Orðabók - 98-a Universala Kongreso de Esperanto

hnekkja -ti v (reka aftur) repuŝi, rebati; (- rökum, áburði) refuti; (aftra, draga úr) malhelpi; haltigi.
hnellinn adj forta; fortikstruktura; dikkorpa, korpulenta.
hneppa -ti v butonumi; (- frá) malbutonumi; (- í fjötra) kateni, enkatenigi; (- í fangelsi) enkarcerigi,
enŝlosi (enfermi) en malliberejo.
hneppsla -u, -ur f butontruo.
hnerra -aði v terni.
hneta -u, -ur f nukso.
hneyksli -is, - n skandalo; ofendo.
hné -s, - n genuo; (falla á -) (sur)genu(iĝ)i; genufleksi, fleksi la genuojn, genufali.
hnéfiðla f violonĉelo.
hnéhlíf f genuŝirmilo.
hnésbót f genukavo, poplito.
hnéskel f patelo.
hniginn adj (- að aldri) grandaĝa, en kliniĝanta aĝo, maljun(iĝint)a; (hurð hnigin að gátt) pordo
kliniĝinta al sia kadro, duone (iomete) malfermita.
hnignun -ar, -anir f malprogreso, regreso, retroiro; dekadenco, kadukiĝo.
hnignunaraldur m aĝo de kadukeco, -iĝo, kaduka aĝo.
hnignunartími m dekadenca periodo.
hnika -aði v movi.
hnippa -ti v (- í e-n) puŝi (iun per kubuto); averti (iun), doni signon (al iu).
hnipra -aði v (- sig) kaŭri.
hnita -aði v (hnoða) niti; (hnitar í báru) la ondoj krispiĝas kaj ŝaŭmas (ŝaŭme kuspiĝas), la
ondokrestoj blankas; (miða) celi.
hnitmiða v precize celi, preni ekzaktan pozicion, fari akuratan mezuron.
hnittinn adj sprita, trafa.
hnífur -s, -ar m tranĉilo; (skurðlækna) lanceto; (plóg-) soko.
hníga hneig, hnigum, hnigið v fali; kliniĝi; malleviĝi; kolapsi; (- að velli) fali (en batalo); (sólin
hnígur til viðar) la suno malleviĝas (subiras, kliniĝas) al la horizon(t)o; (- niður) kolapsi.
hnípinn adj malgaja; malĝoja; kun klinita (pendanta) kapo.
hnísa -u, -ur f foceno.
hnjask -s n malbontrakto.
hnjóð -s n mallaŭdo; riproĉo.
hnjóta hnaut, hnutum, hnotið v stumbli, duonfali, paŝfaleti.
hnjótur -s, -ar m tera malebenaĵo, teraltaĵeto.
hnjúkur -s, -ar m monta (roka) ĝib(aĵ)o, - tubero, - pinto.
hnoða -aði v (elta) knedi; (- nagla) niti; (troða í) ŝtopi, (en)puŝi; (- saman vísu) fuŝe versfari.
hnoða -u, -ur f (hnykill) (faden)bulo.
hnoðnagli m nito.
hnoðri -a, -ar m floko.
hnokkatré n bobenalo(j).
hnokki -a, -ar m (í rokk) bobenala hoketo (de radŝpinilo); (strák-) bubo, etulo.
hnoss -, - n trezoro; bonaĵo.
hnossgæti -is, - n frandaĵo.
hnot -ar, hnetur f nukso.
hnotgjarn adj stumblema.
146