नपे ाली-एसपेरानतो शबदकोश

एसपेरानतोको पिरचय – Enkonduko pri Esperanto 15
भए । तयसपिछ िविभन देशबाट िनिसकने गरेका एसपेरानतो पितकाहरले
यस भाषालाई सदु ढ पानमस ा मदत परु ‍यायो । यहाँ उनले आफना िहतैषी
एनिोनी गोबोसकीका सललाह र नवेका जोनसनको िचनहको पिन पयोग
गरेका ििए । पाँचकु ने हिरयो तारालाई यस भाषाको पतीक िचनहको
रपमा िलइनछ । यसको हिरयो रङ आशाको पतीक हो र ताराको
पाँचकु नाले पाँच महादीपको पितिनिधतव गदसछ र यो आशा िलइनछ िक
यस नयाँ भाषाले सबैलाई एकीकरण गने छ ।
डा. जामेनहोफले पताचारको माधयमबाट संसारको कु नाकु नामा
यस भाषाको पचार गदै गए र यस आदशलस ाई अनशु रण गरेर िपु ै देशका
मािनसहरले यस भाषा िसकन र िसकाउनमा अिभरिच देखाए । यसैको
पिरणाम सवरप आफनो ठू लो पिरवार र कमजोर आििकस अवसिाका
बाबजदु पिन ियनी ई. १९०५ मा पिहलो एसपेरानतो महािधवेशन (कं गसे )
फानसको बलु योन-सरु ्-मेर शहरमा गराउन सफल भए । यसमा ३३
देशका करीब ७०० एसपेरानतोिवदहर भाग िलन आएका ििए र
ितनीहरले भािषक समसया िवना यसै भाषाको भरमा महािधवेशन समपन
गरे । यसपिछ ई. १९०८ मा िवशव एसपेरानतो संघको सिापना भएपिछ
यसको पचार िवशववयापी रपमा नै भयो । उता आफनो सानो डाकटरी
पेसाले पिरवारलाई आििकस सनतिु िट िदन भने जामेनहोफ सफल भएनन ् र
िपु ै उतारचढावहर पार गदै अनठाउन वषकस ो उमेर (ई. १९०७) मा
ियनको मतृ य ु भयो ।
आजभोिल यस भाषालाई सं.रा. संघ तिा यनु ेसकोले सिान िदएको
छ । तयसतै िवशवका सयभनदा बढी देशमा यस भाषा बोलनेहर छन ् र
ितनीहर आ-आफनो देशको एसपेरानतो संघ माफस त िवशव एसपेरानतो
संघसँग समबद छन ् । यो भाषा पयटस नको केतमा बढी पयोग भएको
पाइनछ । आफनो देश िवशव साम ु िचनाउन यस भाषाको पयोग गन स मन
पराउँछन ् । िवशवका पनध भनदा बढी रेिडयो सटेसनहरबाट यसको