Orðabók - 98-a Universala Kongreso de Esperanto

önn f laboro, okup-ado, -iĝo, -ateco; (ala - fyrir) prizorgi, zorgi pri; (þola - fyrir) maltrankviliĝi (esti
maltrankvila) pro (pri) timi (senti timon) pro; (önnum kafinn) tre okupita, superŝarĝita per
laboro.
önugur adj malafabla, en malbona (akra, acida) humoro.
ör adj (fjörugur, skjótur, hraður) vigla, rapid-a, -aga, -mova, -flua; (örgeðja) flama (arda, pasia,
impeta) karaktero, ekflamiĝema, kun ŝanĝiĝema temperamento, temperamenta; ekkolerema; (ör
á fé) donema, malavara.
ör -s, - n (á líkama) cikatro.
ör -var, -var f (í boga) sago.
örbirgð -ar f plena senhaveco, malriĉegeco, mizero.
örbjarga adj tute senhelpa.
örðugur adj malfacila; peniga.
öreiga-lýður m, -stétt f proletaro, proleta klaso.
öreigi -a, -ar m senhavulo; proleto.
öreind -ar, -ar f (pra)atomo.
örendur adj senviva, mort(int)a.
örfáir adj treege malmultaj (malmultnombraj).
örfiri -is n tajdforfluo, forfluso, malaltmaro.
örgeðja adj temperamenta, (ek)flamiĝema, kun ŝanĝiĝema temperamento, ekkolerema; flama, arda,
pasia.
örk arkar, arkar f (- Nóa) arkeo; (pappírs-) (paper)foli(eg)o.
örkuml npl kripl-eco; -aĵo; invalideco.
örkumla adj kripl-a, -iĝinta, -igita, invalida; (- maður) kriplulo, invalido.
örla -aði v (- á e-u) elmergiĝi, esti (fariĝi) videbla, sin vidigi (montri).
örlaga-dís f, -gyðja f, -norn f diino de la sorto, parco.
örlagaþrunginn adj fatala.
örlátur adj donema, oferema, malavara.
örlög npl sorto; fatalo.
örmagna(ður) adj tute senfortigita, elĉerpita (forkonsumita) pro (de) lacego (laboro).
örmull -uls m eta restaĵo, restaĵeto; postsigno, spuro; peceto.
örn arnar, ernir m aglo.
örnefni -is - n loka (topografia) nomo.
örorka f invalideco.
örsjaldan adv tre malofte.
örskjótur adj rapidega (kiel sago), sage rapida.
örskot n sagpafo; mallonga distanco.
ört adv rapide.
öruggur adj (óhultur, tryggur) sekura; en sekureco; (viss) certa, senduba; eksterduba; nepridubebla;
(áreiðanlegur, traustur) fidinda; konfidinda; senriska, sendanĝera; (óhræddur) aplomba,
nekonsternebla, sentima, ne vidiganta timon.
örva -aði v (fjörga, lífga) plivigligi, plivivigi; (æsa, hressa) eksciti, stimuli; (hvetja) instigi, animi.
örvamælir m sagujo.
örvasa adj kadukega.
örverpi -is - n la lasta oveto, nana ovo.
örvhendur adj maldekstremana.
örvinglast -aðist v malesperi, tute perdi la esperon, fariĝi nekonsolebla.
526