Orðabók - 98-a Universala Kongreso de Esperanto

námstími m tempo de lernado, lernotempo; (- iðnnema) lernoservo.
námubrunnur m ŝakto.
námugrjót n minaĵo, (or-, fer-, plumb-minaĵo).
námugröftur m min-elfosado, -laboro; -ekspluatado; elminigado (de oro, - fero).
námugöng npl (lóðrétt) ŝakto; (lárétt) galerio (tunelo, subtera koridoro, - trairejo) de minejo.
námumaður m ministo, mineja laboristo (elfosisto), metal(el)fosisto.
námundi m proksim-eco, -aĵo; (í -a við) proksime je (al, de) io.
námurekstur m ekspluatado de minejo.
nánar adv sjá náinn.
nánasarlegur adj avara, tro ŝparema, ŝparemega.
nánd -ar, -ir f proksim-eco, -aĵo, najbar-eco, -aĵo; (í - við) proksime je (al, de) io; (óvinirnir eru í -)
la malamikoj (al)proksimiĝas.
nár nás, náir m kadavro; (fölur sem -) morte pala.
nári -a, -ar m ingveno.
násálarskapur m avereco, troŝparemeco.
náskyldur adj proksimparenca; proksima parenco.
nástrá n mortpajlo; (vera á -i með hey) manki fojnon, esti konsumanta la lastan fojneron; esti en tre
malbona situacio, esti en granda malbonstato (mizero), mizeri.
nátengdur adj en proksima interrilato (interligiteco, intertuŝo, konekto; (bo)parenceco); koneksa;
proksime (bo)parenca.
nátt -ar, nætur f nokto.
nátta -aði v (- sig) tranokti, pasigi la nokton, noktoresti; (verða nótt) noktiĝi, proksimiĝi al nokto.
náttblinda f noktoblindeco.
náttborð n litotablo.
náttból n nokto-restejo, -pasigejo, (úti) bivako.
náttfall n (nokta) roso.
náttföt npl lito-, nokto-negliĝo.
nátthagi m noktopaŝtejo.
nátthrafn m kaprimulgo, noktohirundo; (maður) nokta iranto.
náttkjóll m nokt-robo, -negliĝo.
náttlangt adj tranokte, dum la tuta nokto.
náttmál npl noktokomenco, je la 9-a vespere.
náttpottur m noktovazo, urinujo.
náttstaður m sjá náttból.
nátttröll n noktokoboldo.
náttugla f (nokto)strigo; noktuo; sirnio.
náttúra -u, -ur f naturo; (æxlunarfýsn) seksa naturo (impulso), gener-emo, -inklino, libido.
náttúraður adj (- fyrir e-ð) kun natura inklino (talento, emo) al io, nature inklina (ema, talenta),
inkliniĝi al.
náttúrlegur adj natura, laŭ naturo; memkomprenebla, memsekva; (ó-) ekster-, kontraŭnatura; (yfir-)
supernatura.
náttúru-eðli n, -far n naturo, karaktero, denaska esenco (eco); instinkto.
náttúrufegurð f naturbelaĵoj; (landið býr yfir mikilli -) la lando prezentas multajn naturbelaĵojn.
náttúrufræði fsenfl naturhistorio; naturscienco; natura filozofio (fiziko, ĥemio, zoologio, botaniko).
náttúrufræðingur -s, -ar m naturisto, natur-sciencisto, -esploristo.
náttúrugáfa f naturdoto; talento.
282