Euskal nazionalismoa eta hezkuntza publikoa: ikastolen ... - Euskara

Nazionalismoa eta hezkuntza 161
gauzatzen ditu. Publiko diren erabakien eremua mantendu edo zabaldu egiten da.
Eta b) jokaera neoliberala. Hemen, itzulketararen bitartekoa erabaki publikoen
eremua murriztea da, eta ondorioz, erabaki pribatuena zabaltzea, merkatu
mekanismoak baldintzatuak betiere. Aldaketa horiek arrakasta diferentea eduki
dute, baina ezin esan daiteke Ongizate Estatuaren eraispena ekarri dutenik, ezen
erdietsitako lorpenak ongi erroturik daude gizartean, eta haien kontra egindako
saioek jarkiera biziak jasan behar izan dituzte (Pérez Díaz 1986). XX. mendearen
amaieran, estatuaren jardun interbentzionista areagotu baino ez da egin, eta merkatu
eta lanaz aparte, osasungintza, kultura eta abarreko arloak barnehartzen ditu. Era
hartara,
"Los dos procesos, de publicitación de lo privado y de privatización de lo público, de
ninguna manera son incompatibles, y de hecho se compenetran uno en otro. El primero
refleja el proceso de subordinación de los intereses privados al interés de la colectividad
representada por el Estado que invade y engloba progresivamente la sociedad civil; el
segundo representa la reivindicación de los intereses privados mediante la formación de
los grandes grupos organizados que utilizan los aparatos públicos para alcanzar sus
objetivos." (Bobbio 1989: 32)
Kontrakoa ematen badu ere, prozesu horrek ez du eragin publiko eta
pribatuaren elkarketa, baina ukaezina da gizarte industrializatu aurreratuetan
publikotasunak esanahi asko dituela eta, beraz, kontzeptu labainkor bihurtu dela.
Bestela esanda, estatua eta gizarte zibilaren arteko mugak moteldu egin dira.
Gorago genioen bezala, gizarte zibila estatuak arautzen ez duen gizarte
harremanez osatutako eremu bat dela esaten da. Baina, gizarte zibilaz hitz egiten
denean, hiru abiapuntu -eta, beraz, hiru helburu- susta daitezke. Horrela, estatu ez
dena -alegia, eremu ez-estatala- estatu aurrekoa, estatuaren aurkakoa eta estatu
ostekoa izan daiteke. Lehenengo adieran, estatua gizarte zibilaren baitako
harremanen arautzaile da, baina ez oztopatzaile. Bigarrenean, gizarte zibilari
konnotazio axiologiko positiboa ala negatiboa erants dakioke. Konnotazio