AAS 80 - La Santa Sede
Share Embed Flag
Download ePaper

AAS 80 - La Santa Sede

AAS 80 - La Santa Sede AAS 80 - La Santa Sede

vatican.va
07.04.2013 Views

456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Gedani, ad opifices in regione « Zaspa » habita.* 1. (( Twoja cześć, chwała, nasz wieczny Panie )). Gdy wyrusza procesja na Boże Ciało, rozlega się wśród ulic miasta albo wśród wiejskich dróg ta staropolska pieśń. W tych dniach ten hymn wspaniały rozbrzmiewa jeszcze mocniej na całym szlaku Eucharystycznego Kongresu w Polsce. Dzisiaj w Gdańsku. Co jest Twoją chwałą, Chryste? Czemu towarzyszy cześć Kościoła z pokolenia na pokolenie? Twoją chwałą jest to, żeś się darował ... ((żeś się darował nam nic niegodnym». Ze Ty, niewysłowiony, niezgłębiony Bóg, który ((mieszkasz w światłości nieprzystępnej )),' stałeś się tak straszliwie (( przystępny ». Nie tylko mogły Cię — jako Słowo Wcielone, jako Syna Człowieczego — oglądać ludzkie oczy i dotykać ludzkie ręce, ale: mógł Cię człowiek przybić do Krzyża, mógł Cię wciągnąć w doświadczenie śmierci, która jest jego udziałem i koniecznością na tej ziemi, mógł Cię zhańbić, gdy Ty sam chciałeś jako Żertwa Przedwiecznego Ducha «wyniszczyć samego siebie ». 2 I nie tylko to. Ty, który ((umiłowawszy wszystkich, co byli na świecie, do końca ich umiłowałeś », 3 stałeś się po wszystkie czasy Eucharystią — Ofiarą i Pokarmem — Twojego Kościoła! To jest Twoją chwałą, Chryste. To jest Twoją chwałą, Boże, którego imię brzmi ((Miłość)). 4 To jest Twoją chwałą, nasz wieczny Panie... 2. Dzisiaj, na drodze mojej pielgrzymki po ziemi ojczystej, która jest równocześnie drogą Kongresu Eucharystycznego, witam i po­ zdrawiam Gdafisk. Wyrażam radość, że mogę być tutaj razem z Wami. Gdańsk — gród sprzed tysiąca lat, gdzie wiosną 997 roku przybył święty Wojciech w drodze do Prus ((i — jak czytamy — gromady ludu przyjęły chrzest)). Gdańsk, który — wśród zmiennych kolei dziejowych — trwał stale przy ujściu Wisły, rzeki polskich ziem. I stale tu, nad brzegiem Bałtyku, otwierał przed nami te perspektywy, jakie ukazuje człowiekowi na ziemi: morze. Perspektywy dali bezbrzeżnej, perspektywy głębi swoich wód, perspektywy wolności. Człowiek pośród przestrzeni morza czuje się wolny, wyzwolony z tych * Die 12 m. Iunii a. 1987. 1 Por. 1 Tm 6, 16. 2 Por. Flp 2, 8. 3 Por. J 13, 1. 4 Por. 1 J 4, 8.

Acta Ioannis Pauli Pp. II 457 uwarunkowań, jakie stwarza życie na lądzie, a równocześnie poddany wymogom nowego żywiołu. Zmobilizowany do nowej odpowiedzialności. Witam i pozdrawiam Gdańsk. Witam w nim to wszystko, czym był dla nas na różnych etapach dziejowej przeszłości — i to, czym stał się w latach ostatnich. Upamiętniają to symboliczne krzyże obok stoczni i napis: «Pan da siłę swojemu ludowi, Pan da swojemu ludowi błogosławieństwo pokoju ». 5 Gdańsk: miasto ludzi morza, miasto ludzi pracy, wielkiej pracy. Witam miasto i środowisko, w którym zrodziła się na nowo potrzeba odnowy człowieka przez pracę. Wyzwolenia człowieka przez pracę. Witam obecnych tu pielgrzymów z archidiecezji gnieźnieńskiej i z pobliskich diecezji: chełmińskiej, warmińskiej, koszalińsko — koło­ brzeskiej. Pozdrawiam wszystkich i każdego z osobna! 3. Liturgia dzisiejsza mówi nam o tej odnowie i wyzwoleniu, się­ gając do biblijnego początku człowieka na ziemi. Oto człowiek, którego Bóg stworzył na swój obraz i podobieństwo, stworzył jako mężczyznę i kobietę, stworzył pośrodku widzialnego wszechświata. Oto człowiek, do którego Stwórca mówi: « Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną )). 6 Bóg daje człowiekowi ziemię i zadaje mu ją. W ten sposób zaś zadaje mu pracę: pracę pod wszystkimi postaciami, jakie ona przy­ bierze w dziejach rodzaju ludzkiego, wraz z postępem i rozwojem ludzkiej wiedzy o świecie i o sobie. Słowa Księgi Rodzaju zawierają nie tylko pierwszy nakaz Boga. Noszą one na sobie równocześnie znamię Jego upodobania. Stwórczej radości: (( A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre )). 7 (( Bardzo dobre » było dzieło stworzenia, cały ów widzialny kosmos, ukoronowany zaistnieniem człowieka: żywego obrazu Stwórcy. 4. I oto człowiek — wedle słów dzisiejszej liturgii — dzieli to Boże upodobanie do stworzonego kosmosu i głosi chwałę swego Stwórcy: ((jak przedziwne imię Twoje, Panie ... gdy patrzę na Twoje niebo ... na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził ... czymże jest człowiek? ». 8 Człowiek dziwi się swemu człowieczeństwu, swej szczególnej god­ ności wśród stworzeń, a tym twórczym, odkrywczym podziwem dzieli 5 Por. Ps 29 [28]), 11. 6 Rdz 1, 28. 7 Rdz 1, 31. 8 Por. Ps 8, 2. 4-5.

456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />

Gedani, ad opifices in regione « Zaspa » habita.*<br />

1. (( Twoja cześć, chwała, nasz wieczny Panie )).<br />

Gdy wyrusza procesja na Boże Ciało, rozlega się wśród ulic miasta<br />

albo wśród wiejskich dróg ta staropolska pieśń.<br />

W tych dniach ten hymn wspaniały rozbrzmiewa jeszcze mocniej<br />

na całym szlaku Eucharystycznego Kongresu w Polsce. Dzisiaj<br />

w Gdańsku.<br />

Co jest Twoją chwałą, Chryste? Czemu towarzyszy cześć Kościoła<br />

z pokolenia na pokolenie? Twoją chwałą jest to, żeś się darował ...<br />

((żeś się darował nam nic niegodnym». Ze Ty, niewysłowiony,<br />

niezgłębiony Bóg, który ((mieszkasz w światłości nieprzystępnej )),'<br />

stałeś się tak straszliwie (( przystępny ». Nie tylko mogły Cię — jako<br />

Słowo Wcielone, jako Syna Człowieczego — oglądać ludzkie oczy<br />

i dotykać ludzkie ręce, ale: mógł Cię człowiek przybić do Krzyża,<br />

mógł Cię wciągnąć w doświadczenie śmierci, która jest jego udziałem<br />

i koniecznością na tej ziemi, mógł Cię zhańbić, gdy Ty sam chciałeś<br />

jako Żertwa Przedwiecznego Ducha «wyniszczyć samego siebie ». 2<br />

I nie tylko to. Ty, który ((umiłowawszy wszystkich, co byli na<br />

świecie, do końca ich umiłowałeś », 3 stałeś się po wszystkie czasy<br />

Eucharystią — Ofiarą i Pokarmem — Twojego Kościoła! To jest<br />

Twoją chwałą, Chryste. To jest Twoją chwałą, Boże, którego imię<br />

brzmi ((Miłość)). 4 To jest Twoją chwałą, nasz wieczny Panie...<br />

2. Dzisiaj, na drodze mojej pielgrzymki po ziemi ojczystej, która<br />

jest równocześnie drogą Kongresu Eucharystycznego, witam i po­<br />

zdrawiam Gdafisk. Wyrażam radość, że mogę być tutaj razem z Wami.<br />

Gdańsk — gród sprzed tysiąca lat, gdzie wiosną 997 roku przybył<br />

święty Wojciech w drodze do Prus ((i — jak czytamy — gromady<br />

ludu przyjęły chrzest)). Gdańsk, który — wśród zmiennych kolei<br />

dziejowych — trwał stale przy ujściu Wisły, rzeki polskich ziem.<br />

I stale tu, nad brzegiem Bałtyku, otwierał przed nami te perspektywy,<br />

jakie ukazuje człowiekowi na ziemi: morze. Perspektywy dali<br />

bezbrzeżnej, perspektywy głębi swoich wód, perspektywy wolności.<br />

Człowiek pośród przestrzeni morza czuje się wolny, wyzwolony z tych<br />

* Die 12 m. Iunii a. 1987.<br />

1 Por. 1 Tm 6, 16.<br />

2 Por. Flp 2, 8.<br />

3 Por. J 13, 1.<br />

4 Por. 1 J 4, 8.

logo

Prodotti

Risorse

Aziende

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!