ESPERANTO

7.6. A. GRABOWSKI 263
La nokto rapide la ombrojn delasis,
Tra Alpa vilaˆgo junulo trapasis,
Tra neˆgo, glacio standardon portanta
Kun tia devizo mirinde sonanta:
Excelsior!
La frunto malgaja, okulo junula
Simila al glavo, flamanta kaj brula;
Kaj kiel tre klara trumpeto arˆgenta,
La vort’ stranga sonis tra nokto silenta:
Excelsior!
Li vidis, en loˆgoj feliĉaj, tre ĉarme
Jen brulis la fajro lumante kaj varme;
En supr’ glaciaˆjoj minace ˆsin trenis;
El lipoj junulaj sopiro elvenis:
Excelsior!
“Ne provu la pason!” maljuna hom’ diris,
En supro sin nigra ventego kuntiris,
Profunda la akvo, ˆsiranta la ondo !
Kaj laŭte eksonis la klara respondo:
Excelsior!
“Halt’!” diris knabino. “Kap’ via de l’ laco
Sur tiu ĉi brusto ripozu en paco!”
Larm’ staris en blua okulo brilante,
Sed tamen respondis junul’ sopirante:
Excelsior!
“Ho! gardu vin antaŭ branĉ’ velka de l’ pino,
Ho! gardu vin antaŭ terura lavino!”
Lin laste por nokto salutis pasanto;
El alte rediris la malaperanto:
Excelsior!
Kun al la ĉielo levita rigardo
La piaj mona ˆ hoj de l’ Sankta Bernhardo
En frua mateno la preˆgojn murmuris,
Kaj krio skuanta l’aeron trakuris:
Excelsior!
Migranto, duone en neˆgo fosita,
De l’ hundo fidela li estis trovita;
Li tenis ankoraŭ en mano glacia