Orðabók - 98-a Universala Kongreso de Esperanto

skapbráður adj (ek)kolerema, eksplodema karaktero, kun eksaltema temperamento, ekscitiĝema.
skapbrestur m karakterdifekto, difekto de la temperamento.
skapfátt adv (verða -) ekkoleri, ne plu povi reteni sian koleron (regi sian temperamenton), perdi
sian memregecon (egalanimecon).
skapfelldur adj (viðfelldinn) plaĉa; (þægilegur) agrabla.
skapferli -is n humoro, temperamento; karaktero.
skapfesta f karakterforteco, forteco de karaktero; firma karaktero.
skapgerð f karaktero; temperamento.
skapgóður adj (í eðli sínu, geðgóður) de dolĉa (milda, kvieta, facila) humoro (karaktero,
temperamento); (í góðu skapi) bonhumora, en gaja humoro.
skaplaus adj sentemperamenta, sen temperamento, senpasia; malvigla.
skaplegur adj (hóflegur) modera; (hæfilegur) konvena; (eðlilegur; venjulegur) natura, normala;
ordinara.
skaplyndi -is n humoro, (stato de) temperamento; karaktero.
skapmikill adj temperamenta, (de) pasia karaktero.
skapnaður -ar m formo, figuro.
skapofsi m impetega (furioza) temperamento (karaktero); furioz-o; -eco.
skaprauna adj (ergja) ĉagreni, aflikti la humoron; (áreita, espa, egna) ĉikani, inciti, provoki.
skapsmunir mpl temperamento; karaktero; animstato.
skapstyggja v inciti, kolerigi; ĉagreni.
skapstyggur adj incitiĝema, kolerema; en malbona humoro; kun ekscitiĝema karaktero.
-skapur -ar, -ir m -eco.
skápur -s, -ar m ŝranko; (veggskot) niĉo.
skapvargur m furioza karaktero, de senbrida temperamento; (kvenskass) megero, furio.
skapþungur adj en peza (melankolia, malgaja, deprimita) humoro; melankolia.
skar -s, skör n meĉocindro; meĉo; (gamalmenni) kadukulo; (taka af -ið) forigi ĉiun dubon; fari la
definitivan decidon, definitivigi; (blakta á -i) flagreti.
skár adv iom pli bone.
skara -aði v (- í eld, að eldi) inciti (agiti) la fajron; (- fram úr) superi, eldistingiĝi; (- upp úr, út af)
elstari; (- eld að sinni köku) skrapi la ardaĵon (fajron) al sia kuko, mieli sian propran kukon,
pensi pri si mem; (- skjöldum) rande borderi (garni) per ŝildoj, garni per ŝilda borderaĵo
(randaĵo); (- borð) kunfiksi (tabulojn) randon sur rando.
skára -aði v falĉi, falĉosulk(ig)i la herbejon (kampon).
skarbítur -s, -ar m meĉotondilo.
skarð -s, skörð n breĉ-o, -eto; (glufa, rifa) fendo; (skora) tranĉo; (fjall-) montpasejo, intermonto;
(höku-) kaveto de mentono, mentona kaveto; (- í vör) fendo en lipo, leporlipo; (skot-, rauf í
virkisvegg) krenelo; (- fyrir skildi) breĉo anstataŭ ŝildo, breĉo en la remparo; (fylla (bæta) í
skarðið) ŝtopi (plenigi) la breĉon, kompensi; (hlaupa í -ið) anstataŭi; (leikur) kuri en la breĉon.
skarða -aði v breĉ(ig)i, breĉet(ig)i; malpliigi, plimalgrandigi; (bera skarðan hlut frá borði) suferi
breĉon en la profito (akiraĵo, gajno); suferi maljustaĵon.
skarfakál n kokleario.
skarfur -s, -ar m kormorano.
skarhefill m foldrabotilo.
skari -a, -ar m (hópur, flokkur) grupo, aro, amaso; (frost-) frosta krusto, krusto de glaciiginta neĝo.
skári -a, -ar m falĉosulko.
skarifífill m aŭtuna leontodo.
376