Ikasle helduen ikas- estiloak eta ikas- estrategiak euskararen ...

86
Oxford-ek (1990b) uste du ez dagoela korrelaziorik ikaslearen gaitasun-mailaren
eta estrategiak probetxu handiagoz erabiltzearen artean. Badago korrelaziorik,
ordea, ikasle aurreratu eta ikaskuntzako eginkizunei hobeto datozkien estrategien
aukeraketarako trebetasunen artean.
Oxford-ek (1990b) esan bezala, estrategien eta ikasteko gaitasunaren arteko
erlazioak ez dira oraindik sistematikoki aztertu, marko teorikoaren hutsunea
baitago.
Bialystok-ek (1978) egiaztatu zuen jarrerek eragin handiagoa dutela estrategien
erabileran gaitasunak baino. Politzer-ek (1983) aldiz, kontrakoa dio, alegia,
gaitasunak lotura izan dezakeela estrategiak erabiltzearekin.
Leino-ren (1982) ikerketa batean, kontzeptualizatzeko gaitasun handia zuten
ikasleak zirela beren estrategiak deskribatzen bikainenak.
Oxford-en (1990b) arabera hainbat estrategia hainbeste aldiz erabiltzeak
hizkuntzen ikaskuntzaren arrakasta aurretik seguru iragar dezake. Bere ustez,
estrategia onenak, H2 ikastearekin korrelazio handiena dutenak hauek dira:
aurrez asmatzea, komunikazioan irautea, baita egoera zailetan eta hizkuntza
gaitasunak huts egiten duenean ere, arreta aldi berean esanahiari eta
hizkuntzaren egiturari eskaintzea eta, azkenik, hizkuntzen ikaskuntzan
inplikatuta dauden eragozpen afektiboei bukaera ematea. Cyr-en ustez (2000)
Oxford-ek dioena gaitasunari buruzko pentsaera berria da, dinamikoagoa eta
finagoa, erantzukizuna gizabanakoarengan jartzen duena.
Cyr-en laburbilduan (2000) hauek lirateke estrategien erabileran eraginik
handiena duten faktoreak: anbiguotasunaren jasangarritasuna, jarrera,
motibazioa, gaitasun-maila orokorra, kontzientzia metakognitiboa eta eginkizun
duenaren eskakizunak. Cyr-ek (2000: 87) berak hauxe dio:
“Azken buruan, analisi horien guztien argitan garbi ikusten dena da H2
ikasteko estrategien aukeran eraginik handiena duten aldagaiak ez direla
aldagaitzak. Aitzitik, denak dira dinamikoak, bilakaeradunak eta
aldakorrak”.