σχολη εφαρμοσμένων μαθηματικων και φυσικων ... - DSpace

Παρακινούμενοι λοιπόν από φυσικές ασυνέπειες που εμφανίστηκαν στην ανάλυση
των αποτελεσμάτων, προχωρήσαμε στην εισαγωγή και τέταρτης ζώνης στη
προσαρμογή. Καταφέραμε με αυτό τον τρόπο να μειώσουμε ακόμα περισσότερο
την τυπική απόκλιση από το πειραματικό φάσμα (μείωση κατά 7 με 10% σε ορισμένες
περιπτώσεις), ενώ ταυτόχρονα οι θέση της άμορφης ζώνης κυμαίνεται
πλέον γύρω από την αναμενόμενη τιμή των 480cm -1 .
Με αυτά τα κριτήρια προκύπτει ότι η βέλτιστη προσαρμογή για το συγκεκριμένο
πειραματικό φάσμα πραγματοποιείται με την χρήση τεσσάρων ζωνών, μία
Λορεντζιανής και τριών Γκαουσιανών.
Η εισαγωγή ασύμμετρων ζωνών για καλύτερη συμφωνία με την θεωρία, δεν
επιφέρει καμία βελτίωση στην προσαρμογή και δίνει μικρούς συντελεστές ασυμμετρίας,
κάτι που μας οδηγεί στη χρήση συμμετρικών ζωνών για απλούστευση,
καθώς η διαφορά βρίσκεται μέσα στα όρια του σφάλματος. Σε πολλές δοκιμές
μάλιστα προέκυψαν θετικοί συντελεστές ασυμμετρίας (προς τα δεξιά) και θέσεις
κορυφών που δεν δικαιολογούνται από φυσική σκοπιά.
Πίνακας 3
Συγκριτικός πίνακας των παραμέτρων όλων των προσομοιώσεων που περιγράφηκαν. CHI2: η
τυπική απόκλιση της προσαρμογής από το πειραματικό φάσμα, x: η θέση σε cm -1 της κάθε ζώνης
όπως προκύπτει από την προσαρμογή, Α: το ύψος της ζώνης, Γ: FWHM, F: Η ολοκληρωμένη
επιφάνεια κάτω από την ζώνη, Asy: συντελεστής ασυμμετρίας στις περιπτώσεις των ασύμμετρων
κατανομών.
64