Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

illetsiari zaintzaldia egiteko nunbait, beste oe bat iantzi zutela oartunintzan. Elizaitaren onespena emanda, belarri ertzera itzok xuxmurkatunizkion: «Iosu, Ioseba eta Miren Ama, zuen besoetan uzten dutene arimena». Eskertuz bezela, begiak zabaldu zizkidan eta itxita,berriz lo iarraitu zuan.Kristo'ren eriotzako boskarren egi-ezkutua otoizten ari nintzanean,ate otsa! Burua iaso nuan-da, Marilin iñoiz baiño apaiñago etalilluragarriago! Anka mutur urreratu zitzaidan eta arnas estuka, «ezda iñor etorriko, atea giltzaz itxi eta gau ontako biontzat oe goxoaiantzi dut». Apu-apuan orla neure burua ikusi nuanean daldalkaiarri nintzan, baiña goi-aiertindar batek eraginda, bapatean zutitunintzan eta itzik esan gabe urrats biziz axari-zulo artatik neure oatzeraiges egin nuan.Oraindik daldalka larrian oera sartu nintzan, baiño, artu nuanbiotzondoko biziak eta izan nuan zurruntza izugarriak gau artakologalea erabat astandu zidan.Eta ondikozko egun eta gau baltz ari ertunagoko amaialdiaemateko, iñoiz ez bezala, onako zearrunkizko aapaldiok abeskaagertu zitzaidan oeadarrean Galtxagorri:1—Xarmagarria zaraeder eta gazte,ene biotzak ez duzu baizikan maite.Bertze aínbat bezalaba'nengoke azke,zurekin ezkontzeazkezkarik ez nuke.—Oi maitea! zatozkitlaket duzunean,neork ikusi gabeillun-nabarrean;zai egongo natzaizuoatze epelean,ixil gordeko dugudana biotzean.—Emen ator gaur ereni ziika bearrez,erra ezin gordeazgezur irriparrez:—Ire goi-xede oienorra ondorena,nik aspaldi xamartikoar niakena.— 167 —