ESPERANTO

262 ĈAPITRO 7. POEZIO
La armitajn forportis ĉevaloj.
Aŭtun’-vintro sin trenas, filoj reen ne venas;
Eble falis en sangaj bataloj. . .
Per la neˆgo kovrita, rajdas viro armita,
Sub la burko objekto tre granda.
“Filo! sub la mantelo rusa mon’ en sitelo?”
— “Ne, patreto, filino Pollanda!”
Per la neˆgo kovrita, rajdas viro armita,
Sub la burko akiro tre granda.
El Prusujo! sak’ plena, kun la sablo sukcena!
— “Bofilino, patreto, Pollanda!”
Per la neˆgo kovrita, tria viro armita,
Ion grandan li kaˆsas sub vesto:
Budrys jam ne atendis, invitadi li sendis
Por la tria edziˆga la festo.
7.6.2 Revaˆjo
Sur la valo neˆga vento
Blovas ĉiam pli;
Fajro sur kameno mia
Krakas ĉirkaŭ mi.
Ĉe l’ kamen’ el pipo ringe, —
Fumon lasas mi. . .
Ĉiuj remomoroj miaj
Flugas for kun ˆgi.
Kie estas la esperoj,
La junec’ de or’?
Kiel vento la blovanta,
Ili flugis for!
Vent’ sen celo, mi sen celo
Kun vi, fumo, tri. . .
Tri sen celo en la mondo
Kune flugu ni!
7.6.3 Excelsior
(de P. Dalman.)
(el Longfellow.)