Orðabók - 98-a Universala Kongreso de Esperanto

mannfræðingur -s, -ar m antropologo.
mannfundur m kunveno, kunsido.
mannfælinn adj homevitema; homofobia.
manngengur adj surirebla, sekura; subirebla; trairebla, trapasebla.
manngildi n homa valoro (kvalito); karaktero, personeco.
manngjöld npl homkompens(aĵ)o pro hommortigo.
mannglöggur adj kiu facile rekonas (distingas) homojn (memoras pri vizaĝoj).
manngreinarálit n taksado laŭ rango, rangrespekto.
manngrúi m amaso (svarmo) da homoj, homamaso, popolamaso.
manngæska f bonkoreco, nobl(anim)eco; homamo; humaneco; altruismo.
mannhatari -a, -ar m hom-malamanto, -evitulo, mizantropo.
mannhatur n mizantropio.
mannheimar mpl la tera (homa) mondo.
mannhelgi f (leĝe (jure) sekurigita (rajtigita)) persona sekureco (netuŝebleco, rajto).
mannhringur m rondo (cirklo) da homoj.
mannkostir mpl bonaj kvalitoj, virto.
mannkvæmt adv ofte vizitata, frekventata (de vizitantoj); (þar var ekki -) estis malofte vizitata
(soleca) loko.
mannkyn n homaro, homa genro.
mannkynssaga f mondhistorio, historio de la mondo, universala historio.
mannkærleiki m homamo, filantropio; humaneco; altruismo; bonkoreco, nobl(anim)eco.
mannlaus adj senhoma; negardata; senedza, needzinigita; sola.
mannlegur adj hom-a, -eca; (karl-) vira, brava; (göfug-) nobla.
mannleysa -u, -ur f (dáðlaus) sentaŭgulo; malkuraĝulo; (afllaus) malfortulo.
mannlíf n homa vivo.
mannlíkan n (myndastytta) statuo; (mannsmynd) homa figuro (bildo).
mannmargur adj kun (sekvata de) granda nombro da homoj, kun multnombra sekvantaro
(akompanantaro); (hversu -ir eru þeir?) kiom nombraj ili estas?.
mannorð n reputacio; (orðstír) renomo; fam(ec)o.
mannorðsþjófur m misfamiganto, mal-, sen-honoriganto, kalumnianto.
mannraun f provo; danĝero, danĝera situacio, vivdanĝero.
mannréttindi npl rajtoj de la homo, homaj rajtoj.
mannröð f vico (spaliro) da homoj.
mannsaldur m homvivdaŭro, generacio.
mannsbarn n homa estaĵo, vivanta animo; hominfano.
mannsefni n multpromesanta juna vir(in)o, talent(plen)a; (unnusti) fianĉo, estonta edzo.
mannskaðaveður n detrua (mortiga, hompereiga) ventego (neĝoŝtormo, tempesto), uragano.
mannskaði m hompereo, perdo da vivoj; akcidento.
mannskapur -ar m vireco, braveco; kuraĝo; forto, energio; laborantaro, dungitaro.
mannskemma v mal-, sen-honorigi; senmoraligi.
mannskæður adj vivdetrua, mortiga, sangelverŝa, vivdanĝera; (mannskæð orusta) sang(elverŝ)a
batalo; (mannskætt naut) vivdanĝera bovo.
mannslát n morto (de persono).
mannslíki n homa figuro (bildo, formo).
mannspartar mpl (bonaj) ecoj, (bona) naturo, kvalitoj.
mannsvit n homa prudento (intelekto).
249