σχολη εφαρμοσμένων μαθηματικων και φυσικων ... - DSpace

οχή σε μεγαλύτερη μεγέθυνση από πριν, παρουσιάζονται στην Εικ. 67. Εστιάζοντας
την συζήτηση σε ένα σημείο ακτινοβόλησης, παρατηρούμε έντονα τα αποτέλεσμα
του συνδυασμού της περίθλασης με το ανομοιόμορφο ενεργειακό προφίλ
της δέσμης. Εντοπίζονται φωτεινές (άσπρες) και σκοτεινές (μαύρες) γραμμές.
Από τα φάσματα Raman που πήραμε σε διάφορα διαδοχικά σημεία μέσα στις
δύο διαφορετικές περιοχές (Εικ. 67 πάνω για την άσπρη και κάτω για την μαύρη)
προκύπτει ότι οι μαύρες αντιστοιχούν σε μέγιστα περίθλασης και ενεργειακού
προφίλ της δέσμης, ενώ οι άσπρες στα ελάχιστα, καθώς στις μαύρες περιοχές η
κρυστάλλωση είναι κατά πολύ πιο έντονη από αυτήν στις άσπρες.
Σε όλες τις διαφορετικές περιπτώσεις φασμάτων, ύστερα από δοκιμές, χρησιμοποιήθηκαν
Γκαουσιανές κατανομές και για τις τρεις ζώνες, κάτι που από μόνο
του δηλώνει μία πιο ήπια κρυστάλλωση της ακτινοβολούμενης περιοχής. Ταυτόχρονα,
σε αυτή την περίπτωση η παρουσία της ζώνης των ορίων των κρυσταλλιτών
είναι σημαντική και μπορούμε να υποθέσουμε ότι εδώ έχουν σχηματιστεί αρκετά
μικρότεροι κρυσταλλίτες σε σύγκριση με την προηγούμενη προσπάθεια α-
νόπτησης στα 1064nm.
Στην περίπτωση των φασμάτων από την άσπρη περιοχή, η αναλογία μεταξύ
των ζωνών φαίνεται να προσεγγίζει αυτήν της μικροκρυσταλλικής στρώσης της
ολοκληρωμένης δομής από την Heliosphera. Δεν μπορούμε όμως να μιλήσουμε
για ομοιότητα σε βάθος, καθώς το φάσμα αντιπροσωπεύει μόνο τα επιφανειακά
στρώματα λόγο του περιορισμένου βάθους διείσδυσης του πράσινου, ενώ η δέσμη
των 266nm, αποκλείεται να έφτασε στο επιθυμητό βάθος των 800nm, λόγω
του πολύ μεγάλου συντελεστή απορρόφησης που παρουσιάζει σε αυτό το μήκος
κύματος το άμορφο πυρίτιο.
Μπορούμε να συνδέσουμε αυτήν την ηπιότερη κρυστάλλωση κυρίως με την
χρήση ενός παλμού ανά σημείο ακτινοβόλησης και όχι με την αλλαγή του μήκους
κύματος, καθώς η επιφανειακότερη απορρόφηση σε αυτό το μήκος κύματος, σε
σύγκριση με τα 1064nm, οδηγεί σε μεγαλύτερες θερμοκρασίες (όπως προέκυψε
και στις προσομοιώσεις) και συνεπώς σε εντονότερη επιφανειακή κρυστάλλωση.
Περιοχή ΙΙΙ: 150mJ/cm 2
Σε αυτή την ενδιάμεση πυκνότητα ενέργειας, η όλη εικόνα είναι διαφοροποιημένη
(Εικ. 68). Όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, τα μέγιστα της ενεργειακής
κατανομής δημιουργούν σκοτεινές περιοχές με έντονη κρυστάλλωση (μικρότερη
από τις αντίστοιχες περιοχές με τα 200MJ/cm 2 ), όμως τα ελάχιστα έχουν
μία μπλε απόχρωση και εμφανίζουν πολύ μικρή κρυστάλλωση. Οι φωτεινές περιοχές
δίνουν παρόμοια φάσματα με τα ελάχιστα της προηγούμενης περίπτωσης,
ενώ εδώ αντιστοιχούν σε ενδιάμεσες τιμές της ενεργειακής κατανομής. Αυτή η εικόνα
είναι αναμενόμενη, γιατί καθώς εδώ έχουμε λιγότερη διαθέσιμη πυκνότητα
ενέργειας, το ποσοστό κρυστάλλωσης μειώνεται.
116