Euskal nazionalismoa eta hezkuntza publikoa: ikastolen ... - Euskara

Estatua, nazioa eta nazionalismoa 39
kultura identitate berri eta zabalago bat definitzen baitute. Funtsezkoa izango
da, hortaz, administrazioaren bitartez hizkuntza eta kulturaren hedapena, era
horretara nazio sentimentua bideratuko baita.
A. H. Birchek (1989: 9-10) honako pauso nagusiak deskribatzen ditu
integrazio nazionalaren gorpuzketan: a) nazio identitatearen sinboloak sortzea,
estatu-burua, eta bandera eta himnoa, besteak beste; b) nazio instituzio
politikoen ezarpena, populazioaren banaketa nagusiak islatzen dituztenak; c)
hezkuntza sistema eraikitzea, umeei nazio identitate sentimentua igorri,
historia irakatsi eta -zuzenean ala zeharka- abertzaletasuna sorrarazten diena;
eta d) nazio harrotasuna garatzea.
Estatuak zailtasun asko aurki ditzake nazio integrazio egokia bermatzeko,
haren baitako biztanleriaren ezberdintasun kulturalak direla medio. Horren
harira, egungo estatuak polietnikoak direla diosku B. Akzinek, eta gehienetan,
estatu agintariek integrazioa indartzeko politika deliberatuari ekiten diotela.
Helburua egitura politikoari kohesioa ematea da, biztanleria homogeneotuz eta
integraziorako arriskugarri litezkeen mugimenduen sorrera oztopatuz.
"La característica general del sistema es una política oficial que favorece derechos
iguales de los individuos, cualquiera que sea su origen étnico, pero desalienta o ve
como algo anormal cualquier pretensión de los grupos étnicos no dominantes a
tener derechos de grupo." (Akzin 1968: 102)
Hala ere, Estatuak bitarteko eraginkor asko ditu berarekiko leialtasuna
sorrarazteko, hau da, herritarren sozializazio politikoari eusteko, zeren,
funtsean, esaten du A. D. Smithek, nazio modernoen osaketa sozializazio
politikorako programa indartsu baten emaitza dugu (1991: 61). Bitarteko