Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

568
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
èssiri criticaus, abbandonaus is pràticas de piedadi, e divotzioni, circhendu sa cuntentesa
nostra, e non cudha de Deus. Bieus puru multiplicaisí is ofesas de Deus, e
nisciunu risentimentu, e disprexei ndi provat su coru nostru: antzis iaus a pòdiri, e
dèpiri curregi, e nosi lassaus ingannai de sa trascuradesa. Nosàterus puru dh’ofendeus
continuamenti, e mancai su coru nosi nerit a lassai su pecau boleus mellus disgustai
a Deus chi non currègiri su coru nostru. Coru de Gesús infinitamenti santu,
fonti de dogna gràtzia apereiosí a is pecadoris, e dignaiosí de difúndiri in issus cudhas
gràtzias potentis chi movint, penetrant e bincint is corus.
Donai umilidadi a is corus superbus, mansuetúdini a is vendicativus, amori de castidadi
e de puresa a is disonestus, fervori a is trascuraus, e lànguidus in is pràticas de sa
divotzioni, e de sa piedadi cristiana, de manera chi totus bengant ogetus de sa cumplaxéntzia
de Babbu bostu celestiali, e dignus santuàrius de s’Ispíridu Santu.
1 Pater e 2 Gloria.
Tertza dí
In vísitas frecuentis a su Santíssimu Sacramentu sunti de grandíssima utilidadi a is
ànimas nostras, poita faint chi s’amori nostru sèmpiri prus s’inflammit de s’amori de
Gesús, comenti su Coru de Gesús est atzéndiu in custu divinu Sacramentu de s’amori
su prus téneru po nosàterus, e po su cali amori in custa prodigiosa institutzioni at
inventau su médiu de fai de is óminis totu sa delítzia e sa cuntentesa sua.
Est doveri aduncas de sa riconoscéntzia nostra, chi nosàterus de intanti intanti andeus
a peis de is altaris a rendiridhi cudhus atestaus sintzerus de s’amori chi dhi depeus.
Epuru nosàterus cristianus nisciuna sollitzitúdini ocupaus po cumpliri unu doveri
tantu naturali, e lassaus passai mesis, e cidas sentza chi pentzeus a Gesús, sentza de
nos arregordai, chi Gesús Rei de sa glória est in s’Eucarestia acanta de is domus
nostras, aspetendu chi nosàterus po mesu de súplicas, e pregadorias dhi fatzaus connòsciri
is netzessidadis e is abbisòngius nostrus.
Ma su coru nostru est indiferenti a is signus de su Coru de Gesús, e mentras po vísitas
inútilis e profanas incontraus disponíbbili a géniu nostru su tempus, solamenti candu
si tratat de fai vísitas a Gesús in su Sacramentu, nos iscusaus cun is imbaratzus de is
afaris, cun is ocupatzionis de famíglia de tot’àteru sollítzitus, e premurosus, che de
donai atestaus de amori a cudhu chi totu innotzenti at pagau su dépidu de sa multitúdini
immensa de is pecaus nostrus.
Cristianus chi bosi seis assotziaus a su Coru de Gesús custu doveri de riconoscéntzia
est própriu de bosàterus in particulari, e ispetat a bosàterus de supliri cun amori a sa
fridura, e a s’indiferéntzia de cudhus chi non bolint non circant no amant a Gesús,
ispetat a bosàterus de disarmai su Coru de Gesús, po chi indispetiu non declarit s’abbandonu
a fillus tantu isconoscentis consignendidhus in bratzus de sa duresa, e de
s’impeniténtzia. No, non siais insensíbbilis a s’amori chi bosi tenit unu Coru tantu
amàbbili: non lasseis passai cida sentza de dh’arreciri in su Sacramentu: non lasseis
passai dí sentza de dhi fai assumancu de domu una vísita. Aici eis a isperimentai chi
est su Coru de Gesús chi format is giustus, est su divinu Coru suu chi format is
Santus. Aici siat.