Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

306
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
grandu Fémina reverenti cortégiu. E ecu ch’issus già intonant cun celestiali armonia
su sagrau Epitalàmiu, e cantant is glórias de s’Isposu, e is bellesas amabbilíssimas de
s’Isposa; cantant is castíssimus amoris de Issu chi dha tzérriat a Sèi, e de Maria is
ardentíssimus disígius chi a Issu dha portant; cantant su místicu Letu nutziali de su
Tronu, su Regnu e sa corona chi in su prus altu de is Celus dhi est preparada. In mesu
de custas armonias de Paradisu crescendu sentza misura in Maria sa consolatzioni e
s’allegria poita chi su beatu momentu si acostat de andai a Deus e de biri su Fillu Suu
glorificau, e fendusí a dogni instanti prus infogaus is disígius Suus po Issu, su vínculu
chi ligat sa grandu Ànima a su Virginali Corpus Suu si fait prus débbili, e già cedit a
sa fortza prepotenti de s’Amori, già istat po s’isciòlliri, già istat po si segai. Insaras is
Celus si aberint ananti a Issa, su Paradisu si ponit in movimentu po dh’arreciri, su
Summu Gesús si dhi mostrat in festivíssimu aspetu. A tali vista gloriosa sa grandu
Ànima ispingendusí a Issu cun d-unu últimu sfortzu de amori e de allegria, abbandonat
in su letu comenti in plàcidu sonnu su virginali Corpus Suu, e passat glorificada
in sa Pàtria celestiali. Nosàterus esultaus biendu in ispíritu su beatíssimu Trànsitu de
sa ecelsa Fémina Mama nosta, e cantaus in unioni de is Àngiulus cànticus de allegria
a su Summu Deus chi de sa terra nosta aici gloriosamenti dh’assumit po dha sublimai
e magnificai asuba de dógnia àtera pura creatura in is Celus.
Unu Babbunostu, tres Ave Marias, unu Gloria Patri.
Oratzioni a Gesugristu
Gloriosíssimu Gesús Redentori nostu! Bosu seis sa consolatzioni e su gosu de is
ànimas fidelis ancora in is estremas angustias de sa morti; e tantu prus seis tali, cantu
prus issas Bosi connoscint, Bosi amant, Bosi disígiant. Poita chi issas iscinti chi
separendusí de is cosas sensíbbilis de custu mundu cun sa morti, bandant a biri a
Bosu chi cun su Babbu e cun s’Ispíridu Santu seis sa Suprema Beridadi, sa Suprema
Bondadi, sa Suprema Bellesa, sa Luxi e sa Beatitúdini eterna; e non solamenti a Bosi
biri, ma bandant a si uniri interamenti a Bosu, a Bosi gosai plenamenti, a èssiri in
Bosu e de Bosu perfetamenti beatas. Ma chini mai o tantu claramenti Bosi at connotu,
o tantu intensamenti Bosi at amau, o Bosi at disigiau tantu ardentementi, cantu sa
grandu Vírgini Maria? De su printzípiu de sa vida Sua Issa a Bosu, o Eternu Verbu,
fiat totu intenta e in sa prus alta cuntemplatzioni de Bosu continuamenti ocupada;
Issa Bos iat concebiu in primu ispiritualmenti, e apustis Bos iat corporalmenti generau;
Issa in Bosu iat tentu sèmpiri dógnia bèni Suu, po Bosu maltratau si fiat sèmpiri
aflita, e po Bosu glorificau allirgada. Non podiat èssiri duncas chi in su letu de sa
morti Issa a Bosu, Summu Gesús, non tendessit cun sa prus biva Fidi, cun sa prus
animosa Sperantza, cun s’infogada Caridadi, e chi a Bosu cun suavíssimus fortíssimus
trasportus non s’ispingessit. Imoi calis consolatzionis e calis gosus non dh’eis
apariciau Bosu in cussas últimas oras? Cun cali abbundàntzia de celestialis dultzuras
e de scuisitíssimas delítzias non dh’eis beatificada? Cun cali magnificéntzia no eis
adornau is Celus po arreciri sa benedita Fémina chi po mesu Bostu nd’iat abertu is
portas a is esiliaus fillus de Adamu? Cun cali grandiosu aparatu e cun cali festa non
seis beniu a dha pigai cun Bosu po dha portai a s’Eternu Babbu Bostu e dha pònniri a
sa dereta Bosta in su prus magníficu sóliu de sa glória? Ah! chi apustis de dh’ai tenta