Aiako Harria Parke Naturaleko (Gipuzkoa) interes bereziko landare ...

Ondoko espezie hauek ere ikusi dira nahiz eta karratuetan ez erori: Viola palustris, Ranunculus
repens, Galium saxatile, Cyperus flavescens, Carex laevigata.
Espezie-kopuru altuenak aurkezten dituzten hezeguneak HezSan01 eta HezUzp01 dira (29 eta 26
espezie) eta agerpen maiztasun altuenak dituzten espezieak Sphagnum spp., Molinia caerulea, Cirsium
palustre, Juncus bulbosus eta Anagallis tenella dira. Orain aipaturiko espezieak, egin diren 29
inbentarioetatik gutxienez erdietan agertu dira (12. Taula). Sphagnuma esaterako, inbentario guztietan
agertu da eta Molinia caerulea 22 inbentariotan.
Hezeguneak agertzen diren inguruneetako muturreko baldintzek, oligotrofiara egokituta dauden
espezie ezaugarri gutxi agertzea eragiten dute. Baldintza orokorrak, sustrato azidoak, hezetasun
iraunkorra eta oxigeno eskasia dira (BÁSCONES et al., 1984). Ikerketa honetan topatu diren esfagnadietako
espezie karakteristikoak 13. Taulan izendatu dira.
13. Taula: AM=agerpen maiztasuna, BB=neurtu den batazbesteko estaldura (inbentarioak egin
diren hezeguneak hartu dira kontutan).
Espezieak (mehatxu maila Ertaeuropan) 1 AM BB (%)
Carum verticillatum 13 84,75
Cirsium palustre 20 83,27
Cyperus flavescens 0 0,00
Drosera rotundifolia (VU) 1 7 26,81
Eleocharis multicaulis (VU) 1 8 52,67
Erica tetralix 14 81,21
Hypericum elodes (EN) 1 3 4,00
Juncus bulbosus 19 89,52
Lotus pedunculatus 7 49,17
Molinia caerulea 22 176,75
Narthecium ossifragum (VU) 1 5 22,96
Pinguicula lusitanica 1 0,25
Polytrichum commune (goroldioa) 5 17,65
Potamogeton polygonifolius (VU) 1 2 11,38
Rhynchospora alba 8 79,00
Sphagnum spp. (goroldioa) 29 240,00
Scirpus setaceus 1 7,50
Viola palustris 0 0,00
1
Schnittler & Günther, 1999.
Espezie hauen artean bereizketa bat egin beharra dago, nahiz eta espezifikoak denak izan,
Gipuzkoa mailan agerpen urria dela eta arraroenak 13. Taulan negritaz dauden zazpi espezieak dira
(CATALÁN & AIZPURU, 1985).
Bestalde, aipatzekoa da Euskal Autonomi Erkidegoan ezaugarri klimatiko eta edafikoek
esfagnadien garapena faboratzen dutela baina ez zohikaztegien eraketa. Euskal Herriko erliebe gogorrak
zohikaztegi gutxi egotearen arrazoi dira. Honen ondorioz, drenaia zaildua eta prezipitazio altua duen
plataforma topatzea zaila da. Honegatik, zohikaztegiz baino esfagnadietaz hitzegiten da Euskal Herrian
(HERAS & INFANTE, 1990).
57