Ikasle helduen ikas- estiloak eta ikas- estrategiak euskararen ...

50
2.2.6. Ellis-en eredua
Ellis-ek (1985) H2ren garapenerako hiru urrats bereizten ditu:
1. Ikaskuntzaren sekuentzia: ume eta helduek H2ren ikaskuntzan igarotzen duten
sekuentzia naturala eta beretsua (hiztegi sinpleenetik oinarrizko sintaxira eta,
gero, esaldi konplexuetara)
2. Ikaskuntzaren ordena: hizkuntza baten zenbait eduki zehatz (gramatika nahiz
hiztegiaren eremukoak) ordena desberdinetan garatu daitezke gizaki batetik
bestera.
3. H2ren garapen neurria: gizaki batetik bestera H2ren garapenaren abiadura eta
maila desberdin izan daiteke.
Ellis-en ustez, egoeraren eragileek (nork nori hitz egiten dion, zertaz, nola eta noiz)
H2ren garapen neurria baldintzatzen dute. Bestalde, jarrerak, motibazioak, ikasestrategiek,
nortasunak eta ikaslearen H1ek, H2ren garapen neurria baldintza dezakete,
baina ez sekuentzia, ezta ordena ere.
Ellis-en arabera, bost eragile daude H2ren eskuratzea bideratzen dutenak: egoera,
inputa, ikaslearen berezitasunak, ikaslearen prozesuak eta outputa. Hona hemen bost
eragileon arteko lotura:
Egoeraren
eragileak
Input
linguistikoa
Ikaslearen
berezitasunak
2.3. irudia: Ellis-en eredua
Ikaslearen
prozesuak
H2ko outputa
Egoeraren eragileak: aurrez aipatu den bezalaxe, egoerak hizkuntza produkzioan eragin
handia izaten du.
Input linguistikoa: eragile honek esan nahi du zer-nolako inputa jasotzen den H2n
entzun eta irakurtzean (nola egokitzen dute irakasleek edo jatorrizko hiztunez H2
ikasleen mailara? Input berdintsua al da ikaskuntza formalekoa eta errealitatekoa? e.a.).
Inputa barneratua izateko, ezinbestekoa da sarbidea/k izatea. Fillmore-rentzat (1979),
input egokiena eskola-egoeran bertan dauden eragileen araberakoa izan behar du (ikasle
kopurua, irakas-estiloa, e.a.) ez dago input egoki eredu bakar bat egoera guztietarako
aproposa.