Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

296
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
biada in ogetu de amargura e de plantu? Ah! dh’intendu. Est sa infinita giustítzia
Bosta chi aggravat sa manu asuba de custu Fillu Bostu amabbilíssimu; e Issu chi est
sèmpiri s’ogetu de is cumplaxéntzias Bostas, est fatu immoi s’innotzenti ogetu de sa
ira Bosta, poita chi Bosu bolleis chi arruant asuba de Issu is colpus chi depiant arrúiri
asuba de s’ómini pecadori. Si: est decretu Bostu chi custu Gesús innotzentíssimu,
iscaciau foras de Gerusalemmi, comenti s’antigu Adamu fiat istétiu iscaciau de su
Paradisu terrestri, portit asuba de Sèi sa gruxi cun totu su pesu de sa maleditzioni
sententziada già de Bosu contra a cussu primu ómini. Est decretu Bostu ch’Issu fatzat
unu viàgiu tanti dolorosu de Gerusalemmi a su Calvàriu cun gruxi tantu pesanti asuba
de is palas, po dulcificai e fai meritórias is penas chi sunt istabbilias a s’ómini
pecadori in sa peregrinatzioni sua asuba de custa terra. Est decretu Bostu ch’Issu siat
condúsiu a sa prus infami e a sa prus crudeli de is mortis, po iscontai su dépidu de sa
morti eterna contraiu de s’infelitzi Adamu e de totu sa miseràbbili descendéntzia de
issu. O mistériu de inesplicàbbili piedadi! Duncas po rescatai unu serbidori infideli e
ingratu, comenti est s’ómini pecadori, Bosu abbandonais a tantas penas e a tali morti su
stimadíssimu Fillu Bostu? Ut servum redimeres Filium tradidisti? (Augustin.) E dh’abbandonais
aici po rescatai a mei in particulari, a mei sa prus miseràbbili, sa prus ingrata,
sa prus vili, de totus is creaturas! E po salvai a mei miseràbbili e reu non risparmiais is
flagellus a s’istimau innotzentíssimu Fillu Bostu? Ut servum redimeres Filium tradidisti?
Spantau, confúndiu, cun sa buca in su pruini: gràtzias, dèu esclamu, gràtzias a sa
inesprimíbbili piedadi Bosta, o Deus Eternu! Dèu Bos adoru, dèu Bos alabu, dèu Bos
gloríficu, e a Bos glorificai, a Bos alabai, a Bos adorai tzérriu sa Terra e su Celu. Ma a
su própriu tempus chi miru cun maravíglia sa infinita piedadi Bosta, o Babbu celestiali,
cantu non depu imparai a timiri sa tremenda giustítzia Bosta contra a su pecau? Poita
chi si asuba de Gesús innotzenti e santu si ghetant cun tantu impetu colpus aici terríbbilis
de sa svengadora manu Bosta, calis colpus non s’ant a dèpiri ghetai asuba de mei
pecadori e reu, si finalmenti non mi convertu de is pecaus mius? Si in viridi ligno haec
faciunt, in arido quid fiet? (Luc. 23. 21.). Si, o Babbu santíssimu! Feimí timiri sèmpiri
prus custa giustítzia Bosta, po chi Bosu etotu mi salveis cun sa piedadi Bosta.
Unu Babbunostu, tres Ave Marias, unu Gloria Patri.
Oratzioni a Maria Addolorada
Afligidíssima Vírgini Maria! Bosu m’isfortzais cun su esemplu Bostu a sighiri a Gesugristu
in su dolorosu viàgiu Suu a su Calvàriu. Poita chi e chini mai iat a pòdiri
resistiri a sa tènera e forti cumpassioni chi ispirat su biri una Mama cali seis Bosu
acumpangiai a sa morti unu Fillu cali est Gesús? Tali ispetàculu est capatzi de mòviri
a piedadi fintzas is perdas. Ecu duncas chi dèu bengu cun Bosu, e mi acumpàngiu cun
Gesús, e cun tot’e is duus mi aflígiu, m’internessu, e plàngiu. Ma chini m’at a donai
chi dèu potza portai sollievu a su dolori Bostu, o Maria, e a is penas Bostas, o Gesús!
Ahi! cussa pesanti gruxi chi Bos languidesit sa vida, cussa corona de ispinas chi Bos
tormentat sa conca, cussa dura funi chi Bos addolorat su tzugu, chini mi contzedit chi
ndi dha pighi de Bosu, e dha porti dèu, e scostendu de Bosu cussus isbirrus ferotzis,
e cussus blasfemmadoris crudelis, chini m’at a fai camminai a su costau Bostu, e cun
su bratzu miu sustènniri is trementis passus Bostus, e cun su plantu miu consolai