Aiako Harria Parke Naturaleko (Gipuzkoa) interes bereziko landare ...

Aiako Harria Parke Naturalean: bere arrarotasunagatik interes bereziko espezie gisa sailkatua
dago (ASEGINOLAZA, 2000).
EKOLOGIA: HABITAT KARAKTERIZAZIOA
Txilardietan, errepisa belartsuetan, tontorretako larreetan eta iturburu inguruetan azaltzen da,
harkaitz silizeo zein nabarmenki garbituriko kareharrien gainean, baldintza fresko, heze, lainotsu, laiotz
eta iraupen luzeko innibazioa pairatuz. Briofitoekin batera bizi da, baita Calluna vulgaris, Vaccinum
myrtillus eta Rhododendron ferrugineum bezalako espezieekin (SALVO TIERRA, 1990; VILLAR et al., 1997).
Espezie hau pozointsua da. Toxizitate honen sortzailea iratze honek duen alkaloide kontzentrazio
altua da eta hainbat ondorio eragin ditzake: gorakoa, beherakoa, eztarrian narriadura, kalanbreak,
zorabioa eta kasurik okerrenean heriotza.
Zehazki AHPNean lortu diren emaitzen arabera, hauxe esan daiteke habitataren karakterizazioaz:
• Altitudeari dagokiola, 625 eta 800 m bitartean topatu dugu landarea: kokapenen %57,9a 750-800mtako
tarte altitudinalean zehar, eta ale-kopuru totalaren %69,9a ere tarte horretan bertan aurkitzen
dira.
• Orientazio nagusiena mendebaldekoa da: hain zuzen ere kokapenen %57,9 NWra eta %26,3 Wra
orientaturik daude. Ale-kopuru osoaren %97,2 NW-ra (%67,1) edo W-ra (%30,1) begira daude.
• Maldari dagokiola, aldapa handiko lekuetan ageri da orohar landarea: batetik, 50-100%-eko maldan
kokapenen %52,6a eta ale-kopuru osoaren %41,3a; eta bestetik, >100%-an kokapenen %42,1a eta
aleen %57,3a. Hau da, aleen %98,6a %50 baino aldapa handiagoko guneetan ageri dira.
• Litologiari dagokionez, ale guztiak (%100) granito eta garau fin-ertaineko leukogranitoetan kokatuta
daude, hots arroka silizeoen zirrikituetan.
• Ale ia guztiak halaber, kontserbazio aktiborako zonen barnean agertu dira, hiru kokapen ezik, azken
hauek "gailurralde" modura sailkatu den zonan daudelarik.
• Landaredi motari dagokiola, 4 kokapen (guztira 10 ale) txilardi-otadi-garodian kokatuta ageri dira,
gainerako guztiak (kokapenen %78,9a eta aleen %93a) arroka silizeoetan.
ARRISKU-FAKTOREAK
Taxoia bizi deneko beste zenbait eskualdeetan bi arrisku-faktore aipatu ohi dituzte: (1) eremu
gainlarratuetan abereek beren apatxekin altxarazi egiten dute; (2) botaniko nahiz naturzaleek aleak biltzen
dituzte batikbat iriskor diren populazioetatik. Hauek faktore kaltegarriak izan daitezke landare hauen
hazkuntza oso motela baita. Halere ez da Aiako Harriko kasua, gehienez ere arrisku potentzial gisa
kontsidera daitezke.
29