BAB 1 PENDAHULUAN 1.1 PENGENALAN Pembelajaran ...

BAB 1
PENDAHULUAN
1.1 PENGENALAN
Pembelajaran merupakan kaedah memperoleh ilmu pengetahuan atau kemahiran melalui
pengalaman, amalan yang dipelajari atau yang diajarkan. Pembelajaran secara tradisional
seperti yang diamalkan oleh kebanyakan pelajar adalah pembelajaran yang pasif. Mereka
menghabiskan kebanyakan masa persekolahannya dalam suasana pembelajaran yang pasif
dengan menghafal semua maklumat yang disampaikan oleh guru secara syarahan tanpa ada
penglibatan pelajar dalam pembelajaran. Pelajar hanya mendengar syarahan dan mengingati
fakta yang diberikan oleh guru. Kaedah ini lebih pada pembelajaran berpusatkan guru
(Elizabeth et al., 2002).
Pembelajaran yang pasif ini perlu berubah kepada kaedah pembelajaran dan
pengajaran yang aktif untuk membolehkan pelajar memberi tumpuan dalam pembelajaran.
Kaedah pengajaran dan pembelajaran yang aktif dapat merangsang pelajar dengan
mengaktifkan pengetahuan yang sedia ada dan dihubungkaitkan dengan pengetahuan baru.
Pengetahuan yang baru diperolehi ini pula terus boleh diguna pakai pada masa hadapan
(Khoo, 2003).

Salah satu kaedah pembelajaran yang boleh menyediakan pelajar supaya berkebolehan
dalam menyelesaikan masalah secara kritis, berpengetahuan, aktif dan sedia menghadapi
cabaran dunia hari ini adalah kaedah pembelajaran berdasarkan masalah yang menggunakan
masalah kehidupan sebenar sebagai titik permulaan terhadap pembelajaran (William, 2001;
Dunlap, 2005). Terdapat banyak hasil kajian yang dijalankan di negara barat menunjukkan
kaedah pembelajaran berdasarkan masalah merupakan suatu kaedah alternatif dalam
menyediakan pelajar yang boleh menyelesaikan masalah secara kritis, mengutamakan
pembelajaran secara kendiri dan aktif dalam menghadapi cabaran dunia hari ini. Hasil kajian
juga mendapati pembelajaran berdasarkan masalah dapat menambahkan pengetahuan,
perubahan sikap dan amalan pelajar (William, 2001).
1.2 LATAR BELAKANG KAJIAN
Senario pembelajaran masa kini menunjukkan pelajar tidak dapat melihat dengan jelas akan
kepentingan pengetahuan yang mereka pelajari di dalam bilik darjah yang boleh membawa
kejayaan kepada mereka dalam kehidupan dunia sebenar nanti. Sesungguhnya, pembelajaran
yang berlaku di dalam bilik darjah bukannya hanya terhad kepada isi kandungan yang diajar
dalam sehari atau silibus yang perlu dihabiskan dalam semester. Pembelajaran akan berlaku
secara semulajadi kerana pengetahuan yang didapati itu datang bersama dengan lain-lain
kemahiran seperti kemahiran generik.
Pembelajaran secara tradisional membuatkan pelajar merasa bosan dan tidak berminat
untuk belajar kerana mereka pergi ke kelas dan balik ke rumah dengan membawa banyak
maklumat dan fakta untuk dihafal dan diingati dan ini merupakan suatu aktiviti yang kurang
menyediakan kehidupan dunia sebenar di luar bilik darjah. Pembelajaran secara tradisional ini

selalunya menyebabkan pembelajaran berlaku secara cetek atau tidak mendalam dan pelajar
mendapati isi kandungan pembelajaran sangat abstrak, membosankan dan amat susah untuk
mengaitkan masalah dengan dunia yang nyata (Christopher, 2006). Sikap negatif pelajar
terhadap proses pembelajaran yang pasif ini dapat dilihat melalui jumlah kehadiran yang
menurun dan pencapaian akademik yang lemah (Ahlfedt, 2004; Zhonglei, 2004).
Banyak kajian telah menunjukkan pentingnya peranan pembelajaran berdasarkan
masalah dalam memberi motivasi kepada pelajar untuk belajar dan kebolehan pelajar
menghadapi kehidupan dunia sebenar di luar sana. Melalui pembelajaran berdasarkan
masalah, pelajar belajar secara kendiri dan pelajar juga digalakkan mencari jalan untuk
menyelesaikan masalah yang diberi (Mardziah, 1988).
Menurut Barbara (2003), hasil kajian yang dijalankannya menunjukkan kesan
daripada pembelajaran berdasarkan masalah ini, pelajar lebih bermotivasi untuk belajar,
kehadiran pelajar ke kelas meningkat kerana mereka seronok untuk belajar, meningkatkan
kerjasama dalam kalangan ahli kumpulan, dapat meningkatkan pengekalan maklumat dalam
jangka masa yang lama, mengembangkan maklumat yang didapati dan hal ini akan
mendorong pada pembelajaran sepanjang hayat (Schimdt et al., 2006).
1.3 PENYATAAN MASALAH
Pendidikan dalam bidang kejururawatan kini mempunyai hala tuju baru dengan fokus untuk
memperoleh kemahiran, pengetahuan dan sikap berbanding pembelajaran berasaskan fakta.
Pembelajaran dalam bidang kejururawatan adalah suatu proses pembelajaran yang aktif
untuk mendapatkan pengetahuan, bukannya suatu proses mengingati fakta yang pasif.

Kini telah banyak bukti yang menyatakan bahawa permasalahan dalam dunia yang
nyata dan aktiviti pembelajaran yang berpusatkan pelajar lebih bernilai daripada pembelajaran
tradisional yang lebih berpusatkan guru. Matlamat
pembelajaran berdasarkan masalah
menyediakan pelajar untuk pembelajaran sepanjang hayat dengan melibatkan mereka dengan
aktiviti pembelajaran kerana pelajar bertanggungjawab untuk mendapatkan fakta dan konsep
(Newman, 2003).
Kursus Diploma Kejururawatan dibangunkan untuk mengeluarkan para jururawat
yang mahir dalam menjalankan perawatan dan dapat berfikir secara kritis, berkebolehan
untuk mengaplikasikan pengetahuan dan kemahiran perawatan dalam mempromosikan
penjagaan kesihatan seperti yang diperlukan di hospital dan dalam komuniti serta pelajar
berupaya menangani dan membuat keputusan dalam penyelesaian masalah. Para pelajar
jururawat perlu dilengkapkan dengan pengetahuan, nilai-nilai dan sikap yang profesional
selama tiga tahun dalam latihan untuk membolehkan mereka berfungsi sebagai jururawat
yang penyayang yang sentiasa mengambil berat terhadap kebajikan pesakit dan selamat
menjalankan tugas seperti menjalankan prosedur memberi suntikan, melakukan dressing dan
prosedur kejururawatan yang lain (KKM, 2005). Kecemerlangan dalam bidang kejururawatan
merupakan kecemerlangan melalui latihan kejururawatan secara evidence-based nursing.
Oleh yang demikian kurikulum kejururawatan perlu juga turut berubah kerana pembelajaran
yang mengutamakan pembelajaran secara kendiri dan berfikiran secara kritis dapat
menjadikan jururawat lebih cemerlang (Distler, 2007; LeMone, 2002).
Kaedah pembelajaran berdasarkan masalah kini semakin popular dalam kalangan
pengajar jururawat dalam pengajaran dan pembelajaran dalam bidang kejururawatan. Para

pengajar jururawat mendapati kaedah pembelajaran berdasarkan masalah ialah kaedah yang
paling sesuai untuk diaplikasikan dalam pengajaran dan pembelajaran dalam bidang
kejururawatan hari ini. (Virginia et al., 2006). Terdapat banyak hasil kajian yang dijalankan
di negara barat menunjukkan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah merupakan suatu
kaedah alternatif dalam menyediakan pelajar yang boleh menyelesaikan masalah secara kritis,
mengutamakan pembelajaran secara kendiri dan aktif dalam menghadapi cabaran dunia hari
ini. Hasil kajian juga mendapati pembelajaran berdasarkan masalah dapat meningkatkan
pengetahuan, perubahan sikap dan amalan pelajar (William, 2001).
Walau bagaimanapun kaedah pembelajaran yang dilaksanakan di sebuah kolej
kejururawatan yang terletak di negeri Kelantan masih menggunakan kaedah tradisional iaitu
kaedah pembelajaran berdasarkan syarahan. Kaedah pembelajaran berdasarkan syarahan amat
pasif, tiada penglibatan pelajar dalam pembelajaran. Pelajar hanya mendengar syarahan dan
mengingati fakta yang diberikan oleh guru. Kaedah ini lebih pada pembelajaran berpusatkan
guru. Guru tidak berusaha untuk menggalakkan pelajar berbincang sesama mereka, malah
guru lebih tergesa-gesa memberikan maklumat demi maklumat melalui syarahan. Secara
amnya hanya sedikit sahaja penekanan tentang menganalisis maklumat secara kritis,
pembelajaran secara kendiri atau menyelesaikan masalah dilakukan oleh pelajar dalam
pembelajarannya (Elizabeth et al., 2002).
Mengikut Dochy et al. (2003) pelajar yang
mengikuti pembelajaran secara tradisional tidak dapat mengekalkan ingatan fakta dalam masa
yang lama, amat pasif kerana tiada interaksi dengan teman-teman dalam kumpulan untuk
berbincang mengenai pelajaran dan pemikiran tidak kritis kerana semua fakta diberi oleh
guru.
Mengikut maklumat yang terdapat pada rekod akademik pelajar, didapati pencapaian
akademik pelajar jururawat di kolej kejururawatan ini tidak memuaskan. Peratus kelulusan

dalam peperiksaan akhir setiap semester tidak mencapai piawai yang telah ditetapkan iaitu
85% dalam subjek medikal-surgikal IV (perawatan sistem genitourinari), medikal-surgikal V
(perawatan pediatrik) dan medikal-surgikal VI (perawatan saraf pusat ) (HEA, 2007).
Mengikut laporan ketua pemeriksa skrip jawapan Modified Essay Question sepanjang tahun
2007, kebanyakan pelajar jururawat tidak dapat menghuraikan fakta dalam jawapan yang
diberikan dan tidak boleh mengaplikasikan pemikiran kritis (UP, 2007).
Pelajar-pelajar kurang inisiatif dan kurang bertanggungjawab terhadap pembelajaran
mereka. Para pelajar tidak peka dengan kemudahan internet yang disediakan di makmal
teknologi maklumat dan kurang menggunakan sumber rujukan di perpustakaan. Sehubungan
itu, satu perubahan strategi pembelajaran yang lebih sesuai dengan suasana pengajaran dan
pembelajaran telah dilaksanakan di Kolej Kejururawatan ini supaya proses pengajaran dan
pembelajaran menjadi lebih aktif dan berkesan iaitu
kaedah pembelajaran berdasarkan
masalah. Kaedah ini dijalankan supaya para pelajar kejururawatan dapat belajar secara aktif,
berfikiran kritis dan bertanggungjawab terhadap pembelajaran mereka.
Visi dan misi kolej kejururawatan ini adalah untuk menghasilkan jururawat yang
berfikiran secara kritis dalam menjalankan tugas seharian, berkemahiran
menyelesaikan
masalah serta pembelajaran sepanjang hayat. Bertepatan dengan visi dan misi kolej
kejururawatan ini, kaedah pembelajaran berdasarkan masalah amat sesuai dijadikan salah satu
pendekatan dan latihan yang berkesan dalam pembelajaran untuk melahirkan jururawat yang
mempunyai jati diri yang kuat, berwawasan tinggi, mengamalkan cara berkomunikasi yang
berkesan, berkemahiran membuat keputusan dan menyelesaikan masalah dengan tepat.

Sebagai permulaan, pembelajaran berdasarkan masalah telah dijalankan pada sesi
pembelajaran Januari 2008 untuk pelajar jururawat tahun 2 iaitu semester 4 bagi subjek
medikal-surgikal IV (perawatan sistem genitourinari), semester 5 bagi subjek medikalsurgikal
V (perawatan pediatrik) dan semester 6 bagi subjek medikal-surgikal VI (perawatan
saraf pusat). Subjek-subjek lain masih lagi menggunakan pembelajaran secara tradisional.
Justeru itu, kajian ini dilakukan untuk mengenal pasti persepsi pengajar dan pelajar
jururawat terhadap kebergunaan pembelajaran berdasarkan masalah setelah setahun
pembelajaran berdasarkan masalah dilaksanakan di kolej ini.
1.4. KERANGKA KONSEP KAJIAN
Pembelajaran merupakan suatu proses yang berlaku dalam akal fikiran atau lebih dikenali
sebagai kognitif dan kesan daripada proses ini akan dapat dilihat melalui perubahan dalam
tingkah laku dan percakapan. Pemahaman pelajar terhadap masalah yang dikemukakan
merupakan aktiviti kognitif di mana pelajar perlu bersikap aktif untuk berfikir dan ini adalah
hasil sumbangan daripada pengalaman atau pengetahuan sedia ada pelajar.
Phillips (2000) mengatakan dalam proses pembelajaran, pelbagai kaedah serta teori telah
diutarakan bagi memastikan proses pembelajaran akan lebih berkesan kepada para pelajar.
Menurut Graaff & Kolmos (2003), konsep pembelajaran berdasarkan masalah bersandarkan
kepada pelbagai teori seperti Teori Kolb yang memperkenalkan teori pembelajaran
berasaskan pengalaman dan Schon yang memperkenalkan teori pembelajaran berdasarkan
refleksi manakala Jean Piaget, Vygotsky, Lave dan Wenger pula memperkenalkan teori
konstruktivisme dan teori pembelajaran sosial.

Bertitik tolak daripada teori-teori ini, maka konsep pembelajaran berdasarkan masalah
dibentuk. Salah satu teori yang yang menyokong pembelajaran berdasarkan masalah ialah
teori konstruktivism. Persekitaran pembelajaran secara konstraktivis akan diambilkira dalam
pembelajaran bidang kejururawatan kerana dalam persekitaran pembelajaran konstruktivis
ianya menyokong pembelajaran secara aktif, menyokong pembinaan pengetahuan dan
menyokong kaedah pembelajaran melalui pengetahuan (Jonassen, 1994).
Di dalam pembelajaran yang menggunakan teori konstruktif, terdapat prinsip tertentu
yang perlu diikuti dan kebanyakan prinsip tersebut menepati dengan ciri-ciri utama
pembelajaran berdasarkan masalah. Antaranya pengajaran mestilah berdasarkan kepada
pengalaman pelajar serta menyediakan persekitaran yang melahirkan suasana ingin belajar.
Selain itu pembelajaran haruslah mempunyai perspektif yang pelbagai serta menggunakan
aktiviti autentik serta berpusatkan kepada pelajar dan menggalakkan strategi penemuan di
dalamnya. Ini perlu dilakukan kerana dibimbangi pelajar akan sesat (terkeluar dari konteks
yang ingin dikuasai) jika tiada panduan diberikan.
Rajah 1.1 di bawah merupakan kerangka konsep kajian ini.

Pengetahuan
sedia ada
melalui:
- Pengamatan/
pemerhatian
- Pengalaman
- Pancaindera
PRINSIP
KONSTRUKTIVISM
- Pembelajaran adalah
bersifat aktif
- Pembelajaran
berterusan sepanjang
hayat
- Pembelajaran
melibatkan bahasa
- Pembelajaran adalah
suatu aktiviti sosial
- Pembelajaran adalah
berbentuk
perhubungan
- Pembelajaran
memerlukan ilmu
pengetahuan
- Pembelajaran
memerlukan masa
Pengetahuan yang
dibina:
- Pengetahuan
(cognitive)
- berfikir
secara kritis
- Afektif (affective)
- pembelajaran
kendiri dan
pembelajaran
sepanjang
hayat
- Kemahiran
(psychomotor)
- perawatan
berasaskan
bukti
(evidencebased
practice)
Rajah 1.1:
Kerangka Konsep Kajian (Prinsip Teori Konstrustivisme)

Pembelajaran dan pengajaran berdasarkan teori ini menyeimbangkan peranan guru
dengan pelajar untuk saling bersandar antara satu sama lain. Peranan guru dilihat sebagai
pembimbing dan fasilitator yang menerima pelajar sebagai individu yang mempunyai ciri-ciri
perlakuan yang berbeza. Melalui teori ini ia dapat membuka ruang serta peluang kepada guru
untuk memilih kaedah yang sesuai dalam memperolehi sesuatu konsep dan pengetahuan
untuk diaplikasikan dalam pengajaran dan pembelajaran.
Dalam konteks pembelajaran, teori konstruktivism menganggap bahawa ilmu
pengetahuan tidak boleh wujud di luar minda tetapi dibina dalam minda berdasarkan
pengalaman sebenar iaitu pengetahuan dibina melalui proses pengaruh antara pembelajaran
terdahulu dengan pembelajaran terbaru yang berkaitan. Para pelajar membina ilmu
pengetahuan dengan aktif dalam merialisasikan teori ini.
Pendekatan teori konstruktivism adalah dengan memberikan hak dan peluang untuk
pelajar-pelajar belajar cara belajar (learn how to learn) dengan membina makna dan
kefahaman yang tinggi dalam kerangka minda masing-masing berdasarkan pengalaman dan
persekitaran yang sedia ada (Colliver, 2000). Keadaan ini menuntut agar guru lebih prihatin
terhadap keperluan dan kehendak pelajar secara individu. Teori konstruktivism merupakan
suatu anjakan yang perlu diaplikasikan dalam pembelajaran kerana ia memberikan peluang
dan membuka ruang kepada pelajar dalam merialisasikan kehidupan seharian mereka.
Keadaan ini secara tidak langsung menjadi penyokong kepada minat pelajar dalam
pembelajaran dan akan terhapusnya situasi keterasingan dalam kalangan pelajar. Kefahaman
pelajar terhadap fakta akan lebih berkesan dan mantap dengan menggabung serta menjalinkan
pengalaman sedia ada dan fakta yang sedang dibina (Colliver, 2000). Selain itu, guru perlu

mengelakkan diri daripada beranggapan bahawa minda pelajar sebagai tin kosong yang hanya
cukup diisi dengan fakta dan pengetahuan baru, sebaliknya guru perlu mengambil kira,
menilai, mengukur keterlibatan dan kefahaman pelajar dalam mengembangkan maklumat
yang disampaikan sewaktu proses pengajaran dan pembelajaran. Peranan guru sebagai
pembimbing dan fasilitator juga dapat membantu dalam mengawal disiplin para pelajar
dengan baik. Dalam menghadapi situasi kewujudan pelajar yang enggan melibatkan diri
dalam aktiviti pembelajaran, golongan pendidik seharusnya lebih kreatif dalam
mempelbagaikan aktiviti serta mengajukan pelbagai persoalan atau masalah sebagai
ransangan terbaik sebagai jaminan keterlibatan aktif pelajar dalam menemukan idea terbaru.
Teori konstruktivism ini juga menyatakan bahawa pelajar tidak menganggap guru
hanya sebagai pembekal maklumat tetapi sebagai tempat sumber pengetahuan untuk
membantu mereka mencari maklumat dan peransang bagi mereka berfikir dan berkomunikasi.
Ilmu baru yang terbentuk ialah ilmu berasaskan inisiatif diri individu itu sendiri dan
perkongsian pandangan dalam kalangan mereka selain mengadaptasi setiap pengalaman yang
dilalui dengan alam sekeliling sewaktu sesi pengajaran dan pembelajaran berjalan. Dengan
wujudnya idea baru dan pengalaman pelajar ini secara tidak langsung akan membuatkan
suasana pembelajaran menjadi lebih aktif dalam kalangan pelajar itu sendiri (Atherton, 2009).
Teori konstruktivism seiring dengan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah dan
amat sesuai diaplikasi dalam latihan kejururawatan yang memerlukan pelajar belajar berfikir
secara kritis dan menjalankan perawatan berasaskan bukti (evidence-based nursing) (LeMone,
2002). Setiap pelajar mempunyai pengetahuan yang sedia ada (pre-requisite knowledge) hasil
daripada pengamatan atau pemerhatian, pengalaman dan pancaindera sejak dari kecil hingga
mereka menjadi remaja. Dalam latihan kejururawatan, pengetahuan yang sedia ada amat

penting untuk proses pembelajaran. Mengikut teori konstruktivism, pembelajaran akan lebih
berkesan dengan pembelajaran secara aktif, melakukan aktiviti, pembelajaran dalam
kumpulan, sentiasa berhubung dengan kumpulan yang lain, sama-sama berusaha untuk
mendapatkan pengetahuan baru dalam tempoh masa yang telah ditetapkan seperti dalam
kaedah pembelajaran berdasarkan masalah. Hasil daripada pembelajaran ini, pelajar akan
mendapat pengetahuan yang dibina iaitu dari segi pengetahuan (cognitive), kemahiran
(psychomotor) dan afektif (affective). Kesan pada pembelajaran yang aktif ini, pelajar dapat
berfikir secara kritis, menjalankan perawatan dengan berasaskan bukti, pembelajaran kendiri
dan pembelajaran sepanjang hayat (Theodora, 2005).
1.5 TUJUAN KAJIAN
Tujuan kajian ini adalah untuk mengenal pasti persepsi tenaga pengajar dan pelajar jururawat
terhadap kebergunaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan kerja
kumpulan, sikap untuk belajar dan kemenjadian pelajar. Selain daripada itu kajian ini juga
bertujuan untuk mengenal pasti sama ada terdapat perbezaan dari segi kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah berdasarkan persepsi tenaga pengajar yang berbeza
pengalaman dan taraf pendidikan serta juga berdasarkan persepsi pelajar jururawat yang
berbeza semester pengajian dan umur.

1.6 OBJEKTIF KAJIAN
Objektif kajian ini ialah untuk;
i. Mengenalpasti tahap persetujuan pengajar jururawat terhadap kebergunaan
kaedah pembelajaran berdasarkan masalah kepada pelajar.
ii.
Mengenalpasti tahap persetujuan pelajar jururawat terhadap kebergunaan
kaedah pembelajaran berdasarkan masalah mengikut aspek:
a. Kerja kumpulan
b. Sikap untuk belajar
c. Kemenjadian pelajar
iii.
Mengenalpasti tahap persetujuan pelajar terhadap perlaksanaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah.
iv.
Mengenalpasti sama ada terdapat perbezaan persepsi tenaga pengajar terhadap
kebergunaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah kepada pelajar
jururawat berdasarkan pengalaman mengajar.
v. Mengenalpasti sama ada terdapat perbezaan persepsi tenaga pengajar terhadap
kebergunaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah kepada pelajar
jururawat berdasarkan taraf pendidikan.
vi.
Mengenalpasti sama ada terdapat perbezaan persepsi pelajar jururawat
terhadap kebergunaan pembelajaran berdasarkan masalah secara menyeluruh,
berdasarkan semester pengajian.
vii.
Mengenalpasti sama ada terdapat perbezaan persepsi pelajar jururawat
terhadap kebergunaan pembelajaran berdasarkan masalah dalam
meningkatkan kerja kumpulan, meningkatkan sikap untuk belajar dan
meningkatkan kemenjadian pelajar berdasarkan semester pengajian.

viii.
Mengenalpasti sama ada terdapat perbezaan persepsi pelajar jururawat
terhadap kebergunaan pembelajaran berdasarkan masalah secara menyeluruh,
berdasarkan peringkat umur.
ix.
Mengenalpasti sama ada terdapat perbezaan persepsi pelajar jururawat
terhadap kebergunaan pembelajaran berdasarkan masalah dalam
meningkatkan kerja kumpulan, meningkatkan sikap untuk belajar dan
meningkatkan kemenjadian pelajar berdasarkan peringkat umur.
1.7 PERSOALAN KAJIAN
Persoalan kajian ini adalah seperti berikut;
i. Apakah tahap kebergunaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah kepada
pelajar berdasarkan persepsi tenaga pengajar
ii.
Apakah tahap kebergunaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah kepada
pelajar berdasarkan persepsi pelajar jururawat dalam aspek meningkat:
a. Kerja kumpulan
b. Sikap untuk belajar
c. Kemenjadian pelajar
iii.
Apakah tahap perlaksanaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah
berdasarkan persepsi pelajar jururawat
iv.
Adakah terdapat perbezaan persepsi tenaga pengajar terhadap kebergunaan
kaedah pembelajaran berdasarkan masalah kepada pelajar jururawat
berdasarkan pengalaman mengajar

v. Adakah terdapat perbezaan persepsi tenaga pengajar terhadap kebergunaan
kaedah pembelajaran berdasarkan masalah kepada pelajar jururawat
berdasarkan taraf pendidikan.
vi.
Adakah terdapat perbezaan persepsi pelajar jururawat terhadap kebergunaan
pembelajaran berdasarkan masalah secara menyeluruh, berdasarkan semester
pengajian
vii.
Adakah terdapat perbezaan persepsi pelajar jururawat terhadap kebergunaan
pembelajaran berdasarkan masalah
dalam meningkatkan kerja kumpulan,
meningkatkan sikap untuk belajar dan meningkatkan kemenjadian pelajar
berdasarkan semester pengajian.
viii.
Adakah terdapat perbezaan persepsi pelajar jururawat terhadap kebergunaan
pembelajaran berdasarkan masalah secara menyeluruh, berdasarkan peringkat
umur.
ix.
Adakah terdapat perbezaan persepsi pelajar jururawat terhadap kebergunaan
pembelajaran berdasarkan masalah
dalam meningkatkan kerja kumpulan,
meningkatkan sikap untuk belajar dan meningkatkan kemenjadian pelajar
berdasarkan peringkat umur.
1.8 HIPOTESIS KAJIAN
Persoalan kajian iv hingga ix dijawab melalui pengujian hipotesis berikut:
Ho1: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan kaedah pembelajaran
berdasarkan masalah berdasarkan persepsi tenaga pengajar yang berbeza tahap
pengalaman.

Ho2: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan kaedah pembelajaran
berdasarkan masalah berdasarkan persepsi tenaga pengajar yang berbeza tahap
pendidikan.
Ho3: Tidak terdapat
perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan secara keseluruhan
kaedah pembelajaran berdasarkan masalah berdasarkan persepsi pelajar jururawat
yang berbeza semester pengajian.
Ho3a: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan kerja kumpulan
berdasarkan persepsi pelajar jururawat yang berbeza semester pengajian.
Ho3b: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan sikap untuk belajar
berdasarkan persepsi pelajar jururawat yang berbeza semester pengajian.
Ho3c: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan kemenjadian pelajar
berdasarkan persepsi pelajar jururawat yang berbeza semester pengajian.
Ho4: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan secara
keseluruhan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah berdasarkan persepsi
pelajar jururawat yang berbeza peringkat umur.

Ho4a: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan kerja kumpulan
berdasarkan persepsi pelajar jururawat yang berbeza peringkat umur.
Ho4b: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan sikap untuk belajar
berdasarkan persepsi pelajar jururawat yang berbeza peringkat umur.
Ho4c: Tidak terdapat perbezaan yang signifikan tahap kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan kemenjadian pelajar
berdasarkan persepsi pelajar jururawat yang berbeza peringkat umur.
1.9 KEPENTINGAN KAJIAN
Kajian ini dijalankan untuk mengenal pasti persepsi tenaga pengajar dan pelajar jururawat
terhadap kebergunaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan kerja
kumpulan, sikap untuk belajar dan kemenjadian pelajar. Selain daripada itu kajian ini juga
bertujuan untuk mengenal pasti sama ada terdapat perbezaan dari segi kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah berdasarkan persepsi tenaga pengajar yang berbeza
pengalaman dan taraf pendidikan serta juga berdasarkan persepsi pelajar jururawat yang
berbeza semester pengajian dan umur.
Maklumat yang diperoleh daripada kajian ini adalah sangat penting kepada pihak
tenaga pengajar kolej kejururawatan ini dalam merancang dan mengambil tindakan

penambahbaikan agar pelaksanaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah dapat mencapai
matlamat yang diharapkan.
Maklumat yang diperolehi juga penting kepada pihak pengurusan kolej kejururawatan
ini dalam merancang tindakan strategik bagi mencapai visi dan misi iaitu untuk menghasilkan
jururawat yang berfikiran secara kritis dalam menjalankan tugas seharian, berkemahiran
menyelesaikan masalah serta pembelajaran sepanjang hayat.
Selain daripada itu, dapatan kajian ini juga boleh dijadikan asas kepada pihak-pihak
yang berkepentingan dalam merancang dan melaksanakan kaedah pembelajaran berdasarkan
masalah dalam usaha untuk melahirkan pelajar yang berfikiran kritis.
1.10 DEFINISI OPERASIONAL
Berikut merupakan definisi operasional yang digunapakai dalam kajian ini:
1.10.1 Kaedah Pembelajaran Berdasarkan Masalah
Dalam pembelajaran berdasarkan masalah, pelajar dibahagikan kepada kumpulan kecil
seramai 10 orang untuk setiap kumpulan yang mengandungi ketua kumpulan serta pencatat.
Taklimat mengenai peraturan diterangkan oleh fasilitator serta masalah diberikan kepada
pelajar. Pelajar perlu mengenal pasti dan mengesahkan masalah tersebut dan menyatakan
masalah tersebut berdasarkan fakta-fakta yang diperolehi. Proses mengenal pasti masalah
melibatkan elemen-elemen pencetus idea terhadap masalah yang ingin dikaji yang dikenali
sebagai trigger yang akan membuatkan sesuatu isu dipersoalkan, diperdebatkan dan
memberikan petunjuk kepada penyelesaian masalah tersebut.

Pelajar mengeluarkan idea-idea serta mendapatkan bantuan dari fasilitor, mendapatkan
jawapan dengan pergi ke perpustakaan, mencari maklumat dari media massa atau media
eletronik serta daripada pakar yang berkemahiran dalam satu-satu subjek yang dapat
membantu dalam proses penyelesaian masalah tersebut.
Pelajar perlu mengenal pasti perkara yang perlu dipelajari dan mencari isu yang dapat
membantu mereka untuk menyelesaikan masalah serta mengetahui langkah-langkah yang
perlu diambil bagi menyelesaikan masalah tersebut. Seterusnya, pelajar akan mengenal pasti
tindakan yang sesuai untuk menyelesaikan masalah yang diberikan.
Pelajar akan mencari dan merumuskan informasi yang relevan dan logik dengan
masalah yang diberikan daripada berbagai-bagai sumber tersebut. Pelajar akan mula
berkongsi maklumat dengan pelajar yang lain dan mengaplikasikan maklumat yang diperolehi
untuk menyelesaikan masalah tersebut. Seterusnya, pelajar akan berbincang, membangunkan
penyelesaian dan membuat penerangan terhadap penyelesaian yang diambil.
Pelajar akan memberikan tindak balas terhadap kerja kumpulan, kerja individu,
penjanaan pengetahuan, penyelesaian masalah. Seterusnya, perbincangan akan dilakukan
dalam kumpulan masing-masing dengan bimbingan daripada fasilitator dan akhirnya
membuat laporan untuk pembelajaran mereka.
1.10.2 Kebergunaan Kaedah Pembelajaran Berdasarkan Masalah

Kebergunaan kaedah pembelajaran berdasarkan masalah adalah merujuk kepada kepentingan
kaedah pembelajaran berdasarkan masalah di mana pelajar-pelajar dapat meningkatkan daya
ingatan dalam pembelajaran, mudah memahami topik yang dipelajari, meningkatkan
pembelajaran kendiri, meningkatkan penglibatan dalam kerja berpasukan, meningkatkan
pemikiran kritis, meningkatkan dalam berkomunikasi, meningkatkan motivasi untuk belajar,
meningkatkan keyakinan diri dan menjadikan pelajar lebih berdisiplin. Kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah dilihat dari tiga aspek iaitu kebergunaan kaedah
pembelajaran berdasarkan masalah dalam meningkatkan kerja kumpulan, meningkatkan sikap
untuk belajar dan meningkat kemenjadian pelajar.
1.10.2.1 Kerja Kumpulan
Kerja Kumpulan merujuk kepada pelajar berada dalam kumpulan kecil lebih kurang 10 orang,
bersama-sama membincangkan isu pembelajaran dalam menyelesaikan masalah yang
diberikan dengan diselia oleh fasilitator. Setiap ahli kumpulan mempunyai tugasan yang
tersendiri. Ada yang bertugas sebagai ketua kumpulan, pencatit, mencari bahan dari
perpustakaan, internet atau mendapatkan bantuan pakar. Ahli kumpulan sentiasa bekerjasama
dan saling membantu untuk mendapatkan maklumat dalam menyelesaikan masalah.
1.10.2.2 Sikap Untuk Belajar
Pembelajaran berdasarkan masalah dapat meningkatkan pengekalan maklumat dalam masa
yang lama, mengembangkan maklumat yang didapati, mendorong pembelajaran sepanjang
hayat, pendedahan yang sebenar terhadap pengalaman klinikal, meningkatkan perhubungan
pelajar dengan alam persekitaran dan meningkatkan motivasi pelajar secara keseluruhan
(Schimdt et al., 2006). Pelajar yang mengikuti program pembelajaran berdasarkan masalah

menunjukkan kadar kehadiran ke kelas meningkat dan lebih tekun belajar kerana mereka
seronok untuk belajar (Mitchel et al., 2002).
1.10.2.3 Kemenjadian Pelajar
Faktor kemenjadian pelajar penting dalam menentukan keberkesanan sesebuah sekolah atau
institusi. Pelajar perlu cemerlang dalam pelbagai bidang akademik, kurikulum dan sahsiah
diri. Stoll & Fink (1996) merumuskan sekolah atau institusi yang berkesan adalah
peningkatan berterusan para pelajar dari segi kecemerlangan akademik, penguasaan
kemahiran asas, keberkesanan pembelajaran dan kawalan disiplin yang berkesan.
1.10.3 Pelajar Diploma Kejururawatan
Pelajar jururawat yang mengikuti kursus Diploma Kejururawatan dari Semester 1 hingga
Semester 9 selama 3 tahun di kolej kejururawatan di negeri Kelantan. Dalam konteks kajian
ini, pelajar Diploma Kejururawatan yang menjadi sampel kajian ini ialah pelajar semester 4, 5
dan 6.