly took place in the time of<br />
immediate préparation for the Great Jubilee of the Year 2000. The Bull<br />
announcing the Jubilee, Incarnationis mysterium, was promulgated during<br />
the time of the Synod, and the Assembly itself was an opportunity for the<br />
Church in Oceania to prepare for the gift of the Holy Year. Certainly the<br />
Assembly helped the Churches of the Pacific to celebrate the Jubilee with<br />
fresh attempts to bring reconciliation and peace, more conscious than ever<br />
that "the Church, having received from Christ the power to forgive in his<br />
name, is in the world the living présence of the love of God who turns to<br />
ali human weakness to welcome it with the embrace of his mercy". 14<br />
It<br />
would be a wonderful fruit of the Jubilee if the Church in Oceania,<br />
13<br />
nem, 2.<br />
Cf. SPECIAL ASSEMBLY FOR OCEANIA OF THE SYNOD OF BISHOPS, Relatio post disceptatio<br />
14<br />
JOHN PAUL II, Bull of Indiction of the Great Jubilee Incarnationis Mysterium (29 November<br />
1998), 9: <strong>AAS</strong> 91 (1999), 137.
374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
strengthened in so many ways by the expérience of the Synod, could continue<br />
to implement the Jubilee's insights and appeals along the lines suggested<br />
in the Apostolic Exhortation Novo millennio ineunte. As the Jubilee<br />
proclaimed the infinite depths of God's mercy revealed in Christ, so it<br />
stirred new énergies for the task of meeting the challenges which the Synod<br />
identified and discussed. 15<br />
"In his forgiving love a new heaven and a new<br />
earth are anticipated" : 16<br />
may the vision of the new heaven and the new<br />
earth ne ver cease to draw the peoples of Oceania more deeply into this<br />
newness of life!<br />
CHAPTER II<br />
WALKING THE WAY OF JESUS CHRIST IN OCEANIA<br />
"Going on further Jesus saw two other brothers, James the son of Zebedee<br />
and John his brother, in the boat with Zebedee their father, mending their nets,<br />
and he called them. Immediately they lef t the boat and their father, and followed<br />
him" (Mt 4:21-22).<br />
THE CHURCH AS COMMUNIO<br />
Mystery and Gift<br />
10. When Jesus walked the shores of the sea of Galilée he called people<br />
to take the road of discipleship. He invited them to walk his way, to follow<br />
as it were in his footsteps. "Prompted by the Holy Spirit, the Church<br />
must walk the same road which Christ walked, and the Church means ali<br />
of us, joined together like a body receiving its life-giving influence from the<br />
Lord Jesus". 17<br />
The way of Jesus is always the path of mission; and he is<br />
now inviting his followers to proclaim the Gospel anew to the peoples of<br />
Oceania, so that culture and Gospel proclamation will meet in a mutually<br />
enriching way and the Good News will be heard, believed and li ved more<br />
deeply. This mission is rooted in the mystery of communion.<br />
10<br />
16<br />
Cf. Propositio 15<br />
JOHN PAUL II, Bull of Indiction Incarnationis mysterium (29 November 1998), 11: <strong>AAS</strong><br />
91 (1999), 141.<br />
17<br />
PAUL VI, Homily for the First Episcopal Ordination of a Priest from Papua New Gui<br />
nea, Saint Mary's Cathedral, Sydney (3 December 1970): <strong>AAS</strong> 63 (1971), 71.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 375<br />
The Second Vatican Council chose the notion of communio as particularly<br />
apt to express the profound mystery of the Church; 18<br />
and the Extraordinary<br />
Synod Assembly of 1985 has made us more conscious of communio<br />
as the very heart of the Church. So too the Synod Fathers declared that<br />
"the Church is essentially a mystery of communion, a people made one<br />
with the unity of the Father, the Son and the Holy Spirit. This sharing of<br />
the life of the Blessed Trinity is the source and inspiration of ali Christian<br />
relationships and every form of Christian community". 19<br />
This understanding<br />
was the spiritual and doctrinal background of ali the Synod's délibérations.<br />
It is "complemented and illustrated in the understanding of the<br />
Church as the People of God and the community of disciples. Church as<br />
communion recognises the basic equality of ali Christ's faithful, lay, religious<br />
and ordained. The communion is shaped and enlivened by the Holy<br />
Spirit's gifts of offices and charisms". 20<br />
The communio of the Church is a gift of the Blessed Trinity, whose<br />
deep inner life is most marvellously shared with humanity. Communio is<br />
the fruit of God's loving initiative, fulfilled in the Paschal Mystery of<br />
Christ by which the Church shares in the divine communio of love between<br />
the Father and the Son in the Holy Spirit. "God's love has been poured<br />
into our hearts through the Holy Spirit who has been given to us" (Rom<br />
5:5). On the day of Pentecost, Christ's Passover was brought to completion<br />
by the outpouring of the Spirit, which gave us the first fruits of our<br />
inheritance, a share in the life of the Triune God, which enables us to love<br />
"as God loved us" (1 Jn 4:11).<br />
The Church Particular and Universal<br />
11. Düring the Synod Assembly, the Bishops took up in a particular<br />
way the notion of the Church as communio. They emphasized the aspects<br />
of belonging and interpersonal relationship found in the understanding of<br />
the Church as the People of God. E eclesial communio is expressed and li ved<br />
in a special way by the locai Church gathered around the Bishop, with<br />
whom the people are co-workers in the mission. 21<br />
As Pastor, each Bishop<br />
seeks to promote this communio through his ministry, which is a sharing in<br />
18<br />
19<br />
20<br />
21<br />
Cf. Dogmatic Constitution on the Church Lumen gentium, 4; 8; 13-15; 21; 24-25.<br />
Propositio 44<br />
Ibid.<br />
Cf. ibid.
376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
the pastoral, prophétie and priestly office of Christ. The sign and effect of<br />
this communio is described in the Acts of the Apostles: "The whole group<br />
of those who believed were of one heart and one soul" (4:32). The Synod<br />
Fathers saw one very practical expression of this spirit in the préparation<br />
of a diocesan pastoral plan in conjunction with the faithful and their organizations.<br />
This will ensure that the plan ílows from the spirituality of communio<br />
promoted by the Second Vatican Council. 22<br />
The communio among the locai Churches is based upon unity of faith,<br />
Baptism and Eucharist, but also upon the unity of the episcopate. The<br />
communio of the Church comprises all the local Churches through their<br />
Bishops, united with the Bishop of Rome as visible head of the Church.<br />
"The College of Bishops united under the Successor of Peter gives an authoritative<br />
expression to the communio of the Church". 23<br />
This unity of the<br />
episcopate is perpetuated down the centuries through apostolic succession;<br />
in every age it is the ground of the identity of the Church, established by<br />
Christ on Peter and the college of the Apostles. The Successor of Peter is<br />
indeed "the enduring principie of unity and the visible foundation" of the<br />
Church. 24<br />
The Lord himself commissioned Peter and his Successors to confimi<br />
their brethren in faith (Lk 22:32) and to feed the flock of Christ (Jn<br />
21:15-17). "There exists between the Bishops a bond which expresses in a<br />
personal and collégial way the communion — the koinonia — that characterizes<br />
the entire life of the Church. Together in the College of Bishops<br />
they share the ministry of fostering the unity of God's people in faith and<br />
charity". 25<br />
The Synod expressed the hope that the relationship between the<br />
particular Churches and the universal Church, especially the Holy See, reflect<br />
and build up communio, and that these relationships develop with due<br />
regard to the Petrine ministry of unity and due respect for the local<br />
Churches. 26<br />
The locai Churches in Oceania recognize that they share in the<br />
communio of the universal Church, and they see this as a cause for rejoicing.<br />
Despite the vastly diverse cultures and great distances in Oceania, the<br />
locai Bishops realize that they are united with one another and with the<br />
22<br />
Cf. Propositio 10<br />
23 Propositio 44,<br />
24<br />
FIRST VATICAN ECUMENICAL COUNCIL, Dogmatic Constitution on the Church of Christ<br />
Pastor aeternus, Prologue: DS 3051.<br />
25<br />
JOHN PAUL II, Address to the Bishops of Australia, Sydney (26 November 1986), 1-2:<br />
<strong>AAS</strong> 79 (1987), 954-955.<br />
26<br />
Cf. Propositio 44
Acta Ioannis Pauli Pp, II 377<br />
Bishop of Rome, and they see this too as a great gift. "Between the Successor<br />
of Peter and the successors of the other Apostles there is indeed that<br />
profound spiritual and pastoral bond; it is our effective and affective collegiality.<br />
May we always find ways to support one another in our united efforts<br />
to build up the church and to live out this communion in service and<br />
faith". 27<br />
As brothers in the College of Bishops, the Synod Fathers were unequivocal<br />
in expressing their desire to strengthen their union with the<br />
Bishop of Rome; 28<br />
and the Bishop of Rome was himself moved and encouraged<br />
by their desire.<br />
Mutual Enrichment<br />
12. A sign and instrument of collegiality and communion among the<br />
Bishops is the Bishops' Conference, a "holy union of énergies in the service<br />
of the common good of the Churches", 29<br />
which contributes in many ways to<br />
the concrete realization of the spirit of collegiality. There are many areas in<br />
which the Bishops' Conferences have established fruitful relationships. The<br />
exchange of gifts is characteristic of many parts of Oceania and can serve<br />
as a model of positive relations between the Bishops of Oceania and with<br />
others. This model encourages an exchange of spiritual gifts which fosters<br />
relations of mutuai love, respect and trust. These are the basis for open dialogue,<br />
participation and consultation as practical expressions of the communio<br />
that marks the Church.<br />
The Eastern Catholic Churches have arrived in Oceania in comparatively<br />
recent times, and they have established themselves as a rich expression<br />
of Catholicity in various parts of Oceania, particularly Australia. They bear<br />
significant witness to the diversity and unity of the Universal Church with<br />
their unique history and traditions. 30<br />
At the Synod, it was olear that the<br />
Eastern Catholic Churches are conscious of the generosity of the <strong>La</strong>tin<br />
Catholic Church in Oceania. Over the years, often in difficult circumstances,<br />
Bishops, priests and parishes have offered the hospitality of their<br />
Churches and schools, and the bonds of friendship and coopération contin-<br />
27<br />
JOHN PAUL II, Address to the Bishops' Conference of the Pacific (C..E..PAC), Suva (21<br />
November 1986), 6: <strong>AAS</strong> 79 (1987), 934.<br />
28<br />
Cf. Propositio 45.<br />
29<br />
SECOND VATICAN ECUMENICAL COUNCIL, Decree on the Pastoral Office of Bishops in the<br />
Church Christus Dominus, 37.<br />
30<br />
Cf. Propositio 12.<br />
25 - A.A.S.
378<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ue at all levéis. Yet these Churches are vulnerable because of the relatively<br />
small number of their faithful and the great distance separating them from<br />
their Mother Churches, and their people can feel pressured or tempted to<br />
assimilate themselves into the prédominant <strong>La</strong>tin Church. Yet the Synod<br />
also made it clear that the <strong>La</strong>tin Bishops of Oceania are eager to appreciate,<br />
understand and promote the traditions, liturgy, discipline and theology<br />
of the Eastern Catholic Churches. Therefore, increased awareness and understanding<br />
of the riches of the Eastern Catholic Churches is important<br />
among <strong>La</strong>tin Catholics.<br />
The challenge for the Church in Oceania is to come to a deeper understanding<br />
of local and universal communio and a more effective implementation<br />
of its practical implications. My Predecessor Pope Paul VI summed up<br />
the challenge in these terms: "The first communion, the first unity, is that<br />
of faith. Unity in faith is necessary and fundamental. The second aspect of<br />
Catholic communion is that of charity. We must practise in its ecclesial aspects<br />
a more consistent and active charity". 31<br />
The peoples of Oceania have<br />
an instinctively strong sense of community, but unity in faith is required if<br />
reconciliation and love are to replace conflict and hatred. In the more<br />
Westernized cultures of the région, social institutions are under strain and<br />
people are hungry for a life more worthy of man. Where individualism<br />
threatens to erode the fabric of human society, the Church offers herself as<br />
a healing sacrament, a fountain of communio responding to the deepest<br />
hungers of the heart. Such a gift is clearly needed now among the peoples<br />
of Oceania.<br />
COMMUNION AND MISSION<br />
The Cali to Mission<br />
13. The Church in Oceania received the Gospel from previous générations<br />
of Christians and from missionaries coming from o verseas. The Synod<br />
paid tribute to the many missionaries - clergy, women and men religious<br />
as well as lay people — who have spent themselves in carrying the Gospel<br />
to Oceania; 32<br />
their sacrifices have, by God's grace, borne much fruit. As the<br />
peoples of Oceania carne to accept the fullness of rédemption in Christ,<br />
they found a striking symbol in the night skies, where the Southern Cross<br />
31<br />
32<br />
Address to the Bishops of Oceania, Sydney (1 December 1970): <strong>AAS</strong> 63 (1971), 55-57.<br />
Cf Propositio 1.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 379<br />
stands as a luminous sign of God's overarching grace and blessing. 33<br />
The<br />
présent generation of Christians is called and sent now to accomplish a new<br />
evangelization among the peoples of Oceania, a fresh proclamation of the<br />
enduring truth evoked by the symbol of the Southern Cross. This call to<br />
mission poses great challenges, but it also opens new horizons, full of hope<br />
and even a sense of adventure.<br />
The call to mission is addressed to every member of the Church. "The<br />
whole Church is missionary, for her missionary activity...is an essential part<br />
of her vocation". 34<br />
Some members of the Church are sent to people who<br />
have not heard of Jesus Christ, and their mission remains as vital as ever.<br />
But many more are sent to the world closer to home, and the Synod Fathers<br />
were keen to stress the mission of the lay members of the Church. In<br />
the family, in the workplace, in the schools, in community activities, ali<br />
Christians can help to bring the Good News to the world in which they live.<br />
A Christian community is never meant to be just a comfortable place<br />
for its members. The Synod Fathers wanted to encourage the locai communities<br />
to look beyond their own immediate concerns and reach out to others.<br />
The parish as a community cannot insulate itself from the realities of<br />
the world around it. The Christian community must be attentive to issues<br />
of social justice and spiritual hunger in society. What Jesus offers to his<br />
followers must be shared with ali the peoples of Oceania, whatever their<br />
situation. For in him alone is the fullness of life.<br />
Challenges<br />
14. The Synod Fathers wanted Jesus Christ to be heard and understood<br />
by the people entrusted to their care, and by many more. They saw the<br />
need to reach out to those who live with unfulfilled hopes and desires, to<br />
those who are Christians in name only, and to those who have drifted<br />
away from the Church, perhaps because of painful expériences. Every effort<br />
should be made to heal such wounds, and to return the lost sheep to<br />
the f old.<br />
33<br />
34<br />
Cf. ibid.<br />
PAUL VI, Homily for the First Episcopal Ordination of a Priest from Papua New Gui<br />
nea, Saint Mary's Cathedral, Sydney (3 December 1970): <strong>AAS</strong> 63 (1971), 72; see also JOHN<br />
PAUL II, Address to the Bishops of the Bishops' Conference of the Pacific [CE. P AC], Suva<br />
(21 November 1986), 2: <strong>AAS</strong> 79 (1987), 930-931.
380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Above ali, the Synod Fathers wanted to touch the hearts of young peo<br />
ple. Many of them are searching for truth and goodness, and their search<br />
can involve experimenting with the appeals and claims of the contempo-<br />
rary world, some of which are clearly destructive. This can create a confu<br />
sion in the young which leaves them at a loss to know what true values<br />
might be and where true happiness might be found. The great challenge<br />
and opportunity is to offer them the gifts of Jesus Christ in the Church,<br />
for these gifts alone will satisfy their yearning. But Christ must be present-<br />
ed in a way well adapted to the younger generation and the rapidly chang-<br />
ing culture in which they live.<br />
At times the Catholic Church is seen as presenting a message which is<br />
irrelevant, unattractive or unconvincing; but we can never allow such<br />
claims to undermine our confidence, for we have found the pearl of great<br />
price (cf. Mt 13:46). Yet there is no room for complacency. The Church is<br />
challenged to interpret the Good News for the peoples of Oceania according<br />
to their présent needs and circumstances. We must présent Christ to our<br />
world in a way that brings hope to the many who suffer misery, injustice<br />
or poverty. The mystery of Christ is a mystery of new life for all who are<br />
in need or in pain, for disrupted f amilies or people who face unemploy-<br />
ment, who are marginalized, injured in soul or body, sick or addicted to<br />
drugs, and for all who have lost their way. This mystery of grace, the mys<br />
terium pietatis, is the very heart of the Church and her mission.<br />
A Church of Participation<br />
15. The Catholic communities of Oceania are increasingly confident<br />
about what they have to offer to the universal Church and, in turn, the<br />
Church rejoices in the special gifts that these communities contribute.<br />
Many of them are engaged in missionary outreach in Oceania and beyond,<br />
in the Pacific Islands and Papua New Guinea, and in Southeast Asia and<br />
more distant parts of the world. Locai Churches, founded by missionaries,<br />
are in turn sending out missionaries, and that is an unmistakable sign of<br />
maturity. They have understood the missionary message that Pope Paul<br />
VI, together with the people of Samoa, sent to the Catholic people of the<br />
world: "Listen to the cali to become heralds of the good news of salva-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 381<br />
tion". 35<br />
What I expressed as a wish to the Bishops of CE.PAC. in Suva in<br />
1986 has come true: "The Churches which have been established by missionaries<br />
will in turn be sending forth missionaries to other nations". 36<br />
However, some Diocèses of Oceania still have to dépend upon the solidarity<br />
of other local Churches, and their lack of resources should not be allowed<br />
to restrain their generosity in fulfüling their mission. The sharing of resources<br />
for the good of all is a solemn duty of the Christian life and at<br />
times an urgent need in Christian mission.<br />
In many islands of Oceania catechists are assisting the ordained ministers<br />
in their missionary or pastoral work. In Australia and New Zealand,<br />
catechists teach the faith in the local community, especially to children<br />
and catechumens. "They ali are direct witnesses and irreplaceable evangelizet<br />
who... represent the basic strength of Christian communities". 37<br />
These<br />
lay workers are often effective because they live and work close to the ordinary<br />
people. "They have made and continue to make a truly indispensable<br />
contribution to the life and mission of the Church". 38<br />
The catechists in<br />
many islands are not only trained to teach, but also to lead the community<br />
in prayer and to evangelize beyond the bounds of the Catholic community.<br />
In the traditional cultures, the faith is often best communicated orally<br />
by telling stories, by preaching, by praying in word, song and dance. To<br />
guide and develop this kind of activity, special courses, programmes and<br />
retreats are needed. The task now is to présent Jesus Christ to those whose<br />
faith has grown weak under the pressures of secularization and consumerismi<br />
and who tend to regard the Church as just another of the many<br />
institutions of modem society that influence people's thinking and behaviour.<br />
In such a situation, the Church needs well-trained leaders and<br />
theologians to présent Jesus Christ convincingly to the peoples of Oceania.<br />
It was a joy during the Assembly to hear many Bishops speaking about<br />
programmes of Christian renewal in their Diocèses, and about the deepening<br />
of faith among their people which these pro vide. One of the remarkable<br />
35<br />
(1971), 49.<br />
36<br />
Homily at Mass on the island of Upolu, Western Samoa (30 November 1970); <strong>AAS</strong> 63<br />
Address to the Bishops of the Bishops' Conference of the Pacific [C..E..PAC], Suva (21<br />
November 1986), 3: <strong>AAS</strong> 79 (1987), 932<br />
37<br />
JOHN PAUL II, Encyclical Letter Redemptoris missio (7 December 1990), 73: <strong>AAS</strong> 83<br />
(1991), 321; see also Homily at the Béatification of Peter To Rot, Port Moresby (17 January<br />
1995), 7: <strong>AAS</strong> 87 (1995), 9<strong>94</strong>.<br />
38<br />
JOHN PAUL II, Address to the Bishops of Papua New Guinea and Solomon Islands,<br />
Port Moresby (8 May 1984), 6: <strong>AAS</strong> 76 (1984), 1013.
382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
features of these programmes is the involvement of many lay people. We<br />
are all grateful for the various gifts God has given lay men and women to<br />
carry out their mission, which is not only a call to action and service but<br />
also a call to prayer. 39<br />
They and their pastors are encouraged to move forward<br />
with fresh energy and to proclaim Jesus Christ to their people with<br />
renewed conviction. Catholic communities in Oceania are already making<br />
great efforts to reach out to others in word and deed; and the Synod Fathers<br />
expressed both deep appréciation for these efforts and strong support<br />
for those prepared to offer themselves for work in the Church's mission. I<br />
join in praying that these workers in the vineyard of the Lord will find<br />
fulfilment and joy in the work to which God himself has called them.<br />
There are many other challenges facing the Church's members, especially<br />
those entrusted with pastoral responsibility. Aware of the limits of all<br />
human effort, the Synod Fathers were not discouraged but recalled the<br />
simple and strong assurance of the Lord. Sending the Apostles forth to<br />
preach the Good News to all the nations, the Risen Lord says: "Know that<br />
I am with you always; yes, to the end of time" (Mt 28:20). This promise of<br />
the Lord was a source of fresh hope for the Bishops as they looked to the<br />
many challenges they face in the attempt to preach Jesus Christ, the Way,<br />
the Truth and the Life; and they called upon ali the Catholic people of<br />
Oceania to join them in that hope.<br />
THE GOSPEL AND CULTURE<br />
Inculturation<br />
16. The Synod Fathers frequently emphasized the importance of inculturation<br />
for any authentic Christian life in Oceania. The process of inculturation<br />
is the graduai way in which the Gospel is incarnated in the various<br />
cultures. On the one hand, certain cultural values must be transformed<br />
and purified, if they are to find a place in a genuinely Christian culture.<br />
On the other hand, in various cultures Christian values readily take root.<br />
Inculturation is born out of respect for both the Gospel and the culture in<br />
which it is proclaimed and welcomed. The process of inculturation began in<br />
Oceania as immigrant people brought the Christian faith from their homelands.<br />
For the indigenous peoples of Oceania, inculturation meant a new<br />
39<br />
Cf. JOHN PAUL II, Address to the Bishops of New Zealand, Wellington (23 November<br />
1986), 8: <strong>AAS</strong> 79 (1987), 939.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 383<br />
conversation between the world that they had known and the faith to<br />
which they had corne. As a resuit, Oceania offers many examples of unique<br />
cultural expressions in the áreas of theology, liturgy and the use of religious<br />
symbols. 40<br />
The Synod Fathers saw further inculturation of the Christian<br />
faith as the way leading to the fullness of ecclesial communio.<br />
Authentic inculturation of the Christian faith is grounded in the mystery<br />
of the Incarnation. 41<br />
"God lo ved the world so much that he gave his<br />
only Son" (Jn 3:16); in a particular time and place, the Son of God took<br />
flesh and was "born of a woman" (Gal 4:4). To prepare for this momentous<br />
event, God chose a people with a distinctive culture, and he guided its history<br />
on the path towards the Incarnation. All that God did in the midst of<br />
his chosen people revealed what he intended to do for all humanity, for all<br />
peoples and cultures. The Scriptures teli us this story of God acting among<br />
his people. Abo ve ali, they teli the story of Jesus Christ, in whom God<br />
himself entered the world and its many cultures. In ali that he said and<br />
did, but especially in his Death and Résurrection, Jesus revealed the divine<br />
love for humanity. From deep within human history, the story of Jesus<br />
speaks to the people not only of his time and culture but of every time<br />
and culture. He is for ever the Word made flesh for all the world; he is the<br />
Gospel that was brought to Oceania; and he is the Gospel that now must<br />
be proclaimed anew.<br />
The Word made flesh is foreign to no culture and must be preached to<br />
ali cultures. "From the time the Gospel was first preached the Church has<br />
known the process of encounter and engagement with culture". 42<br />
Just as<br />
the Word made flesh entered history and dwelt among us, his Gospel enters<br />
deeply into the life and culture of those who hear, listen and believe.<br />
Inculturation, the "incarnation" of the Gospel in the various cultures, affects<br />
the very way in which the Gospel is preached, understood and lived. 43<br />
The Church teaches the unchanging truth of God, addressed to the history<br />
and the culture of a particular people. Therefore, in each culture the Christian<br />
faith will be lived in a unique way. The Synod Fathers were convinced<br />
that the Church, in her efforts to présent Jesus Christ effectively to<br />
the peoples of Oceania, must respect each culture and ne ver ask the people<br />
58.<br />
40<br />
41<br />
42<br />
43<br />
Cf. Propositio 1.<br />
Cf. Propositio 2.<br />
JOHN PAUL II, Encyclical Letter Fides et ratto (14 September 1998), 70: <strong>AAS</strong> 91 (1999),<br />
Cf. Propositio 2.
384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
to renounce it. "The Church invites all people to express the living word of<br />
Jesus in ways that speak to their heart and minds". 44<br />
"The Gospel is not<br />
opposed to any culture, as if engaging a culture the Gospel would seek to<br />
strip it of its native riches and force it to adopt forms which are alien to<br />
it". 45<br />
It is vital that the Church insert herself fully into culture and from<br />
within bring about the process of purification and transformation. 46<br />
An authentic inculturation of the Gospel has a double aspect. On the<br />
one hand, a culture offers positive values and forms which can enrich the<br />
way the Gospel is preached, understood and lived. On the other hand, the<br />
Gospel challenges cultures and requires that some values and forms<br />
change. 47<br />
Just as the Son of God became like us in ail things except sin (cf.<br />
Heb 4:15), so the Christian faith welcomes and affirms ail that is genuinely<br />
human, while rejecting whatever is sinful. The process of inculturation engages<br />
the Gospel and culture in "a dialogue which includes identifying<br />
what is and what is not of Christ". 48<br />
Every culture needs to be purified<br />
and transformed by the values which are revealed in the Paschal Mystery. 49<br />
In this way, the positive values and forms found in the cultures of Oceania<br />
will enrich the way the Gospel is preached, understood and lived. 50<br />
The<br />
Gospel "is a genuine libération from ali the disorders caused by sin and is,<br />
at the same time, a cali to the fullness of truth. Cultures are not only not<br />
diminished by this encounter; rather they are prompted to open themselves<br />
to the newness of the Gospel's truth and to be stirred by this truth to develop<br />
in new ways". 51<br />
Transformed by the Spirit of Christ, these cultures<br />
attain the fullness of life to which their deepest values had always looked<br />
and for which their people had always hoped. Indeed, without Christ, no<br />
human culture can become what it truly is.<br />
44<br />
JOHN PAUL II, Address to Aboriginal People, Alice Springs (29 November 1986), 12:<br />
<strong>AAS</strong> 79 (1987), 978; see also PAUL VI, Address to Aboriginal People, Sydney (2 December<br />
1970): <strong>AAS</strong> 63 (1971), 69<br />
60.<br />
45<br />
46<br />
47<br />
48<br />
49<br />
JOHN PAUL II, Encyclical Letter Fides et ratio (14 September 1998), 71: <strong>AAS</strong> 91 (1999),<br />
Cf. Propositio 2<br />
Cf. ibid.<br />
Propositio 4.<br />
Cf. JOHN PAUL II, Post-Synod Apostolic Exhortation Ecclesia in Africa (14 September<br />
1995), 61: <strong>AAS</strong> 88 (1996), 38.<br />
50<br />
Cf. Propositio 2.<br />
60.<br />
51<br />
JOHN PAUL II, Encyclical Letter Fides et ratto (14 September 1998), 71: <strong>AAS</strong> 91 (1999),
The Current Situation<br />
Acta Ioannis Pauli Pp, II 385<br />
17. In recent times the Church has strongly encouraged the incultura<br />
tion of the Christian faith. In this regard, Pope Paul VI insisted when he<br />
visited Oceania that "far from smothering what is good and originai in ev<br />
ery form of human culture, Catholicism accepts, respects and puts to use<br />
the genius of each people, endowing with variety and beauty the one,<br />
seamless garment of the Church of Christ". 52<br />
These are words which I<br />
echoed when I met the Aboriginal people of Australia: "The Gospel of Je<br />
sus Christ speaks ail languages. It esteems and embraces all cultures. It<br />
supports them in everything human, and when necessary, it purifies them.<br />
Always and everywhere the Gospel uplifts and enriches cultures with the<br />
revealed message of a loving and merciful God". 53<br />
The Synod Fathers asked<br />
that the Church in Oceania develop an understanding and présentation of<br />
the truth of Christ drawing on the traditions and cultures of the région. In<br />
missionary areas, ail missionaries are urged to work in harmony with the<br />
indigenous Christians to ensure that the faith and life of the Church are<br />
expressed in legitimate forms appropriate to each culture. 54<br />
From the time the first immigrants and missionaries arrived, the<br />
Church in Oceania has inevitably been involved in a process of incultura<br />
tion within the many cultures of the région, which often exist side by side.<br />
Attentive to the signs of the times, the Synod Fathers "recognized that the<br />
many cultures each in différent ways, pro vide insights which help the<br />
Church to understand better and express the Gospel of Jesus Christ". 55<br />
To guide this process, fidelity to Christ and to the authentic Tradition<br />
of the Church is required. Genuine inculturation of the Christian faith must<br />
always be done with the guidance of the universal Church. While remain-<br />
ing wholly faithful to the spirit of communio, locai Churches should seek to<br />
express the faith and life of the Church in legitimate forms appropriate to<br />
indigenous cultures. 56<br />
New expressions and forms should be tested and ap-<br />
proved by the compétent authorities. Once approved, these authentic forms<br />
52<br />
53<br />
64<br />
55<br />
56<br />
Address to the Bishops of Oceania, Sydney (1 December 1970): <strong>AAS</strong> 63 (1971), 56.<br />
Address to Aboriginal Peoples, Alice Springs (29 November 1986), 12: <strong>AAS</strong> 79 (1987), 977.<br />
Cf. Propositio 2.<br />
Ibid,<br />
Cf. ibid.
386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
of inculturation will better enable the peoples of Oceania to expérience in<br />
their own way the abundant life offered by Jesus Christ. 57<br />
The Synod Fathers expressed the desire that future priests, deacons and<br />
catechists be thoroughly familiar with the culture of the people they are to<br />
serve. In order to become good Christian leaders they should be trained in<br />
ways that do not separate them from the circumstances of ordinary people.<br />
They are called to a service of inculturated evangelization, through sensi<br />
tive pastoral work which allows the Christian community to welcome, live<br />
and pass on the faith in its own culture in harmony with the Gospel and<br />
the communion of the universal Church. 58<br />
As their guiding vision, the Synod Fathers evoked the ideal of the<br />
many cultures of Oceania forming a rich and distinctive civilization in-<br />
spired by faith in Jesus Christ. With them, I pray fervently that ali the<br />
peoples of Oceania will discover the love of Christ, the Way, the Truth and<br />
the Life, so that they will expérience and build together the civilization of<br />
love and peace for which the world of the Pacific has always longed.<br />
CHAPTER III<br />
TELLING THE TRUTH OF JESUS CHRIST IN OCEANIA<br />
" While the people pressed upon him to hear the word of God, he was stand<br />
ing by the lake of Gennesaret. And he saw two boats by the lake; but the fisher-<br />
men had gone out of them and were washing their nets. Getting into one of the<br />
boats which was Simons, he asked him to put out a little from the land. And<br />
he sat down and taught the people from the boat" (Lk 5:1-3).<br />
A NEW EVANGELIZATION<br />
Evangelization in Oceania<br />
18. Evangelization is the mission of the Church to teli the world the<br />
truth of God revealed in Jesus Christ. The Synod Fathers were eager that<br />
57<br />
Cf. SPECIAL ASSEMBLY FOR OCEANIA OF THE SYNOD OF BISHOPS, Relatio post disceptatio<br />
nem, 12.<br />
58<br />
Cf. JOHN PAUL II, Encyclical Letter Redemptoris missio (7 December 1990), 54: <strong>AAS</strong> 83<br />
(1991), 301.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 387<br />
communio be the thème and aim of all evangelization in Oceania 59<br />
and the<br />
basis for all pastoral planning. In evangelization, the Church expresses her<br />
own inner communion and acts as a single body, striving to bring all humanity<br />
to unity in God through Christ. All the baptized have the responsibility<br />
of proclaiming the Gospel in word and action to the world in which<br />
they live. 60<br />
The Gospel must be heard in Oceania by ali people, believers<br />
and non-believers, natives and immigrants, rieh and poor, young and old.<br />
Indeed ali these people have a right to hear the Gospel, which means that<br />
Christians have a solemn duty to share it with them. A new evangelization<br />
is needed today so that everyone may hear, understand and believe in<br />
God's mercy destined for all people in Jesus Christ.<br />
Düring the Special Assembly, the Bishops shared their rich store of pastoral<br />
expérience and that of the people with whom they work most closely;<br />
and thus they discerned together new perspectives for the future of the<br />
Church in Oceania. Many of them spoke of the hardships of isolation, of<br />
the need to tra vel immense distances and of living in harsh environments.<br />
At the same time, they also related very positive expériences of a freshness<br />
of faith and communio, when people welcome the Gospel and discover the<br />
love of God. The Bishops also spoke of the hopes and fears, the achievements<br />
and disappointments and the growth and decline of particular<br />
Churches in Oceania. Some felt that the Church in Oceania as a whole is at<br />
a crossroads, requiring important choices for the future. They were aware<br />
that new circumstances in that vast région présent great challenges, and<br />
that the time is ripe for a re-presentation of the Gospel to the peoples of<br />
the Pacific, so that they may hear the word of God with renewed faith and<br />
find more abundant life in Christ. But to do this, they agreed, there is a<br />
need for new ways and methods of evangelization, inspired by deeper faith,<br />
hope and love of the Lord Jesus.<br />
As a first step in the necessary "renewal of mind" (Rom 12:2), the Bishops<br />
spoke very positively of the many efforts to apply the directives of the<br />
Second Vatican Council. They insisted that these must be built upon, and<br />
this implies the need for other initiatives to strengthen the faith of those<br />
who have grown weak and to présent it more convincingly to society at<br />
large. The call to renewal is a cali to proclaim to the world the truth of Je-<br />
59<br />
Cf SPECIAL ASSEMBLY FOR OCEANIA OF THE SYNOD OF BISHOPS, Lineamenta, 42; Instrumentum<br />
laboris, 22, 51; Propositiones, 4, 10 and 44.<br />
60<br />
Cf. Propositio 4.
388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
sus Christ by bearing witness to him, even to the point of the supreme sacrifice<br />
of martyrdom. It is to this that the Church in Oceania is now called;<br />
and this was the underlying reason for celebrating the Special Assembly of<br />
the Synod of Bishops. 61<br />
Given the situation in Oceania, God's call can easily go unheard, because<br />
of the global transformation affecting the region's cultural identity<br />
and social institutions. Some fear that these changes might undermine the<br />
foundations of the faith, and lead to weariness of spirit and despair. At<br />
such times, we need to remind ourselves that the Lord provides the<br />
strength to overeóme such temptations. Our faith in him is like a house<br />
built on rock. "The rains may fall, and the floods come, and the winds<br />
blow and beat upon that house, it does not fall, because it is founded on<br />
the rock" (Mt 7:25). Through the power of the Holy Spirit, the Church in<br />
Oceania is preparing for a new evangelization of peoples who today are<br />
hungering for Christ. "This is the acceptable time; this is the day of salvation"<br />
(2 Cor 6:2).<br />
Many Synod Fathers voiced concern about the public standing of the<br />
Christian faith in Oceania, noting that it exerts less influence on policies regarding<br />
the common good, public morality and the administration of justice,<br />
the status of marriage and family, or the right to life itself. Some of<br />
the Bishops pointed out that the Church's teaching is at times questioned<br />
even by Catholic people. In so far as this is true, it is hardly surprising<br />
that the voice of the Church is less influential in public life.<br />
The challenges of modernity and post-modernity are experienced by ali<br />
the locai Churches in Oceania, but with particular force by those in societies<br />
most powerfully affected by secularization, individualism and consumerism.<br />
Many Bishops identified the signs of a dwindling of Catholic<br />
faith and practice in the lives of some people to the point where they accept<br />
a completely secular outlook as the norm of judgment and behaviour.<br />
In this regard, Pope Paul VI already cautioned Christians, saying that<br />
"there is a danger of reducing everything to an earthly humanism, to forget<br />
life's moral and spiritual dimension and to stop caring about our necessary<br />
relationship with the Creator". 62<br />
The Church has to fulfill her evange-<br />
61<br />
Cf JOHN PAUL II, Apostolic Letter Tertio millennio adveniente (10 November 19<strong>94</strong>), 21:<br />
<strong>AAS</strong> 87 (1995), 17.<br />
62<br />
Homily at Randwick Racecourse for the 200th Anniversary of Cook's Arrivai in Australia,<br />
Sydney (1 December 1970), 3: <strong>AAS</strong> 63 (1971), 62.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 389<br />
lizing mission in an increasingly secularized world. The sense of God and of<br />
his loving Providence has diminished for many people and even for whole<br />
sections of society. Practical indifférence to religious truths and values<br />
clouds the face of divine love. Therefore, "among the priorities of a renewed<br />
endeavour of evangelization there has to be a return to the sense of<br />
the sacred, to an awareness of the centrality of God in the whole of human<br />
existence". 63<br />
A new evangelization is the first priority for the Church in<br />
Oceania. In one sense, her mission is simple and clear: to propose once<br />
again to human society the entire Gospel of salvation in Jesus Christ. She<br />
is sent to the contemporary world, to the men and women of our time, "to<br />
preach the Gospel... lest the Cross of Christ be emptied of its power. For<br />
the word of the Cross... is the power of God" (1 Cor 1:17-18). 64<br />
The Agents of Evangelization<br />
19. Like the Apostles, the Bishops are sent to their Diocèses as the<br />
prime witnesses to the Risen Christ. United around the Successor of Peter,<br />
they form a college responsible for spreading the Gospel throughout the<br />
world. Düring the Special Assembly for Oceania, the Bishops recognized<br />
that they are themselves the first called to a renewed Christian life and<br />
witness. More prayerful study of the Scriptures and Tradition will lead<br />
them to a deeper knowledge and love of the faith. In this way, as Pastors<br />
of their people, they will contribute still more effectively to the work of<br />
the new evangelization. 65<br />
As the Acts of the Apostles makes clear, the outstanding<br />
characteristic of the apostolic mission inspired by the Holy Spirit<br />
is the courage to proclaim "the word of God with boldness" (4:31). This<br />
courage was given to them in response to the prayer of the whole community:<br />
"Grant to your servants to speak your word with ali boldness" (4:29).<br />
The same Spirit today too enables the Bishops to speak out clearly and<br />
courageously when they face a society that needs to hear the word of<br />
Christian truth. The Catholics of Oceania continue to pray fervently that,<br />
like the Apostles, their Pastors will be audacious witnesses to Christ; and<br />
the Successor of Peter joins them in that prayer.<br />
63<br />
JOHN PAUL II, Address to the Bishops of Australia, Sydney (26 November 1986), 4:<br />
<strong>AAS</strong> 79 (1987), 956.<br />
64<br />
Cf. JOHN PAUL II, Address to the Bishops of New Zealand, Wellington (23 November<br />
1986), 5: <strong>AAS</strong> 79 (1987), 937.<br />
65<br />
Cf. Propositio 4.
390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
With the Bishops, all Christ's faithful — clergy, religious and laity —<br />
are called to proclaim the Gospel. Their communio expresses itself in a spirit<br />
of coopération, which is itself a powerful witness to the Gospel. Priests<br />
are the Bishops' closest co-workers and greatest support in the work of<br />
evangelization, particularly in the parish communities entrusted to their<br />
care. 66<br />
They offer the Sacrifice of Christ for the needs of the community,<br />
reconcile sinners to God and to the community, strengthen the sick on<br />
their pilgrimage to eternai life, 67<br />
and thus enable the whole community to<br />
bear witness to the Gospel in every moment of life and death. Men and<br />
women in the consecrated life are living signs of the Gospel. Their vows of<br />
evangelical poverty, chastity and obédience are sure paths to deeper knowledge<br />
and love of Christ, and from this intimacy with the Lord comes their<br />
consecrated service of the Church, which has proven such a wonderful<br />
grace in Oceania. 68<br />
<strong>La</strong>y people also play their part by consecrating the<br />
world to God, and many of them are Coming to a deeper sense of their indispensable<br />
role in the Church's evangelizing mission. 69<br />
Through the witness<br />
of love in the Sacrament of Matrimony or the generous dedication of people<br />
called to the single life, through their activity in the world whatever it<br />
might be, lay people can and must be a true leaven in every corner of society<br />
in Oceania. Upon this, the success of the new evangelization dépends in<br />
large part.<br />
A new proclamation of Christ must arise from an inner renewal of the<br />
Church, and all renewal in the Church must have mission as its goal if it is<br />
not to fall prey to a kind of ecclesial introversion. Every aspect of the<br />
Church's mission to the world must be born of a renewal which comes from<br />
contemplation of the face of Christ. 70<br />
This renewal in turn gives rise to concrete<br />
pastoral stratégies; and in this regard, the Special Assembly invited<br />
the local communities to contribute to the new evangelization by a spirit of<br />
fellowship at their liturgies, in their social and apostolic activities; by<br />
reaching out to non-practising and alienated Catholics; by strengthening<br />
the identity of Catholic schools; by providing opportunities for adults to<br />
66<br />
Cf. Propositio 4.<br />
67<br />
Cf. ibid,<br />
68<br />
Cf ibid.<br />
69<br />
Cf. ibid.; cf. Pope John Paul ITs plea to them in Sydney in 1986 "Come back! Come<br />
home!": Homily at Mass for the Diocèses of New South Wales, Randwick Racecourse,<br />
Sydney (26 November 1986), 5: Insegnamenti IX, 2 (1986), 1678.<br />
70<br />
Cf JOHN PAUL II Apostolic Letter Novo millennio ineunte (6 January 2001), 16: <strong>AAS</strong><br />
93 (2001), 276-277.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 391<br />
grow in their faith through programmes of study and formation; by teaching<br />
and explaining Catholic doctrine effectively to those outside the Christian<br />
community; and by bringing the social teaching of the Church to bear<br />
on civic life in Oceania. 71<br />
As a resuit of these and allied initiatives, the<br />
Gospel will be presented to society more convincingly and influence culture<br />
more deeply.<br />
The first Christians were stirred by the Holy Spirit to believe in Christ<br />
and to proclaim him as the world's only Saviour, sent by the Father. In<br />
every age, the true agent of renewal and evangelization is the Holy Spirit,<br />
who surely will not fail to help the Church now to find the evangelizing<br />
énergies and methods needed in rapidly changing societies. Nor will the<br />
new evangelization fail to bring to the peoples of Oceania the wonderful<br />
fruits of the Holy Spirit as experienced by the first Christians, when they<br />
encountered the Risen Lord and received the gift of his love which is<br />
stronger even than death.<br />
The Primacy of Proclamation<br />
20. The kerygma is God's word proclaimed in order to set humanity<br />
right with God through faith in Christ. We see the power of the kerygma at<br />
work in the first community in Jerusalem. "They devoted themselves to<br />
the Apostles' teaching and fellowship, to the breaking of bread and the<br />
prayers" (Acts 2:42). This is the essence of the Church's life, the fruit of the<br />
first evangelization. Adhérence to Jesus Christ comes through believing his<br />
word proclaimed by the Church. Saint Paul asks, "How can people preach<br />
unless they are sent?" (Rom 10:15); and indeed Christ sent his Apostles<br />
whose "voice went out through ali the earth, and their words to the end of<br />
the world" (Ps 19:5). As "witnesses of divine and Catholic truth", 72<br />
the missionaries<br />
in Oceania travelled over land and sea, passed through déserts<br />
and floods, and faced great cultural difficulties in accomplishing their remarkable<br />
work. Inspired by this story of the Church's birth in Oceania,<br />
the Synod Fathers felt the need for a new and courageous preaching of the<br />
Gospel in our own day.<br />
The Church faces a twofold challenge in seeking to proclaim the Gospel<br />
in Oceania: on the one hand, the traditional religions and cultures, and on<br />
71<br />
Cf.. Propositio 4.<br />
72<br />
SECOND VATICAN ECUMENICAL COUNCIL, Dogmatic Constitution on the Church Lumen<br />
gentium, 25.
392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
the other, the modem process of secularization. In each case, "the first and<br />
most urgent task is the proclamation of the Eisen Christ by way of a personal<br />
encounter which would bring the listener to conversion of heart and<br />
the request for Baptism". 73<br />
Whether faced with traditional religion or refìned<br />
philosophy, the Church preaches by word and deed that "the truth is<br />
in Jesus Christ" (Eph 4:21; cf. Col 1:15-20), In the light of that truth, she<br />
makes her contribution to discussion about the values and ethical principies<br />
which make for happiness in human life and peace in society. The<br />
faith must always be presented in a rationally cohérent way, so as to<br />
favour its capacity to penetrate into ever wider fields of human expérience.<br />
Faith in fact has the force to shape culture itself by penetrating it to its<br />
very core. Alert to both Christian tradition and contemporary cultural<br />
shifts, the word of faith and reason must go hand in hand with the witness<br />
of life if evangelization is to bear fruit. Above ali, however, what is needed<br />
is a fearless proclamation of Christ, "a parrhesia of faith". 74<br />
Evangelization and the Media<br />
21. In today's world, the media of social communication are increasingly<br />
powerful as agents of modernization, even in the remotest parts of Oceania.<br />
The media have a great impact on the lives of people, on their culture,<br />
on their moral thinking and on their religious behaviour; and, when used<br />
indiscriminately, they can have a harmful effect on traditional cultures.<br />
The Synod Fathers called for a greater awareness of the power of the media,<br />
which "offer an excellent opportunity for the Church to evangelize, to<br />
build community and solidarity". 73<br />
Indeed the media often pro vide the only<br />
contact the Church has with non-practising Catholics or the wider community.<br />
Therefore, they should be employed in a creative and responsible<br />
manner. 76<br />
Where possible, the Church should devise a pastoral plan for communications<br />
at the national, diocesan and parish levéis. Coordination of the<br />
Church's efforts is necessary to ensure better préparation of those who rep-<br />
34.<br />
73<br />
JOHN PAUL II, Encyclical Letter Fides et ratio (14 September 1998), 38: <strong>AAS</strong> 91 (1999),<br />
74<br />
Ibid, 48: <strong>AAS</strong> 91 (1999), 43.<br />
75 Propositio 5.<br />
76<br />
Cf Propositio 4
esent the Church in the media, 77<br />
Acta Ioannis Pauli Pp, II 393<br />
and to encourage dedicated lay people to<br />
enter the media professionally as a vocation. It is a sign of hope that<br />
Christians working in the media are giving évidence of their commitment<br />
to Christian values. With their assistance, religious material and pro<br />
grammes reflecting human and moral values can be professionally pro-<br />
duced, even if funding is often a problem. A Catholic media centre for the<br />
whole of Oceania could be of great help in using the media for the purpos-<br />
es of evangelization. The Bishops also expressed concern about standards of<br />
decency in the public media and denounced the level of violence they have<br />
reached. 78<br />
Church leaders need to collaborate when codes of ethics for the<br />
media are drawn up; 79<br />
and families and young people need assistance in<br />
critically evaluating the content of programmes. Catholic educational insti<br />
tutions therefore have a vital role in helping people, especially youth, come<br />
to a criticai appréciation of the media. The Christian faith challenges us all<br />
to become discriminating listeners, viewers and readers. 80<br />
Advertising has great power to encourage both good and evil. The pro<br />
cess of globalization and the growing pattern of monopolies in the media<br />
give it still greater power over people. By means of image and suggestion,<br />
advertising often propagates a culture of consumerism, reducing people to<br />
what they have or can acquire. It leads people to believe that there is<br />
nothing beyond what a consumer economy can offer. "The greatest concern<br />
with this power is that, for the most part, it ceaselessly propagates an ide-<br />
ology that is clearly in conflict with the vision of the Catholic faith". 81<br />
important therefore that the faithful, especially the young, be equipped to<br />
It is<br />
deal critically with the advertising which is an ubiquitous part of life to<br />
day. This means that they must be given a clear and strong sense of the<br />
human and Christian values which are fundamental to the Catholic under-<br />
standing of human life.<br />
77<br />
78<br />
79<br />
80<br />
81<br />
Cf. Propositio 6.<br />
Cf. ibid.<br />
Cf. Propositio 7.<br />
Cf. Propositio 5.<br />
Ibid.<br />
26 - A.A.S.
3<strong>94</strong><br />
THE CHALLENGE OF FAITH TODAY<br />
Catechesis<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
22. The Church's mission to "tell the truth of Jesus Christ" in Oceania<br />
today summons her to renew her catechesis, instruction and formation in<br />
the faith. The media's impact on people's lives illustrâtes how strongly a<br />
new social reality demands fresh ways of presenting the faith. Catechesis<br />
aims to educate children, young people and adults in the faith. It includes<br />
especially "the teaching of Christian doctrine imparted in an organic and<br />
systematio way with a view of initiating the hearers into the fullness of<br />
Christian life". 82<br />
The Synod Fathers proposed a greater commitment of<br />
both finance and personnel to reach groups that are easily overlooked. The<br />
need for comprehensive courses for adults and children with special needs,<br />
who do not attend Catholic schools, calis for special care and systematio<br />
planning. Basic to ali human rights is the freedom of religion, which includes<br />
the right to be instructed in the faith. 83<br />
"Every baptized person,<br />
precisely by reason of being baptized, has the right to receive from the<br />
Church instruction and éducation enabling him or her to enter on a truly<br />
Christian life". 84<br />
This requires that governments and school authorities ensure<br />
that this right is effectively respected. "Where there is a genuine partnership<br />
between government and Church in the provision and opération of<br />
schools, the éducation of the nation's children and young people is greatly<br />
advanced". 85<br />
Men and women religious, lay people and clergy have<br />
laboured to achieve this end, often with prodigious effort and many sacrifices.<br />
Their work needs to be Consolidated and extended to ensure that ali<br />
the baptized grow in faith and in understanding of the truth of Christ.<br />
Ecumenism<br />
23. The Synod Fathers saw disunity among Christians as a great obstacle<br />
to the credibility of the Church's witness. They expressed their earnest<br />
desire that the scandal of disunity not continue and that new efforts of<br />
82<br />
(1979), 1292.<br />
JOHN PAUL II, Apostolic Exhortation Catechesi tradendae (16 October 1979), 18: <strong>AAS</strong> 71<br />
83<br />
Cf ibid,, 14: loc cit.., 1288-1289.<br />
84<br />
Ibid., 1: loc cit.., 1288<br />
SS Propositio 9.
Acta Ioannis Pauli Pp,, II 395<br />
reconciliation and dialogue be made, so that the splendour of the Gospel<br />
may shine forth more clearly.<br />
In many missionary areas of Oceania, the différences between Churches<br />
and Ecclesial Communities have led in the past to compétition and opposition.<br />
In recent times, however, relationships have been more positive and<br />
fraternal. The Church in Oceania has given ecumenism a high priority and<br />
has brought a freshness and openness to ecumenical activities. Opportunitas<br />
are welcomed for "a dialogue of salvation" 86<br />
aimed at greater mutual<br />
understanding and enrichment. The strong desire for unity in faith and<br />
worship is one of the gifts of the Holy Spirit to Oceania; 87<br />
and coopération<br />
in areas of charity and social justice is a clear sign of Christian fraternity.<br />
Ecumenism found fertile soil in which to take root in Oceania, because in<br />
many places local communities are closely knit. A still stronger desire for<br />
unity in faith will help to keep these communities together. This desire for<br />
deeper communion in Christ was symbolized at the Synod by the présence<br />
of the fraternal delegates from other Churches and Ecclesial Communities.<br />
Their contributions were encouraging and helpful in making progress towards<br />
the unity willed by Christ.<br />
In the work of ecumenism, it is essential that Catholics be more knowledgeable<br />
about the Church's doctrine, her tradition and history, so that in<br />
understanding their faith more deeply they will be better able to engage in<br />
ecumenical dialogue and coopération. There is a need too for "spiritual ecumenism",<br />
by which is meant an ecumenism of prayer and conversion of<br />
heart. Ecumenical prayer will lead to a sharing of life and service where<br />
Christians do as much together as is possible at this time. "Spiritual ecumenism"<br />
can also lead to doctrinal dialogue, or its consolidation where it<br />
already exists. The Synod Fathers saw it as very useful to have ecumenically<br />
accepted texts of the Scriptures and pray ers for common use. They<br />
wanted to see greater attention given to the pastoral needs of families<br />
whose members belong to différent Christian communities. They also encouraged<br />
the Church's agencies, where possible, to share social services with<br />
other Christian communities. It is good that Christian leaders act in concert<br />
and make common déclarations on religious or social issues, when such<br />
déclarations are necessary and opportune. 88<br />
86<br />
87<br />
88<br />
PAUL VI, Encyclical Letter Ecclesiam Suam (6 August 1964), III: <strong>AAS</strong> 56 (1964), 642.<br />
Cf. Propositio 13<br />
Cf. ibid.
396<br />
Fundamentalist Groups<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
24. Ecumenism needs to be distinguished from the Church's approach<br />
to fundamentalist religious groups and movements, some of which are<br />
Christian in inspiration. In some missionary areas, the Bishops are concerned<br />
about the effect that these religious groups or sects are having on<br />
the Catholic community. Some groups base their ideas on a reading of<br />
Scripture, often employing apocalyptic images, threats of a dark future for<br />
the world, and promises of economie rewards for their followers. While certam<br />
of these groups are openly hostile to the Church, others wish to engage<br />
in dialogue. In more developed and secularized societies, concern is growing<br />
about fundamentalist Christian groups which draw young people away<br />
from the Church, and even from their families. Many différent movements<br />
offer some form of spirituality as a supposed remedy for the harmful effects<br />
of an alienating technological culture in which people often feel powerless.<br />
The présence and activity of these groups and movements are a<br />
challenge to the Church to revitalize her pastoral outreach, and in particular<br />
to be more welcoming to young people and to those in grave spiritual<br />
or material need. 89<br />
It is also a situation which calis for better biblical and<br />
sacramental catechesis and an appropriate spiritual and liturgical formation.<br />
There is a need too for a new apologetics in keeping with the words<br />
of Saint Peter: "Be ready to give reasons for your hope" (1 Pt 3:15). In<br />
this way, the faithful will be more confident in their Catholic faith and less<br />
susceptible to the allure of these groups and movements, which often deliver<br />
the very opposite of what they promise.<br />
Interreligious Dialogue<br />
25. Greater travel opportunities and easier migration have resulted in<br />
unprecedented encounters among the cultures of the world, and henee the<br />
présence in Oceania of the great non-Christian religions. Some cities have<br />
Jewish communities, made up of a considerable number of survivors of the<br />
Holocaust, and these communities can play an important role in Jewish-<br />
Christian relations. In some places too there are long established Muslim<br />
communities; in others, there are communities of Hindus; and in still others,<br />
Buddhist centres are being established. It is important that Catholics<br />
better understand these religions, their teachings, way of life and worship.<br />
89<br />
Cf. Propositio 14
Acta Ioannis Pauli Pp II 397<br />
Where parents from these religions enrol their children in Catholic schools,<br />
the Church has an especially delicate task.<br />
The Church in Oceania also needs to study more thoroughly the traditional<br />
religions of the indigenous populations, in order to enter more effectively<br />
into the dialogue which Christian proclamation requires. "Proclamation<br />
and dialogue are, each in its own place, component éléments and authentic<br />
forms of the one evangelizing mission of the Church. They are both<br />
oriented toward the communication of salvine truth". 90<br />
In order to pursue<br />
a fruitful dialogue with these religions, the Church needs experts in philosophy,<br />
anthropology, comparative religions, the social sciences and, above ali,<br />
theology.<br />
HOPE FOR SOCIETY<br />
The Church's Social Teaching<br />
26. The Church regards the social apostolate as an integral part of her<br />
evangelizing mission to speak a word of hope to the world; and her commitment<br />
in this regard is seen in her contribution to human development,<br />
her promotion of human rights, the defence of human life and dignity, social<br />
justice and protection of the environment. The Synod Fathers were<br />
one with their people in expressing détermination to act against injustices,<br />
corruption, threats to life and new forms of poverty. 91<br />
<strong>La</strong>te in the nineteenth Century when an industrial, consumer society<br />
was in its early years, the Church in Oceania welcomed papal social teaching<br />
on workers' rights to employment and a just wage. In the developing<br />
countries of Oceania, the social doctrine of the Church has been well received,<br />
especially since the Second Vatican Council, and the Bishops of<br />
Oceania have taught this social doctrine effectively and applied it to current<br />
social issues. Statements by the Fédération of the Bishops' Conferences<br />
of Oceania, the Bishops' Conferences and individuai Bishops reflect the full<br />
range of the Church's social teaching and illustrate how she has attempted<br />
to advance the cause of indigenous peoples and the rights of smaller nations,<br />
and to strengthen the bonds of international solidarity. The Church<br />
90<br />
CONGRÉGATION FOR THE EVANGELIZATION OF PEOPLES AND PONTIFICAL COUNCIL FOR INTER<br />
RELIGIOUS DIALOGUE, Instruction Dialogue and Proclamation (19 May 1991), 2: <strong>AAS</strong> 84 (1992),<br />
415<br />
91<br />
Cf. Propositio 17.
398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
has also helped to develop démocratie forms of government which respect<br />
human rights, the rule of law and its just application.<br />
It is certam that commitment to social justice and peace is an integral<br />
part of the Church's mission in the world. 92<br />
Yet her mission does not dépend<br />
upon politicai power. "The Church is concerned with the temporal aspects<br />
of the common good because they are ordered to the sovereign Good,<br />
our ultimate end". 93<br />
The Church's social teaching needs to be taught and<br />
implemented stili more effectively in Oceania, especially through structures<br />
such as commissions for justice and peace. This social teaching is to be<br />
"clearly presented to the faithful in easily understandable terms and be<br />
witnessed to by a simple life style". <strong>94</strong><br />
A more acute analysis of economic injustice<br />
and of corruption needs to be made so that adequate measures can<br />
be proposed to overeóme them. Catholic organizations involved in action<br />
for justice are encouraged to remain attentive to new forms of poverty and<br />
injustice and to help eliminate their causes.<br />
Human Rights<br />
27. The Synod Fathers were keen that the people of Oceania become<br />
stili more conscious of human dignity, which is based on the fact that all<br />
are created in God's image (cf. Gen 1:26). Respect for the human person<br />
entails respect for the inviolable rights that flow from a person's dignity.<br />
All basic rights are prior to society and must be recognized by it. 95<br />
Failure<br />
to respect the dignity or rights of another person is contrary to the Gospel<br />
and destructive of human society. The Church encourages young people<br />
and adults to respond effectively to injustice and to the failure to respect<br />
human rights, some of which are either under threat in Oceania or need to<br />
be more widely respected.<br />
Among these is the right to work and employment, so that people can<br />
support themselves and raise and educate a family. Unemployment among<br />
youth is a major concern, leading in some countries to a rising incidence of<br />
youth suicide. <strong>La</strong>bour unions can perform a unique role in defending workers'<br />
rights. To be faithful to their calling, politicians, government officiais<br />
and police must be honest and avoid corruption in all its forms, for it is al-<br />
92<br />
93<br />
<strong>94</strong><br />
95<br />
Cf Propositio 17.<br />
Catechism of the Catholic Church, 2420.<br />
Propositio 17<br />
Cf. Catechism of the Catholic Church, 2273.
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 399<br />
ways a serious injustice to Citizens. By working together with politicians,<br />
business executives and community leaders, Church leaders can offer valuable<br />
assistance in establishing ethical guidelines on issues affecting the common<br />
good and ensuring that they are put into practice.<br />
Without claiming to be experts in the fìeld, Church leaders need to be<br />
well informed about economic affairs and their impact on society. The Synod<br />
Fathers reiterated that "a theory that makes profit the exclusive norm<br />
and ultimate end of economie activity is morally unacceptable". 96<br />
So-called<br />
"economie rationalism" 97<br />
is a tenet which tends increasingly to divide rich<br />
and poor nations, communities and individuáis. The smaller nations of<br />
Oceania are particularly vulnerable to economie policies based on a social<br />
philosophy of this kind, because it has a diminished sense of distributive<br />
justice, and is too little concerned to ensure that everyone has the necessities<br />
of life and an integral human development. The fact that families suffer<br />
from such economie policies is particularly worrying. The Bishops pointed<br />
out that another destructive phenomenon in Oceania is the spread of<br />
gambling, especially in casinos which hold out the promise of a quick and<br />
spectacular solution to financial woes, only to lead people into an even<br />
more difficult situation.<br />
Indigenous Peoples<br />
28. Un just economie policies are especially damaging to indigenous peoples,<br />
young nations and their traditional cultures; and it is the Church's<br />
task to help indigenous cultures preserve their identity and maintain their<br />
traditions. The Synod strongly encouraged the Holy See to continue its advocacy<br />
of the United Nations Déclaration on the Rights of Indigenous Peoples.<br />
98<br />
A special case is that of the Australian Aborigines whose culture struggles<br />
to survive. For many thousands of years they have sought to live in<br />
harmony with the often harsh environment of their "big country"; but now<br />
their identity and culture are gravely threatened. In more recent times,<br />
however, their joint efforts to ensure survival and gain justice have begun<br />
to bear fruit. There was a saying from Australian bush life heard in the<br />
Synod Hall: "If you stay closely united, you are like a tree standing in the<br />
96<br />
97<br />
98<br />
Ibid., 2424.<br />
Propositio 17<br />
Cf. Propositio 18.
400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
middle of a bush-fire sweeping through the timber: the leaves are scorched,<br />
the tough bark is scarred and burned, but inside the tree the sap still<br />
flows, and under the ground the roots are stili strong. Like that tree you<br />
have survived the fiâmes, and you have stili the power to be born. The<br />
time for rebirth is now". 99<br />
The Church will support the cause of ali indigenous<br />
peoples who seek a just and équitable récognition of their identity<br />
and their rights; 100<br />
and the Synod Fathers expressed support for the aspirations<br />
of indigenous people for a just solution to the complex question of<br />
the aliénation of their lands. 101<br />
Whenever the truth has been suppressed by governments and their<br />
agencies or even by Christian communities, the wrongs done to the indigenous<br />
peoples need to be honestly acknowledged. The Synod supported the<br />
establishment of "Truth Commissions", 102<br />
where these can help résolve historical<br />
injustices and bring about reconciliation within the wider community<br />
or the nation. The past cannot be undone, but honest récognition of<br />
past injustices can lead to measures and attitudes which will help to rectify<br />
the damaging effects for both the indigenous community and the wider society.<br />
The Church expresses deep regret and asks forgiveness where her<br />
children have been or stili are party to these wrongs. Aware of the shameful<br />
injustices done to indigenous peoples in Oceania, the Synod Fathers<br />
apologized unreservedly for the part played in these by members of the<br />
Church, especially where children were forcibly separated from their families.<br />
103<br />
Governments are encouraged to pursue with still greater energy programmes<br />
to improve the conditions and the standard of living of indigenous<br />
groups in the vital areas of health, éducation, employment and housing.<br />
Development Aid<br />
29. Just as in the early Church one Christian community was bound to<br />
another by hospitality offered to pilgrims, mutual assistance and the sharing<br />
of material resources and personnel, practical solidarity between the local<br />
Churches in Oceania makes communio visible to the world. Many na-<br />
99<br />
JOHN PAUL II, Address to Aboriginal People, Alice Springs (29 November 1986), 8:<br />
<strong>AAS</strong> 79 (1987), 976; cf. Propositio 18.<br />
100<br />
Cf. JOHN PAUL II, Address to Aboriginal People, Alice Springs (29 November 1986), 10:<br />
<strong>AAS</strong> 79 (1987), 976-977.<br />
101<br />
Cf. Propositio 18.<br />
102<br />
Cf. Propositio 17,<br />
103<br />
Cf Propositio 18,
Acta Ioannis Pauli Pp II 401<br />
tional économies in Oceania are still dependent on international support<br />
and need a continuing supply of development aid. While aid for socio-economic<br />
development is generously offered by international agencies, the<br />
Church fínds it more diffîcult to obtain direct aid for her pastoral projects,<br />
even though many of these reach far beyond the bounds of the Catholic<br />
community. Given the situation, the Synod recommended that Church-related<br />
funding agencies review their criteria in order to open up their resources<br />
to the apostolic works which are a necessary pre-requisite for the<br />
social development needed to improve living standards. 104<br />
The Synod Fathers also asked that "the Church in the more wealthy<br />
parts of Oceania share her resources with the other local Churches in the<br />
Pacific as well as cooperate with them in establishing links with funding<br />
agencies". 105<br />
Nor can the Church in Oceania be indifferent to the fate of the<br />
poorer Churches in neighbouring Asia, whenever they stand in need of her<br />
help and services. The Synod acknowledges the generous contributions of<br />
money and resources made by Catholic people to aid programmes, and especially<br />
to the work of lay personnel engaged in often very difficult situations<br />
to improve human conditions in Oceania.<br />
The Sanctity of Life<br />
30. In the more secularized and affluent societies of Oceania, the right<br />
to life is the one most under threat. There is a profound contradiction in<br />
this, for these are often societies which speak insistently about human<br />
rights while denying the most basic right of all. Did not Christ himself say<br />
"I carne that they may have life, and have it abundantly" (Jn 10:10)? Indeed,<br />
"the Gospel of life is at the heart of Jesus' message". 106<br />
In the présent<br />
conflict between a "culture of life" and "a culture of death", the Church<br />
has to défend the right to life from the moment of conception until naturai<br />
death, at every stage of its development. The moral and social values<br />
which should inform society are based on the sacredness of life created by<br />
God. Presenting a clear perspective on humanity's origin from God the Creator<br />
and its eternai destiny will help people see life's true value. It is not a<br />
question of the Church seeking to impose her morality on others, but<br />
rather of being faithful to her mission to share the full truth about life as<br />
104<br />
105<br />
106<br />
Cf. Propositio 16.<br />
Ibid.<br />
JOHN PAUL II, Encyclical Letter Evangelium vitae (25 March 1995), 1: <strong>AAS</strong> 87 (1995), 401
402<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
taught by Jesus Christ. The promotion of the sacredness of life is a conséquence<br />
of the Christian understanding of human existence. This message<br />
must be taught by the Church not only within the Catholic community<br />
but, in a prophétie way, to society as a whole in order to declare the power<br />
and beauty of the Gospel of life.<br />
On this point, the witness of Catholic health care institutions is essential,<br />
as is the role of the media in promoting the value of life. In order to<br />
présent the Church's position on biomedicai and health issues in the public<br />
forum clearly and faithfully, Bishops, priests, and experts in law and<br />
medicine need to be trained adequately. 107<br />
Life must be promoted and its<br />
sanctity defended against every threat of violence in its many forms, especially<br />
violence against the weakest — the elderly, the dying, women, children,<br />
the disabled and the unborn.<br />
The Environment<br />
31. Oceania is a part of the world of great naturai beauty, and it has<br />
succeeded in preserving areas that remain unspoiled. The région still offers<br />
to indigenous peoples a place to live in harmony with nature and one another.<br />
108<br />
Because création was entrusted to human stewardship, the naturai<br />
world is not just a resource to be exploited but also a reality to be respected<br />
and even reverenced as a gift and trust from God. It is the task of human<br />
beings to care for, preserve and cultívate the treasures of création.<br />
The Synod Fathers called upon the people of Oceania to rejoice always in<br />
the glory of création in a spirit of thanksgiving to the Creator.<br />
Yet the naturai beauty of Oceania has not escaped the ravages of human<br />
exploitation. The Synod Fathers called upon the governments and<br />
peoples of Oceania to protect this precious environment for présent and future<br />
générations. 109<br />
It is their special responsibility to assume on behalf of<br />
all humanity stewardship of the Pacific Ocean, containing over one half of<br />
the earth's total supply of water. The continued health of this and other<br />
océans is crucial for the welfare of peoples not only in Oceania but in every<br />
part of the world.<br />
The natural resources of Oceania need to be protected against the<br />
harmful policies of some industrialized nations and increasingly powerful<br />
107<br />
108<br />
109<br />
Cf. Propositio 20<br />
Cf. Propositio 19.<br />
Cf. ibid.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 403<br />
transnational corporations which can lead to deforestation, despoliation of<br />
the land, pollution of rivers by mining, over-fishing of profitable species, or<br />
fouling the fishing-grounds with industrial and nuclear waste. The dumping<br />
of nuclear waste in the area constitutes an added danger to the health of<br />
the indigenous population. Yet it is also important to recognize that industry<br />
can bring great benefits when undertaken with due respect for the<br />
rights and the culture of the local population and for the integrity of the<br />
environment.<br />
CHARITABLE WORKS<br />
Catholic Institutions<br />
32. The history of the Church in Oceania cannot be recounted without<br />
telling the story of the Church's remarkable contributions in the fields of<br />
éducation, health care and social welfare. Catholic institutions allow the<br />
light of the Gospel to penetrate cultures and societies, evangelizing them<br />
from within, as it were. Because of the work of Christian missionaries, ancient<br />
ways of violence have given way to standards of law and justice.<br />
Through éducation Christian leaders and responsible Citizens have been<br />
formed and Christian moral values have shaped society. Through her educational<br />
programmes, the Church seeks the integral formation of the human<br />
person, looking to Christ himself as the fullness of humanity. The<br />
apostolate of charity witnesses to the fullness of Christian love not only in<br />
speech but in action. Such love leads people to wonder about its source<br />
and makes them ask why Christians are différent in their values and behaviour.<br />
110<br />
Through apostolic charity such as this, Christ touches the lives of<br />
others, and leads them to a greater sense of what it might mean to speak<br />
of and build a "civilization of love". 111<br />
The Church takes advantage of religious freedom in society to proclaim<br />
Christ publicly and to share his love abundantly through institutions inspired<br />
by that love. The right of the Church to found educational, health<br />
care and social service institutions is based on such freedom. The social<br />
apostolate of these institutions can be more effective when governments<br />
110<br />
Cf. PAUL VI, Apostolic Exhortation Evangelii nuntiandi (8 December 1975), 21: <strong>AAS</strong><br />
68 (1976), 19<br />
111<br />
Homily at Mass for the Close of the Holy Year (25 December 1975): <strong>AAS</strong> 68 (1976), 145.
404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
not only tolérate this work but cooperate in this area with Church authorities,<br />
with unequivocal respect for each other's role and compétence.<br />
Catholic Education<br />
33. Parents are the first educators of their children in human values<br />
and the Christian faith; and they have the fundamental right to choose the<br />
éducation suitable for their children. Schools assist parents in exercising<br />
this right by helping students to develop as they should. In some situations,<br />
the Catholic school is the only contact parents have with the community<br />
of the Church.<br />
The Catholic school has an ecclesial identity, because it is a part of the<br />
evangelizing mission of the Church. 112<br />
Yet a distinguishing feature of<br />
Catholic éducation is that it is open to all, especially to the poor and weakest<br />
in society. 113<br />
It is vital that school and parish cooperate, and that the<br />
school be integrated into the parish's pastoral programme, especially with<br />
regard to the Sacraments of Penance, Confirmation and Eucharist.<br />
In the primary school, teachers develop children's capacity for faith and<br />
understanding which will blossom fully in later years. Secondary schools<br />
provide a privileged means by which "the Catholic community gives the<br />
student an académie, vocational, and religious éducation". 11<br />
* In these years,<br />
students usually come to a greater discernment about their faith and moral<br />
life, based on a more personal knowledge of Jesus Christ as the Way, the<br />
Truth, and the Life. Such a faith, nourished in the home, school and<br />
parish through prayer and the Sacraments, shows itself in a sound and upright<br />
moral life. The great challenge for Catholic schools in an increasingly<br />
secularized society is to présent the Christian message in a convincing and<br />
systematic way. Yet "catechesis runs the risk of becoming barren, if no<br />
community of faith and Christian life welcomes those being formed". 115<br />
Therefore, young people need to be genuinely integrated into the community's<br />
life and activity.<br />
" 2<br />
Cf. CONGRÉGATION FOR CATHOLIC EDUCATION, Circular Letter The Catholic School on the<br />
Threshold of the Third Millennium (28 December 1997), 8-11: L'Osservatore Romano, Englishlanguage<br />
édition (22 April 1998), 8.<br />
113<br />
Cf. ibid,, 7: loc. cit., 8.<br />
IH Propositio 9<br />
115<br />
JOHN PAUL II, Apostolic Exhortation Catechesi tradendae (16 October 1979), 24: <strong>AAS</strong><br />
71 (1979), 1297.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 405<br />
The Synod Fathers wished to acknowledge the work of the religious<br />
men and women and lay people who have laboured so generously in the<br />
fíeld of Catholic éducation, 116<br />
establishing and Staffing Catholic schools, often<br />
in the face of great diffìculty and with great personal sacrifice. Their contribution<br />
to the Church and civil society in Oceania has been inestimable.<br />
In today's educational context, religious congrégations, institutes and societies<br />
have every reason to cherish their vocation. Consecrated women and<br />
men are needed in educational institutions to bear radical witness to Gospel<br />
values and so to inspire them in others. In recent times, the laity's generous<br />
response to new needs has opened new vistas for Catholic éducation.<br />
For the lay people involved, teaching is more than a profession; it is a vocation<br />
to form students, a widespread and indispensable lay service in the<br />
Church. Teaching is always a challenge; but with the coopération and encouragement<br />
of parents, clergy and religious, the laity's involvement in<br />
Catholic éducation can be a precious service of the Gospel, and a way of<br />
Christian sanctification for both teacher and students.<br />
The identity and success of Catholic éducation is linked inseparably to<br />
the witness of life given by the teaching staff. Therefore, the Bishops recommended<br />
that "those responsible for hiring teachers and administrators in<br />
our Catholic schools take into account the faith-life of those they are hiring".<br />
117<br />
School staff who truly live their faith will be agents of a new evangelization<br />
in creating a positive climate for the Christian faith to grow and<br />
in spiritually nourishing the students entrusted to their care. They will be<br />
especially effective when they are active practising Catholics, committed to<br />
their parish community and loyal to the Church and her teaching.<br />
Today, the Church in Oceania is extending her commitment in éducation.<br />
Professional Catholic lay people are greatly helped by Catholic tertiary<br />
institutes, training collèges and universities, which nourish them intellectually,<br />
train them professionally and support their faith so that they can<br />
take their rightful place in the Church's mission in the world. This adventure<br />
in tertiary éducation is in its early stages in Oceania and calis for special<br />
gifts of wisdom and insight in its development. Catholic universities are<br />
communities bringing together scholars from the various branches of human<br />
knowledge. They are dedicated to research, teaching and other services<br />
in keeping with their cultural mission. It is their honour and respon-<br />
116<br />
117<br />
Cf. Propositio 9.<br />
Ibid,
406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
sibility to dedicate themselves without reserve to the cause of truth. 118<br />
They<br />
are called to observe the highest standards of académie research and teaching<br />
as a service to the local, national and international communities. In<br />
this way, they play a vital part in society and the Church, preparing future<br />
Professionals and leaders, who will take their Christian responsibility<br />
seriously. The Bishops saw it as essential that they maintain personal contact<br />
with académies and foster qualifies of leadership in those engaged in<br />
the fïeld of tertiary éducation.<br />
Research and teaching in tertiary institutions must bring Christian values<br />
to bear on the arts and sciences. The Church needs experts in philosophy,<br />
ethics and moral theology so that human values can be properly understood<br />
in an increasingly complex technological society; and the unity of<br />
knowledge cannot be complete unless theology is allowed to shed its light<br />
upon ail fields of inquiry. Particular care must be taken in choosing and<br />
forming scholars to work in the area of theology. The Apostolic Constitution<br />
"Ex Corde Ecclesiae indicates that the majority of professors at<br />
Catholic universities and other Catholic tertiary institutes should be active<br />
Catholics. Those responsible for hiring should carefully choose professors,<br />
who are not only compétent in their fïeld of expertise but who can serve as<br />
role models for our young people". 119<br />
The présence of dedicated Catholics in<br />
tertiary institutions is vital and constitutes a true service to the Church<br />
and society.<br />
Health Care<br />
34. Jesus came to heal the sick and comfort the afflicted. As the Risen<br />
Christ, he continues his ministry of healing and comfort through those who<br />
bring God's compassion to people in their weakness and suffering. This<br />
ministry of the Church of Oceania is for many people the most visible and<br />
tangible proof of God's love. The messianic mission of mercy, 120<br />
of healing<br />
and forgiveness, must be continued unstintingly and accomplished in new<br />
ways that respond to current needs.<br />
118<br />
Cf. JOHN PAUL II, Apostolic Constitution Ex Corde Ecclesiae (15 August 1990), 4: <strong>AAS</strong><br />
82 (1990), 1478.<br />
ns Propositio 8.<br />
120<br />
Cf. JOHN PAUL II, Encyclical Letter Dives in misericordia (30 November 1980), 13:<br />
<strong>AAS</strong> 72 (1980), 1219.
Acta Ioannis Pauli Pp II 407<br />
The history of health care in Oceania shows the intimate link between<br />
health care and the Church's mission and how it covers every aspect of<br />
healing, including pro vision of the simplest medicai services in remote<br />
places. The Church has been among the first to reach out to those abandoned<br />
by others, as in the care of lepers and those suffering from<br />
HIV/AIDS. She also administers training hospitals where health care workers<br />
are excellently prepared. Because of the current crisis in providing and<br />
financing medicai care in Oceania, some institutions are under severe<br />
strain; but this cannot be allowed to compromise the Church's fundamental<br />
commitment in this area.<br />
The Church's teaching on the dignity of the human person and the<br />
sanctity of life needs to be explained to those responsible for législation<br />
and court décisions, especially since their judgements have an impact on<br />
medical care, the administration of hospitals and the pro vision of medicai<br />
services. Today Catholic hospitals and health care institutions are at the<br />
forefront of the Church's promotion of human life from the moment of conception<br />
until naturai death. The Synod Fathers acknowledged the dedication<br />
of the religious congrégations which established Catholic health care<br />
Systems throughout Oceania. The Church and society as a whole owe them<br />
an immense debt of gratitude. Their présence in hospitals must continue,<br />
together with lay people prepared to work with the différent institutes of<br />
consecrated life in the spirit of their charism. These people enable the<br />
Gospel of life to be proclaimed unambiguously in a society which is often<br />
confused about moral values. The Synod Fathers recommended that to<br />
counteract the influence of "a culture of death", all Christians be urged to<br />
help ensure that the great héritage of Catholic health care not be jeopardized. 121<br />
Catholic universities have a lèading role to play in educating medicai<br />
Professionals to apply Catholic teaching to the new challenges constantly<br />
arising in the medicai fìeld. In every way possible, associations of Catholic<br />
doctors, nurses and health care workers are to be fostered and, where they<br />
do not exist, they should be established. Administrators and staff in<br />
Catholic institutions require formation in the application of Catholic moral<br />
principies to their professional life. This is a delicate task, since some who<br />
are involved in the work of a Catholic hospital are not familiar with these<br />
principies or do not agrée with them. When Catholic teaching is properly<br />
121<br />
Cf. Propositio 20
408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
présentée!, however, such people often expérience the peace which comes<br />
from living in harmony with truth and cooperate readily.<br />
Faith in the redeeming Cross of Christ gives new meaning to sickness,<br />
suffering and death. The Synod Fathers urged support for those who own<br />
or sponsor facilities which bring the compassion of Christ to those who suffer,<br />
particularly people with disabilities, HIV/AIDS, the elderly, the dying,<br />
indigenous peoples and those in isolated areas. 122<br />
They were particularly<br />
conscious of those who pro vide these services in the most remote areas: the<br />
jungle, small islands or the Australian "Outback". Working often with<br />
scarce resources and little financial support, their dedication gives powerful<br />
testimony to God's love for the poor, the sick and the deprived. Those<br />
working in hospitals, caring for the aged or offering other forms of health<br />
care to the least of their brothers and sisters (cf. Mt 25:40) should know<br />
that the Church highly esteems their dedication and generosity, and thanks<br />
them for being in the forefront of Christian charity.<br />
Social Services<br />
35. Düring his life on earth, Jesus was sensitive to every human weakness<br />
and affliction. "At the heart of his teaching are the eight beatitudes,<br />
which are addressed to people tried by various sufferings in their temporal<br />
life". 123<br />
In the footsteps of the Lord, the Church's mission of charity reaches<br />
out to those most in need: orphans, the poor, the homeless, the abandoned<br />
and excluded. It is carried out by all who care for the needy; and as well<br />
as personal initiatives, it involves institutions established to meet various<br />
needs on the parish, dio cesan, national or international le vel.<br />
This is not the place for an exhaustive listing of the many social services<br />
offered by the Church in Oceania; but some were given special mention<br />
in the Synod Hall. The Church pro vides counselling services to people<br />
with personal or social difficulties, seeking to strengthen the family, to prevent<br />
marriage breakdown and divorce and heal its painful effeets. Providing<br />
soup kitchens, instituting care centres for various people or working<br />
with the homeless and "Street children" are only a part of the Church's social<br />
apostolate in Oceania. In a quiet and unobtrusive manner, some parish<br />
groups and apostolic associations work to remedy the often hidden harm<br />
217<br />
122<br />
123<br />
Cf. ibid,<br />
JOHN PAUL II, Apostolic Letter Salvifici doloris (11 February 1984), 16: <strong>AAS</strong> 76 (1984),
Ada Ioannis Pauli Pp II 409<br />
produced by poverty in the suburbs or in rural areas. Other groups help in<br />
bringing peace or reconciliation between clans, tribes or other groups in<br />
conflict. Women, particularly mothers, can have an extraordinary effect in<br />
promoting peaceful ways of resolving conflict. 124<br />
The Church's care also extends<br />
to those who are addicted to alcohol, drugs or gambling, or are victims<br />
of sexual abuse. The Synod Fathers also mentioned refugees and asylum<br />
seekers, who are increasing in number and whose human dignity demands<br />
that they be welcomed and given appropriate care. Since the nations<br />
of Oceania are dependent on the océans and seas, the Synod Fathers<br />
also voiced concern for seafarers, who often work under severe conditions<br />
and endure many hardships.<br />
Frequently, volunteers give their time, energy and professional services to<br />
these apostolates without rémunération. For those who have chosen self-sacrificing<br />
love as their way of life, no human acknowledgment or reward is<br />
sought, nor would any be adequate. Their overarching concern is to play their<br />
part in the Church's mission to tell the truth of Jesus Christ, to walk his way<br />
and to live his life. These people are fundamental to any planning for a new<br />
evangelization of the peoples of Oceania. Faith is awakened by the preaching<br />
of God's word and hope is inspired by the promise of his Kingdom, but charity<br />
is infused by the Holy Spirit, "the Lord and Giver of life".<br />
CHAPTER IV<br />
LIVING THE LIFE OF JESUS CHRIST IN OCEANIA<br />
"When he had ceased speaking, he said to Simon, 'Put out into deep water<br />
and let down your nets for a catch'. And Simon answered, 'Master, we toiled<br />
ali night and took nothing! But at your word I will let down the nets'. And<br />
when they had done this, they made a great catch of fish; and as their nets were<br />
breaking, they beckoned to their partners in the other boat to come and help<br />
them. And they carne and filled both the boats, so they began to sink" (Lk 5:4-7)<br />
SPIRITUAL AND SACRAMENTAL LIFE<br />
Come Holy Spirit!<br />
36. "God's love has been poured into our hearts through the Holy Spirit<br />
who has been given to us" (Rom 5:5). When "the Word was made flesh<br />
124<br />
Cf. Propositio 17.<br />
27 - <strong>AAS</strong>.
410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
and dwelt among us" (Jn 1:14), God broke into human history so that we<br />
might become "partakers of the divine nature" (2 Pt 1:4). Living in Christ<br />
implies a way of life made new by the Spirit. Saint Paul speaks of putting<br />
on the new nature "created after the likeness of God in true righteousness<br />
and holiness" (Eph 4:24). The Church in Oceania has been endowed by the<br />
Holy Spirit with many gifts. For ali the great diversity of cultures and traditions,<br />
she is one in faith, hope and charity, one in Catholic doctrine and<br />
discipline, one in the communion of the Most Holy Trinity. 125<br />
In this communion,<br />
all are called to live the life of Christ in the midst of their daily<br />
activities, to show forth the wonderful fruits of the Spirit (cf. Gal 5:22-23)<br />
and to be witnesses to God's love and mercy in the world.<br />
The Spirit of Interiority<br />
37. The Special Assembly emphasized the fundamental importance for<br />
the Church in Oceania of prayer and the interior life in union with Christ.<br />
Indigenous people have retained their appréciation of silence, contemplation<br />
and a sense of mystery in life. The frenetic activity of modern life<br />
with all its pressures makes it indispensable that Christians seek prayerful<br />
silence and contemplation as both conditions for and expressions of a vibrant<br />
faith. When God is no longer at the centre of human life, then life<br />
itself becomes empty and meaningless. 126<br />
The Synod Fathers recognized the need to give fresh impetus and encouragement<br />
to the spiritual life of ali the faithful. Jesus himself often<br />
"went off to a lonely place and prayed there" (Mk 1:35). The Evangelist<br />
notes: "His réputation continued to grow, and large crowds would gather<br />
to hear him and to have their sickness cured; he would always go off to<br />
some place where he could be alone and pray" (Lk 5:15-16). Jesus' prayer<br />
is our example, especially when we are caught up in the tensions and responsibilities<br />
of daily life. The Synod Fathers emphasized the importance<br />
of the life of prayer, considering the fact that the whole région faces the<br />
growing impact of secularization and materialism; and as a stimulus to the<br />
interior life, they encouraged visits to the Blessed Sacrament, the Stations<br />
of the Cross, the Rosary and other devotional exercises, as well as prayers<br />
125<br />
Cf. JOHN PAUL II, Homily at the Mass for Evangelization, Mount Hägen (8 May 1984),<br />
5: <strong>AAS</strong> 76 (1984), 1010<br />
126<br />
Cf. Propositio 21.
Acta Ioannis Pauli Pp,, II 411<br />
in the family. 127<br />
The présence in Oceania of communities of contemplative<br />
life is an especially powerful reminder of the spirit of interiority which<br />
helps us find the présence of God in our hearts. The spirit of interiority is<br />
also crucial in inspiring and guiding pastoral initiatives. It offers the<br />
strength of a genuinely apostolic love which mirrors the love of God.<br />
"Lectio Divina" and Scriptum<br />
38. The Church "forcefully and specially exhorts ali the Christian faithful...<br />
to learn 'the surpassing knowledge of Jesus Christ' (Phil 3:8) by fréquent<br />
reading of the divine Scriptures... Let them remember, however, that<br />
prayer should accompany the reading of Sacred Scripture, so that a dialogue<br />
takes place between God and the reader. For 'we speak to him when<br />
we pray; we listen to him when we read the divine oracles'". 128<br />
The word of<br />
God in the Old and New Testament is fundamental for all who believe in<br />
Christ, and it is the inexhaustible wellspring of evangelization. Holiness of<br />
life and effective apostolic activity are born of constant listening to God's<br />
word. A renewed appréciation of Scripture allows us to return to the<br />
sources of our faith and encounter God's truth in Christ. Acquaintance<br />
with the Scriptures is required of ali the faithful, but particularly of seminarians,<br />
priests and religious. They are to be encouraged to engage in lectio<br />
divina, that quiet and prayerful méditation on the Scripture that allows<br />
the word of God to speak to the human heart. This form of prayer, privately<br />
or in groups, will deepen their love for the Bible and make it an essential<br />
and life-giving élément of their daily lives. 129<br />
For this reason, the Scriptures need to be accessible to all in Oceania.<br />
They need to be well and faithfully translated into the greatest possible<br />
number of vernacular languages. Much highly commendable work of biblical<br />
translation has already been done, but more still needs to be done. It is<br />
not enough, however, to provide the many linguistic groups with a biblical<br />
text which they can read; to help them understand what they read, there<br />
is a need for solid and continuing biblical formation for all who are called<br />
to proclaim and teach the word of God. 130<br />
127<br />
Cf. ibid<br />
128<br />
SECOND VATICAN ECUMENICAL COUNCIL, Dogmatic Constitution on Divine Révélation Dei<br />
Verbum, 25; Saint Ambrose, De Officiis Ministrorum 1, 20, 88: PL 16, 50<br />
129<br />
Cf Propositio 22.<br />
130<br />
Cf. ibid.
412<br />
Liturgy<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
39. The Synod Fathers reflected at length on the importance of the<br />
liturgy in the local Churches in Oceania, and they expressed the desire that<br />
the local Churches continue to foster their liturgical life so that the faithful<br />
can enter more deeply into the mystery of Christ. They recognized greater<br />
participation of the People of God in the liturgy as one of the fruits of the<br />
Second Vatican Council, which has led in turn to a greater sense of mission,<br />
as it was intended to do. Christian life has been invigorated by a renewed<br />
understanding and appréciation of the liturgy, especially of the Eucharistie<br />
Sacrifice. The Council saw the renewal of the liturgy as a process<br />
of coming to an ever deeper understanding of the sacred rites, and in this<br />
regard many local Churches are involved in a theoretical reflection and<br />
practical actuation of a proper inculturation of the forms of worship, with<br />
due regard for the integrity of the Roman Rite. Adequate translations of<br />
liturgical texts and appropriate use of symbols drawn from local cultures<br />
can avert the cultural aliénation of indigenous people when they approach<br />
the Church's worship. 131<br />
The words and signs of the liturgy will be the<br />
words and signs of their soul.<br />
The Eucharist<br />
40. The Eucharist completes Christian initiation and is the source and<br />
summit of the Christian life. Christ is really and fully présent in the Sacrament<br />
of his Body and Blood, offered in sacrifice for the life of the world<br />
and received in communion by the faithful. From the very beginning, the<br />
Church has not ceased to obey the Lord's command, "Do this in memory<br />
of me" (1 Cor 11:24). The Catholics of Oceania understand well the central<br />
place of the Eucharist in their lives. They realize that regular and prayer -<br />
ful célébration of the Eucharistie Sacrifice enables them to follow the path<br />
of personal holiness and to play their part in the Church's mission. The<br />
Synod Fathers were quick to acknowledge this widespread appréciation and<br />
intense love of the Church's greatest Sacrament.<br />
They also expressed their concern that many communities throughout<br />
Oceania go without the célébration of the Eucharist for long periods. 132<br />
There are many reasons for this: the growing scarcity of priests available<br />
13!<br />
132<br />
Cf. Propositio 47.<br />
Cf. Propositio 39.
Ada Ioannis Pauli Pp. II 413<br />
for pastoral ministry; especially in Australia, the growth of rural poverty<br />
and the movement to cities, which leads to an ever decreasing population<br />
and the isolation of many communities. The vast distances between many<br />
islands often mean that it is impossible to have a resident priest. Many<br />
communities therefore gather on the Lord's Day for services which are not<br />
célébrations of the Eucharist; and there is a need for great wisdom and<br />
courage in addressing this most regrettable situation. I make my own the<br />
Synod's insistence that greater efforts be made to awaken vocations to the<br />
priestly life, and to allocate priests throughout the région in a more équitable<br />
way.<br />
The Sciemment of Penance<br />
41. "It is important for us to reflect on the fact that Christ wills the<br />
Sacrament of Penance to be the source and sign of radical mercy, reconciliation<br />
and peace. The Church serves the world best when she is precisely<br />
what she is meant to be: a reconciled and reconciling community of<br />
Christ's disciples... The Church is never more herself than when she méditâtes<br />
and reconciles, in the love and power of Jesus Christ, through the<br />
Sacrament of Penance". 133<br />
This is why the Synod Fathers were grateful that<br />
in many of the Churches in Oceania the Sacrament of Penance is widely<br />
practised and cherished as a source of healing grace.<br />
Yet they also noted that in other local Churches there are serious pastoral<br />
challenges with regard to this Sacrament. Especially in developed societies,<br />
many of the faithful are confused or indiffèrent about the reality of<br />
sin and the need for forgiveness in the Sacrament of Penance. At times,<br />
the true sense of human freedom is not understood. The recovery of the<br />
fundamental place of the Sacrament of Penance in the life of the People of<br />
God was a deep desire of the Bishops. They urged "that a more extensive<br />
catechesis be offered on personal responsibility, the reality of sin and the<br />
Sacrament of Reconciliation so as to remind Catholics of the loving mercy<br />
of Jesus Christ made available through this Sacrament and of the need for<br />
sacramental absolution for serious sin committed after Baptism; that, because<br />
of the assistance to spiritual progress provided by this Sacrament,<br />
priests are to be encouraged not only to make the Sacrament of Reconcilia-<br />
133<br />
JOHN PAUL II, Address to the Bishops of New Zealand, Wellington (23 November<br />
1986), 9: <strong>AAS</strong> 79 (1987), <strong>94</strong>0-<strong>94</strong>1,
414<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
tion an important part of their own lives, but to ensure its availability on<br />
a regular basis as a vital part of their ministry to the faithful". 134<br />
The expérience<br />
of the Great Jubilee suggests that the time has come for such a renewed<br />
catechesis and practice of the great Sacrament of mercy.<br />
Anointing of the Sick<br />
42. Christ's compassionate love is offered in a special way to the sick<br />
and suffering. This is reflected in the care which the Church extends to all<br />
who are suffering in body and spirit. The renewed Liturgy of the Sick has<br />
been a most positive contribution to the life of those who are in situations<br />
where life is endangered: serious illness, life-threatening surgery or old age.<br />
The elderly often suff er from the pain of isolation and loneliness. Community<br />
célébrations of this Sacrament are of great help and consolation to the<br />
sick and suffering, and a source of hope for those who accompany them. In<br />
a special way, the Synod Fathers wanted to thank ali who support the sick<br />
and dying. Theirs is a precious witness to the love of Christ himself at a<br />
time when the sick and dying can be made to seem a bürden. 135<br />
THE PEOPLE OF GOD<br />
The Vocation of the <strong>La</strong>ity<br />
43. Fundamental to Christian discipleship is the expérience of being<br />
called like Matthew. "As Jesus was Walking on from there he saw a man<br />
named Matthew sitting by the customs house, and he said to him, 'Follow<br />
me'. And he got up and followed him" (Mt 9:9). In Baptism, all Christians<br />
have received the cali to holiness. Each personal vocation is a call to share<br />
in the Church's mission; and, given the needs of the new evangelization, it<br />
is especially important now to remind lay people in the Church of their<br />
particular call. The Synod Fathers "rejoiced in the work and witness of so<br />
many of the lay faithful who have been an integral part of the growth of<br />
the Church in Oceania". 136<br />
From the very beginning of the Church in this<br />
vast région, lay people have contributed to her growth and mission in<br />
many différent ways; and they continue to do so through their involve-<br />
M Propositio 40<br />
135<br />
Cf.. Propositio 41.<br />
136 propositio 30
Acta Ioannis Pauli Pp, II 415<br />
ment in various forms of service, especially in parishes as catechists, instructors<br />
in sacramental préparation, youth work, leadership of small<br />
groups and communities.<br />
In a world that needs to see and hear the truth of Christ, lay people in<br />
their various professions are living witnesses to the Gospel. It is the fundamental<br />
call of lay people to renew the temporal order in all its many éléments.<br />
137<br />
The Synod Fathers "pledged their support for lay men and women<br />
who live out their principal Christian vocation in their daily lives and renew<br />
the temporal order through personal and family values, economie interests,<br />
the trades and professions, politicai institutions, international relations,<br />
the arts and so on". 138<br />
The Church supports and encourages lay people<br />
who strive to establish the proper scale of values in the temporal order<br />
and thus direct it to God through Christ. In this way, the Church becomes<br />
the yeast that leavens the entire loaf of the temporal order.<br />
Young People in the Church<br />
44. In many countries of Oceania, young people form the majority of<br />
the population, while in countries like Australia and New Zealand this is<br />
not true to the same extent. The Synod Fathers wanted to assure the<br />
youth of the Church in Oceania that they are called to be "sait of the<br />
earth and the light of the world" (Mt 5:13,14). The Bishops wished them to<br />
know that they are a vital part of the Church today, and that Church<br />
leaders are keen to find ways to involve young people more fully in the<br />
Church's life and mission. Young Catholics are called to follow Jesus: not<br />
just in the future as adults, but now as maturing disciples. May they always<br />
be drawn to the overwhelmingly attractive figure of Jesus, and<br />
stirred by the challenge of the Gospel's sublime ideáis! Then they will be<br />
empowered to take up the active apostolate to which the Church is now<br />
calling them, and play their part joyfully and energetically in the life of<br />
the Church at every level: universal, national, diocesan and locai. 139<br />
Today<br />
"youth live in a culture which is uniquely theirs. It is essential that<br />
Church leaders study the culture and language of youth, welcome them<br />
137<br />
Cf. SECOND VATICAN ECUMENICAL COUNCIL, Decree on the Apostolate of the <strong>La</strong>ity Apostolicam<br />
actuositatem; JOHN PAUL II, Post-Synodal Apostolic Exhortation Christifideles laici (30<br />
December 1988): <strong>AAS</strong> 81 (1989), 393 ff.<br />
ns Propositio 30.<br />
139<br />
Cf Propositio 26
416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
and incorporate the positive aspects of their culture into the Church's life<br />
and mission". 140<br />
Yet this is also a time in which young people face great diffìculties.<br />
Many are unable to find employment, frequently drifting to the larger<br />
cities where the pressures of isolation, loneliness and unemployment lead<br />
them into destructive situations. Some are tempted to drug abuse and oth<br />
er forms of addiction, and even to suicide. Yet in these situations too,<br />
young people are often searching for the life that only Christ can offer<br />
them. It is imperative therefore that the Church proclaim the Gospel to the<br />
young in ways that they can understand, ways that can enable them to<br />
grasp the hand of Christ who ne ver ceases to reach out to them, especially<br />
in their dark times.<br />
The Synod Fathers were convinced of the need for youth-to-youth min<br />
istry, and they echoed the plea I made to young people when I visited the<br />
région: "Do not be afraid to commit yourselves to the task of making<br />
Christ known and lo ved, especially among the many people of your own<br />
age, who make up the largest part of the population". 141<br />
With the Synod<br />
Fathers, I call on the young people of the Church to give prayerful consid<br />
ération to the following of Jesus in the priesthood or in the consecrated<br />
life, for the need is great. The Bishops were quick to applaud young people<br />
for their acute sense of justice, personal integrity and respect for human<br />
dignity, for their care for the needy and their concern for the environment.<br />
These are signs of a great generosity of spirit which will not fail to bear<br />
fruit in the life of the Church now, as it has always done in the past.<br />
In many places Youth Pilgrimages are a positive feature of the life of<br />
young Catholics. 142<br />
Pilgrimage has long been part of the Christian life, and it<br />
can be most helpful in conf erring a sense of identity and belonging. The<br />
Synod Fathers recognized the importance of the World Youth Day as an<br />
opportunity for young people to expérience genuine communio, as was seen<br />
most memorably during the Great Jubilee. There they come together to lis<br />
ten to God's word presented in a language which they understand, to re-<br />
flect upon it prayerfully and to take part in inspiring liturgies and prayer<br />
140<br />
Ibid.<br />
141<br />
Homily at the Béatification of Peter To Rot, Port Moresby (17 January 1995), 8:<br />
<strong>AAS</strong> 87 (1995), 995.<br />
142<br />
Cf. Propositio 26.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 417<br />
meetings. 143<br />
Time and again I have seen how many of them are by nature<br />
open to the mystery of God revealed in the Gospel. May the glorious mystery<br />
of Jesus Christ bring unending peace and joy to the young people of<br />
Oceania!<br />
Marriage and Family Life<br />
45. "The Christian family constitutes a specific révélation and realization<br />
of ecclesial communion, and for this reason it can and should be called<br />
a domestic church". 144<br />
Ultimately, the family is an image of the ineffable<br />
communio of the Most Holy Trinity. In the procréation and éducation of<br />
children the family also shares in God's work of création, and as such it is<br />
a great force for evangelization in the Church and beyond. "The Church<br />
and society in Oceania dépend heavily on the quality of family life". 145<br />
This<br />
implies great responsibility for Christians who enter the marriage covenant,<br />
and "there needs to be suitable pastoral préparation for ail couples seeking<br />
the Sacrament of Marriage". 146<br />
As an institution, the family will always need the concerted pastoral<br />
care of the Church, and there will be special need to acknowledge the requirements<br />
and responsibilities of larger families. Church and ei vic authorities<br />
ought to feel the duty to provide all possible services and support in<br />
order to affirm parents and families. The Church is especially conscious of<br />
women's right to freedom in entering marriage and their right to respect<br />
within marriage. Polygamy, which still exists in some areas, is a serious<br />
cause of exploitation of women. More generally, the Synod Fathers were<br />
concerned for the social condition of women in Oceania, insisting that the<br />
principie of equal wages for equal work be respected and that women not<br />
be excluded from employment. At the same time, it is vital that mothers<br />
not be penalized for staying at home to care for their children, for the dignity<br />
of parenthood is very great and the care of children is supremely important.<br />
In families where both parents are Catholic, it is easier for them to<br />
share their common faith with their children. While acknowiedging with<br />
143<br />
144<br />
Cf. ibid,<br />
JOHN PAUL II, Apostolic Exhortation Familiaris consortio (22 November 1981), 21: <strong>AAS</strong><br />
74 (1982), 105.<br />
145<br />
146<br />
Propositio 23.<br />
Ibid.,
418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
gratitude those inter-faith marriages which succeed in nourishing the faith<br />
of both spouses and children, the Synod encourages pastoral efforts to pro<br />
mote marriages between people of the same faith. 147<br />
Today in Oceania as elsewhere, marriage and family life are facing<br />
many pressures. This can corrode marriage as the basic unit of human soci<br />
ety, with the gravest of conséquences for society itself. As I noted when I<br />
was in Australia: "The Christian concept of marriage and the family is be-<br />
ing opposed by a new secular, pragmatic and individualistic outlook which<br />
has gained standing in the area of législation and which has a certain 'ap<br />
provai' in the realm of public opinion". 148<br />
Recognizing this, the Synod Fa<br />
thers urged that "pastoral programmes ought to pro vide support for fami<br />
lies that face any of the serious problems of modem society: alcohol, drugs,<br />
behavioural addictions, gambling... In view of the difficulties facing mar<br />
riage and family life today, with the sad reality of marital disharmony,<br />
breakdown and divorce, the Synod calis for a renewed catechesis on the<br />
ideáis of Christian marriage". 149<br />
The Church has a unique opportunity to<br />
présent Christian marriage anew as a life-long covenant in Christ, based on<br />
generous self-giving and unconditional love. This splendid vision of mar<br />
riage and the family offers a saving truth not only to individuáis but to<br />
society as a whole. Therefore, the theological principies underpinning the<br />
Church's teaching on marriage and the family must be carefully and con-<br />
vincingly explained to all. 150<br />
Programmes of marriage-enrichment can help couples confirm their<br />
commitment to their vows and deepen their joy in the mutual gift of self<br />
through married love. If however the marriage is threatened in any way,<br />
pastors are asked to give every care to those caught up in this distress.<br />
The Synod was conscious of the great dedication of single parents in the<br />
task of raising and educating their children, and it expressed appréciation<br />
of them as they live out the Gospel in often difficult circumstances. Special<br />
care needs to be given to these parents and their children by clergy,<br />
Catholic schools and catechists. 151<br />
147<br />
148<br />
149<br />
150<br />
151<br />
Cf. ibid<br />
Address to the Bishops of Australia, Sydney (26 November 1986), 10: <strong>AAS</strong> 79 (1987), 960.<br />
Propositio 23.<br />
Cf. Propositio 24.<br />
Cf ibid.
Women in the Church<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 419<br />
46. The great procession of saints through the ages makes it clear that<br />
women have always brought unique and indispensable gifts to the life of<br />
the Church, and that without those gifts the Christian community would<br />
be hopelessly impoverished. 152<br />
More than ever now, the Church needs the<br />
skills and énergies, indeed the sanctity of women, if the new evangelization<br />
is to bear the fruit so earnestly sought. While some women still feel excluded<br />
in the Church as well as in society as a whole, many others find a deep<br />
sense of fulfilment in contributing to parish life, participating in the liturgy,<br />
the prayer life and the apostolic and charitable works of the Church in<br />
Oceania. It is important that the Church at the local level enable women<br />
to play their rightful part in the Church's mission; they should ne ver be<br />
made to feel alien. Many forms of the lay apostolate and many lay formation<br />
programmes are open to women, as are various roles of leadership<br />
which allow them to offer their gifts more abundantly in service of the<br />
Church's mission. 153<br />
New Ecclesial Movements<br />
47. One of the "signs of the times" for the Church in Oceania is the<br />
émergence of new ecclesial movements, which are another of the fruits of<br />
the Second Vatican Council. They offer a powerful stimulus and support to<br />
Catholics of ali ages in the attempt to live the life of discipleship more intensely.<br />
Some of them are also producing a good number of vocations to<br />
the priesthood and consecrated life; and this is cause for great gratitude.<br />
Through these ecclesial movements, many Catholics are discovering Christ<br />
at a new depth, and this expérience enables them to remain faithful in the<br />
cultural context of the day, whatever the difficulties. As these movements<br />
help people to grow in their Christian life, they bring to the Church many<br />
gifts of holiness and service. 154<br />
Welcoming these movements as signs of the<br />
Holy Spirit at work in the Church, the Synod Fathers asked that they<br />
work within the structures of the locai Churches in order to help build up<br />
the communio of the Diocèse in which they find themselves. The locai Bish-<br />
152<br />
Cf. JOHN PAUL II, Apostolic Letter Mulieris dignitatem (15 August 1988): <strong>AAS</strong> 80<br />
(1988), 1653-1729; Letter to Women (29 June 1995): <strong>AAS</strong> 87 (1995), 803-812.<br />
153<br />
154<br />
Cf. Propositio 27.<br />
Cf. Propositio 11.
420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
op should "exercise his pastoral judgment in welcoming and guiding them,<br />
while asking them to respect the pastoral strategy of the Diocèse". 155<br />
ORDAINED MINISTRY AND THE CONSECRATED LIFE<br />
Vocations and Seminaries<br />
48. Given the essential role of the priesthood and the great importance<br />
of the consecrated life in the mission of the Church, the Bishops at the<br />
Special Assembly affirmed the witness offered by Bishops, priests and those<br />
in the consecrated life through their prayer, fidelity, generosity and simplicity<br />
of life. 156<br />
The fïeld in which they work is vast and they are relatively<br />
few. Yet Oceania has many young people who are a precious spiritual resource;<br />
and among them are undoubtedly many who are called to the<br />
priesthood or to the consecrated life. "Would that an ever increasing number<br />
might attentively listen to and willingly accept those words of Christ<br />
which speak of a special personal choice by God of an apostolic fruitfulness:<br />
'You did not choose me, but I chose you and appointed you that you<br />
should go and bear fruit and that your fruit should abide' (Jn 15:16)". 157<br />
The Synod Fathers pointed to the serious shortage of priests and consecrated<br />
religious in Oceania. The promotion of vocations is an urgent responsibility<br />
of every Catholic community. Each Bishop should see to the establishment<br />
and implementation of a plan to promote priestly and religious<br />
vocations at every level — diocesan, parish, school and family. The Synod<br />
Fathers look to the future with hope and trust, praying "the Lord of the<br />
harvest to send labourers into the harvest" (Lk 10:2). They are firm in<br />
their faith that "God will pro vide" (Gen 22:8).<br />
In seminaries, the priests of the future are formed in the image of the<br />
Good Shepherd, "joining themselves with Christ in the récognition of the<br />
Father's will and in the gift of themselves to the flock entrusted to<br />
them". 158<br />
Each Bishop is responsible for the formation of the local clergy in<br />
the context of the local culture and tradition. In this regard, the Synod<br />
Fathers asked that "serious considération be given to more flexible and<br />
155<br />
156<br />
157<br />
Ibid.<br />
Cf. Propositio 29.<br />
JOHN PAUL II, Homily at the Mass for Vocations, Port Moresby (7 May 1984), 4: <strong>AAS</strong><br />
76 (1984), 1006.<br />
158<br />
SECOND VATICAN ECUMENICAL COUNCIL, Decree on the Ministry and Life of Priests Pres<br />
byterorum ordinis, 14.
Acta Ioannis Pauli Pp II 421<br />
creative models of formation and learning" 159<br />
which take into account the<br />
essential éléments of a well integrated formation of candidates for the<br />
priesthood in Oceania: human, intellectual, spiritual and pastoral formation.<br />
160<br />
At the same time, the Bishops expressed "caution concerning extremes<br />
of clericalism or secularism and the dangers of inadequate compétence,<br />
sometimes the resuit of present-day seminary formation that neglects<br />
the real académie and spiritual needs of seminarians". 161<br />
Special attention needs to be given to the situation of some Churches in<br />
Oceania. In the particular Churches of Papua New Guinea, Solomon Islands<br />
and the other island nations of the Pacific, new seminaries have been<br />
opened to cater for an increasing number of seminarians who need to be<br />
formed in their own régions and in contact with their own culture. While<br />
giving thanks for the precious gift of new vocations, the Synod Fathers also<br />
recognized the need for more locai staff, adequately trained for both<br />
académie and formation purposes. Some proposais were made in order to<br />
overeóme this now criticai situation, including the sharing of personnel<br />
within Oceania. Locai diocesan priests should be provided with more opportunities<br />
for higher studies both within the région and further afield. A<br />
mutually agreed exchange programme could be established to meet these<br />
various needs. The overriding concern of the Bishops is the integral human<br />
and pastoral formation of the seminarians in their own cultural contéxt.<br />
Solutions need to be found in order to provide the necessary financial support<br />
for seminaries, which is at présent a heavy bürden on many Diocèses.<br />
Where there are insuffìcient resources in Oceania, appeal should be made to<br />
the wider Church, and to religious orders, congrégations and institutes, to<br />
help the young Churches form qualified local personnel. 162<br />
The future of the<br />
Church in Oceania dépends in large part upon this, for the Church cannot<br />
function without the sacramentai priesthood, and cannot function well<br />
without good priests.<br />
The Life of the Ordained<br />
49. Since the Second Vatican Council, the priest has been confronted<br />
with changes, developments and the challenges of contemporary society.<br />
The Synod Fathers acknowledged "the ongoing fidelity and commitment of<br />
isa Propositio 37.<br />
160<br />
Cf. JOHN PAUL II, Post-Synodal Apostolic Exhortation Pastores dabo vobis (25 March<br />
1992), 43-59: <strong>AAS</strong> 84 (1992), 731-762.<br />
lei Propositio 37.<br />
162<br />
Cf. Propositio 38
422<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
priests in their priestly ministry. This fídelity is ali the more impressive as<br />
it is lived in a world of uncertainty, isolation, busyness and, at times, indifférence<br />
and apathy. We acknowledge the fídelity of priests as a powerful<br />
witness to Christ's compassion for all his people, and commend them for it". 163<br />
The life of the priest is modelled absolutely on the example of Christ,<br />
who gave himself so that all may have life to the full. Through the ordained<br />
priesthood, the présence of Christ is made visible in the midst of<br />
the community. This does not mean, however, that priests are exempt<br />
from human weakness or sin. Therefore, every priest needs unceasing conversion<br />
and openness to the Spirit in order to deepen his priestly commitment<br />
in fídelity to Christ. "To preserve this fídelity, this Synod urges all<br />
clergy to renew their efforts to model their prayer life on that of Christ<br />
and to adopt a life-style that reflects Christ's life of simplicity, trust in the<br />
Father, generosity to the poor and identification with the powerless". 164<br />
The Synod was conscious of the erosión of priestly identity, in particular<br />
the denigration of priestly celibacy in a world influenced by values<br />
which are contrary to the demands of the Gospel. Priestly celibacy is a<br />
deep mystery grounded in the love of Christ, and it calis for a radical, loving,<br />
all-embracing relationship with Christ and his Body the Church.<br />
Celibacy is God's gift to those called to live the Christian life as priests,<br />
and it is a great grace for the whole Church, a testimony of the total gift<br />
of self for the sake of the Kingdom. The ageless values of evangelical<br />
celibacy and chastity should be defended and explained by the Church in<br />
cultures that have never known them and in contemporary societies where<br />
such values are little understood or appreciated. An ever deeper exploration<br />
of the Christian mystery of celibacy will help those who have accepted<br />
this gift to live it more faithfully and peacefully. 165<br />
The Second Vatican Council taught that "all priests, who are constituted<br />
in the order of priesthood by the Sacrament of Orders, are bound together<br />
by an intimate sacramentai brotherhood, but in a special way they<br />
form one priestly body in the Diocèse to which they are attached under<br />
their own Bishop". 166<br />
In fact, priests with their Bishop constitute a unique<br />
community, often called the presbyterium. In a special way the communio<br />
of the presbyterium finds liturgical expression in the Rite of Priestly Ordination,<br />
and in a concelebration of the Eucharist with the Bishop, especially<br />
163 Propositio 36<br />
164<br />
165<br />
Ibid,<br />
Cf. Propositio 35.<br />
166<br />
SECOND VATICAN ECUMENICAL COUNCIL, Decree on the Ministry and Life of Priests Presbyterorum<br />
ordinis, 8.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 423<br />
at the Mass of the Chrism on Holy Thursday. Priests who are sick, elderly<br />
and retired have a special place in the presbyterium. As a sign of the<br />
Church's récognition of their fídelity, they must always be provided with<br />
adequate assistance and sustenance. Clergy who retire from administrative<br />
responsibility should be made to feel that they still have a valued place<br />
within the presbyterium. 7<br />
The communio of the presbyterium has other practical aspects. "Priests<br />
need the company and support of other priests and their Bishop. Bishops<br />
are encouraged to make the priests feel that they are indeed co-workers<br />
with him in the Lord's vineyard. They should also encourage priests to<br />
minister to one another, in a spirit of brotherhood, in order to build a<br />
strong locai diocesan clergy through mutuai support and ongoing renewal".<br />
168<br />
This support in brotherly love is particularly important in island situations<br />
where many priests come from societies with strong community<br />
bonds, and where they often find themselves given special honour because<br />
of their Ordination and rank within society. "Treated in this way by the<br />
people they are asked to serve, they need considerable support to establish<br />
their own traditions and way of life as diocesan priests". 169<br />
The life of Bishops, priests and deacons requires continuing formation<br />
and opportunities to renew their zeal in their divine vocation. The Synod<br />
Fathers strongly recommended appropriate spiritual, pastoral, intellectual<br />
and recreational opportunities in order to increase the capacity to minister<br />
effectively and engage energetically in mission through the years. Certain<br />
aspects of continuing formation were highlighted by the Synod: "All ministers<br />
are reminded that the fulfìlment of their daily tasks provide spiritual<br />
enlightenment and refreshment — célébration of the Holy Eucharist, daily<br />
reading of Scripture, praying the Liturgy of the Hours, studying the Scriptures<br />
and other sources for preaching and teaching, hearing confessions,<br />
and reading theological books and Journals; personal efforts must be made<br />
to take part in retreats, conférences and annual leave, even when this<br />
means absenting oneself from pastoral duties. Ongoing formation requires<br />
that ali continue to develop their ability to proclaim the Gospel message in<br />
a way that can be understood by their people; ongoing formation is not<br />
only intellectual but also spiritual, human and pastoral. The Bishops are<br />
encouraged to organize ongoing formation in their Diocèses along these<br />
lines; and pro vision must be made for study leave and spiritual renewal for<br />
167<br />
Cf. Propositio 36<br />
íes Propositio 33.<br />
169<br />
Ibid.
424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
all clergy". 170<br />
The Synod Fathers expressed their desire to offer pastoral care<br />
to their priests by being open to their needs in every circumstance. They<br />
were also sensitive to the situation of those who have left the priesthood.<br />
In certam parts of Oceania, sexual abuse by some clergy and religious<br />
has caused great suffering and spiritual harm to the victims. It has been<br />
very damaging in the life of the Church and has become an obstacle to the<br />
proclamation of the Gospel. The Synod Fathers condemned all sexual<br />
abuse and all forms of abuse of power, both within the Church and in society<br />
as a whole. Sexual abuse within the Church is a profound contradiction<br />
of the teaching and witness of Jesus Christ. The Synod Fathers wished to<br />
apologize unreservedly to the victims for the pain and disillusionment<br />
caused to them. 171<br />
The Church in Oceania is seeking open and just procédures<br />
to respond to complaints in this area, and is unequivocally committed<br />
to compassionate and effective care for the victims, their families, the<br />
whole community, and the offenders themselves.<br />
The Permanent Diaconate<br />
50. The Second Vatican Council decided to restore the permanent diaconate<br />
as part of the ordained ministry of the <strong>La</strong>tin Church. It has been introduced<br />
into some Diocèses of Oceania, where it has been well received. A<br />
particular advantage of the permanent diaconate is its adaptability<br />
to a great variety of local pastoral needs. The Bishops in Synod<br />
gave thanks for the untiring work and dedication of the permanent deacons<br />
in Oceania, and were conscious of the generosity of the families of<br />
married deacons. The proper formation of the deacons is vital, as is a thorough<br />
catechesis and préparation throughout the Diocèse, especially in the<br />
communities where they will serve. 172<br />
It is also important that they receive<br />
continuing formation. It is good for priests and deacons, each responding<br />
to his particular vocation, to work together closely in preaching the Gospel<br />
and administering the Sacraments. 173<br />
"O Propositio 34<br />
171<br />
Cf. Propositio 43.<br />
172<br />
Cf. CONGRÉGATION FOR CATHOLIC EDUCATION AND CONGRÉGATION FOR THE CLERGY, Ratio<br />
fundamentalis institutionis diaconorum permanentium and Directorium pro ministerio et vita<br />
diaconorum permanentium (22 February 1998): <strong>AAS</strong> 90 (1998), 843-926.<br />
173<br />
Cf Propositio 32.
The Consecrated Life<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 425<br />
51. The history of the founding of the Church in Oceania is largely the<br />
history of the missionary apostolate of countless men and women religious,<br />
who proclaimed the Gospel with selfless dedication in a wide range of situations<br />
and cultures. Their enduring commitment to the work of evangelization<br />
remains vitally important and continues to enrich the life of the<br />
Church in unique ways. Their vocation makes them experts in the communio<br />
of the Church. By pursuing the perfection of charity in the service of<br />
the Kingdom, they respond to the thirst for spirituality of the peoples of<br />
Oceania and are a sign of the holiness of the Church. 174<br />
Pastors should always<br />
affìrm the unique value of the consecrated life and give thanks to<br />
God for the spirit of sacrifice of families Willing to give one or more of their<br />
children to the Lord in this wonderful way. 175<br />
Faithful to the charisms of the consecrated life, congrégations, institutes<br />
and societies of apostolic life have courageously adjusted to new circumstances,<br />
and have shown forth in new ways the light of the Gospel. Good<br />
formation is vital for the future of the consecrated life, and it is essential<br />
that aspirants receive the best possible theologicae spiritual and human<br />
training. In this regard the young should be accompanied appropriately in<br />
the early years of their journey of discipleship. Given the central importance<br />
of the consecrated life in the Church in Oceania, it is important that<br />
Bishops respect the charisms of the religious institutes and encourage them<br />
in every way to share their charisms with the locai Church. This can be<br />
done through their involvement in planning and decision-making in the<br />
Diocèse; by the same token, Bishops should encourage religious men and<br />
women to join in implementing pastoral plans within the locai Church.<br />
Contemplative orders have taken root in Oceania, and they attest in a<br />
special way to God's transcendence and the supreme value of Christ's love.<br />
They witness to the intimacy of communion between the person, the community<br />
and God. The Synod Fathers were conscious that the life of prayer<br />
in the contemplative vocation is vital for the Church in Oceania. From the<br />
very heart of the Church and in mysterious ways, it inspires and influences<br />
the faithful to live the life of Christ more radically. Therefore, the Bishops<br />
urged that there never cease to be in Oceania a deep appréciation of the<br />
contemplative life and a détermination to promote it in every way possible. 176<br />
174<br />
175<br />
176<br />
Cf. Propositio 29.<br />
Cf. ibid.<br />
Cf. ibid..<br />
28 - <strong>AAS</strong>
426<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
52. Pondering God's generosity in Oceania and his infinite love for its<br />
peoples, how can we fail to give thanks to him from whom every good gift<br />
comes? And among these many gifts, how can we fail to praise God especially<br />
for the unfathomable treasure of faith and the call to mission which<br />
it implies? We have put our faith in Christ, and it is the word of Christ<br />
that we are summoned to speak in the concrete circumstances of our time<br />
and cultures. The Special Assembly for Oceania has offered many directions<br />
and suggestions which need to be taken up by the local Churches in<br />
Oceania to ensure that they play their part in the work of the new evangelization.<br />
In the face of every difficulty, we are all called to this task by the<br />
Risen Christ, who commanded his Apostles, "Put out into deep water and<br />
pay out your nets for a catch" (Lk 5:4). Our faith in Jesus tells us that our<br />
hope is not in vain and we can say with Peter: "At your word, I will let<br />
down the nets" (Lk 5:5). The resuit is astonishing: "They caught a huge<br />
shoal of fish" (Lk 5:6). Though the waters of Oceania are many, vast and<br />
deep, the Church in Oceania has not ceased to walk joyfully and confidently<br />
with Christ, telling his truth and living his life. Now is the time for the<br />
great catch!<br />
Mary our Mother<br />
CONCLUSION<br />
53. To conclude this Apostolic Exhortation, I invite you to join me in<br />
turning to the Virgin Mary, Mother of Jesus and Mother of the Church,<br />
who is so revered throughout Oceania. Missionaries and immigrants alike<br />
brought with them a deep dévotion to her as an integral part of their<br />
Catholic faith; and since that time, the faithful of Oceania have not ceased<br />
to show their great love for Mary. 177<br />
She has been a wondrous helper in all<br />
the Church's efforts to preach and teach the Gospel in the world of the Pacific.<br />
In our time, she is no less présent to the Church than she was at<br />
Pentecost, gathered with the Apostles in prayer (cf. Acts 1:14). With her<br />
prayer and présence, she will surely support the new evangelization just as<br />
she supported the first. In times of difficulty and pain, Mary has been an<br />
unfailing refuge for those seeking peace and healing. In churches, chapéis<br />
and homes, the image of Mary reminds people of her loving présence and<br />
her maternal protection. In parts of the Pacific région, she is especially<br />
venerated under the title of Help of Christians; and the Bishops have proclaimed<br />
her as Patroness of Oceania under the title of Our <strong>La</strong>dy of Peace.<br />
177<br />
Cf Propositio 48
Acta Ioannis Pauli Pp II 427<br />
In Jesus Christ, whom she nurtured in her womb, there is born a new<br />
world where justice and mercy meet, a world of freedom and peace.<br />
Through Christ's Cross and Résurrection, God has reconciled the world to<br />
himself, and he has made the Lord Jesus the Prince of Peace for every<br />
time and place. May Mary, Regina Pacis, help the peoples of Oceania to<br />
know this peace, and to share it with others! At the dawn of the Third<br />
Christian Millennium, may true justice and harmony be God's gift to Oceania<br />
and to ali the nations of the world! 178<br />
With gratitude for the grace of this Special Assembly, I commend ali<br />
the peoples of Oceania to the maternai protection of the Blessed Virgin,<br />
trusting absolutely that hers is an ear that always listens, hers a heart that<br />
always welcomes, and hers a prayer that ne ver f ails.<br />
Prayer<br />
O Mary, Help of Christians,<br />
in our need we turn to you<br />
with eyes of love, with empty hands<br />
and longing hearts.<br />
We look to you that we may see your Son,<br />
our Lord.<br />
We lift our hands that<br />
we may have the Bread of Life.<br />
We open wide our hearts<br />
to receive the Prince of Peace.<br />
Mother of the Church,<br />
your sons and daughters thank you<br />
for your trusting word that echoes<br />
through the ages,<br />
rising from an empty soul made full of grace,<br />
prepared by God to welcome<br />
the Word to the world<br />
that the world itself might be reborn.<br />
In you, the reign of God has dawned,<br />
a reign of grace and peace, love and justice,<br />
born from the depths of the Word made flesh.<br />
The Church throughout the world joins you<br />
in praising him<br />
whose mercy is from age to age.<br />
178<br />
Cf. ibid.
428<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
O Stella Maris, light of every ocean<br />
and mistress of the deep,<br />
guide the peoples of Oceania<br />
across ali dark and stormy seas,<br />
that they may reach the haven of peace and light<br />
prepared in him who calmed the sea.<br />
Keep all your children safe from harm<br />
for the waves are high and we are far from home.<br />
As we set forth upon the océans of the world,<br />
and cross the déserts of our time,<br />
show us, O Mary, the fruit of your womb,<br />
for without your Son we are lost.<br />
Pray that we will ne ver fail on life's journey,<br />
that in heart and mind, in word and deed,<br />
in days of turmoil and in days of cairn,<br />
we will always look to Christ and say,<br />
"Who is this that even wind and sea obey him?"<br />
Our <strong>La</strong>dy of Peace, in whom ali storms grow stili,<br />
pray at the dawn of the new millennium<br />
that the Church in Oceania<br />
will not cease to show forth<br />
the glorious face of your Son,<br />
full of grace and truth,<br />
so that God will reign in the hearts<br />
of the Pacific peoples<br />
and they will find peace<br />
in the world's true Saviour.<br />
Plead for the Church in Oceania<br />
that she may have strength<br />
to follow faithfully the way of Jesus Christ,<br />
to teli courageously the truth of Jesus Christ,<br />
to live joy fully the life of Jesus Christ.<br />
O Help of Christians, protect us!<br />
Bright Star of the Sea, guide us!<br />
Our <strong>La</strong>dy of Peace, pray for us!<br />
Given in Rome at Saint Peter's, 22 November 2001, the twenty-fourth<br />
of my Pontificate.<br />
IOANNES PAULUS PP. II
Acta Ioannis Pauli Pp,, II 429<br />
CONVENTIO<br />
INTER APOSTOLICAM SEDEM ET CIVITATEM SARA VIAE<br />
AD IMMUTATIONES QUASDAM INDUCENDAS<br />
IN CONVENTIONEM DE SCHOLIS CATHOLICIS<br />
DIE XXI MENSIS FEBRUARII ANNO MCMLXXV INITAM<br />
VERTRAG<br />
zur Änderung des<br />
Vertrages zwischen<br />
dem Heiligen Stuhl<br />
und dem Saarland<br />
über die Privatschulen in<br />
Trägerschaft<br />
der katholischen Kirche<br />
Der Heilige Stuhl, vertreten durch<br />
seinen Bevollmächtigten,<br />
den Herrn<br />
Apostolischen Nuntius in<br />
Deutschland, Dr. Giovanni <strong>La</strong>jolo,<br />
Titularerzbischof von Cesariana,<br />
und<br />
das Saarland,<br />
vertreten durch den<br />
Ministerpräsidenten,<br />
Herrn Peter Müller,<br />
sind in Anbetracht der Tatsache,<br />
dass strukturelle Änderungen auf<br />
dem Gebiet des Schulwesens stattgefunden<br />
haben, übereingekommen,<br />
dass der Vertrag zwischen dem Heiligen<br />
Stuhl und dem Saarland über<br />
die Privatschulen in Trägerschaft<br />
der katholischen Kirche vom 21.<br />
Februar 1975 wie folgt geändert<br />
wird:<br />
ACCORDO<br />
a modifica<br />
dell'accordo<br />
fra la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong><br />
ed il Saarland<br />
circa le scuole private<br />
in gestione<br />
della Chiesa Cattolica<br />
<strong>La</strong> <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>,<br />
rappresentata dal<br />
suo Plenipotenziario, Monsignor<br />
Giovanni <strong>La</strong>jolo, Arcivescovo<br />
titolare di Cesariana,<br />
Nunzio Apostolico in Germania,<br />
e<br />
il Saarland,<br />
rappresentato dal<br />
Ministro-Presidente,<br />
Signor Peter Müller,<br />
in considerazione del fatto che hanno<br />
avuto luogo modifiche strutturali<br />
in campo scolastico, hanno convenuto<br />
che l'accordo fra la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong><br />
ed il Saarland circa le scuole private<br />
in gestione della Chiesa Cattolica del<br />
21 febbraio 1975 viene modificato<br />
come segue:
430<br />
Artikel 1<br />
Artikel 4 erhält folgende Fassung:<br />
»Artikel 4<br />
Für Grund-, Haupt- und Sonderschulen<br />
(Volksschulen) in Trägerschaft<br />
der katholischen Kirche ersetzt<br />
das <strong>La</strong>nd den Aufwand für die<br />
fortdauernden Personal- und Sachkosten,<br />
der sich nach dem der öffentlichen<br />
Schulen bemisst. Für Erweiterte<br />
Realschulen und Sekundärschulen<br />
in Trägerschaft der katholischen<br />
Kirche ersetzt das <strong>La</strong>nd<br />
mindestens 95 vom Hundert dieses<br />
Aufwandes für die Klassenstufen 5<br />
bis 9 und mindestens 90 vom Hundert<br />
dieses Aufwandes für die Klassenstufe<br />
10. Für die sonstigen Ersatzschulen<br />
in Trägerschaft der katholischen<br />
Kirche ersetzt das <strong>La</strong>nd<br />
mindestens 90 vom Hundert dieses<br />
Aufwandes.«<br />
Artikel 2<br />
Dieser Vertrag, dessen italienischer<br />
und deutscher Text gleiche Kraft<br />
haben, soll ratifiziert werden und die<br />
Ratifikationsurkunden sollen möglichst<br />
bald ausgetauscht werden.<br />
Der Vertrag einschließlich des Zusatzprotokolls,<br />
das einen integrierenden<br />
Bestandteil des Vertrages<br />
bildet, tritt mit dem Tage des Austausches<br />
der Ratifikationsurkunden<br />
in Kraft.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Articolo 1<br />
L'articolo 4 riceve la formulazione<br />
seguente:<br />
«Articolo 4<br />
Per le Grundschulen, Hauptschulen e<br />
Sonderschulen (Volksschulen) in gestione<br />
della Chiesa Cattolica, il <strong>La</strong>nd<br />
rimborsa l'importo delle spese di<br />
personale e delle altre spese correnti,<br />
che viene computato alla stregua di<br />
quello per le scuole pubbliche. Per le<br />
Erweiterte Realschulen e le scuole<br />
secondarie in gestione della Chiesa<br />
Cattolica, il <strong>La</strong>nd rimborsa almeno<br />
il novantacinque per cento di detto<br />
importo per le classi dalla quinta alla<br />
nona e almeno il novanta per cento<br />
di detto importo per la classe decima.<br />
Per le altre scuole in gestione<br />
della Chiesa Cattolica, aventi funzione<br />
di scuola pubblica (Ersatzschulen),<br />
il <strong>La</strong>nd rimborsa almeno<br />
il novanta per cento di detto importo».<br />
Articolo 2<br />
Il presente accordo, i cui testi italiano<br />
e tedesco fanno egualmente<br />
fede, dovrà essere ratificato e gli<br />
strumenti di ratifica dovranno essere<br />
scambiati quanto prima.<br />
L'accordo, incluso il protocollo<br />
addizionale che forma parte costitutiva<br />
integrante dell'accordo medesimo,<br />
entra in vigore il giorno<br />
dello scambio degli strumenti di ratifica.
Zu Urkund dessen ist dieser Vertrag<br />
in doppelter Urschrift unterzeichnet<br />
worden.<br />
Saarbrücken, den 19. September<br />
2001<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 431<br />
Für den Heiligen Stuhl<br />
^ Giovanni <strong>La</strong>jolo<br />
Erzbischof Dr. Giovanni <strong>La</strong>jolo<br />
Apostolischer Nuntius in Deutschland<br />
Für das Saarland<br />
Peter Müller<br />
Peter Müller<br />
Ministerpräsident des Saarlandes<br />
In fede di che il presente accordo è<br />
stato sottoscritto in doppio originale.<br />
Saarbrücken, il 19 settembre 2001
432<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Zusatzprotokoll Protocollo Addizionale<br />
Bei der Unterzeichnung des am heutigen<br />
Tage geschlossenen Vertrages<br />
zwischen dem Heiligen Stuhl und<br />
dem Saarland ist die folgende übereinstimmende<br />
Erklärung abgegeben<br />
worden, die einen integrierenden<br />
Bestandteil des Vertrages bildet:<br />
Die in dem Zusatzprotokoll zu dem<br />
Vertrag zwischen dem Heiligen<br />
Stuhl und dem Saarland über die<br />
Privatschulen in Trägerschaft der<br />
katholischen Kirche vom 21. Februar<br />
1975 getroffenen Regelungen<br />
gelten auch für Erweiterte Realschulen<br />
und Sekundärschulen in<br />
Trägerschaft der katholischen Kirche.<br />
Nell'atto di sottoscrivere l'accordo<br />
oggi concluso fra la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> ed il<br />
Saarland, è stata fatta la seguente<br />
concorde dichiarazione, che forma<br />
parte costitutiva integrante dell'accordo<br />
medesimo:<br />
Le regolamentazioni, adottate nel<br />
protocollo addizionale dell'accordo<br />
fra la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> ed il Saarland circa<br />
le scuole private in gestione della<br />
Chiesa Cattolica del 21 febbraio<br />
1975, valgono anche per le Erweiterte<br />
Realschulen e le scuole secondarie in<br />
gestione della Chiesa Cattolica.<br />
Saarbrücken, den 19. September Saarbrücken, il 19 settembre 2001<br />
2001<br />
Für den Heiligen Stuhl<br />
^ Giovanni <strong>La</strong>jolo<br />
Erzbischof Dr. Giovanni <strong>La</strong>jolo<br />
Apostolischer Nuntius in Deutschland<br />
Für das Saarland<br />
Peter Müller<br />
Peter Müller<br />
Ministerpräsident des Saarlandes<br />
Conventione inter Apostolicam <strong>Sede</strong>m et Foederatam Civitatem Saraviae rata<br />
habita, Berolini in urbe die XIX mensis Decembris anno MMI Ratihabitionis<br />
Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Quo quidem die ipsius mensis<br />
Decembris conventio vigere coepit ad normam articuli secundi eiusdem<br />
Pactionis.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 433<br />
NUNTIUS<br />
Letter of His Holiness Pope John Paul II to Priests for Holy Thursday 2002<br />
Dear Priests,<br />
1. With deep emotion I am sending you this traditional Holy Thursday<br />
Letter, taking my seat beside you as it were at the table in the Upper<br />
Room at which the Lord Jesus celebrated with his Apostles the first<br />
Eucharist: a gift to the whole Church, a gift which, although veiled by<br />
sacramental signs, makes him "really, truly and substantially" présent<br />
(Council of Trent: DS 1651) in every tabernacle throughout the world. Before<br />
this unique présence, the Church bows down in adoration: "Adoro te<br />
devote, latens Deitas"; she is unceasingly moved by the spiritual raptures of<br />
the Saints and, as the Bride, she assembles in an intimate outpouring of<br />
faith and love: "Ave, verum corpus natum de Maria Virgine".<br />
To the gift of this singular présence, which brings him to us in his<br />
supreme sacrifice and makes him our bread, Jesus, in the Upper Room,<br />
associated a specific duty of the Apostles and their successor s. From that time<br />
on, to be an apostle of Christ, as are the Bishops and the priests sharing in<br />
their mission, has involved being able to act in persona Christi Capitis.<br />
This happens above ali whenever the sacrificial meal of the Body and the<br />
Blood of the Lord is celebrated. For then the priest as it were lends Christ<br />
his own face and voice: "Do this in memory of me". 1<br />
How marvellous is this vocation of ours, my dear Brother Priests! Truly<br />
we can repeat with the Psalmist: "What shall I render to the Lord for all<br />
his bounty to me? I will lift up the cup of salvation and call upon the<br />
name of the Lord". 2<br />
2. Joyfully meditating once again on this gift, I would like this year to<br />
speak to you about an aspect of our mission to which I called your attention<br />
last year at this same time. I believe that it warrants further reflection. I<br />
mean the mission which the Lord has given us to represent him not just in<br />
the Eucharistie Sacrifice but also in the Sacrament of Reconciliation.<br />
Between the two sacraments there is a profound relationship.<br />
The Eucharist, the summit of the sacramental economy, is also its source:<br />
1<br />
2<br />
Lk 22:19.<br />
Ps 116:12-13.<br />
29 - <strong>AAS</strong>
434<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ali the sacraments in a sense spring from the Eucharist and lead back to it.<br />
This is true in a special way of the sacrament charged with "mediating"<br />
the forgiveness of God, who welcomes the repentant sinner back into his<br />
embrace. It is true that as a re-enactment of Christ's Sacrifice, the Eucharist<br />
also serves to deliver us from sin. The Catechism of the Catholic<br />
Church reminds us: "The Eucharist cannot unite us to Christ without at<br />
the same time cleansing us from past sins and preserving us from future<br />
sins". 3<br />
Nevertheless, in the economy of grace willed by Christ, this purifying<br />
power, while it directly cleanses from venial sins, only indirectly cleanses<br />
from mortal sins, which radically compromise the believer's relationship<br />
with God and his communion with the Church. "The Eucharist," the Catechism<br />
continues, "is not ordered to the forgiveness of mortal sins. That is<br />
proper to the Sacrament of Reconciliation. The Eucharist is properly the<br />
sacrament of those who are in full communion with the Church". 4<br />
In insisting on this truth, the Church in no way wishes to detract from the<br />
role of the Eucharist. Her intention is to grasp its significance in relation to<br />
the whole sacramental economy as instituted by God's saving wisdom. This,<br />
after all, is what Saint Paul clearly indicated when writing to the Corinthians:<br />
"Whoever eats the bread or drinks the cup of the Lord in an unworthy manner<br />
will be guilty of profaning the body and blood of the Lord. Let a man examine<br />
himself, and so eat of the bread and drink of the cup.<br />
For any one who eats and drinks without discerning the body eats and<br />
drinks judgement upon himself'. 5<br />
In line with this admonition of Saint<br />
Paul is the principie which states that "anyone conscious of a grave sin<br />
must receive the Sacrament of Reconciliation before coming to communion". 6<br />
3. My dear Brothers in the Priesthood: in recalling this truth, I feel a<br />
pressing need to urge you, as I did last year, to rediscover for yourselves and<br />
to help others to rediscover the beauty of the Sacrament of Reconciliation. In<br />
recent décades and for a variety of reasons, this sacrament has passed<br />
through something of a crisis. More than once I have drawn attention to<br />
this fact, even making it the thème of a gathering of the Synod of Bishops,<br />
whose reflections I then presented in the Apostolic Exhortation Reconciliatio<br />
et Paenitentia. On the other hand, I cannot fail to acknowledge with<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
No. 1393.<br />
No. 1395.<br />
1 Cor 11:27-29.<br />
Catechism of the Catholic Church, No 1385.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 435<br />
deep joy the positive signs which, in the Jubilee Year especially, have<br />
shown that this sacrament, when suitably presented and celebrated, can<br />
have a broad appeal, even among the young. Its appeal is enhanced by the<br />
need for personal contact, something that is becoming increasingly scarce in<br />
the hectic pace of today's technological society, but which for this very<br />
reason is increasingly experienced as a vital need. Certainly, this need can<br />
be met in various ways. But how can we fail to recognize that the Sacrament<br />
of Reconciliation-without confusing it with any of the various forms<br />
of psychological therapy-offers an extraordinarily rieh response to this<br />
need? It does so by bringing the pénitent into contact with the merciful<br />
heart of God through the friendly face of a brother.<br />
Yes, great indeed is the wisdom of God, who by instituting this sacrament<br />
has made provision for a profound and unremitting need of the human heart.<br />
We are meant to be loving and enlightened interpreters of this wisdom<br />
though the personal contact we are called to have with so many brothers<br />
and sisters in the célébration of Penance. In this regard, I wish to repeat<br />
that the usual form of administering this sacrament is its individual célébration,<br />
and only in "cases of grave necessity" is it lawful to employ the<br />
communal form with general confession and absolution. The conditions required<br />
for this form of absolution are well known; but perhaps we should<br />
remember that for absolution to be valid the faithful must have the intention<br />
of subsequently confessing their grave sins individually. 7<br />
4. With joy and trust let us rediscover this sacrament. Let us expérience<br />
it above ail for ourselves, as a deeply-felt need and as a grace which<br />
we constantly look for, in order to restore vigour and enthusiasm to our<br />
journey of holiness and to our ministry.<br />
At the same time, let us make every effort to be true minister s of mercy.<br />
We know that in this sacrament, as in others, we are called to be agents of<br />
a grace which comes not from us but from on high and works by its own<br />
inner power. In other words-and this is a great responsibility-(roe£ counts<br />
on us, on our availability and fídelity, in order to work his wonders in<br />
human hearts. In the célébration of this sacrament, perhaps even more<br />
than in the others, it is important that the faithful have an intense expérience<br />
of the face of Christ the Good Shepherd.<br />
Allow me therefore to speak to you on this thème, imagining as it were<br />
all the places-cathedrals, parishes, shrines or elsewhere-in which you are<br />
7<br />
Cf. Catechism of the Catholic Church, No, 1483.
436<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
daily engaged in administering this sacrament. Our minds turn to the<br />
pages of the Gospel which reveal most directly the merciful face òf God.<br />
How can we fail to think of the moving meeting between the prodigai son and<br />
his forgiving Father? Or the image of the sheep which was lost and then<br />
found, and which the Shepherd joyfully lifts onto his Shoulders? The<br />
Father's embrace and the Good Shepherd's joy must be visible in each one<br />
of us, dear Brothers, whenever a penitent asks us to become ministers of<br />
forgiveness.<br />
In order to bring out certain specific aspects of the unique saving dialogue<br />
that is sacramental confession, I would like to use the "biblical icon"<br />
of the meeting between Jesus and Zacchaeus. 8<br />
To me it seems that what<br />
takes place between Jesus and the "chief tax collector" of Jericho resembles<br />
in a number of ways the célébration of the sacrament of mercy. As we<br />
follow this brief but powerful story, we try to capture in Christ's demeanour<br />
and in his voice all those nuances of wisdom, both human and<br />
supernatural, which we too must strive to communicate if the sacrament is<br />
to be celebrated in the best possible way.<br />
5. The story, as we know, présents the meeting between Jesus and Zacchaeus<br />
as if it happened by chance. Jesus enters Jericho and moves<br />
through the city accompanied by the crowd. 9<br />
In climbing the sycamore<br />
tree, Zacchaeus seems prompted by curiosity alone. At times, God's meetings<br />
with man do appear to be merely fortuitous. But nothing that God<br />
does happens by chance. Surrounded by a wide variety of pastoral situations,<br />
we can sometimes lose heart and motivation because so many Christians<br />
pay too little attention to the sacramentai life, and even when they<br />
do approach the sacraments, they often do so in a superficial way. Those<br />
who hear many confessions and see how people ordinarily approach the<br />
sacrament can be disconcerted by the way certain pénitents come to confession<br />
without even a clear idea of what they want. Some come only because<br />
they feel the need to be listened to. Others because they want advice<br />
about something. Others have a psychological need to be released from<br />
burdensome feelings of guilt. Many, on the other hand, feel a real need to<br />
restore their relationship with God, but they confess without being really<br />
aware of the obligations which this entails. They may make a poor examination<br />
of conscience because they have little knowledge of the implications<br />
8<br />
9<br />
Cf. Lk 19:1-10.<br />
Cf Lk 19:3.
Acta Ioannis Pauli Pp II 437<br />
of a moral life inspired by the Gospel. Is there any confessor who has not<br />
had this expérience?<br />
This is precisely the case of Zacchaeus. Everything that happens to him<br />
is amazing. If there had not been, at a certain point, the "surprise" of<br />
Christ looking up at him, perhaps he would have remained a silent spectator<br />
of the Lord moving through the streets of Jericho.<br />
Jesus would have passed by, not into, his life. Zacchaeus had no idea<br />
that the curiosity which had prompted him to do such an unusual thing<br />
was already the fruit of a mercy which had preceded him, attracted him<br />
and was about to change him in the depths of his heart.<br />
Dear Priests, with so many of our pénitents in mind, let us re-read<br />
Luke's magnifìcent account of how Christ behaved: "When Jesus came to<br />
the place, he looked up and said to him, 'Zacchaeus, make haste and corne<br />
down; for I must stay at your house today'". 10<br />
Every encounter with someone wanting to go to confession, even when<br />
the request is somewhat superficial because it is poorly motivated and prepared,<br />
can become, through the surprising grace of God, that "place" near<br />
the sycamore tree where Christ looked up at Zacchaeus. How deeply<br />
Christ's gaze penetrated the Jericho publican's soul is impossible for us to<br />
judge. But we do know that that same gaze looks upon each of our pénitents.<br />
In the Sacrament of Reconciliation we are agents of a supernatural encounter<br />
with laws of its own, an encounter which we have only to respect<br />
and facilitate. For Zacchaeus, it must have been a stunning expérience to<br />
hear himself called by his name, a name which many of his townsmen spoke<br />
with contempt. Now he hears it spoken in a tone of tenderness, expressing<br />
not just trust but familiarity, insistent friendship. Yes, Jesus speaks to<br />
Zacchaeus like an old friend, forgotten maybe, but a friend who has<br />
nonetheless remained faithful, and who enters with the gentle force of affection<br />
into the life and into the home of his re-discovered friend: "Make<br />
haste and come down; for I must stay at your house today". 11<br />
6. Luke's account is remarkable for the tone of the language: everything<br />
is so personal, so tactful, so affectionate! Not only is the text filled<br />
with humanity; it suggests insistence, an urgency to which Jesus gives<br />
voice as the one off ering the definitive révélation of God's mercy. He says:<br />
10<br />
Lk 19:5<br />
» Ibid
438<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
"I must stay at your house", or to translate even more literally: 'T need to<br />
stay at your house". 12<br />
Following the mysterious road map whieh the'Father<br />
has laid out for him, Jesus runs into Zacchaeus along the way. He pauses<br />
near him as if the meeting had been planned from the beginning. Despite<br />
all the murmuring of human malice, the home of this sinner is about to<br />
become a place of révélation, the scene of a miracle of mercy. True, this will<br />
not happen if Zacchaeus does not free his heart from the ligatures of egoismi<br />
and from his unjust and fraudulent ways. But mercy has already come<br />
to him as a gratuitous and overflowing gift. Mercy has preceded him!<br />
This is what happens in every sacramentai encounter. We must not<br />
think that it is the sinner, through his own independent journey of conversion,<br />
who earns mercy. On the contrary, it is mercy that impels him along the<br />
path of conversion. Left to himself, man can do nothing and he deserves<br />
nothing. Before being man's journey to God, confession is God's arrivai at a<br />
per son's home.<br />
In confession, therefore, we can find oursei ves faced with all kinds of<br />
people. But of one thing we must be convinced: anticipating our invitation,<br />
and even before we speak the words of the sacrament, the brothers and<br />
sisters who seek our ministry have already been touched by a mercy that<br />
works from within. Please God, we shall know how to cooperate with the<br />
mercy that welcomes and the love that saves. This we can do by our<br />
words and our attitude as pastors who are concerned for each individual,<br />
skilful in sensing people's problems and in delicately accompanying them on<br />
their journey, and knowing how to help them to trust in God's goodness.<br />
7. "I must stay at your house". Let us try to penetrate these words<br />
stili more deeply. They are a proclamation. Before indicating a choice on<br />
the part of Christ, they proclaim the will of the Father. Jesus appears as<br />
someone with a precise mandate. There is a "law" which he too must<br />
observe: the will of the Father which he accomplishes with such love that<br />
it becomes his "food". 13<br />
The words which Jesus speaks to Zacchaeus are not<br />
just a means of establishing a relationship but the déclaration of a pian<br />
drawn up by God.<br />
The meeting unfolds against the background of the Word of God, which<br />
is one with the Word and the Face of Christ. It is here too that the en-<br />
12<br />
13<br />
Ibid,<br />
Cf. Jn 4:34.
Acta Ioannis Pauli Pp II 439<br />
counter which is at the heart of the célébration of Penance must begin.<br />
How poor if everything were reduced to the skills of human communica<br />
tion! Awareness of the laws of human communication can help and should<br />
not be overlooked, but it is the Word of God which must sustain every<br />
thing. That is why the rite of the sacrament provides for the proclamation<br />
of this Word t o the pénitent.<br />
This is a detail that should not be underestimated, even if it is not<br />
always easy to implement. Confessors very often find it hard to communi-<br />
cate what the Word demands to those who have only a superficial knowl<br />
edge of it. Obviously, the actual célébration of the Sacrament is not the<br />
best time to make up for the lack. This should be done with pastoral in-<br />
sight during the time of préparation, by offering basic pointers that allow<br />
pénitents to measure themselves against the truth of the Gospel. In any<br />
event, the confessor should not fail to use the sacramental encounter to<br />
lead pénitents to some grasp of the way in which God is mercifully reach-<br />
ing down to them, stretching out his hand, not to strike but to save.<br />
Who can deny that the dominant culture of our time créâtes very real dif-<br />
ficulties in this regard? Even mature Christians are often hindered by it in<br />
their efforts to live by God's commandments and follow the guidelines set out<br />
on the basis of the commandments by the Church's magisterium. This is the<br />
case with many issues in the area of sexual and family morality, bioethics<br />
and professional and social morality; but it is also true of problems regard-<br />
ing obligations in the area of religious practice and participation in the life<br />
of the Church. For this reason there is a need for a catechesis which the<br />
confessor cannot offer at the moment of celebrating the sacrament. It<br />
would be best to make this catechesis part of a deeper préparation for con<br />
fession. With this in mind, penitential célébrations with community prépa<br />
ration and individual confession can be very helpful.<br />
To clarify all of this; the "biblical icon" of Zacchaeus provides yet another<br />
important eue. In the sacrament, the pénitent first meets not "the com<br />
mandments of God" but, in Jesus, "the God of the commandments". T o<br />
Zacchaeus, Jesus offers himself: "I must stay at your house". He himself is<br />
the gift that awaits Zacchaeus, and he is also "God's law" for Zacchaeus.<br />
When we see our encounter with Jesus as a gift, even the most demanding<br />
features of the law assume the "lightness" of grace, in line with that super<br />
natural dynamic which prompted Saint Paul to say: "If you are led by the
440<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Spirit, you are not under the law". 14<br />
Every célébration of Penance should<br />
cause the soul of the penitent to leap with the same joy that Christ's<br />
words inspired in Zacchaeus, who "made haste and carne down and received<br />
him joyfully". 15<br />
8. The availability and superabundance of mercy should not however<br />
obscure the fact that it is only the premise of salvation, which reaches fulfilment<br />
to the extent that it meets a response in the human being. In fact, the<br />
forgiveness granted in the Sacrament of Reconciliation is not some external<br />
action, a kind of legai "remission of the penalty", but a real encounter of<br />
the penitent with God, who restores the bond of friendship shattered by sin.<br />
The "truth" of this relationship requires that we welcome God's merciful<br />
embrace, overcoming ali the résistance caused by sin.<br />
This is what happens in the case of Zacchaeus. Aware that he is now<br />
being treated as a "son", he begins to think and act like a son, and this he<br />
shows in the way he rediscover s his brothers and sisters. Beneath the loving<br />
gaze of Christ, the heart of Zacchaeus warms to love of neighbour. From a<br />
feeling of isolation, which had led him to enrich himself without caring<br />
about what others had to suffer, he moves to an attitude of sharing. This<br />
is expressed in a genuine "division" of his wealth: "half of my goods to the<br />
poor". The injustice done to others by his fraudulent behaviour is atoned<br />
for by a fourfold restitution: "If I have defrauded any one of anything, I<br />
restore it fourfold". 16<br />
And it is only at this point that the love of God<br />
achieves its purpose, and salvation is accomplished: "Today salvation has<br />
come to this house". 17<br />
Dear Priests, this journey of salvation, so clearly described in the story of<br />
Zacchaeus, should guide us and help us accomplish with wise pastoral balance<br />
our diffìcult work in the ministry of the confessional. It is a ministry always<br />
beset by two opposite extremes: severity and laxity. The first f ails to take<br />
account of the early part of the story of Zacchaeus: mercy comes first, encouraging<br />
conversion and valuing even the slightest progress in love, because<br />
the Father wants to do the impossible to save the son who is lost:<br />
"The Son of Man carne to seek and save the lost". 18<br />
14<br />
15<br />
16<br />
17<br />
18<br />
Gal 5:18.<br />
Lk 19:6.<br />
Lk 19:8.<br />
Lk 19:9.<br />
Lk 19:10.
Acta Ioannis Pauli Pp,, II 441<br />
The other of the two extremes, laxity, fails to take into account the<br />
fact that the fullness of salvation, not just offered but also accepted, the<br />
salvation which truly heals and restores, in volves a genuine conversion to<br />
the demands of God's love. If Zacchaeus had welcomed the Lord into his<br />
home without coming to an attitude of openness to love and réparation for<br />
the harm done, without a firm commitment to living a new life, he would<br />
not have received in the depths of his heart the forgiveness which the Lord<br />
had offered him with such concern.<br />
We must always be careful to maintain a proper balance in order to avoid<br />
falling into one or the other of these extremes. Severity crushes people and<br />
drives them away. <strong>La</strong>xity is misleading and deceptive. The minister of pardon,<br />
who exemplifies for pénitents the face of the Good Shepherd, must express in<br />
equal measure the mercy already présent and at work and the pardon which<br />
brings healing and peace. It is on the basis of these principies that the priest<br />
is deputed, in dialogue with the penitent, to discern whether he or she is<br />
ready for sacramental absolution. Undoubtedly, the delicacy of this meeting<br />
with souls, at such a personal and sometimes difficult moment, demands the<br />
utmost discrétion. Unless it appears otherwise, the priest must assume that, in<br />
confessing his or her sins, the penitent is genuinely sorry and is determined to<br />
make amends. This can be more readily assumed if there are suitable pastoral<br />
aids for sacramental Reconciliation, including a time of préparation for the<br />
sacrament, in order to help pénitents come to a more mature and satisfactory<br />
sense of what it is that they are looking for. Clearly, when there is no sorrow<br />
and amendment, the confessor is obliged to teli the penitent that he or she is<br />
not yet ready for absolution. If absolution were given to those who actually<br />
say that they have no intention of making amends, the rite would become a<br />
mere fiction; indeed, it would look almost like magie, capable perhaps of creating<br />
the semblance of peace, but certainly not that deep peace of conscience<br />
which God's embrace guarantees.<br />
9. In the light of what has been said, it is all the more evident why the<br />
personal encounter between confessor and penitent is the ordinary form of<br />
sacramentai Reconciliation, while the practice of general absolution is only<br />
for exceptional circumstances. It is well known that the practice of the<br />
Church moved gradually to the private célébration of penance, after centuries<br />
in which public penance had been the dominant form. Not only did<br />
this development not change the substance of the sacrament-and how<br />
could it be otherwise'.-but it actually expressed this substance more clearly
442<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
and made it more effective. This happened not without the aid of the Holy.<br />
Spirit, who here too fulfilled the mission of leading the Church "into all<br />
truth". 19<br />
The ordinary form of Reconciliation not only expresses well the truth of<br />
divine mercy and the forgiveness which Springs from it, but also sheds light<br />
on the truth of man in one of its most fundamental aspects. Although<br />
human beings live through a network of relationships and communities, the<br />
uniqueness of each person can ne ver be lost in a shapeless mass. This ex-<br />
plains the deep echo in our souls when we hear ourselves called by name.<br />
When we realize that we are known and accepted as we are, with our most<br />
individual traits, we feel truly alive. Pastoral practice needs to take this into<br />
greater account, in order to strike a wise balance between gatherings<br />
which emphasize the communion of the Church and other moments which<br />
attend to the needs of the individual. People ordinarily want to be recognized<br />
and looked after, and it is precisely this nearness to them that allows<br />
them to expérience God's love more strongly.<br />
Seen in these terms, the Sacrament of Reconciliation is one of the most<br />
effective instruments of personal growth. Here the Good Shepherd, through<br />
the présence and voice of the priest, approaches each man and woman,<br />
entering into a personal dialogue which involves listening, counsel, comfort<br />
and forgiveness. The love of God is such that it can focus upon each individual<br />
without overlooking the rest. All who receive sacramental absolution<br />
ought to be able to feel the warmth of this personal attention. They should<br />
expérience the intensity of the fatherly embrace offered to the prodigai<br />
son: "His father ... embraced him and kissed him". 20<br />
They should be able<br />
to hear that warm and friendly voice that spoke to the tax collector Zacchaeus,<br />
Galling him by name to new life. 21<br />
10. Accordingly, confessors too need to be properly trained for the célébration<br />
of this Sacrament. It must be celebrated in such a way that even in its<br />
external form it has ali the liturgical dignity indicated in the norms laid down<br />
in the Rite of Penance. This does not exclude the possibility of adaptations<br />
for pastoral reasons, where the situation of the penitent truly calis for them,<br />
in light of the classical principie which holds that the suprema lex of the<br />
Church is the salus animarum. Let us make the wisdom of the Saints our<br />
19<br />
20<br />
21<br />
Jn 16:13.<br />
Lk 15:20<br />
Cf. ibid., 19:5.
Acta Ioannis Pauli Pp II 443<br />
guide. And let us move with courage in proposing confession to young people.<br />
We must be close to them, able to be with them as friends and fathers,<br />
eonfidants and confessors. They need to discover in us both of these<br />
roles, both dimensions.<br />
While we remain firmly anchored in the discernment of the Church's<br />
magisterium, let us also make every effort to keep our theological training<br />
truly up-to-date, especially where emerging ethical issues are concerned. It<br />
can happen that in the face of complex contemporary ethical problems the<br />
faithful leave the confessional with somewhat confused ideas, especially if<br />
they find that confessors are not consistent in their judgments. The truth is<br />
that those who fulfil this delicate ministry in the name of God and of the<br />
Church have a specific duty not to promote and, even more so not to express<br />
in the confessional, personal opinions that do not correspond to what<br />
the Church teaches and professes. Likewise, a failure to speak the truth<br />
because of a misconceived sense of compassion should not be takenfor love. We<br />
do not have a right to minimize matters of our own accord, even with the<br />
best of intentions. Our task is to be God's witnesses, to be spokesmen of a<br />
mercy that saves even when it shows itself as judgment on man's sin. "Not<br />
everyone who says to me, 'Lord, Lord', shall enter the kingdom of heaven,<br />
but he who does the will of my Father who is in heaven". 22<br />
11. Dear Priests! Know that I am especially close to you as you gather<br />
with your Bishops on this Holy Thursday of the year 2002. We have ail<br />
experienced a new momentum in the Church at the dawn of the new<br />
millennium, in the sense of "starting afresh from Christ". 23<br />
We had all<br />
hoped that this momentum might coincide with a new era of brotherhood<br />
and peace for all humanity. Instead we have seen more bloodshed. Once<br />
again we have been witnesses of wars. We are distressed by the tragedy of<br />
the divisions and hatreds which are devastating relations between peoples.<br />
At this time too, as priests we are personally and profoundly afflicted<br />
by the sins of some of our brothers who have betrayed the grace of<br />
Ordination in succumbing even to the most grievous forms of the mysterium<br />
iniquitatis at work in the world. Grave scandal is caused, with<br />
the resuit that a dark shadow of suspicion is cast over all the other fine<br />
priests who perform their ministry with honesty and integrity and often<br />
22<br />
23<br />
Mt 7:21.<br />
Novo millennio ineunte, 29 ff.
444<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
with heroic self-sacrifice. As the Church shows her concern for the victims<br />
and strives to respond in truth and justice to each of these painful<br />
situations, all of us-conscious of human weakness, but trusting in the<br />
healing power of divine grace-are called to embrace the "mysterium Crucis'<br />
and to commit ourselves more fully to the search for holiness. We must<br />
beg God in his Providence to prompt a whole-hearted reawakening of<br />
those ideáis of total self-giving to Christ which are the very foundation<br />
of the priestly ministry.<br />
It is precisely our faith in Christ which gives us the strength to look<br />
trustingly to the future. We know that the human heart has always been<br />
attracted to e vii, and that man will be able to radiate peace and love to<br />
those around him only if he meets Christ and allows himself to be "overtaken"<br />
by him. As ministers of the Eucharist and of sacramentai Reconciliation,<br />
we in particular have the task of communicating hope, goodness and<br />
peace to the world.<br />
My wish is that you will live this most holy day in peace of heart, in profound<br />
communion among yourselves, with your Bishop and your communities,<br />
when we recali, with the institution of the Eucharist, our own "birth" as<br />
priests. With the words of Christ to the Apostles in the Upper Room after the<br />
Résurrection, and calling upon the Blessed Virgin Mary, Regina Apostolorum<br />
and Regina Pacis, I warmly embrace you ali as brothers: Peace, peace to each<br />
and every one of you. Happy Easter!<br />
From the Vatican, on 17 March, the Fifth Sunday of Lent, in the year<br />
2002, the twenty-fourth of my Pontificate.<br />
IOANNES PAULUS PP. II
Congregatio pro Episcopis 445<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus<br />
Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur<br />
Ecclesiis sacros praefecit praesules:<br />
die 24 Aprilis 2002. — Coadiutorem dioecesis Francopolitanae R.P.<br />
Caietanum Ferrari, O.F.M., hactenus Ministrum Provincialem Ordinis<br />
Fratrum Minorum in Brasilia.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Osascanensi, Exc.mum P.D. Ercilium Turco,<br />
hactenus Episcopum Limeirensem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Alacunensi R.D. Paulum Romaeum Dantas Bastos,<br />
hactenus Vicarium generalem dioecesis Barreriensis.<br />
— Episcopum Coadiutorem Ecclesiae Digosensi Exc.mum P.D. Villelmum<br />
V. Afable, hactenus Episcopum titularem Vadesitanum et Auxiliarem<br />
archidioecesis Davaënsis.<br />
die 27 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Kingstoniensi, Exc.mum<br />
P.D. Antonium Meagher, hactenus Episcopum titularem Durensem et<br />
Auxiliarem archidioecesis Torontinae.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Alexandrinae-Cornubiensi, Exc.mum P.D.<br />
Paulum-Andream Durocher, hactenus Episcopum titularem Ausuagensem<br />
et Auxiliarem dioecesis Sanctae Mariae Ormensis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Londonensi, R.P. Ronaldum Fabbro, Congregationis<br />
a Sancto Basilio sodalem, hactenus eiusdem Instituti supremum<br />
moderatorem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Pembrokensi, R.D. Richardum Smith, e clero<br />
archidioecesis Halifaxiensis, ibique Vicarium generalem.
446<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 3 Maii 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Thevestinae, R.D. Marcum<br />
Benedictum Coleridge, e clero archidioecesis Melburnensis, hactenus<br />
Secretariae Status officialem, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 4 Maii. — Episcopum Coadiutorem Lucenensem, Exc.mum P.D.<br />
Aemilium Z. Marquez, hactenus Episcopum Gumacanum.<br />
die 8 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Crucis Altae R.D. Fridericum Heimler,<br />
S.D.B., hactenus Episcopum Coadiutorem dioecesis Umuaramensis.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Goianiensi Exc.mum P.D. Wasintonnium<br />
Cruz, CP., hactenus Episcopum Sancti Aloisii de Montes Belos.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Ausuccurensi R.D. Hyacinthum<br />
Bergmann, e clero archidioecesis Portalegrensis in Brasilia, quem deputavit<br />
Auxiliarem dioecesis Pelotensis.<br />
die 11 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Coloratensi R.D. Vilsonium Abrahamum<br />
Moncayo Jalil, hactenus paroeciae « Conocoto » in archidioecesi<br />
Quitensi curionem.<br />
die 15 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Piracicabensi Exc.mum P.D. Moacyr<br />
Iosephum Vitti, C.S.S., hactenus Episcopum titularem Sitensem et<br />
Auxiliarem Curitibensem.
Diarium Romanae Curiae 447<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale<br />
per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Lunedì, 29 Aprile 2002, S.E. il Signor ARMINDO FERNANDES DO<br />
ESPÌRITO SANTO VIEIRA, Ambasciatore di Angola presso la <strong>Santa</strong><br />
<strong>Sede</strong>.<br />
Venerdì, 3 Maggio 2002, S.E. il Signor MOHAMED SBIHI, Ambasciatore<br />
del Marocco presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Venerdì, 10 Maggio 2002, S.E. il Signor ZEF BUSHATI, Ambasciatore<br />
di Albania presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Venerdì, 26 Aprile 2002, S.E. il Signor JAROSLAW KALINOWSKI,<br />
Vice Presidente del Consiglio dei Ministri e Ministro dell'Agricoltura<br />
della Repubblica di Polonia.<br />
Sabato, 11 Maggio 2002, S.E. il Signor SOLOMON PASSY, Ministro<br />
degli Affari Esteri della Bulgaria.<br />
Giovedì, 16 Maggio 2002, S.E. il Signor RICARDO LAGOS ESCO<br />
BAR, Presidente della Repubblica del Cile.<br />
Da mercoledì 22 a domenica 26 maggio 2002, il Santo Padre si è recato<br />
in Apostolico pellegrinaggio in Azerbaigian ed in Bulgaria.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Breve Apostolico il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
15 maggio 2002. S.E. mons. Giuseppe Leanza, Arcivescovo tit. di Lilibeo,<br />
Nunzio Apostolico in Bosnia ed Erzegovina, Nunzio<br />
Apostolico in Slovenia.
448<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
26 marzo 2002. Mons. Carlo Pinto, Consultore della Congregazione per il Culto<br />
Divino e la Disciplina dei Sacramenti « ad quinquennium<br />
».<br />
» » » P. Gianfranco Girotti, O.F.M. Conv.; mons. Brian Edwin<br />
Ferme; don Nicola Bux; don Enrico Dal Covolo,<br />
S.D.B.; p. Klemens Stock, S.I,; p. Cyril Vasil',<br />
S.I., Consultori della Congregazione per la Dottrina<br />
della Fede « ad quinquennium ».<br />
3 aprile » Gli Em.mi Signori Cardinali Ignace Moussa I Daoud; Jan<br />
Schotte; Agostino Cacciavillan; Sergio Sebastiani. Le<br />
LL.EE. i mons.ri Luigi Dossena, Arcivescovo tit. di<br />
Carpi; Giovanni Coppa, Arcivescovo tit. di Serta;<br />
Lino Fumagalli, Vescovo di Sabina-Poggio Mirteto;<br />
Javier Echevarría Rodríguez, Vescovo tit. di Cilibia;<br />
Jozef Zlatnansky, Vescovo tit. di Montefiascone;<br />
Franco Croci, Vescovo tit. di Potenza Picena, Membri<br />
della Congregazione delle Cause dei Santi «ad<br />
quinquennium aut usque ad 80 mum<br />
».<br />
10 » » L'Em.mo Signor Cardinale Darío Castrillón Hoyos, e S.E.<br />
mons. Luigi De Magistris, Arcivescovo tit. di Nova,<br />
Membri della Congregazione per il Culto Divino<br />
e la Disciplina dei Sacramenti « ad quinquennium »<br />
19 » » L'Em.mo Signor Cardinale Cormac Murphy-O'Connor, Membro<br />
del Pontificio della Cultura «ad quinquennium».<br />
1 maggio » Il dott. Francesco Buranelli, Direttore Generale dei Monumenti,<br />
Musei e Gallerie Pontificie «ad quinquennium».<br />
11 » » Mons. Francesco Follo, Osservatore Permanente della <strong>Santa</strong><br />
<strong>Sede</strong> presso l'U.N.E.S.C.O.<br />
15 » » Don Alfredo Abbondi, del clero di Fermo, Rettore dell'Almo<br />
Collegio Capranica.<br />
NECROLOGIO<br />
21 aprile 2002. Mons. Thomas J. Grady, Vescovo em. di Orlando (Stati<br />
Uniti d'America).<br />
» » » Mons. José M. Cases Deordal, Vescovo em. di Segorbe-<br />
Castellón de la Plana (Spagna).<br />
4 maggio » Mons. Pierre W. Tayah, Vescovo di Nuestra Señora de los<br />
Mártires del Líbano en México dei Maroniti (Messico).<br />
8 » » Mons. Adolfo L. Bossi, Vescovo tit. di Parnasso.<br />
» » » Mons. Tiago Postma, Vescovo em. di Garanhuns (Brasile).<br />
10 » » Mons. Osório W. Stoffel, Vescovo em. di Rondonópolis<br />
(Brasile).<br />
16 » » Mons. Ernesto Gallina, Arcivescovo tit. di Trevi.<br />
19 » » Mons. Reginald J. Orsmond, Vescovo di Johannesburg (Sud<br />
Africa).
An. et vol. XCIV 3 Iulii 2002<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus Aloisio Scrosoppi Sanctorum honores decernuntur<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
« Quaerite autem primum regnum Dei et iustitiam eius, et haec omnia<br />
adicientur vobis» (Mt 6, 33).<br />
Regnum Dei cardo fuit pastoralis operae et caritatis beati Aloisii Scrosoppi,<br />
qui in dolentem humanitatem et puellas derelictas, pauperes, aegrotos<br />
et a societate repulsos multum contulit. Usque caritatis spiritu impulsus,<br />
opus egit, plane in Dei Providentia, Iesu docente, confisus.<br />
Beatus Aloisius die iv mensis Augusti anno MDCCCIV Utini Dominico<br />
Scrosoppi et Antonia <strong>La</strong>zzarini parentibus divitibus pietateque omnino<br />
praeditis ortus est. Duodecim annos natus animadvertit se ad sacerdotium<br />
vocari atque, a fratre haud germano, scilicet p. Carolo Filaferro, presbytero<br />
Oratorii S. Philippi Nerii, adiutus, nomen veluti extrarius dedit Seminario<br />
Utinensi. Dum studiis se dabat, p. Carolum apud Derelictarum Domum<br />
Utinensem, tamquam catechista ac legendi scribendique magister iuvabat.<br />
Die in mensis Martii anno MDCCCXXVII sacro ordine auctus est. Alacrius indigentibus<br />
curandis operam dedit, quam iam explicabat, praeter praedicationem<br />
ac christifidelium spiritalem moderationem. Anno MDCCCXXIX Domus<br />
Derelictarum factus est alter a moderatore, quam suis opibus locupletavit<br />
30 - A.A.S
450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ac factus est quoque mendicus, ut complures puellae corporis spiritusque<br />
subsidium invenirent. Subsequentibus annis apud Domum Derelictarum pastorale<br />
ministerium ex toto gessit, quia propter novas tabes ultra modum<br />
crevit parentibus orbatorum numerus. Huic operae se coniunxerunt nonnullae<br />
iuvenes mulieres eo consilio ut se penitus his puellis dicarent atque Beatus<br />
anno MDCCCXXXVII cum illis religiosam Congregationem condere voluit.<br />
Licentia ab Archiepiscopo Utinensi impetrata, in Domini Nativitate anni<br />
MDCCCXLV primum vestimenta sacra sumpta votaque religiosa nuncupata<br />
sunt atque anno MDCCCXLVIII Congregationi huic nomen inditum est Sororum<br />
Providentiae S. Caietani Theatini, necnon primigenio educationis proposito<br />
additus est valetudinis finis. Magnam coram in sorores instituendas<br />
contulit Beatus, quas simplices, studiosas, Deo proximoque deditas, animosas<br />
in aegrotis curandis, voluit, quasque non modo quoad spiritalitatem verum<br />
etiam quoad artem bene institutas voluit. Anno MDCCCXLVI Oratorium<br />
S. Philippi Nerii ingressus est, cuius usque ad annum MDCCCLXVI Praepositi<br />
sustinuit partes, donec Regimen Religiosos Ordines delevit. Hoc lamentabile<br />
tempus in cotidiano ministerio explicando et propriis in Oratorii operibus<br />
transegit, atque Domum Derelictarum et Congregationem Sororum rexit,<br />
pro, quibus anno MDCCCLXII a Pio IX Decretum laudis obtinuit. Complures<br />
religiosas consociationes ac socialia opera sustinuit, Seminarii tirones pauperes<br />
iuvit, scholae Patronatus in populi filios versae, institutionibus et catholicis<br />
scriptis, favit. Omnibus in rebus fide Providentiaeque fiducia sustentabatur.<br />
Iesu, Verbo incarnato, pellectus, eundem in humilitate paupertateque,<br />
in operosae vitae simplicitate, in perfecta Crucis oblatione, in sacrae<br />
Eucharistiae silentio, persecutus est. Christum in egenis et hominibus<br />
postremi ordinis invenit et iis Providentia fuit itemque in caelestis Patris<br />
dilectione ac bonitate demonstranda suam insumpsit vitam. Meritis onustus<br />
die III mensis Aprilis anno MDCCCLXXXIV de hoc mundo migravit sanctitate<br />
notus.<br />
Beatificationis et Canonizationis Causa beati Aloisii Scrosoppi apud Curiam<br />
archiepiscopalem Utinensem anno MCMXXXII incohata est. His perfectis<br />
rebus, quas Congregationis de Causis Sanctorum praescribunt leges, die iv<br />
mensis Octobris anno MCMLXXXI Beatorum honores ei decrevimus.<br />
Intercessioni deinde Beati miraculum adscriptum est, de quo anno<br />
MCMXCVIII acta est inquisitio dioecesana apud Curiam ecclesiasticam Oudtshoornensem,<br />
in Africa Australi. Eventus felici cum exitu a Congregatione<br />
de Causis Sanctorum vestigatus est atque die i mensis Iulii anno MM Nobis
Acta Ioannis Pauli Pp. II 451<br />
coram Decretum super miraculo prodiit. Faventibus exinde Patribus Cardinalibus<br />
et Episcopis in Consistorio die xin mensis Martii anno MMI coadunatis,<br />
statuimus ut Canonizationis ritus Romae die x mensis subsequentis<br />
Iunii celebraretur.<br />
Hodie igitur in Foro Petriano inter sacra hanc elocuti sumus Canonizationis<br />
formulam:<br />
Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicae<br />
et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini Nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione<br />
praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum<br />
Nostrorum consilio, Beatos Aloisium Scrosoppi, Augustinum Roscelli,<br />
Bernardum a Corleone, Teresiam Eustochium Verzeri et Rafqa Petram<br />
Choboq Ar-Rayès Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo<br />
adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione<br />
recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />
contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo mensis Iunii anno<br />
Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco ffi Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 497.126<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
MOTU PROPRIO DATAE<br />
quibus de Sacramenti paenitentiae celebratione quaedam rationes explicantur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — Misericordia Dei qui est Pater reconcilians,<br />
in purissimo Beatae Virginis Mariae gremio Verbum carnem sumpsit,<br />
ut salvum faceret «populum suum a peccatis eorum» (Mt 1,21) atque «salutis<br />
perpetuae tramitem» reseraret. 1<br />
Sanctus Ioannes Baptista hanc exprimit<br />
missionem cum Iesum ostendit « Agnum Dei », illum scilicet « qui tollit<br />
peccatum mundi» (Io 1,29). Etenim universa Christi Praecursoris agendi ratio<br />
atque praedicatio est impellens atque ardens ad paenitentiam et conversionem<br />
vocatio, cuius signum est baptisma in Iordanis aquis ministratum.<br />
Iesus ipse ritum illum paenitentialem subiit (cfr Mt 3,13-17), non quod peccasset,<br />
sed quia « Ipse sinit Se inter peccatores adnumerari. Ipse iam est<br />
'Agnus Dei, qui tollit peccatum mundi" (Io 1,29); iam "baptismum" anticipat<br />
Suae cruentis Mortis ». 2<br />
Quam ob rem et ante omnia salus est peccati<br />
redemptio, quod Dei amicitiae obstat, et servitutis condicionis liberatio, in<br />
qua homo versatur, qui Maligni temptationi succubuit et libertatem filiorum<br />
Dei amisit (cfr Rom 8,21).<br />
Christus Apostolis mandavit ut Dei Regnum nuntiarent et Evangelium<br />
pro conversione praedicarent (cfr Me 16,15; Mt 28,18-20). Ipsius Resurrectionis<br />
diei vespertino tempore, cum apostolica missio inceptura est, Iesus<br />
Apostolis, per Spiritus Sancti virtutem, reconciliandi cum Deo Ecclesiaque<br />
peccatores paenitentes dat potestatem: « Accipite Spiritum Sanctum. Quorum<br />
remiseritis peccata, remissa sunt eis; quorum retinueritis, retenta sunt »<br />
(Io 20,22-23). 3<br />
Per Ecclesiae historiam ac continuatam eius agendi rationem « ministerium<br />
reconciliationis» (2 Cor 5,18), sacramentis Baptismatis Paenitentiaeque<br />
collatae, sicut pastorale munus se ostendit, quod tale semper vivide perceptum<br />
est, idque ex Iesu mandato veluti praecipua sacerdotalis ministerii<br />
pars gestum. Paenitentiae sacramenti celebratio saeculorum decursu diver-<br />
1<br />
2<br />
3<br />
Missale Romanum, Praefatio Adventus I<br />
Catechismus Catholicae Ecclesiae, 536.<br />
Cfr CONC. OECUM. TRIDENTINUM, sess. XIV, De sacramento paenitentiae, can. 3: DS 1703.
Acta Ioannis Pauli Pp II 453<br />
sas formas se manifestandi experta est, usque tamen eandem servans fundamentalem<br />
structuram, quae necessario, praeter ministri actionem — scilicet<br />
Episcopi tantum vel presbyteri, qui iudicat et absolvit, curat et sanat<br />
in Christi nomine — paenitentis actus complectitur: contritionem, confessionem<br />
et satisfactionem.<br />
In apostolicis Litteris quarum titulus Novo millennio ineunte scripsimus:<br />
« Renovatam deinde pastoralem audaciam postulare cupimus, ut cotidiana<br />
christianarum communitatum paedagogia consuetudinem sacramenti Reconciliationis<br />
modo apto ad persuadendum efficientique simul exhibere sciat.<br />
Prout meministis, anno MCMLXXXIV hoc de argumento sumus Nos interlocuti<br />
in Adhortatione post-synodali, cui titulus Reconciliatio et paenitentia, quae<br />
fructus deliberationum generalis sessionis Synodi Episcoporum eidem huic<br />
quaestioni dicatae contrahebat. Omnes tunc ut vires impenderentur hortabamur,<br />
unde occurreretur magno illi discrimini "sensus peccati" [...]. Cum<br />
superius memorata Synodus hanc agitaret difficultatem, ob omnium oculos<br />
huius Sacramenti discrimen obversabatur, in quibusdam praesertim orbis<br />
provinciis. Causae vero quae suberant hoc interea temporis intervallo perbrevi<br />
nequaquam evanuerunt. Iubilaris tamen Annus, quem sacramentalis<br />
paenitentiae signavit usus, nuntium nobis magnae obtulit fiduciae quem<br />
excidere nolumus: si permulti enim, inter quos et tot adulescentes, fructuose<br />
ad hoc adierunt sacramentum, necesse forte est sese Pastores ipsi maiore<br />
spe communicent et rerum excogitandarum facultate necnon perseverantia<br />
in illud sacramentum demonstrando plurisque aestimando ».*<br />
Voluimus ac volumus verbis his animum addere atque eadem opera fratres<br />
Episcopos studiose invitare — et per eos universos presbyteros — ut<br />
Reconciliationis sacramentum novo impulsu pervulgent, etiam sicut necessitatem<br />
germanae caritatis ac verae pastoralis iustitiae, 5<br />
dum illud eis in memoriam<br />
revocamus quemque fidelem, interioribus exstantibus debitis dispositionibus,<br />
ius habere sacramentale donum personaliter suscipiendi.<br />
Ut paenitentium dispositiones ad obtinendam vel non obtinendam remissionem<br />
ac congruam paenitentiam a sacramenti ministro dignosci possint,<br />
christifidelis, praeter peccatorum patratorum conscientiam, animi dolorem<br />
de illis atque propositum non amplius peccandi, 6<br />
sua peccata confitea-<br />
4<br />
N. 37: <strong>AAS</strong> 93 (2001) 292,<br />
5<br />
Cfr CIC, cann. 213 et 843, § 1.<br />
6<br />
Cfr CONC. OECUM. TRIDENTINUM, sess. XIV, Doctrina de sacramento paenitentiae, cap. 4:<br />
DS 1676
454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
tur oportet. Hac ratione declaravit Concilium Tridentinum « necessarium esse<br />
iure divino confiteri omnia et singula peccata mortalia ». 7<br />
Ecclesia essentialem<br />
coniunctionem semper existimavit exsistere inter iudicium, in hoc<br />
sacramento sacerdotibus demandatum, atque necessitatem ut paenitentes<br />
propria peccata manifestent, 8<br />
praeter impossibilitatis casum. Itaque, cum<br />
integra peccatorum gravium confessio ex divina institutione pars sit constitutiva<br />
sacramenti, ipsa nullo pacto liberae committitur Pastorum propensioni<br />
(dispensationi, interpretationi, loci consuetudinibus, et ita porro). Legitima<br />
ecclesiastica auctoritas tantum declarat — id spectantibus disciplinae<br />
normis — rationes, quibus discernatur vera impossibilitas peccata confitendi<br />
ab aliis condicionibus, in quibus impossibilitas est speciosa solum<br />
vel alioquin superabilis.<br />
In hodiernis pastoralibus condicionibus, sollicitis plurimorum in episcopatu<br />
Fratrum postulatis occurrentes, consentaneum putamus quasdam canonicas<br />
vigentes leges super huius sacramenti celebratione in memoriam revocare,<br />
liquidius quasdam partes explicando, ut faveatur — in communionis<br />
spiritu cum responsabilitate quae est totius Episcopatus 9<br />
— aptiori<br />
eiusdem administrationi. Agitur ut celebratio illius doni, Ecclesiae a Domino<br />
Iesu post resurrectionem concrediti (cfr Io 20,19-23), ad effectum perducatur<br />
atque protegatur modo usque fideliore, et idcirco fructuosiore. Id potissimum<br />
necessarium videtur eo quod quibusdam in provinciis personalem<br />
confessionem deserendi conspicitur proclivitas ac simul licentia adhibendi<br />
« absolutionem generalem » vel « collectivam », ita ut ipsa iam non habeatur<br />
veluti quoddam extraordinarium instrumentum pro omnino singularibus<br />
condicionibus. Cum proprio arbitratu amplificatur gravis necessitatis 10<br />
condicio,<br />
revera sive fidelitas erga divinam sacramenti rationem sive definite<br />
confessionis individualis necessitas negleguntur, gravibus spiritali fidelium<br />
vitae atque Ecclesiae sanctitati damnis illatis.<br />
Itaque hac de re auditis Congregatione pro Doctrina Fidei, Congregatione<br />
pro Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum atque Pontificio Consilio<br />
de Legum Textibus itemque rogatis sententiam Venerabilibus Fratribus<br />
Nostris S.R.E. Cardinalibus Dicasteriis Romanae Curiae Praepositis, confir-<br />
7<br />
Ibid, can., 7: DS 1707<br />
8<br />
Cfr ibid., cap, 5: DS 1679; CONC<br />
vembris 1439): DS 1324.<br />
OECUM, FLORENTINUM, Decr. pro Armeniis (22 No<br />
9<br />
Cfr can 392; CONC. OECUM. VAT. II, Const. dogm, de Ecclesia Lumen gentium, 23.27;<br />
Decr. de Episcoporum ministerio Christus Dominus, 16.<br />
10<br />
Cfr can 961, § 1, 2°
Acta Ioannis Pauli Pp II 455<br />
mantes catholicam doctrinam ad sacramentum Paenitentiae et Reconciliationis<br />
attinentem in Catechismo Catholicae Ecclesiae declaratam, 11<br />
Nostro<br />
de pastorali officio conscii atque plane scientes huius sacramenti necessitatem<br />
efficacitatemque usque vigere, quae sequuntur decernimus:<br />
1. Ordinarii omnes sacramenti Paenitentiae ministros commonefaciant<br />
universalem Ecclesiae legem, doctrina catholica hac de re usurpata, haec<br />
confirmasse quae sequuntur:<br />
a) « Individualis et integra confessio atque absolutio unicum constituunt<br />
modum ordinarium, quo fidelis peccati gravis sibi conscius cum Deo et Ecclesia<br />
reconciliatur; solummodo impossibilitas physica vel moralis ab huiusmodi<br />
confessione excusat, quo in casu aliis quoque modis reconciliatio haberi<br />
potest ». 12<br />
b) Ideo « omnis cui animarum cura vi muneris est demandata, obligatione<br />
tenetur providendi ut audiantur confessiones fidelium sibi commissorum,<br />
qui rationabiliter audiri petant, utque iisdem opportunitas praebeatur ad<br />
confessionem individualem, diebus ac horis in eorum commodum statutis,<br />
accedendi ». 13<br />
Omnes porro sacerdotes qui sacramenti Paenitentiae administrandi pollent<br />
facultate, semper se pleneque paratos ad id administrandum demonstrent,<br />
quotiescumque rationabiliter fideles hoc petant. 14<br />
Haud sollicita voluntas<br />
sauciatas oves suscipiendi, immo obviam eis eundi, ut eas ad ovile reducant,<br />
dolenter significat pastoralem sensum abesse in illis qui, ordinationis<br />
sacerdotalis vi, in se Boni Pastoris effigiem referre debent.<br />
2. Locorum Ordinarii itemque parochi et ecclesiarum sanctuariorumque<br />
rectores, identidem explorare debent sintne reapse confessionum fidelium<br />
quam facillimae facultates. Cumprimis suadetur ut in cultus locis, statutis<br />
horis, insint conspicianturque confessarii, realibus fidelium condicionibus<br />
horaria aequentur atque peculiaris sit copia ante Missarum celebrationem<br />
confitendi et occurratur etiam fidelium necessitatibus, dum Missae celebrantur,<br />
si praesto sunt alii sacerdotes. 15<br />
11<br />
Cfr nn. 980-987;<br />
12<br />
Can. 960.<br />
13<br />
Can. 986, § 1.<br />
1114-1134; 1420-1498.<br />
14<br />
Cfr CONC. OECUM. VAT. II, Decr de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum<br />
ordinis, 13; Ordo Paenitentiae, Praenotanda, n. 10, b, editio typica, 1974.<br />
15<br />
Cfr CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO ET DISCIPLINA SACRAMENTORUM, Responsa ad dubia<br />
proposita: Notitiae, 37 (2001) 259-260.
456<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
3. Quandoquidem « christifidelis obligatione tenetur in specie et numero<br />
confitendi omnia peccata gravia post baptismum perpetrata et nondum per<br />
claves Ecclesiae directe remissa neque in confessione individuali accusata,<br />
quorum post diligentem sui discussionem conscientiam habeat », 16<br />
quaevis<br />
consuetudo reprobatur, quae reducat confessionem ad universalem quandam<br />
accusationem vel ad unius pluriumve peccatorum, quae maioris momenti<br />
censentur, declarationem. Ceterum, omnium fidelium ad sanctitatem<br />
respecta vocatione, suadetur ut peccata quoque venialia ii confiteantur. 17<br />
4. Praeteritarum sub lumine ac contextu normarum, intellegi recteque<br />
adhiberi debet absolutio plurium una simul paenitentium, absque praevia<br />
confessione individuali, quam can. 961 Codicis Iuris Canonici praescribit.<br />
Ipsa enim « naturam prae se fert exceptionis » 18<br />
atque « generali modo impertiri<br />
non potest, nisi:<br />
I o<br />
immineat periculum mortis et tempus non suppetat sacerdoti vel sacerdotibus<br />
ad audiendas singulorum paenitentium confessiones;<br />
2° adsit gravis necessitas, videlicet quando, attento paenitentium numero,<br />
confessariorum copia praesto non est ad rite audiendas singulorum confessiones<br />
intra congruum tempus, ita ut paenitentes, sine propria culpa,<br />
gratia sacramentali aut sacra communione diu carere cogantur; necessitas<br />
vero non censetur sufficiens, cum confessarii praesto esse non possunt, ratione<br />
solius magni concursus paenitentium, qualis haberi potest in magna<br />
aliqua festivitate aut peregrinatione ». 19<br />
De gravi necessitate quae sequuntur clarius dicuntur:<br />
a) Agitur de condicionibus quae obiective extraordinariae occurrunt, ut<br />
eae quae in missionis regionibus vel in communitatibus fidelium segregatorum<br />
contingere possunt, ubi sacerdos semel vel perraro adesse potest, vel<br />
belli condiciones, tempestatum vices similiave rerum adiuncta id sinunt.<br />
b) Binae condiciones canone constitutae, unde gravis emergat necessitas,<br />
inter se separari non possunt; quapropter non umquam sufficit sola deficiens<br />
facultas excipiendi « rite » confessiones singulorum « intra congruum<br />
tempus » propter sacerdotum paucitatem; coniungi enim debet haec difficultas<br />
cum ea condicione qua paenitentes aliter cogerentur « diu » carere sacra-<br />
16<br />
Can, 988, § 1<br />
17<br />
Cfr Can. 988, § 2; IOANNES PAULUS II, Adhort. ap. post-synodalis Reconciliatio et Paenitentia<br />
(2 Decembris 1984), 32: ASS 77 (1985) 267; Catechismus Catholicae Ecclesiae, 1458.<br />
18<br />
IOANNES PAULUS II, Adhort. ap. post-synodalis Reconciliatio et Paenitentia (2 Decembris<br />
1984), 32: <strong>AAS</strong> 11 (1985) 267.<br />
19<br />
Can 961, § 1
Acta Ioannis Pauli Pp. II 457<br />
mentali gratia sine propria culpa. Ante oculos igitur teneantur oportet universae<br />
circumstantiae tum paenitentium tum ipsius dioecesis quantum ad<br />
pastoralem ordinationem illius pertinet atque habita ratione adiunctorum,<br />
in quibus fideles ad Paenitentiae sacramentum accedere possunt.<br />
c) Prima condicio, qua confessiones excipi non possunt « rite », « intra<br />
congruum tempus», solum refertur ad tempus rationabiliter postulatum ad<br />
validam dignamque sacramenti essentialem administrationem, qua in re<br />
longius pastorale colloquium parum valet quippe quod in occasionem commodiorem<br />
differri possit. Hoc rationabiliter consentaneum tempus, quo confessiones<br />
excipiantur, de veris opportunitatibus confessarii aut confessariorum<br />
dependebit nec non paenitentium ipsorum.<br />
d) Super condicione altera, prudentis erit iudicii aestimare quam longum<br />
esse debeat tempus privationis sacramentalis gratiae ut vera inde fiat<br />
impossibilitas ad can. 960 normam, cum mortis periculum non imminens<br />
est. Tale vero iudicium non prudens est si sensum huius physicae aut moralis<br />
impossibilitatis evertit, quemadmodum accidit si verbi causa brevius<br />
tempus quam mensis putatur illud secum inferre, ut christifidelis « diu » remaneat<br />
in tali privatione.<br />
e) Non licet efficere aut sinere ut condiciones alicuius apparentis necessitatis<br />
gravis inducantur ex neglecta ordinaria Sacramenti administratione<br />
propter haud observatas normas quae superius commemorantur 20<br />
eoque minus<br />
ex paenitentium optione generalis absolutionis, tamquam si de communi<br />
facultate agatur et aequivalenti duabus ordinariis formis in rituali descriptis.<br />
f) Sola permagna paenitentium multitudo sufficientem non importat necessitatem,<br />
non tantum ob aliquam sollemnem festivitatem vel peregrinationem<br />
sacram, sed neque propter itinera voluptuaria similesve rationes<br />
quae crescenti hominum migrationi adscribuntur.<br />
5. Iudicium ferre an dentur condiciones ad normam can. 961, § 1, 2° requisitae,<br />
pertinet non ad confessarium sed ad « Episcopum dioecesanum,<br />
qui, attentis criteriis cum ceteris membris Episcoporum Conferentiae concordatis,<br />
casus talis necessitatis determinare potest ». 21<br />
Hae pastorales normae<br />
exprimere debebunt inquisitionem plenae fidelitatis in singulorum locorum<br />
adiunctis erga criteria fundamentalia disciplina universali Ecclesiae declarata,<br />
quae ceterum necessitatibus innituntur ex ipso Paenitentiae sacramento<br />
promanantibus secundum divinam illius institutionem.<br />
20<br />
21<br />
Cfr supra nn. 1 et 2.<br />
Can 961, § 2.
458<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
6. Cum summi sit res ponderis, in argumento pro Ecclesiae vita praecipuo,<br />
plena consensio inter diversos totius orbis Episcopatus, ipsae Episcopales Con<br />
ferentiae ad regulam can. 455 § 2 C.I.C. curabunt quam primum ad Congrega<br />
tionem de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum normas, ad applicatio<br />
nem can. 961 eiusdem Codicis spectantes, mittere quas in animo habent vel<br />
noviter conficere vel accommodare secundum huius Motu proprio dati Docu<br />
menti vim. Hoc usque plus fovebit magnam inter totius Ecclesiae Episcopos<br />
communionem atque fideles movebit ut abbunde hauriant de Divinae miseri<br />
cordiae fontibus qui in Reconciliationis Sacramento exsiliunt.<br />
Hoc in communionis universalis prospectu decebit etiam dioecesanos<br />
Episcopos suis singulis Episcopalibus Conferentiis renuntiare quot intra pro<br />
priae iurisdictionis ambitum casus necessitatis gravis exstent aut non. Epi<br />
scopalium Conferentiarum erit officium certiorem reddere praefatam Con<br />
gregationem de rerum statu in proprio territorio atque de mutationibus<br />
quae fortasse fient.<br />
7. Ad singulorum paenitentium dispositionem quod spectat hoc iterum<br />
inculcatur:<br />
a) « Ut christifidelis sacramentali absolutione una simul pluribus data<br />
valide fruatur, requiritur non tantum ut sit apte dispositus, sed ut insimul<br />
sibi proponat singillatim debito tempore confiteri peccata gravia, quae in<br />
praesens ita confiteri nequit ». 22<br />
b) Quantum autem fieri potest, etiam cum proximum mortis instat pe<br />
riculum, fidelibus ipsis « praemittatur exhortatio ut actum contritionis quis<br />
que elicere curet ». 23<br />
c) Perspicuum est valide recipere non posse absolutionem paenitentes<br />
qui in permanenti statu peccati gravis versantur quique suam condicionem<br />
mutare non cogitant.<br />
8. Dum officium permanet «peccata sua gravia, saltem semel in anno, fide<br />
liter confitendi )), u<br />
« is cui generali absolutione gravia peccata remittuntur, ad<br />
confessionem individualem quam primum, occasione data, accedat, antequam<br />
aliam recipiat absolutionem generalem, nisi iusta causa interveniat ». 25<br />
22<br />
23<br />
24<br />
25<br />
Can. 962, § 1<br />
Can. 962, § 2.<br />
Can. 989<br />
Can. 963
Acta Ioannis Pauli Pp. II 459<br />
9. De celebrationis Sacramenti loco ac sede prae oculis haec habeantur:<br />
a) « Ad sacramentales confessiones excipiendas locus proprius est ecclesia<br />
aut oratorium », 26<br />
etiamsi patet pastoralis ordinis rationes posse Sacramenti<br />
diversis in locis celebrationem suadere; 27<br />
ò) Confessionibus destinata sedes statuitur normis a singulis Episcopalibus<br />
Conferentiis editis quae efficient ut collocetur « in loco patenti » et instruatur<br />
etiam « crate fixa » ut et fidelibus liceat et ipsis confessariis ea libere<br />
uti. 28<br />
Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris Apostolicis Motu proprio datis<br />
decreta sunt, ea omnia firma ac rata esse et ab hac die servari iubemus,<br />
contrariis quibuslibet rebus non obstantibus. Quod easdem per Litteras statuimus<br />
suapte natura etiam apud venerandas Ecclesias Orientales Catholicas<br />
vim habet, secundum congruentes Codicis ipsarum canones.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die septima mensis Aprilis, Dominica<br />
in octava Paschae seu de Divina Misericordia, anno Domini bismillesimo<br />
altero, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
CONSTITUTIO APOSTOLICA<br />
VILLARICENSIS<br />
Vicariatus Apostolicus Araucaniensis ad gradum dignitatemque dioecesis evehitur<br />
quae Villaricensis appellabitur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Studiosam omnino curam adhibemus ut spiritalia Domini beneficia<br />
apud omnes Christifideles diffundantur salutiferaque veritas omnibus bonae<br />
voluntatis hominibus continuo nuntietur. Nunc vero de progressione in fide<br />
caritateque fidelium Vicariatus Apostolici Araucaniensis, in cara terra Chi-<br />
26<br />
27<br />
Can 964, § 1<br />
Cfr can. 964, § 3.<br />
28<br />
Cfr can. 964, § 2; PONT. CONSILIUM DE LEGUM TEXTIBUS INTERPRETANDIS, Responsa ad<br />
propositum dubium: de loco excipiendi sacramentales confessiones (7 Iulii 1998): <strong>AAS</strong> 90 (1998) 711.
460<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
liensi, omnino gaudemus qui altiore usque ratione evangelicum vitae modum<br />
alacriter prosequi conantur. Consilio igitur concedentes Congregationis<br />
pro Gentium Evangelizatione et Congregationis pro Episcopis, auditoque favorabili<br />
eorum quorum interest voto, haec statuimus et decernimus. Prae<br />
laudatum Vicariatum Apostolicum, praeter Insulam Paschalem dioecesi<br />
Vallis Paradisi adnexam, Apostolica Nostra potestate ad gradum dignitatemque<br />
dioecesis evehimus appellandae Villaricensis; quam pariter metropolitanae<br />
Ecclesiae Sanctissimae Conceptionis suffraganeam facimus. Sic conditae<br />
dioecesis sedem in urbe vulgo «Villarrica» statuimus ibique exstans<br />
templum sub titulo vulgo « Sagrado Corazón de Jesús » gradu et dignitate<br />
ecclesiae cathedralis exornamus eique insignia, privilegia et honores tribuimus,<br />
quibus ceterae in orbe catholico cathedrales ecclesiae fruuntur. Nova<br />
illa communitas ecclesialis solum ad quinquennium obnoxia erit iurisdictioni<br />
Congregationis pro Gentium Evangelizatione, postea vero ad iurisdictionem<br />
transibit Congregationis pro Episcopis. Cetera secundum canonicas leges<br />
temperentur. Haec omnia ad perficienda Venerabilem Fratrem Aldonem<br />
Cavalli, Archiepiscopum titulo Vibonensem, Nuntium Apostolicum in Chilia,<br />
designamus. Re tamen ad exitum perducta, documenta apparentur<br />
quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione<br />
diligenter mittantur. Has denique Apostolicas sub plumbo Litteras nunc et<br />
in posterum ratas esse volumus, contrariis rebus quibuslibet minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quinta mensis Ianuarii, anno<br />
Domini bismillesimo et altero, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />
83 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco 68 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 507.153<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
Franciscus Bruno, Protonot. Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 461<br />
HOMILIA<br />
In beatificatione sex servorum Dei.*<br />
1. «Gesù in persona si accostò e camminava con loro». 1<br />
Gesù, come abbiamo<br />
appena ascoltato nell'odierna pagina evangelica, si fa viandante affiancandosi<br />
a due discepoli diretti al villaggio di Emmaus. Spiega loro il<br />
senso delle Scritture e poi, giunto a destinazione, spezza il pane con loro,<br />
proprio come aveva fatto con gli Apostoli la sera prima della sua morte in<br />
croce. In quel momento gli occhi dei discepoli si aprono e lo riconoscono. 2<br />
L'esperienza pasquale di Emmaus si rinnova continuamente nella Chiesa.<br />
Ne possiamo ammirare un mirabile esempio anche nell'esistenza di coloro che<br />
oggi ho la gioia di elevare alla gloria degli altari: Gaetano Errico, Lodovico Pavoni<br />
e Luigi Variara, presbiteri; Maria del Tránsito de Iesus Sacramentado,<br />
vergine; Artemide Zatti, religioso; María Romero Meneses, vergine.<br />
Come i discepoli di Emmaus, questi nuovi beati hanno saputo riconoscere<br />
la presenza viva del Signore nella Chiesa e, vincendo difficoltà e paure,<br />
ne sono divenuti testimoni entusiasti e coraggiosi davanti al mondo.<br />
2. «Non a prezzo di cose corruttibili... foste liberati..., ma con il sangue<br />
prezioso di Cristo ». 3<br />
Queste parole, tratte dalla seconda Lettura, ci fanno<br />
pensare al beato Gaetano Errico, presbitero e fondatore della Congregazione<br />
dei Missionari dei Sacri Cuori di Gesù e di Maria.<br />
In un'epoca segnata da profondi cambiamenti politici e sociali, di fronte<br />
al rigorismo spirituale dei giansenisti, Gaetano Errico annuncia la grandezza<br />
della misericordia di Dio, che sempre chiama alla conversione coloro che vivono<br />
sotto il dominio del male e del peccato. Vero martire del confessionale,<br />
il nuovo beato vi trascorreva intere giornate spendendo il meglio delle<br />
proprie energie nell'accoglienza e nell'ascolto dei penitenti. Col suo esempio<br />
egli ci stimola a riscoprire il valore e l'importanza del sacramento della penitenza,<br />
dove Iddio distribuisce a piene mani il suo perdono e mostra la<br />
sua tenerezza di Padre verso i propri figli più deboli.<br />
« Questo Gesù Dio l'ha risuscitato e noi tutti ne siamo testimoni ». 4<br />
Questa<br />
intima consapevolezza, diventata fede infuocata e indomita, ha guidato<br />
* Die 14 Aprilis 2002.<br />
1<br />
Lc 24, 15,<br />
2<br />
Cfr v. 31<br />
3<br />
1 Pt\, 18-19.<br />
4<br />
At 2, 31.
462<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
l'esperienza spirituale e sacerdotale di Lodovico Pavoni, presbitero, fondatore<br />
della Congregazione dei Figli di Maria Immacolata.<br />
Dotato di animo particolarmente sensibile, si impegnò con tutto se stesso<br />
nell'assistenza ai giovani poveri e abbandonati, e specialmente ai sordomuti.<br />
<strong>La</strong> sua attività spaziava in molti campi, da quello dell'educazione al<br />
settore dell'editoria, con originali intuizioni apostoliche e coraggiose azioni<br />
innovatrici. A fondamento di tutto c'era una solida spiritualità. Egli ci<br />
esorta con la sua testimonianza a confidare in Gesù e a immergerci sempre<br />
più nel mistero del suo amore.<br />
3. « Y comenzando por Moisés y siguiendo por los profetas les explicó lo<br />
que se refería a él en toda la Escritura ». 5<br />
En estas palabras del Evangelio<br />
de hoy, Jesús se manifiesta como compañero en el camino de la vida del<br />
hombre y Maestro paciente, que sabe modelar el corazón e iluminar la<br />
mente para que comprenda el designio de Dios. Tras su encuentro con El,<br />
los discípulos de Emaús, superado el abatimiento y la confusión, volvieron<br />
por su pie a la naciente comunidad cristiana para anunciarles la alegre noticia<br />
de haber visto al Señor resucitado.<br />
Esta espiritualidad acomuna a tres de los nuevos beatos que buscaron<br />
la santidad a la sombra de Don Bosco y de la tradición salesiana. <strong>La</strong> elevación<br />
a los altares de Don Luigi Variara, del Señor Artemide Zatti y de Sor<br />
María Romero son un gran gozo para esa Familia religiosa.<br />
4. De Italia, y precisamente de la diócesis de Asti, llegó a Colombia el<br />
salesiano padre Luis Variara, seguidor fiel de Jesús misericordioso y cercano<br />
de los abatidos. Desde el primer momento dedicó su energía juvenil y la riqueza<br />
de sus dones, al servicio de los leprosos. Primer salesiano ordenado<br />
sacerdote en Colombia, logró reunir en torno de sí un grupo de muchachas<br />
consagradas, algunas de ellas incluso leprosas o hijas de leprosos y por ello<br />
no aceptadas en los Institutos religiosos. Con el tiempo este grupo se ha<br />
convertido en la Congregación de las Hijas de los Sagrados Corazones ele<br />
Jesús y María, floreciente Instituto hoy presente en diversos países.<br />
Artemide Zatti, Coadjutor salesiano, salió con su familia de la diócesis<br />
de Reggio Emilia en busca de una vida mejor a la Argentina, la tierra soñada<br />
por Don Bosco. Allí descubrió su vocación salesiana, que se concretó<br />
en un servicio apasionado, competente y lleno de amor a los enfermos. Sus<br />
casi cincuenta años en Viedma representan la historia de un religioso ejemplar,<br />
puntual en el cumplimiento de sus deberes comunitarios y dedicado<br />
5<br />
Le 24, 27.
Acta Ioannis Pauli Pp II 463<br />
totalmente al servicio de los necesitados. Que su ejemplo nos ayude siempre<br />
a ser conscientes de la presencia del Señor y nos lleve a acogerlo en todos<br />
los hermanos necesitados.<br />
Sor María Romero Meneses, Hija de María Auxiliadora, supo reflejar el<br />
rostro de Cristo que se hace reconocer al repartir el pan. Nacida en Nicaragua,<br />
realizó su formación para la vida religiosa en El Salvador y pasó la<br />
mayor parte de su vida en Costa Rica. Estos queridos pueblos centroamericanos,<br />
unidos ahora en el júbilo de su beatificación, podrán encontrar en la<br />
nueva Beata, que tanto los amó, abundantes ejemplos y enseñanzas para<br />
renovar y fortalecer su vida cristiana, tan arraigada en esas tierras.<br />
Con un amor apasionado a Dios y una confianza ilimitada en el auxilio<br />
de la Virgen María, sor María Romero fue religiosa ejemplar, apóstol y madre<br />
de los pobres, que, sin excluir a nadie, eran sus preferidos. !Que su recuerdo<br />
sea bendición para todos y que las obras fundadas por ella, entre<br />
las que destaca la « Casa de la Virgen » en San José, sigan siendo fíeles a los<br />
ideales que les dieron origen!<br />
5. « ¿No estaba ardiendo nuestro corazón dentro de nosotros cuando nos<br />
hablaba en el camino y nos explicaba las escrituras? ». 6<br />
Esta sorprendente<br />
confesión de aquellos discípulos primero encaminados a Emaús es lo que<br />
ocurrió también con la vocación de la madre María del Tránsito de Jesús<br />
Sacramentado Cabanillas, fundadora de las Hermanas Terciarias Misioneras<br />
Franciscanas y la primera mujer argentina que alcanza el honor de los altares.<br />
<strong>La</strong> llama que ardía en su corazón llevó a María del Tránsito a buscar la<br />
intimidad con Cristo en la vida contemplativa. No se apagó cuando por enfermedad<br />
tuvo que abandonar los Monasterios en que estuvo, sino que continuó<br />
en forma de confianza y abandono en la voluntad de Dios, que siguió<br />
buscando incesantemente. El ideal franciscano se manifestó entonces como<br />
el verdadero camino que Dios quería para ella y, con la ayuda de sabios directores,<br />
emprendió una vida de pobreza, humildad, paciencia y caridad,<br />
dando vida a una nueva Familia religiosa.<br />
6. «Mostraci, Signore, il sentiero della vita» (Ritor. al Salmo Resp.). Facciamo<br />
nostra questa invocazione del Salmo responsoriale, che poc'anzi abbiamo<br />
cantato. Abbiamo bisogno che il Redentore risorto ci mostri la strada, ci accompagni<br />
nel cammino e ci guidi sino alla piena comunione con il Padre celeste.<br />
Mostraci il sentiero della vita! Solo Tu, Signore, puoi indicarci il vero<br />
sentiero della vita, l'unico che ci conduce alla meta, come è avvenuto per i<br />
beati quest'oggi risplendenti nella gloria del Cielo.<br />
Le 24, 32
464<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad sodales Congregationis de Institutione Catholica.*<br />
Venerati Signori Cardinali,<br />
Cari Confratelli nell'episcopato e nel sacerdozio,<br />
Cari fratelli e sorelle!<br />
1. E per me motivo di gioia accogliervi all'inizio della Sessione Plenaria<br />
del vostro Dicastero. Nel rivolgere a ciascuno il mio cordiale saluto, desidero<br />
ringraziare in particolar modo il Signor Cardinale Zenon Grocholewski,<br />
vostro Prefetto, per le nobili e calorose espressioni con cui ha interpretato i<br />
vostri sentimenti.<br />
Ho ascoltato quanto il Cardinale Prefetto mi ha esposto circa il programma<br />
e ho anche visto il materiale preparatorio di questi intensi giorni<br />
di riflessione. <strong>La</strong> Chiesa vive del continuo dialogo fraterno tra la Curia Romana<br />
e le Conferenze Episcopali. Questo dialogo si svolge abitualmente attraverso<br />
la corrispondenza ordinaria, ma esige a volte anche momenti forti<br />
di condivisione e di scambio. <strong>La</strong> Plenaria è uno di questi momenti, grazie<br />
ai quali si sviluppa una proficua collaborazione e si rafforza l'unità d'intenti<br />
nel costante impegno a servizio della comunione ecclesiale.<br />
2. Voi avete in esame alcuni Orientamenti per l'utilizzo delle competenze<br />
psicologiche nell'ammissione e nella formazione dei candidati al sacerdozio.<br />
E un documento che si propone come utile strumento per i formatori,<br />
chiamati a discernere l'idoneità e la vocazione del candidato in vista del bene<br />
suo e della Chiesa. Naturalmente l'ausilio delle scienze psicologiche va<br />
inserito con equilibrio all'interno dell'itinerario vocazionale, integrandolo nel<br />
quadro della formazione globale del candidato, in modo tale da salvaguardare<br />
il valore e lo spazio propri dell'accompagnamento spirituale. Il clima<br />
di fede, nel quale soltanto matura la generosa risposta alla vocazione ricevuta<br />
da Dio, permetterà una corretta comprensione del significato e dell'utilità<br />
del ricorso alla psicologia, che non elimina ogni genere di difficoltà e<br />
di tensioni, ma favorisce una più ampia presa di coscienza e un più sciolto<br />
esercizio della libertà, per ingaggiare una lotta aperta e franca, con l'aiuto<br />
insostituibile della grazia.<br />
* Die 4 Februarii 2002,
Acta Ioannis Pauli Pp II 465<br />
Per questo motivo, sarà opportuno curare la preparazione di esperti psicologi<br />
i quali, al buon livello scientifico, uniscano una comprensione profonda<br />
della concezione cristiana circa la vita e la vocazione al sacerdozio, così<br />
da essere in grado di fornire supporti efficaci alla necessaria integrazione tra<br />
la dimensione umana e quella soprannaturale.<br />
3. Ho notato pure con soddisfazione il grande impegno profuso per portare<br />
a compimento le Visite Apostoliche ai Seminari di diritto comune e il<br />
desiderio di offrirne una visione sintetica per assicurarne l'efficacia.<br />
<strong>La</strong> cura dei Seminari riveste oggi, per la situazione generale in cui versa<br />
la Chiesa, un'importanza del tutto singolare. E necessario far sì che la formazione<br />
in essi impartita sia di livello eccellente dal punto di vista sia intellettuale<br />
che spirituale. I candidati devono essere introdotti alla pratica<br />
della preghiera, della meditazione, dell'ascesi personale, fondata sulle virtù<br />
teologali vissute nel quotidiano.<br />
Occorrerà, in special modo, alimentare negli alunni la gioia della propria<br />
vocazione. Lo stesso celibato per il Regno di Dio dovrà essere presentato<br />
come una scelta eminentemente favorevole all'annuncio gioioso del Cristo<br />
risorto. Sarà importante, da questo punto di vista, suscitare negli animi dei<br />
seminaristi il gusto della carità ecclesiale ed apostolica: vivere in comunione<br />
con Cristo, con i Superiori, con i compagni è la preparazione più adatta ai<br />
futuri impegni ministeriali.<br />
4. Voi intendete affrontare anche la discussione circa la formazione degli<br />
studenti di Diritto Canonico. Si tratta di un argomento molto attuale: il<br />
Diritto Canonico, fondato sull'eredità giuridico-legislativa di una lunga tradizione,<br />
va considerato come uno strumento che, poggiando sul primato<br />
dell'amore e della grazia, assicura il giusto ordine nella vita sia della società<br />
ecclesiale sia dei singoli individui, che ad essa appartengono in virtù del<br />
Battesimo.<br />
Nelle circostanze attuali la Chiesa ha bisogno di specialisti in tale disciplina,<br />
per affrontare le esigenze giuridico-pastorali, che risultano essere oggi<br />
più complesse rispetto al passato. Le riflessioni che proporrete al riguardo,<br />
con l'apporto dei Padri della Plenaria provenienti da diverse parti del mondo,<br />
vi consentiranno di elaborare indicazioni appropriate per la futura azione<br />
del Dicastero.<br />
5. <strong>La</strong> vostra attenzione, in questi giorni, si concentrerà anche sul ruolo<br />
delle persone consacrate (religiosi e religiose) nel mondo dell'educazione. <strong>La</strong><br />
Chiesa ha un debito di riconoscenza verso le persone consacrate per le me-<br />
31 - A.A.S.
466<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ravigliose pagine di santità e di dedizione alla causa dell'educazione e dell'evangelizzazione<br />
che esse hanno scritto, soprattutto nel corso degli ultimi<br />
due secoli. Nell'Esortazione post-sinodale Vita consecrata ho avuto già modo<br />
di sottolineare la loro insostituibilità nel mondo dell'educazione. Rinnovo<br />
oggi, pur nella consapevolezza delle difficoltà di molte famiglie religiose,<br />
l'invito a continuare ad immettere « nell'orizzonte educativo la testimonianza<br />
radicale dei beni del Regno<br />
Una peculiare caratteristica della comunità educativa, operante nella<br />
scuola cattolica, è costituita dalla presenza di persone consacrate e di laici.<br />
Le une e gli altri possono e devono arricchire il progetto educativo con l'esperienza<br />
che è loro propria. Ciò avverrà se, nella loro formazione spirituale,<br />
ecclesiale e professionale, sapranno perseguire l'obiettivo di una missione<br />
condivisa.<br />
6. Per il settore vocazionale è prezioso il lavoro della Pontificia Opera<br />
per le Vocazioni Ecclesiastiche, che dal lontano 1<strong>94</strong>1 accompagna e anima<br />
la pastorale vocazionale. In essa, l'azione princeps è la preghiera, in obbedienza<br />
al mandato di Cristo: « Pregate dunque il Padrone della messe perché<br />
mandi operai nella sua messe ». 2<br />
Per questo, ha grande valore la Giornata<br />
Mondiale di preghiera per le vocazioni, che si celebra ormai da trentanove<br />
anni, per coinvolgere tutte le comunità cristiane in una corale e intensa<br />
preghiera, perché non manchino numerose e sante vocazioni sacerdotali e<br />
religiose.<br />
Vedo con soddisfazione che, dietro l'impulso della menzionata Pontificia<br />
Opera, prosegue il programma delle celebrazioni dei Congressi continentali<br />
sulle vocazioni ai ministeri ordinati e alla vita consacrata. Nel prossimo mese<br />
di aprile, dopo un proficuo lavoro di coinvolgimento delle comunità diocesane<br />
e regionali, si celebrerà a Montréal il terzo Congresso per il Nord<br />
America, dopo quelli ben riusciti per l'America <strong>La</strong>tina e l'Europa. E un<br />
evento che tutta la Chiesa seguirà con la preghiera, come ho già invitato a<br />
fare nel mio Messaggio per la prossima Giornata Mondiale di preghiera per<br />
le vocazioni. Confido che questo importante evento ecclesiale, provvidenzialmente<br />
vicino nel tempo e nel luogo alla celebrazione della Giornata<br />
Mondiale della Gioventù a Toronto, faccia crescere nelle Chiese locali un<br />
rinnovato impegno a servizio delle vocazioni e un più generoso entusiasmo<br />
tra i cristiani del « Nuovo Mondo ».<br />
1<br />
2<br />
N. 96.<br />
Mt 9, 38; Lc 10, 2.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 467<br />
Continuate il vostro servizio a sostegno della pastorale vocazionale con<br />
spirito di gioiosa gratitudine al Signore per il continuo dono di vocazioni al<br />
ministero ordinato e alla vita consacrata e affrontate con fiducia operosa i<br />
motivi di preoccupazione per la mancanza di vocazioni in alcune parti del<br />
mondo, nonché per le gravi esigenze del discernimento e della formazione<br />
dei chiamati.<br />
7. Vi ringrazio, infine, per il quotidiano servizio che come Congregazione<br />
rendete alla Chiesa nel campo dei Seminari, delle Università e delle Scuole,<br />
in una parola nel vasto settore dell'educazione. Dalle istituzioni educative è<br />
atteso un contributo fondamentale per l'edificazione di un mondo più umano,<br />
fondato sui valori della giustizia e della solidarietà.<br />
Neil'assicurarvi una speciale preghiera per il vostro lavoro durante la<br />
Plenaria, su tutti invoco abbondanti lumi celesti, in pegno dei quali di cuore<br />
vi imparto la mia Benedizione.<br />
Signori Cardinali,<br />
II<br />
Ad sodales Pontifìcii Consilii « Cor Unum ».*<br />
Venerati fratelli nell'episcopato e nel sacerdozio,<br />
Cari fratelli e sorelle!<br />
1. Sono lieto di porgere il mio cordiale benvenuto a ciascuno di voi, in<br />
occasione della ventiquattresima Assemblea Plenaria del Pontifìcio Consiglio<br />
« Cor Unum ». Saluto il Presidente, Monsignor Paul Joseph Cordes, e lo ringrazio<br />
per le cortesi espressioni che ha voluto indirizzarmi a nome dei presenti,<br />
a cominciare dal Segretario e dai collaboratori del Dicastero. Saluto i<br />
Signori Cardinali, i Vescovi, i sacerdoti, i religiosi, le religiose e i laici di diversa<br />
provenienza che partecipano alla Plenaria; alcuni di essi sono di recente<br />
nomina. A tutti e a ciascuno esprimo la mia più sincera riconoscenza<br />
per la disponibilità e lo spirito di collaborazione di cui danno prova in un<br />
ambito tanto importante dell'apostolato ecclesiale.<br />
Attraverso il Pontificio Consiglio « Cor Unum », l'amore della Chiesa raggiunge<br />
tanti poveri e bisognosi nel mondo intero, avvalendosi di molteplici<br />
* Die 7 Februarii 2002,
468<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
interventi ed iniziative delle Comunità locali e delle Istituzioni caritative<br />
internazionali.<br />
2. Nella vostra Assemblea Plenaria avete scelto quest'anno di approfondire<br />
il tema del volontariato, un fenomeno rilevante che tante energie di<br />
bene risveglia oggi nella Chiesa e nel mondo. Si tratta di un tema che è<br />
stato al centro dell'attenzione anche delle Nazioni Unite. Proprio al volontariato<br />
l'ONU ha dedicato la sua riflessione l'anno scorso.<br />
Il volontariato, in effetti, frutto di scelte consapevoli, anche se talora<br />
sofferte, offre alla società, oltre che un servizio concreto, la testimonianza<br />
del valore della gratuità. In se stesso altamente eloquente, questo valore si<br />
pone in controtendenza rispetto all'individualismo, purtroppo diffuso nelle<br />
nostre società, specialmente quelle opulenti. Di fronte a interessi economici,<br />
che sembrano non di rado costituire la categoria dominante dei rapporti sociali,<br />
l'azione dei volontari mira a porre in evidenza la centralità dell'uomo.<br />
E la persona, in quanto tale, che merita di essere servita e amata sempre,<br />
specialmente quando è minata dal male e dalla sofferenza o quando viene<br />
emarginata e vilipesa.<br />
In tal senso, il volontariato rappresenta un significativo fattore di umanizzazione<br />
e di civiltà. In occasione della Giornata del Volontariato, lo scorso<br />
5 dicembre, per sottolineare l'interesse con cui la Chiesa guarda a questo<br />
vasto fenomeno, ho voluto indirizzare un messaggio a quanti sono impegnati<br />
sul terreno del servizio all'uomo e al bene comune. In esso ho ribadito la<br />
validità di questa esperienza, che offre a tanti la possibilità di vivere concretamente<br />
la chiamata all'amore, insita nel cuore di ogni essere umano.<br />
3. Per i cristiani la radice di tale impegno si trova in Cristo. E per amore<br />
che Gesù ha donato la sua vita ai fratelli, e lo ha fatto gratuitamente. I<br />
credenti ne seguono l'esempio. Impegnati così in molteplici campi di azione<br />
umanitaria, possono diventare per i non credenti un vero e proprio stimolo<br />
a sperimentare la profondità del messaggio evangelico. Mostrano in maniera<br />
concreta che il Redentore dell'uomo è presente nel povero e nel sofferente e<br />
vuole essere riconosciuto e amato in ogni umana creatura.<br />
Perché questa testimonianza sia incisiva, auspico che quanti operano in<br />
associazioni e istituzioni cattoliche di volontariato prendano a modello i<br />
tanti santi della carità, che con la loro esistenza hanno tracciato nella Chiesa<br />
una scia di luminoso eroismo evangelico. Si preoccupi ciascuno di incontrare<br />
personalmente Cristo, che colma di amore il cuore di quanti vogliono<br />
servire il prossimo.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 469<br />
4. <strong>La</strong> vostra Plenaria si svolge a pochi mesi dal trentesimo anniversario<br />
di fondazione del Pontifìcio Consiglio « Cor Unum », istituito il 15 luglio<br />
1971 dal servo di Dio Paolo VI. Sono già trascorsi tre decenni, che hanno<br />
visto crescere e diffondersi l'azione caritativa della Chiesa attraverso il servizio<br />
degli organismi ecclesiali e il contributo di innumerevoli fedeli. I risultati<br />
ottenuti confermano la validità dell'intuizione del mio venerato Predecessore<br />
che, accogliendo gli orientamenti emersi nel Concilio Ecumenico Vaticano<br />
II, volle istituire presso la <strong>Sede</strong> Apostolica un'istanza di coordinamento<br />
e di animazione delle tante istituzioni presenti nella Chiesa, nell'ambito<br />
della promozione umana e della cristiana solidarietà.<br />
Anche oggi, nel vostro Pontifìcio Consiglio, le diocesi e le organizzazioni<br />
cattoliche deputate all'esercizio della carità trovano un luogo d'incontro, di<br />
dialogo e di orientamento, perché si possa intervenire più efficacemente negli<br />
ambiti delle diverse povertà.<br />
5. Nel rendere grazie a Dio per i trent'anni di attività di « Cor Unum »,<br />
sento il bisogno di rinnovare la mia gratitudine per la sollecitudine con la quale<br />
in numerose occasioni, talora in dolorosi e tragici contesti, esso si è fatto tramite<br />
della carità del Papa. In particolare, mi è caro ricordare l'impegno recentemente<br />
profuso nell'assistenza dei profughi dell'Afghanistan, come pure in altre<br />
regioni della Terra colpite dalla guerra o dalle calamità naturali.<br />
Cari fratelli e sorelle, vi incoraggio a proseguire in quest'opera già felicemente<br />
avviata, con la quale contribuite non poco alla promozione della dignità<br />
dell'uomo e alla causa della pace. Formulo voti, altresì, che il quotidiano<br />
sforzo da voi profuso per animare la pastorale caritativa delle Comunità<br />
diocesane e per sostenere il volontariato cattolico si traduca in un sempre<br />
più incisivo annuncio del Vangelo della speranza e della carità.<br />
Con tali auspici, mentre vi affido tutti alla materna protezione della<br />
Vergine Maria, in pegno di spirituale fervore e di ogni desiderato bene, di<br />
cuore imparto a ciascuno una speciale Benedizione Apostolica.<br />
III<br />
Ad episcopos Argentinae.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Os recibo complacido, amados Obispos de la República Argentina que<br />
realizáis esta visita ad Limina, con la cual fortalecéis los lazos de amor y<br />
* Die 12 Februarii 2002.
470<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
comunión con el Sucesor de Pedro y con la Iglesia de Roma, « en unión con<br />
la cual siempre por los fieles de todo el mundo se ha conservado Ja apostólica<br />
Tradición »- 1<br />
Os doy la bienvenida con las palabras del apóstol Pablo,<br />
deseando que os acompañen siempre « la gracia, la misericordia y la paz<br />
que proceden de Dios Padre y de Cristo Jesús, nuestro Señor ». 2<br />
Quiero que<br />
mi saludo llegue a todos los sacerdotes, religiosos, religiosas y fieles de vuestras<br />
diócesis, a los que idealmente abrazo y a los que renuevo mi afecto en<br />
el Señor.<br />
Agradezco de corazón las amables palabras que en nombre de todos me<br />
ha dirigido Mons. Eduardo Vicente Miras, Arzobispo de Rosario, reafirmando<br />
vuestros sentimientos de adhesión al Papa y presentándome el camino<br />
que recorréis para el anuncio gozoso del Evangelio de Jesucristo, aun en<br />
medio de las dificultades. Correspondo expresándoos mi gratitud por el trabajo<br />
incansable que lleváis a cabo en todos los ámbitos y alentándoos a no<br />
sucumbir ante los desafíos de la hora presente, confiando y enseñando a<br />
confiar en la Providencia amorosa de Dios.<br />
2. Siendo Sucesores de los Apóstoles, estáis al frente de vuestras Iglesias<br />
particulares como Pastores para actuar in persona Christi Capitis y haciendo<br />
las veces del mismo Cristo, Maestro, Pastor y Sacerdote. 3<br />
Consagráis<br />
vuestra existencia y actividad al servicio apostólico de transmitir la fe y fomentar<br />
la vida de caridad en el Pueblo de Dios. Como ministros del Evangelio,<br />
haciendo presente de manera visible y eminente al Señor, estáis llamados<br />
a ser testigos y servidores de la esperanza evangélica en el ejercicio<br />
del triple munus de santificar, enseñar y gobernar. 4<br />
Os invito, pues, a seguir<br />
prestando a vuestros fieles y a todo el pueblo el hermoso servicio de<br />
mantener la esperanza auténtica que es Jesucristo resucitado, en un momento<br />
tan apremiante, sea a escala mundial como en la situación particular<br />
de la querida Nación Argentina.<br />
3. Vuestro País atraviesa en estos momentos una profunda crisis social<br />
y económica que afecta a toda la sociedad y, además, pone en peligro la estabilidad<br />
democrática y la solidez de las instituciones públicas, con consecuencias<br />
que van más allá de las propias fronteras patrias. En muchos hogares<br />
falta hasta lo más básico e indispensable, poniendo a tantas personas<br />
ante un futuro lleno de riesgos e incertidumbres. <strong>La</strong> preocupación del mo-<br />
1<br />
2<br />
3<br />
4<br />
San Ireneo, Adv. Haeres, III, 3.<br />
1 Tm 1, 2.<br />
Cf. Lumen gentium, 21.<br />
Cf. Ibid., 21
Acta Ioannis Pauli Pp. II 471<br />
mento presente debe llevar a un serio examen de conciencia sobre las responsabilidades<br />
de cada uno y las trágicas consecuencias del egoísmo insolidario,<br />
de las conductas corruptas que muchos denuncian, de la imprevisión<br />
y mala administración de los bienes de la Nación. Sobre todo ello habéis<br />
ofrecido a los fieles y a las personas de buena voluntad documentos de<br />
alerta y realismo, desde una marcada óptica evangélica. Ya en vuestra última<br />
visita ad Limina, en el año 1995, me refería a ello señalando cómo « la<br />
corrupción y su impunidad corren el riesgo de generalizarse, con las lamentables<br />
secuelas de indiferencia social y escepticismo ». 5<br />
En la raíz de esa penosa<br />
situación hay una profunda crisis moral y por ello, como habéis señalado,<br />
el primer paso ha de ser « el cultivo de los valores morales. En especial:<br />
la austeridad, el sentido de la equidad y de la justicia, la cultura del<br />
trabajo, el respeto de la ley y de la palabra dada ». 6<br />
En este momento se requieren, ciertamente, oportunas medidas técnicas<br />
que levanten la economía y favorezcan que a cada argentino no le falten<br />
los bienes necesarios para desarrollarse como persona y como ciudadano. No<br />
le corresponde a la Iglesia en cuanto institución señalar cuáles son las más<br />
adecuadas, pues eso es tarea de los gobernantes y de los especialistas en las<br />
diversas ciencias sociales. Sin embargo, aun cuando la misión de la Iglesia<br />
es de orden puramente religioso, ello no impide que ofrezca su colaboración<br />
para favorecer un diálogo nacional entre todos los responsables, a fin de<br />
que cada uno pueda cooperar activamente para la superación de la crisis.<br />
El diálogo excluye la violencia en sus diversas expresiones, como son muertes<br />
y saqueos, y ayuda a construir un futuro más humano con la colaboración<br />
de todos, evitando de ese modo un radical empobrecimiento de la sociedad.<br />
Es oportuno recordar que la situación social no mejora tan sólo<br />
aplicando medidas técnicas, sino también, y sobre todo, promoviendo reformas<br />
con una base humana y moral, que tengan presente una consideración<br />
ética de la persona, de la familia y de la sociedad.<br />
Por ello, sólo una nueva propuesta de los valores morales fundamentales,<br />
como son la honestidad, la austeridad, la responsabilidad por el bien<br />
común, la solidaridad, el espíritu de sacrificio y la cultura del trabajo, en<br />
una tierra como la vuestra que la Providencia ha creado fértil y fecunda,<br />
puede asegurar un mejor desarrollo integral para todos los miembros de la<br />
comunidad nacional.<br />
5<br />
6<br />
Discurso, 11.XI.1995, 4.<br />
Mensaje de la Comisión Permanente de la CEA, 8.1.2002
472<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
4. <strong>La</strong> situación que se vive en Argentina puede ser también causa de<br />
división y fomentar odios y rencores entre quienes están llamados a ser los<br />
constructores cotidianos del País. Por ello, os invito a seguir acompañando<br />
a vuestro pueblo como ministros de la reconciliación, para que la grey que<br />
os ha sido encomendada, superando las dificultades del presente, avance<br />
por los caminos de la concordia y el amor sincero entre todos, sin excepción.<br />
Sabéis bien que el futuro del País se debe basar en la paz, que es fruto<br />
de la justicia. 7<br />
¡Seguid esa senda, ayudad a construir una sociedad que<br />
favorezca la concordia, la armonía y el respeto por la persona y cada uno<br />
de sus derechos fundamentales! Con vuestra palabra valiente y oportuna, y<br />
teniendo siempre presentes las exigencias del bien común, debéis animar a<br />
todos, empezando por los responsables de la vida política, parlamentaria,<br />
administrativa y judicial de la Nación, a promover condiciones más justas<br />
de vida, de trabajo y de vivienda.<br />
Si bien es cierto que la magnitud del fenómeno tiene también componentes<br />
externos y es necesario buscar apoyos fuera de las propias fronteras,<br />
se ha de tener presente que los argentinos mismos, con las ricas cualidades<br />
que les distinguen, han de ser los protagonistas y artífices principales de la<br />
reconstrucción del País, comprometiéndose, con su esfuerzo y su tesón, a<br />
superar esa situación tan difícil.<br />
5. Mientras se espera que las soluciones adoptadas den resultados positivos,<br />
es menester fomentar la acción caritativa y asistencial, tarea que la<br />
Iglesia siempre ha llevado a cabo, para hacer más llevaderas las condiciones<br />
de los menos favorecidos. Os preocupa, queridos Hermanos, la situación de<br />
aquellas personas que sufren y carecen de lo necesario. Pienso particularmente<br />
en los jubilados, en los desempleados, en los que lo han perdido todo<br />
en las revueltas. A este respecto, son consoladoras las diversas iniciativas<br />
tomadas en cada diócesis para responder adecuadamente a las necesidades<br />
de los pobres. Son de alabar las actividades de Caritas, las de numerosas<br />
parroquias y congregaciones religiosas, así como la iniciativa ya consolidada<br />
de la Colecta « Más por menos » y otras similares. Con ellas se invita a los<br />
cristianos a privarse de algo necesario, y no sólo de lo superfluo, fomentando<br />
la actitud de compartir con los hermanos.<br />
Esta preocupación « forma parte de la misión evangelizadora de la Iglesia<br />
», 8<br />
en la que debe ocupar un lugar predominante la promoción humana.<br />
Por tanto, los Pastores deben orientar a sus fieles en este campo y todos<br />
7<br />
8<br />
Cf. St 3, 18.<br />
Sollicitudo rei socialis, 41
Acta Ioannis Pauli Pp, II 473<br />
ellos están llamados a colaborar activamente en este servicio de la caridad,<br />
impulsando y favoreciendo en esta hora crucial de la historia argentina<br />
convenientes iniciativas encaminadas a superar situaciones de pobreza y<br />
marginación, que afectan a tantos hermanos necesitados. <strong>La</strong> coordinación<br />
con las diversas instituciones, estatales y no gubernamentales propiciará<br />
una ayuda más eficaz al prójimo, ayudándole a que no se deje llevar por<br />
los espejismos del lucro o del consumismo, sino que se apoye en las mejores<br />
tradiciones de sobriedad, solidaridad y generosidad que anidan en el corazón<br />
de vuestro pueblo.<br />
6. El examen de las Relaciones quinquenales y el coloquio personal con<br />
cada uno de vosotros ponen de relieve la vitalidad de la Iglesia en Argentina,<br />
con sus logros y avances, sus proyectos y esfuerzos, así como los límites<br />
humanos con los que inevitablemente hay que contar, en el marco del empeño<br />
constante de fidelidad a la misión que Cristo el Señor confió a su Iglesia<br />
de ser instrumento de salvación para todos, capaz de inspirar una acción<br />
de transformación de la sociedad.<br />
En el ejercicio de vuestra misión de Pastores es necesario mantener<br />
siempre la comunión afectiva y efectiva con esta <strong>Sede</strong> de Pedro y entre vosotros<br />
mismos. El esmero por seguir conservando este espíritu, manifestado<br />
en vuestras asambleas o en otros tipos de encuentros para ofreceros ayuda<br />
mutua y complementar la visión sobre los variados aspectos de la realidad<br />
pastoral, es una gozosa experiencia eclesial y, a la vez, ha de ser un valioso<br />
ejemplo para los sacerdotes, para las comunidades y hasta para la sociedad<br />
civil misma, enfrentada a veces por diversos puntos de vista o por conflictos<br />
de intereses.<br />
7. Para poder llevar adelante la tarea de la Iglesia en Argentina os invito<br />
a prestar atención a la exigencia de contar con evangelizadores suficientes,<br />
tanto en cantidad y calidad, ya sean sacerdotes y religiosos, religiosas y<br />
personas consagradas que hagan presente el anuncio del Evangelio a todas<br />
las gentes.<br />
Ello implica una atención permanente al problema de las vocaciones de<br />
especial consagración. En este sentido es fundamental contar con familias<br />
sanas, estables, fundadas en los verdaderos valores domésticos en cuyo seno<br />
puedan brotar y crecer en un clima conveniente las semillas de la vocación;<br />
así mismo son importantes las organizaciones de tipo parroquial, escolar o<br />
vinculadas a los nuevos movimientos apostólicos, como ambiente propicio<br />
para la inserción en un estilo de vida que muestre interés por los demás y<br />
ofrezcan una educación basada en la fe. <strong>La</strong> experiencia enseña que con fre-
474<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
cuencia las vocaciones al sacerdocio y a la vida de especial consagración<br />
han surgido en esos ambientes y en los centros educativos de orientación<br />
cristiana, donde al objetivo de procurar la madurez humana y técnica se le<br />
añade el compromiso evangelizador.<br />
Los jóvenes, y a veces personas ya maduras y formadas, deben ser recibidos,<br />
sentirse amados y ser convenientemente atendidos en los seminarios<br />
y casas de formación mediante un proceso que ayude a desarrollar la vocación<br />
y puedan ser un día servidores de Dios en beneficio de los fieles y de<br />
tantos hermanos necesitados en el mundo entero. Para colaborar en esta tarea<br />
importantísima no hay que dudar en elegir a las personas más capaces<br />
y de vida más íntegra, porque de ello depende en buena parte un futuro<br />
prometedor para la Iglesia.<br />
Conozco la previsión de vuestra Conferencia episcopal, donde se ha llevado<br />
a cabo un reciente estudio sobre la tendencia de las vocaciones en Argentina.<br />
Es consolador constatar que, en determinados aspectos, hay un incremento,<br />
pero el dato de que disminuyan en proporción al aumento de la<br />
población os debe estimular a redoblar los esfuerzos para preparar el porvenir<br />
eclesial de cada diócesis.<br />
8. Queridos Hermanos: termino este encuentro esperando que os llevéis<br />
el aliento y el apoyo del Papa para continuar en la sacrificada y, a la vez,<br />
gozosa entrega a la Iglesia y a la sociedad donde ejercéis vuestro ministerio.<br />
Conozco las dificultades que vosotros y vuestros colaboradores afrontáis cada<br />
día. Pero Cristo Jesús, modelo perfecto del Pastor, os dará la fuerza para<br />
el servicio fiel y la paz de la conciencia en la perseverancia, « expectantes<br />
beatam spem et adventum Salvatoris nostri Iesu Christi ». 9<br />
Os pido que llevéis a los sacerdotes, a los religiosos y religiosas, a los seminaristas,<br />
a los miembros de los movimientos eclesiales y laicos comprometidos<br />
en la misión de la Iglesia, así como a todo el pueblo fiel, el saludo<br />
del Papa y la seguridad de su oración por ellos, para que cada uno persevere<br />
en la fe y se afiance en el camino de la vida cristiana y en el propósito<br />
del amor solidario universal.<br />
A todos vosotros, a todo el querido pueblo argentino, especialmente a<br />
quienes más sufren en este momento de dolorosa prueba, imparto con afecto<br />
la Bendición Apostólica.<br />
Ordinario de la misa, preparación a la Comunión.
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 475<br />
IV<br />
Ad sodales Pontificiae Academiae pro Vita.*<br />
1. Ancora una volta si rinnova il nostro incontro, cari e illustri membri<br />
della Pontifìcia Accademia per la Vita, un incontro che sempre costituisce<br />
per me motivo di gioia e di speranza.<br />
Il mio saluto giunga con viva cordialità a ciascuno di voi personalmente.<br />
Ringrazio in particolare il Presidente, professor Juan de Dios Vial Correa,<br />
per le amabili parole con cui ha voluto farsi interprete dei vostri sentimenti.<br />
Uno speciale pensiero rivolgo anche al Vice-Presidente, mons. Elio<br />
Sgreccia, animatore solerte dell'attività della Pontifìcia Accademia.<br />
2. State celebrando in questi giorni la vostra ottava Assemblea Generale<br />
e a questo scopo siete qui convenuti numerosi dai rispettivi Paesi, per confrontarvi<br />
su una tematica cruciale nell'ambito della più generale riflessione<br />
sulla dignità della vita umana: « Natura e dignità della persona umana a<br />
fondamento del diritto alla vita. Le sfide del contesto culturale contemporaneo<br />
».<br />
Avete scelto di trattare uno dei punti nodali che stanno a fondamento<br />
di ogni ulteriore riflessione, sia essa di tipo etico-applicativo nel campo della<br />
bioetica, o di tipo socio-culturale per la promozione di una nuova mentalità<br />
a favore della vita.<br />
Per molti pensatori contemporanei i concetti di « natura » e di « legge<br />
naturale » appaiono applicabili al solo mondo fisico e biologico o, in quanto<br />
espressione dell'ordine del cosmo, alla ricerca scientifica e all'ecologia. Purtroppo,<br />
in tale prospettiva, riesce difficile cogliere il significato della natura<br />
umana in senso metafisico, come pure quello di legge naturale nell'ordine<br />
morale.<br />
A rendere più arduo questo passaggio verso la profondità del reale, ha<br />
certamente contribuito l'aver smarrito quasi del tutto il concetto di creazione,<br />
concetto riferibile a tutta la realtà cosmica, ma che riveste un particolare<br />
significato in rapporto all'uomo. Ha avuto in ciò un suo peso anche l'indebolimento<br />
della fiducia nella ragione, che caratterizza gran parte della filosofìa<br />
contemporanea, come ho rilevato nell'Enciclica Fides et ratio. 1<br />
* Die 27 Februarii 2002,<br />
1<br />
Cfr n. 61.
476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Occorre pertanto un rinnovato sforzo conoscitivo per tornare a cogliere<br />
alle radici, ed in tutto il suo spessore, il significato antropologico-ed etico<br />
della legge naturale e del connesso concetto di diritto naturale. Si tratta,<br />
infatti, di dimostrare se e come sia possibile « riconoscere » i tratti propri di<br />
ogni essere umano, in termini di natura e dignità, quale fondamento del diritto<br />
alla vita, nelle sue molteplici formulazioni storiche. Soltanto su questa<br />
base è possibile un vero dialogo ed un'autentica collaborazione fra credenti<br />
e non credenti.<br />
3. L'esperienza quotidiana evidenzia l'esistenza di una realtà di fondo<br />
comune a tutti gli esseri umani, grazie alla quale essi possono ri-conoscersi<br />
come tali. E necessario fare sempre riferimento « alla natura propria e originale<br />
dell'uomo, alla "natura della persona umana" che è la persona stessa<br />
nell'unità di anima e di corpo, nell'unità delle sue inclinazioni di ordine sia<br />
spirituale che biologico e di tutte le altre caratteristiche specifiche necessarie<br />
al perseguimento del suo fine ». 2<br />
Questa natura peculiare fonda i diritti di ogni individuo umano, che ha<br />
dignità di persona fin dal momento del suo concepimento. Questa dignità<br />
oggettiva, che ha la sua origine in Dio Creatore, è fondata nella spiritualità<br />
che è propria dell'anima, ma si estende anche alla sua corporeità, che ne è<br />
componente essenziale. Nessuno può toglierla, tutti anzi la devono rispettare<br />
in sé e negli altri. E dignità uguale in tutti e che permane intera in ogni<br />
stadio della vita umana individuale.<br />
Il riconoscimento di tale naturale dignità è la base dell'ordine sociale,<br />
come ci ricorda il Concilio Vaticano II: « Benché tra gli uomini vi siano giuste<br />
diversità, l'uguale dignità delle persone richiede che si giunga ad una<br />
condizione più umana e giusta della vita ». s<br />
<strong>La</strong> persona umana, con la sua ragione, è capace di ri-conoscere sia questa<br />
dignità profonda ed oggettiva del proprio essere, sia le esigenze etiche<br />
che ne derivano. L'uomo può, in altre parole, leggere in sé il valore e le esigenze<br />
morali della propria dignità. Ed è lettura che costituisce una scoperta<br />
sempre perfettibile, secondo le coordinate della « storicità » tipiche della conoscenza<br />
umana.<br />
E quanto ho rilevato nell'Enciclica Veritatis splendor, a proposito della<br />
legge morale naturale, la quale, secondo le parole di san Tommaso d'Aqui-<br />
2<br />
3<br />
Veritatis splendor, 50; cfr anche Gaudium et spes, 14.<br />
Gaudium et spes, 29.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 477<br />
no, « altro non è che la luce dell'intelligenza infusa in noi da Dio. Grazie ad<br />
essa conosciamo ciò che si deve compiere e ciò che si deve evitare. Questa<br />
luce e questa legge Dio l'ha donata nella creazione ».*<br />
4. E importante aiutare i nostri contemporanei a comprendere il valore<br />
positivo e umanizzante della legge morale naturale, chiarendo una serie di<br />
malintesi e di interpretazioni fallaci.<br />
Il primo equivoco che occorre eliminare è « il presunto conflitto tra la libertà<br />
e la natura », che « si ripercuote anche sull'interpretazione di alcuni<br />
aspetti scientifici della legge naturale, soprattutto sulla sua universalità e<br />
immutabilità ». 5<br />
Infatti anche la libertà appartiene alla natura razionale<br />
dell'uomo e dalla ragione può e deve essere guidata: « Proprio grazie a questa<br />
verità, la legge naturale implica l'universalità. Essa, in quanto iscritta<br />
nella natura razionale della persona, s'impone ad ogni essere dotato di ragione<br />
e vivente nella storia ». 6<br />
5. Un altro punto che deve essere chiarito è il presunto carattere statico<br />
e fissista attribuito alla nozione di legge morale naturale, suggerito forse per<br />
una erronea analogia con il concetto di natura proprio delle realtà fisiche.<br />
In verità, il carattere di universalità e obbligatorietà morale stimola e urge<br />
la crescita della persona. « Per perfezionarsi nel suo ordine specifico la persona<br />
deve compiere il bene ed evitare il male, vegliare alla trasmissione e<br />
conservazione della vita, affinare e sviluppare le ricchezze del mondo sensibile,<br />
coltivare la vita sociale, cercare il vero, praticare il bene, contemplare<br />
la bellezza ». 7<br />
Di fatto, il Magistero della Chiesa si richiama all'universalità e al carattere<br />
dinamico e perfettivo della legge naturale in riferimento alla trasmissione<br />
della vita, sia per mantenere nell'atto procreativo la pienezza dell'unione<br />
sponsale, sia per conservare nell'amore coniugale l'apertura alla vita. 8<br />
Analogo<br />
richiamo il Magistero fa in tema di rispetto della vita umana innocente:<br />
qui il pensiero va all'aborto, all'eutanasia, alla soppressione e sperimentazione<br />
distruttiva degli embrioni e dei feti umani. 9<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
N. 40; cfr anche Catechismo della Chiesa Cattolica, nn 1954-1955.<br />
Veritatis splendor, 51.<br />
Ibid.<br />
Veritatis splendor, 51, cfr San Tommaso, Summa Theologica, I-II, q. <strong>94</strong>, a. 2,<br />
Cfr Humanae vitae, 10; Istruzione Donum vitae, II, 1-8.<br />
Cfr Evangelium vitae, 52-67.
478<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
6. <strong>La</strong> legge naturale, in quanto regola le relazioni interumane, si qualifica<br />
come « diritto naturale » e, come tale, esige il rispetto integrale della dignità<br />
dei singoli individui nella ricerca del bene comune. Un'autentica concezione<br />
del diritto naturale, inteso come tutela dell'eminente e inalienabile<br />
dignità di ogni essere umano, è garanzia di uguaglianza e dà contenuto vero<br />
a quei « diritti dell'uomo » che sono stati posti a fondamento delle Dichiarazioni<br />
internazionali.<br />
I diritti dell'uomo, infatti, debbono essere riferiti a ciò che l'uomo è per<br />
natura e in forza della propria dignità, e non già alle espressioni delle scelte<br />
soggettive proprie di coloro che godono del potere di partecipare alla vita<br />
sociale o di coloro che ottengono il consenso della maggioranza. Nell'Enciclica<br />
Evangelium vitae ho denunciato il pericolo grave che questa falsa interpretazione<br />
dei diritti dell'uomo, come di diritti della soggettività individuale<br />
o collettiva, sganciata dal riferimento alla verità della natura umana,<br />
possa portare anche i regimi democratici a trasformarsi in un sostanziale totalitarismo.<br />
10<br />
In particolare, tra i diritti fondamentali dell'uomo, la Chiesa cattolica rivendica<br />
per ogni essere umano il diritto alla vita come diritto primario. Lo<br />
fa in nome della verità dell'uomo e a tutela della sua libertà, che non può<br />
sussistere se non nel rispetto della vita. <strong>La</strong> Chiesa afferma il diritto alla vita<br />
di ogni essere umano innocente ed in ogni momento della sua esistenza.<br />
<strong>La</strong> distinzione che talora viene suggerita in alcuni documenti internazionali<br />
tra « essere umano » e « persona umana », per poi riconoscere il diritto alla<br />
vita e all'integrità fìsica soltanto alla persona già nata, è una distinzione artificiale<br />
senza fondamento né scientifico né filosofico: ogni essere umano, fin<br />
dal suo concepimento e fino alla sua morte naturale, possiede l'inviolabile<br />
diritto alla vita e merita tutto il rispetto dovuto alla persona umana. 11<br />
7. Carissimi, in conclusione desidero incoraggiare la vostra riflessione sulla<br />
legge morale naturale e sul diritto naturale, con l'augurio che da questa<br />
possa scaturire un nuovo, sorgivo slancio di instaurazione del vero bene<br />
dell'uomo e di un ordine sociale giusto e pacifico. E sempre ritornando alle<br />
radici profonde della dignità umana e del suo vero bene, è poggiando sul<br />
fondamento di ciò che esiste di intramontabile ed essenziale nell'uomo, che<br />
si può avviare un dialogo fecondo con gli uomini di ogni cultura in vista di<br />
una società ispirata ai valori della giustizia e della fraternità.<br />
10<br />
II<br />
Cfr nn 19-20.<br />
Cfr Donum vitae, 1.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 479<br />
Ringraziandovi ancora per la vostra collaborazione, affido le attività<br />
della Pontificia Accademia per la Vita alla Madre di Gesù, Verbo fatto carne<br />
nel suo grembo verginale, perché vi accompagni nell'impegno che la<br />
Chiesa vi ha affidato per la difesa e la promozione del dono della vita e<br />
della dignità di ogni essere umano.<br />
Con questo auspicio imparto a voi ed ai vostri cari la mia affettuosa<br />
Benedizione.<br />
V<br />
Ad sodales Pontificii Consilii de Communicationibus Socialibus.*<br />
Your Eminences,<br />
Brother Bishops,<br />
Brothers and Sisters in Christ,<br />
1. From the five continents you have come once more to Rome for the<br />
Plenary Meeting of the Pontificai Council for Social Communications. I<br />
thank Archbishop John Foley for his gracious words and for the leadership<br />
he has given as President of the Council, with the able coopération of Bishop<br />
Pierfranco Pastore. I wish to take this opportunity to thank the Council as<br />
a whole for the help you continue to offer me in my apostolic ministry. In<br />
today's world, how is the Successor of Peter to accomplish his mission of<br />
preaching the Gospel and strengthening his brothers and sisters in the faith<br />
if not also through the media of social communication? I am deeply conscious<br />
of this, and therefore most grateful to you and to groups like the<br />
Knights of Columbus who generously support your work.<br />
2. I welcome the thème which you have chosen for this Plenary Meeting:<br />
"The Media and the New Evangelization: Current Activities and Plans<br />
for the Future". For it is essential that we see our engagement with the<br />
world of the media as a vital part of that new evangelization to which the<br />
Holy Spirit is now summoning the Church throughout the world. As I<br />
stressed in my Apostolic Letter Novo millennio ineunte, we must devise "a<br />
detailed pastoral plan... which will enable the proclamation of Christ to<br />
reach people, mould communities, and have a deep and incisive influence<br />
Die I o<br />
Martii 2002.
480<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
in bringing Gospel values to bear in society and culture". 1<br />
It is not enough<br />
to wait for things to happen or to act in a random way: now is- the time<br />
for concrete and effective planning of the kind you are undertaking at this<br />
Plenary Meeting. The special challenge before you is to find ways to ensure<br />
that the voice of the Church is not marginalized or silenced in the modern<br />
arena of the media. You have a role to play in ensuring that the Gospel is<br />
not confined to a strictly private world. No! Jesus Christ must be proclaimed<br />
to the world; and therefore the Church must enter the great<br />
forum of the media with courage and confidence.<br />
3. Not only must we use the media to communicate Christ to the world,<br />
but we must preach the Gospel to the world of the media itself. What I<br />
have said elsewhere of the Internet is true of the media as a whole: it is "a<br />
new 'forum' understood in the ancient Roman sense of... a crowded and<br />
bustling urban space, which both reflected the surrounding culture and created<br />
a culture of its own". 2<br />
This media culture must itself be evangelized!<br />
And you are called to provide the Church with inspiration and ideas for<br />
that great work, drawing upon the highest standards of professionalism and<br />
the deepest resources of the Christian faith and Catholic tradition.<br />
This is a task to which the Pontificai Council has given itself with great<br />
energy. Düring this Plenary Meeting, for instance, you will publish two<br />
important documents which have been in préparation for some years:<br />
"Ethics in the Internet" and "The Church and the Internet". These are<br />
signs not only of your professional creativity, but of your commitment to<br />
preach the Good News in the fast-moving world of social communications.<br />
4. The Gospel lives always in conversation with culture, for the Eternai<br />
Word ne ver ceases to be présent to the Church and to humanity. If the<br />
Church holds back from culture, the Gospel itself falls silent. Therefore, we<br />
must be fearless in crossing the cultural threshold of the communications<br />
and information revolution now taking place. "Like the new frontiers of<br />
other times, this one too is full of the interplay of danger and promise, and<br />
not without the sense of adventure which marked other great periods of<br />
change". 3<br />
For the Church, the adventure is to bring the truth of Christ to<br />
bear upon this new world, with ali its promise and ali its searching and<br />
1<br />
2<br />
3<br />
No. 29.<br />
Message for World Communications Day 2002, 2.<br />
Ibid
Acta Ioannis Pauli Pp. II 481<br />
questioning. This will especially involve the promotion of a genuinely human<br />
ethic which can build communion rather than aliénation between individuáis,<br />
4<br />
and solidarity rather than enmity between peoples.<br />
However, the fundamental question is this: "From this galaxy of sight<br />
and sound will the face of Christ emerge and the voice of Christ be<br />
heard?". 5<br />
For in all our planning, we can never forget that Christ is the<br />
Good News! We have nothing to offer but Jesus, the one mediator between<br />
God and man. 6<br />
To evangelize is simply to enable him to be seen and<br />
heard, for we know that if there is no room for Christ, there is no room for<br />
man.<br />
Therefore, dear brothers and sisters, I urge you, in ali your planning, to<br />
make room for Christ. In the print media, in radio and television, in the<br />
world of cinema and the Internet, seek to open doors to him who so mercifully<br />
is the door of salvation for us. Then the mass media will be a world<br />
of genuine communication, a world not of illusion but of truth and joy. I<br />
pray fervently that this will be so, and I entrust your work to Mary,<br />
Mother of the Word made flesh. I gladly impart my Apostolic Blessing to<br />
ali involved in the work of the Pontificai Council, as a pledge of Christ's<br />
présence among you and his power upon ali that you do in his name.<br />
NUNTIUS<br />
Die Paschatis missus.*<br />
1. Venit Iesus ... et dixit eis: "Pax vobis!". «Venne Gesù ... e disse loro:<br />
"Pace a voi!" »- 1<br />
Risuona oggi, in questo giorno solennissimo, l'augurio di Cristo: Pace a<br />
voi! Pace agli uomini e alle donne di tutto il mondo! Cristo è veramente<br />
risorto, e porta a tutti la pace! È questa la « buona notizia » della Pasqua.<br />
Oggi è il giorno nuovo, «fatto dal Signore», 2<br />
che nel corpo glorioso del<br />
Risorto restituisce al mondo, ferito dal peccato, la sua prima bellezza, radiosa<br />
di nuovo splendore.<br />
4<br />
5<br />
6<br />
Cf. Notio millennio ineunte, 43.<br />
Message for World Communications Day 2002, 6<br />
Cf. 1 Tim 2: 5.<br />
* Die 31 Martii 2002<br />
1<br />
Gv 20, 19.<br />
2<br />
Sal 117, 24.<br />
32 - A.A.S
482<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
2. Mors et vita duello conflixere mirando. « Morte e vita si sono affrontate<br />
in un prodigioso duello » (Sequenza).<br />
Dopo la durissima battaglia, Cristo ritorna vincitore e avanza sulla scena<br />
della storia, annunciando la Buona Notizia: « Io sono la risurrezione e la<br />
vita », 3<br />
« Io sono la luce del mondo ». 4<br />
Il suo messaggio si riassume in una parola: « Pax vobis — Pace a voi! ».<br />
<strong>La</strong> sua pace è il frutto della vittoria, da Lui conquistata a caro prezzo,<br />
sul peccato e sulla morte.<br />
3. « Vi lascio la pace, vi do la mia pace.<br />
Non come la dà il mondo io la do a voi ». 5<br />
<strong>La</strong> pace « alla maniera del mondo » — l'esperienza d'ogni tempo lo dimostra<br />
— è spesso un precario equilibrio di forze, che prima o poi tornano<br />
a contrapporsi.<br />
<strong>La</strong> pace, dono di Cristo risorto, è profonda e completa, e può riconciliare<br />
l'uomo con Dio, con se stesso e con il creato.<br />
Molte religioni proclamano che la pace è dono di Dio.<br />
È stata questa l'esperienza anche del recente incontro di Assisi.<br />
Possano tutti i credenti del mondo congiungere i loro sforzi per costruire<br />
un'umanità più giusta e fraterna; possano operare instancabilmente, perché<br />
le convinzioni religiose non siano mai causa di divisione e di odio, ma solo<br />
e sempre sorgente di fraternità, di concordia, di amore.<br />
4. Comunità cristiane di ogni continente, chiedo a voi, con trepidazione<br />
e speranza, di testimoniare che Gesù è veramente risorto, e di operare<br />
perché la sua pace blocchi la drammatica spirale di soprusi ed uccisioni,<br />
che insanguinano la Terra <strong>Santa</strong>, sprofondata ancora una volta, in questi<br />
ultimi giorni, nell'orrore e nella disperazione.<br />
Sembra che sia stata dichiarata guerra alla pace! Ma la guerra nulla risolve,<br />
arreca soltanto più vasta sofferenza e morte, né servono ritorsioni o<br />
rappresaglie.<br />
<strong>La</strong> tragedia è davvero grande: nessuno può rimanere silenzioso e inerte,<br />
nessun responsabile politico o religioso! Alle denunce seguano atti concreti<br />
di solidarietà, che aiutino tutti a ritrovare il mutuo rispetto e il leale negoziato.<br />
3<br />
4<br />
5<br />
Ov 11, 25<br />
Ov 9, 5.<br />
Ov 14, 27,
Acta Ioannis Pauli Pp. II 483<br />
In quella Terra Cristo è morto e risorto e ha lasciato, come muta ma<br />
eloquente testimone, la tomba vuota.<br />
Distruggendo in se stesso l'inimicizia, muro di separazione tra gli uomini,<br />
Egli ha riconciliato tutti per mezzo della Croce, 6<br />
ed ora impegna noi,<br />
suoi discepoli, a rimuovere ogni causa di odio e di vendetta.<br />
5. Quanti membri dell'umana famiglia sono oppressi ancora dalla miseria<br />
e dalla violenza! In quanti angoli della terra risuona il grido di chi implora<br />
aiuto, perché soffre e muore: dall'Afghanistan, provato duramente nei<br />
mesi scorsi ed ora colpito da un disastroso terremoto, a tanti altri Paesi del<br />
Pianeta, dove squilibri sociali ed ambizioni contrapposte colpiscono innumerevoli<br />
nostri fratelli e sorelle.<br />
Uomini e donne del terzo millennio! <strong>La</strong>sciate che vi ripeta: aprite il<br />
cuore a Cristo crocifìsso e risorto, che viene offrendo la pace! Là dove entra<br />
Cristo risorto, entra con Lui la vera pace! Entri anzitutto in ogni cuore<br />
umano, abisso profondo, non facile da risanare. 7<br />
Pervada anche i rapporti tra ceti sociali, popoli, lingue e mentalità diverse,<br />
portando ovunque il fermento della solidarietà e dell'amore.<br />
6. E Tu, Signore risorto, che hai vinto la tribolazione e la morte, dona a<br />
noi la tua pace! Sappiamo che essa si manifesterà pienamente alla fine,<br />
quando verrai nella gloria.<br />
<strong>La</strong> pace, tuttavia, dove Tu sei presente, è già ora operante nel mondo.<br />
E questa la nostra certezza, fondata su Te, oggi risuscitato da morte, Agnello<br />
immolato per la nostra salvezza! Tu ci chiedi di tener viva nel mondo<br />
la fiaccola della speranza.<br />
Con fede e con gioia la Chiesa canta, in questo giorno sfolgorante: « Surrexit<br />
Christus, spes mea! ».<br />
Sì, Cristo è risorto, e con Lui è risorta la nostra speranza. Alleluia!<br />
6<br />
7<br />
Cfr Ef 2, 14-16.<br />
Cfr Ger 17, 9..
484<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
BRIXIENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Ludovici Pavoni sacerdotis et<br />
fundatoris Congregationis Filiorum Mariae Immaculatae (1784-1849)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Dei Servus Ludovicus Pavoni die 11 mensis Septembris anno<br />
1784 Brixiae ortum habuit. Presbyteratus Ordine insignitus, in strenuum<br />
incubuit apostolatum, pauperibus potissimum inserviens. Anno 1821<br />
Institutum Sancti Barnabae condidit ad humanam, christianam et professionalem<br />
formationem orphanis et iuvenibus derelictis tradendam. Sic enim<br />
exortae sunt Schola Typographica, Officina Libraria aliaeque structurae, eo<br />
fine ut iuvenes suum quisque discerent artificium. Postea Servus Dei consilium<br />
cepit aliis quoque ordinibus indigentium, exempli gratia ruricolis et<br />
surdis mutis, auxilium ferendi. Ad confirmandam continuationem et progressum<br />
suorum operum Congregationem instituit Filiorum Mariae Immaculatae,<br />
in qua anno 1847 ipsemet religiosa vota nuncupavit. Meritis ornatus<br />
famaque sanctitatis cumulatus, ad aeternum transiit praemium die 1<br />
mensis Aprilis anno 1849.<br />
Die 5 mensis Iunii anno 1<strong>94</strong>7 Summus Pontifex Pius XII declaravit<br />
presbyterum Ludovicum Pavoni virtutes théologales, cardinales eisque adnexas<br />
heroum in modum exercuisse.<br />
Beatificationis respectu, Postulatio Causae examini Congregationis de<br />
Causis Sanctorum praesumptam subiecit miram sanationem Mariae Stevani<br />
puellae ex oppido Soncino, Cremonae, quae die 17 mensis Octobris anno<br />
1909, sedecim annos nata, acuta febri, gravi aestuosaque stomatitide vexari<br />
coepta est aliisque perturbationibus, ileotypho tributis. Postea obnubilatio<br />
sensorii, biliaris vomitio ac febris continua prodierunt. Deterior et incessabilis<br />
condicio valetudinis medicos, quos inter erat ipse Mariae genitor,
Congregatio de Causis Sanctorum 485<br />
perduxit ad prognosim brevi tempore infaustam edendam. Cum eius condicio<br />
valetudinis in extremis versaretur, divinum invocatum est praesidium<br />
per intercessionem Servi Dei, cuius reliquiae corpori puellae sunt applicatae.<br />
Tunc vomitio, qua constanter afficiebatur, statim cessavit, febris<br />
paulatim deminuit et status turbationis regressus est. Perfecte sanata, brevi<br />
tempore vires physicas recepit.<br />
De hac sanatione Curia Cremonensis annis 1925-1926 Apostolicum instruxit<br />
Processum, cuius iuridicam validitatem approbavit Congregatio de<br />
Causis Sanctorum per decretum diei 26 mensis Ianuarii anno 2001.<br />
Medicum Dicasterii Consilium, in sessione die 7 mensis Iunii anno 2001<br />
habita, proclamavit sanationem instantaneam, perfectam, constantem et ex<br />
scientiae legibus inexplicabilem fuisse. Die 26 mensis Octobris eiusdem anni<br />
Peculiaris habitus est Congressus Consultorum Theologorum et die 4 sequentis<br />
mensis Decembris Coetus Ordinarius Patrum Cardinalium et Episcoporum<br />
celebratus est, ponente Causae Exc.mo <strong>La</strong>urentio Chiarinelli, Episcopo<br />
Viterbiensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium<br />
et Episcoporum, posito dubio num de miraculo divinitus patrato constaret,<br />
responsum affirmativum prolatum est.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per interces<br />
sionem Ven. Servi Dei Ludovici Pavoni, Sacerdotis et Fundatoris Congregatio<br />
nis Filiorum Mariae Immaculatae, videlicet de instantánea, perfecta et con<br />
stanti sanatione Mariae Stevani a « salmoneilosi maggiore con complicazioni<br />
colecistiche e meningee ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. m s.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
486<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
IANUENSIS<br />
Canonizationis Beatae Benedictae Cambiagio Frassinello fundatricis Congregatio<br />
nis Sororum Benedictinarum a Providentia (1791-1858)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beata Benedicta Cambiagio Frassinello nata est in oppido <strong>La</strong>ngasco<br />
apud Ianuam die 2 mensis Octobris anno 1791. Transactis aliquot annis,<br />
post celebratum sacramentale conubium, Benedicta eiusque vir, ad rem deducendum<br />
firmum propositum vovendi se Deo, tirones facti sunt in duobus<br />
diversis religiosis institutis. Infirmitatis autem causa beata Benedicta reverti<br />
coacta est Papiam ibique vires suas impendit ad excipiendas instituendasque<br />
christiana ratione pauperculas atque derelictas puellulas. Postea in<br />
oppido Ronco Scrivia Congregationem fundavit Sororum Benedictinarum a<br />
Providentia. Tandem meritis imbuta et sanctitatis fama circumdata, de vita<br />
excessit die 21 mensis Martii anno 1858.<br />
Eam Summus Pontifex Ioannes Paulus II Beatam declaravit die 10<br />
mensis Maii anno 1987.<br />
Canonizationem prospiciens, Postulator Causae Congregationi de Causis<br />
Sanctorum exhibuit miram, ut aiunt, sanationem examinandam presbyteri<br />
Georgii Parodi, clero Ianuensi adscripti, qui affectus fuit morbo, qui vulgo<br />
appellatur « adenocarcinoma a cellule chiare » in dextero rene, addita metastasi<br />
ossea cum prognosi infausta. Propterea die 11 mensis Maii anno 1990<br />
nephroctomia radicalis dextera peracta est et sequenti mense Iunii altera<br />
chirurgica operatio oportuit perfici. Augescentibus novis et variis morbis<br />
curationes intensivae inefficaces evaserunt et aegroti condicio palam in<br />
peius versa est, etenim non solum cibum sumere non valebat sed etiam<br />
acuta febri vexabatur, corporisque pondus vix triginta chiliogrammata pensitabat,<br />
praeterea aegrotus psychologica depressione laborabat. Gravitate<br />
condicionis perpensa, ab ineunte mense Maio anno 1990 Sorores Benedictinae<br />
a Providentia coeperant rogare intencessionem Beatae Benedictae Cambiagio<br />
Frassinello ad obtinendam a Deo aegroti presbyteri sanationem, qui<br />
revera die 1 mensis Decembris eiusdem anni Missa cum litaret coepit recuperare<br />
valetudinem usque ad perfectam sanationem.<br />
De qua mira sanatione apud Curiam Ianuensem anno 1999 dioecesana<br />
Inquisitio instituta est, cuius auctoritatem ac iuridicam fidem Congregatio
Congregatio de Causis Sanctorum 487<br />
de Causis Sanctorum ratam habuit, decreto lato die 24 mensis Septembris<br />
eiusdem anni.<br />
Consilium Medicorum huius Dicasterii, in sessione die 20 mensis Decembris<br />
anno 2000 habita, scite declaravit sanationem morbi tumoralis fuisse<br />
completam, diuturnam necnon scientiarum ratione inexplicabilem. Die 9<br />
mensis Novembris anno 2001 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum<br />
est habitus, quem secuta est die 11 mensis Decembris eiusdem anni<br />
Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, ponente Causae Excellentissimo<br />
Domino Octorino Petro Alberti, Archiepiscopo Calaritano. Et<br />
in utroque Coetu, sive Consultorum sive Candinalium et Episcoporum, posito<br />
dubio num de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativum<br />
prolatum est.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per interces<br />
sionem Beatae Benedictae Cambiagio Frassinello, Fundatricis Congregationis<br />
Sororum Benedictinarum a Providentia, videlicet de completa ac diuturna sa<br />
natione presbyteri Georgii Parodi ab « adenocarcinoma a cellule chiare del rene<br />
destro, con metastasi ossee diffuse e con frattura patologica dell'omero sinistro,<br />
in fase molto avanzata ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. S S.<br />
IOSEPHUS card. SARAI VA MARTINS<br />
Praefectus<br />
ES Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
488<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
MEXICANA<br />
Canonizationis Beati Ioannis Didaci Cuauhtlatoatzin viri laici (1474-1548)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beatus Ioannes Didacus Cuauhtlatoatzin, e stirpe Indoamericanorum<br />
« Texcocos » appellatorum, natus est circiter annum 1474 in vico Cuautitlan.<br />
Una cum uxore, cum essent aetate adulta, sacramentum Baptismi suscepit.<br />
Mense Decembri anno 1531 Mater Dei Maria ei in colle « Tepeyac » nuncupato<br />
apparuit. Exinde rebus omnibus relictis factus est primus custos veteris<br />
aedis sacrae, quae in loco, ubi apparitio evenerat, ad honorem Beatae<br />
Mariae Virginis a Guadalupe est aedificata. Vixit sancte usque ad mortem,<br />
qua anno 1548 rebus humanis est ereptus.<br />
Congregatio de Causis Sanctorum die 9 mensis Aprilis anno 1990 decretum<br />
promulgavit super vitae Servi Dei sanctitate et super cultu ab immemorabili<br />
tempore ei praestito. Die 6 mensis Maii eodem anno Ioannes<br />
Paulus II, Summus Pontifex, celebratione sacra sollemniter initium fecit<br />
cultus liturgici Beato exhibendi, in sacrario Dominae Nostrae a Guadalupe.<br />
Causae Postulator, canonizationem affectans, examini Congregationis de<br />
Causis Sanctorum subiecit eventum, ut ferebatur, prodigialem, pertinentem<br />
ad Ioannem Iosephum Barragan Silva iuvenem, qui, die 3 mensis Maii anno<br />
1990 e loco circiter 10 metra alto in crepidinem, quae infra erat, decidit.<br />
Caput vehementer in solum e lithocolla impingens, gravibus rupturis ossium<br />
capitis est affectus. Cum statim in nosocomium Mexicopolitanum esset<br />
receptus, gravis eius condicio fuit manifesta eo etiam quod accesserant<br />
profluvia sanguinis sub cerebri membrana necnon fístula « liquoralis ». Prognosis<br />
medicorum fuit infausta. Interea mater huius iuvenis, ut primum vidit<br />
filium de maeniano praecipitantem, beatum Ioannem Didacum invocavit<br />
idque facere etiam postmodum perrexit. Contra omnem humanam praesensionem,<br />
res in meliorem statum est peculiariter progressa: nulla apparuerunt<br />
vulnera in cerebro, neque in capitis nervis, neque contagiones<br />
meningicae, neque effectus ischaemici neque diuturnus sopor morbosus. Sanatio<br />
celeris tribuebatur deprecationi beati Ioannis Didaci, quam ob rem<br />
apud Curiam Archiepiscopalem Mexicanam, annis 1990-19<strong>94</strong> instituta est<br />
Inquisitio dioecesana, cuius vis iuridica agnita est a Congregatione de Causis<br />
Sanctorum, lato decreto die 11 mensis Novembris anno 19<strong>94</strong>.
Congregatio de Causis Sanctorum 489<br />
Consilium Medicorum Dicasterii, in sessione die 26 mensis Februarii anno<br />
1998 habita, declaravit sanationem fuisse celerrimam, integram et<br />
mansuram atque haec verba adiunxit: « Consideratis rationibus germanis<br />
lapsus, ut evenit, et absentia vulnerum, quae per se fuissent mortífera, perspecta<br />
fide testium, explicari nequit, ut videtur, hominem illum vitae superstitem<br />
fuisse sine exitu funesto secundum cognitionem medicam nunc<br />
vigentem». Die 11 mensis Maii anno 2001 habitus est Congressus Peculiaris<br />
Consultorum Theologorum ac die 21 mensis Septembris subsequente congregata<br />
Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente<br />
Exc.mo <strong>La</strong>urentio Chiarinelli, Episcopo Viterbiensi. Et in utroque Coetu,<br />
sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de<br />
miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per interces<br />
sionem Beati Ioannis Didaci Cuauhtlatoatzin, Viri laici, videlicet de celérrima,<br />
integra et mansura sanatione Ioannis Iosephi Barragan Silva, qui praecipi-<br />
tavit «da un'altezza di circa IO metri su terreno solido, con impatto di notevole<br />
violenza valutato in 2.000 kg., con fratture multiple delle ossa craniche, emato<br />
mi endocranici e pneumoencefalo ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. m s.<br />
33 - A.A.S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ROMANA et MATRITENSIS<br />
Canonizationis Beati Iosephmariae Escrivá de Balaguer sacerdotis fundatoris so<br />
cietatis sacerdotalis sanctae Crucis et Operis Dei (1902-1975)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beatus Iosephmaria Escrivá de Balaguer natus est Barbastri in Hispania<br />
die 9 mensis Ianuarii anno 1902. Sacrum Presbyteratus Ordinem anno 1925<br />
Caesaraugustae recepit. Divina ductus impulsione die 2 mensis Octobris anno<br />
1928 Opus Dei condidit, cunctis ita christifidelibus viam sternens ad<br />
sanctitatem in mundo prosequendam apostolatumque exercendum, in fideli<br />
nempe adimpletione laboris cuiusque professionalis omniumque dierum officiorum.<br />
Egregia sanctitatis fama praestans, pie e vita migravit Romae die<br />
26 mensis Iunii anno 1975. Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 17<br />
mensis Maii anno 1992 in Petriana Area eum in Beatorum numerum rettulit.<br />
Etiam post sollemnem beatificationem prodigiosae salutis restitutiones<br />
haud paucae Beati Iosephmariae intercessioni tributae sunt, quas inter sanatio<br />
rapidissima, completa et duratura doctoris Emmanuelis Nevado Rey,<br />
medici traumatologi annorum 60, a morbo quem Collegium Medicorum<br />
Congregationis de Causis Sanctorum his verbis descripsit: cancerizatio radio-<br />
dermitis chronicae gravis, quae in tertio stadio inveniebatur neque in pristinum<br />
restitui poterat, in manibus, per annos triginta progrediens. Idem Collegium<br />
statuit morbi prognosim fuisse infaustam nullumque medicum remedium in<br />
casu fuisse adhibitum.<br />
Qua super mira sanatione, quae mense Novembri anno 1992 in loco dicto<br />
Almendralejo (in Hispania) evenit, instructa est Inquisitio dioecesana<br />
apud Curiam archiepiscopalem Emeritensem Augustanam-Pacensem a die<br />
12 mensis Maii anno 19<strong>94</strong> usque ad diem 4 mensis Iulii eiusdem anni.<br />
Cuius Inquisitionis iuridica forma et vis agnitae sunt per decretum huius<br />
Congregationis die 26 mensis Aprilis anno 1996.<br />
Servato iuris ordine, idem prodigialis eventus propositus est in primis<br />
examini Collegii Medicorum apud eandem Congregationem instituti. Cuius<br />
sodales congregati in coetu diei 10 mensis Iulii anno 1997 praeter naturae<br />
vires et modum praefatam sanationem contigisse unanimo consensu affirmaverunt.<br />
Deinde eadem sanatio disceptationi theologicae est subiecta die 9<br />
mensis Ianuarii anno 1998 in Congressu Peculiari Consultorum Theologo-
Congregatio de Causis Sanctorum 491<br />
rum. Postea de ipsa hac re actum est die 21 mensis Septembris anno 2001<br />
in Sessione Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente<br />
Em.mo ac Rev.mo Cardinali Pio <strong>La</strong>ghi, in Palatio Apostolico coadunatorum.<br />
Et in utroque Coetu, dubio proposito num de miraculo constaret<br />
beati Iosephmariae Escrivá de Balaguer intercessione a Deo patrato, astantes<br />
omnes suffragium protulerunt affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierna die Cardinalibus infrascripto<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis eisque astantibus Beatissimus<br />
Pater declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato, intercedente beato<br />
Iosephmaria Escrivá de Balaguer, Sacerdote, Fundatore Societatis Sacerdotalis<br />
Sanctae Crucis et Operis Dei, videlicet de rapidissima ac peracta stabilique sa<br />
natione doctoris Emmanuelis Nevado Rey a « cancerizzazione di radiodermite<br />
cronica grave al 3° stadio, in fase di irreversibilità».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
SIPONTINA-VESTANA<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Canonizationis Beati Pii a Pietrelcina (in saec.: Francisci Forgione) sacerdotis<br />
professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum (1887-1968)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beatus Pius a Pietrelcina (in saec.: Franciscus Forgione) die 25 mensis<br />
Maii anno 1887 natus est in pago vulgo dicto Pietrelcina, intra fines archidioecesis<br />
Beneventanae. Ordinem Fratrum Minorum Capuccinorum ingres-
492<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale<br />
sus, religiosam emisit professionem et anno 1910 presbyteratus Ordine est<br />
insignitus. In religiosa domo pagi Sancti Ioannis Rotundi, provinciae Fodiensis,<br />
suo in corpore signis Passionis Iesu Christi notatus est aliisque singularibus<br />
dotibus exornatus, quas in humilitate et oboedientia exercuit pro<br />
Dei gloria animarumque salute. Strenuum ac frugiferum explicavit apostolatum<br />
per ministerium sacramenti Reconciliationis, per Eucharisticam celebrationem<br />
perque animarum moderamen. Coetus Orationis condidit et valetudinarium<br />
dolentibus sublevandis, vulgo dictum «Casa Sollievo della Sofferenza<br />
». Ingenti sanctitatis fama circumdatus et miraculis clarus, in Domini<br />
pace quievit die 23 mensis Septembris anno 1968. A Summo Pontifice<br />
Ioanne Paolo II inter Beatos caelites relatus est die 2 mensis Maii anno 1999.<br />
Canonizationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de<br />
Causis Sanctorum praesumptam submisit miram sanationem pueri Matthaei<br />
Pii Colella, qui mane diei 20 mensis Ianuarii anno 2000 febri est correptus,<br />
cui tremores accesserunt et debilitas corporis simul cum cephalaea et vomitione.<br />
Postmeridianis horis eiusdem diei puer receptus est in valetudinarium<br />
« Casa Sollievo della Sofferenza » pagi Sancti Ioannis Rotundi, cuius<br />
medici, praeter gravem valetudinis statum, in eo sensorii obnubilationem<br />
reppererunt nec non postulas per totum corpus diffusas, immo proclives ad<br />
necrosim et hyperpyrexiam. Diagnosis acutam meningitidem revelavit.<br />
Curis medicis non obstantibus, clinicae infirmi condiciones celeriter in peius<br />
ruerunt, ortae sunt enim hypotensio arteriosa, coagulano intravasalis diffusa,<br />
accretio creatininaemiaé et bilirubinaemiae. Nocte sequenti puer in<br />
redanimationis sedem est translatus, ubi intubationi subiectus est et exaequatae<br />
ventilationi, quoniam valetudo eius magis magisque in deterius mutabatur<br />
ob praesentiam dyspnoeae, acutioris bradycardiae, shock septici nigra<br />
vescentis et implicationis miocardicae. Unde prognosis infausta breviter<br />
quoad vitam est edita. Interea parentes Matthaei Pii aliaeque personae sanationem<br />
a Deo implorare coeperant per intercessionem beati Pii a Pietrelcina.<br />
Mane diei 21 mensis Ianuarii valetudo pueri celeriter se reiecit usque<br />
ad perfectam sanationem.<br />
De huiusmodi sanatione, quae statim mira est existimata, eodem anno<br />
2000 apud Curiam Sipontinam -Vestanam dioecesana instructa est Inquisitio,<br />
cuius vim iuridicam approbavit Congregatio de Causis Sanctorum per<br />
decretum diei 12 mensis Ianuarii anno 2001. Consilium Medicorum huius<br />
Dicasterii in sessione habita die 22 mensis Novembris eiusdem anni agnovit<br />
sanationem celerem, perfectam, constantem, absque consectariis et ex seien-
Congregatio de Causis Sanctorum 493<br />
tia inexplicabilem fuisse. Peculiari in Congressu Consultores Theologi se<br />
congregarunt die 11 mensis Decembris anno 2001, atque die 18 eiusdem<br />
mensis Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente<br />
Causae Exc.mo D.no Andrea Maria Erba, Episcopo Veliterno-Signino, facta<br />
est. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,<br />
posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum<br />
est prolatum affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per interces<br />
sionem Beati Pii a Pietrelcina (in saec.: Francisci Forgione), Sacerdotis pro<br />
fessi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum, videlicet de celeri, perfetta et<br />
constanti sanatione pueri Matthaei Pii Colella a « sepsi meningococcica ipera-<br />
cuta con shock settico, gravissima ipotensione arteriosa, arresto cardiaco,<br />
ipossiemia protratta, distress respiratorio, coagulazione intravasale disseminata,<br />
insufficienza multiorgano ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. ffi S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
© Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
4<strong>94</strong> Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
TAURINENSIS<br />
Canonizationis beati Ignatii a Santhià (in saec.: <strong>La</strong>urentii Mauritii Belvisotti)<br />
sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum (1686-1770)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beatus Ignatius a Santhià id est a Sancta Agatha (in saec.: <strong>La</strong>urentius<br />
Mauritius Belvisotti) natus est in pago vulgo Santhià, provinciae Vercellensis,<br />
die 5 mensis Iunii anno 1686. Post receptam sacerdotalem Ordinationem<br />
ingressus est Ordinem Fratrum Minorum Capuccinorum, ubi diversa<br />
obiit officia, quae inter munus magistri noviciorum. Summo studio et quidem<br />
copioso cum fructu vires impendit in reconciliationis sacramentum administrandum,<br />
in fidelium animas moderandas, in caritatem infirmis et<br />
pauperibus praestandam. Firmata sanctitatis fama circumdatus, die 22<br />
mensis Septembris anno 1770 ad caelestem transiit Patrem. Summus Pontifex<br />
Paulus VI die 17 mensis Aprilis anno 1966 ei Beatorum caelitum honores<br />
decrevit.<br />
Ad promovendam canonizationem huius humilis filii Sancti Francisci<br />
Asisinatis, Causae Postulator iudicio Congregationis de Causis Sanctorum<br />
praesumptam miram subiecit sanationem, illius intercessioni adscriptam.<br />
Eventus respicit puerum Henricum Ugolini, qui anno 1985, undecim annos<br />
natus, leuchaemia myeloide acuta generis M2 est correptus. In valetudinaria<br />
deductus est urbium Vercellarum, Genuae et tandem Tergesti, ubi autotransplantationem<br />
medullae osseae pertulit; quam gravissimae subsecutae<br />
sunt implicationes, tales ut piastrinopenia, praesentia anticorporum antipiastrinicorum,<br />
haemorrhagia cerebralis et retinica. Curationibus autem<br />
medicis in irritum cedentibus infirmique valetudine in deterius mente,<br />
medici a curatione prognosim ediderunt in extremis reservatam. Interea<br />
aliquot amici familiae Henrici, ut hic a Deo sanationem assequeretur, invocare<br />
coeperunt intercessionem beati Ignatii a Santhià, cuius reliquia<br />
quaedam infirmo est applicata. Puer die 6 mensis Iunii anno 1986 ex improviso<br />
piastrinogenesim resumpsit, unde optata sanatio confirmabatur, de<br />
qua anno 1993 apud Curiam Vercellensem instructa est Inquisitio dioecesana,<br />
cuius vim iuridicam approbavit Congregatio de Causis Sanctorum per<br />
decretum diei 3 mensis Iunii anno 19<strong>94</strong>.<br />
Consilium Medicorum huius Dicasterii in sessione habita die 25 mensis<br />
Maii anno 2000 declaravit sanationem instantaneam, perfectam, constantem
Congregatio de Causis Sanctorum 495<br />
et ex scientia inexplicabilem fuisse. Tam Peculiaris Congressus Consultorum<br />
Theologorum die 22 mensis Decembris eiusdem anni habitus, quam Sessio<br />
Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum celebrata die 21 mensis<br />
Septembris anno 2001, Causae Ponente Eminentissimo Cardinale D. Simone<br />
Lourdusamy, ad dubium num sanatio Henrici Ugolini divinitus<br />
evenerit, favens tulerunt suffragium.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque e more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per interces<br />
sionem Beati Ignatii a Santhià (in saec.: <strong>La</strong>urentii Mauritii Belvisotti), Sa<br />
cerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum, videlicet de instan<br />
tánea, perfecta ac constanti sanatione pueri Henrici Ugolini a « leucemia<br />
mieloide acuta tipo M2 con gravi complicazioni ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
TUDELENSIS<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Petri Legaría Armendariz sacerdotis<br />
dioecesani fundatoris Congregationis Sororum Servarum Christi Regis (1878-1956)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
Presbyteri « ministri Christi esse non possent nisi alius vitae quam terrenae<br />
testes essent et dispensatores, sed neque hominibus inservire valerent,<br />
si ab eorum vita condicionibusque alieni remanerent » (Conc. Oecum. Vat.<br />
II, Decretum de presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, 3).
496<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Boni Pastoris instar, qui intimam unionem cum Patre vixit et animam<br />
suam posuit pro ovibus (cf. Io 10, 11), Petrus Legaría Armendáriz, presbyter,<br />
interioris vitae gravitati animam contulit ac saluti animarum dedit<br />
operam, über expediens ministerium pastorale et novam instituens Congregationem<br />
religiosam, qua exercitia spiritualia in populum Dei foveret.<br />
Insignis hic minister Ecclesiae natus est Tudelae in Navarra Hispaniae<br />
provincia die 2 mensis Iunii anno 1878. Cum patre orbatus esset vix octavum<br />
aetatis annum agens, in discriminibus rei familiaris et oeconomicae<br />
crevit. Acceptus est itaque in asylo orphanorum, ubi primam recepit Communionem.<br />
Vocatione ad sacerdotium percepta, Seminarium Tudelae ingressus<br />
est, unde quotidie, confectis lectionibus, asylum repetebat, ut cappellano<br />
adesset in orphanis curandis.<br />
Iam inde ab annis iuventutis magni aestimatus est ob pietatis vitam,<br />
morum affabilitatem et sollicitudo illa, qua officia peragebat. Bonae famae,<br />
qua circumfusus erat, causa praefectus disciplinae factus est.<br />
Die 20 mensis Decembris anno 1902, Ordinationem sacerdotalem recepit<br />
et magisterium dein in Seminario ei traditum est, ubi logicam, ius canonicum,<br />
Sacram Scripturam atque ethicam docuit, magnam sibi adipiscens<br />
laudem ex modo, quo munus magistri explebat. Per tempus hoc magisterii<br />
ad ferventem apostolicam actuositatem incubuit, in qua virtute fulsit concionatoris.<br />
Regens postea factus est paroeciae civitatis Murchante, cuius anno<br />
1910 auctus est parochi officio, ab ipso per triginta sex annos exercito.<br />
<strong>La</strong>bor eius pastoris alta dereliquit in populo vestigia, cui contra neglegentiam<br />
fidei et praecipuam delectationem rerum mundi illius temporis summam<br />
pietatem et spiritualitatem inspiravit. <strong>La</strong>borem impertiit congruentem<br />
christifidelibus institutionem christianam praestando et probatus exstitit<br />
confessor necnon prudens et peritus moderator spiritualis.<br />
Profunda fide commotus, assidue in conspectu Dei vixit et spiritualitatem<br />
suam per orationem continuam ac pietatem erga Eucharistiam,<br />
Sacratissimum Cor Iesu, Beatam Virginem Mariam et Sanctum Ioseph<br />
aluit. Summa quadam confidentia in Christo fretus, non hominum instrumenta<br />
vel auxilia quaerebat, manibus Providentiae se fidenter permittens.<br />
Etiam in homiliis et confessionibus fideles ad inquirenda bona caelestia<br />
dirigebat. Sollicitus de plene consiliis divinis respondendo, omnem iniuriam<br />
in Deum, quem toto corde diligebat, vitabat. Pauperrimi omnium hi erant,<br />
quibus praedicationem et paternam suam sollicitudinem privilegio donabat.<br />
In angustiis tempestatis illius, quae in Hispania electiones anni 1936 insecuta<br />
est, Servus Dei magnam praebuit fortitudinem et Verbum Domini
Congregatio de Causis Sanctorum 497<br />
sine ulla perrexit proclamare dissimulatione. Verus vir Dei largus fuit caritate<br />
in omnes et iustam adversus errores severitatem cum amore errantium<br />
concilia vit.<br />
In Exercitiis Spiritualibus Sancti Ignatii de Loyola instrumentum vidit<br />
praecipuum ad societatem ad Christi praecepta evangelizandam et convertendam.<br />
Igitur, post orationem, auditis virorum spiritualitate eminentium<br />
consiliis, Congregationem Sororum Servarum Christi Regis pro apostolatu<br />
Exercitiorum Spiritualium ex more Sancti Ignatii statuit fundare. Quam<br />
rationem suam tribus exposuit iuvenibus mulieribus, scilicet Mariae <strong>La</strong><br />
Porta Martínez, Aureae Martínez Pardo et Angelae Simón Osés, quarum<br />
ipse moderator exstitit spiritualis. Cum his novi Instituti operam incepit in<br />
locis suae paroeciae; Episcopus dioecesanus concessit deinde, ut aedificium<br />
exstrueretur ad religiosas hospitio excipiendas, et approbavit normas Congregationis.<br />
Prima aedes Exercitiorum Spiritualium Tudelae aedificata est,<br />
ubi Sorores sodalicium vitae inceperunt. Novae vero aedes aliis in urbibus<br />
in Hispania sicut extra processerunt.<br />
Servus Dei perfecte officia paroecialia cum muneribus erga Institutum<br />
conciliabat. Vertente anno 1<strong>94</strong>2, paroeciam vici Murchante semel reliquit et<br />
in aedem Exercitiorum Tudelae secessit, sed mira humilitate ac prudentia<br />
in regimen Istituti se immiscere recusavit, ut haec a religiosis huic muneri<br />
praepositis efficerentur.<br />
Iustitia emicuit et semper compos sui fuit, temperans in cibo atque in<br />
habitu, qui, licet parvi esset, tamen compositus et mundus. Etiam si<br />
parochus et fundator Congregationis magnas gessisset pecunias, contemptionem<br />
ostendit bonorum mundi. Numquam praeterea honores petivit<br />
neque sibi comparavit merita, cum se utpote instrumentum in manibus<br />
Domini haberet. Oboediens fuit et obsequens Superioribus, semper reverentiam<br />
et deditionem filialem in Romanum Pontificem praebens. Votum<br />
castitatis servavit moresque habuit benignos et pudentes erga mulieres.<br />
In ultimis vitae annis, aegro morbo ad inertiam et inhabilitatem super<br />
sede cum rotis pro infirmis coactus, patienter infirmitatem suam toleravit,<br />
doloribus suis se passioni Christi socians. Antequam ultimum spiritum exhalaret,<br />
sacramenta recepit. Obiit in Domino Tudelae, die 30 mensis<br />
Septembris anno 1956.<br />
Fama sanctitatis Servi Dei perspecta, Archiepiscopus Pampilonensis-<br />
Tudelensis Causam beatificationis et canonizationis inivit et annis 1981-<br />
1986 Processum Ordinarium Informativum dioecesanum celebravit, cuius
498<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei<br />
17 mensis Maii anno 1991 probatae sunt. Confecta Positione, disceptatum<br />
est, ut ex norma, an Servus Dei more heroum virtutes christianas exercuisset.<br />
Die 13 mensis Novembris anno 2001, prospero cum exitu, Congressus<br />
Peculiaris Consultorum Theologorum factus est. Patres Cardinales porro et<br />
Episcopi, in Sessione Ordinaria diei 11 insequentis mensis Decembris, audita<br />
relatione Causae Ponentis, Excellentissimi Domini Andreae Mariae Erba,<br />
Episcopi Veliterni-Signini, professi sunt Servum Dei Petrum Legaría Armendáriz<br />
virtutes théologales, cardinales iisque adnexas in modum heroum<br />
coluisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servi<br />
Dei Petri Legaria Armendáriz, Sacerdotis dioecesani, Fundatoris Congregatio<br />
nis Sororum Servarum Christi Regis, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
83 IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio pro Episcopis 499<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
TUGUEGARAOANAE, BATANENSIS et BABUYANENSIS<br />
De finium et nominis praelaturae Batanensis et Babuyanensis mutatione<br />
DECRETUM<br />
Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi PP.DD.<br />
Iosephus P. Salazar, O.P., Episcopus Praelatus Batanensis et Babuyanensis,<br />
et Adeodatus A. Talamayan, Archiepiscopus Tuguegaraoanus, nuper ab<br />
Apostolica <strong>Sede</strong> postulaverunt, ut suarum Ecclesiarum fines immutarentur.<br />
Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.mi P.D. Antonii<br />
Franco, Archiepiscopi titularis Gallesini et in Philippinis Apostolici<br />
Nuntii, rata huiusmodi immutationem christifidelium bono profuturam,<br />
vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina<br />
Providentia PP. II, tributarum, oblatas preces benigne accipiendas esse<br />
censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium<br />
vel habere praesumentium consensu, hoc Decreto, perinde valituro ac<br />
si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, ea quae sequuntur decernit:<br />
1. A praelatura territoriali Batanensi et Babuyanensi separentur insulae<br />
Babuyanenses atque perpetuo uniantur archidioecesi Tuguegaraoanae;<br />
2. Praelatura territorialis «Batanes and The Babuyan Islands» denominetur<br />
in posterum praelatura territorialis « Batanes »;<br />
3. Praelatura territorialis Batanensis separetur a provincia ecclesiastica<br />
Tuguegaraoana et uniatur provinciae ecclesiaticae Novae Segobiae.<br />
Proinde omnia acta et documenta praefatarum insularum Babuyanensium,<br />
clericos, fideles et bona temporalia respicentia a Curia Batanensi et<br />
Babuyanensi ad Curiam Tuguegaraoanam quam citius fieri poterit, tradantur.<br />
Ad clericorum incardinationem vero quod attinet necnon bonorum divisionem<br />
praescripta iuris serventur, prae oculis habitis quae a memoratis<br />
Episcopis unanimi consensu statuta sunt.<br />
Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis Exc.mum P.D. Antonium<br />
Franco, Archiepiscopum titularem Gallesinum et in Philippinis Apos-
500<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
tolicum Nuntium deputat necessarias et opportunas eidem tribuens facultates<br />
etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in<br />
ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem,<br />
cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis<br />
transmittendi.<br />
Contrariis quibusvis minime obstantibus.<br />
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 6 mensis<br />
Februarii, anno 2002.<br />
L. & S.<br />
In Congr. pro Episcopis tab., n. 724/2000<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
IOANNES B. card. RE, Praefectus<br />
& Franciscus Monterisi, a Secretis.<br />
<strong>La</strong>tis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus<br />
Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur<br />
Ecclesiis sacros praefecit praesules:<br />
die 21 Maii 2002. — Coadiutorem dioecesis Gonayvesensis, R.P.<br />
Ivonem-Mariam Péan, Congregationis a Sancta Cruce sodalem, hactenus<br />
rectorem sectionis philosophiae Seminarii maioris Portus Principis.<br />
die 24 Maii. — Ordinariatui Militari in Magna Britannia, R.P. Thomam<br />
Matthaeum Burns, e Societate Mariae, hactenus Vicarium generalem eiusdem<br />
Ordinariatus Militaris.<br />
die 29 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Citiensi, R.D. Ansgarium<br />
Odemarum Aparicio Céspedes, e clero archidioecesis Pacensis in Bolivia<br />
ibique rectorem Seminarii « Sancti Hieronymi », quem constituit Auxiliarem<br />
eiusdem archidioecesis.<br />
die 31 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Covingtonensi, R.D. Rogerum Ioannem<br />
Foys, e clero dioecesis Steubenvicensis, ibique Vicarium generalem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Steubenvicensi, R.D. Robertum Danielem Conlon,<br />
e clero archidioecesis Cincinnatensis, ibique curionem paroeciae ss. Redemptoris<br />
in oppido vulgo New Bremen.
Congregatio pro Episcopis 501<br />
die 31 Maii 2002. — Cathedrali Ecclesiae Valdiviensi, R.D. Ignatium<br />
Ducasse Medina, e clero archidioecesis Sancti Iacobi in Chile ibique Seminarii<br />
maioris rectorem.<br />
die 4 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Kildariensi et Leighliensi Exc.mum<br />
P.D. Iacobum Moriarty, hactenus Episcopum titularem Bononiensem et<br />
Auxiliarem archidioecesis Dublinensis.<br />
die 7 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Catanensi, Exc.mum P.D. Salvatorem<br />
Gristina, hactenus Episcopum Iaciensem.<br />
die 10 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Camagueyensi, Exc.mum P.D.<br />
Ioannem García Rodríguez, hactenus Episcopum titularem Gummitanum in<br />
Proconsulari et Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 15 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Ss.mae Assumptionis<br />
Exc.mum P.D. Eustachium Pastorem Cuquejo Verga, C.SS.R., hactenus<br />
Episcopum Castrensem in Republica Paraguaiana.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Tulcanensi R.D. Aloisium Antonium Sánchez<br />
Armijos, S.D.B., hactenus religionis professorem in Universitate Politechnica<br />
Salesiana Quitensi.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Benepotensi, R.D. Leopoldum Ermes<br />
Garin Bruzzone, Vicarium generalem Canalopolitanum, quem constituit<br />
Auxiliarem eiusdem dioecesis.<br />
die 18 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Nemptodurensi Exc.mum P.D.<br />
Gerardum Daucourt, hactenus Aurelianensem Episcopum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Aturensi et Aquae Augustae R.D. Philippum<br />
Breton, e clero archidioecesis Parisiensis, paroeciae vulgo dictae « Saint<br />
Honore d'Eylau » curionem.<br />
die 21 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Avenionensi R.D. Ioannem<br />
Petrum Cattenoz, hactenus Instituti vulgo dicti « Notre Dame de Vie,<br />
Branche sacerdotale » moderatorem.
502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale<br />
per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Venerdì, 17 Maggio 2002, le LL. EE. i Signori e le Signore Eu-<br />
LOGE HINVI, Ambasciatore del Benin; VLADIMIR R. KORÒLEV, Ambasciatore<br />
di Bielorussia; DINA KAWAR, Ambasciatore di Giordania;<br />
HÖRDUR H. BJARNASON, Ambasciatore di Islanda; AMADOU TOURÉ,<br />
Ambasciatore del Niger; FREDRIK VAHLQUIST, Ambasciatore di<br />
Svezia; ABDELBASIT BADAWI ALI ELSANOSI, Ambasciatore del Sudan;<br />
JULLAPONG NONSRICHAI, Ambasciatore di Thailandia, tutti accreditati<br />
presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Sabato, I o<br />
Giugno 2002, S.E. il Signor MIHAIL DOBRE, Ambasciatore<br />
di Romania presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Lunedì, 20 Maggio 2002, S.E. il Signor FERNANDO ENRIQUE CAR-<br />
DOSO, Presidente della Repubblica Federativa del Brasile.<br />
Martedì, 28 Maggio 2002, S.E. il Signor GEORGE WALKER BUSH,<br />
Presidente degli Stati Uniti d'America.<br />
Venerdì, 31 Maggio 2002, S.E. il Signor KARL AUGUSTE OFF-<br />
MANN, Presidente della Repubblica di Mauritius.<br />
Lunedì, 3 Giugno 2002, S.E. il Signor JORGE QUIROGA RAMÍREZ,<br />
Presidente della Repubblica di Bolivia.<br />
Venerdì, 7 Giugno 2002, l'On. DATO' SERI MAHATRTR BIN Mo-<br />
HAMAD, Primo Ministro della Malesia.<br />
Sabato, 8 Giugno 2002, S.E. il Signor JOHN AGYEKUM KUFUOR,<br />
Presidente della Repubblica del Ghana.
Diarium Romanae Curiae 503<br />
Lunedì, 10 Giugno 2002, S.E. il Signor ANDRÉS PASTRANA<br />
ARANGO, Presidente della Repubblica di Colombia.<br />
Lunedì, 10 Giugno 2002, S.E. <strong>La</strong> Signora MEGAWATT SOEKARNOPUTU,<br />
Presidente della Repubblica di Indonesia.<br />
Martedì, 11 Giugno 2002, S.E. il Signor YOWERI KAGUTA MUSEVENI,<br />
Presidente della Repubblica di Uganda.<br />
Martedì, 11 Giugno 2002, S.E. il Signor GNASINGBE EYADEMA,<br />
Presidente della Repubblica del Togo.<br />
Martedì, 11 Giugno 2002, S.E. il Signor TEBURORO TITO, Presidente<br />
della Repubblica di Kiribati.<br />
Martedì, 11 Giugno 2002, S.E. il Signor KESSAI H. NOTE, Presidente<br />
della Repubblica delle Isole Marshall.<br />
Martedì, 11 Giugno 2002, Sua Maestà MSWATI III, Re dello<br />
Swaziland.<br />
Giovedì, 13 Giugno 2002, S.E. la Signora CHANDRIKA BAN-<br />
DARANAIKE KUMARATUNGA, Presidente della Repubblica Democratica<br />
Socialista dello Sri <strong>La</strong>nka.<br />
Venerdì, 14 Giugno 2002, S.E. il Signor JOSEPH KABILA, Presidente<br />
della Repubblica Democratica del Congo.<br />
Sabato, 15 Giugno 2002, S.E. il Signor MATHIEU KEREKOU, Presidente<br />
della Repubblica del Benin.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
18 maggio 2002. Mons. Dominique Mamberti, Arcivescovo tit. eletto di Sagona,<br />
Nunzio Apostolico in Sudan e Delegato Apostolico<br />
in Somalia.<br />
» » » S.E. mons. Giuseppe Leanza, Arcivescovo tit. di Lilibeo,<br />
Nunzio Apostolico in Slovenia e in Bosnia ed<br />
Erzegovina, Nunzio Apostolico nella Repubblica di<br />
Macedonia.
504<br />
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
26 aprile 2002. Gli Em.mi Signori Cardinali Jozéf Glemp, Edward Egan,<br />
Agostino Cacciavillan, Sergio Sebastiani, Walter<br />
Kasper, Membri del Supremo Tribunale della Segnatura<br />
Apostolica « ad quinquennium aut usque ad<br />
80 mm<br />
».<br />
30 » » S.E. mons, Thomas Kwaku Mensah, Vescovo di Obuasi,<br />
Membro del Pontificio Consiglio per gli Operatori<br />
Sanitari « ad quinquennium ».<br />
10 maggio » S.E. mons. John Bukovsky, Arcivescovo tit. di Tabalta,<br />
Membro del Pontificio Consiglio per la Promozione<br />
dell'Unità dei Cristiani «ad quinquennium ».<br />
» » » S.E. mons. John Bukovsky, Arcivescovo tit. di Tabalta,<br />
Consultore della Sezione per i Rapporti con gli Stati<br />
della Segreteria di Stato.<br />
15 » » Gli Em.mi Signori Cardinali D. Simon Lourdusamy e Jan<br />
Pieter Schotte e le LL.EE. i monsignori Joseph<br />
Mercieca, Julian Herranz, Filippo Giannini,<br />
Emilio Eid, Membri del Supremo Tribunale della<br />
Segnatura Apostolica « in aliud quinquennium aut<br />
usque ad 80 mum<br />
21 » »<br />
».<br />
S.E. mons. Franc Rodé, Arcivescovo di Ljubljana, Membro<br />
del Pontificio Consiglio della Cultura « in aliud<br />
quinquennium ».<br />
28 » » P. Kevin Flannery, S.I., Consultore della Congregazione per<br />
la Dottrina della Fede « ad quinquennium ».<br />
5 giugno » P. Federico Lombardi, S.I., Direttore Generale del Centro<br />
Televisivo Vaticano e Segretario del Consiglio di<br />
Amministrazione del medesimo Centro « ad triennium<br />
».<br />
NECROLOGIO<br />
22 maggio 2002. Card. Alexandra Todea, del Titolo di Sant'Atanasio a via<br />
Tiburtina.<br />
27 » » Mons. Winnibald J. Menezes, Vescovo tit. di Tubursico-Bure.<br />
31 » » Mons. Eusebius J. Crawford, Vescovo em. di Gizo (Isole Salomone).<br />
1 giugno » Mons. James P. Mahoney, Vescovo tit. di Ipagro.<br />
3 » » Mons. Teodulfo S. Domingo, Arcivescovo em. di Tuguegarao<br />
(Filippine).<br />
6 » » Mons. Michel Ntuyahaga, Vescovo em. di Bujumbura (Burundi).<br />
7 » » Mons. Antonio Soares Costa, Vescovo di Caruaru (Brasile).<br />
12 » » Mons. Bonifatius Haushiku, Arcivescovo em. di Windhoek<br />
(Namibia).
An. et vol. XCIV 5 Augusti 2002<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus Augustino Zhao Rong et CXIX Sociis Sanctorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
« Quemadmodum vitis, si quis partes illas amputet, quae fructus ferunt,<br />
ita proficit, ut alios florentes et fructiferos palmites rursus proferat, idem<br />
nobis quoque evenit: piantata enim a Deo et salvatore Christo vitis, populus<br />
eius est. Et quanto magis magisque talia nobis infliguntur, eo plures alii<br />
per nomen Iesu fideles et pii fiunt » (S. Iustinus Martyr, Dialogus cum<br />
Tryphone, n. 110, P.L., VI, 730).<br />
Verba haec, quae Decessor Noster Benedictus XIV protulit ut sex commemoraret<br />
huius manipuli primos martyres (allocutione die xvi mensis Septembris<br />
anno MDCCXLVIII habita), pari claritudine aliis Sociis sunt convertenda,<br />
frugiferis scilicet vitis palmitibus, qui sunt Dei populus in Sinis, ubi<br />
Domini Nostri Iesu Christi Evangelium, quod inde a v saeculo enuntiatum<br />
est, in saeculis vii-vin, xin, xvi, feliciter est amplificatum. Ancipites variique<br />
casus, qui apud Sinenses annales reperiuntur, pacis persecutionisque<br />
temporum per intervalla longum aevum denotarunt, quod maxima ex parte,<br />
domus Qing imperatoribus regnantibus, explicatum est. Ad hanc aetatem<br />
centum viginti fideles pertinent, quibus hodie Sanctorum honores de-<br />
34 - <strong>AAS</strong>
506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
cernuntur. Ex iis triginta tres sunt Europaei, qui destinati sunt ut in nomi<br />
ne Iesu salutis nuntium afferrent (cfr Act 9, 15) in peramplo antiquoque<br />
« mediano Regno ». Huic nuntio octoginta septem Sinenses crediderunt, qui<br />
vicissim in eum propter amorem sanguinem effuderunt. Octoginta duo viri<br />
sunt et triginta octo mulieres omnium ordinum, qui in Provinciis Fujian,<br />
Sichuan, Guizhou, Guangxi, Hcnan, Hunan, Shanxi, Shaanxi, (Tcheli) He-<br />
bei, Guangdong incolebant. In iis locis Vicariatus Apostolici vigebant, in<br />
quibus opus faciebant Ordinis Fratrum Praedicatorum, Societatis Parisien<br />
sis missionum ad exteras gentes, Congregationis Missionis, Ordinis Fratrum<br />
Minorum Franciscanarumque Missionariarum Mariae, Societatis Iesu, Ponti<br />
ficii Instituti ad exteras gentes, Societatis S. Francisci Salesii sodales nec<br />
non localis cleri Presbyteri. Horum strenuorum christianorum, qui eximia<br />
fortitudinis, constantiae et erga Sinenses Gentes honoris exempla reddide-<br />
runt, infra referuntur nomina, qui secundum passionis annum officiumque<br />
ecclesiasticum recensentur:<br />
Anno MDCXLVIII Franciscus Fernández de Capillas, O.P., presbyter.<br />
Annis MDCCXLVII-MDCCXLVIII Petrus Sans i lorda, O.P. episcopus. Pre<br />
sbyteri: Franciscus Serrano Frias, O.P. (episcopus electus), Ioachimus Royo<br />
Pérez, O.P., Ioannes Aleober Figuera, O.P., Franciscus Díaz del Rincón, O.P.<br />
Annis MDcccxiv-MDCCCLXii Ioannes Gabriel Taurin Dufresse, M.E.P., epi<br />
scopus.<br />
Presbyteri: Augustinus Zhao Rong, Ioannes a Triora, O.F.M. (Franci<br />
scus Maria <strong>La</strong>ntrua), Iosephus Yuan Zaide, Paulus Liu Jinde, Franciscus<br />
Régis Clet, C.M., Thaddaeus Liu Ruiting, Augustus Chapdelaine, M.E.P.,<br />
Ioannes Petrus Néel, M.E.P.<br />
Seminarii Tirones: Iosephus Zhang Wenlan, Paulus Chen Changpin.<br />
Catechistae: Petrus Wu Guosheng, Iosephus Zhang Dapeng, Petrus Liu<br />
Wenyuan, Ioachimus Ho Kaizhi, Hieronymus Lu Tingmei, <strong>La</strong>urentius<br />
Wang Bing, Martinus Wu Xuesheng, Ioannes Zhang Tianshen, Ioannes<br />
Chen Xianheng, Lucia Yi Zhenmei.<br />
Alii <strong>La</strong>ici: <strong>La</strong>urentius Bai Xiaoman, Agnes Cao Guiying, Agatha Lin<br />
Zhao, Ioannes Baptista Luo Tingyin, Martha Wang Luo Mande.<br />
Anno MCM Episcopi: Gregorius Grassi, O.F.M., Franciscus Fogolla,<br />
O.F.M., Antoninus Fantosati, O.F.M.<br />
Presbyteri: Elias Facchini, O.F.M., Theodoricus Balat, O.F.M., Iosephus<br />
Maria Gámbaro, O.F.M., Caesidius Giacomoantonio, O.F.M., Leo Mangin,
Acta Ioannis Pauli Pp. II 507<br />
S.I., Paulus Denn, S.I., Remigius Isoré, S.I., Modestus Andlauer, S.I., Albericus<br />
Crescitelli, P.I.M.E.<br />
Religiosi: Andreas Bauer, O.F.M., Maria Ermellina a Iesu, F.M.M. (Irma<br />
Grivot), Maria Pacis, F.M.M. (Maria Anna Giuliani), Maria Clara, F.M.M.<br />
(Clelia Nanetti), Maria Sanctae Nataliae, F.M.M. (Ioanna Maria Kerguin),<br />
Maria Sancti Iusti, F.M.M. (Anna Moreau), Maria Adolfina, F.M.M. (Anna<br />
Dierk), Maria Amandina, F.M.M. (Paula Jeuris).<br />
Seminarii Tirones: Ioannes Zhang Huan, T.O.F. vel O.F.S., Patricius<br />
Dong Badi, T.O.F., Ioannes Wang Rui, T.O.F., Philippus Zhang Zhihe,<br />
T.O.E., Ioannes Zhang Jingguang, T.O.F.<br />
Catechistae: Simon Chen Ximan, T.O.F., Ioannes Wu Wenyin.<br />
Alii <strong>La</strong>ici: Thomas Shen Jihe, T.O.F., Petrus Wu Anbang, T.O.F.,<br />
Franciscus Zhang Ron, T.O.F, Matthias Feng De, T.O.F., Petrus Zhang<br />
Banniu, T.O.F., Iacobus Yan Guodong, Iacobus Zhao Ouanxin, Petrus<br />
Wang Erman, Maria Zhu Wu, Petrus Zhu Rixin, Ioannes Baptista Zhu<br />
Wurui, Maria Fu Guilin, Barbara Cui Lian, Iosephus Ma Taishun, Lucia<br />
Wang Cheng, Maria Fan Kun, Maria Chi Yu, Maria Zheng Xu, Maria Du<br />
Zhao, Magdalena Du Fengju, Maria Du Tian, Paulus Wu Anjyu, Ioannes<br />
Baptista Wu Mantang, Paulus Wu Wanshu, Raimundus Li Quanzhen, Petrus<br />
Li Quanhui, Petrus Zhao Mingzhen, Ioannes Baptista Zhao Mingxi,<br />
Teresia Chen Jinjieh, Rosa Chen Aijie, Petrus Wang Zuolung, Maria Guo<br />
Li, Marcus Ji Tianxiang, Anna An Xin, Maria An Guo, Anna An Jiao, Maria<br />
An Linghua, Paulus Liu Jinde, Iosephus Wang Kuiju, Ioannes Wang<br />
Kuixin, Teresia Zhang He, Paulus <strong>La</strong>ng Fu, Elisabetha Qin Bian, Simon<br />
Qin Chunfu, Petrus Liu Ziyu, Anna Wang, Iosephus Wang Yumei, Lucia<br />
Wang Wang, Andreas Wang Tianqing, Maria Wang Li, Maria Zhao Guo,<br />
Rosa Zhao, Maria Zhao, Iosephus Yuang Gengyin, Paulus Ge Tingzhu, Rosa<br />
Fan Hui.<br />
Catechumeni: Zhan Huailu, <strong>La</strong>ng Yang, Zi Zhuzi.<br />
MCMXXX Aloisius Versiglia, S.D.B., episcopus; Callistus Caravario, S.D.B.,<br />
presbyter.<br />
Annumerantur ideo sex Episcopi, viginti tres Presbyteri, octo Religiosi,<br />
septem Seminarii Tirones, undecim Catechistae et alii ex variis ordinibus<br />
sexaginta quinque in quibus Patres Matresquefamilias cum Liberis, nonnullae<br />
Virgines, Catechumeni recensentur.<br />
Horum strenuorum christianorum qui exstant Sinensium « turba magna,<br />
quam dinumerare nemo poterat» (Apc 7, 9), Beatificationis Causae canoni-
508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
eae turmatim coeptae sunt agi, quam de quinque anno MDCCCXCIII et de<br />
tredecim anno MCM decrevit Leo XIII; Pius X de quattuordecim anno<br />
MCMIX; Pius XII de undetriginta anno MCMXLVI, de uno anno MCMLI et de<br />
quinquaginta sex anno MCMLV; Ioannes Paulus II de duobus anno MCMLXXXII.<br />
Quod autem ad Canonizationem attinet, cuius nonnullorum superioribus<br />
annis Causa acta erat, Episcoporum Taivaniae Regionalis Conferentia Si<br />
nensis anno MCMLXXXIV ab Apostolica <strong>Sede</strong> flagitavit ut variorum manipulo-<br />
rum Causae una simul tractarentur. Id iterum anno MCMXCVI postulatum<br />
est, L contingente anno a Hierarchia Catholica in Sinis constituta. Hac<br />
temporis intervallo animarum christianorum Sinensium fidei testimonium<br />
Episcopi sunt admirati idque mirum quoddam respexerunt per intercessio<br />
nem exemplumque eximium Beatorum Martyrum a Deo datum signum.<br />
Quapropter per Congregationis de Causis Sanctorum Decretum diei xi<br />
mensis Ianuarii anno MM Causae coniunctae sunt atque per subsequens De<br />
cretum ab eadem Congregatione die xxn mensis Ianuarii emissum, Nos Epi<br />
scopatus supra memorati necnon Litterarum postulatoriarum Europae<br />
Asiaeque Episcoporum vota recipientes attenta solida fama signarum Bea<br />
torum in Sinis, annuimus ut sollemnis centum et viginti Beatorum quos su<br />
pra memoravimus Canonizatio celebraretur. Deinde die x Martii mensis coa<br />
dunato Consistorio, sententia audita Patrum Cardinalium Episcoporumque<br />
adstantium, statuimus ut Canonizationis ritus die i mensis Octobris anno<br />
MM ageretur.<br />
Hodie igitur in Petriano foro inter sacra sollemniter hanc ediximus for<br />
mulam.<br />
« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini Nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura delibera<br />
tione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fra<br />
trum Nostrorum consilio, Beatos Augustinum Zhao Rong et cxix Socios,<br />
Mariam Iosepham a Corde Iesu Sancho de Guerra, Catharinam Drexel et<br />
Iosepham Bakhita, Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum ca<br />
talogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia de<br />
votione recoli debere.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quad autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />
contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 509<br />
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die primo mensis Octobris anno<br />
Domini bis millesimo, Pontificatus Nostri altero et vicesimo.<br />
Loco ffl Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 497.502<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE<br />
I<br />
JHABUENSIS<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Ab Ecclesiis Indorensi et Udaipurensi quodam distracto territorio nova conditur<br />
dioecesis Jhabuensis appellanda.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
Ecclesiae universae ministerium ab ipso Domino Nobis demandatum<br />
omni diligentia explicare festinamus, ut eiusdem salutaria beneficia et praecepta<br />
omnia loca et efficaciter gentes contingant. Ideo Nos res disponere<br />
properamus ut hoc facilius commodiusque eveniat. Quocirca sententiae accedentes<br />
Congregationis pro Gentium Evangelizatione, comprobante quoque<br />
Venerabili Fratre <strong>La</strong>urentio Baldisseri, Archiepiscopo titulo Diocletianensi<br />
atque in India Apostolico Nuntio, haec pro Apostolica Nostra potestate statuimus<br />
et decernimus: territorium districtuum civilium populari sermone
510<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
appellatorum Jhabua, Ratlam, Mandsaur, Neemuch necnon municipium<br />
vulgo nuncupatum Sardarpur Tahshil in districtu vocato Dhar, a dioecesi<br />
Indorensi abstrahimus atque municipium quod dicunt Thandla Tahshil in<br />
districtu appellato Jhabua, cum quattuor paroeciis, scilicet Thandla, Dungripada,<br />
Jhapandara et Badi Dhamni a dioecesi Udaipurensi separamus.<br />
Inde novam dioecesim constituimus, quae Jhabuensis appellabitur seu populari<br />
loquela Jhabua. Novam dioecesim suffraganeam facimus Metropolitanae<br />
Ecclesiae Bhopalensi atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium<br />
Evangelizatione subicimus. Cathedram episcopalem in templo Beatae Virgini<br />
Mariae dicato, in urbe sito quam Meghnagar vocant, locamus. Cetera vero<br />
secundum leges canonicas temperentur. Haec omnia ad expedienda Venerabilem<br />
Fratrem <strong>La</strong>urentium Baldisseri, quem supra memoravimus, legamus,<br />
facta videlicet facultate quempiam alium virum in ecclesiastica dignitate<br />
constitutum subdelegandi. Re tandem ad exitum perducta, documenta<br />
apparentur, quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gentium<br />
Evangelizatione diligenter mittantur, contrariis rebus minime officientibus<br />
quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die prima mensis Martii, anno<br />
Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
£8 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco EB Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 510.978<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
Franciscus Bruno, Protonot. Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp II 511<br />
II<br />
MUNKACSIENSIS LATINORUM<br />
In Ucraina nova dioecesis Munkacsiensis <strong>La</strong>tinorum appellanda erigitur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
Cum Transcarpatiae in populo catholica fides haud parum recenter habuerit<br />
incrementum, Nos laetantes festinamus ibidem ecclesiales etiam aptas<br />
structuras regimenque instituere. Cum quidem ad fidelium ritus <strong>La</strong>tini<br />
bono melius consulendum Venerabilis Frater Antonius Majnek, Episcopus<br />
titulo Febianensis atque Administrator usque Apostolicus Transcarpatiae<br />
<strong>La</strong>tinorum, postulaverit ab Apostolica <strong>Sede</strong> ut ex eiusdem Administrationis<br />
Apostolicae territorio nova constitueretur dioecesis, Nobis opportunum visum<br />
est hanc petitionem benigne accipere.<br />
Ideo, re mature deliberata auditoque voto Venerabilis Fratris Nicolai<br />
Eterovic, Archiepiscopi titulo Sisciensis et in Ucraina Nuntii Apostolici, nec<br />
non Congregationis pro Episcopis, in supra dicto territorio constituimus<br />
dioecesim Munkacsiensem <strong>La</strong>tinorum nuncupandam, eamque facimus metropolitanae<br />
Ecclesiae Leopolitanae <strong>La</strong>tinorum suffraganeam atque iurisdictioni<br />
Congregationis pro Episcopis obnoxiam. <strong>Sede</strong>m novae dioecesis in urbe<br />
vulgo « Mukacheve » ponimus, ecclesiam vero Sancti Martini Turonensis ibidem<br />
exstantem ad gradum ecclesiae cathedralis evehimus, iuribus ac privilegiis<br />
concessis quae ad eiusmodi templa spectant. Ut Pastori erectae dioecesis<br />
in eius regimine validum tribuatur auxilium, instituatur ad normam<br />
iuris communis Collegium Consultorum. Ad seminarii dioecesani erectionem<br />
et sacrorum alumnorum institutionem quod attinet, iuris communis serventur<br />
praescripta, prae oculis Congregationis pro Institutione Catholica habitis<br />
praeceptis. Selecti seminarii alumni, philosophicis et theologicis disciplinis<br />
imbuendi nec non sacerdotes ad studia complenda Romam, si fas est, mittantur.<br />
Quod autem ad novae dioecesis pertinet regimen, bonorum ecclesiasticorum<br />
administrationem, sede vacante administratoris electionem, fidelium<br />
iura horumque similia, serventur quae sacri canones praescribunt.<br />
Haec autem, quae praescripsimus, committimus perficienda memorato<br />
Venerabili Fratri Nicolao Eterovic, vel, absente eo, illi qui negotia curat
512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Apostolicae Sedis in eadem regione, ac omnes eis tribuimus necessarias et<br />
convenientes facultates, etiam subdelegandi quemvis virum in dignitate ecclesiastica<br />
constitutum, onere imposito ad Congregationem pro Episcopis<br />
sincerum actus effectae exsecutionis exemplar sedulo mittendi.<br />
Has denique Litteras Nostras ratas et firmas esse nunc et in posterum<br />
volumus, quibuslibet rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo septimo mensis<br />
Martii, anno Domini bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo<br />
quarto.<br />
& ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr, pro Episcopis Praef.<br />
Loco & Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n 512.416<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
III<br />
ULAANBAATARENSIS<br />
Nova in Mongolia Praefectura Apostolica conditur Ulaanbaatarensis appellanda.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
De universa catholica communitate solliciti, cuncta disponere solemus ut<br />
Evangelii nuntius et Domini salutaria beneficia omnia loca contingant et<br />
quam efficacissime vel ad longinquus populos perveniant. Nunc gentes versantur<br />
ob oculos Nostros quae in Mongolia commorantur, cui omnibus ex<br />
partibus opportuna subsidia commodare properamus. Quandoquidem igitur<br />
Missio inibi sui iuris Urgaënsis, Congregationis Immaculati Cordis Mariae<br />
sodalibus commissa, haud mediocre cepit incrementum, ipsis sacris ministris<br />
laudabiliter adlaborantibus, utque voluntates ad alacriora agenda proximos<br />
in annos opera sustineantur, de Congregationis pro Gentium Evangelizatione<br />
iudicio, adsentiente Venerabili Fratre Ioanne Baptista Morandini, Ar-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 513<br />
chiepiscopo titulo Numidensi atque in Mongolia Apostolico Nuntio, Praefecturam<br />
Apostolicam Ulaanbaatarensem condimus, et eam curis demandamus<br />
Congregationis Immaculati Cordis Mariae. Haec omnia ad expedienda Venerabilem<br />
Fratrem quem supra memoravimus legamus, facta videlicet facultate<br />
quempiam alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi.<br />
Re tandem ad exitum perducta, documenta apparentur, quorum sincera<br />
exempla ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione diligenter<br />
mittantur, contrariis rebus minime officientibus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die tricesimo mensis Aprilis, anno<br />
Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />
83 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 514.873<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
IV<br />
ODESENSIS-SYMPHEROPOLITANA<br />
In Ucraina nova conditur dioecesis Odesensis-Sympheropolitana appellanda.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
Caram Ucrainae terram Christifideles incolentes salutiferas veritates altiore<br />
usque ratione meditari conantur atque in cotidiana vita divina praecepta<br />
servare. Nos Ipsi summa diligentia totum dominicum gregem pascere<br />
nitentes, nunc vero de fidelibus deque cunctis hominibus bonae voluntatis<br />
in Ucraina cogitamus atque res disponere properamus ut Evangelii ibi praedicatio<br />
facilius commodiusque eveniat. Favorabili igitur exstante sententia<br />
Venerabilis Fratris Nicolai Eterovic, Archiepiscopi titulo Sisciensis atque in<br />
Ucraina Apostolici Nuntii, de consilio Secretariae Status, plenitudine Apostolicae<br />
Nostrae potestatis, a dioecesi Camenecensi <strong>La</strong>tinorum separamus regiones<br />
vulgo « Kherson », « Kyrovohrad », « Mykalov », « Odessa » et Rempu-
514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
blicam Autonomam Crimensem atque ex his distractis territoriis novam<br />
dioecesim constituimus Odesensem-Sympheropolitanam appellandam. Novae<br />
ecclesialis communitatis sedem in urbe vulgo dicta « Odessa » statuimus<br />
templumque ibidem paroeciale, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in<br />
Caelum Assumptae dicatum, ad gradum evehimus templi Cathedralis, cunctis<br />
consentaneis concessis iuribus et privilegiis. Dioecesim Odesensem-Sympheropolitanam<br />
metropolitanae Ecclesiae Leopolitanae <strong>La</strong>tinorum suffraganeam<br />
facimus atque iurisdictioni Congregationis pro Episcopis subicimus.<br />
Ut sacro Pastori erectae communitatis ecclesialis validum tribuatur adiutorium,<br />
Collegium Consultorum ad normam iuris communis quam primum instituatur.<br />
Congruae sustentationi Praesulis novae dioecesis provideatur Curiae<br />
emolumentis, fidelium oblationibus et portione ei obveniente ex bonorum<br />
divisione, ad normam can. 122 C.I.C. facienda. Circa Seminarii dioecesani<br />
erectionem nec non sacrorum candidatorum formationem serventur<br />
praescripta iuris communis, prae oculis habitis normis a Congregatione de<br />
Institutione Catholica statutis. Simul ac Odesensis-Sympheropolitanae dioecesis<br />
erectio ad effectum deducta fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi adscripti<br />
censeantur in cuius territorio ecclesiasticum officium tenent; ceteri<br />
vero sacerdotes Seminariique tirones Ecclesiae illi incardinati maneant vel<br />
incardinentur in cuius territorio legitimum habent domicilium. Acta et documenta<br />
quae erectam dioecesim eiusque clericos, fideles et bona temporalia<br />
respiciunt, a Curia Camenecensi <strong>La</strong>tinorum ad Curiam Odesensem-Sympheropolitanam<br />
rite transmittantur. Cetera cuncta ad Iuris Canonici normas<br />
exsolvantur. Ad haec tandem explenda quae per has Litteras iussimus, Venerabilem<br />
quem diximus Fratrem Nicolaum Eterovic deputamus, necessarias<br />
eidem tribuentes facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur<br />
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito<br />
ad Congregationem pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae<br />
exsecutionis remittendi. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in<br />
posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto mensis Maii, anno<br />
Domini bismillesimo et altero, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />
83 ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr. pro Episcopos Praef.<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret Status tab., n. 512 993<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp II 515<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad quosdam Argentinae episcopos.*<br />
Queridos hermanos en el episcopado:<br />
1. Me complace dar mi cordial saludo de bienvenida a vosotros, que formáis<br />
el segundo grupo de Obispos argentinos en visita Ad limina. En vuestra<br />
peregrinación a las tumbas de los Santos Apóstoles Pedro y Pablo y en<br />
los encuentros con el Obispo de Roma y sus colaboradores encontraréis un<br />
nuevo dinamismo para proseguir en vuestra misión episcopal, siendo conscientes<br />
de que Cristo no abandona nunca a su Iglesia 1<br />
y la guía con la<br />
fuerza de su Espíritu, para que sea en medio del mundo signo de la salvación.<br />
Que Él, maestro de pastores, os colme de esperanza y os haga testigos<br />
de ella en vuestra vida, 2<br />
edificando así a todos los fieles confiados a vuestra<br />
atención pastoral.<br />
Agradezco a Mons. Estanislao Karlic, Arzobispo de Paraná y Presidente<br />
de la Conferencia Episcopal Argentina, sus amables palabras renovándome<br />
la adhesión de cada uno de vosotros y de las comunidades eclesiales que<br />
presidís en nombre del Señor, presentándome al mismo tiempo las orientaciones<br />
pastorales que guían vuestro ministerio para que los hombres y mujeres<br />
de la querida Nación Argentina caminen hacia la comunión íntima<br />
con Dios, Uno y Trino. En estos momentos la Iglesia ha de avanzar con el<br />
extraordinario dinamismo de la efusión de gracia que como « un río de agua<br />
viva » se deriva de la celebración, aún reciente, del Gran Jubileo, 3<br />
y que ha<br />
de traducirse en fervientes propósitos y en líneas de acción concreta. 4<br />
2. A este respecto, es de apreciar el esmero puesto por llevar a la práctica<br />
las orientaciones dadas en la Carta apostólica Tertio millennio adveniente<br />
para la preparación y celebración del Gran Jubileo. En Argentina, en este<br />
sentido se puede recordar el Encuentro Eucaristico Nacional del año 2000,<br />
que incluyó un serio examen de conciencia favoreciendo el espíritu de re-<br />
* Die 5 Martii 2002<br />
1<br />
Cf.. Mt 28, 20.<br />
2<br />
Cf 1 P Z, 15.<br />
3<br />
Cf.. Novo millennio ineunte, 1.<br />
4<br />
Cf. Ibid., 3,
516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
conciliación. Así mismo, con ese espíritu habéis llevado a cabo una amplia<br />
y capilar consulta a las distintas Iglesias particulares y a diversas comunidades<br />
cristianas con vistas a actualizar las Líneas pastorales para la Nueva<br />
Evangelización aprobadas en 1990. Todo ello, completado con la acogida y<br />
reflexión basada en la Carta apostólica Novo millennio ineunte, adoptando<br />
los criterios pastorales de la misma para publicarlos próximamente con el<br />
sugestivo título de « Navega mar adentro ».<br />
Quiero alentaros en vuestras opciones por afrontar de manera eficaz la<br />
nueva evangelización, como son la perseverancia creativa de las cotidianas<br />
acciones de la pastoral ordinaria, la acogida cordial y la renovación en santidad<br />
por parte de las comunidades parroquiales, todo ello unido a la sólida<br />
formación cristiana que favorezca el compromiso misionero de los laicos.<br />
Como he señalado en la carta apostólica Novo millennio ineunte, nos encontramos<br />
ahora ante « el mayor y no menos comprometedor horizonte de<br />
la pastoral ordinaria », 5<br />
que es siempre una tarea apasionante. Esta no significa<br />
que cada cual lleve a cabo su labor conforme a criterios individuales,<br />
sino, por el contrario, que se ha de conformar con los criterios propios del<br />
proyecto pastoral de la respectiva diócesis, convergiendo después con las<br />
prioridades conjuntas y respondiendo a las necesidades de evangelización<br />
actuales de los argentinos.<br />
No dudéis nunca en poner todo vuestro celo y empeño pastorales en los<br />
trabajos de la nueva evangelización, con la íntima convicción de que iluminará<br />
la acción de los laicos cristianos y podrá ser remedio eficaz y duradero<br />
para los duros y graves males que actualmente padecen muchos habitantes<br />
de vuestra Nación.<br />
3. En vuestra acción pastoral contáis con la ayuda de los sacerdotes,<br />
unidos a su Obispo según la bella expresión de San Ignacio de Antioquía<br />
« como las cuerdas a la lira ». 6<br />
Ellos, en virtud de su ordenación, han recibido<br />
una consagración peculiar que los destina para « predicar el Evangelio a<br />
los fieles, para dirigirlos y para celebrar el culto divino », 7<br />
siendo signo y<br />
expresión de la caridad pastoral de Cristo en su función de enseñar, santificar<br />
y regir al pueblo que se les encomienda. Participan de la misión confiada<br />
por Cristo mismo y reconocida por la Iglesia, que no ha de ser vivida<br />
8<br />
6<br />
7<br />
N. 29.<br />
Ad Efesios 4, 1.<br />
Lumen gentium, 28.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 517<br />
como simple ejercicio de una función humana y que ha de ser custodiada<br />
todos los días como un don precioso de Dios.<br />
El sacerdote debe recordar que, antes de nada, es hombre de Dios y,<br />
por eso, nunca puede descuidar su vida espiritual. Toda su actividad « debe<br />
comenzar efectivamente con la oración ». 8<br />
Entre las múltiples actividades<br />
que llenan la jornada de cada sacerdote, la primacía corresponde a la celebración<br />
de la Eucaristía, que lo conforma al Sumo y Eterno Sacerdote.<br />
En la presencia de Dios encuentra la fuerza para vivir las exigencias del<br />
ministerio y la docilidad para cumplir la voluntad de Quien lo llamó y consagró,<br />
enviándolo para encomendarle una misión particular y necesaria. Por<br />
ello, la celebración devota de la Liturgia de las Horas, la oración personal,<br />
la meditación asidua de la Palabra de Dios, la devoción a la Madre del Señor<br />
y de la Iglesia, y la veneración de los Santos, son instrumentos preciosos<br />
de los que no se puede prescindir para afirmar el esplendor de la propia<br />
identidad y asegurar el fructuoso ejercicio del ministerio sacerdotal.<br />
Siendo una misión exigente y que las circunstancias actuales hacen difícil<br />
en muchas ocasiones, corresponde a vosotros, queridos Obispos, ayudarles,<br />
acompañarles y seguirles, preocupándoos de las necesidades de su vida<br />
y proporcionándoles los medios materiales, espirituales y formativos para<br />
vivir con gozo y dignidad su ministerio. !Que sintiéndose acogidos por quienes<br />
sois como padres suyos, vayan al encuentro de los hombres para anunciarles<br />
con dinamismo el Evangelio y los hagan discípulos del Señor!<br />
4. <strong>La</strong> vida parroquial es el medio ordinario con el que los fíeles de toda<br />
clase y condición participan de la vida de la Iglesia y reciben la gracia de<br />
Dios. En la Carta apostólica Dies Domini escribí: « Entre las numerosas actividades<br />
que desarrolla una parroquia ninguna es tan vital o formativa para<br />
la comunidad como la celebración dominical del día del Señor y su Eucaristía<br />
», 9<br />
ya que en ella Cristo está presente en su Iglesia de manera más<br />
eminente como fuente y culmen de la vida eclesial. Por esa razón el Concilio<br />
Vaticano II recomienda que « los párrocos han de procurar que la celebración<br />
de la Eucaristía sea el centro y la cumbre de toda la vida de la comunidad<br />
cristiana ». 10<br />
Como Pastores, sabéis bien la importancia de la <strong>Santa</strong> Misa para la edificación,<br />
el crecimiento y la revitalización de las comunidades cristianas.<br />
8<br />
10<br />
9<br />
San Alberto Magno, Comentario de la teologia mística, 15.<br />
N. 35.<br />
Christus Dominus, 30.
518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Nada podrá suplirla jamás, pues aunque la Celebración de la Palabra,<br />
cuando falta el presbítero, es conveniente para mantener viva la fe, la meta<br />
a la que se debe tender es la regular celebración eucaristica.<br />
<strong>La</strong> <strong>Santa</strong> Misa, con la doble mesa de la Palabra y de la Eucaristía, hace<br />
que los fieles tengan vida y la tengan en abundancia, 11<br />
recibiéndola del mis<br />
mo Cristo, que así modela y nutre a su Iglesia. A este respecto, el Catecis<br />
mo de la Iglesia Católica recuerda que « la celebración dominical del día y<br />
de la Eucaristía del Señor tiene un papel principalísimo en la vida de la<br />
Iglesia », 12<br />
ya que ella hace revivir a los cristianos « la intensa experiencia<br />
que tuvieron los Apóstoles la tarde de Pascua, cuando el Señor Resucitado<br />
se les manifestó estando reunidos». 13<br />
Se debe incrementar, pues, una acción pastoral que favorezca una parti<br />
cipación más asidua de los fieles en la Eucaristía dominical, la cual ha de<br />
ser vivida no sólo como un precepto, sino como una exigencia inscrita pro<br />
fundamente en la existencia cristiana. Por ello escribí: « Es de importancia<br />
capital que cada fiel esté convencido de que no puede vivir su fe, con la<br />
participación plena en la vida de la comunidad cristiana, sin tomar parte<br />
regularmente en la asamblea eucaristica dominical». 14<br />
Más recientemente he<br />
señalado también que se ha de dar « un realce particular a la Eucaristía do<br />
minical y al domingo mismo, sentido como día especial de la fe, día del Se<br />
ñor resucitado y del don del Espíritu, verdadera Pascua de la semana ». 15<br />
5. Otro campo de la acción pastoral que requiere especial atención es el<br />
de la promoción y defensa de la institución familiar, hoy tan atacada desde<br />
diversos frentes con múltiples y sutiles argumentos. Asistimos a una co<br />
rriente, muy difundida en algunas partes, que tiende a debilitar su verda<br />
dera naturaleza. Los mismos fieles católicos, en ocasiones, por variados mo<br />
tivos, no recurren al Sacramento del matrimonio para dar comienzo a su<br />
unión en el amor. Es importante recordar que Cristo « mediante el Sacra<br />
mento del matrimonio, sale al encuentro de los esposos cristianos. Permane<br />
ce, además, con ellos para que, como El mismo amó a la Iglesia y se entre-<br />
11<br />
12<br />
13<br />
14<br />
15<br />
Cf Jn 10, 10.<br />
N. 2177.<br />
Cf. Jn 20, 19; Dies Domini, 33<br />
Ibid., 81<br />
Novo millennio ineunte, 35.
Acta Ioannis Pauli Pp II 519<br />
gó por ella, así también los cónyuges, con su entrega mutua, se amen con<br />
perpetua fidelidad ». 16<br />
Conozco el empeño que ponéis en defender y promover esta institución,<br />
que tiene su origen en Dios y en su plan de salvación. 17<br />
<strong>La</strong> extensión de la<br />
crisis del matrimonio y de la familia no ha de llevar al abatimiento o a la<br />
dejadez, al contrario, nos ha de impulsar a proclamar, con firmeza pastoral,<br />
como un auténtico servicio a la familia y a la sociedad, la verdad sobre el<br />
matrimonio y la familia establecida por Dios. Dejar de hacerlo sería una<br />
grave omisión pastoral que induciría a los creyentes al error, así como también<br />
a quienes tienen la grave responsabilidad de tomar las decisiones sobre<br />
el bien común de la Nación. Esta verdad es válida no sólo para los católicos,<br />
sino para todos los hombres y mujeres sin distinción, pues el matrimonio<br />
y la familia constituyen un bien insustituible de la sociedad, la cual no<br />
puede permanecer indiferente ante su degradación o la pérdida de su identidad.<br />
A este respecto, los esposos comprometidos en la Iglesia deben, con la<br />
ayuda de los Pastores, esmerarse en profundizar en la teología del matrimonio,<br />
ayudar a las parejas jóvenes y a las familias en dificultad a reconocer<br />
mejor el valor de su compromiso sacramental y a acoger la gracia de la<br />
alianza que han sellado como bautizados. <strong>La</strong>s familias cristianas han de ser<br />
las primeras en testimoniar la grandeza de la vida conyugal y familiar, fundada<br />
en el amor mutuo y en la fidelidad. Gracias al sacramento, su amor<br />
humano adquiere un valor superior, porque los cónyuges manifiestan el<br />
amor de Cristo a su Iglesia, asumiendo al mismo tiempo una responsabilidad<br />
importante en el mundo: engendrar hijos llamados a convertirse en<br />
hijos de Dios, y ayudarlos en su crecimiento humano y sobrenatural.<br />
Queridos hermanos: acompañad a las familias, alentad la pastoral familiar<br />
en vuestras diócesis y promoved los movimientos y asociaciones de espiritualidad<br />
matrimonial; despertad su celo apostólico para que hagan propia<br />
la tarea de la nueva evangelización, abran sus puertas a quienes viven<br />
en situaciones difíciles, y den testimonio de la gran dignidad de un amor<br />
desinteresado e incondicional.<br />
No hay que olvidar, además, que para la defensa y promoción de la institución<br />
familiar es importante la adecuada preparación de quienes se dis-<br />
16<br />
17<br />
Gaudium et spes, 48.<br />
Cf. Familiaris consortio, 49.
520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ponen a contraer el sacramento del matrimonio. 18<br />
De este modo se promueve<br />
la formación de auténticas familias que vivan según el plan de Dios. En<br />
esta tarea no sólo se han de presentar a los futuros esposos los aspectos antropológicos<br />
del amor humano, sino también las bases para una auténtica<br />
espiritualidad conyugal, entendiendo el matrimonio como una vocación que<br />
permite al bautizado encarnar la fe, la esperanza y la caridad dentro de su<br />
nueva situación personal, social y religiosa.<br />
Completando esta preparación específica, se puede aprovechar también<br />
como una ocasión de reevangelización para los bautizados que se acercan a<br />
la Iglesia a pedir el sacramento del matrimonio. Aunque hoy, gracias a la<br />
generalización de la enseñanza, los jóvenes poseen con frecuencia una cultura<br />
superior a la de sus padres, en muchos casos esto no se corresponde con<br />
una mayor formación en la vida cristiana, pues se constata a veces no sólo<br />
una grave ignorancia religiosa en las jóvenes generaciones, sino, lo que es<br />
más triste, un cierto vacío moral y una acusada carencia del sentido trascendente<br />
de la vida.<br />
6. Queridos Hermanos: con estas reflexiones sobre algunos temas, quiero<br />
alentaros en vuestro servicio a la Iglesia de Dios que peregrina en la Nación<br />
Argentina. Dentro de unos días regresaréis a vuestro País para animar<br />
a los sacerdotes y fieles a vivir el camino cuaresmal y celebrar con renovado<br />
vigor las anuales fiestas pascuales, culmen del año litúrgico. Llevad mi<br />
saludo en primer lugar a los jóvenes, llamados a ser « centinelas de la aurora<br />
» de este nuevo milenio, esperanza de la Iglesia y de la Nación; en particular<br />
tengo presentes a los jóvenes argentinos que en los Seminarios y diversas<br />
y numerosas casas de formación se preparan al sacerdocio; a las familias,<br />
escuelas de rica humanidad y de virtudes cristianas; a los pobres y<br />
necesitados, que han de seguir siendo objeto de vuestros desvelos y atenciones;<br />
a los profesionales de los diversos campos de la actividad humana, que<br />
han de ser los constructores de la Patria y de la sociedad renovada en estos<br />
momentos tan particulares de vuestra historia; a los enfermos y a los ancianos;<br />
a los sacerdotes y demás consagrados, testigos de lo trascendente en<br />
un mundo en el que todo cambia y parece arduo. Que sobre vosotros y<br />
vuestras comunidades cristianas desciendan las bendiciones del Señor, por<br />
intercesión de la Virgen de Lujan, Madre de todos los argentinos, y en cu-<br />
18<br />
Cf ee 1063-1064 C.I.C
Acta Ioannis Pauli Pp. II 521<br />
yo manto se reflejan los colores de la enseña patria. Como confirmación de<br />
estos deseos, os acompañe la Bendición Apostólica que complacido os imparto<br />
y extiendo a todos los fieles argentinos.<br />
Excellences,<br />
II<br />
Ad Athenienses graecos orthodoxos peregrinos.*<br />
Très chers Frères dans le Christ,<br />
« À vous, grâce et paix de la part de Dieu notre Père et du Seigneur Jésus<br />
Christ »}<br />
1. C'est par ce salut de saint Paul aux chrétiens de Corinthe que je<br />
vous accueille aujourd'hui avec joie, dans l'espérance d'un avenir de fraternité<br />
et de communion.<br />
Je suis profondément reconnaissant à Sa Béatitude Christodoulos, Archevêque<br />
d'Athènes et de toute la Grèce, de vous avoir envoyés à Rome<br />
comme messagers de paix, à la suite de la rencontre fraternelle que j'ai eue<br />
avec lui lors de mon pèlerinage à l'Aréopage, sur les pas bénis de l'Apôtre<br />
Paul.<br />
2. <strong>La</strong> connaissance personnelle réciproque, l'échange d'informations, ainsi<br />
qu'un franc dialogue sur les moyens d'établir les relations entre nos Églises,<br />
constituent le préalable indispensable pour pouvoir progresser dans un esprit<br />
de fraternité ecclésiale. C'est aussi la condition essentielle de la mise en<br />
œuvre d'une collaboration, qui permettra aux catholiques et aux orthodoxes<br />
d'offrir ensemble un témoignage vivant de leur patrimoine chrétien<br />
commun. Cela vaut surtout dans la société d'aujourd'hui où une harmonisation<br />
entre les modes de vie et l'Évangile semble fléchir, tout comme semblent<br />
aussi diminuer la reconnaissance de la valeur des enseignements évangéliques<br />
en ce qui concerne le respect de l'homme, créé à l'image de Dieu, et<br />
de sa dignité, ainsi que la justice, la charité et la recherche de la vérité.<br />
3. Dans le cadre de l'évolution qui caractérise actuellement notre continent,<br />
l'heure de la collaboration a sonné! Compte tenu de la nécessité d'une<br />
* Die 11 Martii 2002<br />
1<br />
2 Co 1, 2.<br />
35 - <strong>AAS</strong>
522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
nouvelle évangélisation de l'Europe, qui lui permettra de retrouver pleinement<br />
ses racines chrétiennes, les traditions orientale et occidentale, qui se<br />
fondent chacune sur la grande et unique tradition chrétienne et sur l'Église<br />
apostolique, devraient s'appuyer sur le charisme lumineux de Maxime le<br />
Confesseur, qui fut une sorte de pont entre les deux traditions, entre l'Orient<br />
et l'Occident, et qui sut privilégier la pratique du sympathos pour faire<br />
face aux questions du monde. Il nous incombe, à nous aussi, d'affronter ces<br />
questions de manière dynamique et positive, et, forts de l'espérance que<br />
l'Esprit Paraclet insuffle en nous, de chercher à leur trouver des solutions.<br />
Notre tâche est de transmettre ce patrimoine chrétien dont nous avons<br />
hérité. Il est donc toujours plus urgent que les chrétiens donnent à la société<br />
une image exemplaire de leur comportement commun s'enracinant dans<br />
la foi; qu'ils cherchent ensemble à trouver un remède aux graves problèmes<br />
éthiques que posent les sciences et les démarches qui voudraient faire abstraction<br />
de toute référence à la dimension transcendantale de l'homme, ou<br />
même la nier. Cela revient à souligner, comme nous l'avons fait l'an passé,<br />
l'Archevêque d'Athènes et de toute la Grèce et moi-même, notre devoir de<br />
« faire tout ce qui est en notre pouvoir pour que les racines chrétiennes de<br />
l'Europe et que son âme chrétienne puissent être gardées intactes ». 2<br />
4. L'Église orthodoxe de Grèce, par la manière dont elle a préservé son<br />
héritage de foi et de vie chrétienne, a une responsabilité particulière dans<br />
tout cela. Lors de mon séjour à Athènes, j'ai rappelé que «le nom de la<br />
Grèce résonne partout où l'Évangile est proclamé [...]. Depuis l'ère apostolique<br />
jusqu'à aujourd'hui, l'Église orthodoxe de Grèce constitue une riche<br />
source à laquelle l'Église d'Occident a puisé sa liturgie, sa spiritualité et son<br />
droit ». 3<br />
Dans notre responsabilité qui consiste à tendre vers cet œcuménisme<br />
de la sainteté qui nous conduira enfin, avec l'aide de Dieu, vers la pleine communion<br />
qui ne signifie ni absorption ni fusion, mais une rencontre dans la vérité<br />
et dans l'amour, 4<br />
nous devons approfondir notre collaboration et travailler<br />
ensemble pour faire résonner avec force la voix de l'Évangile dans<br />
cette Europe qui est la nôtre, là où les racines chrétiennes des peuples doivent<br />
reprendre vie.<br />
5. En cette période qui nous achemine vers Pâques, Fête des Fêtes, que<br />
nous ne pourrons pas hélas célébrer à la même date, nous, catholiques et<br />
2<br />
3<br />
4<br />
Déclaration commune à VAréopage d'Athènes, 4 mai 2001.<br />
Discours à F Archevêque d Athènes et de toute la Grèce, Mgr Christodoulos, 4 mai 2001.<br />
Cf. Slavorum apostoli, n. 27.
Acta Ioannis Pauli Pp II 523<br />
orthodoxes, sommes toutefois unis dans la proclamation du Kérygme de la<br />
Résurrection. Cette annonce que nous voulons faire ensemble donnera aux<br />
hommes d'aujourd'hui une raison de vivre et d'espérer; notre volonté de rechercher<br />
la communion entre nous pourra aussi inspirer aux sociétés civiles<br />
un juste modèle de convivialité.<br />
6. En vous remerciant de votre très aimable visite, je vous prie de<br />
transmettre mes chaleureuses salutations à Sa Béatitude Christodoulos, aux<br />
membres du Saint-Synode et à tous les fidèles chrétiens de Grèce. Reprenant<br />
les paroles de saint Paul par lesquelles se conclut notre Déclaration<br />
commune à Athènes, je prie le Seigneur afin qu'il dirige notre route et<br />
qu'il « fasse croître et abonder l'amour que nous avons les uns pour les<br />
autres et pour tous ».<br />
Que la grâce et la paix de Dieu vous accompagnent dans votre visite et<br />
vous permettent de connaître la charité sincère et fraternelle avec laquelle<br />
le Saint-Siège et l'Évêque de Rome vous accueillent!<br />
III<br />
Ad sodales Pontificii Comitatus Eucharisticis Internationalibus Conventibus pro<br />
vehendis.*<br />
Signori Cardinali,<br />
Venerati Fratelli nell'episcopato,<br />
Carissimi fratelli e sorelle!<br />
1. Sono lieto di accogliervi e di salutarvi con grande cordialità. Il mio<br />
affettuoso pensiero va anzitutto al Signor Cardinale Jozef Tomko, Presidente<br />
del Pontificio Comitato per i Congressi Eucaristici Internazionali, che<br />
ringrazio per le parole indirizzatemi a nome vostro.<br />
In questi giorni, durante i quali siete riuniti per programmare l'attività<br />
del Comitato recentemente rinnovato nei suoi componenti, avete desiderato<br />
quest'incontro con il Papa. Vi ringrazio per questa vostra visita, e porgo a<br />
ciascuno il mio cordiale benvenuto, unitamente all'augurio di buon lavoro.<br />
2. Colgo volentieri questa propizia occasione per esprimere il mio più<br />
sincero apprezzamento al vostro Comitato, impegnato a promuovere in tut-<br />
* Die 22 Martii 2002,
524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ta la Chiesa il culto eucaristico. I Congressi Eucaristici costituiscono importanti<br />
esperienze di fede e di intensa preghiera, perché offrono a molti credenti<br />
l'opportunità di contemplare il volto di Cristo misteriosamente velato<br />
nel sacramento dell'Eucaristia. Per mezzo vostro, vorrei far giungere ai Delegati<br />
Nazionali e a quanti cooperano in diversi modi per la riuscita di così<br />
importanti manifestazioni di pietà cristiana l'espressione della mia più sincera<br />
gratitudine.<br />
Voi ben sapete quanto importante sia la devozione eucaristica per la vita<br />
della Chiesa e per la diffusione del Vangelo. Nell'Eucaristia, infatti, è<br />
racchiuso il bene spirituale più prezioso della Comunità cristiana, cioè lo<br />
stesso Cristo, che sulla Croce si è immolato per la salvezza dell'umanità.<br />
Proseguite, dunque, con dedizione ed entusiasmo in questa vostra opera<br />
quanto mai apprezzata.<br />
Mentre vi assicuro il mio ricordo nella preghiera, di cuore imparto a voi<br />
e a quanti vi sono cari una speciale Benedizione Apostolica.<br />
IV<br />
Ad sodales Pontificiae Academiae de Scientiis Socialibus.*<br />
Monsieur le Président,<br />
Excellence,<br />
Mesdames et Messieurs les Académiciens,<br />
1. C'est avec joie que je vous accueille à l'occasion de la huitième Assemblée<br />
générale de l'Académie pontificale des Sciences sociales. Je salue<br />
particulièrement Monsieur Edmond Malinvaud, votre Président, à qui j'exprime<br />
ma gratitude pour le message qu'en votre nom à tous il vient de<br />
m'adresser, remerciant aussi Monseigneur Marcelo Sánchez Sorondo et<br />
toutes les personnes qui coordonnent les travaux de votre Académie. Avec<br />
les compétences qui sont les vôtres, vous avez choisi de poursuivre votre<br />
réflexion sur les thèmes de la démocratie et de la mondialisation, ouvrant<br />
ainsi la recherche sur la question de la solidarité entre les générations. Une<br />
telle démarche est précieuse pour le développement de la doctrine sociale<br />
de l'Église, pour l'éducation des peuples et pour la participation des chrétiens<br />
à la vie publique, dans toutes les instances de la société civile.<br />
* Die 11 Aprilis 2002,
Acta Ioannis Pauli Pp II 525<br />
2. Votre analyse vise aussi à donner un éclairage sur la dimension<br />
éthique des choix que les responsables de la société civile et tout homme<br />
ont à effectuer. L'interdépendance croissante entre les personnes, les familles<br />
les entreprises et les nations, ainsi qu'entre les économies et les marchés,<br />
— ce qu'on appelle mondialisation —, a bouleversé le système des interactions<br />
et des rapports sociaux. Si elle a des développements positifs, elle<br />
porte aussi en elle des menaces inquiétantes, notamment l'aggravation d'inégalités<br />
entre les économies puissantes et les économies dépendantes, entre<br />
les personnes qui bénéficient de nouvelles opportunités et celles qui sont<br />
laissées pour compte. Cela invite donc à penser de manière renouvelée la<br />
question de la solidarité.<br />
3. Dans cette perspective et avec l'allongement progressif de la vie humaine,<br />
la solidarité entre les générations doit faire l'objet d'une grande attention,<br />
avec un soin particulier à l'égard des membres les plus faibles, les<br />
enfants et les personnes âgées. Auparavant, la solidarité entre les générations<br />
était dans de nombreux pays une attitude naturelle de la part de la<br />
famille; elle est aussi devenue un devoir de la communauté, qui doit l'exercer<br />
dans un esprit de justice et d'équité, veillant à ce que chacun ait sa<br />
juste part des fruits du travail et puisse vivre en toute circonstance dans la<br />
dignité. Avec les progrès de l'ère industrielle, on a vu des Etats mettre en<br />
place des systèmes d'aide aux familles, notamment en qui concerne l'éducation<br />
des jeunes et les systèmes de retraite. Il est heureux que se développe<br />
une prise en charge des personnes grâce à une véritable solidarité nationale,<br />
afin de n'exclure personne et de donner à tous un accès à une couverture<br />
sociale. On ne peut que se réjouir de ces avancées, dont ne bénéficie cependant<br />
qu'une faible partie des habitants de la planète.<br />
Dans cet esprit, il revient en tout premier lieu aux responsables politiques<br />
et économiques de tout mettre en œuvre pour que la mondialisation<br />
ne se réalise pas au détriment des plus démunis et des plus faibles, élargissant<br />
encore le fossé entre pauvres et riches, entre nations pauvres et nations<br />
riches. J'invite les personnes qui ont des fonctions de gouvernement<br />
et les décideurs de la vie sociale à être particulièrement vigilants, menant<br />
une réflexion pour envisager des décisions à long terme et pour créer des<br />
équilibres économiques et sociaux, notamment par la mise en place de systèmes<br />
de solidarité qui tiennent compte des mutations occasionnées par la<br />
mondialisation et qui évitent que ces phénomènes ne paupérisent de plus
526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
en plus des pans importants de certaines populations, voire des pays tout<br />
entiers.<br />
4. À l'échelle planétaire, des choix collectifs sont à envisager et à metttre<br />
en œuvre à travers un processus qui favorise la participation responsable<br />
de tous les hommes, appelés à construire ensemble leur avenir. Dans cette<br />
perspective, la promotion de modes démocratiques de gouvernement permet<br />
d'intéresser l'ensemble de la population à la gestion de la res publica, « sur<br />
la base d'une conception correcte de la personne humaine » 1<br />
et dans le respect<br />
des valeurs anthropologiques et spirituelles fondamentales. <strong>La</strong> solidarité<br />
sociale suppose de sortir de la simple recherche d'intérêts particuliers,<br />
qui doivent être évalués et harmonisés « en fonction d'une hiérarchie et des<br />
valeurs équilibrées et, en dernière analyse, d'une conception correcte de la<br />
dignité et des droits de la personne ». 2<br />
Il convient donc de s'attacher à<br />
éduquer les jeunes générations à un esprit de solidarité et à une véritable<br />
culture de l'ouverture à l'universel et de l'attention à toutes les personnes,<br />
quelle que soit la race, la culture ou la religion.<br />
5. Les responsables de la société civile sont fidèles à leur mission lorsqu'ils<br />
recherchent avant tout le bien commun, dans l'absolu respect de la dignité<br />
de l'être humain. L'importance des questions auxquelles nos sociétés sont<br />
confrontées et des enjeux pour l'avenir devrait stimuler une volonté commune<br />
de rechercher ce bien commun, pour une croissance harmonieuse et<br />
pacifiée des sociétés, ainsi que pour le bien-être de tous. J'invite les instances<br />
de régulation qui sont au service de la communauté humaine, tels<br />
les organismes inter-gouvernementaux ou internationaux, à accompagner,<br />
avec rigueur, justice et compréhension, les efforts des Nations, en vue du<br />
« bien commun universel ». C'est ainsi que seront peu à peu assurées les modalités<br />
d'une mondialisation non pas subie mais contrôlée.<br />
En réalité, il revient à la sphère politique de réguler les marchés, de<br />
soumettre les lois du marché à celles de la solidarité, pour que les personnes<br />
et les sociétés ne soient pas ballottées au gré des changements économiques<br />
de tous ordres et soient protégées des secousses liées aux dérégulations<br />
des marchés. J'encourage donc une fois encore les acteurs de la vie<br />
sociale, politique et économique à approfondir les voies de la coopération,<br />
entre personnes, entreprises et nations, pour que la gestion de notre terre<br />
1<br />
2<br />
Centesimus annus, n 46.<br />
Centesimus annus, n. 47.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 527<br />
soit faite en vue des personnes et des peuples, et non du seul profit. Les<br />
hommes sont appelés à sortir de leurs égoïsmes et à se découvrir davantage<br />
solidaires. Puisse l'humanité d'aujourd'hui, dans sa marche vers plus d'unité,<br />
de solidarité et de paix, transmettre aux générations futures les biens de<br />
la création et l'espérance en un avenir meilleur!<br />
En vous renouvelant l'assurance de mon estime et mes remerciements<br />
pour le service que vous rendez à l'Eglise et à l'humanité, j'invoque sur<br />
vous l'assistance du Seigneur Ressuscité et, de grand cœur, je vous accorde<br />
la Bénédiction apostolique, ainsi qu'à vos familles et à toutes les personnes<br />
qui vous sont chères.<br />
V<br />
Ad episcopos Boliviae.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Me es grato recibiros hoy, con ocasión de la visita ad limina, que,<br />
tras un largo recorrido, os ha traído a Roma para renovar vuestro compromiso<br />
pastoral ante las tumbas de los santos apóstoles Pedro y Pablo, y fortalecer<br />
los vínculos con esta <strong>Sede</strong> de Pedro y sus Sucesores, en los que reside<br />
« el principio y fundamento, perpetuo y visible, de la unidad de la fe y<br />
de la comunión ».*<br />
Agradezco cordialmente al Señor Cardenal Julio Terrazas, Arzobispo de<br />
<strong>Santa</strong> Cruz y Presidente de la Conferencia Episcopal Boliviana, las amables<br />
palabras que me ha dirigido, expresándome con ellas vuestro afecto y adhesión,<br />
y haciéndome partícipe al mismo tiempo de las esperanzas e inquietudes<br />
propias de vuestra generosa entrega al ministerio pastoral.<br />
Al encontrarme con sus Pastores, pienso con especial afecto en el querido<br />
pueblo boliviano, su grey, que ha tenido la gracia de acoger el mensaje<br />
de Cristo desde los primeros momentos de la Evangelización del Continente<br />
americano y que ahora se encuentra ante el apasionante desafío de transmitirlo,<br />
íntegro y fecundo, a las generaciones de un nuevo milenio.<br />
2. En este sentido, me complace constatar cómo el Gran Jubileo del año<br />
2000 ha marcado también profundamente la vida eclesial boliviana, con di-<br />
* Die 13 Aprilis 2002.<br />
1<br />
Lumen gentium, 18.
528<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
versas celebraciones diocesanas y nacionales que han contado con numerosa<br />
participación y han significado un especial impulso para el crecimiento de<br />
la vida cristiana. En esta ocasión, también la Iglesia boliviana « se ha convertido,<br />
más que nunca, en pueblo peregrino, guiado por Aquél que es "el<br />
gran Pastor de las ovejas" ». 2<br />
Por eso reitero a todos los Pastores, sacerdotes,<br />
religiosos y religiosas, catequistas y demás agentes de pastoral, lo que<br />
ya dije el año pasado a los sacerdotes: « hoy deseo agradecer a cada uno de<br />
vosotros todo lo que habéis hecho durante el Año Jubilar para que el pueblo<br />
confiado a vuestro cuidado experimentara de modo más intenso la presencia<br />
salvadora del Señor resucitado ». 3<br />
<strong>La</strong> rica experiencia de un momento tan significativo para la historia de<br />
la Iglesia y la humanidad no ha de quedarse en meros recuerdos, sino que<br />
ha de ser escuela y aliciente para un nuevo dinamismo evangelizador, pues<br />
« en la causa del Reino, no hay tiempo para mirar para atrás, y menos aún<br />
para dejarse llevar por la pereza ». 4<br />
No faltan en vuestras comunidades<br />
eclesiales retos importantes a los que debéis hacer frente. Deseo alentaros<br />
de corazón en este cometido, tantas veces sembrado de dificultades en apariencia<br />
insolubles, recordando que Jesús mismo envió a los suyos a predicar<br />
sin llevar nada consigo 5<br />
y que Pedro, tras fiarse plenamente de la palabra<br />
del Maestro, obtuvo una pesca tan abundante como insospechada. 6<br />
3. Si bien no faltan indicios que alimentan la esperanza de un incremento<br />
de las vocaciones sacerdotales y religiosas, sé bien que éste es unos de<br />
los aspectos que más os apremian en el afán de hacer más incisivo el anuncio<br />
del Evangelio, más completa y organizada la atención pastoral al Pueblo<br />
de Dios, más rica y floreciente la búsqueda de la santidad en todas las<br />
comunidades eclesiales. Por eso se ha de insistir incansablemente en la oración<br />
al « Dueño de la mies » 7<br />
para que siga bendiciendo a Bolivia con el<br />
precioso don de las vocaciones al sacerdocio y a la vida consagrada en sus<br />
diversas formas. El anuncio de Cristo ha de hacerse eco también de su invitación<br />
a seguirle en el camino específico de la vida sacerdotal o de especial<br />
consagración, y suscitar la experiencia de aquellos discípulos que « oyeron<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
Hb 13, 20; Novo millennio ineunte, 1.<br />
Carta a los sacerdotes para el Jueves Santo de 2001, 3.<br />
Novo millennio ineunte, 15<br />
Cf. Mt 10, 9-10.<br />
Cf. Lc 5, 6,<br />
Cf. Mt 9, 38.
Acta Ioannis Pauli Pp,, II 529<br />
hablar así y siguieron a Jesús». 8<br />
A ello se orienta la pastoral de las vocaciones,<br />
una de las grandes urgencias de nuestro tiempo, que ha de ser « amplia<br />
y capilar, que llegue a las parroquias, a los centros educativos y familias<br />
». 9<br />
Nadie puede sentirse eximido de esta responsabilidad que « pertenece<br />
a todo el Pueblo de Dios ». 10<br />
Como Pastores, conocéis bien lo delicado de esta labor que, si por un lado<br />
requiere la audacia de hacerse mediadores de la llamada del Maestro a<br />
través de una propuesta directa y personal, exige también un paciente<br />
acompañamiento espiritual y la indomable esperanza propia del sembrador,<br />
que continúa su tarea aun sabiendo lo incierto de la cosecha.<br />
4. Ha de ponerse, además, un especial cuidado en la formación de los<br />
candidatos al sacerdocio y la vida consagrada, pues la penuria de los llamados<br />
a proclamar y dar testimonio del Evangelio nunca justifica que no se<br />
exija la debida idoneidad para esta crucial misión de la Iglesia. Por eso, se<br />
les debe brindar una sólida preparación teológica y una profunda espiritualidad,<br />
con el fin de que comprendan y acepten con gozo las exigencias del<br />
ministerio y la consagración, dando prueba de que son capaces de « gastar »<br />
toda la vida por Cristo 11<br />
y de poner los propios talentos al servicio de la<br />
Iglesia, lo cual da pleno sentido a la existencia personal y la colma en todos<br />
sus aspectos.<br />
Os invito, pues, a seguir infundiendo aliento a vuestros seminaristas y<br />
sacerdotes, sin tener miedo a presentar y exigir enteramente los requisitos<br />
que la Iglesia, inspirada en el modelo del Buen Pastor, pide para sus ministros<br />
ordenados. Pienso en la necesaria fraternidad sacerdotal, sin forma alguna<br />
de animadversión, prejuicio o discriminación; en la indispensable obediencia<br />
y comunión, sin reticencias, con el propio Obispo, al que deben<br />
prestar con gozo y generosidad su entera disponibilidad; en el aprecio sincero<br />
y efectivo del celibato y en el desapego ante los bienes materiales. 12<br />
Vuestra caridad pastoral sabrá encontrar el modo de que dichas exigencias,<br />
más que como simples y penosas renuncias, sean aceptadas y vividas con el<br />
corazón henchido de gozo de quien, « al encontrar una perla de gran valor,<br />
va, vende todo lo que tiene y la compra ». 13<br />
También sabéis lo decisivo que<br />
puede resultar en muchos casos el trato individual, afable y paternal del<br />
8<br />
9<br />
10<br />
11<br />
12<br />
13<br />
Jn l, 37.<br />
Novo millennio ineunte, 46.<br />
Ecclesia in America, 40.<br />
Cf. 2 Co 12, 15<br />
Cf. Presbyterorum Ordinis, 14-17.<br />
Mt 13, 46.
530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Obispo con sus sacerdotes, interesándose también por los pormenores de la<br />
vida cotidiana que inciden en su ánimo personal y pastoral. Este es precisamente<br />
uno de los ámbitos privilegiados para desarrollar el « espíritu de<br />
comunión » que ha de caracterizar la Iglesia del tercer milenio. 14<br />
5. No se ha de olvidar un aspecto tan importante para la mayoría de<br />
vuestras diócesis como es la presencia de numerosas personas consagradas,<br />
a las que agradezco muy cordialmente su contribución al servicio del Reino<br />
de Dios en Bolivia. Lo hacen en múltiples campos, según el carisma del<br />
propio Instituto, desde el apostolado directo en parroquias y misiones, a las<br />
obras educativas, sanitarias, o de asistencia social y caritativa. No solamente<br />
merecen el reconocimiento de los Pastores, sino el aliento continuo para<br />
sostener e incrementar su generosidad y entrega, en plena sintonía con las<br />
directrices de cada Iglesia particular. Esto les ayudará, además, a tomar<br />
una conciencia cada vez más viva de que su aportación a la vida de la comunidad<br />
eclesial no se limita a la eficacia material de sus servicios, sino<br />
que la enriquecen sobre todo por su testimonio, personal y comunitario, del<br />
Evangelio de las bienaventuranzas, por la presencia del propio carisma, que<br />
recuerda a todos la inconmensurable acción del Espíritu, y por ese importantísimo<br />
cometido de contribuir de una manera muy peculiar a que las comunidades<br />
lleguen a ser «auténticas escuelas de oración». 15<br />
6. También es un signo de vitalidad en muchas de las Iglesias particulares<br />
que presidís la presencia de numerosos laicos comprometidos, que « realizan,<br />
según su condición, la misión de todo el pueblo cristiano en la Iglesia<br />
y en el mundo ». 16<br />
Su papel adquiere una especial importancia en aquellos<br />
lugares donde resulta aún imposible contar con la presencia permanente de<br />
sacerdotes que presidan la comunidad. Su disponibilidad para promover la<br />
catequesis o animar encuentros de oración comunitaria y de lectura de la<br />
Palabra de Dios, merece el sincero reconocimiento de los Pastores que, a su<br />
vez, deberán esforzarse en dotarles de una formación teológica, litúrgica y<br />
espiritual, adecuada a los cometidos que les son asignados.<br />
A este respecto, sin embargo, se debe procurar que el interés y dedicación<br />
a los servicios eclesiales no lleve, en ciertos casos, « a una práctica dejación<br />
de sus responsabilidades específicas en el mundo profesional, social,<br />
14<br />
15<br />
16<br />
Cf. Novo millennio ineunte, 43.<br />
Ibid., 33,<br />
Lumen gentium, 31.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 531<br />
económico, cultural y político ». 17<br />
En efecto, esta vocación específica de los<br />
laicos tiene una importancia decisiva en la sociedad actual, en la que, como<br />
sucede también en Bolivia, se producen rápidas y profundas transformaciones<br />
que requieren el respeto de los principios éticos y la iluminación de los<br />
valores evangélicos para que las realidades temporales se ordenen según<br />
Dios. 18<br />
Por eso, en la formación específica de los laicos no se deben escatimar<br />
medios, porque ellos son los llamados en primer lugar a concretar y<br />
hacer efectiva la doctrina social dé la Iglesia.<br />
Es importante, pues, que cada Obispo ponga un especial empeño en<br />
cumplir, también en este campo, su responsabilidad de « reunir y formar a<br />
toda la familia de su grey, de tal manera que todos, conscientes de sus deberes,<br />
vivan y actúen en comunión de amor ». 19<br />
<strong>La</strong>s diversas formas de asociación<br />
son un cauce adecuado para realizar este cometido entre los laicos<br />
y, por eso, han de ser atendidas, promovidas y saludadas como una verdadera<br />
« primavera del Espíritu » para la Iglesia. 20<br />
Como Pastores, sabéis de<br />
sobra el bien inestimable que las diversas asociaciones laicales, cuando siguen<br />
los « criterios de eclesialidad », 21<br />
pueden aportar tanto a la santificación<br />
de sus miembros como a la acción evangelizadora de la Iglesia.<br />
7. Como en otras partes de <strong>La</strong>tinoamérica, en Bolivia sentís también<br />
preocupación por el avance proselitista de las sectas, que frecuentemente<br />
aprovechan las mismas raíces religiosas sembradas por la Iglesia en las gentes<br />
para apartarlas de quien las sembró. Es un fenómeno doloroso que a<br />
veces hace revivir la experiencia de Jesús cuando decía: « Si digo la verdad,<br />
¿por qué no me creéis? ». 22<br />
Sin embargo, la firmeza de la fe y la plena confianza<br />
en la fuerza de la verdad misma para ganar los corazones es un precioso<br />
recurso para inspirar apropiadas acciones pastorales. Una de ellas es<br />
precisamente proclamar incesantemente el mensaje de Cristo de manera<br />
comprensible para todos, con « estilo llano, como conviene a la bondad de<br />
Dios » 23<br />
y, al mismo tiempo, mostrando todo su vigor y atractivo. Hemos<br />
de aprender siempre de Jesús que, con su forma de actuar y su enseñanza,<br />
causaba el asombro de las gentes. 24<br />
17<br />
18<br />
19<br />
20<br />
21<br />
22<br />
23<br />
24<br />
Christifideles laici, 2.<br />
Cf. Lumen gentium, 31.<br />
Christus Dominus, 16.<br />
Cf. Novo millennio ineunte, 33.<br />
Cf. Christifideles laici, 30.<br />
Jn 8, 46.<br />
S. Cipriano, A Donato, 2.<br />
Cf. Lc 4, 32.
532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
No faltan en la rica tradición boliviana medios expresivos adecuados,<br />
capaces de encauzar una vivencia profunda de fe, ni formas de piedad popular<br />
bien arraigadas que llegan al corazón del pueblo. <strong>La</strong> sencillez de éstas<br />
manifestaciones no se ha de confundir con la superficialidad de la fe. Ésta<br />
sí que ha de ser motivo de grave preocupación, sobre todo cuando se debe<br />
a una escasa atención personal a los fieles, según su propia condición, o a<br />
un retraimiento de la acción evangelizadora ante las expectativas más profundas<br />
de quien ansia oír en lo más íntimo de su ser aquellas palabras de<br />
Jesús: « Hoy ha llegado la salvación a esta casa ». 25<br />
En efecto, la experiencia<br />
demuestra que las sectas no prosperan donde la Iglesia vive intensamente<br />
la vida espiritual y se entrega al servicio de la caridad.<br />
8. Queridos Hermanos, os ha tocado ejercer vuestro ministerio pastoral<br />
en unos momentos difíciles para el País, a causa de una situación social delicada,<br />
con diversos conflictos y brotes de violencia. Habéis aceptado ser<br />
parte de las iniciativas pacificadoras, con el único fin de favorecer el acercamiento<br />
y el diálogo entre las partes en conflicto.<br />
En efecto, ésta es sólo una forma temporal de ejercer una labor más<br />
amplia, que integra la acción evangelizadora y lleva a la promoción de la<br />
justicia y de la solidaridad fraterna entre todos los ciudadanos. Con vosotros<br />
hago un llamado a todos los creyentes bolivianos a que, fundándose en<br />
la fe que profesan y en la esperanza en Cristo que los anima, se hagan paladines<br />
de una sociedad ajena a todo partidismo egoísta, a cualquier forma<br />
de violencia o a la falta de respeto de los derechos de la persona humana,<br />
especialmente el derecho a la vida.<br />
9. Al terminar este encuentro, invoco sobre vosotros y vuestros diocesanos<br />
la maternal protección de Nuestra Señora de Copacabana, pidiéndole<br />
que vele por todos los bolivianos. Llevad el saludo y el afecto del<br />
Papa a los hog las comunidades y parroquias, animándolos a ser<br />
difusores de los grandes ideales del Evangelio. Repito hoy cuanto dije en<br />
el Aeropuerto de <strong>Santa</strong> Cruz al terminar mi Viaje pastoral a vuestra patria<br />
en 1988: « A todos os llevo en mi corazón y de todos guardaré un<br />
recuerdo imborrable ». 26<br />
Con tales sentimientos os imparto de corazón la Bendición Apostólica,<br />
que complacido extiendo a todos los hijos e hijas de Bolivia.<br />
25<br />
26<br />
Lc 19, 9.<br />
Discurso, 14-5-1988, 2.
Congregatio de Causis Sanctorum 533<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
BOGOTENSIS seu GIRARDOTENSIS<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Aloisii Variara sacerdotis professi<br />
societatis S. Francisci Salesii fundatoris Instituti Sororum Filiarum Sacrorum<br />
Cordium Iesu et Mariae (1875-1923)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Servus Dei Aloisius Variara natus est in oppido Viarigi<br />
apud urbem Hastam (Asti) die 15 mensis Ianuarii anno 1875.<br />
Societatis Sancti Francisci Salesii adscriptus, religiosam professionem anno<br />
1891 emisit. In Columbiam missus est ubi libenter suscepit munus ei<br />
commissum a Superioribus subveniendi leprosis in valetudinario, quod vulgo<br />
appellatur lazzaretto, apud pagum Agua de Dios. Anno 1898 presbyter<br />
est ordinatus. Mira deinde caritate promptaque sacrificii voluntate se vovit<br />
presbyterali ministerio caritatisque operibus potissimum erga infirmos lepra<br />
affectus et inopes. Congregationem Sororum Filiarum Sacrorum Cordium<br />
Iesu et Mariae condidit, quae excipiebat quoque ut sodales adulescentulas<br />
mulieres lepra affectas. Servus Dei innumeris laboravit tribulationibus et<br />
infirmitatibus. Hinc inde translatus est donec pie animam Deo reddidit Cucutae<br />
in pago Columbiae die 1 mensis Februarii anno 1923.<br />
Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 2 mensis Aprilis anno 1993 declaravit<br />
Servum Dei Aloisium Variara heroum in modum virtutes théologales,<br />
cardinales iisdemque conexas exercuisse.<br />
Postulator Causae nuper Congregationi de Causis Sanctorum exhibuit<br />
miram, ut aiunt, sanationem examinandam Sororis Hedvigis Roso e Congregatione<br />
Filiarum Mariae Auxiliatricis. Quae religiosa mulier, mense Septembri<br />
anno 1989 in valetudinarium recepta est urbis Augustae Taurinorum,<br />
ubi sequenti die 4 mensis Octobris chirurgicam subiit operationem un-
534<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
de carcinoma ovaricum apparuit late diffusum et disseminatum per omnia<br />
fere viscera, scilicet peritoneum, uterum et ovaria. Medicus chirurgus valuit<br />
tantum aliquot biopticas essectiones probativas facere, cum impossibile evasisset<br />
neoplasiam auferre. Tum morbus in dies ingravescere coepit, sed infirma<br />
neque chemioterapica cura frui valebat neque carcinomatis exstirpationem<br />
pati poterat, ita ut medici prognosim infaustam ediderant. Interea<br />
ipsa religiosa mulier infirma cum suis religiosis sororibus coeperat invocare<br />
magna cum fiducia et perseverantia intercessionem Servi Dei Aloisii Variara<br />
ad impetrandum a Deo sanationis donum. Itaque nihil proficientibus curis<br />
medicis, Soror Hedvigis die 15 mensis Novembris anno 1989 e valetudinario<br />
dimissa est. Sequenti mane, cum a somno excitata est, persensit se sanitate<br />
frui, omnibus fugatis morbis, quibus antea laboraverat ob metastasim abdominalem<br />
et thoracicam.<br />
De qua subita ac mira sanatione apud Curiam Taurinensem annis 1998-<br />
1999 dioecesana Inquisitio celebrata est, cuius auctoritatem ac iuridicam fidem<br />
Congregatio de Causis Sanctorum ratam habuit per decretum die 18<br />
mensis Februarii anno 2000 editum.<br />
Consilium Medicorum huius Dicasterii, in sessione die 20 mensis Ianuarii<br />
anno 2001, scite declaravit sanationem morbi subitam, completam, diuturnam<br />
necnon scientifica ratione inexplicabilem fuisse. Die 29 mensis Novembris<br />
eodem anno actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum<br />
atque die 11 mensis Decembris subsecuti habita est Sessio Ordinaria Patrum<br />
Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Exc.mo Domino Aloisio<br />
Barbarito, Archiepiscopo tit. Florentinensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum<br />
sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio num de miraculo<br />
constaret divinitus patrato, responsum affirmativum prolatum est.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessio<br />
nem Ven. Servi Dei Aloisii Variara, Sacerdotis professi Societatis S. Francisci<br />
Salesii, Fundatoris Instituti Sororum Filiarum Sacrorum Cordium Iesu et<br />
Mariae, scilicet de subita, completa ac diuturna sanatione Sororis Hedvigis Ro-
Congregatio de Causis Sanctorum 535<br />
so a « carcinoma sieroso papillifero dell'ovaio, scarsamente differenziato, con<br />
diffusa disseminazione metastatica nel piccolo bacino, nel peritoneo, nell'intesti<br />
no, in altre strutture addominali e nella pleura: stadio IV ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
BONONIENSIS<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Brunonis Marchesini Clerici (1915-1938)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Clerici, qui a Domino vocati et in partem Eius sepositi, sub vigilantia<br />
Pastorum ad officia ministrorum se praeparant, mentes et corda sua tam<br />
praeclarae electioni conformare tenentur, in oratione assidui, amore ferventes,<br />
quaecumque sunt vera, iusta et bonae famae cogitantes, omnia in gloriam<br />
et honorem Dei perficientes » (Conc. Oec. Vat. II, Const. dogm. de Ec<br />
clesia Lumen gentium, 41).<br />
Bruno Marchesini clericus ut fidelis evaderet Christi discipulus et Ecclesiae<br />
minister sanctimonia illustris, magna cum diligentia, perseverantia et<br />
laetitia dona Dei suamque institutionem sacerdotalem, sine mora in via ad<br />
sanctitatem progrediens, excoluit.<br />
Hic iuvenis amicus Domini, natus est die 8 mensis Augusti anno 1915<br />
in vico Bagno di Piano vulgariter appellato, qui pars est seorsum posita<br />
municipii Sala Bolognese, intra fines archidioecesis Bononiensis. Parentes<br />
Iulius Marchesini et Anna Elisabeth Pagnoni, humiles opifices, religionis<br />
studio ardentes, eum educarunt secundum leges divinas atque exemplo suo<br />
ei duces fuerunt ad viam probitatis ferendam. Bruno accurate aderat celebrationibus<br />
liturgicis in ecclesia paroeciali, ministrans ad altare et, cum<br />
opus esset, praeiens communem recitationem marialis Rosarii aliarumque<br />
precationum, quas memoriae mandaverat. Tanto autem studio ardebat ut
536<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
parochus Dominicus Dal Monte eum amice « meum curionem minorem »<br />
(seu cappellanum) appellaverit. Die 17 mensis Iunii anno 1923 ad sacram<br />
synaxim primum accessit et sacramentum confirmationis suscepit; quo tempore<br />
admodum proclivem se sensit ad sacerdotium capessendum.<br />
Praeditus acri ingenio, bona voluntate et se devovendi studio, scholam<br />
litterariam uberi cum fructuum copia absolvit. Deinde in Seminarium dioecesanum<br />
Bononiense est ingressus (1927-1932), ubi pietate, bonitate, accurata<br />
disciplinae observatione atque progressu in studiis enituit. Perfectiorem<br />
etiam in modum se gessit in Pontificio Seminario Romano minore (1932-<br />
1934) atque in Pontificio Seminario Romano maiore (1934-1938). Anno 1937<br />
tonsura est insignitus et anno subsequenti ad ostiariatum et lectoratum<br />
promotus. Cum cuncta officia sua impleret, quam ob rem existimationem<br />
moderatorum et condiscipulorum promeruit, omnibus viribus est annisus ut<br />
Christum imitaretur. Haec fuit sententiola eius propria: « Aut sacerdos ero<br />
sanctus aut moriar ». Quapropter omni studio operam dedit ut peccatum ac<br />
mediocritatem fugeret et ad alta fastigia perfectionis evangelicae eniteretur<br />
die ex die virtutum gradus scandendo. Eius infantia et adulescentia, eius<br />
cogitationes et actiones, eius spes et aspera, quae toleravit, fide collustrabantur.<br />
Voluntati Dei vita sua adhaesit, quod bonum est patravit, permulta<br />
dona desuper accepta, affatim adauxit sapienter idque egit ut Deo gloriam<br />
afferret et efficacius animabus inserviret. Aluit coniunctionem cum<br />
Domino Deo per liturgiam, pietatem in Eucharistiam et Beatam Virginem<br />
Mariam, Sacras Scripturas, orationem, meditationem, studia. Bis in hebdomada<br />
fructuose sacramentum paenitentiae suscepit, usus est mortificatione<br />
Deumque rogavit ut crucem ipse adamaret et sic semper similior fieret Christo,<br />
magistro suo ac domino. Amavit Deum super omnia, totum ei se dedens, et<br />
in recessu vitae in Seminario actae eum adoravit, laudavit eique corde puro<br />
et indiviso servivit. Nocte Nativitatis Domini, anno 1937, caritate incensus,<br />
moderatore spirituali Petro Carolo <strong>La</strong>nducci, sacerdote, permittente, votum<br />
privatum perfectae et perpetuae castitatis nuncupavit, gratiam implorans,<br />
qua Iesum « nullo imposito modo et sine mensura » amaret et martyrium<br />
pro eius nomine obiret. Obsequenti animo diligebat sanctam matrem Ecclesiam,<br />
venerabatur Summum Pontificem, Archiepiscopum suum Ioannem<br />
Baptistam Cardinalem Nasalli Rocca di Corneliano, episcopos, sacerdotes.<br />
Condiscipulos secum in Seminario versantes prosequebatur amanti studio<br />
fraternitatis, bonitatis, sollicitudinis, patientiae, ad usum deducens hortamentum<br />
S. Pauli: « Gaudere cum gaudentibus, fiere cum flentibus » (Rom
Congregatio de Carnis Sanctorum 537<br />
12, 15). Diversis sese accommodabat ingeniis, nullam anteponebat personam,<br />
abscondebat intellegentiam, qua condiscipulos superabat, erat comis,<br />
urbanus, humilis erga omnes et pacem laetitiamque circumfundebat. Sodalium<br />
participabat colloquia, ludos, excursiones, iocos, sed numquam a caritate<br />
et moderatione animi sui discessit neque umquam se passus est averti<br />
a lumine praesentiae divinae. Naturam suam alacrem moderabatur, temperantiam<br />
et paupertatem colebat, iustum sese praebebat erga Deum et proximum,<br />
obtemperabat parentibus, parocho, magistris, moderatoribus. Patienter<br />
tulit difficultates atque incommoda et quo facilius metam contingeret,<br />
regi voluit a superioribus suis, quibus animum simpliciter ac serene patefaciebat.<br />
Inde a prioribus annis in Seminario actis hoc sibi proposuit:<br />
« Oportet sim veluti creta fictilis atque flexibilis in manibus superiorum<br />
meorum, qui me efficere volunt imaginem, quantum fieri potest, simillimam<br />
Iesu ». In colloquiis serendis, in consiliis capiendis, in actionibus suis<br />
exhibuit semper aequilibritatem et prudentiam, gloriam Dei spectans et<br />
sanctificationem animae suae. Mense Maio, anno 1938, iterum cor suum obtulit<br />
Matri Dei, quae in Seminario Romano maiore veneratione colitur sub<br />
titulo "Virginis Mariae a Fiducia" atque suavi precatiuncula invocatur:<br />
« Mater mea, fiducia mea ».<br />
Valetudo autem Servi Dei, usque ad tempus illud firma, inde a prioribus<br />
diebus eiusdem mensis febri continua afficiebatur, cuius origo fuit incerta.<br />
Omnis curatio ad irritum cecidit. Extremo vitae spatio, quod Bononiae<br />
transegit, iudicium medicorum est edictum, secundum quod inflammatione<br />
meningae laboraret. Iuvenis, sanctimonia insignis, se prorsus ad voluntatem<br />
Dei conformavit. Ad summum doloris enisus est animo praef orti<br />
atque sereno, solacium reportans e precatione continua. Postremis diebus<br />
ita Dominum est affatus: « Offero Tibi cruciatus meos, unde bonum proveniat<br />
familiae meae, paroeciae meae, superioribus meis meisque sodalibus ea<br />
mente ut probi sacerdotes evadant, peccatores convertantur. Si autem dolor<br />
meus non satis gravis est, ut dignus inveniar, qui hasce res a Te petam,<br />
auge eum multipliciter, sed robur mihi largire, ut ob amorem Sacratissimi<br />
Cordis Tui eum perferam ». Usque ad exitum vitae hanc oblationem Deo<br />
adhibere perrexit. Deus eum humanis rebus exemit illucescente die 29 mensis<br />
Iulii anno 1938.<br />
Fama sanctitatis, qua Famulus Dei in vita fruebatur, post eius mortem<br />
amplius est propagata, qua de causa Archiepiscopus Bononiensis initium fecit<br />
Causae beatificationis et canonizationis et celebravit Processum Ordina-<br />
36 - A.A.S.
538<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
rium Informativum (1955-1964), quem subsecutus est Processus Rogatorialis<br />
Romae institutus (1957-1958), atque Inquisitio in supplementum addita<br />
(1986-1988). Vis iuridica Processuum agnita est a Congregatione de Causis<br />
Sanctorum, decreto die 1 mensis Iunii anno 1990 lato. Positione praeparata,<br />
disceptatum est, secundum normas, utrum Servus Dei virtutibus in gradu<br />
heroico operam dedisset. Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum<br />
felici cum exitu actus est die 26 mensis Octobris anno 2001. Patres Cardinales<br />
et Episcopi, in Sessione Ordinaria die 20 mensis Novembris subsecuti,<br />
habita, post auditam relationem Ponentis Causam, Exc.mi Salvatoris Boccaccio,<br />
Episcopi Frusinatensis-Verulani-Ferentini, agnoverunt Brunonem<br />
Marchesini, clericum, virtutes théologales, cardinales iisque annexas in gradu<br />
heroico exercuisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit,<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis eisque astantibus Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servi<br />
Dei Brunonis Marchesini, Clerici, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 539<br />
MALACITANA<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ioannis Nepomuceni Zegrí y Moreno<br />
sacerdotis dioecesani fundatoris Congregationis Sororum a Caritate B. M. V. a<br />
Mercede (1831-1905)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Finis quem ministerio atque vita persequuntur Presbyteri est gloria<br />
Dei Patris in Christo procuranda. Quae gloria in eo est, quod homines opus<br />
Dei in Christo perfectum conscie, libere atque grate accipiunt illudque in<br />
tota vita sua manifestant » (Conc. Oecum. Vat. II, Decretum de presbyterorum<br />
ministerio et vita Presbyterorum ordinis, 2).<br />
Ad id, de quo Concilium Vaticanum II loquitur, propositum ministerium<br />
pastorale Ioannis Nepomuceni Zegrí y Moreno, presbyteri, tendit, qui<br />
in servitium Dei, Ecclesiae atque animarum vitam consecravit et, quo melius<br />
Regni Christi progressui interesset, novam religiosam congregationem<br />
fundavit, cui illud suggessit: « Omnia pro humanitate in Deo, per Deum,<br />
pro Deo ».<br />
Servus Dei natus est Illiberi in Hispania die 11 mensis Octobris anni<br />
1831 ex Antonio Zegrí Abril, artis medicae magistro in Universitate Studiorum<br />
eiusdem civitatis, et Iosepha Moreno Escudero, legitimis locupletis condicionis<br />
coniugibus christiano spiritu magnopere suffultis. Postridie ortus,<br />
ad baptismalem ecclesiae paroecialis fontem ductus Ioannis Nepomuceni<br />
nomen accepit. Institutioni eius egregie parentes et Regium Collegium<br />
Sanctorum Bartholomaei et Iacobi consuluerunt, cuius fuit annis 1845-1849<br />
alumnus convictor.<br />
Vocatione ad sacerdotium percepta, Seminarium dioecesanum Granadense<br />
anno 1850 ingressus est et, die 2 mensis Iunii anno 1855, presbyteratu<br />
auctus, institutionem theologicam, philosophicam et iuridicam apud Universitatem<br />
Studiorum suae civitatis perrexit. In quo Collegio didicit, annis<br />
1855-1864 ipse docuit.<br />
Oratoria vi exornatus, titulo praedicatoris supernumerarii regis Hispaniae<br />
insignitus est. Magna pastorali sollicitudine et sedulitate pro cultu divino<br />
et pauperibus paroecias vicorum Huétor Santulón (1859-1864) et Sancti<br />
Gabrielis de Loga (1865-1869) administra vit. Anno 1869 novus Episcopus<br />
Malacitanus, Dominus Stephanus Iosephus Pérez y Martínez Fernández,
540<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
cum eum propinquum adiutorem peteret, plura magni ponderis officia eidem<br />
tribuit, e quibus illa vicarii generalis et provisoris (1869-1878), canonici<br />
ecclesiae cathedralis, praepositi domui misericordiae Sanctae Mariae Magdalenae<br />
et Sancti Caroli, vicerectoris et professoris Seminarii dioecesani ac visitatoris<br />
religiosarum.<br />
Servus Dei populo panem verbi Dei largiter distribuit, veritates Christi<br />
docens, pietatem erga Virginem Mariam et dilectionem in Romanum Pontificem.<br />
Iura defendit Ecclesiae et Institutorum vitae consecratae; Episcopum<br />
suum Malacitanum adiuvit in operibus caritatis. Anno 1878, ut aerumnis ac<br />
spiritalibus necessitudinibus pauperum sub veniret, Congregationem Soronum<br />
a Caritate Beatae Mariae Virginis a Mercede fundavit, quam, etsi inter<br />
aerumnas exordii, multas aperuit aedes et instituta caritatis pluribus in locis.<br />
Anno 1888 Servus Dei, qui naviter Congregationi praeerat, Romam petiit,<br />
ut approbationem novarum Constitutionum impetraret, quas ipse<br />
scripserat. Quo eodem tempore autem sic in eum graves processerunt accusationes,<br />
ut a Congregatione, quam fundaverat, discedere cogeretur. Extricatis<br />
vero rumoribus, anno 18<strong>94</strong> Summus Pontifex Leo XIII ei rescriptum<br />
redintegrationis concessit et officium moderatoris Instituti restituit. Inimicitiae<br />
quidem in eum eo progressae sunt, ut semel a filiabus suis dolenter diverteret<br />
et in domum suam Malacae secederet, animum orationi, operibus<br />
caritatis, ministerio confessionum et muneri canonici tradens: contumeliae<br />
et dedecoris cruci se tacite submisit, quam in instrumentum purificationis<br />
et sanctitatis mutavit. Magis magisque soluto corde a rebus vanitatibusque<br />
mundi, docilis voluntatis Dei in sequelam Christi et in exercitium virtutum<br />
profecit, evangelicae perfectionis culmen attingens.<br />
Fides, caritas et spes lumen fuerunt et vis vitae eius ac ministerii sacerdotalis.<br />
Deo eiusque revelationi firmiter credidit et omnibus viribus opibusque<br />
profectui Regni Christi animarumque saluti operam dedit. Praedicatione<br />
Evangelium nuntiavit primum pauperibus, in quibus Domini patientis<br />
vultum agnoscebat. Unionem cum Deo aluit sacra liturgia, meditatione Sacrarum<br />
Scripturarum, oratione ac pietate erga Sacratissimum Cor Iesu, Eucharistiam<br />
et Beatam Virginem a Mercede. Opera apostolatus eius consuetudinem<br />
Christi penitus perdiscebant eumque exacuebant, ut viveret, quod<br />
celebrabat, et, quod alios docebat, huius testimonium daret. Deum magis<br />
quam seipsum dilexit, cuius gloriam quaesivit, peccatum fugiens, mandata<br />
Domini servans, operam in humanam et christianam dignitatem provehendam<br />
filiorum suorum, praesertim egenorum, navans.
Congregatio de Causis Sanctorum 541<br />
Probitate vitae ac patientia in aerumnis Deum laudavit. Calumniis laboratus,<br />
propinquitatem et consolationem Dei animadvertit, de quo ad Sorores<br />
anno 1896 scribebat: « Quam magnus et bonus nobis obvenit Deus!<br />
Dolorem sanctificat et dulces consolationes iis, qui patiuntur, servat; paupertatem<br />
sanctificat et efficit, ut caritas eidem opituletur et subveniat; qui<br />
patiuntur, eos fide confirmat, spe suffulcit, caritate extollit, eo ut veritas ac<br />
virtus semper triumphent et in caelo fulgeant nostrae religionis, sicut fulget<br />
sol in medio firmamento ».<br />
His sustentus cogitationibus, divinae providentiae, iustitiae et misericordiae<br />
Dei se commisit. Per tenebras facem spei custodivit ardentem, quam<br />
humilitate, oboedientia ecclesiasticae ierarchiae, abnegatione sui, dilectione<br />
crucis et sacrificio aluit. Accusationibus ignoscendo, tacendo atque orando<br />
respondit et, cum munus suum se defendendi intellexit, ad hoc leni animo<br />
et misericordia pleno cavit. Prudentiam omnibus in negotiis apostolatus sui<br />
atque in officiis ecclesiasticis attendendis, in Congregatione religiosa moderanda<br />
atque in instrumentis magis idoneis ad suam aliorumque sanctificationem<br />
eligendis ad culmen exercuit. Temperans fuit in usu bonorum temporalium,<br />
iustus erga Deum et proximum, fortis in aerumnis, pauper, castus,<br />
perseverans in bono et in dilectione Dei et proximi ad finem usque vitae.<br />
Deus eum ad se vocavit mane diei 17 mensis Martii anno 1905.<br />
Fama sanctitatis Servi Dei perspecta, Episcopus Malacitanus Causam<br />
beatificationis et canonizationis inivit et annis 1958-1962, Rogatoria Matritensi<br />
annis 1959-1960 comitatus, Processum Ordinarium Informativum celebravit,<br />
cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum<br />
decreto diei 7 mensis Februarii anni 1992 probatae sunt. Die 26 mensis Ianuarii<br />
insequentis anni 1993 acta est Consultorum Historicorum sessio, postea<br />
disceptatum est, ut ex norma, an Servus Dei more heroum virtutes<br />
christianas exercuisset. Die 9 mensis Novembris anni 2001, prospero cum<br />
exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est. Patres<br />
Cardinales porro et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 4 insequentis mensis<br />
Decembris, audita relatione Causae Ponentis, Excellentissimi Domini Iosephi<br />
Sebastiani <strong>La</strong>boa, Archiepiscopi tit. Zaraiteni, professi sunt Servum Dei<br />
virtutes théologales, cardinales iisque adnexas in modum heroum coluisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit,<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.
542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis eisque astantibus Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico Servi Dei<br />
Ioannis Nepomuceni Zegrí y Moreno, Sacerdotis dioecesani, Fundatoris Con<br />
gregationis Sororum a Caritate B. M. V. a Mercede, in casu et ad effectum, de<br />
quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
NEAPOLITANA<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Christinae ab Immacu<br />
lata Conceptione (in saec.: Adelaidis Brando) fundatricis Congregationis Sororum<br />
Victimarum Expiatricum a Sacramentato Iesu (1856-1906)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Serva Dei Maria Christina ab Immaculata Conceptione (in<br />
saeculo: Adelaides Brando) nata est Neapoli die 1 mensis Maii anni 1856.<br />
Iam inde a pueritia vocationem ad vitam consecratam animadvertit, sed<br />
infirma eius salus haud sivit, ut in Institutis, quae ingressa erat, maneret.<br />
Casauriae tandem apud Neapolim Congregationem Sororum Victimarum<br />
Expiatricum a Sacramentato Iesu fundavit pro cultu eucharistico et apostolatus<br />
caritatisque operibus fovendis. Mentis virtutibus dives, pie die 20<br />
mensis Ianuarii anni 1906 in Domino obdormivit.<br />
Die 2 mensis Iulii anni 19<strong>94</strong>, Summus Pontifex Ioannes Paulus II edixit<br />
Servam Dei virtutes théologales, cardinales iisque adnexas in modum<br />
heroum coluisse.
Congregatio de Causis Sanctorum 543<br />
Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de<br />
Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem dominae Federicae<br />
de la Fuente a Manila in insulis Philippinis, quae, mense Iulio anni 1992,<br />
dolores in hemithorace dextero ob effusionem sanguinis per pleuram ostendere<br />
coepit. Pluries igitur in valetudinariis recepta est et, variis post clinicis<br />
scrutationibus, in utroque pulmone granulomatosis, quae a « Wegener » nomen<br />
habet, inventa est magnae quidem amplitudinis cum gravissimis implicationibus.<br />
Cum morbus ita adversus se haberet, prognosis dicta est infausta<br />
quoad vitam. Die 28 mensis Septembris anni 1992 Sorores Victimae Expiatrices<br />
a Sacramentato Iesu una cum infirma ipsa ad caeleste confugerunt<br />
auxilium per intercessionem Servae Dei Mariae Christinae ab Immaculata<br />
Conceptione, quae preces vero in menses processerunt. Quamvis morbus ingravesceret,<br />
tanta tamen fuit dominae Federicae fides supradictae Servae<br />
Dei, ut, statim ac in medio mense Octobri anni 1993 curas interrumpere<br />
censuit, mulier convalescere inciperet, eo ut medici completam sanationem<br />
agnoscerent.<br />
De hoc miro habito casu, anno 1995 apud Curiam Manilensem Inquisitio<br />
dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione<br />
de Causis Sanctorum decreto diei 29 mensis Martii anni 1996 probatae<br />
sunt. Dicasterii Medicorum Collegium in sessione diei 15 mensis Februarii<br />
anni 2001 sanationem valde instantaneam, completam, duraturam et inexplicabilem<br />
secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Die 2 mensis Octobris<br />
eiusdem anni 2001 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum<br />
factus est et die 6 insequentis mensis Novembris Sessio Ordinaria Patrum<br />
Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Eminentissimo Cardinale<br />
Vergilio Noè, et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo constaret divinitus<br />
patrato, responsum affirmativum prolatum est.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Cardinale Ponente meque Antistite a Secretis<br />
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus<br />
Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per<br />
intercessionem Ven. Servae Dei Mariae Christinae ab Immaculata Conceptione<br />
(in saec.: Adelaidis Brando), Fundatricis Congregationis Sororum Victima-
544<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
rum Expiatricum a Sacramentato Iesu, videlicet de valde instantánea, completa<br />
ac duratura sanatione Federicae de la Fuente a « granulomatosi di W egener a<br />
localizzazione polmonare bilaterale, di vasta estensione, con notevole attività evo<br />
lutiva e con gravi complicanze ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
PLATENSIS<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
© Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Ludovicae de Angelis (in<br />
saec.: Antoninae) sororis professae Congregationis Filiarum Dominae Nostrae a<br />
Misericordia (1880-1962)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Mulieres consecratae peculiari modo invitantur, ut suam per deditionem<br />
plene laetanterque actam signum sint benignitatis Dei erga homines<br />
atque peculiare testimonium mysterii Ecclesiae, virginis sponsae et matris »<br />
(Ioannes Paulus II, Adhortatio Apostolica post-synodalis Vita consecrata, 57).<br />
Haec missio perfecta est a Serva Dei Maria Ludovica De Angelis, quae<br />
multos degit annos simplex et misericors apostolatum suum in valetudinario<br />
pro pueris adimplens, signum effecta dilectionis Patris caelestis et maternitatis<br />
Ecclesiae erga aegrotos, pueros praesertim infirmos.<br />
Testis haec Christi in pueros et derelictos amoris, in Italia, in parvo oppido<br />
Santo Gregorio prope Aquilam, nata est die 24 mensis Octobris anno<br />
1880 e Ludovico De Angelis et Sancta Colaianni, agricolis, qui ad baptismalem<br />
fontem Antoninae nomen ei imposuerunt. Die 7 mensis Iunii anno<br />
1883 sacramentum Confirmationis recepit. Matrem suam, statim ac potuit,<br />
adiuvare incepit plurium fratrum minorum curam agens ac domesticis negotiis<br />
attendens et, cum insuper parentes etiam in arvis colendis comitata
Congregatio de Causis Sanctorum 545<br />
sit, saepe schola ei intermittenda fuit, ut lectionem ac scripturam vix didicisset.<br />
Iuxta christianos educta mores, respondere tamen Deo voluit, qui eam<br />
ad vitam consecratam vocabat. Parocho igitur in re spirituali atque oeconomica<br />
auxiliante, Congregationem Filiarum Dominae Nostrae a Misericordia<br />
ingressa est, a sancta Maria Iosepha Rossello (f 1880) fundatam. Accepto<br />
nomine Mariae Ludovicae, novitiatum Savone explicavit et die 3 mensis<br />
Maii anno 1906 professionem religiosam temporaneam emisit. Insequenti<br />
anno, alacriter in Argentinam se conferre accepit, ut operam una cum sodalibus<br />
daret valetudinario pro pueris civitatis Platensis, ubi ad mortem usque<br />
mansit.<br />
Primum vero coquae officium ei commissum est, sed paulo post<br />
administratrix facta est et diu antistes communitati ipsi. Novum hoc munus<br />
administratricis, quo sine ulla intermissione inter annos 1909 et 1962<br />
iuncta est, sinit eam valetudinarium illum con vertere in provectissimum<br />
spectatissimumque institutum pro pueris curandis in provincia Bonaerensi.<br />
Serva Dei enim indolem et actuositatem reformavit medicorum, infirmorum<br />
ministrorum, dignitatem subsidii aegris suppeditandi, vim variarum machinarum<br />
pro pueris curandis. Anno 1934 agrum emit pro oleribus colendis<br />
valetudinario necessariis et annis 1<strong>94</strong>0-1<strong>94</strong>2 solarium super litora Platensia<br />
instruxit pro pueris osteopathia correptis. Intra valetudinarium aer pacis et<br />
constantis deditionis erga infirmos genuit.<br />
Haud minorem Serva Dei habuit sollicitudinem erga sorores sodales<br />
suas, quas exemplo vitae et consiliorum prudentia collustravit. Quibuscumque<br />
obviabat mirum dedit testimonium fidei, Deum sicut culmen habens<br />
vitae suae et summa largitate vitam consecratam agens.<br />
Omne studium impendit pro Domino ac Regno eius instaurando, accurate<br />
et benigne munera sua cotidiana adimplens. Unionem cum Deo maxime<br />
excoluit prece, devotione erga Eucharistiam, Sacratissimum Cor Iesu et<br />
Virginem Mariam, et cotidiano servitio in proximum, in quo vultum ipsius<br />
conspicabatur Christi. Deum toto corde dilexit, cuius adimplevit voluntatem<br />
et semper quaesivit gloriam. Peccatum fugit et in via sanctitatis indefesse<br />
incessit. Materno spiritu pueros infirmos amavit eorumque christianae<br />
consuluit institutioni; difficultatibus subvenit familiarum, valetudinarii infirmorum<br />
ministrantium, religiosae communitatis ac seminaristarum. Numquam<br />
valetudinarii necessitatibus cavere cunctata est, in cuius gratiam ac<br />
beneficium continuo ostium pulsavit publicarum sedium et largitatis bene-
546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
factorum. Quos malae administrationis valetudinarii inique eam arguebant,<br />
benigne vero ignovit. Opera misericordiae latenter absolvebat et sacrificia<br />
difficultatesque tacite subibat, patienter ac animi fortitudine, divino tantum<br />
auxilio confisa. Saepe dictitabat: « Agnoscit Deus quod melius est nobis:<br />
omnia in manibus eius sunt ». Prudenter, placide ac leni risu in ore se<br />
gerebat; super quae ei revelata essent, secretum continebat; quamplurimi<br />
ad eius consilia confugebant; diligenter iustitiam in Deum colebat atque in<br />
proximum et in omnibus continens fuit, cor servans liberum a rebus mundi.<br />
Humilitatis egregium praebuit exemplum ac vota religiosa oboedientiae,<br />
paupertatis castitatisque praecipue praestitit, quorum gratia semel Deo perpetua<br />
professione se adstrinxit die 3 mensis Maii anno 1911.<br />
In extremis annis vitae, quamquam infirmae esset valetudinis, missionem<br />
suam solita sollicitudine perrexit. Magna ac firma sanctitatis fama<br />
apud auctoritates populumque succincta, die 25 mensis Martii anno 1962 in<br />
Domino obdormivit.<br />
Archiepiscopus Platensis Causam beatificationis et canonizationis inivit<br />
et annis 1988-1989 celebravit Processum Ordinarium Informativum cuius<br />
auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die<br />
26 mensis Iunii anno 1992 probatae sunt. Confecta Positione, disceptatum<br />
est, ut ex norma, an Serva Dei more heroum virtutes christianas exercuisset.<br />
Die 2 mensis Octobris anno 2001, prospero cum exitu, Congressus Peculiaris<br />
Consultorum Theologorum factus est. Patres Cardinales porro et<br />
Episcopi in Sessione Ordinaria diei 6 insequentis mensis Novembris eiusdem<br />
anni, audita relatione Causae Ponentis, Exc.mi Domini Andrea Maria Erba,<br />
Episcopi Veliterni-Signini, professi sunt Servam Dei virtutes théologales,<br />
cardinales iisque adnexas in modum heroum coluisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit,<br />
ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinale<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more con vocandis eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servae<br />
Dei Mariae Ludovicae De Angelis (in saec.: Antoninae), Sororis professae
Congregatio pro Episcopis 547<br />
Congregationis Filiarum Dominae Nostrae a Misericordia, in casu et ad effec<br />
tum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
© Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione<br />
pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores<br />
dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras<br />
praefecit:<br />
die 4 Maii 2002. — Cathedrali Ecclesiae Odesensi, noviter erectae,<br />
Exc.mum R.D. Bronislaum Bernacki, hactenus Vicarium generalem Camenecensem<br />
<strong>La</strong>tinorum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Kharkiviensi, noviter erectae, Exc.mum P.D.<br />
Stanislaum Padewski, hactenus Episcopum titularem Tigiensem et Auxiliarem<br />
Leopolitanum <strong>La</strong>tinorum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Camenecensi <strong>La</strong>tinorum Exc.mum P.D. Maximilianum<br />
Leonem Dubrawski, hactenus Episcopum titularem Trofimianensem<br />
et Auxiliarem eiusdem dioecesis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Tabuniensi R.D. Leonem Maly, Seminarii<br />
maioris archidioecesis Leopolitanae <strong>La</strong>tinorum Praefectum disciplinae,<br />
quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.
548<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 4 Maii 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Febianensi R.D. Maria<br />
num Buczek, Curiae archidioecesis Leopolitanae <strong>La</strong>tinorum Cancellarium,<br />
quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 19 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Panatoriensi R.D. Iose<br />
phum Mariam De la Torre Martín, e clero dioecesis Sancti Ioannis a <strong>La</strong>cu-<br />
bus ibique curae pastoralis cathedralis templi moderatorem, quem consti<br />
tuit Auxiliarem archidioecesis Guadalaiarensis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Durensi R.D. Raphaelem Martínez<br />
Sainz, archidioecesis Guadalaiarensis Vicarium generalem, quem constituit<br />
Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 21 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Avenionensi R.D. Ioannem<br />
Petrum Cattenoz, e clero eiusdem archidioecesis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Aleriensi R.D. Vidonem Fiandino, hacte<br />
nus Vicarium generalem archidioecesis Taurinensis, quem deputavit Auxi<br />
liarem Em.mi P.D. Severini S.R.E. Cardinalis Poletto, eiusdem Ecclesiae<br />
Archiepiscopi.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Marianensi in Insula Corsica R.D. Iaco<br />
bum <strong>La</strong>nzetti, hactenus Vicarium generalem archidioecesis Taurinensis,<br />
quem deputavit Auxiliarem Em.mi P.D. Severini S.R.E. Cardinalis Poletto,<br />
eiusdem Ecclesiae Archiepiscopi.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Clonerdensi, R.D. Michaelem F. Burbid-<br />
ge, e clero archidioecesis Philadelphiensis <strong>La</strong>tinorum, hactenus rectorem Se<br />
minarii Sancti Caroli, in oppido vulgo dicto « Overbrook », quem deputavit<br />
Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 25 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Milvaukiensi, Exc.mum P.D.<br />
Timotheum Michaelem Dolan hactenus Episcopum titularem Natchetensem<br />
et Auxiliarem archidioecesis Sancti Ludovici.<br />
die 28 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Anagninae-Alatrinae, R.D. <strong>La</strong>uren<br />
tium Loppa, e clero dioecesis suburbicariae Veliternae-Signinae, ibique Vi<br />
carium episcopalem pro actione Pastorali et paroeciae Sanctae Mariae Ange<br />
lorum in civitate Signina curionem.
Congregatio pro Episcopis 549<br />
die 28 Iunii 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Sitensi R.D. Stephanum<br />
Secka, Seminarii maioris dioecesis Scepusiensis vice-rectorem et professorem<br />
S. Theologiae, quem deputavit Auxiliarem eiusdem dioecesis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Cedamusensi R.D. Ferdinandum Areas<br />
Rifan, hactenus Vicarium generalem Administrationis Apostolicae personalis<br />
« Sancti Ioannis Mariae Vianney », in territorio Camposino, quem deputavit<br />
Coadiutorem eiusdem Administrationis Apostolicae.<br />
die S Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Bathurstensi in Canada, R.D. Valerium<br />
Vienneau, e clero archidioecesis Monctonensis, ibique Vicarium generalem.<br />
die 4 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Macrianensi Minori R.D. Carolum<br />
Henricum Wiesemann, e clero Paderbornensi, hactenus paroeciae<br />
Sanctorum Petri et Andreae in civitate vulgo Brilon praepositum, quem<br />
deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
die 5 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Natchetensi, R.D. Salvatorem<br />
Cordileone, e clero dioecesis Sancti Didaci, hactenus Supremi Tribunalis<br />
Signaturae Apostolicae officialem, quem deputavit Auxiliarem eiusdem<br />
dioecesis.<br />
die II Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Mediolanensi Em.mum P.D.<br />
Dionysium S.R.E. Card. Tettamanzi, hactenus Archiepiscopum Ianuensem.
550<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale<br />
per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Giovedì, 27 Giugno 2002, S.E. il Signor PIERRE MOREL, Ambasciatore<br />
di Francia presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Venerdì, 28 Giugno 2002, S.E. il Signor IVAN ANGELOV, Ambasciatore<br />
della ex Repubblica Jugoslava di Macedonia presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Giovedì, 20 Giugno 2002, S.E. il Signor FERENC MÁDL, Presidente<br />
della Repubblica di Ungheria.<br />
Venerdì, 21 Giugno 2002, S.A. EM.MA FRA' ANDREW BERTIE,<br />
Principe e Gran Maestro del Sovrano Militare Ordine di Malta.<br />
Sabato, 22 Giugno 2002, L'On. PIER FERDINANDO CASINI, Presidente<br />
della Camera dei Deputati Italiana.<br />
Giovedì, 4 Luglio 2002, S.E. il Signor PETER MEDGYESSY, Primo<br />
Ministro della Repubblica di Ungheria.<br />
Sabato, 6 Luglio 2002, S.E. il Signor JOHN HOWARD, Primo Ministro<br />
di Australia.<br />
Venerdi 5 luglio 2002 si è riunita alla presenza del Santo Padre la Con<br />
gregazione delle Cause dei Santi.<br />
Dal 23 luglio al 2 agosto 2002 il Santo Padre si è recato in Apostolico<br />
pellegrinaggio in Canada, Guatemala, Messico.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Breve Apostolico il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
6 luglio 2002. S.E. mons. Józef Wesolowski, Arcivescovo tit. di Siebte,<br />
Nunzio Apostolico in Kazakhstan e in Tadjikistan,<br />
Nunzio Apostolico in Kyrgyzstan.
Diarium Romanae Curiae 551<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
4 giugno 2002. Gli Em.mi Signori Cardinali Cormac Murphy-O'Connor;<br />
Edward Michael Egan, le LL.EE. mons. Peter<br />
Kodwo Appiah Turkson, Arcivescovo di Cape<br />
Coast; Seàn Baptist Brady, Arcivescovo di Armagh;<br />
Wilton Daniel Gregory, Vescovo di Belleville;<br />
Alois Kothgasser, Vescovo di Innsbruck; il<br />
dott. Francesco Buranelli; la sig.ra Kinga Perzynska,<br />
Membri della Pontificia Commissione per i<br />
Beni Culturali della Chiesa «ad quinquennium».<br />
» » » L'Em.mo Signor Cardinale Carlo Maria Martini; le LL.EE. i<br />
mons. Baltazar Enrique Porras Cardozo; Antonio<br />
Do Carmo Cheuiche; Jan Srutwa; Abelardo Alvarado<br />
Alcántara; Amédée Grab; Josef Hrdlicka;<br />
mons. Valerio Vigorelli; sac. Claudio Bellinati; p.<br />
Gilles <strong>La</strong>nge vin, S.I., Membri della Pontificia<br />
Commissione per i Beni Culturali della Chiesa « in<br />
aliud quinquennium ».<br />
» » » Le LL.EE. i mons. Santiago García Aracil, Vescovo di Jaén;<br />
Henk Kronenberg, Vescovo di Bougainville;<br />
mons. Francis A. Coady; sac. Pasquale Iacobone;<br />
p. Francesco Azzopardi, O.F.M. Cap.; p. Innocenzo<br />
Venchi, O.P.; suor Dominique Horgan, O.P.;<br />
dott. Bernard Berthod; sig.ra Mary Catherine Cuthill;<br />
dott. Guus Van Den Hout; dott. Salvatore<br />
Italia; sig.ra Kathleen Dignor, Consultori della<br />
Pontificia Commissione per i Beni Culturali della<br />
Chiesa « ad quinquennium ».<br />
» » » Le LL.EE. i mons. Egon Kappellari; Julio César Terán Dutari;<br />
p. David Gledhill, S.M., Consultori della Pontificia<br />
Commissione per i Beni Culturali della Chiesa<br />
« in aliud quinquennium ».<br />
11 giugno » Gli Em.mi Signori Cardinali Ivan Dias, e Edward Michael<br />
Egan, Membri della Prefettura degli Affari Economici<br />
della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> « ad quinquennium ».<br />
» » » Mons. Giorgio Rizzieri; don Aldo Giordano; p. Bernard <strong>La</strong>pize<br />
de la Salée, S.I.; p. Lluis Magrina, S.J.; suor<br />
María do Rosàrio Onzi, Scalabriniana; suor Christiane<br />
Mégarbané, Francescana Missionaria di Maria,<br />
Consultori del Pontificio Consiglio della Pastorale<br />
per i Migranti e gli Itineranti « ad quinquennium<br />
».<br />
15 » » P. Alfred Wilder, O.P.; p. Martino Conti, O.F.M.; p. Arno<br />
Meyer, O.S.A., p. Adam Wolanin, S.I., Consultori<br />
della Congregazione delle Cause dei Santi « in aliud<br />
quinquennium ».
552<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
17 giugno 2002. Il dott. Emilio Rossi Presidente del Centro Televisivo Vaticano<br />
« in aliud triennium ».<br />
» » » Le LL.EE. Francisco-Javier Lozano e Pierfranco Pastore; i<br />
mons. Guido Todeschini; don Angelo Vigano,<br />
S.D.B.; dott. Sandro Baldoni, dott. Ettore Bernabei;<br />
dott.ssa Angela Buttiglione, Membri del Centro<br />
Televisivo Vaticano « in aliud triennium ».<br />
» » » S.E. mons. Jean-Pierre Ricard, Arcivescovo di Bordeaux<br />
Membro della Pontificia Commissione « Ecclesia<br />
Dei » « ad quinquennium ».<br />
19 » » Mons. Renato Volante, Osservatore Permanente della <strong>Santa</strong><br />
<strong>Sede</strong> presso le Organizzazioni e gli Organismi delle<br />
Nazioni Unite per l'Alimentazione e l'Agricoltura<br />
(F.A.O., I.F.A.D., P.A.M. e C.M.A.).<br />
26 » » Il prof. Sergio Zaninelli, Consultore della Congregazione per<br />
l'Educazione Cattolica « ad quinquennium ».<br />
» » » Mons. Valentino Di Cerbo, Capo Ufficio nella Sezione per gli<br />
Affari Generali della Segreteria di Stato.<br />
4 luglio » Mons. Agostino De Angelis e il dott. Raffaele Guido, Consultori<br />
della Prefettura degli Affari Economici della<br />
<strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> « in aliud quinquennium ».<br />
9 » » P. Fabio Duque Jaramillo, O.F.M., Sotto-Segretario del Pontificio<br />
Consiglio della Cultura « in aliud quinquennium<br />
».<br />
NECROLOGIO<br />
25 giugno 2002. Mons. Henri C. Donze, Vescovo em. di Tarbes et Lourdes<br />
(Francia).<br />
28 » » Mons. Roberto Pinarello de Almeida, Vescovo em. di Jundiai<br />
(Brasile).<br />
1 luglio » Mons. Jozef-Maria Heuschen, Vescovo em. di Hasselt (Belgio).<br />
17 » » Mons. Alan C. Clark, Vescovo em. di East Anglia (Gran Bretagna).
An. et vol. XCIV 3 Septembris 2002 N. 9<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
Sanctarum tribuuntur Mariae Crescentiae Höss caelitum honores.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
«Vita vestra abscondita est cum Christo in Deo! » (Col 3, 3).<br />
Silentium dilexit beata Maria Crescentia Höss ac solitudinem, cum<br />
Evangelium intentissima quidem cura auscultaret in Christoque omnino latitaret,<br />
ut maximis amicitiae vinculis cum illo coniuncta viveret Deique<br />
laudes vitae per sanctitatem et apostolatus ardorem concineret.<br />
Die xx mensis Octobris anno MDCLXXXII orta est in Bavariae dioecesi Augustana<br />
piis ex parentibus catholicis, a quibus fide est etiam diligenter instituta<br />
ac christiana vitae ratione. Iam a puella singularem prae se ferebat<br />
ad virtutes proclivitatem; doctrinam christianam addiscere concupiscebat.<br />
Altissimo quodam adfectu Eucharistiae Sacramentum amabat, quod spiritalis<br />
ipsius vitae media prorsus factum est sedes necnon interioris pietatis alimentum.<br />
Domesticis in operibus parentes adiuvabat inque textilium officina.<br />
Illam universi profecto, tam catholici quam lutherani, ob permagnum<br />
eius in Dominum amorem admirabantur bonitatemque erga proximos, in<br />
primis vero egenos. Quamquam consecratam appetebat vitam, paupertate<br />
domus ac familiae impediebatur. Opibus tandem lutherani urbis praefecti<br />
ingredi licuit ei anno MDCCIII coenobium Monacharum Tertii Ordinis Sancti<br />
Francisci in loco May erhoff urbis Kaufbeuren. Sacro vixdum induta habitu<br />
37 - A A..S..
554<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
erat, cum pietatis suae fervore atque regulae religiosae observatione statim<br />
praestabat. Absoluto novitiatu, quo nempe tempore omnibus profecerat virtutibus,<br />
religiosa nuncupavit vota nomineque Annae posito Mariae Crescentiae<br />
sumpsit sibi vocabulum. Haud contigerunt ei prima religiosae vitae<br />
tempora facilia; attamen Domino confidens ac perseverans, oboediens et<br />
humilis singulas devicit difficultates postmodumque variis in Communitate<br />
perfuncta est muneribus. Ostiariae explevit officium simulque curam consororum<br />
egit aegrarum. Fuit deinde noviciarum magistra, quas suo potissimum<br />
exemplo instituebat suaque benignitate necnon in agendo alacritate.<br />
Antistita cum ipsa anno MDCCXL esset creata, virtute efflorescebat communitas<br />
eius ac religiosa disciplina. Mysticas quasdam subiit experientias Deoque<br />
studuit in proximis suis deservire. Fidem testabatur suam ex animi demissione<br />
atque perseverantia seseque providentiae divinae ac misericordiae<br />
immensa cum fiducia dedebat, dum Deum omnibus viribus animoque toto<br />
diligebat. Singulari omnino pietate Iesum Crucifixum colebat et Eucharistiae<br />
Sacramentum, unico cum Virginem Mariam cultu prosequebatur quam<br />
silentio imitari cupiebat tum etiam perpetua cum Domino coniunctione et<br />
puritate. Sapiens exstitit haec Beata ac prudens consiliaria, a qua complures<br />
e Germania et Bavaria et Hungaria, tum catholici tum protestantes,<br />
humiles ac nobiles, laici et ecclesiastici hospites solida petebant consilia. Liberalitatem<br />
egentibus praebebat, maternum vero animum sororibus suis religiosis,<br />
postremo erga omnes misericordiam qui auxilium requirebant. Corporis<br />
dolores animique complectebatur veluti totidem instrumenta quibus<br />
se Christo conformaret, dictitare solita: « Vita est amor mea, amor autem<br />
dolor est, quandoquidem nullus est sine Crucifixo amor verus ». Aegrotationem<br />
nacta ipsa pergravem in Domini pace die v mensis Aprilis obiit, Paschatis<br />
in sollemnitate, apud idem oppidum Kaufbeuren, anno MDCCXLIV.<br />
Sanctimoniae autem eius celeriter fama percrebruit, propter beneficia quoque<br />
illa quae intercedente ea Deus largiebatur. Episcopus proinde ipse Augustanus<br />
causam beatificationis instituit atque canonizationis iam anno<br />
MDCCLXXV. Omni dein legibus statuta processione legitime peracta, die VII<br />
Octobris anno MCM ipsi Beatarum honores Pontifex addidit Leo XIII. Ut<br />
vero rite ad ipsius procederetur canonizationem, feliciter Congregatio de<br />
Causis Sanctorum inspexit affirmatam sanationem prodigiosam, quae eiusdem<br />
Mariae Crecentiae deprecationi assignabatur, anno MCMLXXXVI secutam.<br />
Die igitur xvni Decembris mensis, anno MM, Nostro in conspectu prodiit<br />
Decretum super miraculo. Consentientibus Patribus Cardinalibus atque Episcopis<br />
in Consistorio, die xin Martii anno MMI decrevimus ut Romae canonizationis<br />
ritus die xxv subsequentis mensis Novembris concelebraretur.
Acta Ioannis Pauli Pp II 555<br />
Hodie propterea apud Apostolorum Romana sepulcra hanc placuit Nobis<br />
elata voce proferre formulam:<br />
« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione<br />
praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum<br />
Nostrorum consilio, Beatos Iosephum Marello, Paulam Montai Fornés<br />
a Sancto Iosepho Calasanctio, Leoniam Franciscam Salesiam Aviat et Mariam<br />
Crescentiam Höss Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum<br />
Catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia<br />
devotione recoli debere.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quibus exceptis summa cum gratulatione ab omnibus verbis Nosmet ipsi<br />
oratione pientissima sane suscepimus novellam hanc Sanctam primi<br />
extollendam eiusque simul exemplum hac nostra potissimum aetate proponendum<br />
curavimus ut, quem virtutum thesaurum et bonorum operum numerum<br />
eandem per eximiam mulierem universae Ecclesiae praefulgere voluisset<br />
Deus, adiuvante in terris ecclesiali communitate fructus salutares<br />
plurimos parere sineret.<br />
Singula vero quae hisce constituimus Litteris Nostris, firma manere validaque<br />
volumus omne in posterum tempus quibuslibet contrariis rebus<br />
haudquaquam obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo quinto mensis Novembris,<br />
anno Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
Loco £B Plumbi<br />
In Secret.. Status tab., n. 505.581<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
556<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE<br />
I<br />
PORTUS PRINCIPIS IN PHILIPPINIS<br />
Vicariatus Apostolicus conditur Portus Principis in Philippinis.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
Diligentem sane curam continenter adhibemus ut Evangelii nuntii et<br />
Domini salus omnia loca contingant et quam plurimas gentes afficiant.<br />
Quapropter nullam Nos interponere moram volumus quin cuncta disponamus<br />
ut hoc facilius commodiusque accidat. De consilio igitur Congregationis<br />
pro Gentium Evangelizatione, iis quoque quorum interest rogatis sententiam,<br />
haec statuimus et decernimus. Parte meridiana et centrali Vicariatus<br />
Apostolici Palavanensis distracta, novum Vicariatum Apostolicum condimus<br />
Portus Principis in Philippinis, Vicariatu Apostolico adhuc dicto Palavanensi<br />
exstincto. Novum conditum Vicariatum Apostolicum pastoralibus curis<br />
concredimus Ordinis Augustinianorum Recollectorum. Haec omnia ad<br />
expedienda Venerabilem Fratrem Antonium Franco, Archiepiscopum titulo<br />
Gallesinum et in Philippinis Insulis Apostolicum Nuntium legamus, facta<br />
videlicet facultate quempiam alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum<br />
subdelegandi. Re tandem ad exitum perducta, documenta apparentur,<br />
quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione<br />
diligenter mittantur, contrariis rebus minime officientibus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo septimo mensis<br />
Martii, anno Domini bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />
83 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret.. Status tab.., n. 514.236<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp. II<br />
II<br />
TAYTAYENSIS<br />
Vicariatus Apostolicus Taytayensis conditur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM.<br />
Evangelizandi operi in Philippinis Insulis ut quam efficientissime prospiciatur<br />
suadet Nobis Congregatio pro Gentium Evangelizatione ut inibi<br />
novum curemus Apostolicum Vicariatum excitandum. Huic autem consilio<br />
cum prorsus adsentiamur, re penitus ponderata auditisque omnium quorum<br />
intererat sententiis, pro Apostolicae auctoritatis Nostrae plenitudine haec<br />
singillatim decernimus edicimusque. Septentrionalem partem Vicariatus<br />
Apostolici, qui Palavanensis adhuc nominatur, seiungimus atque in Vicariatum<br />
Apostolicum posthac Taytayensem nuncupandum convertimus secundum<br />
universas iuris communis regulas et normas hac de re vigentes. Fidenter<br />
omnino novam hanc dicionem pastoralibus curis commendamus Ordinis<br />
Augustinianorum Recollectorum. Totum vero ut hoc negotium felicissimum<br />
perducatur ad effectum, iubemus operam sedulam dare Venerabilem Fratrem<br />
Antonium Franco, Archiepiscopum titulo Gallesinum iisdem in Philippinis<br />
Insulis Apostolicum Nuntium. Litteras autem has Nostras vim suam<br />
efficaciamque exserere volumus tam in praesens quam omne in posterum<br />
tempus.<br />
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die sexto et vicesimo Martii<br />
mensis anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo<br />
quarto.<br />
SS ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco ffl Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 514.238<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.
558<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
I<br />
Venerabili Dei Servae Iosaphatae Michaelae Hordashevska Beatorum honores de<br />
cernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Secundum eum, qui vocavit vos,<br />
sanctum, et ipsi sancti in omni conversatione sitis, quoniam scriptum est:<br />
"Sancti eritis, quia ego sanctus sum" » (1 Pe 1, 15-16). Sanctitatem a pueritia<br />
usque affectavit Iosaphata Michaela Hordashevska, quae diligenter baptismi<br />
mandata absolvit atque perquam studiose suam Deo consecrationem<br />
tenuit, precando proximoque, dolentibus potissimum et desertis hominibus,<br />
inserviendo, in quibus Christi patientis vultum cernere solebat. Dum vero<br />
laeta ac fortis sanctitatis viam calcabat, per suorum operum verborumque<br />
probitatem suas socias spiritalesque filias adhortabatur, ut sanctae fierent.<br />
In mortis etiam lecto hanc metam eis demonstravit dicens: « Pro vobis omnibus<br />
precabor, ut sanctae efficiamini ».<br />
Venerabilis haec Dei Serva Leopoli die xxvi mensis Octobris anno MDCCCLXIX<br />
ex humili operariorum familia orta est, cui apud baptismi fontem Michaëlam<br />
nomen indiderunt. Parentes ad Dei leges eam instituerunt, at ei superioris<br />
ordinis doctrinam praebere non potuerunt. Quapropter ludo litterario<br />
optimis notis absoluto, in taberna vitraria opus facere coepit. Interea<br />
divinae gratiae obnoxia, virtutes vitaeque religiosae semen colebat. Anno<br />
MDCCCLXXXVIII, cum spiritali recessui, adulescentibus destinato, interesset,<br />
patrem Ieremiam Lomnitsky, Ordinis Basiliani S. Iosaphat sodalem, cognovit,<br />
qui, eius factus confessarius spiritalisque moderator, ei concessit ut castitatis<br />
votum privatim nuncuparet. Postea, Michaelae cognita mente, suasit<br />
ut prima sodalis esset primae Congregationis religiosae feminarum<br />
Byzantini ritus vitae activae, quam Ordinis Basiliani Patres condituri<br />
erant. De hac re Dei Serva scripsit: « aliquantisper pro ignoto sum cunctata,<br />
sed de populi mei egeni necessitatibus cum cogitarem atque in hoc consilio<br />
cum de me Dei voluntatem viderem, Dei vocem sequi meque in futura<br />
Congregatione omnes labores obire constitui. Die xxiv mensis Augusti anno<br />
MDCCCXCII, in sancti Onuphrii templo Leopoli vestimentum religiosum nomenque<br />
Iosaphatae recepit: sic Congregatio Sororum Ancillarum a Maria<br />
1
Acta Ioannis Pauli Pp II 559<br />
Immaculata incohavit, quae agricolarum pueros, pauperum aegrotorumque cu<br />
ram, christianam populi institutionem sustineret. Dei Serva, Christi regno stu<br />
dens, cupiebat ut suum Institutum ad indigentes homines Evangelii «verita<br />
tem dominique Magistri caritatem traderet. Ipsa misericordiae opera animose<br />
fecit, MCMII-MCMIV annis antistita fuit generalis atque ab anno MCMIX usque ad<br />
mortem altera fuit ab antistita generali. Aerumnas offensionesque vitae sub<br />
misse, placide fortiterque toleravit, in Domino ponens spem. Erga Deum fides,<br />
precatio, sacrae Eucharistiae, Iesu Passioni, Virgini Mariae devotio, quotidie<br />
eius in caelestem Sponsum proximumque amorem ac religiosa vota aluerunt,<br />
quae laetanter spiritalique dilectu servavit. Eius propter cor humile, dulce in<br />
genium, mansuetum maternumque animum, cara fuit Deo et hominibus.<br />
Evangelii sub lumine sese abnegavit Domini superiorumque voluntati obsecuta<br />
est atque Iesu imitando progressa est. Tubercolosi ossea absumpta, die xxv<br />
mensis Martii secundum Calendarium Gregorianum, sed secundum Calenda<br />
rium Iuliannum die vii mensis Aprilis, anno MCMXIX de hoc mundo demigravit.<br />
Eius exuviae, ab eiusdem sororibus veneratae, in sacello Domus Generalis So<br />
rorum Ancillarum a Maria Immaculatae Romae servantur.<br />
Communistis in Ucraina dominantibus, beatificationis canonizationisque<br />
causa incohari non potuit, licet Dei Servae sanctitatis fama complures in na<br />
tiones diffunderetur. Annis MCMXCII-MCMXCIII processus canonicus actus est. Die<br />
VI mensis Aprilis anno MCMXCVIII Nobis coram de virtutibus heroum in modum<br />
exercitis Decretum prodiit deindeque Decretum super miraculo die xxiv mensis<br />
Aprilis huius anni, eiusdem Dei Servae incercessioni adscripto, evulgatum est.<br />
Statuimus igitur ut Beatificationis ritus in Ucraina die xxvn mensis proximi<br />
Iunii, Nostri pastoralis itineris tempore, celebraretur.<br />
Hodie igitur inter hanc ediximus formulam:<br />
Здійснюючи прохання наших братів,<br />
Любомира Кардинала Гузара,<br />
Верховного Архиєпископа Львівського для українців,<br />
Кир Івана Семедія, Єпископа Мукачівського<br />
візантійського обряду,<br />
Кир Софрона Стефана Мудрого,<br />
Єпископа Івано-Франківскоґо (Станіславівського)<br />
для українців, Кир Михаїла Колтуна,<br />
Єпископа Сокальського для українців,<br />
і багатьох інших братів у єпископстві<br />
та багатьох вірних, після вислухання думки
560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Конгрегації у справах святих,<br />
нашою апостольською владою ми дозволяємо,<br />
щоб відтепер і надалі всечесних Слуг Божих:<br />
Миколая Чарнецького<br />
і двадцять чотирьох співмучеників,<br />
Теодора Ромжу,<br />
Омеляна Ковча і Йосафату Гордашевську,<br />
величати блаженними і щоб їхні празники<br />
святкувалися кожного року<br />
у місцях і згідно з чином, визначеними уставом,<br />
а саме: Миколая Чарнецького<br />
і двадцяти чотирьох співмучеників<br />
двадцять сьомого червня;<br />
Теодора Ромжи першого листопада;<br />
Омеляна Ковча двадцять сьомого червня<br />
і Йосафати Гордашевської двадцятого листопада.<br />
В ім'я Отця і Сина і Святого Духа.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma esse<br />
volumus, contrariis rebus minime obstantibus. Datum Leopoli, sub anulo Piscato<br />
ris, die xxvii mensis Iunii, anno Domini MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco EB Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 504.3<strong>94</strong><br />
II<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
83 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei Servae Mariae Euthymiae Uffing Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Quae stulta sunt mundi, elegit Deus,<br />
ut confundat sapientes » (1 Cor 1, 27).<br />
Contenderet ut sapientes huius mundi, humilem elegit Deus Mariam<br />
Euthymiam Uffing, quae vitam suam degit aegrotis operam navans atque<br />
religioso suo Instituto. Illa explicavit Domini verba adhortantia ut nos ip-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 561<br />
sos servos inutiles consideremus, cum fecerimus omnia, quae praecepta sunt<br />
nobis (cfr Lc 17, 10). Simplicia sua cotidiana officia diligenter adimplendo,<br />
singulare dedit exemplum illis omnibus qui in fide modestiaque ad Dei gloriam<br />
operam dant.<br />
Venerabilis Serva Dei in loco vulgo dicto Halverde, dioecesi in Monasteriensi,<br />
die VIII mensis Aprilis anno MCMXIV est nata. Infirma fuit valetudine<br />
et singulari eminuit animi venustate. Quindecim annos nata, exemplum<br />
cuiusdam sororis sequens, claram manifestavit voluntatem se Deo vovendi.<br />
In valetudinario Sanctae Annae dicato loco in Hoptsten diligenter operans,<br />
Sorores cognovit Compassionis. Familiae superatis difficultatibus, Sororum<br />
illarum ingressa est Institutum in urbe Monasteriensi, nomen Euthymiam<br />
accipiens. Novitiatus tempore peculiaribus eminuit virtutibus, regulae studiosa<br />
observantia, silentio, pietate atque animi ardore. Prima nuncupavit<br />
vota anno MCMXXXVI, deinde vero in valetudinarium Sancti Vincentii in loco<br />
Dislaken translata, operam dedit alacrem vitae segregibus. Post consecutum<br />
aegrotorum ministrae diploma atque perpetuam datam professionem, captivos<br />
milites curavit atque aegrotos operarios, singularem erga eos caritatem<br />
ostendens animique tranquillitatem, de eorum spiritali itinere studiose sollicita.<br />
Post alterum bellum universale expletum, navam dedit operam in lavatorio<br />
tum in valetudinario Sancto Raphaeli dicato tum in Instituti domo<br />
primaria. Sanctitatem consecuta est in silentio atque cotidiana navitate,<br />
non seipsam sed Dei gloriam et animarum salutem exquirens. Altam per<br />
spiritalem vitae rationem singularemque in Deum fiduciam varias superavit<br />
difficultates variaque impedimenta. Etiam gravi morbo affecta, sereno animo<br />
Dei voluntatem adimplevit, animi corporisque perpessiones pro Congregationis<br />
aegrotorumque bono tolerans. Mortua est die ix mensis Septembris<br />
anno MCMLV, infirmorum Sacramenti confirmata gratia. Sanctimoniae fama,<br />
qua vivens florebat, post obitum haud cessavit; quapropter eodem mortis<br />
anno Episcopus Monasteriensis beatificationis atque canonizationis suscepit<br />
causam. Expletis feliciter legibus Congregationis de Causis Sanctorum, Ipsi<br />
Nos die i mensis Septembris anno MCMLXXXVIII Servam hanc Dei virtutes<br />
théologales et cardinales atque adnexas heroum in modum factitavisse pronuntiavimus.<br />
Nostro denique in conspectu die i mensis Iulii anno MM prodiit<br />
super miraculo decretum quod eiusdem Venerabilis adsignatum erat deprecationi.<br />
Quo etiam tempore ut beatificationis ritus Romae perageretur<br />
die VII mensis Octobris anno MMI sollemniter constituimus.<br />
Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimus<br />
formulam:
562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Narsetis Petri XIX, Patriarchae Ciliciae<br />
Armenorum, Huberti Luthe, Episcopi Essendiensis, Ioachimi Illiano, Episcopi<br />
Nucerini Paganorum-Sarnensis, Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte,<br />
Archiepiscopi Marianopolitani, Sil vii Caesaris Bonicelli, Episcopi Parmensis,<br />
et Renardi Lettman, Episcopi Monasteriensis, necnon plurimorum aliorum<br />
Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis<br />
de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem<br />
facimus ut Venerabiles Servi Dei Ignatius Maloyan, Nicolaus Gross, Alfonsus<br />
Maria Fusco, Thomas Maria Fusco, Aemilia Tavernier Gamelin, Eugenia<br />
Picco et Maria Euthymia Üffíng Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum: Ignatii Maloyan sabbato proximo diei undecimae<br />
Iunii, Nicolai Gross die vicesima tertia Ianuarii, Alfonsi Mariae Fusco<br />
die septima Februarii, Thomae Mariae Fusco die vicesima quarta Februarii,<br />
Aemiliae Tavernier Gamelin die vicesima tertia Septembris, Eugeniae Picco<br />
die septima Septembris et Mariae Euthymiae Üffing die nona Septembris<br />
in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit.<br />
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Beata haec dedit religiosae pietatis operumque bonorum testificationes.<br />
Pertinet ipsa ad illas quae suaviter cunctos hortabantur, cunctis opitulabantur,<br />
cunctos salutaribus beneficiis consolabantur, cunctis vitae cotidianae<br />
exemplo Evangelium nuntiabant. Ea ideo coram omnibus fulgens habetur<br />
exemplar, unde catholica fides et actuositas usque proferantur et quam<br />
plurimos homines attingant.<br />
Singula autem quae his Litteris decrevimus tam nunc quam in posterum<br />
omne tempus firma esse iubemus ac perpetuo valere, contrariis rebus<br />
minime obstantibus quibusvis.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vii<br />
mensis Octobris, anno MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco EB Sigilli<br />
In Secret, Status tab., n. 504,777<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
& ANGELUS card. SODANO
Acta Ioannis Pauli Pp II 563<br />
III<br />
Venerabili Servae Dei Eugeniae Picco Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Meus cibus est, ut faciam voluntatem<br />
eius, qui misit me, et ut perficiam opus eius » (Io 4, 34). Haec verba Divini<br />
Magistri sublimiter resonant in vita Venerabilis Dei Servae Eugeniae Picco,<br />
quae divinam voluntatem constituit suum unicum et constans studium.<br />
Ipsa nata est in loco vulgo dicto Crescenzago, in archidioecesi Mediolanensi,<br />
die VIII mensis Novembris anno MDCCCLXVII ex Iosepho Picco et Adelaide<br />
del Corno. Pater eius fuit valens musicus, sed visu carens; mater mulier<br />
erat satis frivola. Eugenia crevit religiosa circumdata indifferentia. Quadam<br />
vespere mense Maio anni MDCCCLXXXVI, cum spiritu intensam incumberet<br />
in orationem, vocari se percepit ad sanctitatem: quae profunda conversio<br />
irrevocabiliter vitam eius reformavit. Viginti annos nata fugit e domo<br />
atque decrevit se totamque vitam suam Christo consecrare. Parmae intra vit<br />
religiosam Familiam Parvarum Filiarum Sacrorum Cordium Iesu et Mariae,<br />
statim accepta et intellecta a Fundatore, venerabili presbytero Augustino<br />
Chieppi. Expleto anno noviciatus, die x mensis Iunii anno MDCCCXCI prima<br />
emisit vota in manus ipsius Conditoris; deinde professionem perpetuam<br />
nuncupavit die i mensis Iunii anno MDCCCXCIV. Mense Septembri eiusdem<br />
anni electa est ad Magnum Consilium, atque insequentibus annis varia munera<br />
maioris fiduciae ei sunt concredita. Die xix mensis Iunii anno MCMXI<br />
electa est Antistita Generalis sui Instituti, quod officium fideliter explere<br />
perrexit usque ad mortem. Obiit die vir mensis Septembris anno MCMXXI,<br />
vitae suae LI v anno, e quibus xxxiv consecravit Deo. In sua Congregatione<br />
fuit sapiens et prudens moderatrix sororum, ad mentem Fundatoris. Plane<br />
cooperans cum Ecclesia loci, se matrem praebuit omnium, singulari modo<br />
pauperum, quibuscum communicabat angustias, certamina et spes. Ab ipsa<br />
sua ingressione in Congregationem Serva Dei firmiter declaravit se sanctitatem<br />
appetere suumque propositum confirmavit voto res perfectores sequendi.<br />
Haec viva synthesis contemplationis et actionis, incipiens a cotidiana<br />
participatione in Eucharistia, fundamentum fuit spiritualis eius experientiae<br />
nec non caritatis ardoris. Plena oblatione res cotidianas ipsa vixit<br />
modo extraordinario. In vita sua Serva Dei conata est semper auscultare<br />
vocem Domini, numquam se subtrahens a ministeriis, quae caritas erga
564<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
proximum ab ipsa postulabat. Parmae se oneravit plebis paupertate,<br />
necessitatibus succurrens adulescentium et familiarum indigentium, assistens<br />
victimas belli, quod hoc tempore saeviit in Europa. Etiam in conspectu<br />
passionis, cum inevitabilibus momentis difficultatis et turbationis quae<br />
ipsa secum fert, Mater Eugenia Picco valuit experientiam doloris vertere in<br />
occasionem purificationis interiorisque incrementi. Quapropter nunc ipsa<br />
docere omnes potest quomodo debeant aggredi difficilia rerum adiuncta,<br />
auxiliante Dei gratia, servire Ecclesiae virtute contemplationis et occurrere<br />
fratribus caritatis ardore. Ab ea discimus artem auscultandi vocem Domini,<br />
ut credibiles testes simus Evangelii caritatis hoc tertio incipiente millennio.<br />
Beatificationis et canonizationis Causa Parmae incohata est anno MCMXLV.<br />
Expletis iure statutis, die xvni mensis Februarii anno MCMLXXXIX declaravimus<br />
Servam Dei exercuisse heroum gradu virtutes théologales, cardinales<br />
iisque adnexas. Die xx mensis Decembris anno MCMXCIX coram Nobis promulgatum<br />
est decretum super mirum intercessioni Servae Dei adscriptum.<br />
Deinde decrevimus ut ritus beatificationis die VII mensis Octobris insequentis<br />
anni celebraretur.<br />
Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimus<br />
formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Narsetis Petri XIX, Patriarchae Ciliciae<br />
Armenorum, Huberti Luthe, Episcopi Essendiensis, Ioachimi libano, Episcopi<br />
Nucerini Paganorum-Sarnensis, Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte,<br />
Archiepiscopi Marianopolitani, Silvii Caesaris Bonicelli, Episcopi Parmensis,<br />
et Renardi Lettman, Episcopi Monasteriensis, necnon plurimorum aliorum<br />
Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis<br />
de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem<br />
facimus ut Venerabiles Servi Dei Ignatius Maloyan, Nicolaus Gross, Alfonsus<br />
Maria Fusco, Thomas Maria Fusco, Aemilia Tavernier Gamelin, Eugenia<br />
Picco et Maria Euthymia Üffing Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum: Ignatii Maloyan sabbato proximo diei undecimae<br />
Iunii, Nicolai Gross die vicesima tertia Ianuarii, Alfonsi Mariae Fusco<br />
die septima Februarii, Thomae Mariae Fusco die vicesima quarta Februarii,<br />
Aemiliae Tavernier Gamelin die vicesima tertia Septembris, Eugeniae Picco<br />
die septima Septembris et Mariae Euthymiae Üffing die nona Septembris<br />
in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris<br />
et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.
Acta Ioannis Pauli Pp II 565<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII<br />
mensis Octobris, anno MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco © Sigilli<br />
In Secret, Status tab., n 507.192<br />
IV<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
83 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei Servo Alfonso Mariae Fusco Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Si haberetis fidem sicut granum sinapis...<br />
» (Lc 17, 6). Huic profecto Iesu monitioni Dei Servus Alfonsus Maria<br />
Fusco, qui Sorores Sancti Ioannis Baptistae condidit, suam totam vitam<br />
accommodavit. Primogenitus ex quinque fratribus, die xxin mensis Martii<br />
anno MDCCCXXXIX Angri, Nucerinae Paganorum-Sarnensis dioecesis, ortus<br />
est. In dioecesano Seminario institutus est atque die XXIX mensis Maii anno<br />
MDCCCLXIII presbyteralem ordinationem recepit. Puer peculiarem sensum miserationemque<br />
in pauperes significavit.<br />
Eius missionalis vocatio in peculiaribus alterius partis saeculi xix condicionibus<br />
adolevit, cum Natio modo coniuncta difficili in statu versabatur,<br />
quandoquidem politicam, socialem oeconomicam que compositionem ipsa<br />
persequebatur. Dei Servus suae aetatis penitus inclusus in rebus, instantia<br />
et provocationes eiusdem percepit. Ut certis illius regionis necessitatibus occurreret,<br />
consilium iniit salubris progressus. Ut id assequeretur atque institutoriam<br />
actionem et culturalem firmaret, Congregationem condidit Sororum<br />
Baptistinarum Nazareni, quarum haec sunt proposita: evangelizatio,<br />
institutio et adulescentium promotio, pauperum potissimum indigentium ac<br />
periclitantium. Hoc destinatum habebat Alfonsus ut tot populi filios, scilicet<br />
pupillos, pauperes, spurios, egestate moralique abiectione liberaret atque<br />
futuram societatem meliorem efficeret. Evangelica ratione ac benignitate<br />
pauperes convenit iisque vitae speique indicia exhibuit. Mulierum dignitatem<br />
auxit quarum cultum promovit. Ministerium sacerdotale assidue studioseque<br />
locali in Ecclesia gessit, complura sustinens pastoralia opera. Penitus<br />
inter homines versabatur, eos ut intellegeret, diligeret atque ad Deum
566<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
perduceret. Peculiari sollicitudine praedicationem, reconciliationis sacramentum<br />
necnon catechesim curavit. Iuvenis sacerdos paterna in domo primum<br />
litterarium ludum gratuito instituit; Oratorium condidit ipseque pauperes<br />
aegrotosque curavit, quos singulis hebdomadibus invisebat, suum eis praebens<br />
peculium. Duas suis sumptibus aedificandas curavit aediculas, ut fidem<br />
popularemque pietatem aleret. Fuit deputatus ecclesiasticus, canonicus<br />
et cantor Collegiatae sancti Ioannis Baptistae Angrensis, missionarius, Piae<br />
Consociationis Filiarum Mariae catholicorumque hominum moderator. Ubicumque<br />
aderat Dei Servus, ubi bonum compleri poterat. Caritate permotus<br />
asseverabat: « Velim ut mea quoque umbra bonum agere possit ». Necessitudinem<br />
habens cum sancto Ioanne Bosco, Angrensi in oppido « <strong>Sede</strong>m professionalem<br />
parvorum opificum » condidit, ut adulescentes iuvaret iique<br />
opus invenirent. Alfonsus sivit se infiammato Dei hominumque amore dirigi.<br />
Eius pietatem aluerunt sacra Eucharistia, Perdolentis Virginis pietas ac<br />
Providentia. Contemplationem et educatricem operam coniunxit. Humilitas<br />
fundamentum fuit suae spiritalis vitae. Dicere solebat: « Institutum haud<br />
meum est opus, sed Dei; Ipse id voluit, Ipse id mandavit, ego Eius sum<br />
operarius ». xxxn per annos Congregationem sapienter est moderatus, quam<br />
diffundendam in complures urbes curavit. Die vi mensis Februarii anno<br />
MCMX Alfonsus obdormivit in Domino, spectabilem relinquens sanctitatis famam.<br />
Die xxvii mensis Iulii anno MCMXXIX, dioecesana Curia Nucerina Paganorum<br />
beatificationis canonizationisque causam incohavit, Processum informativum<br />
celebrando. Annis MCMLII-MCMLIV Processus Apostolicus subsecutus<br />
est. Die i mensis Iulii anno MM Nobis coram Decretum de mira quadam<br />
sanatione, Servi Dei intercessioni adscripta, prodiit. Statuimus igitur<br />
ut beatificationis ritus die vii mensis Octobris anno MMI celebraretur.<br />
Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:<br />
Nos, vota Fratrum Nostrorum Narsetis Petri XIX, Patriarchae Ciliciae<br />
Armenorum, Huberti Luthe, Episcopi Essendiensis, Ioachimi Illiano, Episcopi<br />
Nucerini Paganorum-Sarnensis, Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte,<br />
Archiepiscopi Marianopolitani, Silvii Caesaris Bonicelli, Episcopi Parmensis,<br />
et Renardi Lettmann, Episcopi Monasteriensis, necnon plurimorum aliorum<br />
Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis<br />
de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem<br />
facimus ut Venerabiles Servi Dei Ignatius Maloyan, Nicolaus Gross, Alfonsus<br />
Maria Fusco, Thomas Maria Fusco, Aemilia Tavernier Gamelin, Eugenia<br />
Picco et Maria Euthymia Üffing Beatorum nomine in posterum ap-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 567<br />
pellentur, eorumque festum: Ignatii Maloyan sabbato proximo diei undeci-<br />
mae Iunii, Nicolai Gross die vicesima tertia Ianuarii, Alfonsi Mariae Fusco<br />
die septima Februarii, Thomae Mariae Fusco die vicesima quarta Februarii,<br />
Aemiliae Tavernier Gamelin die vicesima tertia Septembris, Eugeniae Picco<br />
die septima Septembris et Mariae Euthymiae Uffmg die nona Septembris<br />
in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris<br />
et Filii et Spiritus Sancti.<br />
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />
contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.<br />
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die vii mensis Octobris anno Do<br />
mini MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 507.191<br />
HOMILIA<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
® ANGELUS card. SODANO<br />
Philippopoli in Mesia occasione oblata Beatificationis presbyterorum Kamen Vit-<br />
chev, Pavel Djidiov, Iosaphat Chichkov.*<br />
« Чакаме реда си »: уверението на новите блажени<br />
превърнало се във въжделение и изтезание<br />
1. "На Теб, Боже, нека бьде слава вьввековете!"<br />
Така пяхме преди малко в Отпевния Псалм. Скъпи Братя и Сестри,<br />
нашата общност се събира днес в Господния ден, за да отпразнува<br />
величиете и святостта на нашия Бог и за да изрази вярата на Църквата.<br />
C изливането на Светия Дух на Петдесетница приключи цикъла от<br />
събития, c които Бог, в последователни исторически моменти, се е сре<br />
щал c хората и им е предлагал дара на спасението. Днее Литургията<br />
ни подканва да се отправим към възвишения Извор на този дар: Бог<br />
Отец, Сии и Свети Дух — Святата Троица.<br />
2. Старият Завет подчертава Божието единство. В Първото Четиво<br />
чухме как Бог говори на Мойсей: "Господ, Господ Бог, човеколюбив и<br />
* Die 26 Maii 2002,
568<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
милосърден, дълготърпелив, многомилостив и истинен". 1 А Мойсей, от<br />
своя страна, увещава народа сдумите: "Слушай, Израиле, Господ, нашия<br />
Бог е Господ един". 2<br />
Новият Завет ни открива, че единствения Бог е Отец, Сии и Свети<br />
дух: едно единствено Божествено естество в три Лица, съвършено една<br />
кви и реално разделени. Исус ги споменава явно, когато заръчва на<br />
Апостолите да кръщават "в името на Отеца, Сина и Светия дух". 3<br />
Целият Нов Завет е едно постоянно и явно възвестяване на тази та<br />
йна, която Църквата, като вярна пазителка на Божието Слово, винаги е<br />
проповядвала, обяснявала и защитавала. Затова днес се обръщаме към<br />
всемогъщия Бог, Отец, Син и Свети Дух, c думите: "На Теб, Боже, не<br />
ка бъде слава във вековете!".<br />
3. Като поздравявам всички c думите на Апостол Навел: "Благодат<br />
та на нашия Господ Исус Христос, любовта на Бога Отец и общението<br />
на Светия Дух да бъде c всички вас", 4 сърдечно поздравявам преди<br />
всичко вас, Братя и Сестри, чеда на Католическата Църква, които дой<br />
дохте тук заедно c вашите Епископи от Софийско-Пловдивската Епар<br />
хия, Никополската Епархия и от Апостолическия Екзархия за вернитеот<br />
Византийско-Славянски Обряд. Благодаря на Пастира на местната Цър<br />
ква Монс. Георги Иовчев за думите, c които се обърна към мен при<br />
посрещането, като отправям сърдечния си поздрав и към моите събра<br />
тя в Епископството: Монс. Христо Пройков Апостолически Екзарх и<br />
Председател на Епископската Конференция, и Монс. Петко Христов —<br />
Никополски Епископ. Също така поздравявам Кардиналите и Еписко<br />
пите, дошли от блюките Страни, за да споделят c Църквата в България<br />
радостта от този празник.<br />
Бих желал да отправя един особен поздрав към Пловдивския Пра<br />
вославен Митрополит, Негово Високопреосвещенство Епископ Арсений,<br />
който любезно пожела да присъства на отслужването на тази Божес<br />
твена Литургия, като му благодаря за милите думи, c които се обърна<br />
към мен в началото на това Богослужение. Заедно c него поздравявам<br />
в Господа Игумена на Бачковския Манастир Епископ Наум, Ректора на<br />
Пловдивската Православна Семинария Епископ Евлогий, както и вси-<br />
1 Nux. 34, 6<br />
2 Btop. 6, 4<br />
3 Mateq 28, 19.<br />
4 2 Кор 13, 13.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 569<br />
чки верни на Православната Църква в България, които се присъединя<br />
ват в този момент към нас. Тяхното присъствие тук е един, приет на<br />
драго сърце братски знак, който ни кара да предусетим в надеждата<br />
радостта от пълното единение, благодарение на което ще ни бъде поз<br />
волено най-сетне да отслужваме Евхаристийното Жертвоприношение,<br />
което е Възспоменание на Господните смърт и възкресение.<br />
C чувство на почит се обръщам към верните на Исляма, обожаващи<br />
и те също, макар по различен начин, единствения всемогъщ Бог.<br />
Най-накрая поздравявам представителите на Държавната Власт, чие<br />
то присъствие ни прави чест, като им: багодаря за резултатния принос,<br />
без който нямаше да се осъществи това мое пътуване в България.<br />
4. Господ, Един и Троичен, е присъстващ в Своя народ — Църква<br />
та. Ние получаваме Кръщението в името на Отца, Сина и Светия дух;<br />
в същото това име ни се дават и другите Свети Тайнства. Святата<br />
Литургия, като "център на целяя християнски живот", е белязана по ед<br />
ин особен начин от спомена за Божествените Лица, а именно: Отеца,<br />
на Когото се принася жертната; Сина, Който е Жертвоприносител и<br />
Жертва; и Светия Дух, призоваван, за да пресъщности хляба и в иното<br />
в Тяло и Кръв Христови и за да направи от участниците едно само тя<br />
ло и един само дух.<br />
Целяят живот на християнина е белязан от тази тайна. Успехът на<br />
земния ни път зависи от тона дали ще отговорим на Божията любов.<br />
Тримата Свещеници-Успенци, които днес c радост причислих към<br />
лика на Блажените, познаваха много добре тази истина. Причината, по<br />
ради която Свещениците Камен Вичев, Навел джиджов и Иосафат<br />
Шишков не се поколебаха да пожертват живота си, беше вярата им в<br />
Троичния Бог, любовта към въплътеният Божи Сия Исус Христос, на<br />
Когото се посветиха в безрезервна служба на Неговата Църква.<br />
Отец Иосафат Шишков казваше: "Нека се стремим да правим по<br />
найдобрия начин онова, което се очаква от нас, за да можем да осве-<br />
щавяме", като добавяше: "Най-важното нещо е да достигнем до Бога,<br />
живеейки заради Него — всичко друго е без значение". Няколко месеца<br />
преди несправедливия процес, по време на който те бяха осъдени на<br />
смърт заедно c Епископ Енгений Босилков, почти предвиждайки пред<br />
стоящото изпитание, отец Камен Вичев писа на своя Главен Предстоя-<br />
тел: "Придобийте за нас c молитвата си багодатта да останем верни на<br />
Христос и на Църквата във всекидневния си живот, за да бъдем досто-<br />
38 - AA S,
570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
йни да станем Негови свидетели, когато дойде момента". А отец Навел<br />
Джиджов казваше: "Очакваме да дойде нашия ред: нека бъде волята<br />
Божия".<br />
5. Когато си спомням за тримата нови Блажени, чувствам подтик<br />
да отдам почит и на паметта на другите изноведници на вярата, чеда<br />
на Православната Църква, които преживяха мъченичеството по времена<br />
същия комунистически режим. Техният принос на вярност към Христос<br />
сближи двете Църковни общности в България, достигнали до най-възв-<br />
ишеното свидетелство на вярата. "Този факт не може да няма частица<br />
икуменическо измерение. Икуменизмът на Светците и Мъчениците е<br />
може би по-убедителен от всичко останало. Общението на Светците говори<br />
c по-силен глас от причините, довели до разделението". 5<br />
И така, как е възможно да не съществува вече съвършеното ед<br />
инение, осъществяващо се "в онова, което всички ние наричаме връх на<br />
благодатния живот, тоест мъченичество до смърт"? 6 Тона не е ли мо<br />
же би "пайистинското единение c Христос, Който пролива кръвта си и,<br />
в същото Снято Жертвоприношение, прави близки всички онези, които<br />
предибяха далечни?" 7<br />
6. Смелата последователност на свещениците Иосафат, Навел и Ка<br />
мен, въпреки страданията и затвора, беше призната от техните бивши<br />
ученици — католици, православни, евреи и мюсюлмани —, от техните<br />
енорияши, събратя и другари по съдба. Със своятаактивност, вярност<br />
към Евангелието, безвъзмездно служение към Родината, те се предста<br />
вят като образци за днешните християни, поспециално за българските<br />
младежи, които се стремят да открият смисълана живота си и желаят<br />
да следват Христос като миряни или като богопосветени.<br />
Особената отдадейост, c която нбвите Блажени придружаваха канд<br />
идатите за Свещенство, нека бъде стимул за всички. Призовавам Цър<br />
квата в Бъл ария да помисли сериозно над възможността за създаване<br />
на Семинария, в която младежите да могат да се подготвят за Свещ<br />
еници в служба на г Бога и ближния, чрез една солидно човешко, инте<br />
лектуално и духовно образование.<br />
5 Tertio millennio adveniente, 37.<br />
6 Ut unum sint, 84.<br />
7 Cpb. Ef. 2, 13; ibid.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 571<br />
7. Тайната на Святата Троица ни открива Божията любов, която е<br />
Самият Бог; любовта, c която Бог обича всички хора. "Бог толкова<br />
обикна света, че отдаде Своя единороден Син, за може всеки, който вя<br />
рва в Него да не погине, но да има живот вечен". 8 Въкръсналяят Син<br />
изпрати от Своя страна Светия Дух в името на Отеца, за да вложи в<br />
сърцата на вярващите желанието и очакването на вечния живот.<br />
Новите Блажени, които се га серадват на съзерцаването на Святата<br />
Троица, живяха действително според тона очакване. Нека се поверим<br />
на тяхното застъпничество, както се молим във Византийската Литур<br />
гия (Шести час, отпуст):<br />
Боже вечни, Ти, Който живееш в непристъпна светлина...,<br />
молим Те, закриляй нас, коитовъзлагаме надеждата си в Теб,<br />
като ни дариш Своята Божественаблагодат.<br />
Защото Твое е царството, величието, силата и славата,<br />
Отец, Син и Свети Дух,<br />
сега и всякога и във вечни векове.<br />
Амин<br />
Бог да благославя винаги България. Мир и напредък на българския<br />
народ. Благодаря.<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad sodales Pontificii Consilii pro pastorali Valetudinis curae.*<br />
Venerati Fratelli nell'episcopato e nel sacerdozio,<br />
carissimi fratelli e sorelle!<br />
1. Sono particolarmente lieto di questo nostro incontro, in occasione del<br />
l'Assemblea Plenaria del Pontificio Consiglio per la Pastorale della Salute,<br />
nel corso della quale vi proponete di studiare e delineare un nuovo piano di<br />
lavoro per i prossimi cinque anni.<br />
Saluto il Presidente del Dicastero, ГArcivescovo Javier Lozano Barragàn,<br />
e lo ringrazio per le cordiali parole rivoltemi per interpretare i comuni<br />
8<br />
Noah 3, 16.<br />
* Die 2 Maii 2002
572<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
sentimenti dei presenti. Il mio saluto si estende ai Signori Cardinali ed ai<br />
venerati Fratelli nell'episcopato, Membri del Pontifìcio Consiglio, ai Consultori<br />
ed Esperti, al Segretario, al Sottosegretario, nonché agli Officiali sacerdoti,<br />
religiosi e laici. Tutti vi ringrazio, carissimi, per il prezioso aiuto che<br />
mi date, in un ambito così qualificato della testimonianza evangelica.<br />
2. <strong>La</strong> mole di lavoro svolto dal vostro Dicastero, in questi diciassette<br />
anni dalla sua istituzione, conferma quanto è necessario che, tra gli organismi<br />
della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>, ve ne sia uno specificamente deputato a manifestare<br />
« la sollecitudine della Chiesa per gli infermi, aiutando coloro che svolgono il<br />
servizio verso i malati ed i sofferenti, affinché l'apostolato della misericordia,<br />
a cui attendono, risponda sempre meglio alle nuove esigenze». 1<br />
Rendiamo grazie al Signore per l'ampia e articolata attività pastorale<br />
che si compie a livello mondiale nel campo della sanità con lo stimolo e il<br />
sostegno del vostro Dicastero. Vi incoraggio tutti a proseguire con ardore e<br />
fiducia in tale cammino, pronti a offrire agli uomini del nostro tempo il<br />
Vangelo della misericordia e della speranza.<br />
3. Prendendo lo spunto dalla Lettera apostolica Novo millennio ineunte,<br />
la vostra Assemblea si pone come obiettivo quello di riflettere su come meglio<br />
mostrare il Volto di Cristo dolente e glorioso, illuminando con il Vangelo<br />
il mondo della salute, della sofferenza e della malattia, santificando il<br />
malato e gli operatori della salute, e promuovendo il coordinamento della<br />
pastorale della salute nella Chiesa.<br />
In questo tempo pasquale noi contempliamo il Volto glorioso di Gesù,<br />
dopo averne meditato, specialmente nella Settimana <strong>Santa</strong>, il Volto dolente.<br />
Sono due dimensioni nelle quali si trova il nocciolo del Vangelo e del<br />
ministero pastorale della Chiesa.<br />
Ho scritto nella Lettera apostolica Novo millennio ineunte che Gesù,<br />
« mentre si identifica col nostro peccato, "abbandonato" dal Padre, si "abbandona"<br />
nelle mani del Padre »; in questo modo vive « insieme l'unione<br />
profonda col Padre, di sua natura fonte di gioia e di beatitudine, e l'agonia<br />
fino al grido dell'abbandono ». 2<br />
Nel Volto dolente del Venerdì Santo è nascosta la vita di Dio offerta<br />
per la salvezza del mondo. Mediante il Crocifìsso, la nostra contemplazione<br />
1<br />
2<br />
Cost. ap. Pastor bonus, art. 152<br />
N. 26.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 573<br />
deve aprirsi al Risorto. Confortata da questa esperienza, la Chiesa è sempre<br />
pronta a riprendere il suo cammino per annunciare Cristo al mondo.<br />
4. <strong>La</strong> vostra attuale Assemblea Plenaria pone a fuoco programmi che<br />
mirano ad illuminare con la luce del Volto dolente e glorioso di Cristo l'intero<br />
universo della sanità. E decisivo approfondire la riflessione sulle tematiche<br />
attinenti alla salute, alla malattia e alla sofferenza in tale prospettiva,<br />
lasciandosi guidare da una concezione della persona umana e del suo destino<br />
fedele al piano salvifico di Dio.<br />
Le nuove frontiere aperte dal progresso delle scienze della vita, e le applicazioni<br />
che ne derivano, hanno posto un potere e una responsabilità<br />
enormi nelle mani dell'uomo. Se prevarrà la cultura della morte, se nel<br />
campo della medicina e della ricerca biomedica gli uomini si lasceranno<br />
condizionare da scelte egoistiche o da ambizioni prometeiche, sarà inevitabile<br />
che la dignità umana e la vita stessa siano pericolosamente minacciate.<br />
Se, al contrario, il lavoro in questo importante settore della salute sarà improntato<br />
alla cultura della vita, sotto la guida della retta coscienza, l'uomo<br />
troverà risposte valide alle sue attese più profonde.<br />
Il vostro Pontificio Consiglio non mancherà di dare il suo contributo ad<br />
una nuova evangelizzazione del dolore, che Cristo assume e trasfigura nel<br />
trionfo della Resurrezione. Essenziale, a questo riguardo, è la vita di preghiera<br />
e il ricorso ai Sacramenti, senza i quali diventa diffìcile il cammino<br />
spirituale non soltanto dei malati, ma anche di quanti li assistono.<br />
5. L'ambito della salute e della sofferenza sono oggi di fronte a nuovi e<br />
complessi problemi, che richiedono un impegno corale da parte di tutti. Il<br />
numero decrescente di religiose impegnate in questo ambito, il non facile<br />
ministero dei cappellani ospedalieri, la difficoltà ad organizzare a livello delle<br />
Chiese locali un'adeguata ed incisiva pastorale della salute e l'approccio<br />
con il personale sanitario, che non sempre è in sintonia con gli orientamenti<br />
cristiani, costituiscono un insieme di temi, con risvolti problematici, che<br />
non sfuggono certamente alla vostra attenta riflessione.<br />
Fedele alla sua missione, il vostro Dicastero proseguirà nel manifestare<br />
la sollecitudine pastorale della Chiesa per i malati; aiuterà tutti coloro che<br />
hanno cura dei sofferenti, in modo particolare chi lavora negli ospedali, ad<br />
avere sempre un atteggiamento di rispetto per la vita e la dignità dell'essere<br />
umano. Per conseguire tali obiettivi, utile risulta la collaborazione generosa<br />
con le organizzazioni internazionali della salute.
574<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Il Signore, Buon Samaritano dell'umanità dolorante, vi assista sempre.<br />
<strong>La</strong> Vergine Santissima, Salute degli Infermi, vi sostenga nel vostro servizio,<br />
e sia vostro modello nell'accoglienza e nell'amore.<br />
Nell'assicurarvi la mia preghiera, vi imparto di cuore la Benedizione<br />
Apostolica.<br />
Dear Brother Bishops,<br />
II<br />
Ad episcopos Antillarum.*<br />
1. "Peace to the brethren, and love with faith, from God the Father<br />
and the Lord Jesus Christ". 1<br />
With the words of the Apostle Paul and in<br />
the joy of Easter, I welcome you, the Bishops of the Antilles, on the occasion<br />
of your visit ad limina Apostolorum. Through you, I greet ali the<br />
faithful of Christ entrusted to your care. May the peace of the Risen Lord<br />
reign in every heart and every home throughout the Caribbean région!<br />
I thank Archbishop Clarke for his gracious words expressing that spirituality<br />
of communion which is the very heart of the Church. 2<br />
It is this<br />
communion which draws you to Rome, on pilgrimage to the tombs of the<br />
Apostles, where you renew your fídelity to the apostolic tradition, the roots<br />
of which reach back to the Lord's commission 3<br />
and ultimately touch the<br />
inner life of the Trinity, the ground of ali reality.<br />
You come as Pastors who have been called to share in the fullness of<br />
Christ's eternai priesthood. First and foremost, you are priests: not corporate<br />
executives, business managers, finance officers or bureaucrats, but<br />
priests. This means above ali that you have been set apart to offer sacrifice,<br />
since this is the essence of priesthood, and the core of the Christian<br />
priesthood is the offering of the sacrifice of Christ. That is why the Eucharist<br />
is the very essence of what we are as priests; it is why there is<br />
nothing more important that we do than offer the Eucharistie Sacrifice;<br />
and it is why our célébration of the Eucharist together lies at the heart of<br />
* Die 7 Maii 2002.<br />
1<br />
Eph 6:23.<br />
2<br />
Cf. Novo millennio ineunte, 43-45.<br />
3<br />
Cf Mt 28:19-20
Acta Ioannis Pauli Pp. II 575<br />
your ad limina visit. We can never forget that the tombs of the Apostles<br />
which we venerate in Rome are the tombs of martyrs, whose life and death<br />
was drawn more and more into the depths of Christ's own sacrifice, until<br />
they could say: "I have been crucified with Christ; it is no longer I who<br />
live, but Christ who lives in me". 4<br />
That was the womb of their extraordinary<br />
missionary work, which we as their Successors must emulate in our<br />
own times if we are to be faithful to the new evangelization for which the<br />
Second Vatican Council providentially prepared the Church.<br />
2. Le Concile fut « la grande grâce dont l'Eglise a bénéficié au vingtième<br />
siècle ». 5<br />
Bien que les décennies qui nous en séparent n'aient pas été<br />
exemptes de difficultés — on a connu des périodes au cours desquelles des<br />
éléments importants de la vie chrétienne semblaient même en péril —, de<br />
nombreux signes indiquent maintenant ce nouveau printemps de l'esprit<br />
dont le grand Jubilé de l'an 2000 a fait apparaître de manière évidente le<br />
caractère prophétique. Dans les années qui suivirent le Concile, l'apparition<br />
de nouvelles aspirations spirituelles et de nouvelles énergies apostoliques<br />
parmi les fidèles de l'Eglise fut sans conteste l'un des fruits de l'Esprit. Les<br />
laïques vivent la grâce de leur Baptême sous des formes qui font apparaître<br />
de manière plus resplendissante le riche éventail des charismes dans<br />
l'Eglise; et pour cela nous ne cessons de rendre grâce à Dieu.<br />
Il est également vrai que le réveil des fidèles laïques dans l'Eglise a vu<br />
apparaître en même temps, dans vos pays aussi, des problèmes relatifs à<br />
l'appel au sacerdoce, s'accompagnant de faibles entrées au séminaire dans<br />
les Eglises dont vous avez la charge. En tant que Pasteurs, vous êtes vivement<br />
préoccupés car, comme vous le savez bien, l'Eglise catholique ne peut<br />
pas exister sans le ministère sacerdotal que le Christ lui-même désire pour elle.<br />
Des personnes, on le sait, affirment que la diminution du nombre de<br />
prêtres est l'œuvre de l'Esprit Saint et que Dieu lui-même conduirait<br />
l'Eglise, faisant en sorte que le gouvernement des fidèles laïques se substitue<br />
au gouvernement des prêtres. Une telle affirmation ne rend certainement<br />
pas compte de ce que les Pères conciliaires ont exprimé lorsqu'ils ont<br />
cherché à promouvoir une implication plus grande des fidèles laïques dans<br />
l'Église. Dans leur enseignement, les Pères conciliaires ont tout simplement<br />
mis en évidence la profonde complémentarité entre les prêtres et les laïques<br />
4<br />
5<br />
Gai 2:20.<br />
Novo millennio ineunte, n. 57.
576<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
qu'implique la nature symphonique de l'Église. Une mauvaise compréhension<br />
de cette complémentarité a parfois conduit à une crise d'identité et de<br />
confiance chez les prêtres, et aussi à des formes d'engagement laïque trop<br />
cléricales ou trop politisées.<br />
L'engagement des laïcs devient une forme de cléricalisme quand les<br />
rôles sacramentels ou liturgiques qui reviennent au prêtre sont assumés par<br />
des fidèles laïques ou bien lorsque ceux-ci se mettent à accomplir des tâches<br />
qui relèvent du gouvernement pastoral propre au prêtre. Dans de telles situations,<br />
ce que le Concile a enseigné sur le caractère essentiellement séculier<br />
de la vocation laïque est le plus souvent négligé. 6<br />
C'est le prêtre, en<br />
tant que ministre ordonné, qui, au nom du Christ, préside la communauté<br />
chrétienne, sur les plans liturgique et pastoral. Les laïques l'assistent de bien<br />
des manières dans cette tâche. Mais le lieu premier de l'exercice de la vocation<br />
laïque est le monde des réalités économiques, sociales, politiques et culturelles.<br />
C'est dans ce monde que les laïcs sont invités à vivre leur vocation<br />
baptismale, non pas comme des consommateurs passifs, mais en tant que<br />
membres actifs de la grande œuvre qui exprime le caractère chrétien. Il revient<br />
au prêtre de présider la communauté chrétienne afin de permettre<br />
aux laïques de remplir la tâche ecclésiale et missionnaire qui leur est<br />
propre. En un temps de sécularisation insidieuse, il peut paraître étrange<br />
que l'Église insiste autant sur la vocation séculière des laïques. Or c'est précisément<br />
le témoignage évangélique des fidèles dans le monde qui est le<br />
cœur de la réponse de l'Église au malaise de la sécularisation. 7<br />
L'engagement des laïques est politisé lorsque le laïcat est absorbé par<br />
l'exercice du « pouvoir » à l'intérieur de l'Église. Cela arrive lorsque l'Église<br />
n'est pas vue en terme de « mystère » de grâce qui la caractérise, mais en<br />
termes sociologiques ou même politiques, souvent sur la base d'une compréhension<br />
erronée de la notion de « peuple de Dieu », une notion qui a de profondes<br />
et riches bases bibliques et qui est si heureusement utilisée par le<br />
Concile Vatican IL Lorsque ce n'est pas le service mais le pouvoir qui<br />
modèle toute forme de gouvernement dans l'Église, que ce soit dans le<br />
clergé ou dans le laïcat, les intérêts opposés commencent à se faire sentir.<br />
Le cléricalisme est pour les prêtres cette forme de gouvernement qui relève<br />
plus du pouvoir que du service, et qui engendre toujours des antagonismes<br />
entre les prêtres et le peuple; ce cléricalisme se retrouve dans des formes de<br />
6<br />
7<br />
Cf. Lumen gentium, n. 31.<br />
Cf. Ecclesia in America, n. 44.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 577<br />
leadership laïque qui ne tiennent pas suffisamment compte de la nature<br />
transcendantale et sacramentelle de l'Eglise, ainsi que de son rôle dans le<br />
monde. Ces deux attitudes sont nocives. A l'inverse, ce dont l'Eglise a besoin,<br />
c'est d'un sens de la complémentarité entre la vocation du prêtre et<br />
celle des laïcs qui soit plus profond et plus créatif. Sans cela, nous ne pouvons<br />
pas espérer être fidèles aux enseignements du Concile ni sortir des difficultés<br />
habituelles concernant l'identité du prêtre, la confiance en lui et<br />
l'appel au sacerdoce.<br />
3. Yet we must also look far beyond the bounds of the Church, for the<br />
Council was essentially concerned to foster new énergies for her mission to<br />
the world. You are well aware that an essential part of her evangelizing<br />
mission is the inculturation of the Gospel, and I know that there has been<br />
much attention in your région to the need to develop Caribbean forms of<br />
Catholic worship and life. In the Encyclical Fides et ratio, I stressed that<br />
"the Gospel is not opposed to any culture, as if in engaging a culture the<br />
Gospel would seek to strip it of its native riches and force it to adopt<br />
forms which are alien to it". 8<br />
I went on to point out that cultures are not<br />
only not diminished by the encounter with the Gospel, but are "prompted<br />
to open themselves to the newness of the Gospel's truth and to be stirred<br />
by this truth to develop in new ways". 9<br />
To this end, it is important to keep in mind the three criteria for discerning<br />
whether or not our attempts to inculturate the Gospel are soundly<br />
based. The first of these is the universality of the human spirit, whose basic<br />
needs are no différent even in vastly différent cultures. Therefore, no<br />
culture can ever be made absolute in a way that dénies that the human<br />
spirit is, at the deepest level, the same in every time, place and culture.<br />
The second criterion is that, in engaging ne wer cultures, the Church cannot<br />
abandon the precious héritage drawn from her initial engagement with Greco-<strong>La</strong>tin<br />
culture, for to do this would be "to deny the providential pian of<br />
God who guides his Church down the paths of time and history". 10<br />
It is not<br />
a question, then, of rejecting the Greco-<strong>La</strong>tin héritage in order to allow the<br />
Gospel to take new flesh in Caribbean culture. The challenge rather is to<br />
bring the cultural héritage of the Church into deep and mutually enriching<br />
dialogue with Caribbean culture. The third criterion is that a culture must<br />
8<br />
9<br />
10<br />
No. 71.<br />
Ibid.; cf. Post-Synodal Apostolic Exhortation Ecclesia in America, 70.<br />
Fides et ratio, 72.<br />
39-<strong>AAS</strong>.
578<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
not become enclosed in its différence, in a flight into isolation and opposition<br />
to other cultures and traditions. That would be to deny not only the<br />
universality of the human spirit but also the universality of the Gospel,<br />
which is alien to no culture and seeks to take root in ali.<br />
4. In Ecclesia in America I noted that "it is more necessary than ever<br />
for all the faithful to move from a faith of habit... to a faith which is conscious<br />
and personally lived. The renewal of faith will always be the best<br />
way to lead others to the Truth that is Christ". 11<br />
That is why it is essential<br />
in your particular Churches to develop a new apologetic for your people, so<br />
that they may understand what the Church teaches and thus be able to<br />
give reason for their hope. 12<br />
For in a world where people are continuously<br />
subjected to the cultural and ideological pressure of the media and the aggressively<br />
anti-Catholic attitude of many sects, it is essential for Catholics<br />
to know what the Church teaches, to understand that teaching, and to expérience<br />
its liberating power. A lack of understanding leads to a lack of the<br />
spiritual energy needed for Christian living and the work of evangelization.<br />
The Church is called to proclaim an absolute and universal truth to the<br />
world at a time when in many cultures there is deep uncertainty as to<br />
whether such a truth could possibly exist. Therefore, the Church must<br />
speak in ways which carry the force of genuine witness. In considering<br />
what this entails, Pope Paul VI identified four qualifies, which he called<br />
perspicuitas, lenitas, fiducia, prudentia — clarity, humanity, confidence and<br />
prudence. 13<br />
To speak with clarity means that we need to explain comprehensibly<br />
the truth of Révélation and the Church's teachings which stem from it.<br />
What we teach is not always immediately or easily accessible to people today.<br />
For this reason there is a need not simply to repeat but to explain.<br />
That is what I meant when I said that we need a new apologetic, geared<br />
to the needs of today, which keeps in mind that our task is not to win arguments<br />
but to win soûls, to engage not in ideological bickering but a kind<br />
of spiritual warfare, concerned not to vindicate or promote ourselves but to<br />
vindícate and promote the Gospel.<br />
Such an apologetic will need to breathe a spirit of humanity, that humility<br />
and compassion which understand the anxieties and questions of<br />
11<br />
12<br />
13<br />
No. 73.<br />
Cf. 1 Pt 3:15<br />
Cf. Encyclical Letter Ecclesiam Suam, 81.
Ada Ioannis Pauli Pp II 579<br />
people and, at the same time, do not yield to a sentimentalized sense of<br />
the love and compassion of Christ sundered from the truth. We know that<br />
the love of Christ can make great demands, precisely because they are tied<br />
not to sentimentality but to the truth which alone sets us free. 14<br />
To speak with confidence will mean that we never lose sight of the absolute<br />
and universal truth revealed in Christ, and never lose sight of the<br />
fact that this is the truth for which ali people long, no matter how uninterested,<br />
résistant or hostile they may seem.<br />
To speak with that practical wisdom and good sense which Paul VI<br />
calis prudence and which Gregory the Great considers a virtue of the<br />
brave 15<br />
will mean that we give a clear ans wer to people who ask: "What<br />
must we do?". 16<br />
In this, the heavy responsibility of our episcopal ministry<br />
appears in ali its demanding challenge. We must daily pray for the light of<br />
the Holy Spirit, that we may speak the wisdom of God, not the wisdom of<br />
the world, "lest the cross of Christ be emptied of its power". 17<br />
Pope Paul VI concluded by claiming that to speak with perspicuitas,<br />
Unitas, fiducia and prudentia "will make us wise; it will make us teachers";<br />
18<br />
and that is what we are called to be above ali — teachers of the<br />
truth, who never cease to beg "the grace to see life whole and the power to<br />
speak effectively of it". 19<br />
5. I am convinced, dear Brothers, that many of the problems facing<br />
your ministry -— including the need for more priestly and religious vocations<br />
— will be solved by daring to give ourselves with still greater generosity<br />
to the missionary task. That was an important goal of the Council,<br />
and if there have been internai problems in the Church since then it has<br />
been in part perhaps because the Catholic community has been less missionary<br />
than the Lord Jesus and the Council intended.<br />
Dear Brother Bishops, your particular Churches too must be missionary<br />
— in the sense of going out boldly into every corner of Caribbean society,<br />
even the darkest of them, armed with the light of the Gospel and the love<br />
which knows no bounds. It is time to cast your nets where there may seem<br />
14<br />
15<br />
16<br />
17<br />
18<br />
19<br />
Cf. Jn 8:32.<br />
Moralia, 22, 1.<br />
Lk 3:10, 12, 14<br />
1 Cor 1:17.<br />
Ecclesiam Suam, 83<br />
Saint Gregory the Great, On Ezekiel, I, 11, 6
580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
to be no fish: 20<br />
Duc in altumì In your planning for this mission, it is vital<br />
to keep in mind that we must "stake everything on charity", 21<br />
for "the<br />
Century and millennium now beginning will need to see, and hopefully with<br />
still greater clarity, to what length of dedication the Christian community<br />
can go in charity towards the poorest". 22<br />
But it is even more vital that you<br />
keep your gaze fìrmly fixed on Jesus, 23<br />
never losing sight of him who is the<br />
beginning and the end of all Christian mission.<br />
Invoking upon you in this Easter season a fresh outpouring of the gifts<br />
of the Holy Spirit, and entrusting your belo ved communities, those "holy<br />
seeds of heaven", 24<br />
to the unfailing protection of Mary, Mother of the Redeemer,<br />
I impart my Apostolic Blessing to you, the priests, the men and<br />
women religious and ali the lay faithful of the Caribbean as a pledge of<br />
grace and peace in Jesus Christ, the firstborn from the dead.<br />
NUNTIUS<br />
Praesidi Pontificii Consilii pro pastorali Valetudinis cura missus.<br />
Excelentísimo Señor:<br />
Me es grato dirigir a Usted y, por medio suyo, a todos los participantes<br />
en la II Asamblea Mundial sobre el Envejecimiento, un cordial saludo, con<br />
los mejores deseos de éxito en sus trabajos.<br />
Veinte años después de la I Asamblea Mundial, celebrada en Viena en<br />
1982, la presente reunión es una meta significativa y sobre todo un impulso<br />
hacia el futuro, desde el momento que el envejecimiento de la población<br />
mundial será ciertamente uno de los fenómenos más relevantes del siglo<br />
XXI. Durante las dos últimas décadas, la Organización de las Naciones<br />
Unidas se ha hecho promotora de numerosas iniciativas orientadas a comprender<br />
y solucionar los problemas planteados por el aumento creciente del<br />
número de personas que han entrado en la etapa de la ancianidad.<br />
De estas iniciativas, una de las más laudables ha sido el Año internacional<br />
de las Personas Ancianas, celebrado en 1999, una ocasión eficaz para<br />
20<br />
21<br />
22<br />
23<br />
24<br />
Cf. Lk 5:4-5.<br />
Novo millennio ineunte, 49.<br />
Ibid.<br />
Cf. Heb 12:2.<br />
Saint Augustine, Sermon 34, 5.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 581<br />
volver a llamar la atención de toda la humanidad sobre la necesidad de<br />
afrontar responsablemente el desafío de construir « una sociedad para todas<br />
las edades ».<br />
He expresado mi participación en dicho acontecimiento con una Carta<br />
dirigida a los ancianos, de los que me siento cercano no sólo por solicitud<br />
pastoral, sino también por compartir personalmente su condición. Por otro<br />
lado, el Consejo Pontifìcio para los <strong>La</strong>icos ha publicado un documento titulado<br />
« <strong>La</strong> dignidad del anciano y su misión en la Iglesia y en el mundo ».<br />
En esta ocasión, la Iglesia católica ha renovado la atención que siempre ha<br />
demostrado en favor de esa categoría de personas, promoviendo iniciativas<br />
propias y colaborando con las autoridades públicas y la sociedad civil.<br />
Ahora os habéis reunido para una valoración de conjunto de la aplicación<br />
del Plan de acción internacional de 1982 y para delinear estrategias<br />
para el futuro. Al venir de todas las partes del mundo, dais testimonio de<br />
que la cuestión del envejecimiento atañe a la humanidad entera y debe ser<br />
afrontada de una manera global y, más en particular, integrada en la compleja<br />
problemática del desarrollo.<br />
En efecto, se está produciendo por doquier un cambio profundo de la<br />
estructura de la población, que lleva a replantearse los proyectos de sociedad<br />
y a discutir de nuevo no sólo su estructura económica, sino también la<br />
visión del ciclo vital y las relaciones entre generaciones. Se puede decir que<br />
una sociedad se muestra justa en la medida en que responde a las necesidades<br />
asistenciales de todos sus miembros y que su grado de civilización se<br />
mide por la protección prestada a los miembros más débiles del entramado<br />
social.<br />
¿Cómo garantizar la duración de una sociedad que está envejeciendo,<br />
consolidando la seguridad social de las personas ancianas y su calidad de vida?<br />
Para responder a esta cuestión es necesario no dejarse guiar principalmente<br />
por criterios económicos, sino inspirarse más bien en sólidos principios<br />
morales.<br />
Hace falta, en primer lugar, que se considere al anciano en su dignidad<br />
de persona, dignidad que no merma con el pasar de los años y el deterioro<br />
de la salud física y psíquica. Es evidente que esta consideración positiva<br />
sólo puede encontrar terreno fecundo en una cultura capaz de superar los<br />
estereotipos sociales, que hacen consistir el valor de la persona en la juventud,<br />
la eficiencia, la vitalidad física y la plena salud. <strong>La</strong> experiencia dice<br />
que, cuando falta esta visión positiva, es fácil que se margine al anciano y
582<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
se le relegue a una soledad comparable a una verdadera muerte social. Y la<br />
estima que el anciano tiene de sí mismo, ¿no depende acaso en buena parte<br />
de la atención que recibe en la familia y en la sociedad?<br />
Para ser creíble y efectiva, la afirmación de la dignidad de la persona<br />
anciana está llamada a manifestarse en políticas orientadas a una distribución<br />
equitativa de los recursos, de modo que todos los ciudadanos, y también<br />
los ancianos, puedan beneficiarse de ellos.<br />
Se trata de una tarea ardua y que sólo es realizable aplicando el principio<br />
de solidaridad, del intercambio entre las generaciones, de ayuda recíproca.<br />
Dicha solidaridad ha de llevarse a cabo no sólo en el ámbito de cada<br />
nación, sino también entre los pueblos, mediante un compromiso que lleve<br />
a tener en cuenta las profundas desigualdades económicas y sociales entre<br />
el norte y el sur del planeta. En efecto, la presión de la pobreza puede poner<br />
en entredicho muchos principios solidarios, causando víctimas en los<br />
sectores más frágiles de la población, entre ellos el de los ancianos.<br />
Una ayuda para la solución de los problemas relacionados con el envejecimiento<br />
de la población proviene ciertamente de la inserción efectiva del<br />
anciano en el entramado social, utilizando la aportación de experiencia, conocimientos<br />
y sabiduría que él puede ofrecer. Los ancianos, en efecto, no<br />
deben ser considerados como un peso para la sociedad, sino como un recurso<br />
que puede contribuir a su bienestar. No sólo pueden dar testimonio de<br />
que hay aspectos de la vida, como los valores humanos y culturales, morales<br />
y sociales, que no se miden en términos económicos o funcionales, sino<br />
ofrecer también una aportación eficaz en el ámbito laboral y en el de la<br />
responsabilidad. Se trata, en fin, no sólo de hacer algo por los ancianos, sino<br />
de aceptar también a estas personas como colaboradores responsables,<br />
con modalidades que lo hagan realmente posible, como agentes de proyectos<br />
compartidos, bien en fase de programación, de diálogo o de actuación.<br />
Hace falta también que tales políticas se complementen con programas<br />
formativos destinados a educar a las personas para la ancianidad durante<br />
toda su existencia, haciéndolas capaces de adaptarse a los cambios, cada<br />
vez más rápidos, en el modo de vida y de trabajo. Una formación centrada<br />
no sólo en el hacer, sino, y sobre todo, en el ser, atenta a los valores que<br />
hacen apreciar la vida en todas sus fases y en la aceptación tanto de las<br />
posibilidades como de los límites que tiene la vida.<br />
Aunque se deba considerar la ancianidad de manera positiva y con el<br />
propósito de desarrollar todas sus posibilidades, no se han de eludir ni ocul-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 583<br />
tar las dificultades y el final inevitable de la vida humana. Si bien es cierto<br />
que, como dice la Biblia, las personas « todavía en la vejez producen fruto<br />
»/ sigue siendo verdad que la tercera edad es una época de la vida en la<br />
que la persona es particularmente vulnerable, víctima de la fragilidad humana.<br />
Es muy frecuente que la aparición de enfermedades crónicas reduzca<br />
al anciano a la invalidez y recuerde, inevitablemente, el momento del final<br />
de la vida. En estos momentos particulares de sufrimiento y dependencia,<br />
las personas ancianas no sólo necesitan ser atendidas con los medios que<br />
ofrecen la ciencia y la técnica, sino también acompañadas con competencia<br />
y amor, para que no se sientan un peso inútil y, lo que es peor, lleguen a<br />
desear y solicitar la muerte.<br />
Nuestra civilización tiene que asegurar a los ancianos una asistencia rica<br />
en humanidad e impregnada de valores auténticos. A este respecto, pueden<br />
tener un papel determinante el desarrollo de la medicina paliativa, la colaboración<br />
de los voluntarios, la implicación de las familias —que por ello<br />
han de ser ayudadas a afrontar su responsabilidad— y la humanización de<br />
las instituciones sociales y sanitarias que acogen a los ancianos. Un amplio<br />
campo en el que la Iglesia Católica, en particular, ha ofrecido —y sigue<br />
ofreciendo— una contribución relevante y permanente.<br />
Reflexionar sobre la ancianidad significa por tanto tomar en consideración<br />
a la persona humana que, desde el nacimiento hasta su ocaso, es don<br />
de Dios, imagen y semejanza suya, y esforzarse para que cada momento de<br />
su existencia sea vivido con dignidad y plenitud.<br />
Sobre Usted, Señor Presidente, y sobre todos los participantes en la II<br />
Asamblea Mundial sobre el Envejecimiento, invoco la protección del Dios<br />
de la vida.<br />
Vaticano, 3 de abril de 2002.<br />
1<br />
Sal 92, 15.<br />
IOANNES PAULUS PP. II
584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI<br />
Monitum, Propositio, Decretum excomunicationis quarundam mulierum.<br />
DICHIARAZIONE (MONITUM)<br />
Lo scorso 29 giugno 2002 il fondatore di una comunità scismatica di nome<br />
Romulo Antonio Braschi ha attentato di conferire l'ordinazione sacerdotale alle<br />
donne cattoliche Christine Mayr-Lumetzberger, Adelinde Theresia Roitinger,<br />
Gisela Forster, Iris Müller, Ida Raming, Pia Brunner e Angela White.<br />
Allo scopo di orientare la coscienza dei fedeli e di dissipare ogni dubbio<br />
su questa materia, la Congregazione per la Dottrina della Fede intende richiamare<br />
che, secondo la Lettera Apostolica Ordinatio sacerdotalis di Papa<br />
Giovanni Paolo II, la Chiesa « non ha in alcun modo la facoltà di conferire<br />
alle donne l'ordinazione sacerdotale e che questa sentenza deve essere tenuta in<br />
modo definitivo da tutti i f edeli della Chiesa» (n. 4). L'avvenuta «ordinazione<br />
sacerdotale » è la simulazione di un sacramento e perciò invalida e nulla e<br />
costituisce un grave delitto contro la divina costituzione della Chiesa. Poiché<br />
il vescovo « ordinante » appartiene ad una comunità scismatica, si tratta<br />
inoltre di una grave offesa contro l'unità della Chiesa. Il fatto accaduto<br />
nuoce anche alla giusta promozione della donna, che occupa un posto peculiare,<br />
specifico e insostituibile nella Chiesa e nella società.<br />
Con la presente, richiamandosi alle precedenti dichiarazioni del Vescovo di<br />
Linz e della Conferenza episcopale Austriaca, questa Congregazione ammonisce<br />
formalmente, secondo il can. 1347 § 1 CIC, le summenzionate donne che incorreranno<br />
nella scomunica riservata alla <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>, se non — entro il 22 luglio<br />
2002 — (1) riconoscano la nullità degli « ordini » ricevuti da un vescovo scismatico<br />
ed in contrasto con la dottrina definitiva della Chiesa, e (2) si dichiarino<br />
pentite e chiedano perdono per lo scandalo causato tra i fedeli.<br />
Roma, dalla sede della Congregazione per la Dottrina della Fede, il 10<br />
luglio 2002.<br />
68 JOSEPH card. RATZINGER, Prefetto<br />
B Tarcisio Bertone, S.D.B.<br />
Arciv. em. di Vercelli, Segretario
Congregatio pro Doctrina Fidei 585<br />
PREMESSA<br />
AL DECRETO DI SCOMUNICA<br />
Allo scopo di dissipare qualsiasi dubbio circa lo stato canonico del vescovo<br />
Romulo Antonio Braschi, che ha attentato di conferire l'ordinazione<br />
sacerdotale a donne cattoliche, la Congregazione per la Dottrina della Fede<br />
ritiene opportuno confermare che questi, in quanto scismatico era già incorso<br />
nella scomunica riservata alla <strong>Sede</strong> Apostolica.<br />
DECRETO DI SCOMUNICA<br />
In riferimento al monito di questa Congregazione dello scorso 10 luglio,<br />
pubblicato il giorno successivo, e considerato che entro la data fissata del<br />
22 luglio 2002 le donne Christine Mayr-Lumetzberger, Adelinde Theresia<br />
Roitinger, Gisela Forster, Iris Müller, Ida Raming, Pia Brunner ed Angela<br />
White non hanno manifestato alcun segno di ravvedimento o di pentimento<br />
per il gravissimo delitto da loro compiuto, questo Dicastero, in ottemperanza<br />
a tale monito, dichiara che le suddette donne sono incorse nella scomunica<br />
riservata alla <strong>Sede</strong> Apostolica con tutti gli effetti stabiliti nel can. 1331<br />
CIC.<br />
Neil'adempiere tale doveroso intervento, la Congregazione confida che<br />
esse, sorrette dalla grazia dello Spirito Santo, possano ritrovare il cammino<br />
della conversione per il ritorno all'unità della fede e alla comunione con la<br />
Chiesa che hanno infranto con il loro gesto.<br />
Roma, dalla sede della Congregazione per la Dottrina della Fede, il 5<br />
agosto 2002.<br />
L. © S.<br />
In Congr. pro Doctrina Fidei tab. n. 171 ¡97-15414<br />
& JOSEPH card. RATZINGER, Prefetto<br />
© Tarcisio Bertone, S.D.B.<br />
Arciv. em. di Vercelli, Segretario
586<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
PRESOVIENSIS<br />
Beatificationis seu declarationis martyrii Servi Dei Pauli Petri Gojdic ex ordine<br />
Basiliano sancti Iosaphat, episcopi Presoviensis (1888-1960)<br />
DECRETUM SUPER MARTYRIO<br />
« Propter te mortifìcamur tota die, aestimati sumus sicut oves occisionis<br />
» (Ps 44, 23).<br />
Servus Dei Paulus Petrus Gojdic, persuasum habens nullam tribulationem<br />
Christifidelem separare posse ab amore Dei (cfr. Rom 8, 35), animo<br />
forti passus est vexationes, sibi a tortoribus illatas, atque, voluntarie vitam<br />
suam offerens Domino, martyrio amorem suum in Christum et Ecclesiam<br />
est testatus.<br />
Natus est die 17 mensis Iulii anno 1888 in loco Ruské Pekl'any, intra fines<br />
provinciae Presoviensis (Slovachia). Studiis theologicis absolutis, ordinationem<br />
sacerdotalem suscepit die 27 mensis Augusti anno 1911.<br />
Statuit deinde nomen dare Ordini Basiliano S. Iosaphat, ubi more religiosorum<br />
nuncupatus est Paulus. Quamquam cupiebat segrex vivere in Monasterio,<br />
anno 1926 nominatus est Administrator Apostolicus Eparchiae<br />
Presoviensis, et post paucos menses Episcopus tit. Harpasenus. Consecratio<br />
episcopalis ei est collata Romae in Basilica S. Clementis die 25 mensis Martii<br />
anno 1927. Servus Dei nominatus est Episcopus Presoviensis die 19<br />
mensis Iulii anno 1<strong>94</strong>0. Cum Hitleriani regionem occupatione tenerent,<br />
dioecesim moderatus est cum aequabilitate et errores, iniustitias et violentias,<br />
quae temporibus eius fiebant, aperte damnavit.<br />
Misericordiae divinae semper confisus, fidem suam aluit oratione continua,<br />
pietate in Eucharistiam, Sanctissimam Virginem Mariam, Sacrum Cor<br />
Iesu. In proprio exercendo ministerio impenso zelo annisus est ut omnibus<br />
fidelibus, speciatim iuvenibus, congruentem animorum formationem praeberet.<br />
Amore Dei compulsus, in proximo egeno vultum Christi repercussum<br />
aspexit, quapropter paterna sollicitudine curam egit de pauperibus, orphanis,<br />
aegrotis. Fuit animo humili et miti in omni temporum et locorum condicione.<br />
Vitam duxit maxime sobriam, semper se a bonis terrestribus abstractum<br />
ostendens.
Congregatio de Causis Sanctorum 587<br />
Bello confecto, magistratus communismi assertores, qui rerum erant potiti,<br />
conabantur Ecclesiam Graeco-Catholicam interimere a Romana <strong>Sede</strong><br />
eam seiungendo ac fideles cogendo ad orbem Ecclesiae Orthodoxae Russicae<br />
transire. Servus autem Dei noluit unitatis vincula cum Romano Pontifice<br />
rescindere. Propter talem animi habitum comprehensus est et, postquam<br />
iudicium deridendum subiit, quod mense Ianuario anni 1951 est actum, in<br />
perpetuam custodiam est datus.<br />
Quo tempore in carcere detinebatur, forti animo inclaruit, quo tulit labores<br />
duramque vitam carceris. Etiam in captivitate marianum Rosarium<br />
recitavit celebravitque Missae sacrificium. Habitu animi sui omnibus serenitatem<br />
et pacem addidit.<br />
Etiam in rerum condicionibus difficillimis voluntati Dei se permisit, ut<br />
haec eius verba testantur: « Re vera nescio utrum lucrum sit habendum, si<br />
pro corona martyrii duo vel tres anni vitae in libertate accipiantur. Ego<br />
autem volo ut Deus de re statuat ». Etiam Pius XII, Pontifex Maximus,<br />
occasione oblata septuagesimi eius natalis, eidem nuntium telegraphicum<br />
misit in carcerem, quo asseveravit se non oblivisci hunc heroicum filium<br />
suum. Hunc diem Episcopus habuit unum e iucundissimis, quos in captivitate<br />
peregisset.<br />
Servus Dei mortuus est die 17 mensis Iulii anno 1960 in nosocomio carceris<br />
urbis Leopoldov (Slovachia), qui obitus consecutio fuit morborum, quibus<br />
affectus est propter vexationes, quas est perpessus. Ita etiam impletum<br />
est eius desiderium eo pertinens ut die 17 mensis Iulii, qui fuit eius natalis,<br />
decederet.<br />
Populus Dei illum martyrem fidei habuit, quae fama annorum decursu<br />
non est imminuta. Anno 1990, cum, rerum habitu mutato, iam datum esset<br />
ut Ecclesia Graeco-Catholica in Slovachia ex obscuro in lucem prodiret,<br />
Episcopus Presoviensis initium fecit Causae beatificationis seu declarationis<br />
martyrii Servi Dei, Inquisitionem dioecesanam instituendo, quae die 24<br />
mensis Martii anno 2001 ad finem est perducta. Cuius Inquisitionis vis iuridica<br />
agnita est a Congregatione de Causis Sanctorum decreto lato die 6<br />
mensis Aprilis eodem anno. Positione praeparata, disceptatum est, secundum<br />
normam, de martyrio, ut ferebatur, Servi Dei. Rei secundo exitu habito,<br />
die 4 mensis Iulii anno 2001 celebratus est Congressus Peculiaris Consultorum<br />
Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria<br />
die 21 mensis Septembris eodem anno congregata, audita relatione Causae<br />
Ponentis, Exc.mi D.ni Aemilii Eid, Episcopi titulo Sarepteni Maronitarum,<br />
agnoverunt Paulum Petrum Gojdic, Episcopum, verum esse martyrem fidei.
588<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinali Praefecto, certior<br />
factus, Summus Pontifex Ioannes Paulus II, vota Congregationis de Causis<br />
Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super martyrio<br />
Servi Dei rite conscriberetur.<br />
Quod cum esset factum, hodierna die Beatissimus Pater declaravit: Con<br />
stare de martyrio eiusque causa Servi Dei Pauli Petri Gojdic, ex Ordine Basi<br />
liano Sancti Iosaphat, Episcopi Presoviensis, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 28 mensis Septembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
TAURINENSIS<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
83 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Marci Antonii Durando, sacerdo<br />
tis congregationis Missionis, fundatoris instituti Sororum a Iesu Nazareno (1801-<br />
1880)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Servus Dei Marcus Antonius Durando apud Montem Regalem<br />
in Pedemonte (Italia) die 22 mensis Maii anno 1801 natus est. In Congregationem<br />
Missionis Sancti Vincentii de Paul admissus, anno 1824 sacerdos<br />
est ordinatus. Ministerio pastorali addictus, missionibus popularibus<br />
praedicandis peculiari ardore incubuit. Suae Congregationis munera, diversis<br />
in Italiae locis, suscepit et fideliter exercuit. Superioris Provincialis officio<br />
per plures annos functus, non solum Confratribus, sed et Filiabus a Caritate<br />
aliisque Religiosis ac laicis sapienti consilio adstitit, disciplinam in<br />
suo Instituto fovit, vocationes et missiones promovit. Anno 1865 Congregationem<br />
condidit Sororum a Iesu Nazareno, aegrotis in ipsorum propria domo<br />
assistendis. Prudentia, caritate et virtutum exemplo clarus, obdormivit<br />
in Domino in civitate Taurinensi, die 10 mensis Decembris anno 1880.
Congregatio de Causis Sanctorum 589<br />
Sanctitatis fama, qua claruit in vita, post mortem perdurante, Causae<br />
beatificationis et canonizationis initium datum est. Summus Pontifex Ioannes<br />
Paulus II, die 1 mensis Iulii anno 2000, decretum promulgavit super<br />
virtutibus heroice servatis.<br />
Ad beatificationis iter prosequendum, Causae Postulator examini Congregationis<br />
de Causis Sanctorum coniectam miram sanationem examinandam<br />
proposuit dominae Mariae Stellae Ingianni, cum domino Iosepho<br />
Humberto Vottero matrimonio coniunctae, quae die 28 mensis Novembris<br />
anno 1932 domi filiam in lucem ediderat. Paucis post horis, signa manifesta<br />
gravis gestosis eclampaticae post partum cum sopore et convulsionibus in<br />
ipsa apparuerunt. Curationibus inaniter allatis, infirmae condiciones cito ita<br />
graviores effectae sunt, ut mors imminere videretur. Tunc quaedam Sorores<br />
Congregationis a Iesu Nazareno, una cum familiaribus aegrotae, vespere<br />
eiusdem diei, divinum auxilium per Patris Durando intercessionem imploraverunt.<br />
Circa horam nonam matutinam diei sequentis, infirma e sopore est<br />
egressa et brevi est plene sanata.<br />
Super hac sanatione, anno 1936, apud Curiam dioecesanam Taurinensem<br />
Processus Ordinarius instructus est, cuius validitatem iuridicam Congregatio<br />
de Causis Sanctorum decreto die 13 mensis Ianuarii anno 1995 recognovit.<br />
Consilium autem Medicorum eiusdem Congregationis in coetu die 19 mensis<br />
Februarii anno 2001 habito, sanationem dominae Mariae Stellae Ingianni<br />
valde rapidam, completam, stabilem et pro scientia inexplicabilem edixit.<br />
Die 12 mensis Octobris eodem anno Congressus Peculiaris actus est Consultorum<br />
Theologorum et die 20 mensis Novembris subsecuti habita est Patrum<br />
Cardinalium atque Episcoporum Sessio Ordinaria, Causae Ponente<br />
Exc.mo Domino Otorino Petro Alberti, Archiepiscopo Calaritano. Et in<br />
utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito<br />
dubio num de miracolo divinitus patrato constaret, responsum affirmativum<br />
prolatum est.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per inter cessio-
590<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
nem Ven. Servi Dei Marci Antonii Durando, Sacerdotis Congregationis Mis<br />
sionis, Fundatoris Instituti Sororum a Iesu Nazareno, videlicet de valde rapi<br />
da, completa ac stabili sanatione Mariae Stellae Ingianni a « grave gestosi<br />
eclamptica del post-partum con coma e convulsioni prolungate ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2001.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS<br />
Praefectus<br />
SB Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione<br />
pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores<br />
dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras<br />
praefecit:<br />
die 16 Iulii 2002. — Episcopum Coadiutorem dioecesis Loidensis<br />
Exc.mum P.D. Arturum Roche, hactenus Episcopum titularem Rusticianensem<br />
et Auxiliarem archidioecesis Vestmonasteriensis.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Lugdunensi Exc.mum P.D. Philippum Barbarin,<br />
hactenus Episcopum Molinensem.<br />
die 17 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Raymundianae, R.D. Petrum Brito<br />
Guimarâes, e clero dioecesis Oeirensis-Florianensis, hactenus Seminarii<br />
maioris regionalis in archidioecesi Teresiana rectorem.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Maringaënsi Exc.mum P.D. Ioannem Braz<br />
de Aviz, hactenus Episcopum de Ponta Grossa.
Congregatio pro Episcopis 591<br />
die 18 Iulii 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Trebianae R.D. Paulum<br />
Schiavon, hactenus in Urbe paroeciae Sancti Gregorii Barbadici curionem,<br />
quem deputavit Auxiliarem Almae Romanae dioecesis.<br />
die 19 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Philippi, Exc.mum P.D.<br />
Christianum Henricum Contreras Molina, O. de M., hactenus Episcopum<br />
Praelatum Calamensem in Chilia.<br />
die 22 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Siccennensi, R.D. Earl Boyea,<br />
e clero archidioecesis Detroitensis, hactenus rectorem Seminarii maioris<br />
« Iosephinum » in oppido vulgo Columbus, quem deputavit Auxiliarem eiusdem<br />
archidioecesis.<br />
die 24 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Neo-Iguassuensi, Exc.mum P.D.<br />
Lucianum Bergamin, C.R.L., hactenus Episcopum titularem Octabiensem<br />
et Auxiliarem Sancti Mauri.<br />
die 25 Iulii. — Episcopum Coadiutorem dioecesis Sorsogonensis<br />
Exc.mum P.D. Arturum M. Bastes, S.V.D., hactenus Episcopum Rombloniensem.<br />
die 3 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Auriensi Exc.mum P.D. Aloisium<br />
Quinteiro Fiuza, hactenus Episcopum titularem Fortisventurae et Auxiliarem<br />
archidioecesis Compostellanae.
592<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Dal 16 al 19 agosto 2002 il Santo Padre si è recato in Apostolico pellegrinaggio<br />
in Polonia.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
9 luglio 2002. L'Em.mo Signor Cardinale Crescenzio Sepe, Consigliere della<br />
Pontificia Commissione per l'America <strong>La</strong>tina «ad<br />
quinquennium ».<br />
NECROLOGIO<br />
12 luglio 2002. Mons. Tiago M. Ryan, Vescovo em. di <strong>Santa</strong>rém (Brasile).<br />
24 » » Card. Johannes J. Degenhardt, del Titolo di San Liborio,<br />
Arcivescovo di Paderborn.<br />
27 » » Mons. José J. Ribeiro, Vescovo em. di Dili (Timor Orientale).<br />
29 » » Mons. Tesfamariam Bedho, Vescovo di Keren (Eritrea).
An. et vol. XCIV 2 Octobris 2002<br />
ACTA APOSTOLICAE S<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus Beatae Rafqa Petrae Choboq Ar-Rayès Sanctorum honores decernuntur<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
« Tuis in communione cum doloribus, Iesu ». Verba haec saepe humiliter<br />
vividaque fide iterare solebat Beata Rafqa Petra Choboq Ar-Rayès, quae<br />
fere undetriginta annos infandos dolores toleravit, studiosum significans et<br />
ardentem in Iesum Cruci affixum ac fratres sororesque salvandos amorem.<br />
Ex intima sic cum Christo coniunctione vim depromens, crucis iter penitus<br />
decucurrit atque abscondita Pauli Apostoli exemplum est sectata, qui dixit:<br />
« Adimpleo ea, quae desunt passionum Christi, in carne mea pro corpore<br />
eius, quod est ecclesia» (Col 1, 24).<br />
Beata haec, Ecclesiae Antiochenae Maronitae filia, egena ex familia orta<br />
est in vico quodam Himlaya, qui sub montium Libanensium radicibus locatur,<br />
anno MDCCCXXXII. Apud baptismi fontem una cum divina gratia ei nomen<br />
indiderunt Boutroussyé, quod significat Petram. Puella septem annorum<br />
matrem amisit. Deinde Damascum missa est, ut catholicae familiae inserviret.<br />
Domo repetita, licet familiares instarent, coniugium recusa vit, cum<br />
ad vitam consecratam se vocari animadverteret. Anno MDCCCLIII Bikfayae<br />
recentem Congregationem Sororum a S. Corde Mariae (quae Mariamettes<br />
appellantur), quae ad scholam destinabantur, est ingressa. Votis religiosis<br />
40 - <strong>AAS</strong>.
5<strong>94</strong><br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
nuncupatis, domestica opera sustinuit apud Seminarium Ghazirense, dum<br />
Arabicam linguam, orthographiam et arithmeticam perdiscebat. Veluti magistra<br />
in diversa loca translata est atque ubique suarum virtutum fragrantiam<br />
effudit. Cum eius Institutum cum alia Congregatione coniunctum est,<br />
Beata, quae cum Domino artiorem nexum affectabat, Ordinem Libanensem<br />
Maronitarum ingressa est atque anno MDCCCLXXIII vota perpetua in claustro<br />
sancti Simonis, quod est in oppido Al-Qarn, nuncupavit, sibi nomen sumens<br />
Rafqa, quod significat Rebeccam. Sua erga Deum communitatemque<br />
munia officiose explebat, sed ex prima mensis Octobris dominica anni<br />
MDCCCLXXXV eius vita immutata est, quandoquidem cum Iesu coniuncta in<br />
cruce esse coepit. Sic enim illo die oravit: « Deus meus, quare dereliquisti<br />
me? Cur a me longe abes? Cur non me visitas, tribuens dolores tolerandi<br />
gratiam, ut dilectionem testificer tuamque humani generis redemptionem<br />
communicem? Tuaene servae es oblitus? ». Dominus eam auscultavit exaudi<br />
vitque. Continuo dolores inceperunt, qui annorum decursu gradatim increbuerunt,<br />
usque dum caeca fieret et paralytica. De aegrotationibus numquam<br />
est conquesta neque dolorum levamen conquisivit neque desiit ut<br />
communitatem suarum manuum operibus, precatione, vitae exemplis, omnino<br />
in laudes Deo persolvendas dicatae, iuvaret. Anno MDCCCXCVII novum<br />
in claustrum sancti Ioseph al-Daher in oppido Jrabta translata est, ubi se<br />
pro Deo animabusque amanter devovere perrexit. Fidei, spei caritatisque<br />
lampades, Dei verbi, sacrae liturgiae, precationis, monasticae consecrationi<br />
fidelitatis, humilitatis, suo sponso Christo superioribusque oboedientiae instillans<br />
oleum, aluit. Per sacram Eucharistiam, in Redemptoris Matrem per<br />
devotionem eius ad sanctitatem iter illuminatum est. Evangelii vera discipula,<br />
in hoc mundo, suum a vanitate aversum cor et ad aeterna bona intentum<br />
servans, traduxit vitam, quae merere studuit, quotidie suam baiulans<br />
crucem, cum Christo repetens: «Pater ... non sicut ego volo, sed sicut<br />
tu» (Mt 26, 39). Meritis onusta sanctitatisque fama circumfusa, die xxin<br />
mensis Martii anno MCMXIV e vita cessit. Beatificationis canonizationisque<br />
causa anno MCMXXVI apud Patriarchatum Antiochenum Maronitarum incollata<br />
est. Postquam Dei Servae virtutes, heroum in modum exercitae,<br />
sunt comprobatae ac simul miraculum eiusdem intercessioni adscriptum<br />
agnitum est, Nos sollemniter die xvii mensis Novembris anno MCMLXXXV<br />
eam in Beatorum catalogum rettulimus. Exinde Congregatio de Causis Sanctorum<br />
miram quandam sanationem comprobavit, quae Beryti contigit<br />
paucis post diebus quam ipsa beatificata est. Nobis coram die i mensis Iulii
Acta Ioannis Pauli Pp II 595<br />
anno MM Decretum super miraculo prodiit. Audita deinde faventi Patrum Cardinalium<br />
Episcoporumque sententia in Consistorio die xni praeteriti mensis<br />
Martii coadunatorum, statuimus ut canonizationis ritus huius Ecclesiae Maronitae<br />
pretiosae margaritae die x mensis Iunii eiusdem anni Romae celebraretur.<br />
Hodie igitur in Foro Petriano inter sacra hanc elocuti sumus Canonizationis<br />
formulam:<br />
«Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione<br />
praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum<br />
Nostrorum consilio, Beatos Aloisium Scrosoppi, Augustinum Roscelli,<br />
Bernardum a Corleone, Teresiam Eustochium Verzeri et Rafqa Petram<br />
Choboq Ar-Rayès Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo<br />
adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione<br />
recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Commendabilis haec mulier insignes pietatis patientiaeque dedit testificationes,<br />
quae tam religiose suam toleravit infirmitatem. Spectata illius exempla<br />
magno sint hominibus qui nunc sunt documento firmoque subsidio, quo expeditius<br />
faciliusque sustineant difficultates et, si forte sunt, aegrotationes.<br />
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />
contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo mensis Iunii, anno<br />
Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco E8 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 504.493<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
596<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE<br />
I<br />
MOSCOVIENSIS MATRIS DEI<br />
Provincia ecclesiastica Moscoviensis Matris Dei appellanda in Russia conditur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Russiae intra fines Christifideles diligentiore usque ratione mysteria divina<br />
contemplari conantur atque in vita cotidiana praecepta Christi servare.<br />
Nos studiose omnium fidelium spiritale incrementum foventes, nunc ecclesiastica<br />
instituta in cara Russiae terra aptare properamus ad commodiorem<br />
etiam salutiferae veritatis divulgationem. Accepta igitur postulatione<br />
Venerabilis Fratris Thaddaei Kondrusiewicz, Archiepiscopi titulo Hipponensis<br />
et Administratoris Apostolici Russiae Europaeae Septemtrionalis <strong>La</strong>tinorum,<br />
Conferentiae Episcopalis in Russia unanimi consensu, favorabili<br />
exstante sententia Venerabilis Fratris Georgii Zur, Archiepiscopi titulo Sestensis<br />
et in Russia Sedis Apostolicae Legati, de consilio Secretariae Status,<br />
haec quae sequuntur, de plenitudine Apostolicae Nostrae potestatis, decernimus<br />
et statuimus. Administrationem Apostolicam Russiae Europaeae Septemtrionalis<br />
<strong>La</strong>tinorum ad gradum et dignitatem archidioecesis evehimus,<br />
Moscoviensis Matris Dei appellandae, atque ex territorio quattuor communitatum<br />
ecclesialium noviter erectarum, Moscoviensis scilicet Matris Dei,<br />
Saratoviensis Sancti Clementis, Neosibirianae Transfigurationis et Ircutscanae<br />
Sancti Iosephi, novam constituimus Provinciam ecclesiasticam Moscoviensem<br />
Matris Dei appellandam. Ecclesialem communitatem Moscoviensem<br />
Matris Dei noviter erectam ad fastigium metropolitanae sedis dictae Provinciae<br />
ecclesiasticae elevamus, factis iuribus et privilegiis quibus ceterae<br />
metropolitanae Ecclesiae, ad normam iuris communis gaudent. Sacrum Pastorem<br />
archidioecesis Moscoviensis Matris Dei dignitate archiepiscopali ac<br />
gradu Metropolitae insignimus atque iuribus et privilegiis quibus ceteri in<br />
orbe catholico Metropolitae secundum canonum normas ornantur, oneribus<br />
pariter et obligationibus quibus iidem ligantur. Novae archidioecesis sedem<br />
in urbe Mosca statuimus, templumque paroeciale ibi exstans, Deo in honorem<br />
Immaculatae Conceptionis dicatum, ad gradum et dignitatem ecclesiae<br />
Cathedralis evehimus. Ut Pastori erectae Ecclesiae in eius regimine validum
Acta Ioannis Pauli Pp. II 597<br />
tribuatur adiutorium, Collegium Consultorum ad normas iuris quam primum<br />
instituatur. Circa Seminarii archidioecesani erectionem necnon sacrorum<br />
candidatorum formationem, serventur praecepta iuris communis, prae<br />
oculis habitis regulis Congregationis de Institutione Catholica. Selecti Seminarii<br />
tirones nec non sacerdotes ad studia complenda, si fas est, Romam<br />
mittantur. Haec omnia ad expedienda Venerabilem quem diximus Fratrem<br />
Georgium Zur destinamus, necessarias et opportunas ei tribuentes facultates<br />
etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica<br />
dignitate constitutum. Documenta exin conficiantur ad Congregationem<br />
pro episcopis mittenda, contrariis rebus minime obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undecimo mensis Februarii,<br />
anno Domini bismillesimo et altero, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
83 ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef.<br />
Loco 68 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 288.274<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
II<br />
IRCUTSCAXA SANCTI IOSEPHI<br />
In Russia nova conditur dioecesis Ircutscana Sancti Iosephi.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
In beati Petri cathedra positi totius Dominici gregis spirituali bono atque<br />
regimini sedula navitate, iuvante Deo, nitimur providere. Quam ob<br />
rem, cum Venerabilis Frater Georgius Mazur, S.V.D., Episcopus titulo Tabuniensis<br />
et Administrator Apostolicus Siberiae Orientalis <strong>La</strong>tinorum, ob<br />
amplum numerum Christifidelium in circumscriptione ecclesiastica sibi commissa<br />
degentium ab hac Apostolica <strong>Sede</strong> petivisset ut territorium eiusdem<br />
Administrationis Apostolicae attolleretur ad gradum ac dignitatem dioecesis,<br />
Ircutscanae Sancti Iosephi nuncupandae, Nos, favente quoque eidem
598<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
rei Venerabili Fratre Georgio Zur, Archiepiscopo titulo Sestensi et in Russia<br />
Legato Apostolicae Sedis, de consilio Secretariae Status, admotae postulationi<br />
certo animabus profuturae perquam libenter concedendum esse putavimus.<br />
De plenitudine igitur Nostrae potestatis, ex territorio Administrationis<br />
Apostolicae Siberiae Orientalis <strong>La</strong>tinorum novam condimus dioecesim<br />
Ircutscanam Sancti Iosephi. Huiusce dioecesis sedem in urbe « Irkutsk » ponimus<br />
ibique exstans paroeciale templum, Deo in honorem Sancti Iosephi<br />
dicatum, ad gradum et dignitatem Cathedralis ecclesiae evehimus. Praeterea<br />
eandem dioecesim suffraganeam facimus metropolitanae Ecclesiae Moscoviensi<br />
Matris Dei eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi<br />
Moscoviensis Matris Dei subicimus. Mandamus insuper ut quam primum<br />
ibidem Collegium Consultorum ad normam iuris constituatur qui ipsi Praesuli<br />
valido sint auxilio in regimine eiusdem Sedis. In iis autem quae respiciunt<br />
ad Seminarii dioecesani aedificationem adque sacrorum candidatorum<br />
institutionem, serventur praescripta iuris communis, habita praesertim ratione<br />
normarum ac regularum a Congregatione de Institutione Catholica<br />
statutarum; suoque tempore selecti Seminarii alumni, philosophicis ac theologicis<br />
disciplinis imbuendi, necnon sacerdotes sua studia completuri, Romam,<br />
si fas erit, mittantur. Quae praescripsimus, perficienda committimus<br />
memorato Venerabili Fratri Georgio Zur, eidem tribuentes necessarias et<br />
opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,<br />
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito Congregationi<br />
pro episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis<br />
mittendi. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum ratam<br />
esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undecimo mensis Februarii,<br />
anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
& ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef.<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 510.446<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
Franciscus Bruno, Protonot. Apost.
Acta Ioannis Pauli Pp II 599<br />
III<br />
NEOSIBIRIANAE TRANSFIGURATIONIS<br />
Administratio Apostolica Siberiae Occidentalis <strong>La</strong>tinorum ad gradum evehitur et<br />
dignitatem dioecesis, Neosibirianae Transfigurationis appellandam<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Animarum bonum Nos iugiter persequentes, aequo animo censuimus<br />
sententiam esse accipiendam Venerabilis Fratris Iosephi Werth, Episcopi titulo<br />
Bulnensis et Administratoris Apostolici Siberiae Occidentalis <strong>La</strong>tinorum,<br />
qui, ob incolarum copiam in ecclesiastica circumscriptione sibi commissa<br />
degentium, postulavit ut memoratae Administrationis territorium ad<br />
gradum et dignitatem dioecesis erigeretur. Idcirco libenter concedimus ut<br />
tale inceptum ad rem perducatur. Audita igitur favorabili sententia Venerabilis<br />
Fratris Georgii Zur, Archiepiscopi titulo Sestensis et in Russia Sedis<br />
Apostolicae Legati, nec non de Secretariae Status consilio, sequentia decernimus<br />
ac iubemus. Territorium Administrationis Apostolicae Siberiae Occidentalis<br />
<strong>La</strong>tinorum ad gradum et dignitatem evehimus dioecesis, Neosibirianae<br />
Transfigurationis appellandae. Novam praeterea dioecesim suffraganeam<br />
efficimus Ecclesiae Metropolitanae Moscoviensi Matris Dei eiusque<br />
Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi Moscoviensis Matris Dei subicimus.<br />
Huius dioecesis sedem in urbe Novosibirsk statuimus templumque paroeciale<br />
ibi exstans, Deo in honorem Transfigurationis dicatum, ad dignitatem<br />
ecclesiae Cathedralis evehimus. Ut Pastori erectae Ecclesiae in eius regimine<br />
validum tribuatur adiutorium, Collegium Consultorum, ad normam<br />
iuris communis, quam primum instituatur. Quod attinet ad seminarii dioecesani<br />
erectionem nec non ad candidatorum formationem, serventur praescripta<br />
iuris communis, prae oculis habitis normis et regulis a Congregatione<br />
de Institutione Catholica statutis. Selecti seminarii alumni philosophicis et<br />
theologicis disciplinis imbuendi nec non sacerdotes ad studia perficienda<br />
Romam, si fas est, mittantur. Ad haec omnia perficienda Venerabilem Fratrem<br />
Georgium Zur, quem diximus, deputamus, necessarias et opportunas<br />
eidem tribuentes facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur,<br />
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad<br />
Congregationem pro Episcopis authenticum actus peractae exsecutionis
600<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
exemplar remittendi. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum<br />
ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undecimo mensis Februarii,<br />
anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
Secretarius Status<br />
Loco £8 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 510.448<br />
IOANNES B. card. RE<br />
Congr. pro Episcopis Praef.<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Antonius Macculi, Protonot. Apost. s.n.<br />
IV<br />
SARATOVIENSIS SANCTI CLEMENTIS<br />
In Russia nova dioecesis Saratoviensis Sancti Clementis appellanda erigitur.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Meridionalem Russiae Europaeae partem, nempe paucos ante annos Administrationis<br />
Apostolicae Russiae Europaeae Meridionalis <strong>La</strong>tinorum finibus<br />
circumscriptam, modo postulavit Administrator eius Apostolicus Venerabilis<br />
Frater Clemens Pickel, Episcopus titulo Chusirensis, veluti dioecesim<br />
ut constitueremus. Nobis autem consilium hoc sane opportunum visum est<br />
propter spiritale bonum fidelium illic degentium. Ideo, re mature deliberata<br />
auditoque voto Venerabilis Fratris Georgii Zur, Archiepiscopi titulo Sestensis<br />
et Legati Apostolici in Russia, de consilio Secretariae Status, in territorio<br />
memoratae Administrationis Apostolicae novam erigimus dioecesim Saratoviensem<br />
Sancti Clementis nuncupandam, eamque metropolitanae Ecclesiae<br />
Moscoviensi Matris Dei suffraganeam atque iurisdictioni Congregationis<br />
pro episcopis obnoxiam facimus. Ut Pastori novae communitatis dioecesanae<br />
in eius regimine validum tribuatur adiutorium, Collegium Consultorum,<br />
ad normam iuris communis, sine mora instituatur. <strong>Sede</strong>m novae dioecesis<br />
in urbe vulgo Saratov ponimus, ecclesiam vero Deo in honorem Sancti Clementis<br />
dicatam in eadem urbe exstantem ad gradum ecclesiae Cathedralis<br />
evehimus, iuribus ac privilegiis concessis quae ad eiusmodi templa spectant.<br />
Ad Seminarii dioecesani erectionem et sacrorum alumnorum institutionem<br />
quod attinet, iuris communis serventur praescripta, prae oculis habitis Con-
Ada Ioannis Pauli Pp. II 601<br />
gregationis pro Institutione Catholica praeceptis. Selecti autem Seminarii<br />
alumni, philosophicis et theologicis disciplinis imbuendi necnon sacerdotes<br />
ad studia complenda Romam, si fas est, mittantur. Quod autem ad novae<br />
dioecesis pertinet regimen, bonorum ecclesiasticorum administrationem, sede<br />
vacante, donec novus eligatur eiusdem sedis vacantis administratori, administratoris<br />
electionem, fidelium iura eorumque similia, serventur quae sacri<br />
canones praescribunt. Documenta autem et acta quae conditam dioecesim<br />
respiciunt, in eiusdem Curiae tabulario serventur.<br />
Haec autem, quae praescripsimus, committimus perficienda Venerabili<br />
Fratri Georgio Zur, Archiepiscopo titulo Sestensi et Legato Apostolico in<br />
Russia, absente autem eo, illi qui negotia curat Apostolicae Sedis in eadem<br />
regione, ac omnes eis tribuimus necessarias et convenientes facultates,<br />
etiam subdelegandi quemvis virum in dignitate ecclesiastica constitutum,<br />
onere imposito ad Congregationem pro episcopis sincerum actus effectae<br />
exsecutionis exemplar sedulo mittendi.<br />
Has denique Litteras Nostras firmas esse nunc et in posterum volumus,<br />
quibuslibet rebus minime obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undecimo mensis Februarii,<br />
anno Domini bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
£8 ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef.<br />
Loco 93 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 510.452<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.<br />
V<br />
S. PETRI APOSTOLI urbis S. DIDACI CHALDAEORUM<br />
In Foederatis Civitatibus Americae Septemptrionalis conditur eparchia Sancti Pe<br />
tri Apostoli urbis Sancti Didaci Chaldaeorum.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Nuper Synodus Episcoporum Ecclesiae Babylonensis Chaldaeorum postulavit<br />
ut, divisa eparchia Sancti Thomae Apostoli Detroitensis Chaldaeorum<br />
utpote nimis ampla ad animarum curam aptius exercendam, nova
602<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
constitueretur eparchia. Nos, gravissimo fungentes munere Summi Pontificis<br />
deque spirituali omnium Christifidelium bono solliciti, obtentis faventibus<br />
votis Legatorum Apostolicae Sedis in Foederatis Civitatibus Americae<br />
Septemptrionalis, in Iraquia et in Irania, annuente quoque Conferentia Catholicorum<br />
Episcoporum Foederatarum Civitatum praedictae Nationis necnon<br />
audita Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus, Nostra suprema potestate<br />
sequentia decernimus. Ab eparchia Sancti Thomae Apostoli Detroitensis<br />
Chaldaeorum detrahimus quoddam territorium quo novam condimus<br />
eparchiam Sancti Petri Apostoli urbis Sancti Didaci Chaldaeorum cuius eparchialem<br />
sedem ac templum cathedrale ponimus in memorata urbe San Diego<br />
nuncupata. Eadem Eparchia, quam Apostolicae Sedi immediate subiectam<br />
facimus, has sequentes Foederatas Civitates Americae Septemptrionalis<br />
complectetur: North Dakota, South Dakota, Nebraska, Kansas, Oklahoma, Te<br />
xas, New Mexico, Colorado, Wyoming, Montana, Idaho, Utah, Arizona, Ne<br />
vada, California, Oregon, Washington et Hawaii. Quae iussimus ad effectum<br />
rite adducantur deque absoluto negotio sueta documenta exarentur et Congregationi<br />
pro Ecclesiis Orientalibus mittantur. Hanc denique Apostolicam<br />
Constitutionem iugiter ratam esse volumus, contrariis rebus nihil obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto mensis Maii, anno<br />
Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
83 ANGELUS card. SODANO 83 IGNATIUS MOUSSA I card. DAOUD<br />
Secretarius Status Congr. pro Eccl. Orientalibus Praef.<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret Status tab., n. 514 389<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
I<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Iosephus Conte, Protonot. Apost. s.n.<br />
Venerabili Dei Servo Iacobo Kern Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Convertisti planctum meum in choros<br />
mihi, conscidisti saccum meum et accinxisti me laetitia, ut cantet tibi gloria<br />
mea et non taceat» (Ps 30,12-13).
Acta Ioannis Pauli Pp. II 603<br />
Sicut psalmista, Venerabilis Dei Servus Iacobus Kern, saeculari nomine<br />
Franciscus appellatus, angustias accepit et sanctificavit, Domini voluntatem<br />
plane suscepit in spe consequendi meliora bona atque laetitiam participandi<br />
Christi resuscitati.<br />
Natus est Vindobonae die xi mensis Aprilis anno MDCCCXCVII, tertius filius<br />
Francisci et Annae Neidl: ipsi quidem, alta fide christiana permoti, filium<br />
iam ante ipsius ortum tutelae Beatae Mariae Virginis dicaverunt. Ille<br />
autem, ad sacerdotium vocationem praesentiens, Seminarium minus ingressus,<br />
mox caritate, oboedientia, diligentia, zelo et constantia in precibus,<br />
pietate erga Iesum Eucharisticum atque Virginem Mariam eminuit. Primo<br />
bello universali grassante militis munus studiose exercuit atque, vocationi<br />
usque fidelis, spiritalem vitam suam suorumque militum diligenter curavit.<br />
Postquam anno MCMXVI graviter sauciatus est, de rebus spiritalibus altiore<br />
ratione meditatus est. A militia discedens, maximo ardore sese comparare<br />
ad sacerdotium in Seminario Vindobonensi studuit. Quia vero monachus<br />
quidam Ecclesiam Catholicam recusavit, Dei Servus eius locum decrevit occupare<br />
atque, anno MCMXX, abbatiam Ordinis Praemonstratensis loco v.d.<br />
Geras est ingressus. Studiis theologiae Vindobonae absolutis, die xxin mensis<br />
Iulii anno MCMXXII sacerdotio est initiatus. Praedicatoris munus et confessoris<br />
magno cum fidelium fructu, praesertim iuvenum et aegrotantium,<br />
exercuit. Gravi morbo affectus, cum Sacramentum Reconciliationis administraret,<br />
improvvisa ex necessitate sectionem chirurgicam subiit sine anaesthesia,<br />
fidenti patientique animo dolorem sustinendo. Ex morbo recreatus<br />
atque mortem praesentiens, spiritales fratrum necessitates non est oblitus.<br />
In valetudinario Vindobonae mortuus est, perdurante sectione chirurgica,<br />
die xx mensis Octobris anno MCMXXIV. Iacobus Kern singulare praebet testimonium<br />
fidelitatis erga Christi sacerdotium mirabileque exemplum asceticae<br />
progressionis ad perfectam vitam christianam, heroicam ostendit virtutum<br />
exercitationem atque plenam inculcat cum Ecclesia communionem. Sui ipsius<br />
impendio Christi adhaesit vitamque pro salute fratrum donavit. Beatificationis<br />
canonizationisque Causa anno MCMLVIII ab Archiepiscopo Viennensi<br />
coepta est. His expletis quae iure statuuntur, die xi mensis Iulii anno<br />
MCMXCV, Nos Ipsi declaravimus Dei Servum heroum in modum virtutes<br />
exercuisse. Nobis adstantibus, die VII mensis Iulii anno MCMXCVII Decretum<br />
promulgatum est super miraculo eius deprecationi adsignato. Deinde decrevimus<br />
ut ritus beatificationis celebraretur die xxi mensis Iunii anno MCMXCVIII,<br />
tempore itineris Nostri apostolici in Austria.<br />
Hodie igitur Vindobonae, inter Missarum sollemnia, hanc ediximus formulam:<br />
« Nach Beratung mit der Kongregation für die Selig — und Heiligsprechungen<br />
erfülle ich gern die Bitte meines Bruders Christoph Kardinal
604<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Schönborn, Erzbischof von Wien, und vieler anderer Brüder im Bischofsamt<br />
sowie zahlreicher Christgläubiger. Ich gestatte kraft meiner Apostolischen<br />
Autorität, daß die ehrwürdige Dienerin Gottes Maria Restituta Kafka<br />
und die ehrwürdigen Diener Gottes Jakob Kern und Anton Maria Schwartz<br />
künftig Selige genannt werden. Das Gedächtnis der seligen Maria Restituta<br />
soll alljährlich am 29. Oktober, das Gedächtnis des seligen Jakob Kern alljährlich<br />
am 20. Oktober und das Gedächtnis des seligen Anton Maria<br />
Schwartz alljährlich am 17. September an den Orten und in der Weise gefeiert<br />
werden, wie es die Vorschriften bestimmen. Im Namen des Vaters<br />
und des Sohnes und des Heiligen Geistes ».<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Vindobonae, sub anulo Piscatoris, die xxi mensis Iunii anno<br />
MCMXCVIII, Pontificatus Nostri vicesimo.<br />
Loco B Sigilli<br />
In Secret. Status tab.., n. 438.109<br />
II<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Servo Dei Archangelo Tadini Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Perindignus presbyter sum Sanctae<br />
Dei Ecclesiae eiusque pauper legatus: omnis scientia mea Crux est et omnis<br />
fortitudo mea stola ». His sane verbis presbyter Archangelus Tadini humilitatem<br />
ostendebat ingentemque fiduciam in Iesu cruci affixo, hominis redemptore.<br />
Ipse quidem, verus Domini Iesu discipulus et amicus, pastor<br />
exstitit animarum omnino intentus voluntati Dei, necessitatibus spiritalibus<br />
suae gentis nec non socialibus sui temporis difficultatibus. Hic dignus Ecclesiae<br />
minister in urbe vulgo Verolanuova, ex dioecesi Brixiensi, die xii<br />
mensis Octobris anno MDCCCXLVI a christianis parentibus natus est, et aliquot<br />
post dies in paroecia natali baptismali aqua ablutus. Infirma affectus<br />
valetudine, peculiari sollicitudine et caritate a matre Antonia Gadola est<br />
custoditus. Rudimenta litterarum ibidem didicit, deinde in urbe Lover e studia<br />
perrexit. Pater eius, Petrus Iosephus Tadini, volebat eum advocatum;<br />
ipse vero munus f abri aedium cupiebat; Dominus tandem ut suum mini-
Acta Ioannis Pauli Pp II 605<br />
strum vocavit. Seminarium Brixiense ingressus est, ubi comitate, morum<br />
probitate et pietate sibi omnium aestimationem conciliavit. Tridenti die xix<br />
mensis Iunii anno MDCCCLXX presbyteratus ordine insignitus, sacrum explicavit<br />
diversis in locis ministerium et in oppido vulgo Botticino Sera archipresbyter-parochus<br />
est constitutus. Ardenti pastorali studio varia obivit<br />
munera pro pueris, iuvenibus, adultis, infirmis. De pauperibus et operariis<br />
singularem adhibuit curam, pro quorum humano et christiano progressu, licet<br />
gravia oppetens incommoda, vires profudit.<br />
Omnibus iugiter adfuit et gaudia aerumnasque participavit. Proximi necessitatibus<br />
tractus, auxilium et solamen illi adeo ferebat ut aliquando<br />
quandam provocaret asperitatem et popularem contemptum. Assiduus et<br />
efficax concionator exstitit, quin tumido indulgeret sermoni. Quandoquidem<br />
a Deo missum sese profitebatur, aperte et incunctanter integrum salutis<br />
nuntium ubique diffudit. Cum verbum Dei responsionem obtineat in anima<br />
orantis, hac de causa Servus Dei, orationi deditus, miro fuit omnibus exemplo.<br />
Eius coniunctio cum Christo, pia divinorum mysteriorum actio, fervens<br />
caritas, arduum asceticum studium fulcrum exstiterunt efficacitatis pastoralis<br />
adeo ut communitas paroecialis vitam religiosam et socialem participaret.<br />
Socialem asserens renovationem, dignitatem laboris et defendit et proclamavit,<br />
conferens ad validius verae humanae promotionis instrumentum<br />
reddendum. Servus Dei femineum ingenium permagno habuit pretio; peculiari<br />
praeditus sensibilitate erga mulieres operarías, pro eis haud parva promovit<br />
incepta: oratorium femineum constituit, Societatem Sanctae Angelae<br />
Meri ei condidit, lanificii officinam aedificavit ut puellis sanam laboris condicionem<br />
largiretur. Convictum quoque mensa et cubiculis instructum<br />
exstruendum curavit; anno MCM fundavit Congregationem Sororum Operariarum<br />
a Domo Nazarethana, quibus commisit munus significandi Dei praesentiam<br />
in ambitu laboris, et vestigia Iesu divini opificis sequendi. Spiritales<br />
filias his hortabatur verbis: « Probis laboribus Verbum honorate, eiusque<br />
exempla sequimini ». Deo, Ecclesiae et populo inserviens, in universum<br />
mundum lumen profudit et caritatem Christi. Meritis onustus famaque sanctitatis<br />
circumdatus die xx mensis Maii anno MCMXII obdormivit in Domino,<br />
post quinque et viginti elapsos annos in paroeciali munere. Causa beatificationis<br />
et canonizationis Brixiae anno MCMLX est incohata. Servatis de iure<br />
servandis, die xxi mensis Decembris anno MCMXCVIII declaravimus Servum<br />
Dei heroum in gradum virtutes théologales, cardinales iisque adnexas exercuisse.<br />
Die xxvin mensis Iunii hoc anno Nobis coram Decretum prodiit de<br />
miraculo intercessioni eiusdem Servi Dei adscripto. Deinde statuimus ut ritus<br />
beatificationis die III mensis Octobris hoc ipso anno Romae celebraretur.<br />
Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Vaticanam Basilicam inter<br />
Missarum sollemnia hanc ediximus formulam:
606<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Iacobi Cardinalis Biffi, Archiepiscopi<br />
Bononiensis, Arturi Luysterman, Episcopi Gandavensis, Iulii Sanguineti,<br />
Episcopi Brixiensis, Mauri Meacci, Abbatis Ordinarii Sublacensis, et Ottorini<br />
Petri Alberti, Archiepiscopi Calaritani, nec non plurimorum aliorum Fratrum<br />
in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis<br />
de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem<br />
facimus ut Venerabiles Servi Dei Ferdinandus Maria Baccilieri, Eduardus<br />
Ioannes Maria Poppe, Archangelus Tadini, Marianus ab Arce Casali, Didacus<br />
Oddi et Nicolaus a Gesturi Beatorum nomine in posterum appellentur,<br />
eorumque festum: Ferdinandi Mariae Baccilieri die prima Iulii, Eduardi<br />
Ioannis Mariae Poppe die decima Iunii, Archangeli Tadini die vicesima prima<br />
Maii, Mariani ab Arce Casali die trigesima Maii, Didaci Oddi die sexta<br />
Iunii et Nicolai a Gesturi die octava Iunii in locis et modis iure statutis<br />
quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quae vero hisce Nostris Litteris edicta sunt et decreta, tam in praesens<br />
ea singula valere et suam exserere vim volumus quam posterum in tempus<br />
et rata firmaque perpetuo, contrariis quibusvis causis rebusque minime obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III<br />
mensis Octobris, anno MCMXCIX, Pontificatus Nostri vicesimo primo.<br />
Loco ffl Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 465.828<br />
III<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
6B ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei Servo Ignatio Falzon Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Nolite diligere mundum neque ea,<br />
quae in mundo sunt» (1 Io 2,15).<br />
Qui in visibilia ac transitura mentem dirigit, is obcaecatur atque Christi<br />
Evangelii splendorem cernere non valet,<br />
Venerabilis Dei Servus Ignatius Falzon, suum propter cultum atque<br />
conspicuum in societate locum, huius mundi beneficia et honores consequi<br />
affatim potuit; at is minime a mundanis illecebris pellectus est atque se<br />
omnino Dei famulatui mancipare voluit.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 607<br />
Ignatius Falzon in urbe Valletta Melitensis insulae die i mensis Iulii anno<br />
MDCCCXiii a celebrata honorataque illius temporis familia ortus est. xv<br />
annos natus vestimentum clericale induit ac deinceps Ordines Minores suscepit.<br />
Mense Septembri anno MDCCCXXXIII in utroque iure lauream est assecutus.<br />
Humilis ac simul simplex vir dignum se haud putavit qui presbyterali<br />
ordine augeretur. Cum proclivis esset ad Evangelium enuntiandum ac<br />
doctrinam catholicam tradendam, catechetico ministerio operam dedit. Studiose<br />
complures Britannos milites, Melitensi in insula versantes, omnimodis<br />
curare contendit, quibus preces et catechismi praelectiones comparavit. Quo<br />
facilius cum iis loqueretur sermonem Anglicum didicit. Cum non catholicos<br />
conveniret, observantiam in eos et dialogum servavit, oecumenicum sensum<br />
fere praesumens. Suis moribus plures homines ad catholicam Ecclesiam vertit.<br />
Die i mensis Iulii anno MDCCCLXV, Sancti Ioseph tenens prae manibus<br />
imaginem, de hoc mundo demigravit, cum LII natalem diem compleret. Dei<br />
Servus per eucharisticam adorationem, precationem ac meditationem suam<br />
aluit fidem, ex qua vim et consilia depromebat. Beatae Virgini Mariae devinctus,<br />
quotidie corolla precatoria eam colere solebat. In divina Providentia<br />
nisus, cum universis se convenientibus laetitiam pacemque communicabat.<br />
Cum Christi in homines germanam dilectionem testaretur, semper se<br />
paratum ostendit ad pauperes dolentesque iuvandos; saepe privatim docebat<br />
atque nullam ab iis mercedem postulabat qui opibus carebant. Adversus<br />
omnes iustus, fideliter sui ordinis officia servavit itemque filialem animum<br />
et observantiam in Ecclesiam Romanumque Pontificem usque retinuit.<br />
Eius propter latam sanctitatis famam, quae eiusdem insulae fines per<br />
Melitenses homines migrantes supergressa est, anno MDCCCXCII Processus Ordinarius<br />
incohatus est, quem tunc Apostolicus Processus est subsecutus.<br />
His peractis a iure statutis rebus, Nobis coram Decretum de virtutibus, heroum<br />
in modum exercitis, die xni mensis Octobris anno MCMLXXXVII prodiit.<br />
Annis MCMXCVII-MCMXCIX super miro dioecesana inquisitio est constituta et<br />
die XXIV mensis Aprilis huius anni decretum super miraculo editum est.<br />
Deinde statuimus ut beatificationis ritus Melitae die ix mensis Maii anno<br />
MMI, una cum Georgio Preca et Maria Adeodata Pisani, scilicet in eadem<br />
insula veris fidei testibus, celebraretur.<br />
Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:<br />
« Nos, vota Fratris Nostri Iosephi Mercieca, Archiepiscopi Melitensis,<br />
necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate<br />
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Georgius<br />
Preca, Ignatius Falzon et Maria Adeodata Pisani Beati nomine in posterum<br />
appellentur, eorumque festum: Georgii Preca die nona Maii, Ignatii
608<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Falzon die prima Iulii et Mariae Adeodatae Pisani die vigesima quinta Februarii<br />
in locis et modis iure statutis, quotannis celebrari possit. In nomine<br />
Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus quibuslibet.<br />
Datum Melitae, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Maii, anno MMI,<br />
Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret, Status tab., n. 495,422<br />
IV<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
83 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei Servo Georgio Preca Beatorum caelitum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Vocatio enim christiana, natura sua,<br />
vocatio quoque est ad apostolatum » (Conc. Oecum. Vat. II, Decretum de<br />
apostolatu laicorum, Apostolicam actuositatem, 2).<br />
Venerabilis Servus Dei Georgius Preca hanc veritatem, quam Concilium<br />
Oecumenicum Vaticanum II in luce posuit, intellexit et ad rem mirabiliter<br />
perduxit. Antesignanus enim exstitit in catechesi tradenda et in apostolica<br />
laicorum missione promovenda, divinitus conferens ad humanam christianamque<br />
Melitensium institutionem. Consilium enim ab Apostolo Paulo traditum<br />
Timotheo mirabili actuositate secutus est: « Quae audisti a me per<br />
multos testes, haec commenda fidelibus hominibus, qui idonei erunt et alios<br />
docere» (2 Tim 2, 2).<br />
Georgius Preca in urbe Valletta, Melitensis Insulae, die xn mensis Februarii<br />
anno MDCCCLXXX natus est et quinque post dies baptizatus. Adhuc<br />
puer simul cum parentibus in locum Hamrun se transtulit ibidemque ad<br />
Eucharisticum convivium primo accessit et Confirmationis sacramento est<br />
roboratus. Ad sacerdotalis vocationis maturitatem perveniens, sacro presbyteratus<br />
ordine est insignitus die xxn mensis Decembris anno MCMVI. Sequenti<br />
anno ineunte iuvenes quosdam congregavit, de quorum institutione<br />
sedulam adhibuit curam. Hoc cum pusillo grege initium dedit ut coetum<br />
conderet laicorum caelibum, qui in iuvenum adultorumque catechesim omnino<br />
incumberent. Coetus hic primo tempore a Servo Dei appellatus est<br />
« Societas Papidum et Papidissarum » ut solidam erga Romanum Pontifi-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 609<br />
cem fidelitatem palam ostenderet; cui deinde nomen inditum est « Societas<br />
Doctrinae Christianae ». Haec tamen iam ab initio vulgo nuncupatur siglis<br />
M.u.s.E.u.M. quae ad mentem fundatoris significant « Magister utinam sequatur<br />
Evangelium universus mundus ». Anno MCMX rami quoque feminini fundamenta<br />
iecit. Hoc novum opus calumniis obnoxium exstitit et insectationibus,<br />
sed, his adversis rebus superatis, omnes eius beneficam actuositatem<br />
agnoverunt et die xn mensis Aprilis anno MCMXXXII Decretum canonicae<br />
erectionis est evulgatum. Servus Dei singulari studio Dei verbum diffundendum<br />
curavit eo dicendi genere ut ab omnibus vel rudioribus gentibus<br />
perciperetur. Die xxi mensis Iulii anno MCMXVIII in Tertium Ordinem Carmelitarum<br />
ascriptus est, et sequenti anno mense Septembri professionem<br />
emisit, sibi nomen assumens Francum. Anno MCMLII quinque selegit sodales<br />
ad domum suae Societatis in Australia condendam. Melitensi in Insula, in<br />
loco « <strong>Santa</strong> Venera » die xxvi mensis Iulii anno MCMLXII animam exhalavit.<br />
Profundam suam fidem, quam ceteris transmisit, constanti aluit oratione<br />
cultuque erga Eucharistiam, Incarnationem Verbi et Deiparam Virginem.<br />
Vir fidei fuit atque fidei apostolus et merito appellatur alter post Divum<br />
Paulum Melitensium pater in fide. Fervidus Incarnationis mysterii apostolus,<br />
permagnam eius devotionem ubicumque effudit, iterum iterumque proponens<br />
Evangelicum dictum «Verbum Dei caro factum est» (Io 1, 14).<br />
Theologali spe suffultus, praesidio Domini plene se tradidit, bona terrena<br />
affectusque repellens et aeternae beatitudinis desiderio flagrans. Summo<br />
ductus amore erga Deum, totam vitam Christi Ecclesiaeque famulatui devovit;<br />
Evangelium proclamando frugiferum explicavit apostolatum, atque<br />
promptum iugiter se praebuit ad omnes iuvandos. Iustus coram Deo et<br />
proximo, prudens exstitit et sapiens consiliarius. Singularis fortitudinis<br />
exemplum praebuit in innumeris perferendis discriminibus exortis praesertim<br />
tempore quo suam condidit Societatem. Mentis cordisque dotibus, quibus<br />
Dominus eum cumulaverat, humiliter clementer que usus est, et, Christi<br />
sequens vestigia, quamlibet dimisit offensionem, suos hortans discipulos ut<br />
sese similiter gererent. Compos sui in omnibus vitae adiunctis, immunis<br />
Quocumque genere vanitatis suisque moderatoribus constanter subiectus,<br />
castitatis votum integerrime servavit. Humilitas fundamentum fuit eius vitae<br />
spiritus. Sacerdos erat vere bonus, humilis, mansuetus.<br />
Quandoquidem sanctitatis fama diffundebatur, anno MCMLXXV incohata<br />
est beatificationis Causa. Rite servatis de iure servandis, Nobis coram die<br />
XXVIII mensis Iunii anno MCMXCIX vulgatum est Decretum de virtutibus heroum<br />
in modum exercitis, et die XXVII mensis Ianuarii anno MM Decretum<br />
de miraculo prodiit. Idcirco statuimus ut ritus beatificationis in Insula Melitensi,<br />
occasione Nostri itineris pastoralis, perageretur die ix mensis Maii<br />
anno MMI, una simul cum Servis Dei Ignatio Falzon et Maria Adeodata Pisani,<br />
qui ista in Insula vixerunt.<br />
41 - A.A.S
610<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Hodie igitur inter Missarum sollemnia hanc protulimus formulam:<br />
« Nos, vota Fratris Nostri Iosephi Mercieca, Archiepiscopi Melitensis,<br />
necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate<br />
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Georgius<br />
Preca, Ignatius Falzon et Maria Adeodata Pisani Beatorum nomine in<br />
posterum appellentur, eorumque festum: Georgii Preca die nona Maii, Ignatii<br />
Falzon die prima Iulii et Mariae Adeodatae Pisani die vicesima quinta<br />
Februarii in locis et modis iure statutis, quotannis celebrari possit. In nomine<br />
Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quae ideo his constituimus Litteris iubemus ut et in praesens et in posterum<br />
omne tempus suam sortiantur vim ac plene valeant, contrariis quibuslibet<br />
rebus haudquaquam obsistentibus.<br />
Datum Melitae, die ix mensis Maii, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo<br />
tertio.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret.. Status tab., n, 497.800<br />
V<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei Servae Caietanae Sterni Beatorum honores decernuntur<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — Qui enim diligit proximum, legem implevit<br />
{Rom 13, 8).<br />
Venerabilis Dei Serva Caietana Sterni cum intellegeret se a Domino vocari,<br />
ut sese studiose traderet ad proximo indigenti inserviendum, claram<br />
evangelicae caritatis dedit testificationem, vitam ad amoris salutisque Patris<br />
consilium implendum dependens suam. Orta est ipsa die xxvi mensis<br />
Iunii anno MDCCCXXVII Cassolae dioecesis Patavinae ac provinciae Vicentinae.<br />
Puella, parentum ducta exemplo, suam fidem per Sacramenta, assidue<br />
studioseque frequentata, aluit. Nondum attigerat xvi annum, cum Liberali<br />
Croce nupsit viduo scilicet et trium liberorum patri, qui tantum post octo<br />
coniugii menses vita concessit, quique eandem praegnantem reliquit, cuius<br />
filius paulo post ortum interiit. Dei Serva igitur materno amore demortui<br />
mariti liberos curavit. Quidam ex cognatis probrosa criminatione usus est<br />
in eam, sed ipsa nullum occultum odium in eum gessit, cui liberaliter igno-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 611<br />
vit atque domum reconciliavit. Vitae religiosae firmato proposito, veluti<br />
postulans Canossianarum Sororum claustrum Bassanense ingressa est. Sed<br />
paulo post, mortua matre, domus fuit ei repetenda, ut iuniores fratres navaret.<br />
Hoc ipsum firmiter toleravit atque impensius oravit, ut divina de se<br />
consilia cognosceret. Sui ideo spiritalis moderatoris tenens sententiam circiter<br />
XXVII annos nata, veluti custos Hospitium mendicitatis est ingressa, ibi<br />
usque ad mortem mansura. Summa caritate desertos languentesque coluit<br />
eosque amabiliter tractavit, cum videret in pauperibus Domini vultum.<br />
Deo placere cupiens, quem indiviso fidelique corde dilexit, se in manibus<br />
posuit Providentiae atque in Christo necessarium fulcimentum invenit, ut<br />
studiose suum amoris ministerium explicaret, eaque coram innumeris vitae<br />
difficultatibus ne animum desponderet.<br />
Anno MDCCCLXV Sororum Divinae Voluntatis condidit Institutum, ut indigentes<br />
iuvaret. Vicentinus Episcopus Antonius Farina anno MDCCCLXXV<br />
primas novae Congregationis normas comprobavit. Dei Serva vitae consecratae<br />
suarum Sororum exstitit exemplar, quibus usque virtutum documenta<br />
exhibuit, cum Domino colendo eiusque Regno aedificando eas antecederet.<br />
Institutum a se conditum prudenter moderata est atque iustitiam in<br />
Deum proximumque exercuit Complura suscepit sacrificia ac castigationes<br />
itemque de suis commodis multa voluntarie detraxit. Terrestribus bonis<br />
posthabitis, religiose evangelicam paupertatem servavit. Ad Divini Magistri<br />
exemplum, voluntati Patris Superiorum que sese permisit. Praestabiliter castitatem<br />
in variis vitae rationibus servavit, primum scilicet mulier coniugata,<br />
post vidua, demum consecrata femina. Meritis virtutibusque dives, pie<br />
die XXVI mensis Novembris anno MDCCCLXXXIX in Domino obdormivit.<br />
Eius latam propter sanctitatis famam anno MCMLX Processus informativus<br />
incohatus est, qui anno MCMLXIV ad finem est adductus. His in iure<br />
statutis perfectis rebus, Nobis coram de virtutibus heroum in modum exercitis<br />
die XXII mensis Ianuarii anno MCMXCI prodiit Decretum ac die xxiv<br />
mensis Aprilis anno MMI de miraculo Decretum est comprobatum. Statuimus<br />
igitur ut beatificationis ritus Romae die iv subsequentis mensis Novembris<br />
celebraretur.<br />
Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, inter Missarum<br />
sollemnia hanc ediximus formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Hirka, Episcopi Presoviensis,<br />
Petri Iacobi Nonis, Episcopi Vicentini, Georgii Ferreira da Costa Ortiga,<br />
Archiepiscopi Bracarensis, Ioannis Aloisii Cardinalis Cipriani Thorne, Archiepiscopi<br />
Limani, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani,<br />
et Ioannis Mariae Uriarte Goiricelaya, Episcopi Sancti Sebastiani, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate<br />
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Paulus
612<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Petrus Gojdic, Methodius Dominicus Trcka, Ioannes Antonius Farina, Bartholomaei<br />
Fernandes dos Mártires, Aloisius Tezza, Paulus Manna, Caietana<br />
Sterni et Maria Pilar Izquierdo Albero Beatorum nomine in posterum appellentur<br />
eorumque festum: Pauli Petri Gojdic die decima septima Iulii,<br />
Methodii Dominici Trcka die vicesima quinta Augusti, Ioannis Antonii Farina<br />
die decima quarta Ianuarii, Bartholomaei Fernandes dos Mártires die<br />
decima octava Iulii, Aloisii Tezza die vicesima sexta Septembris, Pauli<br />
Manna die decima sexta Ianuarii, Caietanae Sterni die vicesima sexta Novembris<br />
et Mariae Pilar Izquierdo Albero die vicesima septima Iulii in locis<br />
et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii<br />
et Spiritus Sancti ».<br />
Placet omnino caritatem ac liberalitatem insignis huius mulieris extollere,<br />
quae sua opera luculenter in familiam atque in pauperes humiliorisque ordinis<br />
homines contulit, ob oculos Evangelii usque habitis praeceptis. Exoptamus igitur<br />
ut huius caelitis testifìcationibus incitati homines qui nunc sunt idem patrare<br />
contendant quod omnibus rebus est usque anteferendum.<br />
Sueta demum oratione habita de vita, virtutibus ac operibus Beatorum,<br />
quos modo publice diximus, eos venerati sumus summaque Ipsi cum religione<br />
primi invocavimus.<br />
Omnia vero et singula quae Nos hodie magna cum sollemnitate hisce<br />
Apostolicis Litteris Nostris ediximus ac decrevimus, firma in praesens manere<br />
cupimus et omne in posterum tempus validum vigorem habere volumus,<br />
quibuslibet contrariis causis rebusque haudquaquam obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv<br />
mensis Novembris, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
Loco ® Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 507.203<br />
VI<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
83 ANGELUS card. SODANO<br />
Venerabili Dei Servae Mariae Pilar Izquierdo Albero Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — Christo confixus sum cruci: vivo autem<br />
iam non ego; vivit vero in me Christus (Gal 2, 19-20)<br />
Verba Sancti Pauli haec Venerabili Dei Servae Mariae Pilar Izquierdo<br />
Albero bene conveniunt. Usque ipsa crucem complexa suam exegit vitam.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 613<br />
Totam namque eius vitam a pueritia aegritudines sunt comitatae, quas laeta<br />
tolerabat. Studebat enim « amare ac pati ».<br />
Dei Serva Maria Pilar Caesaraugustae die XXVII mensis Iulii anno MCMVI<br />
ex humili pientissimaque familia orta est. Cum scholam frequentare non<br />
posset, quia matrem in domesticis rebus expediendis ac in fratribus colendis<br />
iuvare debebat, litteras haud operam dare potuit, ideo se aiebat « stultulam<br />
» esse, cum « solum novisset amare ac pati ». Mox suo in corpore doloris<br />
stimulum gustavit atque doloris redemptricem vim didicit. Adulescens<br />
quattuordecim annorum in morbum aliquem dilapsa est, quem nullus medicus<br />
detegere valuit. Undeviginti annos nata apud ergasterium calceamentarium<br />
opus facere coepit. At eam in alia semita esse voluit Dominus,<br />
quam in crucis mysterium induxit. Anno enim MCMXXVI, cum domum rediret,<br />
ex hamaxosticho decidit atque pelvem fregit. Duos post annos, complures<br />
ob vómicas, quae vultum, ventrem aliasque corporis partes pervaderant,<br />
plus decem annos lecto paralytica et caeca retenta est. Licet litteras<br />
nesciret, tam ardentem altamque spiritalem transigebat vitam atque tam<br />
prudentia ministrabat consilia, ut cella subtegulanea, ubi cum parentibus<br />
incolebat, domicilium quoddam innumeris hominibus facta est spiritalitatis,<br />
qui lucem ac tranquillitatem annis illis propter civile bellum Hispanicum<br />
turbidis requirebant. Die VIII mensis Decembris anno MCMXXXIX, in Conceptione<br />
Immaculata B. Mariae Virginis ob veniente sollemnitate, protinus caecitate<br />
ac paralysi levata est atque eius ex vultu totoque corpore disparuerunt<br />
vomicae quae eam complures per annos vexarunt. Eodem mense Decembri<br />
Matritum se contulit una cum feminis voluntariis, ut operam pro<br />
pauperibus ac derelictis sub nomine Missionariarum Iesu et Mariae inciperent,<br />
quam die xiv mensis Decembris anno MCMXXXIX vicarius Matritensis<br />
Sedis comprobaverat. Iter quod Dei Serva suscepit germanum fuit supplicium.<br />
Matritensis Praesul comprobationis decretum abstulit, dum Ecclesiasticum<br />
Tribunal Caesaraugustanum, processu exacto, declaravit eius sanationem<br />
non esse miraculosam, sed mentis speciem. Calumniae et persecutiones<br />
increbruerunt. Complures audulescentes, quae eam sunt secutae, eam a<br />
spe destitutae deseruerunt, ipsa tamen fiduciam haud amisit, usque in Domino<br />
confisa. Consociatione denuo comprobata sub Iesu Mariae et Ioseph<br />
nomine, pro pauperibus ac derelictis operata est, sed tranquillitatem non<br />
recuperavit, quandoquidem nova consociatio conditricis charismati non respondebat,<br />
ideo, confessario suadente, consociationem deseruit ut Operam<br />
Iesu et Mariae instauraret. Novem sociae eam sunt persecutae. Hac de causa<br />
Sebastianopolim petiit, sed suam consociationem iterum excitare non valuit,<br />
quia insanabili morbo correpta, die xxvii mensis Augusti anno MCMXLV,<br />
e vita cessit. Sorores quae eam sunt secutae spiritalem hereditatem receperunt<br />
atque anno MCMXLVIII effecerunt ut sementis a Maria Pilar aerumnis<br />
rigata nasceret, quae vocatur Opera Missionaria Iesu et Mariae.
614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Beatificationis canonizationisqne causa anno MCMLXXXIV ab Episcopo Calaguritano<br />
et Calcestensi-Luconiensi inchoata est. Iure statutis perfectis rebus,<br />
Nos Ipsi die VIII mensis Decembris anno MM declaravimus Dei Servam<br />
virtutes théologales, cardinales iisque adnexas heroum in modum exercuisse.<br />
Nobis coram die vii mensis Iulii anno MMI decretum de miraculo, intercessioni<br />
eiusdem Mariae Pilar adscripto, prodiit. Statuimus exinde ut beatificationis<br />
ritus die iv subsequentis mensis Novembris celebraretur.<br />
Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, inter Missarum<br />
sollemnia hanc ediximus formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Hirka, Episcopi Presoviensis,<br />
Petri Iacobi Nonis, Episcopi Vicentini, Georgii Ferreira da Costa Ortiga,<br />
Archiepiscopi Bracarensis, Ioannis Aloisii Cardinalis Cipriani Thorne, Archiepiscopi<br />
Limani, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani,<br />
et Ioannis Mariae Uriarte Goiricelaya, Episcopi Sancti Sebastiani, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate<br />
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Paulus<br />
Petrus Gojdic, Methodius Dominicus Trcka, Ioannes Antonius Farina, Bartholomaeus<br />
Fernandes dos Mártires, Aloisius Tezza, Paulus Manna, Caietana<br />
Sterni et Maria Pilar Izquierdo Albero Beatorum nomine in posterum appellentur<br />
eorumque festum: Pauli Petri Gojdic die decima septima Iulii,<br />
Methodii Dominici Trcka die vicesima quinta Augusti, Ioannis Antonii Farina<br />
die decima quarta Ianuarii, Bartholomaei Fernandes dos Mártires die<br />
decima octava Iulii, Aloisii Tezza die vicesima sexta Septembris, Pauli<br />
Manna die decima sexta Ianuarii, Caietanae Sterni die vicesima sexta Novembris<br />
et Mariae Pilar Izquierdo Albero die vicesima septima Iulii in locis<br />
et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii<br />
et Spiritus Sancti ».<br />
Sueta demum oratione habita de vita, virtutibus ac operibus Beatorum,<br />
quos modo publice diximus, eos venerati sumus summaque Ipsi cum religione<br />
primi invocavimus.<br />
Quae autem decrevimus, volumus nunc et in posterum tempus vim habere,<br />
contrariis rebus quibuslibet non officientibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv<br />
mensis Novembris, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
Loco 83 Sigilli<br />
In Secret. Status tab.., n. 507.710<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
& ANGELUS card. SODANO
Acta Ioannis Pauli Pp, II 615<br />
VII<br />
Venerabili Dei Servo Bartholomaeo Fernandes dos Mártires Beatorum honores<br />
decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « In exercendo suo munere patris ac<br />
pastoris, sint Episcopi in medio suorum sicut qui ministrant, boni pastores<br />
qui cognoscunt suas oves quosque et ipsae cognoscunt, veri patres qui spiritu<br />
dilectionis et sollicitudinis erga omnes praestant » (Conc. Oecum. Vat.<br />
II, decr. Christus Dominus, 16). Pater ac pastor, ideoque "forma factus gregis"<br />
(1 Pe 5, 3), Archiepiscopus fuit Bracarensis Bartholomaeus Fernandes.<br />
Olisipone ipse mense Maio anno MDXIV natus est, qui postea suo nomini addidit<br />
dos Mártires, ex titulo paroeciae sui baptismi Nostrae Dominae Martyrum.<br />
Fratrum Praedicatorum in claustro S. Dominici suae urbis die xi<br />
mensis Novembris anno MDXXVIII vestimentum sumpsit atque die xx mensis<br />
Novembris subsequentis anni perpetua vota nuncupavit. Cum ibidem Studium<br />
Generale Ordinis adesset, philosophiae ac theologiae curricula egit,<br />
quae anno MDXXXVIII lector renuntiatus complevit. Variis locis has disciplinas<br />
tradidit (annis MDXXXVIII-MDLVII) et anno MDLI in Capitulo Ordinis Generali<br />
theologiae magistri gradum obtinuit. Olisipone Benficae in claustro<br />
prioris sustinuit partes. Cum Primatialis Sedis Bracarensis suum Praesulem<br />
desideraret, Catharina regina regens Lusitanorum Paulo IV eundem indicavit,<br />
qui munus illud tueretur. Summus Pontifex eundem die XXVII mensis<br />
Ianuarii anno MDLIX illius Ecclesiae nominavit sacrorum Antistitem. Suo<br />
Priori Provinciali, insigni scilicet theologo Aloisio de Granada officium hoc<br />
declinanti ipsique Reginae fratrem Bartholomaeum designanti, obtemperans,<br />
episcopatum suscepit. Eiusdem anni die iv mensis Octobris suum in<br />
amplissima dicione eaque antiquissima in Lusitania ingressus est ministerium.<br />
Principale putavit officium iuvenes erudire ac Dei verbum proclamare.<br />
Sic publica studia Societatis Iesu sodalibus Bracarensi in urbe commisit<br />
atque Fratrum Praedicatorum claustrum in oppido Viana do Castelo condidit.<br />
Auctoritate plurimum apud tertium novissimum que Concilii Tridentini<br />
tempus sua scientia, exemplo audaciaque valuit (annis MDLXII-MDLXIII), ut<br />
Ecclesia reformaretur, ad quam rem deinceps ipse perquam animose adlaboravit.<br />
Anno MDLxiv Synodum Dioecesanam composuit, quam anno MDL-<br />
XVI Concilium Provinciale Bracarense est subsecutum. Ut sacerdotes instituerentur,<br />
Conciliare Seminarium aedificavit atque insuper variis locis theologiae<br />
moralis scholas instituit. Pastorales per visitationes singulas paroecias
616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
easque innumeras adiit. <strong>La</strong>rgus erga pauperes fuit ergaque aegrotos promptus,<br />
saeviente potissimum anno MDLXX pestilenti lue. Complura is opera<br />
scripsit, quae ex. gr. sunt "Catecismo ou doutrina crista", «Stimulus pastorum<br />
», « Compendium spiritalis doctrinae ». Multum illum existimaverunt<br />
Pius IV ac S. Carolus Borromaeus, qui vicissim multum ex eo sumpsit. Per<br />
orationis exercitium puritatemque vitae — primum Aloisio de Granada eius<br />
vitam narrante ac testante — perfectus magnusque praelatus evasit. Cum<br />
Gregorius XIII eum episcopatu levavisset, anno MDLXXXII in claustrum oppidi<br />
Viaria do Castelo secessit, ubi die xvi mensis Iulii anno MDXC de hoc<br />
mundo demigravit, agnitus conclamatusque a populo "Archiepiscopus sanctus".<br />
Decretum de virtutibus heroum in modum exercitis foras die xxin<br />
mensis Martii anno MDCCCXLV emisit Gregorius XVI. Die VII mensis Iulii anno<br />
MMI Nos Ipsi miraculum ad eius beatificationem attinens comprobavimus,<br />
quam statuimus die iv mensis Novembris eiusdem anni celebratum iri.<br />
Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, inter Missarum<br />
sollemnia hanc ediximus formulam:<br />
« Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Hirka, Episcopi Presoviensis,<br />
Petri Iacobi Nonis, Episcopi Vicentini, Georgii Ferreira da Costa Ortiga,<br />
Archiepiscopi Bracarensis, Ioannis Aloisii Cardinalis Cipriani Thorne,<br />
Archiepiscopi Limani, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani,<br />
et Ioannis Mariae Uriarte Goiricelaya, Episcopi Sancti Sebastiani, necnon<br />
plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium<br />
explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate<br />
Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Paulus<br />
Petrus Gojdic, Methodius Dominicus Trcka, Ioannes Antonius Farina, Bartholomaei<br />
Fernandes dos Mártires, Aloisius Tezza, Paulus Manna, Caietana<br />
Sterni et Maria Pilar Izquierdo Albero Beatorum nomine in posterum<br />
appellentur eorumque festum: Pauli Petri Gojdic die decima septima Iulii,<br />
Methodii Dominici Trcka die vicesima quinta Augusti, Ioannis Antonii Farina<br />
die decima quarta Ianuarii, Bartholomaei Fernandes dos Mártires die<br />
decima octava Iulii, Aloisii Tezza die vicesima sexta Septembris, Pauli<br />
Manna die decima sexta Ianuarii, Caietanae Sterni die vicesima sexta Novembris<br />
et Mariae Pilar Izquierdo Albero die vicesima septima Iulii in locis<br />
et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii<br />
et Spiritus Sancti ».<br />
Praestabilis hic Praesul spectabiles dedit sapientiae doctrinaeque testificationes,<br />
qui non modo suam dicionem verum etiam totam Ecclesiam multum<br />
iuvit, scriptis erudi vit suaque eximia opera perquam studiose aedificavit.<br />
Exoptamus igitur ut huius caelitis patrocinio exemplisque homines qui<br />
nunc sunt transitura posthabeant et superna continenter affectent.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 617<br />
Sueta demum oratione habita de vita, virtutibus ac operibus Beatorum,<br />
quos modo publice diximus, eos venerati sumus summaque Ipsi cum religione<br />
primi invocavimus.<br />
Quae autem decrevimus, volumus nunc et in posterum tempus vim habere,<br />
contrariis rebus quibuslibet non efficientibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv<br />
mensis Novembris, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
Loco ffi Sigilli<br />
In Secret. Status tab., n. 610.688<br />
HOMILIA<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
In sollemni canonizatione beati Pii a Pietrelcina habita.*<br />
1. « Il mio giogo è dolce e il mio carico leggero<br />
Le parole di Gesù ai discepoli, che abbiamo appena ascoltato, ci aiutano<br />
a comprendere il messaggio più importante di questa solenne celebrazione.<br />
Possiamo infatti considerarle, in un certo senso, come una magnifica sintesi<br />
dell'intera esistenza di Padre Pio da Pietrelcina, oggi proclamato santo.<br />
L'immagine evangelica del « giogo » evoca le tante prove che l'umile cappuccino<br />
di San Giovanni Rotondo si trovò ad affrontare. Oggi contempliamo<br />
in lui quanto sia dolce il « giogo » di Cristo e davvero leggero il suo carico<br />
quando lo si porta con amore fedele. <strong>La</strong> vita e la missione di Padre Pio<br />
testimoniano che difficoltà e dolori, se accettati per amore, si trasformano<br />
in un cammino privilegiato di santità, che apre verso prospettive di un bene<br />
più grande, noto soltanto al Signore.<br />
2. « Quanto a me... non ci sia altro vanto che nella croce del Signore nostro<br />
Gesù Cristo ». 2<br />
Non è forse proprio il « vanto della Croce » ciò che maggiormente risplende<br />
in Padre Pio? Quanto attuale è la spiritualità della Croce vissuta<br />
dall'umile Cappuccino di Pietrelcina! Il nostro tempo ha bisogno di riscoprirne<br />
il valore per aprire il cuore alla speranza.<br />
* Die 16 Iunii 2002.<br />
1<br />
Mt 11, 30.<br />
2<br />
Gal 6, 14.
618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
In tutta la sua esistenza, egli ha cercato una sempre maggiore conformità<br />
al Crocifìsso, avendo ben chiara coscienza di essere stato chiamato a collaborare<br />
in modo peculiare all'opera della redenzione. Senza questo costante<br />
riferimento alla Croce non si comprende la sua santità.<br />
Nel piano di Dio, la Croce costituisce il vero strumento di salvezza per<br />
l'intera umanità e la via esplicitamente proposta dal Signore a quanti vogliono<br />
mettersi alla sua sequela. 3<br />
Lo ha ben compreso il Santo Frate del<br />
Gargano, il quale, nella festa dell'Assunta del 1914, scriveva: « Per arrivare<br />
a raggiungere l'ultimo nostro fine bisogna seguire il divin Capo, il quale<br />
non per altra via vuol condurre l'anima eletta se non per quella da lui battuta;<br />
per quella, dico, dell'abnegazione e della Croce ».*<br />
3. « Io sono il Signore che agisce con misericordia ». 5<br />
Padre Pio è stato generoso dispensatore della misericordia divina, rendendosi<br />
a tutti disponibile attraverso l'accoglienza, la direzione spirituale, e<br />
specialmente l'amministrazione del sacramento della Penitenza. Anche io ho<br />
avuto il privilegio, durante i miei anni giovanili, di approfittare di questa<br />
sua disponibilità verso i penitenti. Il ministero del confessionale, che costituisce<br />
uno dei tratti distintivi del suo apostolato, attirava folle innumerevoli<br />
di fedeli al Convento di San Giovanni Rotondo. Anche quando quel singolare<br />
confessore trattava i pellegrini con apparente durezza, questi, presa<br />
coscienza della gravità del peccato e sinceramente pentiti, quasi sempre tornavano<br />
indietro per l'abbraccio pacificante del perdono sacramentale.<br />
Possa il suo esempio animare i sacerdoti a compiere con gioia e assiduità<br />
questo ministero, tanto importante anche oggi, come ho voluto ribadire nella<br />
Lettera ai Sacerdoti in occasione del passato Giovedì Santo.<br />
4. « Sei tu Signore, l'unico mio bene ».<br />
Così abbiamo cantato nel Salmo Responsoriale. Attraverso queste parole<br />
il nuovo Santo ci invita a porre Dio al di sopra di tutto, a considerarlo come<br />
il solo e sommo nostro bene.<br />
In effetti, la ragione ultima dell'efficacia apostolica di Padre Pio, la radice<br />
profonda di tanta fecondità spirituale si trova in quella intima e costante<br />
unione con Dio di cui erano eloquenti testimonianze le lunghe ore<br />
trascorse in preghiera e in confessionale. Amava ripetere: « Sono un povero<br />
frate che prega », convinto che « la preghiera è la migliore arma che abbiamo,<br />
una chiave che apre il Cuore di Dio ». Questa fondamentale caratteristica<br />
della sua spiritualità continua nei « Gruppi di Preghiera » da lui fondati,<br />
3<br />
4<br />
5<br />
Cfr Mt 16, 24.<br />
Epistolario II, p. 155.<br />
Ger 9, 23
Acta Ioannis Pauli Pp II 619<br />
che offrono alla Chiesa e alla società il formidabile contributo di una orazione<br />
incessante e fiduciosa. Alla preghiera Padre Pio univa poi un'intensa attività<br />
caritativa di cui è straordinaria espressione la « Casa Sollievo della<br />
Sofferenza ». Preghiera e carità, ecco una sintesi quanto mai concreta dell'insegnamento<br />
di Padre Pio, che quest'oggi viene a tutti riproposto.<br />
5. «Ti benedico, Padre, Signore del cielo e della terra perché... queste<br />
cose... le hai rivelate ai piccoli». 6<br />
Quanto appropriate appaiono queste parole di Gesù, quando le si pensano<br />
riferite a te, umile ed amato Padre Pio.<br />
Insegna anche a noi, ti preghiamo, l'umiltà del cuore, per essere annoverati<br />
tra i piccoli del Vangelo, ai quali il Padre ha promesso di rivelare i<br />
misteri del suo Regno.<br />
Aiutaci a pregare senza mai stancarci, certi che Iddio conosce ciò di cui<br />
abbiamo bisogno, prima ancora che lo domandiamo.<br />
Ottienici uno sguardo di fede capace di riconoscere prontamente nei poveri<br />
e nei sofferenti il volto stesso di Gesù.<br />
Sostienici nell'ora del combattimento e della prova e, se cadiamo, fa che<br />
sperimentiamo la gioia del sacramento del Perdono.<br />
Trasmettici la tua tenera devozione verso Maria, Madre di Gesù e nostra.<br />
Accompagnaci nel pellegrinaggio terreno verso la Patria beata, dove speriamo<br />
di giungere anche noi per contemplare in eterno la Gloria del Padre,<br />
del Figlio e dello Spirito Santo. Amen!<br />
Messieurs les Cardinaux,<br />
ALLOCUTIO<br />
Ad sodales Pontificii Consilii de Cultura.*<br />
Chers Frères dans l'épiscopat, Chers amis,<br />
1. Je suis heureux de vous accueillir, au terme de l'Assemblée pleniore<br />
de votre dicastère au cours de laquelle vous avez voulu repartir de la lettre<br />
Novo millennio ineunte pour apporter votre contribution à la mission de<br />
l'Eglise dans le troisième millénaire. 1<br />
Votre rencontre coïncide avec le vingtième<br />
anniversaire de la création du Conseil pontifical pour la Culture. En<br />
rendant grâce pour le travail accompli par les membres et les collaborateurs<br />
6<br />
Mt 11, 25.<br />
*Die 16 Martii 2002<br />
1<br />
Cf. n. 40.
620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
du Conseil pontifical au cours des vingt années écoulées, j'adresse mes salutations<br />
à Monsieur le Cardinal Poupard, le remerciant pour ses aimables<br />
paroles qui interprètent vos sentiments à tous.<br />
À vous tous, j'exprime ma reconnaissance pour votre généreuse collaboration<br />
au service de la mission universelle du Successeur de Pierre, et je<br />
vous encourage à poursuivre, avec un zèle renouvelé, vos relations avec les<br />
cultures, pour créer des ponts entre les hommes, pour témoigner du Christ<br />
et pour ouvrir nos frères à l'Evangile; 2<br />
cela se réalise en effet par un dialogue<br />
ouvert avec toutes les personnes de bonne volonté, diverses par leur<br />
appartenance et leurs traditions, marquées par leur religion ou leur incroyance,<br />
mais toutes unies par la même humanité et appelées à partager la<br />
vie du Christ, le Rédempteur de l'homme.<br />
2. <strong>La</strong> création du Conseil pontifical pour la Culture, visant à « donner à<br />
toute l'Eglise une impulsion commune dans la rencontre sans cesse renouvelée<br />
du message de l'Evangile avec la pluralité des cultures, dans la diversité<br />
des peuples auxquels il doit porter ses fruits de grâce », 3<br />
s'inscrit dans<br />
la droite ligne de la réflexion et des décisions du Concile œcuménique Vatican<br />
IL En effet, les Pères avaient fortement souligné la place centrale de la<br />
culture dans la vie des hommes et son importance pour la pénétration des<br />
valeurs évangéliques, de même que pour la diffusion du message biblique<br />
dans les mœurs, les sciences et les arts. Toujours dans ce même esprit, l'union<br />
du Conseil pontifical pour le Dialogue avec les Non-Croyants et du<br />
Conseil pontifical pour la Culture en un seul conseil, le 25 mars 1993, avait<br />
comme objectif de promouvoir « l'étude du problème de la non-croyance et<br />
de l'indifférence religieuse présentes sous ¡des formes variées dans les divers<br />
milieux culturels [...], dans le but de fournir une aide adaptée à l'Église<br />
pour l'évangélisation des cultures et l'inculturation de l'Evangile » (Motu<br />
proprio Inde a Pontificatus).<br />
<strong>La</strong> transmission du message évangélique dans le monde d'aujourd'hui<br />
est particulièrement ardue, notamment parce que nos contemporains sont<br />
immergés dans des milieux culturels souvent étrangers à toute dimension<br />
spirituelle et d'intériorité, dans des situations où dominent des aspects essentiellement<br />
matérialistes. Plus sans doute que dans toute autre période de<br />
l'histoire, il faut aussi noter une rupture dans le processus de transmission<br />
des valeurs morales et religieuses entre les générations, qui conduit à une<br />
sorte d'hétérogénéité entre l'Eglise et le monde contemporain. Dans cette<br />
2<br />
Cf. Constitution apostolique Pastor bonus, art, 166-168,<br />
3<br />
Lettre au Cardinal C asar oli pour la création du Conseil pontifical pour la Culture, 20<br />
mai 1982.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 621<br />
perspective, le Conseil a un rôle particulièrement important d'observatoire,<br />
d'une part pour repérer le développement des différentes cultures et les<br />
questions anthropologiques qui s'y posent et, d'autre part, pour envisager<br />
les relations possibles entre les cultures et la foi chrétienne, de manière à<br />
proposer de nouveaux modes d'évangélisation, à partir des attentes de nos<br />
contemporains. Il importe en effet de rejoindre les hommes là où ils sont,<br />
avec les préoccupations et les interrogations qui sont les leurs, pour leur<br />
permettre de découvrir les repères moraux et spirituels nécessaires à toute<br />
existence conforme à notre vocation spécifique, et de trouver dans l'appel<br />
du Christ l'espérance qui ne déçoit pas, 4<br />
en prenant appui sur l'expérience<br />
même de l'Apôtre Paul à l'Aréopage d'Athènes. 6<br />
On le voit, l'attention à la<br />
culture permet d'aller le plus loin possible dans la rencontre avec les hommes.<br />
C'est donc une médiation privilégiée de la communication et de l'évangélisation.<br />
3. Parmi les plus fortes pierres d'achoppement actuelles, on note les difficultés<br />
rencontrées par les familles et par l'institution scolaire, qui ont la<br />
lourde tâche de transmettre aux jeunes générations les valeurs humaines,<br />
morales et spirituelles qui leur permettront d'êtres des hommes et des<br />
femmes soucieux de mener une vie personnelle digne et de s'engager dans<br />
la vie sociale. De même, la transmission du message chrétien et des valeurs<br />
qui en découlent et qui conduisent à des décisions et à des comportements<br />
cohérents constitue un défi que toutes les communautés ecclesiales sont appelées<br />
à relever, notamment dans le domaine de la catéchèse et du catéchuménat.<br />
D'autres périodes de l'histoire de l'Église, que ce soit par exemple<br />
du temps de saint Augustin ou plus récemment au cours du vingtième siècle<br />
où l'on a pu enregistrer l'apport de nombreux philosophes chrétiens,<br />
nous ont appris à enraciner notre discours et notre façon d'évangéliser sur<br />
une saine anthropologie et une saine philosophie. En effet, c'est à partir du<br />
moment où la philosophie passe au Christ que l'Évangile peut véritablement<br />
commencer à se répandre dans toutes les nations. Il est donc urgent<br />
que tous les protagonistes des systèmes éducatifs s'attachent à une étude<br />
anthropologique sérieuse, pour rendre compte de ce qu'est l'homme et de ce<br />
qui le fait vivre. Les familles ont un grand besoin d'être secondées par des<br />
éducateurs qui respectent leurs valeurs et qui les aident à proposer des réflexions<br />
sur les questions fondamentales que se posent les jeunes, même si<br />
cela semble aller à contre-courant des propositions de la société actuelle. On<br />
note que, à toutes les époques, des hommes et des femmes ont su faire res-<br />
4<br />
5<br />
Cf. Rm 5, 5.<br />
Cf. Ac 17, 22-34.
622<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
plendir la vérité avec un courage prophétique. Cette même attitude est requise<br />
encore de nos jours.<br />
Le phénomène de la mondialisation, devenu aujourd'hui un fait culturel,<br />
constitue à la fois une difficulté et une chance. Tout en tendant à niveler<br />
les identités spécifiques des différentes communautés et à les réduire<br />
parfois à de simples souvenirs folkloriques d'antiques traditions dépouillées<br />
de leur signification et de leur valeur culturelle et religieuse originales, ce<br />
phénomène permet aussi d'abaisser les barrières entre les cultures et il offre<br />
aux personnes la possibilité de se rencontrer et de se connaître; dans le<br />
même temps, il oblige les Dirigeants des Nations et les hommes de bonne<br />
volonté à tout mettre en œuvre pour faire en sorte que soit respecté ce qui<br />
est propre aux individus et aux cultures, pour garantir le bien des personnes<br />
et des peuples, et pour mettre en œuvre la fraternité et la solidarité.<br />
<strong>La</strong> société dans son ensemble est aussi affrontée à de redoutables interrogations<br />
sur l'homme et sur son avenir, notamment dans des domaines tels<br />
que la bioéthique, l'utilisation des ressources de la planète, les déterminations<br />
en matière économique et politique, pour que l'homme soit reconnu<br />
dans toute sa dignité et qu'il demeure en permanence un acteur de la société<br />
et le critère ultime des décisions sociales. L'Église ne cherche aucunement<br />
à se substituer à ceux qui sont chargés de conduire les affaires publiques,<br />
mais elle souhaite avoir sa place dans les débats, pour éclairer les<br />
consciences à la lumière du sens de l'homme, inscrit dans sa nature même.<br />
4. Il revient au Conseil pontifical pour la Culture de poursuivre son action<br />
et d'apporter son concours aux évêques, aux communautés catholiques<br />
et à toutes les institutions qui le désirent, de sorte que les chrétiens aient<br />
les moyens de témoigner de leur foi et de leur espérance de façon cohérente<br />
et responsable, et que tous les hommes de bonne volonté puissent s'engager<br />
dans la construction d'une société dans laquelle soit promu l'être intégral<br />
de toute personne. L'avenir de l'homme et des cultures, l'annonce de l'Évangile<br />
et la vie de l'Église en dépendent.<br />
Puissiez-vous contribuer à une prise de conscience renouvelée de la place<br />
de la culture pour l'avenir de l'homme et de la société, ainsi que pour<br />
l'évangélisation, afin que l'homme devienne toujours plus libre et use de<br />
cette liberté de manière responsable! Au terme de votre rencontre, confiant<br />
votre mission à la Vierge Marie, je vous accorde bien volontiers, ainsi qu'à<br />
tous ceux qui collaborent avec vous et à ceux qui vous sont chers, une<br />
particulière Bénédiction apostolique.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 623<br />
NUNTII<br />
I<br />
Ob sanctam Quadragesimam missus.<br />
« Gratuitamente avete ricevuto, gratuitamente date ». 1<br />
Carissimi fratelli e sorelle,<br />
1. Ci accingiamo a ripercorrere il cammino quaresimale, che ci condurrà<br />
alle solenni celebrazioni del mistero centrale della fede, il mistero della passione,<br />
morte e risurrezione di Cristo. Ci apprestiamo a vivere il tempo propizio<br />
che la Chiesa offre ai credenti per meditare sull'opera della salvezza<br />
realizzata dal Signore sulla Croce. Il disegno salvifico del Padre celeste si è<br />
compiuto nel libero e totale dono del Figlio unigenito agli uomini. « Nessuno<br />
mi toglie la vita, ma la offro da me stesso », 2<br />
afferma Gesù, ponendo<br />
ben in luce che Egli sacrifica la sua stessa vita, volontariamente, per la salvezza<br />
del mondo. A conferma di un così grande dono di amore, il Redentore<br />
aggiunge: « Nessuno ha un amore più grande di questo: dare la vita per i<br />
propri amici ». 3<br />
<strong>La</strong> Quaresima, occasione provvidenziale di conversione, ci aiuta a contemplare<br />
questo stupendo mistero d'amore. Essa costituisce un ritorno alle<br />
radici della fede, perché, meditando sul dono di grazia incommensurabile<br />
che è la Redenzione, non possiamo non renderci conto che tutto ci è stato<br />
dato per amorevole iniziativa divina. Proprio per meditare su questo aspetto<br />
del mistero salvifico, ho scelto quale tema del Messaggio quaresimale di<br />
quest'anno le parole del Signore: « Gratuitamente avete ricevuto, gratuitamente<br />
date ». 4<br />
2. Iddio ci ha liberamente donato il suo Figlio: chi ha potuto o può meritare<br />
un simile privilegio? Afferma san Paolo: « Tutti hanno peccato e sono<br />
privi della gloria di Dio, ma sono giustificati gratuitamente per la sua grazia<br />
». 5<br />
Iddio ci ha amati con infinita misericordia senza lasciarsi fermare<br />
dalla condizione di grave rottura in cui il peccato aveva posto la persona<br />
umana. Si è benevolmente chinato sulla nostra infermità, prendendone oc-<br />
1<br />
2<br />
3<br />
4<br />
6<br />
Mt 10, 8.<br />
Ov 10, 18.<br />
Ibid., 15, 13.<br />
Mt 10, 8.<br />
Rm 3, 23-24.
624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
casione per una nuova e più meravigliosa effusione del suo amore. <strong>La</strong> Chiesa<br />
non cessa di proclamare questo mistero di infinita bontà, esaltando la libera<br />
scelta divina e il suo desiderio non di condannare, ma di riammettere<br />
l'uomo alla comunione con Sé.<br />
« Gratuitamente avete ricevuto, gratuitamente date ». Queste parole<br />
evangeliche risuonino nel cuore di ogni comunità cristiana nel pellegrinaggio<br />
penitenziale verso la Pasqua. <strong>La</strong> Quaresima, richiamando allo spirito il mistero<br />
della morte e risurrezione del Signore, porti ogni cristiano a stupirsi<br />
intimamente della grandezza di tale dono. Sì! Gratuitamente abbiamo ricevuto.<br />
<strong>La</strong> nostra esistenza non è forse tutta segnata dalla benevolenza di<br />
Dio? È dono lo sbocciare della vita e il suo prodigioso svilupparsi. E proprio<br />
perché è dono, l'esistenza non può essere considerata un possesso o<br />
una privata proprietà, anche se le potenzialità, di cui oggi disponiamo per<br />
migliorarne la qualità, potrebbero far pensare che l'uomo sia di essa « padrone<br />
». In effetti, le conquiste della medicina e della biotecnologia a volte<br />
potrebbero indurre l'uomo a pensarsi creatore di se stesso, e a cedere alla<br />
tentazione di manipolare « l'albero della vita ». 6<br />
E bene anche qui ribadire che non tutto ciò che è tecnicamente possibile<br />
è anche moralmente lecito. Se ammirevole è lo sforzo della scienza per<br />
assicurare una qualità di vita più conforme alla dignità dell'uomo, non deve<br />
però essere mai dimenticato che la vita umana è un dono, e che essa rimane<br />
un valore anche quando è segnata dalla sofferenza e dal limite. Un<br />
dono da accogliere e amare sempre: gratuitamente ricevuto e gratuitamente<br />
da porre al servizio degli altri.<br />
3. <strong>La</strong> Quaresima, riproponendoci l'esempio di Cristo immolatosi per noi<br />
sul Calvario, ci aiuta in modo singolare a capire che la vita è in Lui redenta.<br />
Per mezzo dello Spirito Santo, Egli rinnova la nostra vita e ci rende<br />
partecipi di quella stessa vita divina che ci introduce nell'intimità di Dio e<br />
ci fa sperimentare il suo amore per noi. Si tratta di un dono sublime, che il<br />
cristiano non può non proclamare con gioia. San Giovanni scrive nel suo<br />
Vangelo: « Questa è la vita eterna: che conoscano te, l'unico vero Dio, e colui<br />
che hai mandato, Gesù Cristo ». 7<br />
Questa vita, a noi comunicata mediante<br />
il Battesimo, dobbiamo continuamente alimentare con una fedele risposta<br />
individuale e comunitaria, mediante la preghiera, la celebrazione dei Sacramenti<br />
e la testimonianza evangelica.<br />
Avendo, infatti, gratuitamente ricevuto la vita, dobbiamo, a nostra volta,<br />
donarla ai fratelli in modo gratuito. Lo chiede Gesù ai discepoli, invian-<br />
6<br />
7<br />
Gn 3, 24.<br />
Gv 17, 3.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 625<br />
doli come suoi testimoni nel mondo: « Gratuitamente avete ricevuto, gratuitamente<br />
date ». E primo dono da rendere è quello d'una vita santa, testimone<br />
dell'amore gratuito di Dio. L'itinerario quaresimale sia per tutti i credenti<br />
un costante richiamo ad approfondire questa nostra peculiare vocazione.<br />
Dobbiamo aprirci, come credenti, a un'esistenza improntata a « gratuità<br />
», dedicando senza riserve noi stessi a Dio e al prossimo.<br />
4. « Che cosa mai possiedi — ammonisce san Paolo — che tu non abbia<br />
ricevuto? ». 8<br />
Amare i fratelli, dedicarsi a loro è un'esigenza che scaturisce<br />
da questa consapevolezza. Più essi hanno bisogno, più urgente diventa per<br />
il credente il compito di servirli. Dio non permette forse che ci siano condizioni<br />
di bisogno, perché andando incontro agli altri impariamo a liberarci<br />
dal nostro egoismo e a vivere dell'autentico amore evangelico? Chiaro è il<br />
comando di Gesù: « Se amate quelli che vi amano, quale merito ne avete?<br />
Non fanno così anche i pubblicani? ». 9<br />
Il mondo valuta i rapporti con gli<br />
altri sulla base dell'interesse e del proprio tornaconto, alimentando una visione<br />
egocentrica dell'esistenza, nella quale troppo spesso non c'è posto per<br />
i poveri e i deboli. Ogni persona, anche la meno dotata, va invece accolta e<br />
amata per se stessa, al di là dei suoi pregi e difetti. Anzi, più è in difficoltà,<br />
più deve essere oggetto del nostro amore concreto. E quest'amore che la<br />
Chiesa, attraverso innumerevoli istituzioni, testimonia facendosi carico di<br />
ammalati, emarginati, poveri e sfruttati. I cristiani, in tal modo, diventano<br />
apostoli di speranza e costruttori della civiltà dell'amore.<br />
Assai significativo è che Gesù pronunci le parole: « Gratuitamente avete<br />
ricevuto, gratuitamente date », proprio nell'inviare gli apostoli a diffondere<br />
il Vangelo della salvezza, primo e principale dono da Lui recato all'umanità.<br />
Egli vuole che il suo Regno ormai vicino 10<br />
si propaghi attraverso gesti<br />
di amore gratuito da parte dei suoi discepoli. Così fecero gli apostoli agli<br />
inizi del cristianesimo, e quanti li incontravano li riconoscevano portatori di<br />
un messaggio più grande di loro stessi. Come allora, anche oggi il bene<br />
compiuto dai credenti diventa un segno e spesso un invito a credere. Anche<br />
quando, come nel caso del buon samaritano, il cristiano va incontro alle necessità<br />
del prossimo, il suo non è mai un semplice aiuto materiale. E sempre<br />
anche annuncio del Regno, che comunica il senso pieno della vita, della<br />
speranza, dell'amore.<br />
5. Fratelli e sorelle carissimi! Sia questo lo stile con cui ci apprestiamo a<br />
vivere la Quaresima: la generosità fattiva verso i fratelli più poveri! Apren-<br />
8<br />
9<br />
10<br />
1 Cor 4, 7.<br />
Mt 5, 46.<br />
Cfr ibid. 10, 5ss.<br />
42 - A.A.S
626<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
do loro il cuore, diventiamo sempre più consapevoli che il nostro dono agli<br />
altri è risposta ai numerosi doni che il Signore continua a farci. Gratuitamente<br />
abbiamo ricevuto, gratuitamente diamo!<br />
Quale periodo più opportuno del periodo della Quaresima per rendere<br />
questa testimonianza di gratuità di cui il mondo ha tanto bisogno? Nell'amore<br />
stesso che Dio ha per noi c'è la chiamata a donarci, a nostra volta,<br />
agli altri gratuitamente. Ringrazio quanti — laici, religiosi, sacerdoti — in<br />
ogni angolo del mondo rendono questa testimonianza di carità. Sia così per<br />
ogni cristiano, nelle diverse situazioni in cui egli si trova.<br />
Maria, la Vergine e Madre del bell'Amore e della Speranza, sia guida e<br />
sostegno in questo itinerario quaresimale. A tutti con affetto assicuro la<br />
mia preghiera, mentre volentieri imparto a ciascuno, specialmente a quanti<br />
operano quotidianamente sulle molteplici frontiere della carità, una speciale<br />
Benedizione Apostolica.<br />
Dal Vaticano, 4 Ottobre 2001, festa di San Francesco d'Assisi.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
II<br />
Ob diem itinerantibus dicatum.<br />
1. <strong>La</strong> celebrazione della Giornata Mondiale del Turismo, che si terrà il<br />
prossimo 27 settembre sul tema « Ecoturismo, chiave dello sviluppo sostenibile<br />
», mi offre la gradita opportunità di richiamare alcune riflessioni sul fenomeno<br />
della mobilità umana, che si è molto sviluppato nei recenti decenni,<br />
coinvolgendo ormai milioni di persone. Il turismo consente di impiegare<br />
parte del tempo libero per contemplare la bontà e la bellezza di Dio nella<br />
sua creazione e, grazie al contatto con gli altri, aiuta ad approfondire il dialogo<br />
e la reciproca conoscenza. Il tempo libero e la pratica del turismo possono<br />
in tal modo colmare le carenze di umanità, che spesso si sperimentano<br />
nell'esistenza quotidiana.<br />
<strong>La</strong> Sacra Scrittura considera l'esperienza del viaggio come una peculiare<br />
opportunità di conoscenza e di sapienza, poiché pone la persona a contatto<br />
con popoli, culture, costumi e terre diversi. Afferma infatti: « Chi ha viaggiato<br />
conosce molte cose, chi ha molta esperienza parlerà con intelligenza.<br />
Chi non ha avuto delle prove, poco conosce; chi ha viaggiato ha accresciuto
Acta Ioannis Pauli Pp, II 627<br />
l'accortezza. Ho visto molte cose nei miei viaggi, il mio sapere è più che le<br />
mie parole ». 1<br />
Nella Genesi, e poi nella visione rinnovatrice dei Profeti, nella contemplazione<br />
sapienziale di Giobbe o dell'autore del libro della Sapienza, come<br />
pure nelle esperienze di fede testimoniate nei Salmi, la bellezza del creato<br />
costituisce un segno rivelatore della grandezza e della bontà di Dio. Gesù,<br />
nelle parabole, invita a contemplare la natura circostante per apprendere<br />
come la fiducia nel Padre celeste debba essere totale 2<br />
e la fede costante. 3<br />
Il creato è affidato all'uomo perché, coltivandolo e custodendolo, 4<br />
provveda alle sue necessità e si procuri il « pane quotidiano », dono che<br />
lo stesso Padre celeste destina a tutti i suoi figli. Occorre imparare a<br />
contemplare il creato con occhi limpidi e pieni di stupore. Capita, purtroppo,<br />
che talora venga meno il rispetto dovuto alla creazione, ma<br />
quando da custodi si diventa tiranni della natura, questa prima o poi si<br />
ribella all'incuria dell'uomo. 5<br />
2. Fra gli innumerevoli turisti che ogni anno « girano il mondo », ve ne<br />
sono non pochi che si pongono in viaggio con l'esplicito scopo di andare alla<br />
scoperta della natura, esplorandola fino negli angoli più reconditi. Un turismo<br />
intelligente tende a valorizzare le bellezze del creato ed orienta l'uomo<br />
ad accostarsi ad esse con rispetto, godendone ma senza alterarne l'equilibrio.<br />
Come negare però che l'umanità stia oggi vivendo, purtroppo, un'emergenza<br />
ecologica? Un certo turismo selvaggio ha contribuito, e tuttora contribuisce,<br />
a tale scempio, per via anche di impianti turistici costruiti senza<br />
una pianificazione rispettosa dell'impatto ambientale.<br />
Come osservavo nel Messaggio per la Giornata Mondiale della Pace 1990,<br />
è « necessario risalire alle origini e affrontare nel suo insieme la profonda<br />
crisi morale, di cui il degrado ambientale è uno degli aspetti preoccupanti<br />
». 6<br />
Il dissesto ambientale, in effetti, mostra con evidenza alcune delle<br />
conseguenze delle scelte operate secondo interessi particolaristici, non rispondenti<br />
alle esigenze proprie della dignità dell'uomo. Prevale spesso la<br />
sfrenata bramosia di accumulare ricchezze, che impedisce di ascoltare l'allarmante<br />
grido di povertà di popoli interi. In altre parole, l'egoistica ricerca<br />
del proprio benessere induce ad ignorare le legittime aspettative delle gene-<br />
1<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
Sir 34, 9-11<br />
Cfr Lc 12, 22-28.<br />
Cfr Lc 17, 6.<br />
Cfr Gn 2, 15.<br />
Cfr Giovanni Paolo II, Omelia per il Giubileo degli Agricoltori, 12 novembre 2000.<br />
N. 5: Insegnamenti XII/2, 1466.
628<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
razioni presenti e di quelle future. <strong>La</strong> verità è che, quando ci si distacca<br />
dai progetti di Dio sul creato, molto spesso viene meno l'attenzione per i<br />
fratelli e il rispetto per la natura.<br />
3. Non mancano tuttavia ragioni di speranza. Molte persone, sensibili a<br />
questo problema, da tempo si stanno impegnando a porvi rimedio. Esse si<br />
preoccupano innanzitutto di ricuperare la dimensione spirituale del rapporto<br />
con il creato, grazie alla riscoperta del compito originariamente affidato<br />
da Dio all'umanità. 7<br />
L'« ecologia interiore » favorisce infatti 1'« ecologia esteriore<br />
», con immediate conseguenze positive non soltanto per la lotta alla<br />
povertà e alla fame degli altri, ma anche per la salute ed il benessere personali.<br />
E una linea che va incoraggiata per far emergere sempre più la cultura<br />
della vita e per sconfiggere la cultura della morte.<br />
Si dovranno pertanto favorire forme di turismo più rispettose dell'ambiente,<br />
più moderate nell'uso delle risorse naturali e più solidali verso le<br />
culture locali. Sono forme che sottendono, com'è chiaro, una forte motivazione<br />
etica poggiante sulla convinzione che l'ambiente è la casa di tutti, e<br />
che pertanto i beni naturali sono destinati a quanti attualmente vi si trovano,<br />
come pure alle generazioni future.<br />
4. Si va inoltre affermando una nuova sensibilità, comunemente conosciuta<br />
col nome di « ecoturismo ». Nei suoi presupposti essa è certamente<br />
buona. Si dovrà tuttavia vigilare perché non si snaturi e non diventi un<br />
veicolo di sfruttamento e di discriminazione. Infatti, qualora si promuovesse<br />
la tutela dell'ambiente come fine a se stante, si correrebbe il rischio di<br />
vedere nascere forme moderne di colonialismo, che danneggerebbero i tradizionali<br />
diritti delle comunità residenti in un determinato territorio. Verrebbero<br />
ostacolati la sopravvivenza e lo sviluppo delle culture locali e sarebbero<br />
sottratte risorse economiche all'autorità dei governi locali, primi responsabili<br />
degli ecosistemi e delle ricche biodiversità presenti nei rispettivi territori.<br />
Ogni intervento in un'area dell'ecosistema non può prescindere dal considerare<br />
le conseguenze che da esso deriveranno in altre aree e, più in generale,<br />
gli effetti che esso avrà sul benessere delle future generazioni. L'ecoturismo<br />
porta in genere le persone in luoghi, ambienti o regioni il cui equilibrio<br />
naturale è bisognoso di cure costanti per non essere compromesso.<br />
Vanno, pertanto, incoraggiati studi e rigorosi controlli miranti a combinare<br />
il rispetto della natura e il diritto dell'uomo ad usufruirne per il suo personale<br />
sviluppo.<br />
1<br />
Cfr Gn 2, 15.
Acta Ioannis Pauli Pp, II 629<br />
5. « Noi aspettiamo nuovi cieli e una terra nuova ». 8<br />
Di fronte allo sfruttamento<br />
sconsiderato della creazione, originato dall'insensibilità dell'uomo,<br />
la società odierna non troverà soluzione adeguata, se non rivedrà seriamente<br />
il suo stile di vita, giungendo a poggiarne le basi su « saldi punti di riferimento<br />
e di ispirazione: la coscienza chiara della creazione come opera della<br />
sapienza provvida di Dio, e la coscienza della dignità e responsabilità<br />
dell'uomo nel disegno creazionale ». 9<br />
Il turismo può essere strumento efficace per formare questa coscienza.<br />
Un approccio meno aggressivo all'ambiente naturale aiuterà a scoprire e ad<br />
apprezzare meglio i beni affidati alla responsabilità di tutti e di ciascuno.<br />
Conoscere da vicino la fragilità di molti aspetti della natura conferirà una<br />
maggiore consapevolezza dell'urgenza di adeguate misure di protezione, per<br />
porre fine allo sfruttamento sconsiderato delle risorse naturali. L'attenzione<br />
e il rispetto per la natura potranno favorire sentimenti di solidarietà verso<br />
uomini e donne, il cui ambiente umano viene costantemente aggredito dallo<br />
sfruttamento, dalla povertà, dalla fame o dalla mancanza di educazione e<br />
di salute. Spetta a tutti, ma soprattutto agli operatori del settore turistico,<br />
agire in modo tale che questi obiettivi diventino realtà.<br />
Il credente trae dalla fede un'efficace spinta orientatrice nel suo rapporto<br />
con l'ambiente e nell'impegno a conservarne l'integrità a vantaggio dell'uomo<br />
di oggi e di domani. Mi rivolgo pertanto specialmente ai cristiani,<br />
perché facciano del turismo anche un'occasione di contemplazione e d'incontro<br />
con Dio, Creatore e Padre di tutti, e siano così corroborati nel servizio<br />
alla giustizia e alla pace in fedeltà a Colui che ha promesso cieli nuovi e<br />
terra nuova. 10<br />
Auspico che la celebrazione della prossima Giornata Mondiale del Turismo<br />
aiuti a riscoprire i valori insiti in questa esperienza umana di contatto<br />
con il creato e spinga ciascuno al rispetto dell'habitat naturale e delle locali<br />
culture. Affido all'intercessione di Maria, Madre di Cristo, quanti s'interessano<br />
a questo settore specifico della vita umana, su tutti invocando la benedizione<br />
di Dio onnipotente.<br />
Dal Vaticano, 24 Giugno 2002.<br />
IOANNES PAULUS II<br />
8<br />
2 Pt 3, 13.<br />
9<br />
Giovanni Paolo II, Discorso al Convegno « Ambiente e salute », 24 marzo 1997, 6: Insegnamenti<br />
XX/1, 523.<br />
10<br />
Cfr Ap 21, 1.
630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
MONASTERIENSIS et OSNABRUGENSIS<br />
De finium mutatione<br />
DECRETUM<br />
Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi PP.DD.<br />
Renardus Lettmann, Episcopus Monasteriensis, et Franciscus Iosephus Hermannus<br />
Bode, Episcopus Osnabrugensis, ab Apostolica <strong>Sede</strong> unanimi consensu<br />
expostulaverant, ut fines circumscriptionum ecclesiasticarum sibi concreditarum<br />
aliquantulum immutarentur.<br />
Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.mi P.D. Ioannis<br />
<strong>La</strong>jolo, Archiepiscopi tit. Caesariensis et in Germania Apostolici Nuntii,<br />
rata huiusmodi immutationem animarum saluti profuturam, vigore specialium<br />
facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia<br />
PP. II, tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit. Proinde hoc decreto,<br />
perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent,<br />
a territorio Monasteriensi distrahatur et dioecesi Osnabrugensi adiungatur<br />
paroecia Sancti Pauli in portione Hengelage oppidi Quakenbrück. Ad haec<br />
perficienda Congregatio pro Episcopis deputat memoratum Exc.mum P.D.<br />
Ioannem <strong>La</strong>jolo, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam<br />
subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica<br />
dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem pro Episcopis<br />
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.<br />
Contrariis quibusvis minime obstantibus.<br />
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 19 mensis<br />
Aprilis anno 2002.<br />
L. 8B S.<br />
In Congr. pro Episcopis tab., n. 354/02<br />
IOANNES B. card. RE, Praefectus<br />
SB Franciscus Monterisi, a Secretis.
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 631<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione<br />
pro Episcopis, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores dignatus est<br />
assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras praefecit:<br />
die 17 Augusti 2002. — Metropolitanae Ecclesiae Caliensi Exc.mum P.D.<br />
Ioannem Franciscum Sarasti Jaramillo, C.I.M., hactenus Archiepiscopum<br />
Ibaguensem.<br />
die 24 Augusti. —- Ecclesiae Cathedrali Teramensi-Hatriensi, Exc.mum<br />
P.D. Vincentium DAddario, hactenus Archiepiscopum Sipontinum-Vestanum,<br />
eidem servans archiepiscopalem dignitatem seu titulum ad personam.<br />
die 28 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Montis Pessulani, Exc.mum P.D.<br />
Vidonem Thomazeau, hactenus Bellovacensem Episcopum.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Vallisoletanae Exc. mum P.D. Braulium<br />
Rodríguez Plaza, hactenus Episcopum Salmantinum.<br />
die 3 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Litoris Palmensis, Exc.mum<br />
P.D. Ioannem P. 0'Malley, O.F.M. Cap., hactenus Episcopum Riverormensem.<br />
CONGREGATIO<br />
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione<br />
pro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores<br />
dignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras praefecit:<br />
die 1 Martii 2002. — Cathedrali Ecclesiae Kenemaënsi R.P. Patricium<br />
Danielem Koroma, moderatorem hactenus « Caritatis » nationalis.<br />
die 27 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Calicutensi R.P. Iosephum Kalathiparambil<br />
hactenus Vicarium generalem archidioecesis Verapolitanae.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Krishnagarensi R.P. Iosephum Suren Gomes,<br />
S.D.B., hactenus moderatorem conferentiae pro religiosis in eadem dioecesi.<br />
— Exc.mum P.D. Petrum D. Arigo, Episcopum titularem Mactaritanum<br />
quem constituit primum Vicarium Apostolicum Portus Principis in Philippinis.
632<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
die 30 Aprilis 2002. — Cathedrali Ecclesiae Bataënsi Exc.mum P.D.<br />
Ioannem Matogo Oyana, C.M.F., hactenus Episcopum Ebebiyinensem.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Tipasitanae in Mauretania R.P. Timotheum<br />
Iosephum Carrol, S.M.A., Praefectum hactenus Praefecturae Apostolicae Kontagoranae,<br />
quem primum constituit Vicarium Apostolicum Kontagoranum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Gbarnganae R.P. Lewis Zeigler, hactenus eiusdem<br />
circumscriptionis Administratorem dioecesanum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Agatsensi R.P. Aloisium Murvito, O.F.M., hactenus<br />
Vicarium provinciae Ordinis Fratrum Minorum et parochum in oppido<br />
vulgo Depok.<br />
— R.P. Venceslaum Padilla, C.I.C.M., hactenus Missionis « sui iuris »<br />
vulgo Urga in Mongolia Moderatorem ecclesiasticum, praefatae circumscriptionis<br />
ad gradui Praefecturae Apostolicae Ulaanbaatarensis evectae primum<br />
constituit Praefectum Apostolicum.<br />
die 13 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ausuagensi R.P. Edgardum<br />
Sarabia Juanich, e clero Palavanensi, quem primum constituit Vicarium<br />
Apostolicum Taytayensem.<br />
die 16 Maii. — R.P. Iosephum Moretti, Congregationis Clericorum Regularium<br />
S. Pauli sodalem, primum constituit Moderatorem ecclesiasticum<br />
Missionis « sui iuris » in Afganistania.<br />
die 21 Maii. — Cathedrali Ecclesiae de Fairbanks R.D. Donaldum Kettler,<br />
hactenus paroeciae in urbe vulgo Sioux Falls parochum.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Niombenae R.D. Alfredum Leonardum Maluma,<br />
hactenus professorem Theologiae moralis in Seminario maiore in oppido<br />
vulgo Peramiho.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae de Gira Marcelli R.P. Davidem Albinum<br />
Zywiec, O.F.M. Cap., hactenus Vicariatus Apostolici Bluefieldensis Vicarium<br />
episcopalem, quem nominavit Auxiliarem eiusdem Vicariatus Apostolici.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Viiayavadensi Exc.mum R.D. Prakash Mallavarapu,<br />
hactenus Episcopum Cuddapahensem.<br />
die 10 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Uviraënsi Exc.mum P.D. Ioannem<br />
Petrum Tafunga, S.D.B., hactenus Episcopum Kilvaënsem-Kasengaënsem.<br />
die 21 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Columbensi Exc.mum P.D.<br />
Osvaldum Thomam Colman Gomis, hactenus Episcopum Anuradhapurensem.
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 633<br />
die 21 Iunii 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Ficensi R.P. Jabulani<br />
Nxumalo, O.M.I., consiliarium generalem Congregationis Missionariorum<br />
Oblatorum, quem constituit Auxiliarem archidioecesis Durbanianae.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Coimbaturensi R.P. Thomam Aquinas, hactenus<br />
Vicarium generalem dioecesis Vellorensis.<br />
die 28 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Rosensi R.D. Gabrielem Malzaire e<br />
clero archidioecesis Castriensis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Sancti Georgii R.P. Vincentium Darius, O.P.,<br />
hactenus moderatorem spiritus Seminarii regionalis in Portu Hispaniae.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Chingleputensi, noviter conditae in India, R.D.<br />
Anthonisamy Neethinathan, professorem in Seminario maiore.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Cuddapahensi R.D. Doraboina Moses Prakasam,<br />
hactenus Vicarium generalem eiusdem dioecesis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Granadiensi in Columbia R.D. Iosephum Figueroa<br />
Gomez, hactenus Vicarium generalem dioecesis Barrancabermeiensis.<br />
die 15 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Cheiuensi Exc.mum P.D. Petrum<br />
Kang U-il, hactenus Episcopum titularem Baleciensem et Auxiliarem archidioecesis<br />
Seulensis.<br />
die 30 Iulii. — R.P. Bernardum McPartland, S.M.A., Praefectum Apostolicum<br />
de Insulis Falkland seu Malvinis et Moderatorem ecclesiasticum<br />
Missionis "sui iuris" Sanctae Helenae, Ascensionis et Tristanensis.<br />
NOMINATIONES<br />
Peculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione ad<br />
suum beneplacitum renuntiavit:<br />
die 11 Maii 2002. — Exc.mum. P.D. Ioannem Matoga Oya, Episcopum<br />
Batensem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum Sanctae<br />
Sedis » dioecesis Ebebiyinensis.<br />
die 10 Iunii. — R.P. Rolandum Trevisan, Piae Societatis S. Francisci<br />
Xaverii pro exteris missionibus sodalem, Administratorem Apostolicum « sede<br />
vacante et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Uviraënsis.<br />
die 30 Iunii. — R.P. Vincentium Siderra Plana, Congregationis Missionariorum<br />
Filiorum Immaculati Cordis B.M.V, sodalem, Administratorem<br />
Apostolicum « sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » Vicariatus Apostolici<br />
Darienensis.
634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ACTA TRIBUNALIUM<br />
PAENITENTIARIA APOSTOLICA<br />
URBIS ET ORBIS<br />
DECRETUM<br />
quo actus cultus in honorem Divinae Misericordiae indulgentiis ditantur<br />
« Deus Cuius Misericordiae non est numerus et Bonitatis munitus est<br />
thesaurus...» (Oratio post hymnum «Te Deum») et «Deus, Qui Omnipotentiam<br />
Tuam parcendo maxime et miserando manifestas... » (Oratio Dominicae<br />
XXVI per annum), humiliter et fideliter canit Sancta Mater Ecclesia. Propensa<br />
nimirum Dei condescendentia, sive erga genus humanum sive erga<br />
singulos quosque homines praesertim elucet, peccatis et moralibus defectis<br />
ab ipso Omnipotenti Deo remissis et sontibus in Suam amicitiam, merito<br />
deperditam, paterne denuo admissis.<br />
Intimo hinc animi affectu christifideles trahuntur ad commemoranda et<br />
pie prosequenda mysteria Divinae veniae, et clare perspiciunt summam<br />
convenientiam, immo vero debitum ut aptis precandi formulis populus Dei<br />
Divinam Misericordiam dilaudet, et, necessariis praestitis operibus et adimpletis<br />
condicionibus, de thesauro Ecclesiae spiritalia emolumenta consequatur.<br />
« Paschale ideo mysterium culmen huius revelationis et exsecutionis est<br />
misericordiae, quae hominem potest iustum facere iustitiamque ipsam reficere,<br />
prout ea ordo salvificus est, quem ab initio Deus in homine optaverat<br />
ac per hominem in mundo » (Litt. Enc. Dives in misericordia, 7).<br />
Sane Misericordia divina gravissima etiam peccata condonare novit, ita autem<br />
ut peccatores ad supernaturalem, non mere psychologicum, dolorem peccatorum<br />
suorum concipiendum moveat, et, divina gratia semper adiuti, firmiter<br />
proponant se non amplius in peccata lapsuros. Quae quidem animi dispositiones<br />
veniam peccatorum mortalium actu consequuntur, cum Sacramentum<br />
Paenitentiae rite christifidelis recipit aut, cum proposito illud quam primum<br />
recipiendi, perfecta caritate et contritione de iisdem dolet: profecto Ipse D.N.<br />
Iesus Christus in parabola de filio prodigo nos docet peccatorem Deo confiteri<br />
suam miseriam debere, dicentem: « Pater, peccavi in caelum et coram te et<br />
iam non sum dignus vocari filius tuus» (Lc 15, 18-19), a Deo autem hoc fieri:<br />
« Hic mortuus erat et revixit, perierat et inventus est » (Lc 15, 32).
Paenitentiaria Apostolica 635<br />
Provida exinde cura Summus Pontifex Ioannes Paulus II voluit ut, ad<br />
salutaria haec christianae professionis praecepta et doctrinas animis christifidelium<br />
penitus imprimenda, suavi ex consideratione Patris Misericordiarum,<br />
Dominica II Paschae peculiari devotione commemorandis his gratiae<br />
donis dicaretur, appellatione adhibita « Dominica Divinae Misericordiae »<br />
(Congr. pro Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, Decr. Misericors et<br />
miserator, diei 5 Maii 2000). Etenim Evangelium Dominicae II Paschae refert<br />
mirabiles illas res a Christo Domino ipso die Resurrectionis — in prima<br />
nempe publica apparitione — peractas: « Cum esset ergo sero die illa prima<br />
sabbatorum, et fores essent clausae, ubi erant discipuli propter metum Iudaeorum,<br />
venit Iesus et stetit in medio et dicit eis: "Pax vobis!". Et hoc<br />
cum dixisset, ostendit eis manus et latus. Gavisi sunt ergo discipuli, viso<br />
Domino. Dixit ergo eis iterum: "Pax vobis!". Sicut misit me Pater, et ego<br />
mitto vos. Et cum hoc dixisset, insufflavit et dicit eis: "Accipite Spiritum<br />
Sanctum. Quorum remiseritis peccata, remissa sunt eis; quorum retinueritis,<br />
retenta sunt" » (Io 20, 19-23).<br />
Ut vero hanc celebrationem piissime christifideles vivant, Ipse Summus<br />
Pontifex Indulgentia Plenaria praedictam dominicam diem ditandam decrevit,<br />
prout infra adnotatur, quo donum consolationis Sancti Spiritus uberius fideles<br />
accipiant et sic caritatem usque maiorem erga Deum et proximum alant, et, a<br />
Deo remissione peccatorum accepta, sua vice fratribus facile ignoscant.<br />
Ita fideles perfectius sequentur spiritum Evangelicum, in se recipientes<br />
renovationem a Concilio Oecumenico Vaticano II illustratam et inductam:<br />
« Christiani, memores verbi Domini "in hoc cognoscent omnes quia discipuli<br />
mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem" » (Io 13, 35), nihil ardentius<br />
optare possunt quam ut hominibus mundi huius temporis semper generosius<br />
et efficacius inserviant... Vult autem Pater ut in omnibus hominibus<br />
Christum fratrem agnoscamus et efficaciter diligamus, tam verbo quam<br />
opere » (Const. past. Gaudium et spes, 93).<br />
Idem, proinde, Summus Pontifex, ardenti flagrans desiderio hos pietatis<br />
erga Divinam Misericordiam sensus in populo christiano maxime fovendi<br />
ob uberrimos spiritales fructus quos exinde sperare licet, in Audientia<br />
die 13 currentis mensis Iunii infrascriptis Moderatoribus Apostolicae<br />
Paenitentiariae concessa, benigne dilargiri dignatus est Indulgentias,<br />
prout hic sequitur:<br />
Plenaria Indulgentia conceditur, suetis sub condicionibus (nempe Sacramentali<br />
Confessione, Eucharistica Communione et Oratione ad mentem Summi<br />
Pontificis) christifideli, qui, die Dominica II Paschae seu de Divina Misericordia,<br />
in quacumque ecclesia vel oratorio, animo quidem omnino elongato ab affectu<br />
erga quodcumque peccatum, etiam veniale, pium exercitium in honorem<br />
Divinae Misericordiae participaverit, vel saltem coram SS.mo Eucharistico Sacramento,<br />
publice exposito vel etiam in tabernaculo adservato, Orationem Do-
636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
minicam ac Symbolum Fidei recitaverit, addita pia aliqua invocatione ad Misericordem<br />
Iesum (e.g. «Misericors Iesu in Te confido»).<br />
Partialis Indulgentia conceditur christifideli qui, corde saltem contrito,<br />
ad Misericordem Iesum aliquam precem legitime adprobatam pie effuderit.<br />
Insuper nautae, per maris immensa spatia officio suo fungentes; innumeri<br />
illi fratres, quos bellicae perturbationes, politicae vices, inclementia locorum<br />
aliaeque id generis causae a patrio solo extorres effecerunt; infirmi<br />
atque illi, qui eis sua opera adsunt; omnesque qui legitima causa domo exire<br />
nequeunt vel operam non differendam communitatis utilitati navant,<br />
Plenariam Indulgentiam, die Dominica de Divina Misericordia, consequi valebunt<br />
si, omnimoda concepta detestatione cuiusque peccati prout supra<br />
dictum est et intentione simul concepta praestandi, ubi primum licuerit,<br />
tres consuetas condiciones, coram pia D.N.I.C, imagine Orationem Dominicam<br />
et Symbolum Apostolorum recitaverint, addita pia aliqua invocatione<br />
ad Misericordem Iesum (e.g. «Misericors Iesu in Te confido»).<br />
Si autem ne istud quidem fieri poterit, Plenariam Indulgentiam, eadem die,<br />
consequi poterunt animi voto sese iis sociantes, qui ordinario modo praescriptum<br />
opus obibunt, precem simulque aegritudines vel incommoda propriae vitae<br />
Misericordi Deo offerentes, pariter intentione habita, cum primum poterunt,<br />
perficiendi tres condiciones ad Indulgentiam Plenariam de more requisitas.<br />
Sacerdotes, cura pastorali fungentes, praesertim parochi, de hac salutari<br />
Ecclesiae dispositione, proprios fideles opportune certiores faciant, prompto et<br />
generoso animo sese praebeant ad confessiones eorundem excipiendas, et die<br />
Dominica de Divina Misericordia preces, ut supra definitas, ad Misericordem<br />
Iesum, post S. Missae vel Vesperarum celebrationem aut durante quodam pietatis<br />
exercitio in honorem Divinae Misericordiae sollemniter dirigant; denique,<br />
quoniam « Beati misericordes, quia ipsi misericordiam consequentur » (Mt 5, 7),<br />
in catechesi tradenda fideles alliciant ad opera caritatis seu misericordiae frequentius<br />
peragenda, exemplum et mandatum Christi Iesu sequentes, uti in<br />
Concessione generaliore II « Enchiridii Indulgentiarum » proponitur.<br />
Praesenti in perpetuum valituro. Contrariis quibuslibet minime obstantibus.<br />
Datum Romae, ex aedibus Paenitentiariae Apostolicae, die 29 Iunii<br />
2002, in sollemnitate Ss. Apostolorum Petri et Pauli.<br />
L. © S.<br />
In P A tab. n. 116¡01¡I<br />
83 ALOISIUS DE MAGISTRIS<br />
archiep. tit. Noviensis<br />
Pro-Paenitentiarius Maior<br />
Ioannes Franciscus Girotti, O.F.M. Conv.<br />
Regens
Paenitentiaria Apostolica 637<br />
ORBIS<br />
DECRETUM<br />
quo Episcopis eparchialibus vel dioecesanis facultas fit, in spiritalem profectum<br />
fidelium, Papalem Benedictionem, cum adnexa Plenaria Indulgentia, in singulis<br />
ecclesiis concathedralibus olim pertinentibus extinctis dioecesibus vel eparchiis se<br />
mel in anno impertiendi, absque praeiudicio ternarii numeri pro tota Ecclesia<br />
particulari statuti.<br />
Ecclesia cathedralis « ob exstructae molis maiestatem, spiritualis illius<br />
templi index est, quod intus in animis aedificatur ac divinae gratiae magnificentia<br />
nitet; ex ea Pauli Apostoli sententia: Vos enim estis templum Dei vivi<br />
(2 Cor 6, 16). Deinde... expressa imago est ducenda aspectabilis Christi<br />
Ecclesiae, quae in terrarum orbe et precatur et canit et adorat; est nimirum<br />
imago putanda Mystici eius Corporis, cuius membra in una conglutinantur<br />
caritatis compage, supernorum donorum roratione nutrita » (Paulus<br />
VI, Const. Apost. Mirificus eventus, 7 decembris 1965).<br />
Summe igitur expedit ut erga Cathedralem Ecclesiam, locum praestantissimum<br />
et symbolum magisterii et liturgicae perfunctionis Episcopi, fidelium<br />
animi peculiari affectu sese devinctos persentiant: etenim hac religiosa<br />
mente ipsi patefaciunt sese hinc agnoscere et revereri charisma veritatis<br />
certum (cfr. Irenaeus Lugdun., Adv. haereses Lib. IV c. 40 n. 2) quo Episcopi<br />
hierarchice coniuncti cum Episcopo Romano, Christi Vicario, pollent,<br />
inde vero, sacra velle recipere et pro sua parte exercere in communione<br />
cum Pastore qui Pastoris Aeterni et Episcopi animarum nostrarum (cfr. 1 Pe<br />
2, 25) vices in terris gerit.<br />
Recentibus vero temporibus mutata socialia, geographica, oeconomica<br />
adiuncta, novae inductae consuetudines, dolenda diminutio Sacrorum ministrorum<br />
pluribus in regionibus ab antiquo catholicis, ipsa, per se optima,<br />
ratio coordinationis navitatum pastoralium effecerunt, ut nonnullae antiquae<br />
particulares ecclesiae essent exstinguendae, territoriis et populis coalescentibus<br />
sub regimine amplioris particularis ecclesiae Hierarchae.<br />
Ratione autem habita venerandae antiquitatis, celebrium historicorum<br />
adiunctorum, insignis sanctitatis quae in pluribus fidelibus illarum exstinctarum<br />
ecclesiarum effloruit, templa, olim cathedralia, dignitate concathedralium<br />
honestata sunt: ad hoc praesertim ut pietas erga antiquam olim
638<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
propriam ecclesiam in fidelibus perseveret, integra manente spiritali et canonica<br />
communione cum proprio Episcopo, hodiernae cathedrali praecipuo<br />
vinculo addicto.<br />
Ad filiales hos sensus probandos et perficiendos Summus Pontifex Ioannes<br />
Paulus II, in audientia die 13 Iunii 2002 concessa infrascriptis Apostolicae<br />
Paenitentiariae Moderatoribus statuere dignatus est ut Episcopi, qui in<br />
suo territorio habent ecclesias, olim cathedrales, nunc concathedrales, firmo<br />
manente ternario numero Papalium Benedictionum, ad tenorem Normae n.<br />
7, 2° Enchiridii Indulgentiarum, impertiri valeant Papalem Benedictionem,<br />
cum adnexa Plenaria Indulgentia, die festo sollemni ab ipsis Episcopis designando,<br />
et ita christifideles in concathedrali vel concathedralibus ecclesiis<br />
illam recipere valeant, animo quidem omnino elongato ab affectu peccati,<br />
et solitis sub condicionibus (nempe Sacramentali Confessione, Eucharistica<br />
Communione et Oratione ad mentem Summi Pontificis) pro Indulgentia<br />
Plenaria necessariis.<br />
Praesenti in perpetuum valituro. Contrariis quibuslibet minine obstantibus.<br />
Datum Romae, ex aedibus Paenitentiariae Apostolicae, die 29 Iunii<br />
2002, in sollemnitate Ss. Apostolorum Petri et Pauli.<br />
L. m s.<br />
In P A tab. n. 25/02/1<br />
68 ALOISIUS DE MAGISTRIS<br />
archiep. tit. Noviensis<br />
Pro-Paenitentiarius Maior<br />
Ioannes Franciscus Girotti, O.F.M. Conv.<br />
Regens
Diarium Romanae Curiae 639<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale per<br />
la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Lunedì, 2 Settembre 2002, S.E. il Signor CHRISTOS TH. BOT-<br />
ZIOS, Ambasciatore di Grecia presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Giovedì, 5 Settembre 2002, S.E. il Signor LUDVIK TOPLAK, Ambasciatore<br />
di Slovenia presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Venerdì, 6 Settembre 2002, S.E. il Signor DANIEL PÉREZ DEL<br />
CASTILLO, Ambasciatore di Uruguay presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Sabato, 7 Settembre 2002, S.E. la Signora KATHRYN F. COLVIN,<br />
Ambasciatore di Gran Bretagna presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Giovedì, 12 Settembre 2002, S.E. il Signor GERHARD WESTDIC-<br />
KENBERG, Ambasciatore di Germania presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Giovedì, 19 Settembre 2002, S.E. il Signor FATOS NANO, Primo<br />
Ministro di Albania.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
22 agosto 2002. S.E. mons. Edward Joseph Adams, Arcivescovo tit. di Scala,<br />
Nunzio Apostolico in Zimbabwe.<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
11 giugno 2002. Mons. Giorgio Rizzieri; don Aldo Giordano; p. Bernard <strong>La</strong>pize<br />
de Salée, S.I.; p. Lluis Magrina, S.I.; suor María<br />
do Rosario Onzi, Scalabriniana; suor Christiane<br />
Mégarbané, Francescana Missionaria di Maria,<br />
Consultori dei Pontificio Consiglio della Pastorale<br />
per i Migranti e gli Itineranti « ad quinquennium ».<br />
19 luglio » Gli Em.mi Signori Cardinali Polycarp Pengo; Claudio Hümmes;<br />
Crescenzio Sepe; Mario Francesco Pompedda;<br />
le LL.EE. i mons. Henryk Muszyñski, Arcivescovo<br />
di Gniezno; Jean-Pierre Ri card, Arcivescovo di<br />
Bordeaux; Salvatore Fisichella, Vescovo tit. di<br />
Voghenza, Membri della Congregazione per la Dottrina<br />
della Fede « ad quinquennium ».
640<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
22 luglio 2002,, I sig. prof.ri Bernard Barbiche e Philippe Levillain, Membri<br />
del Pontificio Comitato di Scienze Storiche « ad<br />
quinquennium »,<br />
» » » Don Pietro Stella, S.D.B, e il dott. Vittorio Peri, Membri del<br />
Pontificio Comitato di Scienze Storiche « in aliud<br />
quinquennium ».<br />
2 agosto » Mons. Bertrand de <strong>La</strong> Soujeole, Consultore della Sezione per<br />
i Rapporti con gli Stati della Segreteria di Stato.<br />
4 » » S.E. mons. Julian Herranz, Arcivescovo tit. di Vertara,<br />
Membro della Congregazione per il Culto Divino e<br />
la Disciplina dei Sacramenti « ad quinquennium ».<br />
5 » » L'Em.mo Signor Cardinale Claudio Hümmes, Membro della<br />
Congregazione per i Vescovi « ad quinquennium ».<br />
» » » P. Bernard Ardura, O. Praem,, Membro della Pontificia<br />
Commissione per i Beni Culturali della Chiesa « in<br />
aliud quinquennium ».<br />
» » » Don Raffaele Farina, S.D.B., e p. Sergio Pagano, B., Consultori<br />
della Pontificia Commissione per i Beni<br />
Culturali della Chiesa « ad quinquennium ».<br />
NECROLOGIO<br />
4 agosto 2002. Mons. Felix Zafra, Vescovo em. di Tagbilaran (Filippine).<br />
8 » » Mons. James Kavanagh, Vescovo tit. di Zerta.<br />
13 » » Mons. Celso N. Guevarra, Vescovo em. di Balanga (Filippine).<br />
14 » » Mons. John Etheridge, Vescovo em. di Vanimo (Papua Nuova<br />
Guinea).<br />
19 » » Mons. Otto Wüst, Vescovo em. di Basel (Svizzera).<br />
24 » » Mons. Jean-Marie Rakotondrasoa, Vescovo em. di Antsirabé<br />
(Madagascar).<br />
31 » » Mons. Francis Xavier Kaname Shimamoto, Arcivescovo di<br />
Nagasaki.<br />
2 settembre » Mons. Manuel Palmeira da Rocha, Vescovo em. di Pesqueira<br />
(Brasile).<br />
3 » » Mons Samuel E. Carter, Arciv. Vescovo em. di Kingston in<br />
Jamaica (Giamaica).<br />
7 » » Mons. József Bank, Arciv. Vescovo em. di Vae (Ungheria).<br />
» » » Mons. Hanna Kello, Vescovo em. di Amadiyah dei Caldei<br />
(Iraq).<br />
8 » » Card. Lucas Moreira Ne ves, Vescovo del titolo di Sabina-<br />
Poggio Mirteto, Commendatario del Titolo dei Ss.<br />
Bonifacio ed Alessio.<br />
» » » Mons. Charles Gomes, Vescovo em. di Ahmedabad (India).<br />
9 » » Mons. Mikail N. Sétian, Vescovo tit. di Ancira degli Armeni.<br />
16 » » Card. François Xavier Nguyên Van Thuân, Diacono di <strong>Santa</strong><br />
Maria della Scala.<br />
19 » » Mons. Yohannes Woldegiorgis, Vescovo tit. di Forma.<br />
» » » Mons. José Gomes, Vescovo em. di Chapecó (Brasile).
An. et vol. XCIV 5 Novembris 2002 ^ N. 11<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus Franciscae Salesiae Aviat Sanctorum honores decernuntur<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
« Obliviscere omnino mei ». Leonia Francisca Salesia Aviat, suae per vitae<br />
curriculum hoc propositum usque diligentissime tenuit, quod ipsa paulo<br />
antequam religiosa vota nuncuparet enuntiavit. Sui ipsa oblita, omni huius<br />
mundi sollicitudine abiecta, a Domino se duci sivit atque suum Christi<br />
amorem manifestavit, se materna dilectione adulescentibus feminis addicens,<br />
quae incommodis in condicionibus versabantur, ut ad Divinum Magistrum<br />
eae ducerentur, qui est «via et veritas et vita» (Io 14, 6).<br />
Die xvi mensis Septembris anno MDCCCXLIV in oppido Sézanne, intra Galliae<br />
fines, orta est. Puella ad Sorores Visitandinas Trecenses missa est; hoc<br />
in loco primum ad sacram Synaxin accessit deinde ad Confirmationis sacramentum.<br />
Domo repetita, iuveni diviti noluit nubere, quandoquidem intellexerat<br />
se ad coniugium haud vocari. Rediit igitur ad claustrum ubi creverat,<br />
ut in orationem studiosius incumberet utque intellegeret liquidius quae de<br />
se Deus vellet. Interea sacerdotis Aloisii Bresson cognovit inceptum, qui<br />
paucis ante annis « Opera pro iuvenibus operariis feminis » instituerat. Beata<br />
cum cognovisset eundem sacerdotem Congregationem conditurum, ut illi<br />
43 - <strong>AAS</strong>
650<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
operi fìrmitudo perpetuitasque darentur, studiose huic proposito adhaesit.<br />
Cum Dei gloriam et Christi Regnum diffundendum coleret, uberem apostolatum<br />
inter iuvenes operarias explicare coepit, ut religiose instituerentur<br />
eaeque a spiritus corporisque periculis arcerentur, in quae se inferre suas ob<br />
condiciones poterant, Quapropter Congregationem Sororum Oblatarum sancti<br />
Francisci Salesii condidit, quae Salesiano spiritu notatur quaeque in<br />
evangelizandum operariorum ordinem convertitur.<br />
Solida fide imbuta, Beata in orationem incumbens et cum Christo coniuncta<br />
lucem invenit et vim necessariam ad quamvis difficultatem superandam.<br />
In condicionibus etiam difficilioribus, numquam de divino adiumento<br />
dubitavit atque summam interiorem pacem est consecuta. Penitus se ad feminas<br />
iuvandas non modo obtulit, quae opus in fabricis faciebant, sed<br />
etiam in universum ad iuvenes feminas sustinendas adlaboravit, incepta suscipiens,<br />
quae opus agendum, adiumenta, spiritalem moralemque institutionem<br />
respiciebant. Caritatem tolerantem operosamque exercens, ad Christum<br />
multos homines alioquin perituros perduxit. Anno MDCCCLXVIII vestimentum<br />
religiosum induit sibique nomen Franciscam Salesiam imposuit. Tres post<br />
annos vota religiosa nuncupavit atque anno MDCCCLXXII Congregationis Antistita<br />
Generalis facta est, quam ipsa condidit. Apostolico fervore impulsa,<br />
Lutetiam Parisiorum petiit, ubi hospitium adulescentibus feminis altioris<br />
ordinis suscipiendis constituit. Suam ipsa explicans educatricis operam, prudenter<br />
iudicavit, aequa fuit in omnes, ingenio cuiusque praestabiliter usa<br />
est, atque evangelicam lenitatem cum firmitudine, nonnumquam necessaria,<br />
coniunxit. Humilis simplexque mulier, nihili bona terrestria itemque honores<br />
aestimavit. Superiorum iussis usque prompto animo obtemperavit, in<br />
quorum decretis Dei voluntatem respiciebat, atque toto corde Christum dilexit.<br />
Saeculi xx principio in Gallia leges latae sunt, quae religiosas Congregationes<br />
solverent earundem bona compilarent. His stantibus condicionibus<br />
Beata Perusiam adiit, ubi complures ante annos nonnullae eius filiae vetabantur,<br />
ut iuvenes operarias huiusque loci fámulas iuvarent. Hac in urbe<br />
die x mensis Ianuarii anno MCMXIV quieta obiit, illa spe perfusa se sine fine<br />
beatitudinem obtenturam. Sanctitatis latam propter famam anno MCMXXIX<br />
Processus informativus incohatus est. His peractis a iure statutis rebus, die<br />
XXVII mensis Septembris anno MCMXCII NOS eandem in Beatorum catalogum<br />
rettulimus. Die xvni mensis Decembris anno MM Nobis coram Decretum super<br />
miraculo prodiit. Faventibus Patribus Cardinalibus Episcopisque, in<br />
Consistorio die xni mensis Martii vertentis anni coadunatis, statuimus ut<br />
canonizationis ritus Romae die xxv mensis Novembris celebraretur.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 651<br />
Hodie igitur in basilica Petriana, inter sacra hanc elocuti sumus Canonizationis<br />
formulam:<br />
« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu<br />
Christi, beatorum apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione<br />
praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum<br />
Nostrorum consilio, Beatos Iosephum Marello, Paulam Montai Fornés a<br />
Sancto Iosepho Calasanctio, Leoniam Franciscam Salesiam Aviat et Mariam<br />
Crescentiam Höss Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo<br />
adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione<br />
recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />
contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quinto et vicesimo mensis<br />
Novembris, anno Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri quarto et<br />
vicesimo.<br />
Loco £B Plumbi<br />
In Secret, Status tab., n, 507,157<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE<br />
I<br />
KHARKIVIENSIS-ZAPORIZHIENSIS<br />
In Ucraina Orientali nova conditur dioecesis Kharkiviensis-Zaporizhiensis.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Ad plenius prospiciendum spirituali commoditati Christifidelium sibi<br />
commendatorum Venerabiles Fratres Ioannes Purwinski, sacrorum Antistes<br />
Kioviensis-Zytomeriensis, atque Ioannes Olszanski, Praesul Camenecensis<br />
<strong>La</strong>tinorum, sententia excepta ipsius Conferentiae Episcoporum Ucrainae, ab<br />
hac <strong>Sede</strong> Apostolica studiose petiverunt ut, detractis quibusdam dicionum<br />
sibi creditarum regionibus, nova inde excitaretur dioecesis. Nos itaque, favente<br />
eidem consilio Venerabili Fratre Nicolao Eterovic, Archiepiscopo titulo<br />
Sisciensi et in Ucraina Apostolico Nuntio, de consilio Nostrae Secretariae<br />
Status, has ad Nos admotas preces suscipiendas censemus. De plenitudine<br />
ideo Apostolicae potestatis Nostrae a dicione Kioviensi-Zytomeriensi seiungimus<br />
locos vulgari lingua nuncupatus: Kharkiv, Luhansk, Pollava, Sumy simulque<br />
a dioecesi Camenecensi <strong>La</strong>tinorum tollimus regiones Donetsk, Dnipropetrovsk,<br />
Zaporizhia, quibus ex ita seiunctis locis novam dicionem Kharkiviensem-Zaporizhiensem<br />
nominandam iisdem profecto definitam finibus<br />
quibus memoratae regiones omnes simul sumptae in praesentia terminantur.<br />
Huius novae dicionis sedem in urbe Kharkiv statuimus aedemque paroecialem<br />
inibi sitam ad honorem Beatissimae Mariae Virginis in Caelum<br />
Assumptae legitime provehimus ad gradum dignitatemque ecclesiae Cathedralis.<br />
Novellam praeterea hanc communitatem suffraganeam constituimus<br />
Ecclesiae Metropolitanae Leopolitanae <strong>La</strong>tinorum eiusque Episcopum metropolitico<br />
iuri Archiepiscopi illius Sedis subdimus. Porro quod ad Collegium<br />
Consultorum dioecesanorum attinet necnon Curiam episcopalem et Seminarium,<br />
tum etiam sacerdotum educationem et patrimonii bona, iuris<br />
communis observentur normae. Haec autem ad singula Nostra mandata<br />
exsequenda superius commemoratum Venerabilem Fratrem Nicolaum Eterovic<br />
destinamus, universas necessarias et opportunas ei tribuentes faculta-
Acta Ioannis Pauli Pp II 653<br />
tes etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet ministrum in<br />
ecclesiastica dignitate iam constitutum, onere iniuncto ad Congregationem<br />
pro Episcopis germanum exemplum actus eiusdem peractae exsecutionis<br />
reddendi.<br />
Hanc denique Constitutionem Nostram tam nunc quam in posterum ratam<br />
esse iubemus, contrariis quibuslibet causis haudquaquam obsistentibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto mensis Maii anno<br />
Domini bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
SB ANGELUS card. SODANO IOANNES B. card. RE<br />
Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef.<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 512.995<br />
II<br />
CHINGrLEPUTENSIS<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Iosephus Conte, Protonot. Apost. s.n.<br />
In India nova conditur dioecesis Chingleputensis.<br />
IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />
SERVUS SERVORUM DEI<br />
AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />
Cum ad provehendam aeternam salutem gregis Dominici in India eiusque<br />
regimini facilius et efficacius consulendum petitum esset nuper ut eadem<br />
in Natione nova constitueretur dioecesis, Congregatio pro Gentium<br />
Evangelizatione omnibus mature perpensis habitoque pariter faventi voto<br />
Venerabilis Fratris <strong>La</strong>urentii Baldisseri, Archiepiscopi titulo Diocletianensis<br />
atque in India Apostolici Nuntii, admotam postulationem censuit esse accipiendam.<br />
Nos igitur, Qui gravissimo fungimur munere supremi Pastoris<br />
universae catholicae Ecclesiae, talem sententiam ratam habentes, summa<br />
Apostolica potestate haec decernimus. Ab archidioecesi Madraspolitana et<br />
Meliaporensi separamus territorium districtus civilis, qui patrio sermone<br />
nuncupatur Kancheepuram, excepto territorio paroeciae Sancti Thomae; ex
654<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
eoque novam condimus dioecesim Chingleputensem, seu vulgo Chingleput,<br />
quam metropolitanae sedi Madraspolitanae et Meliaporensi suffraganeam facimus<br />
atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus.<br />
Praeterea iubemus episcopalem sedem poni in civitate Chingleput atque<br />
templum ibidem exstans, Deo in honorem Sancti Ioseph Opificis dicatum,<br />
ad dignitatem Cathedralis ecclesiae evehimus; cetera vero secundum<br />
canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum praedictus<br />
Venerabilis Frater <strong>La</strong>urentius Baldisseri, qui, re acta, curabit documenta<br />
exaranda sincerisque exemplis Congregationi pro Gentium Evangelizatione<br />
mittenda. Hanc denique Constitutionem Nostram iugiter ratam esse<br />
volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die duodetricesimo mensis Iunii,<br />
anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.<br />
£8 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPE<br />
Secretarius Status Congr pro Gentium Evang. Praef.<br />
Loco 83 Plumbi<br />
In Secret, Status tab., n, 517,545<br />
LITTERAE APOSTOLICAE<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.<br />
Franciscus Bruno, Protonot. Apost.<br />
Venerabili Dei Servo Iosepho Bilczewski Beatorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. —- « Plenitudo ergo legis est dilectio »<br />
[Rom 13, 10).<br />
Venerabilis Dei Servus Iosephus Bilczewski effecit ut in Deum proximumque<br />
dilectio suae vitae regula esset primaria. Hoc praecipuum sibi destinatum<br />
habuit, ut Domini gloriam consequeretur, atque suo in explicando<br />
ministerio omni ope fidelibus sese dica vit, eorum studendo sanctificationi.<br />
Dei Servus die xxvi mensis Aprilis anno MDCCCLX in oppido Wilamowice Galiciae<br />
Occidentalis ab humili religiosaque familia ortus est. A puero magnam<br />
in studia proclivitatem ostendit, atque maturitatis experimento probatus,<br />
Cracoviense Seminarium ingressus est. Die vi mensis Iulii anno
Acta Ioannis Pauli Pp II 655<br />
MDCCCLXXXiv sacro ordine auctus est. Ut subtiliorem obtineret doctrinam<br />
Vindobonam petiit, ubi in theologica disciplina doctor renuntiatus est, ac<br />
deinde Romam adiit. Admodum revelatae Veritatis fuit cupidus eique theologica<br />
inquisitio instrumentum fuit amoris in Deum manifestandi. Professor<br />
nominatus apud studiorum Universitatem Leopolitanam, tum docentium<br />
tum discipulorum sibi propter doctrinam ingeniique facilitatem conciliavit<br />
aestimationem benevolentiamque. Die xvn mensis Decembris anno MCM Archiepiscopus<br />
metropolita nominatus est Leopolitanus <strong>La</strong>tinorum ac subsequenti<br />
mense episcopalem consecrationem recepit. Perstudiose suum egit<br />
ministerium. Operam alacriter dedit ut sacerdotales vocationes augerentur<br />
atque clero Seminarii que tironibus congrua institutio praeberetur. Impigre<br />
animoseque Dei verbum proclamavit isque in fidelibus desiderium concitavit<br />
fidei veritates altius vestigandi, quas ipse adversus quosvis errores confirmavit<br />
ac fortiter tuitus est. Catechismo diffundendo operam dedit, in<br />
omnibus Ecclesiae affectionem inculcavit, cui ipse usque amabiliter inservivit.<br />
Complures paroecias condidit; in sociali provincia varia ac benefica incepta<br />
suscepit, Litterarum Encyclicarum « Rerum Novarum » persequens<br />
monitiones.<br />
Difficili tempore primi belli mundani, sollicite operam suam in populi<br />
aerumnas levandas contulit. Eius propter caritatem omnes cives adamaverunt.<br />
Fidenter usque in manibus Domini sistens, suam altam spiritalitatem<br />
per assiduam precationem aluit. Multum temporis Eucharisticae Adorationi<br />
impendere atque in Virginem Mariam pietatem valde colere solebat. Aeterna<br />
bona affectans, terrestres honores posthabuit. Prudentissime <strong>Sede</strong>m sibi<br />
commissam curavit. Erga Deum proximumque aequus, semper auctoritati<br />
ecclesiasticae paruit. Perquam simplex fuit et humilis; castimoniam usque<br />
exemplarem servavit. Fortiter quaslibet difficultates sustinuit atque Domino<br />
aerumnas obtulit, quas diuturna acerbaque aegrotatio genuit, quibus die<br />
xx mensis Martii anno MCMXXIII mortuus est.<br />
Eius ob sanctitatis famam anno MCMLII Processus Ordinarius incohatus<br />
est. His perfectis a iure statutis rebus, Nobis coram Decretum de virtutibus<br />
heroum in modum exercitis die xvni mensis Decembris anno MCMXCVII<br />
prodiit atque die xn mensis Iunii anno MMI super miraculo prodiit Decretum.<br />
Statuimus igitur ut Beatificationis ritus in Ucraina, Nostri pastoralis<br />
itineris tempore, celebraretur.<br />
Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:<br />
Spelniaj^c zyczenie naszego brata Mariana Jaworskiego, Arcybiskupa<br />
Lwowskiego Obrzaxlku <strong>La</strong>ciñskiego, jak równiez wielu innych braci w bi-
656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
skupstwie, oraz licznych wiernych, za radą Kongregacji Spraw Kanoniza<br />
cyjnych, naszą Władzą Apostolską zezwalamy, aby odtąd Czcigodnym<br />
Sługom Bożym:<br />
Józefowi Bilczewskiemu oraz Zygmuntowi Gorazdowskiemu przysługiwał<br />
tytuł błogosławionych, i aby ich święta obchodzono w miejscach i w sposób<br />
określony przez prawo. Dla Józefa Bilczewskiego będzie to corocznie 20<br />
marca, a dla Zygmunta Gorazdowskiego 26 czerwca. W imię Ojca i Syna, i<br />
Ducha Świętego.<br />
Prudentiam, doctrinam, pietatem insignis huius Christi ministri extollere<br />
placet, qui sua opera luculenter in sacerdotes colendos, in fidem tuendam,<br />
in verbum Dei enuntiandum contulit. Exoptamus igitur ut huius cąelitis<br />
testificationibus incitati homines qui nunc sunt ad superna mansuraque<br />
certo gradu contendant.<br />
Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma<br />
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.<br />
Datum Leopoli, sub anulo Piscatoris, die xxvi mensis Iunii, anno MMI,<br />
Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.<br />
Loco ffl Sigilli<br />
In Secret.. Status tab., n. 499.842<br />
DECLARATIO CONIUNCTA<br />
De mandato Summi Pontificis<br />
£8 ANGELUS card. SODANO<br />
We are gathered here today in the spirit of peace for the good of all<br />
human beings and for the care of creation. At this moment in history, at<br />
the beginning of the third millennium, we are saddened to see the daily<br />
suffering of a great number of people from violence, starvation, poverty<br />
and disease. We are also concerned about the negative consequences for<br />
humanity and for all creation resulting from the degradation of some basic<br />
natural resources such as water, air and land, brought about by an eco<br />
nomic and technological progress which does not recognize and take into<br />
account its limits.<br />
Almighty God envisioned a world of beauty and harmony, and He cre<br />
ated it, making every part an expression of His freedom, wisdom and
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 657<br />
love. 1<br />
At the centre of the whole of creation, He placed us, human beings,<br />
with our inalienable human dignity. Although we share many features with<br />
the rest of the living beings, Almighty God went further with us and gave<br />
us an immortal soul, the source of self-awareness and freedom, endowments<br />
that make us in His image and likeness. 2<br />
Marked with that resemblance,<br />
we have been placed by God in the world in order to cooperate with Him<br />
in realizing more and more fully the divine purpose for creation.<br />
At the beginning of history, man and woman sinned by disobeying God<br />
and rejecting His design for creation. Among the results of this first sin<br />
was the destruction of the original harmony of creation. If we examine<br />
carefully the social and environmental crisis which the world community is<br />
facing, we must conclude that we are still betraying the mandate God has<br />
given us: to be stewards called to collaborate with God in watching over<br />
creation in holiness and wisdom.<br />
God has not abandoned the world. It is His will that His design and<br />
our hope for it will be realized through our co-operation in restoring its<br />
original harmony. In our own time we are witnessing a growth of an ecological<br />
awareness which needs to be encouraged, so that it will lead to<br />
practical programmes and initiatives. An awareness of the relationship between<br />
God and humankind brings a fuller sense of the importance of the<br />
relationship between human beings and the natural environment, which is<br />
God's creation and which God entrusted to us to guard with wisdom and<br />
love. 3<br />
Respect for creation stems from respect for human life and dignity. It<br />
is on the basis of our recognition that the world is created by God that we<br />
can discern an objective moral order within which to articulate a code of<br />
environmental ethics. In this perspective, Christians and all other believers<br />
have a specific role to play in proclaiming moral values and in educating<br />
people in ecological awareness, which is none other than responsibility towards<br />
self, towards others, towards creation.<br />
What is required is an act of repentance on our part and a renewed attempt<br />
to view ourselves, one another, and the world around us within the<br />
perspective of the divine design for creation. The problem is not simply<br />
economic and technological; it is moral and spiritual. A solution at the eco-<br />
1<br />
2<br />
3<br />
Cf Gen 1:1-25.<br />
Cf ibid.. 1:26-31; 2:7<br />
Cf. ibid.. 1:28
658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
nomie and technological level can be found only if we undergo, in the most<br />
radical way, an inner change of heart, which can lead to a change in<br />
lifestyle and of unsustainable patterns of consumption and production. A<br />
genuine conversion in Christ will enable us to change the way we think<br />
and act.<br />
First, we must regain humility and recognize the limits of our powers,<br />
and most importantly, the limits of our knowledge and judgement. We<br />
have been making decisions, taking actions and assigning values that are<br />
leading us away from the world as it should be, away from the design of<br />
God for creation, away from all that is essential for a healthy planet and a<br />
healthy commonwealth of people. A new approach and a new culture are<br />
needed, based on the centrality of the human person within creation and<br />
inspired by environmentally ethical behaviour stemming from our triple relationship<br />
to God, to self and to creation. Such an ethics fosters interdependence<br />
and stresses the principles of universal solidarity, social justice<br />
and responsibility, in order to promote a true culture of life.<br />
Secondly, we must frankly admit that humankind is entitled to something<br />
better than what we see around us. We and, much more, our children<br />
and future generations are entitled to a better world, a world free<br />
from degradation, violence and bloodshed, a world of generosity and love.<br />
Thirdly, aware of the value of prayer, we must implore God the Creator<br />
to enlighten people everywhere regarding the duty to respect and carefully<br />
guard creation.<br />
We therefore invite all men and women of good will to ponder the importance<br />
of the following ethical goals:<br />
1. To think of the world's children when we reflect on and evaluate our<br />
options for action.<br />
2. To be open to study the true values based on the natural law that<br />
sustain every human culture.<br />
3. To use science and technology in a full and constructive way, while<br />
recognizing that the findings of science have always to be evaluated in the<br />
light of the centrality of the human person, of the common good and of<br />
the inner purpose of creation. Science may help us to correct the mistakes<br />
of the past, in order to enhance the spiritual and material well being of the<br />
present and future generations. It is love for our children that will show us<br />
the path that we must follow into the future.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 659<br />
4. To be humble regarding the idea of ownership and to be open to the<br />
demands of solidarity. Our mortality and our weakness of judgement together<br />
warn us not to take irreversible actions with what we choose to regard<br />
as our property during our brief stay on this earth. We have not been<br />
entrusted with unlimited power over creation, we are only stewards of the<br />
common heritage.<br />
5. To acknowledge the diversity of situations and responsibilities in the<br />
work for a better world environment. We do not expect every person and<br />
every institution to assume the same burden. Everyone has a part to play,<br />
but for the demands of justice and charity to be respected the most affluent<br />
societies must carry the greater burden, and from them is demanded a<br />
sacrifice greater than can be offered by the poor. Religions, governments<br />
and institutions are faced by many different situations; but on the basis of<br />
the principle of subsidiarity all of them can take on some tasks, some part<br />
of the shared effort.<br />
6. To promote a peaceful approach to disagreement about how to live<br />
on this earth, about how to share it and use it, about what to change and<br />
what to leave unchanged. It is not our desire to evade controversy about<br />
the environment, for we trust in the capacity of human reason and the<br />
path of dialogue to reach agreement. We commit ourselves to respect the<br />
views of all who disagree with us, seeking solutions through open exchange,<br />
without resorting to oppression and domination.<br />
It is not too late. God's world has incredible healing powers. Within a<br />
single generation, we could steer the earth toward our children's future. Let<br />
that generation start now, with God's help and blessing.<br />
Rome - Venice, 10 June 2002.<br />
IOANNES PAULUS PP. II ffi BARTHOLOMAIOS I
660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
CONVENTIO<br />
INTER SEDEM APOSTOLICAM AC REM PUBLICAM ALBANIAE<br />
DE MUTUIS MODERANDIS NECESSITUDINIBUS<br />
AGREEMENT MARRËVESHJE<br />
BETWEEN THE HOLY SEE<br />
AND THE REPUBLIC<br />
OF ALBANIA<br />
ON THE REGULATION<br />
OF THEIR MUTUAL RELATIONS<br />
The Holy See and the Republic of<br />
Albania, having in common the desire<br />
to strengthen and promote, in a spirit<br />
of friendship, the relations already<br />
existing between them,<br />
and with the intention of regulat<br />
ing through a common understanding<br />
the juridical status of the Catholic<br />
Church in Albania,<br />
have agreed to the following:<br />
Article 1<br />
The Republic of Albania guaran<br />
tees freedom to profess and to prac<br />
tise in public the Catholic Religion.<br />
The Catholic Church in Albania<br />
has the right to organize itself and<br />
to carry out its mission.<br />
NDËRMJET REPUBLIKËS SË<br />
SHQIPËRISË<br />
DHE SELISË SË SHENJTË<br />
PËR RREGULLIMIN<br />
E MARRËDHËNIEVE<br />
RECIPROKE<br />
Selia e Shenjtë dhe Republika e<br />
Shqipërisë duke pasur dëshirën e për-<br />
bashkët për të forcuar dhe zhvilluar,<br />
në frymën e miqësisë, marrëdhëniet<br />
ekzistuese midis tyre,<br />
dhe me qëllimin për të rregulluar<br />
përmes një marrëveshjeje të përbash-<br />
kët statusin juridik të Kishës Kato-<br />
like në Shqipëri,<br />
bien dakord si më poshtë:<br />
Neni 1<br />
Republika e Shqipërisë garanton<br />
lirinë për të shpallur dhe praktikuar<br />
në publik Fenë Katolike.<br />
Kisha Katolike në Shqipëri ka të<br />
drejtë të organizohet dhe të plotësojë<br />
misionin e saj.
Article 2<br />
The Republic of Albania recognizes<br />
the juridical capacity of legal<br />
persons for such entities of the Catholic<br />
Church for which provision<br />
is made in Canon <strong>La</strong>w, such as Archdioceses,<br />
Dioceses or Apostolic Administrations,<br />
Parishes, Religious<br />
Communities, Missions, Associations,<br />
Seminaries, Schools and Educational<br />
Institutions at all levels, Health Institutions,<br />
after their registration<br />
with the organs of justice.<br />
Article 3<br />
The Holy See and the Catholic<br />
Church in Albania enjoy complete<br />
freedom to communicate and correspond<br />
with each other.<br />
The Holy See and the Republic of<br />
Albania will maintain diplomatic relations<br />
at the level of Apostolic Nunciature<br />
and Embassy.<br />
Article 4<br />
The Catholic Church has the right<br />
to possess its own means of mass<br />
communication and has the right to<br />
use the means of public mass communication,<br />
in accordance with the laws<br />
of the Republic of Albania.<br />
Article 5<br />
The competent ecclesiastical<br />
authority has the right to create the<br />
structures proper to the Church, in<br />
particular to erect and modify eccle-<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 661<br />
Neni 2<br />
Republika e Shqipërisë njeh zotësinë<br />
juridike të personave ligjor per<br />
entitete të tilla të Kishës Katolike<br />
të cilat janë të parashikuara në të<br />
Drejtën Kanonike, si Arqidioqezat,<br />
Dioqezat apo Administraturat Apostolike,<br />
Famullitë, Bashkësitë fetare,<br />
Misionet, Shoqatat, Seminaret,<br />
Shkollat dhe Insitucionet arsimore<br />
të të gjitha niveleve, Institucionet<br />
shëndetësore, mbas regjistrimit të<br />
tyre nga organet e drejtësisë.<br />
Neni 3<br />
Selia e Shenjtë dhe Kisha Katolike<br />
në Shqipëri gëzojnë lirinë e plotë<br />
të komunikimit dhe të korrespondencës<br />
me njëra-tjetrën.<br />
Selia e Shenjtë dhe Republika e<br />
Shqipërisë do të mbajnë marrëdhënie<br />
diplomatike në nivelin e Nunciatures<br />
Apostolike dhe Ambasadës.<br />
Neni 4<br />
Kisha Katolike ka të drejtë të posedojë<br />
mjete të veta të komunikimit<br />
masiv dhe ka të drejtë të përdorë<br />
mjetet publike të komunikimit masiv,<br />
në përputhje me legjislacionin e<br />
Republikës së Shqipërisë.<br />
Neni 5<br />
Autoriteti kompetent kishtar ka<br />
të drejtë të krijojë strukturat përkatëse<br />
të Kishës, e në veçanti të krijojë<br />
dhe të modifikojë personat juridikë
662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
siastical juridical persons, in accordance<br />
with Canon <strong>La</strong>w and in respect<br />
of Albanian legislation.<br />
The Holy See will freely choose an<br />
ecclesiastic for the office of Bishop or<br />
of Apostolic Administrator, who may<br />
be a Bishop.<br />
Before publishing the appointment<br />
of a Bishop or of an Apostolic<br />
Administrator the Holy See will, out<br />
of courtesy and in confidence, inform<br />
the President of the Republic of Albania<br />
through the Ministry of Foreign<br />
Affairs.<br />
Article 6<br />
In order to fulfil the duties of his<br />
pastoral ministry, the Bishop or the<br />
Apostolic Administrator has the right<br />
to invite to Albania priests, members<br />
of religious congregations and lay<br />
persons who do not have Albanian<br />
citizenship and to endorse their request<br />
for residence and work permits<br />
addressed to the Albanian authorities,<br />
in conformity with the laws of<br />
the Republic of Albania.<br />
Upon formal request of the<br />
Bishop or the Apostolic Administrator,<br />
a residence permit and a work<br />
permit intended for the exercise of<br />
pastoral ministry will be issued for a<br />
nominal fee in accordance with Albanian<br />
laws and regulations.<br />
kishtarë, në përputhje me të Drejtën<br />
Kanonike dhe duke respektuar ligjet<br />
shqiptare.<br />
Selia e Shenjtë është e lirë të<br />
zgjedhë një klerik në detyrën e<br />
Ipeshkvit ose të Administratorit<br />
Apostolik i cili mund të jetë dhe<br />
Ipeshkëv.<br />
Përpara se të publikojë emërimin<br />
e Ipeshkvit apo të Administratorit<br />
Apostolik, Selia e Shenjtë, për mirësjellje<br />
dhe në konfidencë, do të informojë<br />
Presidentin e Republikës së<br />
Shqipërisë nëpërmjet Ministrisë së<br />
Punëve të Jashtme.<br />
Neni 6<br />
Për të plotësuar përgjegjësitë që<br />
rrjedhin nga funksioni baritor,<br />
Ipeshkvi ose Administratori Apostolik<br />
ka të drejtë të ftojë në Shqipëri<br />
priftërinj, anëtarë të kongregacioneve<br />
rregulltare dhe persona laikë të cilët<br />
nuk kanë nënshtetësinë shqiptare dhe<br />
të rekomandojë kërkesën e tyre per<br />
leje për rezidencë dhe per leje per<br />
punë drejtuar autoriteteve shqiptare,<br />
në përputhje me ligjet e Republikës<br />
së Shqipërisë.<br />
Me kërkesen form ale të Ipeshkvit<br />
ose të Administratorit Apostolik, leja<br />
per rezidencë dhe leja për punë e nënkuptuar<br />
kjo per ushtrimin e aktivitetit<br />
baritor do të lëshohen kundrejt një<br />
pagese minimale sipas legjislacionit<br />
dhe rregullave shqiptare.
Article 7<br />
The Catholic Church has the right<br />
to establish and manage its own<br />
schools, clinics and social centers, in<br />
accordance with Canon <strong>La</strong>w and in<br />
conformity with the appropriate laws<br />
of the Republic of Albania.<br />
Article 8<br />
The Republic of Albania will restore<br />
the properties of the Catholic<br />
Church in accordance with Albanian<br />
laws and will assist in their re-registration<br />
in the name of the Catholic<br />
Church in the competent offices of<br />
the Republic.<br />
Article 9<br />
In case of uncertain, unresolved<br />
or disputed issues related<br />
to the Catholic Church in Albania<br />
in general, or to specific Catholic<br />
communities or institutions, the<br />
Catholic Church in Albania and<br />
the competent authority within<br />
the Republic of Albania will constitute<br />
an "ad hoc" commission<br />
with the task of finding solutions<br />
acceptable to both parties.<br />
Article 10<br />
If difficulties should arise in the<br />
future concerning the interpretation<br />
or application of these provisions,<br />
the Holy See and the Republic of Albania<br />
will proceed by common accord<br />
to an amicable solution.<br />
Acta Ioannis Pauli Pp II 663<br />
Neni 7<br />
Kisha Katolike ka të drejtë të<br />
hapë dhe të drejtojë shkollat, klinikat<br />
dhe qendrat sociale të saja sipas<br />
të Drejtës Kanonike dhe në përputhje<br />
me ligjet përkatëse të Republikës<br />
së Shqipërisë.<br />
Neni 8<br />
Republika e Shqipërisë do të<br />
kthejë pronat e Kishës Katolike në<br />
përputhje me legjislacionin shqiptar<br />
dhe do të asistojë riregjistrimin e tyre<br />
në emrin e Kishës Katolike në zyrat<br />
kompetente shtertërore.<br />
Neni 9<br />
Në rastet e çështjeve të dyshimta,<br />
të pazgjidhura dhe të diskutueshme të<br />
cilat kanë të bëjnë me Kishën Katolike<br />
në Shqipëri në përgjithësi ose me<br />
komunitetet apo institucionet katolike<br />
në veçanti, Kisha Katolike në<br />
Shqipëri dhe autoriteti kompetent në<br />
Republikën e Shqipërisë do të krijojnë<br />
një komision "ad hoc" të përbashkët<br />
me detyrën për të gjetur zgjidhje të<br />
pranueshme nga të dyja palët.<br />
Neni 10<br />
Nëse në të ardhmen do të lindin<br />
vështirësi në lidhje me dispozitat e<br />
mësipërme që do të kenë të bëjnë me<br />
interpretimin apo aplikimin e tyre, Selia<br />
e Shenjtë dhe Republika e Shqipërisë<br />
do të procedojnë në marrëveshje të<br />
përbashkët per një zgjidhje miqësore.
664 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Article 11<br />
This Agreement will enter into<br />
force from the moment of reciprocal<br />
notification of the fulfilment by the<br />
Parties of their internal procedures<br />
required for its entrance into force.<br />
This Agreement may be terminated<br />
by either Party which shall notify<br />
the other Party of its decision in<br />
writing. The Agreement shall cease to<br />
exist ninety (90) days following the<br />
date of the notification.<br />
Tirana, 23.03.2002<br />
*fa Giovanni Bulaitis, N.A<br />
For the Holy See<br />
Për Selinë e Shenjtë<br />
Neni 11<br />
Kjo marrëveshje do të hyjë në<br />
fuqi qysh në momentin e njoftimit<br />
reciprok për plotësimin nga Palët të<br />
procedurave të tyre të brendshme të<br />
kërkuara per hyrjen e saj në fuqi.<br />
Kjo marrëveshje mund të zgjidhet<br />
prej secilës nga Palët që do të njoftojë<br />
Palën tjetër për vendimin e saj me<br />
shkrim. Marrëveshja do të pushojë<br />
së ekzistuari nëntëdhjetë (90) ditë<br />
mbas ditës së njoftimit.<br />
Tiranë, 23.03.2002<br />
Pandeli Majko<br />
Për Republikën e Shiqipërisë<br />
For the Republic of Albania<br />
Inter Ministerium Rei Publicae Albaniae pro exteris negotiis et Apostolicam Nuntia<br />
turam in Albania, necnon inter Secretariam Status et Legationem Albaniae apud<br />
<strong>Sede</strong>m Apostolicam notis verbalibus permutatis, die videlicet VIII Iulii MMII ac<br />
deinde XXI Septembris MMII significaverunt, Partes contrahentes rite se processus<br />
internos suos complevisse, necessarios nempe ut eadem Conventio suam obtineret vim,<br />
proptereaque coepit eadem Conventio die XXI Septembris MMII vigere secundum<br />
eiusdem Conventionis XI articulum.
Dear Brother Bishops,<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 665<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad episcopos Nigeriae.*<br />
1. With affection in the Risen Lord I greet you, the Bishops of Nigeria,<br />
on the occasion of your pilgrimage to Rome for your visit ad Limina Apostolorum.<br />
It is truly a great joy for me to welcome you and through you to<br />
embrace all the faithful of your local communities, whom I remember with<br />
affection in the Lord and who remain ever in my prayers. Indeed, your<br />
presence rekindles the vivid memories of my visit to your country four<br />
years ago, when Almighty God granted me the privilege of beatifying Father<br />
Cyprian Michael Iwene Tansi in his homeland. Commending your local<br />
communities to the intercession of Blessed Cyprian Michael, I pray for you,<br />
the Shepherds of God's holy people, and for the priests, Religious and laity<br />
entrusted to your pastoral care. My prayer for you is that "God may make<br />
you worthy of his call, and may fulfil every good resolve and work of faith<br />
by his power, so that the name of our Lord Jesus Christ may be glorified<br />
in you, and you in him". 1<br />
2. Your country boasts one of the largest Catholic populations in the<br />
whole of Africa and there is a steady increase in the numbers of those<br />
added day by day to the Lord. "This is the Lord's doing and it is marvellous<br />
in our eyes". 2<br />
You are moreover blessed with many vocations to the<br />
priesthood and religious life, which also allow you to send missionaries to<br />
other African nations. Your generosity in this regard is to be commended<br />
and encouraged: indeed, God will "multiply your resources and increase the<br />
harvest of your righteousness... For the rendering of this service not only<br />
supplies the wants of the saints but also overflows in many thanksgivings<br />
to God". 3<br />
Through your leadership, the Church is also actively involved in Nigerian<br />
national life, constantly urging solidarity, the exercise of civic responsi-<br />
* Die 20 Aprilis 2002.<br />
1<br />
2 Th 1:11-12.<br />
2<br />
Ps 118:23.<br />
3<br />
2 Cor 9:10,12<br />
44-A AS
666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
bility and the overcoming of tensions and conflict through dialogue and<br />
reconciliation. Such efforts are all the more important as Nigeria continues<br />
along the path of transition from military rule to democratic government,<br />
and more particularly in light of the recent incidents of violence that have<br />
erupted in different parts of the country. In all of this, as well as in the<br />
other circumstances — both ordinary and extraordinary — of daily life,<br />
the Church must remain free to pursue her spiritual mission, which includes<br />
her undertakings in the areas of pastoral ministry, education, health<br />
care and human and social development. In this same regard, your 1997<br />
National Pastoral Plan for Nigeria, with the necessary modifications and<br />
updating, remains an excellent framework for the continuing work of the<br />
Church.<br />
3. As many of you have pointed out in your reports, the persistence of<br />
widespread poverty, often extreme, and the spread of moral and ethical indifference,<br />
from which arise crime, corruption and attacks on the sanctity<br />
of human life itself, form the context in which the Church fulfils her mission.<br />
For this reason, there is a particular need to intensify efforts to provide<br />
the faithful with serious programmes of formation which will help<br />
them to deepen their Christian faith and understanding and thus enable<br />
them to take their rightful place both in the Church of Christ and in society.<br />
Catechesis complements and perfects the announcement of the Good<br />
News, helping faith to grow to maturity and educating Christ's disciples in<br />
a thorough and systematic knowledge of the person and message of the<br />
Lord himself. 4<br />
Bible study, that is, direct contact with the sacred text of<br />
God's word, accompanied by devout prayer 5<br />
and supported by a clear exposition<br />
of doctrine as found in The Catechism of the Catholic Church, will<br />
further ensure that lay men and women are secure in their faith and prepared<br />
to fulfil its demands in all the circumstances of their lives and activities.<br />
Many of your lay faithful are already responding positively to the<br />
challenge of playing an active role in public life, including the political<br />
sphere. Your untiring efforts in this regard should enable them to be truly<br />
"led by the spirit of the Gospel" and to "contribute to the sanctification of<br />
the world, as from within like leaven". 6<br />
4<br />
s<br />
6<br />
Cf. Catechesi tradendae, 19<br />
Cf. Det Verbum, 25.<br />
Lumen gentium, 31
Acta Ioannis Pauli Pp. II 667<br />
4. As the members of your local Churches are strengthened and confirmed<br />
in the revealed truth, they will be strengthened in their own<br />
Catholic identity. They will also be enabled to respond to the objections<br />
raised with increasing frequency by sects and new religious movements, of<br />
which there are many in your country. Catechesis is especially important<br />
for young people, for whom an enlightened faith is a lamp to guide their<br />
path into the future. It will likewise be their source of strength as they<br />
face the uncertainties of the constantly evolving economic situation. For<br />
this reason, it is of the utmost importance that pastoral programmes aimed<br />
specifically at children and youth should be a principal part of all your<br />
pastoral planning.<br />
In this way too, the family will be strengthened, threatened as it is in<br />
its fundamental aspects of unity and stability by practices such as<br />
polygamy, divorce, abortion and prostitution, by the spread of a contraceptive<br />
mentality and by irresponsible sexual activity that also increases<br />
the incidence of AIDS. Therefore, working to help families to live their<br />
Christian lives faithfully and generously as true "domestic churches" 7<br />
remains<br />
a priority, for there is still a need to reconcile traditional practices<br />
with Church teaching regarding marriage and family life. Likewise, your<br />
support of programmes for women — placing the Church at the forefront<br />
of the movement to foster greater respect for their dignity and rights —<br />
takes on ever greater significance. I would also urge you to investigate<br />
ways of making the Church's participation in the battle against AIDS ever<br />
more active and visible.<br />
5. Firm and humble submission to the word of Christ, as authentically<br />
proclaimed in the Church, also forms the basis for your relationship with<br />
other Churches and Ecclesial Communities, and for the necessary dialogue<br />
with the followers of African traditional religion and with Islam. I am<br />
pleased to note from your reports that, despite difficulties, progress is being<br />
made in various areas of ecumenical and interreligious dialogues. Indeed,<br />
the cultural heritage of the numerous ethnic groups present in Nigeria<br />
must be seen as a source of enrichment for the Nation, not a cause of conflict<br />
and division. I am aware that, in view of the general elections scheduled<br />
for the coming year, you are seeking to intensify ecumenical and interreligious<br />
cooperation in order to help politicians, traditional rulers and<br />
7<br />
Cf. Lumen gentium, 11.
668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
religious leaders to work together in order to ensure a free, proper and<br />
peaceful electoral process.<br />
Here I must also raise an important issue which I know is a source of<br />
grave concern to you and your people. There are certain parts of the country<br />
where proponents of Islam are acting with ever greater militancy, even<br />
to the point of imposing their understanding of Islamic law on entire<br />
States within the Nigerian Federation and denying other believers the freedom<br />
of religious expression. I strongly encourage and support your every<br />
effort to speak out courageously and forcefully in this regard: government<br />
leaders, both local and federal, as well as people of good will of all persuasions,<br />
must be reminded of the obligation of every government to ensure<br />
that the equality of all citizens before the law is never violated for religious<br />
reasons, whether openly or covertly. Accordingly, even in cases where a<br />
special juridical position is granted to a particular religion, there always remains<br />
the duty to ensure that the right to freedom of conscience is legally<br />
recognized and effectively respected for all citizens, and also for foreigners<br />
residing in the country. 8<br />
6. Turning to those who work with you most closely in the pastoral<br />
ministry, I wish to encourage your efforts to ensure an ever more complete<br />
and permanent formation for your priests. Your relations with them should<br />
always be characterized by unity, fraternity and appreciation. All who<br />
have received the sacrament of Holy Orders have been configured to Christ<br />
the Head and Shepherd of the Church. They must therefore imitate his<br />
complete self-giving for the sake of the flock and the advancement of the<br />
Kingdom. A commitment to unceasing personal conversion is an essential<br />
component of priestly life and ministry. We must always rekindle the gift<br />
that is ours, the gift of our sacramental configuration to Christ.<br />
The Priesthood must never be seen as a means for improving one's lot<br />
in life or in terms of gaining prestige. Priests and candidates to the priesthood<br />
often live at a level both materially and educationally superior to<br />
that of their families and the members of their own age group; it is therefore<br />
very easy for them to succumb to the temptation of thinking of themselves<br />
as better than others. When this happens, the ideal of priestly service<br />
and self-giving dedication can fade, leaving the priest dissatisfied and<br />
disheartened.<br />
Cf Message for the 1998 World Day of Peace, 1
Acta Ioannis Pauli Pp.. II 669<br />
For this reason, your lives and those of your priests should reflect an<br />
authentic evangelical poverty and detachment from the things and attitudes<br />
of the world, and the value of celibacy as a complete gift of self to<br />
the Lord and his Church must be carefully safeguarded. Behaviour which<br />
might give scandal must be carefully avoided, and you yourselves must<br />
diligently investigate accusations of any such behaviour, taking firm steps<br />
to correct it where it is found to exist. Here too, seminary formation is<br />
very important, for the convictions and practical training imparted to future<br />
priests are essential for the success of the Church's mission. As true fathers,<br />
then, the spiritual renewal and growth of your priests must be<br />
among your top priorities. 9<br />
Furthermore, with many of your priests being<br />
sent abroad for studies, it is advisable that reasonable time frames should<br />
be set within which they are to complete their studies and return to the<br />
Diocese. The same holds true for men and women Religious living or<br />
studying abroad: every encouragement and support which you can give to<br />
Superiors of Religious Communities in this regard is likewise very important.<br />
7. Indeed, your pastoral concern and solicitude also includes the men<br />
and women Religious in your dioceses. They have received a special consecration<br />
which needs to be ever deepened. Through the profession of the<br />
evangelical counsels of chastity, poverty and obedience, they bear witness<br />
to the Kingdom and build up the Body of Christ by leading others to conversion<br />
and a life of holiness. They must remain firmly rooted in Christ, so<br />
that the high ideals of their vocation will continue undimmed in their own<br />
hearts and in the eyes of the people to whom they are a special sign of<br />
God's loving care. Your role, while respecting and defending the proper autonomy<br />
and internal governance of the religious communities within your<br />
territory, is to maintain close contacts with them, giving them every possible<br />
support so that they may remain faithful to the charism of their Institutes<br />
as they work with you, the Pastors of the Church, in carrying out<br />
their apostolate. 10<br />
The life of chastity, poverty and obedience willingly embraced and<br />
faithfully lived confutes the conventional wisdom of the world and challenges<br />
the commonly accepted vision of life. The witness offered by consecrated<br />
women and men can transform a community's way of thinking and<br />
9<br />
10<br />
Cf. Optatam totius, 22.<br />
Cf Mutuae relationes, 8.
670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
acting precisely through the love which Religious show for everyone,<br />
through their focus on spiritual matters rather than on material things,<br />
and through their self-giving service and solidarity with those in need. In<br />
this context, it is most fitting for you to show your appreciation and gratitude<br />
to the men and women Religious in your dioceses for all the good<br />
that they do through their prayer and through their activity in the different<br />
areas of local pastoral life.<br />
8. Dear Brothers, Shepherds of God's Holy People, it is of the utmost<br />
importance that openness, honesty and transparency should always be the<br />
hallmark of everything that the Church does, in all her spiritual, educational<br />
and social undertakings, as well as in every aspect of her administration.<br />
In a true spirit of love and service of the Church and the brethren,<br />
you have the task of leading, challenging and uniting all those who work<br />
in the Lord's vineyard. At the beginning of the Third Christian Millennium<br />
we do well to remember the Lord's words about the abundance of the harvest<br />
to be reaped through our service of the Gospel. 11<br />
Let us dedicate ourselves<br />
with fresh vigour to the work of sharing the light of truth with all<br />
men and women.<br />
I pray that through your pilgrimage to the tombs of the Apostles Peter<br />
and Paul the Holy Spirit of God will give you fresh strength for the work<br />
of the new evangelization. With affection in the Lord, I commend you,<br />
your priests, Religious and lay faithful to the intercession of Blessed Cyprian<br />
Michael Iwene Tansi and to the protection of Mary, Mother of the<br />
Church and our Mother. As a pledge of grace and peace in the Risen<br />
Saviour I cordially impart my Apostolic Blessing.<br />
II<br />
Ad patres cardinales quarundam dioecesium Americae Septemtrionalis ordinarios.*<br />
Dear Brothers,<br />
1. Let me assure you first of all that I greatly appreciate the effort you<br />
are making to keep the Holy See, and me personally, informed regarding<br />
the complex and difficult situation which has arisen in your country in re-<br />
II<br />
Cf Mt 9:37.<br />
* Die 23 Aprilis 2002.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 671<br />
cent months. I am confident that your discussions here will bear much<br />
fruit for the good of the Catholic people of the United States. You have<br />
come to the house of the Successor of Peter, whose task it is to confirm his<br />
brother Bishops in faith and love, and to unite them around Christ in the<br />
service of God's People. The door of this house is always open to you. All<br />
the more so when your communities are in distress.<br />
Like you, I too have been deeply grieved by the fact that priests and<br />
religious, whose vocation it is to help people live holy lives in the sight of<br />
God, have themselves caused such suffering and scandal to the young. Because<br />
of the great harm done by some priests and religious, the Church<br />
herself is viewed with distrust, and many are offended at the way in which<br />
the Church's leaders are perceived to have acted in this matter. The abuse<br />
which has caused this crisis is by every standard wrong and rightly considered<br />
a crime by society; it is also an appalling sin in the eyes of God. To<br />
the victims and their families, wherever they may be, I express my profound<br />
sense of solidarity and concern.<br />
2. It is true that a generalized lack of knowledge of the nature of the<br />
problem and also at times the advice of clinical experts led Bishops to<br />
make decisions which subsequent events showed to be wrong. You are now<br />
working to establish more reliable criteria to ensure that such mistakes are<br />
not repeated. At the same time, even while recognizing how indispensable<br />
these criteria are, we cannot forget the power of Christian conversion, that<br />
radical decision to turn away from sin and back to God, which reaches to<br />
the depths of a person's soul and can work extraordinary change.<br />
Neither should we forget the immense spiritual, human and social good<br />
that the vast majority of priests and religious in the United States have<br />
done and are still doing. The Catholic Church in your country has always<br />
promoted human and Christian values with great vigor and generosity, in a<br />
way that has helped to consolidate all that is noble in the American people.<br />
A great work of art may be blemished, but its beauty remains; and this<br />
is a truth which any intellectually honest critic will recognize. To the<br />
Catholic communities in the United States, to their Pastors and members,<br />
to the men and women religious, to teachers in Catholic universities and<br />
schools, to American missionaries in all parts of the world, go the wholehearted<br />
thanks of the entire Catholic Church and the personal thanks of<br />
the Bishop of Rome.
672<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
3. The abuse of the young is a grave symptom of a crisis affecting not<br />
only the Church but society as a whole. It is a deep-seated crisis of sexual<br />
morality, even of human relationships, and its prime victims are the family<br />
and the young. In addressing the problem of abuse with clarity and determination,<br />
the Church will help society to understand and deal with the crisis<br />
in its midst.<br />
It must be absolutely clear to the Catholic faithful, and to the wider<br />
community, that Bishops and superiors are concerned, above all else, with<br />
the spiritual good of souls. People need to know that there is no place in<br />
the priesthood and religious life for those who would harm the young.<br />
They must know that Bishops and priests are totally committed to the<br />
fullness of Catholic truth on matters of sexual morality, a truth as essential<br />
to the renewal of the priesthood and the episcopate as it is to the renewal<br />
of marriage and family life.<br />
4. We must be confident that this time of trial will bring a purification<br />
of the entire Catholic community, a purification that is urgently needed if<br />
the Church is to preach more effectively the Gospel of Jesus Christ in all<br />
its liberating force. Now you must ensure that where sin increased, grace<br />
will all the more abound. 1<br />
So much pain, so much sorrow must lead to a<br />
holier priesthood, a holier episcopate, and a holier Church.<br />
God alone is the source of holiness, and it is to him above all that we<br />
must turn for forgiveness, for healing and for the grace to meet this challenge<br />
with uncompromising courage and harmony of purpose. Like the<br />
Good Shepherd of last Sunday's Gospel, Pastors must go among their<br />
priests and people as men who inspire deep trust and lead them to restful<br />
waters. 2<br />
I beg the Lord to give the Bishops of the United States the strength to<br />
build their response to the present crisis upon the solid foundations of faith<br />
and upon genuine pastoral charity for the victims, as well as for the priests<br />
and the entire Catholic community in your country. And I ask Catholics to<br />
stay close to their priests and Bishops, and to support them with their<br />
prayers at this difficult time.<br />
The peace of the Risen Christ be with you!<br />
1<br />
2<br />
Cf Rom 5:20,<br />
Cf Ps 22:2.
Venerati Fratelli nell'episcopato!<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 673<br />
III<br />
Ad quosdam episcopos ex Europa.*<br />
1. Con grande gioia vi accolgo in occasione del vostro decimo Simposio e<br />
a ciascuno esprimo il mio cordiale benvenuto. In particolare, saluto il Presidente<br />
del Consiglio delle Conferenze episcopali d'Europa (CCEE), Mons.<br />
Amédée Grab, e lo ringrazio per i sentimenti di profonda comunione con il<br />
successore di Pietro, che ha voluto esprimere a nome di tutti voi.<br />
Come ho già avuto modo di ricordare altre volte, la funzione ecclesiale<br />
delle Conferenze episcopali d'Europa costituisce un frutto provvidenziale<br />
del Concilio Vaticano II, e rappresenta un dono speciale di comunione per<br />
il nostro tempo. Nel corso dei passati decenni, questi incontri hanno offerto<br />
la possibilità di intensificare fra le diverse Comunità cattoliche in Europa<br />
quei rapporti di carità evangelica, che le rendono autentiche case e scuole<br />
di comunione.<br />
Incontrandovi, vado con la mente ai diversi Simposi ai quali Iddio mi<br />
ha concesso di partecipare quale Arcivescovo di Cracovia. Ricordo in modo<br />
speciale quello del 1975, quando ebbi l'onore di essere uno dei relatori.<br />
In ogni incontro si è avuta l'opportunità di affrontare aspetti e progetti<br />
della nuova evangelizzazione, grande impresa apostolica che coinvolge l'intero<br />
popolo cristiano.<br />
2. Di particolare rilievo è il tema scelto per questo decimo Simposio:<br />
Giovani d'Europa nel cambiamento. <strong>La</strong>boratorio della Fede.<br />
Ogni Pastore sa che sua prima responsabilità è di aiutare i fedeli ad incontrare<br />
Cristo. Un incontro che, lungo i trascorsi due millenni, ha trasformato<br />
la vita di persone e di intere generazioni d'Europa. Come non sentire<br />
forte la responsabilità di salvaguardare queste radici cristiane?<br />
In realtà, sono proprio i giovani a chiedere che il Vangelo sia seminato<br />
oggi in modo nuovo nel loro cuore. Sono essi a ripeterci, talora in modo esigente,<br />
l'attesa per la « buona notizia ». Sì, Fratelli carissimi, avvertiamo<br />
l'urgenza di presentare alle nuove generazioni come unico Redentore del-<br />
* 25 Aprilis 2002.
674<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
l'uomo quel Gesù che, essendo Dio, ha voluto per amore entrare nelle ferite<br />
della storia fino a sperimentare l'abbandono della croce.<br />
Dinanzi al vuoto di valori ed ai profondi interrogativi esistenziali che<br />
interpellano l'odierna società, dobbiamo proclamare e testimoniare che Cristo<br />
ha preso su di sé le domande, le attese e persino i drammi dell'umanità<br />
d'ogni tempo. Con la sua risurrezione Egli ha pienamente reso possibile la<br />
realizzazione del desiderio di vita e di eternità che alberga nel cuore di ogni<br />
uomo e specialmente dei giovani.<br />
L'Europa ha urgenza di incontrare questo Dio, che ama gli uomini e si<br />
fa presente in ogni umana prova e difficoltà. Perché ciò avvenga, è indispensabile<br />
che i credenti siano pronti a testimoniare la fede con la vita.<br />
Cresceranno allora Comunità ecclesiali mature, preparate e disposte a utilizzare<br />
ogni mezzo per la nuova evangelizzazione.<br />
3. Carissimi giovani, vi saluto con affetto. Trovo quanto mai significativo<br />
che voi, speranza della Chiesa e dell'Europa, siate presenti a questo<br />
Simposio. Esso vi interessa da vicino perché, nel contesto sociale attuale, è<br />
a voi che guarda con singolare attenzione la Chiesa. Essa attende da voi il<br />
dono d'una esistenza pienamente fedele a Cristo e al suo messaggio di salvezza.<br />
In questo tempo liturgico risplendente per la luce del Risorto, auspico<br />
che Egli vi doni la sua pace. Possa Egli essere per ognuno di voi Maestro,<br />
come lo è stato per i discepoli di Emmaus. E voi, carissimi, seguitelo fiduciosamente<br />
con entusiasmo e perseveranza. Non permettete che venga<br />
emarginato. Il Vangelo è indispensabile per rinnovare la cultura; è indispensabile<br />
per costruire un futuro di pace vera in Europa e nel mondo.<br />
Tocca a voi, carissimi giovani, offrire questo contributo. Non esitate, pertanto,<br />
a rispondere « sì » a Dio che vi chiama.<br />
4. Saluto poi i delegati delle altre Chiese e Comunità ecclesiali presenti.<br />
Si avverte sempre più chiaramente che la riconciliazione tra i cristiani è determinante<br />
per la credibilità dell'annuncio del Vangelo e per la costruzione<br />
dell'Europa. <strong>La</strong> Charta oecumenica per l'Europa, firmata a Strasburgo nell'aprile<br />
del 2001, da questo punto di vista segna un passo rilevante per l'incremento<br />
della collaborazione fra Chiese e Comunità cristiane. Prego Dio<br />
perché che su questo cammino si proceda con sempre crescente fiducia e<br />
determinazione.<br />
Rivolgo pure il mio beneaugurante pensiero ai responsabili degli organismi<br />
episcopali dell'Africa, dell'Asia e dell'America, che intervengono ai lavo-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 675<br />
ri. Grazie alla vostra presenza, carissimi, si allarga la prospettiva ecclesiale e<br />
l'Europa prende più profonda coscienza della propria responsabilità verso<br />
altre terre e popolazioni per costruire l'auspicata solidarietà universale. Auguro<br />
a ciascuno di contribuire al pieno successo del Simposio.<br />
5. Carissimi fratelli e sorelle, durante questi giorni e in ogni istante della<br />
vostra esistenza il Signore, con la potenza dello Spirito Santo, vi ricolmi dei<br />
suoi doni di amore, di gioia e di pace. Vi accompagni Maria, la Madre della<br />
Chiesa, e vi protegga l'evangelista san Marco, di cui celebriamo proprio oggi<br />
la festa.<br />
Mentre a tutti assicuro il mio ricordo nella preghiera, di cuore benedico<br />
voi e le Comunità ecclesiali alle quali appartenete.<br />
Al venerato Fratello<br />
Mons. Luigi De Magistris<br />
Pro-Penitenziere Maggiore<br />
NUNTII<br />
I<br />
Ad Apostolicam Paenitentiariam.*<br />
1. Anche quest'anno il Signore mi concede la gioia di rivolgere la mia<br />
parola a codesto Dicastero. Saluto cordialmente Lei, venerato Fratello, come<br />
pure i Prelati e gli Officiali della Penitenzieria Apostolica, ed i religiosi<br />
delle varie Famiglie che esercitano il ministero penitenziale nelle Basiliche<br />
Patriarcali dell'Urbe. Un particolare pensiero va ai giovani sacerdoti e candidati<br />
al sacerdozio, che partecipano al tradizionale corso sul foro interno,<br />
offerto come servizio ecclesiale dalla Penitenzieria.<br />
Vorrei che si leggesse in questo Messaggio la testimonianza dell'apprezzamento<br />
che il Papa riserva non solo alla funzione della Penitenzieria, vicaria<br />
per Lui nell'esercizio ordinario della Potestà delle Chiavi, ma anche alla<br />
fatica dei Padri Penitenzieri, i quali svolgono nel rapporto diretto con la<br />
coscienza dei singoli penitenti il ministero della Riconciliazione e, infine, alla<br />
dedizione con cui i giovani sacerdoti e candidati al sacerdozio si stanno<br />
preparando all'altissimo ufficio di confessori.<br />
* Die 15 Martii 2002.
676<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
2. <strong>La</strong> missione dei sacerdote è efficacemente sintetizzata dalle note parole<br />
di san Paolo: «Noi fungiamo... da ambasciatori per Cristo, come se Dio<br />
esortasse per mezzo nostro. Vi supplichiamo in nome di Cristo: lasciatevi riconciliare<br />
con Dio<br />
In questa circostanza, desidero riprendere ed ampliare un concetto che<br />
già espressi nella prima Udienza alla Penitenzieria Apostolica e ai Padri Penitenzieri<br />
delle Basiliche Patriarcali dell'Urbe, il 30 gennaio 1981. Dicevo allora:<br />
«Il sacramento della Penitenza... è non solo strumento diretto a distruggere<br />
il peccato — momento negativo — ma prezioso esercizio della virtù,<br />
espiazione esso stesso, scuola insostituibile di spiritualità, lavorio altamente<br />
positivo di rigenerazione nelle anime del "vir perfectus", "in mensuram<br />
aetatis plenitudinis Christi" ». 2<br />
Vorrei sottolineare questa efficacia « in<br />
positivo » dei Sacramento, per esortare i sacerdoti a ricorrere ad esso personalmente,<br />
come valido aiuto nel proprio cammino di santificazione, e quindi<br />
valersene anche come forma qualificata di direzione spirituale.<br />
Alla santità infatti, e in specie alla santità sacerdotale, si può in concreto<br />
giungere solo col ricorso abituale, umile e fiducioso al sacramento della<br />
Penitenza, inteso come veicolo della grazia, indispensabile quando questa<br />
purtroppo è stata perduta a motivo del peccato mortale, e privilegiato<br />
quando il peccato mortale non vi è stato e perciò la confessione sacramentale<br />
è Sacramento dei vivi che accresce la grazia stessa, non solo, ma corrobora<br />
le virtù ed aiuta a mitigare le tendenze ereditate a motivo della colpa<br />
di origine e aggravate dai peccati personali.<br />
3. Ascrivo tra i massimi doni, che la celebrazione dell'Anno Santo 2000<br />
ci ha ottenuto dal Signore, una rinata consapevolezza in molti fedeli del<br />
ruolo decisivo che il sacramento della Penitenza svolge nella vita cristiana,<br />
e conseguentemente un confortante incremento del numero di coloro che vi<br />
fanno ricorso.<br />
Certo, nel cammino di ascesi cristiana, il Signore può dirigere interiormente<br />
le anime in forme che trascendono l'ordinaria mediazione sacramentale.<br />
Ciò tuttavia non elimina la necessità del ricorso al sacramento della<br />
Penitenza, né la subordinazione dei carismi alla responsabilità della Gerarchia.<br />
E quanto traspare dal noto passo della prima Lettera ai Corinzi, ove<br />
l'apostolo Paolo afferma: « Quosdam quidem posuit Deus in ecclesia pri-<br />
1<br />
2<br />
2 Cor 5, 20.<br />
Cfr Ef 4, 13.
Acta Ioannis Pauli Pp II 677<br />
mum apostolos, secundo prophetas, tertio doctores... », con quel che segue. 3<br />
Nel testo è chiaramente enunziato un ordine gerarchico tra le diverse funzioni,<br />
istituzionali e carismatiche, nella struttura della vita della Chiesa.<br />
Questo insegnamento san Paolo ribadisce poi nell'intero capitolo 14 della<br />
medesima Lettera, ove enuncia il principio della subordinazione dei doni<br />
carismatici alla sua autorità di Apostolo. Ricorre per questo senza titubanza<br />
al verbo voglio e a forme imperative.<br />
4. Ma è lo stesso Signore Gesù, fonte di ogni carisma, ad affermare nel<br />
modo più solenne la insostituibilità, per la vita di grazia, del sacramento<br />
della Penitenza, da Lui affidato agli Apostoli ed ai loro successori: « Ricevete<br />
lo Spirito Santo; a chi rimetterete i peccati saranno rimessi e a chi non li<br />
rimetterete resteranno non rimessi ». 4<br />
Non è pertanto conforme alla Fede voler ridurre la remissione dei peccati<br />
a un contatto, per così dire, privato ed individualistico tra la coscienza<br />
del singolo fedele e Dio. Certamente il peccato non viene perdonato se non<br />
c'è il pentimento personale, ma nell'ordine attuale della Provvidenza la remissione<br />
è subordinata all'adempimento della positiva volontà di Cristo,<br />
che ha legato la remissione stessa al ministero ecclesiale o almeno alla seria<br />
volontà di ricorrere ad esso al più presto, quando nell'immediato non vi sia<br />
la possibilità di compiere la confessione sacramentale.<br />
Ugualmente erronea è la convinzione di chi, pur non negando un positivo<br />
valore al sacramento della Penitenza, lo concepisce però come cosa supererogatoria,<br />
perché il perdono del Signore sarebbe stato dato « semel pro semper<br />
» sul Calvario e l'applicazione sacramentale della misericordia divina<br />
non risulterebbe necessaria al recupero della grazia.<br />
5. Analogamente, giova ribadire che il sacramento della Penitenza non è<br />
un atto di terapia psicologica, ma una realtà soprannaturale destinata a<br />
produrre nel cuore effetti di serenità e di pace, che sono frutto della grazia.<br />
Anche quando fossero ritenute utili tecniche psicologiche esterne al Sacramento,<br />
esse potranno essere consigliate con prudenza, ma mai imposte. 5<br />
Quanto poi a specifiche forme di ascetismo verso le quali orientare il penitente,<br />
il confessore potrà avvalersene, a condizione che non siano ispirate<br />
a concezioni filosofiche o religiose contrarie alla verità cristiana. Tali sono,<br />
3<br />
4<br />
5<br />
Cfr 1 Cor 12, 28-31.<br />
Qv 20, 22-23.<br />
Cfr per analogia il monito del Santo Offizio in data 15 luglio 1961, n. 4,
678<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ad esempio, quelle che riducono l'uomo a un elemento della natura o, al<br />
contrario, lo esaltano come detentore di un'assoluta libertà. E facile riconoscere,<br />
soprattutto in quest'ultimo caso, una rinnovata forma di pelagianesimo.<br />
6. Il sacerdote, ministro del Sacramento, avrà presenti queste verità sia<br />
nel contatto con ogni singolo penitente, sia nell'insegnamento catechetico<br />
da impartire ai fedeli.<br />
E per altro evidente che i sacerdoti, come recettori del sacramento della<br />
Penitenza, sono chiamati ad applicare innanzitutto a se stessi queste certezze<br />
con i relativi orientamenti pratici. Ciò li aiuterà nella personale ricerca<br />
della santità, come pure nell'apostolato vivo e vitale che debbono svolgere<br />
soprattutto con l'esempio: « verba movent, exempla trahunt ».<br />
In modo privilegiato, tali criteri guidino i sacerdoti confessori e direttori<br />
di spirito nel trattare i candidati al sacerdozio e alla vita consacrata. Il sacramento<br />
della Penitenza è lo strumento principe per il discernimento vocazionale.<br />
Per proseguire verso la meta del sacerdozio è necessaria infatti una<br />
virtù matura e solida, tale cioè da garantire, per quanto è possibile « in humanis<br />
», una fondata prospettiva di perseveranza nel futuro. E ben vero<br />
che il Signore, come fece con Saulo sulla via di Damasco, può trasformare<br />
istantaneamente un peccatore in santo. Ciò tuttavia non rientra nella via<br />
abituale della Provvidenza. Perciò chi ha la responsabilità di autorizzare un<br />
candidato a proseguire verso il sacerdozio deve avere « hic et nunc » la sicurezza<br />
della sua attuale idoneità. Se questo vale per ogni virtù e abito morale,<br />
è chiaro che ciò si esige anche maggiormente per quanto riguarda la castità,<br />
dal momento che, ricevendo gli Ordini, il candidato sarà tenuto al celibato<br />
perpetuo.<br />
7. Affido queste riflessioni, che si trasformano ora in pressante supplica,<br />
a Gesù, Sacerdote Sommo ed Eterno. Interceda la Vergine Santissima, Madre<br />
della Chiesa, presso il Figlio suo, affinché si degni concedere alla sua<br />
Chiesa santi penitenti, santi sacerdoti, santi candidati al sacerdozio.<br />
Con questo auspicio, di cuore imparto a tutti la Benedizione Apostolica.<br />
Dal Vaticano, 15 Marzo 2002.<br />
IOANNES PAULUS PP. II
Carissimi fratelli e sorelle!<br />
Acta Ioannis Pauli Pp. II 679<br />
II<br />
Ob diem ad missiones fovendas dicatum.<br />
1. <strong>La</strong> missione evangelizzatrice della Chiesa è essenzialmente l'annuncio<br />
dell'amore, della misericordia e del perdono di Dio, rivelati agli uomini mediante<br />
la vita, la morte e la risurrezione di Gesù Cristo, nostro Signore. E<br />
la proclamazione della lieta notizia che Dio ci ama e ci vuole tutti uniti nel<br />
suo amore misericordioso, perdonandoci e chiedendoci di perdonare a nostra<br />
volta agli altri anche le offese più gravi. E questa la Parola della riconciliazione,<br />
che ci è stata affidata perché, come afferma san Paolo, « è stato Dio<br />
infatti a riconciliare a sé il mondo in Cristo, non imputando agli uomini le<br />
loro colpe e affidando a noi la parola della riconciliazione Sono questi<br />
l'eco e il richiamo al supremo anelito del cuore di Cristo sulla croce: « Padre,<br />
perdonali, perché non sanno quello che fanno ». 2<br />
Ecco dunque una sintesi dei contenuti fondamentali della Giornata Missionaria<br />
mondiale, che celebreremo domenica 20 ottobre prossimo, dedicata<br />
allo stimolante tema: « <strong>La</strong> Missione è annuncio di Perdono ». Si tratta di un<br />
evento che si ripete ogni anno, ma che non perde, nella successione del<br />
tempo, il proprio significato e la sua importanza, perché la missione costituisce<br />
la nostra risposta al supremo comando di Gesù: « Andate dunque e<br />
ammaestrate tutte le nazioni... insegnando loro ad osservare tutto ciò che<br />
vi ho comandato ». 3<br />
2. All'inizio del terzo millennio cristiano si impone con maggiore urgenza<br />
il dovere della missione, perché, come già ricordavo nell'Enciclica Redemptoris<br />
missio, « il numero di coloro che ignorano Cristo e non fanno parte della<br />
Chiesa è in continuo aumento, anzi dalla fine del Concilio è quasi raddoppiato.<br />
Per questa umanità immensa, amata dal Padre che per essa ha inviato<br />
il suo Figlio, è evidente l'urgenza della missione ». 4<br />
Con il grande apostolo ed evangelizzatore san Paolo, noi vogliamo ripetere:<br />
« Non è per me un vanto predicare il Vangelo; è per me un dovere:<br />
1<br />
2<br />
3<br />
4<br />
2 Cor 5, 19.<br />
Le 23, 34.<br />
Mt 28, 19.<br />
N. 3.
680<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
guai a me se non predicassi il Vangelo... è un incarico che mi è stato affidato<br />
». 5<br />
Soltanto l'amore di Dio, capace di affratellare gli uomini di ogni razza<br />
e cultura, potrà far scomparire le dolorose divisioni, i contrasti ideologici, le<br />
disparità economiche e le violente sopraffazioni che ancora opprimono l'umanità.<br />
Conosciamo bene le orribili guerre e rivoluzioni che hanno insanguinato<br />
il secolo appena trascorso, ed i conflitti che, purtroppo, continuano ad affliggere<br />
il mondo in modo quasi endemico. Non sfugge, al tempo stesso, l'anelito<br />
di tanti uomini e donne che, pur vivendo in una grande povertà spirituale<br />
e materiale, sperimentano una grande sete di Dio e del suo amore<br />
misericordioso. L'invito del Signore ad annunciare la Buona Novella rimane<br />
oggi valido; anzi diventa sempre più urgente.<br />
3. Nella Lettera apostolica Novo millennio ineunte ho sottolineato l'importanza<br />
della contemplazione del volto dolente e glorioso di Cristo. Il cuore<br />
del messaggio cristiano è l'annuncio del mistero pasquale di Cristo crocifisso<br />
e risorto. Il volto dolente del Crocifìsso « ci conduce ad accostare l'aspetto<br />
più paradossale del suo mistero, quale emerge nell'ora estrema, l'ora<br />
della Croce ». 6<br />
Nella Croce, Dio ci ha rivelato tutto il suo amore. E la Croce<br />
la chiave che dà libero accesso ad « una sapienza che non è di questo mondo,<br />
né dei dominatori di questo mondo », ma alla « sapienza divina, misteriosa<br />
che è rimasta nascosta ». 7<br />
<strong>La</strong> Croce, in cui già riluce il volto glorioso del Risorto, ci introduce nella<br />
pienezza della vita cristiana e nella perfezione dell'amore, poiché rivela la<br />
volontà di Dio di condividere con gli uomini la sua vita, il suo amore e la<br />
sua santità. A partire da questo mistero, la Chiesa, memore delle parole del<br />
Signore: « Siate perfetti come è perfetto il Padre vostro celeste », 8<br />
comprende<br />
sempre meglio che la sua missione non avrebbe senso se non conducesse<br />
alla pienezza dell'esistenza cristiana, cioè alla perfezione dell'amore e della<br />
santità. Dalla contemplazione della Croce impariamo a vivere nell'umiltà e<br />
nel perdono, nella pace e nella comunione. Questa è stata l'esperienza di<br />
san Paolo, che scriveva agli Efesini: « Vi esorto io, il prigioniero del Signore,<br />
a comportarvi in maniera degna della vocazione che avete ricevuto, con<br />
ogni umiltà, mansuetudine e pazienza, sopportandovi a vicenda con amore,<br />
5<br />
6<br />
7<br />
8<br />
1 Cor 9, 16-17.<br />
N. 25<br />
1 Cor 2, 6.7.<br />
Cfr Mt 5, 48
Acta Ioannis Pauli Pp. II 681<br />
cercando di conservare l'unità dello Spirito per mezzo del vincolo della pace<br />
». 9<br />
Ed ai Colossesi aggiungeva: « Rivestitevi come eletti di Dio, santi e<br />
amati, di sentimenti di misericordia, di bontà, di umiltà, di mansuetudine,<br />
di pazienza, sopportandovi a vicenda e perdonandovi scambievolmente, se<br />
qualcuno abbia di che lamentarsi nei riguardi degli altri. Come il Signore vi<br />
ha perdonato, così fate anche voi. Al di sopra di tutto poi vi sia la carità,<br />
che è il vincolo della perfezione. E la pace di Cristo regni nei vostri cuori,<br />
perché ad essa siete stati chiamati in un solo corpo ». 10<br />
4. Carissimi fratelli e sorelle, il grido di Gesù sulla croce 11<br />
non tradisce<br />
l'angoscia di un disperato, ma è la preghiera del Figlio che offre la sua vita<br />
al Padre per la salvezza di tutti. Dalla Croce Gesù indica a quali condizioni<br />
è possibile esercitare il perdono. All'odio, con cui i suoi persecutori lo avevano<br />
inchiodato sulla Croce, risponde pregando per loro. Non solo li ha perdonati,<br />
ma continua ad amarli, a volere il loro bene e, per questo, intercede<br />
per loro. <strong>La</strong> sua morte diventa vera e propria realizzazione dell'Amore.<br />
Davanti al grande mistero della Croce non possiamo che prostrarci in<br />
adorazione. « Per riportare all'uomo il volto del Padre, Gesù ha dovuto non<br />
soltanto assumere il volto dell'uomo, ma caricarsi persino del "volto" del<br />
peccato. "Colui che non aveva conosciuto peccato, Dio lo trattò da peccatore<br />
in nostro favore, perché noi potessimo diventare per mezzo di lui giustizia<br />
di Dio" ». 12<br />
Dal perdono assoluto di Cristo anche per i suoi persecutori<br />
inizia per tutti la nuova giustizia del Regno di Dio.<br />
Durante l'Ultima Cena il Redentore aveva detto agli Apostoli: « Vi do<br />
un comandamento nuovo: che vi amiate gli uni gli altri; come io vi ho<br />
amati, così amatevi anche voi gli uni gli altri. Da questo tutti sapranno che<br />
siete miei discepoli, se avrete amore gli uni per gli altri ». 13<br />
5. Cristo risorto dona ai suoi discepoli la pace. <strong>La</strong> Chiesa, fedele al comando<br />
del suo Signore, continua a proclamarne e diffonderne la pace. Mediante<br />
l'evangelizzazione, i credenti aiutano gli uomini a riconoscersi fratelli<br />
e, quali pellegrini sulla terra, pur su strade diverse, tutti incamminati verso<br />
la Patria comune che Dio, attraverso vie solo a Lui note, non cessa di ad-<br />
9<br />
Ef 4, 1-3.<br />
10<br />
Col 3, 12-15.<br />
" Cfr Mt 27, 46.<br />
12<br />
2 Cor 5, 21; Novo millennio ineunte, 25.<br />
13<br />
Gv 13, 34-35<br />
45 - A AS
682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ditarci. <strong>La</strong> strada maestra della missione è il dialogo sincero; 14<br />
il dialogo<br />
che « non nasce da tattica o da interesse », 15<br />
e neppure è fine a se stesso. Il<br />
dialogo, piuttosto, che fa parlare all'altro con stima e comprensione, affermando<br />
i principi in cui si crede e annunciando con amore le verità più profonde<br />
della fede, che sono gioia, speranza e senso dell'esistenza. In fondo il<br />
dialogo è la realizzazione di un impulso spirituale, che « tende alla purificazione<br />
e conversione interiore che, se perseguita con docilità allo Spirito, sarà<br />
spiritualmente fruttuosa». 16<br />
L'impegno ad un dialogo attento e rispettoso è<br />
una conditio sine qua non per un'autentica testimonianza all'amore salvifico<br />
di Dio.<br />
Questo dialogo è profondamente legato alla volontà di perdono, perché<br />
colui che perdona apre il cuore agli altri e diventa capace d'amare, di comprendere<br />
il fratello e di entrare in sintonia con lui. D'altronde la pratica del<br />
perdono, sull'esempio di Gesù, sfida e apre i cuori, risana le ferite del peccato<br />
e della divisione e crea una vera comunione.<br />
6. Con la celebrazione della Giornata Missionaria mondiale, è offerta a<br />
tutti l'opportunità di misurarsi con le esigenze dell'amore infinito di Dio.<br />
Amore che domanda fede; amore che invita a porre tutta la propria fiducia<br />
in Lui. « Senza la fede è impossibile essergli graditi; chi infatti s'accosta a<br />
Dio deve credere che Egli esiste e che ricompensa coloro che lo cercano ». 17<br />
In questa annuale ricorrenza, siamo invitati a pregare assiduamente per<br />
le missioni e a collaborare con ogni mezzo alle attività che la Chiesa svolge<br />
in tutto il mondo per costruire il Regno di Dio, « Regno eterno ed universale:<br />
regno di verità e di vita, regno di santità e di grazia, regno di giustizia,<br />
di amore e di pace» (Prefazio nella Festa di Cristo, Re dell'universo). Siamo<br />
chiamati anzitutto a testimoniare con la vita la nostra adesione totale a<br />
Cristo e al suo Vangelo.<br />
Sì, non ci si deve mai vergognare del Vangelo e mai avere paura di proclamarsi<br />
cristiani, tacendo la propria fede. È necessario, invece, continuare<br />
a parlare, allargare gli spazi dell'annuncio della salvezza, perché Gesù ha<br />
promesso di rimanere sempre e comunque presente in mezzo ai suoi discepoli.<br />
<strong>La</strong> Giornata Missionaria mondiale, vera e propria festa della missione, ci<br />
aiuta così a meglio scoprire il valore della nostra vocazione personale e co-<br />
14<br />
15<br />
16<br />
17<br />
Cfr Ad gentes, 7; Nostra aetate, 2,<br />
Redemptoris missio, 56.<br />
Ibid<br />
Eb 11, 6
Acta Ioannis Pauli Pp. II 683<br />
munitaria. Ci stimola, altresì, a venire in aiuto ai « fratelli più piccoli » 18<br />
attraverso<br />
i missionari sparsi in ogni parte del mondo. Questo è il compito<br />
delle Pontifìcie Opere Missionarie, che da sempre servono la Missione della<br />
Chiesa, non facendo mancare ai più piccoli chi spezzi loro il pane della Parola<br />
e continui a portare loro il dono dell'inesauribile amore, che sgorga dal<br />
cuore stesso del Salvatore.<br />
Fratelli e sorelle carissimi! Affidiamo questo nostro impegno per l'annuncio<br />
del Vangelo, come pure l'intera attività evangelizzatrice della Chiesa,<br />
a Maria Santissima, Regina delle Missioni. Sia Lei ad accompagnarci nel<br />
nostro cammino di scoperta, di annuncio e di testimonianza dell'Amore di<br />
Dio, che perdona e che dona la pace all'uomo.<br />
Con tali sentimenti, a tutti i missionari e missionarie sparsi nel mondo,<br />
a quanti li accompagnano con la preghiera e l'aiuto fraterno, alle comunità<br />
cristiane di antica e nuova fondazione, invio di cuore la Benedizione Apostolica,<br />
in auspicio della costante protezione del Signore.<br />
Dal Vaticano, 19 Maggio 2002, Solennità di Pentecoste.<br />
18<br />
Cfr Mt 25, 40.<br />
IOANNES PAULUS PP. II
684<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO DE CULTU DIVINO<br />
ET DISCIPLINA SACRAMENTORUM<br />
URBIS ET ORBIS<br />
DECRETUM<br />
De signo sanctae Crucis in benedictionibus semper adhibendo<br />
Cum ex usitato more semper liturgica viguisset consuetudo, ut in ritibus<br />
benedictionis signum crucis adhiberetur, id dextera manu a celebrante super<br />
personas aut res describendo, pro quibus misericordia impetratur, haec<br />
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum ad dirimenda<br />
dubia statuit, ut, etiam si textus illius partis Ritualis Romani cui titulus<br />
De Benedictionibus silentio signum ipsum praetereatur vel expressa in eo careat<br />
mentione temporis opportuni huius actionis, attamen tamquam necessarium<br />
in quavis benedictione sacris ministris peragenda supradictum signum<br />
crucis usurpetur.<br />
Hac vero absente mentione, tempus opportunum habeatur cum textus<br />
benedictionis verba benedictio, benedicere vel similia praebeat vel his deficientibus<br />
verbis, cum concluditur ipsa oratio benedictionis.<br />
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.<br />
Ex aedibus Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum,<br />
die 14 Septembris A. D. 2002, in festo Exaltationis Sanctae Crucis.<br />
L. œ S.<br />
In Congr, de Cultu Divino tab., n. 1745/02L<br />
GEORGIUS A. card. MEDINA ESTÉVEZ, Praefectus<br />
£8 Franciscus Pius Tamburrino<br />
archiep. a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 685<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
AGRIGENTINA<br />
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Ioachimi a Canicatti (in saec.: Caieta<br />
ni <strong>La</strong> Lomia), sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum<br />
(1831-1905)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Numquam de mundanis locutus eris, semper autem de divinis, ad gloriam<br />
Dei et bonum proximi, et cura conversionem peccatorum ».<br />
His in verbis, a Servo Dei Ioachimo a Canicatti scriptis, redundant mirabiliter<br />
proposita, quibus totam vitam subiecit. E locupleti ortus familia,<br />
sibi praepositus habebat facilem et blandum perspectum honorum ac dignitatum.<br />
Moniti tamen Divini Magistri memor, ut thesauros in caelo thesaurizaret,<br />
ubi neque aerugo neque tinea demolitur (cf Mt 6, 19-20), sine exceptione<br />
commoda divitiasque deseruit et vitam paupertatis aerumnarumque<br />
amplexus est, admodum in ducendas ad Christum animas intentam. Fidelis<br />
iste filius sancti Francisci Asisiensis in civitate Canicatti natus est, in dioecesi<br />
Agrigentina, die 3 mensis Martii anno 1831 e di vite et religiosa familia<br />
et die 4 subsequente baptizatus est. Die 15 mensis Maii anno 1839 Confirmationis<br />
sacramento auctus est et tricesimum circiter explens aetatis annum<br />
Primam Communionem recepit. Iam inde a iuventute, exemplum matris<br />
ante oculos habens, se munificum et in egenos misericordem obtulit.<br />
Cum vitam religiosam sequi deliberaret, conventum Fratrum Minorum Capuccinorum<br />
Agrigenti ingressus est et, completo novitiatu, die 5 mensis Novembris<br />
anno 1853 professionem emisit religiosam. Die 2 mensis Iunii anno<br />
1855, Panormi primum presbyter ordinatus est, dein Calathanisium missus,<br />
ut institutionem theologicam perficeret, mox facultatem concionandi et<br />
confessiones audiendi adeptus. Percepta vocatione Domini ad Evangelium<br />
in terris adhuc Christi fide expertibus nuntiandum, in conventum Sancti<br />
Fidelis Romanum transmigravit, ut huic apostolico ministerio proluderet.<br />
Anno 1868 licentiam ad missiones Brasilienses proficiscendi habuit. Flumen<br />
Ianuarii itaque attigit, ubi Cappellanus militaris copiarum bellum adversus<br />
Paraquariam gerentium creatus est. Postea, sedulam inter indigenas loci
686<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
operam missionariam navavit. In praedicatione omnibus fidem Divinae<br />
Providentiae et detestationem peccati iniciebat. Infensorum in Dominum,<br />
praesertim blasphemiarum, penitus fastiditus, omni ope, ut aberrantibus<br />
suaderet eosque converteret, nisus est. Constanter vixit in praesentia Dei<br />
et, fidei gratia, multiplices superavit difficultates. Per orationem continuam<br />
spiritalitatem aluit suam et summam habuit devotionem erga Eucharistiam,<br />
Passionem Iesu Christi et Beatam Virginem Mariam. Vitae decursu,<br />
semper in bona caelestia oculos convertit et amorem Dei laeto, firmo et assiduo<br />
more exprompsit. Pauperibus tum pecuniae cum bonorum eleemosynas<br />
ab ipso receptas Servus Dei largiter distribuit et continuo divites<br />
adhortabatur, ut divitias cum egentibus communicarent. In Italiam regressus,<br />
ad civitatem suam destinatus est et a concivibus gaudio magno acceptus.<br />
In Sicilia quoque ad praedicationem enixe incubuit, ubi novum vitae<br />
christianae fovit fervorem atque vitia et malas consuetudines strenue dimicavit.<br />
Semper prudens, modestus et verecundus moribus fuit ac sedule officia<br />
sua iustitiae in Deum et proximum servavit. In itinere ad perfectionem,<br />
heroicam naturae, ingenii et mundanorum bonorum usus moderationem<br />
consecutus est; sponte mortificationibus ac paenitentiis se subdidit. Constans<br />
exercitium fortitudinis ei concessit, ut innumeras aerumnas in apostolatu<br />
agendo subiret et vinceret. Iuxta sancti Erancisci Asisiensis exemplum,<br />
singulariter votum servavit amavitque paupertatis, tantum eo, quod arte<br />
satis erat, semper acquiescens. Omnibus in adiunctis oboedientem coram<br />
Superioribus et Auctoritatibus Ecclesiasticis se praebuit; modestia et castitas<br />
omnes se exhibendi habitus semper ei subiecerunt et in commercio proximi<br />
prudentiam et caritatem summopere conciliavit. Dignitates et honores<br />
semper renuit, munus suum, nulla petita ostentatione, humiliter his anteponens.<br />
In gravibus et duris laboribus, qui extremam eius vitae partem signaverunt,<br />
patienter et aequo animo voluntatem Dei suscepit. Ultimis receptis<br />
Sacramentis, die 30 mensis Iulii anno 1905 pie in Domino obdormivit.<br />
Fama sanctitatis Servi Dei perspecta, Episcopus Agrigentinus Causam<br />
beatificationis et canonizationis inivit et annis 1<strong>94</strong>9-1951, Processum Ordinarium<br />
Informativum celebravit, Processu Rogatoriali Syracusis anno 1950<br />
habito comitatum, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis<br />
Sanctorum decreto diei 26 mensis Aprilis anno 1985 probatae sunt. Confecta<br />
Positione, disceptatum est, ut ex norma, an Servus Dei more heroum<br />
virtutes christianas exercuisset. Die 12 mensis Februarii anno 2002, prospero<br />
cum exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est.<br />
Patres Cardinales porro et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 9 insequentis<br />
mensis Aprilis eiusdem anni, audita relatione Causae Ponentis, Exc.mi Do-
Congregatio de Causis Sanctorum 687<br />
mini Hieronymi Grillo, Episcopi Centumcellarum-Tarquiniensis, professi<br />
sunt Servum Dei virtutes théologales, cardinales iisque adnexas in modum<br />
heroum coluisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis eisque astantibus Beatissimus Pater<br />
sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico Servi Dei<br />
Ioachimi a Canicatti (in saec.: Caietani <strong>La</strong> Lomia), Sacerdotis professi Ordi<br />
nis Fratrum Minorum Capuccinorum, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
CADURCENSIS<br />
& Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lünen., a Secretis<br />
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Petri Bonhomme, sacerdotis dioece<br />
sani fundatoris Congregationis Sororum Dominae nostrae a Calvario (1803-1861)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Servus Dei Petrus Bonhomme in vico Gramat in Gallia, in<br />
dioecesi Cadurcensi, natus est die 4 mensis Iulii anno 1803. Presbyteratu<br />
auctus, peritia sollicitudineque ac populi Dei utilitate institutionem christianam<br />
atque humanam iuventutis summo studio curavit, quapropter plures<br />
condidit scholas et Congregationem Sororum Dominae Nostrae a Calvario<br />
fundavit. Pietatem erga Eucharistiam ac Beatam Virginem Mariam fovit<br />
et alacri studio ad praedicandas populo missiones se contulit. Persecutiones<br />
angustiasque perpessus, iter terrenum die 9 mensis Septembris anno<br />
1861 consummavit.
688<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Die 23 mensis Octobris anno 1997, Summus Pontifex Ioannes Paulus II<br />
Servum Dei virtutes théologales, cardinales eisque coniunctas heroico gradu<br />
coluisse decrevit.<br />
Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de<br />
Causis Sanctorum assertum subiecit mirum Ferdinando Gomes de Melo occursum,<br />
puero duodeviginti mensium aetatis, qui, die 27 mensis Ianuarii<br />
anno 1973, de lintre, ubi inerat, in tractum asperrimum fluminis M amore in<br />
pago Rondoniensi Brasiliae procidit et celeri fluxu aquarum raptus est. Testes<br />
quidam puerum capite omnino in aquis demerso se vidisse asseruerunt,<br />
tantum eminentibus cruribus. Tertia horae parte processa, puer salvus prospera<br />
fruens valetudine deductus est: aquam haud sorbuit nullisque negotiis<br />
ad expediendam respirationem opus fuit, ut ipse recrearetur.<br />
Adversi casus exitus secundus servi Dei Petri Bonhomme intercessioni<br />
adscriptus est, fidenter atque instanter a Sorore quadam Congregationis<br />
Dominae Nostrae a Calvario aliisque, qui in lintre se habebant, invocati.<br />
De hoc casu, anno 2000 apud Curiam Guaiaramirensem inquisitio dioecesana<br />
celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de<br />
Causis Sanctorum decreto diei 27 mensis Octobris eiusdem anni probatae<br />
sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 23 mensis Maii anno<br />
2001 irritam demersionem, quae facile provideri potuisset, et defectum<br />
damnorum in puero inexplicabiles secundum scientiam una voce fuisse affirmavit.<br />
Insequenti die 27 mensis Novembris, Congressus Peculiaris Consultorum<br />
Theologorum factus est et die 15 mensis Ianuarii huius anni 2002<br />
Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae<br />
Exc.mo Domino Salvatore Boccaccio, Episcopo Frusinatensi-Verulano-Ferentino.<br />
Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo constaret divinitus<br />
patrato, responsum prolatum est affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessio<br />
nem Ven. Servi Dei Petri Bonhomme, Sacerdotis dioecesani, Fundatoris Con<br />
gregationis Sororum Dominae Nostrae a Calvario, videlicet de incolumitate<br />
pueri Ferdinandi Gomes de Melo duodeviginti mensium aetatis « da caduta ac-
Congregatio de Causis Sanctorum 689<br />
cidentale nel fiume Mamoré e sua permanenza in acqua fredda per 20 minuti<br />
prima del salvataggio ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
L. & S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
CAESARAUGUSTANA<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lünen., a Secretis<br />
Canonizationis Beatae Genovefae Torres Morales fundatricis Congregationis Soro<br />
rum a S. Corde Iesu et SS. Angelis (V. D. « <strong>La</strong>s Angélicas ») (1870-1956)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beata Genovefa Torres Morales Almenarae in provincia Hispaniae Castellionensi<br />
nata est die 3 mensis Ianuarii anno 1870. Post pauperem iuventutem,<br />
parentum insuper praecoci morte, laevae cruris amputatione et virentis<br />
floris decessu laboratam, quae parvulam filiam paucorum aetatis<br />
mensium ei commisit, variis superatis vicissitudinibus, desiderium Domino<br />
se consecrandi animadvertit, sed Institutum, quod elegerat, infirmitatis eius<br />
causa eam accepi noluit. In proposito autem perseverans, anno 1911 Valentiae<br />
Congregationem Sororum a S. Corde Iesu et Sanctis Angelis, « Angelicarum<br />
» nuncupatarum, pro matronis solis assidendis fundavit, quam prudentia<br />
ac sollicitudine ad annum usque 1953 rexit. Mentis virtutibusque dives<br />
sanctitatisque fama succincta, die 5 mensis Ianuarii anno 1956 Caesaraugustae<br />
in Domino obdormivit.<br />
Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 29 mensis Ianuarii anno 1995,<br />
eam in Beatorum numerum rettulit.<br />
Canonizationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de<br />
Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem dominae Pridilianae<br />
<strong>La</strong>rgo, cui, anno 19<strong>94</strong>, dum septuagesimum tertium explebat aetatis annum,<br />
excepto vulnere in quarto digito pedis laevi, in valetudinario Zamorensi<br />
signa arteriopathiae obstructivae recognita sunt. Diligentiores investigationes<br />
in valetudinario Salmanticensi peractae in lucem posuerunt occlusiones<br />
et stenosim sive in tractu aortae iliacae sive in axe arteriae popliteae
690<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
femuralis in utroque latere, in crure laeva maiorem. Die 22 mensis Augusti<br />
eiusdem anni, ob ingravescentem processum degenerativum ossium digitum<br />
obtruncari visum est. Postea, ad extremam salutem infirmae afferendam,<br />
decretum est totum artum laevum ei amputari. Cum valetudo aegrotae vero<br />
ita in gravius verteret, infirmae soror quaedam una cum amica, vesperi<br />
diei 1 mensis Septembris anni 19<strong>94</strong>, ad sepulcrum confugit Beatae Genovefae,<br />
ut intercessionem eius pro Pridiliana impetraret, quae ea ipsa nocte<br />
convalescere coepit usque ad completam sanationem.<br />
De hoc casu, anno 1999 apud Curiam Salmantinam Inquisitio dioecesana<br />
celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis<br />
Sanctorum decreto diei 19 mensis Novembris eiusdem anni probatae sunt.<br />
Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 7 mensis Iunii anno 2001<br />
sanationem repentinam, completam, duraturam quoad ischemiam criticam<br />
localem et inexplicabilem secundum scientiam fuisse una voce affirmavit.<br />
Die 4 mensis Decembris insequentis Congressus Peculiaris Consultorum<br />
Theologorum factus est et die 5 mensis Februarii anno 2002 Sessio Ordinaria<br />
Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo Petro<br />
Georgio Silvano Nesti, C. P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti Severini<br />
in Piceno. Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo constaret<br />
divinitus patrato, responsum prolatum est affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater<br />
sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem<br />
Beatae Genovefae Torres Morales, Fundatricis Congregationis Sororum a<br />
S. Corde Iesu et SS. Angelis (v. d. «<strong>La</strong>s Angélicas »), videlicet de repentina,<br />
completa ac duratura sanatione dominae Pridilianae <strong>La</strong>rgo ab « ischemia critica<br />
severa dell'arto inferiore sinistro complicata da necrosi del IV dito del piede<br />
in soggetto con grave vascolopatia ostruttiva degli arti inferiori ».<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lünen., a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 691<br />
CARPENSIS<br />
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae Annae Saltini vid. Testi (v.<br />
d. « Mamma Nina ») fundatricis Instituti Filiarum S. Francisci Carpensium<br />
(1889-1957)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Qui amat filium aut filiam plus quam me, non est me dignus » (Mt 10,<br />
37).<br />
Christus Dominus discipulos suos iussit se amare super res omnes<br />
omnesque homines, quin etiam super parentes, filios et ipsam vitam propriam.<br />
Tam vehemens amor certe humilem servam Dei Mariam Annam Saltini<br />
induxit ut relinqueret filios, familiam, domum ac die nocteque educationi<br />
puellularum pauperum derelictarumque se daret. Id agens, exemplum secuta<br />
est Pastoris boni, qui nonaginta novem oves dimisit in deserto ut quaereret<br />
ovem, quae perierat (cf. Lc 15, 4-6).<br />
Haec testis caritatis Christi nata est in loco Fossoli, id est in vico dioecesis<br />
Carpensis, die 28 mensis Augusti anno 1889, e Caesare Saltini et Philumena<br />
Righi, qui locupletes erant agrorum cultores, quique Ecclesiae quattuor<br />
filios obtulerunt: Anitam, quae facta est monialis Claralis, Vincentium<br />
et Zenonem, qui sacerdotium capessiverunt, et famulam Dei, quae sanctitate<br />
operum et vitae effulsit. Usque a teneris annis ea in lumine fidei ambulavit,<br />
fuit admodum frequens in ecclesia paroeciali atque educationi christianae<br />
fratrum aetate minorum operam dedit. Tres priores classes ludi litterarii<br />
obivit, deinde implendis officiis domesticis atque operibus rusticis institit.<br />
Die 21 mensis Decembris anno 1910 Arturo Testi nupsit, qui Carpii<br />
tabernam textilium promercalium et vestificinam exercuit. Ex eorum coniunctione<br />
nuptiali sex filii sunt editi, quorum tres in Pia Societate S. Pauli<br />
sunt sacerdotio functi. Placida vita familiae anno 1929 perturbata est<br />
morte mariti. Famula Dei, utpote probissima vidua christiana, curam egit<br />
filiorum atque vestificinam exercere perrexit. Interea in ea in dies augebatur<br />
sive amor Dei, sive sollicitudo de humane et christiane educandis puellulis<br />
derelictis et egentibus Carpensibus. Postquam non paucas superavit repugnationes<br />
a familiaribus et propinquis prolatas, qui novam eius viam vitae<br />
non intellegebant, sub finem anni 1934 congregare coepit in diaetam urbis<br />
Carpii puellulas sibi relictas ac gravibus periculis moralibus expositas.
692 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Aspera multa ac dura sustinendo victum necessarium iis suppeditavit easque<br />
instituit ut probae fierent matres familias. Scilicet sibi persuasum habuit<br />
salutem societatis oriri debere e familiis, quae munus sibi a Creatore<br />
traditum fideliter impleant. Itaque in summa egestate Domus Divinae Providentiae<br />
est constituta, quae iuvante Deo atque se devovendi studio Conditricis<br />
operisque sociarum vigorem cepit estque firmata, opus faciens perhumanum<br />
in iis, quae ad caritatem et educationem pertinent. Moderationem<br />
domus et educationem puellularum curabant mulieres Deo devotae,<br />
nuncupatae Filiae S. Francisci Carpenses, quae more religiosarum vitam<br />
ducebant, obnoxiae auctoritati dioecesanae, quae eas postmodum in Pia<br />
Unione congregavit. Anno 1938 famula Dei et aliquot sociae habitum religiosum<br />
induerant et vota nuncuparunt. Consecrationem Deo factam animo<br />
simplici, fideli, perseveranti in vita sua excoluit, lucem Christi bonumque<br />
odorem virtutum suarum circa se profundens. Fides eius cogitationes, affectus,<br />
verba, opera illustravit. Fide in Deum ac divinam Providentiam roborata,<br />
a filiis suis sese semovit subiitque innumeros labores, iacturas, humiliationes.<br />
Ipsa Pio XII Summo Pontifici haec verba scripsit: « Vox Domini<br />
fecit ut omnes superarem difficultates » et, initia Operis in memoriam revocans,<br />
addidit: « Dominus me solam non reliquit, lateri meo adhaesit, singulis<br />
diebus ad vitam necessaria misit ». Certitudo Deum esse sibi coniunctum,<br />
fons fuit unde perennis serenitas animi huiusque fortitudo profluxerunt.<br />
Mulier illitterata opum que expers, ditata est sapientia pauperum, qui Deo<br />
se permittunt. Noluit accipere subsidia publica, praetulit enim plane se<br />
committere largitati Dei. In Statuto Operis haec scripserat verba: «Non<br />
possidemus quicquam, Providentia nos pascit, nihil petere possumus, solum<br />
Altissimo confidere valemus... Si precationes fundimus et confidimus, certe<br />
nobis non dabitur id quod plus est, sed semper cotidie id quod necessarium<br />
est ». Nec raro Providentia praeter exspectationem eam adiuvit. Deum<br />
amavit ex toto corde eique omnibus viribus deserviit, eius voluntatem perficiendo,<br />
peccatum vitando, eius Regno operam dando necnon eius gloriam<br />
provehendo. Coniunctionem cum Deo coluit per precationes, liturgiam, pietatem<br />
in SS.mam Eucharistiam et in Virginem Mariam et per ipsa opera<br />
apostolatus et caritatis, quibus proximum sublevavit, in quo faciem ipsius<br />
Christi aspexit. Re quidem vera, amore Dei infiammata, omnes dilexit,<br />
praesertim puellulas indigentes, propinquos, aegros, egenos, dolorem sustinentes,<br />
senes, carcere inclusos ob causam politicam vexatos. Summopere<br />
annisa est ut conversionem peccatorum et salutem animarum confoveret,
Congregatio de Causis Sanctorum 693<br />
opera misericordiae sive corporalis sive spiritualis patrando. Puellulis, quas<br />
in Opus suum receperat, vera fuit mater, tenera, fortis, sollicita, semper parata<br />
eas educare, consiliis iuvare, consolari.<br />
Alumnas suas usque ad matrimonium spiritualiter comitabatur, atque<br />
postmodum iis maternas curas adhibuit. Has ob causas famula Dei communiter<br />
appellata est « Mamma Nina ». Re vera, vocationi suae fidelis, testimonium<br />
perhibuit fecundae maternitatis spiritualis, quam in humilitate, in incommodis,<br />
in laetitia exercuit. Iustitiam respectu Dei et proximi in vitae<br />
usu exhibuit, constanti animo viam vitae filiorum est prosecuta, studio<br />
partium inter puellulas abstinuit, benefactoribus gratum animum significavit,<br />
creditoribus pecuniam solvit. Fortis fuit in difficultatibus, magnanima<br />
in ferendis incommodis, perseverans in missione sibi commissa implenda,<br />
patiens in aegrotationibus, a commoditatibus abstracta, item a divitiis, et<br />
honoribus, in usu bonorum terrestrium moderata, prudens. Conscia modorum<br />
sibi impositorum, cum fiducia divinum auxilium imploravit et expetivit<br />
consilium episcopi sui, sacerdotum, hominum prudentium. Leges observavit<br />
et oboedivit inspirationibus divinis et moderatoribus. Haec asseruit:<br />
« Cum moderator meus spiritualis et episcopus probant, rem meam recte gero<br />
». Extremis vitae annis, salus eius, quae numquam prospera fuerat deterius<br />
coepta est mutari. Ad mortem se composuit pace fruens interiore et<br />
firma spe misericordiae divinae erecta. In Domino sancte obdormivit die 3<br />
mensis Decembris anno 1957, astantibus filiis, puellulis, sororibus eius sodalibus.<br />
Magistratus et populus, qui eam existimabant sanctam, funus sunt<br />
prosecuti, quod triumphi in modum est celebratum.<br />
<strong>La</strong>bentibus annis eiusmodi fama sanctitatis aucta est atque confirmata,<br />
quam ob rem Episcopus Carpensis Causae beatificationis et canonizationis<br />
initium fecit. Vis iuridica Inquisitionis dioecesanae, annis 1985-1988 celebratae,<br />
agnita est a Congregatione de Causis Sanctorum per decretum die 4<br />
mensis Maii anno 1990 latum. Positione praeparata, disceptatum est secundum<br />
normas utrum Famula Dei virtutes gradu heroico exercuisset. Die 23<br />
mensis Decembris anno 2001 habitus est, felici cum exitu, Congressus Peculiaris<br />
Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione<br />
Ordinaria die 8 mensis Ianuarii huius anni congregata, audita relatione<br />
Causae Ponentis, Exc.mi D. Salvatoris Fisichella, Episcopi titulo Vicohabentini,<br />
confessi sunt servam Dei virtutes théologales, cardinales iisque adnexas<br />
in gradu heroico exercuisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
6<strong>94</strong> Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servae<br />
Dei Mariae Annae Saltini vid. Testi (v.d. « Mamma Nina»), Fundatricis In<br />
stituti Filiarum S. Francisci Carpensium, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
L. 8 S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
GULUENSIS<br />
68 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lünen., a Secretis<br />
Beatificationis seu declarationis martyrii Servorum Dei Davidis Okelo et Gildonis<br />
Irwa christifidelium laicorum (f 1918)<br />
DECRETUM SUPER MARTYRIO<br />
«Ego accepi a Domino quod et tradidi vobis» (1 Cor 11, 23).<br />
Ioannes Paulus II haec Apostoli Pauli verba recolens, aperte declaravit<br />
primarium cuiusque catechistae munus in eo esse « ut sua, quam impertit,<br />
disciplina suoque se gerendi modo doctrinam et vitam Christi traducat »<br />
(Adhort. Ap. Catechesi tradendae, n. 6).<br />
Ita quoque sese gesserunt iuvenes laici David Okelo et Gildo Irwa, qui<br />
catecheticam actionem impense ac fructuose explicaverunt in loco Paimol,<br />
in Uganda septemtrionali, ut congruenti confirmarent educatione religiosa<br />
iuvenes et catechumenos, qui illorum sollicitudini concrediti erant a missionariis<br />
Combonianis illic operam navantibus primis decenniis xx saeculi.<br />
<strong>La</strong>etus Christi salvificus nuntius inter Ugandenses gentes ita magis in<br />
dies diffundebatur, ut in iisdem vehemens malevolentiae sensus exsurgeret,
Congregatio de Causis Sanctorum 695<br />
eo quod superstitionibus, ritibus idololatricis et paganis religionibus adhuc<br />
obstringebantur. Horum igitur fastidium, antea occultum, in apertum et<br />
saevum odium erupit adversus christianos illius loci. In his arduis rerum<br />
adiunctis versabantur quoque David Okelo et Gildo Irwa, qui, divino robore<br />
firmati, non tantum fidem, scienter ac studiose a se ipsis declaratam, testati<br />
sunt, verum etiam missionem suam ferventer exsequi perrexerunt. Ipsi<br />
quidem vitam deserere maluerunt quam a tradenda catechesi desistere,<br />
testimonium perhibentes de fidelitate erga Christum et Ecclesiam per sanguinis<br />
effusionem.<br />
David Okelo e parentibus paganis in lucem venit circa annum 1902 in<br />
pago Ogom-Payira, prope viam inter vicos Kitgum et Gulu sito. Ad christianam<br />
fidem conversus, catechumenatum missionis vici Kitgum est ingressus,<br />
ubi ingenii et assiduitatis dotibus eminuit. Baptismali fonte ablutus est die<br />
6 mensis Iunii anno 1916, et Sacramento Confirmationis unctus die 15 sequentis<br />
mensis Octobris.<br />
Domum suam reversus, ubi brevi mansit tempore, certior factus est de<br />
obitu fratris Antonii, catechistae in loco Paimol; tunc sese obtulit ad munus<br />
eius assumendum. Admonitus tamen a patribus missionariis de periculis<br />
quibus tale munus implicabatur, ille, aeterna ductus beatitudine a Christo<br />
fidelibus servis suis promissa, respondit: « Mortem minime timeo; nonne<br />
Christus pro nobis mortuus est? ». Catecheticum munus studio, peritia et<br />
caritate ita exercuit, ut incolarum pagi ubi operam exercebat existimationem<br />
sibi conciliaret. Hastae ictibus interemptus est mane diei 18 vel 19<br />
mensis Octobris anno 1918, victima cadens ex insidiis inimicorum christianae<br />
fidei.<br />
Gildo Irwa paganis natus est parentibus anno circiter 1906 in pago Bar<br />
Kitoba-<strong>La</strong>bongo, ad septemtrionem-occidentem vici Kitgum vergente. Consilium<br />
capiens christianam sequendi religionem, puer adhuc ingressus est catechumenatum<br />
ubi omnium sibi comparavit aestimationem ob suam bonitatem,<br />
ingenium, spiritumque serviendi. Baptismate est regeneratus die 6<br />
mensis Iunii anno 1916, et sacro chrismate confirmatus die 15 sequentis<br />
mensis Octobris. Deinde cum patribus missionariis vivere perrexit, et aliquando<br />
suos invisebat parentes, quos in agris colendis sociam praestabat<br />
operam.<br />
Humanitatis suavitate nec non studio quo propria munera explevit amplam<br />
iustamque merere potuit aestimationem. Adiutor igitur electus est servi<br />
Dei Davidis Okelo in catechistae officio explicando. Quamvis perspicue
696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
percipiebat pericula quibus obviam ibat, ob Christi amorem festinanter ea<br />
oppetivit. Munia sibi credita summa assiduitate mirisque fructibus peregit.<br />
Simul cum suo socio die 18 vel 19 mensis Octobris anno 1918 martyrii palma<br />
coronatus est.<br />
Post Servorum Dei mortem, religionis christianae eiusque signorum<br />
odium non deferbuit. Christianus populus autem statim proclamavit illos<br />
uti fidei martyres, quorum fama labentibus annis non deminuit, quod eruitur<br />
ex testimoniis quae iam inter annos 1950-1960 ad futuram rei memoriam<br />
colligi coepta sunt. Anno 1998 Episcopus Guluensis iniit Causam beatificationis<br />
seu declarationis martyrii horum Servorum Dei, dioecesanam instruens<br />
inquisitionem, cuius auctoritatem recognovit Congregatio de Causis<br />
Sanctorum per decretum diei 16 mensis Aprilis anno 1999. Exhibita Positione,<br />
disceptatum est ad normam iuris de asserto martyrio Servorum Dei.<br />
Die 5 mensis Martii anno 2002 habitus est, favorabili cum exitu, Congressus<br />
Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione<br />
Ordinaria acta die 16 sequentis mensis Aprilis, audita relatione Ponentis<br />
Causae, Em.mi D. Francisci card. Arinze, agnoverunt Servos Dei Davidem<br />
Okelo et Gildonem Irwa in odium fidei interemptos esse.<br />
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinali Praefecto, certior<br />
factus, Summus Pontifex Ioannes Paulus II, vota Congregationis de Causis<br />
Sanctorum excipiens rataque habens, praecepit ut decretum super martyrio<br />
Servorum Dei rite conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierna die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis<br />
Congregationis ceterisque de more convocandis eisque astantibus Beatissimus<br />
Pater sollemniter declaravit: Constare de martyrio eiusque causa Servo<br />
rum Dei Davidis Okelo et Cildonis Irwa, Christifidelium <strong>La</strong>icorum, interfecto-<br />
rum anno 1918, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
L. « S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
68 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lünen., a Secretis
Congregatio pro Episcopis 697<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione<br />
pro Episcopis, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores dignatus est<br />
assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras praefecit:<br />
die 24 Septembris 2002. — Cathedrali Ecclesiae Coatzacoalsensi, R.D.<br />
Rutilium Muñoz Zamora, e clero dioecesis Verae Crucis, ibique Vicarium<br />
pro actione pastorali et parochum.<br />
die 1 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Ratisbonensi R.D. Gerardum Ludovicum<br />
Müller, e clero dioecesis Moguntinae, hactenus in Facultate Theologica<br />
Universitatis « Ludovici Maximiliani » in civitate Monacensi professorem.<br />
die 7 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Sandomiriensi, R.D. Andream<br />
Dziçga, e clero dioecesis Siedlecensis et Facultatis Iuris Canonici Universitatis<br />
Catholicae Lublinensis decanum.<br />
die 9 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Umuaramensi Exc.mum P.D.<br />
Vincentium Costa, hactenus Episcopum titularem Aquaeflaviensem et Auxiliarem<br />
archidioecesis Londrinensis.<br />
die 10 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Goyanensi R.D. Richardum Ansgarium<br />
Faifer, hactenus Vicarium generalem dioecesis Gualeguaychensis.<br />
die 15 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Iaciensi, P.D. Pium Victorium<br />
Vigo, hactenus Archiepiscopum Montis Regalis, eidem servans archiepiscopalem<br />
dignitatem seu titulum ad personam.<br />
die 16 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Zertensi, R.D. Robertum<br />
Iosephum Hermann, e clero archidioecesis Sancti Ludovici, ibique Vicarium<br />
generalem, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
Collatio dignitatis archiepiscopalis<br />
Decretis Congregationis pro Episcopis:<br />
die 1 Octobris 2002. — Exc.mo P.D. Michaeli Ludovico Fitzgerald, Episcopo<br />
titulari Neptensi, Pontifìcii Consilii pro Dialogo inter Religiones Praesidi<br />
nuper electo, et Exc.mo P.D. Atilio Nicora, Administrationis Patrimonii<br />
Sedis Apostolicae Praesidi nuper electo, dignitas archiepiscopalis collata est.<br />
46 - A.A.S.
698 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale<br />
per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Giovedì, 10 Ottobre 2002, S.E. il Signor DÉSIRÉ KOUMBA, Ambasciatore<br />
del Gabon presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Sabato, 5 Ottobre 2002, S.E. la Signora ANA PALACIO VALLELER-<br />
SUNDI, Ministro degli Affari Esteri di Spagna.<br />
Con Bolla Papale del I o<br />
Ottobre 2002, l'Em.mo Signor Cardinale Gio<br />
vanni Battista Re è stato nominato Vescovo del titolo della Chiesa suburbi<br />
caria di Sabina-Poggio Mirteto.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
8 ottobre 2002. S.E. mons. Giorgio Zur, Arcivescovo tit. di Sesta, Nunzio<br />
Apostolico in Austria.<br />
12 » » S.E. nions. Alfio Rapisarda, Arcivescovo tit. di Canne, Nunzio<br />
Apostolico in Portogallo.<br />
1.9 » » Mons. Paul Tschang In-Nam, Arcivescovo tit. eletto di<br />
Amanzia, Nunzio Apostolico in Bangladesh.<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
9 settembre 2002. L'Em.mo Signor Cardinale Jan P. Schotte, Membro della<br />
Pontificia Commissione per lo Stato della Città del<br />
Vaticano « ad quinquennium ».<br />
1 ottobre » L'Em.mo Signor Cardinale Francis Arinze, Prefetto della<br />
Congregazione per il Culto Divino e la Disciplina<br />
dei Sacramenti « ad quinquennium ».<br />
» » » S.E. mons. Michael Louis Fitzgerald, Arcivescovo tit di<br />
Nepte, Presidente del Pontificio Consiglio per il<br />
Dialogo Inter-religioso « ad quinquennium ».
Diarium Romanae Curiae 699<br />
1 ottobre 2002. S.E. mons. Renato Raffaele Martino, Arcivescovo tit. di Segerme,<br />
Presidente del Pontifìcio Consiglio della<br />
Giustizia e della Pace «ad quinquennium»..<br />
» » » S.E. mons. Attilio Nicora, Vescovo em. di Verona Presidente<br />
dell'Amministrazione del Patrimonio della <strong>Sede</strong><br />
Apostolica « ad quinquennium ».<br />
14 » » Mons. Charles Scicluna, Promotore di Giustizia presso la Congregazione<br />
per la Dottrina della Fede « ad quinquennium<br />
».<br />
20 » » <strong>La</strong> signora Madeleine Ramaholimihaso, Membro del Collegio<br />
dei Revisori della Prefettura degli Affari Economici<br />
« in aliud triennium ».<br />
2<br />
18<br />
2<br />
11<br />
14<br />
28<br />
Protonotari Apostolici soprannumerari<br />
ottobre 2001. Mons. Ernst Rößler (Rottenburg-Stuttgart)<br />
» » Mons. Walenty Bal (Rzeszów)<br />
dicembre » Mons. Jorge Simào Miguel (Piracicaba)<br />
» » Mons. Ambrogio Piantanida (Milano)<br />
» » Mons. Frederick A. Miles (Westminster)<br />
gennaio 2002. Mons. Guillermo Rodríguez Jáquez (Santo Domingo)<br />
» » » Mons. Rafael Bello Peguero (Santo Domingo)<br />
Prelati d'onore di Sua Santità<br />
30 giugno 2001. Mons. Alan Malone (Phoenix)<br />
23 luglio » Mons. Dale J. Fushek (Phoenix)<br />
» » » Mons. Michael O'Grady (Phoenix)<br />
» » » Mons. Eugene Maguire (Phoenix)<br />
» » » Mons. William E. McKay (Phoenix)<br />
» » » Mons. Daniel A. McCready (Phoenix)<br />
30 agosto » Mons. Pietro Eduardo Russo (Foggia-Bovino)<br />
» » » Mons. Fausto Carlesino (Cerreto Sannita-Telese)<br />
1 ottobre » Mons. Robert McDonald (Aberdeen)<br />
» » » Mons. Edward Traynor (Aberdeen)<br />
» » » Mons. Juan Sánchez Díaz (Alcalá de Henares)<br />
2 » » Mons. Michael Smith Foster (Boston)<br />
» » » Mons. Robert Fichtner (Boston)<br />
6 » » Mons. Thomas J. Sullivan (Worcester)<br />
» » » Mons. Antonio Meneguolo (Venezia)<br />
» » » Mons. Nicolino Amodeo Merlo (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
12 » » Mons. Helmut Huber (Regensburg)<br />
» » » Mons. Andrew Paul Boland (Dublin)<br />
15 » » Mons. Frank J. Dewane (Green Bay)<br />
26 » » Mons. Vase Andercáu (Oradea Mare, Gran Varadino dei Romeni)<br />
» » » Mons. Dumitru Muregan (Oradea Mare, Gran Varadino dei<br />
Romeni)<br />
» » » Mons. Petru Pop (Oradea Mare, Gran Varadino dei Romeni)
700<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
26 ottobre 2001 Mons. Dimitru Pop (Oradea Mare, Gran Varadino dei Romeni)<br />
» » » Mons. Gheorghe Morna (Oradea Mare, Gran Varadino dei<br />
Romeni)<br />
» » » Mons. Gavr Buzagi (Oradea Mare, Gran Varadino dei Romeni)<br />
9 novembre » Mons. Giuseppe Calabrese (Campobasso-Boiano)<br />
12 » » Mons. Dieter Spelthahn (Essen)<br />
» » » Mons. Lorenzo Duarte Antuna (Culiacán)<br />
7 dicembre » Mons. Bertram Johannes Meier (Augsburg)<br />
10 » » Mons. Borut Kosir (Ljubljana)<br />
14 gennaio 2002. Mons. Clemente Barrera Rivas (<strong>Santa</strong> Ana) "*<br />
» » » Mons. Lászlo Kretovics (Szeged-Csanád)<br />
» » » Mons. Paolo Paolucci Bedini (Ancona-Osimo)<br />
17 » » Mons. Alfons Henrich (Speyer)<br />
» » » Mons. Otto Schüssler (Speyer)<br />
6 febbraio » Mons. Luciano Suriani (Chieti-Vasto)<br />
14 » » Mons. Wojciech Wolniewicz (Poznan)<br />
)> » » Mons. Jan Sliwanski (Poznan)<br />
15 » » Mons. Andrew Thanya-Anan Vissanu (Bangkok)<br />
3 maggio » Mons. Peter Gerard Magee (Galloway)<br />
Cappellani di Sua Santità<br />
11 settembre 2001. Il sac. Franz Rechberger (Sankt Pölten)<br />
» » » Il sac. Josef Nowak (Sankt Pölten)<br />
» » » Il sac. Rudolf Stark (Sankt Pölten)<br />
» » » Il sac. Karl Schrittwieser (Sankt Pölten)<br />
22 » » Il sac. Wolfgang Witzgall (Bamberg)<br />
» » » Il sac. Brian Kinrade (Menevia)<br />
» » » Il sac. Clemens Brüggemann (Paderborn)<br />
1 ottobre » Il sac. Florentino Rueda Recuerdo (Alcalá de Henares)<br />
» » » Il sac. Pedro-Luis Mielgo Torres (Alcalá de Henares)<br />
» » » Il sac. José Antonio Galera de Echenique (Opus Dei)<br />
» » » Il sac. Michael Cooke (Kilmore)<br />
2 » » Il sac. Clemens Stroppel (Rottenburg-Stuttgart)<br />
» » » Il sac. Manfred Unsin (Rottenburg-Stuttgart)<br />
6 » » Il sac. Giovanni Di Michele (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
» » » Il sac. Adriano Furgoni (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
» » » Il sac. Secundino De Jesús Delgado Acevedo (San Salvador)<br />
» » » Il sac. Fernando Arturo Rodríguez Canales (San Salvador)<br />
» » » Il sac. Etienne Jules Alliet Van Den Heede (San Salvador)<br />
» » » Il sac. Ramón Rogelio Esquivel (San Salvador)<br />
» » » Il sac. Rafael Edgardo Urrutia Herrera (San Salvador)<br />
» » » Il sac. Richard C. Antall (San Salvador)<br />
» » » Il sac. Cario Dalpane (Imola)<br />
» » » Il sac. Giuseppe Saia (Brescia)
Diarium Romanae Curiae 701<br />
6 ottobre 2001. Il sac. Christopher Prowse (Melbourne)<br />
10 » » Il sac. Julian Seguróla Urquiola (San Cristóbal de Venezuela)<br />
» » » Il sac. Teodolindo H. Rosales Chávez (San Cristóbal de Venezuela)<br />
» » » Il sac. José R. Pernia Chacón (San Cristóbal de Venezuela)<br />
» » » Il sac. Martín Martínez Monsalve (San Cristóbal de Venezuela)<br />
» » » Il sac. José Carlos Rodríguez Núñez (Santiago de los Caballeros)<br />
» » » Il sac. Pedro Antonio Henríquez Escano (Santiago de los<br />
Caballeros)<br />
» » » Il sac. Rafael Tobías Cruz Gonzales (Santiago de los Caballeros)<br />
12 » » Il sac. Silvio Duarte Henriques (Viseu)<br />
» » » Il sac. José Fernandes Vieira (Viseu)<br />
» » » Il sac. Alfredo de Almeida Melo (Viseu)<br />
» » » Il sac. Orlando Soares de Pai va (Viseu)<br />
» » » Il sac. Benito Ungson (Lingayen-Dagupan)<br />
» » » Il sac. Lorenzo Della Betta (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in<br />
Vado)<br />
» » » Il sac. Giovanni Lupi (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in Vado)<br />
» » » Il sac. Giuseppe Zazzeroni (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in<br />
Vado)<br />
» » » Il sac. Pietro Sparaventi (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in<br />
Vado)<br />
» » » Il sac. Christian Kreuzberg (Köln)<br />
» » » Il sac. Gerhard Wehling (Köln)<br />
» » » Il sac. Andrew Paul Boland (Dublin)<br />
» » » Il sac. Joseph Tunde Ogunduyilemi (Ondo)<br />
18 » » Il sac. Remy Berchier (<strong>La</strong>usanne-Genève-Fribourg)<br />
» » » Il sac. Paul Pan (Caceres)<br />
» » » Il sac. Rodel Cajot (Caceres)<br />
» » » Il sac. Domenico Tomé (Vittorio Veneto)<br />
» » » Il sac. Valentino Vannozzi (Montepulciano-Chiusi-Pienza)<br />
19 » » Il sac. Vincenzo Felice (Cosenza-Bisignano)<br />
» » » Il sac. Alfredo Luberto (Cosenza-Bisignano)<br />
» » » Il sac. Francesco Marigliano (Cosenza-Bisignano)<br />
» » » Il sac. Francesco Saverio Spadafora (Cosenza-Bisignano)<br />
» >> » Il sac. Emilio Aspromonte (Cosenza-Bisignano)<br />
» » » Il sac. Leonardo A.P. Bonanno (Cosenza-Bisignano)<br />
» » » Il sac. Fausto Cardamone (Cosenza-Bisignano)<br />
» » » Il sac. Dario De Paola (Cosenza-Bisignano)<br />
20 » » Il sac. Giovanni Sesana (Brescia)<br />
24 » » • Il sac. Massimo De Gregori (Torino)<br />
31 » » Il sac. Dieter Olbrich (München und Freising)<br />
» » » Il sac. Ludwig Scheiel (München und Freising)
702<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
31 ottobre 2001. Il sac. Riccardo Bollati (Roma)<br />
» » » Il sac. Ryszard Piasecki (Tarnów)<br />
» » » Il sac. David Manson (Brentwood)<br />
» » » Il sac. John Armitage (Brentwood)<br />
» » » Il sac. Peter Verity (<strong>La</strong>ncaster)<br />
» » » Il sac. Michael Tully (<strong>La</strong>ncaster)<br />
» » » Il sac. Johan Bonny (Bruges)<br />
3 novembre » Il sac. Patrick McAleenan (Northampton)<br />
» » » Il sac. Sean Healy (Northampton)<br />
12 » » Il sac. Pietro Amenta (Matera-Irsina)<br />
» » » Il sac. Domenico D'Elia (Matera-Irsina)<br />
» » » Il sac. Damiano Lionetti (Matera-Irsina)<br />
» » » Il sac. Arcangelo Rotunno (Matera-Irsina)<br />
» » » Il sac. Francesco Paolo Taccardi (Matera-Irsina)<br />
» » » Il sac. Richard R. Greene (<strong>La</strong>fayette)<br />
» » » Il sac. Benedito Chaves Lima (Coroatá)<br />
» » » Il sac. Sebastiäo Bezerra de Oliveira (Itabuna)<br />
» » » Il sac. Brian J. Egan (Birmingham in Alabama)<br />
» » » Il sac. Paul L. Rohling (Birmingham in Alabama)<br />
» » » Il sac. José de Jesús Navarro Cortés (Culiacán)<br />
» » » Il sac. Simón Garcías Casas (Culiacán)<br />
» » » Il sac. Gabriel Morales Marín (Culiacán)<br />
» » » Il sac. J. Josafat Herrera Betancourt (Tepic)<br />
» » » Il sac. Alberto Aguzzoli (Reggio Emilia-Guastalla)<br />
» » » Il sac Luigi Sbarbaro (Chiavari)<br />
» » » Il sac. Gustavo Ferreira Sampedro (Bogotá)<br />
» » » Il sac. Petens Vilcâns (Rëzekne-Aglona)<br />
» » » Il sac. Paolo Razzauti (Livorno)<br />
» » » Il sac. Leonello Barsotti (Livorno)<br />
)> » » Il sac. Pierluigi Betti (Livorno)<br />
» » » Il sac. Arkadiusz Nocon (Katowice)<br />
17 » » Il sac. Guido Scotti (<strong>La</strong>nciano-Ortona)<br />
23 » » Il sac. Giulio Sembeni (Brescia)<br />
2 dicembre » Il sac. Péteris-Anton Dupats (Riga)<br />
» » » Il sac. Franco Bartolino (Pozzuoli)<br />
» » » Il sac. Pasquale Borredon (Pozzuoli)<br />
» » » Il sac. Umberto Ciotola (Pozzuoli)<br />
» » » Il sac. Enrico Palumbo (Pozzuoli)<br />
» » » Il sac. Jeremy Harry Rigden (Clifton)<br />
4 » » Il sac. José Lorusso (Botucatu)<br />
» » » Il sac. José Ribeiro de Freitas (Botucatu)<br />
» » » Il sac. José Nil ton Brandäo <strong>La</strong>urindo (Maceió)<br />
5 » » Il sac. Paolino Villani (Frosinone-Veroli-Ferentino)<br />
» » » Il sac. Elio <strong>La</strong>uretti (Frosinone-Veroli-Ferentino)<br />
» » » Il sac. Natale Luciani (Frosinone-Veroli-Ferentino)
Diarium Romanae Curiae 703<br />
5 dicembre 2001. Il sac. Elvidio Nardoni (Frosinone-Veroli-Ferentino)<br />
» » » Il sac. Armando Raponi (Frosinone-Veroli-Ferentino)<br />
» » » Il sac. Mario Avallone (Frosinone-Veroli-Ferentino)<br />
» » » Il sac. Carlo Cervini (Frosinone-Veroli-Ferentino)<br />
» » » Il sac. Raffaele Di Torrice (Frosinone-Veroli-Ferentino)<br />
» » » Il sac. Giuseppe Giancarli (Frosinone-Veroli-Ferentino)<br />
6 » » Il sac. Ettore Ballestrero (Roma)<br />
7 » » Il sac. Giuseppe Scotti (Milano)<br />
Il sac. Vincenzo Francia (Lucera-Troia)<br />
Il sac. Mark Benedict Coleridge (Melbourne)<br />
Il sac. Peter Slors (Roermond)<br />
Il sac. Fabio Fabene (Viterbo)<br />
Il sac. James P. Moroney (Worcester)<br />
Il sac. Terence L. Connors (Madison)<br />
Il sac. Douglas L. Dushack (Madison)<br />
Il sac. Domingo Navarro Lorenzo (Teruel)<br />
Il sac. José del Carmen Sánchez García (<strong>Santa</strong> Marta)<br />
Il sac. Norman de Jesús Pérez Velásquez (<strong>Santa</strong> Marta)<br />
Il sac. Oscar Darío Vargas Jaramillo (<strong>Santa</strong> Marta)<br />
Il sac. Luis Enrique Rojas Restrepo (<strong>Santa</strong> Marta)<br />
Il sac. Francisco María Bedoya Bedoya (<strong>Santa</strong> Marta)<br />
18 » » Il sac. Alberto Ortega Martín (Madrid)<br />
14 gennaio 2002. Il sac. Marcello Bartolini (Trento)<br />
» » » Il sac. Natale Padovese (Concordia-Pordenone)<br />
» » » Il sac. Giuseppe Ricci (Perugia-Città della Pieve)<br />
» » » Il sac. Reymondo Jiménez Asis (Daet)<br />
» » » Il sac. Romeo Apio Violeta (Daet)<br />
» » » Il sac. Heribert Stavisky (Essen)<br />
» » » Il sac. Honesto A. Moraleda (Legazpi)<br />
» » » Il sac. Vito E. Pavilando (Legazpi)<br />
» » » Il sac. Crispin C. Bernarte (Legazpi)<br />
» » » Il sac. Noè B. Thomas (Legazpi)<br />
» » » Il sac. Jacinto Adriano Wong Romero (Yucatán)<br />
» » » Il sac. Alvaro García Aguilar (Yucatán)<br />
» » » Il sac. José Florencio Camargo Sosa (Yucatán)<br />
» » » Il sac. Thomas Joseph Fucinaro (Lincoln)<br />
17 » » Il sac. Alois Gabriel (Speyer)<br />
» » » Il sac. Felix Hirsch (Speyer)<br />
» » » Il sac. Ludwig Müller (Speyer)<br />
» » » Il sac. Luciano Donatelli (Verona)<br />
18 » » Il sac. Milton Eladio Ruiz (Santo Domingo)<br />
» » » Il sac. Daniel Lorenzo Vargas Salazar (Santo Domingo)<br />
» » » Il sac. Salvador Encarnación (Santo Domingo)<br />
» » » Il sac. Miguel Angel <strong>Santa</strong>na Marcano (Santo Domingo)<br />
» » » Il sac. Raúl Peguero (Santo Domingo)
704 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
19 gennaio 2002. II sac Karl Schönhals (Fulda)<br />
» » » II sac Rudolf Montag (Fulda)<br />
» » II sac Luigi Savino (Nola)<br />
30 » » II sac Liam Bergin (Ossory)<br />
1 febbraio » II sac Milcíades Bayona Jaime (Ocaña)<br />
» » » II sac Luis Alfonso Ortiz Corredor (Ocaña)<br />
4 » II sac Valerio Crivelli (Lugano)<br />
» » » II sac Petru Mare§ (Ia§i)<br />
» » » II sac Pietro Caldari (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in Vado)<br />
» » » II sac Matteo De Mori (Adria-Rovigo)<br />
5 marzo » II sac Felicetto Gabrielli (Albano)<br />
» » » II sac Carlino Panzeri (Albano)<br />
» » » II sac Aldo Anfuso (Albano)<br />
» » II sac Pietra Aliara (Albano)<br />
» » » II sac Bruno Maran (Albano)<br />
» » » II sac Giovanni Masella (Albano)<br />
» » » II sac Antonio Manzini (Albano)<br />
11 » » II sac Francisco Fabris (Curitiba)<br />
» » » II sac Diniz Mikosz (Curitiba)<br />
» » » II sac Antonio Carlos Bággio (Curitiba)<br />
» » » II sac Domingos Salomäo Kahel (Curitiba)<br />
Gentiluomini di Sua Santità:<br />
29 maggio 2001. II sig. Sebastiano la Spina della Cimarra (Roma)<br />
» » II sig. Bernardino Paganuzzi (Roma)<br />
» » II sig. Lucio Ghia (Roma)<br />
» » » II sig. Arnaldo Vittorio de Möhr di Sunneg e Morberg (Roma)<br />
» » » II sig. Pierluigi Tonaca (Roma)<br />
» » » II sig. Giovanni Arvedi (Cremona)<br />
» » » II sig. Mario Vassalli (Chur)<br />
29 giugno 2002. II sig. Marcello Celestini (Roma)<br />
» » » II sig. Emmanuele Francesco M. Emanuele (Roma)<br />
» » » II sig. Teodorico Nanni (Ferrara-Comacchio)<br />
30 » II sig. Théodore J. Arcand (Ottawa)<br />
» » II sig. Frank De Rosa (Bridgeport)<br />
» » » II sig. Thomas A. De Stefano (Trenton)<br />
» » » II sig. Gustav Ortner (Vienna)<br />
Addetti di Anticamera:<br />
30 maggio 2001. II sig. Adriano Jasillo (Albano)<br />
» » » II sig. Stefano Cefali (Roma)
Diarium Romanae Curiae 705<br />
ONORIFICENZE<br />
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha conferito:<br />
II Collare dell'Ordine Piano<br />
19 ottobre 1999. A S.E. il sig. Carlo Azeglio Ciampi, Presidente della Repubblica<br />
Italiana<br />
2 » 2001. A S.E. il sig. Nursultan Abishevich Nazarbayev, Presidente<br />
della Repubblica del Kazakhstan<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
conferito:<br />
<strong>La</strong> Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
10 ottobre 2001. Al sig . Dieter Stolte (Mainz)<br />
17 novembre » Al sig . Gonzalo de Mora y Aragon (Spagna)<br />
15 gennaio 2002. Al sig . Gianluigi Brusa (Milano)<br />
17 » » Al sig . Guido Nonn (Speyer)<br />
» » » Al sig . Walter Süss (Speyer)<br />
18 » » Al sig . Juan Manuel Taveras Rodríguez (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig . Luis A. Ginebra (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig . Eduardo De Castro (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig . Antonio Najri (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig . Maximo Pellerano (Santo Domingo)<br />
13 marzo » Al sig . Giuseppe Vedovato (Firenze)<br />
<strong>La</strong> Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
6 settembre 2001. Al sig . Osman S. Çetintas (Turchia)<br />
» » » Al sig . Haul Yücel Güclü (Turchia)<br />
7 » » Al sig . Julius <strong>La</strong>uritsch (Austria)<br />
18 » » Al sig . Gianfranco Ottogalli (Italia)<br />
» » » Al sig . Marcello De Donno (Italia)<br />
» » » Al sig . Giampaolo Di Paola (Italia)<br />
27 » » Al sig . Bruno Gain (Francia)<br />
28 » » Al sig . José Guillermo Ordorica Robles (Messico)<br />
6 ottobre » Al sig . Luigi Garavaglia (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
12 » » Al sig . Dieter-Georg Baumewerd (Germania)<br />
4 dicembre » Al sig . István Nemeskürty (Esztergom-Budapest)<br />
» » Al sig . Cecco Bonanotte (Italia)<br />
11 » » Al sig . Volodymyr M. Lytvyn (Ucraina)<br />
» » » Al sig . Anatoliy M. Zlenko (Ucraina)<br />
» » » Al sig Anatoliy K. Orel (Ucraina)<br />
» » Al sig . Yury P. Bohutskiy (Ucraina)<br />
Ol
706<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
31 gennaio 2002. Al sig . Carlo Rimoldi (Milano)<br />
15 febbraio » Al sig . Alberto Savastano (L'Aquila)<br />
eo<br />
<strong>La</strong> Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
settembre 2001,, Al sig .. Renaud de Marin de Carranrais (Francia)<br />
11 » » Al sig . Dragan Matijevic (Croazia)<br />
18 » » Al sig . Lucio Paradisi (Italia)<br />
22 » » Al sig . Jean Nourissat (Dijon)<br />
1 ottobre » Al sig .. Mäher Gayed Ráela (Alessandria dei Copti)<br />
» » » Al sig . Càndido Feliciano da Ponte-Neto (Säo Sebastiäo<br />
Rio de Janeiro)<br />
» » » Al sig . Manfred Holztrattner (Salzburg)<br />
6 » » Al sig . Luciano Chicchi (Rimini)<br />
» » Al sig . Armando Foschi (Rimini)<br />
» » » Al sig . Pier Giorgio Pasini (Rimini)<br />
» » » Al sig . Hugues Nolet de Brau were Van Steenland (Belgio)<br />
18 » Al sig . Raymond E. Neumann (San Antonio)<br />
» » Al sig . Olegario G. Tijerina (San Antonio)<br />
20 » Al sig . Mustapha El Bouazzaoui (Marocco)<br />
31 » » Al sig . Gervasio Schiavoni (Sabina-Poggio Mirteto)<br />
» » » Al sig . Tommy Thulin (Stockholm)<br />
» » » Al sig . <strong>La</strong>wrence Ziemianski (Washington)<br />
4 dicembre » Al sig . Alfonso Garuti (Carpi)<br />
» » Al sig . Stanislav Fortuna (Ljubljana)<br />
» » » Al sig . Volodymyr I. Radchenko (Ucraina)<br />
» » » Al sig Yuriy O. Smirnov (Ucraina)<br />
» » » Al sig Anatoli A. Zasukha (Ucraina)<br />
» » Al sig Mykhailo V. Hladiy (Ucraina)<br />
» » Al sig Oleksandr O. Omelchenko (Ucraina)<br />
» » Al sig Yuri O. Danayev (Ucraina)<br />
» » » Al sig Heorgiy V. Chekniavskiy (Ucraina)<br />
3 gennaio 2002. Al sig Bruno D'Alfonso (Italia)<br />
» » » Al sig Pericle Bergamo (Italia)<br />
» » » Al sig Carlo <strong>La</strong> Vigna (Italia)<br />
» » Al sig Fausto Ales (Italia)<br />
» » Al sig Joseph Willi Oberberg (Essen)<br />
» » » Al sig Bernard Joseph Tansey (Westminster)<br />
» » Al sig Gennaro De Feo (Roma)<br />
30 » » Al sig Enrico Nenna (Roma)<br />
31 » » Al sig Enrique Mas Montañés (Spagna)<br />
1 febbraio » Al sig Walter Koberger (Wien)<br />
21 » » Al sig Rafael J. Cabrera Artola (Managua)
Diarium Romanae Curiae 707<br />
Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
5 marzo 2001. Al sig . Sandro Benedetti (Albano)<br />
» » » Al sig . Aldo Drogheo (Albano)<br />
» » » Al sig , Angeletto Mafera (Albano)<br />
» » »> Al sig . Anacleto Fini (Albano)<br />
18 settembre » Al sig Francesco Otti (Italia)<br />
» » » Al sig . Donato Berardi (Italia)<br />
22 » » Al sig . Con Sobey (Northampton)<br />
1 ottobre » Al sig . Bonaventure Fagan (Saint John's, Newfoundland)<br />
6 » » Al sig , Roger Tranchant (Annecy)<br />
» » » Al sig Wilhelmus F.C.M. Derkse ('s-Hertogenbosch)<br />
12 » » Al sig . Robert J.W. Clark (Saint Andrews and Edinburgh)<br />
» » » Al sig . Leandro Ferrari (Lugano)<br />
18 » » Al sig . Bernard Gaffet (Amiens)<br />
31 » » Al sig . Aniello Avallone (Sabina-Poggio Mirteto)<br />
12 novembre » Al sig . John Regan (Cardiff)<br />
» » » Al sig . Carlo Moscatelli (Roma)<br />
» » » Al sig . Sante Baldi (Roma)<br />
» » » Al sig Eugenio Giovanni Santoni (Pescia)<br />
» » » Al sig . Giuseppe Frediani (Pescia)<br />
» » Al sig Nino Di Paolo (Napoli)<br />
» » » Al sig Gerardus W Fransen (Rotterdam)<br />
» » » Al sig . Wilhelmus J. Vos ('s-Hertogenbosch)<br />
17 » Al sig David Barker (Southwark)<br />
» » » Al sig Dietrich Wehner (Freiburg im Breisgau)<br />
» » » Al sig Maurice Moerlen (Strasbourg)<br />
2 dicembre » Al sig Angelo Verga (Roma)<br />
» » » Al sig Jean <strong>La</strong>font (Blois)<br />
4 » » Al sig Antonio Fernando Giannini (Roma)<br />
» » » Al sig Samir Daoud Halwagi (Cairo dei Siri)<br />
» » » Al sig Samir Hanna Sidi (Cairo dei Siri)<br />
7 » » Al sig Angelo Balsamo (Caltanissetta)<br />
» » » Al sig Richard Brumby (Gran Bretagna)<br />
» » » Al sig Ludwik Kobierski (Lviv dei <strong>La</strong>tini)<br />
» » » Al sig Ihor Zhuk (Lviv dei <strong>La</strong>tini)<br />
» » » Al sig Patrick James Kennedy (Killala)<br />
14 gennaio 2002. Al sig Michael Power (Southwark)<br />
1 febbraio » Al sig Antonio Libonati (Avezzano)<br />
» » » Al sig Antoni B. Stepien (Lublin)<br />
» » » Al sig Michel Trilha (Tarbes et Lourdes)<br />
4 » » Al sig Nicholas McKenna (Dublin)<br />
» » » Al sig Ugo Battaglia (Roma)<br />
» » » Al sig Dante Devoto (Roma)
708<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
4 febbraio 2002. Al sig. Vittorio Conti (Grosseto)<br />
» » » Al sig. Giovanni Lietta (Novara)<br />
7 » » Al sig. Sghir Ej-Jìlali (Marocco)<br />
12 » » Al sig. Yves David (Rennes)<br />
19 » » Al sig. Gianfranco Agostinone (Pescara-Penne)<br />
21 » » Al sig. André Magnan (Marseille)<br />
» » » Al sig. Bruno Magnan (Marseille)<br />
» » » Al sig. Robert <strong>La</strong>nteaume (Marseille)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama di Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
17 gennaio 2002. Alla sig.ra Gisela Büttner (Speyer)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama di Commenda dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
10 ottobre 2001. Alla sig.ra Mary Suzanne Vanderbosch Agostino (San Diego)<br />
12 novembre » Alla sig.ra Cele Daccó (Lugano)<br />
17 » » Alla sig.ra Gesine Utz (Hildesheim)<br />
» » » Alla sig.ra Liselore Karnath (Hildesheim)<br />
12 febbraio 2002. Alla sig.ra Diana Turconi-Bubenek (Romania)<br />
<strong>La</strong> Croce di Dama dell'Ordine di San Gregorio Magno<br />
5 marzo 2001. Alla sig.ra Anny Bernardi (Albano)<br />
10 ottobre » Alla sig.ra Lilian Hopkin (Menevia)<br />
17 novembre » Alla sig.ra Annette Barker (Southwark)<br />
2 dicembre » Alla sig.ra Caterina Guarna in Verga (Roma)<br />
4 » » Alla sig.ra Pearlette Calliopa Louisy (Castries)<br />
<strong>La</strong> Gran Croce dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
22 settembre 2001. Al sig. Jorge Cisternas <strong>La</strong>renas (Santiago de Chile)<br />
» » » Al sig. Josef Stasinski (Poznan)<br />
<strong>La</strong> Commenda con Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
2 ottobre 2000. Al sig. Louis Yinda (Edea)<br />
25 settembre 2001. Al sig. Bruno Neveu (Francia)<br />
2 ottobre » Al sig. Christian Konrad (Wien)<br />
18 gennaio 2002. Al sig. Radhamés Mejia (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig. José León Asencio (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig. Víctor Méndez Capellán (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig. José Garrido (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig. José Delmonte Peguero (Santo Domingo)<br />
» » » Al sig. José Chez Checo (Santo Domingo)
Diarium Romanae Curiae 709<br />
<strong>La</strong> Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
22 settembre 2001. Al sig . Alberto Giordano (Ventimiglia-Sanremo)<br />
1 ottobre » Al sig . Harald Hubatschke (Sankt Pölten)<br />
» » » Al sig . Herbert Sprenger (Saint John's, Newfoundland)<br />
» » » Al sig . Gerald Fallón (Saint John's, Newfoundland)<br />
6 » » Al sig . Walter Pescosta (Wien)<br />
10 » » Al sig . Romeo Ferreira de Queiroz (Nova Iguaçu)<br />
» » » Al sig . Franco Guatelli (Reggio Emilia-Guastalla)<br />
» » » Al sig , Renato Coscelli (Reggio Emilia-Guastalla)<br />
» » Al sig Fermo Carubbi (Reggio Emilia-Guastalla)<br />
» » » Al sig . Francesco Sanna (Reggio Emilia-Guastalla)<br />
» » » Al sig . Carlo Scaravelli (Reggio Emilia-Guastalla)<br />
» » » Al sig . Lodovico Vergari (Orvieto-Todi)<br />
12 » » Al sig . Johannes Martinek (Wien)<br />
18 » » Al sig . Carlos Polit Ortiz (Portoviejo)<br />
» » » Al sig . José Atilio Alava Mejia (Portoviejo)<br />
» » Al sig . Mario Fioret (Concordia-Pordenone)<br />
» » Al sig . Lucio Candotti (Concordia-Pordenone)<br />
» » Al sig . Giuseppe Mannello (Concordia-Pordenone)<br />
20 » Al sig . Nasri Aractingi (Damasco dei Greco Melchiti)<br />
2 dicembre » Al sig . Bindo Massimo Giannaccari (Roma)<br />
» » » Al sig Tommaso Zenga (Roma)<br />
4 » » Al sig . Silvio Cavazzoli (Carpi)<br />
» » » Al sig Domenico Spagnuolo (Avellino)<br />
11 » » Al sig Yuri V. Zemiliansky (Ucraina)<br />
» » » Al sig Valeriy I. Stroghyj (Ucraina)<br />
» » » Al sig Anatoli P. Kartysh (Ucraina)<br />
» » » Al sig Mycola H Malomuzh (Ucraina)<br />
1 febbraio 2002. Al sig Paul Kirchhof (Freiburg im Breisgau)<br />
19 » » Al sig Josef Jurina (Freiburg)<br />
» » » Al sig Luigi Giulianelli (Roma)<br />
Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa<br />
31 maggio 2000. Al sig Ruggiero Capodivento (Italia)<br />
30 agosto 2001. Al sig Giuseppe Basilone (Benevento)<br />
» » » Al sig Francesco Saverio Simeone (Benevento)<br />
» » » Al sig Giovanni De Lucia (Italia)<br />
22 settembre » Al sig Heinz Schott (Bamberg)<br />
» » » Al sig Fritz Diekamp (Paderborn)<br />
» » Al sig Philippe Bardoul (Nantes)<br />
» » Al sig Guillaume Gaschignard (Nantes)<br />
» » Al sig Mario Croes (Willemstad)<br />
» » » Al sig Silos Ramón Salcedo (Willemstad)
710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
22 settembre 2001 Al sig . Edsel Arthur Victor Jesurun (Willemstad)<br />
1 ottobre » Al sig . Nicolaas B. M. Poort (Rotterdam)<br />
» » » Al sig . Arnold Sommer (Paderborn)<br />
» » » Al sig . Wilhelm J. P. Scholc ('s-Hertogenbosch)<br />
2 » » Al sig Jozef Biernacki (Saint-Boniface)<br />
» » » Al sig . Fabio Antimiani (Roma)<br />
» » » Al sig . Giovanni Artenio (Roma)<br />
» » » Al sig . Giancarlo Cianfrocca (Roma)<br />
6 » » Al sig . Aldo Benzi (Rimini)<br />
» » » Al sig . Marco Moretti (Rimini)<br />
» » » Al sig . Salvatore Andreetti (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
» » » Al sig . Luca Celi (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
» » » Al sig . Giovanni Cortelessa (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
» » » Al sig . Giuseppe Ficini (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
» » Al sig . Vincenzo Fuccio (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
» » » Al sig Alessandro Picozzi (Porto-<strong>Santa</strong> Rufina)<br />
» » » Al sig . Bernard Leonard Mensink (Utrecht)<br />
10 » » Al sig . John Edward Duignan (Wellington)<br />
» » » Al sig . Giovanni Casotti (Reggio Emilia-Guastalla)<br />
» » Al sig . Aliviero Moretti (Orvieto-Todi)<br />
» » Al sig . Theodor Pieper (Essen)<br />
12 » » Al sig . Mario De Felice (Catania)<br />
» » » Al sig . Colombo <strong>La</strong>bate (Cesena-Sarsina)<br />
» » » Al sig Roberto Azzolin (Cesena-Sarsina)<br />
» » » Al sig Mario Mora (Cesena-Sarsina)<br />
» » » Al sig Giuseppe Rebuffini (Cesena-Sarsina)<br />
» » » Al sig . Carlo Zucchi (Modena-Nonantola)<br />
» » » Al sig Juliusz Tamiollo (Southwark)<br />
18 » » Al sig Giacomo Colusso (Concordia-Pordenone)<br />
» » » Al sig Guerrino Tesolin (Concordia-Pordenone)<br />
» » Al sig Leopold Edi Eisenmann (Salzburg)<br />
» » » Al sig Oscar Humberto Palacios (Portoviejo)<br />
20 » » Al sig Saadallah Agha Elkalaa (Siria)<br />
21 » » Al sig Noè Guidoni (Brescia)<br />
» » » Al sig Franco Ragni (Brescia)<br />
» » » Al sig Enrico Silvioli (Brescia)<br />
» » » Al sig John Kalinowski (Worcester)<br />
» » » Al sig Mario Steveiii (Cagliari)<br />
12 novembre » Al sig Ferdinando Bolino (Nola)<br />
» » »> Al sig Giovanni Cirillo (Nola)<br />
» » » Al sig Johannes A. M. Peters ('s-Hertogenbosch)<br />
» » » Al sig Giancarlo Chicchiani (Roma)<br />
» » » Al sig Roberto De Luca (Roma)<br />
17 » » Al sig Alexius Streit (Paderborn)<br />
» » » Al sig Filippo Allegretta (Molfetta-Ruvo-Giovinazzo-Terlizzi)
17 novembre<br />
» »<br />
4 dicembre<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
3<br />
14<br />
»<br />
31<br />
1<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
19<br />
»<br />
»<br />
10<br />
18<br />
»<br />
»<br />
»<br />
31<br />
14<br />
19<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
gennaio<br />
»<br />
»<br />
»<br />
febbraio<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
2001.<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
2002,,<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
»<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s:<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s:<br />
Al s<br />
Al s<br />
Al s<br />
Diarium Romanae Curiae 711<br />
< y Gianni <strong>La</strong>varone (Udine)<br />
». Giacomo Patti (Udine)<br />
r. Maurizio Marani (Carpi)<br />
Bruno Pradi (Carpi)<br />
y Eugenio Galli (Carpi)<br />
r. Ercole Gasparini (Carpi)<br />
y Johan M. J. Quick ('s-Hertogenbosch)<br />
r.. Giorgio Capriotti (Roma)<br />
Emidio Nazzicone (Roma)<br />
f. Giuseppe Zara (Italia)<br />
i y Francesco Visicchio (Molfetta-Ruvo-Giovinazzo-Terlizzi)<br />
y Paolo Pozzoli (Como)<br />
r. Tommaso Pinini D'Oliva (Roma)<br />
< y Massimo Pedrazzoli (Roma)<br />
f. Massimo Bottalico (Roma)<br />
y Giuseppe Leopardo (Roma)<br />
712<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ottobre 2001. Alla sig.ra Nouzha Elias (Siria)<br />
dicembre » Alla sig.ra Lila Coronado (Coro)<br />
Alla sig.ra Meya Ugarte De Sánchez (Coro)<br />
Alla sig.ra Gabriella Bertelli (Carpi)<br />
Alla sig.ra Giannina Pecchi (Carpi)<br />
Alla sig.ra Monique Housse (Dijon)<br />
febbraio 2002. Alla sig.ra Maria Lussnig (Wien)<br />
23 settembre 2002.<br />
»<br />
30<br />
1<br />
4<br />
»<br />
11<br />
ottobre<br />
NECROLOGIO<br />
Card. John Baptist Wu Cheng-Chung, del Titolo della Beata<br />
Vergine Maria del Monte Carmelo a Mostacciano,<br />
Mons<br />
Mons<br />
Mons<br />
Mons<br />
Vescovo di Hong Kong.<br />
Julius Peeters, Vescovo em. di Buéa (Camerun).<br />
Philip F. Smith, Arcivescovo em. di Cotabato (Filippine).<br />
Marcos Zuluaga Arteche, Vescovo tit. di Izirzada.<br />
Desiderio E. Collino, Vescovo em. di Lomas de Zamora<br />
(Argentina).<br />
Mons. James Collins, Vescovo em. di Miracema do Tocantins<br />
Mons<br />
Mons<br />
(Brasile).<br />
Jean Huard, Vescovo di Tournai (Belgio).<br />
Italo S. Di Stefano, Arcivescovo em. di San Juan de<br />
Cujo (Argentina).<br />
Recens nuntiatum est Angelum Kim Nam-Sou, episcopum em. Suvonensem die<br />
1 Iunii a. 2002 de vita decessisse.
An. et vol. XCIV 6 Decembris 2002 N. 12<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
Directio Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<br />
ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
LITTERAE DECRETALES<br />
quibus beato Iosepho Marello sanctorum honores decernuntur.<br />
IOANNES PAULUS PP. II<br />
Ad perpetuam rei memoriam. — « Estote ergo vos perfecti, sicut Pater<br />
vester caelestis perfectus est» (Mt 5, 48).<br />
Iosephus Marello praeclara vita navitate que pastorali genuinam omnino<br />
interpretationem evangelici istius praecepti dedit, sanctum Iosephum, Beatae<br />
Mariae Virginis sponsum, eligens veluti exemplum spiritalis ad sanctitatem<br />
itineris. Sanctus ille Patriarcha a beato Iosepho Marello considerabatur<br />
« dux et magister spiritalis vitae, exemplar quod attingi vix potest vitae<br />
evangelicae et absconditae » (Scripta, 226).<br />
Ipse die xxvi mensis Decembris anno MDCCCXLIV Augustae Taurinorum<br />
ex parentibus alta pietate christianis ortus est. Orbatus matre, in Matre illa<br />
caelesti spiritale adiumentum quaesivit, quae hac in urbe sub titulo « Consolata<br />
» excolebatur. In loco vulgo « San Martino Tanaro » (hodie « San Martino<br />
Alfieri»), regione in Astensi, vitam agens, a curione Ioanne Baptista<br />
Torchio eucharistiam, ministerium altaris et catechismum peculiari quidem<br />
ratione diligere didicit. Vocationem ad sacerdotium praesentiens, Seminarium<br />
Astense est ingressus, alacriter in via ad sanctitatem progrediens. Sacerdotii<br />
dono exornatus die xix mensis Septembris anno MDCCCLXVIII, statim<br />
munus suscepit secretarii episcopi Astensis Exc.mi Domini Caroli Savio,<br />
quod tredecim annos diligenter explevit. Eodem tempore vitae spiritalis in-<br />
47 - AA S
714<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
crementum apud iuvenes praesertim et clerum studiose fovebat. Die xiv<br />
mensis Martii anno MDCCCLXXVIII Congregationem condidit Oblatorum S. Iosephi,<br />
Custodem Redemptoris velut specimen intimae cum Verbo divino necessitudinis<br />
proponens. Anno MDCCCLXXXIII moderationem suscepit antiqui<br />
monasterii sanctae Clarae in quo operam promovebat pro pauperibus, senibus,<br />
a societate segregatis. Episcopus creatus Aquensis anno MDCCCLXXXIX,<br />
precibus suis Christifideles laicos clerumque vehementer prosequebatur, instabilem<br />
vitae modum at praesertim industriae pro unitate Ecclesiae demonstrabat.<br />
Epistulis suis pastoralibus maioris momenti theologica ac spiritualia<br />
argumenta interpretabatur, paenitentiam scilicet, iuvenum familiarem<br />
educationem, fidei propagationem, missionalem Ecclesiae actuositatem. In<br />
exsequendo Episcopi munere verbum Dei praedicabat omnibus Christifidelibus,<br />
ut ipsi fide, spe et caritate roborati in Christo crescerent et communitas<br />
dioecesana illud testimonium caritatis redderet, quod Dominus commendaverat.<br />
Die xxx mensis Maii anno MDCCCXCV Savonensi in urbe obiit cum<br />
pastorale ministerium exerceret, absentem adiuvans Episcopum dioecesanum.<br />
Beatus Iosephus Marello maxima cum modestia spiritales animi sui<br />
ubertates abscondere studebat. Tamen post mortem fama eius sanctitatis<br />
aperte apud fideles, Seminarii tirones, sacerdotes, religiosos, immo apud Decessores<br />
Nostros rec. mem. Leonem XIII, sanctum Pium X et Benedictum<br />
XV est illustrata. Quaedam testimonia in processu informativo Astensi-<br />
Aquensi, annis MCMXXIV-MCMXXVIII expleto, nec non in processu informativo<br />
adiuncto Aquensi, annis MCMXLI-MCMXLII celebrato, sunt collecta.<br />
Venerabilis Decessor Noster Paulus VI, rec. mem., die xn mensis Iunii<br />
anno MCMLXXVIII Iosephum Marello virtutes théologales et cardinales atque<br />
adnexas heroum in modum factitavisse pronuntiavit. Nos Ipsi miraculum<br />
approbavimus deprecationi Iosephi Marello adsignatum atque die xxvi mensis<br />
Septembris anno MCMXCIII eum beatum renuntiavimus, occasione data<br />
itineris Nostri pastoralis in dilecta dioecesi Astensi. Divina vero dedit ipsa<br />
exinde Providentia in hoc beato novum sanctimoniae indicium prodigiosa<br />
propter ipsius deprecationem intercedente sanatione, quae anno MCMXCVIII<br />
in Peruvia evenit. Nostro denique in conspectu die xvni mensis Decembris<br />
anno MM Decretum prodiit super miraculo. Exauditis deinde Patrum Cardinalium<br />
Episcoporumque congregatorum faventibus sententiis, ritus canonizationis<br />
decrevimus ut Romae die xxv mensis Novembris anno MMI, in sollemnitate<br />
scilicet Domini Nostri Iesu Christi universorum Regis, perficeretur.<br />
Hodie igitur in Patriarchali Basilica Petriana, coram populi Dei multitudine<br />
Pastorumque Ecclesiae numero maximo, perplacuit Nobis magno<br />
animi studio hanc quae sequitur proferre canonizationis formulam:
Acta Ioannis Pauli Pp II 715<br />
« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei<br />
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu<br />
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione<br />
praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum<br />
Nostrorum consilio, Beatos Iosephum Marello, Paulam Montai Fornés<br />
a Sancto Iosepho Calasanctio, Leoniam Franciscam Salesiam Aviat et Mariam<br />
Crescentiam Höss Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum<br />
Catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia<br />
devotione recoli debere.<br />
In nomine Patris, et Filii et Spiritus Sancti ».<br />
Qua prolata studiose formula non dubitavimus sermone Nos etiam inculcare<br />
persuadereque eximium praeclarumque hunc virum insignes dedisse<br />
religiosae pietatis operumque honorificorum testificationes. Pertinet enim<br />
ipse ad spectabiles homines illos qui suaviter cunctos hortabantur, cunctis<br />
opitulabantur, cunctos salutaribus beneficiis consolabantur. Is ideo coram<br />
omnibus fulgens habetur exemplar, unde catholica fides et navitas usque<br />
proferantur et quam plurimos homines attingant.<br />
Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum vim habere,<br />
contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.<br />
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxv mensis Novembris, anno<br />
MMI, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.<br />
Loco £8 Plumbi<br />
In Secret. Status tab., n. 507.190<br />
EGO IOANNES PAULUS<br />
Catholicae Ecclesiae Episcopus<br />
Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.
716<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
DECLARATIO CONIUNCTA<br />
« Et moi, je leur ai donné la gloire que tu m'as donnée, pour qu'ils<br />
soient un comme nous sommes un, moi en eux comme toi en moi, pour<br />
qu'ils parviennent à l'unité parfaite et qu'ainsi le monde puisse connaître<br />
que c'est toi qui m'as envoyé et que tu les as aimés comme tu m'as aimé». 1<br />
Dans la joie profonde de nous retrouver ensemble dans la ville de<br />
Rome, près de la tombe des saints Apôtres Pierre et Paul, nous échangeons<br />
le baiser de paix sous le regard de Celui qui veille sur son Eglise et qui guide<br />
nos pas; et nous méditons une nouvelle fois ces paroles que l'évangéliste<br />
Jean nous a transmises et qui constituent la prière émouvante du Christ à<br />
la veille de sa Passion.<br />
1. Notre rencontre se place dans la ligne du baiser que nous avons<br />
échangé à Bucarest au mois de mai 1999, tandis que résonne encore dans<br />
notre coeur l'appel émouvant: « Unitate, unitate! Unité, unité! », qu'une<br />
grande foule de fidèles a fait monter spontanément devant nous en cette<br />
occasion. Cet appel se faisait l'écho de la prière de notre Seigneur pour<br />
« que tous soient un ». 2<br />
<strong>La</strong> rencontre de ce jour renforce notre engagement à prier et à travailler<br />
pour atteindre la pleine unité visible de tous les disciples du Christ. Notre<br />
but et notre désir ardent, c'est la pleine communion qui n'est pas absorption,<br />
mais communion dans la vérité et dans l'amour. C'est un chemin irréversible<br />
pour lequel il n'y a pas d'alternative: c'est le chemin de l'Église.<br />
2. Marquées encore par la triste période historique durant laquelle on a<br />
nié le Nom et la Seigneurie du Rédempteur, les communautés chrétiennes<br />
en Roumanie rencontrent encore fréquemment aujourd'hui des difficultés à<br />
dépasser les effets négatifs que ces années ont eus sur la mise en œuvre de<br />
la fraternité et du partage, ainsi que sur la recherche de la communion.<br />
Notre rencontre doit être considérée comme un exemple: les frères doivent<br />
se retrouver pour se réconcilier, pour réfléchir ensemble, pour découvrir des<br />
moyens de parvenir à s'entendre, pour exposer et expliquer les arguments<br />
des uns et des autres. Nous exhortons donc ceux qui sont appelés à vivre<br />
côte à côte sur la même terre roumaine à trouver des solutions de justice et<br />
de charité. Par un dialogue sincère, il faut dépasser les conflits, les malen-<br />
1<br />
2<br />
Jn 17, 22-23<br />
Jn 17, 21
Acta Ioannis Pauli Pp II III<br />
tendus et les soupçons issus du passé, afin que, dans cette période décisive<br />
de leur histoire, les chrétiens en Roumanie puissent être des témoins de la<br />
paix et de la réconciliation.<br />
3. Nos relations doivent être le reflet de la communion réelle et profonde<br />
dans le Christ, qui existe déjà entre nous, même si elle n'est pas encore<br />
plénière. En effet, nous reconnaissons avec joie que nous avons ensemble<br />
la tradition de l'Église indivise, centrée sur le mystère de l'Eucharistie,<br />
dont témoignent les saints que nous avons en commun dans nos calendriers.<br />
D'autre part, les nombreux témoins de la foi dans les temps d'oppression<br />
et de persécution du siècle écoulé, qui ont montré leur fidélité au<br />
Christ, sont un germe d'espérance dans les difficultés présentes.<br />
Pour alimenter la recherche de la pleine communion, même dans les divergences<br />
doctrinales qui demeurent encore, il convient de trouver des<br />
moyens concrets, en instaurant des consultations régulières, avec la conviction<br />
qu'aucune situation difficile n'est destinée à perdurer de manière irrémédiable,<br />
et que grâce à l'attitude d'écoute et de dialogue, et à l'échange<br />
régulier d'informations, des solutions satisfaisantes peuvent être trouvées,<br />
pour aplanir les points de friction et pour parvenir à une solution équitable<br />
des problèmes concrets. Il convient de renforcer ce processus pour que la<br />
pleine vérité de la foi devienne un patrimoine commun, partagé par les uns<br />
et les autres, et capable de faire naître une convivialité véritablement pacifique,<br />
enracinée et fondée sur la charité.<br />
Nous savons bien comment nous comporter pour établir les orientations<br />
qui doivent conduire l'oeuvre d'évangélisation, si nécessaire après la période<br />
sombre de l'athéisme d'État. Nous sommes d'accord pour reconnaître la<br />
tradition religieuse et culturelle de chaque peuple, mais aussi la liberté religieuse.<br />
L'évangélisation ne peut pas être fondée sur un esprit de compétitivité,<br />
mais sur le respect réciproque et sur la coopération, qui reconnaissent à<br />
chacun la liberté de vivre selon ses propres convictions, dans le respect de<br />
son appartenance religieuse.<br />
4. Dans le développement de nos contacts, à partir des Conférences<br />
Panorthodoxes et du Concile Vatican II, nous avons été témoins d'un rapprochement<br />
prometteur entre l'Orient et l'Occident, fondé sur la prière, sur<br />
le dialogue dans la charité et dans la vérité, si dense de moments de profonde<br />
communion. C'est pourquoi nous considérons avec préoccupation les
718 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
difficultés que traverse actuellement la Commission mixte internationale pour<br />
le dialogue théologique entre l'Église catholique et l'Eglise orthodoxe et, à l'occasion<br />
de notre rencontre, nous désirons formuler le souhait que l'on ne<br />
néglige aucune initiative pour réactiver le dialogue théologique et pour relancer<br />
l'activité de la commission. Nous avons le devoir de le faire, car le<br />
dialogue théologique rendra plus forte l'affirmation de notre volonté partagée<br />
de communion face à la situation actuelle de division.<br />
5. L'Église n'est pas une réalité fermée sur elle-même: elle est envoyée<br />
au monde et elle est ouverte au monde. Les nouvelles possibilités qui se<br />
créent dans une Europe déjà unie, et qui sont en train d'étendre ses frontières<br />
pour associer les peuples et les cultures de la partie centrale et orientale<br />
du Continent, constituent un défi que les chrétiens d'Orient et d'Occident<br />
doivent affronter ensemble. Plus ces derniers seront unis dans leur témoignage<br />
à l'unique Seigneur, plus ils contribueront à donner voix, consistance<br />
et espace à l'âme chrétienne de l'Europe, à la sainteté de la vie, à la<br />
dignité et aux droits fondamentaux de la personne humaine, à la justice et<br />
à la solidarité, à la paix, à la réconciliation, aux valeurs de la famille, à la<br />
protection de la création. L'Europe tout entière a besoin de la richesse culturelle<br />
forgée par le Christianisme.<br />
L'Église orthodoxe de Roumanie, centre de contacts et d'échanges entre<br />
les fécondes traditions slaves et byzantines de l'Orient, et l'Église de Rome<br />
qui, dans sa composante latine, évoque la voix occidentale de l'unique<br />
Église du Christ, doivent contribuer ensemble à une tâche qui caractérise le<br />
troisième millénaire. Selon l'expression traditionnelle et si belle, les Eglises<br />
particulières aiment à s'appeler Églises sœurs. S'ouvrir à cette dimension signifie<br />
collaborer pour redonner à l'Europe son ethos le plus profond et son<br />
visage véritablement humain.<br />
C'est dans de telles perspectives et dans de telles dispositions qu'ensemble<br />
nous nous confions au Seigneur, l'implorant de nous rendre dignes d'édifier<br />
le Corps du Christ, « jusqu'à ce que nous parvenions tous ensemble à<br />
l'unité dans la foi et dans la connaissance du Fils de Dieu, à l'état d'adultes,<br />
à la taille du Christ dans sa plénitude ». 3<br />
Au Vatican, le 12 octobre 2002.<br />
IOANNES PAULUS PP. II S* TEOCTIST<br />
3<br />
Ep 4, 13
Acta Ioannis Pauli Pp. II 719<br />
ALLOCUTIONES<br />
I<br />
Ad sodales Pontificii Consilii de spirituali Migratorum et Itinerantium cura.*<br />
Venerati Fratelli nell'episcopato e nel sacerdozio,<br />
Carissimi fratelli e sorelle!<br />
1. Sono lieto di porgervi il mio cordiale benvenuto in occasione della<br />
riunione plenaria del Pontifìcio Consiglio della Pastorale per i Migranti e gli<br />
Itineranti, che ha come tema il mondo del mare. Saluto con affetto il Presidente<br />
del vostro dicastero, Mons. Stephen Fumio Hamao, e lo ringrazio per<br />
le cortesi parole che ha voluto rivolgermi a nome dei presenti. A ciascuno<br />
esprimo viva gratitudine per l'attenta cura e il generoso sforzo con cui vi<br />
fate tramite, con la vostra quotidiana attività, della sollecitudine della<br />
Chiesa verso quanti sono impegnati in questo complesso ambito della mobilità<br />
umana.<br />
Scrive sant'Agostino: « Contemplo la grandezza del mare che sta intorno,<br />
mi stupisco, ammiro; [ne] cerco l'autore...». 1<br />
Queste parole ben sintetizzano<br />
l'atteggiamento del cristiano di fronte al creato, grande dono di Dio all'umanità,<br />
e specialmente dinanzi alla maestosità e alla bellezza del mare. Sono<br />
certo che questi stessi sentimenti animano tutti coloro che, nel loro apostolato,<br />
si rivolgono al vasto mondo dell'emigrazione e del turismo, avente<br />
come riferimento il mare.<br />
Si tratta di un ambito sociale assai diversificato, dove, se anche non poche<br />
sono le sfide, non mancano le opportunità di evangelizzazione.<br />
2. L'incremento della mobilità umana e il processo di globalizzazione<br />
hanno notevolmente influito sui flussi migratori e turistici e sull'attività<br />
della gente del mare. Sono aumentate le occasioni di incontro. Accanto però<br />
a notevoli vantaggi derivanti dal fenomeno, si registrano anche effetti negativi,<br />
dolorose separazioni e situazioni complesse e difficili. Penso, ad esempio,<br />
ai marittimi obbligati a vivere lunghi periodi di lontananza dalle famiglie;<br />
ai ritmi lavorativi stressanti, interrotti soltanto da brevi soste nei porti,<br />
ai quali tanta gente del mare è sottoposta; ai molti emigranti che solca-<br />
* Die 29 Aprilis 2002.<br />
1<br />
Omelia sul Salmo 41, 7.
720<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
no mari ed oceani in cerca di migliori condizioni di vita e non di rado scoprono<br />
amare realtà, ben diverse da quelle propagandate dai mezzi di comunicazione.<br />
Né si possono dimenticare quelle singolari offerte turistiche di « paradisi<br />
artificiali », dove si sfruttano, a scopi meramente commerciali, popolazioni e<br />
culture locali a beneficio d'un turismo che, in certi casi, non rispetta nemmeno<br />
i più elementari diritti umani della gente del luogo.<br />
3. E importante non far mancare a quanti fanno parte della grande famiglia<br />
del mare un supporto spirituale. Va offerta loro l'opportunità d'incontrare<br />
Dio e di scoprire in Lui il vero senso della vita. È compito dei credenti<br />
testimoniare che gli uomini e le donne sono chiamati a vivere dappertutto<br />
un'« umanità nuova », riconciliata con Dio. 2<br />
Se è presente il sostegno di qualificati agenti pastorali, i turisti potranno<br />
apprezzare di più la vacanza e le crociere, perché non saranno solo viaggi<br />
di piacere. Godranno sì del loro tempo libero e d'un meritato periodo di riposo,<br />
ma saranno aiutati al tempo stesso a dialogare con le persone e le civiltà<br />
con le quali vengono a contatto ed a trascorrere momenti di riflessione<br />
e di preghiera. E pure importante non far mancare ai migranti un'accoglienza<br />
fraterna e un'adeguata assistenza religiosa, così che si sentano compresi<br />
nei loro problemi e ben accolti in società che rispettano la loro identità<br />
culturale. Gli stessi clandestini, che rischiano a bordo di navigli di fortuna,<br />
non devono essere abbandonati a se stessi.<br />
In ogni situazione, sarà necessario assicurare condizioni di lavoro più<br />
giuste e rispettose delle esigenze individuali e familiari, ed insieme ci si dovrà<br />
sforzare di proporre adeguate opportunità di coltivare la propria fede e<br />
la pratica religiosa. Ciò richiede l'impostazione di una pastorale attenta alle<br />
diverse condizioni, con forme di presenza apostolica adattate ai molteplici<br />
bisogni delle persone.<br />
4. <strong>La</strong> vostra Plenaria intende meglio focalizzare questi aspetti, tenendo<br />
conto che s'impone un approccio globale verso una realtà umana e sociale<br />
così complessa. Gli operatori pastorali non cesseranno di agire in collaborazione<br />
e comunione fraterna tra loro, per affrontare in modo efficace le grandi<br />
sfide che presenta questo singolare « cantiere » missionario.<br />
A tal fine, risulta utile richiamare le norme già in vigore, enunciate nel<br />
la Lettera apostolica Stella Maris e nell'Istruzione De pastorali migratorum<br />
2<br />
Cfr Ef 2, 15
Acta Ioannis Pauli Pp II 721<br />
cura, delia quale è in preparazione un'edizione aggiornata, come pure le in<br />
dicazioni del documento Orientamenti per la Pastorale del Turismo. Né va<br />
dimenticato l'urgente bisogno di formare bene i fedeli laici, chiamati a lavorare<br />
in quest'ambito apostolico, e di suscitare una rinnovata consapevolezza<br />
nelle Comunità cristiane circa i problemi della mobilità umana, mediante<br />
un costante aggiornamento.<br />
Mentre formulo voti che la vostra Plenaria contribuisca ad approfondire<br />
la comprensione di queste diverse situazioni sociali e pastorali, vi incoraggio<br />
a favorire ogni valida iniziativa per l'evangelizzazione di questo complesso<br />
settore.<br />
Affido i lavori del vostro incontro alla materna protezione di Maria Stella<br />
Maris, alla quale chiediamo di volerci condurre al porto di un mondo<br />
più solidale, più fraterno e più unito. Con tali sentimenti imparto di cuore<br />
a tutti la Benedizione Apostolica.<br />
Dear Brothers in the episcopacy,<br />
II<br />
Ad quosdam Nigeriae episcopos.*<br />
1. It is a great joy for me to welcome you, the second group of Nigérian<br />
Bishops, on the occasion of your visit ad Limina Apostolorum: "Grace to<br />
you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ". 1<br />
The ancient<br />
practice of "coming to see Peter" is reminiscent of the Apostle Paul's<br />
visit to Jerusalem, to spend time with Cephas 2<br />
whom the Lord had consti -<br />
tuted the "rock" upon which he would build his Church. In the fraternal<br />
embrace of Peter and Paul the early Christian community recognized<br />
Paul's Gentile converts as true brothers and sisters in the faith, and in<br />
Paul's account of the abundant outpouring of grace upon these new believers<br />
the entire community found ever greater reason to praise God's boundless<br />
mercy. 3<br />
In like manner, our coming together today reaffirms the communion<br />
of your vibrant and growing particular Churches with the Succes-<br />
* Die 30 Aprilis 2002<br />
' Rom 1:7<br />
2<br />
Cf. Gal 1:18.<br />
3<br />
Cf. Acts 15:16ff.
722 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
sor of Peter and with the Church Universal, and together we give thanks<br />
for the life and witness of the priests, religious and laity of your land, who<br />
serve the Lord with faithfulness and gladness.<br />
I have already shared with the first group of Nigérian Bishops certain<br />
thoughts and concerns that your Reports prompted, regarding the specific<br />
situation of the Church in your country. Now, I offer some further points<br />
of reflection for you who exercise in your local communities "the office of<br />
teaching, sanctifying and governing". 4<br />
2. I share your pastoral concern for the peaceful development of your<br />
peoples, not only in terms of material advancement, but especially in<br />
genuine politicai freedom, ethnie harmony and respect for the rights of all<br />
Citizens. The question before you at this time is: how can the Gospel be incarnated<br />
in these emerging circumstances? How can the Church and individual<br />
Christians best deal with the pressing issues which they must face if<br />
they are to build a better future for themselves and their children?<br />
An answer to these questions can be found in the very goals which, fi ve<br />
years ago, you set for yourselves in the National Pastoral Plan for Nigeria.<br />
In this far-reaching programme drafted by your Episcopal Commission on<br />
Mission, two broad areas summarize the thrust of what you see as the pastoral<br />
mission of the Church in Nigeria in the Third Christian Millennium:<br />
the new evangelization and the Church's responsibilities in civil society. It<br />
is within this twofold context that you were able to place virtually ail of<br />
your pastoral objectives aimed at transforming humanity from within, at<br />
renewing the innocence of people's hearts and, as recommended by the<br />
Special Assembly for Africa of the Synod of Bishops, at building up the<br />
Church as family. It is this latter élément which holds a vital key to the<br />
first two: as the Synod Fathers acknowledged, the Church as God's family<br />
"is an expression of the Church's nature particularly appropriate for Africa.<br />
For this image emphasizes care for others, solidarity, warmth in human relationships,<br />
acceptance, dialogue and trust". 5<br />
In fact, when proclamation<br />
and catechesis succeed in building up the Church as family, the whole of<br />
society benefits: harmony between différent ethnie groups is given a<br />
stronger foundation, ethnocentrism is avoided and reconciliation encouraged,<br />
greater solidarity and a sharing of resources among people, and life in<br />
4<br />
5<br />
Christus Dominus, 11.<br />
Ecclesia in Africa, 63.
Ada Ioannis Pauli Pp II 723<br />
society becomes ever more imbued with an awareness of the obligations<br />
which flow from respect for thè God-given dignity of every human being.<br />
3. The Church's mission in Nigeria, as everywhere, stems from her very<br />
nature as the sacrament of union with God and of the unity of ali the<br />
members of the human family. 6<br />
Just as in a family peace and harmony<br />
must be constantly built up, so too in the Church différences are not to be<br />
seen as a reason for conflict or tension, but as a source of strength and<br />
unity in legitimate diversity. Are not peace, harmony, unity, generosity<br />
and coopération hallmarks of a strong, healthy family? These then must be<br />
the distinguishing characteristics of ail relationships within the Church.<br />
"Let your light shine before men, that they may see your good works and<br />
give glory to your Father". 7<br />
In like manner, honesty and openness to dialogue is a necessary Christian<br />
attitude both inside the community as well as outside, with other believers<br />
and with men and women of good will. An erroneous or incomplete<br />
understanding of inculturation or ecumenism, however, must not compromise<br />
the duty to evangelize, which is an essential élément of the Catholic<br />
identity. The Church, while showing great respect and esteem for the non<br />
Christian religions professed by many Africans, cannot fail to sense the urgency<br />
of bringing the Good News to millions who have not yet heard<br />
Christ's saving message. As Pope Paul VI wrote in Evangelii nuntiandi:<br />
"The Church holds that these multitudes have the right to know the riches<br />
of the mystery of Christ 8<br />
— riches in which we believe that the whole of<br />
humanity can find, in unsuspected fulness, everything that it is gropingly<br />
searching for concerning God, man and his destiny, life and death, and<br />
truth". 9<br />
4. Moreover, evangelization and integrai human development — the development<br />
of every person and of the whole person — are intimately<br />
linked. The Second Vatican Council, in its Pastoral Constitution on the<br />
Church in the Modem World, put it well: "Pursuing the saving purpose<br />
which is proper to her, the Church not only communicates divine life to<br />
people but in some way casts the reflected light of that life over the entire<br />
earth, most of ali by its healing and elevating impact on the dignity of the<br />
8<br />
7<br />
8<br />
9<br />
Cf.. Lumen gentium, 1<br />
Mt 5:16.<br />
Cf. Eph 3:8<br />
No, 53,
724<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
person, by the way in which it strengthens the seams of human society<br />
and imbues everyday activity with a deeper meaning and importance.<br />
Thus through her individual members and her whole community, the<br />
Church believes she can contribute greatly towards making the family of<br />
man and its history more human". 10<br />
In fact, it is in the Incarnation of the<br />
Word of God that human history finds its true meaning; it is Jesus Christ,<br />
the Redeemer of mankind, who is the foundation of restored human dignity.<br />
For this reason, to proclaim Jesus Christ means to reveal to people<br />
their inalienable dignity: "Since it has been entrusted to the Church to reveal<br />
the mystery of God, who is the ultimate goal of man, she opens up to<br />
man at the same time the meaning of his own existence, that is, the innermost<br />
truth about himself'. 11<br />
Precisely because people have been endowed with this extraordinary<br />
dignity they should not be reduced to living in sub-human social, economie,<br />
cultural or politicai conditions. This is the theological basis of the struggle<br />
for the defence of justice and social peace, for the promotion, libération<br />
and integrai human development of ali people and of every individuai.<br />
Thus, the Fathers of the Special Assembly for Africa of the Synod of Bishops<br />
rightly observed that "integrai development implies respect for human<br />
dignity and this can only be achieved in justice and peace". 12<br />
5. This connection between evangelization and human development explains<br />
the Church's présence in the social sphère, in the arena of public<br />
and social life. Following the example of her Lord, she exercises her<br />
prophétie role on behalf of all people, especially the poor, the suffering, the<br />
defenceless; she becomes the voice of the voiceless, insisting that the dignity<br />
of the human person should always be at the centre of local, national<br />
and international programmes. She "challenges the consciences of Heads of<br />
State and those responsible for the public domain to guarantee ever more<br />
the libération and development of their peoples". 13<br />
Proclamation of the Good News, therefore, involves the promotion of<br />
initiatives that contribute to the development and ennoblement of people<br />
in their spiritual and material existence. It also denounces and combats all<br />
that degrades or destroys the human person. "The condemnation of evils<br />
10<br />
11<br />
12<br />
13<br />
Gaudium et spes, 40.<br />
Ibid., 41<br />
Ecclesia in Africa, 69.<br />
Ibid , 70
Acta Ioannis Pauli Pp II 725<br />
and injustices is also part of that ministry of evangelization in the social<br />
fïeld which is an aspect of the Church's prophétie role. But it should be<br />
made clear that proclamation is always more important than condemnation".<br />
14<br />
Therefore, as Shepherds and Pastors of souls we are charged with<br />
preaching the Gospel in a positive way, always, in season and out of season,<br />
15<br />
in order to build up the Family of God which is the Church, in charity<br />
and in truth, and to serve the whole family of man as it aspires to<br />
greater justice, freedom and peace.<br />
6. Brothers, these are some reflections which your visit to the tombs of<br />
the Apostles brings to mind and which I wanted to add to the comments<br />
already made to the first group of Nigérian Bishops. I am confident that<br />
your pilgrimage will give you renewed strength for your ministry, that you<br />
may never grow weary of preaching God's word, celebrating the sacraments,<br />
guiding the flock given over to your care, and seeking out those<br />
who have strayed or who have not yet heard the Lord's voice. The Church<br />
in Nigeria remains ever close to my heart: I pray that the joy of the<br />
Lord's Résurrection and the Spirit's gifts of wisdom and courage will become<br />
ever more visible in the lives of your people, that they may truly be<br />
"generous sons and daughters of the Church which is the Family of the<br />
Father, the Brotherhood of the Son and the Image of the Trinity". 16<br />
Commending<br />
you, and the priests, religious and laity to the loving protection of<br />
Mary, Queen of Africa, and to the intercession of your own Blessed Cyprian<br />
Michael Iwene Tansi, I cordially impart my Apostolic Blessing as a<br />
pledge of grace and communion in our Lord Jesus Christ.<br />
III<br />
Ad episcopos Aequatoriae.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Me complace recibiros hoy, Pastores y guías de las Iglesias particulares<br />
del Ecuador, durante la visita ad Limina que realizáis para renovar los<br />
vínculos de unidad con el Sucesor de Pedro, « principio y fundamento, per-<br />
14<br />
15<br />
16<br />
Sollicitudo rei socialis, 41<br />
Cf. 2 Tim 4:2.<br />
Ecclesia in Africa, 144.<br />
* Die 20 Maii 2002.
726 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
petuo y visible, de la unidad de la fe y de la comunión Ante los sepulcros<br />
de los Apóstoles Pedro y Pablo habéis tenido ocasión de profundizar<br />
en lo más íntimo de vuestra misión apostólica: ser testigos de Cristo y<br />
anunciadores incansables de su mensaje al Pueblo de Dios y a todos los<br />
hombres. Además, el contacto con los diversos dicasterios de la Curia Romana<br />
no solamente os ha brindado la oportunidad de tratar los asuntos<br />
que interesan directamente a las comunidades cristianas que presidís, sino<br />
también tomar conciencia más clara de la dimensión universal que atañe a<br />
todos los sucesores de los Apóstoles, dando así nuevo impulso a la solicitud<br />
por « las actividades comunes a toda la Iglesia, sobre todo para que la fe se<br />
extienda y brille para todos la luz de la verdad plena ». 2<br />
Agradezco de corazón las palabras que me ha dirigido en nombre de los<br />
demás el Cardenal Antonio J. González Zumárraga, Arzobispo de Quito,<br />
Primado del Ecuador, con las que ha expresado vuestros sentimientos de<br />
cercanía y adhesión, a la vez que me ha hecho partícipe de tantos anhelos<br />
pastorales que os animan.<br />
Ante los desafíos que os preocupan, deseo reiteraros mi aliento con las<br />
palabras que pronuncié en mi inolvidable visita a vuestro País: iluminados<br />
por tantos ejemplos de historia gloriosa y fortalecidos por el Espíritu Santo,<br />
« continuad vuestra labor pastoral, y tratad de buscar respuesta a las necesidades<br />
y problemas que la Iglesia experimenta hoy en el Ecuador ». 3<br />
2. Constato con satisfacción cómo los Pastores en el Ecuador habéis acogido<br />
aquella invitación, que recientemente he reiterado a toda la Iglesia, al<br />
proponer que se hagan indicaciones programáticas concretas para cumplir<br />
con la exigencia de que « el anuncio de Cristo llegue a las personas, modele<br />
las comunidades e incida profundamente mediante el testimonio de los valores<br />
evangélicos en la sociedad y en la cultura », como exhorté al término<br />
del gran acontecimiento espiritual y eclesial del Gran Jubileo. 4<br />
En sintonía<br />
con este criterio se ha elaborado el « Plan global pastoral de la Iglesia en el<br />
Ecuador 2001-2010», el cual ha de poner en marcha actividades efectivas,<br />
continuadas y coordinadas que dinamicen la pastoral ordinaria en este primer<br />
decenio del nuevo milenio.<br />
1<br />
2<br />
3<br />
4<br />
Lumen gentium, 18<br />
Lumen gentium, 23.<br />
Alocución en la Catedral metropolitana, Quito, 29 de enero de 1985, n. 2<br />
Novo millennio ineunte, 29.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 727<br />
En este sentido, os recuerdo que cualquier plan pastoral ha de tener corno<br />
meta ùltima e irrenunciable la santidad de todo cristiano, el cual no<br />
puede « contentarse con una vida mediocre, vivida según una ética minimalista<br />
y una religiosidad superficial ». 5<br />
Por eso, no han de escatimarse esfuerzos<br />
para promover aquellos recursos más fundamentales de la acción evangelizadora,<br />
sin los cuales se comprometería seriamente el éxito de cualquier<br />
programación. Entre ellos se ha de incluir sin duda una pastoral vocacional<br />
capilar y organizada, que tenga en cuenta los ambientes del mundo indígena<br />
con sus peculiaridades, pero sin crear separaciones ni, tanto menos, discriminaciones.<br />
En efecto, quien es llamado a ser apóstol de Cristo, ha de<br />
proclamar y dar a todos sin distinción testimonio del Evangelio.<br />
Se ha de poner gran esmero también en la formación permanente de los<br />
sacerdotes, que contemple, además de la debida actualización teológica, un<br />
constante impulso a su vida espiritual, que contribuya a afianzar la fidelidad<br />
a los compromisos adquiridos con la ordenación y dinamice desde la<br />
propia vivencia de fe en Cristo toda su labor pastoral.<br />
Una particular atención se ha de prestar a la formación de los laicos y a<br />
su papel y misión en la Iglesia. En muchos casos, su colaboración en las tareas<br />
más directamente eclesiales, como la catequesis, las actividades caritativas<br />
o la animación de grupos y comunidades, es una preciosa aportación<br />
a la acción de la Iglesia y, precisamente por ello, se ha de evitar cualquier<br />
forma de actuación que no se integre plenamente en la vida parroquial o<br />
en los programas diocesanos.<br />
Los fíeles laicos tienen, además, un propio cometido específico, como es<br />
el testimonio de una vida intachable en el mundo, la búsqueda de la santidad<br />
en la familia, en el trabajo y en la vida social, así como el compromiso<br />
de impregnar « con espíritu cristiano el pensamiento y las costumbres, las<br />
leyes y las estructuras de la comunidad en la que cada uno vive ». 6<br />
Por<br />
eso, se ha de pedir a todos los bautizados que no sólo manifiesten su identidad<br />
cristiana, sino que sean artífices efectivos, dentro de su ámbito de<br />
competencias, de un orden social inspirado cada vez más en la justicia y<br />
menos condicionado por la corrupción, por el antagonismo desleal o la falta<br />
de solidaridad. Sería un contrasentido invocar los principios éticos, denunciando<br />
algunas situaciones moralmente deplorables, y no exigir a quienes se<br />
mueven en el ámbito de la economía, la política o la administración pública<br />
6<br />
6<br />
Ibid., 31<br />
Apostolicam actuositatem, 13.
728<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
que pongan en práctica los valores proclamados con tanta insistencia por la<br />
Iglesia y sus Pastores.<br />
3. <strong>La</strong> Iglesia comienza el nuevo milenio con la firme convicción de que<br />
« la propuesta de Cristo se ha de hacer a todos con confianza », 7<br />
fiel al<br />
mandato del Señor de hacer « discípulos a todas las gentes ». 8<br />
Esta exigencia<br />
incluye también a los niños y los jóvenes en las diversas fases de su<br />
educación, en las que el desarrollo integral de la persona requiere la dimensión<br />
trascendente y religiosa. Por ello, la misión de la Iglesia en dicho campo<br />
se corresponde con el derecho fundamental de las familias a educar a<br />
sus hijos según su propia fe. Los Pastores no pueden permanecer impasibles<br />
ante el hecho de que una parte de las nuevas generaciones, sobre todo las<br />
menos dotadas de medios económicos, se vea privada de la apertura a un<br />
sentido de la vida y de una formación religiosa que será crucial en toda su<br />
existencia. Es de esperar que, con la colaboración franca entre cuantos tienen<br />
responsabilidades en este campo, se encuentren las fórmulas adecuadas<br />
para que el derecho a la libertad de educación sea pronto una realidad más<br />
plena y efectiva para todos.<br />
También se ha de proponer el mensaje de Cristo con confianza a los diversos<br />
grupos culturales y étnicos, de los cuales el Ecuador, por naturaleza<br />
e historia, es particularmente rico. En esta tarea apasionante son iluminadoras<br />
las palabras de San Pablo que, por un lado, se hace « todo a todos<br />
para salvar a algunos » 9<br />
y, por otro, insiste en que, con la revelación definitiva<br />
de Dios en Cristo, «ya no hay judío ni griego; [...] ya que todos vosotros<br />
sois uno en Cristo Jesús », 10<br />
por más que para unos pueda ser escándalo<br />
y para otros necedad. 11<br />
En efecto, la Iglesia, arraigada firmemente en la fe en Cristo, único salvador<br />
de todo el género humano, considera una gran riqueza la multiplicidad<br />
de formas, provenientes de sensibilidades y tradiciones diversas, en que<br />
se puede expresar el único mensaje evangélico y eclesial. Se destaca así el<br />
respeto por cada cultura y, al mismo tiempo, su capacidad de ser transformada<br />
y purificada para llegar a ser una forma entrañable en que cualquier<br />
persona o grupo puede encontrarse con el único Dios, plena y definitiva-<br />
7<br />
8<br />
9<br />
10<br />
11<br />
Novo millennio ineunte, 40<br />
Mt 28, 19<br />
1 Cod, 22.<br />
Ga 3, 28.<br />
Cf. 1 Col, 23
Acta Ioannis Pauli Pp. II 729<br />
mente revelado en Cristo. Precisamente esta convergencia fundamental en<br />
una misma fe servirá de fermento para que las diversas lenguas y sensibilidades<br />
encuentren fórmulas de expresión religiosa y litúrgica que destaquen<br />
la íntima comunión con la Iglesia universal y eviten cuidadosamente que,<br />
en las comunidades cristianas, haya « extraños ni forasteros, sino conciudadanos<br />
de los santos y familiares de Dios ». 12<br />
En efecto, una actitud que se ocupara exclusivamente de mantener intactos<br />
todos los componentes tradicionales de un grupo humano, no solamente<br />
comprometería el anuncio auténtico de la Buena Nueva del Evangelio,<br />
que es también fermento en las diversas culturas y promotora de nuevas<br />
civilizaciones, sino que, paradójicamente, favorecería su aislamiento respecto<br />
a otras comunidades y, sobre todo, respecto a la gran familia del<br />
Pueblo de Dios extendido por todo el orbe.<br />
4. En vuestro País, especialmente en algunos territorios, es muy relevante<br />
la labor evangelizadora que llevan a cabo numerosos misioneros, sacerdotes,<br />
religiosos y religiosas, tantas veces lejos de su patria de origen, a<br />
los que se ha de agradecer de corazón su entrega generosa. Con entrega desinteresada<br />
nos recuerdan que la evangelización no conoce fronteras y que<br />
también las comunidades eclesiales ecuatorianas han de poner su atención<br />
pastoral más allá de los propios confines. A este respecto, es alentador que<br />
el crecimiento de vocaciones a la vida contemplativa haya permitido en los<br />
últimos años acudir en ayuda de monasterios en otros países. Es un signo<br />
del impulso misionero que nunca debe faltar en toda comunidad cristiana,<br />
y es de esperar que se siga promoviendo con decisión y amplitud de miras.<br />
Hay también otros muchos ecuatorianos que, especialmente en los últimos<br />
años, han dejado su tierra en busca de mejores condiciones de vida,<br />
afrontando frecuentemente enormes dificultades de carácter material y espiritual.<br />
Con la actitud del Buen Pastor, os invito ardientemente a interesaros<br />
eficazmente por esta parte de la grey, planteando una pastoral de la<br />
emigración que ayude a las familias disgregadas a no perder el contacto con<br />
quienes están fuera y que establezca los cauces necesarios con las diócesis<br />
de destino para asegurarles la asistencia religiosa necesaria, de modo que no<br />
se ofusquen sus raíces y tradiciones cristianas. Aunque muchos de ellos no<br />
podrán volver, al menos a corto plazo, ha de hacerse todo lo posible para<br />
que los núcleos familiares se puedan recomponer y para que, en todos<br />
12<br />
Ef2, 19.<br />
48 - <strong>AAS</strong>.
730<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
aquellos que ya sufrieron por tener que abandonar su tierra patria, no sientan<br />
también el abandono de sus Pastores y de la comunidad eclesial que<br />
les hizo nacer a la fe.<br />
5. Soy consciente, queridos Hermanos, de las muchas preocupaciones<br />
que acompañan vuestro ministerio pastoral, como son la inestabilidad de<br />
numerosas familias, la desorientación en buena parte de la juventud, la influencia<br />
de mentalidades laicistas en la sociedad, una cierta superficialidad<br />
en la práctica religiosa o la asechanza de las sectas y grupos pseudorreligiosos.<br />
También sufrís con vuestros fieles la zozobra de una situación social y<br />
económica llena de incertidumbres.<br />
Ante todas estas realidades, que harían pensar en un horizonte sombrío<br />
para vuestras comunidades cristianas, deseo alentaros a no desfallecer e invitaros<br />
« a tener el mismo entusiasmo de los cristianos de los primeros tiempos<br />
». 13<br />
<strong>La</strong> magnífica experiencia eclesial del Gran Jubileo del 2000 sigue<br />
siendo aleccionadora, pues ha puesto de relieve la inagotable capacidad del<br />
mensaje de Cristo para llegar al corazón de los hombres de hoy y la inconmensurable<br />
fuerza transformadora del Espíritu, fuente de una esperanza<br />
« que no defrauda ». 14<br />
También hoy hemos de escuchar las palabras que Jesús<br />
dirigió a sus discípulos amedrentados: « Os he dicho estas cosas para<br />
que tengáis paz en mí. En el mundo tendréis tribulación. Pero ¡ánimo!: yo<br />
he vencido al mundo ». 15<br />
6. Pido a nuestra Madre del Cielo, a la que invocáis como Nuestra Señora<br />
de la Presentación del Quinche, que os guíe en el ministerio pastoral<br />
que se os ha confiado y que proteja a todos los queridos hijos e hijas ecuatorianos.<br />
Os ruego que les llevéis un afectuoso saludo del Papa, siempre<br />
muy cercano a todos sus anhelos y preocupaciones. Haced presente también<br />
el sincero agradecimiento de la Iglesia a vuestros sacerdotes, religiosos,<br />
religiosas y laicos comprometidos, por su generosa entrega a la causa del<br />
Evangelio. Tengo a todos muy presentes en mis oraciones y les imparto de<br />
corazón, como a vosotros ahora, la Bendición Apostólica.<br />
13<br />
14<br />
15<br />
Novo millennio ineunte, 58.<br />
Rm 5, 5.<br />
Jn 16, 33.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 731<br />
IV<br />
Ad episcopos Venetiolae.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Al término de mi primer viaje a vuestra Patria, me despedía con la<br />
esperanza de que « la Iglesia en Venezuela dará verdadero testimonio de la<br />
presencia de Jesucristo y podrá afrontar con valentía los desafíos del milenio<br />
que se aproxima ».' Ahora, cuando el nuevo milenio ha comenzado y<br />
no se han hecho esperar los desafíos, a veces arduos e inesperados, os recibo<br />
con afecto en esta visita ad limina para continuar alentando vuestro ministerio<br />
de pastores, guías y maestros del Pueblo de Dios que peregrina en esa<br />
querida Nación.<br />
Agradezco cordialmente las amables palabras que me ha dirigido Mons.<br />
Baltazar Porras, Arzobispo de Mérida y Presidente de la Conferencia episcopal,<br />
con las cuales ha expresado vuestra firme voluntad de plena comunión<br />
con el Sucesor de Pedro, quien recibió la misión de confirmar en la fe<br />
a sus hermanos 2<br />
y es « principio y fundamento, perpetuo y visible, de la<br />
unidad de la fe y de la comunión ». 3<br />
Tengo muy presentes los anhelos y<br />
preocupaciones de vuestro ministerio apostólico, que habéis expuesto en las<br />
Relaciones quinquenales y de las que habéis tenido oportunidad de dialogar<br />
en los diversos encuentros con los responsables de los dicasterios de la Curia<br />
Romana. Sabéis que en el misterio de la Iglesia « si sufre un miembro, todos<br />
los demás sufren con él. Si un miembro es honrado, todos los demás toman<br />
parte en su gozo » * y, por eso, en vuestro generoso esfuerzo, podréis<br />
sentir la fuerza que nace de la comunión con toda la Iglesia, así como la<br />
cercanía y solicitud de quien apacienta el Pueblo de Dios como un amoris<br />
officium. 5<br />
2. Me complace saber que está en curso la celebración del I Concilio<br />
Plenario de Venezuela, convocado con el fin de unir « fuerzas y voluntades<br />
*Die 11 Iunii 2002.<br />
1<br />
Discurso de despedida, 29-1-1985.<br />
2<br />
Cf. Lc 22, 32.<br />
3<br />
Lumen gentium, 18.<br />
4<br />
1 Co 12, 26.<br />
5<br />
Cf. San Agustín, In Io. Ev.., 123, 5.
732<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
para promover el bien común del conjunto de las Iglesias y de cada una de<br />
ellas », 6<br />
impulsando así una acción evangelizadora de largo alcance, que sea<br />
al mismo tiempo expresión de un esfuerzo unánime « para que la fe se ex<br />
tienda y brille para todos la luz de la verdad plena ». 7<br />
A este respecto, tras la espléndida experiencia del Gran Jubileo, he indi<br />
cado que uno de los retos decisivos del nuevo milenio es precisamente hacer<br />
de la Iglesia « la casa y la escuela de la comunión », mediante un camino es<br />
piritual profundo, sin el cual « de poco servirían los instrumentos externos<br />
de comunión. Se convertirían en medios sin alma ». 8<br />
Por eso, un Concilio<br />
particular, acontecimiento de tanta raigambre eclesial, ha de ser vivido y<br />
llevado a cabo como una auténtica experiencia especial del Espíritu, que<br />
guía a su Iglesia y la mantiene en la unidad de la fe y de la caridad. Su<br />
primer fruto es la comunión entre los Pastores que, a su vez, son principio<br />
de unidad en las Iglesias particulares que presiden.<br />
Os invito, pues, a fomentar en todas las etapas de ese Concilio el espíri<br />
tu de diálogo, concordia fraterna y colaboración sincera, evitando cualquier<br />
tipo de disensiones que pudieran provocar desorientación en los fieles o ser<br />
pretexto para insidias por parte de quienes buscan otros intereses ajenos al<br />
bien de la Iglesia.<br />
3. Por la cercanía a vuestro pueblo y la cotidiana labor pastoral que desempeñáis,<br />
sois muy conscientes de las profundas y rápidas transformaciones<br />
sociales que condicionan la gran tarea de la evangelización y que exigen<br />
hoy « afrontar con valentía una situación que cada vez es más variada<br />
y comprometida ». 9<br />
En este contexto cobra una importancia particular la<br />
renovación de la catequesis, mediante la cual la Iglesia cumple con el deber<br />
de «mostrar serenamente la fuerza y la belleza de la doctrina de la fe». 10<br />
En efecto, la cultura laicista, el clima de indiferencia religiosa o la fragilidad<br />
de ciertas instituciones tradicionalmente sólidas, como la familia misma,<br />
los centros educativos e incluso algunas instituciones eclesiales, pueden<br />
hacer mella en los cauces a través de los cuales se transmite la fe y se promueve<br />
la educación cristiana de las nuevas generaciones.<br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
10<br />
Christus Dominus, 36.<br />
Lumen gentium, 23.<br />
Novo millennio ineunte, 43.<br />
Ibid., 40.<br />
Const. ap. Fidei depositum, 1.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 733<br />
En esta situación, conviene recordar que « en la causa del Reino no haytiempo<br />
para mirar atrás, y menos para dejarse llevar por la pereza ». n<br />
Por<br />
el contrario, es necesario infundir nuevo ardor en los pastores y catequistas<br />
para que, con el propio testimonio y la creatividad que tantas veces les caracteriza,<br />
encuentren las fórmulas más adecuadas de hacer llegar la luz de<br />
Cristo al corazón de cada venezolano, suscitando siempre la sorpresa gozosa<br />
de su mensaje y su presencia. A este respecto, el Catecismo de la Iglesia<br />
Católica servirá de guía e inspiración para una catequesis renovada y adecuada<br />
a los diversos sectores de vuestros fieles.<br />
4. Con el espíritu del Buen Pastor, comprobáis a menudo que « la mies<br />
es mucha y los obreros pocos », 12<br />
y es consolador que el Señor haya bendecido<br />
vuestro País con un cierto aumento de nuevas vocaciones, a lo que se<br />
une la presencia generosa de personas venidas de otras latitudes, tantas veces<br />
ejemplo de espíritu de servicio abnegado al Evangelio y de cercanía a la<br />
sensibilidad y las necesidades de las gentes. Sabéis bien la importancia que<br />
tiene para todos ellos el aliento y la estima de sus Pastores, que no han de<br />
escatimar esfuerzos para fomentar un clima de fraternidad entre sus principales<br />
colaboradores, los sacerdotes, y de autenticidad en los diversos carismas<br />
que enriquecen cada una de las Iglesias particulares.<br />
Además de las oportunas directrices que, como guías, os corresponde establecer,<br />
nunca dejéis de alentar la vida espiritual y el auténtico anhelo de<br />
santidad en cuantos colaboran en vuestra misión apostólica, que es la fuente<br />
más profunda de la que mana el compromiso pastoral, desarrollado en<br />
los más diversos campos. Precisamente porque tantas veces han de realizar<br />
su misión en condiciones difíciles, han de fundar el gozo de su entrega, más<br />
que en éxitos efímeros, en la aspiración de que sus « nombres estén escritos<br />
en los cielos», 13<br />
anunciando a los demás lo que ellos mismos han visto y oído<br />
del Señor. 1<br />
*<br />
5. Vuestro País, que cuenta con abundantes recursos naturales y humanos,<br />
ha experimentado especialmente en los últimos años un lacerante crecimiento<br />
de la pobreza, a veces extrema, de numerosas personas y familias.<br />
El rostro de Cristo sufriente se hace concreto en tantos campesinos, indígenas,<br />
marginados urbanos, niños abandonados, ancianos desatendidos, muje-<br />
11<br />
12<br />
13<br />
u<br />
Novo millennio ineunte, 15.<br />
Mt 9, 37.<br />
Lc 10, 20.<br />
Cf. Hch 4, 20; 22, 15.
734<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
res maltratadas o jóvenes desocupados. Sé que todo esto interpela apremiantemente<br />
vuestra solicitud pastoral, pues no se puede pasar de largo<br />
ante el prójimo desventurado, 15<br />
que tantas veces requiere una atención inmediata,<br />
antes incluso de analizar las causas de su desgracia.<br />
<strong>La</strong> Iglesia, tanto mediante la abnegada entrega de muchas personas como<br />
de la acción constante de tantas instituciones, siempre ha dado y continúa<br />
dando testimonio de la misericordia divina con su dedicación generosa<br />
e incondicional a los más necesitados, que ha de convertirse cada vez más<br />
en actitud generalizada de toda comunidad cristiana, con la colaboración<br />
activa de sus miembros y la promoción incansable del espíritu de solidaridad<br />
en el conjunto del pueblo venezolano.<br />
Junto a estas urgencias que no admiten demoras, sentís también la necesidad<br />
de contribuir a la construcción de un orden social más justo, pacífico<br />
y provechoso para todos. En efecto, sin entrar en concurrencia con todo<br />
aquello que compete a las autoridades públicas, la Iglesia se sentirá llamada<br />
unas veces a dar voz a los que nadie parece escuchar, otras a « discernir<br />
en los acontecimientos, exigencias y deseos que comparte con sus contemporáneos,<br />
cuáles son los signos verdaderos de la presencia o del designio de<br />
Dios », 16<br />
y otras, en fin, a buscar formas de colaboración leal en aquellas<br />
iniciativas que persiguen el bien integral de la persona y que, por ello, atañen<br />
tanto a la misión propia de la Iglesia como a la finalidad específica de<br />
las organizaciones sociales. Estas, en efecto, no pueden desentenderse, ni<br />
menos aún ignorar, la considerable aportación de la Iglesia a muchos aspectos<br />
que pertenecen al bien común.<br />
Sé muy bien que esta faceta de vuestro ministerio no siempre es fácil, y<br />
que no faltan malentendidos, intentos de tergiversación o propósitos más o<br />
menos declaradamente partidistas. Pero no es éste el terreno en que se<br />
mueve la Iglesia, la cual desea promover precisamente un clima de diálogo<br />
abierto y constructivo, paciente y desinteresado, entre todos aquellos que<br />
tienen en sus manos responsabilidades públicas, con el fin de hacer valer la<br />
dignidad y los derechos inalienables de la persona en cualquier proyecto de<br />
sociedad, de manera que « nuestra tierra sea más fraterna y más solidaria,<br />
para que se pueda vivir bien en ella y que la indiferencia, la injusticia y el<br />
odio no tengan jamás la última palabra ». 17<br />
15<br />
16<br />
17<br />
Cf Lc 10, 33-35.<br />
Gaudium et spes, 11.<br />
Al Cuerpo diplomático, 10-1-2002, 2.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 735<br />
6. Confío vuestro ministerio pastoral a la Santísima Virgen María, tan<br />
querida en vuestra patria bajo la advocación de Nuestra Señora de Coromoto.<br />
Ante ella me postré en mi último viaje a Venezuela para implorar su<br />
protección sobre el pueblo venezolano, y hoy le sigo pidiendo que los católicos<br />
de ese querido País sean « sal y luz para los demás, como auténticos<br />
testigos de Cristo ». 18<br />
Mientras os ruego que transmitáis a vuestros fíeles el saludo del Papa,<br />
que no les olvida, su especial gratitud a los sacerdotes, comunidades religiosas<br />
y cuantos colaboran más directamente en la apasionante tarea de la<br />
evangelización, os reitero mi exhortación a trabajar en comunión mutua y<br />
con la <strong>Sede</strong> de Pedro en favor de la causa del Evangelio, a la vez que os<br />
imparto de corazón la Bendición Apostólica.<br />
V<br />
Ad Peruviae episcopos.*<br />
Queridos Hermanos en el episcopado:<br />
1. Me es grato daros la bienvenida a este encuentro con vosotros, Pastores<br />
de la Iglesia de Cristo en el Perú, que realizáis la visita ad limina a la<br />
sede de Pedro, el Apóstol que recibió el mandato de « confirmar en la fe a<br />
sus hermanos » 1<br />
y que en Roma culminó su testimonio de amor y fidelidad<br />
al Señor derramando su sangre por El.<br />
Agradezco las amables palabras que me ha dirigido Mons. Luis Armando<br />
Bambarén Gastelumendi, Obispo de Chimbóte y Presidente de la Conferencia<br />
episcopal, en las que ha destacado los « lazos de unidad, de amor y<br />
de paz » que os unen al Obispo de Roma, 2<br />
así como los principales anhelos<br />
que animan vuestra misión apostólica en las diversas Iglesias particulares<br />
que os han sido confiadas. Movido por la solicitud de Pastor de la<br />
Iglesia universal me siento unido a vuestras preocupaciones y os animo<br />
a proseguir con generosidad y grandeza de espíritu vuestra entrega, im-<br />
18<br />
Homilía en el Santuario de la Virgen de Coromoto, 10-2-1996, 6.<br />
* Die 2 Iulii 2002.<br />
1<br />
Cf. Lc 22, 32.<br />
2<br />
Lumen gentium, 22.
736 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
pulsando la apasionante tarea de renovación pastoral en este comienzo<br />
del nuevo milenio.<br />
2. Uno de los retos cruciales de nuestro tiempo, como he señalado en la<br />
Carta Apostólica Novo millennio ineunte, es precisamente el espíritu de comunión<br />
que ha de reinar en la Iglesia y presidir todos los aspectos y sectores<br />
de la acción pastoral. 3<br />
En efecto, la comunión como espiritualidad radicada<br />
en la Trinidad, como principio educativo y actitud cristiana de la que<br />
se debe dar abierto testimonio, además de ser una exigencia imperiosa del<br />
mensaje de Cristo,* es también una respuesta « a las esperanzas profundas<br />
del mundo ». 5<br />
Por vuestra amplia experiencia pastoral conocéis bien la paradoja de un<br />
momento histórico en que la capacidad casi inconmensurable de interrelación<br />
convive con un frecuente sentimiento de aislamiento, que causa fragmentación<br />
e incluso conflictos en diversos ámbitos de la familia humana.<br />
Ante ello, la Iglesia ha de recordar y revivir continuamente la incomparable<br />
experiencia de Pentecostés, cuando « todos a una, los discípulos alababan<br />
a Dios en todas las lenguas, al reducir el Espíritu a la unidad los pueblos<br />
distantes y ofrecer al Padre las primicias de todas las naciones ». 6<br />
Así<br />
pues, vosotros, Hermanos en el episcopado, estáis llamados a ser ejemplo de<br />
comunión en el afecto colegial, sin perjuicio de la responsabilidad que cada<br />
uno tiene en su propia Iglesia local, en la que, a su vez, « es principio y<br />
fundamento visible de la unidad ». 7<br />
3. Si la escasez de medios, las incomprensiones, la diversidad de pareceres<br />
o de origen en vuestro pueblo, u otras dificultades aún, pueden inducir<br />
al desánimo, Jesús nos conforta siempre al hacernos ver que « hasta los<br />
vientos y el mar le obedecen ». 8<br />
Por ello es preciso afianzarse en El, haciendo<br />
crecer en todos los creyentes un verdadero deseo de santidad, a la que<br />
todos estamos llamados y en la que culminan las más profundas aspiraciones<br />
del ser humano.<br />
El Perú, que ha sido bendecido por Dios con numerosos frutos de<br />
santidad, tiene sobrados ejemplos que pueden iluminar y abrir grandes<br />
3<br />
Cf. nn. 43-45.<br />
4<br />
Cf. Ecclesia in America, 33.<br />
5<br />
Novo millennio ineunte, 43.<br />
6<br />
S. Ireneo, Adv. haer., 3, 17, 2.<br />
' Lumen gentium, 23.<br />
8<br />
Mt 8, 27.
Acta Ioannis Pauli Pp II 737<br />
perspectivas a las generaciones actuales. No se deben olvidar figuras de<br />
la talia de santo Toribio de Mogrovejo, santa Rosa de Lima, san Martín<br />
de Porres, san Francisco Solano o san Juan Macías, entre otros. Son mo<br />
delo para los Pastores, que han de identificarse con el estilo personal de<br />
Jesucristo, hecho de sencillez, pobreza, cercanía, renuncia a ventajas<br />
personales y confianza plena en la fuerza del Espíritu por encima de los<br />
medios humanos. 9<br />
Lo son también para los demás creyentes, que en los<br />
santos tienen la prueba viviente de las maravillas de Dios en el corazón<br />
bien dispuesto, cualquiera que sea la condición social o la situación de<br />
vida en que acogen su gracia.<br />
Vuestra Nación misma ha de sentirse privilegiada por tantos frutos de<br />
santidad, pues resaltan sobremanera la profunda raigambre cristiana de su<br />
pueblo, la cual ha contribuido decisivamente a fraguar su propia identidad<br />
y que, lejos de ignorarse, debe ser salvaguardada por ser un valor irrenun-<br />
ciable.<br />
4. En este contexto, es de particular importancia suscitar, especialmente<br />
entre los jóvenes, la pasión por los grandes ideales del Evangelio, de tal<br />
manera que un creciente número de ellos se sienta atraído a consagrar por<br />
entero su vida a proclamar y dar testimonio de que « donde está el Espíritu<br />
del Señor, allí está la libertad». 10<br />
De este modo, la evangelización de las<br />
nuevas generaciones ha de ir acompañada, casi de manera espontánea, con<br />
una pastoral vocacional, cada día más urgente, que abra nuevos horizontes<br />
de esperanza en las Iglesias locales.<br />
Es importante también una esmerada atención a la formación impartida<br />
en los seminarios. Además de cultivar la madurez humana de los candida<br />
tos para que se pongan totalmente a disposición de Dios y de la Iglesia con<br />
plena conciencia y responsabilidad, se les ha de guiar sabiamente hacia una<br />
profunda vida espiritual que les haga idóneos para asumir efectiva y afecti<br />
vamente el futuro ministerio con todas sus exigencias. Es preciso presentar<br />
y afrontar de manera clara y completa los requisitos de un seguimiento in<br />
condicional a Jesús en el ministerio o en la vida consagrada, pues quien lo<br />
ama de verdad repetirá en su corazón ante cualquier dificultad aquellas pa-<br />
9<br />
10<br />
Cf. Ecclesìa in America, 28.<br />
2 Co 3, 17..
738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
labras de Pedro; « Señor, ¿donde quién vamos a ir? Sólo Tú tienes palabras<br />
de vida eterna ». n<br />
Vuestro País necesita sacerdotes y evangelizadores santos, doctos y fieles<br />
a su vocación, a lo que no se puede renunciar por su escaso número o por<br />
otras circunstancias sociales y culturales. Esta es una tarea en la que el<br />
Obispo ha de mostrar una particular cercanía de padre y maestro a sus seminaristas,<br />
contando con la incondicional y transparente cooperación de los<br />
formadores. Se ha de subrayar también el espíritu de colaboración entre diversas<br />
diócesis para proporcionar mejores medios personales y materiales a<br />
los propios candidatos al sacerdocio, que tan buenos resultados puede dar y<br />
que manifiesta una solidaridad concreta con las Iglesias particulares más<br />
precarias de recursos.<br />
5. También habéis manifestado vuestra preocupación por los problemas<br />
que afectan al matrimonio y a la familia, bien a causa de ciertos factores<br />
culturales, bien por un determinado ambiente a veces « militante » contra el<br />
significado genuino de tales instituciones. 12<br />
En este sentido, es importante<br />
que el proyecto cristiano de santidad impregne también el amor humano y<br />
la convivencia familiar, pues se ha de respetar íntegramente el designio de<br />
Dios para todo el género humano y su excelsa dignidad de ser signo del<br />
amor que une a Cristo con su Iglesia. 13<br />
<strong>La</strong> complejidad de los aspectos implicados en este campo requiere<br />
también una acción pastoral multidisciplinar, en la que la iniciativa catequética<br />
de los pastores se integre con la acción educativa de otros fieles<br />
laicos, la ayuda mutua entre las mismas familias y la promoción de<br />
aquellas condiciones que favorecen el crecimiento del amor de los esposos<br />
y la estabilidad familiar. En efecto, es imprescindible que los jóvenes<br />
conozcan la verdadera belleza del amor, «ya que el amor es de Dios», 1<br />
*<br />
que maduren en él en actitud de entrega y no de egoísmo, que se inicien<br />
en la convivencia con espíritu limpio y puro, incluyendo en ella también<br />
la riqueza de la experiencia de fe compartida, y que afronten su futuro<br />
como una verdadera vocación a la que Dios les llama para colaborar en<br />
la inefable tarea de ser dador de vida.<br />
11<br />
12<br />
13<br />
14<br />
Jn 6, 68.<br />
Cf. Novo millennio ineunte, 47<br />
Cf. Ef 5, 32.<br />
1 Jn 4, 7.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 739<br />
<strong>La</strong> pastoral familiar ha de contemplar también aquellos aspectos que<br />
pueden condicionar el digno desarrollo de los deberes propios de esta institución<br />
fundamental, promoviendo un mejor sustento económico a los nuevos<br />
hogares que se van formando, mayores posibilidades de obtener viviendas<br />
decorosas que eviten el deterioro familiar y facilidad efectiva de ejercer<br />
el derecho de educar a los hijos según la propia fe y sentido ético de la vida.<br />
Por eso, los Pastores han de hacer oír su voz para resaltar la importancia<br />
de la familia como célula primigenia y fundamental de la sociedad, y su<br />
insustituible contribución al bien común de todos los ciudadanos. Esto es<br />
particularmente urgente cuando, por razones más o menos oportunistas, se<br />
plantean proyectos políticos antinatalistas, se sofocan los deseos de fidelidad<br />
matrimonial o se dificulta de otros modos el normal desarrollo de la vida<br />
familiar.<br />
6. Compruebo con satisfacción el vigor y la creatividad de la acción que<br />
la Iglesia en el Perú desarrolla en favor de los más desfavorecidos, más necesaria<br />
aún en unos momentos en que la difícil situación económica en la<br />
región hace emerger con mayor virulencia las múltiples formas, antiguas y<br />
nuevas, de pobreza. Cuando son tantos los hijos de Dios que viven en condiciones<br />
infrahumanas, hay que impulsar una pastoral social concreta, tangible<br />
y organizada, que socorra con prontitud las necesidades más perentorias<br />
y ponga los fundamentos de un desarrollo armónico y duradero basado<br />
en el espíritu de solidaridad fraterna.<br />
En este sentido, expreso mi más sincero agradecimiento a las numerosas<br />
instituciones eclesiales que, con gran dinamismo y entrega, hacen llegar la<br />
luz del Evangelio y la ayuda fraterna a los lugares más recónditos de las<br />
tierras peruanas, tanto de la selva amazónica, de las alturas andinas o de<br />
los llanos de la costa. Es hermoso contemplar cómo en este campo se aunan<br />
los esfuerzos, se disipan las diferencias y se traspasan las fronteras. En ello<br />
se distinguen los Institutos de vida consagrada, que pueden ser considerados<br />
« como una exegesis viviente de la palabra de Jesús: "Cuanto hicisteis a<br />
uno de estos hermanos míos más pequeños, a mí me lo hicisteis" ». 15<br />
Corresponde<br />
a los Pastores hacer de tantas iniciativas un signo claro de la solicitud<br />
de la Iglesia, pues ninguno de sus miembros, Pastores o fieles, ha de<br />
permanecer indiferente ante la necesidad espiritual y material, sea esta el<br />
sustento cotidiano, la dignidad personal o la oportunidad efectiva de participar<br />
en el bien común de su pueblo.<br />
15<br />
Mt 25, 40; Vita consecrata, 82
740<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
7. Al término de este encuentro fraterno, os reitero mi aliento a proseguir<br />
la labor de dirigir e iluminar la vida de vuestras Iglesias particulares,<br />
encomendándola a la dulce protección de la Santísima Virgen María, Estrella<br />
de la Nueva Evangelización. Os ruego que llevéis el saludo y el afecto<br />
del Papa a vuestros sacerdotes y seminaristas, a los misioneros, comunidades<br />
religiosas, catequistas, educadores y laicos comprometidos, así como a<br />
los ancianos y enfermos, que os acompañan y ayudan en la apasionante tarea<br />
de sembrar el Evangelio en el corazón de los peruanos, que es fuente de<br />
esperanza y de paz.<br />
Mientras os acompaño siempre con mis plegarias y afecto, os imparto de<br />
corazón la Bendición Apostólica.<br />
VI<br />
Guatimalopoli in canonizatione beati Petri de Betancur.*<br />
1. «Venid vosotros, benditos de mi Padre; ...Os aseguro que cada vez<br />
que lo hicisteis con uno de estos mis humildes hermanos, conmigo lo hicisteis<br />
»- 1<br />
¿Cómo no pensar que estas palabras de Jesús, con las que se concluirá<br />
la historia de la humanidad, puedan aplicarse también al hermano<br />
Pedro, que con tanta generosidad se dedicó al servicio de los más pobres y<br />
abandonados?<br />
Al inscribir hoy en el catálogo de los Santos al hermano Pedro de San<br />
José de Betancur, lo hago convencido de la actualidad de su mensaje. El<br />
nuevo Santo, con el único equipaje de su fe y su confianza en Dios, surcó<br />
el Atlántico para atender a los pobres e indígenas de América: primero en<br />
Cuba, después en Honduras y, finalmente, en esta bendita tierra de Guatemala,<br />
su « tierra prometida ».<br />
2. Agradezco cordialmente las amables palabras que me ha dirigido<br />
Mons. Rodolfo Quezada, Arzobispo de Guatemala, presentándome a estas<br />
queridas comunidades eclesiales. Saludo a los Señores Cardenales, a los<br />
Obispos guatemaltecos, al Obispo de Tenerife y a los venidos de otras partes<br />
del Continente americano.<br />
También saludo con gran estima a los sacerdotes y a los consagrados y<br />
consagradas, así como a las religiosas de clausura. Un saludo especial y<br />
* Die 29 Iulii 2002.<br />
1<br />
Mt 25, 34.40.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 741<br />
afectuoso también a los Hermanos de la Orden de Belén y a las Hermanas<br />
Bethlemitas, fruto de la inspiración de la Madre Encarnación Rosal, primera<br />
Beata guatemalteca y reformadora del Beaterio donde fraguó la fundación<br />
para recuperar los valores fundamentales de los seguidores del hermano<br />
Pedro.<br />
Agradezco particularmente la presencia en esta celebración de los Presidentes<br />
de las Repúblicas de Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua,<br />
Costa Rica, Panamá, República Dominicana, del Primer Ministro de Belize<br />
y demás Autoridades civiles. Aprecio también la participación en este acto<br />
de la Misión venida de España para esta feliz ocasión.<br />
Deseo asimismo expresar mi aprecio y cercanía a los numerosos indígenas.<br />
El Papa no os olvida y, admirando los valores de vuestras culturas, os<br />
alienta a superar con esperanza las situaciones, a veces difíciles, que atravesáis.<br />
¡Construid con responsabilidad el futuro, trabajad por el armónico progreso<br />
de vuestros pueblos! Merecéis todo respeto y tenéis derecho a realizaros<br />
plenamente en la justicia, el desarrollo integral y la paz.<br />
3. « Que su Espíritu los fortalezca interiormente y que Cristo habite en<br />
sus corazones. Así, arraigados y cimentados en el amor, podrán comprender<br />
[...] la profundidad del amor de Cristo». 2<br />
Estas palabras de san Pablo que<br />
hemos escuchado hoy, manifiestan cómo el encuentro interior con Cristo<br />
transforma al ser humano, llenándole de misericordia para con el prójimo.<br />
El hermano Pedro fue hombre de profunda oración, ya en su tierra natal,<br />
Tenerife, y después en todas las etapas de su vida, hasta llegar aquí,<br />
donde, especialmente en la ermita del Calvario, buscaba asiduamente la voluntad<br />
de Dios en cada momento.<br />
Por eso es un ejemplo eximio para los cristianos de hoy, a quienes recuerda<br />
que, para ser santo, « es necesario un cristianismo que se distinga<br />
ante todo en el arte de la oración ». 3<br />
Por tanto, renuevo mi exhortación a<br />
todas las comunidades cristianas, de Guatemala y de otros países, a ser auténticas<br />
escuelas de oración, donde orar sea parte central de toda actividad.<br />
Una intensa vida de piedad produce siempre frutos abundantes.<br />
El hermano Pedro forjó así su espiritualidad, particularmente en la contemplación<br />
de los misterios de Belén y de la Cruz. Si en el nacimiento e infancia<br />
de Jesús ahondó en el acontecimiento fundamental de la Encarna-<br />
2<br />
3<br />
Ef 3, 16-19.<br />
Novo millennio ineunte, 32.
742<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ción del Verbo, que le lleva a descubrir casi con naturalidad el rostro de<br />
Dios en el hombre, en la meditación sobre la Cruz encontró la fuerza para<br />
practicar heroicamente la misericordia con los más pequeños y necesitados.<br />
4. Hoy somos testigos de la profunda verdad de las palabras del Salmo<br />
que antes hemos recitado: el justo « no temerá. Distribuyó, dio a los pobres;<br />
su justicia permanece por los siglos de los siglos ». 4<br />
<strong>La</strong> justicia que perdura<br />
es la que se practica con humildad, compartiendo cordialmente la suerte de<br />
los hermanos, sembrando por doquier el espíritu de perdón y misericordia.<br />
Pedro de Betancur se distinguió precisamente por practicar la misericordia<br />
con espíritu humilde y vida austera. Sentía en su corazón de servidor la<br />
amonestación del Apóstol Pablo: « Todo cuanto hagáis, hacedlo de corazón,<br />
como para el Señor y no para los hombres ». 5<br />
Por eso fue verdaderamente<br />
hermano de todo el que vive en el infortunio y se entregó con ternura e inmenso<br />
amor a su salvación. Así se pone de manifiesto en los acontecimientos<br />
de su vida, como su dedicación a los enfermos en el pequeño hospital<br />
de Nuestra Señora de Belén, cuna de la Orden Bethlemita.<br />
El nuevo Santo es también hoy un apremiante llamado a practicar la<br />
misericordia en la sociedad actual, sobre todo cuando son tantos los que esperan<br />
una mano tendida que los socorra. Pensemos en los niños y jóvenes<br />
sin hogar o sin educación; en las mujeres abandonadas con muchas necesidades<br />
que remediar; en la multitud de marginados en las ciudades; en las<br />
víctimas de organizaciones del crimen organizado, de la prostitución o la<br />
droga; en los enfermos desatendidos o en los ancianos que viven en soledad.<br />
5. El hermano Pedro « es una herencia que no se ha de perder y que se<br />
ha de transmitir por un perenne deber de gratitud y un renovado propósito<br />
de imitación ». 6<br />
Esta herencia ha de suscitar en los cristianos y en todos los<br />
ciudadanos el deseo de transformar la comunidad humana en una gran familia,<br />
donde las relaciones sociales, políticas y económicas sean dignas del<br />
hombre, y se promueva la dignidad de la persona con el reconocimiento<br />
efectivo de sus derechos inalienables.<br />
Quisiera concluir recordando cómo la devoción a la Santísima Virgen<br />
acompañó siempre la vida de piedad y misericordia del Hermano Pedro.<br />
Que Ella nos guíe también a nosotros para que, iluminados por los ejem-<br />
4<br />
5<br />
6<br />
11, 8-9.<br />
Col 3, 23.<br />
Novo millennio ineunte, 7.
Acta Ioannis Pauli Pp II 743<br />
pios dei « hombre que fue caridad », como se conoce a Pedro de Betancur,<br />
podamos llegar hasta su hijo Jesús. Amén.<br />
¡Alabado sea Jesucristo!<br />
Antes de dejar este estupendo lugar, el lugar de la canonización del primer<br />
santo guatemalteco y tinerfeño, deseo deciros que me habéis conmovido<br />
una vez más. Gracias, muchas gracias, Guatemala. Con esta fe, esta cordialidad,<br />
estas calles tan maravillosamente decoradas. Gracias porque sé<br />
que detrás de cada flor hay un corazón. Sed fíeles a Dios, a la Iglesia, a<br />
vuestra tradición católica, iluminados por el ejemplo del santo hermano Pedro.<br />
Guatemala siempre fiel, bajo la protección del Santo Cristo de Esquipulas.<br />
Guatemala, te llevo en mi corazón.<br />
VII<br />
Mexicopoli in canonizatione beati Ioannis Didaci.*<br />
1. « ¡Yo te alabo, Padre, porque has escondido estas cosas a los sabios y<br />
entendidos, y las has revelado a la gente sencilla! ¡Gracias, Padre, porque<br />
así te ha parecido bien! »- 1<br />
Queridos hermanos y hermanas: Estas palabras<br />
de Jesús en el evangelio de hoy son para nosotros una invitación especial a<br />
alabar y dar gracias a Dios por el don del primer santo indígena del Continente<br />
americano.<br />
Con gran gozo he peregrinado hasta esta basílica de Guadalupe, corazón<br />
mariano de México y de América, para proclamar la santidad de Juan Diego<br />
Cuauhtlatoatzin, el indio sencillo y humilde que contempló el rostro dulce<br />
y sereno de la Virgen del Tepeyac, tan querido por los pueblos de México.<br />
2. Agradezco las amables palabras que me ha dirigido el Señor Cardenal<br />
Norberto Rivera Carrera, Arzobispo de México, así como la calurosa hospitalidad<br />
de los hombres y mujeres de esta arquidiócesis primada: para todos<br />
mi saludo cordial. Saludo también con afecto al Cardenal Ernesto Corripio<br />
Ahumada, Arzobispo emérito de México, y a los demás Cardenales, a los<br />
Obispos mexicanos, de América, de Filipinas y de otros lugares del mundo.<br />
Asimismo, agradezco particularmente al Señor Presidente y a las Autoridades<br />
civiles su presencia en esta celebración.<br />
* Die 31 Iulii 2002.<br />
1<br />
Mt 11, 25
744<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Dirijo hoy un saludo muy entrañable a los numerosos indígenas venidos<br />
de las diferentes regiones del País, representantes de las diversas etnias y<br />
culturas que integran la rica y pluriforme realidad mexicana. El Papa les<br />
expresa su cercanía, su profundo respeto y admiración, y los recibe fraternalmente<br />
en el nombre del Señor.<br />
3. ¿Cómo era Juan Diego? ¿Por qué Dios se fijó en él? El libro del Eclesiástico,<br />
como hemos escuchado, nos enseña que sólo Dios « es poderoso y<br />
sólo los humildes le dan gloria ». 2<br />
También las palabras de San Pablo proclamadas<br />
en esta celebración iluminan este modo divino de actuar la salvación:<br />
« Dios ha elegido a los insignificantes y despreciados del mundo; de<br />
manera que nadie pueda presumir delante de Dios ». 3<br />
Es conmovedor leer los relatos guadalupanos, escritos con delicadeza y<br />
empapados de ternura. En ellos la Virgen María, la esclava « que glorifica al<br />
Señor », 4<br />
se manifiesta a Juan Diego como la Madre del verdadero Dios. Ella<br />
le regala, como señal, unas rosas preciosas y él, al mostrarlas al Obispo,<br />
descubre grabada en su tilma la bendita imagen de Nuestra Señora.<br />
« El Acontecimiento Guadalupano —como ha señalado el Episcopado<br />
Mexicano— significó el comienzo de la evangelización con una vitalidad<br />
que rebasó toda expectativa. El mensaje de Cristo a través de su Madre tomó<br />
los elementos centrales de la cultura indígena, los purificó y les dio el<br />
definitivo sentido de salvación ». 5<br />
Así pues, Guadalupe y Juan Diego tienen<br />
un hondo sentido" eclesial y misionero y son un modelo de evangelización<br />
perfectamente inculturada.<br />
4. « Desde el cielo el Señor, atentamente, mira a todos los hombres », 6<br />
hemos recitado con el salmista, confesando una vez más nuestra fe en Dios,<br />
que no repara en distinciones de raza o de cultura. Juan Diego, al acoger el<br />
mensaje cristiano sin renunciar a su identidad indígena, descubrió la profunda<br />
verdad de la nueva humanidad, en la que todos están llamados a ser<br />
hijos de Dios en Cristo. Así facilitó el encuentro fecundo de dos mundos y<br />
se convirtió en protagonista de la nueva identidad mexicana, íntimamente ><br />
unida a la Virgen de Guadalupe, cuyo rostro mestizo expresa su maternidad<br />
espiritual que abraza a todos los mexicanos. Por ello, el testimonio de<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
3, 20.<br />
1 Col, 28-29,<br />
Lc 1, 46.<br />
14.05.2002, n, 8<br />
Sal 32, 13
Acta Ioannis Pauli Pp. II 745<br />
su vida debe seguir impulsando la construcción de la nación mexicana, promover<br />
la fraternidad entre todos sus hijos y favorecer cada vez más la reconciliación<br />
de México con sus orígenes, sus valores y tradiciones.<br />
Esta noble tarea de edificar un México mejor, más justo y solidario, requiere<br />
la colaboración de todos. En particular es necesario apoyar hoy a los<br />
indígenas en sus legítimas aspiraciones, respetando y defendiendo los .auténticos<br />
valores de cada grupo étnico. ¡México necesita a sus indígenas y los<br />
indígenas necesitan a México! • , • •<br />
Amados hermanos y hermanas de todas las etnias de México y América,<br />
al ensalzar hoy la figura del indio Juan Diego, deseo expresarles la cercanía<br />
de la Iglesia y del Papa hacia todos ustedes, abrazándolos con amor y animándolos<br />
a superar con esperanza las difíciles situaciones que atraviesan.<br />
5. En este momento decisivo de la historia de México, cruzado ya el<br />
umbral del nuevo milenio, encomiendo a la valiosa intercesión de San Juan<br />
Diego los gozos y esperanzas, los temores y angustias del querido pueblo<br />
mexicano, que llevo tan dentro de mi corazón.<br />
¡Bendito Juan Diego, indio bueno y cristiano, a quien el pueblo sencillo<br />
ha tenido siempre por varón santo! Te pedimos que acompañes a la Iglesia<br />
que peregrina en México, para que cada día sea más evangelizadora y misionera.<br />
Alienta a los Obispos, sostén a los sacerdotes, suscita nuevas y santas<br />
vocaciones, ayuda a todos los que entregan su vida a la causa de Cristo<br />
y a la extensión de su Reino.<br />
¡Dichoso Juan Diego, hombre fiel y verdadero! Te encomendamos a<br />
nuestros hermanos y hermanas laicos, para que, sintiéndose llamados a la<br />
santidad, impregnen todos los ámbitos de la vida social con el espíritu<br />
evangélico. Bendice a las familias, fortalece a los esposos en su matrimonio,<br />
apoya los desvelos de los padres por educar cristianamente a sus hijos. Mira<br />
propicio el dolor de los que sufren en su cuerpo o en su espíritu, de cuantos<br />
padecen pobreza, soledad, marginación o ignorancia. Que todos, gobernantes<br />
y subditos, actúen siempre según las exigencias de la justicia y el respeto<br />
de la dignidad de cada hombre, para que así se consolide la paz.<br />
¡Amado Juan Diego, « el águila que habla »! Enséñanos el camino que<br />
lleva a la Virgen Morena del Tepeyac, para que Ella nos reciba en lo íntimo<br />
de su corazón, pues Ella es la Madre amorosa y compasiva que nos<br />
guía hasta el verdadero Dios. Amén.<br />
Al concluir esta canonización de Juan Diego, deseo renovar el saludo a<br />
todos los que habéis podido participar, algunos desde esta basílica, otros<br />
49 - A.A.S
746<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
desde los aledaños y muchos más a través de la radio y la televisión. Agradezco<br />
de corazón el afecto de cuantos he encontrado en las calles que he recorrido.<br />
En el nuevo santo tenéis el maravilloso ejemplo de un hombre de<br />
bien, recto de costumbres, leal hijo de la Iglesia, dócil a los pastores, amante<br />
de la Virgen, buen discípulo de Jesús. Que sea modelo para vosotros que<br />
tanto lo amáis, y que él interceda por México para que sea siempre fiel.<br />
Llevad a todos el mensaje de esta celebración y el saludo y el afecto del<br />
Papa a todos los mexicanos.<br />
VIII<br />
Mexicopoli in beatificatione servorum Dei Ioannis Baptistae et Hyacinhi a Sanctis<br />
Angelis.*<br />
Queridos hermanos y hermanas:<br />
1. «Dichosos los perseguidos por causa de la justicia, porque de ellos es<br />
el Reino de los cielos »- 1<br />
En el evangelio de las bienaventuranzas, esta última<br />
invita a no desalentarse ante las persecuciones que la Iglesia ha afrontado<br />
desde el inicio. En el Sermón de la Montaña Jesús promete la felicidad<br />
auténtica a quienes son pobres de espíritu, lloran o son mansos; también<br />
a los que buscan la justicia y la paz, actúan con misericordia o son<br />
limpios de corazón.<br />
Ante el sufrimiento humano que acompaña el camino en la fe, san Pedro<br />
exhorta: « Alégrense de compartir ahora los padecimientos de Cristo,<br />
para que, cuando se manifieste su gloria, el júbilo de ustedes sea desbordante<br />
». 2<br />
Con esta convicción Juan Bautista y Jacinto de los Angeles afrontaron<br />
el martirio manteniéndose fieles al culto del Dios vivo y verdadero y<br />
rechazando los ídolos.<br />
Mientras sufrían el tormento, al proponerles renunciar a la fe católica y<br />
salvarse, contestaron con valentía: « Una vez que hemos profesado el Bautismo<br />
seguiremos siempre la religión verdadera ». Hermoso ejemplo de cómo<br />
no se debe anteponer nada, ni siquiera la propia vida, al compromiso bau-<br />
* Die 1 Augusti 2002,<br />
1<br />
Mt 5, 10.<br />
2<br />
2 Pe 4, 13.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 747<br />
tismal, como hacían los primeros cristianos que, regenerados por el Bautismo,<br />
abandonaban toda forma de idolatría. 3<br />
2. Saludo con afecto a los Señores Cardenales y Obispos congregados en<br />
esta Basílica. En particular al Arzobispo de Oaxaca, Monseñor Héctor González<br />
Martínez, a los sacerdotes, religiosos, religiosas y fieles laicos, especialmente<br />
a los venidos desde Oaxaca, tierra natal de los nuevos Beatos, donde<br />
su recuerdo sigue tan vivo.<br />
Vuestra tierra es una rica amalgama de culturas. Allí llegó el Evangelio<br />
en 1529 con los Padres Dominicos, sirviéndose de las lenguas nativas y los<br />
usos y costumbres de las comunidades locales. Entre los frutos de esta semilla<br />
cristiana destacan estos dos grandes mártires.<br />
3. En la segunda lectura san Pedro nos ha recordado que si alguno « sufre<br />
por ser cristiano, que le dé gracias a Dios por llevar ese nombre ». 4<br />
Juan Bautista y Jacinto de los Angeles, derramando su sangre por Cristo,<br />
son auténticos mártires de la fe. Como el apóstol Pablo, podrían preguntarse<br />
en su interior: « ¿Quién nos separará del amor de Cristo? ¿<strong>La</strong> tribulación?,<br />
¿la angustia?, ¿la persecución?, ¿el hambre?, ¿la desnudez?, ¿los peligros?,<br />
¿la espada? ». 5<br />
Estos dos cristianos indígenas, intachables en su vida personal y familiar,<br />
sufrieron el martirio por su fidelidad a la fe católica, contentos de ser<br />
bautizados. Ellos son ejemplo para los fieles laicos, llamados a santificarse<br />
en las circunstancias ordinarias de la vida.<br />
4. Con esta beatificación, la Iglesia pone de relieve su misión de anunciar<br />
el Evangelio a todas las gentes. Los nuevos Beatos, fruto de santidad<br />
de la primera Evangelización entre los indios zapotecas, animan a los indígenas<br />
de hoy a apreciar sus culturas y sus lenguas y, sobre todo, su dignidad<br />
de hijos de Dios que los demás deben respetar en el contexto de la nación<br />
mexicana, plural en el origen de sus gentes y dispuesta a construir una<br />
familia común en la solidaridad y la justicia.<br />
Los dos Beatos son un ejemplo de cómo, sin mitificar sus costumbres<br />
ancestrales, se puede llegar a Dios sin renunciar a la propia cultura, pero<br />
dejándose iluminar por la luz de Cristo, que renueva el espíritu religioso de<br />
las mejores tradiciones de los pueblos.<br />
3<br />
4<br />
5<br />
Cf. Tertuliano, De baptismo, 12, 15<br />
1 Pe 4, 16<br />
Rm 8, 35.
748<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
5. « Estábamos alegres, pues ha hecho cosas grandes por su pueblo el<br />
Señor ». 6<br />
Con estas palabras del salmista nuestro corazón se llena de gozo,<br />
porque Dios ha bendecido a la Iglesia de Oaxaca y al pueblo mexicano con<br />
dos hijos suyos que hoy suben a la gloria de los altares. Ellos, con ejemplar<br />
cumplimiento de sus encargos públicos, son modelo para quienes, en las pequeñas<br />
aldeas o en las grandes estructuras sociales, tienen el deber de favorecer<br />
el bien común con esmero y desinterés personal.<br />
Juan Bautista y Jacinto de los Angeles, esposos y padres de familia de<br />
conducta intachable, como fue reconocido entonces por sus conciudadanos,<br />
recuerdan a las familias mexicanas de hoy la grandeza de su vocación, el<br />
valor de la fidelidad en el amor y de la aceptación generosa de la vida.<br />
Se alegra, pues, la Iglesia porque con estos nuevos Beatos ha recibido<br />
muestras evidentes del amor que Dios nos tiene. 7<br />
Se alegra también la comunidad<br />
cristiana de Oaxaca y de México entero porque el Todopoderoso<br />
ha puesto sus ojos en dos de sus hijos.<br />
6. Ante el dulce rostro de la Virgen de Guadalupe, que ha dado aliento<br />
constante a la fe de sus hijos mexicanos, renovemos el compromiso evangelizador<br />
que distinguió también a Juan Bautista y a Jacinto de los Angeles.<br />
Hagamos partícipes de esta tarea a todas las comunidades cristianas para<br />
que proclamen con entusiasmo su fe y la transmitan íntegra a las nuevas<br />
generaciones. ¡Evangelizad estrechando los lazos de comunión fraterna y<br />
dando testimonio de la fe con una vida ejemplar en la familia, en el trabajo<br />
y en las relaciones sociales! ¡Buscad el Reino de Dios y su justicia ya<br />
aquí en la tierra mediante una solidaridad efectiva y fraterna con los más<br />
desfavorecidos o marginados! 8<br />
¡Sed artífices de esperanza para toda la sociedad!<br />
A nuestra Madre del cielo expresamos el gozo que nos embarga por ver<br />
subir a los altares a dos hijos suyos, pidiéndole al mismo tiempo que bendiga,<br />
consuele y auxilie, como siempre ha hecho desde este Santuario del Tepeyac,<br />
al querido pueblo mexicano y a toda América.<br />
Me recuerdo que durante mi primera visita, en 1979, he podido visitar<br />
Oaxaca. Me alegro que hoy he podido beatificar a dos hijos suyos. ¡Gracias<br />
a Dios!<br />
6<br />
7<br />
8<br />
Sal 125, 3.<br />
Cf Prefacio II de los Santos.<br />
Cf Mt 25, 34-35,
Acta Ioannis Pauli Pp, II 749<br />
Aquí he palpado vuestra estima, y volver me ha causado una profunda<br />
alegría espiritual de la que doy gracias a Dios y a su Santísima Madre.<br />
Gracias también a todos los que habéis preparado mi visita cuidando<br />
todos los detalles. Gracias a los que, con tanto cariño, me habéis recibido<br />
en las calles de esta ciudad, a los que habéis venido desde lejos, a los que<br />
habéis escuchado y acogeréis el mensaje que os dejo, a los que rezáis tanto<br />
por mi ministerio de Sucesor de Pedro.<br />
Al disponerme a dejar esta tierra bendita me sale de muy dentro lo que<br />
dice la canción popular en lengua española: « Me voy, pero no me voy. Me<br />
voy, pero no me ausento, pues, aunque me voy, de corazón me quedo ».<br />
¡México, México, México lindo, que Dios te bendiga!
750<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
ISOLANA<br />
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iosephi Morgera parochi (1844-1898)<br />
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS<br />
« Principium interius, virtus scilicet qua presbyteri vita spiritualis animetur<br />
et quasi manuducatur, quatenus is configuratur Christo Capiti et<br />
Pastori, ponendum est in caritate pastorali, id est in participatione ipsius<br />
caritatis pastoralis Christi Iesu; quae et gratuitum Spiritus Sancti donum<br />
erit, et simul munus et liberum responsale presbyteri responsum » (Ioannes<br />
Paulus II, Adhort. Apost. Pastores dabo vobis, 23: <strong>AAS</strong> LXXXIV [1992],<br />
pp. 691-692).<br />
Virtus, quae in sacerdotis Iosephi Morgera vita et operibus effulsit, sine<br />
dubio fuit caritas pastoralis, quae eum induxit ut cotidie se dederet Deo,<br />
Ecclesiae, animabus. Quapropter, ardore quodam divino seu zelo inflammatus<br />
Regni Christi dilatandi, in omni re secutus est exemplum Boni Pastoris,<br />
qui propter nos condicionem servi assumpsit (cf. Phil 2, 7) vitamque pro<br />
grege suo immolavit (cf. Io 10, 11). Dignus hic Ecclesiae minister natus est<br />
in oppido Casamicciola, intra fines dioecesis Isclanae die 1 mensis Ianuarii<br />
anno 1844, primus ex octo filiis Francisci Erasmi Dominici Morgera et Mariae<br />
Iosephae De Luise, qui ei nomen Iosephi indiderunt. Ad sacram Synaxim<br />
octo annos natus primum accessit, atque anno 1855 Confirmationis<br />
suscepit sacramentum. Cum esset quattuor annos natus, commissus est avo<br />
ex matre Francisco De Luise, custodi Villae Regiae Isclanae, qui primam ei<br />
institutionem impertiit, subitarius factus eius magister; qui unico libro ad<br />
institutionem apto usus est Sacris Bibliis. Cum ergo in globo hominum versaretur<br />
germana vita christiana insignium in animo Famuli Dei desiderium<br />
est subortum sacerdotii capessendi. Die 21 mensis Novembris anno 1852,<br />
inter alumnos Seminarii externos ascriptus, commissus est, ad studia quod
Congregatio de Causis Sanctorum 751<br />
attinet, Dominico Polito, canonico ecclesiae cathedralis. Anno vero 1853<br />
Rex Ferdinandus II e domo Borbonica, eum nominavit clericum addictum<br />
sacrae aedi Regiae Villae Isclanae, atque stipendio, quod inde accepit, studia<br />
in Seminario pergere potuit ut alumnus internus. Verumtamen propter<br />
turbas concitatas cum Italia resurgens in libertatem vindicaretur, clausum<br />
est Seminarium; quocirca, anno 1860 coactus est domum reverti, ubi eandem<br />
vitae rationem est persecutus studiis incumbens et vita spirituali sese<br />
pascens. Subsequente anno, 1861, in Seminarium regressus, iussus est munus<br />
docendi obire in prima classe ludi litterarii. Die 22 mensis Septembris<br />
anno 1886, ad sacerdotium ascendit ac postero die primum caelestem Hostiam<br />
immolavit in ecclesia a "Purgatorio" appellata in "Villa Balnearum"<br />
(Villa dei Bagni). Secundum fratris eius Antonii testimonium hoc iudicium<br />
de missione pastorali fecit: « Sacerdos non est homo qui sibi ipsi consulere<br />
debet, sed qui de fratribus debet esse sollicitus. Sacerdos ille, qui non valet<br />
se iliterato utilem praebere, venerabilem sapienti, medicum circa omnes infirmitates<br />
spiritus, non locum tenet Christi hac in terra neque ministerio<br />
sanctae vocationis respondet ». Profecto hoc ipsum fuit totius eius vitae sacerdotalis<br />
ratio, ab initio. Romae opportunitate fruitus est scholam Collegii<br />
Romani obire. In insulam Isclanam regressus Calendis Ianuariis anno 1870<br />
ad primum munus pastorale in dioecesi est ascriptus, scilicet ad officium<br />
cappellani in ecclesia a "Bono Consilio" vel "a Nautis" appellata; variabat<br />
opus pueros et adulescentes instituendi impensa et infatigata vita pastorali,<br />
ac perdiligenti vita spirituali.<br />
Ex hac prima parte ministerii sacerdotalis a Famulo Dei peracti multa<br />
servata sunt compendia librorum, sermonum, homiliarum. Ad hoc temporis<br />
spatium revocantur, ut putant, compositio "Vitae S. Ioseph" et initium<br />
"Vitae Iesu Christi". Deinde, quasi vices laboris non sufficerent, iuvenis sacerdos<br />
tempus insumpsit ut se sacris contionibus daret, etiam extra fines<br />
insulae Isclanae anno 1879, quo anno navitas eius apostolica usque ad urbem<br />
Neapolim et archidioecesim Caietanam est propagata. Anno 1882 Carolus<br />
Mennella tum temporis parochus oppidi Casamicciola, consecratus est<br />
episcopus auxiliaris insulae Isclanae, ex indulto apostolico in munere parochi<br />
perseverans, qui Famulum Dei perspexit esse idoneum ad se iuvandum<br />
ut vicarium parochi. Re quidem vera die 9 mensis Ianuarii anno 1882 hic<br />
litteras accepit novi crediti muneris testes, amplis additis facultatibus circa<br />
iurisdictionem. Cum ergo muneri egregie praeesset, eventu acerbissimo summique<br />
discriminis in vitae eius cursu est perculsus, id est terrae motu anni
752<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
1883. Tunc in omnium conspectu Famulus Dei maturitatem sacerdotalem<br />
et heroicam caritatem ostendit. Vixdum neri potuit, iterum animi ingeniique<br />
vires in populum suum conferebat.<br />
Cum oppidum Casamicciola pastore suo esset orbatum propter luctuosam<br />
mortem episcopi Caroli Mennella, die 16 mensis Decembris anno 1883<br />
Famulus Dei parochi munus accepit. Cum sollemne celebraretur, quo in officio<br />
publice constitueretur, se fidelibus obtulit, symbolo evangelico insignem<br />
Boni Pastoris, semper parati vitam dare pro ovibus. Exquirebatur<br />
quidem ut sacri sermonis auctor tempore Quadragesimae, exercitationum<br />
spiritualium, aliarum verbi Dei nuntiationum, inter se nexarum, maxime in<br />
insula Isolana, Caietae et Neapoli, ut parochus autem factus est omnia omnibus.<br />
Cum anniteretur ut dilectum sibi oppidum Casamicciola reficeret ratione<br />
spirituali et materiali, cogitatione et spe fultus est fore ut templum<br />
paroeciale, terrae motu deletum, a fundamentis iterum surgeret, quasi symbolum<br />
oppidi renati. Post innumerabiles difficultates superatas, die 8 mensis<br />
Iulii anno 18<strong>94</strong> lustratus est primus lapis novae ecclesiae quae denique<br />
sollemni ritu dedicata est SS. Cordi Iesu et S. Mariae Magdalenae, quae in<br />
omne aevum symbolum evasit novi oppidi Casamicciola, quod e minis<br />
emersit opere et studio Famuli Dei. Magnam curam gessit non solum ut<br />
paroecia materialiter instauraretur sed etiam spiritualiter. Populum duxit<br />
in semitis Dei non solum ope ministerii sacri, sed etiam vitae suae sanctimonia,<br />
forma factus gregis (cf. 1 Pt 5, 3). Ut modo, quo posset, meliore<br />
missionem impleret ab Ecclesia sibi creditam, constanti animo sequebatur<br />
exemplum divini Pastoris et verbo et opere, nitens alter Christus fieri. Constanter,<br />
generose et laetitia spirituali virtutes christianas et sacerdotales coluit.<br />
Explenduit praesertim fide, spe, caritate. Mente et corde amplexus est<br />
veritates revelatas atque Ecclesiae Magisterium. Aluit fidem meditatione<br />
Sacrarum Scripturarum, precatione, studio theologiae ac fervida pietate in<br />
Eucharistiam, SS. Cor Iesu, in Beatissimam Virginem Mariam. Vixit ex eo<br />
quod credebat atque fidem suam testatus est mente firma atque dilucida,<br />
cupiens ut Deus notus esset, ut amaretur eique serviretur. Amore Dei plene<br />
captus erat, quocirca sine intermissione eius gloriae augendae operam dedit<br />
eiusque voluntati prompto animo oboedivit, bonum faciens, malum impugnans,<br />
omnem occasionem peccati de vitans; summa cum pietate augustum<br />
Missae sacrificium celebravit, item Sacramenta atque Liturgiam Horarum;<br />
haesit exercitiis pietatis, praesertim mariali precationi sancti Rosarii atque<br />
visitationi altaris Sacramento facienda. Amore Dei incensus animarum fa-
Congregatio de Causis Sanctorum 753<br />
mulatui sese dedit, quibus Veritatis panem fregit ore et scriptis, sacris contionibus<br />
et institutione, adhortationibus atque consiliis. Animi modestia ac<br />
prudentia usus animo paterno adiuvit pauperes et aegros, monentes assidebat,<br />
afflictos consolabatur, iliteratos erudivit, peccatores commonuit, beneficia<br />
contulit in adulescentulas pauperes, erat amicus sacerdotum et Seminarii<br />
alumnorum quos disciplinas theologicas docebat. Eius caritas effulsit<br />
praesertim post terrae motum, quo tempore etiam clarius se praebuit patrem<br />
pauperum. In agendo semper usus est prudentia in discernendis viis<br />
ad sui sanctificationem idoneis, item in inceptis pastoralibus, in relationibus<br />
cum auctoritatibus ecclesiasticis et civilibus, in consilio iuvandis permultis<br />
sacerdotibus atque laicis, qui eum sibi ut confessorem elegerant atque consiliarium.<br />
Confo vit pacem et concordiam inter familias et populum et auctoritates.<br />
Ut etiam permultis periegetis seu peregrinatoribus voluptatis causa,<br />
qui numerosi in insulam Isclanam se conferebant, afferret adiumentum,<br />
aliquot linguas exteras didicit. Aliis in exemplum exercebat iustitiam respectu<br />
Dei et proximi, ostendebat animum fortem in difficultatibus, patientiam<br />
in tribulationibus atque temperantiam in usu bonorum terrestrium.<br />
Erat pauper, humilis, simplex, castus. Spiritu fidei ductus, Romanum Pontificem<br />
amabat. Episcopis suis aequo animo libenterque parebat, omnino<br />
intentus in bonum Ecclesiae et dioecesis. Quanta existimatione Superiores<br />
eum sint prosecuti, ex eo patefit quod eum nominaverint parochum, magistrum<br />
Seminarii alumnorum, vicarium foraneum et honoris causa canonicum<br />
ecclesiae cathedralis.<br />
Die 15 mensis Aprilis Feria VI intra Octavam Paschae, anno 1898, altare<br />
marmoreum benedixit dicatum Christo Cruci affixo in novo templo locandum.<br />
Cum Missae sacrificium celebraret, et ad momentum pervenisset,<br />
quo verba consecrationis proferuntur, improviso sanguinis congestu in cerebro<br />
est affectus, nihilominus verba consecrationis valuit efferre et Christi<br />
Corpus sumere, inter consternationem et animi dolorem populi astantis.<br />
Paene exanimus in domum canonicam translatus, vocem amisit simulque<br />
dominatum sensuum motuumque, quem non amplius recepit. Denique die<br />
17 mensis Aprilis ad aeternam beatitatem excessit. Annis 68 a pio eius obitu<br />
transactis, id est anno 1966, eius reliquiae translatae sunt in ecclesiam<br />
paroecialem, quam ipse construxerat.<br />
Ratione habita famae sanctitatis, initium factum est Causae beatificationis<br />
et canonizationis. Inquisitio dioecesana anno 1991 instituta est apud curiam<br />
episcopalem Isclanam. Decretum de vi iuridica Processus a Congrega<br />
ste A.A s
754<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
tione de Causis Sanctorum die 19 mensis Februarii anno 1993 concessum<br />
est. Positione confecta, die 1 mensis Februarii anno 1995 de re disceptatum<br />
est in Sessione Consultorum Historicorum. Die 22 mensis Martii anno 2002<br />
habitus est felici cum exitu Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum<br />
super Servi Dei virtutibus. Die 16 mensis Aprilis eiusdem anni Patres<br />
Cardinales et Episcopi, audita expositione Ponentis, Exc.mi Domini Petri<br />
Georgii Silvani Nesti, Archiepiscopi emeriti Camerinensis-Sancti Severini in<br />
Piceno, statuerunt canonicum Iosephum Morgera omnes virtutes heroice<br />
exercuisse.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et<br />
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,<br />
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servi<br />
Dei Iosephi Morgera, Parochi, in casu et ad effectum de quo agitur.<br />
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis<br />
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
MATRITENSIS<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Perdolentis Rodríguez<br />
Ortega y Sopeña fundatricis Dominarum Catechistarum (1848-1918)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Venerabilis Serva Dei Maria Perdolens Rodríguez Ortega y Sopeña in<br />
vico Vélez Rubio dioecesis Almeriensis in Hispania nata est die 30 mensis<br />
Decembris anno 1848. Pro evangelio nuntiando et pauperibus operariisque
Congregatio de Causis Sanctorum 755<br />
in re sociali provehendis, praesertim in regionibus in circuitu maiorum urbium,<br />
Toleti, anno 1901, Institutum Dominarum Catechistarum, hodie Sororum<br />
Catecheseos tradendae Dolores Sopeña, fundavit. Sanctitatis fama<br />
circumfusa, die 10 mensis Ianuarii anno 1918 in Domino obdormivit.<br />
Beatificationis et Canonizationis Causa ab Episcopo Matritensi anno<br />
1928 inita est. Coram Summo Pontifice Ioanne Paulo II, omnibus de iure<br />
perfectis, die 11 mensis Iulii anno 1992 decretum super virtutibus heroicis<br />
Servae Dei promulgatum est.<br />
Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de<br />
Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem ferrarii Victoriam<br />
Herrero Pérez, qui, die 20 mensis Maii anno 1957, magno ventilatore, cylindri<br />
formam habenti necnon mille circiter ac quingenta chilogrammata ponderis,<br />
fortuito, dum armabat, obtritus est. Miser ille contritionem pelvis et<br />
crurum passus est, cum traumate et ingentibus emissionibus sanguinis ex<br />
multiplicibus fracturis, quae in valetudinario recognita sunt. Insequentibus<br />
diebus valetudo aegroti vero in gravius vertit ob hyperpyrexiam, paralysim<br />
iliacam, collapsum respirationis et agitationem psichomotoriam corporis<br />
cum amissione conscientiae alternatam. Perpensa inefficacia curarum, medici<br />
die 25 mensis Maii prognosim infaustam dixerunt quoad vitam in brevi<br />
tempore. Illo eodem die, Dominae quaedam Catechistae eum visendi causa<br />
adierunt et ad divinum confugerunt auxilium per intercessionem Servae<br />
Dei Mariae Perdolentis Rodríguez Ortega y Sopeña. Nocte post, aegrotus<br />
statim convalescere coepit, ut mane insequenti die 26 mensis Maii omnia<br />
signa traumatis evanescerent et completa constataretur sanatio. De hac sanatione<br />
mira habita, anno 1968 apud Curiam Caesaraugustanam Inquisitio<br />
dioecesana more Apostolico instructa est, cuius auctoritas et vis iuridica a<br />
Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 5 mensis Februarii anno<br />
1999 probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 9 mensis<br />
Martii eiusdem anni sanationem post trauma celerrimam, completam,<br />
duraturam et inexplicabilem secundum scientiam fuisse una voce affirmavit.<br />
Insequenti die 23 mensis Iunii Congressus Peculiaris Consultorum<br />
Theologorum factus est et die 5 mensis Martii anno 2002 iterum Sessio Ordinaria<br />
Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Em.mo Cardinali<br />
Domino Henrico Schwery, et in utroque Coetu, posito dubio an de<br />
miraculo constaret divinitus patrato, responsum prolatum est affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis<br />
Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus<br />
Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per<br />
intercessionem Ven. Servae Dei Mariae Perdolentis Rodríguez Ortega y Sope<br />
ña, Fundatricis Dominarum Catechistarum, videlicet de celérrima, completa ac<br />
duratura sanatione Victoriam Herrero Pérez a "grave 'sindrome da schiaccia<br />
mento ' con shock post-traumatico ingravescente, con fratture multiple, emoperi-<br />
toneo, ematuria, ileo paralitico, distress respiratorio e stato di incoscienza".<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
L. © S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
MATRITENSIS<br />
& Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Canonizationis beati Iosephi Mariae Rubio y Peralta, sacerdotis professi Societatis<br />
Iesu (1864-1929)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beatus Iosephus Maria Rubio y Peralta in loco v. d. Dalias, ex Hispanica<br />
provincia Almeriae, primum lumen vidit die 22 mensis Iulii anno<br />
1864. Dioecesanus presbyter anno 1887 consecratus, pastorali ministerio<br />
munerique docendi ferventer se dedit. Annum agens aetatis alterum et quadragesimum,<br />
Societatem Iesu ingressus est, ubi vitae operumque sanctitate<br />
eminuit. Matriti frugiferum implevit apostolatum sacramentum reconciliationis<br />
administrando, verbum Dei nuntiando et auxilium pauperibus infirmisque<br />
ferendo. Curavit ut laici participes essent muneris caritatis rei que<br />
socialis Ecclesiae. Die 2 mensis Maii anno 1929 ad Dominum migravit.<br />
Summus Pontifex Ioannes Paulus II inter Beatos caelites rettulit eum<br />
die 6 mensis Octobris anno 1985.
Congregatio de Causis Sanctorum 757<br />
Eius canonizationi consulens, Postulatio Causae investigationi Congregationis<br />
de Causis Sanctorum proposuit praesumptam miram sanationem P.<br />
Iosephi Gómez Muntán, S.I., qui, currente autumno anni 1987, carcinomate<br />
correptus est epidermoidis in superiore lobo pulmonis sinistri. Chirurgica<br />
sectio, facta eodem anno die 11 mensis Decembris, comprobavit exsistentiam<br />
magni tumoris qui pleuram, mediastinum, hilum pulmonare et aortam<br />
laeserat. Interior pulmonis pars cavernam necroticam proferebat, largam<br />
diametri octo fere centimetra. Tumor insuper resecari non poterat. Attamen<br />
ad cruciatus morbi leniendos, mensibus Ianuario et Februario anni 1988 cobaltotherapia<br />
admota est ei. Interea soror infirmi et aliquot amici necnon<br />
sodales Societatis Iesu divinum coeperant implorare auxilium per intercessionem<br />
Beati Iosephi Mariae Rubio y Peralta. Eodem tempore quo preces<br />
Deo adhibebantur, valetudinis condicio P. Iosephi Gómez Muntán regredi<br />
incepit usque ad perfectam sanationem. De huiusmodi sanatione, apud Curiam<br />
Matritensem inter annos 1998-1999 instructa est Inquisitio dioecesana,<br />
cuius validitatem iuridicam Congregatio de Causis Sanctorum agnovit per<br />
decretum datum die 18 mensis Februarii anno 2000. Consilium Medicorum<br />
huius Congregationis, in sessione habita die 29 mensis Martii anno 2001, declaravit<br />
sanationem celerem, perfectam, diutinam et inexplicabilem fuisse.<br />
Die 27 sequentis mensis Novembris evenit Congressus Peculiaris Consultorum<br />
Theologorum atque die 12 mensis Martii huius anni Sessio Ordinaria<br />
Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo D.no Aloisio<br />
Barbarito, Archiepiscopo tit. Florentinensi, facta est. Et in utroque Coetu,<br />
sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo<br />
divinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessio<br />
nem Beati Iosephi Mariae Rubio y Peralta, Sacerdotis professi Societatis Iesu,<br />
videlicet de celeri, perfecta ac diutina sanatione P. Iosephi Gómez Muntán,<br />
S.I., a "carcinoma epidermide del polmone sinistro ampiamente infiltrante il<br />
mediastino postero-superiore".
758<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
LffiS.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
MATRITENSIS seu XETAFENSIS<br />
£8 Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
Canonizationis beatae Mariae a Mirabilibus Iesu (in saec.: Mariae Maravillas Fi<br />
dai y Chico de Guzmán) monialis professae ordinis Carmelitarum Discalceatorum<br />
(1891-1974)<br />
DECRETUM SUPER MIRACULO<br />
Beata Maria a Mirabilibus Iesu (in saec.: Maria Maravillas Pidal y Chico<br />
de Guzmán) Matriti in Hispania nata est die 4 mensis Novembris anno<br />
1891. Exemplari post iuventute, inter Carmelitas Discalceatas monasterii<br />
Escorialensis prope Matritum ingressa est, ubi vota religiosa anno 1921 emisit.<br />
Praeceptis Sanctae Teresiae a Iesu vocationique suae ad contemplationem<br />
et apostolatum plene confisa, plures fundavit Carmelitarum recessus,<br />
quas instanter adhortata est verbis et exemplo vitae. Operam caritatis sollertem<br />
navavit erga universam societatem et gentes. Mortua est in Carmelo<br />
oppiduli <strong>La</strong> Aldehuela provinciae Matritensis die 11 mensis Decembris anno<br />
1974, magna ac solida sanctitatis circumfusa fama.<br />
Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 10 mensis Maii anno 1998 eam<br />
Beatam proclamavit.<br />
Canonizationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de<br />
Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem, quae paucis hebdomadibus<br />
post beatificationem in Argentina occurrit, Emmanuelis Vilar<br />
Silio, pueri vixdum undevicesimum aetatis mensem agentis, qui, die 19<br />
mensis Iulii anno 1998, inter horam tertiam et quartam meridiei, in piscinam<br />
aquis stagnantibus usque ad metrum circiter repletam proruit. Paulo<br />
ante horam quartam, corpus pueri inventum est pronum et immobile iacens,<br />
in mediis aquis fluitans et in statione cordis apparatusque ipsius circumitionis<br />
sanguinis. Aliquibus post momentis, in parvum valetudinarium
Congregatio de Causis Sanctorum- 759<br />
pro primis auxiliis loci Nogoyá advectus est, ubi defectus pulsus cordis et<br />
liberae respirationis necnon signa recognita sunt cyanosis, pupillarum dilatationis,<br />
palloris, cutis frigidae et veterni gravis. Frictio cardiaca et respirado<br />
mechanica cum oxygeno protinus adhibitae sunt, quae parvos actus respirationis<br />
et pulsus cordis prodiderunt; sed cum, paulo post horam quintam<br />
meridiei, in sedem valetudinarii Paranensis revocationi in vitam praepositam<br />
traductus est, quam hora sexta attigit, puer statum exhibebat comatis<br />
primi vel secundi gradus, positionem cerebri expentis, cyanosim, anisocoriam,<br />
asperam respirationem. Inceptae statim sunt curae pro casu. Interdum,<br />
mater Emmanuelis, quae magnopere devota erat Beatae Mariae a Mirabilibus<br />
Iesu, cuius intercessionem ex more petebat, fidenter atque instanter<br />
ad eiusdem confugerat auxilium iam ex tempore primi receptus in valetudinario,<br />
quibus precibus et alii sociati sunt. Puer verum eo convalescere<br />
coepit, ut insequenti die 20 mensis Iulii, hora circiter octava mane, omnino<br />
sanatus inveniretur.<br />
De hoc casu, anno 1999, apud Curiam Paranensem Inquisitio dioecesana<br />
celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum<br />
decreto die 21 mensis Ianuarii anno 2001 probatae sunt. Dicasterii<br />
Collegium Medicorum in sessione diei 10 mensis Maii eiusdem anni sanationem<br />
celerrimam, completam, duraturam, sine effectibus neurologicis, et<br />
inexplicabilem secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Die 27 insequentis<br />
mensis Novembris Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum<br />
factus est et die 5 mensis Februarii huius anni 2002 Sessio Ordinaria Patrum<br />
Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Excellentissimo Domino<br />
Petro Georgio Silvano Nesti, C.P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti<br />
Severini in Piceno. Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo<br />
constaret divinitus patrato et Beatae Mariae a Mirabilibus Iesu attributo,<br />
responsum prolatum est affirmativum.<br />
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II<br />
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua<br />
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit<br />
ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.<br />
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali<br />
Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis<br />
ceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa<br />
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessio<br />
nem Beatae Mariae a Mirabilibus Iesu (in saec.: Mariae Maravillas Pidaly
760 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Chico de Guzmán), Monialis Professae Ordinis Carmelitarum Discalceatorum,<br />
videlicet de celérrima, completa, duratura et sine effectibus neurologicis sanatio<br />
ne pueri Emmanuelis Vilar Silio ab "annegamento in acqua dolce con prolun<br />
gato arresto cardiorespiratorio e coma profondo".<br />
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta<br />
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.<br />
Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.<br />
L. & S.<br />
IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINS, Praefectus<br />
SB Eduardus Nowak<br />
archiep. tit. Lunensis, a Secretis<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
SANCTI GERMANI et SANCTAE ANNAE POCATIERENSIS<br />
DECRETUM<br />
quo fines nutantur.<br />
Ad Concilii Vaticani II decretum ad dioecesium circumscriptiones quod<br />
attinet (Christus Dominus, nn. 22-23) exsequendum, Episcoporum Canadae<br />
Conferentia ab Apostolica <strong>Sede</strong> suo tempore expostulavit, ut territorium<br />
quattuor paroeciarum in regione vulgo dieta « Témiscouata », intra limites<br />
archidioecesis Sancti Germani adstans, ab hac Ecclesia dismembraretur et<br />
Sanctae Annae Pocatierensi dioecesi adiungeretur. Congregatio pro Episcopis,<br />
praesulibus quorum interest auditis praehabitoque favorabili voto<br />
Exc.mi P.D. Aloisii Ventura, Archiepiscopi titularis Equiliensis, in Canada<br />
Nuntii Apostolici, rata petitam immutationem aeternae christifidelium saluti<br />
cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne<br />
Paulo, divina Providentia PP. II, tributarum, oblatis precibus annuendum<br />
censuit. Quapropter, suppleto quatenus opus sit, eorum interesse habentium<br />
vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto, perinde valituro ac<br />
si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent:<br />
ab archidioecesi Sancti Germani separat integrum territorium paroecia<br />
rum vulgo appellatarum Saint-David d'Estcourt (Sully), M arie-Médiatrice
Congregatio pro Episcopis 761<br />
(Estcourt), Saint-J os&ph-de-la-Rivière-Bleue et Saint-Marc-du-<strong>La</strong>c-Long, in<br />
regione dicta « Témiscouata » adstantium, illudque dioecesi Sanctae Annae<br />
Pocatierensi adnectit.<br />
Quamobrem documenta et acta praedictarum paroeciarum, clericos, fideles<br />
et bona temporalia respicientia a Curia Sancti Germani ad Curiam<br />
Sanctae Annae Pocatierensem quam primum transmittantur.<br />
Sacerdotes, clerici Seminariique tirones illi dioecesi incardinati maneant<br />
vel incardinentur in cuius territorio legitimum habent domicilium. Quibus<br />
tamen cunctis facultas tribuitur petendi intra quinquennium, iuxta de causa<br />
deque consensu Ordinariorum quorum interest, ut aliter de eorum incardinatione<br />
disponatur.<br />
Ad haec omnia perficienda eadem Congregatio pro Episcopis praefatum<br />
Exc.mum Nuntium Apostolicum in Canada deputat vel, si casus ferat, negotiorum<br />
Sanctae Sedis in Canada gestorem, necessarias et opportunas iisdem<br />
tribuens facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,<br />
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad<br />
eamdem Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus<br />
peractae exsecutionis remittendi.<br />
Contrariis quibusvis minime obstantibus.<br />
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 1 mensis<br />
Iulii anno 2002.<br />
L. © S.<br />
In Congr. pro Episcopis tab., n. 37/02<br />
IOANNES B. card. RE, Praef.<br />
83 Franciscus Monterisi, a Secretis.<br />
SUBLACENSIS, ANAGNINAE - AL ATRINAE,<br />
PRAENESTINAE ET TIBURTINAE<br />
DECRETUM<br />
quo abbatiae territorialis Sublacensis necnon dioecesium circumstantium fines<br />
mutantur.<br />
Venerabilis Abbatia Sublacensis sacros inter locos eminet, quia sanctiiicata<br />
est sancti patriarchae Benedicti praesentia, qui monachatum inde totam<br />
in Europam diffudit. A Sublacensi enim abbatia proficiscens, benedic-
762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
tina monachorum acies, cum cruce, libro et aratro, gentibus in regionibus a<br />
mari Mediterraneo usque ad Scandinaviam, ab Hiberia usque ad Polonorum<br />
loca patentia inhabitantibus fidem atque humanum progressum attulit.<br />
Monachi sublacenses, suo ministerio pro animarum salute laudabiliter<br />
semper expleto, Ecclesiae ac fidelium laudem gratiarumque actionem meruerunt.<br />
Attentis, tamen, peculiaribus huius temporis adiunctis, ad hanc<br />
venerabilem monasticam institutionem proprio in suo spiritu tuendam utque,<br />
quacumque alia sollicitudine ablata, monachi ad divinam laudem se<br />
integre dicare possint populusque Dei locum ad communionem cum Deo<br />
augendam invenire queat, atque praesertim ad paroeciarum fidelium memoratae<br />
abbatiae spirituali bono melius consulendum, Summus Pontifex Ioannes<br />
Paulus, divina Providentia PP. II, eiusdem abbatiae territorium noviter<br />
definiendum statuit. Quapropter, auditis Conferentiae Episcoporum Italiae<br />
Praeside atque Congregationis Benedictinae Sublacensis Abbate Praeside<br />
aliisque quorum interest, praehabito favorabili voto Exc.mi P.D. Pauli<br />
Romeo, Archiepiscopi titularis Vulturiensis et in Italia Apostolici Nuntii,<br />
praesenti Congregationis pro Episcopis Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae<br />
sub plumbo Litterae datae forent, quae sequuntur mandat ac decernit:<br />
1. territorium abbatiae Sublacensis inde ab hoc tempore constat e "Cattedrale<br />
di S. Scolastica", e coenobiis "Abbazia di <strong>Santa</strong> Scolastica" et "Sacro<br />
Speco" nuncupatis, et ex tota proprietate benedictina in monte vulgo<br />
"Taleo" et in "altura Collelungo";<br />
5. Suburbicariae Ecclesiae Praenestinae adnectuntur paroeciae civiliter<br />
nuncupatae "S. Nicola in Bellegra" et "S. Sisto in Bellegra", "S. Maria in<br />
Roiate" et "Seconda Cura SS. Salvatore in Roiate", et "S. Maria Assunta<br />
in Rocca Santo Stefano";<br />
6. Dioecesi Anagninae-Alatrinae uniuntur paroeciae civiliter nuncupatae<br />
"S. Maria in Trevi nel <strong>La</strong>zio" et "Beata Vergine Maria Refugium Peccatorum<br />
in Trevi nel <strong>La</strong>zio, Fraz. Altipiani di Arcinazzo";<br />
7. Simulque, Ecclesiae Tiburtinae aggregantur paroeciae civiliter nuncupatae<br />
"S. Andrea Apostolo in Subiaco", "S. Andrea Apostolo (cura) in Subiaco",<br />
"S. Maria Assunta della Valle in Subiaco", "S. Francesco d'Assisi in<br />
Subiaco", "S. Chelidonia in Subiaco contrada Vignola", "S. Giuseppe in Subiaco,<br />
(località Livata-Campo dell'Osso)", "S. Felicita martire (arcipretura)<br />
nel comune di Affile", "S. Felicita martire (cura) nel comune di Affile", S.<br />
Maria di Sopra in Arcinazzo Romano", "S. Maria di Sotto in Arcinazzo Ro-
Congregatio pro Episcopis 763<br />
mano", "S. Andrea in Jenne", "S. Maria in Gerano", "S. Lorenzo in Gerano",<br />
"S. Maria in Cerreto <strong>La</strong>ziale", "S. Maria della Pace e S. Benedetto in<br />
Agosta (Fraz. Madonna della Pace)", "S. Maria Assunta in Agosta", "S.<br />
Biagio in Marano Equo", "S. Maria e S. Mauro in Canterano", "S. Maria in<br />
Rocca Canterano", "S. Maria in Rocca Canterano (Praz, di Rocca di Mezzo)",<br />
"S. Maria della Visitazione in Cervara di Roma", "S. Maria Assunta<br />
in Camerata Nuova".<br />
Statuit quoque eadem Congregatio ut, una cum territorio illarum paroeciarum,<br />
ecclesiae, oratoria, domus, piae fundationes et quaecumque alia ecclesiastica<br />
bona et iura quomodocumque ad easdem paroecias vel ad abbatiam<br />
territorialem spectantia, praefatis dioecesibus adnectantur.<br />
Simul ac abbatiae territorialis Sublacensis nova territorii definitio ad effectum<br />
deducta fuerit, eo ipso dioecesani sacerdotes dioecesi illi adscripti<br />
censeantur in cuius territorio ecclesiasticum officium detinent; ceteri vero<br />
sacerdotes, clerici seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel<br />
incardinentur in cuius territorio legitimum habent domicilium. Uniuscuiusque<br />
tamen dioecesis Ordinario fas est, in singulis casibus, iuxta de causa,<br />
rationibus perpensis cum sacerdote vel clerico, quorum interest, aliter de<br />
eius incardinatione, ad normam iuris, disponere.<br />
Ad haec omnia perficienda idem Summus Pontifex Exc.mum P.D. Paulum<br />
Romeo, Archiepiscopum titulo Vulturiensem et in Italia Apostolicum<br />
Nuntium, deputare dignatus est, necessarias et opportunas eidem tribuens<br />
facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum<br />
in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem<br />
pro Episcopis, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae<br />
exsecutionis remittendi.<br />
Contrariis quibusvis minime obstantibus.<br />
Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 16 mensis<br />
Iulii anno 2002.<br />
L. « S.<br />
In Congr pro Episcopis tab., n, 110312001<br />
IOANNES BAPTISTA card. RE, Praefectus<br />
Ioannes Maria Rossi, Subsecretarius
764<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
PROVISIO ECCLESIARUM<br />
Ioannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregatione<br />
pro Episcopis, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastores dignatus est<br />
assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteras praefecit:<br />
die 18 Octobris 2002. — Archiepiscopali Ecclesiae Montis Regalis, R. D.<br />
Cataldum Naro, e clero dioecesis Calatanisiadensis, hactenus Historiae Ecclesiasticae<br />
apud in Sicilia Facultatem Theologicam "Sanctus Ioannes<br />
Evangelista" appellatam docentem.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Imolensi R.D. Thomam Ghirelli, e clero archidioecesis<br />
Bononiensis, hactenus Vicarium episcopalem pro actione christiana<br />
de rebus temporalibus.<br />
die 21 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Aquaeflaviensi R.D. Emmanuelem<br />
da Rocha Felicio, e clero dioecesis Visensis, hactenus praesidem<br />
secretariatus pro Clericis in eadem dioecesi, quem deputavit Auxiliarem Patriarchatus<br />
Lisbonensis.<br />
die 23 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Baleciensi R.P. Franciscum<br />
<strong>La</strong>ckner, Ordinis Fratrum Minorum sodalem, hactenus provinciae S.<br />
Bernardini Senensis in Austria ministrum provincialem, quem deputavit<br />
Auxiliarem dioecesis Graecensis-Seccoviensis.<br />
die 24 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Tigiensi R.D. Ioannem Claudium<br />
Hertzog, e clero archidioecesis Burdigalensis, ibique Vicarium generalem,<br />
quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Toletanae Exc.mum P.D. Antonium Cañizares<br />
Llovera, hactenus Archiepiscopum Granatensem.<br />
die 25 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Tacambarensi, R.P. Aloisium<br />
Castro Medellín, M.S.F., hactenus Vicarium pro Religiosis et vita consecrata<br />
atque parochum in dioecesi Zamorensi in Mexico.<br />
die 26 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Trofimianensi, R.D. Robertum<br />
Harris, e clero archidioecesis Marianopolitanae ibique Vicarium<br />
episcopalem, quem deputavit Auxiliarem dioecesis Sanctae Mariae Ormensis.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Octabiensi, R.D. Donaldum <strong>La</strong>pointe, e clero<br />
archidioecesis Sherbrookensis ibique moderatorem paroeciae Sancti Thomae in<br />
Compton, quem deputavit Auxiliarem dioecesis Sancti Hieronymi Terraebonae.<br />
die 28 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Monslibanensi, Exc.mum P.D.<br />
Edgarium de Iesu Garcia Gil, hactenus Episcopum titulo Forotraianensem<br />
et Auxiliarem Caliensem.
Congregatio pro Episcopis 765<br />
die 30 Octobris 2002. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Aloisii de Montes Belos,<br />
R.D. Carmelum Scampa, e clero dioecesis Cremonensis, hactenus a Secretis<br />
Conferentiae regionalis medii-occidentis Conferentiae episcopalis Brasiliae.<br />
die 31 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Viedmensi R.D. Stephanum Mariam<br />
<strong>La</strong>xague, S.D.B., hactenus Vicarium inspectorem atque praesidem<br />
collegii « Don Bosco » in civitate Sinus Albi.<br />
die 6 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Caruaruensi Exc.mum P.D.<br />
Bernardinum Marchiò, hactenus Episcopum Pesqueirensem.<br />
— Coadiutorem dioecesis Ioassabensis Exc.mum P.D. Valmirum Albertum<br />
Valle, I.M.C, hactenus Episcopum Zedocanum.<br />
die 8 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae <strong>La</strong>fayettensi, Exc.mum P.D.<br />
Carolum Michaelem Jarrell, hactenus Episcopum Humensem-Thibodensem.<br />
— Ordinaritui Militari Argentinae Reipublicae, Exc.mum P.D. Antonium<br />
Ioannem Baseotto, C.SS.R., hactenus Episcopum Anatuyensem.<br />
die 13 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Coxinensi, nuper evectae ad<br />
gradum dioecesis, Exc.mum P.D. Antoninum Migliore hactenus Episcopum-<br />
Praelatum eiusdem sedis.<br />
— Cathedrali Ecclesiae Caëtitensi R.D. Guerrinum Richardum Brusati,<br />
e clero Novariensi, hactenus cancellarium dioecesis Paulalfonsanensis.<br />
die 15 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Gaspesiensi, Exc.mum P.D.<br />
Ioannem Gagnon, hactenus Episcopum titularem <strong>La</strong>mdiensem et Auxiliarem<br />
archidioecesis Quebecensis.<br />
— Metropolitanae Ecclesiae Quebecensi, Exc.mum P.D. Marcum Ouellet,<br />
hactenus Episcopum titularem Acropolitanum et a Secretis Pontificii<br />
Consilii ad Unitatem Christianorum fovendam.<br />
— Ecclesiae Cathedrali Mazariensi, R.D. Calogerum <strong>La</strong> Piana, S.D.B.,<br />
hactenus Societatis Sancti Francisci Salesii in Sicilia inspectorem.<br />
die 22 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Hamburgensi Exc.mum<br />
P.D. Varnerium Thissen, hactenus Episcopum titularem Scampinum et Auxiliarem<br />
dioecesis Monasteriensis.<br />
die 23 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Rosnaviensi Episcopum Coadiutorem<br />
Exc.mum P.D. Vladimirum Filo, hactenus Episcopum titularem<br />
Thucensem in Mauretania et Auxiliarem archidioecesis Bratislaviensis-Tyrnaviensis,<br />
eique speciales facultates "quoad temporalia" tribuit.<br />
— Titulari episcopali Ecclesiae Hipponensi, Exc.mum P.D. Iosephum<br />
Paala Salazar, O.P., hactenus Episcopum Praelatum Batanensem, quem deputavit<br />
Auxiliarem dioecesis Butuanensis.
766 Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale<br />
per la presentazione delle Lettere Credenziali:<br />
Giovedì, 24 Ottobre 2002, S.E. il Signor GABOR ERDÖDY, Ambasciatore<br />
di Ungheria presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Giovedì, 31 Ottobre 2002, S.E. il Signor BENOÎT CARDON DE<br />
LICHTBUER, Ambasciatore del Belgio presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Venerdì, 22 Novembre 2002, S.E. il Signor CARL HENRI GUI-<br />
TEAU, Ambasciatore di Haiti presso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.<br />
Ha, altresì, ricevuto in Udienza:<br />
Venerdì, 25 Ottobre 2002, S.E. il Signor ANDRIS BÈRZJNS, Primo<br />
Ministro della Repubblica di Lettonia.<br />
Lunedì, 28 Ottobre 2002, S.E. il Signor RUDOLF SCHUSTER, Presidente<br />
della Repubblica Slovacca.<br />
Lunedì, 25 Novembre 2002, S.E. il Signor ALFONSO PORTILLO<br />
CABRERA, Presidente della Repubblica di Guatemala.<br />
Giovedì, 28 Novembre 2002, S.E. il Signor LEONID KUCHMA,<br />
Presidente della Repubblica di Ucraina.<br />
SEGRETERIA DI STATO<br />
NOMINE<br />
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:<br />
6 novembre 2002. S.E. mons. Józef Wesolowski, Arcivescovo tit. di Siebte,<br />
Nunzio Apostolico in Kazakhstan, Tadjikistan e<br />
Kyrgystan, Nunzio Apostolico in Uzbekistan.<br />
12 » » S.E. mons. Lorenzo Baldisseri, Arcivescovo tit. di Diocleziana,<br />
Nunzio Apostolico in Brasile.<br />
15 » » Mons. Pierre Nguyên Van Tot, Arcivescovo eletto di Rustici<br />
ana, Nunzio Apostolico in Benin e in Togo.<br />
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />
nominato:<br />
17 settembre 2002. Le LL.EE. i mons. Emmanuel Bushu, Vescovo di Yagoua, e<br />
Boniface Choi Kisan, Vescovo di Inch-on, Membri<br />
del Pontificio Consiglio per il Dialogo Inter-Religioso<br />
« ad quinquennium ».
Diarium Romanae Curiae 767<br />
17 settembre 2002. S.E. mons. Giuseppe Chiaretti, Arcivescovo di Perugia-Città<br />
della Pieve, Membro del Pontifìcio Consiglio per il<br />
Dialogo Inter-Religioso « in aliud quinquennium ».<br />
3 ottobre » Gli Em.mi Signori Cardinali Varkey Vithayathil; Cormac Murphy-O'Connor;<br />
Karl Lehmann; Crescenzio Sepe; le<br />
LL.EE. i mons. Peter Kodwo Appiah Turkson, Arcivescovo<br />
di Cape Coast; Giuseppe Chiaretti, Arcivescovo<br />
di Perugia-Città della Pieve; Paul Nabil Sayah,<br />
Arcivescovo di Haifa e Terra <strong>Santa</strong> dei Maroniti;<br />
Josaphat Louis Lebulu, Arcivescovo di Arusha;<br />
Stanislav Hocevar, Arcivescovo di Beograd; Joäo<br />
Oneres Marchiori, Vescovo di <strong>La</strong>ges; Julio César Terán<br />
Dutari, Vescovo tit,, di Orrea; Kurt Koch, Vescovo<br />
di Basilea; Cyprien Mbuka, Vescovo di Boma,<br />
Membri del Pontificio Consiglio 'per la Promozione dell'Unità<br />
dei Cristiani «ad quinquennium ».<br />
» » » Gli Em.mi Signori Cardinali, Joseph Ratzinger; Francis Arinze;<br />
Adrianus Johannes Simonis; William Henry Keeler;<br />
le LL EE. i mons. Henryk Muszyñski; Alfons Nossol;<br />
Basil Harry Losten; Paul-Werner Scheele; Mario<br />
Joseph Conti; Donald James Reece; Raymond John<br />
<strong>La</strong>hey; Gérard Daucourt; Alexandra Mesian, Membri<br />
del Pontificio Consiglio per la Promozione dell'Unità<br />
dei Cristiani «in aliud quinquennium ».<br />
» » » S.E. mons. Antonio Maria Vegliò, Arcivescovo tit. di Eclano;<br />
p. Emiliano Fabbricatore, O.S.B.I., Archimandrita<br />
Ignace Dick; sac. Barthélémy Adoukonou; sac.<br />
Gosbert Byamungu, p. William Henn, O.F.M.<br />
Cap.; sac. Angelo Maffeis; p. Gerhard Wieks, S.I.;<br />
i signori: prof.ssa Eva-Maria Faber; prof.ssa Barbara<br />
Hallensleben; prof. Wolfgang Thönissen,<br />
Consultori del Pontifìcio Consiglio per la Promozione<br />
dell'Unità dei Cristiani «ad quinquennium ».<br />
» » » Mons. Nikolaus Wyrwoll; sac. Dimitrios Salachas; p. Archimandrita<br />
Emmanuel <strong>La</strong>nne, O.S.B.; p. Liam G.<br />
Walsh, O.P.; p. John F. Long, S.I.; p. Bernard<br />
Sesboüe, S.I.; p. Jos Vercruysse, S.I.; sac. Angelo<br />
Amato, S.D.B.; sac. Donato Valentini, S.D.B.; p.<br />
Frans Bouwen, M. Afr„; Volker Götz. Consultori<br />
del Pontificio Consiglio per la Promozione dell'Unità<br />
dei Cristiani « in aliud quinquennium ».<br />
28 » » <strong>La</strong> dott.ssa Giuseppina Roselli, Archivista nell'Archivio Segreto<br />
Vaticano.<br />
30 » » Mons,, Celestino Migliore, Arcivescovo tit. el. di Canosa Osservatore<br />
Permanente della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> presso l'Organizzazione<br />
delle Nazioni Unite (O.N.U.).<br />
31 » » L'Em.mo Signor Cardinale Sergio Sebastiani, Presidente della<br />
Prefettura degli Affari Economici della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong><br />
« ad quadriennium ».
768<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
31 ottobre 2002. Mons. Wilhelm Imkamp, Consultore delia Congregazione delle<br />
Cause dei Santi « in aliud quinquennium ».<br />
» » » P. Vittorino Grossi, O ..S.A.., Membro del Pontificio Comitato<br />
di Scienze Storiche « ad quinquennium ».<br />
» » » Don Cosimo Semeraro, S.D.B.,, Segretario del Pontificio Comitato<br />
di Scienze Storiche « ad quinquennium ».<br />
» » » S.E. mons. Michael Louis Fitzgerald, Arcivescovo tit. di<br />
Nepte, Membro del Pontificio Consiglio per la Promozione<br />
dell'Unità dei Cristiani «ad quinquennium ».<br />
5 novembre » Mons. Antonios Aziz Mina, Capo Ufficio nella Congregazione<br />
per le Chiese Orientali.<br />
6 » » S.E. mons. Antonio Mermini, Arcivescovo tit. di Ferento, Rappresentante<br />
della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> presso la Federazione Russa.<br />
14 » » S.E. mons. Pier Luigi Celata, Arcivescovo tit. di Doclea, Segretario<br />
del Pontificio Consiglio per il Dialogo Inter-Religioso<br />
« ad quinquennium ».<br />
» » » Mons. Vincenzo Ferrara, Sotto-Segretario della Congregazione<br />
per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti<br />
« usque ad 70 um<br />
annum ae. s. ».<br />
18 » » Mons. Mario Marini, Sotto-Segretario della Congregazione per<br />
il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti « in<br />
aliud quinquennium ».<br />
16<br />
22<br />
24<br />
25<br />
»<br />
31<br />
»<br />
6 novembre<br />
11<br />
»<br />
12<br />
13<br />
»<br />
15<br />
18<br />
23<br />
NECROLOGIO<br />
9 ottobre 2002. Mons. Philippe Chebaya, Vescovo em. di Baalbek-Deir El-<br />
Ahmar (Libano).<br />
Mons. Christopher Mwoleka, Vescovo em. di Rulenge (Tanzania)<br />
.<br />
Mons. Octavio N. Derisi, Arcivescovo tit. di Raso.<br />
Mons. José S. <strong>La</strong>boa, Arcivescovo tit. di Zarai.<br />
Mons. Denzil R. D'Souza, Vescovo em. di Aizawl (India).<br />
Mons. Louis B. Tirilly, Vescovo em. di Taiohae o Tefenuaenata<br />
(Isole Marchesi).<br />
Mons. Mark 0. Unegbu, Arcivescovo em. di. Owerri (Nigeria).<br />
Mons. Jean-Marie Fortier, Arcivescovo em. di Sherbrooke<br />
(Canada).<br />
Mons. Leoncio L. <strong>La</strong>t, Vescovo tit. di Sila.<br />
Mons. André Wouking, Arcivescovo di Yaounde (Cameroun).<br />
Mons. Thomas B. Fulton, Vescovo em. di Saint Catharines<br />
(Canada).<br />
Mons. Raymond A. C. Sato, Vescovo em. di Sendai (Giappone).<br />
Mons. Bernardo Citterio, Vescovo tit. di Floriana.<br />
Mons. Juan A. del Val Gallo, Vescovo em. di <strong>Santa</strong>nder<br />
(Spagna).<br />
Mons. Geraldo M. de Moráis Penido, Arcivescovo em. di<br />
Aparecida (Brasile).<br />
Mons. Robert Healy, Vescovo tit. di Mageó.<br />
Mons. Anthony Chiminello, Vescovo di Keetmanshoop (Namibia)<br />
.
An. et vol. XCIV 31 Decembris 2002 (Index generalis)<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
COMMENTARIUM OFFICIALE<br />
I<br />
INDEX GENERALIS ACTORUM<br />
I - ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
ADHORTATIO APOSTOLICA POSTSYNODALIS:<br />
361.<br />
CONSISTORIA ORDINARIA PUBLICA: 246,<br />
313.<br />
LITTERAE DECRETALES: 5, 97, 177, 249,<br />
449, 505, 553, 593, 649, 713,<br />
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DA<br />
TAE: 452.<br />
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE: 8, 99, 100,<br />
102, 180, 252, 253, 314, 316, 459,<br />
509, 511, 512, 513, 556, 557, 596,<br />
597, 599, 600, 601, 652, 653.<br />
LITTERAE APOSTOLICAE: 10, 12, 16, 18, 21,<br />
23, 25, 103, 181, 184, 186, 188, 190, 255,<br />
257, 259, 263, 265, 317, 319, 321, 324,<br />
558, 560, 563, 565, 602, 604, 606, 608,<br />
610, 612, 615, 654.<br />
EPISTULA: 267.<br />
DECLARATIONES CONIUNCTAE. 656, 716.<br />
CONVENTIONES: 429, 660,,<br />
HOMILIAE: 105, 192, 196, 269, 461, 567,<br />
617.<br />
ALLOCUTIONES: 28, 34, 40, 46, 109, 112,<br />
117, 122, 128, 200, 206, 210, 213,<br />
218, 224, 272, 279, 284, 327, 332,<br />
335, 340, 464, 468, 470, 476, 480,<br />
515, 521, 523, 524, 527, 571, 574,<br />
51 - A.A.S.<br />
(AN. ET VOL. XCIV)<br />
619, 665, 670, 673, 719, 721, 725,<br />
731, 735, 740, 743, 746.<br />
NUNTII: 132, 289, 342, 433, 482, 580, 623,<br />
626, 675, 679,<br />
ITINERA APOSTOLICA: 477, 550, 592.<br />
II - ACTA CONGREGATIONUM<br />
CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI:<br />
Notificatio: 141.<br />
Monitum, Propositio, Decretum: 584.<br />
CONGREGATIO PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS:<br />
Novissima edita acta: 145.<br />
CONGREGATIO DE CULTU DIVINO:<br />
Decreta: 292, 684.<br />
Regulae servandae ad nullitatem sacrae<br />
Ordinationis: 293.<br />
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM:<br />
Decreta: 51, 54, 59, 61, 63, 153, 158, 164,<br />
166, 170, 231, 233, 237, 241, 301, 352,<br />
485, 487, 489, 490, 491, 4<strong>94</strong>, 495, 533,<br />
535, 539, 542, 544 , 586, 588, 685, 687,<br />
689, 691, 6<strong>94</strong>, 750, 754, 756, 758.<br />
Coetus coram S. P, 74, 359, 550.<br />
CONGREGATIO PRO EPISCOPIS:<br />
Decreta: 66, 305, 354, 499, 630, 760, 761.<br />
Provisiones Ecclesiarum: 67, 172, 243,<br />
308, 355, 445, 500, 547, 590, 631,<br />
697, 764.
770<br />
Collationes dignitatis archiepiscopalis:<br />
245, 697.<br />
CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIO<br />
NE:<br />
Provisiones Ecclesiarum: 69, 356, 631.<br />
Nominationes: 71, 358, 633.<br />
III - ACTA TRIBUNALIUM<br />
Paenitentiaria Apostolica:<br />
Decreta: 634, 637.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
IV - DIARIUM ROMANAE CURIAE<br />
AUDIENTIAE SOLLEMNIORES: 73, 174, 246,<br />
309, 359, 447, 502, 550, 592, 639,<br />
698, 766.<br />
NOMINATIO: 698.<br />
Ad inquirendum commodum, haec ponitur distincta recensio:<br />
SECRETARIA STATUS:<br />
Nominationes: 74, 174, 246, 309, 359, 447,<br />
503, 550, 592, 639, 698, 766.<br />
Necrologia: 96, 176, 248, 311, 360, 448,<br />
504, 552, 592, 640, 712, 768.<br />
In Secretaria Status: 504, 552, 640.<br />
In Congregatione pro Doctrina Fidei: 360, 448, 504, 639, 699.<br />
In Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus: 311, 360, 768.<br />
In Conregatione de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum: 448, 640, 698, 768.<br />
In Congregatione de Causis Sanctorum: 175, 311, 360, 448, 551, 768<br />
In Congregatione pro Episcopis: 311, 360, 640.<br />
In Congregatione pro Gentium Evangelizatione: 176<br />
In Congregatione pro Institutis vitae consecratae et Societatibus vitae apostolicae: 175.<br />
In Congregatione de Institutione Catholica: 176, 311, 552.<br />
In Paenitentiaria Apostolica: 248.<br />
In Supremo Tribunali Signaturae Ap : 247, 504.<br />
In Tribunali Rotae Romanae: 311<br />
In Pont. Consilio pro <strong>La</strong>icis: 247, 310<br />
In Pont. Consilio ad Unitatem Christianorum fovendam: 504, 767, 768.<br />
In Pont. Consilio pro Familia: 74, 360.<br />
In Pont. Consilio de Iustitia et Pace: 175, 360, 699<br />
In Pont. Consilio « Cor Unum »: 246.<br />
In Pont. Consilio de Spirituali Migrantium atque Itinerantium Cura: 311, 551, 639<br />
In Pont. Consilio pro Valetudinis Administris: 247, 504,<br />
In Pont. Consilio de Legum Textibus: 74.<br />
In Pont. Consilio pro Dialogo inter Religiones: 74, 698, 766, 767, 768.<br />
In Pont. Consilio de Cultura: 247, 360, 448, 504, 552.<br />
In Pont. Consilio de Communicationibus Socialibus: 74, 75, 247, 311, 360,<br />
In Administratione Patrimonii Sedis Ap.: 699.<br />
In Praefectura rerum oeconomicarum S. Sedis: 75, 310, 551, 552, 699, 767.<br />
In Pont. Commissione pro America <strong>La</strong>tina: 176, 592.<br />
In Pont. Commissione de Bonis Culturalibus Ecclesiae: 551, 640.<br />
In Pont. Commissione Biblica: 175,<br />
In Pont. Commissione « Ecclesia Dei »: 552.<br />
In Pont. Comitatu Eucharisticis Internationalibus Conventibus provehendis: 175.<br />
In Pont. Comitatu de Scientiis Historicis: 175, 640, 768,<br />
In Archivo Secreto Vaticano: 767.<br />
In Nuntiaturis et Delegationibus Ap.: 174, 246, 309, 447, 503, 550, 639, 698, 766, 768<br />
In Officiis apud Nationes Unitas et alias Internationales Institutiones: 448, 552, 767
Index generalis actorum 771<br />
In Civitate Vaticana: 176, 247, 309, 448, 698.<br />
In Patriarchali Basilica Vaticana: 360.<br />
In Tribunali appellationis apud Urbis Vicariatum: 175, 176.<br />
In Tribunali Regionali <strong>La</strong>tii: 175, 176.<br />
In Academia (Pont.) Mariana Internationalis: 247, 248.<br />
In «Centro Televisivo Vaticano»: 175, 504, 552.<br />
In Universitate (Pont.) <strong>La</strong>teranensi: 176.<br />
In Inst. (Pont.) «Ioannes Paulus II» pro Studiis circa Matrimonium et Familiam: 176.<br />
In Almo Collegio Capranica: 448.<br />
Protonotarii Ap.. supra numerum: 75, 699.<br />
Praelati honoris causa: 76, 699.<br />
Cappellani Suae Sanctitatis: 76, 699.<br />
Viri honoris Suae Sanctitatis: 85, 704.<br />
Addicti Anticamerae: 85, 704.<br />
Ex Ordine Piano: Collare: 85, 705; Gran Croce: 85; Croce di Dama: 86.<br />
Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce: 86, 705; Commenda con Placca: 86, 705; Placca: 86;<br />
Commenda: 86, 706; Cavalierato: 88, 707; Croce di Dama di Gran Croce: 90, 708; Croce di Dama<br />
di Commenda: 90, 708; Croce di Dama: 90, 708.<br />
Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce: 95, 708; Commenda con Placca: 95, 708; Commenda:<br />
91, 709; Cavalierato: 92, 709; Croce di Dama di Commenda con Placca: 711; Croce di Dama di<br />
Commenda: 95, 711; Croce di Dama: 95, 711
II<br />
INDEX DOCUMENTORUM<br />
CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS<br />
I — ACTA IOANNIS PAULI PP. II<br />
I - ADHORTATIO APOSTOLICA POSTSYNODALIS<br />
2001 Nov. 22 Ecclesia in Oceania 361<br />
II - CONSISTORIA<br />
2001 Febr. 21 Consistorium Ordinarium publicum 190<br />
2002 Mart. 25-26 Consistorium Ordinarium publicum 247, 313<br />
III - LITTERAE DECRETALES<br />
2000 Oct. 1 «Quemadmodum vitis». - Augustino Zhao Rong et CXIX<br />
Sociis Sanctorum honores decernuntur 505<br />
» » 15 «In iustificationibus». - Beatae Iosephae Bakhita Sanctorum<br />
honores decernuntur 5<br />
2001 Iun. 10 «Et pro eis ego». - Beatus Augustinus Roscelli Sanctus<br />
proclamatur 97<br />
» » » «Humiliavit se». - Beato Bernardo a Corleone Sanctorum<br />
honores decernuntur 177<br />
» » » «Spiritus veritatis». - Beatae Teresiae Eustochio Verzeri<br />
Sanctorum honores decernuntur 249<br />
» » » « Quaerite autem ». - Aloisius Scrosoppi Sanctus proclamatur<br />
449<br />
» » » « Tuis in communione ». - Beatae Rafqa Petrae Choboq Ar-<br />
Rayès Sanctorum honores decernuntur . . . . . . 593<br />
» Nov. 25 « Vita vestra abscondita ». - Sanctorum tribuuntur Mariae<br />
Crescentiae Höss caelitum honores 553<br />
» » » « Obliviscere omnino mei ». - Franciscae Salesiae Aviat Sanctorum<br />
honores decernuntur 649<br />
» » » « Estote ergo ». - Beato Iosepho Marello sanctorum honores<br />
decernuntur 713<br />
2002 Apr.<br />
IV - LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE<br />
7 Misericordia Dei. - De Sacramenti penitentiae celebratione<br />
quaedam rationes explicantur 452
Index documentorum chronologico ordine digestus 773<br />
V - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE<br />
2001 Oct. 27 Sollicitus de spirituali. - Administratio Apostolica Moldovensis<br />
ad gradum atque dignitatem dioecesis evehitur<br />
nomine Chisinauensis nuncupatae et Apostolicae Sedi<br />
immediate subiectae 8<br />
» Nov. 9 Ministerium apostolicum. - Nova dioecesis conditur in Nigeria,<br />
Nneviensis appellanda 99<br />
» » » Spectantibus cunctis. - Praefectura Apostolica Quettensis<br />
conditur . 100<br />
» » » Angoliae evangelizandae. - Nova in Angola excitatur ecclesiastica<br />
dicio « Dundendis » rite appellata 102<br />
» Dec. 1 Universae Ecclesiae. - Praefectura Apostolica Mongensis appellanda<br />
in Ciadiae finibus constituitur 180<br />
» » 22 Ad totius dominici. - Kumasiensis intra Ganae fines conditur<br />
nova Provincia ecclesiastica, cuius <strong>Sede</strong>s principalis<br />
eodem nomine ad dignitatem archiepiscopalem et<br />
metropolitanam attollitur 314<br />
» » » Ad aptius consulendum. - In Indonesia nova conditur dioecesis<br />
Tanjungselorensis 316<br />
2002 Ian. 5 Studiosam omnino. - Vicariatus Apostolicus Araucaniensis<br />
ad gradum dignitatemque dioecesis evehitur quae Villaricensis<br />
appellabitur 459<br />
» » 16 Ad totius dominici. - Nova conditur Provincia ecclesiastica<br />
scilicet Fori S. Annae, quae sedes ad dignitatem Ecclesiae<br />
metropolitanae attollitur 253<br />
» » » Sacrorum Antistites. - In Brasilia constituitur nova Provincia<br />
ecclesiastica Victoriensis de Conquista, cuius metropolitana<br />
Ecclesia erit <strong>Sede</strong>s eiusdem nominis . . . 252<br />
» Febr. 11 Russiae intra fines. - Provincia ecclesiastica Moscoviensis<br />
Matris Dei appellanda in Russia conditur 596<br />
» » » In beati Petri. - In Russia nova conditur dioecesis Ircutscana<br />
Sancti Iosephi 597<br />
» ». » Animarum bonum. - Administratio Apostolica Siberiae Occidentalis<br />
<strong>La</strong>tinorum ad gradum evehitur et dignitatem<br />
dioecesis Neosibirianae Transfigurationis appellandae<br />
599<br />
» » » Meridionalem Russiae. - In Russia nova dioecesis Saratoviensis<br />
Sancti Clementis appellanda erigitur . . . . 600<br />
» Mart. 1 Ecclesiae universae. - Ab Ecclesiis Indorensi et Udaipurensi<br />
quodam distracto territorio nova conditur dioecesis<br />
Jhabuensis appellanda 509<br />
» » 26 Evagelizandi operi. - Vicariatus Apostolicus Taytayensis<br />
conditur 557<br />
» » 27 Cum Transcarpatiae. - In Ucraina nova dioecesis Munkacsiensis<br />
<strong>La</strong>tinorum appellanda erigitur 511<br />
» » » Diligentem sane. - Vicariatus Apostolicus conditur Portus<br />
Principis in Philippinis 556<br />
» Apr. 30 De universa catholica. - Nova in Mongolia Praefectura Apostolica<br />
conditur Ulaanbaatarensis appellanda 512
774<br />
» Maii<br />
» »<br />
» »<br />
» Iun<br />
1998 Iun.<br />
» Oct.<br />
2001 Mart.<br />
» »<br />
» »<br />
» »<br />
» »<br />
» »<br />
» »<br />
» »<br />
» »<br />
» »<br />
» »<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
4 Car am Ucrainae terram. — In Ucraina nova conditur dioecesis<br />
Odesensis Sympheropolitana appellanda . . . . 513<br />
» Nuper Synodus. - In Foederatis Civitatibus Americae Septemtrionalis<br />
conditur eparchia Sancti Petri Apostoli<br />
urbis Sancti Didaci Chaldaeorum 601<br />
» Ad plenius prospiciendum, - In Ucraina Orientali nova conditur<br />
dioecesis Kharkiviensis-Zaporizhiensis . . . . 652<br />
28 Cum ad provehendam. - In India nova conditur dioecesis<br />
Chingleputensis 653<br />
VI - LITTERAE APOSTOLICAE<br />
21 « Convertisti planctum ». - Venerabili Dei Servo Iacobo Kern<br />
Beatorum honores decernuntur 602<br />
3 «Perindignus presbyter ». - Venerabili Dei Servo Archangelo<br />
Tadini Beatorum honores decernuntur 604<br />
11 «Tu es Christus ». - Beatorum honores caelitum Paschali<br />
Fortuno Almela tribuuntur ipsiusque sodalibus tribus 10<br />
» «Afflictus est ». - Venerabiles Dei Servi martyres Aurelius a<br />
Vinalesa et XVI Socii, presbyteri professi Ordinis Fratrum<br />
Minorum Capuccinorum, nec non quaedam moniales<br />
Clarissae Capuccinae et Iosepha a Purificatione<br />
Masiá Ferragut, monialis professa Ordinis Augustiniensium<br />
Discalceatarum, Beatorum caelitum honoribus<br />
exornantur 12<br />
» Dei Servus. - Venerabili Dei Servo Ioanni Mariae a Cruce<br />
Beatorum honores decernuntur 16<br />
» « Utinam beatam ». - Venerabili Dei Servae Mariae a Sancti<br />
Ioannis Patrocinio Beatorum honores decernuntur. . 21<br />
» «Dominus meus, Deus meus». - Beatarum tribuuntur caelitum<br />
honores Venerabilibus Dei Famulabus Iosephae a<br />
Sancto Ioanne de Deo Ruano Garcia necnon Mariae<br />
Dolorosae a Sancta Eulalia Puig Bonany 103<br />
» «Omnis, qui vivit». - Venerabilibus Dei servis Hyacintho<br />
Serrano López et XIX Sociis martyribus Beatorum<br />
honores decernuntur 181<br />
» « Quicumque invocaverit ». - Venerabilibus Dei servis Thomae<br />
Sitjar Fortia et XI Sociis Beatorum honores decernuntur<br />
184<br />
» «Domine, tu scis». - Venerabili servae Dei Mariae a Guadalupe<br />
(in saec. Mariae Franciscae Ricart Olmos) beatorum<br />
caelitum honores decernuntur 186<br />
» «Maxima beatitudo». - Venerabili Dei servo Francisco de<br />
Paula Castellò y Aleu Beatorum honores decernuntur 188<br />
» «Et nos credidimus». - Beatorum caelitum in album Iosephus<br />
Aparicio Sanz ac septuaginta tres illius comites<br />
referuntur 255<br />
» « Circumdantes circumdederunt ». - Venerabilibus Dei Servis<br />
Rosariae de Soano et II Sociis Beatorum honores decernuntur<br />
. . 257
Index documentorum chronologico ordine digestus Ilo<br />
» » «Beatus vir».. - Venerabiles Servi Dei Vincentius Cabanes<br />
Badenas sociique ipsius duodeviginti una cum Carmela<br />
García Moyon, Beatorum Caelitum honoribus augentur<br />
259<br />
Apr. 21 «Tollite iugum», - Venerabili Servae Dei Catharinae Volpicelli<br />
Beatarum honores decernuntur 18<br />
» 29 «Fortis est».. - Venerabili Dei Servae Catharinae Cittadini<br />
Beatorum honores decernuntur 23<br />
» » «Dei voluntati fideles ». - Servae Dei Mariae Annae Blondin,<br />
conditrici Congregationis Sororum Sanctae Annae,<br />
Beatorum caelitum honores decernuntur 25<br />
» » « Secundum eum ».. - Venerabili Dei Servo Carolo Emmanueli<br />
Caecilio Rodríguez Santiago Beatorum honores decernuntur<br />
263<br />
» » «Sustinui...qui ». - Caelitum Beatorum Venerabili Dei Servo<br />
Emmanueli González García tribuuntur honores . . 265<br />
Maii 9 « Qui habet ». - Venerabili Servae Dei Mariae Adeodatae Pisani<br />
Beatorum honores decernuntur 317<br />
» » «Nolite diligere». - Venerabili Dei Servo Ignatio Falzon<br />
Beatorum honores decernuntur 606<br />
» » « Vocatio enim christiana ». - Venerabili Dei Servo Georgio<br />
Preca caelitum honores decernuntur . . . . . . . . 608<br />
Iun. 26 «Plenitudo ergo ». - Venerabili Dei Servo Iosepho Bilczewski<br />
Beatorum honores decernuntur 654<br />
» 27 «Dorsum meum». - Venerabili Dei servo Aemiliano Kovc<br />
Beatorum honores decernuntur 190<br />
» » «Secundum eum». - Venerabili Dei Servae Iosaphatae<br />
Michaelae Hordashevska Beatorum honores decernuntur<br />
558<br />
Oct. 7 «Attendite vobis». - Caelitum Beatorum tribuuntur Venerabili<br />
Servo Dei Ignatio Choukrallah Maloyan sollemniter<br />
honores 319<br />
» » «Humilitas, simplicitas». - Venerabili Dei Servae Aemiliae<br />
Tavernier Gamelin Beatorum honores decernuntur. . 321<br />
» » « Quae stulta sunt ».. - Venerabili Dei Servae Mariae Euthymiae<br />
Üffing Beatorum honores decernuntur . . . . 560<br />
» » «Meus cibus est». - Venerabili Servae Dei Eugeniae Picco<br />
Beatorum honores decernuntur 563<br />
» » «Si haberetis fidem». - Venerabili Dei Servo Alfonso Mariae<br />
Fusco Beatorum honores decernuntur 565<br />
Nov. 4 «Promitto me cotidie ». - Venerabili Servo Dei Aloisio Tezza<br />
Beatorum honores decernuntur 324<br />
» » « Qui enim diligit ». - Venerabili Dei Servae Caietanae Sterni<br />
Beatorum honores decernuntur 610<br />
» » « Christo confixus sum ». - Venerabili Dei Servae Mariae Pilar<br />
Izquierdo Albero Beatorum honores decernuntur . 612<br />
» » «In exercendo suo». - Venerabili Dei Servo Bartholomaeo<br />
Fernandes dos Mártires Beatorum honores decernuntur<br />
615
776<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
VII - EPISTULA<br />
2001 Dec. 25 Venerabili Fratri Licinio Rangel dilectisque filiis Unionis<br />
Sancti Ioannis Mariae Vianney Camposinae in Brasilia 267.<br />
VIII - DECLARATIONES CONIUNCTAE<br />
2002 Iun. 10 Ioannis Pauli II et Bartholomaiou I 656<br />
» Oct. 12 A Summo Pontifice et a Teoctisto Patriarcha Romenorum<br />
subsignata 716<br />
IX - CONVENTIONES<br />
2001 Sept. 19 Inter Apostolicam <strong>Sede</strong>m et Civitatem Saraviae . . . . 429<br />
2002 Mart. 23 Inter <strong>Sede</strong>m Apostolicam et Rem Publicam Albaniae . . 660<br />
X - HOMILIAE<br />
2001 Oct. 7 In beatificatione septem servorum Dei 105<br />
» » 21 In beatificatione Aloisii et Mariae Beltrame Quattrocchi . 192<br />
» Nov. 4 In beatificatione octo servorum Dei 196<br />
» » 25 In sollemnitate canonizationis quattuor Beatorum . . . . 269<br />
2002 Apr. 14 In beatificatione sex servorum Dei 461<br />
» Maii 26 Philippopoli in Mesia occasione oblata Beatificationis presbyterorum<br />
Kamen Vitchev, Pavel Djidiov, Josaphat<br />
Chichkov 567<br />
» Iun. 16 In sollemni canonizatione beati Pii a Pietrelcina habita . . 617<br />
XI - ALLOCUTIONES<br />
2001 Sept. 6 Ad Uruquariae episcopos 28<br />
» » 14 Ad episcopos Haitianos . 34<br />
» » 21 Ad episcopos Nicaraguae 21<br />
» » »' Ad sodales Congregationis pro Institutis vitae consacratae<br />
et Societatibus vitae apostolicae 46<br />
» » 30 Synodo episcoporum ineunte 109<br />
» Oct. 27 Synodo episcoporum exeunte 112<br />
Nov. 8 Ad sodales Academiarum coram admissos 117<br />
» » Ad sodales Pontificii Consilii pro Dialogo inter Religiones . 120<br />
» » 10 Ad episcopos Malaesiae Singapurae et Bruneii 122<br />
» » » Ad sodales Pontificii Consilii ad Unitatem Christianorum<br />
fovendam 128<br />
» » 16 Ad episcopos Tailandiae 200<br />
» » 17 Ad Birmaniae episcopos 206<br />
» 22 Occasione oblata conventus a Pontificio Consilio Familiae<br />
coadunati 210<br />
» 23 Ad sodales Congregationis pro Clericis 213<br />
» » » Ad Salvatoriae episcopos . 218
Index documentorum chronologico ordine digestus 777<br />
» » 30 224<br />
» Dec. 4 Ad episcopos Honduriae 272<br />
» » 11 Ad episcopos Chaldaeos 279<br />
» » 22 Ad patres cardinales et Romanae Curiae praelatos . . . 284<br />
2002 Ian. 10 Ad oratores nationum 327<br />
» » 18 Ad sodales Congregationis pro Doctrina Fidei 332<br />
» » 22 Ad Vietnamiae sacros praesules 335<br />
» » 28 Ad Romanae Rotae tribunal 340<br />
Febr.. 4 Ad sodales Congregationis de Institutione Catholica . . . 464<br />
» » 7 Ad sodales Pontificii Consilii « Cor Unum » 467<br />
» » 12 Ad episcopos Argentinae 469<br />
» » 27 Ad sodales Pontificiae Academiae pro Vita 475<br />
» Mart. 1 Ad sodales Pontificii Consilii de Communicationibus Socialibus<br />
479<br />
» » 5 Ad quosdam Argentinae episcopos 515<br />
» » 11 Ad Athenienses graecos orthodoxos peregrinos 521<br />
» » 16 619<br />
» » 22 Ad sodales Pontifìcii Comitatus Eucharisticis Internationalibus<br />
Conventibus provehendis 523<br />
» Apr. 11 Ad sodales Pontificiae Academiae de Scientiis Socialibus . 524<br />
» » 13 527<br />
» Maii 2 Ad sodales Pontifìcii Consilii pro Valetudinis Administris . 571<br />
» » 7 Ad episcopos Antillarum 574<br />
» Apr. 20 Ad episcopos Nigeriae 665<br />
» » 23 Ad patres cardinales quarundam dioecesium Americae Septemtrionalis<br />
ordinarios 670<br />
» » 25 Ad quosdam episcopos ex Europa 673<br />
» » 29 Ad sodales Pontifìcii Consilii de spirituali Migratorum et<br />
Itinerantium cura 719<br />
» » 30 Ad quosdam Nigeriae episcopos 721<br />
» Maii 20 Ad episcopos Aequatoriae 725<br />
» Iun. 11 Ad episcopos Venetiolae 731<br />
» Iul. 2 Ad Peruviae episcopos 735<br />
» » 29 Guatimalopoli in canonizatione beati Petri de Betancur 740<br />
» 31 Mexicopoli in canonizatione beati Ioannis Didaci . . . . 743<br />
» Aug. 1 Mexicopoli in beatificatione servorum Dei Ioannis Baptistae<br />
et Hyacinhi a Sanctis Angelis 746<br />
XII - NUNTII<br />
2001 Sept. 8 Ob diem ad sacras vocationes fovendas 347<br />
» Oct. 4 Ob sanctam Quadragesimam missus 623<br />
» Dec. 8 132<br />
» » 25 Die Nativitatis Domini missus 289<br />
2002 Mart. 15 Ad Apostolicam Paenitentiariam 675<br />
» » 17 Epistula ad sacerdotes feria V in Cena Domini 433<br />
» » 31 Die Paschatis missus,, 481
778<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
» Apr. 3 Praesidi Pontificii Consilii pro Valetudinis Administris missus 580<br />
» Maii 19 Ob diem ad missiones fovendas dicatum 679<br />
» Iun. 24 Ob diem itinerantibus dicatum 626<br />
XIII - ITINERA APOSTOLICA<br />
SUMMUS PONTIFEX HAS NATIONES INVISIT:<br />
2002 Maii 22-26 Azerbaigianiam et Bulgariam 447<br />
» Iul. 23 - Aug. 2 Canadam, Guatimalam et Mexicum 550<br />
» Aug. 16-19 Poloniam 592<br />
II — ACTA CONGREGATIONUM<br />
I - CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI<br />
2001 Ian. 24 Notificatio de quodam scripto p. I. Dupuis e Societate Iesu 141<br />
2002 Aug. 5 Monitum, Propositio, Decretum excomunicationis quarundam<br />
mulierum 584<br />
II - CONGREGATIO PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS<br />
Concessio Communionis Ecclesiasticae: 145.<br />
Provisio Ecclesiarum: 146.<br />
Assensus Pontificius: 149.<br />
Nominationes: 151.<br />
III - CONGREGATIO DE CULTU DIVINO<br />
ET DISCIPLINA SACRAMENTORUM<br />
2001 Oct. 16 Regulae Servandae ad nullitatem sacrae Ordinationis declarandam<br />
foras dantur 292<br />
» Sept. 14 Urbis et Orbis: Decretum de signo Crucis semper in benedictionibus<br />
adhibendo 684<br />
IV - CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM<br />
2001 Apr. 24 MONASTERIEN. - De heroicis virtutibus in causa beatificationis<br />
et canonizationis S. D. Annae Catharinae Emmerick<br />
51<br />
» » » NEAPOLITANA SEU ROMANA - De heroicis virtutibus in causa<br />
beatificationis et canonizationis S. D. Mariae Magdalenae<br />
ab Incarnatione (in saec.: Catharinae Sordini) . . 54
Index documentorum chronologico ordine digestus 779<br />
2001 Apr. 24 NEAPOLITANA - De heroicis virtutibus in causa beatificationis<br />
et canonizationis S. D. Caietani Errico 59<br />
» » » NEAPOLITANA - De miraculo in causa beatificationis et canonizationis<br />
S. D. Pauli Manna 61<br />
» » » UTINEN. - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S. D. Conceptae Bertoli 63<br />
» » » NUCERINA PAGANORUM-SARNEN. - De heroicis virtutibus in<br />
causa beatificationis et canonizationis S. D. Thomae<br />
Mariae Fusco 153<br />
» » » PARISIEN. - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S. D. Rosaliae Rendu (in saec.: Ioannae<br />
Mariae) 158<br />
» » » PREMISLIEN. RITUS BYZANTINI UCRAINI - De miraculo in causa<br />
beatificationis et canonizationis S. D. Iosaphatae (in<br />
saec.: Michaëlinae Hordashevska) 164<br />
» » » ROMANA SEU LIMANA - De heroicis virtutibus in causa beatificationis<br />
et canonizationis S. D. Aloisii Tezza . . . 166<br />
» » » SANCTI IOSEPHI IN COSTARICA - De heroicis virtutibus in causa<br />
beatificationis et canonizationis S. D. Mariae Romero<br />
Meneses 170<br />
» » » TOLETANA - De miraculo in causa canonizationis Beati Alfonsi<br />
De Orozco . 231<br />
» » » VARSAVIEN, SEU CRACOVIEN. - De heroicis virtutibus in causa<br />
beatificationis et canonizationis S. D. Sigismundi Felicis<br />
Felinski . 233<br />
» » » VERONEN. - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S. D. Mariae Dominicae Mantovani. . 237<br />
» » » VICENTINA - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis Ven. S. D. Caietanae Sterni.. . . . . 241<br />
» » » VICENTINA - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S.D. Ioannis Antonii Farina . . . . 301<br />
» » » VIEDMEN. - De miraculo in causa beatificationis et canonizationis<br />
Ven. S. D. Artemidis Zatti 352<br />
» Sept. 28 PRESOVIEN. - De martyrio in causa beatificationis seu declarationis<br />
S. D. Pauli Petri Gojdic . . . . 586<br />
» Dec. 20 BRIXIEN. - De miraculo in causa beatificationis et canonizationis<br />
Ven. S. D. Ludovici Pavoni 484<br />
» » » IANUEN. - De miraculo in causa canonizationis Beatae Benedictae<br />
Cambiagio Frassinello 486<br />
» » » MEXICANA - De miraculo in causa canonizationis Beati Ioannis<br />
Didaci 488<br />
» » » ROMANA ET MATRITEN. - De miraculo in causa canonizationis<br />
Beati Iosephmariae Escrivá de Balaguer 490<br />
» » » SIPONTINA-VESTANA - De miraculo in causa canonizationis<br />
Beati Pii a Pietrelcina (in saec.: Francisci Forgione) . 491<br />
» » » TAURINEN. - De miraculo in causa canonizationis Beati<br />
Ignatii a Santhià (in saec.: <strong>La</strong>urentii Mauritii Belvisotti)<br />
4<strong>94</strong><br />
» » » TUDELEN. - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S. D. Petri Legaría Armendáriz ., . . 495
780<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
» » » BOGOTEN. SEU GIRARDOTEN. - De miraculo in causa beatificationis<br />
et canonizationis Ven.. S. D. Aloisii Variara . . 533<br />
» » » BONONIEN. - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S. D. Brunonis Marchesini Clerici . . 535<br />
» » » MALACITANA - De heroicis virtutibus in causa beatificationis<br />
et canonizationis S. D. Ioannis Nepomuceni Zegrí y<br />
Moreno 539<br />
» » » NEAPOLITANA - De miraculo in causa beatificationis et canonizationis<br />
Ven. S. D,, Mariae Christinae ab Immaculata<br />
Conceptione (in saec.: Adelaidis Brando) 542<br />
» » » PLATEN. - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S. D. Mariae Ludovicae de Angelis (in<br />
saec.: Antoninae) 544<br />
» » » TAURINEN. - De miraculo in causa beatificationis et canonizationis<br />
Ven. S. D. Marci Antonii Durando . . . . 588<br />
2002 Apr. 23 AGRIGENTINA - De heroicis virtutibus in causa beatificationis<br />
et canonizationis S. D. Ioachimi a Canicatti (in saec.:<br />
Caietani <strong>La</strong> Lomia) 685<br />
» » » CADURCEN. - De miraculo in causa beatificationis et canonizationis<br />
Ven. S D. Petri Bonhomme 687<br />
» » » CAESARAUGUSTANA - De miraculo in causa canonizationis<br />
Beatae Genovefae Torres Morales 689<br />
» » » CARPEN. - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S. D. Mariae Annae Saltini vid. Testi (v.<br />
d. « Mamma Nina») 691<br />
» » » GULUEN. - De martyrio in causa beatificationis seu declarationis<br />
martyrii S. D. Davidis Okelo et Gildonis Irwa . 6<strong>94</strong><br />
» » » ISOLANA - De heroicis virtutibus in causa beatificationis et<br />
canonizationis S. D. Iosephi Morgera 750<br />
» » » MATRITEN. - De miraculo in causa beatificationis et canonizationis<br />
Ven. S. D. Mariae Perdolentis Rodríguez Ortega<br />
y Sopeña 754<br />
» » » MATRITEN. - De miraculo in causa canonizationis Beati Iosephi<br />
Mariae Rubio y Peralta 756<br />
» » » MATRITEN, SEU XETAFEN. - De miraculo in causa canonizationis<br />
Beatae Mariae a Mirabilibus Iesu (in saec.: Mariae<br />
Maravillas Pidal y Chico de Guzmán) 758<br />
V - CONGREGATIO PRO EPISCOPIS<br />
2001 Iul. 19 BACABALEN. ET COROATEN. - De finium mutatione . . . . 66<br />
» Aug. 31 MANAËN. PORTUS VETERIS - De provinciarum ecclesiasticarum<br />
nova conformatione 354<br />
2002 Ian. 18 Decretum de Administratione Apostolica personali « Sancti<br />
Ioannis Mariae Vianney» condenda 305<br />
» Febr. 6 TUGUEGARAOANA, BATANEN, ET BABUYANEN. - De finium et<br />
nominis praelaturae Batanensis et Babuyanensis mutatione<br />
499<br />
» Apr. 19 MONASTERIEN. ET OSNABRUGEN. - De finium mutatione . . . 630
Index documentorum chronologico ordine digestus 781<br />
» Iul. 1 SANCTI GERMANI ET SANCTAE ANNAE POCATIEREN. - Quo fines<br />
mutantur 760<br />
» » 16 SUBLACEN.., A N A G N I N A - A L A T R I N A , PRAENESTINA ET TlBURTINA -<br />
Quo abbatiae territorialis Sublacensis necnon dioecesium<br />
circumstantium fines mutantur 761<br />
Provisiones Ecclesiarum: 67, 172, 243, 308, 355, 445, 500, 547, 590, 631, 697,<br />
764.<br />
Collationes dignitatis archiepiscopalis: 245, 697.<br />
Decreta: 305, 354, 499, 630, 760, 761<br />
VI - CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE<br />
Provisiones Ecclesiarum: 69, 356, 631.<br />
Nominationes: 71, 358, 633.<br />
III — ACTA TRIBUNALIUM<br />
PAENITENTIARIA APOSTOLICA<br />
2002 Iun. 29 URBIS ET ORBIS - Decretum quo actus cultus in honorem<br />
Divinae Misericordiae indulgentiis ditantur . . . . 634<br />
» » » ORBIS - Decretum quo Episcopis eparchialibus vel dioecesanis<br />
facultas fit, in spiritalem profectum fidelium, Papalem<br />
Benedictionem, cum adnexa Plenaria Indulgentia,<br />
in singulis ecclesiis concathedralibus olim<br />
pertinentibus extinctis dioecesibus vel eparchiis semel<br />
in anno impertiendi, absque praeiudicio ternarii numeri<br />
pro tota Ecclesia particulari statuti 637
A<br />
Abate F., 83.<br />
Abbondi A., 83, 448.<br />
Abdelbasit Badawi Ali<br />
Elsanosi, 502.<br />
Abi Raram A., 148.<br />
Abishevich Nazarbayev<br />
N., Praeses Rei publicae<br />
Kazakhstaniae, 85, 705.<br />
Abresch P., 311.<br />
Absi I., 149.<br />
Accattino A., 81.<br />
Acerbi A., 360.<br />
Acevedo Alba F., 246.<br />
Adami R. L., 93.<br />
Adams E. J., 639.<br />
Adobati M., 89.<br />
Adoukonou B., 767.<br />
AdriaansenVan Nispen C.<br />
S L.J.M., 95.<br />
Aemilia Tavernier Gamelin<br />
(B.), 105, 321, 323,<br />
562, 564, 566.<br />
Aemilianus Kovc (B),<br />
190.<br />
Afable V. V., 445..<br />
Afr M., 74.<br />
Agatha Lin Zhao (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Agnes Cao Guiying (S.,).,<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Agós Munárriz M. del C,<br />
247.<br />
Agostinone G., 708,,<br />
Aguayo González A., 78.<br />
Aguilera Vargas J., 84.<br />
Aguirre De Alcívar S. M.,<br />
711.<br />
Agusto Thiel B., 225.<br />
III<br />
INDICES NOMINUM<br />
I - INDEX NOMINUM PERSONARUM<br />
Aguzzoli A., 702.<br />
Ahern P., 81.<br />
Ahn Keong-Ryel T., 81.<br />
Aiazzi V, 78.<br />
A-Kass Moussa B. G, 149.<br />
f Alagna Fodera M., 176.<br />
Al-Assad B., Praeses Rei<br />
publicae Arabiaae Sirianae,<br />
246.<br />
Alava Mejía J. A., 709.<br />
Albericus Crescitelli (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Alberti O. P., 163, 487,<br />
606.<br />
Alberti P., 589.<br />
Albertus Magnus (S.),<br />
116.<br />
Aleaster J., 78.<br />
Al-Dhabbi M., 86.<br />
Alemán <strong>La</strong>cayo A., Praeses<br />
Rei publicae Nicaraguae,<br />
74.<br />
Ales F., 706.,<br />
Alexander, fr., 273.<br />
Alexander Maria Sauli<br />
(S.), 116.<br />
Alfonsus De Orozco (B.),<br />
231.<br />
Alfonsus Maria Fusco<br />
(B.), 105, 321, 323,<br />
562, 564, 565, 566<br />
Alfonsus Sebastiá Viñals<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb,)..<br />
Alfredus Pellicer Muñoz<br />
(B.).<br />
V. Paschalis Fortuno Almela<br />
et tres Socii (Bb.,).<br />
Alfredus Simón Colomina<br />
(B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XISocii (Bb).<br />
Al-Harboli P. H. L, 150,<br />
Aliotta M„, 79.<br />
Ali T., 73.<br />
Aliará P., 704.<br />
Allegretta F., 710.<br />
Allievi A., 85.<br />
f Almeida R. P. de, 552<br />
Aloisia Maria Frías Cañizares<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Aloisius Beltrame Quattrocchi<br />
(B.), 192, 288.<br />
Aloisius Campos Górriz<br />
(R).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).<br />
Aloisius Scrosoppi (S.),<br />
99, 179, 251, 449, 451,<br />
595.<br />
Aloisius Tezza (B.), 166,<br />
196, 324, 326, 612, 614,<br />
616.<br />
Aloisius Urbano <strong>La</strong>naspa<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Aloisius Variara (B.), 461,<br />
462, 533.<br />
Aloisius Versiglia (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socn (Ss.).<br />
Alphonsus de Orozco (B.),<br />
313.<br />
Al-Qas R., 150.<br />
Alù O, 89.<br />
Al varado Alcántara A.,<br />
551.<br />
Álvarez Allende J., 76.<br />
Alvarez de <strong>La</strong>ra A., 246.
Alvino E.., 88.<br />
Amadei R., 20, 24, 27,<br />
264, 266.<br />
Amalia Abad Casasempere<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb).<br />
Aman E. R., 95.<br />
f Amaral A. G. do, 248.<br />
Amati A., 84, 176.<br />
Amato A., 74, 767.<br />
Ambrosius a Benaguacil<br />
(in saec.: Aloisius Valls<br />
Matamales) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Ambrosius Maria de Torrente<br />
(in saec.: Salvator<br />
Chuliá Ferrandis) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Amenta P., 702.<br />
Amigó Aloisius (Ven.),<br />
259.<br />
Amigo Vallejo C, 247.<br />
Amos, propheta, 110.<br />
Amponsah-Saamoa M., 80.<br />
Andari A. N., 153.<br />
Andercáu V., 699.<br />
Anders A. A., 77.<br />
Anderson A. L., 84.<br />
Anderson C, 310.<br />
Andreas Bauer (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Andreas Wang Tianqing<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Andreetti S., 710.<br />
Andreotta G., 90.<br />
Andrews K., 75.<br />
Anfuso A., 704.<br />
Angadiath L, 148.<br />
Angelini F., Card., 314.<br />
Angelov L, 550.<br />
t Anguilé A. F., 96.<br />
Anna An Jiao (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Anna An Xin (S.).<br />
Index nominum personarum 783<br />
V. Augustinus Zhao<br />
Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Anna Aranda Riera (B.).<br />
V.. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Anna Wang (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Annusewicz C, 83.<br />
Antall R. C, 700.<br />
Antimiani F., 710.<br />
Antoninus Fantosati (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Antonius López Couceiro<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Antonius Maria Claret<br />
(S.), 21, 116.<br />
Antonius Maria Gianelli<br />
(S.), 97, 116.<br />
Antonius Maria Schwartz<br />
(B.), 604.<br />
Antonius Silvestre Moya<br />
(B.).<br />
V.. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Anyolo P., 358.<br />
Aquilanti P., <strong>94</strong>.<br />
Aquinas T., 633.<br />
Arackal M., 148.<br />
Aractingi N., 709.<br />
Arcand T. J., 704.<br />
Archangelus Tadini (B.),<br />
604, 606.<br />
Ardura B., 360, 640.<br />
Areas Rifan F., 549.<br />
Arguello K., 310.<br />
Arigo P. D., 631,<br />
Arinze D. F., Card., 157,<br />
696, 698, 767<br />
Armani A., 75.<br />
Armitage J., 702.<br />
Arokiaraj M. X. L., 311<br />
Arrieta Quiñones E., 78.<br />
Arrieta Villalobos R., 224.<br />
Arru A, 93.<br />
Arshad J., 82.<br />
Artemis Zatti (B.), 352,<br />
461, 462,<br />
Artenio G., 710.<br />
Arturus Ros Montait (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Arvedi G., 85, 704.<br />
Aspromonte E., 701,<br />
Assouad J., 95.<br />
Augustinus (S..), 133, 719.<br />
Augustinus Roscelli (S.),<br />
97, 99, 179, 251, 451,<br />
595.<br />
Augustinus Zhao Rong et<br />
CXIX Socii (Ss.), 7,<br />
505.<br />
Augustinus Zhao Rong<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Augustus Chapdelaine<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.), 12.<br />
Aurelius a Vinalesa (in<br />
saec.: Iosephus Ample<br />
Alcaide) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Ausiello S., 93.<br />
Avallone A., 707.<br />
Avallone M., 703.<br />
A versano C, 81.<br />
Avino P., <strong>94</strong>.<br />
Ayala-<strong>La</strong>sso J., 85.<br />
Aymans W., 75.<br />
Azer S. A., 310.<br />
Azzali N., 83.<br />
Azzolin R., 710.<br />
Azzopardi F., 551.<br />
B<br />
Bachinger F., 92.<br />
Bacigalupo L., 87.<br />
Badia U., 92.<br />
Bae Y., 86.<br />
Bággio A. C, 704.<br />
Bahjat Al Talhouni A.,<br />
86.<br />
Bal W , 699.<br />
Bala T., 247
784<br />
Baldanza G., 75<br />
Baldeschi I A., 55.<br />
Baldi S., 707.<br />
Baldisseri L., 509, 510,<br />
653, 654, 766.<br />
Baldoni S., 552.<br />
Ballestrero E., 703.<br />
Balmori Cinta R. O., 356.<br />
Balsamo A.., 707.<br />
Baltazar Bautista F J.,<br />
85.<br />
Bandaranaike Kumaratunga<br />
C„, Praeses Rei<br />
publicae democraticae<br />
socialistae Sri <strong>La</strong>nka,<br />
503.<br />
Bandini E., <strong>94</strong>.<br />
f Bank J., 640,<br />
Barbara Cui Lian (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Barbarin P., 590<br />
Barbarito A., 62, 165,<br />
304, 534, 757.<br />
Barbiche B., 640.<br />
Barbieri C, 88.<br />
Bardoul P., 709.<br />
Barker A., 708.<br />
Barker D., 707.<br />
Barrera Rivas C, 700.<br />
B arreto Jimeno P., 70.<br />
Barrio Barrio I., 356.<br />
Barsotti L,, 702.<br />
Bartholomaeus Fernandes<br />
dos Mártires (B.),<br />
196, 326, 612, 614, 615,<br />
616.<br />
Bartolini M., 703.<br />
Bartolino F., 702.<br />
Bartsch E., 77.<br />
Baschieri R., 87.<br />
Baseotto A. I., 765.<br />
Basilone G., 709.<br />
Bassani E., 79.<br />
Bassi L, 90.<br />
Bastes A. M., 591.<br />
Bastos P. R. D., 445.<br />
Batakian E., 152.<br />
Batista J. E., 83.<br />
Batliner H., 86.<br />
Bátorfi B., 76.<br />
Battaglia U., 707.<br />
Battaglia V, 247.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Bauer F., 82.<br />
Baumewerd D.-G, 705.<br />
Baumgartner K., 77.<br />
Baura E., 311.<br />
Bausardo L, 148.<br />
Bayona Jaime M., 704.<br />
Bazzelli G. P., 85.<br />
Beccalossi M.-C, 175.<br />
Beckers K., 93.<br />
Bedeschi M. 310.<br />
f Bedho T., 592.<br />
Bedoya Bedoya F M.,<br />
703.<br />
Beermann W. H., 87.<br />
Befani P , 92.<br />
t Begley M. J., 248.<br />
Bellezza E,, 76.<br />
Bellinati C, 551.<br />
Bello O. D., 86.<br />
Bello Peguero R., 699.<br />
Bellomo J. A., 89.<br />
Beltrami M., 87.<br />
Beltrano L, 92.<br />
Benaglio L, 249, 250.<br />
Benedetti S., 707.<br />
Benedicta Cambiagio<br />
Frassinello (B.), 313,<br />
486.<br />
Benedictus (S.), 761.<br />
Benedictus XIV, 505.<br />
Benedictus XV, 266, 714.<br />
Benedictus Maria de Burriana<br />
(in saec.; Iosephus<br />
Emmanuel Ferrer Jordá)<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Beni dos Santos B., 67.<br />
Benvenutus Maria de Dos<br />
Hermanas (in saec.: Iosephus<br />
de Miguel Arahal)<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Benzi A., 710.<br />
Berardi D.., 707.<br />
Berardus a Lugar Nuevo<br />
de Fenollet (in saec.: Iosephus<br />
Bleda Grau)<br />
(B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Berchier R., 701.<br />
Bergamin L., 591.<br />
Bergamo P., 706.<br />
Bergin L., 704.<br />
Bergmann H., 446.<br />
Bernabei E., 552.<br />
Bernacki B., 547.<br />
Bernardi A., 708..<br />
Bernardinus Maria de Andújar<br />
(in saec.: Paulus<br />
Martínez Robles) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Bernardus a Corleone (in<br />
saec.: Philippus <strong>La</strong>tino)<br />
(S.), 99,177, 179, 251,<br />
451, 595.<br />
Bernarte C. C, 703.<br />
Bernasconi G. L., 77.<br />
Bernhardt W., 75.<br />
Berschl F., 711.<br />
Bertelli G, 712.<br />
Berthod B., 551.<br />
Bertie A., Princeps et Magister<br />
Magnus Militaris<br />
suique iuris Ordinis Melitensis,<br />
550.<br />
Bertoli Concepta (Ven.),<br />
63.<br />
Bertone T., 247.<br />
Bertuzzi L., 88.<br />
Bêrzjns A., 766.<br />
Betti P., 702.<br />
Bevilacqua A. J., Card.,<br />
311.<br />
Beylouni D. A, 151.<br />
Bezerra de Oliveira S.,<br />
702.<br />
Bianchetti G., 90.<br />
Biernacki J., 710.<br />
Biffi L, Card., 606.<br />
Bigazzi G., 93.<br />
Bigi S., 83.<br />
Bignardi P., 310.<br />
Bilancia A., 89.<br />
f Bille L.-M., Card., 312,<br />
Bilyk L, 151.<br />
Bjarnason H. H., 502.<br />
Black C. M., 87.<br />
Blanco A. M,., <strong>94</strong>.
Boaga E., 175.<br />
Boccaccio S., 538, 688.<br />
Bode F I. H., 630<br />
Bogadi V., 80.<br />
Bogdan L. A., 77.<br />
Bohutskiy Y. P., 705.<br />
Bokern A., 80.<br />
Boland A. P , 699, 701.<br />
Bolaños Geyer E., Praeses<br />
Rei publicae Nicaraguae,<br />
359.<br />
Bolberitz P., 75.<br />
Bolino F., 710.<br />
Bollati R., 702.<br />
Bonanno L. A. P., 701.<br />
Bonanotte C, 705.<br />
Bonaventura a Puzol (in<br />
saec.: Iulius Este ve<br />
Flors) (B.).<br />
V. Aurelim a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Bonfiglioli F., 87.<br />
Bonhomme Petrus (Ven.),<br />
687.<br />
Bonicelli S. C, 320, 323,<br />
562, 564, 566.<br />
Bonnell V. G., 77.<br />
Bonny J., 702.<br />
Bontempi F. L., 92.<br />
Bootkoski P. G., 172.<br />
Bordoni M., 175.<br />
Borredon P., 702.<br />
Borriello L., 311.<br />
Borromeo A., 175.<br />
Boruta L, 172.<br />
f Bossi A. L., 448.<br />
Bottalico M., 711.<br />
Botzios C. T., 639.<br />
Bourget L, 25.<br />
Boutin C, 75.<br />
Bouwen F., 767.<br />
Bownik K, 75.<br />
Boyd F. A., 90.<br />
Boyea E., 591.<br />
Bozanic J , 310.<br />
Brachelente T., 93.<br />
Brady S. B., 551.<br />
Braga J. P. P., 83.<br />
Bragazzi A., 83.<br />
Brambilla G., 79.<br />
Brandt G., 95.<br />
Braschi R. A., 584.<br />
Bravo Cisneros J., 76.<br />
52 - A..A..S.<br />
Index nominum personarum 785<br />
Bravo Ordóñez L. F., 75<br />
Braz de Aviz L, 590.<br />
Breithecker E., 80.<br />
Breña I, 23.<br />
Brenner P, 82.<br />
Bresson A., 649.<br />
Breton P., 501<br />
Brizard P., 83.<br />
Briziarelli M., 95.<br />
Brizzi G. A., 84.<br />
Broadhurst W. H., 86.<br />
Brochini F A., 68.<br />
Brogi M D., 246.<br />
Bromley E. T., 77.<br />
Brüggemann C, 700.<br />
Brugnaro F. G., 360.<br />
Brumby R., 707.<br />
Brunner P,, 584.<br />
Bruno G. R., 92.<br />
Brusa G, 705.<br />
Brusati G. R., 765.<br />
Brusco A., 247.<br />
Bruxel J. A.I. , 85.<br />
BrzóskaM., 78.<br />
Bsteh P., 83.<br />
Buczek M., 548.<br />
Budzik S.., 82.<br />
Bufalino A., 84.<br />
Bufaoan A., Jr., 79.<br />
Bukovsky J., 504.<br />
Buranelli F., 448, 551.<br />
Burbidge M. F., 548.<br />
Burns T. M., 500.<br />
Bush G. W.., Praeses Foederatarum<br />
Civitatum<br />
Americae, 502.<br />
Bush J. L., 90.<br />
Bushart B, <strong>94</strong>.<br />
Bushati Z., 447.<br />
Bushu E., 766.<br />
Buttiglione A., 552.<br />
Büttner G., 708.<br />
Bux N, 448.<br />
Buzasi G., 700.<br />
Byamungu G., 767.<br />
C<br />
Cabrera Artola R. J., 706.<br />
Cabrera Ovalle I. E., 68.<br />
Caccia M., 95.<br />
Cacciavillan A„, Card.,<br />
448, 504.<br />
Caecilius Rodríguez Santiago<br />
(B.), 20.<br />
Caesidius Giacomoantonio<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.),<br />
Caglioti B., 176.<br />
Caidor J.-M„, 75.<br />
Caietana Sterni (B.), 196,<br />
241, 326, 610, 612, 614,<br />
616.<br />
Caietanus Errico (B.), 59,<br />
461<br />
Cain T. L., 90.<br />
Caioni C, 84.<br />
Cajot R., 701.<br />
Cakü P. A., 69.<br />
Calabrese G., 700.<br />
Calcagno D., 243.<br />
Calchetti L., 91, 92.<br />
Caldari P., 704.<br />
Calderón Acosta C, 711.<br />
Calimé P., 311.<br />
Callistus Caravario (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Cal vánese A., 89.<br />
Camacho Aguilar A., 78.<br />
Camargo Sosa J. F., 703.<br />
Camillus (S.), 166, 168.<br />
Camino Saracho I. M. L„,<br />
245.<br />
Campagnano L., 89.<br />
Campos Salas D., 82.<br />
Candamo Alvarez Calderón<br />
Teresia a Cruce<br />
(Ven.), 167.<br />
Candotti L., 709.<br />
Cañizares Llovera A., 764.<br />
Cannavo G., 81.<br />
Cantu E.., 85.<br />
Capodivento R., 709.<br />
Cappelletti A M., 91.<br />
Caprioglio P., 87.<br />
Capriotti G, 711.<br />
Carbone V., 175.<br />
Cardamone F., 701.<br />
Cardinali G , 91.<br />
Cardon de Lichtbuer B.,<br />
766.
786<br />
Cardoso F. E,, Praeses Rei<br />
publicae Foederativae<br />
Brasiliae, 502.<br />
Cardoso Pereira E., 80.<br />
Caricato A., 78.<br />
Caries Gordó E. M.,<br />
Card., 11, 16, 18, 22,<br />
104, 183, 186, 188, 189,<br />
257, 259, 262.<br />
Carlesino F., 699.<br />
Carmela García Moyon<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.),<br />
Carmelus Sastre Sastre<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Carneiro de Mendonça P.<br />
L., 86.<br />
Carolus Borromaeus (S.),<br />
616.<br />
Carolus Díaz Gandía (B.).<br />
V, Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Carolus Emmanuel Caecilius<br />
Rodríguez Santiago<br />
(B.), 20, 24, 27, 263,<br />
264, 267.<br />
Carolus Iosephus Eugenius<br />
de Mazenod (S.),<br />
116.<br />
Carolus López Vidal (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Carr W. M., 81.<br />
Carrol T. L, 632.<br />
t Carter A., 248.<br />
f Carter S. E., 640.<br />
Carubbi F., 709.<br />
Casa V. C, 79.<br />
Casagni V., 84.<br />
Caserta F., 81.<br />
f Cases Deordal J. M.,<br />
448.<br />
Casini O., 81.<br />
Casini P. F., 550.<br />
Casotti G., 710.<br />
Cassidy E., Card., 314.<br />
Castellano Cervera J.,<br />
310.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Castrillón Hoyos D.,<br />
Card., 213, 448.<br />
Castro Medellín A., 764.<br />
Catellani C, 93.<br />
Catharina Cittadini (B),<br />
20, 23, 24, 27, 264, 267.<br />
Catharina Drexel (S.), 7,<br />
508.<br />
Catharina Volpicelli (B.),<br />
18, 20, 24, 27, 264, 267.<br />
Catharina, regina Lusitaniae,<br />
615.<br />
Cattenoz I. P., 501, 548.<br />
Ca vaglia L, 175.<br />
Cavalli A., 460.<br />
Cavallo D. H., 82.<br />
Cavazzoli S., 709.<br />
Cecchin S., 248.<br />
Ceci P., 92.<br />
Cedeno Delgado J. D.,<br />
247.<br />
Cedeño de Palacios M.,<br />
711.<br />
Cefali S., 85, 91, 704.<br />
Celata P.. L., 768.<br />
Celestini M., 704.<br />
Celestino F., 89.<br />
Celi L., 710.<br />
Cellammare V., 92.<br />
Celli N., 93.<br />
Centolo S., 92.<br />
Cenzon C. J., 357.<br />
Cerbo N., 79.<br />
Cervini C, 703.<br />
Céspedes A. O. A., 500.<br />
Çetintas O. S., 705..<br />
Chahda A., 149, 152.<br />
Chahwan T., 310.<br />
Chakkalakal M., 76.<br />
Charron J. L., 247.<br />
Chaves Lima B., 702<br />
Chávez González J. E.,<br />
76.<br />
f Chebaya P., 768.<br />
Chekniavskiy H. V., 706.<br />
Chennoth I, 180.<br />
Cheuiche A. do C, 551.<br />
Chez Checo J., 708.<br />
Chiang P., 92.<br />
Chiaretti G., 767.<br />
Chiarinelli C, 60, 86, 171,<br />
485, 489.<br />
Chicchi L.,, 706.<br />
Chicchiani G., 710.<br />
Chieppi A.., 563.<br />
Chilà A., 92.<br />
t Chiminello A., 768.<br />
Chinotti C, 93,<br />
Chirico D., 88.<br />
Choi Kisan B., 766.<br />
Christodoulos, Archiepiscopus<br />
Athenarum et totius<br />
Graeciae, 521, 523.<br />
Chrzanowski T., 86.<br />
Ciampi C. A.., Praeses Rei<br />
publicae Italiae, 85, 705.<br />
Cianfrocca G.., 710.<br />
Ciaraffo P., <strong>94</strong>.<br />
Ciccone R., 81.<br />
Cioce R., 88.<br />
t Cioli T. G, 176.<br />
Ciotola U., 702.<br />
Cipriani Thorne I. A.,<br />
Card, 326, 611,614,616.<br />
Cipriano M., <strong>94</strong>.<br />
Cirani E., 88.<br />
Cirillo G., 710.<br />
f Cirrincione V., 248.<br />
Cisneros Martínez A. A.,<br />
355.<br />
Cisternas <strong>La</strong>renas J., 708.<br />
Cito M., 89.<br />
Citrini T., 77.<br />
f Citterio B., 768.<br />
Ciuraneta Aymi F., U,<br />
16, 18, 22, 104, 183,<br />
186, 188, 189, 257, 259,<br />
262.<br />
f Clark A. C, 552.<br />
Clark E. V., 75.<br />
Clark R. J.W., 707.<br />
Clarke E. R., 574.<br />
Clemens XIII, 178.<br />
Coady F. A., 551.<br />
Cocetti F., 83.<br />
Coco P., 93.<br />
Coenen E. H., 93.<br />
Colaiacomo E.,, 87.<br />
Colantonio R., 175.<br />
Colasanti G., 83.<br />
Coleridge M. B., 446, 703.<br />
Colin B. M., 74.<br />
Collazzi Irazábal C. M.,<br />
28.<br />
Colling O. J., 85.<br />
f Collino D. E., 712.
f Collins J., 712.<br />
Colman Gomis O. T., 632.<br />
Colombo S. C, 79.<br />
Colusso G., 710.<br />
Colvin K. F., 639.<br />
Conley J. D., 80.<br />
Conlon R. D , 500.<br />
Connors P J., 247.<br />
Connors T. L., 703.<br />
Consorsi E., 89.<br />
Constant H., 34.<br />
Constantinus Carbonell<br />
Sempere (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).<br />
Constantinus Fernández<br />
Alvarez (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Conti M., 551.<br />
Conti M. L, 173, 767.<br />
Conti V., 708.<br />
Contreras Molina C. H.,<br />
591.<br />
Cooke M., 700.<br />
Coppa G. 448.<br />
Coracci F., 87.<br />
Cordes P. L, 53, 467.<br />
Cordileone S., 549.<br />
Cornacchione G., 89.<br />
f Cornelis J. F., 96.<br />
Coronado L., 712.<br />
Corripio Ahumada E.,<br />
Card., 743.<br />
Corsi C, 310.<br />
Cortelessa G, 710.<br />
Cortés Contreras A., 81.<br />
Cortés D., 160.<br />
Coca Antonius (Ven.), 8.<br />
Coscelli R., 709.<br />
Cosimi S., 93.<br />
Costa V., 697.<br />
Coudray H., 71.<br />
Coulibaly M., 73.<br />
Cowen B., 73.<br />
Cozzolino A., 81.<br />
f Crawford E. J.., 504.<br />
Crescentia Valls Espi (B.)..<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Sodi (Bb.).<br />
Crescentius García Pobo<br />
(B.).<br />
Index nominum personarum 787<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Crescenzi M.., 93.<br />
Cresp F. J., 75.<br />
Crispino A.., 81.<br />
Cristino P., 76.<br />
Crivellaro M., 91.<br />
Crivelli V., 704.<br />
Croci F., 448.<br />
Croes M., 709.<br />
Crucinalli A., 86.<br />
Cruz Gonzales R. T., 701.<br />
Cruz W., 446.<br />
Cullell J. M., 310.<br />
Cunha J. T., 81.<br />
Cuquejo Verga E. P., 501.<br />
Curio G., 76.<br />
Curry J., 81.<br />
Custer G, 175.<br />
Cuthill M. C., 551.<br />
Cyprianus Michael Iwene<br />
Tansi (B.), 665, 670.<br />
Czaja L., 75.<br />
Czermak K., 82.<br />
D<br />
Daccó C, 708.<br />
D'Addario V., 631.<br />
Dahdah P., 151.<br />
Dal Bo A., 81.<br />
Dalcin A., 79.<br />
Dal Co volo E., 448.<br />
D'Alfonso B, 706.<br />
Dalla Porta S., 247.<br />
Dalla Torre del Tempio di<br />
Sanguinetto G„, 310.<br />
Dalla Villa A. J., 75.<br />
Dal Monte D., 536.<br />
Dal Negro G., 86.<br />
Dalpane C, 700.<br />
Danayev Y. O., 706.<br />
D'Angiolo D., 80.<br />
d'Aniello G, 174.<br />
D'Anna F., 93.<br />
Daoud Halwagi S., 707.<br />
DaoudI. M. I, Card., 145,<br />
448.<br />
da Ponte-Neto C. F., 706.<br />
da Rocha Felicio E., 764.<br />
Da Ronche G, 91.<br />
Darius Hernández Morato<br />
(B.).<br />
V, Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).<br />
Darius V., 633.<br />
Daucourt G.., 501, 767.<br />
D'Avanzo R, 93<br />
D'Aversa R., 87.<br />
Davich G. F., 77.<br />
David Y., 708.<br />
Daw Tang F., 356.<br />
Daz R. A., 77<br />
de Almeida Melo A., 701.<br />
De Angelis A., 552.<br />
De Angelis G., 90.<br />
De Angelis S., 83.<br />
De Baker T. E., 77<br />
de Beijer H. L., <strong>94</strong>.<br />
de Berranger, 359.<br />
De Blasi G, 93.<br />
De Castro E., 705.<br />
Dechant V., 311.<br />
De Cordoba Ponce M. F.,<br />
309.<br />
De Cristofaro P., 81.<br />
De Donno M., 705.<br />
De Felice M., 710.<br />
De Feo G, 706.<br />
f Degenhardt J. J., Card.,<br />
592.<br />
De Giler A. P., 711.<br />
De Gregori M., 701<br />
Dehon Leo (Ven.), 17.<br />
De lonna S., 89.<br />
de Jong E. P., 89.<br />
De Kesel L, 355.<br />
Delacour J.P., 89.<br />
Delaney L., 74.<br />
De <strong>La</strong>s Heras F. G, 75.<br />
De la Torre Martín I. M.,<br />
548.<br />
Del Castello L. R., 92.<br />
f del Val Gallo J. A., 768.<br />
Delgado Ace vedo S. de J.,<br />
700.<br />
Delgado Galindo M., 247.<br />
D'Elia D., 702.<br />
de Lima J. A., 84,<br />
Dell'Aglio S., 89.<br />
Della Betta L., 701.<br />
Della Monaca F., 90.<br />
Dellinger B., 89.
788<br />
Delmonte Peguero J.,<br />
708.<br />
De Luca R., 710.<br />
De Lucia C., 92<br />
De Lucia G., 709..<br />
De Magistris L., 448, 675.<br />
De Marchi G., 93.<br />
de Marin de Carranrais<br />
R., 706.<br />
De Masci C, 711<br />
de Medina M, M., 90.<br />
de Möhr di Sunneg e Morberg<br />
A. V., 85, 704.<br />
de Moráis Pimentel E.,<br />
69.<br />
de Mora y Aragon G., 705.<br />
De Mori M., 704.<br />
De Nardo M., 82.<br />
De Negri U., 95.<br />
Denning Smith T., 90.<br />
de Oliveira Soares L, 75.<br />
De Paola D., 701.<br />
De Pascale N., 93.<br />
De Pietri M. A., 87.<br />
f Derisi O. N., 768.<br />
Derkse W. F.C.M., 707.<br />
De Rosa F., 704.<br />
De Rosa L, <strong>94</strong>.<br />
D'Errico A., 101.<br />
de Saint Priest d'Urgel J.,<br />
86.<br />
De Santis A., 83.<br />
De Santis F., 83.<br />
De Simone F., 87.<br />
De Solenni P F., 119.<br />
de Sousa Ferreira e Silva<br />
S., 247.<br />
De Stefano T. A., 704.<br />
Devellard J. R. R., 80.<br />
de Venecia J.., 359.<br />
De Vizia V., 75.<br />
Devoto D., 707.<br />
Dewane F. J., 699.<br />
f de Wit C, 311.<br />
Dias L, Card., 310, 551.<br />
Díaz de Pfennich M. E.,<br />
310, 360.<br />
Díaz Martínez D., 355.<br />
Díaz Martínez E., 81.<br />
f Dibjokarjono A. J. G.,<br />
176.<br />
Di Carlo V, 76<br />
Di Cerbo V., 552.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Dick L, 767.<br />
Di Corato G., 88.<br />
Didacus Llorca Llopis<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Didacus Ludovicus de<br />
San Vítores (B.), 369.<br />
Didacus Oddi (B.), 606.<br />
Di Donna A.,, 76.<br />
Diekamp F., 709.<br />
Di Gianvito F., 89.<br />
Dignor K., 551.<br />
di Ianni A , 91.<br />
Dillenburg J E., 311.<br />
Di Martino L., 93<br />
Di Michele G., 700.<br />
Dinçmen F., 73.<br />
Dinh Duc Dao J., 74.<br />
Di Noia J. A,, 360.<br />
Di Nunzio E., 310.<br />
Di Paola G, 705.<br />
Di Paolo N., 707.<br />
Di Pardo S., 93.<br />
t Di Stefano I. S., 712.<br />
Di Stravola D., <strong>94</strong>.<br />
Di Torrice R., 703.<br />
Di Veroli R., 75.<br />
Dobre M., 502.<br />
Dolan T. M., 548.<br />
Dolciotti E., 95.<br />
Dolciotti G., 95.<br />
Dolfi W., 75.<br />
Domenicantonio P., 92.<br />
t Domingo T. S., 504.<br />
Dominicus Maria de Alboraya<br />
(in saec.: Augustinus<br />
Hurtado Soler)<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes<br />
Badenas et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Domislovic A., 80.<br />
Donatelli L., 703.<br />
Donkoh Pordwor K., 89.<br />
f Donze H. C, 552.<br />
Dooley M., 80.<br />
dos Santos A. L, 68.<br />
dos Santos Veloso E.., 67.<br />
Dossena L., 448.<br />
Doveri P., 80.<br />
Doyle P., 78.<br />
Dreeser H., <strong>94</strong>.<br />
Drewes F., 91.<br />
Drogheo A., 707.<br />
t D'Souza D. R., 768.<br />
Duarte Antuna L., 700. .<br />
f Duarte Canoino L, 312.<br />
Duarte Henriques S., 701.<br />
Du Barry D., 711.<br />
Dubost M., 310.<br />
Dubrawski M. L., 547.<br />
Ducasse Medina L, 501.<br />
Duda A., 80..<br />
Duda J., 83.<br />
Duffek A., 82.<br />
Duignan J. E., 710.<br />
DulakS., 83.<br />
t Dunne W., 360.<br />
Dupats P.-A., 702.<br />
Dupuis J., 141.<br />
Duque Jaramillo F.., 552.<br />
Duran G., 175.<br />
Durando Marcus Antonius<br />
(Ven.), 588.<br />
Durikovic V., 310.<br />
t Durning D. V., 360.<br />
Durocher P.-A., 445.<br />
Dushack D. L., 703.<br />
Dyllus J., 82.<br />
Dziega A., 697.<br />
E<br />
Echevarría Rodríguez J.,<br />
448.<br />
Eduardus Ioannes Maria<br />
Poppe (B.), 606.<br />
Egan B. J., 702.<br />
Egan E. M., Card., 504,<br />
551.<br />
Eguren Anselmi I. A.,<br />
244.<br />
Ehler B., 84.<br />
Eid A., 587.<br />
Eid E,, 74, 504.<br />
Eid R.., 150.<br />
Eisenmann L. E., 710.<br />
Ej-Jilali S., 708.<br />
El Bouazzaoui M., 706.<br />
El-Hachem M , 310.<br />
Elias Carbonell Molla (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Elias Facchini (S.).
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Elias N., 712.<br />
Elisabeth Calduch Rovira<br />
(Iosephina Calduch Rovira)<br />
(B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb,).<br />
Elisabetha Qin Bian (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Elizondo J., 247.<br />
Elkalaa S. A., 710.<br />
Emanuele E. F. M., 704.<br />
Emiliani Sánchez R., 357.<br />
Emmanuel Albert Ginés<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano Lopez<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Emmanuel González García<br />
(B.), 20, 24, 27, 264,<br />
265, 267.<br />
Emmanuel Torró García<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Emmerick Anna Catharina<br />
(Ven.), 51.<br />
Encarnación S., 703.<br />
Ephrem (S.), 280.<br />
Erba A M., 58, 242, 493,<br />
498, 546.<br />
Erdödy G, 766.<br />
Escanan A. E., 76.<br />
Escobar-Herrán G. L., 86.<br />
Esmalla P. P., 79.<br />
Espinosa N. C, 79.<br />
Esposito L., 89.<br />
Esposito S., 76.<br />
Esteras A., 263.<br />
Estévez F. D. J., 77.<br />
Estivil D. E., 83.<br />
Eterovic N., 511, 513,<br />
514, 652.<br />
t Etheridge J., 640.<br />
Etturuthil J., 76.<br />
Eugenia Picco (B.), 105,<br />
321, 323, 562, 563, 564,<br />
566.<br />
Eyadema G., Praeses Rei<br />
publicae Togi, 503.<br />
Ezechiel Moreno y Díaz<br />
(S.), 116.<br />
Index nominum personarum 789<br />
F<br />
Fabbricatore A., 152.<br />
Fabbricatore E., 767.<br />
Fabbro R.., 445.<br />
Fabene F., 703.<br />
Faber E.-M., 767.<br />
Fabris F., 704.<br />
Fabris M , 90<br />
Facchinetti F., <strong>94</strong>.<br />
Fagan B., 707.<br />
Fai <strong>La</strong>i Y., 310.<br />
Faifer R. A., 697.<br />
Faller M., 95.<br />
Fallón G, 709.<br />
Famadico B. M., 356.<br />
Fantino E., 87.<br />
Fardellotti M., 87.<br />
Farhat E., 174.<br />
Farina A., 611.<br />
Farina Ioannes Antonius<br />
(Ven.), 301<br />
Farina R., 640.<br />
Farinelli G., 87.<br />
Farrell J. J., 90.<br />
Farrell K. J., 243<br />
Farrugia J., 85.<br />
Faure-Brenninkmeijer<br />
M., 711.<br />
Favara B., 89.<br />
Fédou M., 74.<br />
Felice V., 701.<br />
Feliciani G, 310.<br />
Felicissimus Diez González<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Felinski Sigismundus Felix<br />
(Ven.), 233.<br />
Felix Yuste Cava (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Ferdinandus II, 751.<br />
Ferdinandus García Sendra<br />
(B..)..<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Ferdinandus González<br />
Anón (B).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Ferdinandus Maria Baccilieri,<br />
(B.), 606.<br />
Ferme B.. E, 448.<br />
Fernández P., 354.<br />
Ferracane G., <strong>94</strong>.<br />
Ferrara V., 768.<br />
Ferrari C, 445.<br />
Ferrari L., 707.<br />
Ferrazzi F., 95.<br />
Ferrazzi S., 93.<br />
Ferreira da Costa Ortiga<br />
G, 326, 611, 614, 616.<br />
Ferreira de Queiroz R.,<br />
709.<br />
Ferreira dos Santos C,<br />
82.<br />
Ferreira Lopes L, 70.<br />
Ferreira M. V., 84.<br />
Ferreira Sampedro G,<br />
702.<br />
Ferry J. T., 80.<br />
Fiandino V.., 548.<br />
Fiaschi C, <strong>94</strong>.<br />
Fichtner R., 699.<br />
Ficini G., 710.<br />
Fidelis a Puzol (in saec.:<br />
Marianus Climent Sanchis)<br />
(B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Figari L. F., 310.<br />
Figueroa Gomez L, 633.<br />
Filaferro C, 449.<br />
Filo V., 765.<br />
Fini A., 707.<br />
Finnigan B., 243.<br />
Fioravanti M., 91.<br />
Fioret M., 709.<br />
Fisichella S., 65, 176, 232,<br />
639, 693.<br />
Fitzer J. M., 86.<br />
Fitzgerald G. P., 90.<br />
Fitzgerald L, 172.<br />
Fitzgerald M. L., 697,<br />
698, 768.<br />
Fitzgerald W. J., 77.<br />
Flach A. L, 84.<br />
Flannery K., 504.<br />
Fleming L, 245.<br />
Florentia Caerols Martínez<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Florentinus Pérez Romero<br />
(B.).
790<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Flores Rodríguez M,,, 78..<br />
Foley J., 479.<br />
Folio F., 448.<br />
Fontana G. M.., 87.<br />
Forlenza V., 79.<br />
Fornalczyk J., 83.<br />
Fornero G., 310.<br />
Forster G,., 584.<br />
Fortier J., 83.<br />
t Fortier J.-M., 768.<br />
Fortuna S., 706.<br />
Foschi A., 706.<br />
Foys R. L, 75, 500<br />
Fraioli A., 87.<br />
Frana L., 75.<br />
Francia V., 703.<br />
Francisca Cualladó Baixauli<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Francisca Xaveria (in<br />
saec.: Maria Ferdinanda<br />
Fenollosa Alcayna)<br />
(B.).<br />
V. Rosaria de Soano et II<br />
Sociae (Bb.).<br />
Franciscus Asisinatis (S.),<br />
10, 235, 288, 685, 686.<br />
Franciscus Cairo Burillo<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano Lopez<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Franciscus de Paula Castellò<br />
y Aleu (B.), 188.<br />
Franciscus Díaz del Rincón<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Franciscus Fernández de<br />
Capillas (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Franciscus Fogolla (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Franciscus Ibáñez Ibáñez<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Franciscus Maria de Torrente<br />
(in saec.: Iustus<br />
Lerma Martínez) (B.).<br />
V.. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Franciscus Monzón Romeo<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Franciscus Régis Clet (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Franciscus Sendra Ivars<br />
(B-).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb;).,<br />
Franciscus Serrano Frias<br />
(S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Franciscus Solano (S),<br />
737.<br />
Franciscus Thomas Serer<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Franciscus Zhang Ron<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Franco A., 499, 556, 557.<br />
Frankl J., 92.<br />
Fransen G. W., 707.<br />
Fratini L., 316.<br />
Frediani G., 707.<br />
Fridericus Ozanam (B.),<br />
160.<br />
Fried P., <strong>94</strong>.<br />
Frigeni L., 88.<br />
Fryc T., 82.<br />
Fuccio V., 710.<br />
Fucinaro T. J., 703.<br />
Fuentes Martínez J., 77.<br />
f Fulton T. B., 768.<br />
Fumagalli L. 448.<br />
Furgoni A., 700.<br />
Furlong T. A., 77.<br />
Fusco P., 76, 92.<br />
Fushek D. J., 699.<br />
Fusi M., 78, 91.<br />
G<br />
Gabijan Cabilao C, 310.<br />
Gabriel A„, 703.<br />
Gabriel Maria de Benifayó<br />
(in saec.: Iosephus<br />
Maria Sanchís Mompó)<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb).<br />
Gabrielli F., 704.<br />
Gacki K., 78.<br />
Gadecki S., 355.<br />
Gaffet B., 707.<br />
Gagnon L, 765.<br />
Gain B., 705.<br />
Galán R., 189.<br />
Galassi G., 327. .<br />
Galati N. G, 81.<br />
Galera de Echenique J.<br />
A., 700.<br />
Gales O. E., 79.<br />
Galli E., 711.<br />
f Gallina E„, 448.<br />
Gamelin I. B., 322.<br />
Gamperl J., 77.<br />
Gandini M., 90.<br />
Gannon F. L,, 90<br />
Gantin B., Card., 284.<br />
Ganz C, 89.<br />
Garavaglia L., 705.<br />
García Aguilar A., 703.<br />
García Aracil S., 551.<br />
García C, 79.<br />
García Camader C, 245.<br />
Garcia Gil E. d. L, 764.<br />
García Isaza G., 308.<br />
García López M., 78.<br />
García Rodríguez L, 501.<br />
García Solano A., 80.<br />
García y García A., 175.<br />
García-Casco Vicente A.,<br />
11, 16, 18, 22, 104,<br />
183, 186, 188, 189, 257,<br />
259, 262.<br />
Garcías Casas S., 702.<br />
Garin Bruzzone L. E.,<br />
501.<br />
Garrido J., 708.<br />
Garrone F., 91.<br />
Garuti A.,, 706.<br />
Gaschignard G., 709.
Gasparini C, 89.<br />
Gasparini E., 711.<br />
Gasparri P., 167.<br />
Gass R. J.., 77.<br />
Gastelumendi B„, 735.<br />
Gaster A., 93.<br />
Gatti C, <strong>94</strong>.<br />
Gaudernak G., <strong>94</strong><br />
Gavilán Velázquez I. B.,<br />
68.<br />
Gavin Sears P., 91.<br />
Gavol L., 77.<br />
Gayed Ráela M., 706.<br />
Gbur L, 151<br />
Gebert F.-J., 76.<br />
Genovefa Torres Morales<br />
(B.), 689.<br />
Gentile C, <strong>94</strong>.<br />
Gentili B., 87.<br />
Georgius Preca (B.), 318,<br />
607, 608, 610.<br />
Gerbasi L., 76.<br />
Germanus a Carcagente<br />
(in saec.: Georgius Maria<br />
Garrigues Hernández)<br />
(B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Germanus Gozalvo Andreu<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb).<br />
Gerosa L., 310.<br />
Ghazal S., 149.<br />
Ghia F., 89.<br />
Ghia L., 85, 704.<br />
Ghia P. D., 91.<br />
Ghidoni L., 75.<br />
Ghidoni N., 710.<br />
Ghirelli T., 764.<br />
Ghirlanda G, 310.<br />
Giallaurito N., 81.<br />
Giancarli G., 703.<br />
Gianfrancesco D., 75.<br />
Giani D., 88.<br />
Giannaccari B. M., 709.<br />
Giannetti D., 89.<br />
Giannini A. F., 707.<br />
Giannini F., 504.<br />
Giansiracusa M., 79.<br />
Gibaud Venstermans M.,<br />
84.<br />
Giehl A. A., 84.<br />
Index nominum personarum 791<br />
Gigi L., <strong>94</strong>.<br />
Gigli G., 91.<br />
Gil Hellin F., 356.<br />
Ginebra L. A., 705.<br />
Giordano A., 551, 639,<br />
709.<br />
Giordano M., Card., 20,<br />
24, 27, 264, 266, 326,<br />
611, 614, 616.<br />
Giorgini F., 175.<br />
Girotti G., 248, 448.<br />
Gisztarowicz J. B., 82.<br />
Giulianelli L., 709.<br />
Giussani L., 310.<br />
Gledhill D., 551.<br />
Glemp J., Card., 504.<br />
Glendon M. A., 310,<br />
Gnanapragasam V., 71.<br />
Gnavi M., 74.<br />
Gobbi D., 91.<br />
Goburdhun M., 73.<br />
Godina L, 80.<br />
Godi W., 92.<br />
Goldie R., 310.<br />
t Gomes C, 640.<br />
I Gomes J., 640.<br />
Gómez González G, 172.<br />
Gómez Granados M., 175.<br />
Gómez Rico L., 84.<br />
t Gonçalves Costa E.,<br />
176<br />
Gonçalves da Rocha A.,<br />
82.<br />
Gonçalves Ne ves A., 82.<br />
Gonsalves J. R., 90.<br />
Gonsalves R. N., 311.<br />
González Montano R., 76.<br />
Gonzalez Montes A., 356.<br />
González Nieves R. O.,<br />
20, 24, 27, 264, 266.<br />
González Valer F., 243.<br />
González y González N.,<br />
76.<br />
González Zumárraga A.<br />
J„, Card., 126.<br />
Göransson A., 92.<br />
f Gottwald G. J., 312.<br />
Götz V., 767.<br />
Grab A., 359, 551, 673.<br />
t Grady T. J., 448.<br />
Graf C, 93.<br />
Grammatico F., 77.<br />
Granata P., 95.<br />
Grassino M., <strong>94</strong>.<br />
f Grau y Arola P., 311.<br />
Greene R. R., 702.<br />
Gregorius III <strong>La</strong>ham,<br />
146.<br />
Gregorius XIII, 616.<br />
Gregorius XVI, 250, 302,<br />
616.<br />
Gregorius Barbarigo (S.),<br />
116.<br />
Gregorius Grassi (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Gregory W. D., 551.<br />
Grillo H., 687.<br />
Gristina S., 501.<br />
Grocholewski Z., Card.,<br />
464.<br />
Gross H. A., <strong>94</strong>.<br />
Grossi V., 768.<br />
Gruber R., 86.<br />
Guarna in Verga C, 708.<br />
Guatelli F., 709.<br />
Guerrero de Melo B. A.,<br />
711.<br />
Guerrero J. L., 88.<br />
Guerrero Torres J., 247.<br />
Guerzoni G, 88.<br />
t Guevarra C. N., 640.<br />
Guffanti A., 79.<br />
Gugerotti C, 174.<br />
Gugliehnino O., 88.<br />
Guido R., 552.<br />
Guimaràes Franco F., 87.<br />
Guimaräes P. B., 590.<br />
Guiteau C. H., 766.<br />
Guizzardi L., 67.<br />
Gumersindus Soto Barros<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Gundisalvus Viñes Masip<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Gyöngyös F., 80.<br />
H<br />
Haaland Matlary J., 175.<br />
Habsburg-Lothringen C,<br />
310.
792 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Hackett K F., 246.<br />
Haddad I. A., 152.<br />
Hahndorf B., 89.<br />
f Hajjar S., 312.<br />
Hajnal R., 80.<br />
Halas F., 81.<br />
Hallensleben B., 767.<br />
Halverson R. G., 86.<br />
Hamadou B. G., 73.<br />
Hamao S. F , 175, 719.<br />
Hamers H. J., <strong>94</strong><br />
Hanna G., 76, 243.<br />
Hannesson H. W., 86.<br />
Hanzl R., 83.<br />
Harjosusanto I., 357.<br />
Harris R., 764.<br />
Harrold M., 77.<br />
Hastenteufel Z., 68.<br />
Hatlapa Z., 83.<br />
Hausen A. W., 82.<br />
t Haushiku B., 504.<br />
Hauwa Hoomkwap K.,<br />
75.<br />
Havel V., Praeses Rei publicae<br />
Cekiae, 359.<br />
Havryliv M., 311.<br />
Hays D., 309.<br />
f Healy R., 768.<br />
Healy S., 702.<br />
Heemskerk P. G., 95.<br />
Heimler F., 446.<br />
Helmons S. M., 360.<br />
Hemberger R. E., 81.<br />
t Hendriksen T. G. A., 96.<br />
Henn R., 87.<br />
Henn W., 767.<br />
Henrich A., 700.<br />
Henricus ab Almazora (in<br />
saec. : Henricus García<br />
Bertrán) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Henricus Juan Requena<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Sodi (Bb,).<br />
Henricus Morant Pellicer<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Henriksen F. C, 84.<br />
Henriquez Escano P. A.,<br />
701.<br />
Herbst C, 245.<br />
Herbut L, 152.<br />
Herman T., 78.<br />
Hermann R. I, 697.<br />
Hermes A. J., 89.<br />
Hermes E A., 77.<br />
Herminia Martínez Amigó<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Hernández Matías A., 77.<br />
f Herrada Armi jo J. B,,<br />
176.<br />
Herranz J., 504, 640<br />
Herrera Betancourt J. J.,<br />
702.<br />
Hertzog C, 764.<br />
Hesse J., 89.<br />
Heuberger H., <strong>94</strong>.<br />
t Heuschen J.M., 552.<br />
Heverin S., 78.<br />
Hidde Nijland E., 711.<br />
Hieronymus Aemiliani<br />
(S.), 23.<br />
Hieronymus Hermosilla<br />
(S.), 116.<br />
Hieronymus Lu Tingmei<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Hildebrand W., 95.<br />
Hinvi E., 502.<br />
Hirka L, 326, 611, 614,<br />
616.<br />
Hirsch F., 703.<br />
Hladiy M. V., 706,<br />
Hlcoch L., 87.<br />
Hocevar S., 767.<br />
Hoffmann H., 73.<br />
Holztrattner M., 706.<br />
Hongsoon Han T., 310.<br />
Hopkin L., 708.<br />
Horgan D., 551.<br />
Housse M., 712.<br />
Howard J., 550.<br />
Hrdlicka J., 551.<br />
Hrusovsky D., 175.<br />
Hsiu-Jungchu H., 95.<br />
Huang Chao-Ming P., 71.<br />
f Huard J., 712.<br />
Hubatschke H., 709.<br />
Huber H., 699.<br />
Humilis a Bisignano (B.),<br />
313<br />
Hümmes C, Card., 310,<br />
639, 640.<br />
Hungerbüher H., 87.<br />
Huonder V., 76.<br />
Husar L., 74, 150, 152,<br />
191.<br />
Hutin F.R., 88.<br />
Huzjak V., 80.<br />
Hwang In-Kuk M, 81.<br />
Hyacinthus a Sanctis Angelis<br />
(B.), 746.<br />
Hyacinthus Serrano Lopez<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano Lopez<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Hyacinthus Serrano Lopez<br />
et XIX Socii (Bb.),<br />
181.<br />
Hyland J. M., 84.<br />
Hynninen A., 73.<br />
I<br />
Iacobone P., 551.<br />
Iacobus a Rafelbuñol (in<br />
saec.: Iacobus Mestre<br />
Iborra) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Iacobus Kern (B.), 602.<br />
Iacobus Meseguer Burillo<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano Lopez<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Iacobus Yan Guodong<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iacobus Zhao Ouanxin<br />
(S,.)..<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iacovino E., 93.<br />
Ignatius a Santhià id est a<br />
Sancta Agatha (in saec.:<br />
<strong>La</strong>urentius Mauricius<br />
Belvisotti) (S.), 313,<br />
4<strong>94</strong>.<br />
Ignatius Antiochenus<br />
(S.), 516,,
Ignatius de Loyola (S.),<br />
497.<br />
Ignatius Falzon (B.), 318,<br />
606,609,610.<br />
Ignatius Choukrallah Maloyan<br />
(B), 105, 319,<br />
321, 323, 562, 564, 566.<br />
Ignatius Petrus VIII AbdelAhad,<br />
146.<br />
Iliescu L, Praeses Rei publicae<br />
Romaniae, 74.<br />
Illiano L, 320, 323, 562,<br />
564, 566<br />
Imkamp W., 768.<br />
Incarnatio Gil Valls (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Incarnatio Rosal (B.),<br />
741.<br />
Infesta Calud-Zatarain J.,<br />
78.<br />
Ioachim ab Albocácer (in<br />
saec.: Iosephus Ferrer<br />
Adell) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Ioachim Vilanova Camallonga<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Ioachimus a Canicatti (in<br />
saec.: Caietani <strong>La</strong> Lomia)<br />
(Ven.), 685.<br />
Ioachimus Ho Kaizhi (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioachimus Prats Baltueña<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Ioachimus Royo Pérez<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes (S.), 49.<br />
Ioannes XXIII (B), 268.<br />
Ioannes Alcober Figuera<br />
(S.).,<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Antonius Farina<br />
(B.), 196, 326, 612, 616.<br />
Index nominum personarum 793<br />
Ioannes a Triora (in saec.:<br />
Franciscus Maria <strong>La</strong>ntrua)<br />
(S ).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.)..<br />
Ioannes Baptista (S.),<br />
452.<br />
Ioannes Baptista a Sanctis<br />
Angelis (B.), 746.<br />
Ioannes Baptista Faubel<br />
Cano (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Ioannes Baptista Ferreres<br />
Boluda (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).<br />
Ioannes Baptista Luo<br />
Tingyin(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Baptista Wu<br />
Mantang (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Baptista Zhao<br />
Mingxi (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Baptista Zhu<br />
Wurui (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss,).<br />
Ioannes Bosco (S.), 566.<br />
Ioannes Carbonell Molla<br />
(R).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Ioannes Chen Xianheng<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes de Ribera (S.),<br />
116.<br />
Ioannes Didacus (S.), 743.<br />
Ioannes Didacus Cuauhtlatoatzin<br />
(S.), 313, 488.<br />
Ioannes Fisher (S.), 116.<br />
Ioannes Gabriel Taurin<br />
Dufresse (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Gonga Martínez<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Sodi (Bb.).<br />
Ioannes Macias (S.), 737.<br />
Ioannes Maria a Cruce (in<br />
saec.: Marianus García<br />
Méndez) (B.,), 16.<br />
Ioannes Mazzuconi (B.),<br />
369.<br />
Ioannes Nepomucenus<br />
Neumann (S.), 116.<br />
Ioannes Petrus Néel (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Ventura Solsona<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Ioannes Wang Kuixin<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Wang Rui (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Wu Wenyin (S.).,<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Zhang Huan (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Zhang Jingguang<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Ioannes Zhang Tianshen<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iosaphata (in saec.: Michaelina<br />
Hordashevska)<br />
(B.), 164, 558.<br />
Ioseph (S.), 168, 238, 607,<br />
713.<br />
Iosepha a Purificatione<br />
Masiá Ferragut, (Maria<br />
Iosepha Romana) (B.),<br />
12, 15.<br />
Iosepha a Sancto Ioanne<br />
de Deo Ruano García<br />
(B.), 103.
7<strong>94</strong><br />
Iosepha (Iosephina) Bakhita<br />
(S.), 5, 7, 508.<br />
Iosepha Moscardo Montarvi,<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephina Vannini (B.),<br />
167, 325.<br />
Iosephmaria Escrivá de<br />
Balaguer (B), 314, 490.<br />
Iosephus Aparicio Sanz<br />
(B.), 15,16,18, 104,<br />
183, 186, 188, 190, 258,<br />
262.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socn (Bb.).<br />
Iosephus Aparicio Sanz et<br />
LXXIII Socii (Bb.),<br />
255.<br />
Iosephus Bilczewski (B.),<br />
654.<br />
Iosephus Canet Giner<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socn (Bb.),,<br />
Iosephus Fenollosa Alcayna<br />
(B.).<br />
V, Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socn (Bb.).<br />
Iosephus García Mas (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socn (Bb.).<br />
Iosephus González Huguet<br />
(B.).<br />
V, Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socn (Bb.).<br />
Iosephus Llosa Balaguer<br />
(B.)..<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Iosephus Ma Taishun (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iosephus Marello (S.),<br />
116, 269, 270, 272, 555,<br />
651, 713, 715.<br />
Iosephus Maria Corbin<br />
Ferrer (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Maria Ferrándiz<br />
Hernández (B.).<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Maria Gámbaro<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iosephus Maria Muro<br />
Sanmiguel (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano Lopez<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Iosephus Maria Rubio y<br />
Peralta (B..), 756.<br />
Iosephus Maria Segura<br />
Penadés (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Maria Vidal Segu<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Iosephus Maria Zabal<br />
Blasco (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Medes Ferris<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Nascimbeni<br />
(B.), 237, 238, 239<br />
Iosephus Perpiñá Nácher<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Raimundus Ferragud<br />
Girbés (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Raimundus Paschalis<br />
Ferrer Botella<br />
(B.).<br />
V, Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Ruiz Bruixola<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Tarrats Comaposada<br />
(B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).,<br />
Iosephus Toledo Pellicer<br />
(B.).<br />
V., Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Iosephus Wang Kuiju<br />
(S.).<br />
V., Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iosephus Wang Yumei<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iosephus Yuan Zaide (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iosephus Yuang Gengyin<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Iosephus Zhang Dapeng<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.),<br />
Iosephus Zhang Wenlan<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socn (Ss.).<br />
Irwa Gildo (Ven.), 6<strong>94</strong>.<br />
Ismael Escrihuela Esteve<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Ismartono L, 74.<br />
Italia S., 551.<br />
Iustinus De Jacobis (S.),<br />
116.<br />
Iwanami T., 85.<br />
Jackowski K. E, 80.<br />
Jakimavicius L., 84.<br />
Jakobus Kern (B.), 604.<br />
Jamodot S. V, 79.<br />
Jancarz M., 83.<br />
Jánosa D., 80.<br />
Janowicz L., 78,<br />
Jarra C, 74.<br />
Jarrell C. M., 765<br />
Jasillo A„, 85, 704.<br />
Jaworski M., 655.<br />
Jeanbart I. C, 152.<br />
Jemec F., 81.<br />
Jenky D.. R., 244.<br />
J
Jesurun E. A. V.., 710.<br />
Jiménez Asis R,, 703.<br />
Jiménez Carvajal J. E.,<br />
247.<br />
Johansen B. O., 86.<br />
Johnson M H., 93.<br />
Josaphat Chichkov (B.),<br />
567.<br />
Jungo C, 88.<br />
Jurina J., 709.<br />
Jurko J., 84.<br />
Juszczak V. R., 146.<br />
Juszczynski L, 83.<br />
K<br />
Kabila J., Praeses Rei publicae<br />
Democraticae Congi,<br />
503.<br />
Kaczynski K., 78.<br />
Kagithapu M., 69.<br />
Kaguta Museveni Y.,<br />
Praeses Rei publicae<br />
C gandiae, 503.<br />
Kahel D. S., 704.<br />
Kalathiparambil I., 76,<br />
631.<br />
Kalinowski J., 447, 710.<br />
Kallas L, 149.<br />
Kamen Vitchev (B.), 567.<br />
Kang U-il P., 633.<br />
Kapelele T., 80.<br />
Kappellari E., 551.<br />
Karakéhéyan N., 147.<br />
Karlic E., 515.<br />
Karekin II, Catholicos Ecclesiae<br />
Armenae, 287.<br />
Karnath L., 708.<br />
Karolak Z., 76.<br />
Kartysh A. P., 709.<br />
Rasparían J. P. XVIII,<br />
Patriarcha em. Ciliciae<br />
Armenorum, 74.<br />
Kasper W., Card., 504.<br />
Kassarji M., 150.<br />
Kasyna R., 83.<br />
Kataka Luvete J.., 358.<br />
Kauneckas L, 172.<br />
Kauzman Z., 87.<br />
Kavadze A, 73.<br />
f Kavanagh J., 640.<br />
KawarD.,502.<br />
Index nominum personarum 795<br />
Kechichian V., 148.<br />
Kedziorski B., 78.<br />
Keeler W. H., Card., 767.<br />
Kehoe J. L., 79.<br />
Kellermayr R., 92.<br />
t Kello H., 640.<br />
Kennedy N., 87.<br />
Kennedy P. J., 707.<br />
Kerekou M., Praeses Rei<br />
publicae Benini, 503.<br />
Kettler D., 632.<br />
Kiedrowski H, 83<br />
Kiernikowski Z., 355.<br />
Kikine S. R., 73.<br />
Kildani H.,74.<br />
Kim ByungDo F., 81.<br />
f Kim Nam-Sou A., 712.<br />
Kim S.H., 87.<br />
Kinrade B., 700.<br />
Kirchhof P., 709<br />
t Kist A., 311.<br />
Klaric A., 84.<br />
Klemmer P., 88.<br />
Klinger J., 78.<br />
Koberger W., 706.<br />
Kobierski L., 707.<br />
Koch K., 767.<br />
Kocherry G,, 315.<br />
Kolodziej K., 77.<br />
Koltun M., 151, 191, 559.<br />
Kondrusiewicz T., 244,<br />
596.<br />
Konrad C, 708.<br />
Kopecka-Valeska O., 91.<br />
Kopiczko Z., 78.<br />
Kopong Kung F., 69.<br />
Koròlev V. R., 502.<br />
Koroma P. D., 631.<br />
Kosir B., 700.<br />
Kostrzewa W., 75.<br />
Kothgasser A., 551.<br />
Kotowski S., 82.<br />
Koumba D., 698.<br />
Kovalska N., 86.<br />
Kowal J., 247.<br />
Krafczyk K., 82.<br />
Kränzle G., 95.<br />
Krebs M., 77.<br />
Kretovics L., 700.<br />
Kreuzberg C, 701.<br />
Kronenberg H., 551.<br />
Kruis T. A., 92.<br />
Kryk P., 147.<br />
Kubalewski J., 78.<br />
Kubart F. E., 77.<br />
Kucharski R., 83.<br />
Kuchma L., Praeses Rei<br />
publicae Ucrainae, 766.<br />
Kufuor J. A., Praeses Rei<br />
publicae Ganensis, 502.<br />
t Kuharic F., Card., 312.<br />
Kühlwetter A., 82.<br />
Kuhm Dellinger M , 91<br />
Kulak W., <strong>94</strong>.<br />
Kulozik E, 91<br />
Kumuondala I.., 358.<br />
Kunnath L, 146.<br />
Kurzweil J., 79.<br />
Kusche J., 82.<br />
Kuye P., 310.<br />
Kwasi Sarpong P., 357.<br />
Kwasniewski A., Praeses<br />
Rei publicae Poloniae,<br />
309.<br />
Kwon Hyokju I. C, 70.<br />
L<br />
<strong>La</strong>bate C, 710.<br />
f <strong>La</strong>boa J. S., 541, 768.<br />
<strong>La</strong>ckner F„, 764.<br />
<strong>La</strong>dage L., 91.<br />
<strong>La</strong>docsi C, 67.<br />
<strong>La</strong>font J., 707.<br />
<strong>La</strong>garejos A. F., 79.<br />
<strong>La</strong>ge F. J., 82.<br />
<strong>La</strong>ghi P., Card., 314, 491.<br />
<strong>La</strong>gleize D. C, 68.<br />
<strong>La</strong>gos Escobar R., Praeses<br />
Rei publicae Chiliensis,<br />
4:41.<br />
<strong>La</strong>grée M., 88.<br />
<strong>La</strong>hey R J., 767.<br />
<strong>La</strong>jolo G, 429, 630.<br />
<strong>La</strong>lli L., 93.<br />
<strong>La</strong>lli M., 82.<br />
<strong>La</strong>mbertus de Navascués<br />
y de Juan (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano Lopez<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
<strong>La</strong>mbiasi F., 310.<br />
<strong>La</strong>mbriex P. H. M. J., <strong>94</strong><br />
<strong>La</strong>nducci C. P, 536.<br />
<strong>La</strong>ng Yang (S.).
796<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
<strong>La</strong>ngevin G., 551.<br />
<strong>La</strong>nne E.., 767..<br />
<strong>La</strong>nteaume R., 708.<br />
<strong>La</strong>nzetti I., 548.<br />
<strong>La</strong> Piana C, 765.<br />
<strong>La</strong>pize de la Salée B., 551,<br />
639.<br />
<strong>La</strong>pointe D., 764.<br />
<strong>La</strong> Porta Martínez M.,<br />
497.<br />
<strong>La</strong>rivière R., 78.<br />
<strong>La</strong>rnaud J., 310.<br />
<strong>La</strong> Soujeole B. de, 640.<br />
la Spina della Cimarra S.,<br />
85, 704.<br />
f <strong>La</strong>t L. L., 768.<br />
<strong>La</strong>ureanus Maria de Burriana<br />
(in saec.: Salvator<br />
Ferrer Cardet) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.)..<br />
<strong>La</strong>urentius Bai Xiaoman<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
<strong>La</strong>urentius Wang Bing<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
<strong>La</strong>uretti E., 702.<br />
<strong>La</strong>urindo J. N. B., 702.<br />
<strong>La</strong>uritsch J., 705.<br />
<strong>La</strong>vandier J., 89.<br />
<strong>La</strong>varone G., 711.<br />
<strong>La</strong> Vigna C, 706.<br />
<strong>La</strong>xague S. M., 765,<br />
Lázaro F., 355.<br />
<strong>La</strong>zio M. M, 91.<br />
<strong>La</strong>zio T. X., 90.<br />
Leanza G, 447, 503.<br />
Lebulu J. L,, 767.<br />
Lecaros Méndez P., 92.<br />
Ledere G., 88.<br />
Ledesma A., 360<br />
Lee Han-Taek L, 71.<br />
Legaría Armendáriz Petras<br />
(Ven,,), 495.<br />
Lehmann K., Card., 767.<br />
Lejeune A., 247.<br />
Lenihan M. F., 75.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Leo XIII, 19, 231, 234,<br />
508, 540, 554, 714.<br />
Leo Hammes R. D., 90.<br />
Leo Mangin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.)..<br />
Leo Maria de Alacuás (in<br />
saec.: Emmanuel Legua<br />
Martí) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
León Asencio J., 708.<br />
Leonardelli M., 89.<br />
Leone F.., 175.<br />
Leonia Francisca Salesia<br />
Aviat (S.), 269, 271,<br />
272, 555, 649, 651, 715.<br />
Leopardo G., 711.<br />
Leopizzi S., 91.<br />
Le Prévost L., 160.<br />
Lettman R., 320, 323,<br />
562, 564, 566, 630.<br />
Levillain P., 640.<br />
Lewandowski T„, 83.<br />
Libonati A., 707.<br />
Lietta G, 708.<br />
Lionetti D., 702.<br />
Lipner J., 74.<br />
Lipovsek S., 81.<br />
Llobell J., 247.<br />
Lo E., 79.<br />
Lodi B., <strong>94</strong>.<br />
Logoar L., 80.<br />
Lomazzo E., <strong>94</strong>.<br />
Lombardi F., 504.<br />
Lomnitsky L, 164.<br />
Long J. F., 767.<br />
Longoni A., 86.<br />
López Castillo A. L, 243.<br />
López Gallo P., 75.<br />
López Lira Nava R., 86.<br />
López Martín L, 308.<br />
López Rodríguez N. d. J.,<br />
Card., 176, 311.<br />
López Trujillo A., Card.,<br />
210.<br />
Loppa L., 548.<br />
Lorusso J„, 702.<br />
Losten B. H., 767.<br />
Louisy P. C, 708.<br />
Lourdusamy S., Card.,<br />
495, 504.<br />
Lozano Barragán J., 175,<br />
176, 571.<br />
Lozano F.-J., 175, 552.<br />
Luberto A., 701.<br />
Lubich C, 310.<br />
Lucas, evangelista, (S.),<br />
110, 117.<br />
Lucchesini E., 75.<br />
Lucia Wang Cheng (S.,).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss,).<br />
Lucia Wang Wang (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Lucia Yi Zhenmei (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Luciani N., 702.<br />
Lucius Martínez Mancebo<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Lückertz P., 93.<br />
Lüdenbach J., 82.<br />
Ludovicus de Casoria<br />
(B.), 19.<br />
Ludovicus Pavoni (B.),<br />
461, 462, 484.<br />
Lugli D., 176.<br />
Luhse R., 90.<br />
Lumon D., 357.<br />
Lupi G, 701.<br />
Lussnig M., 712.<br />
Luthe H., 320, 323, 562,<br />
564, 566,<br />
Lütz M., 310<br />
Luvini E., 90.<br />
Luysterman A., 606.<br />
Lynn F., 78.<br />
Lytvyn V. M., 705.<br />
M<br />
Maakaroun F., 147.<br />
Maccari G., 93.<br />
Macchi P., 360.<br />
MacDonald D. D., 78.<br />
Mádl F., Praeses Rei publicae<br />
Hungariae, 550.<br />
Mafera A., 707.<br />
Maffeis A., 767.
Magdalena de Canossa<br />
(S.), 6.<br />
Magdalena Du Fengju<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Magee P. G., 700.<br />
Maggi F., <strong>94</strong>.<br />
Magistrato M., 84.<br />
Magliocchetti E., 86.<br />
Maguan A., 708.<br />
Maguan B., 708.<br />
Maglina L., 551, 639.<br />
Maguire E., 699.<br />
Mahathir bin Mohamad<br />
D. S., 502.<br />
f Mahoney J. P., 504.<br />
Mahony R. M., Card.,<br />
311.<br />
Majcher Z., 80.<br />
Majnek A., 355, 511.<br />
Malinvaud E., 524.<br />
Mallavarapu P., 632.<br />
Malomuzh M. H., 709.<br />
Malone A., 77, 699.<br />
Malone P., 74.<br />
Malpelo R., 79.<br />
Maluma A. L., 632.<br />
Maly L., 547.<br />
Malzaire G, 633.<br />
t Malzone Hugo H., 248.<br />
Mamadouba Cámara A.,<br />
72.<br />
Mamberti D., 503.<br />
Mammoli F., 84.<br />
Mancini A., 89.<br />
Mandelli E. G., 85.<br />
Mandla Khumalo P., 69.<br />
Mannello G., 709.<br />
Manson D., 702.<br />
Mantovani Maria Dominica<br />
(Ven.), 237.<br />
Manzetti M., 92.<br />
Manzini A., 704.<br />
Maqdassi M. P., 150.<br />
Maracich M., 80.<br />
Maran B., 704.<br />
Marandola D., 711.<br />
Marani G., 311.<br />
Marani M, 711.<br />
Marcelli G., 93.<br />
Marchesi P., 247.<br />
Index nominum personarum 797<br />
Marchesini Clerici Bruno<br />
(Ven.) 535.<br />
Marchetti G., 85.<br />
Marchignoli V., <strong>94</strong>.<br />
Marchiò B., 765.<br />
Marchiori J. O., 767.<br />
Marchisano F., 360.<br />
Marciano G. A., 89.<br />
Marcianti G., 84.<br />
Marcozzi G., 84.<br />
Marcus Ji Tianxiang (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Marcuzzo G., 77.<br />
Marengo G., 82.<br />
Mares P., 704.<br />
Maria a Columna Jordá<br />
Botella (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Maria Adeodata Pisani<br />
(B.), 317, 318, 607,<br />
609, 610.<br />
Maria Adolfina (in saec.:<br />
Anna Dierk) (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria a Guadalupe (in<br />
saec. Maria Francisca<br />
Ricart Olmos) (B.), 186.<br />
Maria Aloisia Montesinos<br />
Orduña (B.,).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Maria Amandina (in saec.:<br />
Paula Jeuris) (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria a Mirabilibus Iesu<br />
(in saec.: María Maravillas<br />
Pidal y Chico de<br />
Guzmán) (B.), 758.<br />
Maria a Miraculis Orteils<br />
Gimeno (Milagros Orteils<br />
Gimeno) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socn (Bb.).<br />
Maria An Guo (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria An Linghua (S..).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Anna Blondin (B.),<br />
20, 24, 25, 27, 264, 267.<br />
Maria a Purificatione Vidal<br />
Pastor (B.)..<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb).<br />
Maria a Sancti Ioannis<br />
Patrocinio (in saec.:<br />
Maria Antonia Paris)<br />
(B.), 21.<br />
Maria a Transitu Iesu Sacramentato<br />
Cab anillas<br />
(B.), 461, 463.<br />
Maria Beltrame Quattrocchi<br />
(B.), 192, 288.<br />
Maria Bertilla Moscardin<br />
(S.), 198.<br />
Maria Carmelitis Viel Ferrando<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Maria Chi Yu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Christina ab Immaculata<br />
Conceptione (in<br />
saec.: Adelaidis Brando)<br />
(Ven.), 542.<br />
Maria Clara (in saec. : delia<br />
Nanetti) (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Climent Mateu<br />
(B.)-<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Maria Crescentia Höss<br />
(S.), 269, 271, 272, 553,<br />
555, 651, 715.<br />
Maria del Olvido Noguera<br />
Albelda (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Maria Dolorosa a Sancta<br />
Eulalia Puig Bonany<br />
(B.), 103.<br />
Maria Du Tian (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Du Zhao (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).
798<br />
Maria Ermellina a Iesu (in<br />
saec.: Irma Grivot) (S..).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Sodi (Ss.).<br />
Maria Euthymia Üffing<br />
(B), 105, 321, 323,<br />
560, 562, 564, 566.<br />
Maria Fan Kun (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss..),,<br />
Maria Felicitas (María Felicitas<br />
Masiá Ferragut)<br />
(B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb,).<br />
Maria Fu Guilin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Guo Li (S).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Iesus (Maria Vincentia<br />
Masiá Ferragut)<br />
(B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Maria Iosepha a Corde Iesu<br />
Sancho de Guerra<br />
(S.), 7, 508.<br />
Maria Ludovica de Angelis<br />
(in saec.: Antonina)<br />
(Ven.), 544.<br />
Maria MacKillop (B.),<br />
367.<br />
Maria Magdalena ab Incarnatione<br />
(in saec.: Catharina<br />
Sordini) (Ven.),<br />
54.<br />
Maria Pacis (in saec.: Maria<br />
Anna Giuliani) (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Pilar Izquierdo Albero<br />
(B.), 196, 326, 612,<br />
614, 616.<br />
Maria Restituta Kafka<br />
(B.), 604.<br />
Maria Romero Meneses<br />
(B.), 170, 461, 462. 463.<br />
Maria Sanctae Nataliae<br />
(in saec.: Ioanna Maria<br />
Kerguin) (S.).<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.)..<br />
Maria Sancti Iusti (in<br />
saec.: Anna Moreau)<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Sophia Teresia Ximénez<br />
Ximénez (B..).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Maria Teresia Ferragud<br />
Roig(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Maria Veronica (Maria<br />
Ioachima Masiá Ferragut)<br />
(B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVISocii (Bb).<br />
Maria Wang Li (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Zhao (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Zhao Guo (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Zheng Xu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Maria Zhu Wu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Mariani P., 90.<br />
Mariani T., 75.<br />
Marianus ab Arce Casali<br />
(B.), 606.<br />
Marigliano F., 701.<br />
Marin T. M., 84.<br />
Marini M., 768.<br />
Marinus Blanes Giner<br />
(B.)„<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Mariolu A., 711.<br />
Mariot J., 77.<br />
Markac L., 80.<br />
Marmara R., 88.<br />
Márquez A. Z., 446.<br />
Marrone G., 86.<br />
Marsico G, 79.<br />
Martelli L., <strong>94</strong>.<br />
Martha Wang Luo Mande<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Martí Alanis L, 245.<br />
Martinek J., 709.<br />
Martínez Fernández F. J.,<br />
310.<br />
Martínez Flores R., 81.<br />
Martínez Lázaro I. C,<br />
355<br />
Martínez Monsalve M.,<br />
701.<br />
Martínez Pardo A., 497.<br />
Martínez Sainz R., 548.<br />
Martínez Sanchiz F. J„,<br />
<strong>94</strong>.<br />
Martínez Sistach L., 310.<br />
Martínez Somalo E.,<br />
Card., 46.<br />
Martínez Valls J., 78.<br />
Martini CM., Card., 551.<br />
Martino R. R., 699.<br />
Martinus de Porres (S.),<br />
737.<br />
Martinus Wu Xuesheng<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Márton M., 80.<br />
Marturet G, 91.<br />
Marx R., 69, 359.<br />
Marzaro R., 90.<br />
Mas Montañés E., 706.<br />
Masayuki Shirieda G. B.,<br />
74.<br />
Mascetti E., 92.<br />
Masella G, 704.<br />
Masri P., 74.<br />
Massimi G, 92.<br />
Massoni E., 85.<br />
Massoud M., 150.<br />
Mastropietro G., 88.<br />
Mastrotto B., 92.<br />
Matijevic D., 706.<br />
Matoga Oyana L, 632,<br />
633..<br />
Mattarolo F., 82.<br />
Matthias Feng De (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Mattimore W. F., 77.
Mattü S., 91.<br />
Maugeri A., 81.<br />
Maung Bo C, 358.<br />
f Mauro A.. 96.<br />
Mawokota Dlamini D.,<br />
86.<br />
Maximus Confessor (S.),<br />
522.<br />
Maya Te Matta M. T., 90.<br />
Mayr-Lumetzberger C,<br />
584.<br />
Mazlouni S., 153.<br />
Mazur G., 244, 597, 598.<br />
Mazza A., 87.<br />
Mazza M., 92.<br />
Mbarga J., 310.<br />
Mbuka C, 767.<br />
McAleenan P., 702.<br />
McAloon B., 76.<br />
McCartney J. F., 91.<br />
McCready D. A., 699.<br />
McDonald R., 699.<br />
t McGann J. R., 176.<br />
McGinley T., 89.<br />
McGinnell K., 80.<br />
McGowan Wright D., 71.<br />
McKay W. E., 699.<br />
McKenna N., 707.<br />
McPartland B., 633.<br />
Meacci E., 91.<br />
Meacci M., 606.<br />
Meacci O., 91.<br />
Meagher A/, 445.<br />
Medgyessy P,., 550.<br />
Medhim T., 149.<br />
f Mees G.., 96.<br />
Mégarbané C, 551, 639.<br />
Meier-Hesse H.V., 87.<br />
Meier S., 88.<br />
Meinecke L., 90.<br />
Mejia R., 708.<br />
Melani M. A., 172.<br />
Melo S. J. de, 82.<br />
Mena Saint R.,, 84.<br />
Mencaglia N., 88.<br />
Méndez Bravo S., 83.<br />
Méndez Capellán V., 708.<br />
Méndez Préndez H., 95.<br />
Meneguolo A., 699.<br />
f Menezes W. J.,, 504.<br />
Mennella C, 751, 752.<br />
Mennini A., 768,<br />
Menochio I. B., 56.<br />
Index nominum personarum 799<br />
Mensah T. K., 504.<br />
Mensink B. L., 710.<br />
Merciecal, 318, 504, 607,<br />
610.<br />
Merenda P., 91.<br />
Merlo N. A., 699.<br />
Mesian A., 767.<br />
Messina J„P„, 74.<br />
Messina S., 81.<br />
Methodius Dominicus<br />
Trcka (B.), 196. 326,<br />
612, 614, 616.<br />
Meurer L. V., 84<br />
Meyer A , 551.<br />
Meyer Canillas E., 84.<br />
Micchi M., 89.<br />
Michael S., 74.<br />
Michalak J. S., 77.<br />
Michalik J., 310.<br />
Michel J.-C, 86.<br />
Mielgo Torres P.L., 700.<br />
Migliorati L., 711.<br />
Migliore A., 765.<br />
Migliore C, 767.<br />
Miguel J. S., 699.<br />
Mikosz D., 704.<br />
Miles F. A., 699.<br />
Mina A. A., 768.<br />
Miras E V., 470.<br />
Misto C, 87.<br />
Misto L., 81.<br />
Mitsuaki Takami L, 357.<br />
Mizonzo D.., 70.<br />
Modestus ab Albocácer<br />
(in saec.: Modestus García<br />
Martí) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Modestus Andlauer (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Modestus Maria de Torrente<br />
(in saec.: Vincentius<br />
Gay Zarzo) (B.)„<br />
V, Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Modica S,., 84.<br />
Moerlen M., 707..<br />
Moffa S., 76.<br />
Mojzuk H., 78.<br />
Mokobe Ndjoku I., 70.<br />
Molhant R., 247.<br />
Monacchi C, 84.<br />
Monaco O., 93.<br />
Moncayo Jalil V. A.., 446.<br />
Moncelsi L.,, <strong>94</strong>.<br />
Monje F. P., 75.<br />
Monks A. F.., 247.<br />
Monroe D. I. L, 172.<br />
Monsengwo Pasinya L.,<br />
359.<br />
Montag R., 704.<br />
Monteiro A. A., 82.<br />
Montelli P., 88.<br />
Monti M., 93.<br />
Montiague S. M., 76.<br />
Montinaro A., 82.<br />
MoraM., 710.<br />
Moráis Vieira P., 310.<br />
Moraleda H. A., 703.<br />
Morales Marin G., 702.<br />
Morandini I. B., 512.<br />
Moreau D., 67.<br />
Moreira Vieira M., 80.<br />
Morel P., 550.<br />
Moreno Barrón F., 243.<br />
Moretti A., 710.<br />
Moretti M., 710.<br />
Morgera Iosephus (Ven.),<br />
750.<br />
Moriarty I„, 501.<br />
Morna G., 700.<br />
Moroney J. P., 703.<br />
Mosca A., 91.<br />
Mosca L„, 89.<br />
Moscatelli C, 707.<br />
Moth R,, 77.<br />
Mottet M. A., 84.<br />
Moya O., 711.<br />
Mswati III, Rex Suazilandiae,<br />
503.<br />
t Muaca E, A., 176.<br />
Mudry S. S., 191, 559.<br />
Muench R. V., 68.<br />
Mugambi S., 71.<br />
Mukkuzhy L., 146.<br />
Müller G. L., 78, 697.<br />
Müller L, 584, 703.<br />
Müller P., 429.<br />
Muñoz Ri vero A., 80.<br />
Muñoz Zamora R., 697.<br />
Muntán L, 757.<br />
Mupo L., 79.<br />
Muresan D., 699.<br />
Murphy M., 88
800<br />
Murphy-0'Connor C,<br />
Card., 448, 551, 767.,<br />
Murvito A., 632.<br />
Musteikis L., 82.<br />
Muszynski H., 639, 767<br />
t Mwoleka C, 768.<br />
Mykycej M., 146.<br />
N<br />
Nahmias J. Y., 77.<br />
Najri A., 705,,<br />
Nanni T., 704.<br />
Nano F,, 639.<br />
Napoleo III, 160, 161.<br />
Narcissus Basté Basté<br />
(B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).<br />
Nardecchia C, <strong>94</strong>.<br />
Nardi F., 88.<br />
Nardoni E., 703.<br />
Naro C, 764.<br />
Narses Bedros XIX Tarmouni,<br />
146.<br />
Narses Petrus XIX, Patriarcha<br />
Ciliciae Armenorum,<br />
343, 562, 564,<br />
566.<br />
Nasalli Rocca di Corneliano<br />
B., Card., 536.<br />
Navarrete U., 247.<br />
Navarro Cortés J. d. J.,<br />
702.<br />
Navarro L. F., 310.<br />
Navarro Lorenzo D., 703.<br />
Nazarian M., 319.<br />
Nazzicone E., 711.<br />
Ndayizeye D., 359.<br />
Ndong-Ekomie B., 85.<br />
Nebel J., 119.<br />
Nedungatt G., 360.<br />
Neethinathan A., 633.,<br />
Negri L., 79.<br />
Neher P., 82.<br />
Nemeskürty L, 705.<br />
Németh G., 76,<br />
Nenna E., 706.<br />
Nespolo O., 82.<br />
Nesti P G. S., 169, 175,<br />
690, 754, 759.<br />
Neumann R. E.,, 706.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
fNevesL. M„, Card., 640.<br />
Neveu B., 708.<br />
Newland R. A., 76.<br />
Nguyen Quang Sach P..,<br />
84.<br />
Nguyen Van Am E., 711.<br />
Nguyên Van Hòa P., 336.<br />
f Nguyên Van Thuân F.<br />
X,, Card., 640.<br />
Nguyên Van Tot P., 766.<br />
Nicolae S., 87.<br />
Nicolaus a Gesturi (B.),<br />
606.<br />
Nicolaus Bunkerd Kitbamrung<br />
(B..), 204<br />
Nicolaus Gross (B.), 321,<br />
323, 562, 564, 566.<br />
Nicoli N, 93.<br />
Nicora A., 360, 699.<br />
Nicotra P., 79.<br />
Nikiel K. J., 83.<br />
Nikolaev Gradev V, 73.<br />
Nikolaus Gross (B.), 105.<br />
Niller L., 174,<br />
Nir R., 83.<br />
Nitkiewicz K., 311.<br />
Njue I., 357.<br />
Nocon A., 702.<br />
Noè V., Card., 240, 314,<br />
543.<br />
Nolet de Brauwere Van<br />
Steenland H., 706.<br />
Noli G., 83.<br />
Nonis P. L, 325, 611, 614,<br />
616.<br />
Nonn G., 705.<br />
Nonnis G., 93.<br />
Nonsrichai J., 502.<br />
Noonan J. G., 84.<br />
Nopakun R., 86.<br />
Nosowski Z., 310.<br />
Nossol A., 767.<br />
Note K. H., Praeses Rei<br />
publicae Insularum<br />
Marshallensium, 503.<br />
Nourissat J., 706.<br />
Nowak F., 92.<br />
Nowak J., 700.<br />
t Nowak J. W., 360.<br />
Nozza V., 246.<br />
t Ntuyahaga M., 504.<br />
Nxumalo J., 633.<br />
Nyinawumwami C, 73.<br />
O<br />
Obando Bravo M.,, Card.,<br />
40.<br />
Oberberg J, W., 706.<br />
Occhiuto G., 92,,<br />
Ochoa Dávila V. B., 81.<br />
Oder S., 84, 175.<br />
Odiver D., 79.<br />
Offmann K. A., Praeses<br />
Rei publicae Mauritii,<br />
502.<br />
O'Finn S., 88.<br />
Ognibene B., 82.<br />
O'Grady M., 699.<br />
Ogunduyilemi J. T., 701.<br />
Okeke H. P. O., 70.<br />
Okelo David (Ven.), 6<strong>94</strong>.<br />
Olbrich D., 701.<br />
t O'Leary E. C, 360.<br />
Oleksy J., 75.<br />
Oies M., 174.<br />
Olimpieri O., 87.<br />
Oliveira de Lima E. de,<br />
82.<br />
t Oliveira E. M„ G. de,<br />
248.<br />
t Oliveira M. L. de, 176.<br />
Oliveira R. N. De, 82.<br />
Oliveras Plunkett (S.),<br />
116.<br />
Olszañski L, 652.<br />
Olvera Ochoa F., 308.<br />
O'Malley I. P., 631.<br />
Omelchenko O. O., 706.<br />
Onzi M. do R., 551, 639.<br />
Orabona L., 87.<br />
Ordorica Robles J. G,<br />
705.<br />
O'Reilly F., 87.<br />
O'Reilly K., 74.<br />
Orel A. K., 705.<br />
Orlandi G., 175.<br />
Orlandi in Rosati G.., 95.<br />
t Orsmond R. J., 448.<br />
Orsuto D., 74.<br />
Ortega Martín A., 703.<br />
Ortiz Corredor L. A., 704.<br />
Ortner G., 704.<br />
O'Shaughnessy M., 77.<br />
Osman T., 148.<br />
Osoro Sierra C, 172.<br />
Ossowski Z., 83.
Otti F., 707.<br />
Otto-galli G., 705,,<br />
t Oualli S., 312.<br />
Ouellet M., 175, 765.<br />
O verton J. S., 77.<br />
Owczarski A., 311.<br />
t Owusu J. K., 96.<br />
P<br />
Pacificus a Valentia (in<br />
saec. : Petrus Salcedo<br />
Puchades) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Pacnik A., 81.<br />
Padewski S., 547.<br />
Padilla O., 100,<br />
Padilla V., 632.<br />
Padovese N., 703.<br />
Padrón Sánchez D. R.,<br />
355.<br />
Pagano S., 640.<br />
Paganuzzi B., 85, 704.<br />
Paglino S., 89.<br />
Paguio W., 79.<br />
Pak Soun-Jai R., 81,<br />
Palacio Vallelersundi A.,<br />
698.<br />
Palacios O. H., 710.<br />
Palang A., 358.<br />
Palladino L., 79.<br />
Pallini F., 95.<br />
Palma A., 91.<br />
Palmero Ramos R., 20,<br />
24, 27, 264, 266.<br />
Palmi J.., 86.<br />
Palomo F., 79.<br />
Palumbo E., 702.<br />
Pan P., 701.<br />
Panico V., 81.<br />
Panozza A., 310.<br />
Pansa B. A., 84.<br />
Panzeri C, 704.<br />
Paolucci Bedini P., 700.<br />
Papararo R., 84.<br />
Paradisi L., 706.<br />
Parcic A., 80.<br />
Parek L., 91.<br />
f Paré M., 248.<br />
Parisi N., <strong>94</strong>.<br />
53 - A.A.S.<br />
Index nominum personarum 801<br />
Parodi A., 83<br />
Partik P., 92.<br />
Parzinger Foidl X. L, 71.<br />
Paschalis Fortuno Almela<br />
et tres Socii (Bb.), 10.<br />
Paschalis Penadés Jornet<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Paschalis Torres Lloret<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Pasini P. G., 706.<br />
Pasotto L, 147.<br />
Passarelli G.,, 311.<br />
Passy S., 447.<br />
Pastore P., 552.<br />
Pastorello S., 86.<br />
Past rana Arango A.,<br />
Praeses Rei publicae Columbiae,<br />
503<br />
Patricius Dong Badi (S„).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Patti G,, 711.<br />
t Paul F., 96.<br />
Paul L., 77.<br />
Paula Montai Fornés a<br />
Sancto Iosepho Calasanctio<br />
(S.), 269, 270,<br />
272, 555, 651, 715.<br />
Paulina a Corde Iesu Agonizanti<br />
(B.), 313.<br />
Paulus Apostolus (S.),<br />
111, 113, 121, 155, 279,<br />
286.<br />
Paulus IV, 615.<br />
Paulus VI, 59, 121, 211,<br />
214, 378, 385, 388, 469,<br />
578, 579, 714, 723.<br />
Paulus Bori Puig (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).<br />
Paulus Chen Changpin<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Paulus Denn (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Paulus Djidiov (B.), 567.<br />
Paulus Ge Tingzhu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Paulus <strong>La</strong>ng Fu (S„).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss..).<br />
Paulus Liu Jinde (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Paulus Manna (B.), 61,<br />
196, 326, 612, 614, 616,<br />
Paulus Meléndez Gonzalo<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Paulus Petrus Gojdic<br />
(B.), 196, 326, 586,<br />
611, 614, 616.<br />
Paulus Wu Anjyu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Paulus Wu Wanshu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Pavilando V. E., 703.<br />
Pavone S., 81.<br />
Pazak L, 147.<br />
Pean I.-M., 500.<br />
Pecchi G, 712.<br />
Peciukonis J., 84.<br />
Pedone S., 77.<br />
Pedrazzoli M., 711.<br />
f Peeters J., 712.<br />
Peguero R., 703.<br />
Peli G., 359.<br />
Pellegrini A., 91.<br />
Pellegrino F. B., 77.<br />
Pellerano M., 705.<br />
Pengo P., Card., 639.<br />
fPenidoG. M. de M., 768.<br />
Pennisi M., 356.<br />
Péntek J,, 76.<br />
Pera M., 74.<br />
f Peral de la Torre G.,<br />
176.<br />
Perego P., 85.<br />
Pereira A. O., 82.<br />
Pérez del Castillo D., 639.<br />
Pérez Mateo G. a S. L,<br />
104.<br />
Pérez Saturnino J., 310.<br />
Pérez Velásquez N. d. J„,<br />
703.
802<br />
Pérez y Martínez Fernández<br />
S. I.., 539.<br />
Perfetti A., 90..<br />
Peri V., 640.<br />
Pernia Chacón J R., 701.<br />
Perone G. C, 311.<br />
Perder J., 247.<br />
Perzynska K., 551.<br />
Pescosta W., 709.,<br />
Pet R. A,, 76.<br />
Peters D., 78.<br />
Peters J. A. M., 710.<br />
Petrini M., 92,<br />
Petro vic A., 80.<br />
Petrovic J., 80.<br />
Petrus a Benisa (in saec.:<br />
Alexander Mas Ginestar)<br />
(B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et<br />
XVI Socii (Bb.).<br />
Petrus a Sancto Ioseph<br />
de Betancur (S.), 314,<br />
740.<br />
Petrus Calungsod (B.),<br />
369.<br />
Petrus Chanel (S.), 369.<br />
Petrus Gelabert Amer<br />
(B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).<br />
Petrus Li Quanhui (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Petrus Liu Wenyuan (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Petrus Liu Ziyu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Petrus Sans i lorda (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.)..<br />
Petrus To Rot (B.), 369.<br />
Petrus Wang Erman (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Petrus Wang Zuolung<br />
(S.)..<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Petrus Wu Anbang (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss..).<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Petrus Wu Guosheng (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Petrus Zhang Banniu (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss..)..<br />
Petrus Zhao Mingzhen<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.)..<br />
Petrus Zhu Rixin (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss..)..<br />
Philippus Zhang Zhihe<br />
(S.,).<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Piantanida A., 699.<br />
Piasecki R., 702.<br />
Picard I. P., 69.<br />
Picarelli S., <strong>94</strong>.<br />
Pichler G., 83.<br />
Pickel C, 600,,<br />
Pickel C, 244.<br />
Picozzi A., 710.<br />
Pidrucnyyj P., 311,<br />
Pieper T., 710,<br />
Pilacki H., 83.<br />
Pilar Villalonga Villalba<br />
(B.)-<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socn (Bb.).<br />
Piles Ferrando P., 247.<br />
Pinelli G., 76.<br />
Pini A., 91.<br />
Pinini D'Oliva T., 711.<br />
Pinto O, 448.<br />
Pinto G, 174, 246, 309.<br />
Pipino C, 89.<br />
Pisa N., 310.<br />
Pitteloud J.-D., 91.<br />
Pius IV, 616.<br />
Pius V (S.), 268, 306.<br />
Pius VII, 55.<br />
Pius IX (B.), 154, 156,<br />
234, 250, 450.<br />
Pius X (S.), 302, 508, 714,,<br />
Pius XI, 266, 292.<br />
Pius XII, 20, 250, 508,<br />
587, 692.<br />
Pius a Pietrelcina (in<br />
saec.: Franciscus For-<br />
gione) (S.), 313, 491,<br />
617.<br />
Pizzolla F., 92.<br />
Placidus García Gilabert<br />
(B.)-<br />
V. Paschalis Fortuno Almela<br />
et tres Socii (Bb.).<br />
Plonka E., 82.<br />
Poggi A., Card., 314.<br />
Pois H., 78.<br />
Poletto S., Card., 548.<br />
Poli M, A., 244.<br />
Polichetti M. L., 711.<br />
Polit Ortiz C, 709.<br />
Politi A., <strong>94</strong>.<br />
Polito D., 751.<br />
Polvani C. M., 81.<br />
Pomberger E., 95.<br />
Pompedda M. F., Card.,<br />
639.<br />
Pontello M. L, 354.<br />
Poort N B. M., 710.<br />
Pop D., 700.<br />
Pop P., 699.<br />
Porras B., 731.<br />
Porras Cardozo B. E.,<br />
551.<br />
Porretti M., 91.<br />
Portella A., 70.<br />
Portillo Cabrera A., Praeses<br />
Rei publicae Guatimalae,<br />
766.<br />
f Postma T., 448.<br />
Potracki A., 75.<br />
Pottmeyer H. J., 77.<br />
Pougin E., 86.<br />
Poupard P., Card., 117,<br />
620,,<br />
Power M., 707.<br />
Pozzoli P., 711.<br />
Pradi B., 711.<br />
t Prado Tello E., 248.<br />
Praem O., 360.<br />
Prakasam D. M., 633.<br />
Price D. D. J., 75.<br />
Prodi R., 73.<br />
Prowse C, 701.<br />
Prudence A., 310.<br />
Pugliese M., 81.<br />
Pulcini P, 93.<br />
Pünder R. E., 66.<br />
Purwinski L, 652.
Q<br />
Quadrio-Curzio A., 311.<br />
Quadrio Curzio S., 95.<br />
Quezada R., 740.<br />
Quick J. M. J., 711.<br />
Quinteiro Fiuza A., 591.<br />
Quoi ani O., 95.<br />
R<br />
Raciti S., 81.<br />
Radchenko V. L, 706.<br />
Raev S. D., 85.<br />
Rafqa Petra Choboq Ar-<br />
Rayès (S.), 99, 179,<br />
251, 451, 593, 595.<br />
Raga Gil T., 360.<br />
Ragni F„ 710.<br />
Rahho F., 150.<br />
Raimundus Grimaltos<br />
Monllor (B.).<br />
V. Tilomas Sitjar Fortia et<br />
XI Sodi (Bb.).<br />
Raimundus Li Quanzhen<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Sodi (Ss.).<br />
Raimundus Marti Soriano<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Raimundus Peiró Victorí<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Raimundus Stephanus<br />
Bou Pascual (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Sodi (Bb.).<br />
Rainer G., 92.<br />
f Rakotondrasoa J.-M.,<br />
640.<br />
Ramaholimihaso M., 699.<br />
Raming L, 584.<br />
Ramírez Quiroga J., Praeses<br />
Rei publicae Boliviae,<br />
502.<br />
Ramírez Resendiz F.84.<br />
Ramos García F., 85.<br />
Ramos Krieger M. S.,<br />
245.<br />
Index nominum personarum 803<br />
Rampazzo G, 92, 93.<br />
Ranada J. R., 79.<br />
Randon R., 89.<br />
Rangel L., 267.<br />
Ranieri S, 93.<br />
Ranjeva R., 360.<br />
Ranjith P. D. A. M., 175.<br />
Raphael Alonso Gutiérrez<br />
(B.).<br />
V, Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Raphael I Bidawid, 279.<br />
Raphael Pardo Molina<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano Lopez<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Rapisarda A., 66, 252,<br />
253, 254, 354, 698.<br />
Raponi A., 703.<br />
Ratzinger J., Card., 332,<br />
767.<br />
Rauber Croio Iosepho<br />
(Ven.), 9.<br />
Ravasio F., 88.<br />
Rayner B., 77.<br />
Razón B., 79<br />
Razzauti P., 702.<br />
Re G. B., Card., 698.<br />
Reali H., 308<br />
Rebecchini F., 311.<br />
Rebeck E. M., 76.<br />
Rebuffmi G., 710.<br />
Recaredus Maria de Torrente<br />
(in saec.: Iosephus<br />
Maria Llópez Mora)<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Rechberger F., 700.<br />
Recker L, 95.<br />
Reece D. J., 767.<br />
Rega C, <strong>94</strong>.<br />
Regan J., 707.<br />
Regler R., 95.<br />
Regniet E., 92.<br />
Reimann Panie B. A., 70.<br />
Reizer A., 83.<br />
f Reizer P., 360.<br />
Remigius Isoré (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Rendu Rosalia (in saec.:<br />
Ioanna Maria) (Ven.),<br />
158.<br />
Repetto Betes J. L., 76.<br />
Reyes-López F., 73.<br />
Rhomberg H. P., 95.<br />
Riario Sforza X., 19.<br />
Ribat L, 357.<br />
Ribeiro de Freitas J., 702.<br />
f Ribeiro J J , 592<br />
Ricard J.-P., 552, 639.<br />
. Riccardi A., 310, 360.<br />
Ricci G, 703.<br />
Ricci M., 287.<br />
Ricciardiello S., 81.<br />
Riccitiello F., 75.<br />
Richard A., 308.<br />
Richardi M., 711.<br />
Richter A., 88.<br />
Rieder S., 87.<br />
Riera i Mas J. M., 310.<br />
Rigden J. H., 702.<br />
t Riley L. J., 176.<br />
Rimoldi C, 706.<br />
Rinaldi A., 89.<br />
Ripamonti P. E. L., 79.<br />
Rivera Carrera N., Card.,<br />
743.<br />
Ri vero Guerrero M., 84.<br />
Rizzieri G, 551, 639.<br />
Robertus Bellarmino (S.),<br />
116.<br />
Robinson R. C, 88.<br />
Rocchi P., 76.<br />
Rocha G. L., 173, 252.<br />
t Rocha M. P. da, 640.<br />
Roche A., 590.<br />
Rodé F., 504.<br />
Rodríguez Canales F. A.,<br />
700.<br />
Rodríguez García M. L.,<br />
711.<br />
Rodríguez Jáquez G.,<br />
699.<br />
Rodríguez M. A., Praeses<br />
Rei publicae Litoris Divitis,<br />
359.<br />
Rodríguez Maradiaga O.<br />
A., Card., 273.<br />
Rodríguez Núñez J. C,<br />
701.
804 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Rodríguez Ortega y Sopeña<br />
Maria Perdolens<br />
(Ven.), 754.<br />
Rodríguez Plaza B., 631.<br />
Rodríguez Rondón Ó. A.,<br />
80.<br />
Rogelio Esquivel R., 700.<br />
Rohling P. L., 702.<br />
Roitinger A. T., 584..<br />
f Rojas Ramírez H., 248.<br />
Rojas Restrepo L. E.,<br />
703.<br />
Rolón Rincón L. A., 80.<br />
Romagnuolo L. A., <strong>94</strong>.<br />
Roman S., 70.<br />
Romani G., 83, 89.<br />
Romeo P., 763.<br />
Romer K. J., 360.<br />
Romero Castellano A., 76.<br />
Romero Menés Maria<br />
(Ven.), 170.<br />
Roncoroni A., 84.<br />
Rosa Chen Aijie (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Rosa de Lima (S.), 737.<br />
Rosa Fan Hui (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Rosa Zhao (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Rosales Chávez T. H.,<br />
701.<br />
Rosaría (in saec.: Petra<br />
Maria Victoria Quintana<br />
Argos) (B.).<br />
V. Rosaria de Soano et II<br />
Sociae (Bb.).<br />
Rosaria de Soano (B.).<br />
V. Rosaria de Soano et II<br />
Sociae (Bb.).<br />
Rosaría de Soano et II<br />
Sociae (Bb.), 257.<br />
Rosei R., 711.<br />
Roselli G„, 767.<br />
Rossello M. L, 545.<br />
Rossi E., 552.<br />
Rossi G, 311.<br />
Rossi M., 88.<br />
Roteili I., 84.<br />
Rotluanga S., 69.<br />
Rotunno A„, 702.<br />
Rovai T., 79.<br />
Roy R., 77.<br />
RölerE.,699.<br />
Rubbiani R., 93.<br />
Rubert A., 80.<br />
Ruding O., 360.<br />
Rueda Recuerdo F., 700.<br />
Rüenauver J., 88.<br />
Rugamba N, 77.<br />
Ruggeri O., 87,<br />
Ruggiero D., 90.<br />
Ruiz M. E., 703.<br />
Runiga Musanganya A.-<br />
M., 72.<br />
Ruperti Dueñas De Velez<br />
I., 711.<br />
Russo P. E., 699.<br />
Rut J., 80.<br />
t Ryan T. M., 592.<br />
S<br />
Saadé A., 90.<br />
Sabato M., 92.<br />
Sabbah M., 175.<br />
Saccardo A., 173.<br />
Sacchetti G., 311.<br />
Sacchetti M., 247.<br />
Sacco S., 93.<br />
Sáenz <strong>La</strong>calle F,, 218.<br />
Sagra A. F., 79.<br />
Saia G., 700.<br />
f Saint-Gaudens S., 96.<br />
Saitta G., 89.<br />
Sako L., 74.<br />
Sala M., 85.<br />
Salachas D., 311, 767.<br />
Salazar L P., 499, 765.<br />
Salcedo Curiel J. d. J., 76.<br />
Salcedo S. R., 709.<br />
Salducci M.,, 88.<br />
Salerno F. S. 311.<br />
Salonga A., Jr. 79.<br />
Saltini vid. Testi Maria<br />
Anna (v. d. «Mamma<br />
Nina") (Ven.), 691.<br />
Salvator Damianus Enguix<br />
Garés (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Salvator Estrugo Solves<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Salvator Iosephus Ferrandis<br />
Seguí (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Salvator Mollar Ventura<br />
(B.)..<br />
V. Paschalis Fortuno Almela<br />
et tres Socii (Bb,).<br />
Salvo P., 92.<br />
Sampedro Forner J. C,<br />
77.<br />
Sana P., 93.<br />
Sánchez Armijos A. A.,<br />
501.<br />
Sánchez Díaz J., 699.<br />
Sánchez García J. d. C,<br />
703.<br />
Sánchez I. T., Card., 314.<br />
Sanfelice G., 19.<br />
Sanguineti L, 606.<br />
Sanna F., 709.<br />
Sannino V., 79.<br />
Sansoni P., 91.<br />
<strong>Santa</strong>na Marcano M. A.,<br />
703.<br />
Santoni E. G., 707.<br />
f Santos J. C. dos, 360.<br />
Sarabia Juanich E., 632.<br />
Sarafyan E., 88.<br />
Sarah R., 310.<br />
Saraiva Martins L, Card.,<br />
313.<br />
Sarasti Jaramillo I. F.,<br />
631.<br />
Sarpong P. K., 315.<br />
Sasaki A., 88.<br />
f Sato R. A. C, 768.<br />
Saturius Rey Robles (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Savastano A., 706.<br />
Savino L., 704.<br />
Sawaf N., 149.<br />
Sayah P. N., 767.<br />
Sbarbaro L., 702.<br />
Sbihi M., 447.<br />
Scafati A., 95.<br />
Scala A., <strong>94</strong>.<br />
Scampa C, 765.<br />
Scapolo L, 355.<br />
Scaravelli C, 709.
t Schad J. L., 360.<br />
Schäfer G., 92.<br />
Scheele P.-W., 767.<br />
Scheid E. O., 152.<br />
Scheiel L., 701.<br />
Scher I D., 150.<br />
Scherer P., 67.<br />
Schiavon P., 591.<br />
Schiavoni G., 706.<br />
Schindler D., 310.<br />
Schober J., 82.<br />
Scholc W. J. P., 710<br />
Schönborn C, Card., 603.<br />
Schönhals K., 704.<br />
Schott H., 709.<br />
Schotte J. P., Card., 109,<br />
448, 504, 698.<br />
Schraml V., 68.<br />
Schrammel J., 78.<br />
Schrenk A., 82.<br />
Schreurs M. E. M., 95.<br />
Schrittwieser K., 700.<br />
Schröfl T. C, 87,<br />
Schubert W., 78.<br />
Schulze R. M., 89.<br />
Schüssler O., 700.<br />
Schuster R., Praeses Rei<br />
publicae Slovachiae,<br />
766.<br />
Schwery H., Card., 353,<br />
755.<br />
Sciaboletta S., 83.<br />
Scicluna C, 699.<br />
Scola A., 172.<br />
Scola M., 90.<br />
Scoletta P., <strong>94</strong>.<br />
Scorzoso F., 92.<br />
Scotti F., 85.<br />
Scotti G., 702, 703.<br />
Scotto G., 87.<br />
Screnci M., 91.<br />
Sears E. A., 77.<br />
Sebastiani S., Card., 448,<br />
504, 767.<br />
Sebbio S., 89.<br />
Secka S., 549.<br />
Sedziak Z., 78<br />
Seguróla Urquiola J., 701.<br />
Selejdak R, 311.<br />
Sembeni G., 702.<br />
Semedi L, 191, 559.<br />
Semellini L., <strong>94</strong>.<br />
Semeraro C, 768.<br />
Index nominum personarum 805<br />
Semeraro S., 89.<br />
Sensi M , 311.<br />
Seop-Seo H., 309..<br />
Seow T., 74.<br />
Sepe C, Card., 592, 639,<br />
767.<br />
Serafini B., 93.<br />
Seraphina (in saec.: Emmanuela<br />
Iusta Fernández<br />
Ibero) (B.).<br />
V. Rosaría de Soano et II<br />
Sociae (Bb.).<br />
Serpa Pérez J. E., 83.<br />
Serrano C, 86.<br />
Sesana G., 701.<br />
Sesboüe B., 767.<br />
Sestigiani N., 88.<br />
Setiadarma M., 175.<br />
f Sétian M. N., 640.<br />
Severi S., 95.<br />
Sewerinski M., 310,<br />
Sfeir J., 310.<br />
Sgreccia E., 247.<br />
Sgubbi A., 92.<br />
Shafer D. R., 84.<br />
Shaheen R. J., 147.<br />
Shanley M. A., 95.<br />
Sheridan M. L, 68.<br />
f Shimamoto F. X. K.,<br />
640.<br />
Siculi D., 93.<br />
Siderra Plana V., 633.<br />
Sidi S. H., 707.<br />
Siebenbrock V. F., 68.<br />
Sikorski E., 82.<br />
Silva I. B. da, 66.<br />
Silva L. E., 75.<br />
Silva Retamales I., 245.<br />
Silvano F., 311.<br />
Silvioli E., 710.<br />
Simanihuruk W., 87.<br />
Simâo I. B., 67.<br />
Simeone F. S., 709.<br />
Simioni L., 81.<br />
Simóla G., 89.<br />
Simon Chen Ximan (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Simón Osés A. 497.<br />
Simon Qin Chunfu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Simonelli A., 81.<br />
Simonetta G, 87.<br />
Simonis A. J., Card., 767.<br />
j Simons F., 176, 311.<br />
Sjanits A., 86.<br />
Sleiman I. B., 148.<br />
Sliwanski J., 700.<br />
Slors P., 703.<br />
Smirnov Y. O., 706.<br />
Smith Foster M., 699.<br />
t Smith P. F., 712.<br />
Smith R., 445.<br />
f Soares Costa A., 504.<br />
Soares de Pai va O., 701.<br />
Sobey O, 707.<br />
Soekarnoputu M., Praeses<br />
Rei publicae Indonesiae,<br />
503.<br />
Soldini S., 76.<br />
Soltl K., 82.<br />
Sommer A., 710.<br />
Somorjai A., 360.<br />
Somosa A. O., 79.<br />
Song Sui-Wan L, 243.<br />
Songasonga Mwitwa F.,<br />
72.<br />
Sonoda P., 74.<br />
Soria M. H., 80.<br />
Soriano L, 87.<br />
Soroka S., 147.<br />
Soto Guerrero A., 83.<br />
Soublin C, 310.<br />
Souckar M. A., 84.<br />
Souraphiel B. D., 146.<br />
Spadafora F. S., 701.<br />
Spagnuolo D., 709.<br />
Sparaventi P., 701.<br />
Speciale G., 84.<br />
Spelthahn D., 700.<br />
Spichalski R., 83.<br />
Spinabella G., 80.<br />
Sporcic I., 80.<br />
Spreafico L., 85.<br />
Sprenger H., 709.<br />
Sproxton D. G., 68.<br />
Srogosz A. O. J., 78.<br />
Srutwa J., 551.<br />
Stadler R., 83.<br />
Stark R., 700.<br />
Stasinski J., 708.<br />
Stavisky H., 703.<br />
Stefanelli G., 91.<br />
Steinkemper H., 92.<br />
Stella P., 640.
806<br />
Stejpieñ A. B., 707.<br />
Steveiii M., 710.<br />
Stivai S., 90.<br />
Stock K., 175, 448.<br />
Stöckler L. T., 308.<br />
t Stoffel O. W., 448.<br />
Stojanov K., 146.<br />
Stolte D , 705.<br />
Storr C, 88.<br />
Streit A., 710.<br />
Striano P., 90.<br />
Stroghyj V. I., 709.<br />
Stropnicky M., 85.<br />
Stroppel C, 700.<br />
Stuhec L, 81.<br />
Suchar J., 80.<br />
Suchecki Z., 311,<br />
Suchocka H., 73.<br />
Sudano G., 79.<br />
Sullivan J. J., 75.<br />
Sullivan T. J., 699.<br />
Summersgill A., 77.<br />
Suren Gomes L, 631.<br />
Suriani L., 700.<br />
Süss W., 705.<br />
Sweeney I, C, 91.<br />
I Sye Cheong-Duk A.,<br />
311.<br />
Sykulski J., 78.<br />
Synowiec D., 175.<br />
Syryjczyk J., 76.<br />
Szabó T., 67.<br />
Szczçsny M., 78.<br />
Szewczyk M., 78.<br />
Szoka E. C, Card., 236.<br />
T<br />
Tabaka S., 78.<br />
Tabé E., 151.<br />
Taborsky R., 711.<br />
Taccardi F. P., 702.<br />
Tacchinardi P., 89.<br />
Tafunga LR, 632.<br />
f Tagliaferri F., 311.<br />
Tajchl J., 80.<br />
Talamayan A. A., 499.<br />
Tamiollo J., 710.<br />
Tanaskovic D., 359.<br />
Tancredi M., 89.<br />
Tansey B. J., 706.<br />
Tar P., 86„<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Tarasco G., 176<br />
Tarjányi Z., 77.<br />
Tasciotti F., 311.<br />
Taveras Rodríguez J. M.,<br />
705.<br />
t Tayah P. W., 448.<br />
Terán Dutari J. C, 551,<br />
767.<br />
Teresia Chen Jinjieh (S..)..<br />
V, Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.)..<br />
Teresia Eustochium Verzeri<br />
(S.), 99, 179, 249,<br />
251, 451, 595.<br />
Teresia Zhang He (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Terrazas J., Card., 527.<br />
f Tertsakian H., 176.<br />
Tertullianus 124.<br />
Tesfamariam M., 148.<br />
Tesolin G., 710.<br />
Tessari G., 81.<br />
Testa C, 91.<br />
Testa E., 76.<br />
Tettamanzi D., Card.,<br />
549.<br />
Teyrouz L, 147.<br />
Thaddaeus Liu Ruiting<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Thanya-Anan Vissanu A.,<br />
700.<br />
Tharmaraj L. A., 360.<br />
Tharsila Cordoba Belda<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Theodoricus Balat (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Thissen V., 765.<br />
Thomas Maria Fusco (B.),<br />
105, 153, 321, 323, 562,<br />
564, 566.<br />
Thomas N. B., 703.<br />
Thomas Shen Jihe (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Thomas Sitjar Fortia (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socn (Bb.).<br />
Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.), 184.<br />
Thomazeau V., 631.<br />
Thompson T., 246.<br />
Thönissen W.., 767.<br />
Thottumarickal C, 357.<br />
Thottunkal I.,, 148.<br />
Thulin T., 706.<br />
Thurmond B., 77.<br />
Tibaldi C, 90.<br />
Tiedemann M. M., 91.<br />
Tijerina 0„ G., 706,,<br />
Till H., <strong>94</strong>.<br />
Timotheus (S.), 111.<br />
Timotheus Valero Pérez<br />
(B.)..<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Tirabassi C, 93.<br />
Tirelli C, 90.<br />
f Tirilly L. B., 768.<br />
Tirsus Manrique Melero<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Tito T., Praeses Rei publicae<br />
Kiribati, 503.<br />
Tito V, E., 87.<br />
f Todea A., Card., 504.<br />
Todeschini G, 552.<br />
Tolemei F., 87.<br />
Tolentino G. M., 82.<br />
Tornasi Travaglia H,<br />
244,.<br />
Tomé D., 701.<br />
Tomko J., Card., 74, 176,<br />
523.<br />
Tommaselli C, 76.<br />
Tonaca P., 85, 704.<br />
Tonon N., 82.<br />
Toplak L., 639.<br />
Tornaghi C. G., 79.<br />
Török T., 87.<br />
Torphy F. J., 88.<br />
Touré A., 502.<br />
Tranchant R., 707.<br />
Trasarti A,, 83.<br />
Traynor E., 699.<br />
Trepiccion R., 86.<br />
Trestler-Willenig A. M.,<br />
95.<br />
Tre visan G., 91
Tre visan R., 633.<br />
Triani T., 87.<br />
Trilha M., 707.<br />
Trinidad A, 90.<br />
Trivinho A., 79.<br />
Tropeano P., 79.<br />
Tröster H. G., <strong>94</strong>.<br />
Trpin R., 75.<br />
Tschang In-Nam P.., 698.<br />
Tully M., 702.<br />
Turco E., 445.<br />
TurconiBubenek D., 708.<br />
Turcotte I. C, Card., 20,<br />
24, 27, 264, 266, 320,<br />
323, 562, 564, 566.<br />
Turibius de Mogrovejo<br />
(S.), 737.<br />
Turkson P K. A., 551,<br />
767.<br />
Turrini N., 76.<br />
U<br />
Uczciwek Z., 80.<br />
Ugarte De Sánchez M.,<br />
712.<br />
f Unegbu M. O., 768.<br />
Ungson B., 701.<br />
Unsin M., 700.<br />
Urbani T., 84.<br />
Urbanus Gil Sáez (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Uriarte Goiricelaya I. M.,<br />
326, 611, 614, 616.<br />
UrlandR.,81.<br />
f Urru C, 248.<br />
Urrutia Herrera R. E.,<br />
700.<br />
Urso P., 244.<br />
Utembi Tapa M., 70.<br />
Utz G., 708.<br />
V<br />
Vaccari U., 88.<br />
Vahlquist F., 502<br />
Valantin F., 95.<br />
Valdrighi M., 84.<br />
Valdrini P., 310.<br />
Index nominum personarum 807<br />
Valentini D., 767.<br />
Valentini F., <strong>94</strong>.<br />
Valentinus Berrio-Ochoa<br />
(S.), 116.<br />
Valentinus Maria de Torrente<br />
(in saec.: Vincentius<br />
Jaunzarás Gómez)<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Valeri F,, <strong>94</strong>.<br />
Valle V. A., 765.<br />
Van De Daverd P. A., 91.<br />
Van Den Heede E. J. A.,<br />
700.<br />
Van Den Hoogenhoff M.<br />
J., 93.<br />
Van Den Hout G., 551<br />
Vanden Tweel G., 87.<br />
Vanderbosch A. M. S.,<br />
708.<br />
Vaniakizhakel M., 147.<br />
Vannozzi V., 701.<br />
Van Staa H., 95.<br />
Van Veghel H. G., 92.<br />
Van Voorev R. A, 90.<br />
Varas F., 78.<br />
Vargas Jaramillo O. D.,<br />
703.<br />
Vargas Salazar D. L., 703.<br />
VasiF C, 448.<br />
Vasquez I. S., 67.<br />
Vassalli M., 85, 704.<br />
Vaughan G. D., 76.<br />
Vayalunkal K. M., 82.<br />
Vázquez Pérez H., 84.<br />
Vecchi F., 88.<br />
Vedovato G., 705.<br />
Veelen M. J., 93.<br />
Veenbrink A., <strong>94</strong>.<br />
Vegliò A. M., 767.<br />
Velarde H. C, 76.<br />
Veleberi L, 81.<br />
Venchi L, 551<br />
Ventura A., 760.<br />
Venus A., 79.<br />
Vera J., 28.<br />
Vercruysse J., 767.<br />
Verde L., 93.<br />
Verga A., 707.<br />
Vergari L., 709.<br />
Verity P., 702.<br />
Versaldi G., 247.<br />
Vesconti F., 86.<br />
Vial Correa J. d. D., 247,<br />
475.<br />
Vian I N,, 173, 254.<br />
Viana L„, 89.<br />
Vicentini G.,, 93.<br />
Vidalis P., 90.<br />
Vieira A. F. do E. S., 447.<br />
Vieira J. F., 701.<br />
Vienneau V., 549.<br />
Vigano A., 552.<br />
Vigo P. V., 697.<br />
Vigorem' V., 551.<br />
Vilcâns P., 702.<br />
Villani P., 702.<br />
Villaruz A., 79.<br />
Vincentius Ballester Far<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Vincentius Cabanes Badenas<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.).<br />
Vincentius Cabanes Badenas<br />
et XVIII Socii<br />
(Bb.), 259.<br />
Vincentius Galbis Girones<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Vincentius Maria Izquierdo<br />
Alcón (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Vincentius Maria Strambi<br />
(S.), 116.<br />
Vincentius Pelufo Corts<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Vincentius Rubiols Castellò<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socii (Bb.).<br />
Vincentius Sales Genovés<br />
(B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et<br />
XI Socii (Bb.).<br />
Vincentius Sicluna Hernández<br />
(B.).
808<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz<br />
et LXXIII Socn (Bb.).<br />
Viola R., 88.<br />
Violeta R. A., 703.<br />
Visicchio F., 711.<br />
Vithayathil V., 147.<br />
Vithayathil V., Card., 74,<br />
767.<br />
Vitti M. I., 446.<br />
Vivero N., 310.<br />
Volante R.,, 552,<br />
Volpi A., 91.<br />
Von Boeselager A., 247.<br />
Vos W.. J., 707.<br />
Vreeburg A. M.E.T., 80.<br />
Vu Duy Thong J., 247.<br />
W<br />
f Wagner A, 311.<br />
Wagner K., 78.<br />
Walaszczyk A., 83.<br />
Wallace T., 82.<br />
Walpen A., 88.<br />
Walsh L. G., 767.<br />
Warduni S., 150.<br />
Warfel M., 71.<br />
Weber R. L., 84.<br />
Wehling G., 701.<br />
Wehner D., 707.<br />
Weitlauff M., 77.<br />
Welby G., 92.<br />
Wells P. B., 81.<br />
Werth L, 244, 599.<br />
Wesolowski J.., 246, 550,<br />
766<br />
Westdickenberg G., 639.<br />
White A., 584.<br />
Wieks G., 767.<br />
Wier Searstt L, 90.<br />
Wiesemann C. H., 549.<br />
Wild E.,, 82.<br />
Wilder A., 551.<br />
Wilkes E., 76.<br />
Wilson P., 79.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Wingle J. M., 247<br />
Winkler J., 711.<br />
Winter R, 78.<br />
Witetschek H., 92.<br />
Witzgall W., 700..<br />
Wiwchar M., 148, 152.<br />
Wohnhaas T., <strong>94</strong>.<br />
Wojtas L. S., 80.<br />
Wolanin A., 551.<br />
t Woldegiorgis Y., 640.<br />
Woldetatios Z. T., 73.<br />
Wolniewicz W., 700.<br />
Wong Romero J. A., 703.<br />
t Wouking A., 768.<br />
Wolos R., 82.<br />
Wright B. M., 88.<br />
Wróblewski J., 78.<br />
f Wu Cheng-Chung J. B..,<br />
Card., 712.<br />
t Wüst O.,, 640.<br />
Wynn T., 88.<br />
Wyrwoll N., 767.<br />
Wysberghe K. L., 93.<br />
Wyszynski S., Card., 235.<br />
Y<br />
Yamakis J., 95.<br />
Yanguas Sanz J. M., 76<br />
Yeom SooJung A., 71.<br />
Yinda L., 708.<br />
Yllana A. T., 174, 246.<br />
Youdine A., 310.<br />
Yuen Mee Yin M., 360.<br />
Yücel Güclü H., 705. ?<br />
Z<br />
f Zafra F., 640.<br />
Zamboni P., 87.<br />
Zamora Pollorena A., 78.<br />
Zani A V., 176.<br />
Zaninelli S., 552.<br />
Zanini N., 63.<br />
Zanón L., 87, 90.<br />
Zapata Huesca L. D., 85.<br />
Zara G., 711.<br />
Zasukha A. A., 706.<br />
Zazzeroni G., 701.<br />
Zé R. M., 358.<br />
Zegri y Moreno Ioannes<br />
Nepomucenus (Ven.),<br />
539.<br />
Zeigler L., 632.<br />
Zemiliansky Y. V., 709.<br />
Zenga T., 709.<br />
Zerdin Bukovec A. G.,<br />
357.<br />
Zerey L, 150.<br />
Zeroli P., 85.<br />
Zettel W. M., 89.<br />
Zhan Huailu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Zhuk L, 707.<br />
Zieba S., 78.<br />
Ziemianski L., 706.<br />
Zilk H., 86.<br />
Zimowski S., 356.<br />
Ziólek W., 247.<br />
Zi Zhuzi (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong<br />
et CXIX Socii (Ss.).<br />
Zlatñansky J., 448.<br />
Zlenko A. M., 705.<br />
Zo Raolison M., Princeps,<br />
86.<br />
Zosimus Izquierdo Gil<br />
(B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López<br />
et XIX Socii (Bb.).<br />
Zucchi C, 710.<br />
Zuchi F., 90.<br />
f Zuluaga Arteche M.,<br />
712.<br />
Zur G., 596, 599,600, 601,<br />
698.<br />
Zurawski B., 82.<br />
Zurbano J., 79.<br />
Zywiec D. A., 632.<br />
Zziwa I. A., 71.
A<br />
A Litore Aureo, 315.<br />
Abancaiensis, 172,,<br />
Aberdonensis, 172.<br />
Abiddensis, 69, 244.<br />
Abulensis, 16, 356.<br />
Acarassensis, 147.<br />
Acropolitana, 765.<br />
Acufidensis, 70.<br />
Adigratensis, 149.<br />
Adilabadensis Syrorum<br />
Malabarensium, 146.<br />
Afganistania (missio «sui<br />
iuris »), 632.<br />
Agatsensis, 632.<br />
Agrigentina, 685.<br />
Aizavensis, 69.<br />
Alacunensis, 445.<br />
Aleppensis Graecorum<br />
Melkitarum, 152.<br />
Aleppensis Syrorum, 149,<br />
151, 152.<br />
Aleriensis, 548.<br />
Alexandriae <strong>La</strong>tinorum,<br />
148,<br />
Alexandrina-Cornubiensis,<br />
445.<br />
Alexandrina Graecorum<br />
Melkitarum, 150.<br />
Alladensis, 245.<br />
Almeriensis, 356.<br />
Alquoshensis Chaldaeorum<br />
(eparch.), 150.<br />
Amadiensis Chaldaeorum<br />
(eparch.), 150.<br />
Amantiana, 244.<br />
Anagnina-Alatrina, 548,<br />
761.<br />
Anatuyensis, 765.<br />
Anbarensis Chaldaeorum,<br />
150.<br />
Andongensis, 70.<br />
Antinoitana, 147.<br />
Antiochena Graecorum<br />
Melkitarum, 146, 152.<br />
Antiochena Syrorum, 72,<br />
145, 146, 151.<br />
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 809<br />
II - INDEX NOMINUM DIOECESIUM<br />
VICARIATUUM ETC.<br />
Anuradhapurensis, 632.<br />
Apartadoënsis, 308.<br />
Aquae Augustae, 501.<br />
Aquaeflaviensis, 697, 764.<br />
Araucaniensis (vic. ap.),<br />
71, 459.<br />
Arbilensis Chaldaeorum,<br />
150.<br />
Arensis in Numidia, 151.<br />
Argentina Respublica<br />
(ord. mil), 765.<br />
Asmarensis, 148.<br />
Aturensis, 501.<br />
Auriensis, 172, 591.<br />
Ausuagensis, 445, 632.<br />
Ausuccurensis, 446.<br />
Avenionensis, 501, 548.<br />
B<br />
B. Mariae Cryptaeferratae<br />
(abb. terr.), 152.<br />
Babylonensis Chaldaeorum<br />
(eparch.), 150.<br />
Bacabalensis, 66.<br />
Bagdathensis <strong>La</strong>tinorum,<br />
148, 151.<br />
Bagensis, 67.<br />
Baghiopolitana, 357.<br />
Balaciensis, 633, 764.<br />
Barentuana, 148.<br />
Baretensis, 151.<br />
Barinensis, 243.<br />
Barrensis, 254.<br />
Barreriensis, 254.<br />
Basankusuensis, 70.<br />
Bataënsis, 632.<br />
Batanensis et Babuyanensis<br />
(prael. terr.), 499.<br />
Batanensis, 765.<br />
Batensis, 633.<br />
Bathurstensis in Canada,<br />
308, 549.<br />
Batteriensis (eparch.),<br />
148.<br />
Belensis, 245.<br />
Belizepolitana-Belmopana,<br />
71.<br />
Bello vacensis, 631,<br />
Belthangadiensis Syrorum<br />
Malabarensium,<br />
146.<br />
Benepotensis, 501.<br />
Bereinitana, 357.<br />
Berytensis (archieparch.),<br />
149.<br />
Berytensis Armenorum<br />
(eparch.), 147.<br />
Berytensis Chaldaeorum<br />
(eparch.), 150.<br />
Berytensis <strong>La</strong>tinorum<br />
(vic. ap.), 151.<br />
Berytensis Syrorum, 151.<br />
Bhopalensis, 357.<br />
Bitensis, 147.<br />
Bluefieldensis (vic. ap.),<br />
632.<br />
Boboniensis, 535.<br />
Bogotensis, 533.<br />
B okunguensi s - Ikalaènsis,<br />
70, 358.<br />
Bonaërensis, 244.<br />
Bonfimensis, 254.<br />
Bononiensis, 501.<br />
Bratislaviensis-Tyrnaviensis,<br />
765.<br />
Brisbanensis, 243.<br />
Brixiensis, 484.<br />
Bucacensis Ucrainorum,<br />
151.<br />
Bulnensis, 244, 355.<br />
Buniaënsis, 358.<br />
Burdigalensis, 69, 764.<br />
Burgensis, 356.<br />
Butuanensis, 765.<br />
C<br />
Cachoëirensis, 243.<br />
Cadurcensis, 687.<br />
Caesaraugustana, 689.<br />
Caesariensis in Cappadocia<br />
Armenorum, 152.
810 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Caëtitensis, 252, 765.<br />
Calabocensis, 243.<br />
Calamensis in Chilia, 591.<br />
Caldensis, 308.<br />
Calicutensis, 631.<br />
Caliensis, 631, 764<br />
Callinicensis Maronitarum,<br />
153<br />
Camagueyensis, 501.<br />
Camenecensis <strong>La</strong>tinorum,<br />
513, 547, 652.<br />
Camposina, 267.<br />
Caracensis (ezarch.), 152.<br />
Carpensis, 691.<br />
Caruaruensis, 765.<br />
Castelloripensis, 244.<br />
Castrensis in Tuscia, 172.<br />
Castromartiana, 147.<br />
Catanensis, 501.<br />
Cedamusensis, 549.<br />
Centurionensis, 146.<br />
Chachapoyasensis, 355.<br />
Chaialensis Syrorum Malankarensium,<br />
148.<br />
Cheiuensis, 633.<br />
Chingleputensis, 633, 653.<br />
Chisinauensis, 8.<br />
Chotensis, 355.<br />
Chusirensis, 244.<br />
Ciliciae Armenorum, 146,<br />
147.<br />
Citiensis, 356, 500,<br />
Civitatensis, 308.<br />
Clavarensis, 98.<br />
Clonerdensis, 548.<br />
Coatzacoalsensis, 697.<br />
Coimbaturensis, 633.<br />
Colatinensis, 172, 252.<br />
Coloratensis, 446.<br />
Coloratensium Fontium,<br />
68.<br />
Columbensis, 632.<br />
Compostellana, 591.<br />
Coroatensis, 66.<br />
Corvopolitana, 243.<br />
Coviensis, 67.<br />
Covingtonensis, 68, 500.<br />
Coxinensis, 765.<br />
Cracoviensis, 233.<br />
Crucis Altae, 446.<br />
Crucis Australis, 354.<br />
Cuddapahensis, 632, 633<br />
Cuernavacensis, 308.<br />
Cumanensis, 355.<br />
Curitibensis, 446.<br />
D<br />
Damascena Maronitarum,<br />
150.<br />
Damascena Syrorum, 151.<br />
Darienensis (vic. ap.), 633.<br />
Davaënsis, 445.<br />
de Fairbanks, 71, 632.<br />
de Gira Marcelli, 632.<br />
Detroitensis, 591.<br />
Digosensis, 445.<br />
Dominae Nostrae Libanensis,<br />
147.<br />
Dominae Nostrae Paradisi<br />
S. Pauli Graecorum<br />
Melchitarum, 147.<br />
Dublinensis, 501.<br />
Dundensis, 70, 102.<br />
Durbaniana, 633<br />
Durensis, 445, 549.<br />
E<br />
Ebebiymensis, 632, 633.<br />
Ebolouana Kribensis,<br />
358.<br />
Edessena in Osrhoëne<br />
Graecorum Melkitarum,<br />
149.<br />
Embuensis, 357.<br />
Ernakulamensis-Angamaliensis<br />
Syrorum Malabarensium,<br />
147.<br />
F<br />
Febianensis, 355, 548.<br />
Ficensis, 633.<br />
Fiorianopolitana, 245.<br />
Fluminis Albi Superioris,<br />
354.<br />
Forconi ensis, 172.<br />
Fori S. Annae (prov. eccl. ),<br />
253<br />
Fori S. Annae, 173, 253<br />
Forotraianensis, 764.<br />
Fortisventurae, 591.<br />
Francopolitana, 445.<br />
G<br />
Gaguaritana, 71, 243.<br />
Galvestoniensis-Houstoniensis,<br />
67.<br />
Gaspesiensis, 765.<br />
Gbarngana, 632.<br />
Gibailensis Graecorum<br />
Melkitarum (eparch.),<br />
149.<br />
Giennensis in Peruvia<br />
(vic. ap.), 70.<br />
Girardotensis, 533.<br />
Glasguensis, 173.<br />
Gnesnensis, 355.<br />
Goasonensis, 315.<br />
Goianiensis, 446.<br />
Gonayvesensis, 500.<br />
Goyanensis, 308, 697.<br />
Graecensis-Seccoviensis,<br />
764.<br />
Granadiensis in Columbia,<br />
633.<br />
Granatensis, 764.<br />
Guadalaiarensis, 549.<br />
Guluensis, 6<strong>94</strong>.<br />
Gumacana, 446.<br />
Gummitana in Proconsulari,<br />
501.<br />
H<br />
Hamburgensis, 765.<br />
Hemesena Syrorum, 149.<br />
Hipponensis, 244, 765.<br />
Hispahanensis Armenorum,<br />
147.<br />
Homa Bay ensis, 358.<br />
Huancavelicensis, 356.<br />
Humensis-Thibodensis,<br />
765.<br />
Hvaliensis, 71.<br />
Hyderabandensis in Pakistan,<br />
101.
I<br />
Iaciensis, 501, 697.<br />
Ialapensis in Guatimala,<br />
68.<br />
Ianuensis, 98, 486, 549.<br />
Ibaguensis, 631.<br />
Idensis in Mauretania,<br />
148.<br />
Iequieana, 252.<br />
Iguassuensis, 67.<br />
Ihabuensis, 357.<br />
Imolensis, 764.<br />
Imphalensis, 357.<br />
Indorensis, 509, 510<br />
Insularum Falkland seu<br />
Malvinarum {praef.<br />
ap,), 633.<br />
Ioassabensis, 765.<br />
Ioliettensis in Illinois,<br />
172.<br />
Ircutscana Sancti Iosephi,<br />
244, 596, 597.<br />
Irecensis, 254.<br />
Isolana, 750.<br />
Iuazeiriensis, 254.<br />
Iudiciforensis, 67.<br />
Iunellensis, 71.<br />
J<br />
Jhabuensis, 509, 510.<br />
K<br />
Kamloopsensis, 172.<br />
Kanirapallensis, 148.<br />
Kaohisiungensis, 71.<br />
Karachiensis, 101.<br />
Kaunensis, 172.<br />
Kenemaënsis, 631.<br />
Kengtunghensis, 69.<br />
Kharkiviensis, 547.<br />
Kharkiviensis-Zaporizhiensis,<br />
652.<br />
Kildariensis, 501.<br />
Kilvaënsis-Kasengaënsis,<br />
632.<br />
Kingstoniensis, 445.<br />
Kinkalana, 70<br />
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 811<br />
Kio viensis-Zy tomeriensis,<br />
652.<br />
Kiyindaënsis-Mityanaënsis,<br />
71.<br />
Konakriensis, 72 .<br />
Konongensis Mampongana,<br />
315<br />
Kontagorana {vic. ap.),<br />
632.<br />
Krishnagarensis, 631.<br />
Kumasiensis {prov. eccl.),<br />
314<br />
Kumasiensis, 357.<br />
L<br />
<strong>La</strong>fayettensis, 765.<br />
<strong>La</strong>mdiensis, 765.<br />
<strong>La</strong>mphuensis, 71, 243.<br />
<strong>La</strong>odicena Graecorum<br />
Melkitarum, 147, 149.<br />
<strong>La</strong>odicena Maronitarum<br />
{eparch.), 150.<br />
<strong>La</strong>rantukana, 69.<br />
Legionensis, 308.<br />
Leighliensis, 501.<br />
Leopolitana <strong>La</strong>tinorum,<br />
511, 514, 547, 548, 652.<br />
Leopolitana Ucrainorum,<br />
150, 152.<br />
Liberationis Marianae,<br />
252.<br />
Limana, 166, 244, 245.<br />
Limeirensis, 445.<br />
Lipensis, 356.<br />
Lisbonensis, 764.<br />
Litoris Palmensis, 631.<br />
Loidensis, 590.<br />
Londonensis, 445.<br />
Londrinensis, 697.<br />
Luandensis, 102.<br />
Lubumbashiensis, 72.<br />
Luceatina, 67.<br />
Lucenensis, 446.<br />
Lugdunensis, 590.<br />
M<br />
Macrianensis Minor, 357,<br />
549.<br />
Mactaritana, 631.<br />
Madraspolitana et Meliaporensis,<br />
653.<br />
Magna Britannia {ord.<br />
mil.), 500.<br />
Mahagiensis-Niokaënsis,<br />
70, 72.<br />
Malacitana, 539.<br />
Manaënsis {prov. eccl.),<br />
354.<br />
Manaënsis, 354.<br />
Mandalayensis, 358.<br />
Mardinensis Armenorum,<br />
148.<br />
Mardinensis Syrorum,<br />
151.<br />
Marianensis in Insula Corsica,<br />
548.<br />
Maringaënsis, 245, 590.<br />
Matritensis, 490, 754, 756,<br />
758.<br />
Maturbensis, 356.<br />
Maturinensis, 355.<br />
Mausiliensis Syrorum {archieparch.),<br />
149.<br />
Mausiliensis Chaldaeorum<br />
{eparch.), 150.<br />
Mazaríensis, 765.<br />
Mbandakana-Bikoroënsis,<br />
358.<br />
Mechliniensis-Bruxellensis,<br />
355.<br />
Mediolanensis, 549.<br />
Melburnensis, 446.<br />
Melitenensis Armenorum,<br />
147.<br />
Mentensis, 71.<br />
Metuchensis, 172.<br />
Mexicana, 488.<br />
Milvaukiensis, 548.<br />
Moldovensis {adm. ap.), 8.<br />
Molinensis, 590.<br />
Monasteriensis, 51, 630,<br />
765.<br />
Monctonensis, 308.<br />
Mongensis {praef, ap.), 71.<br />
Mongensis, 180.<br />
Monslibanensis, 764.<br />
Montis Pessulani, 69, 631.<br />
Montis Regalis, 697, 764.<br />
Moreliensis, 243.<br />
Moscoviensis Matris Dei<br />
{prov. eccl.), 596.
812<br />
Moscoviensis Matris Dei,<br />
244, 599.<br />
Mozotcoritana, 172.<br />
Munatianensis, 68, 357.<br />
Munkacsiensis <strong>La</strong>tinorum,<br />
355, 511.<br />
Mustitana, 147.<br />
Myitkyinaënsis, 356.<br />
N ..<br />
Nagasakiensis, 357.<br />
Nasaitensis, 67.<br />
Natchetensis, 548, 549.<br />
Nazianzena, 146.<br />
Ndiamenana, 71.<br />
Neanthopolitana, 146.<br />
Neapolitana, 54, 59, 61,<br />
542.<br />
Nemptodurensis, 501.<br />
Neo-Iguassuensis, 68,<br />
591.<br />
Neosibiriana Transfigurationis,<br />
244, 596, 599.<br />
Neptensis, 697.<br />
Neuqueniana, 172.<br />
Nigrensis, 357.<br />
Niombena, 632.<br />
Nisena in Lycia, 150, 152.<br />
Niuflensis (vic. ap.), 70.<br />
Nkayiensis, 70.<br />
Nneviensis, 99.<br />
Nova Segobia (prael.<br />
eccl), 499.<br />
Novarcensis, 172.<br />
Novensis in Dalmatia, 67.<br />
Novensis in Moesia, 151.<br />
Nucerina Paganorum-<br />
Sarnensis, 153.<br />
Nyeriensis, 357.<br />
O<br />
Obbitana, 244.<br />
Obuasiensis, 315.<br />
Octabiensis, 591, 764.<br />
Odesensis, 547.<br />
Odesensis-Sympheropolitana,<br />
513, 514.<br />
Onitshana, 70, 100.<br />
Osascanensis, 445.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Osnabrugensis 630.<br />
Ovetensis, 172.<br />
Oviedopolitana, 68.<br />
P<br />
Pacensis in Bolivia, 500.<br />
Paderbornensis, 69.<br />
Palavanensis (vic. ap.),<br />
556, 557.<br />
Panatoriensis, 548.<br />
Panevézensis, 172.<br />
Paraguaia (ord. mil.), 501.<br />
Paranavaiensis, 69.<br />
Parisiensis, 158.<br />
Passaviensis, 68.<br />
Patheinensis, 358.<br />
Paulalfonsanensis, 254.<br />
Pelotensis, 446.<br />
Pembrokensis, 445.<br />
Peoriensis, 244.<br />
Perthensis, 68.<br />
Pesqueirensis, 765.<br />
Petinensis, 69.<br />
Petrosi Culminis, 173.<br />
Phelbesiana, 68.<br />
Philadelphiensis <strong>La</strong>tinorum,<br />
548.<br />
Philadelphiensis Ucrainorum,<br />
147.<br />
Piracicabensis, 446.<br />
Pitilianensis-Soanensis-<br />
Urbetelliensis, 55.<br />
Platensis, 544.<br />
Platiensis, 356.<br />
Poncensis, 355.<br />
Ponta Grossa, 590.<br />
Pontianakensis, 316.<br />
Portuensis-Sanctae Rufinae,<br />
308.<br />
Portus Principis in Philippinis<br />
(vic. ap.), 556, 631.<br />
Portus Veteris (prov.<br />
eccl), 354..<br />
Portus Veteris, 354.<br />
Posnaniensis, 355.<br />
Praenestina, 761.<br />
Pragensis, 245.<br />
Premisliensis Ritus Byzantini<br />
Ucraini, 164.<br />
Presoviensis, 586.<br />
Prudentipolitana, 245.<br />
Q<br />
Quebecensis, 765.<br />
Quettensis (praef, ap.),<br />
71, 100.<br />
Quicensis, 68.<br />
Quilmensis, 308.<br />
Quilonensis, 70.<br />
R<br />
Radomensis, 356.<br />
Ragusiensis, 244.<br />
Rapidensis, 243.<br />
Ratisbonensis, 68, 697.<br />
Raymundiana, 590.<br />
Risinitana, 67.<br />
Riverormensis, 631.<br />
Romana, 54, 166, 490.<br />
Rombloniensis, 591.<br />
Rosensis, 633.<br />
Rosnaviensis, 765.<br />
Rubicensis, 355.<br />
Rubribaculensis, 68.<br />
Ruibarbosensis, 254.<br />
Russia Europaea Meridionalis<br />
<strong>La</strong>tinorum (adm.<br />
ap.), 244, 600.<br />
Russia Europaea Septemtrionalis<br />
<strong>La</strong>tinorum<br />
(adm. ap.), 244, 596.<br />
Rusticianensis, 590.<br />
Rusuccurrensis, 243.<br />
Ruynensis-Norandensis,<br />
67.<br />
S<br />
Saiensis, 70.<br />
Sakaniensis-Kipushiensis,<br />
72.<br />
Salmantina, 631.<br />
Samarindaënsis, 316.<br />
Sanctae Annae Pocatierensis,<br />
760.<br />
Sanctae Helenae, Ascensionis<br />
et Tristanensis<br />
(missio «sui iuris»),<br />
633.
Sanctae Mariae a Patrocinio<br />
Bonaerensis Ucrainorum,<br />
146.<br />
Sanctae Mariae Ormensis,<br />
445, 764.<br />
Sancti Aloisii de Montes<br />
Belos, 446, 765.<br />
Sancti Andreae in Brasilia,<br />
68.<br />
Sancti Didaci, 549.<br />
Sancti Georgii, 633.<br />
Sancti Germani, 760.<br />
Sancti Hieronymi Terraebonae,<br />
764.<br />
Sancti Ioannis Mariae<br />
Vianney (adm. ap.<br />
per s.), 305.<br />
Sancti Iosephi in Costarica,<br />
170.<br />
Sancti Iosephi in Mindoro<br />
{vic. ap.), 358.<br />
Sancti Ludovici, 68, 548,<br />
697.<br />
Sancti Maronis Sydneyensis<br />
Maronitarum, 148.<br />
Sancti Mauri, 591.<br />
Sancti Michaelis Paulinensis,<br />
245.<br />
Sancti Nicolai Chicagiensis<br />
Ucrainorum {eparch. ),<br />
148, 152.<br />
Sancti Pauli in Brasilia,<br />
67.<br />
Sancti Petri Apostoli urbis<br />
S. Didaci Chaldaeorum<br />
{eparch.), 60L<br />
Sancti Petri de Sula, 357.<br />
Sancti Philippi, 591.<br />
Sancti Salvatoris in Brasilia<br />
{prov. eccl.), 252.<br />
Sancti Salvatoris in Brasilia,<br />
253.<br />
Sancti Sebastiani Fluminis<br />
Ianuarii, 152.<br />
Sancti Thomae Apostoli<br />
Chicagiensis Syrorum<br />
Malabarensium, 148.<br />
Ss.mae Assumptionis, 501.<br />
Sanctissimae Conceptionis<br />
in Paraguay, 68.<br />
Sanctissimae Conceptionis,<br />
71, 460.<br />
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 813<br />
Sancti Thomae Apostoli<br />
Detroitensis Chaldaeorum<br />
{eparch.), 601.<br />
Sanctorum Cyrilli et Methodii<br />
Torontini Slovachorum<br />
ritus byzantini<br />
{eparch.), 147.<br />
Sandomiriensis, 697.<br />
Sangmelimaënsis, 358.<br />
Saratoviensis Sancti Clementis,<br />
244, 596, 600.<br />
Saskatoonensi Ucrainorum,<br />
147, 152.<br />
Saskatoonensis, 148.<br />
Satnensis Syrorum Malabarensium,<br />
147.<br />
Saurimoensis, 102.<br />
Savonensis-Naulensis, 243.<br />
Scampina, 765.<br />
Scebatianensis, 357.<br />
Scepusiensis, 549.<br />
Scopiensis, 146, 152.<br />
Seulensis, 71, 633.<br />
Siberia Occidentalis <strong>La</strong>tinorum<br />
{adm, ap.), 244,<br />
597, 599.<br />
Siccennensis, 591.<br />
Siccessitana, 245.<br />
Siedlecensis, 355.<br />
Sipontina-Vestana, 491,<br />
631.<br />
Sitensis, 446, 549.<br />
Socaliensis Ucrainorum,<br />
151.<br />
Sorsogonensis, 591.<br />
Spelaeopolitana a Bono<br />
Iesu, 252.<br />
Steubenvicensis, 500.<br />
Striensis Ucrainorum, 151.<br />
Strigoniensis-Budapestinensis,<br />
67.<br />
Sublacensis {abb. terr..),<br />
761.<br />
Sublacensis, 761.<br />
Sunyaniensis, 315.<br />
T<br />
Tabucenseis, 357.<br />
Tabuniensis, 244, 547.<br />
Tacambarensis, 764.<br />
Tagariensis, 67.<br />
Tamiathitana Graecorum<br />
Melkitarum 150.<br />
Tanj ungselorensis, 316,<br />
357.<br />
Tarsensis Graecorum Melkitarum,<br />
149.<br />
Tarsensis Maronitarum,<br />
153<br />
Taurinensis, 4<strong>94</strong>, 548,<br />
588.<br />
Taytayensis {vic, ap.), 557,<br />
632.<br />
Telsensis, 172.<br />
Teramensis-Hatriensis,<br />
631.<br />
Thagastensis, 355.<br />
Thevestina, 446.<br />
Thibiucensis, 68, 71.<br />
Thibuzabetensis, 71.<br />
Thimidorum Regiorum,<br />
71<br />
Thuccensis Terebenthina,<br />
357.<br />
Thucensis in Mauretania,<br />
765.<br />
Tiburtina, 761.<br />
Tigiensis, 547, 764.<br />
Timicitana, 68.<br />
Tipasitana in Mauretania,<br />
632.<br />
Toletana, 231, 764.<br />
Torontina 445.<br />
Transcarpatia <strong>La</strong>tinorum<br />
{adm. ap.), 355, 511.<br />
Trebiana, 591.<br />
Trevirensis, 69.<br />
Trivandrensis Syrorum<br />
Malankarensium, 148.<br />
Trofimianensis, 547, 764.<br />
Tudelensis, 495.<br />
Tuguegaraoana {prov.<br />
eccl), 499.<br />
Tulcanensis, 501.<br />
Tuxpaniensis, 355.<br />
Tyrensis Graecorum Melkitarum,<br />
152.<br />
U<br />
Udaipurensis, 509, 510.<br />
Ulaanbaatarensis {praef,<br />
ap.), 512, 632.
814<br />
Umu aram ensis, 697.<br />
Uneviensis, 70.<br />
Urgaënsis in Mongolia<br />
( missio « sui iuris » ),<br />
512, 632.<br />
Urgellensis, 245.<br />
Urusitana, 245, 356.<br />
Utinensis, 63.<br />
Uviraënsis, 632, 633.<br />
V<br />
Vadesitana, 445.<br />
Valadarensis, 68.<br />
Valdiviensis, 501.<br />
Valentinensis, 68.<br />
Valle-Valliensis, 172.<br />
Vallipolitana, 356.<br />
Vallis Paradisi, 460.<br />
Vallisoletana, 631.<br />
Vambaënsis, 358.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Varsaviensis, 233.<br />
Vashingtonensis, 243.<br />
Vayne Castrensis-Southbendensis,<br />
244.<br />
Venetiarum, 172.<br />
Veronensis, 237.<br />
Vestmonasteriensis, 590.<br />
Vestphaleniana, 68.<br />
Vicentina, 6, 237, 241,<br />
301.<br />
Victoriensis de Conquista<br />
(prov. eccl), 252.<br />
Victoriensis de Conquista,<br />
173.<br />
Viedmensis, 172,352,765.<br />
Viiayavadensis, 632.<br />
Vilkaviskensis, 172.<br />
Villamagnensis in Proconsulari,<br />
245.<br />
Villaricensis, 71, 459.<br />
Vilnensis, 172.<br />
Vinnipegensis Ucrainorum,<br />
147.<br />
Visakhapatnamensis, 69.<br />
Vitbankensis, 69.<br />
Vratislaviensis-Gedanensis<br />
ritus byzantini ucraini<br />
(eparch.), 146, 147.<br />
Vulturariensis, 172.<br />
X<br />
Xetafensis, 758.<br />
Zachuensis Chaldaeorum<br />
(eparch.), 150.<br />
Zarnensis, 172.<br />
Zborovensis Ucrainorum,<br />
151.<br />
Zedocana,765.<br />
Zertensis, 697.
A<br />
Academia (Pont.) de Scientiis Socialibus,,<br />
Allocutio S. P. ad sodales coram admissos,<br />
524.<br />
Academia (Pont.) Mariana Internationalis.<br />
Praeses, 247; Secretarius, 248.<br />
Academia (Pont.) pro Vita. Allocutio S..<br />
P. iis qui plenario coetui interfuerunt,<br />
475.<br />
Academiae (Pont.). Allocutio S. P. sodalibus<br />
coram admissis, 117.<br />
Adhortatio Ap. postsynodalis. V. Ecclesia<br />
in Oceania.<br />
Ad Limina Apostolorum visitationes. Harum<br />
visitationum occasione capta, S.<br />
P. allocutiones ad praesules coram admissos<br />
habuit: Uruquariae, 28; Haitiae,<br />
34; Nicaraguae, 40; Malaesiae Singapurae<br />
et Bruneii, 122; Tailandiae,<br />
200; Birmaniae, 206; Salvatoriae, 218;<br />
Litoris Divitis, 224; Honduriae, 272;<br />
Ecclesiae Chaldaeae, 279; Vietnamiae,<br />
335; Argentinae, 469, 515; Boliviae,<br />
527; Antillarum, 574; Nigeriae, 665,<br />
721; Aequatoriae, 725; Venetiolae,<br />
731; Peruviae, 735.<br />
Administratio Ap. personalis constituitur:<br />
«Sancti Ioannis Mariae Vianney», 305.<br />
Administratio Patrimonii Sedis Ap.:<br />
Praeses, 699.<br />
Aegyptus (Respublica Arabica Aegyptia)<br />
V. Ecclesia Chaldaea.<br />
Aemilianus Kovc (B.). Litt. Ap. quibus<br />
ei Beatorum honores decernuntur, 190.<br />
Aemilia Tavernier Gamelin (B.). Beatorum<br />
honoribus aucta una cum aliis a S.<br />
P. homilia celebratur, 105; Litt. Ap.<br />
quibus ei Beatorum honores decernuntur,<br />
321.<br />
IV<br />
INDEX RERUM MAIORIS MOMENTI<br />
Aequatoria.<br />
V. Legati Nationum; Ad Limina.<br />
Agatha Lin Zhao (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Agnes Cao Guiying (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss,).<br />
Albania.<br />
V. Legati Nationum,<br />
Albericus Cr escitelli (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Alfonsus Maria Fusco (B.). Beatorum<br />
honoribus auctus una cum aliis a S.<br />
P. homilia celebratur, 105; Litt. Ap.<br />
quibus Beatorum honores eidem decernuntur,<br />
565.<br />
Alfonsus de Orozco (B.). Decretum super<br />
miraculo, 231; Peroratio causae in<br />
Consistorio ordinario publico, 313.<br />
Alfonsus Sebastiá Viñals (B,).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Alfredus Pellicer Muñoz (B.).<br />
V. Paschalis Fortuno Almela et tres Socii<br />
(Bb.).<br />
Alfredus Simón Colomina (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.).<br />
Aloisia Maria Frías Cañizares (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Aloisius Beltrame Quattrocchi (B.). Beatorum<br />
honoribus auctus una cum uxore<br />
a S. P. homilia celebratur, 192.<br />
Aloisius Campos Górriz (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii (Bb.).
816<br />
Aloisius Scrosoppi (SJ. Litt. decret, quibus<br />
ei Sanctorum honores decernuntur,<br />
449.<br />
Aloisius Tezza (BJ. Beatorum honoribus<br />
auctus una cum aliis a S. P. homilia<br />
celebratur, 196; Litt. Ap. quibus ei<br />
Beatorum honores decernuntur, 325.<br />
Aloisius Urbano <strong>La</strong>naspa (BJ.<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(BbJ.<br />
Aloisius Variara (BJ. Beatorum honoribus<br />
auctus, a S. P. homilia celebratur,<br />
461; Decretum super miraculo, 533.<br />
Aloisius Versiglia (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Amalia Abad Casasempere (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Ambrosius a Benaguacil (in saec.: Aloisius<br />
Valls Matamales ) (B).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(BbJ.<br />
Ambrosius Maria de Torrente (in saec.:<br />
Salvator Chuliá Ferrandis) (BJ.<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Amor Proximi. Nuntius ob diem ad pacem<br />
fovendam, 132; Nuntius ob sanctam<br />
Quadragesimam, 623.<br />
Andreas Bauer (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ.<br />
Andreas Wang Tianqing (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ,<br />
Angola,<br />
V. Legati Nationum; Dioeceses.<br />
Anna An Jiao (SJ,<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Anna An Xin (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Anna Aranda Riera (B.)..<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Anna Wang (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Antillae Insulae.<br />
V. Ad Limina.<br />
Antoninus Fantosati (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Antonius López Couceiro (BJ.<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(BbJ.<br />
Antonius Silvestre Moya (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Archangelus Tadini (BJ. Litt. Ap. quibus<br />
Beatus declaratur, 604.<br />
Archidioeceses constituuntur: Victoriensis<br />
de Conquista, 252; Fori S. Annae, 253;<br />
Kumasiensis, 314; Moscoviensis Matris<br />
Dei, 596.<br />
Argentina.<br />
V. Ad Limina.<br />
Artemis Zatti (BJ. Decretum super miraculo,<br />
353; Beatorum honoribus auctus,<br />
a S. P. homilia celebratur, 461.<br />
Arturus Ros Montait (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ,<br />
Assensus Pontificius, 149.<br />
Augustinus Roscelli (SJ. Litt. decret,<br />
quibus ei Sanctorum honores decernuntur,<br />
99.<br />
Augustinus Zhao Rong (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ.<br />
Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ. Litt. decret, quibus eisdem<br />
Sanctorum honores decernuntur, 505.<br />
Augustus Chapdelaine (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).
Aurelius a Vinalesa (in saec. : Iosephus<br />
Ampie Alcaide) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Aurelius a Vinalesa et XVI Socii (Bb.).<br />
Litt. Ap. quibus Beati declarantur, 12.<br />
Azerbaigiania.<br />
V. Itinera Ap.<br />
B<br />
Bangladesia.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Barbara Cui Lian (S..).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Bartholomaei Fernandes dos Mártires<br />
(B.). Beatorum honoribus auctus una<br />
cum aliis a S. P. homilia celebratur,<br />
196; Litt. Ap. quibus eidem Beatorum<br />
honores decernuntur, 615.<br />
Basilica Patriarchalis Vaticana. Archipresbyter,<br />
360.<br />
Beatificationes. Celebrationes: Romae,<br />
Dei Servorum Ignatii Choukrallah Maloyan,<br />
Nicolai Gross, Alfonsi Mariae<br />
Fusco, Tomae Mariae Fusco, Aemiliae<br />
Tavernier Gamelin, Eugeniae Picco,<br />
Mariae Euthymiae Üffing, 105; Aloisii<br />
et Mariae Beltrame Quattrocchi, 192;<br />
Pauli Petri Gojdic, Methodii Dominici<br />
Trcka, Ioannis Antonii Farina, Bartholomaei<br />
Fernandes dos Mártires,<br />
Aloisii Tezza, Pauli Manna, Caietanae<br />
Sterni, Mariae Pilar Izquierdo Albero,<br />
196; Caietani Errico, Ludovici Pavoni,<br />
Aloisii Variara, Mariae a Transitu Iesu<br />
Sacramentato Cabanillas, Artemidis<br />
Zatti, Mariae Romero Meneses, 461;<br />
Philippopoli in Mesia, Kamen Vitchev,<br />
Pauli Djidiov; Iosaphat Chichkov,<br />
567; Mexicopoli, Ioannis Baptistae et<br />
Hiacynthi a Sanctis Angelis, 746.<br />
Beatorum honores decernuntur: Paschali<br />
Fortuno Almelo et sociis, 10; Aurelio<br />
a Vinalesa et XVI Sociis, 12; Ioanni<br />
Mariae a Cruce, 16; Catharinae Volpicelli,<br />
18; Mariae Patrocinio Giner, 21;<br />
54-A.A.S<br />
Index rerum analyticus 817<br />
Catharinae Cittadini, 23; Mariae Annae<br />
Blondin, 25; Iosephae a S. Ioanne<br />
de Deo et Mariae Dolorosae a S. Eulalia,<br />
103; Hyacintho Serrano López et<br />
XIX Sociis, 108; Thomae Sitjar Fortia<br />
et XI Sociis, 184; Mariae a Guadalupe,<br />
186; Francisco de Paula Castellò y<br />
Aleu, 188; Aemiliano Kovc, 190; Iosepho<br />
Aparicio Sanz et LXXIII Sociis,<br />
255; Rosariae de Soano et II Sociis,<br />
257; Vincentio Cabanes Badenas et<br />
XVIII Sociis, 259; Carolo Emmanueli<br />
Caecilio Rodríguez Santiago, 263; Emmanueli<br />
González García , 265; Mariae<br />
Adeodatae Pisani, 317; Ignatio Choukrallah<br />
Maloyan, 317; Aemiliae Tavernier<br />
Gamelin, 321; Aloisio Tezza, 324;<br />
Iosaphatae Hordashevska, 558; Mariae<br />
Euthymiae Üffmg, 560; Eugeniae Picco,<br />
563; Alfonso Fusco, 565; Iacobo<br />
Kern, 602; Archangelo Tadini, 604;<br />
Ignatio Falzon, 606; Georgio Preca,<br />
608; Caietanae Sterni, 610; Mariae Pilar<br />
Izquierdo Albero, 612; Bartholomaeo<br />
Fernandes dos Mártires, 615; Iosepho<br />
Bilczewski, 654.<br />
Belgium,<br />
V. Legati Nationum.<br />
Benedicta Cambiagio Frassinello (B.).<br />
Peroratio causae in Consistorio ordinario<br />
publico, 313; Decretum super miraculo,<br />
486.<br />
Benedictio Papalis. Paenitentiariae Ap.<br />
Decretum quo Episcopis eparchialibus<br />
vel dioecesanis facultas fit, in spiritalem<br />
profectum fidelium eam, cum adnexa<br />
Plenaria Indulgentia, in singulis<br />
ecclesiis concathedralibus olim pertinentibus<br />
extinctis dioecesibus vel eparchiis<br />
semel in anno impertiendi, absque<br />
praeiudicio ternarii numeri pro tota<br />
Ecclesia particulari statuti, 637.<br />
Benedictiones. Decretum Congr. de Cultu<br />
Divino et Disciplina Sacramentorum,<br />
de signo Crucis adhibendo, 684.<br />
Benedictus Maria de Burriana (in saec.:<br />
Iosephus Emmanuel Ferrer Jordá)<br />
(B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).
818 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Beninum.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Benvenutus Maria de Dos Hermanas (in<br />
saec.: Iosephus de Miguel Arahal) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Berardus a Lugar Nuevo de Fenollet (in<br />
saec.: Iosephus Bleda Grau) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii (Bb.).<br />
Bernardinus Maria de Andújar (in saec.:<br />
Paulus Martínez Mobles) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Bernardus a Corleone (in saec. : Philippus<br />
<strong>La</strong>tino) (S.). Litt, decretales quibus<br />
eidem Sanctorum honores decernuntur,<br />
99.<br />
Bertoli Concepta (Ven.). Decretum super<br />
virtutibus, 63,<br />
Bielorussia.<br />
V Legati Nationum.<br />
Birmania.<br />
V. Ad Limina.<br />
Bolivia.<br />
V. Ad Limina.<br />
Bonaventura a Puzol (in saec.: Iulius<br />
Esteve Flors) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVISocii (Bb.).<br />
Bonhomme Petrus (Ven.). Decretum super<br />
miraculo, 687.<br />
Brasilia.<br />
V. Dioeceses; Provinciae eccl.; Archidioeceses;<br />
Unio Sancti Ioannis Mariae<br />
Vianney Camposinae in Brasilia.<br />
Bruneium.<br />
V. Malaysia Singapura et Bruneium.<br />
Bulgaria.<br />
V. Itinera Ap.<br />
C<br />
Caesidius Giacomoantonio (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Caietana Sterni (B.). Beatorum honoribus<br />
aucta una cum aliis a S. P. homilia<br />
celebratur, 196; Decretum super miraculo,<br />
241; Litt. Ap.. quibus eidem Beatorum<br />
honores decernuntur, 610.<br />
Caietanus Errico (B.). Decretum super<br />
miraculo, 59; Beatorum honoribus<br />
auctus a S. P. homilia celebratur, 461.<br />
Callistus Caravario (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Canada.<br />
V. Itinera Ap.<br />
Canonizationes.<br />
Consistorium publicum ad perorandas et<br />
perpendendas causas Beatorum: Alphonsi<br />
de Orozco; Ignatii a Santhià;<br />
Humilis aBisignano; Paulinae a Corde<br />
Iesu Agonizanti; Benedictae Cambiagio<br />
Frassinello; Pii a Pietrelcina; Ioannis<br />
Didaci Cuauhtlatoatzin; Petri a<br />
Sancto Ioseph de Betancur; Iosephmariae<br />
Escrivá de Balaguer, 313.<br />
Celebrationes: Iosephi Marello; Paulae<br />
Montai Fornés a Sancto Iosepho Calasanctio;<br />
Leoniae Franciscae Salesiae<br />
Aviat; Mariae Crescentiae Höss, 269;<br />
Guatimalopoli Petri de Betancur,<br />
740; Mexicopoli Ioannis Didaci, 743.<br />
Caritatis opera.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Charitable<br />
works, 403-408.<br />
Carmela García Moyon (B.). Litt. Ap.<br />
quibus Beata declaratur una cum Vincentio<br />
Cabanes Badenas et XVIII Sociis,<br />
259.<br />
Carmelus Sastre Sastre (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Carolus Díaz Gandía (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Carolus Emmanuel Caecilius Rodríguez<br />
Santiago (B.). Litt. Ap. quibus Beatus<br />
declaratur, 263.<br />
Carolus López Vidal (B.).
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socn (Bb.)<br />
Catechesis.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Catechesis, 3<strong>94</strong>.<br />
Catharina Cittadini (B.). Litt. Ap.. quibus<br />
Beata declaratur, 23.<br />
Catharina Volpicelli (B.). Litt. Ap.. quibus<br />
Beata declaratur, 18.<br />
Centro Televisivo Vaticano. Direttore generale,<br />
504.<br />
Chilia..<br />
V. Dioeceses..<br />
Ciadia,<br />
V. Praefecturae Apostolicae.<br />
Civitas Vaticana. Vicarius generalis, 360.<br />
Coetus plenarii. Congregationis pro Institutis<br />
vitae consecratae et Societatibus<br />
vitae apostolicae, 48; Consilii (Pont.)<br />
ad Unitatem Christianorum fovendam,<br />
128; Congregationis pro Clericis; 213;<br />
Congregationis pro Doctrina Fidei,<br />
332; Congregationis de Institutione<br />
Catholica, 464; Consilii (Pont.) «Cor<br />
Unum», 467; Consilii (Pont.) de Cultura,<br />
619; Consilii (Pont.) de Spirituali<br />
Migratorum et Itinerantium cura, 719.<br />
Collationes dignitatis archiepiscopalis:<br />
245, 697.<br />
Comitatus (Pont.) Eucharisticis Internationalibus<br />
Conventibus provehendis. Allocutio<br />
S. P. ad sodales coram admissos,<br />
523.<br />
Commissio (Pont.) Biblica. Secretarius,<br />
175.<br />
Communio.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Communion<br />
and mission, 378-381.<br />
Concessio Communionis ecclesiasticae:<br />
145.<br />
Confessio peccatorum.<br />
V. Paenitentiaria Ap.<br />
Index rerum analyticus 819<br />
Congr. Ancillarum a S. Corde.<br />
V. Catharina Volpicelli (B.).<br />
Congr, de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum:<br />
Subsecretarius, 768.<br />
V. Regulae servandae; Ordinationes; Benedictiones.<br />
Congr. de Institutione Catholica. Subsecretarius,<br />
176,,<br />
Congr, de Institutione Catholica. Allocutio<br />
S,. P. eis qui plenario coetui interfuerunt,<br />
464.<br />
Congr. Filiarum Dominae Nostrae a Misericordia.<br />
V. Maria Ludovica de Angelis (in saec. :<br />
Antonina) (Ven,)..<br />
Congr. Filiarum Mariae Auxiliatricis.<br />
V. Maria Romero Meneses (B.).<br />
Congr. Filiarum Sacri Cordis Iesu.<br />
V. Teresia Eustochium Verzeri (S.).<br />
Congr. Filiarum S. Camilli.<br />
V. Aloisius Tezza (B).<br />
Congr. Filiorum Mariae Immaculatae.<br />
V. Ludovicus Pavoni (B.).<br />
Congr. Missionariarum Eucharisticarum<br />
de Nazareth.<br />
V. Emmanuel González García (B.).<br />
Congr. Missionariarum Filiarum Immaculati<br />
Cordis B.M. V.<br />
V. Maria a Sancti Ioannis Patrocinio<br />
(in saec.: Maria Antonia Paris) (B.).<br />
Congr. Missionariorum a SS. Cordibus Iesu<br />
et Mariae,<br />
V. Caietanus Errico (B.).<br />
Congr. Missionariorum Oblatorum BM. V:<br />
Ei Praefectura Ap. Quettensis concreditur,<br />
100.<br />
Congr. Missionis.<br />
V. Durando Marcus Antonius (Ven.).<br />
Congr. Parvarum Filiarum Ss. Cordium<br />
Iesu et Mariae.<br />
V. Eugenia Picco (B.).<br />
Congr. pro Clericis. Allocutio S. P. eis qui<br />
plenario coetui interfuerunt, 213.
820 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Congr pro Doctrina Fidei. Notificatio de<br />
quodam scripto p. I. Dupuis e Societate<br />
Iesu, 141; Subsecretarius, 360; Allocutio<br />
S. P. eis qui plenario coetui interfuerunt,<br />
332.<br />
Congr. pro Ecclesiis Orientalibus. Concessio<br />
Communionis ecclesiasticae, 145;<br />
Provisiones Ecclesiarum, 146; Assensus<br />
Pontificius, 149; Nominationes,<br />
151, Subsecretarius, 311.<br />
Congr. pro Institutis vitae consecratae et<br />
Societatibus vitae apostolicae. Allocutio<br />
S. P. eis qui plenario coetui interfuerunt,<br />
48; Secretarius, 175.<br />
Congr. Sacerdotum a Sacro Corde Iesu,<br />
V. Ioannes Maria a Cruce (in saec. : Marianus<br />
GarciaMéndezl) (B.).<br />
Congr. Sororum Ancillarum a Maria Immaculata.<br />
V. losaphata (in saec. : Michaelina Hordashevska)<br />
(B.).<br />
Congr. Sororum a Providentia.<br />
V. Aemilia Tavernier Gamelin (B.).<br />
Congr, Sororum a S. Corde Iesu et SS..<br />
Angelis.<br />
V. Genovefa Torres Morales, (B.).<br />
Congr. Sororum Benedictinarum a Providentia<br />
V. Benedicta Cambiagio Frassinello<br />
(B).<br />
Congr. Sororum Dominae nostrae a Calvario.<br />
V, Bonhomme Petrus (Ven.).<br />
Congr. Sororum Franciscalium Familiae<br />
Mariae.<br />
V. Felinski Sigismundus Felix (Ven.).<br />
Congr. Sororum Franciscalium Missionariarum<br />
a Maria.<br />
V. Maria Ermellina a Iesu (in saec.:<br />
Irma Grivot) (S.); Maria Pacis (in<br />
saec.: Maria Anna Giuliani) (S.); Maria<br />
Clara (in saec.: Clelia Nanetti)<br />
(S.); Maria Sanctae Nataliae (in saec. :<br />
Ioanna Maria Kerguin) (S.); Maria<br />
Sancti Iusti (in saec.: Anna Moreau)<br />
(S.); Maria Adolf ina (in saec.: Anna<br />
Dierk) (S.); Maria Amandina (in<br />
saec.: Paula Jeuris) (S.).<br />
Congr. Sororum Immaculatae.<br />
V. Augustinus Roscelli (S.).<br />
Congr. Sororum Operariarum a S. Domo<br />
Nazarethana.<br />
V. Archangelus Tadini (B.)..<br />
Congr. Sororum Parvarum Senum Derelictorum.<br />
V. Iosepha a S. Ioanne de Deo (B);<br />
Maria Dolorosa a S. Eulalia (B.).<br />
Congr. Sororum S. Annae.<br />
V. Maria Anna Blondin (in saec. Maria<br />
Esther Sureau-Blondin) (B.).<br />
Congr. Sororum Servarum Christi Regis.<br />
V. Legaria Armenddriz Petrus (Ven.).<br />
Congr. Sororum Victimarum Expiatricum<br />
a Sacramentato Iesu.<br />
V. Maria Christina ab Immaculata Conceptione<br />
(in saec.: Adelaidis Brando)<br />
(Ven.).<br />
Congr, Tertiariarum Franciscalium Missionariarum.<br />
V. Maria a Transitu a Iesu Sacramentato<br />
(in saec. Maria a Transitu Cabañillas)<br />
(B.).<br />
Consilium (Pont.) ad Unitatem Christianorum<br />
fovendam. Allocutio S. P. iis qui<br />
plenario coetui interfuerunt, 128.<br />
Consilium (Pont.) «Cor Unum». Allocutio<br />
S. P. iis qui plenario coetui interfuerunt,<br />
467.<br />
Consilium (Pont.) de Cultura. Secretarius,<br />
360; Subsecretarius, 552; Allocutio<br />
S. P. iis qui plenario coetui interfuerunt,<br />
619.<br />
Consilium (Pont.) de Communicationibus<br />
Socialibus. Allocutio S. P. iis qui plenario<br />
coetui interfuerunt,479.<br />
Consilium (Pont.) de Iustitia et Pace.<br />
Praeses, 669.<br />
Consilium (Pont.) de Spirituali Migratorum<br />
et Itinerantium cura. Allocutio S.
P. iis qui plenario coetui interfuerunt,<br />
719.<br />
Consilium (Pont.) pro Familia. Secretarius,<br />
360.<br />
V. Conventus.<br />
Consilium (Pont..) pro Dialogo inter Religiones.<br />
Allocutio S. P.. iis qui plenario<br />
coetui interfuerunt, 120; Secretarius,<br />
768.<br />
Consilium (Pont..) pro Valetudinis Administris.<br />
Allocutio S. P. iis qui plenario<br />
coetui interfuerunt, 571; Nuntius Praesidi<br />
missus, 580.<br />
Consistorium ordinarium publicum: ad<br />
Canonizationes decernendas Beatorum:<br />
Alphonsi de Orozco; Ignatii a<br />
Santhià; Humilis a Bisignano; Paulinae<br />
a Corde Iesu Agonizanti; Benedictae<br />
Cambiagio Frassinello; Pii a<br />
Pietrelcina; Ioannis Didaci Cuauhtlatoatzin;<br />
Petri a Sancto Ioseph de<br />
Betancur; Iosephmariae Escrivá de<br />
Balaguer, 313.<br />
Constantinus Carbonell Sempere (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.).<br />
Constantinus Fernández Alvarez (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
Conventiones. Inter Apostolicam <strong>Sede</strong>m<br />
et Civitatem Saraviae ad immutationes<br />
quasdam inducendas in Conventionem<br />
de Scholis Catholicis die XXI<br />
mensis Februarii anno MCMLXXV<br />
initam, 429; Inter Apostolicam <strong>Sede</strong>m<br />
ac Rem Publicam Albaniae de mutuis<br />
moderandis necessitudinibus, 660.<br />
Conventus. Occasione oblata vigesimi anniversarii<br />
Adhortationis Ap. postsynodalis<br />
Familiaris consortio, allocutio S.<br />
P. ad eos qui conventui a Consilio<br />
(Pont.) pro Familia coadunato interfuerunt,<br />
210.<br />
Corea.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Crescentia Valls Espi (B.).<br />
Index rerum analyticus 821<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Crescentius García Pobo (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Curia Romana. Allocutio S. P.. ad Patres<br />
Cardinales et Romanae Curiae praelatos<br />
habita, occasione Nativitatis Domini<br />
coram admissos, 284.<br />
D<br />
Darius Hernández Morato (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.).<br />
Declarationes coniunctae. Ioannis Pauli II<br />
et Bartholomaei I, 657; Ioannis Pauli<br />
II et Teoctisti, 716.<br />
Diaconatus permanens.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Permanent<br />
Diaconale, 424.<br />
Dialogus inter religiones.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Interreligious<br />
Dialogue, 396.<br />
Dicasteria.<br />
V. Coetus.<br />
Didacus Llorca Llopis (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Dioeceses constituuntur: Chisinausensis, 7;<br />
Nneviensis, 99; Dundensis, 102; Tanjungselorensis,<br />
316; Villaricensis, 459;<br />
Jhabuensis, 509; Munkacsiensis <strong>La</strong>tinorum,<br />
511; Odesensis-Sympheropolitana,<br />
513; Ircutscana Sancti Iosephi,<br />
597; Neosiberianae Transfigurationis,<br />
599; Saratoviensis Sancti Clementis,<br />
600; Kharkiviensis-Zaporizhiensis, 653;<br />
Chingleputensis, 653.<br />
Dioecesium fines mutaverunt: Bacabalensis<br />
et Coroatensis, 66; Monasteriensis et<br />
Osnabrugensis, 630; Sancti Germani et<br />
Sanctae Annae Pocateriensis, 760; Su-
822 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
blacensis, Anagninae-Alatrinae, Praenestinae,<br />
et Tiburtinae, 761.<br />
Doctrina socialis Ecclesiae.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Church's<br />
Social Teaching, 397.<br />
Dominicus Maria de Albor aya (in saec.:<br />
Augustinus Hurtado Soler) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Dupuis Jacobus. Notificatio Congr. pro<br />
Doctrina Fidei de quodam eius scripto,<br />
141.<br />
Durando Marcus Antonius (Ven.). Decretum<br />
super miraculo, 588.<br />
E<br />
Ecclesia. Notificatio Congr. pro Doctrina<br />
Fidei de quodam scripto p. I. Dupuis e<br />
Societate Iesu, 141.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Church as<br />
communio, 374-377.<br />
Ecclesia Chaldaea. Allocutio S. P. ad episcopos<br />
illius Ecclesiae, 279.<br />
Ecclesia in Oceania. Adhortatio Apostolica<br />
postsynodalis «Ecclesia in Oceania»<br />
Introduction, 361.<br />
Chapter I: Jesus Christ and the peoples<br />
of Oceania<br />
The person of Jesus, 363.<br />
The Call, 363.<br />
Presenting Jesus Christ, 364.<br />
Jesus Christ: Shepherd, Prophet and<br />
Priest, 364.<br />
The peoples of Oceania, 366.<br />
Place and Time, 366.<br />
Mission and Culture, 369.<br />
The special Synod Assembly, 371.<br />
The Thème, 371.<br />
The Expérience, 372.<br />
Chapter II Walking the way of Jesus<br />
Christ in Oceania<br />
The Church as communio, 374.<br />
Mystery and Gift, 374.<br />
The Church Particular and Universal,<br />
375.<br />
Mutual Enrichment, 377.<br />
Communion and mission, 378..<br />
The Call to Mission, 378.<br />
Challenges, 379.<br />
A Church of Participation, 380.<br />
The Gospel and culture, 382.<br />
Inculturation, 382.<br />
The Current Situation, 385.<br />
Chapter III Telling the truth of Jesus<br />
Christ in Oceania<br />
A New Evangelization, 386.<br />
Evangelization in Oceania, 386.<br />
The Agents of Evangelization, 389.<br />
The Primacy of Proclamation, 391.<br />
Evangelization and the Media, 392.<br />
The challenge of faith today, 3<strong>94</strong>.<br />
Catechesis, 3<strong>94</strong>.<br />
Ecumenism, 395.<br />
Fundamentalist Groups, 396.<br />
Interreligious Dialogue, 396.<br />
Hope for society, 397.<br />
The Church's Social Teaching, 397.<br />
Human Rights, 398.<br />
Indigenous Peoples, 399.<br />
Development Aid, 400.<br />
The Sanctity of Life, 401.<br />
The Environment, 402.<br />
Charitable works, 403.<br />
Catholic Institutions, 403.<br />
Catholic Education, 404.<br />
Health Care, 406.<br />
Social Services, 408.<br />
Chapter IV Living the life of Jesus Christ<br />
in Oceania<br />
Spiritual and Sacramental life, 409.<br />
Come Holy Spiriti, 409.<br />
The Spirit of Interiority, 410.<br />
«Lectio Divina» and Scripture, 411.<br />
Liturgy, 412.<br />
The Eucharist, 412.<br />
The Sacrament of Penance, 413.<br />
Anointing of the Sick, 414.<br />
The people of God, 414.<br />
The Vocation of the <strong>La</strong>ity, 414.<br />
Young People in the Church, 415.<br />
Marriage and Family Life, 417.<br />
Women in the Church, 419.<br />
New Ecclesial Movements, 419.<br />
Ordained ministry and the consecrated<br />
life, 420.
Vocations and Seminaries, 420.<br />
The Life of the Ordained, 421.<br />
The Permanent Diaconale, 424..<br />
The Consecrated Life, 425.<br />
Conclusion, 426.<br />
Mary our Mother, 426.<br />
Prayer, 426,<br />
Ecclesia Orthodoxa Graeca. Allocutio S„<br />
P. ad Athenienses orthodoxos peregrinos,<br />
521.<br />
Ecologia.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Environment,<br />
402.<br />
Educatio.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Catholic Education,<br />
404.<br />
Elias Carbonell Molla (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Elias Facchini (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Elisabeth Calduch Rovira (Iosephina Calduch<br />
Rovira) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Elisabetha Qin Bian (S.).<br />
V Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Emmanuel Albert Ginés (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb,).<br />
Emmanuel González García (B.). Litt.<br />
Ap. quibus Beatorum honores eidem<br />
decernuntur, 265.<br />
Emmanuel Torró García (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Emmerick Anna Catharina (Ven.). Decretum<br />
super virtutibus, 51.<br />
Eparchia constituitur: Sancti Petri Apostoli<br />
urbis Sancti Didaci Chaldaeorum,<br />
601.<br />
Index rerum analyticus 823<br />
Episcopus. Allocutio S. P. Synodo ordinaria<br />
ineunte, 109; eademque exeunte,<br />
112.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Life of the<br />
Ordained, 421.<br />
Erythraea.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Eucharistia.<br />
V, Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Eucharist,<br />
412.<br />
Eugenia Picco (B.). Beatorum honoribus<br />
aucta una cum aliis a S P. homilia<br />
celebratur, 105; Litt. Ap. quibus Beatorum<br />
honores eidem decernuntur,563.<br />
Europa. Allocutio S. P. ad quosdam episcopos,<br />
673.<br />
Evangelizatio nova.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: A New Evangelization,<br />
386-382.<br />
Excommunicatio. Monitum, Propositio,<br />
Decretum a Congr. pro Doctrina Fidei<br />
emissa ad quasdam mulieres excommunicandas<br />
una cum declaratione excommunicationis<br />
episcopi ordinantis,<br />
584.<br />
Fabrica Sancti Petri. Praeses, 360.<br />
F<br />
Familia.<br />
V. Conventus.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Marriage and Family<br />
Life, 417.<br />
Farina Ioannes Antonius (Ven.). Decretum<br />
super virtutibus, 301<br />
Felicissimus Diez González (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
Felinski Sigismundus Felix (Ven.). Decretum<br />
super virtutibus, 233.<br />
Felix Yuste Cava (B.).
824<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ<br />
Ferdinandus García Sendra (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Ferdinandus González Anón (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Fidelis a Puzol (in saec.: Marianus Climent<br />
Sanchis) (BJ.<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(BbJ.<br />
Fides.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The challenge<br />
of faith today, 3<strong>94</strong>-396.<br />
Finlandia.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Florentia Caerols Martínez (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Florentinus Pérez Romero (BJ.<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Foederatae Civitates Americae Septemtrionalis.<br />
Allocutio S. P. ad patres cardinales<br />
quarundam dioecesium eiusdem<br />
Nationis ordinarios, 670.<br />
V. Ecclesia Chaldaea; Eparchia.<br />
Francisca Cualladó Baixauli (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Francisca Xaveria (in saec.: Maria Ferdinanda<br />
Fenollosa Alcayna) (BJ.<br />
V. Rosaria de Soano et II Sociae (BbJ.<br />
Franciscus Calvo Burillo (BJ.<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(BbJ.<br />
Franciscus de Paula Castellò y Aleu (B.)<br />
Litt. Ap. quibus Beatorum honores eidem<br />
decernuntur, 188.<br />
Franciscus Díaz del Rincón (SJ.<br />
V Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Franciscus Fernández de Capillas (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Franciscus Fogolla (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Franciscus Ibáñez Ibáñez (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Franciscus Maria de Torrente (in saec.:<br />
Iustus Lerma Martínez) (BJ.<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Franciscus Monzón Romeo (BJ.<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(BbJ.<br />
Franciscus Régis Clet (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ,<br />
Franciscus Sendra Ivars (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Franciscus Serrano Frias (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ.<br />
Franciscus Thomas Ser er (BJ.<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Franciscus Zhang Ron (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
G<br />
Gabon.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Gabriel Maria de Benifayó (in saec.: Iosephus<br />
Maria Sanchis Mompó) (BJ.<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Gallia.<br />
V, Legati Nationum.<br />
Gana.<br />
V. Provinciae eccl.; Archidioeceses.
Georgiana Respublica.<br />
V, Legati Nationum.<br />
Georgius R reca (B.). Litt. Ap.. quibus eidem<br />
Beatorum honores decernuntur,<br />
608.<br />
Genoveju Torres Morales, (B.) Decretum<br />
super miraculo, 689..<br />
Germaniae Respublica Foederata.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Germanus a Carcagente (in saec.: Georgius<br />
Maria Garrigues Hernández) (B).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Germanus Gozalvo Andren (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Gibutis.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Graecia.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Gregorius Grassi (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Guatimala.<br />
V. Itinera Ap.<br />
Guatimalopolis. Homilia S. P. occasione<br />
oblata canonizationis beati Petri de<br />
Betancur in eadem urbe, 740.<br />
Gundisalvus Viñes Masip (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Gumersindus Soto Barros (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
H<br />
Haitia.<br />
V. Ad Limina; Legati Nationum.<br />
Henricus ab Almazora (in saec.: Henricus<br />
García Beltrán) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Index rerum analyticus 825<br />
Henricus Juan Requena (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb..).<br />
Henricus Mor ant Pellicer (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socn (Bb).<br />
Herminia Martínez Amigó (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb).<br />
Hieronymus Lu Tingmei (S.)..<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Homo, Hominis iura.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Human Rights,<br />
398.<br />
Honduria.<br />
V. Ad Limina.<br />
Humilis aBisignano (B.). Pero ratio causae<br />
in Consistorio ordinario publico,<br />
313.<br />
Hungaria.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Hyacinthus a Sanctis Angelis (B). Beatorum<br />
honoribus auctus una cum Ioanne<br />
Baptista a S. P. homilia celebratur,<br />
746<br />
Hyacinthus Serrano López (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.). Litt. Ap. quibus Beatorum honores<br />
eisdem decernuntur, 181.<br />
I<br />
Iacobus a Rafelbuñol (in saec.: Iacobus<br />
Mestre Iborra) (B.).<br />
V.. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Iacobus Kern (B.). Litt. Ap. quibus eidem<br />
Beatorum honores decernuntur,<br />
602<br />
Iacobus Meseguer Burillo (B).
826<br />
V, Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.)<br />
Iacobus Y an Guodong (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Iacobus Zhao Ouanxin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ignatius a Santhià (B.). Pero ratio causae<br />
in Consistorio ordinario publico, 313;<br />
Decretum super miraculo, 4<strong>94</strong>.<br />
Ignatius Choukrallah Maloyan (B.). Beatorum<br />
honoribus auctus una cum aliis<br />
a S. P. homilia celebratur, 105; Litt.<br />
Ap. quibus ei Beatorum honores decernuntur,<br />
319.<br />
Ignatius Falzon (B.). Litt. Ap. quibus<br />
eidem Beatorum honores decernuntur,<br />
606<br />
Incarnatio Gil Valls (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Inculturatio.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Gospel and<br />
Culture, 382-385.<br />
India.<br />
V. Dioeceses.<br />
Indonesia.<br />
V. Dioeceses.<br />
Indulgentiae.<br />
V, Paenitentiaria Ap.; Benedictio Papalis;<br />
Misericordiae Divinae cultus.<br />
Infirmorum cura<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Health Care,<br />
406.<br />
Inst. Dominarum Catechistarum.<br />
V. Rodríguez Ortega y Sopeña Maria<br />
Perdolens (Ven.).<br />
Inst. Filiarum a Caritate.<br />
V. Iosepha Bakhita (S.).<br />
Inst. Filiarum a Caritate Pretiosissimi<br />
Sanguinis.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
V. Thomas Maria Fusco (B.).<br />
Inst.. Filiarum Mariae Auxiliatricis.<br />
V. Maria Romero Meneses (B.).<br />
Inst. Filiarum S. Francisci Carpensium.<br />
Saltini vid. Testi Maria Anna (v. d.<br />
« Mamma Nina ») ( Ven, ), 691.<br />
Inst. Parvarum Sororum a S. Familia.<br />
V. Mantovani Maria Dominica (Ven..).<br />
Inst. (Pont.) "Ioannes Paulus II" a studiis<br />
de Matrimonio et Familia: Praeses.<br />
176.<br />
Inst. Pontificium pro Missionibus Exteris.<br />
V. Paulus Manna (B.); Albericus Crescitelli<br />
(S.).<br />
Inst. Sororum a Iesu Nazareno.<br />
V. Durando Marcus Antonius (Ven.).<br />
Inst. Sororum a S. Ioanne Baptista.<br />
V. Alfonsus Maria Fusco (B.).<br />
Inst. Sororum Magistrarum a S. Dorothea<br />
Filiarum a Sacris Cordibus.<br />
V, Farina Ioannes Antonius (Ven.).<br />
Ioachim ab Albocácer (in saec: Iosephus<br />
Ferrer Adell) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Ioachim Vilanova Camallonga (B.).<br />
V, Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Ioachimus a Canicatti (in saec.. Caietani<br />
<strong>La</strong> Lomia) (Ven.). Decretum super<br />
virtutibus, 685.<br />
Ioachimus Ho Kaizhi (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.),<br />
Ioachimus Prats Baltueña (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb,).<br />
Ioachimus Royo Pérez (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Antonius Farina (B.). Beatorum<br />
honoribus auctus una cum aliis a S. P.<br />
homilia celebratur, 196.
Ioannes a Triora (in saec.: Franciscus<br />
Maria <strong>La</strong>ntrua) (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.)<br />
Ioannes Alcober Figuera (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Baptista a Sanctis Angelis (B).<br />
Beatorum honoribus auctus una cum<br />
Hyacintho a S. P. homilia celebratur,<br />
746<br />
Ioannes Baptista Faubel Cano (B,).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.),<br />
Ioannes Baptista Ferreres Boluda (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.).<br />
Ioannes Baptista Luo Tingyin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Baptista Wu Mantang (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Baptista Zhao Mingxi (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Baptista Zhu Wurui (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Carbonell Molla (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Ioannes Didacus Cuauhtlatoatzin (B.).<br />
Peroratio causae in Consistorio ordinario<br />
publico, 313; Decretum super miraculo,<br />
488; Mexicopoli homilia S. P. in<br />
eius canonizatione, 743.<br />
Ioannes Chen Xianheng (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.,).<br />
Ioannes Gabriel Taurin Dufresse (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Gonga Martínez (B.).<br />
Index rerum analyticus 827<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Ioannes Maria a Cruce (in saec.: Marianus<br />
Garcia Méndezl) (B.). Litt. Ap.<br />
quibus ei Beatorum honores decernuntur,<br />
17<br />
Ioannes Petrus Néel (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.)..<br />
Ioannes Ventura Solsona (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Ioannes Wang Kuixin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Wang Rui (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Wu Wenyin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Zhang Huan (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Zhang Jingguang (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ioannes Zhang Tianshen (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Iordania.<br />
V. Legati Nationum.<br />
losaphata (in saec.: Michaelina Hordas -<br />
hevska) (B.). Decretum super miraculo,<br />
164; Litt. Ap. quibus Beatorum honores<br />
ipsi decernuntur, 558.<br />
Iosaphat Chichkov (B.). Philippopoli in<br />
Mesia occasione oblata Beatificationis<br />
una cum Paulo (Pavel) Djidiov et Kamen<br />
Vitchev a S. P. homilia laudatur,<br />
567.<br />
Iosepha a Purificatione Masiá Ferragut,<br />
(Maria Iosepha Romana) (B.). Litt.<br />
Ap. quibus Beatorum honores eidem<br />
decernuntur, 12.
828 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Iosepha a S. Ioanne de Deo (B.). Litt. Ap.<br />
quibus Beatorum honores eidem decernuntur<br />
una cum Maria Dolorosa a S.<br />
Eulalia Puig Bonany, 103.<br />
Iosepha Bakhita (S.). Litt. Decret, quibus<br />
ei Sanctorum honores decernuntur,<br />
5.<br />
Iosepha Moscardo Montalvd (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephmariá Escrivá de Balaguer (B.).<br />
Peroratio causae in Consistorio ordinario<br />
publico, 313; Decretum super miraculo,<br />
490.<br />
Iosephus Aparicio Sanz (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII Socii<br />
(Bb.). Litt. Ap. quibus Beatorum honores<br />
eisdem decernuntur, 255.<br />
Iosephus Bilczewski (B.). Litt. Ap. quibus<br />
ei Beatorum honores decernuntur,<br />
654.<br />
Iosephus Canet Giner (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Fenollosa Alcayna (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Garcia Mas (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus González Huguet (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Llosa Balaguer (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Marello (S.). Sanctorum honoribus<br />
auctus una cum aliis, a S.<br />
P. homilia celebratur, 269; Litt. decr.<br />
quibus ei Sanctorum honores decernuntur,<br />
713.<br />
Iosephus Maria Corbin Ferrer (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Maria Ferrándiz Hernández<br />
(B).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Maria Gámbaro (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Iosephus Maria Muro Sanmiguel (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
Iosephus Maria Rubio y Peralta (B.). Decreum<br />
super miraculo, 756.<br />
Iosephus Maria Segura Penadés (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Maria Vidal Segú (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
Iosephus Maria Zabal Blasco (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Ma Taishun (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Iosephus Medes Ferris (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Perpiñá Nácher (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Raimundus Ferragud Girbés<br />
(B).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Raimundus Paschalis Ferrer Botella<br />
(B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Ruiz. Bruixola (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Tarrats Comaposada (B.).
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.).<br />
Iosephus Toledo Pellicer (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Iosephus Wang Kuiju (S.)..<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss..).<br />
Iosephus Wang Yumei (S,).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.)..<br />
Iosephus Yuan Zaide (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Iosephus Yuang Gengyin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Iosephus Zhang Dapeng (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Iosephus Zhang Wenlan (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Irania,<br />
V. Ecclesia Chaldaea.<br />
Iraquia.<br />
V, Ecclesia Chaldaea.<br />
Irwa Gildo (Ven.). Decretum super martyrio,<br />
6<strong>94</strong><br />
Islandia.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Ismael Escrihuela Esteve (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Italia.<br />
V. Dioeceses.<br />
Itinera Apostolica. S. P. hoc anno has nationes<br />
invisit: Azerbaigianiam et Bulgariam,<br />
447; Canadam, Guatimalam et<br />
Mexicum, 550; Poloniam, 592.<br />
Iugoslavia.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Index rerum analyticus 829<br />
Iustitia. Nuntius ob diem ad pacem fovendam,<br />
132.<br />
Iuventus.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Young People in<br />
the Church, 415.<br />
K<br />
Kamen Vitchev (B.). Philippopoli in Mesia<br />
occasione oblata Beatificationis<br />
una cum Paulo (Pavel) Djidiov et Iosaphat<br />
Chichkov a S. P. homilia laudatur,<br />
567.<br />
L<br />
<strong>La</strong>icus.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Vocation of<br />
the <strong>La</strong>ity, 414.<br />
<strong>La</strong>mbertus de Navascués y de Juan (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
<strong>La</strong>ng Yang (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
<strong>La</strong>ureanus Maria de Burriana (in saec.:<br />
Salvator Ferrer Car det) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
<strong>La</strong>urentius Bai Xiaoman (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss,).<br />
<strong>La</strong>urentius Wang Bing (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Legaría Armendáriz Petrus (Ven.). Decretum<br />
super virtutibus, 495.<br />
Legati Nationum. Coram admissi: occasione<br />
traditionis litterarum sui muneris<br />
testium: Bangladesiae, 73; Gibutis,<br />
73; Finlandiae, 73; Erythraeae, 73;<br />
Georglae, 73; Lesothi, 73; Ruandae,
830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
73; Mauricianae Reipublicae, 73; Maliae,<br />
73; Insularum Philippinensium,<br />
246; Aequatoriae, 309; Coreae, 309;<br />
Iugoslaviae, 359; Angolae, 447; Marochii,<br />
447; Albaniae, 447; Benini, 502;<br />
Bielorussiae, 502; Iordaniae, 502;<br />
Mandi ae, 502; Nigris, 502; Suetiae,<br />
502; Sudaniae, 502; Tailandiae, 502;<br />
Galliae, 550; Macedoniae, olim Rei<br />
Publicae Iugoslavicae, 550; Graeciae,<br />
639; Sloveniae, 639; Uruquariae, 639;<br />
Magnae Britanniae, 639; Germaniae,<br />
639; Gabonis, 698; Hungariae, 766;<br />
Belgii, 706; Haitiae, 706<br />
Coram admissi occasione novi anni,<br />
174; Allocutio S. P. ad Nationum oratores,<br />
327.<br />
Leo Maria de Alacuás (in saec.: Emmanuel<br />
Legua Martí) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Leo Ignatius Mangin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Leonia Francisca Salesia Aviat (S.).<br />
Sanctorum honoribus aucta una cum<br />
aliis a S. P. homilia celebratur, 269;<br />
Litt. decretales quibus eidem Sanctorum<br />
honores decernuntur, 649.<br />
Lesothum.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Libanum.<br />
V. Ecclesia Chaldaea.<br />
Litus Dives.<br />
V. Ad Limina,<br />
Lucia Wang Cheng (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss,),<br />
Lucia Wang Wang (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Lucia Yi Zhenmei (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Ludus Martínez Mancebo (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
Ludovicus Pavoni (B.). Beatorum honoribus<br />
auctus a S. P. homilia celebratur,<br />
461; Decretum super miraculo,<br />
484.<br />
M<br />
Macedoniae olim Respublica lugoslavica.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Magdalena Du Fengju (S,).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Magna Britannia.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Malaesia, Singapura et Bruneium,<br />
V. Ad Limina.<br />
Malia.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Mantovani Maria Dominica (Ven.). Decretum<br />
super virtutibus, 237.<br />
Marchesini Clerici Bruno (Ven.). Decretum<br />
super virtutibus, 535.<br />
Marcus Ji Tianxiang (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria a Columna Jordá Botella (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Maria Adeodata Pisani (B.). Litt. Ap.<br />
quibus Beatorum honores eidem decernuntur,<br />
317.<br />
Maria Adolfina (in saec.: Anna Dierk)<br />
(S).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria a Guadalupe (in saec. Maria Francisca<br />
Ricart Olmos) (B.). Litt. Ap. quibus<br />
Beatorum honores eidem decernuntur,<br />
186.
Maria Aloisia Montesinos Or duna (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.)<br />
Maria Amandina (in saec. : Paula Jeuris)<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria a Mirabilibus Iesu (in saec. : Maria<br />
Maravillas Pidal y Chico de Guzmán)<br />
(B). Decretum super miraculo, 758.<br />
Maria a Miraculis Orteils Gimeno (Milagros<br />
Orteils Gimeno) (B,).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Maria An Guo (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria An Linghua (S. ).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Anna Blondin (in saec. Maria Esther<br />
Sureau-Blondin) (B.). Litt. Ap.<br />
quibus Beatorum honores eidem decernuntur,<br />
25.<br />
Maria a Purificatione Vidal Pastor (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Maria a Sancti Ioannis Patrocinio (in<br />
saec.: Maria Antonia Paris) (B.). Litt.<br />
Ap. quibus Beatorum honores eidem<br />
decernuntur, 21.<br />
Maria Beltrame Quattrocchi (B.). Beatorum<br />
honoribus aucta una cum marito a<br />
S. P. homilia celebratur, 192.<br />
Maria Carmelitis Viel Ferrando (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Maria Chi Yu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.),<br />
Maria Clara (in saec.: Clelia Nanetti)<br />
(S).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Climent Mateu (B.).<br />
Index rerum analyticus 831<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Maria Crescentia Hôss (S.). Sanctorum<br />
honoribus aucta una cum aliis a S. P.<br />
homilia celebratur, 269; Litt. decretales<br />
quibus eidem Sanctorum honores<br />
decernuntur, 553.<br />
Maria Christina ab Immaculata Conceptione<br />
(in saec.: Adelaidis Brando)<br />
(Ven..).. Decretum super miraculo, 542.<br />
Maria del Olvido Noguera Albelda (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Maria Dolorosa a S. Eulalia Puig Bonany<br />
(B.). Litt. Ap. quibus Beatorum<br />
honores eidem decernuntur una cum<br />
Iosepha a S. Ioanne de Deo, 103.<br />
Maria Du Tian (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Du Zhao (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Ermellina a Iesu (in saec.: Irma<br />
Grivot) (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Euthymia C f fing (B.). Beatorum<br />
honoribus aucta una cum aliis a S. P.<br />
homilia celebratur, 105; Litt. Ap. quibus<br />
Beatorum honores eidem decernuntur,<br />
560.<br />
Maria Fan Kun (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Felicitas (Maria Felicitas Masiá<br />
Ferragut) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Maria Fu Guilin (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Guo Li (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).
832<br />
Maria Iesus (Maria Vincentia Masiá Ferragut)<br />
(B).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Maria Ludovica de Angelis (in saec. : Antonina)<br />
(Ven.). Decretum super virtutibus,<br />
544.<br />
Maria Magdalena ab Incarnatione (in<br />
saec.: Catharina Sordini) (Ven.). Decretum<br />
super virtutibus, 54.<br />
Maria Pacis (in saec.: Maria Anna Giuliani)<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Pilar Izquierdo Albero (B.). Beatorum<br />
honoribus aucta una cum aliis a S.<br />
P. homilia celebratur, 196, Litt. Ap.<br />
quibus eidem Beatorum honores decernuntur,<br />
612.<br />
Maria Romero Meneses (B.). Decretum<br />
super miraculo, 170; Beatorum honoribus<br />
aucta a S. P. homilia celebratur,<br />
461.<br />
Maria Sanctae Nataliae (in saec. : Ioanna<br />
Maria Kerguin) (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Sancti Iusti (in saec.: Anna Morcan)<br />
(S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Sophia Teresia Ximénez Ximénez<br />
(B),<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.),<br />
Maria Teresia Ferragud Roig (B.)<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Maria Veronica (Maria loachima Masiá<br />
Ferragut) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Maria Wang Li (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Zhao (S.).<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Zhao Guo (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Zheng Xu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Maria Zhu Wu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Marinus Blanes Giner (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb,).<br />
Marochium.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Martha Wang Luo Mande (S.),<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Martinus Wu Xuesheng (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Matrimonium.<br />
V. Rotae Romanae Tribunal.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Marriage and Family<br />
Life, 417.<br />
Matthias F eng De (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Mauriciana Respublica.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Methodius Dominicus Trcka (B.). Beatorum<br />
honoribus auctus una cum aliis a<br />
S. P. homilia celebratur, 196.<br />
Mexicopolis. Homilia S. P. in canonizatione<br />
beati Ioannis Didaci Cuauhtlatoatzin<br />
ibidem habita, 743.<br />
Mexicum.<br />
V. Itinera Ap.<br />
Misericordiae Divinae cultus. Paenitentiariae<br />
Ap. Decretum quo actus cultus<br />
in honorem Divinae Misericordiae indulgentiis<br />
ditantur, 634.
Missio.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Communion<br />
and mission, 378-381..<br />
Missiones. Nuntius S. P. ob diem ad missiones<br />
fovendas, 679.<br />
Modestus ab Albocácer (in saec. : Modestus<br />
García Martí) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(Bb.).<br />
Modestus Andlauer (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Modestus Maria de Torrente (in saec.:<br />
Vincentius Gay Zarzo) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Moldavia,<br />
V. Dioeceses.<br />
Mongolia.<br />
V. Praefecturae Ap.<br />
Morgera Iosephus (Ven.). Decretum super<br />
virtutibus, 750.<br />
Mulieres in Ecclesia.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Women in the<br />
Church, 419.<br />
V. Excommunicatio.<br />
N<br />
Narcissus Basté Basté (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.).<br />
Nativitas D. N. I. C. Nuntius missus anno<br />
2001, 289; Allocutio S. P. Patribus cardinalibus,<br />
praesulibus, praelatis et officialibus<br />
Romanae Curiae occasione<br />
Nativitatis, 284.<br />
Nicaragua.<br />
V. Ad Limina.<br />
Nicolaus Gross (B.). Beatorum honoribus<br />
auctus una cum aliis a S. P. homilia<br />
celebratur, 105.<br />
55 - A..A..S.<br />
Index rerum analyticus 833<br />
Niger.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Nigeria.<br />
V. Dioeceses; Ad Limina.<br />
Nominationes: a S. P.: 698; e Secretaria<br />
Status: 74, 174, 246, 309, 359, 447, 503,<br />
550, 592, 639, 698, 766; e Congr. pro<br />
Ecclesiis Orientalibus: 151; e Congr..<br />
pro Gentium Evangelizatione: 71,<br />
358, 633.<br />
Nuntii a S. P, dati: Die Nativitatis Domini,<br />
289. Ob diem ad sacras vocationes<br />
fovendas, 347; Letter to Priests for<br />
Holy Thursday 2002, 433; Die Paschatis,<br />
481; Praesidi Pontificii Consilii pro<br />
Valetudinis Administris, 580; Ob sanctam<br />
Quadragesimum, 623; Ob diem<br />
Itinerantibus dicatum, 626; Ad Paenitentiariam<br />
Ap., 675; Ob diem ad missiones<br />
fovendas, 679.<br />
O<br />
Oecumenismus.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Ecumenism,<br />
395.<br />
Okelo David (Ven.). Decretum super<br />
martyrio, 6<strong>94</strong>.<br />
Oratores Nationum.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Ordinationes sacrae.<br />
V. Regulae servandae ad nullitatem Ordinationis<br />
foras declarandam: 293.<br />
V. Excommunicatio.<br />
Ordo Adoratricum Perpetuar um SS. Sacramenti.<br />
V. Maria Magdalena ab Incarnatione<br />
(in saec.: Catharina Sordini) (Ven.).<br />
Ordo Augustiniensium Discalceatarum.<br />
V. Iosepha a Purificatione (in saec.:<br />
Maria Iosepha Romana Masiá Ferragut)<br />
(B.).<br />
Ordo Basilianus Sancti Iosaphat.<br />
V. Paulus Petrus Gojdic (B.):
834<br />
Ordo Benedictinarum.<br />
V. Maria Adeodata Pisani (B.).<br />
Ordo Canonicarum regularium Sancti Augustini.<br />
V. Emmerick Anna Catharina (Ven.).<br />
Ordo Carmelitarum Discalceatarum.<br />
V. Maria a Mirabilibus Iesu (in saec. :<br />
Maria Maravillas Pidal y Chico de Guzmán)<br />
(B).<br />
Ordo Clericorum regularium Ministrantium<br />
Infirmis.<br />
V. Aloisius Tezza (B.)<br />
Ordo Eremitarum S. Augustini.<br />
V. Alfonsus De Orozco (B.).<br />
Ordo Fratrum Minorum,<br />
V. Paschalis Fortuno Almeld (B.);<br />
Placidus García Gilabert (B.); Alfredus<br />
Pellicer Muñoz (B.); Salvator<br />
Mollar Ventura (B); Ioannes a Triora<br />
(Franciscus Maria <strong>La</strong>ntrua) (S.);<br />
Gregorius Grassi (S.); Franciscus Fogolla<br />
(S,); Antoninus Fantosati (S.);<br />
Elias Facchini (S.); Theodoricus Baiai<br />
(S.); Iosephus Maria Gámbaro<br />
(S..); Caesidius Giacomantonio (S.);<br />
Andreas Bauer (S.).<br />
Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum.<br />
V. Aurelius a Vinalesa (in saec.: Iosephus<br />
Ampie Alcaide) (B.); Ambrosius<br />
a Benaguacil (in saec.: Aloisius Valls<br />
Matamales) (B.); Petrus a Benisa (in<br />
saec.: Alexander Max Ginestar) (B.);<br />
Ioachim ab Albocácer (in saec.: Iosephus<br />
Ferrer Adel) (B.); Modestus ab<br />
Albocácer (in saec.: Modestus García<br />
Martí) (B.); Germanus a Carcagente<br />
(in saec. : Iosephus M. Garrigues Hernández)<br />
(B.); Bonaventura a Puzol<br />
(in saec.: Iulius Esteve Flors) (B.);<br />
Iacobus a Rafelbuñoz (in saec.: Iacobus<br />
Mestre Iborra) (B.); Henricus ab<br />
Almazora (in saec.: Henricus García<br />
Beltrdn) (B.); Fidelis a Puzol (in<br />
saec.: Marianus Climent Sanchés)<br />
(B.); Bernardus a Lugar Nuevo de Fenollet<br />
(in saec.: Iosephus Bieda Grau)<br />
(B.); Pacificus a Valentia (in saec.:<br />
Petrus Salcedo Puchades) (B.); Bernardus<br />
a Corleone (in saec. : Philippus<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
<strong>La</strong>tino) (S.); Ignatius a Santhià<br />
(B.); Ioachimus a Canicatti (in saec.:<br />
Caietani <strong>La</strong> Lomia) ( Ven. ).<br />
Ordo Fratrum Praedicatorum.<br />
V. Franciscus Fernández de Capillas<br />
(S.); Petrus Sans i lorda (S.); Franciscus<br />
Serrano Frias (S.); Ioachimus<br />
Royo Pérez ( S.); Ioannes Alcober Figuera<br />
(S.); Franciscus Díaz del Rincón<br />
(S).<br />
Ordo II Servorum Mariae.<br />
V. Maria a Guadalupe (in saec. ; Maria<br />
Francisca Ricart Olmos) (B.).<br />
Ordo Libanensis Sancti Antonii Maronitarum.<br />
V. Rafqa (in saec.: Petra Ar-Rayès de<br />
Himlaya) (S.).<br />
Ordo Monialium S. Clarae Capuccinarum.<br />
V. Maria Iesus (Maria Vincentia Masiá<br />
Ferragut) (B.); Maria Felicitas (Maria<br />
Felicitas Masiá Ferragut) (B.); Maria<br />
Veronica (Maria Ioachima Masiá Ferragut)<br />
(B.); Elisabeth Calduch Rovira<br />
(Iosehina Calduch Rovira) (B.); Maria<br />
a Miraculis Orteils Gimeno (Milagros<br />
Orteils Gimeno) (B.).<br />
Ordo Tertius Franciscanus.<br />
V. Ioannes Zhang Huan (S.) [vel<br />
O. F. S. f; Patricius Dong Badi (S.);<br />
Ioannes Wang Rui (S.); Philippus<br />
Zhang Zhihe (S.); Ioannes Zhang Jingguang<br />
(S.); Simon Chen Ximan (S.);<br />
Thomas Shen Jihe (S.); Petrus WuAnbang<br />
(S.); Franciscus Zhang Ron (S.);<br />
Matthias F eng De (S.); Petrus Zhang<br />
Banniu (S.).<br />
Ordo Tertius S. Francisci Capulatorum a<br />
B. V. Perdolente.<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et<br />
XVIII Socii (Bb.): Ambrosius Maria<br />
de Torrente (in saec.: Salvator Chuliá<br />
Ferrandis) (B.); Benedictus Maria de<br />
Burriana (in saec.: Iosephus Emmanuel<br />
Ferrer Jordá) (B.); Benvenutus<br />
Maria de Dos Hermanas (in saec.: Iosephus<br />
de Miguel Arahal) (B.); Bernardinus<br />
Maria de Andújar (in saec. :<br />
Paulus Martínez Robles) (B.); Crescentius<br />
García Pobo (B.); Dominicus
Maria de Alboraya (in saec.: Augustinus<br />
Hurtado Soler) (B.); Florentinus<br />
Pérez Romero (B.); Franciscus Maria<br />
de Torrente (in saec.: Iustus Lerma<br />
Martínez) (B.); Franciscus Thomas<br />
Ser er (B.); Gabriel Maria de Benifayó<br />
(in saec.: Iosephus Maria Sanchis<br />
Mompó) (B.); Iosephus Llosa Balaguer<br />
(B); <strong>La</strong>ureanus Maria de Burriana<br />
(in saec.: Salvator Ferrer Cardet)<br />
(B.); Leo Maria de Alacuds (in<br />
saec.: Emmanuel Legua Martí) (B.);<br />
Modestus Maria de Torrente (in saec. :<br />
Vincentius Gay Zarzo) (B.); Recare -<br />
dus Maria de Torrente (in saec.: Iosephus<br />
Maria Llópez Mora) (B.); Timotheus<br />
Valero Pérez (B.); Urbanus Gil<br />
Sáez (B.); Valentinus Maria de Torrente<br />
(in saec.: Vincentius Jaunzarás<br />
Gómez) (B.).<br />
P<br />
Pacificus a Valentia (in saec.: Petrus Salcedo<br />
Puchades) (B.).<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(BbJ.<br />
Paenitentiae sacramentum. Litt. Ap. motu<br />
proprio datae, Misericordia Dei, quibus<br />
de Sacramenti penitentiae celebratione<br />
quaedam rationes explicantur,<br />
452.<br />
V. Reconciliationis sacramentum; Paenitentiaria<br />
Ap.<br />
Paenitentiaria Ap. Regens, 248; Decreta:<br />
quo actus cultus in honorem Divinae<br />
Misericordiae indulgentiis ditantur,<br />
634; quo Episcopis eparchialibus vel<br />
dioecesanis facultas fit, in spiritalem<br />
profectum fidelium, Papalem Benedictionem,<br />
cum adnexa Plenaria Indulgentia,<br />
in singulis ecclesiis concathedralibus<br />
olim pertinentibus extinctis<br />
dioecesibus vel eparchiis semel in anno<br />
impertiendi, absque praeiudicio ternani<br />
numeri pro tota Ecclesia particulari<br />
statuti, 637; Nuntius S. P. ad eam missus,<br />
675.<br />
Index rerum analyticus 835<br />
Pascha. Nuntius a S. P. die Paschatis<br />
missus, 481.<br />
Paschalis Fortuno Almela et tres Socii<br />
(Bb.). Litt. Ap. quibus eisdem Beatorum<br />
honores decernuntur, 10.<br />
Paschalis Penadés dornet (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Paschalis Torres Lloret (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Patricius Dong Badi (S.).<br />
V, Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss,).<br />
Paula Montai F ornés a Sancto Iosepho Calasanctio<br />
(S.). Sanctorum honoribus<br />
aucta una cum aliis a S. P. homilia<br />
celebratur, 269.<br />
Paulina a Corde Iesu Agonizanti (B.).<br />
Peroratio causae in Consistorio ordinario<br />
publico, 313.<br />
Paulus Bori Puig (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.).<br />
Paulus Chen Changpin (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Paulus Denn (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Paulus Djidiov (B.). Philippopoli in Mesia<br />
occasione oblata Beatificationis<br />
una cum Kamen Vitchev et Iosaphat<br />
Chichkov a S. P. homilia laudatur,<br />
567.<br />
Paulus Ge Tingzhu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Paulus <strong>La</strong>ng Fu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Paulus Liu Jinde (S:).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).
836 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Paulus Manna (B.). Decretum super miraculo,<br />
61; Beatorum honoribus auctus<br />
una cum aliis a S. P. homilia celebratur,<br />
196.<br />
Paulus Meléndez Gonzalo (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.<br />
Paulus Petrus Gojdic (BJ. Beatorum honoribus<br />
auctus una cum aliis a S. P.<br />
homilia celebratur, 196; Decretum super<br />
martyrium, 586.<br />
Paulus Wu Anjyu (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Paulus Wu Wanshu (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Pax. Nuntius ob diem ad pacem fovendam,<br />
132.<br />
No peace without justice, no justice<br />
without forgiveness, 132.<br />
Peace: the work of justice and love, 132.<br />
The reality of terrorism, 134.<br />
You shall not kill in Gods name!, 135.<br />
The need for forgiveness, 136.<br />
Forgineness, the high road, 137.<br />
Interreligious understanding and coopération,<br />
138.<br />
Prayer for peace, 139.<br />
Peruvia.<br />
V. Ad Limina.<br />
Petrus a Benisa (in saec.: Alexander Mas<br />
Ginestar) (BJ.<br />
V. Aurelius a Vinalesa et XVI Socii<br />
(BbJ.<br />
Petrus a Sancto Ioseph de Betancur<br />
(BJ. Pero ratio causae in Consistorio<br />
ordinario publico, 313; Guatimalopoli<br />
homilia S.P. in eius canonizatione,<br />
740.<br />
Petrus Gelabert Amer (BJ.<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(BbJ.<br />
Petrus Li Quanhui (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Petrus Liu Wenyuan (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Petrus Liu Ziyu (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ.<br />
Petrus Sans i lorda (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Petrus Wang Erman (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Petrus Wang Zuolung (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Petrus Wu Anbang (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ.<br />
Petrus Wu Guosheng (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ.<br />
Petrus Zhang Banniu (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Petrus Zhao Mingzhen (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(SsJ.<br />
Petrus Zhu Rixin (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Philippinae Insulae.<br />
V. Legati Nationum; Vicariatus Ap.<br />
Philippopolis Mesiae. Homilia a S. P. ibidem<br />
habita occasione oblata Beatificationis<br />
presbyterorum Kamen Vitchev,<br />
Pauli Djidiov, Iosaphat Chichkov,<br />
567.<br />
Philippus Zhang Zhihe (SJ.<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Pilar Villalonga Villalba (BJ.<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (BbJ.
Pius a Pietrelcina (B.). Peroratio causae<br />
in Consistorio ordinario publico, 313;<br />
Decretum super miraculo, 491; Sanctorum<br />
honoribus auctus a S. P. homilia<br />
celebratur, 617.<br />
Placidus García Gilabert (B.).<br />
V. Paschalis Fortuno Almela et tres Socii<br />
(Bb.).<br />
Polonia.<br />
V. Itinera Ap.<br />
Praefectura rerum oeconomicarum S. Sedis.<br />
Praeses, 767.<br />
Praefecturae Apostolicae constituuntur:<br />
Quettensis, 100; Mongensis, 180;<br />
Ulaanbaatarensis, 512.<br />
Praelatura territorialis fines ac nomen<br />
mutat: Batanensis et Babuyanensis,<br />
499.<br />
Presbyter. Nuntius S. P. universis Ecclesiae<br />
presbyteris missus, 433.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Life of the<br />
Ordained, 421.<br />
Provinciae ecclesiasticae constituuntur:<br />
Victoriensis de Conquista, 252; Fori<br />
S. Annae, 253; Kumasiensis, 314; Mosco<br />
viensis Matris Dei, 596.<br />
Provinciae ecclesiasticae noviter conformamur:<br />
Manaënsis, Portus Veteris,<br />
354,<br />
Provisiones Ecclesiarum: e Congr. pro Ecclesiis<br />
Orientalibus, 146; e Congr. pro<br />
Episcopis, 67, 172, 243, 308, 355, 445,<br />
500, 547, 590, 631, 697, 764; e Congr.<br />
pro Gentium Evangelizatione, 69, 356,<br />
631.<br />
Q<br />
Quadragesima. Nuntius ob eandem a S.<br />
P. missus, 623.<br />
Index rerum analyticus 837<br />
R<br />
Rafqa Petra Choboq Ar-Rayés (S.). Litt.<br />
decr. quibus ei Sanctorum honores decernuntur,<br />
593.<br />
Raimundus Li Quanzhen (S.),<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss..),<br />
Raimundus Marti Soriano (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Raimundus Peiró Victorí (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
Raimundus Stephanus Bou Pascual (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Rangel Licinius. Epistula S. P. ei atque<br />
sodalibus Unionis Sancti Ioannis Mariae<br />
Vianney Camposinae in Brasilia<br />
missa, 267.<br />
Raphaël Alonso Gutiérrez (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Raphaël Pardo Molina (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
RecaredusMaria de Torrente (in saec.: Iosephus<br />
Maria Llópez Mora) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Reconciliatio. Nuntius ob diem ad pacem<br />
fovendam, 132, 136-137.<br />
Reconciliationis sacramentum.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Sacrament<br />
of Penance, 413.<br />
Regulae servandae ad nullitatem sacrae<br />
Ordinationis foras declarandam: 293.<br />
Religiones. Nuntius ob diem ad pacem<br />
fovendam, 138; Notificatio Congr. pro<br />
Doctrina Fidei de quodam scripto p. I.<br />
Dupuis e Societate Iesu, 141.
838<br />
Remigius Isoré (S.,).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Rendu Rosalia (in saec. : Ioanna Maria)<br />
(Ven.). Decretum super virtutibus,<br />
158.,<br />
Revelatio. Notificatio Congr. pro Doctrina<br />
Fidei de quodam scripto p. I. Dupuis<br />
e Societate Iesu, 141.<br />
Rodríguez Ortega y Sopeña Maria P er dolens<br />
(Ven.). Decretum super miraculo,<br />
754.<br />
Rosa Chen Aijie (S.)..<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Rosa Fan Hui (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Rosaria de Soano (in saec.: Petra Maria<br />
Victoria Quintana A rgos) (B.).<br />
V. Rosaria de Soano et II Sociae (Bb.).<br />
Rosaria de Soano et II Sociae (Bb.). Litt.<br />
Ap. quibus eis Beatorum honores decernuntur,<br />
257.<br />
Rosa Zhao (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Rotae Romanae Tribunal.. Allocutio S. P.<br />
ad iudices et administros coram admissos,<br />
340.<br />
Ruanda.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Russia Europaea.<br />
V. Dioececes; Provinciae eccl.<br />
S<br />
Saltini vid. Testi Maria Anna (v. d.<br />
«MammaNina») (Ven.). Decretum super<br />
virtutibus, 691.<br />
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Salvatoria.<br />
V. Ad Limina..<br />
Salvator Damianus Enguix Garés (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.)..<br />
Salvator Estrugo Solves (B).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Salvator Iosephus Ferrandis Seguí (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Salvator Mollar Ventura (B.).<br />
V. Paschalis Fortuno Almela et tres Socii<br />
(Bb.),<br />
Sanctorum honores decernuntur: Iosephae<br />
Bakhita, 5; Augustino Roscelli, 97;<br />
Bernardo a Corleone, 177; Teresiae Eustochio<br />
Verzeri, 249; Aloisio Scrosoppi,<br />
449; Augustino Zhao Rong et CXIX<br />
Sociis, 505; Mariae Crescentiae Höss,<br />
553; Rafqa Petrae Choboq Ar-Rayes,<br />
593; Franciscae Salesiae Aviat, 649;<br />
Iosepho Marello, 713.<br />
Saraviae Civitas.<br />
V. Conventiones.<br />
Saturius Rey Robles (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).<br />
Seminarium.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Vocations and<br />
Seminaries, 420.<br />
Seraphina (in saec.: Emmanuela Iusta<br />
Fernández Ibero) (B.).<br />
V. Rosaría de Soano et II Sociae (Bb.).<br />
Simon Chen Ximan (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Simon Qin Chunfu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Singapura.<br />
V. Malaesia, Singapura et Bruneium.
Slovenia..<br />
V. Legati Nationum.<br />
Societas Doctrinae Christianae.<br />
V. Georgius Preca (B..)..<br />
Societas Iesu,<br />
V. Dupuis Iacobus; Alfredus Simón<br />
Colomina (B.); Aloisius Campos Górriz<br />
(B.); Constantinus Carbonell Sempere<br />
(B.); Darius Hernández Morato<br />
(B.); Ioannes Baptista Ferrer es Boluda<br />
(B.); Iosephus Tarrats Comaposada<br />
(B.); Narcissus Basté Basté (B.);<br />
Paulus Bori Puig (B.); Petrus Gelabert<br />
Amer (B.); Thomas Sitjar Fortia<br />
(B.); Vincentius Sales Genovés (B.);<br />
Leo Ignatius Mangin (S.); Paulus<br />
Denn (S.); Remigius Isoré (S.); Modestus<br />
Andlauer (S, ) ; Iosephus Maria<br />
Rubio y Peralta (B.), 756.<br />
Societas Parisiensis Missionum.<br />
V Ioannes Gabriel Taurin Dufresse<br />
(S.); Augustus Chapdelaine (S..); Ioannes<br />
Petrus Néel (S.).<br />
Societas Puellarum a Caritate sancti Vincentii<br />
de Paul.<br />
V. Rendu Rosalia (in saec. : Ioanna Maria)<br />
(Ven..),<br />
Societas S. Francisci Salesii.<br />
V. Aloisius Variara (B.); Artemis Zatti<br />
(B..); Aloisius Versiglia (S.); Callistus<br />
Caravario (S.).<br />
Sudania.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Suetia.<br />
V. Legati Nationum.<br />
Synodus Episcoporum. Allocutio S. P..<br />
Synodo ineunte, 109; eademque exeunte,<br />
112.<br />
Syria.<br />
V, Ecclesia Chaldaea.<br />
Tailandia.<br />
V. Legati Nationum; Ad Limina.<br />
T<br />
Index rerum analyticus 839<br />
Teresia Chen Jinjieh (S,).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Teresia Eustochium Verzeri (S.). Litt. decretales<br />
quibus eidem Sanctorum honores<br />
decernuntur, 249.<br />
Teresia Zhang He (S.).,<br />
V Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Terrorismus. Nuntius ob diem ad pacem<br />
fovendam, 132.<br />
Thaddaeus Liu Ruiting (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Tharsila Cordoba Belda (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Theodoricus Balat (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Thomas Maria Fusco (B.). Beatorum honoribus<br />
auctus una cum aliis a S. P.<br />
homilia celebratur, 105; Decretum super<br />
virtutibus, 153.<br />
Thomas Shen Jihe (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Thomas Sitjar Fortia (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.),<br />
Thomas Sitjar Fortia et XI Socii (Bb.).<br />
Litt. Ap. quibus eis Beatorum honores<br />
decernuntur, 184.<br />
Timotheus Valero Pérez (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Tir sus Manrique Melero (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.),<br />
Turcorum regio.<br />
V, Ecclesia Chaldaea.
840 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
Ucraina.<br />
V. Dioeceses.<br />
U<br />
Unctio infirmorum.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Anointing of the<br />
Sick, 414.<br />
Unio Sancti Ioannis Mariae Vianney<br />
Camposinae in Brasilia. Epistula S.<br />
P. sodalibus missa, 267.<br />
V, Administratio Ap. personalis.<br />
Universitas (Pont.) <strong>La</strong>teranensis. Rector,<br />
176.<br />
Urbanus Gil Sáez (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.),<br />
Uruquaria.<br />
V. Ad Limina; Legati Nationum.<br />
V<br />
Valentinus Maria de Torrente (in saec.:<br />
Vincentius Jaunzarás Gómez) (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Venetiola.<br />
V. Ad Limina.<br />
Vicariatus Apostolici conduntur: Portus<br />
Principis in Philippinis, 556; Taytayensis,<br />
557.<br />
Vietnamia.<br />
V. Ad Limina.<br />
Vincentius Ballester Far (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Vincentius Cabanes Badenas (B.).<br />
V. Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Vincentius Cabanes Badenas et XVIII<br />
Socii (Bb.). Litt. Ap. quibus eis una<br />
cum Carmela García Moyon, Beatorum<br />
caelitum honores decernuntur,<br />
259.<br />
Vincentius Galbis Girones (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Vincentius Maria Izquierdo Alcón (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.,).<br />
Vincentius Pelufo Corts (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Vincentius Rubiols Castellò (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Vincentius Sales Genovés (B.).<br />
V. Thomas Sitjar Fortia et XI Socii<br />
(Bb.).<br />
Vincentius Sicluna Hernández (B.).<br />
V. Iosephus Aparicio Sanz et LXXIII<br />
Socii (Bb.).<br />
Vita.<br />
V. Academia (Pont.) pro Vita.<br />
Vita consecrata.<br />
V. Congr. pro Institutis vitae consecratae<br />
et Societatibus vitae apostolicae.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: The Consecrated<br />
Life, 425.<br />
Vita liturgica.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Liturgy, 412-<br />
413.<br />
Vita spiritualis.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Spiritual and<br />
Sacramental life, 409-411.<br />
Vocationes. Nuntius S. P. ob diem ad ecclesiasticas<br />
vocationes fovendas, 347.<br />
V. Adhortatio Apostolica postsynodalis<br />
«Ecclesia in Oceania»: Vocations and<br />
Seminaries, 420.
Z<br />
Zegrí y Moreno Ioannes Nepomucenus<br />
(Ven.). Decretum super virtutibus, 539.<br />
Zhan Huailu (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX<br />
Socii (Ss.).<br />
Index rerum analyticus 841<br />
Zi Zhuzi (S.).<br />
V. Augustinus Zhao Rong et CXIX Socii<br />
(Ss.).<br />
Zosimus Izquierdo Gil (B.).<br />
V. Hyacinthus Serrano López et XIX Socii<br />
(Bb.).
CORRIGENDA DELENDA ADDENDA<br />
An. et vol. XCIV (2002)<br />
pag. 122, linea vicesima tertia loco Malaisiae legatur Malaesiae<br />
pag. 571, linea vicesima secunda: loco Pontificii Consilii pro pastorali Valetudinis<br />
curae legatur Pontificii Consilii pro Valetudinis Administris<br />
(pro Pastorali Valetudinis Cura)<br />
pag. 580, linea decima quinta loco Pontificii Consilii pro pastorali Valetudinis<br />
curae legatur Pontificii Consilii pro Valetudinis Administris<br />
(pro Pastorali Valetudinis Cura)<br />
pag. 701, linea quadragesimasecunda deleatur: il sac. Giovanni Sesana<br />
(Brescia)<br />
pag. 704, - lineae a vigesima tertia ad vigesimam nonam deleantur<br />
- lineae trigesima nona et quadragesima deleantur (cf. pag. 85<br />
vol. XLIV)
NONAGESIMUM QUARTUM VOLUMEN<br />
COMMENTARII OFFICIALIS «ACTA APOSTOLICAE SEDIS»<br />
ABSOLVITUR DIE XXXI DECEMBRIS MMII<br />
TYPIS VATICANIS
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 28 febbraio 2002 Num. 1<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. GCCLXXVI — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di una serie di francobolli per posta ordinaria.<br />
28 febbraio 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
— Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
— Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata l'emissione di una serie di dieci francobolli<br />
per posta ordinaria, da valere per il pagamento delle tasse relative alle<br />
corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.<br />
Art. 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in<br />
offset, e riuniti nel numero di dieci esemplari per foglio, hanno le seguenti<br />
caratteristiche:
2<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
dimensioni: mm. 30x40, dentellatura 13, formato verticale;<br />
valori: € 0,08, € 0,15, € 0,23, € 0,31, € 0,41, € 0,52, € 0,62,<br />
€ 0,77, € 1,03, € 1,55;<br />
i soggetti riproducono le seguenti immagini della Vergine esistenti<br />
nella Basilica di San Pietro in Vaticano:<br />
per<br />
per<br />
per<br />
per<br />
per<br />
per<br />
per<br />
per<br />
per<br />
per<br />
valore da € 0,08: Madonna delle Partorienti;<br />
valore da € 0,15: Madonna con oranti;<br />
valore da € 0,23: Madonna sulla tomba di Pio XII;<br />
valore da € 0,31: Madonna della febbre;<br />
valore da € 0,41: Madonna della bocciata;<br />
valore da € 0,52; L'Immacolata;<br />
valore da € 0,62: Madonna del soccorso;<br />
valore da € 0,77: Vergine della Deesis;<br />
valore da € 1,03: L'Addolorata;<br />
valore da € 1,55: Maria presentata al Tempio.<br />
Ogni francobollo reca le chiavi decussate sormontate dal triregno, le<br />
diciture « Città del Vaticano » e « basilica di san pietro » e le indicazioni<br />
del valore e del soggetto raffigurato.<br />
Art. 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, ventotto febbraio duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 28 febbraio 2002 Num. 2<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXVII — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di una serie di francobolli commemorativi del terzo centenario<br />
della fondazione della Pontifìcia Accademia Ecclesiastica.<br />
28 febbraio 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
— Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
— Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — E autorizzata l'emissione di una serie di tre francobolli,<br />
commemorativi del terzo centenario della fondazione della Pontificia<br />
Accademia Ecclesiastica, da valere per il pagamento delle tasse relative<br />
alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.
6 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in<br />
calcografía, e riuniti nel numero di cinque trittici (quindici esemplari)<br />
per foglio, hanno le seguenti caratteristiche:<br />
dimensioni: per i francobolli laterali del trittico, mm. 28,71x35,71,<br />
dentellatura ì3xl3 l<br />
A, formato verticale; per il francobollo centrale del<br />
trittico, mm. 49,86x35,71, dentellatura 13x13/4, formato orizzontale;<br />
valori: per tutti e tre i francobolli, € 0,77;<br />
soggetti: per i francobolli laterali, rispettivamente, i Sommi Pontefici<br />
Clemente XI, fondatore dell'Accademia, e Giovanni Paolo II; per il<br />
francobollo centrale, la facciata della sede dell'Istituzione, in Piazza della<br />
Minerva, a Roma.<br />
I tre francobolli recano le chiavi decussate sormontate dal triregno,<br />
la dicitura « CITTÀ DEL VATICANO » e l'indicazione del valore; inoltre,<br />
per i francobolli laterali il nome, in lingua latina, del Pontefice in<br />
essi rispettivamente effigiato; per il francobollo centrale, la scritta « III<br />
CENTENARIO PONTIFICIA ACCADEMIA ECCLESIASTICA » e le<br />
date « 1701-2001 ».<br />
Art. 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 300.000 trittici.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, ventotto febbraio duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 28 febbraio 2002 Num. 3 "> •<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS r - i u><br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXVIII — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di francobolli automatici.<br />
28 febbraio 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
— Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
— Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
— Visto il decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della<br />
Città del Vaticano in data 9 marzo 2000, n. CCCXXVII;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — E autorizzata l'emissione di una serie di francobolli automatici,<br />
forniti tramite distributori automatici installati nel territorio<br />
dello Stato o nelle zone che fruiscono dei benefici di cui all'art. 15 del<br />
Trattato <strong>La</strong>teranense.
10 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — I francobolli automatici di cui alla presente ordinanza,<br />
realizzati in rotocalcografia, ed aventi il valore facciale di € 0,41, avranno<br />
le seguenti caratteristiche:<br />
- carta di sicurezza ufficiale;<br />
- dimensioni: mm. 40x35,70, formato orizzontale;<br />
- valore massimo di affrancatura: € 2,58.<br />
I francobolli saranno acquistabili in serie da numero quattro valori,<br />
per complessivi € 1,64; in ciascuno di essi è riprodotta l'immagine di<br />
uno dei Quattro Evangelisti, tratta dai mosaici nella Basilica di San<br />
Pietro in Vaticano. I francobolli recano le chiavi decussate sormontate<br />
dal triregno, la dicitura «CITTÀ DEL VATICANO », l'indicazione del<br />
valore ed il nome dell'Evangelista rispettivamente raffigurato.<br />
Art. 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti avranno validità<br />
per l'affrancatura di corrispondenza in partenza dalla Città del<br />
Vaticano dal 12 marzo 2002.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore il 12 marzo 2002.<br />
Città del Vaticano, ventotto febbraio duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
• / v;<br />
Anno LXXIII Città del Vaticano, martedì 21 maggio 2002 Num'. 4"<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ HI DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXIX — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di una serie di francobolli e di un foglietto per commemorare il<br />
centocinquantesimo anniversario del primo francobollo dello Stato<br />
Pontifìcio.<br />
21 maggio 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata l'emissione di una serie di tre francobolli<br />
commemorativi del centocinquantesimo anniversario del primo francobollo<br />
dello Stato Pontificio, da valere per il pagamento delle tasse relative<br />
alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.
14<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in<br />
rotocalcografia, e riuniti nel numero di dieci esemplari per foglio, hanno<br />
le seguenti caratteristiche:<br />
dimensioni: mm. 52 x 40, dentellatura 13, formato orizzontale;<br />
valori: € 0,41, € 0,52, € 1,03;<br />
soggetti:<br />
- nel valore da € 0,41, è riprodotto il primo francobollo pontifìcio da<br />
uno scudo del 1852, sullo sfondo di uno scorcio della Via Appia;<br />
- nel valore da € 0,52, è riprodotto un francobollo dell'ultima emissione<br />
dello Stato Pontificio, avvenuta nel 1868 (ottanta centesimi<br />
di Lira), sullo sfondo di uno scorcio della Via Cassia;<br />
- nel valore da € 1,03, è riprodotto il primo francobollo dello Stato<br />
della Città del Vaticano (dieci centesimi di Lira), emesso nel 1929,<br />
anno dell'istituzione dello Stato medesimo, con le mura vaticane, la<br />
Porta Angelica, e, sullo sfondo, i Palazzi Vaticani.<br />
I tre francobolli recano le chiavi decussate sormontate dal triregno,<br />
l'indicazione del valore, e le diciture «CITTÀ DEL VATICANO» e<br />
«CENTOCINQUANTESIMO ANNIVERSARIO DEL PRIMO FRAN<br />
COBOLLO PONTIFICIO 1852-2002».<br />
Art. 3. — E inoltre autorizzata l'emissione di un foglietto, di formato<br />
orizzontale, delle dimensioni di mm. 106 x 83, realizzato in rotocalcografia<br />
e contenente un francobollo di forma rotonda, del diametro di mm. 31,3,<br />
dentellatura 13, per il valore di € 1,55.<br />
II francobollo, nel quale è riprodotto il cortile interno del Palazzo<br />
Madama in Roma, è inserito in una raffigurazione panoramica della Basilica<br />
di San Pietro vista dalla Villa Pamphilj, e reca le chiavi decussate<br />
sormontate dal triregno, l'indicazione del valore e le diciture «CITTÀ<br />
DEL VATICANO», «Posta Pontifìcia» e «Palazzo Madama». Il foglietto<br />
reca le date « 1852-2002 » e le scritte « 150° Anniversario del primo francobollo<br />
pontifìcio » e « Il Vaticano veduto dalla Villa Pamphilj ».<br />
Art. 4. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 300.000 serie complete e di 200.000 foglietti.<br />
Art. 5. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, ventuno maggio duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, martedì 21 maggio 2002 N/um/5 ^<br />
t i<br />
ACTA APOSTOLICAE SEU<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLA CITTA<br />
DELLO STATO<br />
DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXX — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione di<br />
una serie di francobolli, celebrativi de « <strong>La</strong> Cappella Sistina restaurata<br />
- I capolavori del '400 » (terza emissione).<br />
21 maggio 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — E autorizzata l'emissione di una serie di quattro francobolli,<br />
celebrativi de « <strong>La</strong> Cappella Sistina restaurata — I capolavori del '400 »,<br />
da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in<br />
partenza dalla Città del Vaticano.
18 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in<br />
rotocalcografia e riuniti nel numero di dieci esemplari per foglio, hanno<br />
le seguenti caratteristiche:<br />
dimensioni: mm. 56 x 30,8, dentellatura 11/4 x 11 î4, formato orizzontale;<br />
valori: € 0,26, € 0,41, € 0,77, € 1,55;<br />
soggetti:<br />
- per il valore da € 0,26: Botticelli - Le tentazioni di Cristo;<br />
- per il valore da € 0,41: Rosselli - Ultima cena;<br />
- per il valore da € 0,77: Perugino - Viaggio di Mose in Egitto;<br />
- per il valore da € 1,55: Signorelli - Ultimi atti della vita di Mose.<br />
Sui francobolli figurano le denominazioni degli autori e dei soggetti, la<br />
dicitura «Città del Vaticano », le chiavi decussate sormontate dal triregno,<br />
la scritta « Cappella Sistina » e l'indicazione del valore.<br />
Art 3. —I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 300.000 serie complete.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, ventuno maggio duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, martedì 21 maggio 2002 Num.<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLA CITTA 1<br />
DELLO STATO<br />
mm<br />
f Iflllllipillll/<br />
DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXI — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di una serie di francobolli, dedicati al tema del circo, nell'ambito<br />
della serie «Europa», per l'anno 2002.<br />
21 maggio 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti dei diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — E autorizzata l'emissione di una serie di due francobolli,<br />
dedicati al tema del circo, nell'ambito della serie «Europa», per l'anno<br />
2002, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in<br />
partenza dalla Città del Vaticano.
22<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in<br />
rotocalcografia, e riuniti nel numero di dieci esemplari per foglio, hanno<br />
le seguenti caratteristiche:<br />
dimensioni: mm. 51 x 36, dentellatura 13 x 13, formato orizzontale;<br />
valori: € 0,41, € 0,62;<br />
i soggetti sono tratti dal dipinto «Cristo e il circo», di Aldo Carpi,<br />
conservato nella Collezione d'Arte Religiosa Moderna dei Musei Vaticani.<br />
I due francobolli recano le chiavi decussate sormontate dal triregno,<br />
l'indicazione del valore, e le diciture «EUROPA» e «CITTÀ DEL VATI<br />
CANO ».<br />
Art. 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 400.000 serie complete.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, ventuno maggio duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, venerdì 14 giugno 2002 Num. 7<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLA CITTA<br />
DELLO STATO<br />
DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXII — Legge con la quale sono stabiliti divieti di fumo.<br />
14 giugno 2002<br />
LA PONTIFICIA COMMISSIONE<br />
PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale 26 novembre 2000;<br />
Vista la légge 7 giugno 1929, n. II;<br />
Visto il regolamento della Direzione dei Servizi Sanitari 12 giugno<br />
1997, n. CCLXXVII;<br />
Considerata l'opportunità di stabilire divieti di fumo nei locali pubblici,<br />
in quelli aperti al pubblico e negli ambienti di lavoro;<br />
ha emanato la seguente<br />
mimi<br />
LEGGE<br />
Art. 1<br />
1. Nei locali pubblici, in quelli aperti al pubblico e negli ambienti<br />
chiusi di lavoro siti nel territorio dello Stato e nelle zone extraterritoriali,<br />
nonché negli autoveicoli adibiti ad uso pubblico, è vietato fumare.<br />
2. Il divieto di cui al comma precedente è reso noto mediante l'apposizione<br />
di idonei cartelli recanti gli estremi della presente legge e la<br />
sanzione prevista.
26<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2<br />
Al Corpo della Gendarmeria dello Stato della Città del Vaticano è<br />
demandato il controllo sulla prescrizione di cui all'art. 1 con la contestazione<br />
della trasgressione e l'applicazione immediata della relativa sanzione.<br />
Art. 3<br />
1. Al trasgressore del divieto di fumare è applicata la sanzione amministrativa<br />
di Euro 30.<br />
2. Qualora il trasgressore non provveda all'immediato pagamento<br />
della sanzione comminata, l'agente che procede redige il relativo verbale<br />
recante eventuali dichiarazioni del trasgressore stesso.<br />
3. Entro cinque giorni dalla contestazione dell'infrazione, il trasgressore<br />
può provvedere al pagamento della sanzione presso gli Uffici del<br />
Corpo della Gendarmeria. Trascorso tale termine il verbale della trasgressione<br />
è trasmesso al Giudice Unico.<br />
Art. 4<br />
Alla presente disciplina si applica il disposto della legge 14 dicembre<br />
19<strong>94</strong>, n. CCXXVII.<br />
Art. 5<br />
<strong>La</strong> presente legge entra in vigore il 1° luglio 2002.<br />
Il testo della presente legge è stato approvato dal Sommo Pontefice il<br />
4 giugno 2002.<br />
L'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato<br />
nell'archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano ed il testo<br />
corrispondente sarà pubblicato nel supplemento degli Acta Apostolicae<br />
Sedis, mandandosi a chiunque spetti dì osservarlo e di farlo osservare.<br />
Città del Vaticano, quattordici giugno duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente<br />
ANGELO Card. SODANO<br />
JÓZEF Card. TOMKO<br />
ANDRZEJ MARIA Card. DESKUR<br />
GIOVANNI BATTISTA Card. RE<br />
LORENZO Card. ANTONETTI<br />
AGOSTINO Card. CACCIAVILLAN<br />
Visto<br />
Il Segretario Generale del Governatorato<br />
>i< Gianni Danzi
Anno LXXIII Città del Vaticano, venerdì 14 giugno 2002 Num. 8<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXIII — Legge che modifica il tasso d'interesse legale.<br />
14 giugno 2002<br />
LA PONTIFICIA COMMISSIONE<br />
PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
ha ordinato ed ordina quanto appresso, da osservarsi come legge<br />
dello Stato:<br />
Art. 1. — L'art. 1831 del Codice Civile, come già modificato dalla<br />
legge n. CLXXI del 23 maggio 1991, dalla legge n. CCXXVI del 9 dicembre<br />
19<strong>94</strong>, dalla legge n. CCCIV del 28 dicembre 1998, e dalla legge<br />
n. CCCXLIV del 28 dicembre 2000, è sostituito dal seguente:<br />
« Il saggio degli interessi legali, sia in materia civile, sia in materia<br />
commerciale, è del tre per cento in ragione di anno.<br />
Allo stesso saggio si computano gli interessi convenzionali, se le parti<br />
non ne hanno determinato la misura.
30<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Gli interessi superiori alla misura legale devono essere determinati<br />
con atto scritto dalle parti, altrimenti sono dovuti nella misura legale ».<br />
Art. 2. — <strong>La</strong> modifica del saggio di interesse ha effetto per gli interessi<br />
legali che si maturano dalla data di entrata in vigore della presente<br />
legge.<br />
Art. 3. — A decorrere dalla data della presente legge, per la determinazione<br />
del saggio degli interessi legali nello Stato della Città del Vaticano,<br />
sarà automaticamente recepita la normativa italiana tempo per<br />
tempo vigente.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente legge entra in vigore il I o<br />
luglio 2002.<br />
Il testo della presente legge è stato approvato dal Sommo Pontefice il<br />
4 giugno 2002.<br />
L'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato<br />
nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, ed il<br />
testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae<br />
Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di f aria osservare.<br />
Città del Vaticano, quattordici giugno duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente<br />
ANGELO Card. SODANO<br />
JÓZEF Card. TOMKO<br />
ANDRZEJ MARIA Card. DESKUR<br />
GIOVANNI BATTISTA Card. RE<br />
LORENZO Card. ANTONETTI<br />
AGOSTINO Card. CACCIAVILLAN<br />
Visto<br />
Il Segretario Generale del Governatorato<br />
>J< Gianni Danzi
Anno LXXIII<br />
Città del Vaticano, martedì 16 luglio 2002 .'^ü^SW<br />
ACTA APOSTOLICAE S<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ<br />
DEL VATICANO<br />
Ü!!!ii!!!i!<br />
iiiiiiii|iiiim/<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXIV — Legge sul governo dello Stato della Città del<br />
Vaticano.<br />
16 luglio 2002<br />
/<br />
! — 1 Y ^ Á Í ' < Ì ^ F ^
GIOVANNI PAOLO PP. II<br />
Di Nostro Motu Proprio e certa scienza, con la pienezza della Nostra<br />
Sovrana autorità, abbiamo ordinato ed ordiniamo quanto appresso, da osservarsi<br />
come legge dello Stato:<br />
TITOLO I<br />
Il Governo dello Stato della Città del Vaticano<br />
CAPO I<br />
Governatorato<br />
Art. 1<br />
[Il Governatorato)<br />
Il Governatorato è costituito dal complesso degli Organismi destinati<br />
all'esercizio del potere esecutivo nello Stato della Città del Vaticano e<br />
- nei limiti derivanti dalla loro specifica condizione giuridica - nelle aree<br />
di cui agli artt. 15 e 16 del Trattato <strong>La</strong>teranense.<br />
CAPO II<br />
Organi di Governo<br />
Art. 2<br />
(Il Cardinale Presidente)<br />
1. Il potere esecutivo è esercitato dal Cardinale Presidente della Pontifìcia<br />
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, che assume il<br />
titolo di Presidente del Governatorato.<br />
Nell'esercizio delle sue attribuzioni, è coadiuvato direttamente dal<br />
Segretario Generale e dal Vice Segretario Generale, ai quali può delegare,<br />
anche in via permanente, l'espletamento di determinate funzioni.
36 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
2. Il Presidente assicura il governo dello Stato ai sensi dell'art. 5 della<br />
Legge fondamentale, impartendo le direttive necessarie per la sua organizzazione<br />
generale e definendo gli indirizzi dell'amministrazione statale.<br />
Nell'esercizio dei suoi poteri procede sentiti ordinariamente il Segretario<br />
Generale ed il Vice Segretario Generale nonché, ove occorra, il Consigliere<br />
Generale dello Stato, altri Consiglieri dello Stato, i Direttori ed i<br />
Responsabili degli altri Organismi operativi, concertandosi altresì con la<br />
Segreteria di Stato nelle materie di maggior interesse, ai sensi dell'art. 6<br />
della Legge fondamentale dello Stato.<br />
Art. 3<br />
(Il Segretario Generale)<br />
1. Il Segretario Generale, nominato dal Sommo Pontefice per un<br />
quinquennio, dà attuazione alle direttive ed agli indirizzi del Presidente,<br />
sovrintende all'attività amministrativa del Governatorato, coordinando<br />
le funzioni delle Direzioni e degli altri Organismi operativi; assicura che le<br />
relative attività siano conformi alle disposizioni normative.<br />
2. Il Segretario Generale sostituisce il Cardinale Presidente ai sensi<br />
dell'art. 9, n. 2, della Legge fondamentale.<br />
Art. 4<br />
(Il Vice Segretario Generale)<br />
1. Il Vice Segretario Generale, nominato dal Sommo Pontefice per un<br />
quinquennio, coadiuva il Presidente ed il Segretario Generale ai sensi<br />
dell'art. 10 della Legge fondamentale.<br />
Sovrintende alla redazione degli atti e della corrispondenza relativi<br />
all'attività di governo e custodisce il sigillo ufficiale dello Stato, nonché<br />
la raccolta ufficiale delle leggi.<br />
2. Il Vice Segretario Generale sostituisce il Segretario Generale in<br />
caso di assenza o impedimento.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 37<br />
CAPO III<br />
Organismi operativi del Governatorato<br />
Art. 5<br />
[Le Direzioni)<br />
1. Le Direzioni sono destinate allo svolgimento di attività istituzionali<br />
omogenee, volte alla gestione ed erogazione di servizi nonché alla<br />
produzione di beni; esse sono organizzate secondo criteri di competenza<br />
funzionale e gestionale in conformità alle previsioni normative generali ed<br />
alla disciplina della presente legge.<br />
Ferme restando le loro specifiche competenze, le Direzioni operano nel<br />
rispetto del principio dell'integrazione funzionale.<br />
2. Le Direzioni collaborano con il Presidente, il Segretario Generale<br />
ed il Vice Segretario Generale, fungendo da centri tecnico-amministrativi<br />
per la realizzazione delle attività istituzionali dello Stato, che è stato<br />
costituito al fine di garantire la sovranità e l'indipendenza della <strong>Santa</strong><br />
<strong>Sede</strong>.<br />
3. Le Direzioni possono essere articolate in Uffici e/o Servizi o altri<br />
moduli organizzativi con specifiche competenze operative.<br />
4. Per il perseguimento di specifici obiettivi, determinati nel tempo,<br />
possono essere attribuite ulteriori competenze ad una o più Direzioni<br />
ovvero possono essere costituite unità operative interdirezionali.<br />
Art. 6<br />
(/ Direttori)<br />
1. Ad ogni Direzione è preposto un Direttore, che ne coordina le<br />
funzioni e le attività, delle quali è direttamente responsabile.<br />
2. I Direttori adottano i provvedimenti organizzativi e decisionali<br />
ritenuti opportuni, in conformità alle norme di legge ed alle direttive<br />
del Presidente.<br />
3. I Direttori hanno pari autorità e dignità di grado.<br />
4. Per le attività di loro competenza, i Direttori rispondono al Presidente,<br />
ferma restando la funzione di controllo sull'applicazione delle leggi<br />
e delle altre disposizioni normative, nonché sull'attuazione delle direttive<br />
impartite dal Presidente, che compete al Segretario Generale e, se del<br />
caso, al Vice Segretario Generale.
38 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
5. Ai Direttori possono essere affiancati Vice Direttori, che li coadiuvano<br />
nello svolgimento delle loro funzioni, in particolare per l'espletamento<br />
di specifici incarichi di coordinamento e di natura operativa, e che li<br />
sostituiscono in caso di assenza o impedimento.<br />
6. I Direttori ed i Vice Direttori sono nominati dal Sommo Pontefice<br />
per un quinquennio.<br />
Art. 7<br />
(Il Consiglio dei Direttori)<br />
1. Il Consiglio dei Direttori è organo di consulenza ed assistenza tecnica<br />
del Presidente.<br />
2. Il Consiglio è convocato e presieduto dal Presidente nei casi previsti<br />
dall'art. 11, n. 1, della Legge fondamentale ed ogni volta che egli lo<br />
ritenga opportuno per la trattazione di questioni rilevanti di carattere<br />
generale.<br />
3. Il Consiglio può essere convocato nella sua composizione plenaria o<br />
a modo di commissioni ristrette in relazione a particolari esigenze o per la<br />
trattazione di specifiche materie.<br />
Art. 8<br />
(I Capi Ufficio ed i Capi Servizio)<br />
1. Salvo quanto disposto all'art. 9, n. 1, i Capi Ufficio ed i Capi<br />
Servizio rispondono direttamente al rispettivo Direttore quanto all'organizzazione<br />
del lavoro correlato alle proprie funzioni e, in caso di assenza<br />
o impedimento del Direttore e del Vice Direttore, li sostituiscono nelle<br />
funzioni loro attribuite.<br />
2. In caso di assenza o impedimento, i Capi Ufficio ed i Capi Servizio<br />
sono sostituiti, nelle loro funzioni, dal Funzionario con maggiore anzianità<br />
di servizio, salva diversa disposizione del Direttore competente.<br />
Art. 9<br />
(Gli Uffici Centrali)<br />
1. Per lo svolgimento di particolari attività, connesse con l'esercizio<br />
del potere esecutivo, sono costituiti alcuni Uffici Centrali.<br />
Essi fanno capo direttamente al Presidente, coadiuvato dal Segretario<br />
Generale e dal Vice Segretario Generale.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 39<br />
2. Sono Uffici Centrali: l'Ufficio Giuridico; l'Ufficio del Personale;<br />
l'Ufficio dello Stato Civile, Anagrafe e Notariato; l'Ufficio Filatelico e<br />
Numismatico; l'Ufficio Sistemi Informativi; l'Archivio di Stato; l'Ufficio<br />
Pellegrini e Turisti.<br />
Art. 10<br />
(Costituzione, modifica e soppressione degli Organismi operativi)<br />
Spetta alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano<br />
la costituzione, la modifica delle competenze e della denominazione<br />
degli Uffici e/o Servizi, nonché la loro soppressione o il loro trasferimento<br />
presso altre Direzioni, fermo restando che la costituzione, la modifica<br />
delle attribuzioni e la soppressione delle Direzioni e degli Uffici Centrali<br />
compete al Sommo Pontefice.<br />
TITOLO II<br />
Attribuzioni degli Organismi operativi<br />
Capo I<br />
Le Direzioni<br />
Art. 11<br />
(Direzione della Ragioneria dello Stato)<br />
1. <strong>La</strong> Direzione della Ragioneria dello Stato cura la tenuta della<br />
contabilità generale ed analitica degli Organismi dello Stato, svolgendo<br />
attività di controllo contabile, di redazione delle scritture relative a tutte<br />
le operazioni economico-finanziarie e di gestione della tesoreria statale,<br />
comprese quelle non direttamente imputabili a singoli Organismi.<br />
2. Svolge attività di revisione e verifica del corretto utilizzo dei<br />
processi operativi contabili e della loro integrazione con le procedure<br />
amministrative economiche, operando secondo un modulo centralizzato.<br />
3. Predispone i bilanci generali, preventivo e consuntivo, ai sensi<br />
dell'art. 11 della Legge fondamentale.<br />
Art. 12<br />
(Direzione dei Servizi Generali)<br />
1. Alla Direzione dei Servizi Generali fanno capo il Servizio della<br />
Motorizzazione, il Servizio del Transito Merci e la Floreria.
40 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
2. <strong>La</strong> Direzione esercita la vigilanza su tali Servizi per l'osservanza<br />
delle normative di riferimento nonché degli accordi internazionali vigenti<br />
nelle rispettive materie e coordina i loro profili amministrativi.<br />
3. Il Servizio della Motorizzazione tiene il Registro Veicoli Vaticani<br />
(RVV), rilascia i documenti di circolazione e revisione dei veicoli e le<br />
patenti di guida; gestisce e custodisce i mezzi di trasporto a servizio dello<br />
Stato.<br />
4. Il Servizio del Transito Merci espleta le procedure doganali relative<br />
alla importazione ed esportazione di beni ai sensi della vigente normativa.<br />
5. <strong>La</strong> Floreria cura l'arredamento degli ambienti destinati a finalità<br />
istituzionali degli Organismi della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> e dello Stato; l'allestimento<br />
degli spazi destinati alle Celebrazioni Liturgiche ed alle altre Cerimonie<br />
pontificie; l'arredamento degli appartamenti di rappresentanza e di servizio;<br />
la conservazione ed il restauro del patrimonio ad essa affidato; la<br />
tenuta dell'inventario degli oggetti mobili.<br />
Art. 13<br />
(Direzione dei Servizi di Sicurezza e Protezione Civile)<br />
1. Alla Direzione dei Servizi di Sicurezza e Protezione Civile fanno<br />
capo il Corpo della Gendarmeria ed il Corpo dei Vigili del Fuoco, i quali<br />
sono retti da rispettive e speciali normative regolamentari.<br />
Ad essa è preposto il Comandante del Corpo della Gendarmeria per il<br />
coordinamento dell'attività dei due Corpi e per curare i profili amministrativi<br />
delle stesse attività.<br />
2. <strong>La</strong> Direzione, nella sua duplice composizione ed in rapporto con il<br />
Comitato per la Sicurezza, di cui all'art. 28, lettera a), della presente<br />
legge:<br />
a) cura la sicurezza e l'ordine pubblico in stretto collegamento con la<br />
Guardia Svizzera Pontificia e gli Organismi vaticani interessati, nonché<br />
chiedendo la collaborazione, attraverso i canali competenti, delle omologhe<br />
strutture dello Stato italiano e di altri Stati;<br />
b) provvede alla prevenzione dei sinistri e agli interventi relativi.<br />
3. Il Corpo della Gendarmeria svolge i compiti istituzionali di polizia,<br />
compresi quelli di frontiera, nonché di polizia giudiziaria e tributaria, in<br />
ordine alla sicurezza dei luoghi e delle persone, al mantenimento dell'ordine<br />
pubblico ed alla prevenzione e repressione dei reati.<br />
Con riferimento alle sue specifiche attribuzioni, il Corpo opera in<br />
collegamento con gli Organi Giudiziari e con le competenti Autorità della<br />
<strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 41<br />
4. Il Corpo dei Vigili del Fuoco esplica attività di pronto intervento e<br />
di prevenzione a tutela delle persone e dei beni.<br />
Per i propri interventi istituzionali, il Corpo agisce in collaborazione<br />
con la Direzione dei Servizi Tecnici.<br />
Art. 14<br />
(Direzione di Sanità ed Igiene)<br />
1. <strong>La</strong> Direzione di Sanità ed Igiene provvede alla tutela della sanità e<br />
dell'igiene pubblica.<br />
2. <strong>La</strong> Direzione esercita le sue funzioni nelle materie e secondo le<br />
procedure di cui al proprio regolamento, salve particolari situazioni oggetto<br />
di speciale normativa.<br />
3. In collegamento con la Direzione e con propria autonomia tecnicoamministrativa,<br />
opera la Farmacia Vaticana.<br />
Essa provvede al rifornimento ed alla distribuzione di prodotti farmaceutici<br />
e parafarmaceutici; produce e pone in vendita propri medicamenti<br />
ed altri articoli galenici.<br />
Art. 15<br />
(Direzione dei Musei)<br />
1. <strong>La</strong> Direzione cura e gestisce il complesso museale dello Stato, con<br />
le attribuzioni finora affidate alla Direzione dei Monumenti, Musei e Gallerie<br />
Pontificie.<br />
2. Compete pure alla Direzione la sovrintendenza sui beni culturali<br />
della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> in conformità con la legge sulla tutela dei beni culturali<br />
25 luglio 2001, n. CCCLV.<br />
Essa provvede alla tutela, alla conservazione, al restauro ed alla valorizzazione<br />
- tramite studi, ricerche e pubblicazioni scientifiche - del<br />
patrimonio artistico della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> affidato allo Stato.<br />
3. Nell'ambito dei Musei ed in stretto collegamento con la loro Direzione<br />
opera l'Ufficio Vendita Pubblicazioni e Riproduzioni, retto da proprio<br />
statuto, che dovrà essere adattato alla presente legge.<br />
Tale Ufficio provvede all'ideazione progettuale, alla realizzazione ed<br />
alla distribuzione di pubblicazioni e riproduzioni di beni culturali affidati<br />
allo Stato.
42 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 16<br />
(Direzione dei Servizi Tecnici)<br />
1. <strong>La</strong> Direzione si articola in una pluralità di Servizi riconducibili alle<br />
competenze istituzionali del Governatorato nelle seguenti materie, che<br />
restano sotto la sua esclusiva responsabilità nei limiti della legislazione<br />
vigente:<br />
a) conservazione ed aggiornamento del catasto demaniale, comprendente<br />
tutti gli immobili e superfìci;<br />
ò) manutenzione, ordinaria e straordinaria, degli immobili e loro ristrutturazione,<br />
nonché progettazione di nuovi edifici e sovrintendenza<br />
alla loro esecuzione;<br />
c) manutenzione degli impianti tecnologici e loro progettazione; vigilanza<br />
sulla loro installazione;<br />
d) cura dei giardini, delle fontane e delle strade ed altre attività di<br />
tutela e prevenzione ecologica.<br />
2. <strong>La</strong> Direzione, nelle materie di propria competenza, salve le attribuzioni<br />
della Direzione dei Musei e della Commissione permanente per la<br />
tutela dei monumenti storici ed artistici della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>, formula parere<br />
tecnico obbligatorio per il rilascio delle autorizzazioni relative alla progettazione<br />
ed esecuzione dei lavori.<br />
3. Nei servizi concernenti la protezione civile, così come nell'ordinaria<br />
attività di verifica dei luoghi e degli impianti, la Direzione esplica i propri<br />
interventi avvalendosi della collaborazione del Corpo dei Vigili del Fuoco.<br />
Art. 17<br />
(Direzione delle Telecomunicazioni)<br />
1. <strong>La</strong> Direzione delle Telecomunicazioni comprende il Servizio delle<br />
Poste e del Telegrafo, il Servizio dei Telefoni ed i Servizi che, nel futuro, il<br />
Sommo Pontefice vorrà affidare ad essa.<br />
2. <strong>La</strong> Direzione cura che tali Servizi operino nel rispetto delle normative<br />
interne ed internazionali nelle materie di loro competenza.<br />
3. Il Servizio delle Poste e del Telegrafo gestisce l'attività di raccolta,<br />
affrancatura ed inoltro della corrispondenza, all'interno ed all'esterno<br />
dello Stato, nonché la distribuzione ai destinatari della corrispondenza<br />
in arrivo; cura i profili tecnici nei rapporti con le altre Amministrazioni<br />
postali e gli Organismi, sovranazionali ed internazionali, competenti.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 43<br />
4. Il Servizio dei Telefoni provvede alla gestione della rete telefonica<br />
fìssa e mobile, salve le competenze della Direzione dei Servizi Tecnici<br />
quanto ai relativi impianti.<br />
Art. 18<br />
(Direzione dei Servizi Economici)<br />
1. <strong>La</strong> Direzione dei Servizi Economici è preposta all'esercizio delle<br />
attività commerciali gestite direttamente dallo Stato in regime di monopolio<br />
ed al controllo di quelle affidate a terzi in concessione.<br />
2. Assicura il servizio di economato a favore degli Organismi operativi<br />
statali.<br />
Art. 19<br />
(Direzione delle Ville Pontifìcie)<br />
1. <strong>La</strong> Direzione delle Ville Pontificie conserva e gestisce i Palazzi ed i<br />
Giardini della Residenza pontificia di Castel Gandolfo, assicurando i servizi<br />
connessi e le necessarie opere di manutenzione, anche in collaborazione<br />
con le altre Direzioni competenti.<br />
2. Cura l'attività agricola nelle aree rustiche all'interno delle Ville ed<br />
amministra altri immobili, siti nei Comuni di Castel Gandolfo ed Albano,<br />
a tenore delle vigenti disposizioni di legge.<br />
CAPO II<br />
Gli Uffici Centrali<br />
Art. 20<br />
(Ufficio Giuridico)<br />
L'Ufficio Giuridico predispone i pareri sugli atti amministrativi e<br />
sull'attività di natura negoziale e/o contrattuale; elabora studi e progetti<br />
normativi; provvede alla tutela delle opere dell'ingegno d'interesse dello<br />
Stato, conservando i relativi registri.<br />
In qualità di Avvocatura dello Stato cura l'assistenza legale del<br />
Governatorato ed esercita la rappresentanza ed il patrocinio in giudizio<br />
dello Stato.
44 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 21<br />
{Ufficio del Personale)<br />
1. L'Ufficio del Personale, in armonia con le vigenti disposizioni regolamentari,<br />
cura i profili tecnici riguardanti il reclutamento del personale<br />
del Governatorato, la sua destinazione ed il suo stato giuridico, economico<br />
ed assicurativo, mantenendo aggiornati i relativi fascicoli<br />
personali.<br />
2. In conformità alle direttive del Presidente ed in collegamento con<br />
gli altri Organismi operativi, promuove le attività di formazione ed aggiornamento<br />
professionale dei dipendenti del Governatorato, vigila sulla<br />
corretta applicazione del Regolamento generale per il personale e verifica<br />
le clausole contenute nei contratti di lavoro riguardanti il personale dipendente<br />
dalle imprese private operanti nello Stato.<br />
Art. 22<br />
(Ufficio dello Stato Civile, Anagrafe e Notariato)<br />
1. L'Ufficio esplica il servizio di Stato Civile ed Anagrafe, provvedendo<br />
in particolare agli adempimenti relativi allo stato dei cittadini e dei<br />
residenti.<br />
2. L'Ufficio collabora con i Notari dello Stato per la redazione degli<br />
atti da loro rogati e conserva gli atti pubblici e privati; cura gli adempimenti<br />
concernenti le convenzioni ed incontri internazionali e la custodia<br />
della relativa documentazione.<br />
Art. 23<br />
(Ufficio Filatelico e Numismatico)<br />
L'Ufficio Filatelico e Numismatico cura le procedure e le attività<br />
relative alla progettazione ed emissione di monete e carte valori postali<br />
nonché il servizio per i collezionisti.<br />
Art. 24<br />
(Ufficio Sistemi Informativi)<br />
L'Ufficio Sistemi Informativi cura, attraverso le procedure informatiche,<br />
l'acquisizione, la conservazione e la distribuzione dei dati e delle<br />
notizie che interessano l'attività dello Stato.<br />
Lo stesso Ufficio provvede alla gestione degli apparati informatici del<br />
Governatorato.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 45<br />
Art. 25<br />
(A rchivio. di Stato )<br />
L'Archivio di Stato tiene il protocollo generale, ordinario e riservato,<br />
coordinando le attività dei protocolli decentrati rimesse alle singole strutture<br />
operative, in conformità alle direttive fissate dal Presidente; provvede<br />
alla conservazione ed archiviazione della corrispondenza e degli atti<br />
protocollati, nonché all'inoltro centralizzato della corrispondenza, interna<br />
ed esterna.<br />
Art. 26<br />
(Ufficio Pellegrini e Turisti)<br />
L'Ufficio Pellegrini e Turisti fornisce indicazioni ed altri servizi di<br />
assistenza turistica a quanti accedono alla Città del Vaticano, in collaborazione<br />
con gli altri Enti ed Organismi della <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> che assistono i<br />
pellegrini.<br />
TITOLO III<br />
Organismo scientifico<br />
Capo unico<br />
Art. 27<br />
(Specola Vaticana)<br />
<strong>La</strong> Specola Vaticana, dotata di propria autonomia, opera come Organismo<br />
scientifico nel settore della ricerca astronomica.<br />
TITOLO IV<br />
Organismi ausiliari<br />
Capo unico<br />
Art. 28<br />
(Commissioni e Comitati)<br />
Con funzione ausiliaria degli organi di governo dello Stato, sono costituiti<br />
i seguenti organismi, retti da specifiche normative:<br />
a) Comitato per la Sicurezza, che svolge funzioni di coordinamento,<br />
di studio e di indirizzo in materia di sicurezza;
46 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
b) Commissione per il Personale, che svolge funzione consultiva in<br />
materia di personale dipendente;<br />
c) Commissione Disciplinare, competente per l'esame e la decisione<br />
delle questioni in materia disciplinare nei confronti del personale dipendente.<br />
TITOLO V<br />
Metodologie operative<br />
Capo I<br />
Organizzazione operativa degli Organismi<br />
Art. 29<br />
(Organizzazione interna)<br />
1. Per l'efficace perseguimento delle rispettive finalità istituzionali,<br />
gli Organismi operativi del Governatorato sono dotati di specifica organizzazione<br />
interna, comprendente anche il mansionario del personale addetto.<br />
2. Ciascun Organismo dispone di protocollo ed archivio propri, collegati<br />
con l'Archivio di Stato mediante sistemi di registrazione, trasmissione<br />
e conservazione cartacei e telematici, regolati da apposite disposizioni<br />
organizzative.<br />
3. <strong>La</strong> firma degli atti propri dei singoli Organismi operativi compete<br />
ai rispettivi Responsabili, con riferimento agli artt. 6, 8 e 9.<br />
4. Secondo la previsione dell'art. 5, n. 1, le Direzioni, in ottemperanza<br />
al principio dell'integrazione funzionale, nelle materie di comune interesse,<br />
devono operare in collaborazione ed intesa.<br />
Capo II<br />
Attività giuridiche ed economico-contabili<br />
Art. 30<br />
(Negozi giuridici e contratti)<br />
1. I contratti e gli altri atti negoziali, debitamente autorizzati e posti<br />
in essere dal Governatorato, sono imputabili allo Stato e sono regolati<br />
esclusivamente dalla legislazione vaticana.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 47<br />
2. I contratti e gli altri atti negoziali sono di competenza delle Direzioni<br />
e degli altri Organismi operativi, nei limiti, quanto ai loro profili<br />
economici, delle relative previsioni nel bilancio dello Stato.<br />
Qualora eccedano l'ordinaria amministrazione, tali atti, per la loro<br />
validità, devono essere inoltrati all'Ufficio Giuridico per il controllo della<br />
loro formulazione ed alla Direzione della Ragioneria dello Stato per la<br />
verifica di compatibilità con le disponibilità finanziarie dell'esercizio di<br />
competenza e per la eventuale proposta delle necessarie variazioni di<br />
bilancio.<br />
<strong>La</strong> loro definitiva approvazione è rimessa al Presidente.<br />
3. <strong>La</strong> firma dei contratti e degli altri atti negoziali è riservata al<br />
Presidente, che può delegare, anche in via permanente, il Segretario Generale,<br />
il Vice Segretario Generale o, nelle materie di competenza delle<br />
rispettive Direzioni e degli altri Organismi operativi, i Direttori ed i Responsabili.<br />
4. In via sussidiaria l'attività imprenditoriale può essere prestata da<br />
imprese non vaticane ed è soggetta alla normativa vaticana vigente in<br />
materia, compresa quella sulle persone giuridiche.<br />
Art. 31<br />
(Procedure economico-contabili)<br />
1. Tutta la contabilità dei diversi Organismi dello Stato confluisce<br />
nella contabilità generale, tenuta dalla Direzione della Ragioneria dello<br />
Stato ai sensi dell'art. 11.<br />
2. <strong>La</strong> Direzione della Ragioneria dello Stato, nell'ambito delle previsioni<br />
di bilancio, effettua le imputazioni contabili dei flussi finanziari in<br />
entrata ed in uscita, per gli adempimenti di cui ai relativi titoli; verifica la<br />
conformità dei titoli stessi al contenuto dei contratti in genere e degli altri<br />
atti negoziali ed alla loro puntuale esecuzione, prendendo visione, ove<br />
prevista, della documentazione di collaudo o di regolare prestazione.<br />
3. Alla Direzione della Ragioneria dello Stato fa capo il servizio di<br />
tesoreria, riguardante l'emissione e la riscossione delle fatture per la cessione<br />
di beni o di servizi ed il pagamento della fatturazione degli acquisti.<br />
A tal fine, le Direzioni e gli altri Organismi fanno pervenire alla Ragioneria<br />
i relativi titoli di entrata e di spesa, sulla base dei quali viene<br />
predisposta la situazione periodica di bilancio.<br />
4. Le procedure economico-contabili, la redazione e l'approvazione<br />
dei bilanci dello Stato restano regolate dalla normativa vigente.
48 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
TITOLO VI<br />
Controversie amministrative<br />
Capo Unico<br />
Art. 32<br />
(Impugnazione degli atti amministrativi)<br />
Gli atti amministrativi, ad esclusione di quelli di cui all'art. 18 della<br />
Legge fondamentale, possono essere impugnati come previsto dall'art. 17<br />
della medesima Legge.<br />
Art. 33<br />
(Ricorso gerarchico)<br />
1. Chi si sente leso da un atto amministrativo può richiedere al Presidente,<br />
entro il termine perentorio di dieci giorni dalla comunicazione<br />
dello stesso, la revoca o la modifica del medesimo, esponendone i motivi.<br />
2. Se la risposta è negativa o entro trenta giorni non ottiene risposta,<br />
l'interessato può presentare ricorso alla Pontificia Commissione per lo<br />
Stato della Città del Vaticano entro il termine perentorio di trenta giorni<br />
dalla risposta o dallo spirare del termine sopra detto.<br />
3. <strong>La</strong> Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano,<br />
salva la facoltà di esaminare direttamente il ricorso, delega l'esame del<br />
medesimo ad un collegio composto dal Consigliere Generale dello Stato,<br />
che lo presiede, e da altri due Consiglieri dello Stato.<br />
Il collegio, che ha anche facoltà di decidere sull'istanza di sospensiva<br />
del provvedimento impugnato, istruisce e dirime la controversia entro il<br />
termine di novanta giorni dalla presentazione del ricorso.<br />
4. Le impugnative contro le decisioni di cui al numero precedente<br />
sono ammesse per soli motivi di legittimità ed il loro esame è di esclusiva<br />
competenza della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del<br />
Vaticano.<br />
Art. 34<br />
(Risarcimento del danno)<br />
Fermo restando il disposto dell'art. 17, n. 2, della Legge fondamentale,<br />
le impugnazioni degli atti amministrativi finalizzate ad ottenere il<br />
risarcimento del danno sono rimesse alla esclusiva competenza dell'Autorità<br />
giudiziaria, a norma di legge.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 49<br />
Art. 35<br />
(Assistenza legale)<br />
1. Nel ricorso gerarchico l'interessato può farsi assistere da un avvocato<br />
abilitato all'esercizio presso gli Organi giudiziari dello Stato e la<br />
pubblica Amministrazione ha facoltà di farsi assistere e rappresentare<br />
dall'Avvocatura dello Stato.<br />
2. Nelle impugnazioni davanti all'Autorità giudiziaria l'assistenza legale<br />
è obbligatoria.<br />
Norma finale<br />
Art. 36<br />
(Abrogazioni ed entrata in vigore)<br />
1. <strong>La</strong> presente legge sul governo dello Stato della Città del Vaticano<br />
sostituisce, per quanto ancora vigente, la legge 24 giugno 1969, n. LI.<br />
2. Parimenti sono abrogate tutte le altre norme vigenti nello Stato in<br />
contrasto con la presente legge.<br />
3. Essa entrerà in vigore il I o<br />
ottobre 2002.<br />
Comandiamo che l'originale della presente legge, munito del sigillo dello<br />
Stato, sia depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del<br />
Vaticano, e che il testo corrispondente sia pubblicato nel Supplemento degli<br />
Acta Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e f aria<br />
osservare.<br />
Data dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano il sedici luglio duemiladue,<br />
anno XXIV del Nostro Pontificato.<br />
GIOVANNI PAOLO PP. II
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 5 settembre 2002 Pium. -ÍÓ<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTA 1 [ DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXV — Ordinanza che autorizza la coniazione ed emissione<br />
di monete da cinque Euro.<br />
5 settembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Vista la vigente Convenzione monetaria fra lo Stato della Città del<br />
Vaticano, e per esso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>, e la Repubblica Italiana, per conto<br />
della Comunità Europea, fatta a Roma il 29 dicembre 2000;<br />
Viste la legge monetaria 26 luglio 2001, n. CCCLVII, con la quale lo<br />
Stato della Città del Vaticano adotta l'Euro come moneta ufficiale, e la<br />
legge 28 dicembre 2001, n. CCCLXXI, con la quale vengono determinati<br />
adempimenti inerenti all'introduzione dell'Euro e alle modalità di repressione<br />
delle falsificazioni monetarie;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata la coniazione ed emissione di monete da € 5,<br />
celebrative del tema «L'Europa, un progetto di pace e fratellanza».
54 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — Le monete di cui all'articolo precedente hanno le caratteristiche<br />
seguenti: titolo: argento 925\1000; versione: fondo specchio (proof);<br />
diametro: 32 millimetri; peso legale: 18 grammi; sul bordo circolare esterno,<br />
la scritta in rilievo «+++ TOTUS TUUS +++ MMII».<br />
Art. 3. — Le monete d'argento di cui ai precedenti articoli saranno<br />
emesse per un quantitativo di diecimila esemplari.<br />
Nel diritto delle monete, è raffigurato il Sommo Pontefice Giovanni<br />
Paolo II, con le scritte «IOANNES PAULUS II P.M. », «AN. XXIV» e<br />
«MMII»;<br />
nel rovescio delle monete, è raffigurata una simbologia dell'Europa,<br />
sullo sfondo di un arcobaleno di pace, con la scritta «CITTA DEL<br />
VATICANO » e l'indicazione del valore.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore il giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, cinque settembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 5 settembre 2002 Num. 11<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ m DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXVI — Ordinanza che autorizza l'emissione di monete<br />
per l'anno 2002.<br />
5 settembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Vista la vigente Convenzione monetaria fra lo Stato della Città del<br />
Vaticano, e per esso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong>, e la Repubblica Italiana, per conto<br />
della Comunità Europea, fatta a Roma il 29 dicembre 2000;<br />
Viste la legge monetaria 26 luglio 2001, n. CCCLVII, con la quale lo<br />
Stato della Città del Vaticano adotta l'Euro come moneta ufficiale, e la<br />
legge 28 dicembre 2001, n. CCCLXXI, con la quale vengono determinati<br />
adempimenti inerenti all'introduzione dell'Euro e alle modalità di repressione<br />
delle falsificazioni monetarie;
58<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Vista l'ordinanza 18 dicembre 2001, n. CCCLXX, con la quale sono<br />
determinate le caratteristiche tecnico-artistiche della faccia nazionale<br />
della monetazione vaticana in Euro, per il millesimo 2002;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — E autorizzata l'emissione di monete metalliche in versione<br />
fondo specchio, del valore nominale di Eurocent 1, 2, 5, 10, 20, 50 ed Euro<br />
1 e 2, aventi le caratteristiche tecnico-artistiche di cui all'ordinanza<br />
18 dicembre 2001, n. CCCLXX.<br />
Art. 2. — <strong>La</strong> tiratura delle monete di cui al precedente articolo 1 è di<br />
novemila pezzi di ciascun taglio, dei quali cinquemila già inclusi nell'ordinanza<br />
n. CCCLXX del 18 dicembre 2001, e quattromila autorizzati con<br />
la presente ordinanza.<br />
Art. 3. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel cortile di S. Damaso^ alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore il giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, cinque settembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 19 settembre 2002 - J<br />
Num^ví^ ^<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDI ra»?»?<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTA Í DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXVII — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di una serie di francobolli, celebrativi del millennio della nascita<br />
di San Leone IX Papa.<br />
19 settembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano,<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata l'emissione di una serie di tre francobolli,<br />
celebrativi del millennio della nascita di San Leone IX Papa, da valere<br />
per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla<br />
Città del Vaticano.
62<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in<br />
offset, hanno le seguenti caratteristiche:<br />
dimensioni: mm. 40 x 36, dentellatura 13, formato orizzontale;<br />
valori: € 0,41, € 0,62, € 1,29;<br />
soggetti:<br />
- per il valore da € 0,41: effìgie di Leone IX, sullo sfondo di una antica<br />
iscrizione;<br />
- per il valore da € 0,62: l'arrivo del Pontefice a Roma, in vesti<br />
dimesse e in atteggiamento da pellegrino, e la di lui consacrazione;<br />
- per il valore da € 1,29: Leone IX che esercita il suo ministero, ed il<br />
Pontefice in catene, prigioniero dei Normanni;<br />
I tre francobolli recano le chiavi decussate sormontate dal triregno,<br />
l'indicazione del valore, le date «1002» e «2002» e le diciture<br />
« CITTÀ DEL VATICANO» e «MILLENARIO DELLA NASCITA DI<br />
SAN LEONE IX PAPA».<br />
Nel foglio sono riuniti dieci francobolli; il foglio del valore da € 0,62<br />
è composto da dieci francobolli e dieci etichette, le quali ultime recano<br />
la scritta « POSTA PRIORITARIA Priority Mail ».<br />
Art. 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 300.000 serie complete.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, diciannove settembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 19 settembre 2002 Num, ffi 13<br />
ACTA APOSTOLICAE S E D I S 0<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLA CITTA<br />
DELLO STATO<br />
f DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXVIII — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di una serie di francobolli, commemorativi del settimo centenario<br />
della morte del pittore Cenni di Pepo, detto Cimabue.<br />
19 settembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano,<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata l'emissione di una serie di quattro francobolli,<br />
commemorativi del settimo centenario della morte del pittore Cenni di<br />
Pepo, detto Cimabue, da valere per il pagamento delle tasse relative alle<br />
corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.<br />
"
66<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in<br />
rotocalcografia, e riuniti nel numero di dieci esemplari per foglio, hanno<br />
le seguenti caratteristiche:<br />
dimensioni: mm. 30 x 40, dentellatura 13 x 13 1/4, formato verticale;<br />
valori: € 0,26, € 0,62, € 0,77, € 1,03;<br />
soggetti: per il valore da € 0,26, riproduzione del Crocifisso dipinto da<br />
Cenni di Pepo, detto Cimabue, e conservato nella chiesa di San Domenico,<br />
in Arezzo; per gli altri valori, tre particolari di tale Crocifìsso: rispettivamente,<br />
i volti di Gesù, della Vergine e di San Giovanni.<br />
I quattro francobolli recano le chiavi decussate sormontate dal triregno,<br />
l'indicazione del valoree le diciture « CITTÀ DEL VATICANO »<br />
e «VII CENTENARIO DELLA MORTE DI CIMABUE».<br />
Art. 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 300.000 serie complete.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, diciannove settembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 19 settembre 2002<br />
- 3<br />
! %1<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLA CITTA<br />
DELLO STATO<br />
DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXXIX — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di una serie di cartoline postali illustrate, recanti l'impronta a stampa<br />
del valore postale di francatura, dedicate al centocinquantesimo<br />
anniversario della Pontifìcia Commissione di Archeologia Sacra.<br />
19 settembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano,<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
ORDINA<br />
Art. 1. — È autorizzata l'emissione di una serie di cartoline postali<br />
illustrate, dedicate al centocinquantesimo anniversario della Pontifìcia<br />
Commissione di Archeologia Sacra.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 30.000 serie complete di cinque cartoline con il valore<br />
di € 0,52 cadauna, raccolte in un contenitore.
70 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — Le cartoline di cui all'articolo precedente, del formato di<br />
mm. 105x150, sono illustrate con cinque soggetti diversi, che raffigurano<br />
reperti situati in cinque catacombe romane, ed hanno le caratteristiche<br />
seguenti:<br />
nel diritto:<br />
- sul lato destro, in alto, l'impronta, a stampa colorata, delle dimensioni<br />
di mm. 30x40, nella quale è riprodotto un affresco raffigurante la<br />
Madonna con un profeta, situato nella catacomba di Priscilla, con la<br />
dicitura «CITTÀ DEL VATICANO», le chiavi decussate sormontate<br />
dal triregno e l'indicazione del valore; nella parte restante, quattro righe,<br />
riservate all'indirizzo del destinatario;<br />
- al centro, lo stemma dello Stato della Città del Vaticano, e, in senso<br />
verticale, la scritta «Riproduzione vietata», tra due linee, anch'esse<br />
verticali;<br />
- sul lato sinistro, in alto, la scritta, su quattro righe, «CARTE PO<br />
STALE 150° Anniversario della Pontifìcia Commissione di Archeologia<br />
Sacra»; in basso, l'indicazione dei soggetti relativi alle singole cartoline:<br />
« Catacomba di sant'Agnese, lastra della santa orante», «Catacomba di san<br />
Callisto, particolare del banchetto », « Catacomba di Dominila, buon pastore »,<br />
« Catacomba di san Sebastiano, lastra con personaggio orante », « Catacomba<br />
di Priscilla, particolare della Velata ».<br />
nel rovescio:<br />
- i soggetti, come sopra specificati, con l'indicazione della catacomba<br />
alla quale si riferiscono.<br />
Sulla copertina del contenitore è riprodotto l'interno della catacomba<br />
di Via Dino Compagni a Roma, con la scritta « 150° anniversario della<br />
pontifìcia commissione di archeologia sacra» e le date «1852-2002».<br />
Nella residua parte esterna del contenitore, dati identificativi dell'Ufficio<br />
Filatelico e Numismatico e l'indicazione «€ 2,60».<br />
Art. 3. — L'emissione e la vendita delle cartoline di cui alla presente<br />
ordinanza sono riservate esclusivamente allo Stato.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, diciannove settembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 19 settembre 2002 ÍS'um. 15<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTA 1 f DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCXC — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione di un<br />
nuovo tipo di aerogramma.<br />
19 settembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano,<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Visti il decreto della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città<br />
del Vaticano in data 15 giugno 1992, n. CLXXXVIII, e la disposizione del<br />
Segretario Generale del Governatorato in data 10 dicembre 2001,<br />
n. 372908;<br />
ORDINA<br />
Art. 1. — E autorizzata la emissione di un nuovo tipo di aerogramma,<br />
celebrativo del 2002 - Anno Internazionale delle Montagne.
74<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Il biglietto è suddiviso in tre sezioni, la superiore delle quali è munita<br />
di tré lembi gommati per la chiusura. Sul lembo superiore è riportata<br />
l'avvertenza, in due lingue e su due righe: «E vietato inserire qualsiasi<br />
oggetto - Il est défendu de joindre n'importe quel objet».<br />
<strong>La</strong> prima sezione del foglio reca impressi sulla facciata esterna:<br />
- a sinistra, la vignetta, nella quale compare il Sommo Pontefice<br />
Giovanni Paolo II, con, sullo sfondo, un paesaggio di montagna; sotto,<br />
su tre righe complessive, le scritte « 2002 - ANNO INTERNAZIONALE<br />
DELLE MONTAGNE» e « AÉROGRAMME »;<br />
- a destra, in alto, l'impronta, da € 0,77, che reca la dicitura « CITTA<br />
DEL VATICANO », le chiavi decussate sormontate dal triregno, l'indicazione<br />
del valore ed una rappresentazione grafica, nella quale sono inserite<br />
la data « 2002 » e la scritta « Anno Internazionale delle MONTAGNE ».<br />
<strong>La</strong> seconda sezione, che, ripiegata, forma il verso dell'aerogramma,<br />
reca la parola «MITTENTE » e tre linee punteggiate.<br />
<strong>La</strong> terza sezione non reca alcuna indicazione.<br />
L'aerogramma, di colore celeste, ha le dimensioni di mm. 195x280.<br />
L'impronta del valore postale, di formato orizzontale, misura<br />
mm. 40x30.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 40.000 esemplari.<br />
Art. 2. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, diciannove settembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII<br />
Città del Vaticano, venerdì 15 novembre 2002<br />
Num. 16<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTA 1 f DEL VATICANO<br />
llHlll|llllUlr<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXV<br />
N. CCCXCI — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione di una<br />
serie di francobolli e di un libretto, per ricordare i viaggi effettuati<br />
da Sua Santità Giovanni Paolo II nel corso dell'anno 2001.<br />
15 novembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti dei diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata l'emissione di una serie di tre francobolli, per<br />
ricordare i viaggi effettuati da Sua Santità Giovanni Paolo II nel corso<br />
dell'anno 2001, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze<br />
in partenza dalla Città del Vaticano.
78<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati<br />
in offset, e riuniti in fogli da dieci esemplari, hanno le seguenti caratteristiche:<br />
dimensioni: mm. 40 x 31,5, dentellatura 13, formato orizzontale;<br />
valori: € 0,41, € 0,62, € 1,55;<br />
i soggetti, in ciascuno dei quali figura l'effigie del Papa, sono dedicati:<br />
- per il valore da € 0,41 a Grecia, Siria e Malta;<br />
- per il valore da € 0,62 ad Ucraina;<br />
- per il valore da € 1,55 a Kazakhstan e Armenia.<br />
I francobolli recano l'indicazione dei luoghi ai quali si riferiscono,<br />
riportata nei rispettivi idiomi, le chiavi decussate sormontate dal triregno,<br />
la dicitura "città del vaticano", espressa in lettere minuscole, e l'indicazione<br />
del valore.<br />
E inoltre autorizzata l'emissione di un libretto, che, aperto, ha il<br />
formato di mm. 184 x 57,5, e che contiene numero quattro esemplari<br />
del sopra descritto francobollo del valore facciale da € 0,62 recanti in<br />
alto l'etichetta «POSTA PRIORITARIA Priority Mail»; nella copertina<br />
del libretto, figurano le diciture, in lettere minuscole, "città del vaticano"<br />
e "i viaggi di sua santità giovanni paolo II nel mondo", e le chiavi<br />
decussate sormontate dal triregno.<br />
Art 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata, agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 300.000 serie complete e 120.000 libretti.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, quindici novembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, venerdì 15 novembre 2002 Num. 17<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTA 1 DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXV<br />
N. CCCXCII — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione<br />
di una serie di francobolli, celebrativi della solennità cristiana del<br />
Natale<br />
15 novembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti dei diritto,<br />
7 giugno 1929, n. II;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata l'emissione di una serie di francobolli celebrativi<br />
della solennità cristiana del Natale, da valere per il pagamento<br />
delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.<br />
Si tratta di emissione congiunta Città del Vaticano - Nuova Zelanda.
82 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — <strong>La</strong> serie di cui all'articolo precedente è costituita da un solo<br />
valore, realizzato in rotocalcogràfìa, in fogli da dieci esemplari ciascuno. Il<br />
valore facciale di tale francobollo è di € 0,41, il formato orizzontale, con le<br />
dimensioni di mm. 52 x 34, e la dentellatura 13.<br />
Il soggetto è costituito da una raffigurazione della Natività, tratta da<br />
una tavoletta del XIV secolo, opera del pittore detto Pseudo Ambrogio di<br />
Báldese. I francobolli recano le chiavi decussate sormontate dal triregno,<br />
le diciture "NATIVITAS D.N.I. CHRISTI MMII" e "Città del Vaticano"<br />
e l'indicazione del valore. Nel foglio, di dieci esemplari, compaiono<br />
anche, nella cornice che racchiude i francobolli, le scritte "Natale<br />
2002", "Christmas 2002", "Joint stamp issue Vatican City-New Zealand"<br />
ed "Emissione congiunta Nuova Zelanda - Città del Vaticano".<br />
Art. 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità<br />
illimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.<br />
<strong>La</strong> tiratura è di 350.000 serie complete.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore nel giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, quindici novembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, giovedì 28 novembre 2002 Num. 18 -\<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ 1BHI DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXV<br />
N. CCCXCIII — Legge che modifica il codice civile e la legislazione<br />
in materia notarile.<br />
28 novembre 2002<br />
LA PONTIFICIA COMMISSIONE<br />
PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Vista la legge sulle fonti del diritto 7 giugno 1929, n. II;<br />
Visto il decreto 27 maggio 1995, n. CCXXXV, per l'esercizio delle<br />
funzioni notarili;<br />
Ha emanato la seguente<br />
LEGGE<br />
Art. 1. — Agli artt. 912 - 915 del codice civile è abrogato qualsiasi<br />
riferimento al pretore del mandamento ed alla presenza del medesimo.
86 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. — L'articolo 2 del decreto 27 maggio 1995, n. CCXXXV, per<br />
l'esercizio delle funzioni notarili, è sostituito dal seguente: «Spetta ai<br />
Notai in carica il rilascio delle copie e degli estratti degli atti rogati da<br />
Notai che abbiano cessato l'esercizio delle funzioni notarili ».<br />
Art. 3. — <strong>La</strong> presente legge entra in vigore il giorno della sua<br />
pubblicazione.<br />
77 testo della presente legge è stato approvato dal Sommo Pontefice<br />
il 7 novembre 2002.<br />
L'originale della legge medesima, munito del sigillo dello Stato, sarà<br />
depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano ed il<br />
testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae<br />
Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente<br />
Visto<br />
Il Segretario Generale del Governatorato<br />
*K GIANNI DANZI
Anno LXXIII Città del Vaticano, mercoledì 11 dicembre 2002 Num. 19<br />
A C T A A P O S T O L I C A E SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ f DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXV<br />
N. CCCXCIV — Ordinanza che autorizza la coniazione ed emissione<br />
di monete d'oro per l'anno 2002.<br />
11 dicembre 2002.<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Vista la vigente Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del<br />
Vaticano e per esso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> e la Repubblica Italiana per conto della<br />
Comunità Europea;<br />
Vista la legge monetaria n. CCCLVII del 26 luglio 2001, con la quale<br />
lo Stato della Città del Vaticano adotta l'Euro come moneta ufficiale;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata, per Fanno 2002, la coniazione ed emissione di<br />
due monete d'oro, del taglio di Euro 20 ed Euro 50.
90 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 2. -— Le monete d'oro di cui al precedente articolo 1 hanno le<br />
seguenti caratteristiche tecniche:<br />
per il taglio di Euro 20: titolo: Au 917/1000; versione: fondo specchio<br />
(proof); diametro: 21 millimetri; peso legale: 6 grammi;<br />
per il taglio di Euro 50: titolo: Au 917/1000; versione: fondo specchio<br />
(proof); diametro: 28 millimetri; peso legale: 15 grammi.<br />
Per entrambe le monete, il bordo circolare esterno è godronato.<br />
Le caratteristiche artistiche sono le seguenti:<br />
nel diritto: di entrambe le monete, il Santo Padre Giovanni Paolo II,<br />
ritratto di profilo, con il pastorale nelle mani, e la scritta «IOANNES<br />
PAULUS II P.M. AN. XXIV. MMII»;<br />
nel rovescio sono raffigurati i seguenti soggetti:<br />
— per la moneta da Euro 20: l'arca di Noè;<br />
— per la moneta da Euro 50: il sacrifìcio di Abramo.<br />
Entrambe le monete recano nel rovescio la scritta « CITTA DEL VA<br />
TICANO » e l'indicazione del valore.<br />
Art. 3. — Le monete d'oro di cui ai precedenti articoli saranno emesse<br />
per un quantitativo non superiore a duemilaottocento pezzi di ciascun<br />
taglio.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore il giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, undici dicembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXIII Città del Vaticano, mercoledì 11 dicembre 2002 Num. 20 vO¿<br />
¿tí<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ HI DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXV<br />
N. CCCXCV — Ordinanza che autorizza la coniazione ed emissione di<br />
monete celebrative in argento.<br />
11 dicembre 2002<br />
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Vista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
Vista la vigente Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del<br />
Vaticano e per esso la <strong>Santa</strong> <strong>Sede</strong> e la Repubblica Italiana per conto della<br />
Comunità Europea;<br />
Vista la legge monetaria n. CCCLVII del 26 luglio 2001, con la quale<br />
lo Stato della Città del Vaticano adotta l'Euro come moneta ufficiale;<br />
Ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — È autorizzata, per l'anno 2002, la coniazione ed emissione di<br />
monete celebrative da Euro 10, ispirate al tema della Giornata Mondiale
<strong>94</strong> Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
della Pace del I o<br />
gennaio 2002, «Non c'è pace senza giustizia. Non c'è<br />
giustizia senza perdono ».<br />
Art. 2. — Le monete di cui al precedente articolo 1 hanno le seguenti<br />
caratteristiche tecniche: titolo: Ag 925/1000; versione: fondo specchio<br />
(proof); diametro: 34 millimetri; peso legale: 22 grammi; sul bordo circolare<br />
esterno, la scritta in rilievo « +'++ TOTUS TUUS +++ MMII».<br />
Le caratteristiche artistiche sono le seguenti:<br />
nel diritto: il Santo Padre Giovanni Paolo II, ritratto di profilo, con<br />
il pastorale nelle mani, e la scritta «IOANNES PAULUS II P.M.<br />
AN. XXIV. MMII-»;<br />
nel rovescio, una composizione, nella quale è raffigurato il Cristo<br />
Risorto, ispirata al Messaggio di Sua Santità Giovanni Paolo II per la<br />
celebrazione della Giornata Mondiale della Pace del I o<br />
gennaio 2002;<br />
inoltre, la dicitura « CITTÀ DEL VATICANO » e l'indicazione del valore.<br />
Art. 3. — Le monete di cui ai precedenti articoli saranno emesse per il<br />
quantitativo di diecimila esemplari.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore il giorno della sua pubblicazione.<br />
Città del Vaticano, undici dicembre duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Anno LXXII Città del Vaticano, mercoledì 2 gennaio 2002<br />
1<br />
/<br />
f: f<br />
Num^ 29<br />
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ | H | DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXIV — Legge con la quale Fattuale denominazione<br />
« Corpo di Vigilanza dello Stato della Città del Vaticano » è<br />
sostituita con quella di « Corpo della Gendarmeria dello Stato<br />
della Città del Vaticano ».<br />
2 gennaio 2002<br />
LA PONTIFICIA COMMISSIONE<br />
PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
- vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
- vista la legge 15 dicembre 1970, n. LXVII;<br />
- vista la legge 25 marzo 1991, n. CLXVIII;<br />
- considerata l'opportunità che anche nella denominazione siano<br />
immediatamente evidenti la natura e le funzioni statuali del « Corpo di<br />
Vigilanza dello Stato della Città del Vaticano »;<br />
ha ordinato ed ordina quanto appresso da osservarsi come legge<br />
dello Stato:
146<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Art. 1. — L'attuale denominazione «Corpo di Vigilanza dello Stato<br />
della Città del Vaticano », stabilita con la legge 25 marzo 1991, ñ.<br />
CLXVIII, è sostituita con quella di « Corpo della Gendarmeria dello<br />
Stato della Città del Vaticano ».<br />
Art. 2. — Rimangono in vigore tutte le disposizioni vigenti relative<br />
alla natura ed alla competenza del medesimo Corpo.<br />
Art. 3. — Per le conseguenti modifiche all'organico ed all'ordinamento<br />
dell'attuale Corpo di Vigilanza dello Stato della Città del Vaticano,<br />
provvederà successivamente il Cardinale Presidente del Governatorato.<br />
Art. 4. — <strong>La</strong> presente legge entrerà in vigore il I o<br />
febbraio 2002.<br />
Il testo della presente legge è stato approvato dal Sommo Pontefice il 28<br />
dicembre 2001.<br />
L'originale della legge medesima, munito del sigillo dello Stato, sarà<br />
depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano ed il<br />
testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae<br />
Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare.<br />
Città del Vaticano, due gennaio duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente<br />
ANGELO Card. SODANO<br />
ANDRZEJ MARIA Card. DESKUR<br />
GIOVANNI BATTISTA Card. RE<br />
CARLO Card. FURNO<br />
LORENZO Card. ANTONETTI<br />
AGOSTINO Card. CACCIAVILLAN<br />
Visto<br />
Il Segretario Generale del Governatorato<br />
>í< Gianni Danzi
ACTA APOSTOLICAE SEDIS<br />
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI<br />
DELLO STATO<br />
DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXIV<br />
N. CCCLXXV — Ordinanza con la quale vengono determinati in<br />
Euro gli importi delle sanzioni pecuniarie in tutti i procedimenti<br />
concernenti le trasgressioni alle norme sulla circolazione stradale<br />
già espressi in Lire.<br />
22 gennaio 2002
IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATO<br />
DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO<br />
— vista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano<br />
26 novembre 2000;<br />
— vista la legge 8 giugno 2000, n. CCCXXXVI;<br />
ha emesso la seguente<br />
ORDINANZA<br />
Art. 1. — <strong>La</strong> tabella annessa alla legge 8 giugno 2000, n. CCCXXXVI,<br />
è sostituita dalla tabella annessa alla presente ordinanza.<br />
Art. 2. — <strong>La</strong> presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi<br />
ordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degli<br />
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in<br />
vigore il I o<br />
febbraio 2002.<br />
Città del Vaticano, ventidue gennaio duemiladue.<br />
EDMUND Card. SZOKA, Presidente
Allegato<br />
TABELLA DEGLI IMPORTI DELLE SANZIONI PECUNIARIE<br />
DA APPLICARSI IN CASO DI TRASGRESSIONE<br />
ALLE NORME SULLA CIRCOLAZIONE STRADALE<br />
Infrazioni<br />
Oblazione<br />
Euro<br />
Accessori mobili: sporgenza o strisciamento 16<br />
Affidamento di veicoli a persona inidonea Non ammessa<br />
Apparecchi per minorati: mancato uso 155<br />
Archi: fermata 39<br />
Assicurazione: guida del veicolo privo della prescritta copertura<br />
assicurativa Non ammessa<br />
Carico eccessivo o maldisposto 16<br />
Casco: mancato uso 16<br />
Cassette d'impostazione: fermata che ne ostacoli l'uso 39<br />
Cavalcavia: fermata 39<br />
Curve: fermata 39<br />
Curve: sorpasso 39<br />
Curve: circolazione contromano 39<br />
Curve: velocità pericolosa 16<br />
Direzione vietata 39<br />
Disco orario: mancata apposizione all'interno dell'autovettura<br />
ovvero d'altro mezzo indicativo del tempo di sosta 16<br />
Dispositivo di pubblico servizio: fermata che ne ostacoli l'uso 39<br />
Distanza di sicurezza: violazione 16<br />
Divieto di condurre veicoli: trasgressione Non ammessa<br />
Documenti personali o dei veicoli: mancanti o scaduti Non ammessa<br />
Documenti personali o dei veicoli: esistenti ma non portati con sé 39<br />
Documento di riconoscimento: omessa esibizione in caso di incidenti 78<br />
Ebbrezza del conducente Non ammessa<br />
Fermata in luogo vietato 39<br />
Fontana: fermata che ne ostacoli l'uso 39<br />
Fuga o mancata assistenza in caso di investimento o di incidente<br />
con danni alle persone Non ammessa<br />
Gallerie: fermata 39<br />
Gr ottone: transito vietato ai veicoli non autorizzati 16<br />
Idrante: fermata che ne ostacoli Fuso 39<br />
Incidente: fuga o mancata assistenza in caso di investimento o<br />
di incidente con danni alle persone Non ammessa<br />
Incidente: omessa esibizione di documento di riconoscimento 78<br />
Incroci: fermata in corrispondenza o in prossimità di incrocio 39<br />
Incroci, violazione della precedenza 39<br />
Incroci: velocità pericolosa 16<br />
Investimento: fuga o mancata assistenza Non ammessa<br />
Investimento: omessa esibizione di documento di riconoscimento 78<br />
Lenti correttive: mancato uso come riportato sulla patente di guida 155<br />
Luci prescritte: omissione 16<br />
Luci prescritte: uso di abbaglianti o abuso di anabbaglianti 16
154<br />
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento<br />
Infrazioni<br />
Mano: circolazione contromano in prossimità o in corrispondenza<br />
di curve o su via a senso unico o oltrepassando la striscia<br />
continua di mezzeria<br />
Occhiali prescritti: mancato uso come riportato sulla patente di<br />
guida<br />
Ordinanze relative a divieto di fermata o di sorpasso, a senso<br />
vietato, a precedenza, a stop: inosservanza (cfr. anche striscia<br />
continua)<br />
Ordinanze altre: inosservanza<br />
Passaggi pedonali: velocità pericolosa<br />
Passaggi pedonali: fermata<br />
Passaggi pedonali: mancata precedenza ai pedoni<br />
Passi carrabili: fermata<br />
Patente: mancante o scaduta<br />
Patente: esistente ma non portata con sé<br />
Pedoni: disobbedienza all'invito di fermarsi o di esibire i documenti<br />
Pedoni: trasgressioni varie<br />
Persone in numero superiore a quello consentito<br />
Peso del carico superiore a quello consentito<br />
Precedenza: violazione<br />
Proiettori: cfr. luci<br />
Radiotelefono o cuffie sonore: uso durante la marcia<br />
Revisione: cfr. veicolo<br />
Scale: fermata in corrispondenza di sbocchi di scale<br />
Segnali acustici: abuso o mancato uso<br />
Segnali di direzione o di fermata: mancato o erroneo uso<br />
Segnali stradali relativi a divieto di fermata o di sorpasso, a<br />
senso unico, a precedenza, a stop: inosservanza (cfr. anche<br />
striscia continua)<br />
Segnali stradali altri: inosservanza<br />
Segnali stradali: fermata che li occulti<br />
Semaforo: passaggio con luce rossa o gialla<br />
Senso vietato<br />
Sorpasso: effettuato sulla destra<br />
Sorpasso: effettuato nei casi in cui è vietato<br />
Sosta: abusiva o eccedente il tempo ammesso o con modalità<br />
diverse da quelle prescritte<br />
Sosta: nei luoghi in cui è vietata la fermata<br />
Sostanze stupefacenti o simili: guida sotto l'azione di tali sostanze<br />
Sporgenza del carico eccessiva o senza i prescritti segnali<br />
Stop: inosservanza del segnale<br />
Striscia continua; oltrepasso nella marcia della striscia continua<br />
di mezzeria<br />
Striscia continua: altre violazioni<br />
Svolta a destra o a sinistra: violazione dei segnali che le vietano<br />
o le impongono<br />
Targa posteriore non illuminata<br />
Veicolo: omessa revisione<br />
Veicolo: pericoloso<br />
Velocità pericolosa<br />
Via a senso unico: circolazione nel senso vietato<br />
Visibilità scarsa: velocità pericolosa<br />
Visibilità scarsa: sorpasso<br />
Visibilità: omissione di luci<br />
Oblazione<br />
Euro<br />
39<br />
155<br />
39<br />
16<br />
16<br />
39<br />
39<br />
39<br />
Non ammessa<br />
39<br />
39<br />
8<br />
16<br />
16<br />
39<br />
16<br />
39<br />
16<br />
16<br />
39<br />
16<br />
39<br />
39<br />
39<br />
16<br />
39<br />
16<br />
39<br />
Non ammessa<br />
16<br />
39<br />
39<br />
16<br />
16<br />
16<br />
Non ammessa<br />
Non ammessa<br />
16<br />
39<br />
16<br />
39<br />
16