AAS 80 - La Santa Sede
AAS 80 - La Santa Sede AAS 80 - La Santa Sede
1672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale voluntate et quandam habet in se notam « diabolicam », 29 sicut animadvertitur in libro Genesis (3, 1-5). Peccatum frangit uni tatem primigeniam, qua homo fruebatur in statu iustitiae originalis : coniunctionis nempe cum Deo, utpote causae unio nis in interiore parte propriae personae, in mutua necessitu dine viri cum muliere (communione personarum) et demum, respectu mundi externi, rerum naturae. Descriptio biblica peccati originalis in Genesi (c. 3) distribuit quodammodo partes quas in eo mulier et vir habuerunt. Has partes postea respexerunt aliqui Bibliorum loci, sicut, verbi gratia, Pauli Epistula ad Timotheum : « Adam enim primus formatus est, deinde Eva; et Adam non est seductus, mulier autem seducta » (1 Tim 2, 13-14). Non dubium tamen est nulla ratione habita « distributionis partium » in descriptione bi blica, primum illud peccatum esse peccatum hominis, a Deo masculi et feminae creati. Illud est etiam peccatum progeni- torum, cui annexa est eius indoles hereditaria. Hoc sensu illud vocamus « peccatum originale ». Hoc peccatum, sicut iam dictum est, aeque non potest in tellegi nisi recogitatur de mysterio creationis hominis — viri et mulieris — ad imaginem et similitudinem Dei. Per hanc rationem comprehendi etiam potest mysterium eius « dissi- militudinis » cum Deo, in qua peccatum positum est et quae apparet in malo historiae mundi praesenti, eius « dissimili- tudinis » cum Deo, qui « solus bonus est » (cf. Mt 19, 17), qui est boni plenitudo. Si haec « dissimilitudo » peccati cum Deo, qui ipsa Sanctitas est, « similitudinem » postulat in campo libertatis, liberae voluntatis, potest ergo dici ob hanc ipsam causam « dissimilitudinem •» peccato contentam tanto exitio-" siorem esse et acerbiorem. Confitendum etiam est Deum, ut creatorem et patrem ita tangi, « offendi » et, ut par est, in intima illa donatione offendi, quae ad aeternum Dei de homine consilium pertinet. « Diabolicus » e lingua Graeca « 8i.a-ßaXX
Acta Ioannis Pauli Pp. II 1673 At uno tempore etiam homo — vir et mulier — malo tan gitur peccati, cuius est auctor. Textus biblicus Genesis (c. 3) id verbis monstrat, quae clare novam hominis in mundo creato condicionem describunt. Prospectum monstrat « laboris » quo homo necessaria ad vivendum parabit (cf. Gn 3, 17-19), nec non prospectum magnorum dolorum, in quibus mulier pariet filios suos (cf. Gn 3, 16). Omnia denique haec necessitate mortis signantur, quae vitae humanae finis est super terra. Hoc modo homo, qua pulvis, « revertetur ad humum de qua sumptus est » : « pulvis es et in pulverem reverteris » (cf. Gn 3, 19). Haec verba per aetates confirmantur. Non equidem signi ficant imaginem et similitudinem Dei in homine, sive muliere sive viro, esse peccato deletam; sed significant eam esse « ob- scuratam » 30 et, aliquo sensu, « imminutam ». Peccatum enim hominem « minuit », ut etiam Concilium Vaticanum II com memorat. 31 Si homo, ob ipsam suam naturam personae, imago est et similitudo Dei, hinc eius magnitudo eiusque dignitas perficiuntur foedere cum Deo, coniunctione cum eo, ad illam contendendo fundamentalem unitatem, quae spectat ad inte riorem « rationem » ipsius creationis mysterii. Haec unitas respondet altae omnium creaturarum rationalium veritati et, praecipue, hominis, qui inter omnes creaturas inde ab initio elatus est per aeternam Dei in Iesu electionem : « In Christo (...) elegit nos ante mundi constitutionem (...) in caritate, qui praedestinavit nos in adoptionem filiorum per Iesum Chri stum, secundum beneplacitum voluntatis suae » (cf. Eph 1, 4-6). Doctrina biblica in universum nobis affirmare concedit praedestinationem omnes homines contingere, quemque virum et quamque mulierem, sine discrimine. 3 0 Cf. ORIGENES, In Gen. hom. 13, 4: PG 12, 234; S. GREGORIUS NYSSENUS, De virg. 12: S. Ch. 119, 404-419; De beat. VI: PG 44, 1272. 31 Cf. CONC. OEC. VAT. II, Const. past. Gaudium et spes de Ecclesia in mundo huius temporis, 13.
- Page 1622 and 1623: 1622 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1624 and 1625: 1624 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1626 and 1627: 1626 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1628 and 1629: 1628 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1630 and 1631: 1630 Acta Apostolicae Bedis- Commen
- Page 1632 and 1633: 1632 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1634 and 1635: 1634 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1636 and 1637: 1636 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1638 and 1639: 1638 Acta Apostolicae Sedis- - Comm
- Page 1640 and 1641: 1640 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1642 and 1643: 1642 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1644 and 1645: 1644 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1646 and 1647: 1646 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1648 and 1649: 1648 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1650 and 1651: 1650 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1652 and 1653: 1652 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1654 and 1655: 1654 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1656 and 1657: 1656 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1658 and 1659: 1658 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1660 and 1661: 1660 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1662 and 1663: 1662 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1664 and 1665: 1664 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1666 and 1667: 1666 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1668 and 1669: 1668 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1670 and 1671: 1670 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1674 and 1675: 1674 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1676 and 1677: 1676 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1678 and 1679: 1678 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1680 and 1681: 1680 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1682 and 1683: 1682 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1684 and 1685: 1684 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1686 and 1687: 1686 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1688 and 1689: 1688 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1690 and 1691: 1690 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1692 and 1693: 1692 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1694 and 1695: 1694 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1696 and 1697: 1696 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1698 and 1699: 1698 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1700 and 1701: 1700 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1702 and 1703: 1702 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1704 and 1705: 1704 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1706 and 1707: 1706 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1708 and 1709: 1708 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1710 and 1711: 1710 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1712 and 1713: 1712 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1714 and 1715: 1714 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1716 and 1717: 1716 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1718 and 1719: 1718 Acta Apostolicae Sedis - Comme
- Page 1720 and 1721: 1720 Acta Apostolicae Sedis - Comme
1672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<br />
voluntate et quandam habet in se notam « diabolicam », 29 sicut<br />
animadvertitur in libro Genesis (3, 1-5). Peccatum frangit uni<br />
tatem primigeniam, qua homo fruebatur in statu iustitiae<br />
originalis : coniunctionis nempe cum Deo, utpote causae unio<br />
nis in interiore parte propriae personae, in mutua necessitu<br />
dine viri cum muliere (communione personarum) et demum,<br />
respectu mundi externi, rerum naturae.<br />
Descriptio biblica peccati originalis in Genesi (c. 3) distribuit<br />
quodammodo partes quas in eo mulier et vir habuerunt. Has<br />
partes postea respexerunt aliqui Bibliorum loci, sicut, verbi<br />
gratia, Pauli Epistula ad Timotheum : « Adam enim primus<br />
formatus est, deinde Eva; et Adam non est seductus, mulier<br />
autem seducta » (1 Tim 2, 13-14). Non dubium tamen est nulla<br />
ratione habita « distributionis partium » in descriptione bi<br />
blica, primum illud peccatum esse peccatum hominis, a Deo<br />
masculi et feminae creati. Illud est etiam peccatum progeni-<br />
torum, cui annexa est eius indoles hereditaria. Hoc sensu illud<br />
vocamus « peccatum originale ».<br />
Hoc peccatum, sicut iam dictum est, aeque non potest in<br />
tellegi nisi recogitatur de mysterio creationis hominis — viri<br />
et mulieris — ad imaginem et similitudinem Dei. Per hanc<br />
rationem comprehendi etiam potest mysterium eius « dissi-<br />
militudinis » cum Deo, in qua peccatum positum est et quae<br />
apparet in malo historiae mundi praesenti, eius « dissimili-<br />
tudinis » cum Deo, qui « solus bonus est » (cf. Mt 19, 17), qui<br />
est boni plenitudo. Si haec « dissimilitudo » peccati cum Deo,<br />
qui ipsa Sanctitas est, « similitudinem » postulat in campo<br />
libertatis, liberae voluntatis, potest ergo dici ob hanc ipsam<br />
causam « dissimilitudinem •» peccato contentam tanto exitio-"<br />
siorem esse et acerbiorem. Confitendum etiam est Deum, ut<br />
creatorem et patrem ita tangi, « offendi » et, ut par est, in<br />
intima illa donatione offendi, quae ad aeternum Dei de homine<br />
consilium pertinet.<br />
« Diabolicus » e lingua Graeca « 8i.a-ßaXX