Is Pregadorias antigas: su signo de sa devozioni - Provincia del ...

142
IS PREGADORIAS ANTIGAS - SU SIGNU DE SA DEVOTZIONI
fillus de s’Altíssimu. Ma, aundi sunt in nosàterus is lineamentus de sa simigliantza
paterna? Aundi est sa bella immàgini chi iat Deus de sèi in nosu isculpiu? Is pecaus
nostus totu ant isfigurau, totu ant corrúmpiu cudhu chi in nosàterus fiat de celesti e de
divinu. Cali disonori non feus nosàterus a sa santidadi de Deus Babbu nostu? Cali
confusioni non est po nosu su cunfrontu cun sa bellesa bosta, o Maria? Deh, ispraxei
apitzus de nosàterus unu vivu raju de sa luxi bosta, po chi fendu a nosu purus e tantus,
si rinnovit in nosu s’immàgini e simigliantza de Deus Babbu nostu.
Pater, tre Ave e Gloria
Cuinta dí
Tra is tantus e sublimis títulus, po is calis Maria est istada líbbera de sa culpa originali
e de gràtzias inestimàbbilis plena fintzas de su primu instanti nisciunu nci nd’est ne
prus dignu, ne prus incontrastàbbili de cudhu de dèpiri èssiri mamma de su Fillu de
Deus incarnau Gesugristu, Signori nostu. Gesugristu nou Adamu celesti, chi donai
depiat sa vera e eterna vida a is óminis, non depiat èssiri de inferiori conditzioni de
Adamu antigu, e terrenu, chi donau iat sa morti a totus is filus suus. E si s’antigu
Adamu, formau fut istau de una terra noa, ancora vírgini, e non maledíxia, cun prus
forti rexoni su nou Adamu pigai depiat sa carri sua de una carri vírgini e immaculada
apitzus de sa cali arruta mai non fessit sa maleditzioni de Deus. E Maria, noa Eva,
vera mamma de is viventis, po mesu de sa cali is míserus mortalis depiant riacuistai
vida e gioja, non depiat èssiri inferiori a s’antiga Eva, po mesu de sa cali fiat benniu
a su mundu su plantu e sa morti. E si s’antiga Eva istétia fiat criada immaculada e
pura, prus immaculada e pura, depiat èssiri criada sa noa. E andendu ancora prus in
artu, cun su pentzamentu, non depiat forzis Maria, destinada fintzas de s’eternidadi a
èssiri Reina de is Àngelus, poita mamma de Rei, e Signori insoru, tènniri, a preferéntzia
de issus, tènniri sa prerogativa de s’innocéntzia e puresa originali! E podiat èssiri
sa Reina, de mancu de is súdditus? Sa meri inferiori a is serbidoris? No, no est su
casu a s’irresistíbbili netzessidadi de unu decretu generali, chi régulat s’eterna sapiéntzia,
in dispònniri e portai a cumplimentu is òperas suas. Ma líbbera infinitamenti,
e giustíssima comenti issa est; pesat su méritu, e su valori de is cosas, e cun providéntzia
sa prus ordinada, impleat po is finis suus dispensas oportunas preparatzionis
is prus adatadas gràtzias is prus proportzionadas. E po cussu is santus concordamenti
ant nau, chi dependu èssiri Maria sa prus digna tra is símplitzis creaturas, a issa donai
si depiant cudhas prerogativas chi mai fessint istadas de Deus adatadas e acordadas
cantu donai si ndi podiat a una pura natura, e chi a is àteras creaturas, poita súdditas
e serbidoras, sa gràtzia si donat pagu, a pagu, e cun misura, a Maria, poita destinada
a Signora, e mamma, sa gràtzia dhi benit donada in totu sa gratitúdini sua. Oh divina
maternidadi de Maria! Oh títulu su prus sublimi! Su prus gloriosu!
Pater, tre Ave e Gloria
Oratzioni a su fillu de Deus incarnau
Eternu Verbu incarnau! Bosu no seis coment’e is fillus de is óminis, chi nascint de is
mammas insoru sentza de dhas connòsciri, e dhas onorant, debustis de dhas àiri arricias
de sa natura. Bosu conoscestis fintzas de s’eternidadi a mamma bosta, e bosu si