Ikasle helduen ikas- estiloak eta ikas- estrategiak euskararen ...

48
2.2.3. Schumann-en eredua
Schumann-ek (1978) H2ren ikaskuntzaren akulturizazioaren eredua proposatu zuen.
Bere ustez, ikaslea H2ren kulturan zenbat eta gehiago murgildu, H2ren jabekuntza
orduan eta sakonagoa izango da. Beraz, helburua ikaslea H2ren kulturara egokitzen
laguntzea da. Ondorioz, beretzat prozesu hau erraztu egiten da ondoko baldintzak
betetzen badira:
• H2ko giza taldea eta H1ekoa, estatus sozial berekotzat jotzea.
• Bi giza taldeek, bestearengandiko asimilazio nahi izatea.
• Bi giza taldeek konpartitu nahi izatea H2ko hiztunen pribilejioak
• H1eko taldea txikia eta sakabanatua izatea, H2koak beregana ahal izan dezan.
• H1eko taldearen kultura H2koarenaren antzekoa izatea
• Bi giza taldeek elkarrenganako jarrera eta espektatiba positiboak izatea
• H1eko taldeak H2koarekin luzaroan bizi nahi izatea
Schumann-ek, H2ren ikaskuntzarako bost aldagai psikologikoen garrantzia ere
azpimarratzen du, hala nola: shock linguistikoa (nahasketa H2 erabiltzean) shock
kulturala (kulturen arteko desberdintasunek eragindako estresa nahiz antsietatea),
motibazio maila, axolagabetasun maila eta autokontzientzia maila.
Kulturen arteko harreman sozial eta psikologikoa hurbila bada, erraz samar ikas daiteke
H2, urrutikoa bada, aldiz, ez. Azken kasu honetan, pidgnizazioa gerta daiteke, alegia,
hizkuntzen arteko nahasketa, gizabanakoan edo talde mailan.
Schumann-entzat hizkuntzak hiru funtzio ditu: komunikatzea, integratzea eta
espresatzea. H2ko ikasleek bereziki komunikatzeko erabiliko dute, batzuk integratzeko
ere bai eta, gutxi batzuek, baita espresatzeko ere.
Schumann-en ereduak, Andersen-ek (1983) sakondua natibizazioaren teoriaren bidez,
gertaera asko argitzen ditu baina hainbat aldagai ez ditu kontuan hartzen, hala nola:
ikasle eta testuinguru jakin baten arteko harremana, jarrera eta motibazioen aldaerak,
jarrera eta ikaskuntzaren arteko lotura mota (Gardner, 1985), giza taldeen arteko
harreman aldakorrak, e.a.