ESPERANTO

232 ĈAPITRO 7. POEZIO
Kiel infanet’.
La sovaˆga knab’ ridante
La rozeton prenis, —
La floreto batalante
Sin defendis pikadante,
Sed la sorto venis.
Sur la kampo la rozet’
Kiel infanet’.
7.1.8 En nord’ unu pino. . .
En nord’ unu pino en solo
Dormetas sur nuda altaˆjo;
Glacia kaj neˆga tavolo
ˆGin kovras per tomba tolaˆjo.
ˆGi sonˆgas, ke palmo gracia,
En unu dezert’ orienta,
Eterne pri lando alia
Malgaje sopiras silenta.
7.1.9 En sonˆgo. . .
(el Heine).
(el Heine).
En sonˆgo princinon mi vidis
Kun vangoj malsekaj de ploro, —
Sub arbo, sub verda ni sidis,
Tenante nin koro ĉe koro.
“De l’ patro de l’ via la krono
Por mi ˆgi ne estas havinda!”
For, for lia sceptro kaj trono —
Vin mem mi deziras, aminda!
“Ne eble!” ˆsi al mi rediras:
“En tombo mi estas tenata,
Mi nur en la nokto eliras
Al vi, mia sole amata!”