Orðabók - 98-a Universala Kongreso de Esperanto

landafræði fsenfl geografio.
landafundur m landeltrovo, eltrovo de lando.
landamerki npl (inter)teritoria marko (limo); landlimo.
landamæri npl landlimo.
landareign f (biena, urba) teritorio.
landauðn f forpere(ig)o (detru(iĝ)o) de popolo, popoldetruiĝo, dezert-igo, -iĝo (de lando).
landaurar npl naturaĵo, natura produkt(aĵ)o.
landátt f delandvento.
landbóndi m farmisto.
landburður m (af fiski) abund(ec)o (da fiŝo).
landbúnaðarfræði fsenfl scienco pri terkulturado kaj bestbredado; agronomio.
landbúnaðarháskóli m terkultura (agronomia) kolegio (altlernejo).
landbúnaður m terkultur(ad)o, agrokultur(ad)o, farmado.
landeigandi m terposedanto, bienulo.
landeign f terposedaĵo, bieno; biena teritorio.
landeyða f sentaŭgulo.
landfarsótt f epidemio.
landfastur adj albordiĝinta, fiksita al lando.
landferð f translanda vojaĝo.
landfestar fpl albord-fiksiloj, -ligiloj.
landfláki m tereno; regiono; kampo.
landfleygur adj land-fama, -konata, diskonata.
landflótta adj ekzilita, en ekzilo.
landfræðingur m geograf-o, -iisto.
landgangur m albordir-ilo, -ponto.
landgreifi m landgrafo.
landgönguleyfi n landirpermeso.
landhallt adj laŭlonge de la marbordo (strando).
landhelgi f mara teritorio.
landhelgisbrot n rompo de (malobeo, malrespekto al) marteritoriaj leĝoj (leĝoj pri la mara teritorio).
landhelgisgæsla f gardado (defendado) de la mara teritoro.
landhreinsun f landpurigado.
landi -a, -ar m samlandano; islandano (en fremda lando); (heimabruggað vín) (kontraŭleĝa,
hejmefarita) brando.
landkostir mpl terfekundeco, tera fruktodoneco.
landkönnun f geografia esplorado.
landkönnunarferð f geografia ekspedicio; - esplorvojaĝo.
landlega f fiŝkaptista surlandkuŝado (pro malfavora vetero).
landlægur adj endemia, loka, enlanda; (um vindátt) delandblova, -venta.
landlæknir m la ŝtata ĉefkuracisto, direktoro de la departemento pri publika sano.
landmæling(ar) f geodezia mezurado; ter-, land-mezurado.
landmælingafræði f geodezio.
landmælingamaður m geodez-o, -iisto, land-, ter-mezuristo.
landnám n ekokupado (posedprenado, enloĝiĝado) de lando, koloni-igo, -ado.
landnámsmaður m landprenanto, landekokupanto; ekloĝiĝanto; koloniisto.
landnámstíð f tempo (periodo) de land(posed)prenado, ((land)ekokupado; ekliĝado de lando).
214