Atxikimendu insegurua eta genero rolak pertsonarteko ... - Euskara

1. kapitulua. Mendekotasuna 47
dituen osagaiak Hirschfeld eta laguntzaileen (1976) deskribapen zehatzagoa besterik ez
dira, eta autore hauek irekitako bidea osatzen dute. Horrela, Bornsteinek (1993, 1996a)
proposatzen du mendekotasunaren definizioa frogagarriak diren parametroetatik abiatuz
egin behar dela, alegia integratuz bere funtsezko lau osagaiak:
Kognitiboa. Bere buruaz ahula eta inefikazaren irudia edukitzea besteak
boteretsu eta indartsu ikustearekin batera. Norbere burua inefikaz ikustea osatzen da
beste pertsonek egoerak kontrolatzeko gaitasuna duten pentsamenduarekin.
Motibaziozkoa. Besteengandik zaintza, gida eta laguntzarako (support)
behar nabarmena.
Afektiboa. Abandonuaren beldurra eta besteen ebaluazio negatiboaren
beldurra; antsiatsu edo beldurti bihurtzea independenteki jokatu behar denean, batik
bat norberaren ekintzak besteek ebaluatu behar dituztenean.
azaltzea.
Jokabidezkoa. Balizko zaindariarekiko loturak mantentzeko jokabideak
1.1.5.2. Mendekotasuna subjektuaren ezaugarri gisa ulertua
Beste nonbait esan dugun bezala, nortasunaren nahasteak osasunetik patologiara
doan continuum batean kokatzen dira. Era berean, pentsamenduen, usteen,
sentimenduen eta jokabideen multzo hau nortasun normaleko osagaia da, eta ez soilik
patologiaren adierazlea (Hirschfeld et al., 1977).
Mendekotasuna hitza gauza asko deskribatzeko erabilia izan denez (egoera,
jokabidea, jarrera, nortasun-ezaugarria), zer neurtuko dugun ondo zehaztu behar dela
zioen Birtchnellek (1991a). Horretarako autore honek proposatu zuen mendeko
erantzunaren eta mendeko izaeraren arteko banaketa egitearen.