Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

Comune di Villacidro (Bidhaxidru)
iscípiu imitai in issus [?] su tenori de is virtudis totus chi professanta circhendu sèmpiri
de avantzaisí in su caminu de sa santidadi, nienti calculendi po chi duru e penosu
fessit su tenori de sa vida chi professanta in su desertu, oteneinosí de su Signori sa
gràtzia de crèsciri in su caminu de sa virtudi, e de modellai sa vida nostra a s’esemplu
de is Santus imitentidhus in sa pràtica de sa perfetzioni insoru.
III. Gloriosu Sant’Antoni chi no iais mai atzetau in sa menti e in su coru bostu nisciunu
sentimentu de vanidadi, ne iais ammítiu, o isperimentau cumplaxéntzia nisciuna
po is méritus de is virtudis bostas, totu raras e singularis, a costu de birisí onorau de
is Reis e visitau de is Imperadoris, is calis bos onoranta cun is frecuentis líteras
insoru, in testimoniantza de s’istima istraordinària chi teniant de sa fama chi curriat
de bosu oteneinosí de Deus sa gràtzia de dispretziai cun generosidadi totus is onoris
e aplàusus de su mundu, cuntentus unicamenti de sa santa amicítzia de Deus, a su
cuali est riservau de connòsciri su méritu de is virtudis nostras.
Tertza dí
I. Gloriosu Sant’Antoni, chi assaltau dí e noti, e cun modus tantus orríbbilis, e ispantosus
de is nemigus de s’inferru, si fiais befau sèmpiri de is terríbbilis isfortzus insoru,
fintzas a dhus acusai de impotentis e débbilis, isfidendidhus a ocupai cun bosu
prus dura sa gherra de is sugestionis malignas cun is calis bosi persighiant, mentras
bosu ndi bessaiais sèmpiri bincidori, e vitoriosu medianti sa pràtica de su digiunu, de
s’oratzioni e de is peniténtzias: oteneinosí de su Signori sa gràtzia de non tzèdiri mai
a is tentatzionis, e a is losingas de su nemigu infernali, e de andai sèmpiri crescendu
in su fervori de su divinu servítziu suu.
II. Gloriosu Sant’Antoni, chi pustis de ai ammirau in su solitàriu Santu Pàulu s’ispíritu
de su Profeta Elia, e s’austeridadi de Santu Giuanni Batista, si fiais bistu providiu,
po mesu de unu crobu, de unu pani miraculosu, refutendu s’onori de si ndi alimentai
po su primu; otenei a nosàterus sa gràtzia de non difidai mai de s’Onnipotenti Providéntzia
sua, in calisisiat abbisóngiu e netzessidadi chi nosi potzat ocúrriri, e de arreciri
sèmpiri cun sentimentus de umilidadi, de rispetu, e de riconoscéntzia is donus e
is benefítzius, e is favoris chi nosi dispensat, medianti sa manu sua divina.
III. Gloriosu Sant’Antoni, chi mancai béciu de annus, e sfiniu de peniténtzias, no iais
dudau de abbandonai sa solitúdini po riprovai pubblicamenti sa perversidadi de is
eréticus, po confirmai sa fidi vacillanti de is cristianus, po custu motivu fintzas a
s’últimu momentu de sa vida bosta no iais abbandonau mai su rigori e s’austeridadi,
cun sa cali iais guvernau sa cunduta bosta tantu mortificada, e penitenti; Oteneinosí
sa gràtzia de zellai [segliai, sellare?] sèmpiri sa càusa de Gesugristu, e de perseverai
sèmpiri fintzas a s’últimu respiru de sa vida nostra in sa fidi de is mistérius suus, in
s’osservàntzia de is pretzetus suus, in sa pràtica de is consillus suus, e in sa imitatzioni
de is virtudis suas, po chi pustis de ai sighiu fidelmenti is esemplus bostrus in virtudi
de su patrotzíniu bostu in custa terra, arribbeus a gosai de sa glória bosta in su Celu.
587