Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

256
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
Ego sum resurrectio et vita: qui credit in me, etiamsi mortuus fuerit, vivet, et omnis
qui vivit, et credit in me non morietur in aeternum.
V. Audivi vocem de coelo dicentem mihi.
R. Beati mortui qui in Domino moriuntur.
Oremus
Fidelium, Deus, omnium Conditor et Redemptor: animabus famulorum, famularumque
tuarum remissionem cunctorum tribue peccatorum, ut indulgentiam, quam semper optaverunt,
piis supplicationibus consequantur. Qui vivis et regnas in saecula , etc.
Segunda dii
O amantíssimu Signori miu Gesugristu, chi prostrau po is mortalis agonias chi bos iat
causau s’orrori de is enormis ingratitúdinis nostras, fintzas a sudai sànguini, estis
cumentzau sa dolorosíssima passioni bosta cun mistériu inefàbbili in s’ortu de is
olias, po signali de sa paxi, chi andastis assigurai intre Deus e s’ómini, figurada giai
in su cambu de s’olia, cun sa cali sa columba innotzenti iat assegurau a su bonu Noè
sa serenidadi de su dilúviu universali, Bos ofèrgiu su prétziu infinitu de su sànguini,
chi derramau estis in cuss’ortu de Getsèmani, in sufràgiu de is ànimas santas de su
Purgatóriu, chi agonizendu in d-unu dilúviu de penas aspetant chi po sa misericórdia
bosta infinita si rasserenit sa tempesta tanti terríbbili, po bolai de cussu presoni orrorosu,
in su cali sunt inserradas, a s’eterna felitzidadi bosta. Arriceidhas, o Signori, in
sa santa glória bosta, in particulari is ànimas de is benefatoris e amigus mius, e is
ànimas de cudhus po is calis seu obbligau a pregai po chi bos alabint eternamenti in
s’àtera vida. Aici siat.
Tres Babbunostus, Ave Marias, Gloria Patri.
Si recita “A Maria Santíssima”, “Antiphona” e “Oremus” precedenti.
Tertza dii
O amantíssimu Signori miu Gesugristu, chi una de is penas de sa dolorosíssima passioni
bosta, sa chi prus crudelmenti iat trapassau s’ànima bosta, fiat istétia su bos ai
abbandonau is amaus discípulus, chi po èssiri istétius in sa cumpangia e iscola bosta
isciant sa dotrina e is miràculus bostus, e cun totu custu, unu de issus bos iat béndiu,
un’àteru bos iat negau e totus bos iant abbandonau, endusí a prus de issus abbandonau
fintzas s’Eternu Babbu bostu: obblighendusí custu gravíssimu dolori a prununtziai
cudhus lastimosus lamentus: Deus miu, Deus miu, poita m’eis abbandonau! Bos
ofèrgiu, Gesús abbandonau, custa grandu pena in sufràgiu de is ànimas santas de su
Purgatóriu, chi crudelmenti abbandonadas de is prus istimaus parentis e amigus inutilmenti
tzérriant implorendu cumpassioni cun cudhus lastimosus lamentus de su patzientíssimu
Giobbe: tenei, tenei cumpassioni de mei assumancu bosàterus, amigus
mius; e giai chi totus cudhus chi in vida fiant cun issas unius in vínculu de parentau,
o amicítzia dhas ant iscaréscias e abbandonadas, arregolleidhas Bosu o amantíssimu
Gesús miu, chi seis su prus fieli amigu e isposu dulcíssimu, arriceidhas in sa santa