σχολη εφαρμοσμένων μαθηματικων και φυσικων ... - DSpace

1
( x, y) ( zi
z j)
2 N( x, y)
( i, j) S( x, y)
2
Ο παραπάνω τύπος του πειραματικού διαγράμματος μεταβλητότητας για ένα
συγκεκριμένο διάνυσμα διαχωρισμού είναι ουσιαστικά το μισό του μέσου όρου
του τετραγώνου της διαφοράς των z-τιμών, για όλα τα ζευγάρια μετρήσεων που
διαφέρουν όσο το συγκεκριμένο διάνυσμα.
Με προσδιορισμένο το πειραματικό διάγραμμα μεταβλητότητας, το επόμενο
βήμα είναι η επιλογή του κατάλληλου θεωρητικού μοντέλου το οποίο προσαρμόζει
με τον βέλτιστο τρόπο το πειραματικό διάγραμμα. Το θεωρητικό αυτό μοντέλο
προσδιορίζει την χωρική μεταβλητότητα των πειραματικών δεδομένων και συνεπώς
το πλέγμα πάνω στο οποίο θα στηριχτεί η δημιουργία του χάρτη ισομετρικών
επιφανειών. Οι συντελεστές βαρύτητας w ij που εισάγονται στη σχέση (34)
κατά την δημιουργία του πλέγματος, για το καθορισμό της συμμετοχής της κάθε
μέτρησης Z i στον προσδιορισμό του κόμβου G j του πλέγματος, είναι συναρτήσεις
του μοντέλου διαγράμματος μεταβλητότητας που έχει επιλεγεί [49].
Στην Εικόνα Δ-1 παραθέτουμε τα πειραματικά διαγράμματα μεταβλητότητας,
σε μία κατεύθυνση, για τα ποσοστά των τριών ζωνών των φασμάτων Raman της
ακτινοβολημένης περιοχής με τα 266nm. Για όλες τις άλλες κατευθύνσεις έχουμε
παρόμοια αποτελέσματα. Το καταλληλότερο μοντέλο για αυτήν την περίπτωση
μετρήσεων, είναι το γραμμικό, το οποίο φαίνεται με την ευθεία γραμμή στις τρεις
περιπτώσεις. Αυτή είναι και η καλύτερη επιλογή για μικρά σύνολα πειραματικών
δεδομένων, όπου τα σημεία στην κάθε διεύθυνση δε φτάνουν για να αναδειχθεί
κάποια περεταίρω εξάρτηση.
XIII