Aiako Harria Parke Naturaleko (Gipuzkoa) interes bereziko landare ...

5.2. IKERKETA: ETORKIZUNERAKO URRATSAK (JARRAIPEN-PROPOSAMENA)
Aiako Harria Parke Naturaleko interes bereziko floraren ikerketaren jarraipenak ondoko helburu
hauek bete beharko ditu:
• Monitorizazio-plangintza egituratzea eta honetan bertako basozain eta teknikariak inplikatzeko
erreztasunak eskaintzea: formazio-ikastaroak, hitzaldiak, jardunaldiak, etab.
• Arreta berezia jarriko da Trichomanes speciosum eta Saxifraga clusii espezieen populazioen
kontrolean: miaketa lan finagoa egiteko premia nabarmena delarik.
• Soldanella villosa eta Hymenophyllum tunbrigense espezieen mikrohabitat fisikoaren karakterizazioa
burutzea eta hortaz habitat egokiaren potentzialitatea baloratzea.
• Goian aipaturiko espezieen karakterizazio genetikoa, parkean babesturik dauden populazio hauen
dibertsitate genetikoa ezagutzea.
Helburuen justifikazioa
Lehen eta bigarren puntuak ezinbestekoak dira: diagnosi puntualak ez du ia ezertarako balio, urte
beteko datuekin soilik gauza gutxi esan daiteke.
Hirugarren puntuari dagokionez, eta arrisku-faktore nagusietariko bat koniferoen birlandaketen
ustiaketa izanik, imagina daiteke pinudi-mozketak uraren uhertasun mailaren emendioa ekarriko duela,
eta hortaz buztin, egur eta hainbat material pilatzen joango dela errekastoan zehar, espezie hauen habitat
fisikoa alteratuz. Bereziki buztin eta hondar pilaketak Hymenophyllum tunbrigense iratzean berebiziko
kalteak sor ditzakeela espero da, zelula bakarreko geruza finez osaturiko esporofitoa baitu eta
ingurunearekiko oso sentikorra izanik, pentsa daiteke kalte handia pairatuko luketeela.
Laugarren puntua dela eta, Parkean arrisku-faktore nagusia identifikatu dugu errekastoetako
populazioei eragin diezaiekena: baso-ustiaketa (matarrasaz burutzen badira). Pentsa daiteke populazio
hauek eboluzioan zehar moldatu egin direla errekak berak ekar ditzakeen perturbazio naturaletara
(esaterako, ur-golpeek sor ditzaketen populazioaren fragmentazioetara), baina ezin dugu jakin zein izango
den baso ustiaketarako erabiltzen diren teknika bortitzek eragin dezaketen inpaktua. Fragmentatzen diren
populazio-zatien jarraipena burutzeko eta horren ondorioa ebaluatzeko halabeharrezkoa dugu sortak
genetikoki identifikatuta edukitzea, noraino migratu duten, zenbat distantzia egin duten, … etabar jakiteko
(markadore genetikoak). Fragmentazio-dinamikak pentsarazten digu erreken arteko sortetan aldakortasun
genetikoa topatuko dugula, hau da antzekoagoak izango direla erreka bereko sortak, erreka
desberdinetakoak baino. Hala bada, nola barreia daiteke landarea gaur egun ez dagoen erreka-zuloetara,
potentzialki habitat egokia bada ere?
71