Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

238
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
Oratzioni a Maria Immaculada
Puríssima Vírgini Maria! Veramenti dógnia cosa annúntziat chi Bosu seis sa Primogénita
de s’Altíssimu. Sa santidadi prus che Angélica chi in Bosu resplendit; is privilégius
is prus ecelsus de is calis seis adornada; su serpenti infernali chi est iscerfau de is peis
Bostus; is istellas de su Firmamentu chi in manera misteriosa e bella Bosí coronant sa
conca; is generatzionis de is Óminis chi Bosí aclàmanta beata; is corus de is Àngiulus
chi a Bosu reverentis s’inclinant e Bosí cunfessant superiori a sèi; totu annúntziat chi
Bosu seis sa Primogénita de s’Altíssimu. Ma totu custu annúntziat ancora in manera sa
prus clara e solenni chi is primus lineamentus imprimius de printzípiu in Bosu fiant
lineamentus de paterna similitúdini, lineamentus de puresa, de santidadi, de Divina
luxi, de candori celestiali; lineamentus immutàbbilis, chi sa própria manu de su Eternu
Babbu at imprimiu profundamenti in Bosu candu Bos at formau. De manera chi meda
digna seis, o Maria, chi de dógnia parti Bosí donghint onori, e chi totus Bos aclamint
viva immàgini de Deus Babbu, bellesa simbillantíssima a sa bellesa de Deus: si formam
Dei Te appellem, digna existis (Augustin.). Ancora nosàterus mancai pecadoris, seus
istétius fatus fillus de s’Altíssimu. Ma oh! aundi sunt in nosàterus is santus lineamentus
de sa similitúdini paterna? Aundi est sa bella immàgini chi Deus iat isculpiu de Sèi in
nosàterus? Oh dolori! Is pecaus nostus ant isfigurau e corrúmpiu totu su chi fiat in
nosàterus de celestiali e Divinu. Fillus sentza consillu chi nosu seus! Cali disonori non
feus nosàterus a sa santidadi de custu Babbu? E cali confusioni no est po nosàterus su
confrontu de sa bellesa Bosta, o Maria? Ah! Spandei asuba de nosàterus unu bivu raju
de sa luxi Bosta, o Benedita, chi fendunosí purus e santus, renovit in nosàterus s’immàgini
e sa simbillàntzia de Deus Babbu nostu celestiali.
Unu Babbu nostu, tres Ave Marias, unu Gloria Patri.
Cuinta dí
Intre is medas títulus sublimis po is calis Maria est istada líbbera de sa culpa originali,
non ci nd’est algunu ne prus dignu ne prus incontrastàbbili de cudhu de dèpiri
èssiri Mama de su Fillu de Deus Incarnau Gesugristu. Gesugristu, nou Adamu celestiali
chi depiat donai s’eterna vida a is óminis, non depiat èssiri de conditzioni inferiori
de su Adamu antigu e terrenu ch’iat donau a is Fillus suus sa morti. E si s’antigu
Adamu iat tentu vantu de èssiri formau de una terra ancora vírgini e non maledita,
cun prus forti raxoni su nou depiat pigai su corpus Suu de una carri vírgini e immaculada,
asuba de sa cuali non fussit arruta mai sa maleditzioni de Deus. E Maria, sa Eva
noa, vera Mama de is biventis po sa cali depiat bènniri sa vida e s’allegria a is miseràbbilis,
non depiat èssiri inferiori a sa Eva antiga, po sa cali fiat beniu a su mundu su
prantu e sa morti; e si s’antiga fiat istétia creada immaculada e pura, prus immaculada
e prus pura depiat èssiri creada sa noa. E sollevendu ancora prus in altu su devotu
pensamentu, non depiat forsis Maria destinada ab eterno a èssiri Reina de is Àngiulus
poita chi Mama de su Rei e Segnori de issus, tènniri mellus de issus sa prerogativa
de s’innocéntzia e puresa originali? O podiat forsis in puntu tantu importanti e
gelosu sa Reina tènniri mancu de is súdditus, sa Mama tènniri mancu de is serbidoris?
No, no est su tzurpu destinu o sa irresistíbbili necessidadi de unu generali decre-