Komunitate baten herrigintza. Anoetaren ... - Anoetako Udala

Kultura tradizionalaren krisiaren bilakaera xx. mendean
bizimodu herritarra
- Izadiarekiko lana
- Segurtasun gutxi
- Erosotasun eskasa
- Garapen ekonomiko
geldoa
bizimodu hiritarra
- Ziurtasuneko lana
- Soldata finkoa
- Hiriko erosotasuna
- Garapen ekonomiko
arina
bizimodu globalizatzailea
- Berdintasun kulturala
- Berezko nortasun eza
- Informazio metaketa
- Garapen ekonomiko
bizia
zuen, herriko guztiek herriko guztiekin hitz egiten zuten... azken batean
koadrila bat bezala zen». Giro tradizionaleko herri txikia eta harreman
sare txikikoa izanik jendea behartuta zegoen elkar lagundu edota bizitza
soziala gauzatzen; nahiz eta ika-mika ugari izan herritarren artean
1.6. Harreman-sare berrituen beharra
Bizimodu eta kultura tradizionalaren bilakaera zela-eta, herritar berriei
zuzendutako harreman sare berrituak landu beharra ikusten zen.
Herri-historia, identitate-sinboloak eta festa-ospakizunekin komunitate
sentimenduak landu nahi izan ziren, jai ospakizun eta identitate soziokulturalen
erlazio moduak erakutsiz. Horretarako, azken urte hauetan
prozesu sinboliko bat eratu da, komunitate garapen programa; Anoetakoa
bezalako komunitate berriko identitate ikurrak berregituratzeko, honela,
herritar eta komunitate bateko kide izatearen sentimendua zabaltzea da
helburua.
Kultur espazioaren garapenean herriaren sustrai historikoa da beste
konstanteetako bat. Egungo gizakiak sustraiak behar ditu, ezin du hautsi
milaka urtetako joera kulturalarekin, eta horren ondorioz jatorria bilatzen
du. Halaber, bilaketa horretan aurkitzen duena ez da aurretik galdu
zuena zehazki, bere beharrak neurri txiki batean asetzeko ordezkoa baizik,
eta gainera, barne oreka lortzeko artifizialki sorturikoa. Eta anoetarren
sustraiak berreskuratze bidean folklorearen bidea erabili da, dantza-sokaren
kasuan adibidez, tradizioak egungo testuingurura egokituaz. Mikel
Aranbururen 12 hitzetan:
«en la actualidad, la razón más aducida para la intervención en folclore es la de
preservar la identidad colectiva… Baste con recordar que el patrimonio ideacional
requiere para su consolidación del consenso social. Aunque identidad colectiva no
es equivalente a patrimonio cultural, éste transmite la idea de la esencia pura de la
12. Aramburu, Mikel: La gestión del Folclore. Diez consideraciones desde un enfoque teórico. «XV Congreso
de estudios Vascos: Euskal zientzia eta cultura, eta sare telematikoak». Eusko Ikaskuntza.
162