Orðabók - 98-a Universala Kongreso de Esperanto

éttdræpur adj kiun oni rajtas mortigi, rajte mortiginda.
réttdæmur adj justejuĝa, justa en sia juĝo.
rétthverfa f ĝusta (ekstera) flanko.
rétthyrndur adj ort(angul)a, rektangula; (- ferhyrningur) ortangulo, rektangulo, ortangula
paralelogramo, kvadrato.
rétthyrnis adv (standa - við e-ð) rektangule stari al (ĉe, kontraŭ); (- kringum e-ð) kvadrate (en
kvadrato) stari ĉirkaŭ.
réttilega adv ĝuste; prave.
réttindaskrá f rajtiga dokumento, ĉarto.
réttindi npl rajtoj; rajtigo; justeco; (framfylgja -um) plenumi leĝon kaj justecon; (sér-) privilegio.
réttkjörinn adj ĝuste (laŭleĝe) elektita.
réttkristinn adj vere kristana, vera kristano.
réttlaus adj senrajta, sen rajto(j); senlegitima.
réttlátur adj justa.
réttleiðis adv rekte, ĝustadirekte.
réttlæta -lætti v pravigi.
réttlæti -is, - n justeco.
réttlætis-kennd f, -tilfinning f sento de justeco.
réttmæli -is, - n ĝusta (korekta) esprimo, - elparolado.
réttmætur adj laŭrajta, rajt(igit)a, legitima; laŭleĝa; prava; justa.
réttnefni -is, - n trafa (ĝusta) nomo.
réttorður adj ver-ama, -ema, fidinda.
réttritun f ortografio, korektskribado.
réttskeið f metiista rekttabulo, tabuloliniilo.
réttskiptinn adj honesta, justa.
réttstundis adv ĝustatempe, en ĝusta horo.
réttsýnn adj justa, honesta.
réttsælis adv laŭ direkto kun la suno, (laŭ)sunire.
rétttrúaður adj ĝustekredanta, ortodoksa.
réttur adj (móts. rangur) ĝusta, korekta, senerara; (réttmætur) prava; (nákvæmur) preciza; ekzakta,
akurata; (beinn) rekta; (um horn) orta, rektangula, (sjá rétt).
réttur -ar, -ir m (lögvísi, lög) juro, leĝoscienco, leĝ(ar)o; (dómstóll) tribunalo; (réttmæti; -læti)
prav(ec)o; just(ec)o; (réttindi) rajto; (matur) manĝo; (reka -ar síns) postuli sian rajton; (hafa
(eiga) rétt til e-s, á e-u) havi (posedi) la (plenan) rajton (de, pri, al, sur io, fari ion); rajti fari (ion,
pri io); esti plenrajt(igit)a.
réttvís adj justa; virta; honesta.
réttvísandi adj rektmontranta.
réttvísi fsenfl justeco, honesteco; (dómstóll) tribunalo.
ribbaldi -a, -ar m ribelema (perfortema, sovaĝa) homo; arogantulo, impertinentulo.
ribs n sjá rifs.
riddaragangur m (í skák) ĉevaliro.
riddarakvæði n kavalir(aĵ)a poemo (kanto), romanco.
riddaralegur adj kavalira.
riddaralið n kavalerio; (í lögreglu) (rajdantaj) ĝendarmoj; rajdantaro.
riddara-mennska f, -skapur m kavalir-eco; -eca ago, -aĵo, -eca konduto, -eca sindonemo.
riddarasveinn m (kavalira) paĝio (ĉevalisto).
337