नपे ाली-एसपेरानतो शबदकोश

एसपेरानतोको पिरचय – Enkonduko pri Esperanto 17
कारण यो कु नै देशको भाषा होइन, यो िसकन एकदम सिजलो छ, यो
तकस पूण स छ, यसले कु नै एक संसकृ ितलाई अंगालेको छैन र यसले तटसि
अनतरासिििय समबनधलाई पोतसाहन िदनछ । यित भैकन पिन यसले
संसारको कु नै भाषा लाई िवसिािपत गने वा तयसको ठाउँ िलने जसतो
उदेशय बोके को छैन । िवशव भिर आफनै िकिसमले अिघ बिढरहेको यो
एसपेरानतो आनदोलनले िनमन बदँु ालाई आफनो लक बनाएको छ :
लोकतनत, िवशववयापी िशका, पभावशाली िशका, बहभु ाषावाद, भािषक
अिधकार, भािषक िविवधता र मानव मिु क । यसैको लािग िवशवभरका
एसपेरानतो बोलनेहर वयिकगत र संसिागत रपमा लािगपरेका छन ् ।
िवशवयदु का के ही वष स िबराएर वषेनी यसका वािषकस
महािधवेशनहर भइरहेका छन ् । जसतै दशौ महािधवेशन ई. १९१५ मा
पेिरसमा भएको िियो । तयसतै ििटेन, जमनस ी, पोलयाणड, जापान, सं.रा.
अमेिरका, चीन इतयािद देशमा हँदु ै महािधवेशन ई. २००८ जलु ाईमा भयो
(जसमा नेपालबाट पिन एक जनाको सहभािगता िियो) ।
यसै अनरु प नेपालमा एसपेरानतो भाषाको पचलन ई. १९५६ मा
शी िटबोर िसके लले गरेका ििए र यसैताका काठमाडौ एसपेरानतो
समाजको गठन भयो । तयसपिछ शी िसमो िमलोयेिभच आएर ई. १९६९
समम यो भाषा िसकाएर गए । तयसबेला िसके का करीब ३०० जना
िवदािीमधये महाकिव देवकोटा र नाटककार समको पिन नाम आउँछ ।
पिछ यो राजनैितक अिसिरता इतयािद कारणले यो िशलिशला िशििल
हनु गयो । फे िर ई. १९९० मा पोलयाणडका योआिकम वेिडनस आएर
करीब ६० जनालाई िसकाए भने ई. १९९१ मा अको ७० जना जितले
यो भाषा िसकने मौका पाए । यसैबेला नेपाल एसपेरानतो संघको गठन
भयो । तयसपिछ यस संसिाले बेलाबेलामा एसपेरानतो िसकाउने काम
लगायत अनय गितिविध पिन सो संघले गिररहेको छ ।