σχολη εφαρμοσμένων μαθηματικων και φυσικων ... - DSpace

Στην ολοκληρωμένη δομή, οι μικρογραφίες τομής απεικονίζουν την ύπαρξη
των τεσσάρων διακριτών στρωμάτων (Εικ. 19a). Τα πάχη του κάθε υμενίου, ό-
πως αυτά προσδιορίσθηκαν από τη μέτρηση SΕΜ, είναι σε συμφωνία με τις τιμές
που δόθηκαν από την Heliosphera (το γυαλί δεν απεικονίζεται ολόκληρο). Από
πάνω προς τα κάτω, συναντάμε αρχικά ένα μέρος του γυαλιού στο οποίο δεν
παρατηρούμε κάποια σημαντική ρωγμή ή ατέλεια. Στη συνέχεια φαίνεται πολύ
καθαρά το υμένιο του ZnO με πάχος από 1.6 -1.9μm, ανάλογα με τη θέση, όπως
επίσης σε μερικά σημεία εντοπίζεται η κολωνοειδής μορφή της ανάπτυξης του. Η
διεπιφάνεια μεταξύ ZnO και α-Si εμφανίζεται αρκετά τραχιά, καθώς η ανάπτυξη
του a-Si ακολουθεί την τραχύτητα που παρουσιάζει η επιφάνεια του ZnO (Εικ.
19b). Λόγω του μικρού του πάχους (~200nm), το άμορφο υμένιο δεν διακρίνεται
πολύ καθαρά από τα άλλα δυο. Τέλος, στη μικροκρυσταλλική στρώση με πάχος
~800nm μπορούμε να διακρίνουμε την ανάστροφα κωνοειδή μορφή των συσσωματωμάτων
των νάνο-κρυσταλλιτών που αναφέραμε σε προηγούμενο κεφάλαιο.
Στα δείγματα γυαλιού παρατηρήθηκαν οι επιφάνειες και οι τομές που έγιναν με
θραύση των δειγμάτων. Στις επιφάνειες ακόμα και σε μεγάλες μεγεθύνσεις δε
βρέθηκαν μικρο-ρωγμές ή άλλου τύπου ανομοιομορφίες που θα μπορούσαν να
δημιουργήσουν πρόβλημα στην αντοχή του γυαλιού ή στην ανάπτυξη των υμενίων
της διάταξης. Οι τομές δε κατέστη δυνατό να μας δώσουν κάποια ιδιαίτερη
πληροφορία καθώς το γεγονός ότι προέρχονται από θραύση δημιούργησε μια
ζώνη με πολλές ρωγμές αλλά και η ανομοιομορφία των δειγμάτων που προέκυψαν
από τη θραύση δημιούργησε δυσκολίες στη λήψη φωτογραφιών σε μεγάλες
μεγεθύνσεις καθώς δε μπορούσε το SEM να εστιάσει σωστά.
Στα δείγματα του γυαλιού με το ZnO και στις επιφανειακές εικόνες τους (Εικ.
19b), φαίνεται η τραχεία επιφάνεια που έχει σχηματιστεί από την εναπόθεση του
φιλμ, καθώς και οι μικροδομές που έχουν σχηματιστεί. Φαίνεται να υπάρχει μια
επαναλαμβανόμενη πυραμοειδής δομή, με μέγεθος 300 με 500nm.
Στα δείγματα με a-Si (Εικ. 19c), η επιφάνεια και σε αυτή την περίπτωση είναι
αρκετά τραχεία και υπάρχουν κάποιες μικροδομές, που σε αντίθεση με το ZnO δε
παρουσιάζουν κάποιο συγκεκριμένο σχήμα ή προσανατολισμό. Σε μεγάλες μεγεθύνσεις
γίνεται αντιληπτό πως αυτά τα σχετικά μεγάλα συσσωματώματα (περί τα
500nm) αποτελούνται από αρκετά μικρότερα στοιχεία.
Η επιφάνεια της ολοκληρωμένης δομής των δειγμάτων μας, δηλαδή του μcSi,
αποτελείται και αυτή από μεγάλα συσσωματώματα μεγέθους μερικών εκατοντάδων
νανομέτρων, τα οποία παρουσιάζουν πιο σφαιρικό και επαναλαμβανόμενο
σχήμα σε σύγκριση με την επιφάνεια του αμόρφου.
44