Nire amaren autobiografia

Jamaica Kincaid
pidetzat hartu nituela, eta horrek erakusten zuela harrokeria
bekatuaren errudun nintzela. Eta esan zuen espero zuela ikasiko
nuela antzematen zein desberdintasun dagoen bi hauen artean:
maitasuna eta gorrotoa. Gaurko eguna arte, saiatu naiz bien
arteko desberdintasuna antzematen, eta ez dut lortzen, aurpegi
berdin-berdina izaten dutelako askotan. Hori esan zuenean,
aurpegira begiratu nion ea antzematen nion egia ote zen maite
ninduela, eta ea ikusten nuen haren hitzak, hainbestetan kolpe
gogor sail bat ziruditenak, egiaz maitasunaren adierazpide ote
ziren. Haren aurpegia ez zitzaidan maitasunezkoa iruditu orduan,
baina baliteke oker egotea –beharbada gazteegia nintzen
epaitzeko, gazteegia jakiteko.
Ez nintzen berehala ohartu zer gertatua zen, zer egina
nuen: oharkabean egin arren, helburu hori izan ez arren, neure
egoera aldarazia nuen hitz batzuk erabiliz; beharbada salbatu
ere egina nuen neure bizitza. Neure egoeraz hitz egitea, neure
buruarekin nahiz beste batzuekin, harrezkero beti egingo nuen
zerbait da. Era horretan heldu nintzen neure buruaz gehiago
ezin zen punturaino kontzientea izatera, hain interesatua neure
beharrizanetan, hain interesatua haiei erantzuten, neure kexen
jakitun, neure plazeren jakitun. Jomugarik gabeko min adierazpen
haurkarazko harez geroztik, aldatu egin zen nire bizitza,
eta gogoan hartu nuen hori.
espeTxezain u n i f o r m e a soinean zuela etorri zen aita nire bila.
Horrek ez zuen esanahirik berarentzat, garrantzigabea zen. St.
Joseph herrixkatik zetorren Roseaura, polizia lanean aritua baitzen
han. Ez zidaten esan egun hartan helduko zela; ez nengoen
haren zain. Eskolatik itzuli, eta han ikusi nuen, bizi nintzen
etxerako errepidearen azken bihurgunean. Harritu egin nin-
34