Euskal nazionalismoa eta hezkuntza publikoa: ikastolen ... - Euskara

Nazionalismoa eta hezkuntza 125
ez du agortzen hezkuntza sistema modernoen kualitatea. Izan ere, ordena sozialari
buruzko arazorik egon denean, sistemak ez du hezkuntzan jarri konfiantzarik,
errepresio hutsean baizik. Berriro esanda, ezaugarri horiek, egiazkoak izanik ere, ez
dira ez bakarrak ezta funtsezkoenak ere, ezen
“The emerging systems of mass schooling were expected not only to preserve the social
order but also to create the new national society, that is, to make progress possible.
The latter was expected to be accomplished via the production of the new man."
(Ramirez/Boli 1987: 11)
Beraz, hezkuntza orokortuarekin batera datorrena ez da diferentziazioa per se,
indibidualismo unibertsalista baizik. Merezi du ohartaraztea, egileek beraiek
adierazten duten ildoari jarraituz, indibidualismo unibertsalista hori gizarte
nazionalean -Nazio-Estatuak zehaztuan, alegia- sortu dela. Aurrerago ikusi dugu (ik.
1.1.2) antzinako loturak ezabatzean, Nazio-Estatuaren sorrerarako ezinbestekoa izan
dela nazio komunitate ideia. Nazio-Estatuak, gizakiak norbanako legez sailkatu eta
gero, nazio ideiaren bidez ekin dio integrazio politiko berriari.
2.3.2.- Nazio-Estatua, sozializazioa eta integrazio politikoa
Hezkuntza Sistemaren sorrera eta garapena, beraz, batez ere prozesu
integratzaileekin ipini behar dira harremanetan. Prozesuok Mendebaldean garatu
ziren pentsamoldeetan dute isla. Bost dira, F. O. Ramirezen eta J. Boliren arabera
(1987: 10) hezkuntzari buruzko ikuspegi berria eragin zuten ideia nagusiak:
1. Norbanakoaren mitoa. Gizakia gizarte egintzaren iturri nagusi bilakatzen da,
baita goreneko balio ere. Alboratuak geratzen dira antzinako gizartean indarrean
zeuden lotura nagusiak: erlijioa, klana, erregioa...