Euskal nazionalismoa eta hezkuntza publikoa: ikastolen ... - Euskara

Euskal nazionalismoa eta hezkuntza publikoa aurrez aurre 503
dezaten, diru publikoz finantzatua egon behar da. Baina horrek ez du esan nahi
diru publikoz finantzatutako zerbitzu guztiak publiko direnik, zeren eta
zerbitzu publiko baten jardueraren printzipioak ez datoz bat enpresa
irizpideekin, alegia, lehiakortasunarekin eta errentagarritasunarekin. Honen
haritik, kritika gogorrak egiten dizkio Ikastolen Elkarteak proposaturiko
titulartasun elkarbanatuari, funtsean, erakunde horrek duen pribatizazio
asmoa mozorrotzeko saio bat besterik ez baita, haren ustez (STEE-EILAS 1992).
LAB bezalaxe, neoliberalismoak helarazten duen arlo publikoa inefikaziaren,
burokratismoaren eta kalitaterik ezaren eremu delako iritziaren kontra
agertzen da EILAS. Adierazpen ofizialen zein gogaideen iritzien bitartez,
etengabe azaleratzen du eskola publikoaren aldeko konpromisoa. Ez du atsegin
publikoaren eta pribatuaren arteko mugak lausotzea, uste baitu, era horretara,
joera pribatuzalearentzako estalki publikoa erdietsi gura dela.
Eskola publikoa eta estatala parekidetzearen kontra agertzen da eta,
sarritan, hezkuntza diskurtsoan Hego Euskal Herriko lau herrialdeak
barnehartzeko ahalegina egiten du. Hala ere, bigarren maila batean uzten du
indarrean dagoen banaketa administratiboak lekarkeen eragozpena euskal
eskola publikoaz gaurdanik berba egin ahal izateko. Erran nahi baita, ez zaio
somatzen HBk eta LABek benetako eskola publikoa etorkizuneko eraketa
politiko berrira proiektatzeko erakusten duten joera, ezta hezkuntza
publikoaren kudeantza administrazio autonomikoaz besteko instituzioen pean
uzteko ere. Zenbaitetan, ezin argiago mintzo da EILAS honen inguruan:
"... para nosotros el hecho de ser público conlleva que la titularidad en todos sus
aspectos (académica, patrimonial, laboral, estatutario) correspondan a la
Administración pública y más concretamente al departamento de Educación pues
es necesario que todos los centros tengamos el mismo titular y las mismas normas
de juego para lograr una única red escolar. El que unos centros dependieran de los
Ayuntamientos, otros de las Diputaciones y otros del Departamento de Educación
no nos ayudarían en este camino." (STEE-EILAS 1989: 8)