AAS 80 - La Santa Sede
AAS 80 - La Santa Sede AAS 80 - La Santa Sede
558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in Evangelio confirmat, admonens omnes de bonorum ordine vero : (( Quid enim prodest homini, si mundum universum lu cretur, animae vero suae detrimentum patiatur? » (Mt 1,6, 26). Vera progressio, secundum necessitates hominum proprias, viri vel mulieris, pueri vel senis, ab omnibus, qui naviter huic progressioni intersunt eiusque sunt fautores, in primis vivam postulat conscientiam momenti iurium omnium et uniuscuius que, necnon necessitatis iuris tuendi, quod cuique est, ex quo plene uti valeat beneficiis, scientia et technica arte praebitis. In rebus domesticis omnis nationis magnum pondus habent totius seriei iurium observatio, praesertim iuris ad vitam, om ni exsistentiae momento; iurium familiae, uti communitatis humani generis primae seu « cellulae » ; iustitia in laboris ra tionibus; iura ad vitam communitatis politicae pertinentia qua talis; iura posita in hominis vocatione divina, rerum na turam transcendente. In ordine internationali, seu rerum publicarum necessitudi num, vel, secundum sermonem, quo utuntur, diversorum « mundorum », necessaria est plena cuiusque populi identi tatis et eodem tempore eius historiae et culturae proprietatum observantia. Item necessarium est, sicut iam ominaban tur. Lit terae Encyclicae, quas verba inchoant Populorum Progressio, omni populo facultatem facere sedendi « ad mensam convivii communis », 61 potius quam extra portam iacendi, sicut Laza rus iacebat, dum « canes veniunt et fingunt ulcera eius » (cfr. Lc 16, 20). Tum populi tum singulae personae debent aequa- tione fundamentali 62 frui, qua nititur, exempli gratia, Charta Societatis Nationum Unitarum: quae aequatio fundamentum est iuris omnium processuum plenae progressionis participandi. 61 Cfr. Litt. Enc. Populorum Progressio, 47: l.c, p. 280: «... de consortione dicimus, in qua libertas non sit inane nomen, et Lazarus vir indigens ad eandem mensam possit considere ac dives». 62 Cfr. ibid., 47: l.c, p. 280: «agitur de hominum consortione stabilienda, in qua quivis, nullo discriminé stirpis, religionis, nationis, vitam vere humanam vivere possit, liberam a servitute, cuius auctores sunt homines...»; cfr. quoque CONO.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 559 Ut talis sit, progressio facienda est in mutua hominum ne cessitudine et libertate, nec umquam harum utra ulla causa est excludenda. Progressionis natura moralis et necessaria pro- vectio augentur respectu omnium necessitatum, quae oriun tur ex ordine veritatis et boni, hominis proprii. Christianus insuper, educatus ad videndam in homine Dei imaginem, vo catam ad plenam participandam libertatem plenumque bo num, quod Deus Ipse est, studium progressus eiusque effectio- nis sensu carens putat sine observantia et obsequio dignitatis unicae huius « imaginis ». Ut alia utamur locutione, verus pro gressus ponendus est in Dei proœimique amore debetque usui favere personarum cum societate. Ecce « civilis cultus amoris », de quo tam frequenter Paulus PP. VI loquebatur. 34. Progressus indoles moralis discedere ne potest quidem ab obsequio erga entia, quae naturam visibilem efficiunt, quam que Graeci, significantes sane ordinem, quo illud eminet, « cosmum » vocabant. Suo modo etiam hae res observantiam poscunt, ob triplicem considerationem, multis cogitationibus perpendendam. Prima consistit in opportunitate intellegendi magis magisque non posse impune varia entium genera adhi beri, nec vivorum nec inanimorum — arborum, animalium, elementorum naturalium — proprio arbitrio, pro cuiusque ne cessitatibus oeconomicis. Oportet contra aestimetur uniuscuius que entis natura et mutua conexio in ordine composito, qui qui dem est cosmus. Secunda consideratio innititur vero in animadversione, ur gentiore quidem, opes naturae circumscriptas esse, quarum non nullae refici, ut dicitur, non possunt. Si dominio adhibentur ab soluto, quasi inexhaustae sint, grave periculum est ne non so lum aetatibus futuris, sed ne praesenti quidem in promptu sint. OEC. VAT. II, Const. past. Gaudium, et Spes de Ecclesia in mundo huius temporis, 29. Huiusmodi aequalitas essentialis praecipua est causa cur Ecclesia semper obsti terit cuique formae discriminis stirpis.
- Page 508 and 509: 508 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 510 and 511: 510 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 512 and 513: 512 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 514 and 515: 514 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 516 and 517: 516 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 518 and 519: 518 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 520 and 521: 520 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 522 and 523: 522 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 524 and 525: 524 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 526 and 527: 526 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 528 and 529: 528 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 530 and 531: 530 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 532 and 533: 532 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 534 and 535: 534 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 536 and 537: S36 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 538 and 539: 538 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 540 and 541: 540 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 542 and 543: 542 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 544 and 545: 544 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 546 and 547: 546 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 548 and 549: 548 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 550 and 551: 550 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 552 and 553: 552 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 554 and 555: 554 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 556 and 557: 556 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 560 and 561: 560 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 562 and 563: 562 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 564 and 565: 564 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 566 and 567: 566 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 568 and 569: 568 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 570 and 571: 570 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 572 and 573: 572 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 574 and 575: 574 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 576 and 577: 576 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 578 and 579: 578 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 580 and 581: 580 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 582 and 583: 582 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 584 and 585: 584: Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 586 and 587: 586 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 588 and 589: 588 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 590 and 591: 590 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 592 and 593: 592 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 594 and 595: 594 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 596 and 597: 696 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 598 and 599: 598 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 600 and 601: 600 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 602 and 603: 602 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 604 and 605: 604 Acta Apostolicae Sedis - Commen
- Page 606 and 607: 606 Acta Apostolicae Sedis - Commen
558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
in Evangelio confirmat, admonens omnes de bonorum ordine<br />
vero : (( Quid enim prodest homini, si mundum universum lu<br />
cretur, animae vero suae detrimentum patiatur? » (Mt 1,6, 26).<br />
Vera progressio, secundum necessitates hominum proprias,<br />
viri vel mulieris, pueri vel senis, ab omnibus, qui naviter huic<br />
progressioni intersunt eiusque sunt fautores, in primis vivam<br />
postulat conscientiam momenti iurium omnium et uniuscuius<br />
que, necnon necessitatis iuris tuendi, quod cuique est, ex quo<br />
plene uti valeat beneficiis, scientia et technica arte praebitis.<br />
In rebus domesticis omnis nationis magnum pondus habent<br />
totius seriei iurium observatio, praesertim iuris ad vitam, om<br />
ni exsistentiae momento; iurium familiae, uti communitatis<br />
humani generis primae seu « cellulae » ; iustitia in laboris ra<br />
tionibus; iura ad vitam communitatis politicae pertinentia<br />
qua talis; iura posita in hominis vocatione divina, rerum na<br />
turam transcendente.<br />
In ordine internationali, seu rerum publicarum necessitudi<br />
num, vel, secundum sermonem, quo utuntur, diversorum<br />
« mundorum », necessaria est plena cuiusque populi identi<br />
tatis et eodem tempore eius historiae et culturae proprietatum<br />
observantia. Item necessarium est, sicut iam ominaban tur. Lit<br />
terae Encyclicae, quas verba inchoant Populorum Progressio,<br />
omni populo facultatem facere sedendi « ad mensam convivii<br />
communis », 61 potius quam extra portam iacendi, sicut <strong>La</strong>za<br />
rus iacebat, dum « canes veniunt et fingunt ulcera eius » (cfr.<br />
Lc 16, 20). Tum populi tum singulae personae debent aequa-<br />
tione fundamentali 62 frui, qua nititur, exempli gratia, Charta<br />
Societatis Nationum Unitarum: quae aequatio fundamentum<br />
est iuris omnium processuum plenae progressionis participandi.<br />
61 Cfr. Litt. Enc. Populorum Progressio, 47: l.c, p. 2<strong>80</strong>: «... de consortione<br />
dicimus, in qua libertas non sit inane nomen, et <strong>La</strong>zarus vir indigens ad eandem<br />
mensam possit considere ac dives».<br />
62 Cfr. ibid., 47: l.c, p. 2<strong>80</strong>: «agitur de hominum consortione stabilienda, in<br />
qua quivis, nullo discriminé stirpis, religionis, nationis, vitam vere humanam vivere<br />
possit, liberam a servitute, cuius auctores sunt homines...»; cfr. quoque CONO.