Jaso - Eibarko euskara

Marianok:
- Probau heuk lehenengo; heuk dakak zer galdu gitxien da!
............................................................................................................................................
Mariano ta Karo, egun baten, kazara juan ziran. Beste asko, goizian goiz urtenda, han ziran leku
onak hartuta, baiña danak tranpakin, beda denboria baitzan.
Gure Mariano ta Karok ez zeben euki goiz jaiki biharrik. Eurak denporaz, patxadan, heldu ziran
lekurik onenera ta guardia civillak balitzakez moduan, hasi ziran alkarri deika:
- ¡Oye, Gutierrrez, por aquí deben estar!
- No, Martinez, por este otro lado.
- Puestokuak, berba harek entzunaz batera, guardia civillak inguruan ziralakuan, laga txabolia
eta hanka jokuari emon zetsen. Mariano eta Karok hartu eben eurentzat txabolia ta nahiko
txoriren jabe egin ziran.
....................................................................................................................................
Eibarko Ayuntamentuan asmo gogor bat hartu eben gaueko errondalarixak ziharo kentzeko. Euren
artian Mariano Txurrerua ta Karo be baziran nahiko lan emoten zetsenak serenueri. Ekarri eban ba
Ayuntamentuak Sestaotik arrazako sereno txatua, errondalari guztiak berak birrinduko ebazela
esaten ebana.
Lehenengo egunian, goiz aldian, hartu dituz “in fraganti” Mariano ta Karo. Ispeziñora eruan, izen,
apellidu eta direziñua hartu ta Flandesen pika bat ipiñi baleu bezela, amaiñ emon etzen gure
gautxorixeri hurrengo egunian, hamabixetan, Ayuntamentura alkatiaren aurrera agertzeko agindua
emonaz.
Baiña, hona hemen gure Mariano eta Karok, euron izen benetakuak emon biharrian, izen faltsu
batzuk emon ebezen: Jose Sakristau ta beste goitar batena.
Hurrengo goizian, emon detsaz sereno txatuak alkatiari errrondalarien izenak. Irakurri dittuz
izenak eta esan:
- Honeik ezin izan leikez!
- Bai, esaten eban txato serenuak, honexek dira euron izenak, eurak emondakuak dira.
Deitu detse alkatiak bi gizoneri ta, jakiña, serenuak ez zittuan ezagutu gabeko berak hartutako
errondalari moduan. Harek beste batzuk ziran.
Ta hor amaittu ziran arrazako txato serenuan serbizioak. Sestaora barriz juan bihar izan eban.
Pedro Zelaia. Revista Eibar 65eko abuz.-irailla, 17.orr.
GALDO-TXIKIN ZIRIKADAK
Hamaika gizon xelebre sortu izan da Eibarren, ta euren artian, Galdo-txiki ezta azkenen gelditzen
zana. Gizajua, juan zan urtian hil zan, ta berakin Eibarren jatortasun zati bat. Zegaitik eze, lehengo eibartar
jator bat hiltzen dan bakoitzian, badirudi berakin daroiala beste mundura gure herriaren zati bat.
Zuloagak pinturara edo Juanito Gisasolak musikara moduan emon eban Galdo-txikik bere bizitza
umorera.Umorista asko izan ditu eta ditu gure herriak. Umoristak euren artian be era askotakuak dira,
ta behin Kaitano Kareagak ederki esan zestan moduan, Galdo-txiki, okerkerietarako umoria eukana
genduan. Zirixa sartzen genduan ha mutilla.
Honek dira bere gertakizun batzuk:
Behin bere lagunekin juan ei zan Donostiara agostuko Andra Mari jaixak pasatzeko asmuetan,
kantauaz: “Festarik behar bada, bego Donostia...” Ze, donostiarren antzera hankak arin zituen jaizarraparria
zan aldera.
Inork ez ei eukan hagiñeko miñik eta kantsaziñorik, ta errazoi horri oratuta ibilli ziran orduakin
133